Gapangin mo ako. Saktan mo ako. [Chapter 15]

Teaser | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14

Note: 

1. Magandang araw sa lahat! Ito na po ang Chapter 15! Thank you po sa lahat ng mga nagkomento, positive or negative, masaya po  pa rin ako dahil natutulungan ng mga ito ang aking paglalakbay bilang isang bihasa na manunulat. Kahit negative po ang mga komento at suhestiyon, sana po ay magbigay kayo ng constructive criticisms. Ikasasaya ko po ito. :)

Maraming salamat po kay:

Jon Gerald Gonzales, ramy from qtar, Rico Bautista, bharu, coffee prince, arejay kerisawa, Jay!, randzmesia, -Kevin, Siule, tonix, - Lime, ireneomercado, -hardname-, Mars, pjberdz, **sinbad, Ken, -niko, Raffy Asuncion, ramzter, MicG, russ, - ChuChi, ang batang npa, marc, -Hiya!, Franz, robert_medoza94, rascal, 0702, at sa ibang mga anons na mga nagbabasa pati na rin sa mga silent readers.

Open pa rin po ako sa mga suhestiyon. Kung may mga katanungan o reaksyon, pakicomment na lang po at masaya po akong tatanggapin ang mga komento ninyo. Baguhan pa lang naman ako eh. Hehe.

2. Maraming salamat po kay Kuya Mike na palagi kong ginugulo at saka kay Kuya Ponse. 

3. Ang updates ko po ay every Tuesday at Friday. Kung type niyo po ang kwento ko, abangan po ang mga updates sa mga araw na ito.

Enjoy!

Disclaimer:

1. Ang larawan ay hindi ko pag-aari. Ginamit ko lang ito para may visual representation ang mga character sa kuwento. Kung meron man ang na-ooffend sa larawan, paki-e-mail po ako at tatanggalin ko ang larawan asap.

2. May mga pangalan ng tao, bagay, o establishment na po akong imemention sa chapter na ito. Nais ko lang pong ipaabot na kung meron man pong na-ooffend sa mga pangalan na namention ko sa chapter na ito, conincidence lang po iyon at walang anong iba pa. Fiction po ang kwentong ito, at kung may pagkakahawig man sa totoong buhay ni kanino, nais ko pong magpaumanhin sa pagkakapareho.

3. May mga konsepto pong ginamit sa kwento na maaaring hindi tumutugma sa totoong buhay o masyadong sekswal. Nais ko lang pong ipaabot na for entertainment purposes only lamang ang kwento nating ito.

E-mail address: comegetmycookies@gmail.com

Facebook account: www.facebook.com/boy.cookies.16 (Boy Cookies)

Sana po magustuhan ninyo ang kuwento. Maraming salamat!

---

Chapter 15

Binuksan ni Angelo ang kanyang mga mata. Saan ako? Nasaan ako? Kaninong kwarto to? Tinitignan-tignan niya ang paligid kitang-kita niya si Riza sa isang tabi, natutulog. Anong ginagawa ni Riza dito? Bakit nasa kwarto akong hindi ko naman kilala kung kanino?

Babangon na sana siya upang makaupo nang naramdaman niyang parang may pumipigil sa kanyang kanang kamay. Dahil naguluhan siya dahil hindi siya makagalaw, tinignan niya kung ano ang nakasabit.

Dextrose?

Inikot niya ang kanyang paningin muli, tinignan niya ang likod ng kanyang mga palad, kita niya ang mga natuyong sugat sa mga ito.

"So far, okay naman siya. Baka bukas ng gabi, pwede na siyang i-discharge." Ang mahinang pagkukuwentuhan ng isang doktor at tao sa labas. Nakatingin lang siya sa pintuan at nakiramdam. Mahimbing pa ring natutulog si Riza.

Maya-maya, bumukas ang pintuan at nakita niya si Dimitri, nakangiti sa kanya.

"Hi loves, gising ka na pala." Sabay halik sa noo ni Angelo habang inaalukan ng snickers si Angelo. Kinuha ni Angelo ang snickers at tinapon ito sa mukha ni Dimitri.

Nagulat si Dimitri. Nagulat din si Angelo sa inasta ni Dimitri, kahapon lang ay masungit itong si Dimitri sa kanya, hindi siya pinapansin. Ah! Nagkomprontahan pala kami last time. Sabi ni Angelo sa kanyang isip nang maalala niya ang mga pangyayari bago siya mahimatay.

Tinignan niya ulit si Dimitri, nakatingin pa rin ito sa kanya, nakangiti. Ang ngiti ng gago. Nakakainis! Parang wala lang nangyari? Leche siya! Umirap si Angelo.

