My Wooden Heart Part 2

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents are eitherproduct of the author’s imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead is entirely coincidental.

AUTHOR's NOTE:

Maraming salamat po sa mga nagbigay ng kanilang oras na basahin ang aking sinulat na kwento. Originally ay plano kong gawing weekly ang pagpopost ng continuation ng kwento pero dahil na rin sa irregular ang schedule ng aking trabaho ay minabuti kong i-post na agad kung ano man ang aking mga natapos na... Muli maraming salamat. Bukod diyan, sana ay suportahan niyo rin ang aking Youtube channel. Please subscribe to my channel  http://www.youtube.com/timclarify . The videos that I use on my posts are my personal song covers. Sana ay nagustuhan niyo rin. Enjoy reading

============================================================================

“Kapag nagmahal ka… para ka lang nagsanla, may interes!”

Gaya ng palagi kong ginagawa, pumunta ako sa studio para sa taping ng show namin. Kailangan kasi nila ako para kapag may adjustment o revision sa mga sinulat kong script eh magawan ko agad ng paraan. Habang naglalakad ako at dala ang mga kopya ng script na ipapasa ko eh lutang pa rin ang isip ko. Naalala ko kasi yung ka-chat ko kanina.

“Wo Ai Ni?! Ano kayang ibig sabihin non? Bakit kasi hindi ko sineryoso yung subject naming na international studies! Ang hirap hirap naman kasi pag-aralan languages ng ibang bansa noh!”

Nasa ganun akong pag-iisip ang pagka-usap sa sarili ko ng biglang may bumangga sa akin… Well, actually ako yung bumangga sa kaniya…hehehe!

Hindi ko agad nakita na may tao pala sa harap ko. Habang nakatalikod siya ay dire-direcho naman ako sa paglalakad kaya ayun. Nag-bounce ako pabalik at tumilapon lahat ng papel na dala ko. Haaiiist! Nakakahiya kasi ang akward ng pagbagsak ko. Ang dami pa nakakita! Hindi pa yan ha… pagbagsak ko sa sahig eh pagkamalas malas na natumba din sa harap ko yun nakabanggaan ko! Dahil sa magkahalong inis at pagkapahiya eh wala akong ibang choice kundi magalit-galitan na lang.

“Aray ko!”

“Ayyy… sorry po ma’am!” sagot ng hindi ko pa kilalang lalake.

“Nang-iinis ka ba? Ma’am ka dyan?” singhal ko naman

“Ayyy, sorry po Sir!” sagot niya ulit habang itinatayo niya ako.

Kahit kasi out na out ako eh ayoko pa rin na may tumatawag sa akin na Ma’am, Ate, Miss o kahit na anong pa-girl na pantawag! Masakit kaya sa tenga at parang degrading. Hindi mo alam kung pinupuri ka dahil maganda ka’t mukhang babae o inaasar ka na? Kaya naman una pa lang naming pagkikita ng lalaking ito eh 180 over acting na agad ang blood pressure ko.

“Naku, yung mga script ko… Tignan mo yang ginawa mo!” sumbat ko

“Ano pong ginawa ko eh kayo ang nakabangga sa akin?”

Habang dinadampot ko isa isa ang nagkalat na mga papeles eh tinulungan niya naman ako. Pero patuloy pa rin kami na nagtatalo.

“Eh sandali, sino ka ba?” tanong ko.

“Wesley del Rosario po… OJT!” sabay tayo at inabot ang kamay niya.

Patuloy lang akong nagpupulot at nagkunwaring di ko napansin na gusto niyang makipag- shake hands. Nang hindi ko siya pansinin ay tinulungan niya na lang ulit ako sa pagpulot ng mga script ko hanggang sa nakuha na naming lahat.

“Ma’am este Sir, tulungan ko na po kayong magdala ng gamit niyo.” magalang niyang alok sa akin.

“Wag na, baka kung ano na naman ang mangyaring kamalasan! O siya, tabi na… I’m late! Kainis!”

