Beautiful Liar Part 10

by: Emirp

Salamat po dahil kahit papano may nagbabasa nito. Dun sa mga nag pm sa FB, salamat talaga. Susubukan ko pong gawing ''nobela'' ang chapter na to, bitin daw kasi ih. Owkey. Salamat kaayo. God bless.

~♥~

Anne: mukha siyang nalugi, biruin mo dalawa ang kasintahan niya. Sa isang iglap wala na. (masayang sabi ni ate na parang walang pinagdaanang sakit sa puso)

Prime: sabagay (binigyan ko siya ng isang ngiti ngunit may awa pa rin akong nadarama kay kuya John)

Anne: kapatid na turing ko sayo Prime, lalaki lang yan, madali nating palitan.

Masaya kaming naglakad ni ate pauwi sa aming mga bahay. Napuno kami ng kwentuhan habang nasa daan. Nang malapit na ako sa bahay namin, pilit kong inaninag kung sino ang taong nakatayo sa may gate. Nung malapit na ako, nakumpirma ko kung sino yon. Walang iba kundi si Kuya John.

Prime: ano ginagawa mo dito?

John: mag usap tayo... Please.

Prime: sumunod ka sakin.

Binilisan ko ang lakad ko. Hanggang sa makarating ako sa Chapel. Gusto kong dito namin tapusin lahat ng namamagitan samin.

Prime: oh ano?

John: mahal na mahal kita, hindi ko kayang mawala ka.

Prime: wag ka ngang magsinungaling. Hindi ka pwedeng mag mahal ng dalawang tao.

John: hindi ko din kasi maiwasang mahulog sa babae. sorry.

Prime: bakulaw ka pala e, edi sana hindi mo na ko dinamay.

John: mas mahal kita.

Prime: wag ka na ngang magsinungaling.

John: hindi kita niloloko.

Prime: nung 1st monthsarry natin. Totoo bang masama ang pakiramdam mo?!

John: o.oo (may pag aalinlangang sagot niya)

Prime: wag ka nang mag kaila pa, wala kang sakit nung oras na yun. Dahil alam ko na iyon din ang araw na sinagot ka ni Ate Anne!

John: alam mo naman pala e, natatanong ka pa!

Prime: (lalo akong nainis nung sinigawan niya ko) hindi mo alam ang nangyari sakin ng gabing hindi ka sumipot!

John: ano nadapa ka na naman! ha! (pangkukutya niya)

Prime: oo! dahil pinagsamantalahan ako ng gabing iyon! Idinapa at pinahiga sa matalim na talahiban! Wala akong laban dahil natatakot ako na baka pag pumalag ako patayin niya ko. Kung dumating ka nung gabing yon, hindi sana nangyari yon! pero asan ka nung gabing iyon? nagpapakasaya dahil nakakuha ka naman ng isda!

Tuloy tuloy na pag iyak ang ginawa ko. Pati si kuya ay natahimik sa sinabi ko. Ang kanyang galit ay napawi at lungkot ang namayani na parang nagsisisi.

John: hindi ko alam, sorry Prime, mahal na mahal kita. (sabay yakap sa akin na hindi ko naman sinuklian)

Prime: (kumalas ako agad sa kaniya) wala na tayong pag uusapan (nagsimula na kong maglakad palayo)

John: mahal kita Prime tandaan mo yan (pahabol niyang mensahe)

Iniwanan ko siyang nakaupo sa may kapilya. Maging ako ay hindi mapigilang umiyak. Dahil sa sakit. Oo mahal ko pa siya pero hindi naman ganun kadaling kalimutan ang ginawa niya.


Iniwanan ko siyang nakaupo sa may kapilya. Maging ako ay hindi mapigilang umiyak. Dahil sa sakit. Oo mahal ko pa siya pero hindi naman ganun kadaling kalimutan ang ginawa niya.

