Ang BABY Boy 9

Part1 Part2 Part3 Part4 Part5 Part6 Part7 Part8

NagDecide na lamang itong si Ate Carmie na manahimik na lamang nang ipina-alam sa kaniya ng kaniyang kapatid na si Carl ang real reason kung bakit ito umalis and nagQuit sa pagiging care giver niya kay Joey Boy...

Taimtim siyang nakinig kay Carl habang ibinubuhos nito sa kaniya ang lahat-lahat ng sama ng loob nito...

Matagal ding naAbsorb ng dalaga ang pagtatapat ni Carl about his sexuality at naging open minded naman si Ate Carmie sa kaniya't naiintindihan naman niya ang kaniyang bunsong kapatid...

Hinintay na lamang ni Ate Carmie na medyo kumalma ang kaniyang kapatid bago niya ito binigyan ng payo...

Aminado naman itong si Ate Carmie na wala siyang kaalam-alam sa mga pinagdadaanan ni Carl ngunit batid naman niya kung ano ang naging problema nito kay Joey Boy...

"Carl..." Ang mahinahong pagsisimula ni Ate Carmie nang makita na niyang sumisinghot-singhot na lamang ang kaniyang kapatid.

"Ano yun Ate..."

"Gustuhin ko mang sermunan ka ngayon eh hindi na kinakailangan..."

"Ha???!!!"

"Ang ibig kong sabihin eh hindi na kita kailangang pangaralan pa't nalaman mo na naman ang nagawa mong pa kakamali..." Ang paliwanag ni Ate Carmie sa biglaang natamemeng si Carl.

Batid ni Carl ang nais iparating sa kaniya ng kaniyang kapatid...

"Malaki ka na Carl... And may mga pagkakataong magkakamali ka..." Ang muling pag-uumpisa ni Ate Carmie sa kaniyang nakikinig na kapatid.

"Nagpapasalamat naman ako na pinutol mo na't hindi ipinagpatuloy ang ginagawa mo...

Hindi ko alam ang nararamdaman mo ngayon pero kitang kita kong nasasaktan ka..."

"Ate... Gusto kong magSorry kay Joey Boy... Gusto ko ulit siyang makita..."

"Carl... Mas mabuti pang huwag na lang..."

"Bakit Ate..."

"Hayaan mo na lamang makalimutan ka ni Joey Boy... Makakalimutan mo din siya..."

"Ate..."

"Mas mabuti nang ganyan..." Ang pagtatapos ni Ate Carmie sa kaniyang kapatid.

Muling tumulo ang mga luha ni Carl nang napagtanto niyang makakabuti nga naman para sa kanilang dalawa ni Joey Boy ang suggestion sa kaniya ng kaniyang Ate Carmie...

"Ate..."

"Ano yun Carl..."

"Sana hindi magbago ang tingin mo sa akin..."

"Bakit naman magbabago..."

"Kasi nga eh... eh... Eh..." Hindi madire-direcho ni Carl ang kaniyang nais sabihin sa kaniyang kapatid.

"Dahil Chick Boy ka?" Ang reply naman ni Ate Carmie.

"Anong Chick Boy..."

"Pwede sa Chicks... Pwede sa Boy..." Ang nakangiting sagot lang ni Ate Carmie sabay yakap niya sa kaniyang nahihiyang kapatid.

"Carl... Kahit na maging ano ka pa... Basta kapatid kita't mahal na mahal kita..."

...

...

...

"Salamat Ate... ARAAAAY!!!" Ang reklamo ni Carl nang bigla siyang sineltukan ni Ate Carmie.

"Bakit mo naman ako kinutusan???!!!"

"Ang sabi ko naman sa iyo eh hindi kita sesermunan... Ginanti ko lang si Joey Boy sa pagiging Harsh mo sa kaniya..." Ang natatawang sambit naman ni Ate Carmie sa kaniyang kapatid.

"Ate... Gusto ko talagang magSorry kay Joey Boy..."

"Carl... Huwag ka nang makulit... Hindi ka pa ready..." Ang paalala muli ni Ate Carmie.