"Oh, bakit ang sungit mo namang tumitig sa akin, loves ko?" sabay bunot ng upuan at umupo sa tabi ni Angelo, hinahawak-hawakan ang kanyang-kamay. Ipagkakaila man ni Angelo, halatang kinikilig siya. Ngunit pinili niyang hindi kausapin si Dimitri.

"Sumagot ka naman baby oh? Akala ko ba ikaw baby brother ko slash big brother slash father slash uncle slash lolo ko?"

Tangina lang? Pinaiyak niya ako ng ilang araw tapos lalambing lambing! Wow, plastik din nito ah? Tigas ng bungo. Maturuan nga ng leksyon.

Umupo si Angelo sa kama at hinarap si Dimitri. Maya maya, isang malakas na suntok mula sa kanyang kaliwang kamao ang itinapon sa mukha ni Dimitri. Natumba si Dimitri sa sahig at nagulat sa ginawa ni Angelo.

"TEKA?! PARA SAAN BA IYON?!" Gulat na gulat si Dimitri at hinimas ang kanyang kanang panga.

"Para iyan sa panggagago mo sa akin, tangina ka! Tayo ka diyan! Man up you little bitch!" Pagtatrash talk ni Angelo habang tumayo at naka boxing stance pa.

"Pwede namang hindi tayo magsuntukan babes eh. Alam mo namang magaling ako diyan, pero wala akong laban sa'yo." Tumayo si Dimitri at umupo muli sa kanyang kinauupuan kanina.

Leche! Binabale wala lang ako?

Nilapitan niya si Dimitri at kinuwelyuhan na niya. Itatapon na niya sana ang isa pang malutong na suntok nang bumukas ang pintuan.

"Hep, hep, hep! Angelo? Anong sinabi ko tungkol sa pagiging bayolente? Chill!" Natigilan si Angelo sa pagsuntok kay Dimitri at lumingon sa taong kararating lang.

"Gio?"

"Oo, ako nga. Darating lang ang pagkain mo mamaya. Bakit mo ba sinusuntok si Dimitri?" Kalmadong tanong ni Gio habang umupo katabi si Riza.

"Gago iyan! Pinaglaruan ako tapos mag-su-sweet-sweetan sa akin! Plastik! Suntukan na lang tayo oh!" Bruskong sigaw ni Angelo habang hinaharangan ni Dimitri ang sariling mukha.

Tumawa si Gio.

"Bakit ka natatawa? Gusto mo rin nito?" Sabay angat ng kamao niya sa mukha ni Gio.

"Dimitri, umalis muna kayo ni Riza. Magpahinga muna kayo. Balik na lang kayo mamaya."

Tinignan ni Angelo si Dimitri na nag-mouth ng mga katagang: "I LOVE YOU!" habang umaalis. Kinilig naman si Angelo sa ginawa ni Dimitri pero hindi niya pinakita iyon kay Dimitri. Ayaw niyang isipin ni Dimitri na okay na siya matapos ng lahat nang ginawa niya. Kaya tinitigan niya lang ito nang masama.

Nang makaalis na sila Dimitri, umupo si Gio katabi ni Angelo sa kama.

"Kamusta ka na tol?" Nakangiting tanong ni Gio habang tinatapik si Angelo sa balikat.

"Kita mong ayos na ako oh? Nagtanong ka pa!" Masungit na sagot ni Angelo.

"Wag maging sarkastiko, mabigat sa damdamin. Di ba anong sabi ko?" Mariin na paalala ni Gio habang pinapakalma si Angelo.

Humingang malalim si Angelo. Naalala niya ang gustong sabihin ni Gio. Alam na niya ang isasagot dito: "Wala namang magagawa iyang chill chill mo na iyan eh! Nasaktan lang ako! Tingnan mo, nakipaglandian siya kay Riza tapos kitang iligtas, tapos kampi ka pa sa kanya? Ano bang nahithit mo, ha?" Malakas ngunit paos-paos na boses ni Angelo.

"Tol, chill. Una, hindi girlfriend ni Dimitri si Riza, okay? Ikalawa, minahal ka talaga ni Dimitri. He never gave up on you. Pinaselos ka lang niya to know kung tama ba talagang mahal mo rin siya. Ikatlo, gago kang putang ina ka, sa susunod wag kang suntok ng suntok!" Sabay batok kay Angelo. Natigilan si Angelo sa mga salitang narinig mula kay Gio. Napalingon siya rito.

"Teka? Hindi ko maiintindihan?" Naguguluhang tanong ni Angelo.

"Ganito iyon...