Sa tingin ko iyon na ang huli naming pagkikita ni Kuya John. Pinilit kong ibalik ang nakaraan. Na walang love life. Ang hirap magtago ng damdamin pero kinaya ko. Nanatili akong ''clown'' sa harap ng pamilya ko. Hindi kasi ako yung taong nag oopen ng problema sa pamilya. Hindi kasi ako kumportable.

Maging si Ate Anne ay umalis din. Nagbakasyon muna siya sa lola niya. Para na rin daw makalimot.

Ako naman balik sa dati. Nag sa soundtrip na may kasamang pag sayaw at pagkanta. Pag nasa tindahan naman halos lahat na yata ng bagay na nangyayari sinusulat ko sa diary ko. Masaya ako kahit papano dahil napapatawa ako ng mga tao sa paligid ko.

Bumalik na din ako sa dati na mapang obserba. Natutuwa ako dahil nakakakain sila Mark ng hindi gumagamit ng tinidor. Hindi din sila gumagamit ng sandok pag kumukuha ng kanin kaya pag nakita mo ang rice cooker nila, aakalain mong bata ang may gawa ng maliliit na uki sa kanin. Pagkatapos nilang kumain, kanya kanya sila ng hugas. Na parang itinapat lang sa gripo okay na.

Masyadong mahigpit si Anti kela Mark kaya dapat laging nililista kung anuman ang kunin nila. Pero minsan pag nagpapaload si Mark hindi ko na sinasabi. Pero...

Mama: sayo ba nanghingi ng load si Mark. kagabi alas dose na yan natulog, may kausap.

Prime: ah eh anu po.

Mama: wag kang mahiyang magsabi sakin, hindi naman magagalit yan sayo.

Prime: sige po.

Pero sa loob loob ko gusto kong sabihin na ''hindi naman po ako nahihiya e, alam ko kasi papagalitan niyo siya pag sinabi ko pa, e crush ko siya e'' Ganyan Yan.

Isang gabi. Tila hindi ko na napigilan ang bugso ng damdamin. Pano kasi nakaramdam ako ng pang da down sa isang tao, imbis na tulungan niya ko, kumokontra pa siya. Wala naman talaga akong balak umiyak nung gabing iyon. Naisip ko pa kasi na parang hindi niya na appreciate ang tulong ko. Napapansin lang niya ang maliliit na pagkakamali ko. Pero bago ako nangyari yun. Kumain muna ko ng hapunan gamit ang plato na free sa Lucky Me at kubyertos naman na korteng botelya ang hawakan sapagkat free ito sa Coca Cola. Mabilis ko namang natapos ang pag kain ko.

Umupo na ko sa tindahan at nakapangalumbaba. At tila nakatulala.

Mama: masama pakiramdam mo?

Prime: (oo) hindi po anti.

Mama: sige kain lang ako para makauwi ka na din.

Alam niyo siguro kung kanino ako may sama ng loob nung oras na yun. Hindi naman ako galit. Basta. At yun nga pinauwi na ko. Pero hindi muna ko umuwi at naglakad ako at parang baliw na salita ng salita.

''hay naku. Kung hindi ko naman gagawin yun walang tutulong sakin. Tapos tingnan mo, hay naku, kumokontra pa, kasi alam ko hindi din siya makakatulong. Magaling lang siya mag advice pero, pero... tingnan mo... Alam mo nalulungkot na nga ako kasi halos hindi na ko nakakapagsaya e, araw araw nasa kanya ko, pati Linggo. gustuhin kong makipag laro pero di ko magawa... tapos tapos...''

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil pumutok na ang pantog ng mata ko. Sa isang iglap napahagulgol ako. Ganun pala yun pag nagkasama ang problema sa pag ibig, sa buhay.

Nakikita ko yung iba tinitingnan ako. Nakakahiya pala pag ganun. Kaya tumakbo nalang ako.

Pakiramdam ko isa akong batang pinagtripan at inagawan ng laruan. Walang humpay na pag iyak. Hanggang sa makarating ako sa park ng baranggay hall.