"Palipasin mo muna yan Carl... Mas makakapag-isip ka ng maayos kapag hindi na magulo yang nararamdaman mo..." Ang pagtatapos ni Ate Carmie na tinunguhan naman ni Carl.

May mga times kasing mabilis gumawa ng decision itong si Carl na binabase niya kaagad sa kaniyang feelings at minsa'y hindi niya pinag-iisipan muna ang kaniyang mga ginagawang hakbang...

Batid din naman ito ni Carl sa kaniyang sarili at alam naman niya kung papaano si magdecision kaya nama'y sinunod na lamang niya ang payo ng kaniyang Ate Carmie...

"Ate..." Ang pahabol ni Carl nang papalabas na sa kaniyang room ang kaniyang kapatid.

"Ano yun..."

"Sana hindi na makarating ito kay Nanay..."

"Secret natin ito..." Ang nakaSmile na sambit naman ni Ate Carmie.

"Salamat Ate..."

"Kaya ayusin mo yang pagmumukha mo para hindi makahalata si Nanay..." Ang last na paalala ni Ate Carmie kay Carl bago ito tuluyan nang lumabas sa kuwarto ng kaniyang kapatid.

...

...

...

Hindi na nagDinner pa si Carl at nagStay na lamang siya sa kaniyang room upang magReflect sa mga nangyari sa kaniya't sa mga naipayo sa kaniya ng kaniyang Ate Carmie...

Although slight na naliwanagan ang binata because of his conversatin with his Ate Carmie'y medyo nalulungkot pa din siya...

"Kailan kaya..." Ang tanong lang ni Carl sa kaniyang sarili habang dinadalaw na siya ng antok.

Nakatulugan na ni Carl ang pag-iisip kung gaano kaya katagal na maghilom ang sugat sa kaniyang puso at kung gaano din kaya katagal hanggang sa maging okay na siya...

Alam niyang labis niyang nasaktan itong si Joey Boy sa kaniyang ginawa ngunit mas nasaktan niya ang kaniyang sarili...

**********After A Week**********

Nagpapasalamat talaga itong si Carl sa kaniyang Ate Carmie dahil tulad nang sinabi nito'y hindi nagbago ang pagtingin ng kaniyang kapatid sa kaniya't tinanggap nito nang buong puso ang pagiging Chick Boy ni Carl...

Thankful din itong si Carl at Clueless na clueless pa rin ang kanilang Nanay Cion sa mga nangyari...

Although ipinakikita ni Carl sa kaniyang Nanay and Ate na okay na okay siya ngunit deep inside his heart ay hindi niya kayang ipagkaila sa kaniyang sariling na habang lumilipas ang mga araw simula nang nagbitiw siya bilang CareGiver ni Joey Boy ay mas lalo pang nagle-Level Up ang kaniyang nararamdamang pagkalungkot sa kaniyang puso...

**********After A Month**********

Hindi naman niLumot na nakaTengga lang sa bahay itong si Carl dahil bumalik na ulit ang kaniyang usual routine na tumutulong-tulong siya sa kaniyang Nanay at Ate sa palengke kagaya noong wala pa siyang trabaho...

Naging eksakto din naman ang pagiging mag-on and magka-Steady ng kaniyang Ate Carmie and ni George dahil nagtratrabaho pala sa St. Lukes Medical Center Global City sa The Fort ang isang kapatid ni George bilang HR kaya nama'y nairekomenda si Carl nitong si George sa kapatid nito...

Sa kabutihang palad nama'y kaagad-agad na naHire itong si Carl sa St. Lukes bilang isang probationary Nurse at naging busy muli ito sa trabaho...

Mas lalo pang ginawang busy ni Carl ang kaniyang sarili sa Work dahil kahit one month na'y lalo pa siyang nangungulila kay Joey Boy...

Hindi talaga maintindi-tindihan ni Carl kung bakit siya nagkakaganoon...

Kahit na pagal ang katawan at ang pag-iisip ni Carl ay hindi niya magawang kaligtaan at makalimutan itong si Joey Boy lalong-lalo na kapag nakakakita siya ng mga Batang pasyente sa Hospital...

