Gapangin mo ako. Saktan mo ako. [Chapter 20, 21, 22: Last Chapter]

(Babala: mahaba)

 GAPANGIN MO AKO. SAKTAN MO AKO.

Chapter 20

Teaser | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19

"At alam mo kung ano ang pinakamasakit? Na bilang isang kaibigan na pinipilit ibigay ang tama sa'yo, wala akong magagawa para matanggal ka sa impiyernong pinaglagyan mo sa sarili mo!""

-Riza Gutierrez

---

Tumatakbo si Angelo dahil sa tuwa. Alam niyang may magandang balita na dadalhin ang mga pulis sa kanila. Nahanap na kaya nila si Angela? Nauwi na kaya nila ito? Maayos ba ang kalagayan ni Angela? Ito ang mga katanungan na pumapalibot sa isip ni Angelo. Alam niya na maganda ang araw na ito para sa kanya. Nararamdaman niya. Walang pagdadalawang isip ay tumakbo ito mula sa pagkakababa niya sa tricycle.

Nang makapasok na siya sa bahay, kita niya ang dalawang pulis na nasa sala at kaharap nila si Tito Jun at si Aling Martil.

"NAY?! NASAAN NA SI ANGELA?" Sabay ngiti ng pagkagalak-galak. Humihingal si Angelo dahil sa kanyang pagtakbo.

"Sige po. Magsimula na po kayo." Sabi ni Tito Jun sa mga pulis.

Lumalakas ang tibok ng puso ni Angelo. Alam niyang magandang balita ito. Inaabangan niya ang bawat segundong bumubuka ang bibig ng pulis para magreport, ngunit patuloy sa paglakas ang kabog ng kanyang dibdib na parang tambol. Malawak ang kanyang ngiti, at excited na siyang pakinggan ang report ng mga police na nakita na nila si Angela.

Ngunit nagkakamali siya.

"Ikinalulungkot po namin ngunit sa 48 hours na full alert na nakalipas, wala pa po kaming findings kay Angela Montemayor. Tapos po, nadecrease na po namin ang aming alert sa batang ito dahil lumipas na po ang 48 hours. Fifth day na po namin kahapon, sixth day na ngayon at bukas ng hapon titigil na kami. Nonetheless, tututok pa rin kami. Tatanggap pa rin kami ng tips."

Mistulang naningas ang katawan ni Angelo at hindi siya makagalaw. Tumigil ng isang tibok ang puso niya at parang nagngitngit siya sa kanyang narinig. Kaagad na tumaas ang dugo niya at gusto niyang sumigaw.

"HINDI MAAARI! MALAY NATIN MAKITA NIYO ANG KAPATID KO SA ISANG TAON? WALA AKONG PAKIALAM KAHIT HABANG BUHAY PA IYAN!! RESPONSIBILIDAD NINYO IYAN!!" Sigaw ni Angelo sa mga pulis habang tumatangis.

"Pasensiya na po talaga sir. Ganyan po talaga kasi ang patakaran. Tatanggap pa naman po kami ng mga tips, at tututukan pa rin po namin ang status ng case. Kaya ipagdasal na lang po natin. Iyon lang po sir. Nasa presinto lang po kami kung may follow up po kayo. Salamat." Lumabas na ang dalawang pulis at pinaandar ang sasakyan. Maya-maya ay umalis na sila.

Naiwang nakapako si Angelo at Riza sa may pintuan. Umiiyak si Angelo at pinapatahan siya ni Riza. Si Tito Jun naman ay napatingin sa kawalan. Si Aling Martil ay nanatiling tahimik at tulala dahil ilang araw na rin siyang umiyak, wala na siyang luha na mailalabas pa. Nakatulala lang ito at hindi nagsasalita.

Lumapit si Angelo kay Aling Martil at niyakap niya ito. Ramdam ni Aling Martil ang pagkamiss ni Angelo sa kanyang kapatid. Dahil dito, bumalik ang kanyang lakas, dahan-dahan siyang sumigla, at nararamdaman niyang luluha na naman siya. Nahihirapan na siyang umiyak dahil kahit isang luha wala na talaga, ngunit dahil sa mainit na yakap ni Angelo, nabuhay balik ang kanyang mga mata at umiyak na naman siya.

Nabuhayan si Aling Martil dahil sa ipinamalas na pagmamahal ni Angelo para sa kapatid.

"Anak. Mahal na mahal ko kayo..." Ang nasabi na lang ni Aling Martil habang magkatabi sila ng kanyang anak, nagyayakapan. Nakatingin lang si Riza at Tito Jun sa kanila. Bumibigat na rin ang luha ni Riza ngunit sinikap niyang magpakatatag kay Angelo.

Sa ngayon kailangan ng lakas ni Angelo. Kailangan niya ng malakas at matatag na kaibigan, hindi iyong makikiiyak at makipagdramahan sa kanya. Riza, Riza, huwag kang umiyak.

"Yosi lang ako sandali." Pagpapaalam ni Riza sa mga tao. Lumabas siya ng bahay at dumiretso sa kanyang sasakyan.

At doon na ipinalabas ni Riza ang lahat ng awa para sa kaibigan. Hindi na niya nakayanang labanan pa ang luha niya at humahagulgol siya nang pagkalakas-lakas.

--------------------

"Nay... Bakit siya pa? Pwedeng ako na lang sana iyon..." Nasabi ni Angelo, patuloy pa rin siya sa pagluha.

"Anak, may dahilan. Siguro may mga pangarap ka pa. Hindi mo pa oras anak. Magpakatatag ka please. Kakayanin natin ito. Kung mawawalan ka ng pag-asa, mawawalan din ako. Ipagdasal natin na buhay pa siya."

"Hindi nay! Alam ko! Buhay pa siya! Malakas si Angela, nay di ba? Di ba? Mala...kas si Ange..la nay di... ba? Di... ba?" Nalagutan ng hininga si Angelo dahil sa paghagugol. Tahimik na humihikbi ang kanyang nanay at pinatulo lang ang luha.

Hindi na kasagot si Aling Martil. Niyakap na lang niya ang kanyang anak at napaluha. Mahal na mahal talaga nila ang batang iyon.

"Anak. Pagod na ako. Ikaw rin. Umuwi ka muna sa Maynila. Gusto ko magpahinga ka roon. Nagkakaproblema ka lang dito eh. Ayaw ko mapagod ka. May pag-aaral ka pa di ba? Pagbutihan mo naman iyon anak, please. Matalino ka. Baka babagsak ka lang dahil sa pamamalagi mo rito."

"Bahala na nay. Para sa pamilya naman ito."

"Anak. Wag matigas ang ulo."

"Pero nay? Wala kayong kasama rit-"

"Angelo! Ano ba?" Sigaw ni Aling Martil.

"Akala mo ba ikababalik ni Angela ang pagmumukmok mo rito? Ikababalik ba ni Angela ang pagbagsak mo sa eskwelahan? Hindi! Angelo matalino ka!! Gamitin mo ang utak mo!! Sabihin na nating worst case scenario, pero at least may fallback ka! Tuparin mo ang pangarap mo, pangarap natin! Sikapin mo maging tanyag na reporter na pinangarap ko rin noon! Tularan mo si Tito Jun mo! Ayaw kong matigas ang ulo mo, naiintindihan mo ba?"

"Pero nay. Mag-iisa ka lang rito?"

Kumalas sa pagyayakapan si Aling Martil at hinaplos sa ulo ang kanyang anak.

"Angelo.. At least kung hindi man tayo magiging kumpleto, masaya si Angela dahil pinagbutihan mo ang pag-aaral mo, di ba? Dahil idolo ka niya? At wag kang mag-alala sa akin, kaya ko 'to. Kinaya ko ngang iwan ako ng tatay mo, ito pa kaya? Tatanggapin ko ng maluwag sa dibdib kung ano ang gusto ng Panginoon anak. Tanggapin natin ito. Make us proud. Ipakita mo sa lahat kung gaano katatag si Angelo Montemayor-"

"Salviejo. Angelo M. Salviejo." Sabat ni Tito Jun.

Timing na bumalik si Riza mula sa pag-iiyak sa kanyang kotse. Nang marinig niya ang panunukso ni Tito Jun kay Angelo para kay Dimitri, inirapan na lang ito ni Riza. Ayaw kasi ni Riza na magkakabati pa mula si Angelo at Dimitri, lalo pa ngayon na nagkalokohan na, na nagkabukingan na, na matagal na palang niloloko ni Dimitri si Angelo.

Walang kang alam Tito sa pinagdadaanan ni Angelo ngayon. At kahit alam mo ang nangyayari sa kanya, hindi ka matutuwa sa pwesto niya ngayon.

Manloloko ang anak mo at hinding-hindi na ako papayag na sasaktan pa niya ulit si Angelo.

Hindi naman ito pinatulan ni Angelo at parang hindi niya lang narinig ang banat ni Tito Jun. Blangkong tingin lang ang pinataw ni Angelo sa biro ni Tito Jun at bumalik siya sa pagyakap sa nanay niya.

"Sige nay. Bahala ka na." Tumayo si Angelo at pinunasan ang kanyang mukha. Bago siya kumalas ng yakap ay tinignan niya muna sa mata si Aling Martil.

Tatalikod na sana siya nang hinila siya pabalik ng nanay niya.

"Anak? May problema ka ba?" Pinunasan ni Aling Martil ang sariling mukha at diretsong tinignan ang kanyang anak.

Naalala na naman ni Angelo ang dahilan kung bakit siya umuwi sa kaniyang bahay - magpapagaan sana siya ng loob. May malaki siyang problema tungkol sa panloloko ni Dimitri. Gusto niyang makausap ang nanay niya kung tama bang ipilit pa ang pagmamahalan nila.

Pero sa laki ng problema sa pagkawala ni Angela, naging alikabok na lang ang problema ni Angelo sa pag-ibig.

Malungkot na ngumiti si Angelo sa kanyang nanay habang hinawakan ang kamay nito. "Meron po. Pero hindi na mahalaga." Hinalikan niya sa kamay ang inay at tumalikod. Nang pagtalikod niya, nakita niya si Riza na namamaga ang mata at nakatingin ito sa labas.

"Aalis na kami ni Riza nay. Ingat ka rito." At maluha-luhang lumalakad si Angelo. Hindi niya aakalaing sa kabila ng lahat, andiyan pala ang nanay niya na madaling tanggapin ang katotohanan.

Nakakainis! Bakit paniwalang paniwala si nanay na wala na si Angela? Argh!! Bakit ba sa akin nangyari lahat ng trahedyang ito??

At ang sunod na nangyari ay hindi na magawang tingnan ni Angelo si Aling Martil at Tito Jun. Nasasaktan siya sa mga pangyayari. Nasasaktan siya sa sariling tatag na ipinapakita, ngunit susubukan niya. Masakit ang katatagan ng nanay niya. Masakit. Kung hindi niya lang ito nanay sasagutin niya talaga ito

Pero siguro, minsan, tama ang kasabihang "mothers know best"

Nasa sasakyan na ang dalawa ngunit hindi magawa magsalita ni Riza. Nararamdaman niya ang kawalan ni Angelo at ayaw na niya itong dagdagan pa. Tinignan niya si Angelo at nakatulala lang ito sa labas ng bintana, pinagmamasdan lahat ng kahoy at bagay na nadadaanan.

"Angelo, magiging okay ka ba?" Mahinang panimula ni Riza habang nagdadrive.

"Ewan. Ang saklap ng buhay ko. Wala na si Angela... at si Dimitri."

Nagpintig ang tenga ni Riza sa narinig. Biglang nagbago ang timpla niya at sumimangot ang mukha. Biglang nag-init ang kanyang pakiramdam at gusto niyang sapakin si Angelo.

"Naman Angelo! Papunta na lang tayo ng Maynila, nawala na ang kapatid mo at lahat-lahat, si Dimitri pa rin ang nasa isip mo?! Try mo rin kayang isipin ang sarii mo, o at least si Angela lang man?!" Sigaw ni Riza kay Angelo. Naluluha na siya dahil pati ang pagdesisyon ni Angelo ay nasira na rin dahil sa sakit ng panloloko ni Dimitri.

Hindi gumalaw si Angelo at luha lang dumaloy sa pinsgi niya.

"Ayaw ko nang isiping wala na si Angela. Alam ko buhay pa siya. Bakit naman ako malulungkot sa kay Angela? Hindi pa naman sigurado kung wala na siya, pero naku naman Riza, klarong klaro na na wala si Dimitri! Kahapon lang tayo nagkaharap-harap kina Corina at Dimitri at di ko pa lubos matangga-"

"Eh gago ka pala eh!! Mas mahalaga pa ang Dimitring iyan kaysa sa kapatid mo?!! E sa halip na hanapin mo ang kapatid mo?!" Hinampas ni Riza ang steering wheel habang sumigaw.

"Palibhasa sa iyo Riza, madaling sabihin na mahalaga ang pamilya kaysa sa sarili dahil wala ka sa kalagayan ko! Ang sakit sakit na! Kung tutuusin malapit sa apat na taon na akong naloko!!" Hinampas hampas ni Angelo ang dibdib habang nilingon si Riza. Puno sa luha ang kanyang mga mata at bawat patak ng luha ay parang isang tambol sa bigat.

Nagalit si Riza sa narinig. Tinabi niya muna ang kanyang sasakyan sa gilid ng kalsada. Pinatay ang makina at hinarap si Angelo.

"Ano?" Mahinang tanong ni Riza habang nagtitimpi sa galit.

"Wala kang alam sa sakit na nararamdaman ko-"

SPLAK!! Isang malakas na sampal ang naramdaman ni Angelo sa kanyang mukha. Galit na galit na sinampal ni Riza si Angelo dahil sa pagiging insensitive nito.

Nagulat si Angelo at nanlaki ang kanyang mga mata. Nagtitigan sila ni Riza at tumulo ang luha ni Riza.

"BOBO KA BA?! BAKIT BA ANG INSENSITIVE MO?! DI MO BA ALAM NANG MALAMAN KO NA NILOLOKO KA LANG NG DATING BESTFRIEND KO, ALAM MO BA ANG SAKIT NA NARAMDAMAN KO?? ANGELO, ARAW-ARAW AKONG NAGAGALIT SA SARILI KO SA BAWAT PAGKAKATAON NA SINAYANG KO NA MASABIHAN KITANG NILOLOKO KA LANG NG GAGONG IYON!! ALAM MO KUNG BAKIT?? DAHIL ALAM KONG AKO LANG ANG MAKAKAPAGSIRA SA KALIGAYAHAN MO KUNG GAGAWIN KO IYON. NA KAHIT KASINUNGALINGAN LANG ANG LAHAT, MALI PA RIN NA PUTULIN KO ANG KALIGAYAHAN MO. PERO PUTANG INA ANGELO, KAIBIGAN MO AKO!! ANONG GUSTO MO, TAWANAN KITA HABANG PINAGMUMUKHA KA NILANG TANGA?? PASENSIYA NA KUNG AKO ANG NAGSABI NG TOTOO, PERO IYON NAMAN ANG KATOTOHANAN! DAHIL INISIP KO NA GAGAWIN MO ANG TAMA KAHIT MASAKIT!!" Tulo ng tulo ang luha ni Riza.

"Sana sinabi mo pa noon! Kasalanan mo naman pala eh!" Pagdahilan ni Angelo.

Pakutyang tumawa si Riza sabay punas sa mukha. "At sa tingin mo maniniwala ka sa akin?! Naniwala ka ba kay Gio noon nang sinabihan ka niya mga dalawang taong nakalipas?! Hindi di ba?"

"It's because he was too good to be true!"

"Then be too smart to walk away! Sa bawat panloloko niya sa'yo, araw-araw kong gusto magpakamatay. Araw-araw kong hiniling na sana hindi na lang kayo nagkakilala! Angelo... unawain mo naman ako. Tama ka, hindi ko man nararamdaman ang sakit na dinadala mo ngayon, dahil dobleng sakit ito sa akin!! Kung sana noon pa kita sinabihan, kung sana ginawan ko ng paraan para paniwalaan mo ako kaysa pagbubulag-bulagan mo sa kanya, hindi ka sana nagkakaganito ngayon. Alam mo ba na sa bawat segundo kitang nakikitang umiiyak dahil diyan, sinisisi ko rin ang sarili ko!! Nagiguilty ako sa sarili ko!! Mas masakit ang malaman ko na sana may ginawa ako para di ka magkaganyan!! Kaya andito ako ngayon, dahil alam kong kakailanganin mo ako ngayon, dahil hindi ko nagawa ang tama noon! Ngayon hinihiling ko na sana Angelo, sana parang awa mo na, gamitin mo ang utak mo sa tama!! Matalino ka!! Lagyan mo naman ng pride ang sarili mo!!"

"Akala ko ba dobleng sakit?! Sinungaling!"

"Alam mo kung bakit doble?? Kasi andito ako ngayon para ituwid ang baluktot na katangahan mo!! Pero kahit anong pagtutuwid ko, kinukulot mo!! Gusto mo lagi ka inaabuso, sinasaktan, binabastos! Fine, masokista ka na kung masokista ka, pero utang na loob Angelo, tao ka hindi ka hayop! Ang sakit na malaman kong sa bawat hiwa na ginagawa mo sa braso mo, may kasalanan ako - na di sana'y may solusyon dahil kaibigan kita!! Kaibigan mo ako!! Kung sana nasabihan kita noon, di mo sana gagawing chopping board iyang masarap mong braso! Pinipilit ko kung anong makakapagpatao sa iyo!! I only want what's best for you!!" Tuloy tuloy sa pag-iyak si Riza. Nakatulala lang si Angelo sa kanya at nakikinig. Wala siyang maisasagot kay Riza.

"At alam mo kung ano ang pinakamasakit? Na bilang isang kaibigan na pinipilit ibigay ang tama sa'yo, wala akong magagawa para matanggal ka sa impiyernong pinaglagyan mo sa sarili mo!" Patuloy sa pagluha si Riza habang nagbuntong hininga.

"Kaya makinig ka! Kung nasasaktan ka, mas nasasaktan ako dahil kaibigan mo ako! Nagmamalasakit at nag-aalala! Kaya pwede just for once, stop thinking about what makes you look like shit!" At humagulgol na si Riza sa sakit ng damdamin.

Pinunasan ni Angelo ang mukha bago nagsalita.

"Okay. Can I have at least one more chance-" Nagmamakaawang tanong ni Angelo.

"PUCHA! PUTANG INA TALAGA!! GAGO KA BA ANGELO? ONE MORE CHANCE? KAY DIMITRI? SA INYO? HINDI MO BA NARINIG ANG SINABI NIYA?! HINDI KA NIYA MAHAL!! HINDI KA NIYA MINAHAL AT HINDI KA NIYA MAMAHALIN!! Hiyang hiya naman si Super Mario sa pang-apat na lecheng chance na iyan! Tatlo lang nga ang sa kanya!! Una, binully ka niya. Pati ihi nasikmura mo. Hanep ka rin ano?! Tingin mo sa sarili mo, portalet?! Ikalawa, pinaniwala ka niyang mahal niya si Maryanne. Sige ka pa rin. Lambot ng ilong mo, nagsorry lang sa'yo, nakilandi ka naman! Snickers lang ang katapat mo?! Sana humingi ka na lang ng buong factory ni Charlie sa yaman ng mga Salviejo!! Engot!! Ikatlo, eto, mukhang loko loko ka sa nakalipas na tatlong taon, tapos one more chance?! Naku Angelo, saan mo ba naiwan iyang utak mo?? Sa immersion site ng thesis niyo?? He's not even sorry!!"

"Kahit friends lang?" Humikbi si Angelo.

Tinitigan ni Riza si Angelo si Angelo habang nakikita niya ang kaawa-awang mata nito. Sunod ay hinampas niya ang steering wheel at sinampal ang sarili.

"ARGH!! ARGH!! FINE!! LECHE PUTA!! NAKAKAINIS KA NA?? PAPATAYIN TALAGA KITA KUNG DI LANG KITA KAIBIGAN! Sige. Last chance - for friends. Hanggang friends lang. Subukan mo for the last time, for closure. Malaman ko lang na pinipilit mong makipagbalikan sa kanya, babarilin kita." Pinunasan ni Riza ang mukha, tinali ang buhok at nagbuntong-hininga.

"Okay. For friends lang. Got that."

"Siguraduhin mo lang. Malaman ko lang na pinagmukha ka nilang tanga, don't expect me to do nothing."

"Thank you Riza. Thanks for being there. I'm sorry." Niyakap ni Angelo si Riza.

"I'm sorry too. Don't lose hope Angelo. Just graduate, and leave this shit hole." Kumalas si Riza at pinaandar na ang sasakyan.

Binaybay nila ang daan at tahimik pa rin si Angelo na nakatingin sa labas ng bintana. Para mabuhayan naman ang sasakyan, kinumusta niya ang favor ni dean na kumanta si Angelo.

"Nga pala Angelo, handa ka na ba bukas?"

"Bakit?" Nagulat ngunit mahina na tanong ni Angelo.

"Kakanta ka uy!"

"Pwede bang mag-dedeclaim na lang ako? Kailangan ba talagang kumanta? Kinakabahan ako."

"O sige. Bahala ka. Ano naman ang gagawin mo?"

"Improptu."

"Hanep. Sige go girl bet ko iyan!"

"Girl?" Naiiritang pag-ulit ni Angelo.

"Ano ka ba? Babaeng bakla kaya ako, lahat tinatawag kong girl. Don't worry I'm not doubting your sexuality babes. Mahal na mahal pa rin kita."

"Yuck." Nagbibirong pandidiri ni Angelo.

"Uy! Alam mo ba NBSB pa ako? Gwapo ka naman, kaya tayo na lang Angelo pleeeeeeeease. Mahal naman kita at mahal mo naman ako!" Sumisigaw si Riza sa sasakyan na parang baliw.

Tawanan.

"Alam mo Riza. Naalala ko ang kaibigan kong babae noon. Tinulangan niya ako, at kahanga-hanga talaga siya. Si Laurel. Maganda rin, tapos palagi niya akong binibiro noon na crush niya ako at kung anu-ano pa. Nakakatuwang kaibigan. Kalog. Kagaya mo. Tapos, tinanong ko siya kung pwede ko siyang gamitin para pagselosin si...." At mabilis na napalitan ang tawa ni Angelo ng lungkot.

"Wag mo nang ituloy. Alam ko na kung sino iyan. Iiyak ka na naman. Kaya mo iyan. Hanga ako sayo beh, matatag kang tao. Nararamdaman kong big things will come to you. Bigger than Dimitri's." Sabay tawa ng pilyo.

Hilaw na tawa lang ang pinakawalan ni Angelo.

"O? Bakit ang plastic ng tawa mo- ay sorry. Hindi ko sinasadya na bigkasin ang pangalan niya babe. Promise."

"No. That's okay. I can't help but reminisce each memory we had. Hindi pa naman kami officially breaking up. So... baka magbago pa ang isip-"

"Tumigil ka nga diyan! Ayaw ko. And don't even try me Angelo. Hinding-hindi talaga kita kakaibiganin kapag makikipagbalikan ka sa gagong iyon. Do you get me?"

Tumigil si Angelo sa pagsasalita. "Sorry" lang ang nabulong niya sa hangin.

"Good. And kung gagawin mo iyan, magsimula ka nang maghanap ng bagong kakausapin. Hanggang kaibigan lang." Matampuhing wika ni Riza.

"Sorry na po..." Sabay yuko ni Angelo at pikit. Napapagod siya sa biyahe at sa mga pangyayaring nagaganap.

Patuloy sila sa pagbaybay ng daan hanggang sa makaabot na sila sa Maynila.

---------------------

Araw na ng pagtatanghal ni Angelo.

Nasa backstage na si Angelo at nakahanda na rin ang kanyang props na sofa para sa kanyang declamation. Malakas ang kabog ng kanyang dibdib, kanina pa. Mapanglait kasi ang tingin ng mga taong kanyang nakakasalubong.

Kanina lang nagtanong siya kung saan ang backstage, hinead to toe siya ng mga babae at nang makalakad na, nagbubulungan sila. "Di ba siya iyon?" ang kanyang narinig mula sa mga babae.

Kaya nagtataka siya, bakit ganoon kung excited makapagconfirm ang mga babae?

Andoon na. Tinawag na ang kanyang pangalan. Nasa entablado na siya at binuhat na ang kanyang props na sofa sa gitna ng entablado.

Nginitian niya muna si Dean Realoso, at gumanti rin ng ngiti ang matanda. Nilibot niya ang paningin at hinahanap si Dimitri. At nang nabigo siya, bigla siyang nakaramdam ng panlulumo.

Bago siya nagsimula, iniisip niya si Angela, ang problema nila ni Dimitri at sa kanila rin ni Gio. At nang makahugot na siya ng lakas ng loob, binuka na niya ang kanyang bibig.

"How bad can our life actually get? Did you think about how your lovelife may go? Did you think about the people you left because you were too hyped up to chase your dreams? Yes. I think about that everyday. Every. Single. Day.

I'm Angelo Montemayor. I used to be a happy person. Every thing seemed perfect. I got the perfect job, the perfect house, the perfect wife. I was happy back then. But no one can ever foretell how and when do forsaken things crawl upon us.

I went for a girl, no - another girl, not my wife. Sad, but true. Is this really love? Would things go bad if I chase for this girl? I don't think s-"

"BAKLA!" Sigaw ng lalaki na hindi niya matukoy kung saan galing. Natigilan siya. Nagulat siya.

"MALANDI!" Sunod na sigaw ng babae na hindi niya rin matukoy kung saan.

"FAGGOT!" Sunod na sigaw ng mga tatlo o apat na lalaki.

"PORNSTAR!"

Natigilan siya sa pag-declaim. Tinignan niya ang mga tao at nagbubulungan ang mga ito, hindi siya pinapakinggan at parang pinagtatawanan pa siya.

Nahiya na siya. Kalahating minuto na siyang nakatayo sa entablado, hindi maipagpatuloy ang kanyang impromptu na declamation. Nasaktan siya. Feeling niya ikinahihiya siya ng buong paaralan. Maya-maya ay nagbubulungan na ang mga tao, lumalakas ang mga bulung-bulungan at hindi na siya magkamayaw sa hiya. Gusto na niyang magpakain na lamang sa lupa.

Maya-maya, may dalawang lalaking naglakad sa entablado. Nagulat siya pag lingon niya - si Dimitri at si Gio!

Ninakaw ni Dimitri ang microphone mula kay Angelo. Hindi nakagalaw si Angelo, tinignan niya lang si Dimitri at Gio.

"It has come to my knowledge, that this fag- err, person, had sex with a person he didn't even know well yet. Have you watched it dude?"

Tanong niya sabay akbay kay Gio.

"I did. In fact, he did the same to his friend. I-I can't believe that! Where's the sense of pride in this case. I believe whatever problem he has now, he deserves it. Even his sex video, right guys?"

"Let's clap our hands for the cheapest bitch in town!"

At tumawa ang audience. Akala nila kasi comedy ang piece ni Angelo. Akala nila kasi, kasama si Dimitri at Gio sa play niya.

Hindi siya nakapagsalita. Hindi niya alam kung anong gagawin. Pinapahiya na siya ng mga taong dati niyang naging katuwang sa buhay. Nilibot niya ang paningin sa mga tao at hindi siya makahinga. Gusto niyang tumakbo dahil ibang kuwento na ito, sa buong paaraan na siya pinapahiya. Hindi na niya ito magawang tawanan at tiisin.

"STOP! STOP THAT NOW!!" Sigaw ni Dean Realoso kina Dimitri.

Ngumit bumigay si Angelo.

Tumakbo na lang palabas ng auditorium si Angelo at nag-iiiyak. Hindi na siya lumingon pa.

Bakit nila ginawa iyon? Bakit nila ako pinahiya? Chill lang Angelo. Okay lang. Okay lang iyon. Malapit na matapos ang pagdurusa mo, konti na lang. Hingang malalim lang.

At doon siya sa fountain park, sa kalaliman ng gabi, umiiyak. Nasa ganoon siyang pag-iyak nang maramdaman niya ang yapak ng taong papalapit.

"Why are you crying?"

"Dean!" Nataranta si Angelo at pinunasan ang kanyang mukha. Ayaw niyang makita siyang umiiyak, lalo na kay Dean.

"Is this bullying again? Tell me Angelo! This is too much already!" Umupo ang matandang babae sa tabi ni Angelo.

"No Ma'am Jonah, I'm completely fine." Pinilit ngumiti ni Angelo.

"You're not. You'll fail at Lying 101. Sinabihan ako ni Riza sa lahat. Angelo. Why do you have to endure all of these? You're better than this! The first time I knew you got bullied by Dimitri, I wanted to help, but I shouldn't. But this time, if you will not stand up for yourself, don't expect me to do nothing. Riza has been telling me all your problems, don't worry. They're safe with me. But please Angelo, stand up for yourself. If Gio and Dimitri can't respect you, they don't deserves yours either! So please, malaki ang future mo hijo. Your potential is so wide. In my 55 years of age, I have never met a strong person like you. But this has to stop now. Riza is tired, so are you."

Seryosong tinignan ni Dean si Angelo. Hindi makapagsalita si Angelo, dahil tama naman si Dean. Pero hindi niya rin malalabanan ang sarili sa kanyang gusto - ang maibalik si Dimitri. Kahit sinabi niya kay Riza na gusto niyang kaibaganin si Dimitri kahit hindi na maging sila pa, alam niyang gagawin niya pa rin ito.

"Man up Angelo. Tough guys like you don't cry! Keep your composure! Kung alam ko lang, sana di na kita sinabihan pa! Mga lalaking iyon! Lagot sila sa akin. Gagantihan kita Angelo. Gusto mo?"

"No, please. Wag na po."

"Why? Bakit?" Tanong ni dean sabay alog sa mga balikat ni Angelo.

"Just please.. no." At pumikit siya, napaiyak. Nahabag si dean sa kanyang nakita. Isang imahe ng Angelo na sumusuko at nagpapaubaya.

"You say so, but when things get worse, don't expect me to not do anything. I want you to climb up, and rest. You, I mean we, still have a big fight Angelo. Gagraduate ka lang, patapos na ang first sem. One sem to go. Please. Then take yourself out of here, be with people that make you happy and together renew your lives. And yes, I'm serious."

At nagyakapan sila.

"Thanks, ma'am. But ma'am, pwede wag mo na sabihan si Riza? Baka magalit iyon eh." Kumalas si Angelo.

"At aba, siyempre. Just take care of yourself hijo ha? If ever you'll be hurt, I'll always pick you up. Because you Angelo, is a treasure to yourself. And I'll let you realize that, as your mentor and as your friend. Remember ha? I'll always pick you up." Tumayo na ang matanda at lumakad palayo.

Maya-maya ay lumakad na si Angelo patungo sa kanyang dorm room. Nagulat siya sa kanyang nakita, may taong nakaabang sa labas - si Dimitri.

"I need to talk to you." Mabilis na hablot ni Dimitri at sabay bukas ng kwarto.

Agad na sinarado ni Dimitri ang pintuan at tinulak si Angelo sa kama.

"Do you still love me?" Tanong ni Dimitri habang nakapatong kay Angelo.

"Yes. Yes and I always will!" Tumulo ang luha ni Angelo.

"Then make me happy." Agad na hinubaran ni Dimitri si Angelo. Pinachupa niya kay Angelo ang kanyang burat. Hubo't hubad na sila. Nakaluhod si Angelo kay Dimitri at sinusubo ang pagkakalaki ni Dimitri. Marahas naman na sinasabunutan ni Dimitri si Angelo at malakas ang pagbayo niya sa lalamunan ni Angelo. Nasasakal si Angelo. Gusto niyang lumaban... pero dahil sa sarap na kanyang nakukuha kapag inaabuso siya, hindi siya makapanlaban.

Ang sarap sarap basta't si Dimitri ang bumabastos sa akin. Mahal niya pa rin ako! Panloloko niya sa sarili.

"Do you want me to forgive you?"

"GWARK! YEARK!!" Sagot ni Angelo habang nasa lalamunan pa niya ang titi ni Dimitri.

"I can't hear you, faggot." At mas diniin niya pa ang kanyang baywang patungo sa bibig ni Angelo.

"YEAAA-- GWARK!" At naiiyak na si Angelo dahil sa lakas at nasasakal na siya sa ginagawa ni Dimitri.

Sinampal siya ni Dimitri at marahas siyang dinuduraan at kinakantot. Patagilid, pahiga, patayo, kakaiba na si Dimitri. Nawala na ang banayad niyang pagmamahal.

Nang makaraos na nagbihis kaagad si Dimitri. Bago siya umalis, may sinabi siya kay Angelo.

"Gawin natin ito hanggang sa makagraduate tayo. Tapos huwag ka nang magpakita. Mapapatawad kita." At hindi na lumingon kay Angelo at lumakad na palabas.

Ramdam na ramdam naman ni Angelo ang dahas at galit ni Dimitri. Sa bawat katas na nilalabas ni Dimitri sa kanyang puwet o sa natutuyo sa kanyang likod, o kanyang nilulunok, hindi mawala ang luha.

At maraming beses pa ito naulit. Nasanay na siya. Oo, nakakaramdam siya ng libog, ngunit paghumupa na ang libog, awa naman sa sarili ang namutawi. Minsan, may dalang sinturon si Dimitri para habang nagtatalik sila, pinapalo niya si Angelo. Maraming pasa si Angelo sa katawan sa mga sumusunod na araw. At minabuti niyang hindi na pagsabihan si Riza tungkol dito, baka magalit na naman ito.

Naaawa siya sa sarili, pakiramdam niya ay ang baba baba niya na. Ngunit kung ito ang paraan para hindi na sila magkagalit ni Dimitri pagkatapos, walang problema. Susuungin niya ito. At kung andoon na siya sa mismong sandali ng pambabastos sa kanya, mas pinipili niya ang sarap na kanyang nakukuha kaysa sa awa sa sarili. At kung aalis naman si Dimitri, iiyak na naman siya.

Kung minsan nga sa gabi ginagapang siya ni Dimitri. Sinasadya naman ni Angelo na iwang bukas ang pintuan niya para makasama niya si Dimitri, kahit sa ganong paraan lang man. Hindi niya kayang mawala si Dimitri mula sa kanya. Ganito mag-isip si Angelo, parang hindi lang nawalan ng kapatid.

Ngunit hindi pa rin sumusuko si Angelo sa relasyon nila ni Dimitri.

Isang araw, natiming sa 14 ang pagdating ni Dimitri sa kwarto ni Angelo upang kantutin na naman siya ng marahas. Kung naaalala niyo, kada katorse ang monthsary nila. Kaya pinili ni Angelo na pakiusapan ang may-ari ng turo-turo upang maupahan sandali para lang sa monthsary dinner nila. At dahil kaibigan na niya rin ang tagapamahala, nalibre na ito at tinulungan pa siya sa pagdisenyo.

Octukbre 14 na, 33th monthsary na nila. Pinupursigi ito ni Angelo dahil hindi pa naman sila official na nagkahiwalay. Kaya walang dahilan para susuko siya.

Nilagyan niya ng mga disenyo ang karinderya. Mga litrato nila, pinaskil niya sa buong paligid. At sa gitna ay may parang chandelier na gawa sa cartolina at may nakalagay na... "HAPPY 33TH MONTHSARY!"

Kaya tinext niya si Dimitri na sumunod na lang sa turo-turo.

Kanina pa naghihintay si Angelo kay Dimitri, alas-dyis na ng gabi ngunit walang Dimitri na dumating.

Nang lumipas na ang alas-onse, bumukas ang pintuan, at kasama ni Dimitri si Corina. Magkaakbay sila.

"ANO TO?!" Sigaw ni Dimitri habang palingon-lingon sa paligid.

"Happy Monthsary Dimitri! 33 months na pala tayo. Naalala mo pa ang theme song natin?"

Pinatunog niya ang cassette player at tumunog ang kanta:

Beautiful in my eyes

You're my peace of mind

In this crazy world.

You're everything I've tried to find,

Your love is a pearl.

You're my Mona Lisa,

You're my rainbow skies,

Refrain:

And my only prayer is that you realize

You'll always be beautiful in my eyes.