Pag-akyat ko sa second floor kung saan nandun ang studio naming ay napansin kong sumunod siya sa akin. Hindi ko na lang pinansin dahil OJT daw namin siya. So, obviously eh pareho kami ng pupuntahan. Business as usual lang pagtuntong ko sa studio. I handed my papers to the director and after he saw it, naghintay na lang ako na tawagin in case na kailanganin nila ako.

I went straight to my office. Though, I spend most of my time working at home, meron din naman akong sariling opisina sa studio namin. Medyo mataas na din naman kasi ang position ko. I’m a head writer now and I work for two TV shows kaya nagdemand na din ako na magkaroon ng opisina. Maliit lang pero pwede na. Yun bang tipong kapag inikot mo ang paningin mo eh yun at yun pa rin ang makikita mo. Hehehe… But at least I have my own office table, chair, locker and my own CR. Respectable place to work at.

Laking gulat ko naman ng pag-upo ko ay sumulpot na naman si Wesley, yung nakabangga ko kanina.

“O anong ginagawa mo dito?” tanong ko

“Ahmm, OJT po ako… trainee for junior writer.” Sagot niya habang nakangiting pilit.

Tignan mo nga naman pag pinagtampuhan ka ng tadhana oh! OJT meaning 300 hours of service, meaning 300 hours ko makakasama tong mokong na to?

“Eh bakit dito ka nagpunta sa opisina. You should have joined them in the studio and observe. Anong matututunan mo dito sa pagtambay. For God sake, don’t you at least have an idea what OJT is all about?” walang hinto kong sinabi.

“Eh, sabi po kasi ni Direk dito daw muna ako para makilala ko kayo, bukas na lang daw ako sasama sa taping habang ino-orient niyo ako.” Sabay kamot sa ulo.

Supalpal na naman ang lola niyo! Siyempre hindi ako pwedeng mapahiya kaya naman inasar ko lalo si loko. Pinagtimpla ko na lang ng kape at pinabili ng breakfast habang ako naman eh dun na sa studio nag stay para mahimasmasan. Ewan ko ba at parang ang bigat asar na asar ako kay Wesley. Wala naman siyang ginagawa sa akin? Basta… para akong babaeng may dalaw na ayaw tantanan ng mood swings. Anyways para maaliw eh nakipagkwentuhan na lang ako sa mga kasamahan ko sa studio.

“Hi Odie!” pagbati ko sa PA namin.

Kung ako eh bading na pa-mhin, si Odie naman ang dyosa ng studio! Daig pa niyan si Bebe Gandanghari kung makapag-ayos. Medyo nakakaloka lang eh prompter at cue cards lang naman ang inaasikaso niya kuntodo make-up with eyelashes pa! Well, I love her that way kasi nakaka-tanggal talaga ng stress. Super bait naman niya sa akin kaya ok na rin kahit masakit talaga sa mata ang mga outfit niya.

“Hey Tim! O kamusta si Boss?” tanong ni Odie.

“Huh? Sinong boss… Eh andyan  sa Direk sa booth ah!” sagot ko.

“Tangek, si Boss… Boss Wesley!”

“Boss Wesley? Wesley… yung OJT?”

“OO bakla ka!”

Para naman akong tinadyakan ni Petrang kabayo ng maalala ko nung nagpakilala siya sa akin… Wesley- Wesley del Rosario daw ang pangalan niya! Shet! Wesley del Rosario as in youngest son our our Big boss Juanito del Rosario! OH MY GOSH!

Bigla akong kinabahan kasi pinagsungitan ko siya’t kung anu- ano ang pinagawa ko imbes na i-orient siya. Naku, baka mawalan ako ng trabaho niyan? Lagot na!

“Hoy! Tim, ano nasan na si Sir Wesley?” sabay tapik sa akin ni Odie.

“Ha? Ahmmm sandali may kailangan pala akong gawin. Sige ha!” palusot ko at mabilis ko agad binalikan ang opisina ko.

Pagdating ko sa opisina ay nakita ko na kararating lang niya. Inutusan ko kasi siyang bumili sa Pancake House na mga ilang metro din ang layo sa studio. Pawisan at mukhang pagod pero nakangiti pa rin siya sa akin. Dali dali naman akong pumasok at sinara ang pinto. Sa totoo lang, hindi ko alam kung anong gagawin ko, anong sasabihin ko o magso-sorry ba ako?