"GANITO KITA KAMAHAL GAGO KA!" Sabay suntok sa mukha ni Dimitri. Napahiga si Dimitri sa sahig. Hinimas-himas niya ang kanyang panga at naramdaman niya ang dugo. Dugo hindi galing sa mukha niya, kung hindi galing sa sariwang sugat ni Angelo sa kanyang mga kamao.

Nagulat siya sa suntok na pinakawalan ni Angelo. Masayang-masaya siya sa kanyang narinig at tatayo na sana siya nang biglang...

"ANGELOOOOOO!" sigaw ni Gio mula sa elevator. Nag-collapse si Angelo at napahiga na lang siya ng bigla sa sahig. Agad niyang tinakbo ang kinaroroonan ni Angelo at pinakiramdaman si Angelo.

"ANGELO! ANGELO! GISING! SHIT! ANG INIT MO!" kinapa-kapa ni Gio ang leeg ni Angelo. Mainit ang pakiramdam ni Angelo, mas mainit pa nang matagpuan ni Angelo si Gio noon. Tinignan niya ang mukha ni Angelo at maputla ito, may namumuong bilog sa ilalim ng kanyang mga mata. Masyadong dry ang bibig ni Angelo at mabilis ang kanyang paghinga.

Nakita niya si Dimitri, tumatawag sa kanyang cellphone.

"YES! HURRY! I NEED AN AMBULANCE RIGHT NOW!" Utos ni Dimitri sa kabilang linya. Nang ibaba na ni Dimitri ang cellphone niya, sinuntok ni Gio si Dimitri sa mukha. Nagulat si Dimitri dahil sa suntok ni Gio. Napahiga siya at natapon ang kanyang cellphone. Kinuha niya ito at bumangon.

"Puta! Bakit ang lalakas niyong sumuntok? At para saan ba iyon?" Himas himas ni Dimitri ang kanyang pumutok na labi.

"Gago ka! Anong ginawa mo kay Angelo ha?" Namumutok sa galit ang mga mata ni Gio. Hindi siya makapaniwala na sa ikalawang pagkakataon, masasaktan na naman si Angelo sa mga kamay ni Dimitri.

"Tol, chill! Baka pwede namang sa ospital na natin ito pag-usapan." Sabay tapik ni Dimitri sa mga balikat ni Gio. Ngunit winaksi ni Gio ang mga kamay ni Dimitri at tinulak siya.

"Tawagin mo iyang putang inang ambulansya mo! Isasakay ko na siya sa taxi!" Walang ano-ano ay binuhat na ni Gio si Angelo patungo sa ibaba. Nag-aalala siya para sa kaibigan at ikamamatay niya kung mawawala ang utol niya. Habang akay-akay niya ito ay bahagyang tumutulo ang kanyang mga luha. Hindi na siya gumamit pa ng elevator dahil sa sobrang pag-aalala niya kay Angelo na masolusyunan ito kaagad.

Samantalang si Dimitri, walang nagawa kung hindi ang tingnan si Gio na tinutulungan si Angelo. Nakokonsensiya siya sa kanyang ginawa.

Diyos ko… Ano po ba tong nagawa ko? Please naman po…

Naisakay ni Gio si Angelo sa isang taxi at mabilis na humarurot ang taxi patungo sa isang pribadong ospital. Napasok na rin ni Gio si Angelo sa isang emergency room. Habang ineexamine si Angelo ay nakaupo si Gio sa mga upuan at nakabaon ang kanyang mukha sa kanyang mga palad.

"G-Gio? I'm so sorry..." Sabi ng lalaking nasa tabi niya. Matangkad, matipuno - si Dimitri.

"Start." Maiksing utos ni Gio.

"Gio, I'm so sorry! All we had is a confrontation. At last narinig ko mula sa kanya na he loves me, that's all that matters! Yan lang naman ang hinihinta-"

"From the start." Utos ni Gio.

"Okay. We were supposed to meet the day na dinala ka niya sa ospital. Alas-siyete, sa fountain park. But unfortunately, walang Angelo na dumating. Nakausap ko na ang kung sinu-sino, but he never came. I didn't know na dinala ka pala niya sa hospital. I reasoned out na sana, at least nagtext na lang man siya kung sino ang kasama niya. But nothing was received, hindi ko alam kung anong nangyayari. So I sent a text to him. He replied thirty minutes late. Gusto niya akong maghintay sa dorm room ko. I waited, but walang kumatok. So I started to feel like something was wrong. Sabi ko “okay lang kung saan siya at kung sino ang kasama niya, at least he has to let me know, and as long as it's not you”."

"W-What? Do you mean-" Naguguluhan si Gio sa huling sinabi ni Dimitri.