Umupo ako sa isang batong upuan na kadalasang makikita sa mga parke. Ang sarap ng simoy ng hangin sapagkat gabi na.

Salamat at tila nahimasmasan na ko. Nagpahinga dahil sa labis na pag iyak. Nakita ko may matandang dumating, 60s or something. Pina alis niya yung mga batang naglalaro sa isang family size na duyan, ung magkabilang upuan.

Nag alisan naman ang mga bata. At dun naupo ang matanda. Hindi ko na ulit sila tiningnan at nanatiling nakatingin sa mga tao at sasakyang nagdaan sa kalye.

May narinig akong sumipol. Pero di ko naman pinansin. Hanggang sa may sumipol ulit. Paglingon ko nakita ko ung matanda, siya pala yung sumusuwit. Nakita ko na tinawag niya ko at pinaupo sa duyan.

Lumapit naman at naupo sa katapat na upuan ng duyan. Bale medyo magkaharap kami. Akala ko may sasabihin siya. Wala naman pala.

Kinuha ko nalang ang cellphone ko at nag fb mobile para may pagkaabalahan. Nang mapatingin ako sa kanya sinabi niya sakin na umupo daw ako sa tabi niya. Ginawa ko naman. Nagulat ako kasi hinawakan niya ako bewang ko at lalong pinapalapit sa kaniya.

Hindi ko naisip na ganon yung matanda. Hindi ko inasahan. Nagulat pa ako nung pinasok niya ang kamay niya sa shorts ko. Nabuhayan din ako dun. Kaya lang may mga taong dumadaan kaya gumawa ako ng paraan. Nagpaalam ako at bigla nalang umalis. Nabitin ako pero wala naman akong magagawa e. Public Place yon, baka may makakita sakin at masira pa ang reputasyon ko.

Nagpasya na kong umuwi. Dun ako dumaas sa short cut na dati naming dinadaanan ni Kuya John. Hindi ko maiwasang malungkot at isipin siya.

At parang baliw na naman akong nagsasalitang mag isa. Alam ko naman kasing walang tao. Gabi na din kasi.

''ang dami dami ko kayang crush, bakit naman kita iisipin, nandyan pa naman ang rainbow colors ko.. at hindi ka kawalan''

''araay'' hindi ko alam na may lubak pala sa nalakaran ko, natapilok tuloy ako.

''sana ngayon magtanda ka na, wag kang tatanga tanga'' salita ng isang pamilyar na boses, at alam ko na siya ang misteryosong lalaki.

Hindi ako nakapagsalita at hinagilap ko muna kung saan nanggaling ang boses na yun. Ngunit hindi ko nakita. Kaya naglakad nalang ulit ako patungo sa bahay.

Nagtataka kasi halos lagi kong nakakaenkwentro ang lalaking iyon. Na hindi ko naman kilala.

Mga alas otso y media dumating nako sa bahay.

Mama: oh san ka na naman nagpunta, sabi ni anti mo kanina ka pa niya pina uwi. kung mapano ka niyan, gabi na.

''if i'm not mistaken, you Girl, doesn't even care about me. You doesn't care about my feelings, how i live my life. The way i talk. The way i dance. The way i sing. Oh my, so now you asking me that question?''

Hindi na naman nila ako pinansin. At ayun nag bisi bisihan sa panonood ng TV.

''and now you guys acting like that. acting like i'm not here? you really disappointing me. I can't take it anymore''. sabay walk out.

Nung lumabas ako ng kwarto. Kinuha ko mp3 ko at nag sound trip. At inumpisahang iiscroll ang mga kanta

Sean Paul - Temperature

Jennifer Lopez - Papi

Kaci Battaglia - Body Shots

Rihanna - Pon de Replay

Shakira - She Wolf

Beyonce - Run the World (Girls)

Kesha - Blow

50cents - Candy Shop

Katy Perry - Peacock

One Direction - One Thing

Rihanna - You da One

Beyonce - Love on Top

Puro pang disco. Kaya hanap pa ko. Hanggang sa may kanta akong nakita.

