Beautiful Liar Part 10

by: Emirp

Salamat po dahil kahit papano may nagbabasa nito. Dun sa mga nag pm sa FB, salamat talaga. Susubukan ko pong gawing ''nobela'' ang chapter na to, bitin daw kasi ih. Owkey. Salamat kaayo. God bless.

~♥~

Anne: mukha siyang nalugi, biruin mo dalawa ang kasintahan niya. Sa isang iglap wala na. (masayang sabi ni ate na parang walang pinagdaanang sakit sa puso)

Prime: sabagay (binigyan ko siya ng isang ngiti ngunit may awa pa rin akong nadarama kay kuya John)

Anne: kapatid na turing ko sayo Prime, lalaki lang yan, madali nating palitan.

Masaya kaming naglakad ni ate pauwi sa aming mga bahay. Napuno kami ng kwentuhan habang nasa daan. Nang malapit na ako sa bahay namin, pilit kong inaninag kung sino ang taong nakatayo sa may gate. Nung malapit na ako, nakumpirma ko kung sino yon. Walang iba kundi si Kuya John.

Prime: ano ginagawa mo dito?

John: mag usap tayo... Please.

Prime: sumunod ka sakin.

Binilisan ko ang lakad ko. Hanggang sa makarating ako sa Chapel. Gusto kong dito namin tapusin lahat ng namamagitan samin.

Prime: oh ano?

John: mahal na mahal kita, hindi ko kayang mawala ka.

Prime: wag ka ngang magsinungaling. Hindi ka pwedeng mag mahal ng dalawang tao.

John: hindi ko din kasi maiwasang mahulog sa babae. sorry.

Prime: bakulaw ka pala e, edi sana hindi mo na ko dinamay.

John: mas mahal kita.

Prime: wag ka na ngang magsinungaling.

John: hindi kita niloloko.

Prime: nung 1st monthsarry natin. Totoo bang masama ang pakiramdam mo?!

John: o.oo (may pag aalinlangang sagot niya)

Prime: wag ka nang mag kaila pa, wala kang sakit nung oras na yun. Dahil alam ko na iyon din ang araw na sinagot ka ni Ate Anne!

John: alam mo naman pala e, natatanong ka pa!

Prime: (lalo akong nainis nung sinigawan niya ko) hindi mo alam ang nangyari sakin ng gabing hindi ka sumipot!

John: ano nadapa ka na naman! ha! (pangkukutya niya)

Prime: oo! dahil pinagsamantalahan ako ng gabing iyon! Idinapa at pinahiga sa matalim na talahiban! Wala akong laban dahil natatakot ako na baka pag pumalag ako patayin niya ko. Kung dumating ka nung gabing yon, hindi sana nangyari yon! pero asan ka nung gabing iyon? nagpapakasaya dahil nakakuha ka naman ng isda!

Tuloy tuloy na pag iyak ang ginawa ko. Pati si kuya ay natahimik sa sinabi ko. Ang kanyang galit ay napawi at lungkot ang namayani na parang nagsisisi.

John: hindi ko alam, sorry Prime, mahal na mahal kita. (sabay yakap sa akin na hindi ko naman sinuklian)

Prime: (kumalas ako agad sa kaniya) wala na tayong pag uusapan (nagsimula na kong maglakad palayo)

John: mahal kita Prime tandaan mo yan (pahabol niyang mensahe)

Iniwanan ko siyang nakaupo sa may kapilya. Maging ako ay hindi mapigilang umiyak. Dahil sa sakit. Oo mahal ko pa siya pero hindi naman ganun kadaling kalimutan ang ginawa niya.


Iniwanan ko siyang nakaupo sa may kapilya. Maging ako ay hindi mapigilang umiyak. Dahil sa sakit. Oo mahal ko pa siya pero hindi naman ganun kadaling kalimutan ang ginawa niya.

Sa tingin ko iyon na ang huli naming pagkikita ni Kuya John. Pinilit kong ibalik ang nakaraan. Na walang love life. Ang hirap magtago ng damdamin pero kinaya ko. Nanatili akong ''clown'' sa harap ng pamilya ko. Hindi kasi ako yung taong nag oopen ng problema sa pamilya. Hindi kasi ako kumportable.

Maging si Ate Anne ay umalis din. Nagbakasyon muna siya sa lola niya. Para na rin daw makalimot.

Ako naman balik sa dati. Nag sa soundtrip na may kasamang pag sayaw at pagkanta. Pag nasa tindahan naman halos lahat na yata ng bagay na nangyayari sinusulat ko sa diary ko. Masaya ako kahit papano dahil napapatawa ako ng mga tao sa paligid ko.

Bumalik na din ako sa dati na mapang obserba. Natutuwa ako dahil nakakakain sila Mark ng hindi gumagamit ng tinidor. Hindi din sila gumagamit ng sandok pag kumukuha ng kanin kaya pag nakita mo ang rice cooker nila, aakalain mong bata ang may gawa ng maliliit na uki sa kanin. Pagkatapos nilang kumain, kanya kanya sila ng hugas. Na parang itinapat lang sa gripo okay na.

Masyadong mahigpit si Anti kela Mark kaya dapat laging nililista kung anuman ang kunin nila. Pero minsan pag nagpapaload si Mark hindi ko na sinasabi. Pero...

Mama: sayo ba nanghingi ng load si Mark. kagabi alas dose na yan natulog, may kausap.

Prime: ah eh anu po.

Mama: wag kang mahiyang magsabi sakin, hindi naman magagalit yan sayo.

Prime: sige po.

Pero sa loob loob ko gusto kong sabihin na ''hindi naman po ako nahihiya e, alam ko kasi papagalitan niyo siya pag sinabi ko pa, e crush ko siya e'' Ganyan Yan.

Isang gabi. Tila hindi ko na napigilan ang bugso ng damdamin. Pano kasi nakaramdam ako ng pang da down sa isang tao, imbis na tulungan niya ko, kumokontra pa siya. Wala naman talaga akong balak umiyak nung gabing iyon. Naisip ko pa kasi na parang hindi niya na appreciate ang tulong ko. Napapansin lang niya ang maliliit na pagkakamali ko. Pero bago ako nangyari yun. Kumain muna ko ng hapunan gamit ang plato na free sa Lucky Me at kubyertos naman na korteng botelya ang hawakan sapagkat free ito sa Coca Cola. Mabilis ko namang natapos ang pag kain ko.

Umupo na ko sa tindahan at nakapangalumbaba. At tila nakatulala.

Mama: masama pakiramdam mo?

Prime: (oo) hindi po anti.

Mama: sige kain lang ako para makauwi ka na din.

Alam niyo siguro kung kanino ako may sama ng loob nung oras na yun. Hindi naman ako galit. Basta. At yun nga pinauwi na ko. Pero hindi muna ko umuwi at naglakad ako at parang baliw na salita ng salita.

''hay naku. Kung hindi ko naman gagawin yun walang tutulong sakin. Tapos tingnan mo, hay naku, kumokontra pa, kasi alam ko hindi din siya makakatulong. Magaling lang siya mag advice pero, pero... tingnan mo... Alam mo nalulungkot na nga ako kasi halos hindi na ko nakakapagsaya e, araw araw nasa kanya ko, pati Linggo. gustuhin kong makipag laro pero di ko magawa... tapos tapos...''

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil pumutok na ang pantog ng mata ko. Sa isang iglap napahagulgol ako. Ganun pala yun pag nagkasama ang problema sa pag ibig, sa buhay.

Nakikita ko yung iba tinitingnan ako. Nakakahiya pala pag ganun. Kaya tumakbo nalang ako.

Pakiramdam ko isa akong batang pinagtripan at inagawan ng laruan. Walang humpay na pag iyak. Hanggang sa makarating ako sa park ng baranggay hall.

Umupo ako sa isang batong upuan na kadalasang makikita sa mga parke. Ang sarap ng simoy ng hangin sapagkat gabi na.

Salamat at tila nahimasmasan na ko. Nagpahinga dahil sa labis na pag iyak. Nakita ko may matandang dumating, 60s or something. Pina alis niya yung mga batang naglalaro sa isang family size na duyan, ung magkabilang upuan.

Nag alisan naman ang mga bata. At dun naupo ang matanda. Hindi ko na ulit sila tiningnan at nanatiling nakatingin sa mga tao at sasakyang nagdaan sa kalye.

May narinig akong sumipol. Pero di ko naman pinansin. Hanggang sa may sumipol ulit. Paglingon ko nakita ko ung matanda, siya pala yung sumusuwit. Nakita ko na tinawag niya ko at pinaupo sa duyan.

Lumapit naman at naupo sa katapat na upuan ng duyan. Bale medyo magkaharap kami. Akala ko may sasabihin siya. Wala naman pala.

Kinuha ko nalang ang cellphone ko at nag fb mobile para may pagkaabalahan. Nang mapatingin ako sa kanya sinabi niya sakin na umupo daw ako sa tabi niya. Ginawa ko naman. Nagulat ako kasi hinawakan niya ako bewang ko at lalong pinapalapit sa kaniya.

Hindi ko naisip na ganon yung matanda. Hindi ko inasahan. Nagulat pa ako nung pinasok niya ang kamay niya sa shorts ko. Nabuhayan din ako dun. Kaya lang may mga taong dumadaan kaya gumawa ako ng paraan. Nagpaalam ako at bigla nalang umalis. Nabitin ako pero wala naman akong magagawa e. Public Place yon, baka may makakita sakin at masira pa ang reputasyon ko.

Nagpasya na kong umuwi. Dun ako dumaas sa short cut na dati naming dinadaanan ni Kuya John. Hindi ko maiwasang malungkot at isipin siya.

At parang baliw na naman akong nagsasalitang mag isa. Alam ko naman kasing walang tao. Gabi na din kasi.

''ang dami dami ko kayang crush, bakit naman kita iisipin, nandyan pa naman ang rainbow colors ko.. at hindi ka kawalan''

''araay'' hindi ko alam na may lubak pala sa nalakaran ko, natapilok tuloy ako.

''sana ngayon magtanda ka na, wag kang tatanga tanga'' salita ng isang pamilyar na boses, at alam ko na siya ang misteryosong lalaki.

Hindi ako nakapagsalita at hinagilap ko muna kung saan nanggaling ang boses na yun. Ngunit hindi ko nakita. Kaya naglakad nalang ulit ako patungo sa bahay.

Nagtataka kasi halos lagi kong nakakaenkwentro ang lalaking iyon. Na hindi ko naman kilala.

Mga alas otso y media dumating nako sa bahay.

Mama: oh san ka na naman nagpunta, sabi ni anti mo kanina ka pa niya pina uwi. kung mapano ka niyan, gabi na.

''if i'm not mistaken, you Girl, doesn't even care about me. You doesn't care about my feelings, how i live my life. The way i talk. The way i dance. The way i sing. Oh my, so now you asking me that question?''

Hindi na naman nila ako pinansin. At ayun nag bisi bisihan sa panonood ng TV.

''and now you guys acting like that. acting like i'm not here? you really disappointing me. I can't take it anymore''. sabay walk out.

Nung lumabas ako ng kwarto. Kinuha ko mp3 ko at nag sound trip. At inumpisahang iiscroll ang mga kanta

Sean Paul - Temperature

Jennifer Lopez - Papi

Kaci Battaglia - Body Shots

Rihanna - Pon de Replay

Shakira - She Wolf

Beyonce - Run the World (Girls)

Kesha - Blow

50cents - Candy Shop

Katy Perry - Peacock

One Direction - One Thing

Rihanna - You da One

Beyonce - Love on Top

Puro pang disco. Kaya hanap pa ko. Hanggang sa may kanta akong nakita.

Taylor Swift - Dear John

Ang lungkot ng kanta. Feeling ko dinadamayan ako ni Taylor Swift. haha.

''Dear John, i see it all now that you're GONE. don't you think i was too YOUNG to be messed with? the girl in the dress CRIED the whole way home. i SHOULD'VE know.''

''you are an expert at SORRY and keeping lines blurry''

''you paint me a bluesky and go back and turn it to rain''

Sobra talaga ang epekto ng kanta sakin.

Nang dinalaw na ko ng antok ay nagpasya na kong matulog.

tik tok tik tok tik tok tik tok

Maganda ang gising ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit. Tumayo na at nagligpit ng higaan. Uminom ng Milo at kumain ng Sky Flakes.

