'Untouchable' Chapter 17

Hi, guys!

Unang-una, sobrang SORRY dahil sa delay ng update na ito. Na-confine kasi ako ng 3 araw sa ospital, missed a week of school (so kailangan ko ng time habulin ang requirements), and nag-exams. So sobrang stressed talaga ng past 2 weeks. :(

Sana ay huwag niyong tigilan ang suporta sa series na ito. I'll do my best to post the next update sooner. :)

Maraming salamat at sana magustuhan niyo.

Leave your comments at the comments section below.

Happy Reading!

--

Chapter 17

“Caleb.” gulat na gulat kong pahayag nang madatnan ang nagmamay-ari ng boses na iyon. Walang takas ang kaba, at ang pagtataka na namumutawi sa mukha ko dahil sa kamalas-malasan ba naman ay nakagawian ko ng umupo sa tabi ng driver palagi. Nginitian niya ako ng isang matabang na ngiti at ibinaling ang atensyon niya sa kalsada. Natatakot akong magtanong, natatakot akong magsalita, dahil in the first place ay hindi ko alam ang sasabihin ko. Moreover, naiilang pa ako sa kanya dahil sa mga sinabi niya sa akin dati. Alam kong masakit pa iyon, ngunit napatawad ko na siya dahil aaminin kong medyo naging conceited ako noon at hindi ko na-realize na hindi niya ginusto ang mga nasabi niya noon na marahil ay dala lamang ng bugso ng damdamin niya.

“Gab, would you mind na makisama sa kahit anuman ang gagawin ko tonight? Please huwag mo munang unahin ‘yang galit mo sa akin.” pahayag niya habang nagmamaneho. Tiningnan ko lamang siya, dahil hindi ko lubusang maintindihan ang sinasabi niya. “I know, right? How retarded of me na humingi ng pabor sa’yo ganoong galit ka pa sa akin, pero please do it for me.” pagmamakaawa niya. Buti na lamang ay nakatuon ang mga mata niya sa daan kundi ay mapapansin niya ang pamumula ng mga pisngi ko.

“O-okay.” nauutal kong sagot sa kanya. Napansin ko naman ang paglabas ng biloy sa isang pisngi niya, isang indikasyon na natuwa ito sa sinagot ko.

Ngayon ay bigla akong napaisip sa mga nalaman ko mula kay Matt kanina, at kung paano ako binalaan ni Caleb, at kung paano ako hindi nakinig sa kanya at imbes ay nakipag-away pa. Natamaan noon ang konsnesya ko at ngayon ay pakiramdam ko lulubog na ako sa kinauupuan ko ngayon dahil sa labis na guilt sa inakto sa kanya. Ngayon ay naiintindihan ko na kung saan siya nanggagaling, na may basehan lahat ng akusasyon niya laban kay Justin, at ako si tanga, naging biktima na naman ng sarili kong paniniwala.

“Saan ba tayo pupunta?” tanong ko dito. Napansin ko namang gumawi ang tingin niya sa akin at ngumisi ito. “It’s a surprise.” pahayag niya.

--

Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako habang bumibyahe kaming dalawa ni Caleb. Nagising na lamang ako nang maramdaman kong niyuyugyog ako nito para bumangon na at bumaba ng kotse. Pagbaba ko ay nadatnan kong nasa loob kami ng isang parking lot, kaya naman wala akong ideya kung anong klaseng lugar ang pinagdalhan nito sa akin. 

“Gab, patulong naman ako magbaba ng groceries, nasa likod lang.” request niya na siya ko namang sinunod. Kumuha ako ng dalawang plastic bags at siya naman ay kinuha ang natirang isa. Ni-lock na niya ang kotse niya at sinabihan akong sumunod sa kanya papasok ng building. Nang makapasok kami sa entrance ay doon ko nalaman na condominium pala itong pinasukan namin dahil sa magkakasunud-sunod na pintuang may mga numero. Alam kong hindi iyon hotel, dahil simple lamang ang paligid at may kanya-kanyang distinction ang bawat pintuan na tila sinasabing iba-iba ang nagmamay-ari ng bawat unit.