Taylor Swift - Dear John

Ang lungkot ng kanta. Feeling ko dinadamayan ako ni Taylor Swift. haha.

''Dear John, i see it all now that you're GONE. don't you think i was too YOUNG to be messed with? the girl in the dress CRIED the whole way home. i SHOULD'VE know.''

''you are an expert at SORRY and keeping lines blurry''

''you paint me a bluesky and go back and turn it to rain''

Sobra talaga ang epekto ng kanta sakin.

Nang dinalaw na ko ng antok ay nagpasya na kong matulog.

tik tok tik tok tik tok tik tok

Maganda ang gising ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit. Tumayo na at nagligpit ng higaan. Uminom ng Milo at kumain ng Sky Flakes.

Nag soundtrip na rin ako. Na hobby ko every morning. This time parang gusto ko ng Rock music, Never Shout Never. Bigla ko tuloy naalala si Elijah. Na siyang dahilan kung bakit ako naadik sa bandang NSN.

''haaay... kamusta na kaya yun?'', nasabi ko nalang bigla

Tita: oh ano naman sinasabi mo dyan?

Prime: wala... (sabay kanta ng...) ''baby i love you, i never want to let you go, the more i think about the more i want to let you know...

Tita: bilis bilis mong kumilos, kulang sayo ang dalawang oras. naghihintay na sayo si mamu mo.

Mabagal talaga akong kumilos lalo na pag nag sa soundtrip ako. Gustong gusto ko kasing sabayan bawat kanta. Kaya nalilibang ako lagi.

Mga alas nuebe kwarenta'y dos ako nakapunta kela Mark. Nag walis walis. Inayos ko din yung mga nareshuffle na paninda. At aalis pala si Mamu, mamimili ng paninda.

Mamu: Prime yung pera nandyan sa kahon. Baka dumaan yung softdrinks tingnan mo nalang yung basyo. Dadaan ngayon yung pan, papalitan mo yung mga bahaw. Sabihin mo sakin kung ano kukunin nila Mamak. May stock ka na dyan ng ice water, gumawa na ko kaganina. Pag na bisi ka tawagin mo si Mamak magpatulong ka. Sige alis na ko.

Prime: sige po Anti.

Mamu: ay wag ka magpapautang ha, sabihin mo wala si Anti mo. (pahabol niya)

At yun ng tuluyan na siyang umalis hanggang mawala na sa paningin ko.

''last will and testament na ba yun? E kanino mapupunta ang Bahay? ang Lupa? ang Alahas?'' (sabi ko habang nag aayos ayos ako. Nahulog yung isang de lata nung pupulutin ko ay may nakita akong paa, tiningnan ko pataas.....si Mark.

Medyo kinabahan ako. Kasi baka narinig niya yung mga pinagsasabi ko. Nakakahiya.

Hindi ko nalang siya pinansin at pinulot ko ang de lata at nagkunyaring may inaayos. Akala ko aalis na siya. Pero hindi pa pala.

Mark: ang o.a. ni Mama noh? ang daming bilin.

Ngumiti lang ako sa sinabi niya.

Mark: gusto mo sabihin ko kay Mama ang narinig ko na sinabi mo?

Prime: ha?

Mark: wag kang mag alala, hindi ko sasabihin ngayon.

Umalis na siya. Medyo kinabahan ako kasi nakakahiya yun pag nalaman ni Anti. Kaya umupo nalang ako at nangalumbaba habang nakatulala. Bigla namang may bumili.

bata: hayo hayo

Pag tayo ko na starstruck ako. Kasi ang cute nya kasi kahit bata pa bakas mo na may future.

Prime: unsa imo? (ano sayo)

Inabot niya sakin ang isang notebook. At sumulat daw ako dun.