Nag soundtrip na rin ako. Na hobby ko every morning. This time parang gusto ko ng Rock music, Never Shout Never. Bigla ko tuloy naalala si Elijah. Na siyang dahilan kung bakit ako naadik sa bandang NSN.

''haaay... kamusta na kaya yun?'', nasabi ko nalang bigla

Tita: oh ano naman sinasabi mo dyan?

Prime: wala... (sabay kanta ng...) ''baby i love you, i never want to let you go, the more i think about the more i want to let you know...

Tita: bilis bilis mong kumilos, kulang sayo ang dalawang oras. naghihintay na sayo si mamu mo.

Mabagal talaga akong kumilos lalo na pag nag sa soundtrip ako. Gustong gusto ko kasing sabayan bawat kanta. Kaya nalilibang ako lagi.

Mga alas nuebe kwarenta'y dos ako nakapunta kela Mark. Nag walis walis. Inayos ko din yung mga nareshuffle na paninda. At aalis pala si Mamu, mamimili ng paninda.

Mamu: Prime yung pera nandyan sa kahon. Baka dumaan yung softdrinks tingnan mo nalang yung basyo. Dadaan ngayon yung pan, papalitan mo yung mga bahaw. Sabihin mo sakin kung ano kukunin nila Mamak. May stock ka na dyan ng ice water, gumawa na ko kaganina. Pag na bisi ka tawagin mo si Mamak magpatulong ka. Sige alis na ko.

Prime: sige po Anti.

Mamu: ay wag ka magpapautang ha, sabihin mo wala si Anti mo. (pahabol niya)

At yun ng tuluyan na siyang umalis hanggang mawala na sa paningin ko.

''last will and testament na ba yun? E kanino mapupunta ang Bahay? ang Lupa? ang Alahas?'' (sabi ko habang nag aayos ayos ako. Nahulog yung isang de lata nung pupulutin ko ay may nakita akong paa, tiningnan ko pataas.....si Mark.

Medyo kinabahan ako. Kasi baka narinig niya yung mga pinagsasabi ko. Nakakahiya.

Hindi ko nalang siya pinansin at pinulot ko ang de lata at nagkunyaring may inaayos. Akala ko aalis na siya. Pero hindi pa pala.

Mark: ang o.a. ni Mama noh? ang daming bilin.

Ngumiti lang ako sa sinabi niya.

Mark: gusto mo sabihin ko kay Mama ang narinig ko na sinabi mo?

Prime: ha?

Mark: wag kang mag alala, hindi ko sasabihin ngayon.

Umalis na siya. Medyo kinabahan ako kasi nakakahiya yun pag nalaman ni Anti. Kaya umupo nalang ako at nangalumbaba habang nakatulala. Bigla namang may bumili.

bata: hayo hayo

Pag tayo ko na starstruck ako. Kasi ang cute nya kasi kahit bata pa bakas mo na may future.

Prime: unsa imo? (ano sayo)

Inabot niya sakin ang isang notebook. At sumulat daw ako dun.

Prime: aman gikan? (saan galing)

Bata: sa akong Kuya.

Prime: oki. balik na lang jud ka unya.

Ngumiti pa ang bata. Hindi ko tuloy mapigilang sabihing ''hihintayin kita''. Napaisip din ako kung kanino galing yun. Kung si Kuya John naman, bakit sa ibang bata niya pinadala. Hmm. Ewan!

Binuklat ko ang note book. Autograph notebook pa siya. Ang ganda pa ng design mga angel. Kung hindi sinabi ng bata na Kuya niya ang nagbigay, iisipin ko na babae ang may ari ng kwaderno.

Ako yata ang unang magsusulat. Kasi bakante pa lahat ang pahina. Pero may note na nakalagay. ''GOD SEND ME AS ANGEL FOR YOU''. Naisip ko na mukhang mabait ang taong yon. Sino siya?, tanging naitanong ko nalang sa sarili ko. At yun nga sinimulan ko ng magsulat.

Name: Prime
Birthday: August 24, 1995
Age: 16
Address: Zone 4, Bugo, CDO
Codename: ArkiME

I Love Autograph. Since elementary hobby ko ang mag sign sa ganto. Tapos na ko sa personal. Favorites na.

Color: Green
Flower: Night Flower (ung sa tangled)
Movie: Once Upon a Song, Tangled, basta yung mga Disney ung pambata. haha
TV Show: showtime, ggv, sarah g. Live, mga news, drama...
Cartoon Character: mga taga Disney
Hobby: writing song Lyrics, soundtriping, belly dancing , reading stories @ bol & msob.
Song: Resentment, I'd Lie, Beautiful Liar, One Thing (may naisip pa akong kanta na idinededicate ko kay Mark) Sa Isang Sulyap Mo.
Music: Pop, Dance, Rock, Latin
Singer: wooo ang dami m2m.
Band: NsN, One Direction, the Xx.

Nalibang ako sa kakasign hanggang sa umabot sa...

Dedication.

''hala, anu ang sasabihin ko sa kanya.'', sabi ko habang nag iisip.

''sabihin mo na sa kanya mapupunta ang Bahay at Lupa'', pag singit ng isang tinig, si Mark.

Prime: hala, bigla ka nalang sumusulpot!

Mark: tandaan mo may kasunduan tayo.

Prime: kasunduan? kelan pa?

Mark: Kanina lang

Prime: hay naku

Mark: simple lang naman e.

Prime: ano?

Mark: wala kang sasabihin kay Mama tungkol sa mga kukunin ko sa tindahan.

Prime: pasaway ka!

Mark: kung ayaw mo, sasabihin ko nalang kay mama ang mga sinabi mo kanina.

Prime: okay!

Magsusulat na sana ako ng nagsalita siya ulit.

''Oh kamusta kayo ng bf mo?'', dumukot siya ng sitsirya habang nakikipag usap sakin.

''ano?''

''alam ko bf mo si John''

''ewan ko sayo, san mu ba nakukuha yung mga yan?''

''sayo!''

''ha? pano?''

''malamang nakikita ko kayo''

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Nag umpisa na ulit akong magsulat, although nag iisip ako ng isusulat. Kahit ganun, kinikilig pa din ako kay Mark.

Nung umalis na siya nagkaroon na ko ng ideya at tuluyan ng nagsulat.

???

helow? cnu ka po?
amm salamat po at pinasulat niyo ko dito. nagustuhan ko po talaga. Ammm sana--

Hindi pa ko natapos mag sulat ng dumating na ulit ang bata. Hinihingi na kuno ng kuya niya ang kwaderno kai excited kaayo. haha

Prime: kadyot lang beh, ayaw na pag lakaw. (sandali lang, wag ka ng umalis)

So ayun nga, tinapos ko na ''sana makilala kita. sana hindi mo ko pinagtitripan. bye na. kinukuha na ng kapatid mo ang notebook. -Prime"

Pagkaabot ko sa bata. Dali dali naman itong tumakbo. Hindi manlang nagpasalamat.
Pero hindi ko parin magawang mainis dahil ang cute cute at ang pogi ng bata. ''child abuse?'' hindi naman siguro.

Matapos yun pakiramdam ko ako lang ang tao. Maging si Mark kasi ay natulog nung oras na yun.

Masyadong tahimik. Pakiramdam ko ako lang ang tao. Ang tanging maririnig lang ay ang ingay mula sa radyo sa kwarto kung san natutulog si Mark.

Sa sobrang katahimikan hindi ko namalayan na nakatulog na pala ko.

---

''tandaan mo dadating ako hintayin mo lang ako''

''bakit saan ka ba pupunta?''

''dadating ako sa tamang oras. tandaan mo yan''

''sandali wag mo kong iwan!''

Lumabas na ang tuluyan ang lalaki at isinara ang pinto. Mistulang ikinandado dahil hindi ko ito mabuksan.

''buksan mo ang pinto! Kuya! buksan mo! wag mo kong iwanan dito, buksan mo''

---

''ehem ehem!'' tik tik tik tik tik tik!

Nagulat ako dahil hindi ko inaasahang maidlip.

''aw'', ang nasabi ko nalang.

''nakakaistorbo ba ko sa panaginip mo'', sabi ng lalaking bumibili.

Ang pogi niya. Muntik na kong matulala mga 5 seconds.

''alam ko pogi ako, pero wag kang mag alala pogi ka din!'', diretsahang sabi ng lalaki.

''over! ano sayo?''

''ano yung napapanaginipan mo?''

''ang layo ng sagot mo! bibili ka ba?''

''malamang kaya nga ako nandito e''

''yun naman pala e, ano nga bibilhin mo?''

"ano muna napanaginipan mo?"

"bakit ba gusto mong malaman, ha?"

"kasi nagsasalita ka e, sabi mo, buksan mo! buksan mo! ''

''ah, hindi ko alam e''

''ows, ayaw mo lang sabihin e, siguro yung crush mo yon, kinulong ka, kaya mo sinasabi na buksan mo''

''hindi ko nga alam e, basta, teka sandali sino ka ba? ang dami mong alam.''

''ako si Rex, kilala kita tapos ako di mo kilala''

''hmmm'', hindi ko alam ang sasabihin ko dahil noon ko lang siya nakita talaga.

Rex: ang taray mo pala noh?

Prime: hay naku, oh anu ba bibilihin mo?

Rex: ikaw pwede?

Prime: mahal ako e, baka kulang ang pera mo!

Rex: edi nanakawin nalang kita.

Prime: taong to! bahala ka dyan!

Tinalikuran ko bigla si Rex, at tumungo papasok nang hindi inaasahang muntik na naman kaming magkabungguan ni Mark, gising na pala siya. Mabuti nalang at nakapag pigil ako. Nagkatitigan lang kami at inintay kung sino ang unang kakalas sa eye to eye. At ako yon, sakto namang wala na pala si Rex kaya bumalik ulit ako sa tindahan. Maging si Mark ay na wala na din. Malamang ay nasa banyo para maghilamos dahil bagong gising.

''ang cute cute talaga niya, grabe i crush him'', sabi ko habang tila nageemote na nakatingin sa malayo.

''i have crush on him pala'', boses ni Rex na may bahid ng pang aasar.

Ang buong akala ko umalis na si Rex. Nagulat lang ako ng bigla itong sumulpot.

Prime: anu ba yung mga pinagsasabi mo?

Rex: crush mo pala yung pinsan mo. wiiii. (pang aasar pa nito)

Prime: ewan ko sayo!

Rex: isusumbong kita, kaibigan ko kaya yun! (pananakot niya)

Prime: tumahimik ka nga, saka hindi naman yun maniniwala sayo e.

Rex: hindi pala ah, tingnan natin! (sabay sigay) Mark! Mark!

Maya maya nga pumunta si Mark sa tindahan.

Rex: may sasabihin ako sayo, tungkol kay... (hindi ko na ito pinatapos dahil may naisip akong palusot)

Prime: ay Mark tumawag si Mama mo malapit na daw siya abangan mo sa kanto. (bingo!)

Hindi na siya sumagot at lumabas na lang. Pero ang totoo gawa gawa ko lang yun.

Prime: umalis ka na nga, nang gugulo ka lang e.

Rex: aalis ako kung papayag kang makipagkita sakin mamayang gabi. mag iintay ako dun sa may tapat ng gate 3 ng Del Monte. Pag di ka naman sumipot, malalaman ni Mark yung lihim mo.

Prime: ano to block mail?!

Rex: oo kaya dapat kang sumunod sa mga utos ko.

Prime: okay! sige alis na!

Umalis na nga ang bakulaw. Pumayag na akong makipag kita dahil malapit lang naman yun samin. At saka para mapatigil na siya.

Naging totoo naman ang pagsisinungaling ko dahil maya maya lang dumating na sila Anti at Mark. Dala ang ilang supot ng pinamili. May isa namang tambay na nagdala sa isang malaking kahon.

Kakadating palang ni Anti ang dami agad na kembot na pinagsasabi. Ganyan yan!. Pero hindi ko yun pinansin, kasi nakita ko si Mark na nakatingin at papalapit sa akin.

''Prime bakit ako tinawag kanina ni Rex?'', tanong niya na hindi ko naman alam kung ano ang isasagot ko.

Prime: ah ah anu kasi itatanong niya kung anung year ka na daw. (palusot ko)

Mark: alam naman niyang mag po fourth year na ko ah? (nagtatakang tanong niya)

Prime: ah ewan lang, baka nagka amnisya? (hindi effective panu na yan)

Tumawa lang siya sabay tumalikod. Sakto namang tapos ng magbihis ni Mamu ng pam bahay at nasa tindahan na.