Nawala na din sa isipan ni Carl ang ideang makahingi siya ng Sorry kay Joey Boy dahil napagtanto na niyang baka nakalimutan na siya nito at kung magpapakita naman siyang muli dito'y baka manumbalik na naman ang matinding guilt feelings niya...

Alam din ni Carl na it's pointless pa kung magpakita or dumalaw pa siya sa Manson nina Ma'am Silvs and ang isa pang hindrance na pumipigil kay Carl ay ang kaniyang Guilt Feeling dahil pakiramdam talaga niyang tinalikuran niya sina Ma'am Silvs and Joey Boy...

Nag-assume na lamang itong si Carl na lilipas din ang lahat in due time...

**********One Afternoon**********

Nakasimangot na pumasok itong si Ma'am Silvs sa isang First Class na Cafe sa Rockweel Center dahil nakatanggap siya ng isang Invitation thru her Secretary mula sa isang taong ayaw na ayaw niyang makita't makasalamuha...

"Akala ko hindi mo na ako sisiputin Silvs..." Ang masayang bungad nang lalaking nasa kaedaran na din ni Ma'am Silvs nang makalapit na itong si Ma'am Silvs sa kanilang table.

"... ... ..." Imbes na sumagot ay nagSigh na lamang itong si Ma'am Silvs sa lalaki nang makaupo na siya sa ipinaReserve nitong table.

"Kumusta ka na Silvs..." Ang masayang sambit muli ng lalaki.

"Do I look okay Steve..." Ang supladang reply naman ni Ma'am Silvs sa kaniyang kaharap.

"Masama bang magtanong..." Ang preskong reply naman ni Sir Steve.

"What do you want..." Ang tinatamad na sambit ni Ma'am Silvs kay Sir Steve at talaga namang ipinapakita ni Ma'am Silvs ang kaniyang pagkaayaw at pagka-irita sa kaniyang kausap.

"Gusto lang kitang kumustahin... Masama ba..."

"I know you Steve... Anong kailangan mo..."

"Hindi ka pa din nagbabago Silvs... Kaya kita hindi makalimutan eh..." Ang pang-aasar pang lalo ni Sir Steve sa Bad Trip na si Ma'am Silvs.

Dating employee ng mga Parents ni Ma'am Silvs itong si Sir Steve at nanligaw ito noon kay Ma'am Silvs but sa kasamaang palad ay mas mahal na mahal and ang pinili ni Ma'am Silvs ay ang Daddy ni Joey Boy kaya nama'y naging bitter itong si Sir Steve at nagQuit sa Company nina Ma'am Silvs...

Nagtayo nang sariling Company itong si Sir Steve at Sumumpa itong kakalabanin and pababagsakin niya ang Company ni Ma'am Silvs dahil sa pagiging Heart Broken niya... 

Hanggang ngayon ay mahigpit na kaRival ng Company ni Ma'am Silvs ang Company ni Sir Steve...

Magiging ayos na naman sana kay Ma'am Silvs na humiwalay itong si Sir Steve sa kanilang Company but ang pinaka-kainisan lamang niya ay ang pang-susulot at ang pang-aagaw nito ng kanilang mga Client and ang pamimirata nito sa kanilang mga employees...

"Kung wala ka nang sasabihin pa eh GoodBye na..." Ang naiinis na sambit naman agad ni Ma'am Silvs sabay tayo niya sa kaniyang upuan upang umalis na.

"Wait lang Silvs..." Ang awat naman ni Sir Steve.

"Sabihin mo na kasi... Ayoko ng paligoy-ligoy pa!"

"Lalo kang gumaganda kapag nagagalit ka..." Ang nakaSmile na sambit naman ni Sir Steve kay Ma'am Silvs.

"... ... ..." Hindi na nagsalita pa itong si Ma'am Silvs at tinignan na lamang niya ng masama ang dati niyag manliligaw na kaBusiness Competition din niya.

"I just want to lend you a helping hand... That's all..." Ang muling sambit lang ni Sir Steve at tila ba nadala siya sa masamang tingin sa kaniya nitong si Ma'am Silvs.