"Yes. Oo. Nagseselos ako sa'yo. Kasi simula nang maging problematic ka, all he has to say is to worry about you. Nainggit ako, kasi hindi man lang niya sinasagot ang mga pasweetums ko, kailangan ko pa talagang manligaw sa kanya para mapansin niya ako. Pero okay lang naman, hindi pa rin ako susuko. It's just that compared to you, kahit hindi ka niya nakakasama, naiisip ka niya. At that point, nagseselos ako." At tumulo na ang luha ni Dimitri.

Naaawa si Gio sa kanya. Kasi nararamdaman niya ang totoong pag-ibig. Kung magseselos ang isang tao, mahal na mahal niya talaga ito.

"Dimitri. Man to man talk. Okay lang naman na magselos, lalo na sa katulad mong nagmamahal. But you also have to remember na naging best friend niya ako. Our foundation started ever since we were young, so hindi mo siya mabe-blame kung maiisip man niya ako, o maiisip ko man siya. Kasi, we were together for so long na alam namin ang isa't-isa without necessarily being physically together. And bakit ka naman magseselos sa akin? Dimitri, I value Angelo as much as you do, but it's in a way where we're friends, not any more intimate! We don't have romantic strings, and I hope you understand that. I trust him so much and I hope you trust him as well. He loves you, I hope you understand that. Put much more trust in him. Talk to him!"

"That's where I was mistaken Gio, I didn't talk to him. All I thought is that you guys were hanging out together. Di ko man lang tinanong sa kanya kung anong ginawa niyo. So thinking na nagseselos ako sa'yo, I devised a plan to really gauge whether he loves me as well or not. Tinawag ko ang bestfriend kong babae, si Riza. Riza is my childhood friend. Nang nakalipat kami sa Maynila galing sa probinsya, ever since elementary, siya na ang katuwang ko dito sa Maynila. She lives here in Manila. And I used to stay here for quite some time. So, may contact pa rin kami. Close kami ni Riza, sweet ako sa kanya and sweet din siya sa akin, ngunit kagaya ninyo, no romantic strings din kami. Tinatiming ko na sweet si Riza sa akin every time nandiyan si Angelo, para tingnan ko ang reaction niya. Ngunit, no reaction. Kaya nagtagal. Little did I know, kinikimkim na niya pala, inaabsorb niya lang. Naaawa ako sa kanya. Gusto ko siyang halikan at paligayahin nang nalaman ko na nagseselos siya. Mas lalong naglulundag ang puso ko nang marinig kong mahal niya rin ako. Wala nang mas hihigit sa saya na aking naramdaman noong marinig ko mula sa kanya na mahal niya ako... at noon pa. Gusto ko siyang halikan nang halikan at yakapin, pero... eto siya.." Patuloy sa pag-iiiyak si Dimitri.

"Bakla ka! Huwag kang umiyak! Man up! Gago ka, nililigawan mo si Angelo tapos lalamya lamya ka diyan parang babaeng walang magagawa? Pigilin mo iyang luha mo. Ang gusto ko, kapag nagising na si Angelo, paligayahin mo siya. Bawiin mo ang kasalanan mo tanga ka! Naiinis ako sa'yo." Sabay batok kay Dimitri. 

"No need to say that. Gagawin ko iyan."

"And oh by the way..." Tumayo si Gio at tinapunan ng isang malakas na suntok sa mukha si Dimitri.

"OUCH! WHAT THE FU-"

"Para iyan sa pagpapaasa mo sa kanya noong una." Tumawa si Dimitri at tumayo. Inilahad ang kanyang mga palad. "I guess we're even now?"

"Deal. Wag mo lang siyang paiiyakin, kung hindi sa kabaong na kita patutulugin." Sabay shakehands kay Dimitri.

Kumalas silang dalawa pagkatapos.

"Friends?" Tanong ni Dimitri.

"No. Fuck you. Fuck off. Sinaktan mo na siya so I have no reason to be friends with you anymore. But I'm totally watching you. Call me if you need something, you have my number."

Tawanan.

"By the way Dimitri. Do you know Angelo bailed you out noong nasa rehas ka?" Natigilan si Dimitri sa narinig mula kay Gio.

"You mean, noong kinuha ako ni Riza? He did?" gulat na gulat ang mukha ni Dimitri.

"Yes. He did. That was his last 20 thousand. Galing iyon sa allowance niya, he saved up half of his monthly allowance tapos buwanang pinapadala ang kalahati sa pamilya niya sa probinsya."

"I thought Riza bailed me out?" Naguguluhan si Dimitri at hindi makapaniwala sa ginawang kabutihan ni Angelo sa kanya kahit sinaktan niya ito.