Umakyat kami ng dalawa pang set ng hagdanan bago siya tumigil sa isang unit at i-unlock ito gamit ang susing kanina pa niya pinaglalaruan sa isa niyang kamay. Walang sabi-sabi ay pumasok siya sa loob kaya naman sumunod na ako sa kanya. Pagpasok ko naman ay napansin kong bukas ng TV nito at isang ulo ang nakadungaw mula sa sofa. Nagulat ako nang makita ko ang isang babaeng ka-edad ko. Maganda ito at nakasuot ng tank top at shorts, in short, parang nakapambahay. Naisip ko tuloy kung sino siya sa buhay ni Caleb.

“Uhm, Gab meet Sari. Sari, meet Gab.” atat na pahayag ni Caleb habang inaayos ang groceries. Napansin kong nagkatinginan ang dalawa at pinandilatan ni Caleb si Sari na siyang ikinataka ko. Lumapit sa akin ang magandang babae, nginitian ako ng mabilisan, at kinuha mula sa akin ang dalawang plastic ng groceries at nagpunta sa kinatatayuan ni Caleb sa kusina. Sumunod ako sa kanilang dalawa at napansin kong inilingkis ni Sari ang mga braso niya sa katawan ni Caleb at tiningnan itong mabuti. “Siya ba ‘yung sinasabi mo, Cal?” tanong niya. Natigilan naman ako dahil parang gaguhan lang na pag-uusapan nila ako sa harap ko. Napansin ko naman na parang nagtense si Caleb at tumango na lamang.

Napahagikgik si Sari, tumungo sa direksyon ko, at bigla na lamang akong hinalikan sa pisngi bago tuluyang pumasok sa isa sa mga kwarto sa loob ng unit na iyon.

“Sorry, ang weird niya. Pero masasanay ka rin sa kanya.” paghingi ng paumanhin ni Caleb. “Mas weird si Trisha, sinasabi ko sa’yo.” sagot ko sa kanya. Looking back, napaisip naman talaga ako ng tunay dahil sa napansin kong body language nila, at ang set-up ng sitwasyong ito. Una, nakita kong sweet sila sa isa’t-isa, at to think na tila magkasama silang dalawa sa loob ng iisang bubong already says something. Nakaramdam ako ng isang sensasyon na hindi ko dapat maramdaman sa loob-loob ko.

Selos?

Umiling na lamang ako at ibinalik ko ang atensyon ko kay Caleb. “Nasaan nga pala tayo? Unit niya?” tanong ko sa kanya. Umiling ito at ngumiti ng matamlay. “Hmmm, no. Actually, this unit is mine.” pahayag niya na siyang ikinagulat ko dahil wala naman akong naririnig, at wala naman siyang naikkwento sa akin tungkol sa condo niya, na meron pala siyang ganito in fact. “It’s my high school graduation gift. I wasn’t using it so, I had Sari rent it, sayang naman ‘yung property, and I still get to use it the way I want even though she’s here.” paliwanag niya.

“Uhhh, okay.” ang nasabi ko na lamang at doon ay naramdaman ko na naman ang pagka-awkward ng sitwasyon naming dalawa. “Gab, nood ka muna ng TV or movie or whatever. Make yourself busy. I’ll prepare dinner.” pag-utos niya sa akin kaya naman tumalima na ako dahil truth to be told, hindi ko rin alam kung anong sasabihin sa kanya. At isa pa, hindi rin naman ako marunong magluto.

Whew.

--

“Gab, kain na tayo.” pagtawag sa akin ni Caleb kaya naman tumayo na ako at nagpuntang kusina niya. “I’ll just check on Sari.” pahayag niya habang tinatahak ang daan patungo sa kwartong pinasukan ng babae. Iniisip ko tuloy kung sila ba ni Caleb, ngunit wala namang nababanggit sa akin si Selah o Justin. Palagi pa nga nilang sinasabi na walang love life ang kuya nila, eh. Magtigil ka, sabi ng conscience ko. Kaya naman sinunod ko ito dahil ayoko na ng mga bagay na naiisip ko.