"Bakit... Anong nalalaman mo..." Ang tanong naman ni Ma'am Silvs sa nagSigh na lamang na si Sir Steve.

"Alam kong iniipit ka sa Company mo..."

"So..."

"Kaya ako nandito is para tumulong... I want to give you a helping hand..." Ang pagtatapos ni Sir Steve sa nagdududang si Ma'am Silvs.

"I can manage... May plan na ako..." Ang pagsisinungaling ni Ma'am Silvs sa kaniyang kaharap.

"Basta lagi lang akong nandito para sa iyo..." Ang talunang reply naman ni Sir Steve at wala na naman talaga siyang magagawa kung may pagka-Hostile sa kaniya itong si Ma'am Silvs.

"How's Joey Boy..." Ang sunod na sambit ni Sir Steve.

"He's fine..." Ang pagsisinungaling muli ni Ma'am Silvs.

"Eh ikaw... Kumusta ka na... Medyo namumutla ka ata..." Ang next na tanong ni Sir Steve.

"I'm fine at stress lang ako..." Ang matipid na reply naman ni Ma'am Silvs.

Sumasabay kasi ang pagiging pasaway ni Joey Boy sa mga problems ni Ma'am Silvs sa kaniyang Company...

Malaki ang ipinagbago ngayon ng kaniyang one and only Son na si Joey Boy since nang umalis na sa kanila si Carl...

Hindi na Full of Energy and Sweet itong si Joey Boy unlike before...

Laging matamlay na itong si Joey Boy at sa tuwing kumukuha sila ng panibagong CareGiver ay nagwawating naman talaga ito't nagiging pasaway...

Nagiging Bratinelo't matigas ang ulo ni Joey Boy at hindi na ito sumusunod katulad ng dati at talagang nahihirapan sa kaniya ang mga bago niyang CareGiver kaya nama'y walang mga nakakatagal sa mga ito kaya hanggang ngayo'y wala pa din itong tagapag-alaga...

And ang higit sa lahat ay ayaw na ding pumasok nitong si Joey Boy sa School kahit na ano pa mang gawin nilang pilit dito.

"I'm always here para sa inyong dalawa..." Ang muling sambit ni Sir Steve kay Ma'am Silvs.

"Huwag ka nang umasa pa..." Ang matigas na sagot naman ni Ma'am Silvs at talaga namang nayayamot siya sa pagmumukha ng kausap.

Crush pa din ni Sir Steve itong si Ma'am Silvs kahit nasa ganyang edad na sila at talaga namang hindi siya nawawalan ng pag-asa dito...

Pareho na silang walang asawa kaya nama'y nagbabakasakali itong si Sir Steve na baka magkaroon pa siya ng Chance ngunit talaga namang hindi siya mapatawad-tawad nitong si Ma'am Silvs dahil sa kaniyang ginawang pakikipagCompete at pang-aagaw nito sa kanilang mga Clients and Employees just to get back to her...

**********After Two Months**********

Labis pa ding nagtataka itong si Carl dahil two months na since nang magQuit siya sa pagiging CareGiver niya kay Joey Boy ay matindi pa din ang kaniyang nararamdamang pagkaMiss dito...

Hindi malaman ni Carl kung guilt ba or talagang miss na miss lang talaga niya itong si Joey Boy...

Sa tuwing sumasapit ang time na matutulog na itong si Carl ay talaga namang parang manunuksong on-cue niyang maiisip itong si Joey Boy...

Ang kanilang pinagsamahan...

Ang pangungulit nito...

Ang paglalambing nito sa kaniya...

Ang pagtawag nito sa kaniyang name...

Ang pagHug and ang pagKiss nito sa kaniya...

Ang pagHold ni Joey Boy sa kaniyang Hands...

Ang pag-i-iSleepover nito sa kanilang bahay during weekends...

Ang paglalambing nito sa kaniyang Nanay Cion and Ate Carmie...

Ang nakagiliwan na niyang sound kapag nag-i-Ehek na si Joey Boy...