Prime: aman gikan? (saan galing)

Bata: sa akong Kuya.

Prime: oki. balik na lang jud ka unya.

Ngumiti pa ang bata. Hindi ko tuloy mapigilang sabihing ''hihintayin kita''. Napaisip din ako kung kanino galing yun. Kung si Kuya John naman, bakit sa ibang bata niya pinadala. Hmm. Ewan!

Binuklat ko ang note book. Autograph notebook pa siya. Ang ganda pa ng design mga angel. Kung hindi sinabi ng bata na Kuya niya ang nagbigay, iisipin ko na babae ang may ari ng kwaderno.

Ako yata ang unang magsusulat. Kasi bakante pa lahat ang pahina. Pero may note na nakalagay. ''GOD SEND ME AS ANGEL FOR YOU''. Naisip ko na mukhang mabait ang taong yon. Sino siya?, tanging naitanong ko nalang sa sarili ko. At yun nga sinimulan ko ng magsulat.

Name: Prime
Birthday: August 24, 1995
Age: 16
Address: Zone 4, Bugo, CDO
Codename: ArkiME

I Love Autograph. Since elementary hobby ko ang mag sign sa ganto. Tapos na ko sa personal. Favorites na.

Color: Green
Flower: Night Flower (ung sa tangled)
Movie: Once Upon a Song, Tangled, basta yung mga Disney ung pambata. haha
TV Show: showtime, ggv, sarah g. Live, mga news, drama...
Cartoon Character: mga taga Disney
Hobby: writing song Lyrics, soundtriping, belly dancing , reading stories @ bol & msob.
Song: Resentment, I'd Lie, Beautiful Liar, One Thing (may naisip pa akong kanta na idinededicate ko kay Mark) Sa Isang Sulyap Mo.
Music: Pop, Dance, Rock, Latin
Singer: wooo ang dami m2m.
Band: NsN, One Direction, the Xx.

Nalibang ako sa kakasign hanggang sa umabot sa...

Dedication.

''hala, anu ang sasabihin ko sa kanya.'', sabi ko habang nag iisip.

''sabihin mo na sa kanya mapupunta ang Bahay at Lupa'', pag singit ng isang tinig, si Mark.

Prime: hala, bigla ka nalang sumusulpot!

Mark: tandaan mo may kasunduan tayo.

Prime: kasunduan? kelan pa?

Mark: Kanina lang

Prime: hay naku

Mark: simple lang naman e.

Prime: ano?

Mark: wala kang sasabihin kay Mama tungkol sa mga kukunin ko sa tindahan.

Prime: pasaway ka!

Mark: kung ayaw mo, sasabihin ko nalang kay mama ang mga sinabi mo kanina.

Prime: okay!

Magsusulat na sana ako ng nagsalita siya ulit.

''Oh kamusta kayo ng bf mo?'', dumukot siya ng sitsirya habang nakikipag usap sakin.

''ano?''

''alam ko bf mo si John''

''ewan ko sayo, san mu ba nakukuha yung mga yan?''

''sayo!''

''ha? pano?''

''malamang nakikita ko kayo''

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Nag umpisa na ulit akong magsulat, although nag iisip ako ng isusulat. Kahit ganun, kinikilig pa din ako kay Mark.

Nung umalis na siya nagkaroon na ko ng ideya at tuluyan ng nagsulat.

???

helow? cnu ka po?
amm salamat po at pinasulat niyo ko dito. nagustuhan ko po talaga. Ammm sana--

Hindi pa ko natapos mag sulat ng dumating na ulit ang bata. Hinihingi na kuno ng kuya niya ang kwaderno kai excited kaayo. haha

Prime: kadyot lang beh, ayaw na pag lakaw. (sandali lang, wag ka ng umalis)

So ayun nga, tinapos ko na ''sana makilala kita. sana hindi mo ko pinagtitripan. bye na. kinukuha na ng kapatid mo ang notebook. -Prime"

Pagkaabot ko sa bata. Dali dali naman itong tumakbo. Hindi manlang nagpasalamat.
Pero hindi ko parin magawang mainis dahil ang cute cute at ang pogi ng bata. ''child abuse?'' hindi naman siguro.