Lumipas ang limang minuto at wala pang Caleb at Sari na lumalabas mula sa kwarto, at ang gago kong utak ay kung anu-ano na ang napag-iisip. Nakita ko na lamang ang sarili kong nakatayo sa harap ng pintuang pinasukan ng dalawa. Hindi ko ugaling makinig o manghimasok sa pribadong buhay ng ibang tao, ngunit I found myself making an exception this time. Idinikit ko ang tainga ko sa may pintuan at sinubukang pakinggan kung anuman ang pwede kong marinig sa kabilang side.

“Gawin mo na, Caleb! Ang bagal mo naman, eh.” narinig kong boses ni Sari mula sa kabilang side. “Hindi pwede, andyan lang ‘yung kapatid ko sa labas, oh. Halika na, Sari. Baka naghihintay pa siya.” reply ni Caleb and I took that as my cue to leave. Dali-dali akong bumalik sa dining area at sinubukang i-compose ang sarili. Kung anu-ano ang mga bagay na naiisip ko sa kung ano ang tinutukoy ni Sari na gagawin nila ni Caleb ngunit hindi nila magawa dahil nga nandito ako sa condo nila. Hindi ko maiwasang mainis sa mga bagay na naiisip ko at ang bumaba ang tingin sa sarili ko dahil pakiramdam ko ay hindi ako ‘belong’ sa set-up na ito.

Kaya kahit nang makakain na kami at kahit nagustuhan ko ang nilutong ulam at salad ni Caleb ay hindi ko ma-aappreciate lahat ng iyon. Masyadong clouded ang utak ko dahil sa maraming tanong tungkol sa kung ano nga ba ang rason kung bakit ako dinala dito ni Caleb, at kung sino nga ba talaga si Sari sa buhay niya.

“Halika, Gab. Let’s get out of here.” natatawang pahayag ni Caleb na bigla-bigla na lamang akong itinayo mula sa kinauupuan ko. Dahil nga sa gulong-gulo ako ay wala na rin akong nagawa at hindi na rin ako nakapagreklamo. “Bye, Sari! Thanks.” pamamaalam niya. “Go, Caleb!” pahayag ni Sari bago sumara ang pinto ng unit niya na siyang ikinataka ko.

--

“I don’t get it, bakit mo ako dinala sa condo mo?” pagsisimula ko. Kasalukuyan kaming nakatambay sa isang coffee shop sa may BGC. Tumawa ito bago ako sagutin. “Dapat talaga doon muna tayo, but I figured something made you feel uncomfortable. Care to tell me?” tanong niya na tila siguradong-sigurado siya sa sarili niya. Natigilan ako dahil sa hindi ko ikakailang hindi ako nag-effort para hindi nila makita ang discomfort ko, and now I am faced  with the million-dollar question na siyang kinakainis ko sa sarili ko.

Tumahimik ako.

Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. “Anyway, I should be the one who does the talking, dahil ako rin naman ang nagdala sa’yo dito in the first place. First, Gab, about what I said, alam kong napaka-low for me to say it, and wala akong karapatan. Kahit pa i-dahilan kong nadala lang ako, that doesn’t give me the right to say anything like that to you. So... sorry. Alam kong wala ‘tong magagawa and ang dami ko ng atraso sa’yo dati pa, pero still, I just want you to know how sorry I am.” si Caleb.

“I’ll do my best na hindi na gumawa ng kahit ano pang bagay na makakasakit sa’yo. Promise ‘yan, Gab.” pagtatapos niya. Agad ko namang sinagot ang sinabi niya. “Huwag ka magpromise, Caleb.” seryosong sabi ko sa kanya, dahil alam kong walang magandang naidudulot ang mga pangako kung hindi rin naman ito matutupad, kaya naman mas magandang wala ng promises involved. “Basta, Gab. I’ll never hurt you again.” sincere na pahayag niya at ‘di ko naman mapigilan ang matuwa kahit pa alam kong mahirap iyong panindigan. What he said pulled on my heartstrings, and gave me such an unexplainable feeling.

Katahimikan.