Mama: ay Prime nag mahal na pala ang Bearbrand Swak, i dose mo na yan. Itong posporo i dos singkwenta mo na. Pati ang Lami Mechado nag increase din, ikwarenta mo na. (Ganyan Yan!)

Prime: opo Antie.

Mabilis ko namang natapos ang pag sasalansan ng mga paninda sa kani kanilang lugar. Kumain ako ng hapunan kasama si Mamu, Papu pati si Mark. Feeling ko tuloy parte ako ng pamilya nila. Oo, parte na talaga ko. I mean is... Kasal kami ni Mark tapos sila Mamu at Papu ay parang magulang ko na din.

Lechon Manok ang ulam namin at 7up na softdrinks naman ang inumin. Pay day kasi. Ang saya talaga sa pakiramdam. Pagkatapos ko namang kumain ay pina uwi na ko ni Mamu.

Umuwi naman ako sandali at nag ayos dahil may usapan nga pala kami ni Rex.

Mama: oh san ka na naman pupunta?

Prime: dyan lang

Tita: natutututo ka ng maglandi ah

Prime: lalabas lang, maglalandi na agad? eksaherada! e ano naman kung maglandi ako? sama ka?

Tawanan na naman sila. Ganyan yan! Sanay na sila sakin.

Nag umpisa na kong maglakad papunta sa napag usapang lugar. Over talagang maglakad sa lugar namin. Kasi tinginan talaga sila sakin. Ewan ko kung ano yung mga iniisip nila. Wala naman akong pake alam kung anuman yun.

Unti unti na akong papalapit sa tapat ng gate 3. At may nakita akong taong nakatayo. Si Rex na siguro yun. Sabi ko sa isip ko. Hanggang sa makarating na nga ako. Medyo nakaramdam ako ng hiya. Kaya hindi ako nagsalita at nanatiling natayo lang sa tabi niya.

''Hi" sabi niya na tila ngayon lang kami nagkita.


Itutuloy...

Beautiful Liar Part 9

by: Emirp

~♥~

Kinabukasan, malungkot akong pumunta kela Antie. Hindi din bumili si Ate Anne. May bata ulit na lumapit. Nagbigay ng sulat. Binuklat ko at nakita kong galing kay Kuya John.

''Prime ko, sorry at hindi ako nakapunta kagabi, bigla kasing sumakit ang ulo ko at hindi ko pa nagawang lumabas ng bahay. Kung pwede mamayang gabi kita ulit tayo dun pa rin sa dati. I love you''

Medyo sumaya ako dahil may dahilan naman pala siya. At natuwa ako dahil maayos na siyang mag tagalog.

Kinagabihan. Nag punta na ko sa Park, hindi na ko nag intay pa dahil nandoon na agad si Kuya John. At kita ko sa mukha niya ang saya.

John: pasensya ka na ha, salamat at dumating ka.

Prime: okay lang yon Kuya.

Kumain kami ng ihaw ihaw sa night cafe malapit sa park. Nag perya din kami (malapit na kasi mag pista).

Sumakay kami sa Peris Wil, Katerpilar. Wala naman akong takot na sumakay sa mga ganun e. Dun ako na takot sa horror train kaya todo yakap ako nun kay Kuya. Walang kasing saya ang experience na yun.

John: takot ka pala sa dilim, at sa multo. (tawa siya)

Prime: hindi naman ako takot sa dilim (bigla akong natigilan kasi naalala ko yung pang hahalay sakin kagabi)

John: oh bat ka natigilan?

Prime: wala kuya. Ang saya ko lang kasi masaya ang nangyari ngayon.

John: hindi pa tapos ang masayang gabi natin. (bakas sa mukha niya ang matinding saya)

Nagpalakad lakad nga kami ni Kuya. Hanggang sa makarating kami sa isang abandonadong bahay. Alam ko na ang ibig niyang sabihin. At doon ay muli kaming nag isa. Hindi ako nakaramdam ng kahit anong takot. Dahil alam kong ligtas ako. Umuwi ako ng fulfilled at masaya.

Simula nung gabing iyon, bawat oras na nagkikita kami ay mas sobrang saya. Kahit limitado lang ang pagkikita namin, hindi nagkulang si Kuya John. Hanggang sa umabot kami ng tatlong buwan.

Sa tindahan...

Prime: kamusta naman kayo ng bf mo ate?

Anne: masaya naman, medyo korni lang siya, pag may date kami, sa tabi tabi lang lagi. (may tampo ngunit masaya niyang pahayag)

Prime: okay lang yan ganyan din kami, gastos kasi pag pupunta pa sa syudad. (naisip ko na matipid din ang boyfriend niya parang si kuya John)

Anne: hindi nga lang yun e, ayokong ibigay sa kanya ang kabirhenan ko dahil sa tabi tabi lang niya ko dinadala (wala ng ngiti sa mga labi)

Prime: nakakahiya kaya yun (medyo napangiti ako kasi ganun din pala si Kuya John)

Anne: tama ka, saka hindi naman ako low class kaya pag sigurado na ko. Saka pa lang ako papayag.

Prime: tama yan Ate, mahirap maging batang ina.

Ate: oo. gusto mo ipakilala kita kay Juan?

Prime: sige Ate, tapos ipapakilala din kita kay Kuya ko.

Masaya ako dahil kahit papano masaya si Ate Anne sa lovelife niya. Ako naman may time na malungkot kasi may mga oras na hindi kami nakakapagkita ni Kuya John. Sa kadahilanang hindi maganda ang pakiramdam. Hanggang sa dumating ang araw na ipapakilala ako ni Ate Anne sa boyfriend niyang si Juan.

Habang nasa park ng Baranggay Hall...

Prime: sigurado kang hindi iyan ang may ari ng chicharon ni Mang Juan ah. (pang aasar ko)

Anne: loko ka talaga, pustahan tayo matutulala ka sa kanya (masayang pahayag niya)

Prime: oo na.

Ate: oh ayan na pala si Juan. (halatang kinikilig)

Nakatalikod ako sa may gate habang si ate Anne naman ang nakaharap. Bale magkaharapan kami. Hindi ako makalingon kasi nahihiya ako. Kaya inintay ko nalang makarating sa pwesto namin ang Juan na yon.

Anne: Juan upo ka na, ipapakilala kita sa kaibigan ko. (wala daw silang tawagan dahil walang hilig dun si Ate Anne)

Nang maka upo siya sa upuan paharap sakin ay nagulat nga ako, natulala. Hindi dahil sa kagwapuhan kundi dahil si Juan at si kuya John pala ay iisa. Pakiramdam ko pinagkaisahan ako. Niloko. Dun ko naisip na bihira ang nag susuccess sa mga ganitong relasyon.

Anne: sinabi ko na matutulala ka e, taken na si Juan ko, hanggang tingin ka na lang. (taray tarayan kunyari)

Prime: (pinilit kong maging okay. buti naman at nagawa ko) ah wala Ate, may kamukha kasi siya. (palusot ko)

Anne: at sino naman?

Prime: parang yung... yung ''playboy'' na napanood ko sa ibang movie. John yata ang pangalan ng karakter niya dun. (may pasaring kong pahayag kay Ate)

Anne: pero good boy naman si Juan, di ba? (ngiti sabay tingin kay Juan/John)

John: o.oo (pilit na ngiti, at halatang hindi inaasahan ang mga pangyayari. kung hindi ko lang alam ay iisipin kong natatae siya)

Anne: oh nakita mu na. Good boy siya.

Prime: oki (sagot na parang hindi naniniwala) ah Ate, uwi na ko ha, baka pagalitan pa ko ng Nanay. lagi na kasi akong napapagalitan pag tumatakas ako para lang makipagkita kay Kuya e. (sabi ko kay ate Anne, naway nakonsensya si ''John for all, all for Juan'')

Ang totoo hindi pa ko umuwi, medyo maaga pa kasi nun. Habang tulala ko. Naisipan kong pumunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang Tatay.

Ang tanga tanga ko. Bakit hindi ko yun naisip. Ang ''John'' ay ingles para sa ''Juan''. Kaya pala may mga similarities pag kinukuwento siya ni Ate Anne ay dahil umibig pala kami sa iisang Tao.

He said, i'm worth it, his one desire

(i know things about him that you wouldn't want to read about)

he kissed me, his one and only (yes) Beautiful ''Liar''

(tell me how you tolerate the things you've just found out about)

you never know

why are we the ones to suffer?

i have to let go

he won't be the one to cry

let's not kill the karma

let's not start a fight

it's not worth the drama

for a beautiful liar

can't we laugh about it

it's not worth our time

we can live with out him

just a beautiful liar

Nakarating ako sa sementeryo ng hindi ko namamalayan. Malayo ang lugar na yun pero pakiramdam ko sobrang lapit. Ganun talaga siguro pag lumilipad ang utak mo.

Naglakad lakad ako. Pumulot ako ng kandilang hindi naupos malamang namatay ang apoy dahil sa hangin. Pagkakuha ko, nakisindi ako sa katabing puntod at itinirik ko yun sa puntod ng Tatay.

Sobrang lungkot. Napaiyak ako ng hindi ko namamalayan. Yung iyak na kahit pigilan mo hindi mo mapigilan.

''sorry'', hindi ako nagkakamali kung kanino galing ang boses na yun, kay kuya John.

Prime: oh bakit ka nandito?

John: gusto kong mag sorry sayo Prime. (malungkot na tinig niya)

Prime: panindigan mo yan! (motto ko, haha. pero sa oras na yon ayoko munang marinig lahat ng sasabihin niya)

John: hindi ko kasi alam na magkaibigan kayo ni...

Prime: so balak mo talaga akong lokohin, yun nga lang nagkamali ka dahil magkaibigan kame? sa ngayon hindi ako handa sa paliwanag mo kaya umalis ka muna. (hindi ko magawang tumingin sa kanya dahil ayokong maawa)

John: mahal kita, sana mapatawad mo ko.

Lalo akong napaiyak sa sinabi niya. At alam kong naglakad na siya paalis. Nagpalipas ako ng isang oras bago umuwi. Pakiramdam ko nawalan na ng kulay ang buhay ko.

Naisip ko ''pano na yan?''. Minsan na nga lang may magmahal sa akin, manloloko pa.

Kinabukasan...

Hindi ako pumunta kela Mark. Gusto ko munang maglibang kahit papano. Hindi ko inaasahang makikita ko si Ate Anne.

Anne: hello Prime, musta?

Prime: okay lang te, sige mauna muna ko ah (pag iwas ko sa kanya)

Anne: ah o sige, may lakad din ako e.

Nung nasabi niyang may lakad siya, pumasok sa isip ko na pupuntahan niya si Kuya John. Kaya naisipan kong sundan siya. Para akong espiya na tinitiktikan ang isang biktima.

Sa kasamaang palad may nakabangga ako at hindi inaasahang sumabit ang key chain ng wallet niya sa style ng gutay gutay kong short.

Nagtagal pa kami bago magtanggal ng lalake ang wallet niya. May itsura siya at masasabi mong pwede na. Maingat siya sa pag alis parang maginoo. Ang nakakahiyang parte ay sa may bandang hita ko sumabit yung pitaka niya. Parang siya din ay nahihiya sa nangyari.

Prime: kuya salamat po at sorry. (pasasalamat ko sa pagkaka alis nung pitaka at pag sosorry dun sa pagkakabangga ko)

?: ayos lang, sa susunod mag ingat ka na lang at wag mag papaloko. (sabay alis)

Over. Naisip ko na baka siya ang nagligtas sakin nun. Lagi niyang sinasabi na wag akong magpaloko. Ano kaya ang ibig sabihin niya. May kinalaman kaya ito kay Kuya John. Bago pa ako tuluyang matulala. Bigla kong naalalang sinusundan ko pala si ate Anne.

Isa lang naman ang way ng daanan kaya ilang takbo ko lang nakita ko ulit siya. Hanggang sa makarating siya sa park ng baranggay hall.

Doon ko nakumpirma na si Kuya John ang katagpo niya. Nainis ako kay kuya John, kasi wala talaga siyang paninindigan. Kung mahal niya ko dapat hihiwalayan na niya si ate Anne. Pero naaawa din ako kay ate Anne kasi alam kong malulungkot siya pag nalaman niyang si Kuya John at Juan ay iisa.