At ang higit sa lahat ay ang mga sinabi nito sa kaniyang "Don't Leave me again Kuya Carl..." noong one time na tumakas ito sa kanilang Mansion...

...

...

...

Mas miss na miss ngayong ni Carl itong si Joey Boy especially nang nanalanta si Typhoon Maring sa Phillipines...

Naalala kasi ni Carl kung gaano sila kasaya ni Joey Boy nang maligo sila sa ulan at magSwimming sa baha noong one time na nag-iSleepover ito sa kanila...

...

...

...

Wala na namang magawa pa itong si Carl kundi ipikit na lamang niya ang kaniyang mga mata't isipin na lamang niya na kasama niya sa pagtulog sa kaniyang room itong si Joey Boy...

...

...

...

Ganoon din naman ang ginagawa nitong si Joey Boy...

...

...

...

Hindi niya ipinapakita sa kaniyang mga kasama sa kanilang Mansion na Miss na miss na niya ang kaniyang Kuya Carl at para lang maibsan ang kaniyang pangungulila'y instead na matulog siya sa kaniyang Bed ay doon na lamang siya nahihiga't natutulog sa bed ng kaniyang Kuya Carl...

Ganoon din kalungkot hanggang ngayon itong si Joey Boy...

...

...

...

Nakasanayan na din ni Joey Boy na tignan ang Picture nilang dalawa ng kaniyang Kuya Carl habang nakahiga na siya sa Bed at naghihintay na maantok...

Yun na lamang ang paraan ni Joey at talaga namang miss na miss na niya ang kaniyang Kuya Carl...

Pati na din sina Nanay Cion and Ate Carmie...

...

...

...

Sa musmos na puso't diwa nitong si Joey Boy ay umaasa pa din itong makikita niyang muli ang kaniyang Kuya Carl...

...

...

...

Pareho lang silang nagungulilang dalawa at hinahanap ang bawat isa...

...

...

...

"Good Night Joey Boy..."

"Good Night Kuya Carl..."

Ang lagi nilang sinasambit bago nila ipikit ang kanilang mga mata bago sila tuluyan ng mahimbing...

...

...

...

Alam nilang malayo na sila sa isa't isa...

...

...

...

Ngunit batid nilang parang magkalapit lang silang dalawa...

...

...

...

Dahil ang laman ng mga puso nina Carl and Joey Boy ay ang larawan ng mga ala-ala nila sa isa't isa...

**********One Morning**********

Kaagad na tinignan ni Ate Carmie kung sino ang tumatawag sa kanilang gate nang mga oras na iyon dahil abala sa pagluluto ang kaniyang Nanay Cion...

Maagang nagprePrepare ang mag-ina para pumunta sa palengke pero bago sila umalis ay sinisugurado muna nilang may madadatnang sinaing at ulam itong si Carl dahil naging GraveYard na ang schedule nito sa Hospital at hindi na sila nagpapang-abot tuwing umaga...

"NAY..." Ang malakas na pagtawag ni Ate Carmie sa kaniyang Nanay Cion nang makita na niya kung sino ang tumatawag sa kanilang gate.

"CRIS!!!" Ang masayang bungad ni Nanay Cion nnag makita niya ang kanilang bisita.

"Nang Cion!!!" Ang masayang bungad naman ni Manong Cris.

"KUMUSTA NA SI JOEY BOY..." Ang hindi mapigilang outburst kaagad ni Nanay Cion sa Driver.

"AY ESTE... PASENSYA KA NA... PASOK KA MUNA CRIS..." Ang pagbawi kaagad ni Nanay Cion kay Manong Cris dahil talaga namang miss na miss na niya si Joey Boy.

"Carmie... Pagtimpla mo muna ng Kape ang Manong Cris mo..." Ang utos ni Nanay Cion sa kaniyang dalaga nang makaupo na silang dalawa ni Manong Cris sa sofa sa kanilang maliit na salas.

"Kumusta na Cris... Ang tagal nating walang balita ah..." Ang bungad ni Nanay Cion sa kanilang bisita.

"Ayos naman ho Nang..."