“Ahmm, sir eto na po yung pinapabili niyo. Eto na din po yung sukli.” pagbasag niya sa katahimikan.

“Pawis na pawis ka… you better fix yourself first before we start. You can use my extra towels at the locker.”  dedma na lang ako, kunwari wala akong alam.

Agad naman siyang nagpunta sa CR at inayos ang sarili. Well in fairness gwapo si Wesley. Edad 23, height 5’9”, weight 160 pounds… UP graduate of ComArts, currently taking up his second course, Business Management major in Media and Advertising…  fair skin, parang nangungusap ang kulay dark brown na mga mata, itim na itim ang buhok at mala- Diether Ocampo ang itsura. Wag na kayong magtaka kung bakit alam ko ang mga detalye dahil binabasa ko ngayon ang resume niya… mga eksaherada!

Pagbalik niya galing CR ay inayos ko na ang table ko, may dalawang cups of coffee, dalawang plato at inayos ko na din yung pinabili kong pagkain. Pagkita niya eh parang nagulat naman siya. Hindi niya siguro ineexpect dahil ang sungit ko kanina.

“You may take your seat now!” utos ko. “ So before anything, my important rule whenever I’m in charge to supervise you is that we should eat our meal first. I don’t want you to start working with an empty stomach. Baka hindi ka lang mag-function ng maayos and I hate inefficient staff! Clear?” mataray pa rin ang tono ko.

“Yes Sir…?” putol niyang sagot na tila tinatanong ang aking pangalan.

“You may call me Tim, it’s better that way dahil ayokong tinatawag na sir. Nakakatanda!” sabay ngiti at napatawa din naman siya. “So shall we?”

“Okay!” sagot niya.

“So, ikaw pala si Wesley del Rosario… the son of our big boss? What brings you here? Pwede ka naman sa ABS-CBN or GMA pero bakit dito pa, alam naman ng dad mo na small time lang kami dito. You can learn more things in the big networks.”

“Ah, kasi po…” hindi pa siya tapos e pinutol ko muna ang pagsasalita niya.

“Omit the ‘po,’ you are making me older! Wag ka na mailang dahil dapat nga kami ang magbigay ng respect sa’yo. But since I’m your immediate supervisor, I can’t give you that pleasure… I’ll make your OJT a worthwhile experience!”  sabay singkit ng aking mata na tila nang-aasar.

“Ok! Ganito kasi yun, ang gusto ni dad e ma-familiarize ako sa bawat aspect ng negosyo namin. Since lagi naman ako sa main office, dito niya naman ako inassign. Actually first time ko nga nakarating dito. Cool naman. Medyo bad vibes lang ata first day ko!” sabay ngiti niya.

“By the way, sorry nga pala kanina. I’m just so much in a rush. Di ko din naman kasi alam na ikaw pala si “THE” Wesley del Rosario. Natarayan ata kita. Anyways, di na mauulit unless work related ha! Hindi naman actually nakaka-stress dito sa office, we treat each other like siblings. I call them ate and kuya, I call Direk ‘directed by’ tapos tawag niya sa akin ‘written by’… biruan lang palagi kaya wag ka masyadong formal!”

After namin mag-breakfast ay nagkapalagayan naman kami ng loob. Actually mabait siya! Humble kahit na anak mayaman. He treat us as his superiors kahit na anak siya ng boss namin. Weird nga eh! But just to be professional e junior writer talaga ang trato ko sa kaniya.

And we called it a day. Tapos na naman ang isang araw at uwian na sa wakas. Nauna na umalis sa akin ang lahat kasi may tinapos pa ako sa office. Inayos ko muna at umalis na rin para umuwi. Nilalakad ko lang mula studio hanggang sa sakayan ng taxi kasi mga isang kanto lang naman ang pagitan. Habang naglalakad ako eh biglang may nagbusinang kotse sa likod ko. Sa gulat ko eh para akong estatwa na napahinto sa gitna ng kalsada. Sabay naman na sinigawan ako ng driver ng kotse.

“Tim! Sabay ka na?” si Wesley pala!

“Uyy, ikaw pala boss!” sagot ko.