“Okay na ‘yun, swear... So sino si Sari? Girlfriend mo?” at dahil sa sobrang nakakailang na katahimikan ay hindi na rin ako nakatiis at tinanong ko na rin ang bagay na kanina ko pa iniisip. “Why?” tila curious niyang tanong and I was caught off-guard because of that. “Uhm, kasi ‘yung set-up niyo and wala naman kasi akong naririnig sa bahay na may love life ka. Iyon lang. Curious lang ako.” I tried to say everything coolly para naman magmukha itong kaswal na tanong lamang.

“Si Sari. Hmmm, I don’t know if I can call her a girlfriend, really, because we have a complicated relationship.” si Caleb.

“Huh?” taka kong tanong.

“Look, kasi totoo naman ‘yung wala akong love life. Never pa akong nagkaroon since noong high school, but that’s another story. Si Sari kasi nakilala ko lang when I entered college, and to be frank sobrang lakas ng pagka-crush niya sa akin kaya kami naging close. She stalks me almost everywhere I go, tapos parang binabakuran niya ako sa lahat ng classmates kong babae.” pagsisimula niya, dinig ko ang tuwa sa boses niya habang kinukwento kung sino si Sari sa buhay niya. “You know that I don’t really mingle with people, and since persistent siya na maging close kami, I gave in. Then, ayun na nga, we became really close kasi she understands me, she puts up with all of my shit, kahit gaano pa katindi. And we have a contract.” sabi niya.

“Contract?” ako.

“Yup, kapag 30 na kami and both of us are still single, kami na lang ang magpapakasal.” matter-of-factly niyang sagot. “So that explains it. Medyo nakatali ako sa kanya, and siya sa akin, but we’re free to search for people. I guess okay na rin ako if siya ang makakatuluyan ko kasi compatible naman kami so far. Though may nagugustuhan talaga ako ngayong tao.” sabi ni Caleb na siyang nakapagspark ng interest ko.

“Sino naman? Saan mo nakilala? Kaibigan mo?” sunud-sunod kong tanong, at hiniling ko na lamang na hindi sana ako nagmukhang sobrang eager na malaman.

“Not really. Basta sobrang complicated ng situation namin. As in, when I say complicated, it’s VERY complicated. I can’t even court that person dahil for sure hindi papayag ang parents niya. So huwag na lang.” at doon ay napansin ko ang lungkot sa boses niya, na tila sobrang invested niya sa taong tinutukoy niya at dahil wala siyang magawa tungkol dito ay sobrang naffrustrate siya.

“Why don’t you give it a try? Sayang naman, baka maging pinakamalaking what-if mo siya sa buhay mo.” ang sagot ko sa kanya.

“May problema pa, eh.” siya.

Tinaas ko ang isang kilay ko bilang paraan ko ng pagtanong.

“Hindi ko rin kasi alam kung may gusto siya sa akin.” sagot niya.

“Oh... okay. I don’t know what to say, pero I think dapat ipaalam mo sa kanya.”

“No. I probably won’t. Hindi niya maiintindihan. Hell, ako nga hindi ko maintindihan sarili ko, eh. I fell in love with the wrong person.” mapait na buntong-hininga niya.

“Sometimes, ganyan naman talaga ang pag-ibig. Bigla-bigla na lang susulpot.” wala sa loob kong sabi.

Tinitigan niya ako ng matagal, na siyang dahilan para mailang ako at basagin ang nagbabadyang katahimikan. “Hindi mo pa rin sinagot ‘yung tanong ko. Bakit ba kailangan mo akong ipakilala kay Sari?” tanong ko sa kanya. Natigilan siya ng panandalian at napansin ko na parang natigilan siya, dahil sa paglaki ng mapupungay niyang mga mata.

“I do some things for personal reasons.” sagot niya, tila hindi komportable sa naging tanong ko.

--

Kinabukasan.

“Gab, Trisha, may dapat kayong malaman.” humahangos na bungad sa amin ni Juno nang magkita kami sa isang fast food chain para mag-agahan. Kaming dalawa naman ni Trisha ay nagitla sa inaakto nito kaya naman tinanong na namin siya kung ano ba talaga ang ikinahihimutok ng buchi niya kagabi pa. Kagabi pa kasi siya text ng text sa amin, na kesyo dapat daw magkita kami bago ang klase, dahil may napaka-importante siyang sasabihin sa amin.