Ngunit hindi tinuloy ni Dimitri ang pakikinig sa kanta. Wala pa sa second verse ay lumapit siya at kinuha ang cassette, tsaka hinagis sa sahig.

"Kita mo iyan Angelo?" Turo ni Dimitri sa cassette.

"Huwag ka ngang ganyan babe! Alam mo ba na yan na lang ang ipon ng mahirap na baklang iyan!" Sabat ni Corina sabay nakakainsultong tawa.

"Basag na di ba? Ganyan na rin tayo Angelo. Break na tayo. Hindi kita minahal. Kagaya niyan, peke ka! Made in China ka! Ngunit bukod tangi ang pagiging malandi mo, ang pagiging libog mo. Kung ayaw mo sa akin, pwede mo naman akong sabihan, para mas mahaba ang pagsasama namin ni Corina. Kung nagsasawa ka sa burat ko, pwede mo naman akong sabihan na makipagbreak, kasi ako sawa na sa pagpapanggap! Sawa na akong mabuhay sa kasinungalingan. I don't love you, never did, and will never be. English iyan nang maintindihan mo. Ginamit lang kita!! Kung di mo dinumihan ang dangal mo sa pakikipagkantutan mo sa kanong iyon, edi sana kakaibiganin kita ngayon! Pero hindi na. Kilala na kita." Lumapit si Dimitri sa mesa kung saan nakatayo malapit si Angelo.

"Hindi kita mahal. And what the fuck are you trying to make me eat? Dinuguan?" Dugtong ni Dimitri.

"O-Oo! Di ba, favorite naman natin iya-" Sabay tapon ng hopeful at inosenteng ngiti.

"For you, Angelo." Sinaboy ni Dimitri ang dinuguan kay Angelo. Nararamdaman niya ang mainit na dinuguan sa kanyang balat at damit.

Umiyak na lamang si Angelo. Iyan lang ang kayang gawin niya. Gusto niyang labanan si Dimitri, ngunit "mahal niya pa ito".

Nang humahagulgol si Angelo, lumuhod naman siya at niyakap ang mga binti ni Dimitri. Hinahalikan niya ang mga sapatos ni Dimitri.

"I'm sorry Dimitri. Hindi ko alam kung papaano babawiin ang nawalang tiwala ko sa'yo. Kahit kaibigan lang naman oh, please tol." Sabi ni Angelo sabay iyak.

Kinuha ni Dimitri ang isang baso ng tubig at binuhos ito sa mukha ni Angelo. Natigilan si Angelo at tawa ng tawa naman si Corina. Vinivideohan niya pa si Angelo na pinapahiya ni Dimitri.

"Ang tubig, parang tiwala, Angelo. Wag mong itapon, baka maubos. Wag mong sayangin, baka bukas pa ang rasyon ng Maynilad." Sinipa niya si Angelo at kinuwelyuhan ito para makatayo. Iyak ng iyak si Angelo sa sakit, pero parang nagustuhan niya pa ang pakiramdam ng binubugbog.

"Ang tubig, kung matutuyo, hindi na babalik sa pagiging tubig. Magiging bahagi na lang ito ng hangin kahit kailan. Ganyan ang tiwalang kaibigan, matutuyo, hanggang hangin na lang din. Tangina Angelo! Mataas pa naman ang tingin ko sa'yo! Nagkamali pala ako! Mabuti na lang hindi ito alam ni papa!"

Natigilan si Angelo sa narinig. Tandang-tanda niyang pinalakas pa ni Tito Jun ang kanyang damdamin noong nandoon pa siya sa probinsya, tapos sasabihin ni Dimitri na walang alam ang papa niya?

Ang gulo! May nagsisinungaling ba? Sabi niya sa isip niya.

"I can't stand you Angelo. Nung nalaman kong may sex video ka? Pakshet! Nagpakasasa ako sa atin kahit nandidiri ako simula noong una pa. Nawala ang respetong kaibigan ko sa'yo! Tangina kadiri!" Sabay sampal kay Angelo. Si Angelo ay umiiyak at napahiga sa lakas ng sampal.

"I hated you Angelo. Walang magmamahal sa'yo. Sawi ka. Kaya ka nagkakaganyan dahil sa sarili mong kagagawan. Dagdag pa ang bakla ka, at ang bakla kailanman hindi makakahanap ng lalaki para sumaya. Dahil ang lalaki ay para sa babae, ang babae ay para sa lalaki. Iyan ang katotohanan. Lalaki ako, straight ako. At si Corina ang para sa akin. Kung nirespeto mo pa sana ang sarili mo, magkapalit sana tayo ng pusisyon. Ako sana ang hihingi ng tawad sa'yo sa pagsisinungaling. Pero parang hindi na mangyayari iyan, pinili mo ang libog eh. Di na kailangan. At please lang utang na loob! Intindihin mo bakla na nagpapanggap lang ako. Straight ako, at hindi tayo pwede kasi bakla ka! Magsawa ka! We're over!" Tinadyakan niya si Angelo at namimilipit sa sakit si Angelo... pero ngumingiti siya. Nasasarapan siya sa tadyak, sampal, at sipa ni Dimitri.

Inakbayan ni Dimitri si Corina sabay halik sa noo nito, isang halik na minsan niya ring ginawa kay Angelo na nagpapahiwatig na... mahal niya si Corina.

Lumapit si Corina kay Angelo. Nakahiga si Angelo at umupo si Corina upang bulungan si Angelo. Iyak pa rin ng iyak si Angelo... na nakangiti. Nababaliw na ata siya dahil sa paghalo-halo ng mga emosyon.

"Faggot, don't even make a mistake. Nobody should know about this. Gets mo?" Mataray na titig ni Corina habang hinahawakan sa baba si Angelo sabay pisil sa mukha nito.

"Then slap me." Tawa ni Angelo habang lumuluha. Hinahamon niya si Angelo.

"How about this?" Sabay dura kay Angelo sa mukha. Nakatingin lang si Dimitri sa kanila. Binitawan ni Corina ang mukha ni Angelo. Tumawa naman si Angelo habang pinunasan ang laway ni Corina sa kanyang mukha. Nakita ito ni Corina at Dimitri. Hinila ni Dimitri si Corina para mapalayo siya kay Angelo.

"Kadiri! Tumawa pa! That's why iilan lang friends mo! Kadiri! Nababaliw na ata siya babe! Baliw!" Sigaw ni Dimitri sabay akbay kay Corina. Nandidiri ang kanyang mukha habang umaalis sila ni Corina sa turo-turo.

Magkahawak kamay na lumabas ang dalawa at ngingisi-ngisi ang bruha.

Nang makita ni Angelo na umaalis na sina Corina at Dimitri, nawala ang pagkamasokista niya. Andiyan na naman iiyak siya ulit dahil naaawa siya sa sarili.

Masokista na ba talaga ako? Bakit ba? Paano ko ba ito mababago? Nakakadiri na!! Nilayuan pa ako ni Dimitri dahil dito...

O baka hanggang dito na lang talaga kami? Bahala na, basta't mapatawad niya lang ako. Gagapangin pa niya naman ako, iyon ang mahalaga. Hindi pa rin napuputol ang pagkikita namin.

"Alam mo ang sabi ni Daniel Padilla sa nescafe hijo?" Tanong ng babaeng tigabantay.

Hindi nakapagsalita si Angelo at tinignan niya ang babae.

"Para kanino ka bumabangon?" Sabay ngiti ng babaeng tigabantay.

Akala niya ay di na siya makakaiyak dahil sa sinabi ng babae... Ngunit nagsinungaling ata ang mga mata niya at tumutulo ang kanyang luha. Alam kasi niya kung hanggang ngayon para kanino siya bumabangon... kay Dimitri - kahit alam niyang hindi na talaga pwede. Nasasaktan siya sa ginawa ni Dimitri. Ngunit, siguro, dapat na niyang tanggapin ang totoo. Dapat na niyang harapin ang katotohanan na kahit kailan hindi na siya babalikan ni Dimitri. Kaya I'll make the most out of the remaining time.

Nasa ganoong pag-iiyak siya nang may tumawag sa cellphone niya.

"Hello? Tito Jun?"

"ANGELO! UMUWI KA RITO NGAYON NA! NASA PROBINSYA KAMI! BINARIL SI MARTIL!"

At parang nabuhusan si Angelo ng malamig na tubig (kabubuhos lang ni Dimitri eh.) Pinatay niya kaagad ang cellphone niya at tumatakbo para makakuha ng taxi. Maya-maya, nakaabot na siya terminal. Kahit basa siya mula sa dinuguan at sa tubig na binuhos ni Dimitri kanina.

Lumipas ang limang oras, nakaabot na siya sa probinsya nila. Madaling araw na, alam niyang sa provincial hospital dinala ni Tito Jun si Aling Martil.

Agad siyang kumuha ng taxi pagdating sa probinsya upang magpahatid sa provincial hospital. Nakaabot na siya at kinakabahan siya.

"Miss, nasaan po ang room ni Maria Tilana Montemayor?" Tanong ni Angelo sa information desk.

"Nasa room 234 po. Kaano-ano po kayo?" Tanong ng babae.

"Anak niya po ako." At tumakbo na patungong elevator, hindi na niya kinausap pa ang babae.

Nakaabot na siya sa room at nakita niya ang kanyang inay na walang malay. Nasa dulo si Tito Jun at hindi maipinta ang lungkot.

"Angelo!"

"Tito! Anong nangyari?" Maagap na tanong ni Angelo.

"Okay na siya Angelo. Kailangan niya na lang magising. Pero medyo tagilid tayo eh, 5% lang daw ang tsansa niyang makapagsalita eh. Napuruhan daw siya sa may voice box. Galing pa siya sa operating room. Nagpahatid siya sa akin sa mga police station dahil nagpapatulong na naman siya kay Angela, dapat malaman mong hindi pa rin siya tumitigil para sa iyo, para sa kapatid mo. Ngunit declared missing na ito ng mga pulis at presumed dead na, ngunit hindi niya matanggap. Kalalabas niya sa police station nang mabaril siya sa kanto."

Hindi na makaiyak si Angelo. Naubos na ang luha niya kaiiyak kanina dahil sa kaba para sa kanyang nanay.

"Nahuli ba ang nagbaril? Nareport na ba to sa mga police? Bakit di mo naman siya sinamahan tito eh! Alam niyo namang hindi magandang lugar ang mga police station dito!"

"Tinutugis pa nila Angelo. I'm sorry. Hinabol ko rin naman siya eh. Kaso naunahan ako. Kaya may kasalanan din ako. Pero di ko kagustuhan ito. Patawarin mo ako." Nakayuko si Tito Jun at maluha luha ang kanyang mga mata.

"Tito! Alam mo naman ang pinagdadaanan namin ngayon eh. Pasensiya na kung inaaway kita ngayon po. Alam mo naman kung gaano ako sinasaktan ni Dimitri ngayon eh. Pasensiya na talaga napagtaasan kita ng boses." Umiwas ng tingin si Angelo kay Tito Jun, nahiya ata sa inasal niya.

"Lalabas muna ako Angelo ha? Isesettle ko lang ang bills, para makunan na tayo ng doctor." At lumabas na si Tito Jun. Ngumiti lang si Angelo.

"Nay! Nay, lumaban naman kayo nay oh." Paglalambing ni Angelo sa kanyang nanay na nag-aagaw buhay.

"Nay, mahal na mahal po kita nay!" Sabay siil ng halik sa pisngi ng matanda. Nasa ganoon siyang pagsisiil ng halik ng mapansin niyang may kinikimkim sa kamay si Aling Martil. Kahit nakapikit ang kanyang mga mata, hinay-hinay na binuksan ni Martil ang kanyang palad at tumambad sa paningin ni Angelo ang isang locket. Nang binuksan niya ang locket, kitang-kita niya ang litrato niya noong bata pa siya. Kinuha ito ni Angelo at sinuot sa leeg.

"NAY? SINONG MAY GAWA NITO? NAAAAAAAAY!!!"

At niyakap niya ng mahigpit ang nanay niya. Habang nagyayakapan sila, sinubukan ni Aling Martil na makapagsalita. "M-Mag--ing--at k-ka a--na-kk! L-L-uma-yo k--a.."

"Nay? Saan ako lalayo? Naaaaaaay!" Ngunit hindi na nagsalita muli si Martil. Nag-aalala na siya. Hindi na sumasagot si Aling Martil kahit sinusubukan niyang ibuka ang kanyang bibig.

At hindi na siya nakapagsalita pa.

Bakit ba ang malas malas namin? Argh! Iyak ni Angelo.

------------------------

"Hi Corina. How are you?"

"I'm fine. Thank you. Good job getting his sister! I loved that. Nababaliw na siya ngayon. Ipatitikim ko sa kanya ang galit ng isang Corina! Teka nga... nasaan ba iyong kapatid niya ngayon? Naawa naman ako dun nasali pa natin pati nanay niya eh siya lang naman ang target natin."

"Chill out Corina. Hindi ikaw ang kinaatrasuhan niya, ako. So itigil mo muna ang kalandian mo. Wag mo akong pangunahan. Iyong kapatid niya? Siyempre oplan chop chop laman. Nagkapera pa ako. Binenta ko sa nagbebenta ng laman. Malamang pira-piraso na iyong batang iyon. Ganito ang plano ko Corina, hubad tsaka saksak."

"Ano ka ba! That was so evil! Evil good. Sana papatayin na natin siya. I can't stand hin! Siya lang naman ang ayaw natin!"

"No. Not yet. I mean. Whatever. Uunahin ko muna ang matandang nanay niya."

"Gusto ko iyan. Gusto ko ang ideyang kukunin muna natin lahat mula sa kanya, tapos we kill him right on. Una si Dimitri, second si Angela, now his mom. Bakit hindi pa napuruhan! Tangina naman oh! Hindi ka marunong? Nainis ako sa nanay ng baklang iyan. Pinakialaman ba naman ang pulseras ko nang minsan kong binisita si Gab. Pakialamera. Bakit di mo pa pinapatay?"

"Wag mo akong tanungin ng ganyan Corina. Ang layo layo ko kaya dun! Naghire lang ako ng gunman. Ewan naospital pa eh. Di ko na alam kung anong nangyari sa nanay niya ngayon. Wala na akong pakialam. Gusto ko lang iparamdam kay Angelo kung paano ang mawalan ng pamilya. Tapos.. boom! He'll kill himself. Ain't I delicious?"

"Hahahaha! Saan galing iyon? Di, joke lang. Sinabi mo pa! But no, mas masarap pa rin si Dimitri. Mahal ko siya, magtithree years na kaming magkakilala. So sorry ka na, loyal ako sa papa ko."

"Kapal mong babae ka. Ano na ang nangyari kay Angelo sa school?"

"Oo. Pinahiya lang naman ng ex-bestfriend niya at ex-boyfriend niya. Iyan lang ang dapat sa kanya. Hindi niya alam kung paano ko siyang ginustong ganituhin dahil sa pag-aagaw eksena niya kay Dimitri. Akin lang si Dimitri noong una ano! Kaya galit na galit ako sa kanya dahil siya lang ang nakasakit sa damdamin ko! And akin lang si Dimitri. At saka nagpaparty pa ang bakla sa turo-turo para makuha si Dimitri. Bobo ng baklang iyon, sayang ang talino. Di makagets. Dimitri is mine, and I'm Dimitri's. Mahirap bang unawain?"

"Babaw mo naman. Eh, nauto mo nga si Gab?"

"Siyempre, stepping stone ko lang si Gab. Tino-two time ko sila, actually. At wala pang alam si Gab, I didn't love him anyway. Denial pa si Gab sa mga chismis sa amin ni Dimitri, akala niya friends pa rin kami. Pero in fairness, masarap sa kama si Gab! Romantiko pero wild! Pero sa plan natin - Okay naman dito, on the schedule pa rin ang plano natin kay Angelo. Pinapahiya ko siya ng todo at di niya alam na ginagamit ko ang mga mahahalagang tao sa buhay niya para baliktarin natin siya. What's our next plan?"

"Simple lang naman. Hindi ko naman talaga pinapatay ang nanay niya, just good enough to add more thrill. Mamaya na ang matandang iyon. Sa ngayon, I'll make him suffer. Do everything you can to make him look for a job okay? Ireport mo na siya sa admin para matanggal ang allowance niya. Para magkakandarapa siyang maghanap ng pantustos sa nanay niya just in case may magreport na buhay pa. And, as for you, alam mo na ang gagawin. Pahirapan mo siya. Use Dimitri, or Gio, or I don't know. That's the best we can do for now. Mamaya na natin siya paparusahan."

"I love that! I guess successful talaga ang plano natin all the time ano?"

"All the time. Hoy, wag mong ibahin ang kwento. Pasyal ka sa same old place."

"Ano ba yan! Inaabuso mo na yata ako eh!"

"Gusto mo ilaglag kita? Hindi mo naman ako malalaglag kasi hindi ka naman nila paniniwalaan."

"Ewan! Sige. Mamaya. Wag muna ngayon baka makatunog si Dimitri."

"Sige. See you and your pussy later! Mwa!" Sabay patay ng tawag.

Napangisi si Corina sa gusto niyang gawin.

-----------------------------

Matapos ang ilang araw na naging okay na at nakakarecover na si Aling Martil masayang-masaya si Angelo... maliban sa isang bagay - hindi na makapagsasalita si Aling Martil kahit kailan. Nadamage daw di umano ang voice box niya kaya hindi siya makapagsasalita na.

Nalungkot si Angelo. Kailangan niya munang umabsent ng one week para makapag-alaga sa kanyang inay, ngunit hindi pumayag si Martil at ayaw niyang maraming mamiss ang anak niya sa eskwela. At kagaya ng tinatalunan nila noon, walang nagawa si Angelo kung hindi ang sumunod na lang sa kanyang ina.

Nagdedepende na lang sa pagsusulat si Aling Martil.

Bumalik na naman siya sa Maynila na may pag-asa, at least buhay pa si Aling Martil, at pag-asang babalik si Angela sa kanila. Ito na lang ang kanyang mga yaman maliban sa pagkakaroon ng bestfriend na kagaya ni Riza at pagmamalasakit ni Dean Jonah.

Dahil sa kailangan ng pang-medisina ni Aling Martil, naisipan ni Angelo na kumuha ng pera sa dorm manager nila, siya rin kasi ang incharge ng allowance ng mga scholar na kagaya ni Angelo.

"Good morning sir. Check ko lang po kung andiyan na ang pera ko for October?" Masayang tanong ni Angelo.

"Naku, I'm sorry sir. Barred po kayo sa allowance Angelo dahil sa issue niyo sa sex scandal. May nagreport po eh at saka orders lang from execom. Habang under investigation pa iyon, ang tuition fee lang, registration fee, at dorm lang ang pwede mo ma-avail for now." Malungkot na tugon ng dorm manager. Nanlamig ang pakiramdam ni Angelo. Parang nagdiim ang kanyang paningin.

"Pero sir, kailangan po eh. Kailangan ng maintenance ang nanay ko sa probinsya, nabaril kasi..."

"Wala talaga akong magagawa sir eh. I'm sorry."

"Sir? Pwede po ba mag-appeal?"

"Wala pa pong desisyon ang admin sir eh. Baka matatagalan iyang kaso mo. Kaya barred ka muna. Hindi rin sure na papayagan ka nilang makagraduate next sem. Kaya ipagdasal na lang natin. Kahit mag-appeal ka sir, hindi agad maibabalik ang allowance mo."

Naluluha na si Angelo. Kailangan ko gumawa ng paraan. Para kay nanay. Para sa kanya.

"Sir... wala bang pwedeng mapasukang trabaho? Pwede naman siguro sir kasi under investigation pa naman. Please sir. Kailangan lang talaga ng nanay ko ng panggamot. Gipit po kasi kami."

"Naku! I hope this can help, kailangan namin ng housekeeper dito sa dorm. Five thousand lang naman ang buwan, pero four hours a day ka lang magtatrabaho sa everyday. Ready ka na ba masacrifice mo ang academics mo? May internship ka pa next sem di ba? I suggest sa school ka na lang din pumasok as intern para hindi demanding. But for now, this job is all I can offer to you."

"Naku po! Mas kailangan ko ng pera ngayon. Okay lang naman po di ba kung-iaadvance?"

"Oo. Walang problema. Fill up-an mo lang ito at iaaprove ko ito. Siguro mamayang gabi pwede ka nang magsimula. Sa 5th floor ang assignment mo."

5th floor? E kwarto nilang Dimitri iyan eh! Hindi pwede.

"5th floor? Sir wala na bang iba diyan?"

"Gusto mo ba o hindi?"

Bahala na. Hindi sila magpapalinis.

"Sige sir. Thank you."

"Sige. Tatawagan na lang kita. Report ka na lang ng 8 dito sa information desk okay?"

"Sige po."

Excited na si Angelo. Kailangan niya kasi ng pantustos sa medisina ng nanay niya. Ngunit kinakabahan siya - 5th floor. Hindi mangyayari iyang kintatakutan mo Angelo. HINDI. Magtiwala ka lang.

At iyon na nga ang simula ng part-time job ni Angelo. Nag-eenjoy naman siya kahit papaano. Nakikilala niya ang mga tao, pati iyong mga nanghuhusga sa kanya dahil sa kanyang sex scandal. Ang patungkol naman sa sex scandal, hindi na niya pinapatulan iyon. Alam niyang ang admin na ang bahala sa kanya, at hindi naman siya bibiguin ng admin. Alam niyang kapakanan niya pa rin ang itataas nila.

Ngunit nagkamali si Angelo. Nainterview na siya at lahat-lahat. Ang husga ng admin - guilty. Kaparusahan - pagkakatanggal ng book, clothing, at miscellaneous allowance hanggang makagraduate siya na sana ay malaking tulong sa kanyang nanay ngayon. Kung susumahin ang mawawala kay Angelo dahil sa husga ng admin : P 16,000.00/month.

Malaki. Sayang. At least, legible for graduation and honors pa rin naman si Angelo. Dahil ang offense daw ni Angelo ay "Sexually defamatory" at "doesn't bastardize the university's intellectual competence". Hindi na nag-appeal si Angelo. Maliban sa magulo at kumplikado - kaya pa naman niya siguro.

Ngunit hindi nagpapigil si Angelo. Pinatulan niya pa rin ang trabaho. Minamanage niya na lang ang oras niya para makapag-aral naman para sa finals.

Sembreak na. Usually, umuuwi siya para makakasama ang kanyang inay. Ngunit ngayon. - nasa dorm siya, naglilinis. Para sa nanay niya, susuungin niya ang bagong hirap.

Nang marinig naman ito ni Riza, siyempre nagalit. Nagalit kung bakit niya raw tinatago ang kanyang mga problema. Siyempre, dahil bestfriend si Riza, nagjoin na rin siya sa housekeeping. Kaya sabay kung magkaduty ang dalawa. Hindi umuwi nung sembreak si Riza, sinamahan niya si Angelo sa housekeeping. May iilan kasing hindi umuuwi ng sembreak.

Nalaman rin ni Riza kung bakit nagpart-time job si Angelo. Nalaman niya rin ang husga ng admin sa kaso ni Angelo. Naawa na naman siya sa kaibigan. Paminsanan niyang iniisip na pautangin niya si Angelo ng dalawang libo kada buwan, pandagdag lang sa gamot ng nanay niya.

Lumipas ang tatlong linggo at pasukan na naman sa second sem. Nakakapagpadala naman si Angelo sa kanyang nanay at sinusulatan naman siya ng kanyang nanay. Madalas pa ring nagfefacebook sila Angelo at Aling Martil at nagkakamustahan. Kahit muchacha silang tingnan ni Riza ay hindi niya ito pinansin. Enjoy naman si Riza kasi kahit papaano, nakakausap na niya si Angelo, ngunit nanghihina ito at madalas na namumutla, kung minsan hindi na kumakain kasi kailangan buo ang padala sa probinsya - ganoon niya kamahal ang kaniyang pamilya.

Gumagawa na lang ng sariling paraan si Riza, hindi naman siya nagkulang sa pera. Nililibre niya si Angelo ng pagkain para hindi gutumin. Kung hindi lang siguro ginipitan ng admin ang 16,000 pesos niyang monthly stipend, siguro okay pa siya ngayon. Ngunit siguro, shit happens.

Dumadaan ang mga araw, mas naging malungkot at miserable si Angelo. Hindi na siya masyadong nagsasalita. Hindi na kinakausap ang iba maliban kay Riza at sa mga interview niya para sa kanyang internship at thesis. Palagi na itong malungkutin, at hindi na masyadong tumatawa o ngumingiti lang man. Palagi na itong seryoso. Palibhasa kailangan magkayod para sa mahal sa buhay.

Si Angelo at Dimitri naman, hindi na nagpapansinan. Siguro nagpapansinan lang sila kung kailangan nang magparaos si Dimitri. Nagdadala na ito ng mga sinturon, mga canister na korteng titi, at kung anu-ano pa. Sa madaling salita, ginagawa na niyang sex slave si Angelo. Ginagapang na niya si Angelo palagi. Ngunit lingid ito sa kaalaman ni Riza. Ayaw ipaalam ni Angelo kay Riza ito, dahil baka magwala na naman iyon at bombastic pa naman iyon.

Si Gio naman, palagi nang nagpaparinig kay Angelo. May mga minor subjects kasi silang magkaklase. Ngunit ang pinakabastos ay sa isang klase nila. Last friday ng November ito nangyari. Tatanggap na siya ng P 5,000 sa araw na iyon para sa gamot ng nanay niya.

"Tol! Tol!" Tawag ni Gio sa mga katropa niyang taga-Engineering. Habang abala sa pagtapos ng seatwork si Angelo, nararamdaman niya na parang may pinapatong sa kanyang ulo. Paglingon niya ay si Gio pala, pinapatungan ng parang pang-maid na headdress ang kanyang ulo, iyong gamit ng mga housekeepers.

"MGA TOL, PRESENTING, ANG CHIMAY KONG BAKLA!" Sabay tawa ni Gio. Pinagtatawanan na siya ng kanyang mga kaklase. Likas na mapagbiro si Gio, kaya hindi ito sineseryoso ng mga kaklase niya. Dagdag pa na sa klaseng iyon - sampu lang sila. Si Angelo, si Gio, at iilan sa mga close niyang tiga-Mechanical Engineering. Dahil sila lang ang marami, walang nagawa si Angelo kung hindi ang i-compose ang sarili at huwag pansinin si Gio. Hindi na niya ito gustong patulan pa. Ang nasa priority niya ngayon ay ang nanay niya.

"HALAAA UMIIYAK NA IYAN!" Kantyaw ng kanyang mga kaklase.

"Wala iyan, eto lang solusyon diyan!" Sabay kwelyo kay Angelo at sinuntok ito sa mukha.

Nalaglag si Angelo sa kanyang kinauupuan. Pumutok ang labi at tinignan lamang si Gio na sabik na sabik makipagbakbakan.

"Salamat." Mahinahong sabi ni Angelo sabay upo balik sa kanyang upuan. Andiyan na naman ang kiliti na nararamdaman niya kapag pinapahiya siya o binabastos siya - ang pagkamasokista niya. Para lang siyang robot at tila hindi nakaramdam ng sakit sa suntok ni Gio.

"Dalian mo tol baka darating na si sir!" Sigaw ng kasama niyang lalaki.

"Huwag na huwag kang magkakamaling magsumbong ha? Kung hindi, papatayin kita!" Sabay suntok sa batok ni Angelo. Namimilipit siya sa sakit ng pagkakasuntok. Dahan-dahan nahilo si Angelo at nakatulog.

Nang makagising, uwian na pala. Hindi niya na lang ginantihan si Gio, dumiretso na lang ito sa dorm. Kailangan na niya kasing magduty. Ngunit nakita niya si Gio doon na kausap si Dimitri, sa may elevator. Dali-daling sumakay si Angelo para hindi na siya maabutan ng dalawa. Baka iiyak na naman siyang naaawa sa sarili - sawa na siya.

Ngunit nakaabot si Gio at Dimitri. Para hindi siya makita, tumalikod siya.

"Huwag ka nang magtago kasi." Sabay hawi sa ulo ni Angelo - si Gio. Nasaktan si Angelo sa ginawa ni Gio.

Tinignan niya si Gio at Dimitri - patuloy sila sa pag-uusap nang umakyat na ang elevator. Silang tatlo lang ang laman nito.

"Ang gwapo mo na Gio ha." Biglang sabat ni Angelo sa dalawa. Pinupuri niya ang kakaibang pagababago ni Gio. Lumingon naman si Gio at Dimitri at nagsimulang magtatawa-tawa si Dumitri. Nagulat din siya kung bakit niya kinausap si Gio - siguro andiyan ang bestfriend instinct na mahirap tanggalin.

"WOOOH? Pinatulan mo na pala pre?" Pang-iinsulto ni Dimitri.

"Hindi mo ba nakikita na nag-uusap kami? Ha? Baklang puta?" Sigaw ni Gio sabay turo kay Angelo.

"S-Sandali lang."

"Tumigil ka nga Angelo. Artista ako okay? Ayaw ko ng masamang image. Kaya lumayo ka please? Hindi ka bagay sa akin. Malayo ang agwat natin, okay? Gamit ka na, marumi ka na, at malay ko bang bayaran ka? Tara na nga tol" Sabay tulak kay Dimitri nang nasa 5th floor na sila. Lumabas na sila at pinagpatuloy ang pag-uusap.

Natigilan si Angelo. Napahiya siya. Bumaba na lang siya sa 6th floor para magbihis at magreport for duty.

Gabi hanggang umaga kasi ang duty niya, hindi siya nakapagduty kahapon kaya ang 4 hours ay hinulog na lang niya ngayon, at nakaschedule siyang umuwi sa probinsya nila sa tanghali the next day para sunset na siya makarating. Sabado kasi bukas at nauubos na ang gamot ng nanay niya. Hindi pwede ipagpaliban ang maintenance ng nanay niya - baka ikamatay ito ng nanay niya.

Nakareport ready for duty na siya at natanggap na niya ang mga issue for housekeeping ng iba't-ibang estudyante para sa araw na iyon. Hindi niya natingnan lahat - pero alam niya marami siyang quota ngayon. Natanggap na niya rin ang P 5,000 at bukas ng tanghali lilisan na naman siya. Ala-una ang duty niya, depende lang ang duty nila sa mga nagpapa-issue ng housekeeping. At marami ang nagpapalinis sa sabado ng madaling araw kasi ang iba gumagala - kaya walang tao sa kani-kanilang mga room.

Sa araw na iyon hindi niya muna kasama si Riza dahil may iilang paper na dapat tapusin si Riza. Nagpaalam na muna siya kay Angelo noong alas-dyis ng gabi.

Alas dyis ng gabi hanggang alas-dose umidlip muna siya bago siya magsisimula. Nang alas-dose y medya, gumising na siya at pagtuntong ng ala-una, nagsimula na siya sa unang silid.

Hapong-hapo na ang katawan niya sa kakuskos ng mga toilet bowl, kapupunas ng mga lababo, kapapalit ng mga tuwalya, pag-aayos ng mga bedsheet, mga gawain na hindi naman mahirap para sa kanya. Gawaing bahay naman kasi ang palagi niyang toka sa bahay nila eh.

Mabilis na dumaan ang mga oras, alas dyis na nang umaga at nagulat siya sa huling room assignment na humingi ng room service:

ROOM 513

Ito ang room nila Dimitri, Gio, at Gab. Eto na ang kinatatakutan ko. Eto na. Kakapagod nang umiiyak. Pero kung hindi ako maglilinis ngayon... matatanggal ako? Paano ang gamot ni nanay? Ah.. bahala na!

Alam niyang paglabas niya mamaya sa kwartong ito - iiyak na naman siya, maaawa sa sarili. Gusto niyang mag-back out, total lampas 8 hours na naman. Alas dyis na eh. Sana alas nuwebe tapos na siya - pero hindi ganito ang kalakalan eh. Kailangan tapusin ang quota ng mga silid na lilinisin.

Lakasan mo ang loob mo Angelo. Walang mangyayari.

Nanginginig siyang kumakatok. Alam niyang magagalit siya. Gusto na sana niyang magpapalit na ngunit dapat ubusin lahat ng quota ng humihingi ng housekeeping service.
Bahala na! Sigaw niya sa isip, at kakatok na sana siya nang biglang bumukas ang pintuan.

"Uy! Tol. Ikaw pala iyan." Ngumiti si Gab sabay tapik kay Angelo sa balikat.

"Gab. Ikaw lang ba?"

"Oo. Bakit gulat na gulat ka? Pagod ka siguro ano. Hahaha. Tulog-tulog din pag may time friend. Palagi ka nang busy. Andiyan si Gio. Maagang umalis si Dimitri. Huwag kang matakot, tulog si Gio kaya hindi ka maaano." Sabay gulo sa buhok ni Angelo.

Hindi na sumagot si Angelo at ngumiti na lang kay Gab.

"Alis muna ako, maaga pa kasi ang punta ko sa dorm room ni Corina. Alam mo na, magpapainit sa umaga!" Sabay tapon ng pilyong ngiti habang nagsimula nang maglakad.

Tama, hindi pa nga pala alam ni Gab na niloloko siya ni Corina. Sasabihin ko ba? Papupuntahin ko ba si Gab sa kwarto ni Corina? Malamang andoon si Dimitri. Paano kung mahuli sila ni Gab? Tsk.

"Gab?"

"O?" Malawak ang ngiti ni Gab habang nilingon si Angelo.

"Alam mo na ba ang sekreto ni Dimitri? Narinig mo minsan eh noong nagkausap kami ni Gio noong first year, nang nahimatay ako. Alam mo na ba? Hindi mo pa ba narinig ang mga chismis?" Tinitigan ni Angelo si Gab.

Nawala ang ngiti sa mukha ni Gab at dahan-dahan siyang yumuko. Hinintay ni Angelo na magsalita si Gab. Ngunit maluha-luha si Gab nang umangat ang kanyang ulo, at ngumiti - isang ngiti ng lungkot.

"H-Hindi eh." Tumalikod si Gab.

"Maglilinis muna ako sa kwarto niyo. Ingat ka."

"Ge." At sumakay ng elevator si Gab. Pumasok siya at nakita niya ang tatlong single bed, malamang tig-iisa sila. Pumasok siya at nakita niya na natutulog pa si Gio. Nakaboxers lang ito at tayo na tayo ang titi. Hindi na ito pinansin at kaagad nagwalis, nagvacuum, nag-mop, pinalitan ang bedsheet ni Dimitri at Gab, pinunasan ang dingding, inayos ang mga nagkalat na gamit.

Pasado alas-onse y medya na nang matapos si Angelo sa bedroom nila. Dumiretso naman siya sa banyo. Nagdagdag ng sabon, pinalitan ang tuwalya, naglinis ng tiles at bath tub, nilagay ang mga basang damit at underwear sa laundry basket, tinapon ang basura.

Alas dose na ng tingnan niya ang relos.

Lagot! Kailangan ko nang matapos ito! Late na ako kay nanay! Pucha, nakalimutan ko pala ang toilet!

Binalikan niya ang toiet at skrinub ito para luminis. Nagsascrub siya nang ang ulo niya ay dumiin diretso sa toilet bowl.

"GWARKLRLRL" At kinapa-kapa ni Angelo ang sahig upang pumiglas sa pagkakaapak ng ulo niya sa toilet bowl. At nung tumalikod siya, si Gio. Nakangising hayop.

"Masarap ba ang tae Angelo?" Tanong ni Gio. Hindi makapagsalita si Angelo at napaupo ito sa sahig. Tinitignan ni Gio ang sarili sa salamin at nagflex flex ito ng muscles.

"Ang sarap ko pala Angelo ano? No wonder chinupa mo ang bestfriend mo noon." Sabay tawa. Hinila niya sa buhok si Angelo at dinikit ang bibig ni Angelo sa umbok niya.

"Anong ginagawa mo Gio-"

"Ngayon ka pa nandiri, ginagawa mo naman ito palagi. Chupain mo!" Utos ni Gio kay Angelo sabay sabunot sa buhok.