"Eh si Joey Boy... Malambing pa din ba... Naku Miss na miss na namin yung batang iyon..." Ang hindi mapigilang sambit muli ni Nanay Cion.

"... ... ..." Hindi nakasagot itong si Manong Cris sa sinabi sa kaniya ni Nanay Cion.

"ANO KA BA CRIS... PARA KANG NAMATAYAN..." Ang hindi maiwasang sumbat ni Nanay Cion nang biglang bumagsak ang pagmumukha ng kaniyang kaharap.

"Kaya nga po ako nagpunta dito Nang Cion... Sadya ko po si Carl..." Ang matamlay na sambit lamang ni Manong Cris sabay abot niya ng kaniyang dala-dalang long brown envelope kay Nanay Cion.

"Naku... Nasa trabaho pa ngayon si Carl..." Ang reply naman agad ng nagtatakang si Nanay Cion kay Manong Cris.

"Anyare..." Ang next na nasambit na lamang ni Nanay Cion nang mapansin niyang nakasulat ang buong name ni Carl sa labas ng long brown envelope.

"CARMIE... PUMARINE KA NGA RITO..." Ang next na inusal ni Nanay Cion dahil hindi nito naiwasang magpanic nang mga sandaling iyon.

Kaagad na pinabasa ni Nanay Cion kay Ate Carmie ang mga papeles na nasa sa loob ng Long Brown Envelope...

"Ano ho bang nangyari..." Ang nangangatal na tanong ng dalaga kay Manong Cris nang matapos na niyang mabasa ang kung ano ang mga nakasulat sa mga papeles.

...

...

...

Halos walang masabi sina Nanay Cion and Ate Carmie nang mga sandaling maikuwento ni Manong Cris kung ano nga ba ang nangyari at kung bakit ganoon ang mga nakalagay sa papeles...

"Yan po ang kahilingan ni Ma'am Silvs... Matagal na po niyang ipinagbilin iyan sa akin na kung sakali mang may masamang mangyayari sa kaniya'y ipagbigay alam ko po sa inyo..." Ang pagtatapos ni Manong Cris sa nakatulala pa ding Mag-ina.

Hinding-hindi talaga makapaniwala itong sina Nanay Cion and Ate Carmie sa nangyari kay Ma'am Silvs...

**********At St. Luke Hospital Global City, The Fort/Taguig**********

Tamang-tama namang dumating ang kanilang Head/Supervisor Nurse dahil Ilang minutes na lamang ay magla-Log Out na itong si Carl...

"Carl... Pwede ka bang mag OT..."

"Yes naman po... Mga dalawang oras pa naman Ma'am ang kaya ko..." Ang thankful na sinagot ni Carl sa kaniyang Supervisor.

Hindi tumatanggi sa Overtime itong si Carl dahil mas gusto niyang maging busy at maging pagod na pagod siya para pag-kauwi niya ng bahay ay madali siyang makakatulog...

"Doon ka muna sa 5th floor at may bagong pasok from ICU... Comatose ang patient at puro babae kasi ang mga Nurses on that floor kasi..."

"Sige po Ma'am..."

"Umakyat ka na kaagad doon..." Ang last na sinabi ng SuperVisor nila na siya namang sinunod agad nitong si Carl.

...

...

...

Nagpakita lang si Carl sa Nurse's station at kaagad niyang tinanong kung anong room number kung nasa saan ang Comatose na patient at pagkatapos ay dumirecho na siya doon upang bisitahin na ang patient at matignan kung ano pa ang mga kailangan nito...

NagDecide na lamang si Carl na tignan ang name ng patient pagnakabalik na siya sa Nurse's Station...

...

...

...

Hindi na nagBother pa itong si Carl na tignan ang name na nakalagay sa tabi ng pintuan ng room at kumatok lang siya ng Three times sa door and after that ay kaniya itong binuksan at kaagad na pumasok upang mai-Introduce niya ang kaniyang sarili sa kasama ng patient...

...

...

...

Laking pagtataka ni Carl nang wala siyang nadatnang Patient's Companion kaya nama'y kaagad siyang lumapit sa walang malay na Pasyente...