"No, you weren’t supposed to be detained. Minor age ka pa. Ngunit nadakip ka at wala kang identification basis, walang naniwala sa’yo. Pinilit ni Riza na minor ka pa talaga, pero hindi naniniwala ang mga pulis. Isa lang ang solusyun diyan… pera. Riza was supposed to bail you out as well. But wala siyang racket and nagkakandarapa siya sa pera. The night na nakipagsuntukan ka at nakulong ka, Riza had your cellphone right? She called up Angelo, that was when we were getting ready to leave from the hospital kasi the morning after, aalis na kami. Pinuntahan ka ni Angelo sa kulungan pero takot na takot siya baka galit ka pa rin sa kanya, kaya Riza paid for you but it was actually Angelo's help." 

"Shit! What have I done to him? I'm such a bad a person! I'm-I'm stupid! ARGH!" Sabay sipa ng upuan.

Hindi na pinansin ni Gio ang drama ni Dimitri at nanahimik na lang habang nakaupo. Nang magsawa na sa kadradrama si Dimitri, lumabas ito at nag-iiiyak.

"So iyon na iyon. Iyon ang nangyari." Pagtapos ni Gio sa kwento.

"So hindi niya talaga girlfriend si Riza? And show lang lahat ng iyon?" Tanong ni Angelo kay Gio.

"Yeah. He just wanted you to say it to his face na mahal mo siya. Hindi mo raw siya kasi sinasagot eh. Mahal mo ba siya tol?" Seryoso ang tingin ni Gio kay Angelo. Hinihintay niya ang reaksyon sa mga mata nito.

Bahagyang ngumiti si Angelo at tumango.

"H-ha? Oo? I guess?"

"So mahal mo naman pala siya eh, bakit mo siya pinahihirapan?” Tanong ni Gio kay Angelo. Napatingin si Angelo sa sahig. Nahiya siya sa tanong ni Gio. Totoo naman eh, bakit niya pa papahirapan kung pwede naman pala?

"Kasi sabi ko sa kanya magiging kami lang kung ako ang manliligaw. Kaya araw-araw siyang nanliligaw, kaya araw-araw ko rin siyang binabasted." Ngumiti si Angelo na halatang kinikilig.

"Wow. Hanep. Babae lang?" Pambara ni Gio kay Angelo.

"Bakit babae lang ba pwedeng mambasted?"

Tawanan.

"Ano raw sabi ng doktor?" Tanong ni Angelo.

"Ah! Tungkol diyan. 3 days ka nang tulog since then, tapos dehydrated ka, kulang ka sa nutrients lalong lalo na ang iron dahil namumutla ka, kulang ka sa tulog kasi imbalance daw ang metabolism mo, then may ulcer ka sa tiyan."

"Inoperahan nila ako?" Gulat na tanong ni Angelo.

"No. Parang may pinainom sila sa'yo upang mabilis na humilom ang ulcer mo. Ikaw naman kasi eh, hindi ka kumakain!"

"Oo kasi, nasasaktan ak-"

"O tama nang drama."

Katahimikan.

"Nga pala Gio, kamusta na kayo ni Amy?"

Ngumiti si Gio. "Mahal ko pa rin siya. Kaya titiisin ko na lang. Bahala na sigurong may kasex siyang iba, basta all I know is that ako lang ang mahal niya, and kami pa rin, then okay na iyon."

"Naks, martir ang papel mo tol?"

"Kailangan! Wala namang masama di ba?" Di magawang ngumiti ni Gio dahil masyadong sensitibo ang paksang iyon para sa kanya.

Tawanan.

"Sige tol. May pasok pa ako mamaya. Ingat ka ha? Darating din silang Dimitri dito mamaya. Sumbong mo sa akin kapag may kagaguhan na namang ginawa iyan ha? Uupakan ko iyan!"

Tawanan.

"Sige. Text ka na lang Gio."

"Okay sige. Alis na ako. Ingat."

At lumabas na si Gio sa silid ni Angelo. Tumigil sandali sa labas ng pintuan si Gio bago umalis, inaalala ang kanilang masasayang usapan. At least, masaya ka… At tuluyan na siyang naglakad.

--------------------------

Nababagnot si Angelo sa ospital. Kaya tumawag siya ng nurse at nagtanong kung pwede ba siyang alalayan sa paglalakad papunta sa garden. Pinayagan naman siya ng nurse at inalalayan.

Nakaabot na sila ng garden at masarap sa pakiramdam ni Angelo ang bawat sariwang hangin na kanyang nalalanghap. Mag-aalis kuwatro na rin kasi ng hapon nang mga oras na iyon kaya hindi na masyadong mainit.