“Boss ka dyan” bumaba siya ng sasakyan para buksan ang pinto ng kotse niya at sabay nilapitan ako. “Iba ka din noh? Kung kelan nasa labas na tayo ng studio eh tsaka ka pa tatawag ng boss?” sabay tawa.

“Yun na nga, you’re OJT service hours is done kaya ngayon boss na kita!” sabay ganti ko naman ng ngiti sa kaniya.

“Wag na yun! Wesley na lang kasi hindi pa naman ako ang boss niyo. Si dad lang yun!” hinila na niya ko para pasakayin sa kotse. Sa harap na din ako umupo dahil nakakahiya naman kung sa likod. Para lang akong pasahero. Tuloy naman ang kwentuhan namin.

“I insist to call you boss because it’s more proper. Baka may makarinig na Wesley ang tawag ko sa’yo, mawalan naman ako ng trabaho bigla!” seryoso kong sinabi

“Okay if you insist, then I’ll call you boss as well! Deal?”

“Ayoko nga ng may pantawag sa akin… it’s making me feel so old!”

“Then you call me Wesley! I’ll call you Tim… Settled!”

“NO!” sabay taas ko ng kilay.

“Yes!” mabilis naman niyang sinabi.

“Kulit mo din eh noh?”

“Parang ikaw din Boss!”

“Ok fine, Boss!” medyo sarcastic kong sinabi.

“Boss!” pangungulit niya.

“Yes boss!” sabay tawanan lang kami hanggang mahatid niya ako sa bahay.

“Boss, pasensya ka na hindi kita ma-invite sa loob kasi magulo yung bahay. My mom went to the province kaya hindi nakakapag-ayos ng mga gamit. Nakakahiya naman sa’yo.” Sabi ko na may halong hiya .

“Ok lang naman sa akin, hindi din naman maayos yung kotse ko Boss!” sagot niya.

Well, totoo nga naman, kung anong ganda ng kotse niya eh yun din ang gulo nito sa loob. May throw pillows, bag ng damit, mga plastic bottle ng mineral water at may rubber shoes pa… halatang lalakeng lalake!

“Alam mo Boss, parang nagugutom ako?” sabi niya sabay himas sa kaniyang tyan.

“Ah ganun ba? If you want I can treat you dinner… dun na lang sa resto na malapit, I really can’t invite you inside kasi magulo nga!” sabi ko with my face looking confused kung paano ko malulusutan ang halata namang pangungulit ni Wesley!

“Parang gusto ko ng lutong bahay eh!? I can cook if you want!” sabay ngiti niya na parang bata.

“Okay fine… obvious naman yang mga hirit mo Boss! Pasensya ka na kung parang binagyo ang bahay ko.”

So inayos niya na ang parking ng kotse niya at sabay pasok naming sa bahay. Sa totoo lang, I felt weird about his actions. Wala naman sa akin yung magpapasok ng bisitang lalake sa bahay, honestly, it has no meaning to me pero sa isang banda kakaiba kasi yung mga ginagawa ni Wesley. I never expected him to be that low profile. Malayong malayo sa inaasahan ko.

Pagpasok namin sa bahay ay inayos ko muna ang mga kalat sa sala at pinaupo siya.

“Boss, upo ka… pasensya na talaga ha! Wala naman kasi kaming maid para maglinis dito sa bahay.”

“54!” sambit niya.

“54?! Ano yun?” tanong ko…

“54 times ka na humihingi ng pasensya boss… tigilan mo na nga yan! Ok lang ako, baka pag nakita mo yung bahay ko mas magulo pa dito…hehehe!” sabay tawa niya

“Ikaw talaga, so what do you want… coffee, tea, softdrinks?” pag-aalok ko.

“Water lang, I was joking lang naman kanina na nagugutom ako. Curious lang ako kung ano itsura ng bahay mo sa loob! Hehe.”

“Haaay, sabi ko na nga ba! But I insist, you should have dinner here! Pinasok mo na lang din naman ang bahay ko e lubusin mo na.” sarcastic kong sinabi na may halong biro.

“Okay! So what do you have?”

“Pili ka, do you want pasta, pizza or sandwhich?” tanong ko habang naghahanap ng maluluto sa ref.