“Ano ba talaga ‘yan, Juno? Kagabi ka pa, ah.” reply ni Trisha. Umupo ito at bumuntong-hininga. “I don’t know how you’re going to take it, but I have some bad news.” pagsisimula niya, at dahil sa sinabi niya ay naging interesado kami ni Trisha kaya naman tutok na tutok na kami sa kung anuman ang sasabihin ni Juno sa amin. “Gab, alam kong napapansin mo na nawawala ako lately, pero may rason naman kung bakit nangyayari ‘yon. I did some investigating.” si Juno.

Kumunot ang noo ko dahil sa narinig ko. “Actually, alam ni Trisha na may balak ako, pero I didn’t want her to be involved. Kaya naman ako ang gumawa ng mag-isa.” pagpapatuloy niya. “Okay, now I’m confused... Ano ba ‘to? And bakit alam ni Trisha, pero ako hindi?” sabi ko kay Juno. Bumuntong-hininga muli siya bago magpatuloy.

“Gab, I don’t know if maniniwala ka. Wala pa akong evidence ngayon, pero—“ si Juno, pero pinutol ko siya dahil nauubos na ang pasensya ko. Ang dami pa kasi niyang pasubali, eh. “Just go straight to the point.” irita kong saad. Tiningnan niya ako, tila nabasa ko ang pag-aalala sa mga mata niya base sa kung paano niya ako titigan.

“Gab... niloloko ka lang ni Justin.” pahayag niya.

Napansinghap naman si Trisha. “So it’s true.” bulalas niya. Ako naman ay nanatiling tahimik. Hindi na bago sa akin ang nalaman ko, kaya naman ay hindi na ako nagulat. Napansin kong hinihintay ng dalawa ang magiging reaksyon ko. “Gab, say something. Okay ka lang ba?” alalang pahayag ni Juno. Bumuntong-hininga ako.

“I know.” simpleng pahayag ko, na parang hindi ito big deal sa akin. “Wait... what?” hindi makapaniwalang tanong ni Juno. Si Trisha naman ay naghihintay sa susunod kong sasabihin. “Matt told me. Apparently they’re close friends.” turan ko. Tila na-sense ko naman ang pagka-disappoint sa aura ni Juno kaya naman pinasalamatan ko pa rin ito. “But hey, I appreciate what you did for me. Thank you because you’re looking after me. Salamat, Juno.” pahayag ko. Nginitian naman niya ako ng matabang at natahimik na lamang.

“So... how did you find out, Juno?” at finally ay nagsalita na si Trisha. “May friend ako na taga-IE. Orgmate ni Justin. He told me na may ka-thing daw iyon sa org nila. Casey ang pangalan.” pagkkwento niya. At naramdaman ko naman ang pagbagsak ng sistema ko dahil sa narinig ko. Mali pala ang pagtanggi kong pag-isipan sila ng masama, dahil sa nakita ko noon sa parking lot. Totoo palang naglalandian sila.

“Wait ulit. Kung alam mo na kahapon pa, paano mo siya tinrato? Hindi ba hinahatid ka niya sa school everyday?” tanong ni Trisha sa akin na siyang sinagot ko. “Sinabi kong busy ako, kasi sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang magiging pakikitungo ko sa kanya after ng nalaman ko. What Juno said just validated Matt’s claim.” pagod kong tanong.

“So wala ka ng gagawin about it?” tanong ni Juno. Umiling ako. “I’m tired. I’ll just call it quits one of these days. I’ll find out what’s the reason behind kung bakit niya ako niloko. After I get some answers, I’ll be through with him. Ayoko na ng away.” walang gana kong sagot sa kanya.

“Gab, you can’t do that. Niloko ka noong tao! Hindi basta-basta ‘yon. Gab, for once, learn to fight for yourself, okay? Ang hirap kasi sa’yo, masyado kang mabait kaya ka nauungasan ng mga tao sa tabi-tabi diyan... I’m disappointed with Justin, mad even. Akala ko kasi siya na para sa’yo...” si Trisha. Tila na-sense kong hindi pa siya tapos magsalita kaya naman hinintay ko muna siyang matapos bago ako mag-react.

“I have a plan.” si Trisha.

--

Itutuloy...