"Wag Gio, may pupuntahan pa ako-"

Ngunit kumuha ng kutsilyo si Gio at itinuon ito sa leeg ni Angelo.

"Ano? Chuchupain mo ako, o papatayin kita?" Banta ni Gio.

Dahil sa takot, walang nagawa si Angelo kung hindi ang magpaubaya. Habang hinihimas-himas niya ang umbok ni Gio, umiiyak siya. Sinubo na niya ang tayong titi ni Gio, umiiyak pa rin siya, panay sa pagluha. Sinasampal sampal siya ni Gio at sinasakal.

Andiyan na naman iyang kiliting pakiramdam kapag ginagahasa ako! Ang sarap sa pakiramdam kapag inaapi lalo na't sa sex.

Pero hindi pwede ito. Si nanay! Ang gamot niya! Sige lang Angelo. Sandali lang ito. Hindi madidisgrasya ang nanay mo.

Maya-maya pinatayo siya ni Gio at pinahubad ang kanyang pantalon. Nahulog ang P 5,000 ni Angelo. Pupulutin niya sana ito nang tinapakan ni Gio ang kamay ni Angelo.

"Huwag Gio. Please... ang nanay ko.."

"Tiisin mo kung hindi kutsilyo ang ipapakantot ko sa'yo? Malibog ako ngayon kaya wala ka nang magagawa! Ewan ko ba, galit na galit ako sa'yo pero ang sarap sarap mo. Bubuntisin kita, lalaspagin kita." Malanding bulong ni Gio sa tenga ni Angelo.

Walang nagawa si Angelo. Nagpaubaya ulit si Angelo. Hindi niya gusto ang nangyayari, pinagmukha siyang puta ni Gio. Okay lang naman siguro pero mas may mahalagang bagay pang aasikasuhin si Angelo - ito ang pinag-aalala niya.

Tumayo ito at walang ginawa. Hindi nakatayo ang titi ni Angelo. Hinintay niyang utusan siya ni Gio. Dahil sa takot na baka patayin siya at baka maano ang nanay niya dahil sa delay ng gamot, hindi siya nakaramdam ng libog. Pero ang kiliti hindi nawawala.

"Talikod ka. Harap ka sa salamin. Gusto ko makita mukha ng putang bakla habang kinakantot."

Hindi na ito pinakiramdaman ni Angelo. Umiyak lang siya ng umiyak dahil sa sakit at walang bahid ng libog at pagnanasa ang makikita mo sa kanyang mukha. Purong sakit at pagpaparaya.

Bakit ba ako umiiyak? Dahil ba sa natatakot ako para kay nanay? O dahil alam kong sa bawat luhang lumalabas sa mata ko ay nagaganahan si Gio para mas ibayong sakit pa ang maramdaman ko? Bakit ba kasi ang sarap maabuso? Ang sarap ng pakiramdam ng ginagahasa at sinasampal pa! Pero hindi tama to, bestfriend ko to dati. Hindi pwede ito!

Ah shit bakit ang sarap?

Sakit na nararamdaman niya sa bawat kadyot ni Gio. Gustong-gusto niya ang sakit na nararamdaman niya, siguro hindi siya magpapapigil. Pero may kailangan pa siyang atupagin pagkatapos eh.

Habang naglabas masok ang matambok na burat ni Gio, napansin niyang hindi umuungol si Angelo.

"Anong problema bakla? Ayaw mo? Huh? Masarap bang kumantot ang bestfriend mo, ha? Bakla? Sagot!" Sabay sampal sa mukha ni Angelo.

"Tanggalin mo na Gio. Please kailangan ko na talaga umalis."

"Patayuin mo muna titi mo. Or else papatayin kita dito."

"Please..."

"Matigas ulo mo ha. Eto!" Sabay malakas na kadyot sa puwet ni Angelo. Napasigaw naman sa sakit at sarap si Angelo.

"Ayaw mo ba nito? Malanding puta ka? HA?! Malibog ka bakla di ba? Gusto mo ako di ba? Eto na iyong burat ko oh! Ganito na lang, palibugin mo pa ako o sasaksakin kita?" Sabay diin ng kutsilyo sa tagiliran ni Angelo.

"Sabihin mo bakla: 'Oh fuck! Laspagin mo ang laman ko Gio! Sirain mo ang pwet ko! Puta mo ako! Ang sarap mo Gio! Buntisin mo ako Gio!'" At biglang tumigil si Gio sa pagpagkantot.

Iyak lang ng iyak si Angelo.

"Please Gio... parang awa mo na..." Mabigat ang mga hikbi ni Angelo.

"Isa." Mapagbantang tinig ni Gio habang bahagyang tinulak ang dulo ng kutsilyo sa tagiliran ni Angelo. Natakot si Angelo kaya wala siyang choice.

"OH FUCK LASPAGIN MO ANG LAMAN KO SIRAIN MO ANG PWET KO PUTA MO AKO ANG SARAP MO GIO BUNTISIN MO AKO!!" Sigaw ni Angelo habang umiiyak.

"So anong gusto mong gawin ko?" Mapanuksong tanong ni Gio habang sinasampal si Angelo.

Shit ang sarap! Sigaw ni Angelo sa sarili.

"JUST FUCK ME HARDER GIO!!"

Tumawa si Gio at malalalim at malalakas ang kadyot nuya sa pwet ni Angelo.

"Malandi ka pala ha? Ha? Eto sa'yo malibog ka!! O ang sikip sikip mo pa!! Liit din naman ng titi ni pareng Dimitri oh!! Hindi man lang lumuwag ang pwet mo. Akin ka lang ha, akin lang tong pwet mo!!"

Sabay halik sa leeg ni Angelo. Dahil dito nararamdaman ni Gio na dahan-dahan nang nagkakabuhay ang titi ni Angelo - nalilibugan na siya.

"Eto na, bubuntisin kita, bubuntisin ka ng bestfriend mo! LALABASAN NAAAA AHHH SHIT!!" Sabay baon ng titi niya sa pinakamalalim na bahagi ng tumbong ni Angelo. Naramdaman ni Angelo ang mainit na dagta ni Gio sa dingding ng tumbong niya.

Umiiyak na si Angelo. Isang oras rin sila nagniig sa banyo. Si nanay... please Lord tulungan mo ako!

"Swerte mo bakla ka, alam mo marami ang nagkakandarapa sa akin tapos libre mo lang akong natikman. Sarap mo rin pala kasi Angelo eh. Sana noon pa lang kita kinantot. Masikip. Akin lang ito ha. Huwag kang maingay kay Dimitri na aaraw-arawin na kita ha? Ang alam niya ngayon lang. Pero bukas, sa susunod na araw, akin lang ito." At mariin na hinalikan ni Gio sa labi, malalim, marahas, purong libog. Hinahampas hampas din ni Gio ang pwet ni Angelo, finifinger ito at kung anu ano pang paglalaro ang ginawa niya rito.

Kumalas si Angelo sa halik ni Gio at kaagad nagsuot ng damit. "Sir. Ala-una na. Tapos na po. Malinis na ang kwarto niyo. Kailangan ko na talagang umali-"

"Hep hep hep! Di pa tapos iyan!" Sabi ng lalaki sa kanyang likod - si Dimitri.

Patay! Sigaw ni Angelo sa sarili. Nanlalamig ang kanyang pakiramdam at lumakas ang tibok ng puso niya.

"Uy. Tol! Binuntis ko lang naman tong ex mo, libog ng puta! Sarap pala!"

At natakot si Angelo na sa iniisip niyang plano ni Dimitri.

"Huwag. Pasukin natin siya sabay." At parang nahulog ang langit sa balikat ni Angelo. Iyon na ang kinatatakutan niya pero excited siya dahil kakaibang libog na naman ang experience niya.

"Sir... kung aabusuhin niyo ako, okay lang kahit araw-araw o bukas o sa susunod na araw o kahit graduate na tayo. Pero wag muna ngayon, please? Kailangan ko pa umuw- Aaaah! Shit ang sarap!" Sigaw ni Angelo habang pinasok ni Dimitri ang dalawang daliri sa pwet ni Angelo.

"Susundin mo ang gusto ko bakla. Kung sasabihin kong kakantutin kita, kakantutin kita kahit kailan, kahit saan. Naiintindihan mo?" Sabay sabunot sa buhok ni Angelo at sampal sa mukha nito.

Umiiyak na naman si Angelo... ang nanay niya. Magiging palpak ang gamot kung hindi siya makakauwi kaagad.

"Opo..." Mahinang sagot ni Angelo habang lumuluha. Sinampal siya ulit ni Dimitri.

"Ano ulit iyon?"

"OPO!!" Sigaw ni Angelo.

"Bakla!" Sinampal ulit ni Dimitri si Angelo. Nagtawanan si Gio at Dimitri.

Tatakas sana si Angelo. Tatakbo siya bahala nang nakahubad siya. Ngunit hindi siya nakaiwas, hindi pa rin nakawala ang kutsilyo ni Gio, hindi niya magawang tumakas.

"O eto Dimitri? Bakit gusto mong kantutin si bakla? Nakulangan ka ba sa girlfriend mo?" Tanong ni Gio kay Dimitri habang pinachupa niya si Angelo.

"Bitin eh. Nahuli kami ni Gab. Nag-aaway sila ngayon. Si Corina na raw ang bahala sa akin." Umiling si Dimitri. Tumawa si Gio

Tama ako! Sana hindi ko na lang pinapunta si Gab! Wala sana si Dimitri ngayon dito. Nakauwi na sana ako! Ah ang bobo mo Angelo!!

Ugh ang sarap nito.. Pero hindi ito tama. Hindi tamang magpakasasa ako sa pagiging masokista ko habang nasa dulo ng kamatayan si nanay.

Ugh bahala na. Bibilisan ko na lang ito para maabutan ko pa ang gamot ni nanay.

Andiyan ang nasa bibig ni Angelo ang titi ni Gio at kinakantot siya patalikod ni Dimitri, minsan si Dimitri naman ang nasa bibig ni Angelo at inuupuan naman ni Angelo si Gio at binabarurot ang tumbong ni Angelo, ngunit ang pinakamatindi sa lahat ay noong puluputan ni Dimitri si Angelo ng sinturon sa leeg, pinahiga si Gio, nakapasok ang titi niya sa pwet ni Angelo at nakatalikod din si Angelo na nakahiga kay Gio, tapos, pinapasok pa ni Dimitri si Angelo. Sinasakal niya si Angelo habang kinakantot at malakas ang pagbayo ng dalawang maskuladong lalaki sa butas ni Angelo.

Purong sakit at dahas lamang ang naramdaman ni Angelo. Pero gustong gusto niya ang bawat sampal, sakal at hampas ng dalawang lalaki sa kanya. Ang pinakamasarap na kantot sa buong buhay ko. Sabi ni Angelo sa sarili.

Matapos nilang magniig ay tinapon lang nila ang damit at underwear ni Angelo sa hallway at doon na siya pinabihis. Todo iwas naman si Angelo mula sa CCTV camera. Paika-ika siyang lumakad dahil sa sakit ng pagrape ng dalawang mala-adonis sa kanya. Pakiramdam niya ay binabastos siya.

Nang sinuot na niya ang kanyang damit, nakalimutan niya pala ang kitang five thousand na nalaglag habang hinubad niya ang kanyang pantalon, ipadadala niya sa kanyang nanay mamaya, siya na mismo ang maghahatid nito para mabisita naman niya kahit papaano sa probinsya.

Kumatok uli si Angelo sa kwarto nina Gio. Bumukas ang pintuan at nakita niya ang galit na mukha ni Dimitri. "ANO BA? NATUTULOG NA KAMI PUTANG INA. HINDI KA PA BA NAGSAWA?"

"Ah, eh, sir. Ang pera ko kasi naiwan. Nasa banyo ata sir." Pinunta ni Dimitri ang banyo at nakita niya ang five thousand ni Angelo. Bumalik siya sa pinto at pinakita kay Angelo ang pera.

"Ito ba?"

"Ah.. opo. Yan po." Nilahad ni Angelo ang kanyang palad upang matanggap niya ng maayos ang pera. Ngunit nagulat siya sa sunod ginawa ni Dimitri...

Tinapon niya ang pera sa mukha ni Angelo. Nagkalat ang pera at kaagad namang pinulot ito ni Angelo.

"Ganid ka na nga sa libog, ganid ka pa sa pera. Wala kang kasing ganid Angelo. Tingnan mo nga ang sarili mo!"

Hindi na ito pinansin ni Angelo. Nasa isip niya, para kay nanay ito. Para pangtustos niya ito.

"Salamat po sir, alis na po ako." Yumuko si Angelo at umalis na.

"Teka! Hoy Angelo, saan ka ba pupunta at alas dos na ng hapon? Dito ka na lang at mag round three ka pa. May alak dito." Sigaw na alok ni Gio na nasa likod ni Dimitri.

Alas dos? Lagot ibig sabihin dalawang oras nang delayed ang gamot ni nanay! Shit!

"Ay, sir di pwede. Dapat alas dose pa po ako nasa bus, uuwi po ako kina nanay. Two hours late na po ako, dederetso na po ako. At hindi po ako umiinom. Salamat."

"Anong? Ginagamit mo pa ang nanay mo! Dito ka muna bakla ka." Hinabol ni Gio si Angelo at sinabunutan pabalik sa room. Sa pag-aakalang baka may kutsilyo, at baka mapatay siya, hindi na siya nanlaban pa at nagpaubaya na lang. Nagpasabunot na lang si Angelo kay Gio.

"Eto, red horse!" Sabay alok kay Angelo nang malamig na red horse.

"Uy! Bumalik pala dito ang puta natin! Magpapabuntis pa ulit!" Sigaw sigaw ni Dimitri.

"Sorry talaga Sir Dimitri tsaka Sir Gio... Di po talaga ako umiinom." Sabay balik ng bote kina Gio.

"Wag.. inumin mo." Alok ni Gio.

"Hindi po talaga ako umiinom sir eh."

"GAGO KANG BAKLA KA, NAGMAMABAIT NA NGA NAG-IINARTE KA PA!" Sabay buhos ni Dimitri ng isang litrong red horse sa ulo ni Angelo.

Kahit nakakatawang pakinggan, literal na nabuhusan ng malimig na inumin si Angelo. Natigilan siya. Umiyak na lang siya, that's the best thing he can do para sa kanyang inay unless he does something about it. Nanliit siya sa kanyang sarili, hindi niya naman kasalanan lahat ngunit heto at binabastos siya ng mga taong dating malapit sa kanya.

At kagaya ng palagi, umiiyak na naman siya dahil nanliliit siya sa sarili. Naaawa na naman siya sa sarili.

Tinatawanan siya nila Gio at Dimitri na para bang wala lang.

Pinunasan ni Angelo ang mukha at dali-daling dumeretsong tumakbo patungo sa elevator. Tinakbo niya na lang ito at dinig na dinig niya ang malalakas na halakhak ng mga binata. Nag-iiyak si Angelo, kailangan niyang tiisin. After one sem, wala na 'to. Wala na 'to!

Pagkatapos magbihis ng bago at preskong damit, para hindi siya malate sa alas tres na bus, nakigamit na lang siya ng bisekleta sa kaibigan niyang guard at nag bike na lang patungo sa bus terminal. Alam niyang dalawang oras na siyang late at kailangan ng mama niya ng gamot sa lalong madaling panahon. Kahit isang oras ng late ang maintenance ng nanay niya at maaaring ikamatay ito ng kanyang ina. Allowance niya sana ang iilang minuto para makabili ng gamot, at sa bayan pa ito bibilhin.

Pasado alas tres na nang umandar ang bus patungo sa probinsya nila at bandang alas-nuwebe na ng gabi nang makaabot siya sa terminal nila sa probinsya. Ginamit niya pa rin ang bike ng kaibigan niyang guard at nagbike patungo sa bayan para makabili ng gamot. Nang makabili, pumadyak siya kaagad patungo sa bahay nila.

Hingal na hingal siya. Bale wala ang sakit ng katawan dahil sa paglapastangan nila Dimitri at Gio, bale wala ang pambabastos at lahat lahat, wag lang mawala ang nanay niya. Alam niyang ikamamatay ng nanay kahit isang oras lang late ang gamot. At wika nga nila, every second counts. Alam niyang napaka-crucial ng bawat segundo sa buhay ng nanay niya, parang life and death lang, at nasa gitna ang nanay niya.

Gabi na nang makaabot siya sa barangay nila.

Ngunit pagkarating niya sa bahay nila, may mga taong nag-uumpukan. Nagulat siya dahil maingay, at hindi naman maingay ang barangay nila. Nagtatakbuhan ang ibang tao palayo sa barangay nila, may ingay at sigaw kahit saan, at may tumatalsik na tubig sa buong lugar.

Maliban dito, lumalakas ang kaba niya at nararamdaman niyang bumibigat ang kanyang kalooban. Wag naman sana, wag naman sana!

Nagtatakbuhan ang mga tao. Nag-iiyakan, nagkukuhaan ng mga gamit, nagsisigawan. Mga patak ng tubig na tumatalsik, ang ingay ng busina. Hindi kaya...? May ideya na siya kunga ano ang posibleng nangyayari.
Habang palapit na palapit siya sa bahay nila, lumalakas naman ang init na kanyang nararamdaman. Parang nagpapakulo lang ng mainit na tubig, ngunit napabayaan at panaka-nakang umiinit.

Nang makaabot na siya sa bahay nila, tumigil ng isang tibok ang puso niya. Tumulo ang luha niya at wala siyang nagawa kung hindi tingnan lamang ang bahay nila. Kasi tama siya sa kanyang hula...

At sa kadiliman ng gabi, ang ilaw lang na nagmumula sa nag-aalab na apoy ang nagpapabuhay sa kanya, at sa kanyang mga luha.

Ang locket niya lang na suot sa kanyang leeg ang kanyang nahawakan, bigay iyon ng nanay niya, isa sa pinakamahalagang ala-ala niya sa nanay niya.

At malamang ang pinakahuli.

Itutuloy...

Gapangin mo ako. Saktan mo ako.

 GAPANGIN MO AKO. SAKTAN MO AKO.

Chapter 21

"I'm here for you, because it's sad to dream of a false reality - alone."

"Dahil kung katauhan na ng tao ang pag-uusapan, walang masama at walang tama, ang mahalaga huwag mong hayaang diktahan ka ng iba."

-Angelo Montemayor

---

"NAY! NAYYYYY!" Sigaw ni Angelo habang hindi mapakali. Kitang-kita niya ang papag nila na unti-unting nilalamon ng apoy. Nasusunog ang hanay ng kanilang mga bahay. Abalang-abala ang kanyang mga kapitbahay sa pagbubuhat ng mga bagay na pwedeng isalba, ngunit ang inaalala ni Angelo ay ang kanyang nanay. Alam niyang nasa loob pa ito dahil hindi niya nakikita ang kanyang inay sa paligid.

"ANGELO!! ANG NANAY MO HINDI PA NAKALABAS!!" Sigaw ng kanilang kapitbahay na akay-akay ang kanyang anak.

Tama ang kanyang hinala. At hindi niya kayang mawala ang kanyang nanay. Matitiis ko si Dimitri at ang mga pananakit niya. Matitiis ko ang pang-aapi ni Gio. Mahihintay ko ang pagdarating ni Angela kung sakaling buhay man siya. Ngunit hinding hindi ko makakaya na ang nanay ko ang mawawala. Hinding hindi. At tumulo na ang kanyang mga luha.

Walang pagdadalawang-isip ay sinuong niya ang nag-aalab na apoy. Pinasok niya ang kanilang bahay kahit nababalot na ito ng apoy. Nang makapasok, dumiretso siya sa kwarto ni Aling Martil, ngunit nakalock ito. Sinubukan niyang itulak ang pintuan ngunit hindi bumubukas ang pintuan. Parang may bumabara sa pintuan.

Tinipon niya lahat ng lakas niya at kumawala ng isang malakas na tulak. Bumukas ang pintuan at kitang-kita niya ang kanyang ina na hindi na gumagalaw at binabarbecue ng apoy.

"NAY!" Hindi na nag-isip si Angelo at binuhat niya ang kanyang inay na halatang buhay pa dahil humihinga pa si Aling Martil, nakadilat ito at tumitingin-tingin sa paligid. Natutuyo kaagad ang kanyang mga luha dahil sa init ng apoy na bumabalot. Sinusubukang igalaw ni Aling Martil ang kanyang paa ngunit grabe na ang paso sa kanyang balat sa binti at paa. Kaya hindi makagalaw si Aling Martil at kahit magsisigaw man siya ay walang tutulong sa kanya - dahil matagal na siyang pipi.

Kahit mainit at numinipis ang hangin ni Angelo, sinikap niyang buhatin ang kanyang inay. Habang buhat buhat niya ito, panay naman ang pagtulo ng kanyang mga luha.

Nay... Hindi tayo mamamatay... Nay ikaw na lang ang pag-asa ko... Please naman kahit ikaw na lang ang matira... Nay!!

Palabas na sana siya ng bahay nang hindi na niya makita ang eskinita pabalik ng barangay road nila mula sa loob. Nalilito na siya at hindi niya alam kung saang direksyon na siya nakaharap. Paikot-ikot na siya at sinikap niyang hanapin ang daan palabas ng bahay nila. Kung tutuusin maliit lang naman ang bahay nila, pero dahil sa kapal ng usok, init, at malabong paningin, hindi masasabing simple sa lahat ang paghanap ng daan palabas lalo na't akay-akay ang mahal sa buhay.

Umiiyak na si Angelo. Dahil nalilito na talaga siya, hinalikan niya sa noo ang nanay niya. Tinignan naman siya sa mata ng nanay niya at hinaplos ang mukha.

Nang disidido na siyang magsugal sa isang direkson, kaagad niyang sinunggaban ang direksyong ito sa pag-aakalang ito na ang daan palabas.

Ngunit malas nga naman, sa konkretong dingding ng kapitbahay sila humampas ng nanay niya.

Dahan-dahan siyang nahilo, dumidilim ang kanyang paningin, bumibigat ang kanyang hininga, nanghihina ang kanyang mga tuhod, hanggang napahiga na lang siya. Nahulog siya sa sahig pati ang kanyang inay. Gustong bumangon ni Aling Martil upang akayin palabas si Angelo, ngunit hindi niya kaya dahil sa laki at bigat ni Angelo.

Hinay-hinay na ring nawawala ang five senses ni Angelo, ang huli niyang nakita ay ang nanay niya na bumagsak sa sahig, at ang huli niyang narinig ay: "SIR! ONE BODY IS HERE. ESTIMATEDLY 80% 3RD DEGREE BURN. ONE POTENTIAL SIR! NEEDS RESCUE, COME IN!"

Tinignan niya ang nanay niya na nakahiga sa sahig habang nakatingin ito sa kanya habang nakangiti. Nakita ito ni Angelo, lumuha na si Angelo habang inabot ang kamay ng kanyang nanay.

Si inay na lang po ang iligtas Niyo Panginoon... Katapusan ko na siguro. Kahit siya na lang po ang bigyan Niyo ng pagkakataong mabuhay ulit. Kailangan niya pang makita si Angela. Mahal na mahal niya iyon, ako tanggap ko na. Kung patay man si Angela, sana katabi mo siya ngayon.

I love You po, Amen.

Luha. Kadiliman.

-----------------------------

Nagising si Angelo na nasa kama ng hospital bed, nasa gilid niya si Riza, si Tito Jun, at ang mga magulang ni Gio.

Bumangon siya sa pagkakahiga, naupo at kinukusot-kusot ang mata.

"BESTFRIEND! SALAMAT AT GUMISING KA NA!" Tili ni Riza. Si Tito Jun, Aling Criselda at Uncle Vergel naman ay napatayo mula sa pagkakaupo at hindi maipinta ang saya sa kanilang mukha.

"Mabuti naman at nagising ka na Angelo!" Sigaw ni Aling Criselda habang tumutulo ang luha.

Ngunit hindi ngumiti si Angelo at hindi siya nagpapakita ng senyales na masaya siya. Napalingon siya sa paligid - may hinahanap siya. May kulang eh. Kulang.

Napabuntong-hininga na lang siya at nilo-look forward na niya ang magiging sagot sa kanyang tanong. Huwag naman sana. Parang awa naman po. Di ko talaga kakayanin...

"Si nanay po?" Tanong niya kay Tito Jun.

Natigilan silang apat. Si Riza napayuko. Si Tito Jun napatanaw sa kawalan. Si Aling Criselda at Uncle Vergel naman ay nagkatinginan.

"A-Ah... A-Angelo... Wag ka mabibigla ha... P-Pasensiya ka na... H-Hindi umabot ang nanay mo eh. Hihilahin ka sana niya palabas ngunit nanghina ang nanay mo, dagdag pa na naglulupasay na siya sa apoy. D-Dahil isang bumbero lang ang nakapasok sa bahay niyo, ikaw lang ang nailigtas, mas mabubuhay ka pa kasi kaysa sa nanay mo. B-Babalik pa sana ang bumbero para kunin ang nanay mo, ngunit bumigay ang bahay niyo. N-Nadaganan ang nanay mo at..." Sabay iyak ni Tito Jun.

"ARGH PUTANG INA!!!!!!" Inuntog ni Angelo ang kanyang ulo sa dingding habang mabilis pa sa Maria Christina Falls ang lakas ng mga luha niya. Napapikit siya habang sinusuntok ang sarili. Makahulugan ang iyak na binitawan ni Angelo, puno ng lungkot at hinagpis. Nagsisisigaw na siya, hindi niya aakalaing sa isang iglap, mawawala na ang nanay niya.

"Bakit ang sama sama ng tadhana sa akin?? Abot kamay ko na si nanay eh!! Andoon na eh!! Nailigtas ko na sana siya!! ANG LAPIT LANG EH!! NGINITIAN PA NIYA NGA AKO BAGO MAGDILIM ANG PANINGIN KO!! Imposibleeee!!" Sinuntok ni Angelo ang sarili habang nagdadabog sa kama. Umuwi pa sana siya para makita ang nanay niyang muli pagkatapos nitong mabaril, tapos ngayon... wala na. Wala na si Angela, wala pa si Aling Martil. Nag-iisa na lang si Angelo. Wala na siyang kasama, wala na siyang katuwang sa buhay, wala na siyang karamay.

"Kung hindi lang sana ako naging mabagal, kung hindi lang sana ako naging puta, kung hindi lang sana ako nagpagamit, sana nailigtas ko pa sana siya! Sana, wala nang sunog, sana naagapan ko pa! Bakit pa kasi ako nalate! Nakakainis! Nag-iisa na lang ako!! Ang gago gago ko!! Bakit ako pa?? Ang malas-malas ko!! Wala na akong pamilya, wala na!!" Sigaw ni Angelo habang nagwawala. Masyadong masakit ang kanyang sinapit at kung iisipin kahit kanino, masyadong malas ang kanyang kapalaran.

Inaalo ni Riza si Angelo, pinapatahan niya ito at niyayakap. Si Tita Criselda ay napaiyak lang sa dibdib ni Uncle Vergel. Si Tito Jun ay tahimik lang tinignan ni Angelo.

Nasa ganoong pagwawala si Angelo nang narindi si Riza kay Angelo. Sinampal siya ni Riza. Nagulat si Angelo at tumigil siya sa pagwawala. Panaka-naka na lang siyang humihikbi habang hindi makatingin sa mata ni Riza.

"ANO KA BA?! BAT BA ANG TANGA TANGA MO?! MAY PAMILYA KA ANGELO! AKO, SI DEAN, SI TITO JUN, ANG MGA MAGULANG NI GIO, NANINIWALA KAMING LAHAT SA'YO! WAG KANG MAWALAN NG PAG-ASA, YAN ANG SABI NG NANAY MO DI BA?! MAGPAKATATAG KA, YAN ANG GUSTO NI ANGELA AT ALING MARTIL DI BA?! TAPOS MAGWAWALA KA NGAYON?? TINGNAN MO AKO, ANO BA ANG TINGIN MO SA AKIN?! KAIBIGAN LANG?! PAMILYA NA KITA ANGELO!! PAMILYA MO AKO!! SILA!! ANG GUSTO KO GAWIN MO AY MAGPAKALAKAS, HUWAG KA MAGPAAPEKTO SA DALOY NG MALAS! NAIINTINDIHAN MO BA AKO??"

Natigilan si Angelo sa narinig ni Riza, niyakap niya nang mahigpit si Riza. Ramdam niyang si Riza na lang ang nag-iisa niyang pamilya, si Riza na lang ang natitirang nakakaintindi sa kanya.

"Angelo..." Sabi ni Tito Jun.

"Mahal na mahal ka namin Angelo, anak ka na rin namin di ba?" Sabi ni Tito Vergel.

At nararamdaman ni Angelo na bumabalik ang kanyang lakas, ngunit sa tuwing naiisip niya na wala na ang kanyang inay ay bumabalik naman ulit ang tamlay at lungkot sa kanyang dibdib. Tumigil siya sa pag-iyak.

Kahit ano pa ang gusto niyang isipin wala na ang kanyang inay at si Angela at kahit kailan posible silang hindi na maibabalik, lalong-lalo na ang kanyang inay.

Ang pangit nang mabuhay... Kung di lang sana ako inabuso ni Dimitri at Gio... Kasalanan ko eh... Nagpakasasa ako sa sarap tapos andito ang nanay ko, tustado! PUTA!! Argh!! Gusto ko nang mamatay!!

"Iwan niyo na ako. Madidischarge naman ako bukas di ba? Gusto ko maging mapag-isa." Matigas na sambit ni Angelo habang dumadaloy ang luha niya.

"Pero..." Pagtutol ni Riza.

"Please. Iwan niyo muna ako." Tinalikuran ni Angelo lahat ng tao at tahimik na umiiyak. Sunod niyang narinig ay ang mga apak na papalabas sa kanyang silid.

Ang sakit.

---------------------------

Nang madischarge na si Angelo sa hospital pagkatapos niyang magising sa sumunod na araw, ipinag-drive kaagad siya ni Riza pabalik sa Maynila. Pinili niyang hindi na siya dumalo pa sa libing ng nanay niya dahil nasasaktan siya. Ayaw niyang isipin pa kung gaano siya kapalpak at kagago. Sinisisi niya ang sarili sa kamatayan ni Aling Martil. Marami siyang "kung hindi..." at "di sana..." Ngunit kahit anong luha niya o sisi sa sarili, hindi na babalik ang mama niya. Minabuti niya na lang na talikuran ang libing ni Aling Martil at baka mabuksan niya pa ang kabaong at akayin ang nanay niya - kahit alam niyang imposible.

Sinisikap ni Riza na kausapin si Angelo, pero mas lumala ang pagiging tahimik nito. Parang hindi na ito nakaririnig, at hindi man lang tumutugon sa pagtawag ng mga tao sa kanya. Hindi na lumilingon at hindi na tumitingin sa mga mata ng mga tao. Hindi na siya sumasagot, hindi na siya nakakausap ng maayos

Sa madaling salita, ang lapit ni Angelo, pero ang layo layo niya.

Pagbalik nila Angelo sa paaralan, awarding pala sa mga dean's lister. Nangunguna na naman ang kanyang marka. Ngunit nararamdaman niya ang pagkakulang dahil wala na siyang mapagkikitaan ng medalya at sertipiko, kahit si Angela na lang sana. Wala nang halaga - para kanino pa naman niya ito maipapakita at maipagmamalaki kung lahat ng mahal niya sa buhay ay wala na? Siyempre, dahil ayaw ni Riza na manliit si Angelo sa sarili, todo suporta ang bestfriend. Pinipilit niya si Angelong kunin ang kanyang certificate - kahit na lang sana maipagmamalaki niya ang sarili niya.

"Bestfriend, andito na tayo sa SEAU. Tayo ka na diyan, kukuha pa tayo ng certificate mo. First ka na naman sa buong paaralan girl, ibang klase ka!" Sabay labas sa sasakyan. Inakbayan niya si Angelo sabay ngiti. Hindi gumalaw ang ulo ni Angelo at nakatulala na lang palagi. Binalingan niya ng isang sandaling tingin si Riza, bumalik sa pagiging tulala, at lumuha na naman.

Niyakap na lang ni Riza si Angelo nang mahigpit. Kahit pag-asang kaibigan Angelo, ibibigay ko.

Nag-aalala na itong si Riza, sa nakaraang araw kasi na inalagaan niya sa ospital si Angelo, hindi na ito nagsasalita, bigla na lang iiyak at hahagulgol, at nakatulala na lang ito sa kalawakan. Inalokan ni Riza na magpatingin si Angelo sa psychologist para matulungan naman siya, pero hindi pumayag si Angelo at ayon sa kanya nasa maayos naman siyang pag-iisip, sadyang nabibilisan lang siya sa mga pangyayari, nabigla siya sa agarang pagkawala ni Angela, parang kahapon lang na nabalitaan niyang binaril ang kanyang inay, tapos ngayon, wala na. At saka sabi ni Angelo, gagastos na naman daw, kaya mas mabuti na iyong ganyan. Ayaw na niyang maging pabigat sa mga tao sa paligid - lalong lalo na kay Riza.

Naapektuhan din si Riza kahit papaano, para kasing nawala ang bestfriend niya, nawala ang dating taglay na sigla nito, at kung tititigan mo siya, para na siyang incapable of being happy. Parang patay. Kung kinakausap, swerte na kung sasagot ng isang salitang sagot kagaya ng oo, o hindi, ngunit mas madalas na hindi siya nagsasalita. Tapos, hindi na niya tinitignan ang kanyang kausap at parang nasa isang direksyon lang ang kanyang tinitignan.

"Kailangan pa ba?" Tanong ni Angelo habang nakatulala at lumuluha.

"Ano ka ba! This is what you worked for. Sayang naman. Bakit, ikasasaya ba 'to ng nanay at kapatid mo kung magmumukmok ka diyan? I'm sure natatakot ka na naman sa gagawin ni Dimitri at Gio sa'yo. Do you want me to tell them what happened to your mom para maawa naman sila kahit papaano? Ewan ba anong problema ni Tito Jun at ng mga magulang ni Gio hindi man lang nila maikamusta sa kanilang mga anak ang nangyari sa iyo."

"No. Ayaw ko ng awa." Matipid na matamlay na sagot at lumabas na ng sasakyan.

-------------------------

Nasa auditorium na si Gio nang may tumawag sa cellphone niya.

"Hello?" Bati niya sa taong nasa kabilang linya.

"Anak! Tatay mo 'to." Pagpapakilala ni Uncle Vergel.

"O tay! Bakit po kayo napatawag?"

"A-Anak... Darating diyan si Angelo, kausapin mo nama-"

Kaagad nagbago ang mukha ni Gio at napairap sa sinabi ng kanyangbtatay.

"No. Tay. Akala ko ba naman napag-usapan na natin 'to? Didn't I tell you to not talk to him? Ayaw ko ng kahit anong balita sa kanya. Ayaw ko sa kanya at laruan na lang siya para sa akin. Please naman po oh." Bulyaw ni Gio sa kanyang ama. Tinignan siya ni Dimitri na nasa kanyang tabi.

Ilang segundong tahimik ang kanyang itay bago nagpatuloy sa pagsalita.

"N-Nak... Hindi ba dapat ka nang magmove on? Akala ko ba isang malaking aksidente iyon? Masyado na iyong matagal, may alam ka ba sa mga bagay-bagay na nangyari sa buhay niya ngayon?"

"Sinadya niya iyon tay." Napapikit siya sabay kagat sa kanyang labi, dahil alam niya sa kanyang sarili nagsisinungaling siya - hindi isang malaking aksidente ang nangyari sa kanila ni Angelo noon.

"No, I have no idea. And I don't have any interest to know either. Bahala siya sa buhay niya. So dad, please. Stop. I'm hanging up. Bye."

"Anak-" Pinatay na ni Gio ang kanyang cellphone. Ayaw niyang maging malas ang araw na ito sa kanya dahil pumapangalawa na siya sa buong paaralan at pumapangatlo na ang 'bagong' bestfriend niya na si Dimitri. Okay naman dito si Dimitri, walang problema.

"Sino iyon 'tol?" Tanong ni Dimitri.