“You don’t eat rice? Kaya pala payat ka. Joke! Pizza would be fine… hindi rin naman ako kumakain ng rice sa gabi.”

“Okay, dinner will be served in 15 minutes… just suit yourself! You can open the TV if you like.”

Pagkatapos ko i-prepare ang pizza (well, instant dough lang ang gamit ko dahil ang totoo hindi ako marunong magluto), ay inayos ko na ang lamesa. Pinaupo ko si Wesley at kumain na kami at pinagpatuloy ang aming kwentuhan.

“You told a while ago na you live with your mom?” tanong ni Wesley.

“Ah, oo kasi bunso ako and all of my Kuya have their own family na. Kaya eto ako na lang ang single, ako na lang din ang kasama ng parents ko. My Dad works abroad kaya kami lang dalawa ni Mom dito. She just have to do something sa province. May mga farm land kasi kami dun na inaasikaso niya.”

“I hope you don’t mind me asking… well, do they know that you are…?” pabitin niyang tanong.

“…That I’m gay? Haha! OO naman! I actually find it weird. Wala naman kasi kaming open up thingy. Basta bata palang ako ganito na ko. I just don’t go over the boundaries dahil puro nga lalaki kapatid ko, I respect them kaya I don’t do silly things like cross dress or something. Nakakahiya din kasi!” paliwanag ko.

“You know, I like you! Astig ka kasi boss! Kanina nga na-intimidate ako sa’yo kasi you sound very professional… Ui, wag mo kong papabayaan sa office ha! Kapag pumalpak kasi ako baka papuntahin akong States, ayoko dun!” tuloy lang ang kain niya habang nagsasalita

“Nakakatawa ka talaga… ako astig? That’s the least word I can associate to myself! Hahahaha!” tawa lang kami ng tawa hanggang sa matapos kami kumain.

Mukhang nagustuhan niya naman ang experiment ko na pizza. Halos maubos nga namin. Agad din naman siya nagpaalam na aalis na kaya inihatid ko siya sa gate.

“Paano boss, kita tayo bukas sa studio!” pagpapalam niya.

“Ayy, I forgot to tell you Boss… I don’t go to the office everyday. Home based lang kasi ako. I just go there during tapings.” paliwanag ko.

“Well, now that I’m your OJT and same time your Boss, I command you to train me everyday sa studio. Sige na, 300 hours lang naman. Ikaw pa lang kasi ang ka-close ko at yung iba kasi parang wala naman time para turuan ako, busy sila lahat. At least ikaw, after you finish your scripts pwede mo na ko tulungan. Please!!!” sabay hawak sa kamay ko na parang nangungulit na bata.

“Eh ano pa nga ba magagawa ko! I have to follow the big boss’ son’s orders! Sige! See you tomorrow!”

“YES!!! Sunduin na lang kita kasi dyan lang naman ako nakatira…” sabay turo niya sa kabilang subdivision.

“HUH? Saan?” tanong ko na may halong pagkagulat.

“Dyan sa Timberland subdivision. I have my own town house kasi ayoko sa bahay ni Dad. I want a peaceful place.”

Wala na nga akong nagawa pa… Pumayag na lang ako sa hiling niya. Umalis na din si Wesley pagkatapos niya akong mapa-OO… OO as in tungkol sa trabaho, wag kayong echosera! We’re just friends… Charot! Pero cute niya talaga ha! Hahaha… I just trash down the idea na magkakagustuhan kami dahil ‘hello!’ anak siya ng big boss ng company namin. Hindi naman ako ganon ka ambisyosa.

So I fixed the house, fixed myself and get ready for bed. May susundo kasi sa akin ng maaga kaya hindi pwedeng magpuyat… Pero pagkaupo ko sa kama, bigla ko na naman naalala yung ka-chat ko nung umaga… Yup, si Jerek! Kinuha ko agad ang laptop ko at nag-internet… Ano nga pala yung sinabi niya kanina? “Wa…Wo… WO AI NI!”

I checked on google and look for the English translation. “Wo Ai Ni… in English… I LOVE YOU?”

Meganon!?

(Itutuloy)