Nakikita ni Angelo ang iba't-ibang klaseng mga halaman at kung anu-ano pa. Nag-eenjoy siyang tingnan ang mga makukulay na paru-paro at mga ibon na naglalaro sa malaking garden. Ngayon niya lang naramdaman ang peace of mind na kanyang hinahangad buong buhay niya. Wala naman kasing ganitong lugat sa SEAU, kahit sa kanilang bayan, wala. Bihira lang siya makakita nang ganito katiwasay at tahimik na lugar, sa Maynila pa talaga.

Nasa ganoon siyang pagmumuni-muni nang nakita niya ang mga senior citizens na kailangan ng therapy na nagzuzumba malapit sa basketball court.

"Nurse, sino po sila?" Sabay turo sa mga matatandang nagsasasayaw.

"Ah, mga senior citizens po iyan na nakasurvive ng cancer. Program po kasi ng ospital ang magbigay ng libreng zumba lessons para sa mga pasyente namin noon na cancer survivors."

"Ahh, okay po. Bakit ang iba narito po sa garden?"

"Ah, wala lang iyan sir. Kagaya niyo po ay nag-eenjoy din sila sa halimuyak ng mga halaman at bulaklak dito sa garden. Maganda rin naman po kasi dito sir eh, nakakatanggal ng stress."

"Tama ka po nurse, nararamdaman ko pong unti-unting nawawala ang galit at problema ko sa mundo."

"Mabuti naman po at ganon. Siya nga pala sir, single pa po ba kayo?"

Nahiya naman si Angelo sa tanong ng nurse. Kasi, parang hindi na siya magiging single ilang araw ang dadaan.

"A-Ah, eh.. Oo? Bakit po?"

"Kasi po, ang gwapo niyo talaga. Hindi ako naniniwalang single pa kayo." Ngumiti ang lalaking nurse na umalalay kay Angelo. Nagblush naman si Angelo sa narinig.

"Kayo talaga kuya, nagbibiro pa kayo."

"Ilang taon na po ba kayo sir?"

"Katorse pa lang kuya. Kayo?"

"Naku! Katorse tapos matipuno na po ang katawan niyo? Lugi naman kaming mga pandak niyan. Hahahaha, 22 na po ako." Mahiyang sagot ng lalaking nurse habang kumuha ng upuan at tumabi kay Angelo.

"Hindi naman masama ang height mo kuya eh. Haha, wag ka ngang self-pity!" Tumawa si Angelo. Sumimangot naman ang nurse.

"Nakakainggit nga po ang boyfriend ko, matangkad masyado!"

"Boyfriend?" Pag-ulit ni Angelo.

"Ah? Oo po. Lalaki po akong gumalaw pero sa lalaki rin ako nain-love. Gay po ako." Sagot ng nurse.

"Talaga kuya?"

"Oo. Gay couple kami. Hindi ko nga aakalain na maiinlove ako sa kanya, at siya sa akin. Kasi po, noon, playboy po ako eh. Straight. Ngunit maraming sikretong nabunyag. Langit at lupa nga ang pagitan namin ng boyfriend ko po eh. Kahit kamatayan sukdulan na. Ngunit gagawa at gagawa ng paraan ang tadhana para mapalapit kayo ng taong nakakatadhana para sa'yo. Tinulungan niya po ako oh. Yung matanda." Sabay turo ng matandang ng iispray ng tubig sa mga bulaklak.

Tinignan ni Angelo ang tinuro ng nurse. Matanda nga, pero kahit medyo may katandaan na, aktibo pa rin at bata pa ring gumalaw para sa kanyang edad. Natutuwang pagmasdan ni Angelo ang matanda na walang emosyong nag-iispray sa mga halaman.

"Kuya, bakit parang seryoso palagi si manang?" Takot na tanong ni Angelo.

"Hindi, masaya yan siya. Ganiyan lang talaga kung umasta."

Pinagtitinginan nila ang matanda nang lumingon ito sa kanila. Nagulat si Angelo sa matanda. Akala niya aatakihin siya nito dahil hindi man lang magawang ngumiti. Kumaway naman ang nurse.

Tinutukan talaga ng matanda si Angelo. Nakapako lang ang mga mata ng matanda kay Angelo.

"Hijo, halika. May sasabihin ako sa'yo." Sabi ng matanda kay Angelo.

"P-Po? Ako p-po?" Tumango lang ang matanda.

Naupo siya sa isang maliit na bangko at naglabas ng isang mesang tagatuhod lang. Naglabas ng stack ng mga baraha ang matanda.

Walang nagawa si Angelo, nacurious naman siya. Lumapit siya at naupo sa maliit din na bangko na kagaya ng sa matanda. Agad naming tinulak ng lalaking nurse ang wheelchair ni Angelo papalapit sa matanda.