"Si Tatay. Inu-update ako sa buhay ni Angelo. The fuck about that." Sarkastikong mura ni Angelo sabay iing at ngisi ng pakutya.

"Mabuti naman at hindi ganyan si Daddy. I told him that I don't care, and he stopped. Last I heard about Angelo was when he was in sex scandal. Libog ng bakla, tangina."

"Let's not talk about him Dimitri... I mean, let's not give a shit about him. Pagtripan na lang natin siya. Naiinis ako eh."

"Sige. Mamaya, pagkatapos nito." Sagot ni Dimitri. Ngumisi ito sabay tawa.

Nasa ganoon silang pag-uusap nang dumating na si Angelo kasama si Riza. Napansin ng dalawa silang Angelo at Riza na kapapasok pa lamang.

Tinignan ni Riza si Dimitri at tinaasan ito ng kilay. Katabi naman ni Dimitri si Corina na pinupulot ang braso nito sa braso ni Dimitri. At nang makaupo na sa kabilang row, inismiran ni Riza ang mga tao sa kabilang row. Nilayo niya si Angelo dahil alam niyang pagtitripan na naman nila si Angelo. At pagod na siyang makitang nasasaktan si Angelo - lalong lalo na ngayong hindi na lumalaban si Angelo, hindi dahil desisyon niya, kundi dahil wala nang dapat ipaglaban pa si Angelo. Nababalot siya ng trauma at ayaw ni Riza na pagsamantalahan ang pagiging mahina ni Angelo.

Isa-isa nang kinuha ng mga nasali sa dean's list ang kanilang mga sertipiko. Masayang-masaya na tinitignan ni Riza ang mga matatalino sa paaralan nila na masaya sa kanilang award na natanggap. Ngunit si Angelo, walang emosyon sa mukha. Blangko ang mukha na nakatulala sa kawalan at para bang walang iniisip.

"Running for Summa Cum Laude... Dimitri Salviejo!" Sigaw ng emcee. Sabay na tumayo si Dimitri at Gio patungo sa stage. Naiwan si Gio sa gilid ng hagdanan at lumakad patungo sa entablado si Dimitri, kinuha ang sertipiko at ngumiti para sa picture. Malakas ang palakpak na natanggap ni Dimitri hanggang sa nakababa na siya ng entablado.

"Running for Summa Cum Laude... Gio Gabriel Santos!" Sigaw ng emcee at lumalakas ang palakpak ng mga tao, sumisigaw din ang mga fans ni Gio at nagtititiling parang mga kinatay na baboy. Napakalakas ng palakpak na natanggap niya at malakas ang hiyawan ng mga tao.

"Running for Summa Cum Laude and this semester's first on the list, Angelo Montemayor!" Sigaw ng emcee. Mahina ang palakpak at may iilan pang bumu-boo sa kanya. Dahil hindi na tumutugon si Angelo, at para na siyang robot, naglakas loob si Riza at hinila na lang siya ni Riza at sabay silang umakyat ng stage. Si Riza na rin ang humawak sa sertipiko ni Angelo. Malamig ang tugon ng mga tao, marahil siguro sa mga eskandalo at kahihiyan na kanyang natamasa. Noong magpapapicture na kasama ang presidente ng paaralan, inalalayan niya si Angelo sa paghawak ng sertipiko at siya pa ang nag-adjust ng katawan at ulo ni Angelo para tumingin si camera.

Habang nagpicture, walang emosyon si Angelo at para na talaga siyang robot. Si Riza na lang din ang tumanggap ng shake hands ng presidente ng paaralan at hinila na niya rin si Angelo pababa.

Nagmukhang baldadong bata si Angelo kasama ang maid niya.

Bumalik sila sa kanilang inuupuan at pinagtatawanan sila nila Dimitri at Gio. Ngunit hindi ito pinansin ni Riza at hinila na niya palabas si Angelo. Ayaw nang makita ni Riza ang pagmumukha nila ni Dimitri at ayaw na rin niyang makitang pagtripan si Angelo.

Nasa labas na sila ng auditorium at hinila niya sa gilid si Angelo upang kausapin. Napupuno na siya sa pagiging baldado ni Angelo. Sinampal niya si Angelo sa mukha - at hindi man lang tinignan ni Angelo si Riza, luha na naman ang lumabas sa kanyang mga mata. Parang hindi lang nasaktan si Angelo

Maya-maya humagulgol na si Riza.

"Angelo!! Sagutin mo nga ako, ano ba talaga ang problema mo?! Bakit ka ba nagpapagago sa sarili mo?! Naman oh, namatay na nanay mo, wala na ang kapatid mo, sunog na ang bahay mo at lahat lahat, di mo man lang maitayo ang sarili mo?! Tulungan mo naman ako Angelo please... parang awa mo na..." Tumatangis si Riza at parang malagutan na siya ng hininga.

Kalmadong tinignan ni Angelo sa mata si Riza, isang malungkot na tingin ng pagsuko. Hindi kumunot ang mukha ni Angelo at blangko ang mukha nito habang dumadaloy sa kanyang pisngi ang mga luha.

"Pabigat na ba ako sa iyo Riza? I'm sorry. Hindi ko sinasadya. Hindi ko na alam kung paano lumaban eh. Sanay na ako sa sakit at hapdi - nagugustuhan ko na ito. Wala nang saysay kung lalaban pa ako, para saan pa? Suko na ako. Pagod na pagod na ako Riza. Araw-araw puro sakit at hapdi na lang. Wala nang bago. Napapagod ka na ba Riza? Pasensiya ka na sa akin ha. Ako pa tuloy ang nakakapabigat sa damdamin mo. Okay ka lang ba? Huwag mo na akong isipin. Suko ka na sa akin oh. Nahihirapan ka na eh - at ayaw kong nahihirapan ka..." Malungkot na ngumiti si Angelo habang hinahaplos ang mukha ni Riza.

Naantig ang puso ni Riza sa narinig. Sa halip na kaawaan ni Angelo ang sarili - kay Riza pa siya naawa. Sa haba ng pagkakakilala niya kay Angelo, ganito ang pagkakakilala ni Riza kay Angelo - selfless, concerned, hindi pumapabigat sa iba, hindi nanggugulo, mabait. Hindi aakalain ni Riza na kahit mamatayan na siya ng nanay, mawalan ng kapatid, inaapi at lahat lahat - ang ibang tao pa rin ang iniisip niya. Hindi man lang niya naisip ang sarili niya sa ganitong panahon.

Tinignan ni Riza sa mata si Angelo habang humagulgol. Ang tanga mo Angelo!! Ang tali-talino mo pero masyadong mabait - kaya naabuso, nasasaktan. Dahil sa matinding awa na nararamdaman ni Riza, hindi niya napigilang yakapin ang kaibigan.

"I'm sorry Angelo. I'm sorry. Pero pwede ba next time, isipin mo naman ang sarili mo sa tamang panahon? Naaawa na ako sa'yo. Ang bait bait mo. Puro sakit na lang kusa mong tinatanggap dahil wala ka nang malalabasan." Umiiyak si Riza sa balikat ni Angelo. Hinahaplos ni Angelo ang balikat ni Riza.

Kumalas si Angelo sa pagyakap ni Riza.

"Wag ka nang umiyak Riza ha?" At ngumiti si Angelo - isang inosenteng ngiti. (Iyong parang kay budoy lang)

"Sabay na tayong kakain. Tanghali na rin. Dito ka lang ha? CR lang ako." Pinunasan ni Riza ang mukha at tumakbo patungo sa pinakamalapit na CR.

Nakatayo lang si Angelo at nakatulala. Dahan-dahan nang natutuyo ang kanyang mga luha. Nakatanaw na naman siya sa malayo.

Nananahimik lang siya habang hinihintay si Riza nang may tumulak mula sa kanyang likod at nasubsob siya sa putik. Nang lumingon si Angelo...

Si Corina.

Dahil gilid ng auditorium ang football field, nasa putikang bahagi nasubsob si Angelo, nadumihan ang kanyang puting t-shirt na suot kanina at ang kanyang maong pants na suot.

"Ano ba iyan Angelo.. Hanggang ngayon probinsyano ka pa rin manamit? Akala ko ba mukhang tao ka na? Hahahah" Tumawa si Corina. Inapakan niya si Angelo kaya mas lalo siyang nasubsob sa putikan. Dahan-dahang tumayo si Angelo at nanatiling nakatulala - parang hindi man lang nakita si Corina.

Walang nakakita sa kanila sa mga oras na iyon dahil una, may pasok. Pangalawa, may event sa auditorium. Pangatlo, sinusuwerte si Corina.

Si Corina, akala niya tutugon pa si Angelo sa kanya, ngunit tumayo lang si Angelo na parang walang nangyari. Gusto niyang magalit si Angelo, gusto niyang makunot ang mukha ni Angelo sa galit. Ngunit siya pa ang nagalit at nainis kay Angelo.

Nang makatayo na si Angelo, tinadyakan niya si Angelo at masubsob ang mukha nito sa putik. Tinapakan niya pa ang ulo ni Angelo upang mas madiin ito sa putikan. Tawa-tawa siya.

Ngunit tumayo pa rin si Angelo na parang walang nangyari kahit may dumi na siya sa mukha. Hindi na niya ginantihan si Corina pa at hindi rin ito lumayo kay Corina. Parang manyika lang siyang pinaglalaruan ni Corina.

Nagalit si Corina, nagalit siya kasi parang wala lang ang kanyang pambabastos kay Angelo. Kahit si Angelo hindi na nasasaktan sa pananakit - marami na siyang sakit at hapdi na natamasa para hindi niya makayanan ang simpleng apak at dumi. Kaya hindi na siya sumasagot - sobra-sobra na siyang natrauma, nawalan, nagahasa, nabastos, lahat-lahat, at pagod na siyang umiyak at masaktan kaya sa isip niya: huwag na lang at mas mabuting magsanayan na lang.

Hindi nasiyahan si Corina. Sinampal niya nang paulit-ulit si Angelo. Ngunit nagpaubaya si Angelo at parang hindi nasaktan sa paulit-ulit na sampal ni Angelo. Akala niya gaganti si Angelo, ngunit hindi man lang nagkaroon ng galit ang mukha ni Angelo at blangko pa rin ang kanyang mukha.

Nang mapagod sa kasasampal, hingal na hingal na si Corina. Hindi man lang tinignan ni Angelo si Corina. Nagsalita pa: "Tapos na?" Tuyong wika ni Angelo.

"ARGH!! Di pa tayo tapos!" Sigaw ni Corina at bumalik sa loob ng auditorium. Nanatiling nakatayo si Angelo at parang hindi lang nasampal at nasipa.

Nang makabalik si Riza, nagulat siya dahil marumi na si Angelo.

"Sinong may gawa nito?" Tanong ni Riza sabay uyog kay Angelo. Ngunit hindi nagsalita si Angelo.

"Sumagot ka Angelo, sinong may gawa nito? Sila Dimitri ba?" Follow-up ni Riza, ngunit hindi pa rin ito sumagot. Kumuha siya ng panyo at pinunasan ang dumi sa mukha ni Angelo.

Niyakap na lang ni Riza si Angelo nang mahigpit. Alam niyang hindi na nagpapadala si Angelo sa mundo, at mas pipiliin na lang nitong manahimik at maging blangko kaysa sa lumaban.

"Wag na Riza. Pagod na ako. Pagod ka na rin." Tumalikod ito at nagsimulang maglakad sa pathwalk patungo sa dorm.

"Hindi naman sa ganyan Angelo eh. Kaya nga tayo lalaban di ba? Kasi pagod na tayo?"

"Wag. Pagod na ako." Matipid na tugon ni Angelo. Sinusundan ni Riza si Angelo asa kanyang paglalakad.

Tahimik lang silang dalawa hanggang sa makaabot na sa room ni Angelo.

"Diyan ka. Bihis lang ako." Malamig na wika ni Angelo kay Riza na nasa labas ng kwarto niya.

Naaawa na talaga si Riza sa bestfriend niya. Siguro, wala nang dahilan para lumaban pa, para kanino pa? Nauunawaan kita Angelo, pero sana na lang please, respetuhin mo ang sarili mo bilang tao. Huwag kang magpadala sa kanila, ngunit wag mo rin silang hayaan. Kaibigan kita Angelo and I can't afford to let this happen to you. Umiiyak si Riza sa labas habang nahahabag kay Angelo. Matapos ang limang minuto ay nakalabas na si Angelo. Nakita niya ang luha ni Riza.

"Wag kang umiyak." Sabi ni Angelo sabay punas sa luha ni Riza.

Natouch si Riza. Kasi kahit may problema pa si Angelo, nagawa niya pa ring pagaanin ang loob ng kaibigan niya. Ang tatag mo Angelo. Ang tatag tatag mo. Yumakap siya kay Angelo ngunit hindi ito ginantihan ni Angelo.

"Tara na." Aya ni Riza sabay hila kay Angelo. Ngayon, mukhang yaya na si Riza kay Angelo.

-------------------------

"Hello Corina?"

"Yes. Anong sunod na plano natin? Nagawa mo ba iyong hakbang mo?"

"Siyempre darling. Pinatusta ko na ang nanay niya. Ang saya no?"

"Demonyo ka talaga! Hahahahaha. Uy, inapi ko siya kanina, pero hindi gumanti, hindi man lang nagalit! Nakakainis!"

"Subukan mo ulit. Ready na ako sa final step ko."

"Thanks! Aasahan ko iyan. Paano ba iyan? Parang matatapos tayo ng maaga."

"I know. Kailan na ba ang kasal ng nobyo mo?"

"Before we graduate. Ang saya ano? Pangarap ko lang siya tapos ngayon magiging asawa ko na."

"How about Gab?"

"I don't know. Nahuli niya kami ni Dimitri eh. Ayun galit."

"Good. Patikim ng pekpek mo mamaya ha."

"Last na to ha? Kasi patapos na naman ang plano natin."

"Sure darling. But can I ask something?"

"Sure?"

"Why do you hate Angelo so much? I remembered approaching you when you broke down in a bar. Asked you what's wrong, then you told me you never felt humiliated for such a long time. Is it really the reason for teamming up with me for this scheme?"

"Yes. My pride is important to me. That makes me who I am. He broke it. He told me straight to my face na malandi ako. Masakit kasi... hindi naman ako malandi."

"So killing him would make you happy?"

"Walang sukat sa paghihiganti. I'm going. Naiiyak ako."
Toooot toooot.

------------------------

Sa gabi, napag-isipan ni Angelo na uminom sa isang organization event. May free flowing drinks at overnight party. Kahit hindi siya marunong, susubukan niya. Kaya noong gabing matapos siyang ihatid ni Riza galing sa dinner nila, umalis na naman siya at pumunta sa pinakamalapit na dance bar sa kanilang paaralan, ang sponsor ng event.

Maingay. Maugong. Magulo. Malibog ang mga tao. Magkadikit ang katawan. Nakakahilo. Ganito niya mailalarawan ang bar. Nang makapasok na siya, nagulat siya sa kanyang namataan.

Nandoon si Dimitri at ang buong tropa niya sa Fine Arts Society na pinagtutulungan siyang pahiyain sa mga nakaraang taon. At dahil wala nang pakialam si Angelo, hindi niya ito pinansin. Sayaw lang siya ng sayaw, hinayaan niya lang ang sariling subukang "mag-enjoy" sa mga lifestyle na hindi niya nakasanayan para kahit minsan man lang ay makakalimot siya kung sino siya at ano ang mga nangyayari sa kanya. Mamaya na lang siya iinom dahil nag-eenjoy na siya. Alam niyang hindi niya ito gawain, pero what are the odds, ginawa na niya. Habang nagsasayaw siya may humila sa kanya patungo sa entablado.

Si Dimitri.

Hinila siya ni Dimitri. At maya-maya, pinunit ni Dimitri ang damit at hinila pababa ang shorts niya. Isa na naman ito sa mga pang-gogood time ni Dimitri sa kanya. Dahil wala na nga siyang pakialam at gusto na niyang mawala, hindi na siya lumaban, at nagpaubaya na lang siya. Nakaboxers lang siya at pinagtitinginan siya ng mga tao.

"Ang taba!"

"Baba ka jan!"

"Laki ng tiyan!"

"Daming peklat!"

Ito ang mga lait na naririnig niya sa mga tao. Tinignan niya si Dimitri at tawa-tawa ito sa gilid. Tila masaya sa pagpapahiya na ginagawa niya kay Angelo. Lumapit si Angelo kay Dimitri at bumulong: "Iyon na iyon" (with matching poker face at "can't-touch-me" aura.)

Ngunit nawala ang saya sa mukha ni Dimitri nang hindi tumugon si Angelo. Hindi umiyak si Angelo, hindi nagpakita ng hiya sa mukha, hindi nagpakita ng sakit, blangkong tingin lang. Matigas na ang puso ni Angelo. Iniwan niya ang kanyang mga punit na damit sa entablado at bumaba. Pinagtatawanan na si Angelo, ngunit hindi man lang nakitaan ng pagkahiya si Angelo. Blangko ang kanyang mukha. Poker face kumbaga.

Dali-daling hinabol ni Dimitri si Angelo na dahan-dahang naglalakad patungo sa labas. Kumuha siya ng bote ng red horse at pinukpok ito sa ulo ni Angelo. Nabasag at nagkalat ang bubog ngunit hindi man lang sumigaw sa sakit si Angelo kahit nagkasugat sugat na ang kanyang katawan sa bubog. Pinapha lamang niya ang mga bubog, tumalikod upang tingnan si Dimitri, ngumiting pakutya kay Dimitri at pinatuloy sa paglakad.

Hindi pa nakuntento, sinundan niya si Angelo patungo sa dorm room. At doon, binantaan na naman niya si Angelo kung hindi makikipagtalik si Angelo kay Dimitri, sasaktan niya ito.

Nagpaubaya na si Angelo. Ngunit habang nirerape siya ni Dimitri, wala siyang emosyon, walang libog, walang sakit, wala. Parang wala lang. Habang ginagahasa ni Dimitri si Angelo, nakatulala lang si Angelo. Di kagaya noon na umiiyak, o nasasarapan. Wala na. Parang tinanggal ni Angelo ang sarili sa totoong mundo - sa sakit, sa saya.

At hindi nasiyahan si Dimitri sa kanyang pinakita. Kumuha siya ng red horse sa ref nila, binuksan ito at pinasok ang bote sa puwet ni Angelo.

"Masakit ba?! Ha?! Bakla kang puta ka! Hahahahah! Gusto mo ng tamod di ba? Beer muna sa pwet mo!" Tawa-tawa si Dimitri habang kinakagat-kagat ang katawan nito.

Poker face pa rin si Angelo. Hindi nasiyahan si Dimitri at di kalaunan ay pinagrausan na niya na lang ito. Iniwan niya lang ito sa kama na nakatulala sa kawalan at tinapunan ng isang libo sa mukha.

"Binayaran na kita ha? Libog mong bakla ka! Pangit mo, parang patay eh!" Sinampal pa ni Dimitri si Angelo at lumakad na palabas ng kwarto.

Nakahiga si Angelo at nakatingin kisame. Ang sarap maging manhid. Walang sakit, walang pag-aalala sa sarili, walang awa sa sarili, basta lang nabubuhay ka. Sana naging manhid na lang ako noon pa.

Para saan pa naman at hindi ako magpapakamanhid. Kung gagraduate ako, aalis din si Riza sa buhay ko - magiging mapag-isa na ulit ako.

Manhid na ako, at magiging ganito ako kahit kailan. Kung aawayin ako, bahala na - hindi naman ako masasaktan pa o maaawa sa sarili dahil... manhid na ako.

---------------------------

Kinabukasan, may press con si Gio, at ito ang cover news ni Angelo para sa kanyang pagiging intern. Dahil sa SEAU lang naman gaganapin ang press con hindi na siya nahihirapan.

Pagkarating niya sa press con, nagsimula na pala ang press con. Tungkol ito sa bagong pelikula na si Gio ang bida at pumapatay daw di umano siya ng mga bakla.

Nagtake down ng notes si Angelo at patuloy sa pakikinig ng mga tanong nang may nagtanong at natigilan siya.

"Excuse me Gio!" Sabi ng isang reporter sabay angat ng kamay.

"Yes?" Sagot naman ni Gio sabay turo sa reporter.

"Umm, 3 years ago, may kinamumuhian kang bestfriend di ba? And you mention na bakla siya. Do you recognize him as you are doing the movie? Did he motivate you?"

Napatawa si Gio at nagsalita sabay tingin kay Angelo at tapon ng isang nakakainsultong ngiti.

"Yes, yes. I still hate him. And hindi mawawala ang galit ko sa kanya habang buhay."

"Mapapatawad mo ba siya?" Sigaw na tanong ni Angelo habang blangko ang expression sa mukha. Hindi niya rin alam kung bakit niya iyon natanong, for all he knows hindi na siya nagiging apektado. Maybe gusto niya lang malaman, but maybe nothing was personal and maybe tanggap na rin ni Angelo. Gusto niya lang talaga malaman.

"No, never. And I want him to burn in hell." Nagbabantang sagot ni Gio habang diretsong tinignan ng masama si Angelo.

Iniinis ni Gio si Angelo, ngunit wala man lang nagbago sa mukha ni Angelo. Nagtake down lang siya ng notes at nakapoker face pa rin. Alam ni Gio na may itatanong pa si Angelo, so itetake advantage na niya ang press con na iyon para ipahiya siya.

Sumaya siya nang nag-angat ng kamay si Angelo, babarahin niya ito at hindi niya ito tatawagin.

Marami na siyang tanong na nasagot pero hindi niya pa rin tinawag si Angelo. Nang nasagot na niya lahat maliban kay Angelo na patuloy pa rin sa pag-angat ng kamay, nagsalita na si Gio: "That would be all. Thanks."

At tumayo na si Gio at nag-usap sila ng manager niya, si Arlene.

Alam niyang nananadya si Gio, ngunit hindi na siya naapektuhan pa. Ang tanong niya kasi ay ang kukumpleto sa article na susulatin niya. Unti-unti nang numinipis ang tao sa auditorium at walang nagawa si Angelo kung hindi ang tumalikod na lang. Patuloy lang siya sa paglakad at hindi na nilingon si Gio pa.

Gagawan ko na lang ito ng paraan... Pero sigurado hindi ito magandang article. Bahala na.

Bumalik siya sa dorm ng tanghali upang magtipa na sa kanyang news story tungkol kay Gio. Matatapos na sana siyang magtype nang may kumatok sa pintuan niya.

Si Dimitri na naman. Magpaparaos na naman. Sige lang... Malapit na talaga. Ang pag-eencourage niya sa kanyang sarili.

Ngunit nagulat siya sa kanyang nakita, hindi si Dimitri, hindi si Gio, ang nasa tapat ng pintuan...

Si Gab.

Nag-iiiyak ito at namumugto ang mata.

"Pwede ba akong pumasok Angelo?" Tanong ni Gab habang humihikbi. Lumilindol ang kanyang balikat sa bawat hiningang malagutan sa kanya dahil sa matinding lungkot.

Hindi na sumagot si Angelo at iniwang nakabukas ang pintuan. Dumiretso siya sa mesa niya at patuloy sa pagtype.

Pumasok naman si Gab at sinarado ang pintuan. Agad itong nagtatatakbo kay Angelo at niyakap si Angelo.

Nagulat si Angelo.

"ANGELO!! HIWALAY NA KAMI NI CORINA!" At umiiyak si Gab sa balikat ni Angelo.

Hindi nagsalita si Angelo. Alam na niya kung bakit.

"NAKITA KO SILA SA KWARTO NI CORINA ISANG BESES, PERO PINATAWAD KO SIYA. INIISIP KO NA BAKA PAGKAKAMALI LANG IYON. PERO NANGYARI ULIT, NAGTATALIK! TAPOS... TAPOS... SI DIMITRI ANG KASAMA ULIT! BINUGBOG KO SIYA, NGUNIT PROUD NA PROUD PA ANG DALAWA SA GINAGAWA NILA!! AT NALAMAN KONG.. NALAMAN KONG... HINAYAAN LANG ITO NI GIO! FOR ALMOST FOUR YEARS KONG KAROOMMATE ANGELO, TINALIKURAN AKO! TANGINA TOL! ANG SAKIT!! TRINAYDOR AKO NG MGA INAKALA KONG KAIBIGAN!! PINATOS NILA ANG GIRLFRIEND NG BESTFRIEND NILA! PUTANG INA! SANA NANIWALA NA LANG AKO SA MGA CHISMIS!! ARGH!"

Hindi gumanti ng yakap si Angelo. Pinaiyak lang niya si Gab sa kanyang balikat.

"AT ALAM MO KUNG ANO?! BAGO MATATAPOS ANG SEM, IKAKASAL NA SILA!!"

Doon natigilan si Angelo. Napabuntong hininga siya at napaluha... Mahal ko pa ba si.. Dimitri? Bakit biglang sumakit ang damdamin ko? Bakit may kirot akong nararamdaman? Napaluha si Angelo. Gumanti na lang din siya ng yakap at hinaplos si Gab. Naawa siya kay Gab - isang mabuting tao na walang ibang kasalanan kung hindi ang magmahal lamang - na ngayo'y nagdurusa... kagaya niya mismo. Ngumiti siya at hinahaplos ang likod ni Gab.

"That's okay Gab. Learn to accept. It hurts, but that's acceptance. It always hurts. Truth hurts." Ang nasabi ni Angelo habang hinahagod ang likod ni Gab. Inaalo niya ito.

"Ito pala ang kasinungalingan na sinasabi nila na hindi man lang nila masabi sa akin. Naging biktima tayo Angelo. Ang sakit sakit! Matagal na pala sila... naloko tayo! Kaya pala parang may tinatago ang dalawa sa akin. Hindi man lang nila ako sinabihan - lalong lalo na si Dimitri. For 4 years... naging mabait ako sa kanya! Nalaman ko mismo kay Corina ang ginawa nila sa'yo. Ginapang ka. Sinaktan ka. Naaawa ako sa iyo Angelo. Pareho tayong nasaktan. Hindi ako nag-iisa." Umiiyak si Gab sa leeg ni Angelo habang hinahaplos ang ulo ni Angelo.

"Alam ko Gab. Masakit. Galing na ako diyan. Ano sa tingin mo ang nararamdaman ko noon? Been there, done that. And I'm here for you. Masakit ang mapag-isa. I'm here for you, because it's sad to dream of a false reality - alone." Kumalas si Angelo sa pagyakap kay Gab at pinunasan ang mga luha ni Gab. Natigilan si Gab sa paghagulgol at tinignan si Angelo.

Nagtitigan sila ni Gab ng ilang sandali at hinalikan ni Gab si Angelo sa noo. At niyakap si Angelo. Bakit ko ba ginawa iyon? Bakit ko hinalikan si Angelo sa noo? Bakit gumaan ang damdamin ko? Posible bang...? Tanong ni Gab sa sarili.

"Thank you Angelo. Ever since I saw you the first time, I know you'll be important to me." Kumalas silang dalawa at ngumiti si Angelo.

At sa buong maghapon, pinatatahan lang ni Angelo si Gab. Pinilit ni Gab na magkwento si Angelo sa mga pang-aapi ni Gio at Dimitri, sa mga pangyayari at kamalasan ni Angelo sa pamilya. Nagkwento si Angelo na parang hindi nasasaktan... not for long.

At di napigilan ni Angelo ang umiyak. "Sa atin lang ito Gab ha, kahit anong pilit kong pagpapakamanhid, kung naaalala ko ang mga pangyayari sa aking buhay, naiiyak ako dahil sa awa sa sarili. Kung sinasaktan ako, hindi ako makapanlaban dahil nasasarapan ako sa pakiramdam ng sinasaktan. Ang gulo no? Pero iyan talaga ang totoo eh." Tumulo ang luha ni Angelo at pinilit ngumiti.

"Kawawa ka naman pala Angelo. Ilang beses ka ba ginagapang ni Dimitri?"

"Ah iyon? Wala iyon. Patatawarin niya raw ako eh. Naguguluhan nga ako sa kanya kung minsan. Sabi niya sa akin nandidiri siya sa pakikipagtalik sa akin, pero ngayon ang rahas niyang makipagtalik at parang hindi ako tao. Minsan iniisip ko - puta ba ako? Siguro kailangan ko ng respeto sa sarili. Pero kung andiyan na siya, hindi ako makahindi. Gab, baliw na ata ako." Umiyak si Angelo sa unang pagkakataon simula nang mawala ang nanay niya.

Nilapit ni Gab ang sarili kay Angelo. Niyakap niya ito nang mahigpit at pinaiyak niya ito sa kanyang dibdib. "Alam mo Angelo, minsan kong inisip na ako ang pinakamalas na tao sa mundo. Ngunit nang nalaman ko sa kanila at kay Riza ang kwento mo... mali ako. Nagkita kami ni Riza kanina at akala ko ako ang pinakamalas. Nagkwento siya... Angelo, noon pa ako may respeto sa'yo at hinding-hindi ito mawawala. At nang makita ko ang katatagan mo, ewan Angelo. Parang gusto kong nasa tabi mo ako palagi. Gusto ko ako sa akin ka umiyak at gusto kong pasayahin ang nagdurugo mong damdamin."

"Salamat Gab. Ang sakit lang eh. Masakit. Pasensiya ka na kung naabala kita." Ngumiti si Angelo kay Gab at pinilit tumawa habang pinunasan ang mga luha.

"Ay hindi, ako pa ata ang nakaabala sa'yo Angelo eh. Salamat sa pakikinig sa akin ah. Salamat din sa pagtitiwala mo sa akin sa kuwento mo. Malapit na ang pasko. Ayos lang ba sa iyo?"

"Wala na akong kasama magcelebrate ng pasko at new year Gab. Wala na akong pamilya eh. Swerte mo may pamilya ka pa." Ngumiti si Angelo habang nagtatype.

"Gusto mo samahan na lang kita? Ilang linggo na rin iyong nawala ang nanay mo at ayaw kong mapag-isa ka." Inakbayan ni Gab si Angelo. Tinignan ni Angelo ang kamay ni Gab sa kanyang balikat at lumingon sa mukha ni Gab.

Magkatabi sila sa dining table ni Angelo.

Maya-maya ngumiti si Angelo. "Di naman talaga kailangan Gab eh. Paano ang pamilya mo?"

"Ah... actually hiwalay ang parents ko. I receive monthly stipend from them. Parehong big time ang dalawa kaya look up na lang ako sa kanila. Nagbibigay naman sila ng pera at mga regalo, pero may kundisyon iyon. Di ko sila guguluhin. Kaya every Christmas, New Year, birthday... ako lang mag-isa ang nagcecelebrate. Ganito na ang buhay ko since 4th year high school. I live alone. May kanya kanya na rin kasi silang pamilya eh. Kaya you can also be kind to let me celebrate Christmas with you?" Ngumiti si Gab. Blangko lang ang tingin ni Angelo at bumalik sa pagtype.

"Kawawa ka naman... Mas maswerte pa pala ako sa'yo... ng konti. O siya, sige na. Mamaya na tayo mag-usap diyan. Tatapusin ko muna ito."

Nang matapos na siya sa kanyang article at naka-e-mail na, nagsalita si Gab.

"A-Angelo... P-pwede ba ako matulog rito?? K-Kahit ngayong gabi lang? I don't think I can stay with them any longer." Nauutal na tanong ni Gab.

Tumango lang si Angelo, hindi ngumiti at hindi sumimangot. Dahil napagod na si Angelo sa katitipa ng thesis nila at ng project niya, sa article about sa presscon ni Gio at iilang paper, humiga siya. Maya-maya nakatulog na siya.

Nakatayo lang si Gab at tinitignan si Angelo na natutulog. Kawawa naman si Angelo. Nahubaran na at lahat pero ang ibang tao pa rin ang iniisip? Pero nakakapagtaka ang aking nararamdaman. Bakit parang madali lang akong nakamove on mula sa panloloko ni Corina simula nang makita ko si Angelo? Hindi na ako malungkot ngayon at parang... mas gusto kong alagaan si Angelo? Brotherly instinct ba ito? Sana. Sana. Ang hirap! Ang gulo ko!

Tinignan niya ang relos. Alas -siyete pa ng gabi ah? No dinner?

Binuksan ni Gab ang drawer ni Angelo at nakita niya ang iilang barya at isang bente pesos. May papel din na nakalakip kung saan tinatala ni Angelo lahat ng gastusin niya.

November 30, 2018

P 600 - bus fare back and forth

P 4, 300 - gamot ni nanay

Total expenses - P 4 900

Salary for November - P 5 000

Money left - P 100

Note: eat once a day. Twice = maximum.

Budget diet

P 5 - kanin

P 5 - gulay

Total meal budget - P 10

P 100 (good for 10 days)

Dec 1 - 3 - P 0 used. (Thanks to Riza)

Dec 4 (T) - P 10 used (lunch)

Dec 5 (W) - P 0 used (free meal at an event)

Dec 6 (Th) - P 10 used (dinner)

Dec 7 (F) - P 10 used (lunch)

Total - P 30

Dec 8 - P 10 used (lunch)

Dec 9 - P 10 used dinner

Dec 10 - 12 - P 0 used (org event)

Dec 13 - P 10 used (lunch)

Dec 14 - P 10 used (dinner)

Total - P 40

For week 3 (???)

Ewan tulungan mo ako Lord :(

Kaya pala nanghihina. Once a day lang kumakain itong si Angelo. Nagpapagipit para sa kanyang nanay... pero.. shit happens. Kawawa naman. Don't worry, andito na ako Angelo. At binalik ni Gab ang papel ng talaan ni Angelo sabay ngiti sa natutulog na si Angelo.

-----------------------

Naalimungawan si Angelo sa bango ng pagkain. Nang naamoy niya ito, gumising siya. Bumangon siya at naupo sa kama. Nakita niya si Gab sa kanyang tabi kanina pa siya tinitignan. Nakangising aso ito sabay akbay sa kanya.

Para silang mag-asawa sa kama.

"Tagal mong gumising ha. Alas-nuwebe na. Kain ka muna." Ngumiti si Gab kay Angelo at kinusot ni Angelo ang kanyang mga mata.

"A-ah? Oo eh. Magduduty pa ako mamaya sa housekeeping." Mahina at nahihiyang dahilan ni Angelo.

"Ano ba yan. Mahina ka na nga eh, kaya dapat kang kumain." Nahihiya si Angelo at hindi makatingin ng diretso kay Gab. Si Gab hila-hila si Angelo patayo. Nagpahila naman si Angelo at hindi makangiti.

"Wala kasi akong pera Gab e-"

"Ah!! Shhh. Upo ka na. Kain ka." Pinaupo ni Gab si Angelo sa upuan sa dining table sa kwarto nila at kinuhaan niya ng pagkain si Angelo sa isang paper plate. May lechon manok, beef ribs, wanton noodles, at lasagna na binili niya mula sa restaurant na malapit sa dorm.

Napatingin lang si Angelo kay Gab. Kumukuha ng pagkain si Gab para kay Angelo nang mapansin niyang nakatingin si Angelo sa kanya.

"O bakit?"

"Wala lang Gab. Parang... hulog ka lang ng langit." At napatears of joy si Angelo habang blangko pa rin ang mukha. Dahan-dahan nawawala ang poker face ni Angelo at gumuguhit sa kanyang mga labi ang isang ngiti.

Naantig naman ang puso ni Gab sa nakita. Natapos na siyang magkuha ng pagkain para kay Angelo. Ginulo niya ang buhok ni Angelo at umupo.

"Shut up and eat. Just let me take care of you." At nagtimpi ng ngiti si Gab. Tinignan lang siya ni Angelo habang sinsero ang ngiti.

Anong nakain nitong si Gab?

---------------------

Matapos nilang kumain, tinapon na ni Angelo ang mga basura at si Gab ang tiga punas ng mesa. Nang matapos sila, nagtoothbrush si Angelo at naghilamos si Gab. Pagkatapos, humiga na si Angelo. Kailangan niyang gumising ng madaling araw para makapagduty nang 4 hours.

Naiidlip na si Angelo nang naramdaman niyang tumabi si Gab sa kanya. Hindi na niya ito pinansin.