...

...

...

"Ma'am Silvs..." Ang naibulalas na lamang ng Shocked na Shocked na si Carl nang makita niya kung sino ang Comatose na pasyente.

Halos manginig ang buong katawan ni Carl habang pinagmamasdan niya ang payat na payat at namumutlang si Ma'am Silvs...

Dahil sa sobrang pagkaStress ni Ma'am Silvs ay muli na namang inatake ito sa Puso for the third time...

Halos magPanic na itong si Carl sa mga oras na iyon...

Halo-halong emotions ang biglang kumawala sa dibdib ni Carl habang nakatayo niyang pinagmamasdan ang walang malay na si Ma'am Silvs...

...

...

...

Automatic na kinuha ni Carl ang kaniyang CellPhone sa kaniyang bulsa't namalayan na lamang niyang kausap na niya ang kaniyang Ate Carmie...

Labis ang pagkatakot talaga ni Carl ng mga sandaling iyon at ang kauna-unahang pumasok lamang sa kaniyang isipa'y tawagan ang kaniyang Ate't Nanay...

Pakiramdam kasi ni Carl ay hindi niya kakayaning mag-isa ang nangyari sa kaawa-awa't napakabait na si Ma'am Silvs...

"HOY MAGSALITA KA!!!" Ang bulyaw ni Ate Carmie sa phone na ikinahimasmas naman agad ng diwa ni Carl.

"ATE SI NANAY???!!!"

"Andito... Bakit..."

"Si Ma'am Silvs..."

"Alam na namin..."

"HA???!!!"

"Papunta na kami diyan... Saka na lang kami magpapaliwanag..." Ang last na sinabi ni Ate Carmie kay Carl  from the other line before they end their call.

...

...

...

Lalo pang gumulo ang damdamin ni Carl at ang kaniyang isipan dahil hindi talaga niya maipaliwanag kung bakit nalaman kaagad ng kaniyang Nanay And Ate ang nangyari kay Ma'am Silvs at kung bakit sila on the way na sa Hospital...

Hindi na talaga nakayanan ng dalawang tuhod ni Carl at nanglambot na ito dahil sa mga nangyari kaya nama'y napaupo siya sa couch/bed na para sa mga patient's companion...

...

...

...

Hindi talaga makapaniwala itong si Carl na makikita niya sa kaniyang pinagtratrabahuhang Hospital na nasa sa ganoong kalagayan itong si Ma'am Silvs...

...

...

...

Kasabay ng halo-halong emotions sa kaniyang dibdib ay biglaang kumabog ng malakas ang puso ni Carl nang mapansin niya ang bagay na nasa sa kaniyang tabi...

...

...

...

Automatic na namuo ang mga luha ni Carl habang pinagmamasdan niya ang bagay na pumukaw ng kaniyang Attention...

...

...

...

Dahan-dahang kinuha at binuksan ni Carl ang Red na BackPack na nasa sa kaniyang tabi...

...

...

...

Hindi na namalayan pa ni Carl ang pagtulo nang kaniyang mga luha habang iniisa-isa niyang tinitignan ang mga gamit na nakalagay sa loob ng Red na Back Pack...

...

...

...

May mga Chocolates and Candies...

Mga Happy Meal Toys...

Nandoon din ang mga mga maliliit na mga Pencils na halatang halatang may kalumaan na...

Nandoon din ang isang maliit na picture frame kung nasa saan nakalagay ang picture nina Ma'am Silvs and ang late husband nito...

May nakita din si Carl na isang lumang Pacifier at isang Baby Bottle na alam na alam niya kung kanino and sinong gumamit ng mga iyon...

...

...

...

Lalong napasinghot itong si Carl at lalo siyang napaluha nang makita niya sa loob ng Red na BackPack ang picture from his Nanay Cion's recent birthday party na kaniyang ipinaprint...

...

...

...

Halos magunaw ang puso ni Carl habang lumuluha niyang pinagmamasdan ang kanilang picture nila ni Joey Boy na masayang-masaya...