"Naniniwala ka ba sa hula?" Tanong ng matanda habang shina-shuffle ang mga baraha.

"H-Hindi ko po alam..." Nauutal na sagot ni Angelo sabay kamot sa kanyang ulo.

"Tinatawag ako ng iyong kaluluwa. Gusto ng kaluluwa mo ng gabay para sa iyong mga hahakbangin. Hijo, nakikita ko sa iyong hindi ka marunong magdesisyon, kaya tutulungan kita." At hinagis ng matanda ang stack ng baraha sa mesa.

"Kumuha ka ng apat. Pakiramdaman mo ng maagi. Gusto kong namnamin mo ang kapangyarihan ng bawat baraha."

Natatawa na si Angelo sa kanyang nakikita. Paano naman mananamnam ang kapangyarihan? Tanga lang. Hahahaha. Sa isip niya. Pero hindi niya maiwasang kilabutan. Tumatayo ang kanyang balahibo.

Agad naman niyang pinili ang apat na baraha at hinanay ito sa isang dulo.

"Hijo, itong apat na baraha ang sisimbolo sa apat na katauhan na magdadala ng kabuluhan sa iyong pararatingan." Tumaas ang kilay ni Angelo sa narinig.

Binuksan ng matanda ang unang baraha mula sa kanan ni Angelo. Ang nakalagay: "LA BRUJA"

"Ano pong ibig sabihin niyan?" Tanong ni Angelo. Tinignan lang ng matanda si Angelo sa mata. Mistulang tatalong ang puso ni Angelo sa mga titig ng matanda.

"La bruja, ang bruha. Isa itong kaluluwang susubukan kang titibagin at patumbahin. Nababasa ko sa barahang ito, na isa itong taong naging bahagi ng buhay mo noon na may kinalaman ka sa sakit na kanyang dinaramdam, at maghihiganti siya… sa’yo. At hindi lang iyan, malakas ang kanyang paghihiganti. Siya ang dahilan nang mga pagdurusa mo sa susunod na trahedya na darating. Maraming trahedya siyang ibibigay sa'yo. Lakasan mo ang loob mo. Gagamit siya ng kakaibang paraan upang matumba ka."

Natakot si Angelo sa narinig. Hindi niya kasi aakalaing may tao palang aawayin siya. Natatakot siya na baka papatayin siya o kung ano pa. Bumibilis ang tibok ng kanyang puso.

"Malala po ba ang kanyang bagsik?" Tanong ni Angelo.

"Malalang-malala. At ikamamatay mo ito."

Hindi nakahinga si Angelo sa kanyang narinig. "Gaano katagal pa po bago siya maghiganti?"

"Huli na hijo, nagsisimula na siya. Gumagapang na ito sa iyong kaluluwa. Malapit na, malapit na."

Natatakot si Angelo. Hindi niya kayang mamatay, hindi pa siya handa! Katorse pa lang siya. Seryoso ba tong matandang ito?

Pinatong ng matanda ang kanyang hintuturo sa sunod na baraha at nakita ang imahe ng isang palaban na mandirigma na nakasuot ng bakal na pandigma. Ang nakasulat: "EL SOLDADO"

"Ang mandirigma. Ito ang tutulong sa iyong kalabanin ang bruha. Palagi lang siyang nasa iyong tabi at hindi ka iiwan. Kaya suriin mo ngayon pa lang kung sino ang sundalo na tutulong sa'yo, na magpapalakas sa'yo, na hindi ka iiwan. At hanggang sa huli, siya ang magiging katulong mo sa buhay hanggang sa mamatay ka. Ipaglalaban ka ng taong ito, kaya huwag kang sumuko sa kanya. Siya lang ang magiging katuwang mo habang buhay, kaya wag na wag mo siyang pakakawalan."

Nabuhayan naman ang loob ni Angelo. Sa pagkakasabi na magkakaroon siya ng mandirigma na tutulong sa kanya, nabuhay ang kanyang kalamnan at alam niyang hindi siya mag-iisa sa lakad at takbo ng buhay, alam niyang hindi mawawala ang mandirigma at tutulungan siya.

Huminga ng malalim si Angelo nang itinuon na ng matanda ang kanyang hintuturo sa katabing baraha. Binuksan ito ng matanda, ang nakasulat: "EL AMANTE"

"Ang nagmamahal. Itong taong ito ay labis kang mamahalin. Maaaring sa ngayon ay hindi niya masyadong pinapakita ang pagmamahal niya sa'yo. Sa hinaharap ay labis siyang magpapakita ng pagmamahal... ngunit sa panahong iyon ay maaaring patay ka na. At sa huli... hindi rin kayo magkakatuluyan ng labis na nagmamahal sa'yo. Hindi ka niya isusuko, at ipaglalaban niya ang kanyang pag-ibig. Pero dahil hindi kayong dalawa ang itinadhana, at dahil hindi nagkakamabutihan sa pag-ibig ang inyong mga kaluluwa, hinding-hindi kayo para sa isa't-isa."