Hindi ko napansin pero nakita pala ako ni Ate Anne na nakatingin sa kanila. Kaya dali dali siyang tumungo palapit sakin at agad naman akong umalis.

Anne: Prime sandali.

(hindi ko pinansin, tumakbo na din siya at naabutan niya ko)

Anne: uy ano bang nangyayari sayo?

Prime: wala ate, bumalik ka na kay Kuya John (Juan pala dapat, lagot na)

Anne: anung kuya John? (nagtatakang tanong ni Ate)

Prime: wala kuya Juan pala.

Anne: hindi, hindi kita maintindihan, bakit ka ba nagkakaganyan?

Prime: wala nga ate ang kulit mo!

Anne: hindi ako titigil hanggat hindi mo sinasabi ang problema mo!

Prime: masasaktan ka lang, wag mo nang alamin!

Anne: handa akong masaktan, malaman ko lang, kaibigan kita Prime tandaan mo yan.

Umalis ako pero sadyang makulit talaga si Ate Anne.

Anne: sabihi- (hindi ko na siya pinatapos at sinabi ko na ang totoo)

Prime: si Juan mo at kuya ko ay iisa! (sabay lakad palayo)

Natulala sandali si Ate Anne. At nakita kong lumapit siya kay Kuya John. Hindi ko na tiningnan pa ang gagawin niya at nagsimula na akong nag lakad palayo.

I trusted Him, but when i followed you, i saw you together

(i didn't know about you then til i saw you with him again)

i walked in on your love scene, slow dancing

(you stole everything how can you say i did you wrong)

well never know

when the pain and heartbreaks over?

I have to let go

the innocence is gone

let's not kill the Karma

let's not start a fight

it's not worth the drama

for a Beautiful Liar

can't we laugh about it

it's not worth our time

we can live with out him

just a beautiful Liar

Prime!, tawag sakin ng isang pamilyar na boses, kay ate Anne

Hindi ko alam hinabol pala niya ko. Nakita ko sa mga mata niya na halatang umiyak din siya.

Prime: wag kang mag alala ate hindi ko siya aagawin.

Anne: anu ka ba, hiniwalayan ko na siya, mas mahalaga ang pagkakaibigan natin.

Dahil sa sinabi niya. May ngiting sumilip sa mukha ko, hindi dahil sa hiniwalayan na niya si Kuya, kundi dahil sa buo parin ang pagkakaibigan namin.

tell me how to forgive you

whem its me who's ashamed

and i wish i could free you

of the hurt and the pain

but the answer is simple

HE'S the one to blame...

let's not kill the Karma

let's not start a fight

it's not worth the drama

for a Beautiful Liar

can't we laugh about it

it's not worth our time

we can live with out him

just a beautiful Liar

Prime: ate anu nga pala ang reaksyon ni Kuya John?

Anne: amm (nakangiting pabitin ni ate)

Itutuloy…

Beautiful Liar Part 8

by: Emirp

~♥~

Biglang pumasok sa isip ko na baka hindi si Kuya ang nag bigay nun kaya gumawa ako ng dahilan.

Prime: ah ang ibig ko sabihin salamat sa bulaklak ng kaligayahan.

John: yun lang pala, hindi pa nga kita nabibigyan ng lubos na kaligayan pero masaya ka na agad.

Prime: dami talagang alam ni kuya.

John: ganun talaga, tara! (sabay yaya sa akin)

Prime: saan naman?

John: sa langit

Prime: ewan ko sayo!

John: sumunod ka na nga lang kasi Prime ko (hindi mawala sa mukha niya ang ngiti)

Sumunod nga ako sa kanya. Medyo malayo ang nalakad namin at lubak lubak pa. At medyo pamilyar sakin ang lugar na yon kaya hindi ko maiwasang mag tanong.

Prime: kuya bakit tayo nandito. papatayin mo ba ko at diretsong ibabaon sa lupa? (eksaheradang sabi ko)

John: Prime wag kang O.A ha (naka smile pa din)

Prime: e kasi naman bakit dito sementeryo mo pa ko dinala, nandito kaya si papa nakalibing, baka makita tayo (oa pa din)

John : e di maayos makakapag paalam ako sa papa mo.

Pumunta nga kami sa puntod ng tatay, may padasal dasal pa si Kuya. Tapos maya maya pumunta kami sa may sapa malapit sa sementeryo.

Prime: kuya maganda pala dito! (sigaw ko sa saya)

John: di ba parang langit?

Prime: opo Kuya, kasi hanggang sa bukana lang ako nakakarating e. Kasi hindi kami pinapayagang lumayo pag pumupunta kami dito sa sementeryo.

John: at ngayon pinapayagan ka na daw ng ''papa'' mo, at pwede na tayong gumawa ng baby.

Prime: baliw ka talaga kuya.

Maganda ang parte na yun ng sapa, pino ang damo maraming puno, tago at nakakalibang.

Nagulat ako ng bigla akong halikan ni Kuya John, may halong pagmamahal at pagnanasa. Nahiya ako kasi baka may makakita.

Prime: kuya anu ba, baka may dumating! (bulyaw ko sa kanya)

John: wala yan, napatunayan ko na yan dahil madalas akong nag sosolo dito.

Pag kasabi niya non. Bigla siyang humalik ulit at parang hindi na makapag pigil pa. Hindi na ko pumalag at tuluyan ko na ding ibigay ang aking puso't kaluluwa.

Hindi mawala ang saya sa mukha ni kuya matapos naming mag isa.

Hindi ko alam inabot na pala kami ng dilim. Nagpahinga kami habang pinagmamasdan ang mga bituin sa kalangitan.

Monday (Friday yung nasa lyrics, pinalitan ko lang) night beneath the stars

in the field behind your yard

you and i are painting pictures in the sky

and some times we don't say a thing

just listen to the crickets sing

everything i need is right here by my side

and i know everything about you

i don't wanna live with out you

i'm only up when you're not down

don't wanna fly if youre still on the ground its like no matter what i do

well, you drive me crazy half the time

the other half i'm only trying to let you know that what i feel is true

and im only me when im with you

just a small town boy and boy (girl po talaga, i changed it. haha)

living in this crazy world

trying to figure out

what is and isn't true

and i don't try to hide my tears

the secrets all my deepest fears

through it all nobody

gets me like you do

and you know everything about me

you say that you can't live with out me

i'm only me

who i wanna be

well, i'm only me when im with you

Prime: kuya tara na, gabi na oh.

John: oh sige Prime ko, hindi ba masakit, gusto mo pasanin kita?

Prime: bakit kaya mo ba, hindi ka ba nang hina?

John: nang hina syempre, pero gusto ko kasing ingatan ka, at ang baby natin.

Prime: baliw ka talaga kuya, mamaya iire ko lang wala na yung baby mong sinasabi dyan e.

John: ikaw talaga Prime ko, pasan ka na sakin, sigurado ako masakit yan.

Prime: oo na, hindi ka naman kasi pulis pero may batuta ka!

John: ganyan talaga Prime. mahal kita.

Masaya ako nung gabing iyon kaya hindi ko na pinansin ang mga sermon ng Nanay. I don't care a lot.

Sa tindahan may naging kaibigan din ako. Siya si Anne, iba siya sa mga babae sa henerasyon ngayon, hindi siya katulad ng mga babaeng malalandi na nakikita natin ngayon. At iyon ang dahilan kung bakit magaan ang loob ko sa kanya.

Tuwing bumibili si Ate Anne, 17 year old daw siya. Lagi kaming nag kaka chikahan, parang ate ko na din siya. Alam na din naman niya ang katauhan ko kaya hindi din akong nahihiyang mag kwento.

Anne: alam mo may new sutor ako. (sabay kilig)

Prime: ah talaga, anong pangalan naman?

Anne: Juan (taas noo pa siya)

Prime: sino siya? yung may ari ng Chicharon ni Mang Juan? (pang aasar ko)

Anne: grabe ka te, pogi kaya siya. Baka nga pag nakita mo siya ma inlove ka. (pagmamalaki naman niya)

Prime: huy meron naman ako noh, mag wa one month na kami. (hindi ko namalayan ang bilis lumipas ng masasayang araw namin ni Kuya John at mag wa 1month na kami at natuwa ako dahil wala kaming naging problema)

Anne: ah ganun, oh sige best wishes.

Prime: best wishes? ano yun ikakasal? haha sagutin mu na din si Mang Juan, pogi naman ata yan.

Anne: talaga, bukas!

Prime: kami bukas 1 month e, sige ikaw din para pareho ang numero ng petsa natin.

Anne: oo sure na din ako dun e.

Monthsary namin ni Kuya John, may usapan kami na magkikita ng 6pm sa park. Kaya nag bihis na ko. Ang suot ko kulay Green. At short may style yung may hiwa hiwa sa hita at likod.

Kaya agaw atensiyon. Pero gabi na naman nun. Kaya di pansinin.

Nakarating na ko sa Park. Nag duyan muna ko kasi alam ko naman maya maya darating din si Kuya John e. At nanood muna ko ng mga batang naglalaro.

tik tok tik tok tik tok tik tok

Nalibang ako sa kakanood sa mga bata. Isang oras na pala ko nag hintay. Medyo nainip ako kasi wala pa si Kuya. Ngunit pag lipas ng isang oras wala pa din siya. Medyo nainis ako habang pauwi kasi wala manlang siyang pasabi.

Nag simula na akong maglakad pauwi. Medyo malamig sa bandang hita dahil sa mga hiwa. Nagulat ako biglang may kumausap sa akin.

?: tol pasama naman sa tindahan dun (sabay turo sa may madilim na daan) madilim kasi e, katakot.

Prime: (kalalaking tao takot sa dilim? sabi ko sa isip ko) sige ok.. (mukha namang mabait e, at pogi pa matangkad)

?: salamat, tara

Grabe kasi sa bewang ko siya humawak. Nakakailang.

?: tol bat ang lungkot ng mukha mo, ang pogi mo pa naman (imbes na pisngi ko ang pisilin, yun bewang ko ang pinisil niya)

Prime: ah wala lang kuya. (kinakabahan na ko)

?: Gusto mo magsaya? (huminto kami sa isang pader, napasin ko na liblib na pala yun)

Prime: bakit kuya?

?: sige na tol nabitin ako sa bahay may mga bisitang dumating e. Wag ka ng mag ingay, wala namang makakarinig sayo dito e.

(sabay halik at pag haplos)

Uunti unti na niya akong inangkin. Tahimik na pag iyak lang ang nagawa ko. At alam ko tapos na siya pero hindi pa siya tumitigil.

Nahinto lang siya ng biglang may sumuntok sa kanya.

?2: baboy ka! Dito ka pa dumayo! Lumayas kang manyakis ka!

Bigla ngang nagtatakbo ang bakulaw habang nag susuot ng damit. Akala ko si Kuya John ang lalake. Hindi pala.

Prime: ah Kuya sino ka po? salamat pala.

?2: sa susunod mag iingat ka, maraming ganyang tao dito at manloloko. kaya wag ka agad mag paloko (sabay alis)

Hindi ko siya nakilala at di ko rin namukhaan pero alam kong may hitsura siya. At naging pala isipan sakin ang sinabi niyang manloloko. Dahil pakiramdam ko kilala na niya ko. Kaya umuwing akong litong lito ang isip ko.

Itutuloy...

Kung sino po ang gustong makabasa ng torrid scene namin ni Kuya John. At ang samin at ng estranghero. Mag pm lang po sa akin.

primeprielarchime@facebook.com

salamat po. God bless 

Beautiful Liar Part 7

by:Emirp

~♥~

Prime: sige intayin mo kuya John, sabihin mo pag dumating na. (pang aasar ko)

John: ang kulit talaga ng Prime ko.

Masaya kaming naglakad yun nga lang medyo nauuna ko kahit hirap akong maglakad. Kasi nahihiya akong maglakad kasabay siya. Baka kung ano ang sabihin ng mga tao.

Prime: sige kuya dito na ko dadaan, wag ka ng sumunod.

John: kiss muna?

Prime: bukas promise (joke lang. haha)

John: aasahan ko yan ha. Kita tayo dito sa kapilya.

Prime: okay kuya.

Hay naku. Ang saya. Tinawag ako ni Anti pag kauwi ko. Isasama daw nila akong maligo sa resort bukas (ako lang talaga. haha. hindi kasama sila Mama) edi ang saya ko kasi sigurado ako kasama si Mark (2 timer? hindi naman, di ko pa naman sinasagot si Kuya e)

Kinabukasan tinawag na ko ni Anti. Ang suot ko light Violer, parang lilac. Nag baon na din ako ng twalya at damit pamalit.