"Angelo, good night." Lumingon si Gab kay Angelo. Nakapikit na pala ito.

"Sige ikaw rin." Matipid na bati ni Angelo.

"Umm. A-Angelo? P-pwede ba kitang mayakap?" Tanong ni Gab. Napabuntong hininga na lang si Angelo at tumango.

"Noon mo pa naman ginagawa iyan eh." Pambara ni Angelo.

"Ang sarap mo pa ring kayakap Angelo." Nilapit ni Gab ang mukha niya sa mukha ni Angelo. Habang palapit nang palapit ang kanilang mga mukha - tinititigan ni Angelo ang mga mata ni Gab.

Lambing ni Gab ngayon ha. Bakla ba siya? Tanong niya sa sarili.

"Dami mong alam Gab." Pambara na naman ni Angelo habang nilayo ang mukha.

Tumalikod si Angelo mula kay Gab, hinarap siya ni Gab habang nakahiga at niyakap siya. Ganoon lang ang pwesto nila habang natutulog.

Kinabukasan, sabay silang kumain, at naging magroommates na rin sila. Gustong lumipat ni Gab ng kwarto dahil naiinis siya. At gabi-gabi siyang yumayakap kay Angelo. Ano namang masama kay Angelo? Makikituloy lang naman. Kaya... pumayag na rin.

"Alam mo Angelo, hangang-hanga ako sa'yo. Ang lakas mo palang tao." Sabi ni Gab sabay tapon ng inosenteng ngiti.

"Salamat. Ganoon naman talaga. Dapat matibay, kung hindi matutumba." Matipid na salita ni Angelo.

"Payakap nga!" Paglalambing ni Gab. Hindi na ito binibigyang kulay ni Angelo.

Sa pagiging matipid ni Angelo sa emosyon, kay Gab at Riza lang siya nakakapagsalita. Tipid nga lang. Sa iba, hindi na siya nagsasalita at hindi niya kinakausap ang ibang tao.

Lumipas ang pasko at bagong taon, sa dorm room nagcelebrate sina Angelo at Gab. Palaging nililibre ni Gab si Angelo at minsan hindi na nga tinatanggap ni Angelo dahil nahihiya siya. Nagiging mabuting kaibigan si Gab kay Angelo. Kahit hindi man masyadong maipakita ni Angelo, masayang-masaya siyang nakasama pa niya si Gab sa huling semester ng kolehiyo. 

Mabait nga pala si Gab. Mapag-alaga sa kaibigang nangangailangan. Kawawa naman siya naloko rin siya ni Corina. Matatag din siyang tao. At alam niya iyan. Ang bobo naman ni Corina para pakawalan si Gab.. Gwapo na, mabait pa! Kabaliktaran nilang... leche ano ba tong iniisip ko.

Pero in fairness sa kanya lang ako nakakatawa muli. Bait talaga ni Gab!

Nasa baba ng kama si Angelo nanonood ng TV nang humarang si Gab at nakangiting hayop.

"HAPPY NEW YEAR ANGELO!"

"Ano ka ba Gab kanina pa ako bati ng bati sa iyo eh. Tabi please?" Iniiwag ni Angelo ang binti ni Gab para makapanood ng TV.

Nagbago ang mukha ni Gab at parang isang batang nagpapacute na nagtatampu-tampuhan.

"Greet ka muna kasi sa akin eh!" Umupo si Gab sa gilid ni Angelo habang iilang pugada lang ang lapit ng kanilang mga mukha.

Dahil alam ni Angelo na nagpapapansin na naman si Gab sa kanya kagaya ng nakasanayan, nilingon niya ito at... naglapat ang kanilang mga labi.

Shit! Nahalikan ko si Gab! Sigaw ni Angelo sa kanyang isip. Dahil sa gulat, kaagad niya namang tinanggal ang kanyang mukha sa mukha ni Gab at pinunasan ang kanyang labi.

"I'm sorry, Gab. Di na sana kita nilingon pa." Nahihiyang excuse ni Angelo habang tumatayo at tinutumbok ang CR. Humarap siya sa salamin at naghilamos. Nang hinarap niya ulit ang salamin, nakita niya si Gab sa kanyang likuran. Nanlaki ang kanyang mata sa gulat at hindi siya makagalaw.

"What are you sorry for?" Tanong ni Gab habang nakatingin sa mga mata ni Angelo mula sa salamin.

"This is wrong Gab. You're straight, I'm not."

"Since when do you dictate whether a guy is straight or not?" Ngumiti si Gab habang pinatalikod si Angelo. Medyo nakalook up si Angelo dahil sa tangkad ni Gab. Nagtagpo ang kanilang mga tingin at naramdaman ni Angelo ang pagtigil ng tibok ng kanyang puso ng isang beses. (Alam na.)

"This is so wrong Gab." Umiling si Angelo at sa unang beses after a long time... kinilig siya. Isang pakiramdam na hindi niya naramdaman sa huling mga linggo.

"I know. And I like it." Pinulupot ni Gab ang kanyang kamay sa likod ni bewang ni Angelo at sinunggaban ng isang banayad na halik si Angelo.

Teka... baka pakulo lang ito? Baka kasabwat niya pa rin si Dimitri. Maging matalino Angelo. Huwag na magtiwala kung kani-kanino.

"Gab, if you just want to screw me, I don't care. You can lift my shirt up and pagrausan mo ako-"

"No sweetheart. I'm Gab. Not Dimitri, not Gio." At patuloy sa paghalik si Gab. Habang magkahalikan sila, hindi mapanatag si Gab.

Yes. I love Angelo. And yes, maybe I'm gay. But he makes me happy. I love taking care of him. Sumasaya ang puso ko sa tuwing inaalagaan ko siya o napapasaya ko siya...

But is this the right time? He just went a lot of painful thoughts. Baka isipin niya pa pinakikinabangan ko lang ang kahinaan niya. Handa na ba talaga akong magmahal ulit?

I love him, and that's final. But this time is wrong.

Kumalas si Angelo sa halik ni Gab at nagulat si Gab.

"We shouldn't really be doing this." Umiling si Angelo.

"Yeah.. I know. I'm sorry Angelo." At isang mainit na yakap ang ginawad ni Gab.

"Happy New Year Angelo." Kumalas si Gab at tumalikod. Humiga siya sa kama at nanood ng TV. Napako naman ang mga paa ni Angelo sa CR at nakatulala siya. Nagulat siya sa nangyari sa kanila ni Gab. Aaminin niya, kinilig siya. Pero tama ba ito? He just underwent a break up? Argh!

Umalis siya ng CR at nilapitan si Gab. Kaharap niya si Gab at nanginginig ang kanyang tuhod. Malakas rin ang kabog ng kanyang dibdib at nahihirapan siyang tingnan si Gab sa mata. "Gab. Can we pretend like it didn't... happen?"

Lumingon si Gab sa kanya at ngumiti. "Sure. I'm sorry." Bumalik si Gab sa panonood ng TV.

--------------------

Ganoon pa rin ang pangyayari sa buhay ni Angelo. Nagduduty sa madaling araw. Nag-aaral ng mabuti. Napapansin ng ibang tao na hindi na siya masyadong nakakasalamuha, palaging nagkukulong sa dorm room, pati si Riza ay hindi na niya masyadong kinakausap. Hindi na rin siya nagpapasama kay Riza baka mapagod lang si Riza. Alam niyang darating ang panahon at mapapagod si Riza, kaya ayaw niyang pagurin ang bestfriend niya.

Madalas pa rin siyang pagparausan ni Dimitri, tinatantsa ni Dimitri na wala si Gab sa kwarto para hindi makapagsalita si Angelo, ngunit ganoon pa rin si Angelo - blangko ang expression at hindi na nalilibugan o nasasaktan man lang. Hindi na ito sinasabi pa ni Angelo kay Gab o kay Riza - na patuloy siyang ginagapang. Para saan pa? Sandali lang naman ito eh.

Tuloy pa rin siya sa paglilinis ng kwarto. Nang malaman ng dorm manager ang pambubully nila ni Dimitri at Gio, nilipat ang assignment ni Angelo sa 6th floor. Ayaw niyang mapagtripan pa si Angelo at may sagabal pa sa pagtatrabaho ni Angelo.

Patuloy pa rin sa pag-aaral si Angelo. Hindi man lang bumaba ang mga score niya at mas lalo pa siyang ginaganahan sa paggawa ng thesis niya kasi inspired siya na matapos na ang sem - na makawala sa pang-aapi ni Dimitri at Gio. Ito ang naging inspirasyon niya.

Sinasalo at kinakausap pa rin siya ni Gab at Riza. Ang mga nagsisilbing kaibigan niya. Si Gab pa rin ang nagpapakain kay Angelo. Hindi naman makahindi si Angelo dahil magtatampo si Gab kay Angelo... at kung minsan, gusto na niyang makipag-usap kay Gab. Kaya napapakain ni Gab si Angelo. Nakakangiti na rin siya at nakakatawa kay Gab at Riza, pero sa iba.. medyo patay pa rin.

Nagtagumpay naman siya. Natapos na ang sem, nadefend niya ang thesis niya. Hindi nga lang niya alam kung magiging valedictorian pa ba siya, kasi parang maliit ang ibibigay ng intern evaluator niya dahil sa balita niyang ginawa tungkol sa presscon ni Gio. Nagkanda-leche leche kasi iyon dahil hindi siya sinagot man lang ni Gio. Ngunit okay lang, kahit mavaledictorian naman siya, wala naman siyang mapag-aalayan ng tagumpay. Kaya sabi niya sa sarili, bahala na. Malungkot siyang nag-apply for graduation for honors... wala naman kasing silbi kung wala ang pamilya.

Maliban dito, tumutulong siya sa mga outreach program. Masaya siyang tumulong ng ibang tao, dahil dito niya nachachanel na may pakinabang pa pala siya, at may dahilan pa siyang mabuhay - ang tumulong ng ibang tao. Kahit alam niyang wala na ang pamilya niya, at kahit alam niyang nag-iisa na siya. Maraming tao ang humanga kay Angelo dahil sa kanyang talino, at kabaitan. Nakikita kasi ng mga tao na kahit binubully na siya, tahimik pa rin ito at hindi nanlalaban. Ngunit kung minsan, napagkakamalan siyang suplado dahil sa kanyang mukha, hindi na kasi siya palangiti at hindi na rin siya nagsisimangot. Purong blangko lang talaga.

Isang gabi nang patapos na ang sem, Dalawang linggo na lang at gagraduate na sila. Sa nakaraang mga araw, panay sila sa pagpractice kaya naisipan na lang ni Angelo ang lumahok sa outreach program ng isang org. Nang pauwi na sila galing sa outreach program, naisipan ni Angelo na uminom, gusto niyang maramdaman ang pakiramdam ng nalalasing. Hindi kasi natuloy ang unang inom niya at gusto niyang maramdaman ang pakiramdam ng isang lasing. Kasi kahit pagbaliktarin man ang mundo... hindi pa rin siya nakakamove on sa lahat ng depresyon kahit pinipiit niyang sumayo. Nang nasa harap na siya ng isang bar, may isang lalaking pinagtutulungan. Inawat niya ang grupo ng mga kalalakihan at nagulat siya sa kanyang nakita.

"Angelo?" Tanong ni Dimitri.

Tinulak ni Dimitri si Angelo at akala ng mga lalaki ay kasama si Angelo. Kaya pinain niya si Angelo sa mga lalaki, at alam niya naman na hindi na marunong makipagbugbugan si Angelo. Ang nangyayari ngayon, si Angelo na ang pinagtutulungan ng mga lalake, nakawala na si Dimitri. Gusto niyang tulungan si Angelo, ngunit naalala niya ang galit na kanyang naramdaman para rito.

Nagsisigaw na ng tulong si Angelo. "Tulong! Wag na po! Dimitri!!" Sigaw na iyak ni Angelo habang binubugbog siya ng mga lalaki.

Ngunit lumakad papalayo si Dimitri. Naiiyak siya sa ideyang kahit hindi na marunong makipagbunuan si Angelo ay tinulungan niya pa rin siya ni Angelo. Ang nangyari, si Angelo ang nabugbog. Si Angelo ang nagulpi. Sa isip ni Dimitri, okay lang sana kung siya ang mananakit kay Angelo, alam niya namang siya lang ang dapat sisihin. Ngunit ang ginawa niya ngayon ay hinayaan niya lang ang taong hindi na marunong sa bugbugan sa grupo ng 8 hanggang sa maglulupasay na ito sa sakit ng katawan. Kaagad na sumakay si Dimitri sa kanyang sasakyan at pinaandar ito. Magkahalong galit at awa ang naramdaman niya para kay Angelo - pero iniwan niya pa rin ito.

Siguro... Ito ang gusto ni Dimitri... Na masaktan ako... Let it be... Sa isip ni Angelo habang tinatanggap bawat suntok at tadyak. Tumigil siya sa pagsisisigaw. Dahan-dahan na rin siyang hindi nasasaktan. Total patay naman ang damdamin niya. At muli, nabigo siyang uminom.

Nang awatin na ng mga tao ang paggugulpi sa kanya, masakit na masakit ang kanyang katawan. Ngunit hindi niya ininda ang sakit. Nang makatayo na siya, pinagmumura pa siya ng mga lalaki.

"PUTANG INA MO! BAKIT MO SIYA PINATAKAS?!" Sagot ng matangkad at matipunong lalaki.

"Pasensiya na po." Yumuko si Angelo.

"Alis ka gago! Putang ina mo!" Pinagtutulakan ng mga lalaki si Angelo na puno sa pasa at sakit sa katawan. Muli naawa na naman siya sa sarili. Naalala niya lahat ng sakit at hapdi habang naglalakad siya... Ngunit ngayon iba na. Nasasaktan siya sa tuwing naiiisip niya ang mga pangyayari sa buhay niya. Iyak siya ng iyak habang mabagal na naglakad. Mabigat ang kanyang mga yapak.

Nawala si Gio sa kanya.

Nagahasa siya sa Singapore.

Niloko siya ni Dimitri.

Sinasaktan siya ni Gio, Dimitri, at Corina.

Ginagahasa siya ni Gio at Dimitri.

Nawala si Angela, at malamang hindi na mahahanap pang muli.

Nabaril ang nanay niya.

Natanggal ang allowance niya na sana ay malaking tulong sa nanay niya.

Nasunog ang nanay niya

Lahat nangyari sa loob ng apat na taon. Ang bilis. Ang sakit. Siguro nga tama si Riza. Siguro dapat na akong lumaban at ipagtanggol ang sarili ko. Simula ngayon lalagyan ko na ng pride ang sarili ko. Hindi na ako magpapaapi. Hindi na ako magpapasakit. Hindi na ako masasaktan pang muli.

Kailangan ko ng Panginoon.

-------------------------

Nasa loob ng simbahan si Angelo. Umiiyak at nagdadasal.

"Panginoon ko, andito ako ngayon upang magpasalamat sa lahat ng binigay Mo sa akin. Sa lahat ng biyaya na pinaulan Mo sa akin, at sa lahat ng mga pagsubok na pinaramdam sa akin. Kahit papaano, naramdaman kong mahal Mo ako, at sasabihin kong hindi ako nagsisi sa mga pagkakamaling nangyari sa akin, nang nilayuan ako ni Gio, ni Dimitri, pagkawala ni Angela, pagkamatay ni inay. Lahat nang ito, nagpatatag sa akin. At sa dalawang linggo, gagraduate na ako sa kolehiyo. Tatanggapin ko nang buong puso ang karangalan na binigay Mo. Handa na ako sa buhay pagkatapos ng kolehiyo.

Ngunit Panginoon, isinusuko ko na ang sarili ko sa'yo. Ikaw na ang bahala sa akin, igigive up ko na ang mga pangarap ko at Ikaw na ang sasagot sa akin. Huwag Niyo po akong kalimutan biyayaan ng lakas ng loob. At nagpapasalamat po ako sa huling taon ko sa kolehiyo na nangyari lahat nang pagsubok sa buhay ko. Ito na ang pinakamatinding pagsubok na hinding-hindi ko ipagpapalit kahit kanino.

Alam ko pong kasama Niyo na ngayon ang kapatid ko at ang nanay ko, Kayo na po ang bahala sa kanila ha? Ibinibigay ko na sila sa Inyo, at sana naman ay alagaan Niyo sila nang mabuti. Alam ko pong may dahilan kung bakit Niyo pinahintulutan na mangyari ang lahat nang ito, at kung ano man po ang Inyong balak, malugod ko itong tatanggapin. Alam Niyo po, gustong maging artista ng kapatid kong babae? Sana naman hanggang diyan sa langit tuparin Niyo ang pangarap niya. Si nanay naman, simple lang. Kaya good health na lang ang hihingiin ko para sa kanya.

Ipinagdarasal ko po si Dimitri na sana, mapatawad na niya ako, at si Gio rin po. Kay Dimitri, ilang taon niya na po pala akong kinamumuhian samantalang si Gio naman, mahigit tatlong taon na. Sana po, tanggalin Ninyo ang galit sa kanilang mga puso at turuan Niyo silang mapatawad ako. Gabayan Niyo po sila palagi at huwag na huwag niyo silang iiwan.

Kay Corina naman po, sana iparamdam Niyo sa kanya na wala na akong galit sa kanya. Sana po ay tulungan Niyo siyang huwag maging maldita at umarte ng maayos para hindi siya makakakita ng kalaban.

At si Gab at Riza, salamat sa pagbibigay Niyo sa kanila sa akin. Isa po sila sa mga hinding-hindi ko makakalimutan.

Turuan Niyo akong lumaban at ipagtanggol ang sarili. Huwag Niyo po sana akong iwan at sana'y andiyan Kayo palagi sa akin.

Sa karangalan na matatanggap ko sa dalawang linggo, iaalay ko po ito sa Inyo.

Siguro po, hanggang dito lang muna ang dasal ko. Gabayan Niyo rin po ako. Mahal na mahal ko Kayo."

Tumayo na si Angelo at lumakad palabas. Nataranta siya sa pagring ng cellphone niya kaya tinanggap niya ang tawag agad agad.

"Hello?" Mahinang bati ni Angelo habang pinupunasan ang mga luha galing sa pag-iiyak sa kanyang dasal.

"Angelo. This is dean Jonah. Are you alright?"

"I'm trying ma'am."

"Where are you?"

"Nasa pier po, sa may simbahan, malapit sa school. Wala na pong tao sa mga oras na ito dito."

"Okay I'll call you again. Nag-aalala lang ako sa'yo. I haven't seen you this week. Pabalik-balik ako sa dorm mo and all I see is my old student."

"Bakit ma'am?"

"I'm just worried. Nag-aalala ako sa'yo baka magsuicide ka or what."

"OA mo naman ma'am. So ano na po?"

"I need to see you. I'll text you where we have to meet. Kung hindi ka dadating dito, ako ang maghahanap sa'yo diyan."

"Yes ma'am. In 30 minutes, I'll be there. Bye."

Pinatay ni Angelo ang cellphone at nakalabas ng simbahan. Dumiretso siya sa pier, sa bahaging walang tao at gusto niya lang makita ang pagsayaw ng mga alon.

Ang gago ko pala noon. Sana lumaban ako. Di naman pala nila ako aabusuhin ko di ko sila hahayaan. Ang tanga ko talaga. Sige lang. Patatawarin ko sila. Mabigat ang magtapos ng pag-aaral na may bigat sa puso.

Nagkakamali nga ang tao. Sige lang.

Tooot. Tooot.

"Hello?" Bati ni Angelo

"Angelo? Saan ka na?" Nag-aalalang tanong ni Gab.

"Gab? Bakit?"

"Tatlong araw ka nang di umuuwi! Saan ka ba natutulog? Pati ako natataranta kay Dean na palaging bumibista dito hinahanap ka. Napaparanoid ata eh. Mas lalo lang akong kinakabahan. Saan ka ba nakituloy kung hindi ka natutulog dito?" Diretsong tanong ni Gab. Halata sa kanyang tono ang galit at pag-aalala.

"Sa mga simbahan. Hayaan mo muna ako Gab. Gusto ko lang mag-muni muni. Don't expect me home until graduation."

"Pinag-aalala mo ako eh! Bakit ka ba nagkakaganyan?! Di mo ba alam kung saan ako nagkakandarapang hanapin ka?! Ha?! Tinanong ko si Dean Jonah, di raw kayo nagkita. Si Riza, hindi rin daw. Sa dorm manager, hindi ka rin daw nagduduty sa huling linggo. Ano bang nangyayari sa iyo ha?!" Galit na bulyaw ni Gab.

"Bakit ba Gab? Ano naman sa'yo?" Mahinang tanong ni Angelo.

"BOBO KA BA?! HINDI MO BA MAKUHA ANGELO NA NAMIMISS KITA?!" Sumigaw si Gab. Natulala naman si Angelo sa narinig at hindi niya alam kung anong isasagot. Kinilig siya sa pag-aalala ni Gab.

"B-Bakit?"

Hindi nagsalita kaagad si Gab. Ilang segundong katahimikan ang nagdaan at narinig ni Angelo na nagbuntong-hininga si Gab.

"Ang hirap umamin Angelo... Pero, for the past few months... I think.. I lov-" At natanggal ang cellphone ni Angelo mula sa kanyang tenga. Nakaharap siya sa dagat. Tumalikod siya at nakita niya ang taong hindi niya inaasahang makakausap niya...

Si Corina.

"Hello Angelo. Ang cheap naman ng phone mo. Wala man lang camera." Bati ni Corina sabay tapon sa cellphone ni Angelo sa dagat. Nanlaki ang mata ni Angelo at nagulat siya sa pagmamaldita nitong si Corina.

Nakangiting demonyo si Corina at tinupi ang mga braso.

"Bakit ka nandito?" Gulat na tanong ni Angelo.

"Let's say we have to talk about couple of things..."

----------------------------

Nakarating na sa bahay nila sa Maynila si Dimitri. Ikakasal na kasi siya bukas, at nahabag siya sa nakita kay Angelo kanina. Para siyang kinakain ng konsensiya niya habang naiisip ang mukha ni Angelo na humihingi ng tulong at binubugbog.

Hindi niya matanggal ang larawan ni Angelo na pinagbubugbog at naghihirap kanina sa bar.

Gusto niyang makita man lang ni Angelo ang pag-iisang dibdib nila ni Corina, ang babaeng minamahal niya simula noon.

Nang makapark na siya sa parking lot nila sa bahay sa Maynila, hindi niya lubos maisip kung bakit niya iyon ginawa kay Angelo, kung bakit niya iniwan ang tao na tumulong sa kanya. Nandidiri siya sa sarili, ngayon niya lang naramdaman na napakasama na pala niyang tao.

Sa huling pang-aapi niya kay Angelo, hindi man lang gumanti si Angelo, at kaninang tinutulugan siya, hindi man lang siya nakabigay ng tulong, dagdag pa ang purong api ang kaniyang binibigay kay Angelo.

Masama ba ang ginawa ako? Alam kong galit na galit ako sa kanya. Pero bakit mabigat ang damdamin ko? Bakit parang naaawa pa ako sa kanya nang pinain ko siya sa mga nambugbog sa akin? Sumusobra na ba ako?

Oo. Sumusobra na yata ako. Ginapang ko siya. Sinaktan ko siya. At sa lahat ng mga panahong inaapi ko siya, hindi siya nagreklamo at tinanggap niya lang lahat.

Lapastanganin ko ang pagkatao niya dahil lang sa nawalan ako ng respeto dahil lang sa isang sex video? Masaya na ba ako sa pinaggagagawa ko sa kanya?

Hindi pala ako masaya. Niloko ko si Angelo, ako sana iyong may kasalanan eh. Ano namang mapapala ko kung ipagpapatuloy ko pa ito? Bukas na kami ikakasal ni Corina. Nasa akin na ang dream girl ko. Bakit ko pa ba sasaktan ang isang taong nauto ko lang?

Alam ko anong gagawin ko. Magsosorry ako sa kanya at magpapasalamat sa walang humpay na kabaitan niya. Kahit sa masayang araw ko, mapasalamatan ko lang man siya.

Gusto niyang sa araw ng kasal niya sa huwes... na bukas na... si Angelo ang isa sa mga witness niya. Nagtext siya kay Angelo.

To: Angelo

Hi Angelo. Punta ka sa RTC bukas. Ikakasal na ako. Witness kita. Sorry.

Ngunit hindi pa rin sumasagot si Angelo. Alam niyang darating din si Angelo kasi ang alam niya ay handang makipagpatawaran si Angelo sa kaniya.

Siguro panahon na.

Dahil sa pagod at konsensiya. Nagsimula nang lumuha si Dimitri. Grabe ang bigat ng kanyang damdamin sa bawat baso ng alak na kanyang tinutungga habang iniisip niyabang bawat sapak, kasinungalingan, pagpapaasa, gapang, gahasa, sakal, insulto, sampal na ginawa niya kay Angelo.

Shit, I'm sorry Angelo. You are a good man. Nasaktan pa kita para makuha ko ang gusto ko. Sana kinuha ko na lang ang gusto ko sa sariling sikap, kahit mahirap hindi lang makasakit ng iba.

Panginoon, patawarin Niyo po ako. Sana mapatawad pa ako ng taong lubusan kong nasaktan. Sana nakinig na lang ako kay Riza. Sana nagpakatotoo na lang ako. Sana pinagsikapan ko na lang kahit mas mahihirapan ako.

Ang gago ko! Natatakot lang po naman ako na baka hindi ko makuha ang babaeng gusto ko...

Nakatulog si Dimitri dahil sa lungkot at iyak.

"Tay... sino po ba siya?" Tanong ko habang pinipisil ang pisngi ng batang nasa duyan.

"Siya si Angelo, anak."

"Nasaan po ang nanay niya?"

"Nasa loob ng kwarto anak. Andoon." Sabay turo ni papa sa isang kwarto malapit sa duyan.

"Labas ako anak ha. Magsisigarilyo lang ako."

Tumingin lang ako kay papa at tumango. Lumabas si papa at nagsindi ng sigarilyo.

Dahil nakakainip ang paghihintay, nilibot ko ang tingin ko sa bahay nila "Angelo". Gawa ito sa kahoy, typical nipa hut. Nang tinignan ko ang tabing dagat, malinaw, maganda, payapa. Kahit maliit lang ang bahay nila "Angelo", maganda ang dagat. Taliwas ito sa amin sa Maynila. Maganda ang bahay namin, malawak, malaki. Sa kanila, maliit, magulo, masikip. Pero talo kami, may dagat sila eh. Kami, paglabas pa lang, busina at sasakyan kaagad ang makikita.

"Ano ba iyang ginagawa mo? Bakit mo kinakalantari ang asawa ni kumpare? Paano kung malaman niya ito?!" Sigaw ng babae mula sa kwarto na tinuro ni papa.

"Sorry Martil." Sumilip ako sa pintuan at nakita ko ang isang babaeng nag-iiyak.

"Paano mo to nagawa sa akin!!" Sigaw ng babae habang hinahampas-hampas ang lalake sa dibdib.

Dahil sa gulat at takot, tumakbo ako papunta kay papa sa labas ng bahay nila "Angelo".

"Pa! Papa! Nagsisigawan po ang babae at lalake sa loob." Hinila ko ang polo ni Papa para mapansin niya ako. Yumuko si papa at tinapon ang sigarilyo sa buhangin. Ngumiti siya at kinarga ako.

"Talaga? Huwag ka makinig ha? Baka usapang matanda iyon? Halika pasok tayo para makapagpaalam na tayo."

Karga karga ako ni papa habang papasok kami ulit sa bahay nila. Nang pumasok kami sa bahay, lumabas sa kwarto ang lalaki, malamang tatay ni Angelo. Nag-iiyak ito at pinupunasan ang luha.

"Pare! Alis na kami ni Dimitri ha?" Ngumiti si papa sa lalaki at nagpaalam na.

"Ah. Upo muna kayo pare. Lalabas lang iyon maya-maya si misis." Sabi ng lalaki nang hindi man lang makatingin sa mata ni papa.

Umupo na lang muna kami ni papa sa kawayan na upuan nila. "Hintay lang tayo Dimitri sa nanay ni Angelo ha? Lalabas na iyon mamaya." Ngumiti ako bilang pagsang-ayon kay papa.

Ang lalaki ay nakaupo sa kainan nila at patuloy sa pag-iyak.

Maya-maya ay may babaeng pumasok sa bahay nila at kaagad na nilapitan ang papa ni Angelo.

"Kamusta ka na? Dinalhan kita ng pagkain honey" sabi ng babae sa papa ni Angelo. Naging balisa ang lalaki at parang gustong iwasan ang babae. Nang tumalikod ang babae, nagulat kami ni papa.

"Mama!" Sigaw ko habang tumatakbo ako palapit kay mama.

"Anak?" Gulat na mukha ni mama. Niyakap ko siya sa tuhod ngunit diretso ang tingin ni mama kay papa. Kaagad na tumayo si papa at gulat din ang mukha.

" Anong 'Honey?'" Pag-ulit ni papa.

Nakagising si Dimitri sa kama.

Excited na ako... Pero si Angelo. :(

At anong klaseng panaginip ba iyon? Nakaraan? Angelo? Matagal na ba kaming magkakilala? At papaano?

Akala niya ay nasa bahay na ang kanyang ama, ngunit wala pa pala ito. Hindi pa nakauwi.

---------------------

"Teka.. so kayo ang nagpagahasa sa akin sa Singapore? Kayo ang kumidnap kay Angela, bumaril sa nanay ko, at nagsunog sa bahay niya?"

"Yes bakla. Dagdag pa diyan ang pagpapaasa ko sa'yo kay Dimitri, pagtanggap ng allowance mo, at pag-upload ng sex video mo. Plano namin ang mga iyon." Tumawa si Corina.

Tumalikod si Angelo kay Corina at hinarap ang mga alon sa pier. "Pero... bakit Corina? Anong kasalanan ko sa iyo? Bakit niyo ako pinagtutulungan at bakit kailangan pa madamay ng pamilya ko?" Naluluha na si Angelo.

Lumapit si Corina kay Angelo at sinampal siya sa mukha. "Alam mo kung bakit Angelo? Kasi, tinawag mo akong malandi! Hindi ako malandi! Isang tao lang ang pinapangarap ko noon hanggang ngayon.. si Dimitri. I worked hard to be with him, at tatawagin mo lang akong malandi?!"

Humingang malalim si Angelo bago nagsalita.

"I'm sorry kung tinawag kitang malandi Corina. Hindi ko sinasadya. Pero hindi tama ang ginagawa mo! Kung gusto mo si Dimitri, fine! Kailangan mo pa ba talaga aking gamitin? Si Gab din? Bakit?" Mahinang tanong ni Angelo. Sa ngayon ayaw niya munang makipag-away.

"I was thinking that if I would be in the sorority, he will see me. And I wanted another family. Magulo ang bahay namin Angelo, gusto ko lang ng belongingness. Tapos tatawagin mo akong malandi? I only used you!" Sabay sampal na naman sa mukha ni Angelo. Galit na galit ang mukha ni Corina.

"Kahit tawagin pa kitang malandi Corina is it worth it? Masaya ka na ba na napaghigantihan mo ako? Masaya ka na ba na nayurakan mo ang pagkatao ko? At kung nagagalit ka na tinawag kitang malandi, Corina payback lang iyon. Ginamit mo ako! Kulang pa nga iyon eh - nilait mo ang nanay ko, nilait mo ang katauhan ko. Kung iyan lang naman Corina, mapag-uusapan natin iyan! Why include my family? Ang babaw! Kinuha niyo ang nanay ko! Ang reputasyon ko! Ang pamilya ko! At sino ba iyang kasama mo?"

Hindi nakasagot si Corina at nakatingin lang siya kay Angelo.

"No Angelo. I decided to include your family. And that would be me." Wika ng isang tao mula sa malayong gilid nilang Corina.

At hindi makapaniwala si Angelo sa nakita. Sa lahat nang taong alam niyang may galit sa kaniya - ang taong ito ang pinakahuling pagduduhan niya.

Parang matakasan ng dugo si Angelo sa kaiisip bawat yapak na ginagawa ng taong ito na papalapit sa kanila. Napanganga siya at hindi siya maisip kung bakit.

"Tito Jun?" Naguguluhang tanong ni Angelo habang umiiyak - ito na ang pinakagrabeng rebelasyon sa buhay niya.

"Yes. It's me. Ako ang nagpagahasa sa iyo sa Singapore. Ako ang nagpakidnap sa kapatid mo at nagbenta sa kanya sa sindikatong kumukuha ng laman ng tao. Ako ang nagpabaril sa nanay mo sa lalamunan para magkandarapa ka sa hirap. At ako din ang nagpasunog sa kanya." Iyak ng iyak si Angelo.

Ang bait bait ni Tito Jun sa akin. Ang galang galang niya sa akin. Pero siya ang nagbibigay trahedya sa akin? Bakit?

"Pero hindi ko po maunawaan? Bakit? Kayo po ang nagpapahanap kay Angela. Kayo po ang nagpagamot kay nanay. Bakit naman po kayo gagawa ng ikagagasta ng pera? Para saan pa?"

"Dahil gusto kong malasap mo ang sakit ng pagkawala ng mahal sa buhay, Angelo." Nanlilisik ang mata ni Tito Jun habang tinititigan si Angelo. Natatakot si Angelo na maunawaan ang katotohanan.

"Bakit po? Ano po bang ginawa ko sa inyo? Wala akong inagaw sa inyo!" Nagwawala na si Angelo at ngayo'y kaharap na niya ang mga salarin ng pagkawala ng kanyang pamilya. Ang salarin sa pagpatay ng kanyang mga mahal sa buhay at ang pagsira ng kanyang buhay.

Tumawa si Tito Jun at hinarap si Angelo.

"Bakit? Sino ba ang may sabing ikaw ang may ginawa sa akin?"

"Huh?"

"Ano bang sinabi ng nanay mo tungkol sa pag-alis ng tatay mo?"

"Iniwan niya po kami habang sinusunog niya ang kubo namin sa tabing dagat. Hindi niya nakayanan ang hirap ng buhay sa tabing dagat." Habang tinitignan ni Angelo si Tito Jun na puno ng galit at pagkalito. Naisip niya si Aling Martil at Angela at masama ang tingin niya kay Tito Jun.

At mas lumutong ang tawa ni Tito Jun.

"Iyang nanay mo talaga oh, hanggang ngayon, sinungaling pa rin. Bakit hindi niya masabi sa iyo na isang baboy ang papa mo? Pinagtatakpan niya pa ang papa mo sa'yo?! Tangina! Let me tell you a story.

Taong 2000, iilang buwan pa lang ang edad mo noon, lumipat kami ng pamilya ko sa tabingdagat sa probinsya. Magkapitbahay tayo. Payapa kaming nakatira doon, hanggang sa nilandi ng tatay mo ang asawa ko - mama ni Dimitri. Nabisto namin siya habang naghihintay kami sa bahay niyo.

Kinausap ko ang nanay ni Dimitri. Ngunit ayaw eh. Ewan kung anong lason ang pinainom ng tatay mo sa asawa ko. Ginulpi ko ang tatay mo, pero handang ipagpalit ng nanay ni Dimitri ang pagsasama namin para sa tatay mong tagadagat!

Kinausap ko ang nanay mo, pero parang engot si Martil. Wala man lang ginawa para ipaghiwalay sila. Nagkaiyakan, sigawan, rebelasyon. Kailangan kong alisin si Dimitri at baka marinig niya pa ang pagkaimoral ng nanay niya at ng tatay mo.

Tinangay ko ang nanay ni Dimitri. Sa bahay kami nag-usap. Iyang tatay mo parang tuod, hindi makapagsalita. Iyang gagang nanay mo? Tanga! Hinayaan niya! Hinayaan niya ang kababuyan ng dalawa! Galit na galit ako sa nanay mo at sa tatay mo. Mga bobo! Kung hindi lang lumandi iyang tatay mo, at naging mabait ang nanay mo, hindi sana nawala ang asawa ko sa akin. May nanay sana si Dimitri!