Matapos yun pakiramdam ko ako lang ang tao. Maging si Mark kasi ay natulog nung oras na yun.

Masyadong tahimik. Pakiramdam ko ako lang ang tao. Ang tanging maririnig lang ay ang ingay mula sa radyo sa kwarto kung san natutulog si Mark.

Sa sobrang katahimikan hindi ko namalayan na nakatulog na pala ko.

---

''tandaan mo dadating ako hintayin mo lang ako''

''bakit saan ka ba pupunta?''

''dadating ako sa tamang oras. tandaan mo yan''

''sandali wag mo kong iwan!''

Lumabas na ang tuluyan ang lalaki at isinara ang pinto. Mistulang ikinandado dahil hindi ko ito mabuksan.

''buksan mo ang pinto! Kuya! buksan mo! wag mo kong iwanan dito, buksan mo''

---

''ehem ehem!'' tik tik tik tik tik tik!

Nagulat ako dahil hindi ko inaasahang maidlip.

''aw'', ang nasabi ko nalang.

''nakakaistorbo ba ko sa panaginip mo'', sabi ng lalaking bumibili.

Ang pogi niya. Muntik na kong matulala mga 5 seconds.

''alam ko pogi ako, pero wag kang mag alala pogi ka din!'', diretsahang sabi ng lalaki.

''over! ano sayo?''

''ano yung napapanaginipan mo?''

''ang layo ng sagot mo! bibili ka ba?''

''malamang kaya nga ako nandito e''

''yun naman pala e, ano nga bibilhin mo?''

"ano muna napanaginipan mo?"

"bakit ba gusto mong malaman, ha?"

"kasi nagsasalita ka e, sabi mo, buksan mo! buksan mo! ''

''ah, hindi ko alam e''

''ows, ayaw mo lang sabihin e, siguro yung crush mo yon, kinulong ka, kaya mo sinasabi na buksan mo''

''hindi ko nga alam e, basta, teka sandali sino ka ba? ang dami mong alam.''

''ako si Rex, kilala kita tapos ako di mo kilala''

''hmmm'', hindi ko alam ang sasabihin ko dahil noon ko lang siya nakita talaga.

Rex: ang taray mo pala noh?

Prime: hay naku, oh anu ba bibilihin mo?

Rex: ikaw pwede?

Prime: mahal ako e, baka kulang ang pera mo!

Rex: edi nanakawin nalang kita.

Prime: taong to! bahala ka dyan!

Tinalikuran ko bigla si Rex, at tumungo papasok nang hindi inaasahang muntik na naman kaming magkabungguan ni Mark, gising na pala siya. Mabuti nalang at nakapag pigil ako. Nagkatitigan lang kami at inintay kung sino ang unang kakalas sa eye to eye. At ako yon, sakto namang wala na pala si Rex kaya bumalik ulit ako sa tindahan. Maging si Mark ay na wala na din. Malamang ay nasa banyo para maghilamos dahil bagong gising.

''ang cute cute talaga niya, grabe i crush him'', sabi ko habang tila nageemote na nakatingin sa malayo.

''i have crush on him pala'', boses ni Rex na may bahid ng pang aasar.

Ang buong akala ko umalis na si Rex. Nagulat lang ako ng bigla itong sumulpot.

Prime: anu ba yung mga pinagsasabi mo?

Rex: crush mo pala yung pinsan mo. wiiii. (pang aasar pa nito)

Prime: ewan ko sayo!

Rex: isusumbong kita, kaibigan ko kaya yun! (pananakot niya)

Prime: tumahimik ka nga, saka hindi naman yun maniniwala sayo e.

Rex: hindi pala ah, tingnan natin! (sabay sigay) Mark! Mark!