Pagkakita ko, oh my, pareho kaming naka light Violet ni Mark. Soulmate?

Pagdating namin sa resort kumain muna kami. Konti lang ang tao kaya hindi masikip.

Pag katapos kumain naisipan kong maligo na. Kaya ayun ang naligo na ako. Nakakainis kasi ayaw pang maligo ni Mark. Kaya umisip ako ng paraan. Pumunta ako sa pinakamalalim na part ng pool. At sumigaw.

Prime: tulong! ehem ehem! tulong!

Mamu: dali! dali! si ku.an nalulunod! (eksaherada talaga siya haha)

Kunyari nawalan na ko ng malay. Naramdaman ko nalang na may nagligtas sakin at bumuhat papunta sa gilid ng pool.

Mamu: i se pe ar (CPR. Haha) mo Mak bilis!

Si Mark pala ang nag ligtas sa akin. Jackpot to! Sabi ko sa isip ko. Ang landi mo Prime! haha.

Naramdaan ko na nga lumapat yung labi niya sa akin. Sa pangalawang magkakataon. Parang may hinihigop pero hindi pa rin ako gumalaw. Gusto ko pang patagalin.

Mark: ayaw naman magising Ma, Pa.

Mamu: ako nga! pano ba gawin, bilis!

Pag ka rinig ko nun nagulantang ako kaya maya maya.

Prime: uhu uhu! (napagpasya na kong gumising, haha ang gusto ko lang si Mark no! landi talaga sinungaling pa, okay lang its worth it naman haha)

Papu: salamat sa Ginoo!

Mamu: ikaw namang bata ka di ka nagsabi hindi ka pala marunong lumangoy.

Hindi na ko sumagot. Ngumiti nalang ako. At nag emo sa isang side ng pool.

Mark: di ba marunong kang lumangoy?





Prime: ha? (nagulat kasi ako bigla siyang sumulpot)

Mark: may sirena bang nalulunod? (may bahid ng galit)

Prime: oo meron, ako! (nilakasan ko nalang ang loob ko para makasagot ako sa kanya.)

Mark: anu ba kasi nangyari sayo? nakakalangoy ka naman di ba? o umaarte ka lang?

Prime: (ang o.a ah) over ka naman, ano ang mapapala ko kung aarte ako ha? napulikat kasi ako.

Mark: sensya na, malay ko ba kung gusto mo lang mahalikan. (okay na ang mood nya)

Prime: over ka talaga! Ikaw nga yung humalik dyan e, may mahigop higop ka pa, feeling ko mahihigop yung kaluluwa ko. (nawala sa isip ko na nagpapanggap lang pala ko)

Mark: oh bakit mo alam? sinungaling!

Prime: (palusot ako agad) nananaginip kasi ako nun, akala ko si ano...

Mark: sino? yung boyfriend mo no? (feeling ko talaga may alam siya)

Prime: wala akong boy friend bakulaw!

Nag dive na ko sa pool kasi baka kung anu pa yung masabi niya. Dahil sa totoo lang, ayokong malaman na may alam siya tungkol kay kuya John.

Naging masaya naman ang pag su swimming.

Habang nagbibihis ako. Binuksan ko yung drawer ko kasi kukunin ko ang suklay ko. Nung makikita ko yung mga sulat ni kuya John bigla ko siyang naalala.

Patay! May usapan nga pala kaming magkikita kami ngayon sa kapilya. Kaya kahit masakit pa ang sariwang sugat ko dulot na rin ng pagkakabasa, nagmadali akong umalis. At pag dating ko sa kapilya. Nakita ko siyang nakaupo sa may upuan bato sa tapat ng kapilya. Lumapit ako.

Prime: kuya sorry

tumingin siya ng blanko ang mukha.

John: kailangan ba talaga lahat gawin mong biro.

Prime: kuya nakalimutan ko kasi, sorry. (hindi ko alam madamdamin pala siya)

John: kalimutan mo na din ang lahat ng sinabi ko sa yo! (may bahid ng galit sabay alis)

Hindi ko alam na magiging ganun lang kabilis ang lahat sa amin. Hindi pa nga nagiging kami pero tingnan mo wala na siya.

Bigla tuloy pumasok sa isip ko ang mga sinabi niyang ''mamahalin kita hanggang sa mamatay ako''. Tama nga na hindi ako naniwala sa sinabi niya dahil ngayon pa lang wala na siya.





Nag simula na kong maglakad paalis ng chapel. Naisipan kong pumunta sa park. At ng makarating ako ay agad akong tumungo sa duyan. Biglang may kantang pumasok sa isip.

Who would've thought that you could hurt me?

The way you've done it
So deliberate so determined


And since you have been gone




I bite my nails for days and hours

And my question my own questions on and on

so tell me now, tell me now

Why you're so far away?

When i'm still so close

You don't even know the meaning of the words ''i'm SORRY''

You said you would LOVE me until you DIE

And as far as i know you're still alive baby

you don't even know the meaning of the words im sorry

i'm starting to believe it should be ILLEGAL to deceive by a womans heart.

Pumunta ako sa seesaw (siso) pagka tapos kong mag duyan. Ayokong umiyak pero nakaramdam pa rin ako ng lungkot. Yumuko ako at dumukdok sa hawakan ng siso.

Maya maya nagulat ako dahil bigla akong umaangat. Naisip ko na may tao sa kabilang parte. Pag tingin ko ay si...

John: sorry (nakangiti pa ang bakulaw, unti unti ng itinaas ang parte ko sa siso)

Prime: ibaba mo nga ako.

John: patawarin mo muna ko, please.

Prime: hindi ako tindera ng baboy sa palengke para magbigay ng tawad.

John: niloloko lang naman kita kanina e, sinusubukan ko lang kung ano magiging reaksyon mo.

Prime: so ngayon alam mo na? ibaba mo na nga!

Dahan dahan na nga niyang ibinaba, at umalis na ko. At sumusunod pala ang bakulaw.

John: wag ka ng magalit oh

(hindi ako sumagot)

Nagulat nalang ako ng bigla niya kong buhatin (yung pang baby, ganun)

Prime: anu ba yan kuya!

John: sorry na please.

Niyugyog ko talaga yung katawan. Hindi ko naman inaasahan pero dahil dun parang nabitawan ako ni Kuya John at sa pagkabigla napahawak ako sa leeg niya kaya sabay kaming bumagsak sa madamong park.





Feeling ko nasa isa akong love story na movie. Nakahawak pa din ako sa leeg niya habang nakahiga sa damuhan. Nagkatitigan kami pero umiwas ako. Naramdaman ko nalang na humalik siya ulit sa akin. Hanggang sa naging mapusok na siya.

Prime: (kumalas ako, siyempre public place yun, baka ma dyaryo pa ko. haha) kuya uwi na ko.

John: hmmm (nabitin?) s.sige

Nauuna akong maglakad kasi naiilang ako sa nangyari. Kaya hindi ko inaasahang may sasakyan palang padating. Madilim na kasi nun.

John: PRAAYYMMMM!!!

Buti nahila ako ni kuya kundi nasagasaan ako. Niyakap niya ko ng mahigpit. Ramdam ko ang pagmamahal sa pamamagitan ng tibok ng kanyang puso. At naramdaman kong may basang pumatak sa aking balikat.

Prime: kuya umuulan ba o umiiyak ka. (tumingin ako sa kanya at nakita ko umiiyak nga siya)

John: kasi naman hindi ka nag iingat, pano kung ma aksidente ka, ang kulit mu kasi. (naawa ako sa kanya at bakas sa mukha niya ang pag aalala)

Prime: kuya napatawad na po kita.

John: (ngumiti siya at nag pahid ng luha) mahal kita Prime, sasagutin mo na ba ko?

Prime: uhmm sige na nga!

John: yes! i Love you Prime! (sabay kiss)

Prime: oo na po kuya, nakailang kiss ka na.

Pumayag na akong pasanin niya nung pauwi. Madilim na naman saka sa short cut kami dumaan para walang makakita.

Napakasaya ko nung gabi na yun. Akala ko sa isang pagkakamali matatapos ang lahat sa amin, yun pala dito pa lang mag uumpisa ang lahat.

Kinabukasan, araw ng Linggo, wala akong trabaho kay Anti, masaya ako, nag suot ako ng kulay pula para buhay na buhay at masaya ang kulay.

Wala naman akong ginawa, bumili lang ako ng candy kela anti. Tao po ako ng tao po kaya lang wala pang lumalabas na tao. Kaya nalibang ako kakanod ng basket balls (ang harapan kasi ng tindahan nila Anti basket balls kaya laging may mga naglalaro). Nung oras na yun naglalaro yung mga ''rainbow colors". Habang nanonood ako biglang may nagsalita.

Mark: ehem!

Prime: ay may tao na pala, yakee sakin yung Green (favorite kulay ko kasi)

Mark: oh (sabay abot)





Wala naman akong masyadong ginawa ng araw na yun. Wala din kaming usapan ni kuya John, kasi ayokong maging masyadong halata. Saka Linggo, nag lisaw lisaw ang mga tao, baka may makakita sa amin.

Natulog ako ng mga ala una. Nagising ako ng mga alas kwatro. Nag soundtrip ako (i love music po talaga especially Dance, Pop, Latin sometimes Rock or RnB. I pretty hate Rap lalo na pag filipino, sorry po. Kanya kanya naman po tayo ng taste di ba). Nung hapong iyon mga pam pagana yung pina tugtog ko. Ojos Asi, La Tortura, ''Beautiful Liar'' basta something like that.

Nung gabi sabay sabay kaming kumain. Kasi halos every day kela Mamu na ko kumakain, kaya Sunday lang ako nakakakain sa balay.

Nung mga 8pm nag pasya akong mag computer rent (wala kasi kaming computer). Ako lang mag isa. Nung papaliko na ko nakita ko si Mark. Tapos may nag salita. Si Anti pala.

Mamu: oh san ka pupunta?

Hindi ko kasi napansin si Anti kasi madilim na saka si Mark lang ang nakita ko.

Prime: dyan lang po.

Kaya magkasama silang mag ina kasi sinundo niya si Mark sa computer shop. Kahiya noh? 16 years old na binatilyo laging sinusundo ng Nanay sa computer shop. Pasaway kasi talaga si Mark minsan e.

Nag download lang ako ng mga kanta sa USB, tapos facebook. Pag kauwi ko nood ako ng PBB at GGV.

Kinabukasan...

Pagka punta ko kay Mamu may nakita akong bulaklak gawa sa Straw. Sabi ni Anti may nag bigay na bata. At alam ko na kung kanino galing.

Nung gabi pag uwi nakita ko si Kuya John.

John: hello Prime ko. (masaya niyang bati)

Prime: hi kuya. Salamat kuya sa bulaklak ha. (todo kilig)

John: ha? (may bahid ng pag tatataka)


Itutuloy...

Beautiful Liar Part 6

by: Emirp

~♥~

Si Uncle pala iyon. Ganyan Yan!. Sa tuwing dumarating siya galing trabaho, lagi niya kong kinikiliti. Palibhasa puro lalaki ang anak niya. Kaya ako minsan ang nilalambing.

Pero hindi ako ganun ka feminine. Lalaki pa din ako manamit. Basta. Hindi ako pa girl.

Nung kakain na ko ng hapunan. Nakita ko wala ng tinidor. (hirap kaya akong kumain ng walang tinidor). Sumandok na ko ng kanin. Pumunta na ko sa lamesa. Kumakain na din si Mark. Nakita ko may tinidor na nakalagay sa pwesto ko. Kaya ayun kinuha ko. At medyo napangiti ako. Kasi si Mark lang naman ang naglagay nun. Kasi busy si Anti sa mga time na iyon.

Pagkatapos kong kumain pinauwi na ako ni Anti.


Habang nasa daan ako, may batang kumalabit sa akin. Iyong bata kanina. May inabot naman na sulat.
''pwde kba na pumonta sa 'blank' ngayon, magpapakelala na ko''

Nagmadali lang akong umuwi sa bahay. Naghilamos lang ako tapos nag sumbrero bago umalis.

Mama: oh sana ka na naman pupunta?

Prime: maglalande!

Mama: kakauwi mo pa lang aalis ka na naman, baka... (hindi ko na siya pinatapos)

Prime: leche! bye Mama, bye Nay (ganyan Yan!)