Pagsapit ng gabi, kinapa ko kung nasa tabi ko pa sa kama ang asawa ko - ngunit wala na. Nang sinundan ko, nahuli ko silang sumakay ng motorsiklo papaalis sa tabing dagat. Hindi ko na nahabol. Flat ang gulong ng sasakyan ko, tinusok ng papa mo.

Galit na galit ako Angelo! Dahil sa katangahan ng nanay mo, nawala lahat. Nadamay pa ako sa katangahan ng nanay mo! Kaya sinipsip ko ang gasolina sa sasakyan ko at binuhos sa paligid ng bahay niyo. At sinunog ko. Gusto kong matusta kayo ng nanay niyo."

Nagulat si Angelo sa mga rebelasyon. Hindi niya maipaliwanag ang mararamdaman sa ibinunyag ni Jun. Luha luha siya nang marinig ang mga ito.

"At kayo po ba ang nagpakalat ng balita na si tatay ang nagsunog ng bahay namin?"

"Oo. Gusto kong madumihan ang pangalan ng tatay mo. Pero alam mo kung ano? Hindi na pala importante iyon. Nahulog sa pampang ang motor na sinakyan nila. Okay lang sana kung iyong gagong tatay mo lang ang namatay - kaso pati asawa ko. Ang ikalawa at huling babaeng minahal ko, patay na."

"Bakit ako ang pinagbubuntungan mo ng galit Tito? Ano naman ang kasalanan ko doon?! Ang tagal-tagal na nun!!" Iyak ng iyak na si Angelo at puno na ng galit ang kanyang puso sa mga oras na iyon.

"Dahil dawit ka Angelo. Ikaw ang imahe ng tatay mo. Anak ka ni Martil di ba? Sa tuwing nakikita ko ang mukha mo, hindi ko maiwawaglit sa isip ang kagaguhan ng tatay mo, inagaw na niya nga ang asawa ko, pinatay niya pa. At may marka pa sa puso Angelo. Kahit matagal pa iyon, walang sorry akong natanggap. Kaya naisip ko na maghihiganti ako sa oras na makita ko ang pamilya mo. Ikaw ang patitikman ko ng sakit ng pagkawala. Presko pa ang sakit Angelo. Walang matagal, walang bago - lalo na't hindi pa humihilom ang sugat."

"Paano mo napaniwala si nanay? Malamang alam niyang may pinaplano ka sa kanya, paano?"

Tumawa si Tito Jun.

"Sabi ko naman sa iyo Angelo di ba, tanga ang nanay mo? Nang makita ko ang pangalan mo sa makakatanggap ng libreng scholarship sa SEAU kung saan ako nagpapart-time, ako ang nagpresinta sa'yo at sa nanay mo para di siya matakot sa akin. Para di siya magduda. Bumango pa ang pangalan ko sa inyo. Kinausap ko siya, sabi ko magkalimutan na blah blah blah. Puta, nagdrama pa ako! Kailangan ko maging mabait para paniwalaan niyo ako! Kaya pinahanap ko ang kapatid mo. Pinagamot ko ang nanay mo - para hindi ka magduda. Inaalo pa kita sa inyong "break up" ni Dimitri para hindi mo ako mapag-isipan ng masama. Dahil magandang lahi kami ni Dimitri - naloko ka kasi pareho kayo ng nanay mo - masyadong mabait, tanga.

Nahanap ko si Corina. Sinaktan mo siya dahil sa "malandi" issue ninyo. Pinagplanuhan namin ito. Si Corina ang magpapasakit sa'yo, ako ang magpapabaliw sa'yo. Tiniming ko sa pagpapasakit ni Corina sa katauhan mo. Naniwala ka naman sa drama ni Dimitri. Sabi ko 'sa huling taon ng college mo kakabugin kita. Para mabaliw ka.' Ayun, pinagahasa muna kita sa Singapore. Para mas legitimate ang paghiwalay ni Dimitri sa'yo. Para mas sisihin mo ang sarili mo sakaling maghiwalay kayo ni Dimitri. Nasaktan ka sa ginawang kalokohan ni Dimitri, tinangay ko ang kapatid mo. Naging mabait pa ako sa nanay mo, pero ang di nya alam, ako mismo ang nagpakuha sa ampon niya. Nang patuloy kang sinasaktan ni Gio at Dimitri, pinabaril ko ang nanay mo sa leeg para sureball hindi makapagsalita - SUCCESS! Alam mo kung bakit? Nagdududa na siya sa akin eh. Ewan ko lang kung nasabi niya ba sa'yo. Malamang hindi, gaga iyon eh."

Tuloy sa pagluha si Angelo habang hinawakan ang locket niya. Palagi niya iyong suot para maalala niya ang nanay niya. Sa panahon ding iyon pinagbawalan siya ng nanay niya na "mag-ingat" siya at "lumayo" siya.

Kaya pala... dahil nasa tabi lang namin ang salarin. Argh! Shit! Nababaliw na ako! Gusto ko nang mamatay! Sigaw ni Angelo sa isip.

"Kaya ayun. Naghirap ka Angelo. Pinareport ko kay Corina ang sex video mo. Alam ko naman na tatanggalan ka allowance eh, at ikaw pa grabe ka kung magmahal. Nagpakaloko ka nga kay Dimitri, sa nanay mo pa kaya? Alam kong maghihirap ka. Ayun, naghirap ka nga. At gusto ko sana pagdating mo mula sa Maynila, sunog na ang nanay mo. Pero leche! Napaaga ang uwi mo! Pero ayos lang mas masakit naman di ba? Sinisisi mo pa ang sarili mo, nakakatawa kang tingnan kapag nababaliw ka na." Hindi matanggap ni Angelo kung bakit hindi niya man lang napaghihinalaan si Tito Jun.

"Pero bakit ako?! Grabe Tito, sinungaling ka! Mapagpanggap!" Sigaw ni Angelo.

"Oh! Easy, boy! Bingi ka ata eh. Sabi ko ikaw, kasi imahe ka ng nanay at tatay mo. Anak ka nila kaya ikaw ang sasaktan ko! Ubusan na ito ng lahi! Kasalanan ng mga magulang mo, kasalanan mo. Pero don't worry. This will be over soon. I know, nababaliw ka na ngayon. And... to help you out..."

Lumapit si Tito Jun kay Angelo at naglabas ng swiss knife. Hindi na natakot si Angelo at purong galit na ang nasa kanyang puso. Hindi na siya takot na ilabas ang gait sa kanyang puso.

"At ano Jun? Papatayin mo rin ako kagaya ng nanay at kapatid ko? Sasaksakin mo na ako? Akala mo hihingi pa ako ng dispensa sa iyo? Ang tagal na noon! Ang tagal tagal na talaga! Sa tingin mo matatakot pa akong patayin ako? Hindi na ako takot mamatay, wala na rin akong ikabubuhay eh. At kahit mabuhay man ako, sigurado akong hindi niyo ako tatantanan. Pareho kayo ng anak mo, manloloko! Handa kayong pumatay at manakit ng tao para makuha ninyo ang gusto niyo! Patayin niyo na ako! Sige na!" Iyak ng iyak si Angelo dahil sa galit. Nawala ang bait at ipinagdasal niya kanina sa Panginoon nang malaman niya lahat.

Ang nasa puso niya ngayon, poot at galit. Nakalimutan na niya ang bait at aruga para sa iba. Mas nangibabaw ang paghahanap niya ng ganti para sa kanyang pamilya.

Hindi na ito pinatulan ni Jun at sinaksak niya si Angelo sa likod nang dalawang beses. Lumapit na rin si Corina kay Angelo. Naramdaman ni Angelo bawat saksak sa kanyang likod. Sunod na naramdaman ni Angelo ay ang paghampas niya sa tubig.

Gusto niyang iligtas ang sarili pero pagod na pagod na siyang lumaban pa. Marunong naman siyang lumangoy pero mas pipiliin niya pa ang mamatay. Hindi siya gumalaw habang dahan-dahan siyang lumulubog at nawawalan ng hangin.

At ngayon nakuha ko na. Ang bruha si Tito Jun. Nag-aalala ako sa sarili ko mula sa bruha - pero sa lahat ng pangyayari na sa gilid ko lang pala siya. Sa lahat ng problema ko, pinaniwala niya ako. Ang tanga ko. Masusunog din siya sa impyerno!

Ang mandirigma ko... malamang si Riza... Sa lahat ng sakit at saya ko, andiyan siya para saluhan ako at tulungan akong lumaban. Ilang ulit niya akong kinumbising lumaban, pero hindi ko man lang ginawa ito para sa kanya.

Ang nagmamahal... si Gab? Kung di man romantic love ang pinapakita niya, pero alam kong mahal niya ako bilang isang kaibigan, tropa. Sana humaba pa ang panahon para makasama ko ang taong nagmamahal sa akin, at masabi ko na naaappreciate ko ang mga pinaggagagawa niyang mabuti sa akin. Sorry Gab, sana magkikita pa tayo. Sa'yo ko lang nararamdaman kalinga sa pagkahaba-haba na panahon.

Pero ang manloloko? Sino? Hindi ito si Dimitri dahil wala siya ngayong pinatay na ako ng bruha. Hindi rin ito si Corina dahil matagal na iyong panloloko niya sa akin. At hindi nakakamatay ang panloloko niya.

Sino?

Hindi kaya... ako... ang manloloko? Baldado ba ako? Hindi. Bobo ba ako? Hindi. Niloloko ko ang sarili ko. Niloloko ko ang sarili ko!! Bakit ba ako nagpakatanga? Bakit ba ako nagpakabulag sa mga panloloko nila sa akin? Bakit ko ba sila hinayaan? Bakit?! Sana maibabalik ko ang panahon. Sana naipaghiganti ko sila, sa mga panloloko nila. Sana naipaglaban ko ang sarili ko. Sana naprotektahan ko ang nanay at si Angela. Sana mahaba pa ang buhay ko. Sana maipaghiganti ko ang pamilya ko. Sana... lumaban ako bago ako tuluyang sumuko at nagpadala sa lungkot at depresyon.

Pinagsamantalahan ni Jun ang kabaitan at kahinaan ko! Pinaniwala ko ang sarili ko na hindi ako lumalaban! Argh! BOBO! ANG BOBO KO!

Leche. Noon ang lakas-lakas kong magmura. Ngayon, hindi ko man lang masagot nang maayos si Tit- hindi, si Jun. Noon, ang lakas-lakas kong makipagsuntukan, ngayon hindi ko na alam kung paanong sumuntok. Niloko ko ang sarili ko. Pinaniwala ko ang sarili ko na mahina ako at gago ako. At eto... nagbunga lahat ng pagsisinungaling ko sa sarili.

Pinaniwala ko ang sarili ko na mapapatawad pa ako ni Dimitri. Na magkakaibigan pa kami ni Gio.

Sa madaling salita, nagpadala ako sa mga patibong ni Jun. Pinain ko ang sarili ko sa kanyang mga kasakiman.

Pero kasalanan ba ang maging mabait? Hindi. Kasalanan ba ang hindi maipagtanggol ang sarili? Oo. Naging masyado akong mabait. Hinayaan ko lang silang abusuhin ako. Hinayaan ko lang silang gapangin ako at saktan ako. Nakalimutan ko na sa paglubog ng araw – tao ako at hindi ako bagay. May damdamin ako. Hindi ako isang laruan kung kailan lang nila gustong paglaruan.

Ayaw ko naman kasi makasakit ng tao eh. Kahit brusko ako noon, sinikap ko maging mahinahon at presko. Ayaw kong pagkamalan ako ng tao na eskandaloso at basagulero.

Pero siguro mali ang desisyon kong hayaan lang sila.

Kung ginamit ko lang ang utak ko. Hindi sana ito magkakaganito. Ngayon ko lang naunawaan ang halaga ng ipaglaban ang sarili. Dahil kung katauhan na ng tao ang pag-uusapan, walang masama at walang tama, ang mahalaga huwag mong hayaang diktahan ka ng iba.

Pero huli na ang lahat. Ginago ko na ang sarili ko. Niloko ko na ang sarili ko.

Sa muling pagkikita. Paalam.

Nagdilim ang kanyang paningin. Tuluyan na siyang sumuko.

---------------------

Kanina pa naghihintay si Dimitri sa bahay nang bumukas ang pintuan - si Tito Jun, may dalang shopping bags. Pinag-shopping niya pala ng tuxedo ang anak niya.

"Dad! Tagal niyo naman makauwi. Kanina ko pa kayo inaantay eh. Gusto kong gawing witness si Angelo bukas." Natigilan si Jun at hindi makatingin ng diretso kay Angelo.

"A-Ah.. Okay iyan." Tipid na sagot ng ama habang nililigpit niya ang mga gamit.

Natigilan si Dimitri nang makita niya ang kamay ni Jun na may natuyong dugo. Tinignan niya sa mata si Jun.

"Dad, why do you have blood on your hand?"

"Nothing. I-I just went for a-a chop of meat."

Nakatulala si Dimitri sa kanyang papa, nagtataka.

"Dad, you didn't buy meat."

"I didn't. Maraming dugo eh."

"Ok dad. You say so. Vegetarian naman ako this week eh kasi malapit na ang graduation. Nga pala. Kamusta na po pala si Angelo? Tagal ko nang di nakakarinig sa kanya ha. Di ba sabi mo sinasamahan mo siya at binibisita mo siya kapag nasa probinsya siya?" Tanong ni Dimitri.

"Eh-Ah.. Pucha Dimitri can't you just be ready for tomorrow?! Abay ewan sa'yo. Sino ba ang palaging nagkikita? Kami?! Ikaw nga diyan ang nanakit sa kanya, sa tingin mo kamusta siya?" Pambara ng ama niya habang bumalik sa pagliligpit ng gamit.

Si Dimitri - Hindi na niya ito pinatulan. Ang nasa isip niya ay ikakasal na siya bukas at gusto niya ang isa sa pinakamagaling, pinakamabait na kaibigan niya ang wiwitness sa kasal nila ng babaeng minamahal niya.

Kinabukasan, maagang nagising si Dimitri, nagbihis, kumain, at kahit alas 9 pa ang schedule ng kasal sa huwes, alas 8 pa lang ay nandoon na siya. Gusto niya nang kausapin si Angelo at humingi ng tawad sa lahat ng ginawa niya. Gusto na niya nang magkapatawaran na. Miss na miss na niya ang taong minsan niya ring minahal... at pinaasa.

Ngunit 9:05 na lang, nakarating na si Corina, ang bridesmaid niya bilang witness, si Tito Jun, si Gio, ngunit walang Angelo. Kaya para hindi malate sa schedule, kailangan na talaga nilang magsimula.

Kinailangan na talaga nilang ikasal. Kaya kinasal siya na mabigat ang kaniyang kalooban. Nakokonsensiya siya. Kinasal siyang walang closure kay Angelo.

-------------------------

Matapos ang isang linggong dumaan, hindi na nararamdaman ni Dimitri si Angelo. Kaya minabuti niyang puntahan na lang sa kwarto si Angelo at baka may ginagawa pa rin at busy. Kailangan niyang makausap si Angelo at humingi ng tawad. Gusto niya bago sila magtapos ay mapatawad siya ni Angelo.

Kumatok siya sa pintuan ni Angelo at kinakabahan. Ngunit pagbukas ng pintuan - Si Gab ang humarap sa kanya.

"H-Hi.. Gab? Andiyan ba si Angelo?" Nahihiyang tanong ni Dimitri. Hindi gumalaw si Gab at masamang tinignan lang si Dimitri

"Tangina mo. Bakit ka nandito? Wala dito si Angelo. Hindi siya umuwi mahigit isang linggo na. Baka nasa probinsya, bakit ba?" Galit na sagot ni Gab.

"Gab... I'm sorry. Hindi ko intensyon na-"

"Nakawin mo si Corina? Wow, so ideal. Fuck off. Masunog kayong dalawa sa impyerno. Bahala na kayong dalawa." Masungit na tugon ni Gab at isasara na niya sana ang pintuan nang pinigilan ito ni Dimitri.

"Teka.. S-Si Angelo?"

"Wala nga. And alam ko ang pambubully mo sa kanya, panggagahasa mo sa kanya. Gago ka Dimitri! Kahit may kasalanan si Angelo sa'yo, di mo sana ginawa iyon! Tao siya! Kahit bakla siya, hindi siya puta! And no, kahit nandito pa siya, I won't allow you to see him. Alis diyan gago ka." At sinara ni Gab ang pintuan. Ngunit pinigil ni Dimitri ang pagsara ng pintuan at pumasok.

"Look, Gab. Nasaktan ko siya - kaya hihingi ako ng tawad, sa inyong dalawa."

"You know Dimitri, kahit kailan apat na taon mo akong pinagmukhang tanga. Girlfriend ko for almost four years, chinibog mo! Bro code pare! Respeto na lang sana! At hindi mo alam ang epekto ng mga ginawa mo kay Angelo ano? Muntikan na siyang ma-" Natahimik si Gab, napapikit siya at napakagat ng labi. Tinaas niya ang kanyang kamao at akmang susuntukin si Dimitri. Ngunit nagtimpi siya at nagbuntong-hininga.

"Gab, pare, I'm so-"

"Alis ka na please. Ayaw ko makita ang mukha mo."

Nakatulala lang si Dimitri, naiiyak. Nagrereflect siya sa kanyang ginawang mga kamalian. Yumuko na lang siya at dahan-dahang naglakad pabalik sa kanyang kwarto.

Too late. Too late. Sa isip ni Dimitri.

Oo. Kasal na ako. Oo, nagsinungaling ako. Oo, masaya ako at kasama ko na ang babaeng mahal ko. Pero at other people's expense. Ang sama kong tao, ang sama-sama kong tao!

Nang sinara ni Gab ang pintuan, napauntog siya sa galit. Nag-aalala na rin si Gab dahil isang linggo nang hindi umuuwi si Angelo. Kaya minabuti niyang tawagan si Riza.

"Riza?"

"Gab?"

"Kasama mo ba si Angelo?"

"No. Bakit? May weird nga siya na text sa akin eh. Sabi niya, good bye! Akala ko aalis lang siya or what. Kasama mo siya di ba?"

"Anong? Di kasi... kahapon tumawag ako... Tapos.."

"Wag mo sabihing... Bakit mo siya hinayaang makalabas?!"

"Ah..."

"Don't tell me-"

"Yes, yan ang pinagkakaba ko. Irereport ko na ito sa mga pulis." At binaba ni Riza ang telepono.

"Gab you have to do something. Kung hindi... hindi kita mapapatawa-"

"I will. I promise." Sabay patay ng cellphone.

Si Gab naman ay kinakabahan. Patuloy siya sa pag contact sa cellphone ni Angelo ngunit "cannot be reached palagi".

Sumusuko ka na ba Angelo? Please? Shit. Wag naman sana. Wag, please Angelo! At umiyak si Gab habang nagbibihis.

"The number you are calling cannot be reached. Please try your call later."

Angelo... please..

Tapos nang magbihis si Gab. Kinakabahan siya at hinihiling niya na sana hindi totoo ang iniisip niya na nagpakamatay si Angelo. Ngayon pa kung saan... natanggap na niya ang katotohanan tungkol sa pakiramdam niya kay Angelo sa tuwing nakikita niya ito. Ngayon niya lang naunawaan.

Pucha, nagpakatorpe kasi ako! Argh! Ang tanga tanga ko!

Lalabas na sana si Gab ng kwarto para ireport sa police ang pagkawala ni Angelo. Ngunit nang buksan na niya ang pinto, may taong nakatayo sa labas.

"Gab... Nareport ko na. Naipablotter ko na sa mga pulis. Natatakot ako."

"Dean Jonah?" Nagtataka si Gab. Nasa labas ang matandang babae at namumugto ang mata.

"Kailan pa po?"

"Kaninang umaga. Sabi ko mahigit isang linggo na siya nawawala at ang huling lugar ko siyang nacontact ay sa simbahan, malapit sa pier. Gab, natatakot ako. Bakit di mo sinangguni sa akin ito? Sobra sobra nang sakit ang nararamdaman niya at hindi mo man lang siya nabantayan? Paano kung tumalon siya? Sabi oo naman eh bantayan mo siya!" Simula nang maghikbi si Dean Jonah.

Nagsimula nang umiyak si Gab.

"Hindi naman po eh. Tinawagan ko siya. Iyon din ang sinabi niya sa akin. Nasa simbahan siya, but I gave him his space po. Iyon lang naman." Iyak ng iyak si Gab at natatakot na siya sa kanyang posibleng naiisip.

"O nasaan na siya ngayon?! Wala di ba?! One week siyang nawala - di ka man pang nagreport! Paano kung..."

Pinunasan ni Gab ang kanyang mukha.

"Hindi po. Hindi po. Maghahanap tayo. In one week, graduation na namin - titigil na sa paghahanap ang mga pulis. We better get moving." Pinunasan ni Gab ang kanyang mukha at halata ang taranta sa kanyang mukha. Isang mukha ng pag-aalala at commitment.

Napansin naman ni Dean Jonah ang pagiging concerned ni Gab. Tinignan ni Dean Jonah ang mukha ni Gab at hinawi siya sa baba.

"Gab... Do you, by any chance..."

Itutuloy...

Gapangin mo ako. Saktan mo ako.

GAPANGIN MO AKO. SAKTAN MO AKO.

Chapter 22

"Dahil ang pinakamahirap tanggapin sa lahat ay ang... katotohanan."

-Gio Santos

---

Dalawang linggo ang lumipas matapos mawala si Angelo...

"Magandang umaga po ma'am. Mag-iisang linggo na pong full force ang paghahanap namin sa subject pero hindi talaga namin mahanap. Babawasan na po namin ang force ng paghahanap tapos po, slight watch na lang ang gagawin namin. Hindi talaga namin nahanap ang bangkay ng subject, at wala ring nakakakita sa kanya the past week. Kaya baka nagpakamatay o ewan. Malalaman lang po natin. Pero ang anggulo na tinitignan namin ay suicide, base sa statement niyo at ng kanyang roommate." Report ng police kay Riza, kasama si Dean Jonah. Binisita ni Riza at Dean Jonah ang station upang makakuha ng update simula nang mawala si Angelo na mahigit dalawang linggo na.

"Sir... anu po bang assumption niyo?" Tanong ni Riza habang pinipigilan ang maiyak.

"Dead na po. Bangkay na lang ang hinahanap namin. May lead naman po kami, tatawagan ka na lang namin kung may update na." Matigas na tugon ng pulis habang hindi makatingin kay Riza.

At tumulo na ang luha ni Riza. Hindi niya maipaliwanag ang lungkot at hapdi na kanyang nararamdaman. Hindi na niya napigilan ang maiyak.

Angelo naman eh... Kung kailan na tayo gagraduate at matatapos lahat, diyan ka pa susuko! Nakakainis ka eh.

"Dean, lalabas lang ako." Iyak ni Riza habang tinatakpan ang mukha. Naglakad na ito palabas ng station habang humahagulgol. Angelo? Bakit mo ba nagawa to? Bakit di mo kasi ako pinagkatiwalaan sa problema mo? Nakakainis ka! Tapos ngayon, nawawala ka pa! Ano bang problema mo?! Iyak ni Riza. Hinding-hindi na niya mapagsasabihan si Angelo... Hanggang pagluha na lang siya. Malabo nang makita si Angelo eh. Kahit tanga ka Angelo, isa ka sa mga pinakamatatag na kaibigan ko. Lahat ng sakit natanggap mo, walang reklamo. Ako pa ang naisip mo. Hayy nako Angelo, kung nasaan ka ngayon, fuck you ka! Sabi ko sa'yo sabay tayong gagraduate eh! Friend, bakit mo ako iniwan?

Nagtitigan ang police officer na nasa desk at si Dean Jonah. Hinihintay nilang makalayo si Riza. Nang makalayo na si Riza. Nagbuntong-hininga si Dean at naglabas ng makapal na puting envelope. Nilapit ni Dean ang kanyang bibig sa tenga ng pulis at bumulong.

"Sige po. Thank you chief. Alam niyo naman po siguro ang gagawin ninyo. Natawagan ko na ang punerarya."

Ngumiti ang police officer at mabilis na binuksan ang envelope. Nang masiyahan sa nakita, kaagad itong nilagay sa bulsa at kinindatan si Dean.

"Walang anuman po, tatawag na lang ako mamaya." At ngumisi ang pulis kay Dean. Tumango si Dean at di na sumagot pa. Tumalikod na siya at naglakad palabas ng police station. Nang makalabas, nakita niya si Riza na nagyoyosi habang pinupunasan ang mga luha.

Napansin siya ni Riza. Pinatay na niya ang kanyang yosi at bumalik na sa kanyang sasakyan. Sumunod na rin ang Dean na pumasok ng sasakyan. Nang makapasok na si Dean, nagsalita na si Riza.

"Ano na raw po?" Tanong ni Riza kay Dean. Hindi na lumingon si Riza at pinaandar na ang sasakyan. Nagsimula na siyang magdrive patungong SEAU.

Nagbuntong-hininga si Dean at umiwas ng tingin kay Riza. Hindi siya makatingin sa bata.

"Magdasal na lang tayo hija ha? Wag ka nang umiyak. Ang ganda pa naman ng gown mo. Sa school na lang tayo. Maglunch muna tayo para handa tayo sa graduation niyo mamaya. Salamat sa libreng sakay hija. You are one of my best students. Pasok ka na sana as cum laude di ba? Kulang lang ng iilang percent ang-"

"Dean, ayaw ko muna makipagtalakan ngayon. Respetuhin niyo po sana. Argh! Leche!" Hinampas ni Riza ang steering wheel at tahimik na humihikbi. Iniisip niya si Angelo at ang kanyang mga kahirapan.

---------------------

Sa hapon na ang graduation nila. Kung buhay lang sana si Angelo ngayon, sabay na sana silang gagraduate ni Riza. Masaya sana sila ngayon at walang inaatupag na problema. Kung naging mas matatag lang siguro si Angelo, siguro ngingiti na sila sa harap ng camera at sisigaw ng GRADUATES OF 2018!

Ngunit wala, wala nang Angelo, wala nang saya.

Hindi maipagkakaila ni Riza na kahit sa maikling panahon na nagkakilala sila ni Angelo, napalapit na rin si Angelo sa kanya. Si Angelo ang masayahin, palatawa, palabiro, madaling mainis, at higit sa lahat... gwapo.

At oo, sa mga huling mga araw ni Angelo, hindi mapakali si Riza na hindi pasayahin ang kanyang bestfriend, pero si Angelo na mismo ang humihingi ng distansya kay Riza. Dahil mapapagod lang si Riza sa kaaalaga kay Angelo. Natouch si Riza sa ideyang kahit may problema si Angelo, ang comfortability pa rin ni Riza ang kanyang iniisip. Totoo naman, nakakapagod alagaan si Angelo dahil sa kanyang mga problemang iniinda. Ngunit sa kabila nito lahat, hindi ito alintana ni Riza dahil por que pa na naging magbestfriends sila? Naging bahagi na si Angelo sa buhay ni Riza, at si Angelo lamang ang nakakapaglabas sa pinakathoughtful na side ni Riza. Nihindi nga thoughtful si Riza kay Dimitri noon, ngunit kakaiba ang vibes ni Angelo.

Hindi mapigilang maiyak ni Riza, naaawa siya sa kanyang bestfriend. Noon, masaya. Ngunit simula noong problema nila ni Gio, nagsunod sunod na ito, sa pagiging sinungaling ni Dimitri, sa paghihiwalay nila, sa pagkawala ni Angela, sa pagkamatay ni Aling Martil. Ngunit kahit graduation man lang, hindi man lang nalasap ni Angelo ang saya ng buhay sa huling pagkakataon, ang maani ang kanyang pinaghirapan sa apat na taon... ngayon, paniwala niyang nagsuicide si Angelo dahil sa saklap ng mga pangyayari sa kanyang buhay.

Nasa loob na ng auditorium si Riza. Hindi kasi gumagamit ng toga o kung anuman ang kanilang paaralan. Parang formal lang na event ang graduation.

Pumasok na siya, hindi niya maiwasang mangulila kay Angelo. Ang taong dating nagpasaya sa kanya, at ang taong naging laughter stock niya. Ngunit ngayon, puro lungkot lang ang kanyang nadarama. Wala na siya. Wala na.

Nakikita niya ang mga tao sa paligid, masayang-masaya sila sa nalalapit na pagtatapos. Ilang minuto na lang, mamartsa na sila, at iiwan na nila ang gulo ng pag-aaral at papasok sa totoong buhay, kung saan tuloy ang pag-aaral.

Todo picture ang mga tao suot ang kanilang mga amerikana at gowns at dresses - parang prom lang. Naiinggit siyang may nakikitang magpartner na nagpipicture, iniisip niya na kung buhay pa lang sana si Angelo... e di may picture sana silang dalawa.

Hindi na niya napigilan ang kanyang luha, umiyak na naman siya. Dapat siyang magsaya ngunit sa korte ng kanyang emosyon, parang mas iiyak pa siya sa lungkot.

"Riza are you okay?" Tanong ni Dean kay Riza. Lumingon si Riza at pilit na ngumiti.

"Don't worry. Everything is going to be alright. Here, hold my things. Diyan muna iyan sa purse mo, masyadong bulky tingnan kung dala-dala ko to." Ngumiti si Dean kay Riza at tinapik sandali ng matanda sabay lakad patungo sa upuan na nasa entablado.

Palayo na nang palayo si Dean mula kay Riza. Nasa ganoon siyang pag-iiyak nang nagring ang cellphone ng matanda.

"Hello?"

"Hi Ma'am Realoso."

"Hindi po ako si-"

"Ang police officer po ito sa desk kanina ma'am. May nagmatch po sa description niyo."

Nanlaki ang mata ni Riza sa narinig. Pinunasan niya ang kanyang mukha at nagbabakasakaling sabihin ng pulis na buhay si Angelo.

Bahala na si Dean.

"Talaga chief? Nasaan na siya? Ilagay niyo sa telephono. Kakausapin ko." Ang excitement ni Riza. Sa wakas, nahanap na nila si Angelo. Gagraduate siya!

Matagal sumagot ang pulis at napabuntong hininga ito.

"A-Ah... Iyon na nga po eh. Confirmed po na patay ang subject. Nakita ang kanyang bangkay sa isla sa kabilang probinsya. Sorry po ma'am."

Hindi makapagsalita si Riza. Parang nahulog ang mundo sa kanyang balikat at bumigat ang kanyang damdamin.

"Y-You're lying right?! He is not yet dead-"

"What are you doing with my phone!" Sigaw ni Dean Jonah kay Riza. Kinalabit niya ito at mabilis na hinablot ang cellphone niya mula kay Riza.

"I-I'm sorry Riza. Give me my things." Nahihiyang kuha ni Dean Jonah sa kanyang mga gamit. Hindi siya makatingin sa mga mata ni Riza. Nakapako lang ang mga paa ni Riza at nakanganga. Mas lumakas pa ang daloy ng kanyang luha.

Tinignan lang siya ni Dean Jonah. Nang tinignan siya sandali ng matanda - lumayobito at nilagay ang phone malapit sa kanyang tenga.

"Chief! You are talking to the wrong person! Are you out of your mind?!" Mahinang pagpapalabas ng galit ni Dean sa kausap sa telepono.

"I-I'm sorry ma'am..."

"Anong narinig niya?"

"Sabi ko po nakita ko na ang bangkay na sinabi niyo mula sa punerarya na walang kume-claim. Same clothes ni Sir Montemayor."

"Okay. Good. Wag niyo na gawan ng report iyan. Alam mo na kung bakit. Nasa sa iyo na ang pera. At huwag kang maglabas ng impormasyon sa iba kung may magtatanong tungkol kay Angelo Montemayor. Clear ba?"

"You have my word ma'am." Di na sumagot si Dean at pinatay ang cellphone. Bumalik siya sa kinaroroonan ni Riza at niyakap ito.

"A-ano po ba raw sabi Dean?" Pulang-pula ang mga mata ni Riza at habang tulo nang tulo ang kanyang luha.

"Ssshhh." Pagpapatahimik ni Dean kay Riza habang hinahagod ang likod nito. Iyak ng iyak si Riza sa likod ng matanda.

Confirmed... Patay na si Angelo.

------------------------

At nasa isang upuan sa sulok ng auditorium si Riza. Binabaon ang kanyang mukha sa kanyang palad. Pinabalik na niya si Dean sa kanyang upuan sa mga facuty and staff na nasa entablado.

Iyak pa rin siya ng iyak at pinagtitinginan siya ng mga tao dahil sa kanyang pag-iyak.

"R-Riza. Okay ka lang ba? Si Angelo ba? Nasaan na ba?" Kalabit ng tao mula sa kanyang likod - si Dimitri. Tingnan mo nga ang mukha ng gagong ito. Masaya pa! Nakangiti pa! Parang wala lang lahat! Parang hindi niya sinaktan si Angelo! Isa siya sa mga dahilan ng pagpapakamatay ni Angelo. Hinding-hindi ko mapapatawad ang gagong ito!

Ang kanyang lungkot na naramdaman ay napalitan ng purong galit dahil sa mukha ni Dimitri. Tumayo ito, hinarap si Dimitri at agad agad na malutong at malakas na sampal ang binigay sa kanang pisngi.

SPLAAAAAAAAAAAAAK! Nanlilisik ang mga mata ni Riza sa galit. Kaagad na nagmarka ang palad ni Riza sa mukhanni Dimitri.

Nagulat lahat ng tao sa auditorium. Dinig na dinig ang lakas ng sampal at napalingon lahat ng tao sa kinatatayuan nila.

Nagulat si Dimitri. Kumunot ang noo niya at nagalit.

"PARA SAAN IYON HA?!" Sabay hawak ng mahigpit sa braso ni Riza.

Tinitigan ni Riza ng malalim si Dimitri. Hinuhugot lahat ng lakas meron siya upang sumbatan si Dimitri, ngunit hindi niya ginawa. May plano ako para diyan. Galit na galit siya kay Dimitri dahil isa si Dimitri sa nagpahirap sa huling mga sandali ni Angelo.

"Ang hirap sa'yo, wala kang alam. Malalaman mo mamaya." Sabay waksi sa kamay ni Dimitri at lumakad na papunta sa kanyang assigned seat.

Naiwan si Dimitri sa sulok at hinihimas-himas ang mukha niya.

Maya-maya, nagsimula na ang graduation. Ang laki ng ngiti ng mga graduates. Masayang-masaya ang mga magulang lalong lalo na si Tito Jun at si Tita Criselda at Tito Vergel. Proud na proud sila sa kanilang mga anak.

Ang dalawa ay nagtapos ng summa cum laude sa kursong Bachelor of Fine Arts at BS Mechanical Engineering. Ginawaran na sila at tinanggap na nila ang kanilang diploma.

"VALEDICTORIAN OF CLASS 2018, SUMMA CUM LAUDE, NGC CORP AWARDEE, LEADERSHIP AWARDEE, CULTURE AND HERITAGE AWARDEE, ARTS AND COMMUNICATION AMBASSADOR, ANGELO MONTEMAYOR!"

Ngunit ng tinawag na ang pangalan ni Angelo, walang pumalakpak. Tahimik dahil sa mga eskandalo na nangyari sa kanya.

Lumingon ang lahat ng tumayo si Riza, dahan-dahan na tinungo at inakyat ang stage. Nasa harap na siya nang entablado. Ngumiti siya sa mga executives na magbibigay sana sa mga medalya at certificate ni Angelo.

Ngunit kinuha niya ito, at binigay naman ng mga executives. Dumiretso siya sa podium at tinignan ang mga tao, lalong lalo na si Dimitri at Gio.

Nagbubulung-bulungan ang mga tao.

Bakit hindi si boy porno ang kumuha ng mga medalya?

Sino siya?

Girlfriend niya ba iyan?

Nakakahiya naman!

Napabuntong-hininga si Riza... tinignan ang mga executives na nasa entablado, at nagsalita.

"Consider this your valedictory address.

Kita niyo tong mga medalyang ito? Ang dami ano?" Inangat niya ang mga medalya ni Angelo at tinapon ito sa ere. Pakutya siyang ngumiti. Nagulat ang mga tao sa kanyang ginawa.