...

...

...

Dahil sa kaniyang pag-iyak ay hindi na namalayan pa ni Carl na may pumasok sa loob ng room...

...

...

...

"WHAT ARE YOU DOING WITH MY BAG..." Ang galit na Boses na biglang umalingaw-ngaw sa apat na sulok ng room ni Ma'am Silvs.

...

...

...

Lalong kumabog ng malakas ang dibdib ni Carl dahil sa familiar na boses na kaniyang narinig...

...

...

...

Ang boses na matagal na niyang pinapangarap na marinig muli...

...

...

...

"CARL... DONG IS THAT YOU..." Ang biglang sambulat naman ng Maid na si Katie nang makapasok na din ito sa loob ng room.

...

...

...

"Kuya Carl...

...

...

...

EHEEEEEK!!!" Ang outburst kaagad ni Joey Boy nang makilala niya kung sino ang taong nakikialam ng kaniyang Red na BackPack.

"JOEY BOY..." Ang hagulgol naman ni Carl habang lumuluha niyang tinitignan ang nakatayong si Joey Boy.

...

...

...

Lalo pang nalusaw ang puso ni Carl dahil pansin na pansin niya ang pagbagsak and ang pangangayayat ng pangangatawan ni Joey Boy...

Slight na mahaba na and unKept na din ang buhok nito...

Medyo hindi na ito masyadong groomed and slight na madusing na ito unlike before...

...

...

...

"Joey Boy..."

...

...

...

"Kuya Carl..."

...

...

...

Si Carl na mismo ang tumayo't kaagad niyang nilapitan at niyakap itong si Joey Boy...

...

...

...

"I'm so Sorry Joey Boy..." Ang pag iyak ni Carl habang mahigpit niyang niyayakap itong si Joey Boy.

"I'm sorry Kuya Carl..." Ang napipiyok na sambit naman ni Joey Boy habang yakap-yakap na din niya ang kaniyang kuya Carl.

...

...

...

"DON'T LEAVE ME AGAIN KUYA CARL..." Ang humihikbing next na nasambit ni Joey Boy.

...

...

...

Kahit na naging harsh and iniwan na siya ng kaniyang Kuya Carl ay hindi nagawang magalit ng isip batang si Joey Boy...

...

...

...

Sa inosenteng puso't diwa ng isip batang si Joey Boy ay malinis at walang nagawang pagkakamali't kasalanan sa kaniya ang kaniyang Kuya Carl

...

...

...

"Joey Boy..."

"Kuya Carl...

U...

U...

U...

UWAAAAAAAAAAAAH!!!" Ang malakas na pag-atungal na ni Joey Boy at talaga namang hindi na nito nakayanan pa ang saya nang makita niya't mayakap siyang muli ng kaniyang Kuya Carl.

...

...

...

Lalo pang humigpit ang kanilang pagyakap sa bawat isa dahil sa loob nang dalawang buwan nilang pagkakawalay ay pakiramdam nilang nalayo silang dalawa sa isa't isa sa napakahabang panahon...

...

...

...

"ANG INGAY MO NAMAN JOEY BOY...

NAGISING TULOY ANG MOMMY MO..." Ang saway ni Katie sa umaatungal na si Joey Boy.

...

...

...

"MA'AM SILVS!!!" Ang biglang outburst  ni Carl nang makita niyang nakadilat na si Ma'am Silvs at nakangiting nakatingin ito sa kanila.

"MOMMY... EHEEEEK!!!" Ang hindi papatalong outburst din ni Joey Boy nang makita niyang gising na ang kaniyang Mommy.

Almost three days na nasa Comatose state kasi itong si Ma'am Silvs...

"ATI... I THOUGHT NA MADIDIDO KA NA... UWAAAAH!!!" Ang hagulgol naman ni Katie sa kaniyang amo.

Napailing na lamang itong si Ma'am Silvs sa sinabi sa kaniya ng kanilang maid ngunit masayang masaya siya ng mga sandaling iyon at nakita niyang kasama na ng kaniyang one and only son ang Kuya Carl nito...

To Be Continued