Excited ako na kinakabahan. Habang naglalakad ako, may nadaanan akong ilang babae. Nakakairita kasi halata ko na pa cute sila. Kung tutuusin kasi kung aayos ako magiging lalake naman ako eh. Katulad ngayon naka sumbrero ako at straight mag lakad. Kaya hindi na halata.

Dumating na ko doon sa may Park. Wala namang tao kaya naupo muna ako dun sa may duyan. Ang tagal kaya nilakasan ko na ang pag duduyan. As in, feeling ko lumilipad na ko. Medyo nahilo na ko kaya hininto ko na. Na duduwal duwal pa ko ng biglang may nagsalita sa likod.

??: ang lakas mo kasing mag duyan ayan tuloy baka masuka ka pa dyan.

Prime: ha? (kinakabahan ako na excited)

??: kanina pa ko dito, hindi mo siguro ako napansin, lalapit na sana ko kaya lang baka tamaan ako ng duyan. haha (nakakakilig siya mag salita)

Prime: ay sorry (nahihiya ko pa ding salita)

??: masarap ba?

Prime: ha? alin?

??: yung kiss

Prime: (shocks! sigaw ko sa isip ko, bakit iyon agad yung tinanong niya? kaya hindi ako sumagot)

??: P.Preym? (hindi nya alam bigkasin ang praym!)

Prime: bakit? (tumingin ako ng maayos sa kanya, at dun ko nalaman na may itsura siya)

??: ako nga pala si John (yes! nagpakilala na siya)

Prime: Ah okay (nahihiya pa din ako)

John: natatanggap mo ba yung mga sulat ko?

Sa tingin mo ba pupunta ko dito kung hindi ko nabasa ang sulat mo? (oh my, biglang nag taray. Ganyan yan!)

oo nga noh? (napakamot sa ulo) pwede ba kitang maging kaibigan?

Oo naman.

Salamat Preym (ngiti pa siya oh)

PRAYM ang basa, ang spelling naman. P.R.I.M.E (mas mabuti ng alam niya)

ay sorry... Praym.

Okay (ngumiti ako ng patago)

John: Praym, pwede dun tayo?

Prime: saan?

John: dun oh. (sabay turo)

Prime: sure ka?

John: oo Prime (todo smile ang bakulaw)

Tumayo kami mula sa duyan, natuwa ako kasi siya pa ang nag yaya. E gusto ko talagang ma experience yun e. Hanggang sa makarating na kami doon sa SeeSaw (tama ba ang spelling ng siso basta yung palaruan din)

Prime: ouch!

John: ay sorry Prime, sorry.

Prime: sige okay lang, binigla mo kasi e. (mas matangkad at mas malaman kasi siya sa akin kaya pag ka upo niya biglang tumaas yung sa parte ko kaya ayun tumalbog ako)

John: ayan okay na ba?

Prime: oo kuya. magpagaan ka na lang para maitaas din kita.

John: oh sige yun lang pala e.

(bigla siyang tumaas at nasaldak naman ako)

Prime: araaay.. uhu uhu (basta tunog ng nasaktan)

Dali dali siyang bumaba at lumapit sakin kaya naisipan kong, lokohin siya.

John: uy sorry sorry, nasaktan ka ba?

Prime: (bakulaw to, anu kaya sa tingin niya, nasaldak kaya ako, kaya ayun kunyari umiiyak ako)

John: hala Prime sorry talaga. (nag aalala na siya)

Dahan dahan kong inangat ang ulo ko, at pinunasan ang konting luha sabay sabing...

Prime: Joke Lang! (sabay hila ko sa magkabila niyang tenga, at tumakbo)

John: aray!

Hindi ko aasahan na hahabulin din niya ko. Kaya binilisan ko pa ang takbo ko. Ang bilis niyang tumakbo kaya nang malapit na niya akong abutan bigla akong nadapa.

Prime: aray, ang sakit. (totoo na to, nagkasugat ako)

John: ang kulit mo pala, ayan tuloy nag ka sugat ka. (nakakakilig nag aalala pa siya)

Prime: ikaw kasi e. (wala na akong masabi)

John: oo na ako na Prime, tara uwi na tayo baka hinahanap ka na.

Tatayo na sana ako pero ang sakit talaga ng tuhod ko. Alam niyo yung feeling na nabalatan yung magkabilang tuhod niyo. Tapos ang sakit. Para tuloy akong bata.

Prime: aray.

John: sakay ka na nga sa likod ko.

Prime: talaga? (weee!) sige.

John: sakay na.

Ang sarap ng pakiramdam, ngayon ko lang naranasan ang ganito. Kaya lang nahihiya ako kasi pareho kami lalaki. Nung malapit na kami sa bahay nagpababa na ko.

Prime: ui baba na ko.

John: sigurado ka?

Prime: nakakahiya kasi e.

John: ikinahihiya mo ba ko?

Prime: iisipin mo kaya yung iisipin ng mga tao.

John: papanindigan kita.

Prime: bakit buntis ba ko ha?

John: hindi, mabubuntis pa lang (pasaway!)

Prime: para kang ewan! (pero kinikilig at nag umpisa na ko maglakad)

John: alalayan na lang kita Prime.

Prime: bahala ka.

Buti na lang at gabi na kaya walang nakakita sa amin.

Prime: salamat kuya.

John: okay lang Prime, ilang taon ka na ba?

Prime: 16

John: ah kaya pala sweet ka kasi 16 ka. Ako 21 na.

Prime: anu yon sweet 16? daming alam ni kuya.

John: talaga, ako pa!

Prime: oo na. Bye kuya John.

John: bye Prime ko!
Prime: pasaway!

Ang kulit niya. Assuming. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa amin. Wala pa naman e. Biglang pumasok sa isip ko, ito na siguro ang breakthrough sa buhay pag ibig ko. Kaya masaya na naman akong natulog.

Nung pumunta ako sa tindahan nila Anti. Nag jogging pants ako para hindi na mahalata ang sugat ko.

Mamu: oh bakit ka umiika maglakad?

Mark: nadapa (pag singit niya)

Anti: nadapa ka?

Prime: hindi po, masakit lang po ang paa ko.

Mark: kaka seesaw?

Anti: bakit ba ikaw ang sumasagot Mak (Mark) ha?

Prime: pag gising ko lang po kasi masakit na. (kinabahan ako kasi parang may alam si Mark)

Anti: sigurado ha.

Nagsulat ulit ako sa diary ko. (kela anti ko kasi iniiwan yung diary ko, wala naman kasi silang interes dun). Biglang may bumili.

Bumibili: pagbiwan ako ng waki me kwiken.

Prime: ha?

Bumibili: waki me

Prime: sandali lang ha. (pumunta ko sa loob ng bahay) Anti may bumibili po.

Mamu: ano?

Prime: di ko po maintindihan e.

Mamu: (pumunta sa tindahan) ano yon?

Bumibili: waki me kwiken

Mamu: ah lucky me chicken.

(hindi ako sanay mag sulat ng ngongo e basta yun yung binili niya)

Prime: (pagkaalis nung ngongo) ah iyon po pala yung binili niya.

Mamu: (tumawa) ngongo kasi iyon.

Tawa na naman ako. Halos lahat na yata ng tao nakasalamuha ko na. Si Mamu naman nakakatuwa din minsan kaya minsan iba yung pronounce niya sa mga paninda.

Ang tawag niya sa Martys (iSmartys), Snitch na chocolate (Switch), Cuticle Remover (Kutikul remover), YKK (tatak ng zipper, ang basa niya WayKiKi), Wiggles (Wigols). Basta ganyan, hindi ko nalang pinapansin. Kasi bisaya sila e, kaya ganun.

??: Hayo

Prime: (pag tingin ko si kuya John natulala ako sandali mga 2seconds haha) o.oh?

John: pabili ng Mark (sigarilyo yun, nung una nagulat din ako may sigarilyo palang Mark)

Prime: naninigarilyo ka Kuya? (malungkot kong tanong sabay abot naman niya, ayoko kasi ng naninigarilyo)

John: bakit?

Prime: wala lang (nahalata niya siguro)

John: ay wag na pala Prime, stick-o na lang.

Prime: (bigla akong napangiti, maliit nga lang) bakit naman?

John: kasi ayaw mo yata e.

Prime: anu yon? sa akin ka lagi di dipende? mahirap yon dahil hindi lahat ng gusto ko magagawa mo kuya.

John: kakayanin ko.

Prime: pangatawanan mo.

Hindi na siya nakapag salita dahil biglang umentra si Anti.

Mamu: ang pogi naman ng manliligaw mo! (arte haha)

Prime: wala Anti nag tatanong lang po siya kung may tabacco kayong tinda.

Mamu: tabacco?

John: wala te sige alis na ko.

Maaga akong pinauwi ni Anti nung araw na iyon. Kaya naglakad lakad muna ko. Nang may narinig ako. At alam ko boses yun ni kuya John.

John: tol may yosi ka ba dyan?

Tol niya: heto oh madami pa!

Unti unti akong lumingon, kitang kita ko, huli sa akto nagsisindi siya ng sigarilyo. Alam ko nakita niya ko. Binilisan ko ang pag lalakad, sumama ang loob ko kasi wala siyang paninindigan.

John: Prime!

Prime: (binilisan ko ang lakad hanggang sa makarating sa Kapilya)

John: nagpa habol ka pa Prime. (hingal niyang sabi)

Prime: bakit sinabi ko ba sayong sundan mo ko?

John: magpapaliwanag ako.

Prime: para saan naman?

John: dito (sabay tapon ng sigarilyo)

Prime: hindi na kailangan kuya, ikaw yan, katawan mo yan, nasa sayo kung pano mo yan sisirain.

John: hindi na mauulit, promise.

Prime: bakit ka ba ganyan sakin Kuya? Kung tuusin wala naman tayong pakealam sa isat isa di ba?

John: ako may pakealam sayo Prime.

Prime: at bakit?

John: dahil gusto kita! (oh my!)

Prime: panindigan mo yan! (nawala ako sa sarili ko kaya iyan lang ang nasabi ko)

Hindi na siya sumagot at lumapit siya sakin at biglang nagtagpo ang aming mga labi.

Ramdam ko pag pagiging seryoso niya. Kung may pag mamahal mang kasama ay ramdam ko yon. Hanggang sa kumalas ako at katahimikan ang namayani.

John: mahal kita Prime (panimula niya)

Prime: hindi kita maintindihan kuya. bakit ako?

John: gusto kita, hindi ko alam pero ganito ako kabilis nahulog sa yo. Oo lalaki ka pero iba ka sa lahat.

Natahimik lang ako sa sinabi niya.

John: Prime?

Prime: oh?

John: mahal mo ba ko?

Prime: hindi ko alam, pero kinikilig ako sa yo kuya.

John: yun naman pala e, so tayo na?

Prime: sige tayo ka na dyan uwi na tayo. (pag iba ko ng usapan)

John: sagutin mo muna ko.

Prime: pag iisipan ko, kung ayaw mo pang umuwi, ako uuwi na bakulaw. (pang aasar ko)

Hindi ako makatakbo kaya naglakad lang ako. Kahit papano nawala ang galit ko kay Kuya. Natigil ako sa pagmumuni muni ng bigla siyang nagsalita, sumunod din pala siya.

John: iintayin ko ang sagot mo ha?


Itutuloy...

Beautiful Liar Part 5

by: Emirp

Bago ang lahat, natutuwa po ako at gusto kong magpasalamat sa iilang taong nakabasa ng aking first single. Hindi man ako umaasa na ma ri reach niya ang Top 1 sa Hit Chart, okay lang po iyon. Sana po marami pang makabasa.

Last part po, kung mapapansin niyo may mga kilig moments na, na nagaganap. Asahan niyo po yan hanggang mga next episodes pa.

primeprielarchime@facebook.com

~♥~

Nakakita ako ng sulat manok. (haha over). Binitawan ko ng tuluyan ang kubyertos kong hawak, at inumpisahang basahin ang sulat.

''Praime, sana ay nabasa ko ang sulat na ibenegay ko sa yo. Naheheya kasi ako na kausapen ka. Mag engat ka palage kaybegan.''

Sana nag bisaya na lang siya. Kasi ilang buwan na din ako dito kaya kahit papano nakakaintindi na ko ng bisaya. Ang sagwa tuloy basahin ng sulat niya. Pero salamat pa din.