"Kita niyo tong mga certificate na ito? Ang sarap ng amoy ano? Scented paper pa ang gamit. Fleur de Liz ata." Inangat niya ang mga certificate at tinapon din ito sa ere.

Walang mapaglagyan ang gulat na nadarama ng mga tao at ng mga executives sa mga oras na iyon.

"Nagtataka siguro kayo kung bakit hindi si Angelo ang nasa harap ninyo ngayon. Siguro tinatanong niyo 'Sino iyang babaeng iyan?' 'Mang-aagaw lang ng medalya' 'Nakaw-eksena lang?' Yes, tawagin niyo na akong nakaw-eksena at eskandalosa, but I will tell you a story.

A story about a boy whom almost all of you hurt and abused.

Back to the topic. Nagtataka kayo kung sino ako? Bakit kaya hindi si Angelo ang kumuha ng mga karangalan niya? Bakit kaya hindi ang mga magulang niya? Nasaan siya? Nasaan sila? Well, all of you should know that una, wala na ang nanay niya. The only biological family he had, nabaril, ngunit nabuhay. But when Angelo went back to visit his mom in the province, nasusunog ang bahay nila. Parang campfire at marshmallow na lang ang kulang. He attempted to save his mom, but she wasn't able to survive the fire. Sa madaling salita, ang nanay ni Angelo is as good as french toast, iyong naiwan, pinabayaan. Sunog! Tustado!

Alam niyo ba na kagaya ni Angelo, may matalino rin siyang pinsan? Si Angela Montemayor, adopted ng nanay niya. Angela was just 11 years old. Ganyan kaadvance si Angela. But months earlier, tinangay ang kanyang kapatid. Oo, tunay na babaeng kapatid ang turing ni Angelo kay Angela. That was one shit Angelo will never forget. That shit, detroyed him.

And here are most of you, bullying him. Right?

Now tell me, sino dito ang hindi man lang pinagtawanan at hindi kinutya si Angelo, HONESTLY RAISE YOUR RIGHT HAND."

May mga lima o apat na kamay lamang ang nag-angat galing sa mga graduates.

"See? Class of 2018, comprised of around one thousand plus graduates, yet hindi bababa sa sampu ang hindi nakagawa ng masama sa kanya. I won't pin point sino sa inyo ang lecheng gumago kay Angelo, but just so you know, you don't know him. Kahit naging fan kayo sa kanya, o naging boyfriend siya, o naging bestfriend niyo siya.

For almost three years having known Angelo, I knew a little bit about him. Just enough to describe legitimately. First, all of you should know that Angelo is one of the top 10 outstanding students in the Philippines in terms of mental capacity in his batch. He ranked 6th? 7th? I don't know. Know for yourself.

He was advanced by 2 to 3 year level. Fourteen years old lang siya noong nagsimula siya ng college. Supposedly, 18 na siya ngayon.

He came here with a vision to become a broadcaster, alam niyo kung bakit? Because that was also his mom's frustration, and eventually became his frustration, our frustration. He is even a member of the debate team, bringing pride to our school with every medal he brings. Not just that, considering he's a mass comm major, he aced three national math competition - three straight in a row. That's how talented and amazing he was. Close to 1.0 naman ang GWA niya for the past eight semesters. What? How high is his GWA this sem, right. Not that big. Mga 1.012 lang naman. Lowest grade? 1.3, that was supposed to be flat one pero hindi niya nagawa ng maayos ang article project na iyon na final requirement niya sa kanyang internship dahil sa isang walang kwentang artista na walang alam kung hindi ang magtanim ng galit.

For everybody's knowledge, Angelo is a fun person to be with. Palatawa siya, mapagbiro, at higit sa lahat, gwapo. Looking back at his history, public high school lang po siya nagtapos ng high school, but he fucked all your stupid asses. But not just that, back in the province, nakita ko ang bahay nila, maliit, presko, gawa sa kahoy. Mas maganda pa ang bahay ng daga to be honest. Salat sila sa buhay, his mom was just a plain laundry-maker. Siya naman, rumaracket kung saan, panday dito, buhat doon, waiter dito, repack doon - para lang may makain ang pamilya.

Undeniably, he was the greatest student this university had. Not because he brought the golden age of this school, pero dahil he was the best kahit mahirap siya, kahit kinukutya siya.

Ngunit sa nakaraang school year, inulan siya ng mga problema, sa pamilya, sa buhay, at sa bullying ninyong lahat. Kung hindi kayo kasali sa "lahat" then good and shut the hell up.

Lately, he did a mistake to his old bestfriend. Yes, gusto niyo lantaran? He sucked him. Na-vacuum niya ang bestfriend niya. Nachupa niya. Ngunit maling akala lang pala lahat. Alam niyo kung bakit? Because he was waiting for his ex boyfriend in the room. Ang kwento ni Angelo sa akin, hindi siya ang may gusto noon. Hinila siya ng old bestfriend niya sa buhok patungo sa umbok. Plus madilim, making the incident very accidental. Ito ang saloobin ni Angelo for three years now, ngunit hindi siya pinapakinggan ng gagong old bestfriend niya. Kasi, gago ang bestfriend niya. Tinapon lang siya na parang puta. Ang leche ano?

Ano? Nagulat kayo sa pagmumura ko ngayon? Alam niyo bang ganito rin ang ginawa ng karamihan sa inyo sa kanya? Ano ang feeling murahin? Masarap? Well, tell me something I don't know, Angelo had it for three fucking years from his exbestfriend. Ang saya noh? Was his life with his bestfriend good? You answer for yourself. Imagine your mom swearing at you for three fucking years, every single year, every single day.

Alam niyo anong ginawa ng exbestfriend niya? Pinagkakalat na ginapang daw siya ni Angelo, which was clearly a lie, a big fucking lie. I know Angelo, at hindi siya malibog na tao, matinong tao po iyon. Did you think Angelo was such a douchebag to suck his bestfriend kung alam niyang bestfriend niya ito? No. Imagine, bumili ka ng mani para kakainin mo kahit alam mong allergic ka. Kinain mo ang mani tapos lumabas ang allergy mo, sisisihin mo ba iyong tindera? Bobo no? And in my analysis, masasabi kong he was raped by his bestfriend, and endured the false accusation of his bestfriend? Bakit kaya? I don't know bestfriend, whosoever you are, I just want to tell you fuck you, and kahit honor student ka pa ngayon, you don't deserve that for being such an asshole to your buddy. You let Angelo got away, good, he doesn't deserve you anyway, jerk." Sabay tingin kay Gio.

"Now, don't you know that Angelo was originally straight? He wasn't gay. But this another douchebag made Angelo gay. He made Angelo feel that you know, mahal niya si Angelo and all that shit, sa madaling sabi, inuto niya si Angelo, niloko, pinaasa. Bakit? Kasi iyan ang sabi ng "long-time" crush niya. Meaning to say, kung sasabihan ako ng crush ko na kainin ko ang tae ko, gagawin ko kasi crush ko? Leche, bahala na, ayaw ko talaga!

Nagalit si Angelo sa sarili kung bakit siya pa ang napili ng mahiwagang bertud, pwede namang si president natin di ba? O pwede naman si kuyang kwek kwek na nagtitinda sa tapat ng gate natin, pero bakit siya? Galit na galit si Angelo, at kulang na lang ay patayin niya ang sarili niya para sabihing straight siya at hindi niya mahal ang lalaking ito. Sad to say, love moves in a different path. He was madly in love with this guy, and they even reached almost three years - of lies and deception. Ngunit ang boyfriend niya, isang gago. Malaking gago actually. Sinaktan niya si Angelo, pinahiya, pinaasa, niyurakan ang pagkatao. Siya na ang sinungaling, siya pa ang galit sa kaibigan ko dahil "malibog" daw ito - dahil sa isang sex video.

That's right, you heard it right. S-E-X-V-I-D-E-O. He was in a sex video. But alam niyo kung ano iyong catch? Ito ay nangyari sa hindi niya kagustuhan. I asked a person, ask niyo pa ang isang debater na mag-t-third year. Hinabol po sila, kinidnap, drinogahan. Meaning to say, kung nakita niyo man ang sex video, technically hindi po si Angelo iyon, it was Angelo on drugs. And basically, Angelo and Angelo on drugs are completely different things. Do you really think Angelo will fuck a caucasian guy if he was madly in love with his ex boyfriend? No. Angelo is twice as rational as all of us combined, at alam kong may prinsipyong tao si Angelo, hindi siya gamiting puta as what his boyfriend uses to call him up to now. Ang saya ano? Kaya kung nakita niyo man ang video, ang katawan lamang po ni Angelo iyon pwera sa utak at pag-iisip, bakit? Dahil nadrogahan siya that time.

Don't even act you don't know dahil alam kong pinagpiyepiyestahan niyo iyon until now.

Alam niyo kung ano ang paulit ulit na dasal at sabi ni Angelo sa akin? Na sana, hindi na lang siya pumunta sa Singapore. Na sana, hindi na lang siya naging debater. Na sana, hindi na lang siya narape. Dahil kung malibog lang talaga si Angelo, magsisisi siya! Bakit pa siya on drugs kung mas masarap walang drugs at magpaconsent na lang, di ba? Sa malibog na pag-iisip, di ba? Kahit ako, bakit niyo pa ako drodrogahin kung mas may sensasyon, mas may libog kung wala? E di kung malibog ako, doon ako sa walang droga halika pagsawaan mo ang katawan ko.

When the video scattered, all of you are so unfair for judging him. You didn't even know his story, tapos huhusgahan niyo siya, lalaitin niyo siya. For all of you judging my buddy, fuck you, all of you! Eto dalawang dirty finger para sa inyo!" Sabay labas ng magkabilang dirty finger habang umiiyak.

"Did anybody believe in him? Naniwala ba kayo sa kanyang paliwanag? No. Because you were too judgmental. Don't you know araw-araw niyang ipinagdadasal na sana malaman niyo ang katotohanan? But you judged him as if kayong lahat ninakawan niya. Pakyo sa inyo shet kayo mga putang ina!

But wait - there's more! binully siya. Tama ba ako ex boyfriend at ex bestfriend? Tama. Binully ninyo siya, pinahiya sa lahat ng tao, sinapak, tinadyakan, sinubsob sa putikan, at kung ano pa. Anong akala niyo sa akin, tanga para hindi makaunawa? Kada bastos niyo sa kanya, nasasaktan ako. Alam niyo kung bakit? Dahil hindi siya nanlaban, kahit isang beses, hindi niya ginawa. Hindi siya sumuko, at tiniis lang niya lahat ng pambabastos. Inabsorb niya lahat. Iniyak niya lang sa paniniwalang, magiging okay lang din ang lahat.

Hindi siya nanlaban kasi takot siyang manakit! Leche, ako pa ang naisio niya!! Na napapagod na raw ako!!

Tatapusin niya lang sana ang sem na ito, gagraduate, magmomove on, at magiging maligaya sa buhay. Period. Iyan ang gusto niya, ang makawala sa impyerno na ginawa ng bestfriend niya, ng boyfriend niya, at ninyong lahat na nanlait sa kanya. Again, fuck you sa lahat sa inyo kiss my shit!

At alam niyo pa kung ano ang catch? Sinisikap ni Angelo na ibalik ang kanyang bestfriend at ang kanyang boyfriend. Pero napakalaking gago nilang dalawa dahil ang bestfriend niya, sumikat. Nilait siya sa television, and that would be one thing I will never, ever forget. Ang boyfriend niya naman, hinusgahan siya. Oh, wrong, his boyfriend never loved him pala. Imagine, for three years, three fucking years, pinaikot lang siya ng boyfriend niya. Douchebag right? Para saan? Para sa babaeng mas malandi pa kaysa sa inakala niya kay Angelo.

Hindi lang iyan, alam niyo ba na habang nakikipagbakbakan siya sa academics, sa pambubully niyo, is the same time kung saan nawala ang kanyang kapatid na parang bula? Hanggang ngayon, hindi siya mahanap, and presumed dead. Yung nanay niya naman, binaril. Ngunit nabuhay at di na nakapagsasalita. Pero dahil sa tinanggalan siya ng allowance, thanks to our due process, na sana na lang man ay susustento sa nanay niya, nawala pa dahil sa isang fabricated sex video which he was clearly judged from. Anong ginawa niya, naging maid siya sa dorm. Correct, maid. Chimay, muchacha, yaya, tagalinis, taga punas, para makaipon ng five fucking thousand pesos na isusustento niya sa gamot ng nanay niya. But when he came home... nasunog ang nanay niya which was only centimeters short to be alive. Dead, sunog, tustado, paig.

That's the story of Angelo. Masaya na ba kayo sa lahat niyong ginawa sa kanya? Masaya na ba kayo?" Bumaba si Riza sa podium at pinulot ang mga nagkalat na certificate at medalya.

"And nagawa niyo pang ngumiti? Para saan, dito? Sa mga walang kwentang bagay kagaya nito?!" Sabay angat ng certificates at mga medalya.

"All of you are fucking hypocrites. Walang kwenta ang lahat nang ito! Why? Because he's missing. Tama kayo, he is missing for two fucking weeks already, no call, no text.

And what's the catch, I just received a call from the police station conducting the search operation and...

He's-" At humikbi si Riza.

"H-He's... found dead." At patuloy na siyang humagulgol sa harap ng podium. Dinig na dinig ang kanyang pag-iyak.

"Tama ang narinig niyo. His body was found just moments I arrived here from the police station. He committed suicide, dahil sa lahat ng pressure na hindi niya kinaya. Baka sabihin niyo, 'he wasn't a strong person because he can't handle pressure', you're wrong. He handled pressure for too long already, both emotionally and physically. Even sexually, right ex boyfriend and ex bestfriend?" Sabay tingin kay Dimitri at Gio na nakikita niyang nagpupunas na ng mga luha.

"For all of you judging him, he was a special person to me. I cannot imagine a person handling such pressure for 3 years. He was the strongest I have ever known. And on this day, kahit lecheng bakal na lang ang mga ito at mga blangkong papel na laman, kahit tatakan niyo pa ang summa cum laude ang noo ko, that will never bring back my friend, my bestfriend. Ituturn over ko ang mga patunay ng karangalan na ito kay Dean Realoso, ang nagsilbing nanay ni Angelo sa paaralan.

And that was his story, his life story na natapos lang just moments before this graduation starts. I hope this changes your outlook about life, about treating weaker people. I just want to say that judging a person may not be necessarily wrong, pero be responsible. Because that simple hurtful statement may mean the whole dignity to another person, even if it takes three years to endure.

Angelo, gagraduate na ang bestfriend mo forever, si Riza Magtago Gutierrez. And my success, is your success. This is all for you friend, para sa'yo to. I can't thank you enough for being such a great bestfriend to me.

Before I end, I would just like to apologize to the executive for swearing in front of five thousand plus audience. I'm just so angry kaya nagawa ko 'to. I'm just too emotional to tell his story, but this is my way of telling everyone how Angelo was. Alam ko when I step out of this podium, pagagalitan niyo ako, humihingi po ako ng paumanhin.

But if you are in my place right now, you have no choice.

This may not be a valedictory speech, this is another speech about your valedictorian, the one and only, and the person who brought South East Asia University to the peak, to the golden age.

And in behalf of Angelo Montemayor, Summa Cum Laude, class 2018 valedictorian, a genius, a true bestfriend, a martyr, a lover, and most of all, a person, thank you." Lumabas na si Riza sa podium at inalok ang mga medalya at certificate kay Dean Realoso.

Dumadagundong ang palakpak at habang bumabalik sa upuan si Riza ay tuloy siya sa paghikbi at pag-iyak. Instead na bumalik sana siya sa upuan niya, lumabas siya ng auditorium at umiyak sa isang tabi.

Umiiyak siya at ramdam niya ang malalim na lungkot.

"R-Riza.. I didn't know..." Lumabas si Gio mula sa kanyang likod at sinampal si Gio sa mukha.

"YOU DON'T KNOW HOW MUCH YOU TURNED HIM TO SHIT GIO! YANG SORRY MO? HINDI NA YAN MABABALIK SI ANGELO, THE ONLY PERSON THAT CHASED AFTER YOU JUST TO GET YOUR APOLOGY FOR SOMETHING HE NEVER DID! AND DON'T EVEN START ME WITH YOUR "HINDI KO ALAM", BECAUSE PAULIT-ULIT SIYANG NAGSORRY SA'YO PUTANG INA KA!" Sabay suntok sa mukha ni Gio.

Natumba si Gio at nagsimulang umiyak.

"I-I know..." Punas punas ni Gio sa kanyang mukha habang tumatakbo papalayo.

"I know Riza, I deserved that slap a while ago." Biglang sulpot ni Dimitri sa gilid ni Riza. Nakayuko si Dimitri at tulo ng tulo ang kanyang mga luha.

"No Dimitri, you deserve more. You deserve to burn in hell, bitch!" Sabay sampal sa magkabilang pisngi ni Dimitri. Bumigay na rin si Riza at umiyak sa sahig.

"I was a jerk Riza, I was a total fool!" Patuloy na iyak ni Dimitri habang nakayuko.

"I don't care how you were Dimitri. I know that you are fucking him all this time, just for you to forgive him. And now? Masaya ka na? Ginahasa mo siya, ginapang, sinaktan, binastos at lahat-lahat. Pinagpalit mo siya sa pokpok na babaeng iyon!"

"Y-You don't understand Riza. I love Corina.. Noon pa."

"Hindi mo na sana ginamit si Angelo! Hindi mo na sana siya pinaasa! At higit sa lahat, hindi mo na sana siya ginawang bakla! Gago ka! Paasa!" Sinampal niya muli nang pagkalakas-lakas sa pisngi si Dimitri.

Hindi nagsalita si Dimitri at patuloy sa pag-iyak.

"You know what's the thing Dimitri? Pinatay mo ang pagkalalaki niya para lang kay Corina, pinatay mo ang pagmamahal niya, at pinatay mo siya. Isa kang mamamatay tao Dimitri! I'm so ashamed of you! Look what you've become!"

"I-I know... and I'm sorry.."

"Don't even tell me you are Dimitri. You just feel horrible about yourself and gusto mo lang magmalinis. Fuck me if I'm wrong, you are not completely consoling how Angelo could have felt, nandidiri ka lang sa kabastusan na ginawa mo. And you cannot believe how you destroyed the life of others. And for all of the things you did to him, I can never, ever forgive you!" At sinuntok niya sa ilong si Dimitri. Dumugo ang ilong ni Dimitri.

Tumakbo palayo si Riza. Total natanggap na niya ang kanyang diploma, there's no reason to come back.

------------------------------

Nasa harap na ng kwarto ni Angelo si Gio. Binuksan niya ang pintuan at nakita niya si Gab sa loob ng silid.

"Uy.. Gab? Hindi ka na pala nagstay doon?" Tanong niya habang lumalapit kay Gab na nakaupo sa gilid ng kama, nakaformal pa.

"No. Tinanggap ko lang ang diploma at umalis." Matipid na sabi ni Gab habang binabasa ang isang notebook.

"Ano iyan?" Sabay tingin sa binabasa ni Gab. Umiiyak pala si Gab.

"Basahin mo nang maliwanagan kang putang ina ka." Sabay tapon sa mukha ni Gio ng notebook.

Binasa ito ni Gio, diary pala ito ni Angelo

DIARY KO AT NG BESTFRIEND KO.

Dear Diary, nagkasalubong kami ni Gio. Sasabihin ko sana sa kanya na hindi totoo pero ayaw niyang maniwala.

Dear Diary, nagkausap kami ni Gio, minura niya ako pero okay na. Basta mapatawad niya lang ako, solve na!

Dear Diary, miss ko na ang dating bestfriend ko. Nagbago na pala talaga siya. Nagsalita siya tungkol sa akin sa isang interview. Masakit, pero okay lang. Kakayanin ko to! Gabayan sana siya ni Lord para di maubos racket niya, type niya mag-artista eh.

Dear Diary, kanina, tinalik ako ni Gio. Ang sakit, ang dahas. Tapos tinapon niya lang mga damit ko sa labas, hubo't hubad tuloy ako. Napahiya ako, pero okay lang, basta para sa kanya, walang problema!

Dear Diary, sinuntok ako ni Gio sa klase. Hindi na masakit. Sana okay na iyon para sa kanya.

Dear Diary, press con ni Gio ngayon! Masayang-masaya ako sa kanya, sikat na talaga siya. Kaso hindi niya sinasagot ang mga tanong ko... importante pa naman iyon para sa finals ko. 1.3 lang tuloy, pero okay lang. Masaya na ako.

At kung anu-ano pang nakakalungkot na pangyayari ang nabasa niya, patuloy siya sa pag-iyak. Inisa-isa niya ang mga ala-ala nila ni Angelo, simula nang magkaracket sila, at kung anu-ano pa. Simula noong bata sila, sabay matulog, sabay maligo, sabay bumuhat ng gamit, sabay kumain, sabay sa lungkot at ligaya, sa sahod, at sa lahat ng bagay. Ngunit nagbago lahat nang iyon dahil sa kanyang kinimkim na galit. Hindi nagawang basahin iyon ni Gio dahil sa sobrang konsensya na kanyang nararamdaman. Binabagabag na siya ng sarili niyang konsensya, at sobrang pagkaguilty ang naramdaman niya.

"Upo ka sa mesa Gio. Dito ka." Matigas na alok ni Gab sabay turo sa upuan na kaharap niya. Umupo si Gio at hindi mawala-wala ang kanyang luha.

"Look at me, Gio." Matalas na tinignan ni Gab si Gio at dahan-dahang nag-angat ng tingin si Gio kay Gab. Pinupunasan ni Gio ang mukha.

"May hindi ka pa sinasagot sa akin. Bakit mo siya tinulak at bakit ka nagsinungaling sa aming lahat na ginapang ka ni Angelo?"

Hindi na napigilan ni Gio at bumigay na siya. Humahagulgol siya at bababa sana ang ulo niya sa kanyang braso upang umiyak nang sinampal siya ni Gab.

"Huwag kang umiyak, gago! Sagutin mo ako!"

Napatulala si Gio kay Gab at nagbuntong-hininga.

"Sa totoo lang Gab... Ngayon ko lang nalaman na hindi ako galit kay Angelo, galit ako sa sarili ko kasi... I was having identity crisis."

Napahampas si Gab sa mesa at nagtakip ng mukha.

"I knew it! You hated him because confused ka sa sarili mo! Kasi for a very long time... you liked him. At duwag ka lang na aminin mo sa sarili mo na gusto mo siya at bakla ka!"

"Oo Gab. Oo. Nang hiniwalayan ako ni Amy, kasabay ng pagsabi niya sa plano ni Corina at ni Dimitri, hiniwalayan niya ako dahil hindi sa may bestfriend akong bakla... kundi dahil... mas pinili ko si Angelo kaysa kay Amy."

Nagtaka si Gab sa sinabi ni Gio.

"Gabing naghiwalay kami, nagkita kami sa condo niya. I lied Gab. I lied. The truth is, I haven't had sex before. I have no experience - at natatakot ako. Amy broke up with me because I don't know how to fuck. I told you about seeing condom in her trash bin, right? Hindi ko siya inaway dahil doon because, I haven't had sex either.

"So... hindi ka pala makikipagtalik sa akin kasi iniisip mo na naman iyang baklang bestfriend mo? Why don't you give him some space." Sabi ni Amy sa akin. Nasa kama niya kami at nakahubad kaming dalawa... at hindi ako tinigasan.

"Ano namang masama?" Pambara ko sa kanya habang binabasa ang mga message ni Angelo sa phone ko.

"Akin na nga iyan!" Inagaw ni Amy ang phone ko at pinagbabasa ko ang mga message. Nang makuntento, tinapon niya sa akin ang phone at nagbihis.

"Tapatin mo nga ako Gio. Bakla ka ba?!" Sigaw ni Amy sa akin. Tumayo ako at hinarap siya. Nakaboxers lang ako. Nagpintig ang mga tenga ko sa narinig kasi, ayoko maging bakla. Ayaw ko!

"Bakit mo nasabi iya-"

"Gio! Gusto mo ng diretsahan? Bakit ka naman bubuntot sa bestfriend mong bakla na may sariling lovelife na? Sagutin mo nga ako? Mama ka ba niya para palagi mo siyang bantayan? Bakit affected ka sa tuwing malalaman mong magkasama sila ni Dimitri?"

"HINDI AKO BAKLA!" Sinampal ko si Amy sa mukha. Ngunit sa halip na umiyak, tumawa pa si Amy.

"Hahahahahahhaha! Bakit ka affected? Bakit ka galit? Baka totoo nga! Oh my God! Kaya pala wala pa tayong sex at hindi ka tinitigasan sa akin! Kasi, lalaki rin ang type mo... ang bestfriend mo pa! Nakakaloka!!"

Sinampal ko ulit si Amy sa mukha.

"Bawiin mo ang sinabi mo-"

"Ay closet si kuya! Come out ka na kuya!! Gusto mo siya ano? Ako may aaminin din ako sa iyo, dalawa! Hahahaha. Una, iyang boyfriend ng bestfriend mo? He doesn't love your faggot! Straight si Dimitri, at niloloko niya lang ang bestfriend mo because... sabi ni Corina. Bago magsimula ang college, baliw na baliw si Dimitri kay Corina. Ever since high school! Magka-eskwela kami ni Dina, Corina, Dimitri at iyong babaeng baklang umaaligid kay Dimitri - si Riza. Pero hindi maka-porma si Corina kay Dimitri kasi natatakot siyang mapagkamalang malandi. Close na close kasi iyang si Riza at Dimitri noon. At natatakot din si Corina kay Riza. Kaya ayun, nagkatorpehan. Nang magkita sila dito sa SEAU, they decided to pursue each other. Pero dahil nasaktan ni bakla ang damdamin ni Corina dahil tinawag niya tong malandi nang magbreak sila dahil nalaman ni bakla ni niloloko lang siya ni Corina... pinagalit niya si Corina. Lumabas ang bad side ni Corina. At hindi siya makapaghiganti kay Angelo dahil wala na sila. Wala siyang "kapit" kumbaga.

Panaka-naka namang nagkakausap si Dimitri at Corina.. thanks to Gab. So hindi dapat hiwalayan ni Corina si Gab.. o mawawalan ng kapit si Corina kay Dimitri. Kasi sigurado aatake si Riza. Dati nang magkaaway ang dalawa, ang dalawang pinakamaganda noong high school pa kami. Kaya kailangan patago. At para walang magduda at magsumbong kay Riza na nagkikita si Corina at Dimitri, kailangan ng bridge.. si Gab."

Ang utos ni Corina - paibigin si Angelo sa kanya at hiwalayan kung fourth year na tayo, Gio. Kasi may pasabog siya. At siya lang ang may alam. In conclusion, tatlo lang ang klaro dito: Dimitri doesn't love Angelo, Corina doesn't love Gab, and Dimitri and Corina love each other. Uto-uto naman kasi itong si Dimitri... talaga itong mga matatalino oo, matalino sa utak, bobo sa puso - kaya nagpapaloko.

Pangalawang aaminin ko sa'yo Gio... I don't love you. Kagaya ng ginawa ni Corina kay Angelo, initiation kita - for one year! Nakakaloka! Hot ka pa naman sana, no problem! Kaso nga lang.. bakla ka. Kay Angelo ka lang siguro tinitigasan ano?!" Sabay tawa ni Amy.

"Tell me you're lyi-"

"Hindi. Walang kasinungalingan ito. Tapos naman iyong one year natin, so.. I thought you should know. Bakla!"

"Hindi ako bakla, Amy! Tandaan mo iyan! At mahal na mahal kita!"

"Mamahalin din sana kita Gio... pero hindi mo masasagot ang mga tanong ko: una, bakit masyado kang defensive kay Angelo? Everytime na magkasama tayo, puro ka Angelo Angelo Angelo! Paano kita mamahalin niyan? Kasi... mahal mo siya. Sabihin mong nagsisinungaling ako?"

"Hindi hindi hindi!" Iyak ko habang umiiling. Tumawa lang si Amy.

"Anong hindi? Hindi mo siya mahal at hindi ka bakla? O hindi ako nagkakamali sa mga hinala ko? Pangalawa... bakit hindi ka tinitigasan sa akin kahit chinuchupa na kita? Dahil ba hindi ako si... Angelo?" Pakutya ni Amy habang lumalapit sa akin.

Sa puntong iyon napaupo na lang ako sa sahig. Hindi dahil sa pagbebreak niya sa akin... kundi dahil naguguluhan ako.

Bakit naman ako maguguluhan? Hindi kaya totoo ang sinasabi ni Amy? Hindi kaya in denial lang ako? Hindi kaya all this time higit pa sa bestfriend ang tingin ko kay Angelo, hindi ko lang pinansin?

Pero hindi. Hindi maaari. Hindi na ako matutuksong bakla pa. Hindi ako bakla! Hindi! Sa isip ko.

Napatayo ako sa narealize. Sabi ko, hindi pwede. Tumayo ako at nagbihis. Gusto ko magpakalasing. Dahil ang pinakamahirap tanggapin sa lahat ay ang... katotohanan.

Lalabas na sana ako ng kwarto nang tinawag ako ni Amy. Tumigil ako at hindi na siya nilingon pa.

"Bakla- este Gio! Huwag kang magkakamaling ilaglag ako. May sandata ako laban sa'yo... bakla ka at gusto mo ang bestfriend mo. Ano na lang ang sasabihin ng mga fans niyo? Nang mga kabanda mo noon? Di ba tinanggal ka nila? Bakit nga ba... ah oo! Dahil pinaospital mo ang love mo. Hahahahha." Hindi na ako nakapagtimpi at nilapitan siya. Isang malutong na sampal ang ginawad ko sa kanyang mukha.

"Subukan mo lang sabihin sa iba - kahit sa bestfriend mo na si Corina ang tungkol dito. Malalaman mo. Makikita mo!" At lumabas na ako ng kwarto. Hindi ko na siya nilingon pa.

Hanggang ngayon nga Gab di ko alam kung alam ba ni Corina. Pero malamang hindi." Iyak ni Gio habang sinusuntok ang sarili. Nakatulala lang si Gab kay Gio habang tumutulo ang luha.

"Alam mo Gio, obvious naman eh. Bakit noon kontrang-kontra kay Dimitri?"

"Iyon na nga Gab! Kailangan kong ipagtulakan si Angelo! Dahil hindi ko matanggap sa sarili na nababakla ako... sa bestfriend ko! Pinaniwala ko ang sarili ko na hindi ako bakla. May trauma na ako Gab! Noong elementary ako tinutukso akong bakla. Si Angelo ang... nagligtas sa akin...

Denial ako. Si Amy ang nagpamulat sa akin. Natatakot ako. Minsan na akong tinukso... at ginugulpi ni Angelo lahat ng tumutukso sa akin.

"Ma'am, ma'am! Di ba po ayaw ng Diyos sa mga bakla?" Sabay turo sa akin ng kaklase ko noong grade 2. Pinagtawanan ako ng mga kaklase ko.

"Hahahahahaha! Bakla! Bakla!"

"Gio liit titi!"

"Di ako bakla! Kla-kla-kla-kla-kla!"

"Bebe Gandang Hari!!"

Ngunit tumayo si Angelo mula sa pinakalikuran na hanay ng upuan at nilapitan ang nagtukso sa akin sa harap ng hanay ng mga upuan.

"Di ba ma'am, ayaw ng Diyos sa mga demonyo?!" Galit na sigaw ni Angelo at kinuwelyuhan ang nanukso sa akin. Maya-maya, tinapunan niya ito ng malakas na suntok. Natanggal ang tatlong ngipin ng bata at kaagad pinadala sa clinic, samantalang si Angelo... ang pinakabata sa klase at ang pinakamatalino - nasuspended dahil sa panununtok.

Nang uwian, nakita ko siya sa isang gilid naglalaro ng holen mag-isa. Nilapitan ko siya para pasalamatan.

"Ah-Ah.. Angelo? Salamat.." Nahihiya kong tugon habang nakayuko.

Umangat ng tingin si Angelo at ngumiti. "Sus! Wala lang iyon. Bukas ng umaga lang naman ako masususpended! Sabihin mo nga.. bakla ka ba talaga?"

Hindi ako makasagot sa tanong niya. Nabulol ang dila ko.

"Ah? Hindi eh. Hindi nga lang ako lalaki gumalaw, puro babae kasi ang kaibigan ko. At saka, iyan palagi iyong tawag nila sa akin."

Napatanaw si Angelo sa langit at nakalabas ang nguso. Tapos nakatingin sa akin.

"Gusto mo tulungan kita? Kaibigan mo ako eh. At saka, huwag ka na masyadong nakikipaglaro sa babae ha? Baka mapagkamalan ka na naman. Palagi pa naman akong natutulog."

Ngumiti ito. Tumango lang ako. At sa puntong ito simula nang makilala ko siya sa pier, sumaya ako. Nirereto niya ako sa mga babae, at lalaki na rin akong kumilos... salamat sa kanya.

Napag-isipan kong magtrabaho dahil mahirap si mama. Bata pa lang kami magkasama na kami sa buhatan, repackan, at kung anu-ano pa. Lumaki ang katawan ko at hinahangaan na nila ako, at hindi na ako natawag na bakla pa, salamat sa kanya. Ayaw kong mawala siya sa akin, gusto ko kasama ko siya palagi. Pero sa paglaki namin, di ko nalaman na higit pa pala ito sa pagkakaibigan. Ako na nga ang nagiging dominante noong high school kami. Ako ang kuya, siya ang bunso. Mahilig kami sa suntukan. At ang pagiging bakla ko sa mata ng tao... nawala. At gusto ko iyon.

Hanggang sa pinaalala sa akin ni Amy kung ano si Angelo sa akin.

Sa gabing nagbreak kami Gab, naglasing ako. Hindi ko matanggap na baka totoo nga ang sinabi ni Amy. Iniisip ko nang gabing iyon ang lahat ng nangyari. Ang hindi ko matanggap ay ang sabihin niyang hindi ako marunong makipagsex. Ewan ko kung bakit ko iyon naisip. Baka siguro big deal na sa akin ang sex life ko. O baka may ego na ako. Pinagkakalat ko kay Angelo eh kung ano ang sex life ko, para barako naman ako pakinggan - at para hindi ako malambot ang dating. Ang totoo, wala pa akong experience eh, maliban sa jakol.

Kaya gusto ko siyang kausapin tungkol sa problema ko sa sex life, matalino kasi siya eh, nagbibigay ng advice. Sinadya kong umakyat ng 6th floor, sa kwarto niya. Nang hindi nakalock, sinunggaban ko. Humiga ako at naghubad. Naghubad ako kasi nagbabakasakali akong hindi ako tigasan kay Angelo, at hindi totoo na bakla ako. Sinubukan ko ang sarili ko.

Pero mali ako. Sa halip na iwasan ko ang tigasan ako, mas nanguna sa akin ang pagiging conscious ko sa sex life ko. Nang maramdaman kong hinalikan niya ako, at tinawag niya akong "Jack", tawagan nila ni Dimitri, parang may selos akong naramdaman. Inalala ko ang mga panahon na magkasama kami ni Angelo, at iniisip ko... kay Dimitri lang siya mapupunta?! Sa taong nanloko sa kanya?!

Sa oras na iyon, gusto kong yakapin si Angelo sa awa. Gusto ko siyang angkinin. Kaya nagulat na lang akong... tinigasan ako. Sa panahon na iyon, nahahati ang pakiramdam ko. Gusto kong akuin ang pagkatao ni Angelo, at gusto kong patunayan na hindi ako ignorante sa sex. Kaya sinabunutan ko siya at pinachupa ko siya sa akin. Nang makaraos, napatunayan ko na mahal ko si Angelo at may sex experience na ako. Pero may pangatlong bagay pa palang nakalimutan kong patunayan - hindi ako bakla. Dito ako nagalit sa sarili. Kasi mas inuna ko ang sarili kong libog kaysa sa sariling katauhan ko. I had a blowjob with my bestfriend! Dito ako nagwala. Plus mahal ko si Angelo.