Maya maya nga pumunta si Mark sa tindahan.

Rex: may sasabihin ako sayo, tungkol kay... (hindi ko na ito pinatapos dahil may naisip akong palusot)

Prime: ay Mark tumawag si Mama mo malapit na daw siya abangan mo sa kanto. (bingo!)

Hindi na siya sumagot at lumabas na lang. Pero ang totoo gawa gawa ko lang yun.

Prime: umalis ka na nga, nang gugulo ka lang e.

Rex: aalis ako kung papayag kang makipagkita sakin mamayang gabi. mag iintay ako dun sa may tapat ng gate 3 ng Del Monte. Pag di ka naman sumipot, malalaman ni Mark yung lihim mo.

Prime: ano to block mail?!

Rex: oo kaya dapat kang sumunod sa mga utos ko.

Prime: okay! sige alis na!

Umalis na nga ang bakulaw. Pumayag na akong makipag kita dahil malapit lang naman yun samin. At saka para mapatigil na siya.

Naging totoo naman ang pagsisinungaling ko dahil maya maya lang dumating na sila Anti at Mark. Dala ang ilang supot ng pinamili. May isa namang tambay na nagdala sa isang malaking kahon.

Kakadating palang ni Anti ang dami agad na kembot na pinagsasabi. Ganyan yan!. Pero hindi ko yun pinansin, kasi nakita ko si Mark na nakatingin at papalapit sa akin.

''Prime bakit ako tinawag kanina ni Rex?'', tanong niya na hindi ko naman alam kung ano ang isasagot ko.

Prime: ah ah anu kasi itatanong niya kung anung year ka na daw. (palusot ko)

Mark: alam naman niyang mag po fourth year na ko ah? (nagtatakang tanong niya)

Prime: ah ewan lang, baka nagka amnisya? (hindi effective panu na yan)

Tumawa lang siya sabay tumalikod. Sakto namang tapos ng magbihis ni Mamu ng pam bahay at nasa tindahan na.

Mama: ay Prime nag mahal na pala ang Bearbrand Swak, i dose mo na yan. Itong posporo i dos singkwenta mo na. Pati ang Lami Mechado nag increase din, ikwarenta mo na. (Ganyan Yan!)

Prime: opo Antie.

Mabilis ko namang natapos ang pag sasalansan ng mga paninda sa kani kanilang lugar. Kumain ako ng hapunan kasama si Mamu, Papu pati si Mark. Feeling ko tuloy parte ako ng pamilya nila. Oo, parte na talaga ko. I mean is... Kasal kami ni Mark tapos sila Mamu at Papu ay parang magulang ko na din.

Lechon Manok ang ulam namin at 7up na softdrinks naman ang inumin. Pay day kasi. Ang saya talaga sa pakiramdam. Pagkatapos ko namang kumain ay pina uwi na ko ni Mamu.

Umuwi naman ako sandali at nag ayos dahil may usapan nga pala kami ni Rex.

Mama: oh san ka na naman pupunta?

Prime: dyan lang

Tita: natutututo ka ng maglandi ah

Prime: lalabas lang, maglalandi na agad? eksaherada! e ano naman kung maglandi ako? sama ka?

Tawanan na naman sila. Ganyan yan! Sanay na sila sakin.

Nag umpisa na kong maglakad papunta sa napag usapang lugar. Over talagang maglakad sa lugar namin. Kasi tinginan talaga sila sakin. Ewan ko kung ano yung mga iniisip nila. Wala naman akong pake alam kung anuman yun.

Unti unti na akong papalapit sa tapat ng gate 3. At may nakita akong taong nakatayo. Si Rex na siguro yun. Sabi ko sa isip ko. Hanggang sa makarating na nga ako. Medyo nakaramdam ako ng hiya. Kaya hindi ako nagsalita at nanatiling natayo lang sa tabi niya.

''Hi" sabi niya na tila ngayon lang kami nagkita.


Itutuloy...