Nanatili pa ding palaisipan sa akin kung sino ang taong iyon. Hindi ko namalayan tinatawagan pala ko ni Mark.

Mark: Prime?
Prime: ha?
(sabay bigay sakin ng kalahating apple)
Prime: ay! ... Salamat!

Kinilig na naman ako kaya nakalimutan ko na naman ang sikretong tagahanga ko.

Tapos na akong kumain ng tanghalian at pumunta na ko sa kusina para hugasan ang pinag kainan ko.

Bibili: Hayoo, Hayooo (eksaherada!)

Prime: anu ba yan! wrong timing! (sabi ko sa isip ko)

Paano ba naman kasi panira. Kung kelan ako nag huhugas ng plato saka may bumili. Kaya nagmadali akong maghugas ng kamay. At medyo patakbong pumunta sa sala malapit sa tindahan.

TUUUGSSHH!! (basta tunog ng nagkabanggaan)

Nagkabanggaan kami. Nagtama ang ulo, ilong at higit sa lahat ang labi namin. Sa pagkakataong iyon. Medyo napahawak siya sa likod ko. Dahil muntik na kong tuluyang matumba sa lakas ng pagkakabangga namin. Ako naman ay napahawak sa braso niya.

Nawala ang aming pagkatulala ng maalala naming may bumibili pala.

Bumibili: haayoo! tik tik tik tik tik (tunog ng barya na kinakatok sa pasimano ng tindahan)

Pareho kaming natauhan sa nangyari. At kakalas na sana ko nang bigla akong na out of balance.


Sa pagkakataong iyon tuluyan na kaming napahiga sa sahig. Sa lakas ng pagkakadagan niya sakin biglang nabagok ang ulo ko sa semento.

Mark: Prime! (yun ang huling narinig ko bago tuluyan akong nawalan ng malay)

tik tok tik tok tik tok tik tok

Nakapikit pa ako. Pero alam kong gising na ko. Unti unti akong dumilat at napansin kong nakahiga pala ako sa sala nila. Nakita kong dumating na pala si Anti at kausap si Mark.

Mamu: ano ba nangyari kay Prime, kanina pa ba yan nahimatay? (may pagka eksaherada niyang tanong)
Mark: nabunggo ko kasi Ma.
Mamu: yun lang nahimatay na?
Mark: oh ayan gising na pala siya!

Nagpasya na akong tuluyang gumising. Nakakahiya kasi baka sabihin pa ni Mark ang buong nangyari.

Mamu: oh kamusta ka na?

Prime: ayos na po Anti. (kinapa ko yung ulo ko at may nasalat akong bukol) medyo masakit lang po yung ulo ko.

Mamu: anu ba kasi ang nangyari, sabi ni Mark nabunggo ka lang niya, totoo ba yon?

Prime: (napatingin ako kay Mark, at bakas sa mukha niya ang pag aalala) o.opo Anti yun lang yon.

Mamu: ohsya, sige kumain muna kayo diyan, ako na muna mag ba bantay sa tindahan.

Pumunta na nga si Anti sa tindahan at nag ayos ayos na din siguro ng pinamili. Si Mark naman inabot sa akin ang buy 1 take 1 na burger na binili ni Mamu.

Mark: sorry ha?

Prime: okay yun, nagmamadali kasi ako e. di ko naman alam na padating ka.

Mark: nagka banggaan tuloy tayo, at... (natagalan siya bago ituloy ang sasabihin) ..at at nahimatay ka.

Prime: okay nga lang wala namang nangyaring masama e.

Medyo natahimik kaming pareho at napangiti naman ako kasi hindi din pala niya nakalimutan ang pag tatagpo ng aming mga labi. Napatunayan ko iyon nung natigilan siya sa kanyang sasabihin kanina.

Mark: oh bakit ka naman nakangiti diyan? (nakita pala niya na nakangiti ako)

Prime: wala, nakakatuwa kasi yung palabas sa TV. (ang totoo hindi naman ako nanonood at busy ako sa pag kain at pag iisip)

Mark: nakakatawa? Nakakatawa ba yan? (sabay turo sa TV)

Patay na. Drama pala yung pinapanood namin. Napaghahalata na.


Prime: ay oo nga noh. May naisip lang kasi ako. Ay asan yung sulat kanina, nakita mu ba? (iniba ko agad ang usapan)

Mark: oo tinabi ko kanina, nung nahimatay ka (hindi ko alam pero kanina ko pa napapansin na, may ngiti sa labi niya pag sinasabi niya ang nangyari kanina)

Prime: ah akin na pala. Salamat.

Mark: oh. (sabay abot) may tagahanga ka pala ah.

Prime: nan ti trip lang yan noh! (nakita ko sa bintana, hapon na pala) Ay! Hapon na pala, ang tagal ko palang nakatulog.

Mark: kaya nga e, ang dami ngang bumili, buti nakita ko yung tinginan ng presyo ng paninda.

Prime: ah ganun ba? Dapat ginising mo ko para natulungan kita.

Mark: kanina pa nga ako nag dadabog para lang magising ka e. Akala ko hanggang gabi ka na matutulog, Sleeping Beauty.

Prime: (grabe kinilig ako sa huling sinabi niya, ang saya sa feeling) over ka naman. Syempre kung ikaw kaya ang madaganan at mabagok at

Mahalikan (nagkasabay naming bigkas sa huling salita.)

Nagkatawanan lang kami sa nangyari.

Pagkauwi ko sa bahay hindi ko na pinaalam kela Mama ang nangyari. Intinabi ko na sa drawer ko yung sulat kasama nung nauna pa. At bago ako matulog inisip ko muna yung nangyari kanina.

Ang lambot ng labi niya. Sa totoo lang magkahawig nga kami ng lips e. Medyo mas matangos lang ang ilong ko. At sa unang tingin medyo mag ka hawig kami. Mag pinsan e.

Sana ito na ang umpisa ng closeness namin. (sabi ko sa sarili ko)

Kinabukasan pumunta ako kelan Anti. Wala si Mark kasi pumasok sa School. Third Year pa lang pala siya pero pareho kaming 16.

Mga bandang tanghali ako lang ang naiwan sa bahay nila para magbantay.

Mamu: aalis na ko ha, ilock mo yung gate pagkaalis ko. Si ku.an wag mong pauutangin. Wag kang magpapaloko ha. (ganyan yan! Eksaheradang last will bago umalis)

Prime: opo Anti.

Medyo na boring ako kaya nag kalikot ako sa bahay nila. Nakita ko yung mga old pictures nila. Grabe ang cute ni Mark nung bata siya. Lahat sila nakita ko nung kabataan. Kaya para akong ewan natumatawa mag isa. Naisipan kong pictyuran ang mga yon sa cell phone.


Hinalungkat ko din ang mga notebook ni Mark sa pag hahalungkat ko may nakita akong pangalan ng babae. Nakita ko may date pang nakalagay. Doon pumasok sa isip ko na may girlfriend na si Mark. Naalala ko din na kaya pala laging masaya si Mark tuwing umuuwi galing school, kasi may inpirasyon pala.

Nalungkot ako. At dun ko naisip na wala akong pag asa sa kanya. May mga salitang laging pumapasok sa isip ko.

"La Quiero a Morir'' (i Love her to Death)

Isang kanta din yan. Lagi kong pinapakinggan sa MP3 ko.

Sa Hapunan...

Papu: oh kumain ka na dyan

Nakatulala kasi ako nung mga time na yun. Iniisip ko si Mark. Pero nandoon din naman si Mark, nag lalaro ng dota sa computer. Hindi pa ko nakakasagot nang bigla ulit nagsalita si Uncle.

Papu: wag ka ng mahiya. Tandaan mo, ang bahay na to, bahay mo din. Ang mga anak ko kapatid mo din (ting! Pwede bang si Mark asawa? haha) kaya huwag ka ng mahihiya.

Prime: Opo uncle.

Pag uwi ko sa bahay. Nagkipag chat ulit ako kay Edelyn.

Prime: Huy bakuls over yung nangyari as in!

Edelyn: oh anu na naman yan Prime?!


Prime: kasi nung isang araw ano...

Edelyn: anu bakuls?!

Prime: wala sikreto!

Edelyn: ang arte e di wag!

Prime: nag kiss kami ni Mark!!

Edelyn: timang! Nag ilusyon pa siya oh.

Prime: hoy totoo, kasi nagkabugguan kami tas ayun na, nabagok pa nga ako e. Tapus pag gising ko nag aalala sila ni Mamu, basta ang saya.

Edelyn: oo na ikaw na, da best ka e!

Prime: talaga! Hahaha

Minsan pag nasa tindahan ako na bo boring. Kaya pag bumibili si Ate minsan pinag ti tripan ko.

Ate: pa load ako.

Prime: ay Mam wala na po kaming load.

Ate: umayos ka nga!

Prime: Mam bawal pong sumigaw dito.

Ate: bilis na nga may i te text ako!

Prime: Mam wala po talaga.

Pinapatagal ko talaga ang usapan para masayahan naman ako kahit papano. Nung isang beses naman hinahanap niya si Anti.

Ate: hayo. nandyan si Anti.

Prime: bakit po Mam?

Ate: ito na yung order niyong Pastillas (gumagawa kasi siya ng pastillas, binebenta para income din)

Prime: Mam wala po siya.


Ate: ayan ka na naman! Bilisan mo!

Prime: Mam sabi po sakin ng Head, wag na daw po kaming tatanggap ng mga produkto niyo. Nagdudulot daw po ito ng masamang epekto sa mga bata. (eksaherada! haha)

Ate: sisigaw ako dito! (hala nag wa wild na siya)

Prime: wag po kayo ditong mag eskandalo. Please lang po Mam. umalis na kayo kung ayaw niyong ipa pulis pa namin kayo.

Umalis na nga siya na pikon nga. Tawa ako ng tawa, maya maya dumating yung tita ko.

Nay: inano mo na naman si Ate mo? umiiyak pag uwi. ayaw mo daw pansinin.

Prime: (nag drama) So ako na naman ang pinapalabas niyong masama? Ako na nga ang dehado tapos ako pa ang masama? Ako na nga ang pinagsalitaan tapos ako pa ang masama? Ako na nga itong siniraan ng dangal tapos ako pa ang masama? Ako na nga ang nag ma magandang loob tapos ako pa ang masama? All this time! Ganyan lang ba ang tingin niyo sakin? Oh my. I can't believe it, did i do something wrong, for you to treat me like this? I didn't expect, i ...

Hindi ko na natapos ang ''speech'' ko ng biglang nag walk out ang tita ko. Tawa ako ng tawa nun. Hindi ko alam narinig pala ni Anti yung ginawa ko sa Ate at tiyahin ko.

Anti: gusto mo bang mag artista?

Prime: anti?

Anti: pasaway kang bata ka inaway mo sila Ate mo. (nakangiti niyang sabi)


Prime: ganun lang naman po yun e. Sanay na sila sakin.

Mamu: bata ka. Sige mag meryenda ka na dyan.

Habang nag me meryenda ako. May batang lumapit sa tindahan. Akala ko bibili. May inabot lang pala. Hindi ko kilala yung bata. Bago lang sa paningin ko. Tinanong ko kung kanino galing. Hindi naman sinabi.

Papel na naman. Binasa ko ulit ang nakasulat. Kaparehas din ng sulat nung dati, sulat manok.
''Praime, malongkot ako fwend kasi, naketa ko kayo ni Mark nung isang araw. Pero oke lang saken yon''

Nagsulat ako agad sa isang papel na balat ng sigarilyo.
''hello? Sino ka ba? Hindi kita kilala. Sana magpakilala ka.''

Agad kong binigay sa bata ang sulat. Sinabi na ibigay niya yon sa nagpabigay sakin ng sulat.

Sa pagkakaalam ko, naipon yung mga bumibili nung isang araw kaya may posibilidad na isa siya dun. Hindi ko naman namukhaan kasi malabo ang mata ko. Ang gulo.

Dumating si Mark galing school. Inaasahan ko magiging close na kami. Pero hindi, parang balik ulit sa dati. Parang nagkakailangan pa din. Kaya ang ginawa ko. Si Kuya Diary na naman ang kausap ko.

Todo emote na ko sa kaka sulat. Ikinuwento ko ang nangyari sa buong araw. Puro ''hay naku'' ang pumapasok sa isip ko. Kainis kasi talaga. Feeling ko tuloy isa akong pinagsamantalahan na pag katapos ng lahat, wala lang pala yun.