Ngunit nag-aalala ako sa posibleng sabihin ng iba kung hindi ako matatakot. Kaya kailangan ko siyang ilayo sa akin - dahil ayaw kong maging bakla. Handa akong ipagpalit ang feelings ko sa kanya, kaya kailangan ko siyang ilayo para hindi ko maiisip na bakla ako... sa kanya.

Lumayo ako Gab dahil galit ako sa akin. Hindi sa kanya.

Hindi lang iyon isang beses nangyari Gab. Naguguluhan ako. Sa sumunod na mga taon, namimiss ko siya habang lumalayo ako sa kanya, at the same time nasasabik ako sa kanya. Gusto ko maulit ang nangyari sa amin noon. Kaya noong minsang maglinis siya sa room namin, ginahasa ko siya. Ang sama kong tao Gab!" Iyak ni Gio habang hinahampas ang mesa.

Napatayo si Gab sa galit at marahas na tinignan sa Gio. Tinulak niya ang mesa at natapon ang mesa, ang inuupuan ni Gio, at si Gio sa sahig. Galit na galit na si Gab sa narinig at hindi na niya matipok lahat nang awa na nararamdaman niya kay Angelo. Humakbang siya at kinuwelyuhan si Gio. Sabay suntok sa mukha nito.

"Alam mo ba Gio ang epekto nito sa kanya?! Ha?! Leche tol! Naniwala ako sa'yo! Hinarangan kita mula kay Dimitri! Ngayon pati sa kanya, acting lang din?! Anak ng, alam mo anong tawag sa iyo Gio? DUWAG. Isa kang malaking duwag! Gabi-gabi kong katabi si Angelo matulog at ilang ulit akong nagising sa kanyang iiyak habang nanaginip! Tol, miss na miss ka na niya, tapos ilalayo mo lang siya dahil takot kang aminin sa sarili mo na isa kang malaking duwag?! Putangina tol, you want to feel good about yourself at his expense!"

Napahiga si Gio sa sahig habang iyak ng iyak. Awang-awa na rin siya kay Angelo at hindi siya makapaniwala sa kagaguhan na ginawa niya.

"Tayo ka diyan! Di pa tayo tapos, tayo!" Sigaw-iyak ni Gab.

Tumayo si Gio at nadudumihan na ang kanyang suot na formal attire dahil sa luha at dumi. Nilapitan siya ni Gab at hinarap.

"Alam mo ba sa panahon na wala ka, nakidnap ang kapatid niya? Palagi niyang inuulit sa akin kung gaano kabait at kaganda ang kapatid niya, ngunit tinangay lang! Hindi mo iyan alam ano? Nasaan ka noong mga panahon na nabaril ang nanay niya? Gabi-gabi niya iyang iniiyakan, at sa madaling araw gumigising siya para magduty para pantustos sa nanay niya. Nagpapakapagod siya tol! Alam mo ba na natanggalan siya ng scholarship kaya nagpapakachimay siya dito sa dorm? Nasaan ka sa mga oras na iyon? Heto ang matindi Gio, nasaan ka noong nasunog ang nanay niya? Muntikan na siyang mabaliw dahil doon. Hindi nagsasalita, mapag-isa, palaging malungkutin. Natulungan mo siya?! Hindi?! Fuck youu!!" Sabay tapon ng suntok kay Gio. Napahiga si Gio sa suntok ni Gab. Sinakyan niya si Gio at pinagsusuntok ang mukha.

"Tol.. suntukin mo pa ako. Kulang pa to. Kulang pa to!" Sigaw ni Gio habang tumatanggap ng suntok mula kay Gab.

Dahan-dahan humihina ang suntok ni Gab habang umiiyak hanggangbsa tumigil siya. Tumayo siya mula sa pagkakaupo kay Gio at lumapit sa dingding. Sinusuntok niya ang dingding at nag-iiyak.

Iniisip ni Gab ang minsan silang nagkahalikan ni Angelo.

"HAPPY NEW YEAR ANGELO!"

"Ano ka ba Gab kanina pa ako bati ng bati sa iyo eh. Tabi please?" Iniiwag ni Angelo ang binti ko para makapanood ng TV.

Nagbago ang mukha ko at parang isang batang nagpapacute na nagtatampu-tampuhan.

"Greet ka muna kasi sa akin eh!" Umupo ako sa gilid ni Angelo habang iilang pugada lang ang lapit ng aming mga mukha.

Dahil alam ni Angelo na nagpapapansin na naman ako sa kanya kagaya ng nakasanayan, nilingon niya ako at... naglapat ang aming mga labi.

Dahil sa gulat, kaagad niya namang tinanggal ang kanyang mukha sa mukha ko at pinunasan ang kanyang labi.

"I'm sorry, Gab. Di na sana kita nilingon pa." Nahihiyang excuse ni Angelo habang tumatayo at tinutumbok ang CR. Humarap siya sa salamin at naghilamos. Nang hinarap niya ulit ang salamin, nakita niya ako sa kanyang likuran. Nanlaki ang kanyang mata sa gulat at hindi siya makagalaw.

"What are you sorry for?" Tanong ko habang nakatingin sa mga mata ni Angelo mula sa salamin.

"This is wrong Gab. You're straight, I'm not."

"Since when do you dictate whether a guy is straight or not?" Ngumiti ako habang pinatalikod si Angelo. Medyo nakalook up si Angelo dahil sa tangkad ko. Nagtagpo ang aming mga tingin.

"This is so wrong Gab." Umiling si Angelo at sa unang beses after a long time... kinilig siya. Isang pakiramdam na hindi niya naramdaman sa huling mga linggo.

"I know. And I like it." Pinulupot ko ang aking kamay sa likod ng bewang ni Angelo at sinunggaban ng isang banayad na halik si Angelo.

"Gab, if you just want to screw me, I don't care. You can lift my shirt up and pagrausan mo ako-"

"No sweetheart. I'm Gab. Not Dimitri, not Gio." At patuloy ako sa paghalik. Habang magkahalikan kami, hindi ako mapanatag.

Yes. I love Angelo. And yes. I'm gay. He makes me happy. I love taking care of him. Sumasaya ang puso ko sa tuwing inaalagaan ko siya o napapasaya ko siya...

But is this the right time? He just went a lot of painful thoughts. Baka isipin niya pa pinakikinabangan ko lang ang kahinaan niya. Handa na ba talaga akong magmahal ulit?

I love him, and that's final. But this time is wrong.

Kumalas si Angelo sa halik ko at nagulat si ako.

"We shouldn't really be doing this." Umiling si Angelo.

"Yeah.. I know. I'm sorry Angelo." At isang mainit na yakap ang ginawad ni ko.

"Happy New Year Angelo." Kumalas si ako at tumalikod. Humiga ako sa kama at nanood ng TV. Napako naman ang mga paa ni Angelo sa CR at nakatulala siya. Nagulat siya sa nangyari sa amin.

Umalis siya ng CR at nilapitan ako. Kaharap niya ako at nanginginig ang kanyang tuhod. Nahihirapan siyang tingnan ako sa mata. "Gab. Can we pretend like it didn't... happen?"

Lumingon ako sa kanya at ngumiti. "Sure. I'm sorry." Bumalik ako sa panonood ng TV.

Ang gago ko! Ang gago gago ko! Sana niligawan ko na siya noon! Sana nagpakatapang na rin ako! Sana inamin ko na lang kay Angelo ang nararamdaman ko!

Hindi kami magkaiba ni Gio. Iyon ang masakit. Wala akong nagawa para sa kanya! Mahal niya si Angelo, mahal ko si Angelo, pero kung pinaramdam ko sa kanya na may pag-asa pa, sana pinaligaya ko siya sa pagmamahal ko! Ang gago ko talaga!

Nasa ganoon siyang pag-iisip nang pumasok si Dimitri sa kwarto nila. Nagkasalubong ang tingin ni Gab at ni Dimitri. Agad na lumapit si Gab at agad na sinuntok si Dimitri sa mukha. Natapon si Dimitri sa sahig at pumutok ang labi.

"ANO?! GAGO KA?! MASAYA KA NA?!? WALA NA SI ANGELO!?" Galit na sigaw ni Gab habang dumadaloy ang luha niya. Nanlilisik ang kanyang mga mata at hindi makapaniwala sa galit na namuo.

"I-I'm sorry Gab..."

"GAGO!! MINAHAL MO BA SIYA?!" Sabay tadyak kay Dimitri. Pumaigtad si Dimitri sa sakit ng pagkakatadyak ni Gab. Pinulot ni Gab si Dimitri at kinuwelyuhan.

Gustong gumanti ni Dimitri, ngunit hindi niya magawa dahil kahit siya, alam niyang mali siya.

"H-Hindi..." At humagulgol na si Dimitri. Binitawan ni Gab si Dimitri at sinuntok ang pader. Umiiyak-iyak na si Gab sa isang sulok ng silid at humahagulgol.

"Mga walang hiya kayo!! Sinaktan niyo siya!! PUTANG INA NIYO!!" Nagsisisigaw si Gab habang inuuntog ang ulo sa pader.

"B-Bakit ba Gab... Mahal mo ba siya?" Tanong ni Gio.

"OO! OO! MGA GAGO KAYO! OO! MAIKLING PANAHON LANG KAMI NAGTABI SA KAMA, NGUNIT HINDI NIYA AKO GINAPANG! MATINO SIYANG TAO, AT IKAW ANG MALIBOG AT SINUNGALING!" Sabay suntok ni Gab kay Gio.

Napahiga si Gio sa kama dahil sa lakas ng pagkakasuntok ni Gab.

"Alam niyo ba? Gabi-gabi siyang umiiyak dahil sa lungkot na pinaggagagawa niyo. Ikaw Dimitri, hindi ka na naawa! Nirape mo pa siya, lalong lalo ka na Gio! Baboy ka! Baboy kayo! Mahiya kayo sa sarili niyo. Alam niyo ba na umiiyak siya sa sakit sa kalooban at hindi niya ininda ang sakit ng pwet? MGA LECHE KAYO! GAGO! BOBO! WALA KAYONG MGA PUSO, WALA KAYONG MGA UTAK, PURO TAMOD LANG KAYO! SIYA LANG ANG TAONG MINAHAL KO NG HUSTO SA MALIIT NA PANAHON, NGUNIT HINDI KO IYON PINAGSISISIHAN. AT LEAST NAPARAMDAM KO NA MINAHAL KO SIYA AT MAY TAO PA SIYANG PWEDENG BIGYAN NG NGITI AT TAWA. SANA NALAMAN NIYA MAN LANG BAGO SIYA NAMATAY NA... MAHAL KO SIYA! MGA WALANG KWENTANG BURAT KAYO!"

Lumapit si Gab kay Dimitri at tinadyakan ito.

"Tandaan niyo ito Gio at Dimitri, sa susunod na makita ko si Angelo, hinding-hindi ko na siya bibitawan. Hindi na ako matatakot na tawaging bakla o anuman. Nakikinig ka Gio? Ikaw Dimitri, ikaw ang may pinakamalaking kasalanan dito. Ginawa mong impiyerno ang huling mga sandali niya. Hindin-hindi ko ito makakalimutan. INAPI NIYO ANG TAONG MAHAL KO!"

"Ibig sabihin ba Gab... matagal mo nang mahal si Angelo?" Mahinang tanong ni Dimitri habang dahan-dahan tumayo.

"Ang talino mo talaga Dimitri. Ikaw ang pinakamatalino! Hindi ko makakalimutan ang marahas na tingin mo sa akin noong una kaming magkakilala, pinaniwala mo kaming mahal mo siya! Sana sinabi mo, sana nagpakatotoo ka na lang! Sana binigay mo siya sa akin!" Lumilindol ang mga balikat ni Gab.

"I'm sorry Gab. I wish I could turn back the time." Humagulgol si Dimitri.

"Alam mo Dimitri, una kaming nagkita... hindi ko maipaliwanag ang saya ko. Nagpakilala ako kaagad sa kanya. Kung nalaman ko lang na niloloko ako ni Corina, sinuri ko ang sarili kong sekswalidad kung straight ba talaga ako. Sana noon ko na lang naunawaan na hindi ako straight. Sana hindi ako natakot. Oo mahal ko pa siya noon pa! Kaya nga marahas ang tingin mo sa akin noong nginitian ko siya. Kasi, ewan ko. Gusto kong mapalapit sa kanya. Di ko maunawaan.

Pero not anymore. Tandaan niyo ito Gio at Dimitri, when I see him again, you will never, ever lay hands on him again. Alam kong imposible, kasi patay na siya. But... I will never forgive, I will never forget.

Sana, buhay pa siya. Pagbabangasin ko iyang mga mukha niyo, tandaan niyo iyan! Mga duwag!"

Sigaw ni Gab. Umalis at dala ang maletang nakahanda na pala ng gamit.

Nag-iiiyak lang si Gio at si Dimitri.

Binuksan ni Dimitri ang kaniyang cellphone at pinatunog ang isang kanta:

Beautiful in my eyes

You're my peace of mind

In this crazy world.

You're everything I've tried to find,

Your love is a pearl.

You're my Mona Lisa,

You're my rainbow skies,

Refrain:

And my only prayer is that you realize

You'll always be beautiful in my eyes.

The world will turn,

And the seasons will change,

And all the lesson we will learn

Will be beautiful and strange.

We'll have our fill of tears,

Our share of sighs.

Refrain:

And my only paryer is that you realize

You'll always be beautiful in my eyes.

Chorus:

You will always be beautiful in my eyes.

And the passing years will show

That you will always grow

Ever more beautiful in my eyes.

When there are lines upon my face

From a lifetime of smiles,

When the time comes to embrace

For one long last while,

We can laugh about how time really flies.

We won't say goodbye 'cause true love never dies.

You'll always be beautiful in my eyes.

Chorus:

You will always be beautiful in my eyes.

And the passing years will show

That you will always grow

Ever more beautiful in my eyes.

The passing years will show that you will always grow

Ever more beautiful in my eyes.

Patuloy sa pag-iyak si Dimitri at si Gio. Inaalala nila ang mga huling sandali na nakakasama nila si Angelo. Napangiti si Gio sa ideyang kahit papaano ay nakasama niya ang kanyang bestfriend sa huling mga hininga nito. Kaso nga lang, sa masakit na paraan.

Ginahasa ko siya. Ginahasa ko siya. Huli naming pagkikita - ginahasa ko siya! Ang sama kong tao. Ang sakit ng huling ala-ala niya sa akin! Angelo, kung nasaan ka man ngayon, patawarin mo sana ako. Gusto kong malaman mo na ginawa ko lang iyon kasi natakot ako sa sarili ko. Angelo, patawarin mo ako... Si Gio sa isip niya.

Angelo... patawad kung nagamit pa kita. Sana hindi na pang pala kita ginamit. Ako pa tuloy ang naggawa sa imoiyerno sa buhay mo. Pero kahit hindi kita mahal kagaya ng pinaniwala ko sa'yo, naging mahalaga ka sa akin. Ikaw ang nagpaunawa sa akin sa kahalagahan ng pagiging totoo sa sarili.

Sana andito ka at makuha ang karangalan mo. Ang lakas mo sigurong tao ano? Apat na taon mo natiis ang mga sakit at hapdi. Idol kita Angelo! Gusto ko lang malaman mo na walang pagsisidlan ang pagsisisi ko ngayon na hindi man lang kita napatawad - hindi. Mali, masakit ang damdamin ko ngayon hindi mo man lang ako napatawad. Angelo, hindi man kita minahal, pero nabago mo ako. Salamat talaga.

Alam kong kahit saan ka man ngayon, mapapatawad mo ako. Mabait ka di ba? Hangang-hanga ako sa'yo. Hindi ko na gagawin ang kaparehong palpak muli sa iba. Rerespetuhin ko na ang iba at hindi na ako maduduwag pa.

Thank you Angelo. Sana, kalimutan mo naman ang nagawa ko sa'yo. Ang sama kong tao, pero si Angelo ka di ba? Ang gago ko Angelo! Ang gago ko! Hindi ko aakalain na ikamamatay mo pala ito. Dito ako nagkamali. Sorry Angelo... sorry. Si Dimitri naman ay iyak ng iyak. Hindi niya maisip kung bakit siya minalas. Kung kailan mapapatawad na sana niya si Angelo, tsaka naman nawala ang huli. Hindi siya makapaniwala dahil gusto niyang kausapin ulit si Angelo, at mag-sorry dahil sa panglolokong nagawa niya sa huling apat na taon sa buhay ni Angelo. Gusto niyang magsorry sa pantataksil niya, sa pagpapaniwala niya kay Angelo na hindi niya gusto si Corina, sa pambababoy niya kay Angelo, at kung anu-ano pa. Nagsisisi siya. Ang gago ko! ANG GAGO GAGO KO!! Sigaw niya sa kanyang sarili.

At kahit kailan hindi na siya babalik pa.

Maya-maya napansin ni Dimitri ang mga singsing nila ni Angelo noong minsan silang kinasal. Nasa headboard ang mga ito at nagbalik ang ala-ala niya sa panahong pinaasa niya si Angelo.

"Sa ngalan ng South East Asia University, kinikilala ng buong unibersidad ang inyong pagmamahalan. At hindi ipagkakait ng SEAU ang pagkakataon ng iyong pag-iisang dibdib, kahit sa paaralan man lang. Dahil sa inyong wagas na pagmamahalan, isasapubliko natin ang pagiging legal na mag-asawa niyo rito sa paaralan."

"Angelo Montemayor, tinatanggap mo ba si Dimitri Salviejo bilang kabiyak mo rito sa paaralan, na maging asawa mo, sa hirap at ginhawa, sa salat at yaman, at sa lungkot at saya?"

"Opo." Sagot ni Angelo.

"Susuportahan mo ba si Dimitri Salviejo sa lahat ng pagsubok ng buhay, nangangako ka bang mamahalin mo siya, at papasayahin sa buong pamamalagi niyo rito sa paaralan?"

"Opo." Sagot ni Angelo.

"Dimitri Saliverjo, tinatanggap mo ba si Angelo Montemayor bilang kabiyak mo rito sa paaralan, na maging asawa mo, sa hirap at ginhawa, sa salat at yaman, at sa lungkot at saya?"

"Opo." Sagot ko.

"Susuportahan mo ba si Angelo Montemayor sa lahat ng pagsubok ng buhay, nangangako ka bang mamahalin mo siya, at papasayahin sa buong pamamalagi niyo rito sa paaralan?"

Hindi ako sumagot kaagad at tinignan muna ang mukha ni Angelo na masaya kahit lumuluha. Maya-maya nginitian ko si Angelo.

"O-Opo." Sagot ko.

Heto na, magsisinungaling na naman ako. Okay lang. Para kay Corina lahat nang ito... Mabait si Angelo at mauunawaan niya ako.

"At dahil walang bride, you may kiss each other na lang!"

Malungkot. Nakakapanghinayang. Ito na siguro ang pinakamalungkot na graduation para sa kanila.

------------------------------

"Hello Corina? How's your graduation?" Bati ni Jun habang bineso si Corina.

"It's doing fine. Pwera na lang sa drama ni Riza, ang bestfriend ng bakla. Isali na rin natin siya?" Nanlaki ang mga mata ni Jun at kinaladkad si Corina sa gilid ng auditorium. Nagmasid muna siya sa mga taong dumadaan.

"Bahala ka na diyan. Tapos na ako, hanggang kay Angelo lang ako." Nagsindi ng sigarilyo si Jun at nag-arteng walang nangyari.

"Okay. Titigil na rin ako. Teka nga. Bakit mo ba ginawa iyon kay Angelo, sa kanyang pamilya? Bakit gustong-gusto mo siyang gantihan?"

"Kasi... may nakaraan ako sa kanya. May nakaukit na nakaraan sa akin na nangangailangan ng vindication. At dahil patay na siya at ubos na ang kanyang pamilya, vindicated na ako, feeling ko. At gustong gusto ko ang pakiramdam na ito."

"Hindi ka ba nakokonsensya? Na nakapapatay ka ng tao? Ang tagal na noon babe, tapos paghihigantian mo pa siya, pati ang kanyang pamilya dinamay mo pa? Kung ang atraso mo ay ang anak lang nila, pwedeng si Angelo lang naman ang sinaktan natin ha."

"Hindi ako nakokonsensiya. Masaya ako sa paghihiganting ginawa ko. In fact, bullying lang nga siya tingnan eh. Little did everybody know, isa itong revenge. Plotted revenge. Naguguluhan nga siya sa bruha sa buhay niya, ako ang bruha sa buhay niya. Naniniwala pa sa hula. I don't care! Pinatay din naman ng pamilya niya ang pamilya ko, so I did the same. I want a successful, planned, and painful death for him. Para makita ng pamilya niya na nasa taas kung ano ang pakiramdam nang patayin ang sariling pamilya mo ng ibang tao, which ginawa nila sa akin. I just feel sad kailangan pa madamay ng anak nilang si Angelo dito." Umiling si Jun sabay labas ng smoke mula sa bibig. Natahimik si Corina at parang nanginginig. Napansin ito ni Jun.

"Napano ka?" Taning ni Jun habang tinitignan sa mata si Corina.

"I hate to break it up to you, pero you should know na... maling tao ang pinaghigantihan mo. Hindi niya pamilya si Aling Martil."

Nagulat si Jun sa narinig at natapon niya ang kanyang yosi. Mariin niyang tinignan si Corina.

"What do you mean Corina?"

"I did a little background check sa kanyang pamilya the day after we killed him honey. Kinuha ko ang private investigator ni papa para dito. Nang tinakwil ng mga magulang iyang si Martil, nagpamaid siya habang ang kanyang boyfriend naman ay nangingisda. Di ba sabi mo kapitbahay mo sila noon? Oo, iyon na nga. Yung lalake, dating mayaman, ngunit pinili ang matandang Martil na iyon. Kaya namuhay sila sa kahirapan. Ang nangyari, nagpamaid sa bayan iyang si Martil, ninakaw niya ang bagong silang na sanggol at pinalabas niya na nawala ang bata. At ang sanggol na iyon, ay si Angelo. Hindi tunay na anak ni Martil at ng boyfriend niya si Angelo. Hindi nakayanan ng boyfriend ni Martil ang kahirapan, bumalik sa pamilya. Hindi ko matunton kung sino ang boyfriend ni Aling Martil, kahit ang kabaong niya wala! Hindi ko rin alam kung sino ang totoong pamilya ni Angelo. But one thing is for sure... hindi magkadugo si Martil at Angelo. Ampon si Angelo! And hindi ko malaman kung ano ang dati niyang pangalan, pero "Angelo Montemayor" is a fake identity!" Bulong ni Corina

"W-Wait, are you trying to say na-"

"Yes, honey. Your Corina baby is right. You killed the wrong person."

Nandilim ang paningin ni Jun sa narinig.

"No! This can't be! We didn't kill her child?! Her biological child?! Alam ko ang source ko at sila ang minsang naging kapitbahay ng magulang ko sa tabing dagat! Sabi nila nabuntis si Martil!"

"Yes. Pero hindi nga niya anak si Angelo, honey. Nakita ba talaga nila na nabuntis talaga si Martil? Ha? Bobo ka ba? Baog si Martil, one reason kaya iniwan siya ng boyfriend niya."

"C-Corina? Kung hindi niya anak si Angelo, sino? Paano kung ang batang ninakaw niya noong maid pa siya ay binigay niya sa iba? What if Angelo is really a biological son?! Pinakalap mo ba ang birth certificate niya? Tell me you're playing a prank."

"I'm not babe."

"I'm fucked!"

"You are. Alam ba to ni Dimitri, Gio, Riza, or Gab, or ni kanino man?"

"No. When we killed him, nobody was there. He didn't contact anybody. I talked to him for a while, sinabi ko sa kanya na hindi lang trahedya ang lahat nang ito, kung hindi sinadya ko talagang planuhin ito para maranasan niya ang pain na naranasan ko noon, na mawalan ng pamilya. He deserved that! I brain psyched him then I let him jump into the water after I stabbed him twice, Corina."

"Wait, what? I thought itutulak ko siya?"

"You what?? YOU PUSHED HIM?"

"YES!"

"CORINA, YOU KILLED HIM! DI BA, USAPAN NATIN WE LET HIM KILL HIMSELF?"

"Oh my God. I'm fucked, I never intended to kill him, hindi ko naman akalaing hindi siya marunong lumangoy! Wait, no. Marunong siyang lumangoy! Bakit hindi siya lumangoy?! Could he still be..."

"Don't say that..."

"What if buhay pa siya? I'm so dead, sana mapatawad niya ako. Sana hindi ito malaman ni kanino man. Kung wala pa siya sa news in the next days Jun, it's either he is alive or he makes the fish alive."

"Don't worry. Nobody should know. Don't tell anybody. Nagsisisi ka ba Corina? Nasa news na ba ito?!"

"No! Malay ko! Ako ba ang reporter?! No!! And, no. Pero parang nakokonsensiya ako... Maling tao ang pinatay ko. Gusto ko lang naman ay malunod siya, hindi mamatay! Nakapatay ako, honey!"

"Boba! Pareho lang iyon! Don't cry, suspect tayong dalawa. And I'll never leave you behind."

"I'm so fucked. Paano to? What if somebody would know?"

"Nobody would. Wag kang makonsensiya, ginusto mo naman si Dimitri di ba? Bahala na. The good thing is his body is found, patay na siya, at least from Riza. Nobody will ever know."

"Okay. I guess we're done here. Can you not tell Dimitri about our affair? He loves me, and I love him. Ayaw kong magkagulo-gulo."

"Okay. Nice doing business with you."

"You too."

Ngumiti si Jun sabay lakad palayo kay Corina.

--------------------------------

Walong taon ang lumipas...

Kriiiiiing. Kriiiing.

"Hello, South East Asia University College of Business and Mathematics, how can I help you?"

"Hi Grace. Can I talk to mom?"

"Oh. Hi PM! Sure. A sec." Lumakad ang babae at kumatok sa opisina ni Dean Jonah. Pagkatapos ng dalawang katok ay pumasok siya.

Nang makapasok siya, ngumiti siya sa matanda at gumanti ng kaway si Dean.

"Ma'am, nasa line po ang anak niyo." Lumabas si Grace at sinarado ang pintuan.

Nang makalabas na si Grace, kinuha ni Dean ang telephone at nagsalita.

"Hi son! You called?"

"Hi mom. I miss you. How is our share at NGC? How much is ours now?"

"Around 25%. The top share holder is Grandyaryo with 32%."

"Mom, I don't know with you but the difference of 25 and 32 in corporation is like walking from Russia to Antarctica. Can we do something? Their convention is fast-approaching. We have to be the top-shareholder before the convention starts."

Nagbuntong-hininga ang matanda.

"Okay. Sige. So babalik ka rito?"

"Yes mom. Maybe... I don't know, couple of weeks from now? I'll be there this month."

"Okay son. I love you."

"PM loves you mom. Bye."

Binaba na ni PM ang telepono. Ilang sandali munang nakinig si Dean Jonah sa telepono at hindi muna binagsak.

"Grace... nakikinig ka na naman ba?" Tanong ng matanda sa telepono. Maya-maya ay may pagbaba ng telepono na narinig ang matanda at napabuntong-hininga na lang siya. Ilang sandali ay bumukas ang pintuan. Si Grace, nasa frame ng pinto at umiling. Malungkot ang mukha. Humugot ng malalim na hinga si Grace.

"Madam.. hanggang kailan mo pa ba itatago si PM? Nag-aalala na po ako sa inyo. Nagnakaw tayo ng bangkay sa punerarya, sinuhulan mo pa ang pulis para tanggihan ang sinumang magtatanong tungkol sa kanya, hindi alam ng mga tao na buhay pa siya, at pinaglaruan pa natin ang batas. Don't you think it's too much?" Sunod sunod na tanong ni Grace habang dahan-dahan siyang naupo sa harap ng upuan ni Dean Jonah.

Binagsak ni Dean ang telepono at tinignan sa mata si Grace. Dahan-dahan siyang sumandal palapit kay Grace.

"Eto ang tandaan mo Grace ha... I will always pick him up."

--------------------------

Binaba ni PM ang telepono at bumangon mula sa pagkakahiga sa kama. Nakahubad lang siya habang dumiretso sa kanyang study table. Binuksan niya ang ilaw at pinagmasdan ang isang papel.

Maya-maya ay may labi siyang naramdaman sa kanyang leeg. Hinayaan niya lang ito. Isang lalaki na may malaki at magandang katawan ang kumuha ng upuan at tumabi kay PM.

"You're as sexy as hell, babe." Sabay kagat sa leeg ni PM. Ngunit hindi gumalaw si PM at tinignan pa rin ang piraso ng papel.

"Hey, are you okay?" Tanong ng lalake kay PM habang tinitignan sa mata si PM. Ngunit hindi pa rin sumagot si PM at nakapako ang tingin sa papel.

"Are you really going to the Philippines?" Nakasimangot ang lalaki habang nilalaro ang baba ni PM.

"No. I'm going BACK to the Philippines." Matigas na tugon ni PM at hindi man lang pinansin ang lalakeng nakahubad.

Sumimangot ang lalaki at niyakap si PM. Ngunit hindi gumanti ng yakap si PM at nakatingin pa rin sa papel. Nakatulala lang si PM at may biglang naalala:

“GUSTAV GRANDYARYO

MIKEE MANLANGIT

LIZA MANLANGIT

Sinu-sino ito? Bakit may birth certificate ditong hindi ko kilala kung kanino?

Nasa pagtataka siya nang may nahulog na sulat mula sa hanay ng mga birth certificate.

Mahal kong Liza,

Kung nasaan ka man ngayon, mahal na mahal kita. Ngunit patawad, hindi ko maitataguyod ang bata. Hindi sa akin iyan. At kung akin man iyan, hinding hindi ko iyan aakuin. Alam mo naman sigurong may asawa na ako at nakatakda na akong ikasal sa iba, di ba?

Patawad. Ngunit alalahanin mo na mahal na mahal na kita.

Nagmamahal,

Eugenio

PS. Ipalaglag na lang natin ang bata. Malinis ang pangalan ko, makuha mo ang trabaho mo. Win-win.”

(Nakasulat sa papel)

"MY FAMILY TREE

(?) + (?) = Felicilda, Liza, Martil, Susan.

1. Felicilda (address unknown) + Eugenio
Child: (Child x, identity unknown)

2. Liza Manlangit (address unknown) + none (she stole the child)

Child: (Mikee Manlangit/ Gustav Grandyaryo?) (Child y, identity in dispute)

3. Martil (dead </3) + Tatay (identity unknown, address unknown, presumed deceased)

Child: Angelo Montemayor

4. Susan (address unknown, ran away) + Frank (address unknown, left Susan, American citizen.)

Child: Angela Montemayor (lost)”

Weird... If Felicilda was pregnant from their relationship with Eugenio, who and where is their child now?

If Liza Manlangit worked as a maid with Felicilda for Grandyaryo for years, and Liza stole Sheldon Grandyaryo's son after Felicilda left... Could the child be Gustav Grandyaryo? Where is he now?

Assuming that Gustav Grandyaryo is Liza's child... who is Mikee Manlangit? Why do they have the same family name with Liza if Liza was never pregnant? Who is “Mikee Manlangit”? Did she have a child before stealing Sheldon's son? But why did Eugenio send a letter to Liza? Why is he talking about abortion? Could it be... Liza REALLY DID get pregnant but didn't abort the kid? Could the child be.... “Mikee Manlangit”?

Could it be Eugenio cheated on Felicilda by having an affair with Liza? Could it be the reason why Liza ran away? But... why would Liza run away? What did she have that she's afraid to lose?

Argh!! This family is crazy. Fucking insane. I have to know the truth... The whole truth. Shit! Was my mom lying before? Why would she lie to me? Or did she only commit an honest oral mistake? Was there something she chose not to mention? This is so confusing! Fuck this shit!

Ang gulo. Magulo. Babalik ako. Hahanapin ko ang katotohanan.

(Nakasulat pa rin sa papel)

“People to watch out for (Year: 2026)

1. Dimitri Salviejo:

Member, Board of Directors

NGC Broadcasting Corp. (Share: 11.3%, merged with Jun Salviejo)

2. Jun Salviejo:

Member, Board of Directors, News Department Head

NGC Broadcasting Corp. (Share: 11.3%, merged with Dimitri Salviejo)

3. Corina Salviejo:

CEO, G Music and Arts Entertainment Int'l (Share: 51% flat)

Running CEO, Diamond Perks Hotel Chain Corp. (Share: 31.4%)

4. Gio Santos:

Actor (In contract with G Music and Arts Ent.)

5. Gabby Victorio:

CEO, Magic Broadcasting, (3 years and counting) (Share: 48.2%)

6. Riza Magtago Guttierez:

Legal and Corporate Lawyer, Dorm Manager, Shareholder

South East Asia University, PH (Share: 4.85%)”

"Do you really have to?"

"Yes. I have to. I have to answer the questions haunting me for 8 years. I have to know who my family really is, and how the hell it went stupid. And I have to see my old friends... the people who made my life more interesting." Ngumisi si PM habang tumutulo ang luha. Binaba niya ang papel at pinunasan ang kanyang luha habang nakayakap pa rin si masarap na lalakeng nakahubad. Kumalas si lalakeng masarap na amerikano kay PM at hinalikan siya ni PM sa labi. Mapusok ang kanilang halikan - mainit. Maya-maya kumalas sa halikan si PM at tinignan si lalakeng masarap sa mata.

"I'm gonna destroy their lives."

Wakas.

Gapangin mo ako. Saktan mo ako.

 ----

Author's note: Salamat po sa pagbabasa! Alam ko po marami ang naiinis sa katangahan at "kabaitan" ni Angelo. Sorry po! Kahit ako nga po eh, naiinis sa pagsusulat sa kanyang character. Pasensiya talaga po kasi sinadya kong inisin kayo, so I made him naive as much as possible. At nainis naman kayo sa kanya at sa kanyang mga kagaguhan. Kaya sorry talaga.

Kung hindi niyo po nagustuhan ang flow ng story, pasensiya na po at hindi ko kayo napasaya. Tao rin naman po ako, pwedeng magustuhan ng iba, pwedeng hindi. So kung di niyo type ang mga trahedya-type ng story na tanga ang bida at mukha bobo, babawi po ako sa susunod na kwento ko, promise iyan! Simpleng story lang ang susunod, walang gulo, at much more realistic kaysa dito. Plus, hindi po iyon tragedy. Sweet type po siya. Promise po! Puro kilig scenes at hindi masyadong heavy. Babawi talaga ako!

Sa mga nagustuhan naman ang takbo ng storya, maraming salamat po at naaappreciate ninyo ang paggawa ko sa kwento. Aasahan niyo po na sa mga susunod kong kwento ay papasayahin ko kayo. Isang genre pa lang po ito at marami pa akong genre na isusulat!

Sa mga nagulat sa biglaang pagtalikod ni Dimitri, pasensiya na po talaga. Sinadya ko pong gawing less suspicious ang kanyang mga kahina-hinalang mga galaw. Kaya noong Chapter 3 pa lang, iyong tinext si Corina ng "I love you", sinubukan kong itago na ang traydor kay Angelo ay nasa tabi-tabi lang - kaya ayon hindi masyadong obvious. Kung pinahinala ko po ito simula noong una, edi hindi magiging shocker ang kanyang revelation? Kaya kung natuwa po kayo, salamat po. Kung hindi naman, sorry po.

Sa mga hindi nagustuhan ang kwento... sabi ko naman sa inyo noong teaser pa na puro sakit lang ang kwentong ito. Huwag niyo akong sisisihin bakit hindi niyo nagustuhan ang kwento dahil sa una pa lang sinabihan ko na kayo. Pero salamat pa rin sa pagbabasa!

Sa mga nakakaappreciate ng kwento, thank you po sa inyong lahat! Kayo po ang inspirasyon ko. :)

Over-all, nagpapasalamat pa rin po ako sa pagbabasa ng kwento. Unang kwento ko pa po ito kaya medyo may mga flaws. Hindi naman ako magaling eh. Kung may nais po kayong iparating na komento, paki-comment na lang po o i-fb message ako sa "Boy Cookies" o i-email sa comegetmycookies@gmail.com.

Maraming Salamat talaga po! Happy New Year!

Abangan: "Hello, Mr. DJ?" (April 2014)