Malapit na kong matapos sa pagsusulat ko sa Diary nang biglang...

HUY!! (boses ng lalaki, sinamahan pa ng pagkakiliti sa kin. Kaya naman eksaheradang gulat ako.)

Itutuloy...

Beautiful Liar Part 4

by: Emirp

~♥~

Expected na. Ganun naman talaga e. Sa una lang ang special ang tingin ng ibang teens sa amin. Pero may motto ako ''much better to locked in a Cage than to socialized with them''. May lahing tupperware kasi ang iba e.

Sa paglipas ng ilang buwan. Medyo nasanay na kami dito. Natutong lumangoy at umakyat ng bundok.

Ngunit sa paglipas nga ng mga araw, medyo lumalala na ang sakit sa atay ni Papa. Kaya napag isipan ng mga kapatid niya na mag daos ng kahandaan. Halos lahat ng lahi namin nandoon. Dun ko din nakita si Mark, pinsan ko siya. Pero wala e, crush ko siya. Unang kita ko pa lang. Ito na yata ang tinatawag nilang Crush at First Sight. haha

Pinilit ko na ding kalimutan si Elijah. Nasabi ko na din sa kanya na crush ko siya thru facebook. Wala siyang reaction. Pero alam ko hindi okay sa kanya. Okay lang sa akin kasi He's not worth my time and i can live with out Him.

June...

Inabot lang ng humigit dalawang buwan dito si Papa. Namatay din siya. Expected na din yon. Hindi naman kasi mawawala yon sa theraphy lang. Kasi stage 4 na yung liver cancer niya. Kumbaga pinahaba lang ng therapy kahit papano yung buhay niya.

Nung libing ni Papa. Hindi ko inaasahan pero nakatabi ko si Mark sa bus. (kamamatay lang ng Tatay lumalandi na!) Pero malungkot din ako nung oras na yun. Hindi ko mapigilan ang bugso ng emosyon. Pero alam namin masaya na ang tatay at hindi na nahihirapan.

Nalaman din ng mga classmate ko ang nangyari. Nag condolence, dasal at kung anu ano pa. Napaayos na din nami ang libingan niya.

Sa kabilang banda...

May mga ngiti sa aking labi sa mga pagkakataong si Mark ang tiyempong nagbebenta sa akin. (may tindahan kasi sila. Tito ko naman ang Papa niya)

Nung birthday ng papa niya. Sinama nila kami para magswimming. Hindi ko alam pero eksaherada, pareho kaming nakapula nung time na yun. Kaya tili ng tili ang puso ko. Haha. Siguro nga nakarecover na ko kay Elijah.

Sa tuwing nakikita ko siya abot tenga ang ngiti ko. Nakakakilig. Oo, maliit na bagay. Pero masaya ako.




Pinapangarap ko sana makita ko siya kahit isang beses sa isang araw lang. Minsan swerte minsan hindi. Ganyan talaga di ba?

Lagi akong nangangarap na makasama siya sa isang bahay. God is Good.

Isang araw nagpasama sakin ang Mama niya dahil may pupuntahan daw. Pag uwi namin nasa bahay na si Uncle (papa ni Mark, pero Papu minsan ang tawag ko Mamu naman sa Mama niya.)

Papu: oh dito ka na lang kaya minsan sa bahay, para may kasa kasama naman si Anti mo sa tindahan. (hindi kasi ako naka pag aral ng College due to financial problem kaya stambay lang ako)

Prime: (Ting!) sige po, okay lang po.

Simula noon araw araw na kong pumupunta kela Mamu, tinutulungan ko siyang magbenta, mag ayos ng paninda, minsan kasama niya kong mamalengke. At ang pinaka the best ang yung time na sabay kaming kumakain ni Mark.

Natatandaan ko pa yung unang beses na sabay kaming kumain. Nanonood kami noon ng Show Time. Binagalan ko talagang kumain nung oras na iyon. Nakakatuwa pa ung Ibong ni Darna, kaya ang saya talaga.

Isang gabi habang kumakain ako. Kinausap ako ni Papu.

Papu: sama ka sa syudad sa Linggo?
Prime: saan po?
(pero hindi sumagot si uncle, ang kinausap niya ang si Mamu)
Papu: dai isama niyo si Prime sa Linggo.
Mamu: (sabay baling sakin) pupunta kasi kami sa Linggo sa syudad, bibili ng pantalon si Mark.
Prime: (Ting na naman!) okay lang po.

Dumating na nga ang araw ng Linggo. Nag suot ako nun nag Green TShirt, pantalon saka tsinelas lang. Pag punta ko kela Mamu. Si Mark naka Brown TShirt, pantalon at tsinelas din. Kaya kung minsan mapagkakamalang kambal. Kasi medyo may hawig din kami e. Syempre mag pinsan. haha

Ang saya nung araw na yun para sakin. Magkatabi kami habang kumain. Pati sa taxi ganun din.

Eh naisipan kong lumandi. Nagkunyari akong natutulog. Habang umaandar yung taxi may part ng daan na parang lubak. Kaya bawat lubak na nadadaanan. Unti unti ng nagslide yung ulo ko hanggang sa nakaunan nako sa braso niya. Ang sarap ng feeling. Nung malapit na kami sa bahay...

Mark: Prime gising na, dito na tayo.



So ayun nag kunyari akong nagulat at kagigising lang. Normal na ngiti naman ang iginanti niya. Si mamu naman walang kaalam alam na naabuso ko yung anak niya. Chikadora kasi. Pagsakay hanggang pagbaba chikahan sila nung driver.

Nagsimba naman ako nung bandang alas singko. Bilang pasasalamat na din.

Karamihan sa mga nagdaang araw laging may kilig. Madalas kaming maghati sa mga bagay. Minsan kumuha ako ng kalahati ng itlog. Tapos kinuha naman niya yung kabiyak. Minsan din binigyan niya ko ng kalahati ng apple niya. Gumawa pa nga ako ng kalokohan. Nung nag CR siya nakita ko yung apple niya nakapatong sa may tiles sa kusina. Ayun nilawayan ko yung apple niya. Naalala ko kasi na may ganun daw na paraan para mang gayuma. Pero sinubukan ko lang. Wala naman nangyari. Kadiri lang. Haha.

Yung mga buto ng apple na binibigay niya itinatabi ko at nilalagyan ko ng date. Binigyan na din niya ko ng chocolate. Yun balat nun hinugasan ko muna bago ko tinabi. Baka langgamin e.

Isang gabi naisipan kong ichat si Edelyn. Feeling ko kasi siya yung bestfriend ko. Kaysa sa kanilang lahat. Sa kanya ko nasasabi lahat ng issue tungkol sakin.

Sa FB...

Prime: bakuls..
Edelyn: musta bakuls???
Prime: mabuti. sobrang saya.
Edelyn: baket tungkol na naman kay Mark?
Prime: syempre, kanino pa ba?
Edelyn: miss ka na daw ni Elijah (pang aasar niya)
Prime: sino yun?
Edelyn: naku dati buwis buhay ka makita mo lang siya tapos ngayon gumaganyan ka.
Prime: hindi ko nga siya kilala, nagka amnesia kami ako e. Si Mark na ang crush ko.
Edelyn: arte! so hindi mu na talaga crush si Elijah?
Prime: busog ako e.
Edelyn: daming alam ni bakuls.

Ganyan lagi ang usapan namin. Simpleng kilig moment pinaaalam ko lagi sa kanya. Kaya nga kahit dati Flirt ang tawaga sa akin ng bakulaw na yan.

Sa bahay...

Mama: magkano ba yung naiipon mo kay Mamu, pautang nga? (kasi every week binibigyan ako ng sweldo ni Mamu kaya minsan may pera ako)
Prime: hay naku ayan na naman siya, hindi pa ko binibigyan ni Mamu.



Pero hindi naman totohanan yung mga yan. Saka kahit papano nagbibigay din ako sa Nanay.

Masasabi ko na trained na din ako ng Mama ni Mark sa tindahan. Naiiwanan na niya ko pag kailangan niyang mamili sa city. Kabisado ko na din yung mga uri ng mamimili. Meron mga okay lang kahit ano, yung iba naman pag wala yung brand na gusto nila, bigla nalang aalis. Mayroon din namang hindi ko alam kung sadyang bastos lang o hindi makapaghintay. Kasi naman alam na nung iba na nagbebenta ko. Tapos excited pa, hindi makapaghintay. Nakakairita kaya yung ganon, walang breeding. Owkey, pero kahit papano may motto ako ''i love my Job'' kahit halos lagi kong nakikita yung Crush ko e.

At isa pa, madami din akong Crush, libre lang naman ang humanga di ba?. Sa totoo nga lang may mga code name pa sila. Si Green, Violet, White, Pink, Yellow, Blue, Red, Orange, Black at Brown madami pa nga iyan e. Kasi mababa lang naman ang standards ko. Basta matangkad, maputi, good looking okay na. haha.

Pero medyo angat pa rin si Mark. Hindi ko alam kung bakit. Mag pinsan kami but i don't care. Haha joke lang.

May ilang araw, sunud sunod na mag kamukha yung damit namin. Mga tatlo o apat na beses yata. Hindi ko alam kung sinasadya niya. Pero kung anu man yung dahilan niya okay sa akin yun. Kasi masaya. Nakakakilig.

Ilang buwan na din akong nag lalagi sa kanila. Kaya lang hindi pa din kami close. Ang hinahanap ko lang naman ay isang oportunidad, na magkasama kami. Para kahit papano, ma basag ko ang yelo sa pagitan namin. Kasi aminado naman ako na naiilang pa din ako sa kanya e.

Si Mamu naman kabisado ko na ang mga taktika niya every day. Pag isda ang ulam namin, asahan mo na tatawagin niya si Mark para ipatapon ang bituka ng isda. Minsan naman may mga ''wrongs'' siya, but im the one who always blame. Maliit na bagay lang naman saka hindi ako nag papa apekto, hindi naman ako ang mali. Saka wala lang yun. Natatawa din ako sa kanya minsan, kasi natatapos siya sa mga ginagawa niya ng paganun ganun lang. Basta hindi ko maipaliwanag.



Itinuturing na din niya kong anak. Minsan nag eksaheradang allergy ako. Ayun nag alala siya. Binigyan pa niya ko ng gamot. Ganun din nung kumakati yung allergy ko. Feeling ko tuloy ako yung bana ni Mark tapos siya yung byanan ko ang anak naman namin ni Mark ay yung mga puppy. ilusyonada!

Isang araw...

Normal na araw para sa akin. Nagbebenta ako. Medyo madaming bumili, kaya ayun na reshuffle yung mga paninda nakakairita pa yung mga excited masyado.

Sa wakas okay na wala ng bumibili. Nag rerecord ako nung mga number na loadan. Inayos ko din yung mga paninda na nagulo. May nakita akong isang papel may nakasulat kaya binasa ko, akala ko kasi utang lang.

Nagulat ako nung nabasa ko yung nakasulat. ''helo Praime, pwdi kita mageng fwend ko?'' natawa ako nung nabasa ko yon. Kasi trying hard pa siya magtagalog tapos wrong spelling pa ang name ko. Pero may kasamang kilig ako na naramdaman at kung sino man siya ''thank you'' sabi ko sa isip ko.

Mamu: oh ano naman yang binabasa mo?
Prime: wala po anti, hindi ko alam kung kanino galing
(kinuha niya ang papel at binasa)
Mamu: may admirer ka na naman ah. Sino ba nag bigay niyan bat di mo kilala?
Prime: wala po anti madami po kasing bumili kanina, nung nag ayos po ako nakita ko yan.
Mamu: na busy ka pala bat di mo ko tinawag, kaw talaga.
Prime: okay lang naman po e.

Naging misteryo nga sakin kung sino ang nag bigay nung sulat na yun. Isang araw umalis si Mamu. Kami lang ni Mark ang nasa bahay. At kumakain ako nung time na yun.

Bata: hayo, hayo (means tao po)
tatayo na sana ako pero sabi ni Mark, siya na daw, kumain lang daw ako.

Maya maya...
Mark: Prime oh. (may inaabot na papel)
Prime: ha? Bakit?
Mark: sabi nung bata iabot daw sayo (nakangiti pa siya)
Prime: hala anu to? (maang maangan pero kinikilig
haha)

Pagbuklat ko nung papel...

Itutuloy...