Tumayo na naman ang balahibo ni Angelo. Hindi na niya napigilan ang sarili. Si Dimitri ba ito? Huwag naman sana Panginoon! Iyak niya sa sarili.

"Malapit na po ba talaga akong mamamatay?" Nanginginig na tanong ni Angelo, hindi niya pa rin matanggal ang takot ng hula ng matanda tungkol sa bruha.

Tinignan siya ng mabuting ng matanda, isang titig na tila ba sinusuri ang kanyang buong kaluluwa.

"Oo hijo, malapit na. Malapit na malapit na at darating ito nang hindi mo inaasahan, nang dahil dito..." Sabay bukas ng ikaapat na baraha.

"LA FALSO! Ang manloloko. Itong taong ito ang magdudulot ng iyong kamatayan. Siya ang magpapasabuhay ng mga pinaplanong kasakiman ng bruha laban sa'yo, siya ang magbibigay katuparan sa kasamaan ng bruha. At kung maaari, layuan mo siya. Huwag mo siyang pakinggan. Huwag mo siyang paniwalaan. Kung hindi, ikamamatay mo ito. Kakailanganin ng bruha ang tulong ng manloloko, at sa pinakadi-inaasahang pagkakataong matitibag ka nang dahil lang sa pangloloko ng taong ito."

Natigilan si Angelo. Teka? May mangloloko sa akin? Sino ba?

Ang bruha, ang mandirigma, ang nagmamahal, ang manloloko - sinu-sino sila? Sino ang bruha? Si Corina? Ang mandirigma? Si Dimitri? Si Nanay? Si Gio? Ang manloloko? Si Dimitri? Si Maryanne? Si Riza? Si Gio? Ang nagmamahal? Si Dimitri lang ang alam ko. Bakit Lord? Bakit ganito ang basa ng mga barahang ito?! At mistulang mabibiyak ang puso ni Angelo sa mga karumal-dumal na hula ng matanda sa kanya.

"Bilang isang manghuhula hijo, wala akong kakayahang baguhin ang kapalaran mo, ang magagawa ko ay pagbalaan ka lang, pagsabihan. Wag mong ikatakot ang mga ito, dahil tutulong sila sa ikakasatao mo. Lakasan mo lang ang loob mo. Tibay ng loob at tatag lamang ang magliligtas sa’yo" Patuloy ng matanda habang nililigpit na ang mga baraha at inilalagay sa itim na lalagyan.

"Bakit niyo po to sinasabi sa akin? Bakit po tayo nagkita? Bakit po tayo nag-usap? Bakit niyo po ako tinawag?" Naguguluhang tanong ni Angelo.

"Tadhana hijo. Tadhana. Nakatadhana kang lumapit sa akin, at nakatadhana rin akong basahin ang iyong kapalaran."

"Wag niyo po akong pinaglololoko! Wala po akong pera!" Pabirong tawa ni Angelo. Ngunit hindi nakitawa ang matanda.

"Walang bayad ang sinumang magpapahula sa akin hijo... Ngunit hindi rin ako pumapayag kung sinu-suno ang huhulaan ko. Mararamdaman ko lang kung tinatawag ako ng kaluluwa para hulaan ang karampatang kapalaran. Iyon lang. Makakaalis ka na." Tumayo ang matanda at pinagpatuloy ang pag-ispray ng tubig sa mga halaman at maliliit na bulaklak.

"O, okay ka na?" Tanong ng nurse.

"Kuya, s-sino po ba siya? Totoong manghuhula ba talaga iyan siya kuya?" Tanong ni Angelo sabay turo sa matanda na lumayo at pinagpatuloy ang pag-didilig ng halaman.

"Siya ba? Si Aling Tining iyan. Magaling manghula iyan, halos lahat ng hinuhulaan niya, eksakto ang kanilang kapalaran. May bata ngang nasagasaan at dito naospital, tapos hinulaan niya ang kapalaran ng bata na pagtungtong ng edad 20 ay mananalo siya sa lotto, at oo! Nanalo ang bata matapos ang 8 taon!"

"Baka naman tsamba lang iyon kuya? Alam mo na, ilagay nating dose pa lang ang bata ng nahulaan siya ng matanda, at pagtungtong niya ng bente ay mananalo siya sa lotto, e di syempre may walong taon siyang subukan ang lotto di ba?"

"Yun na nga Angelo eh, bakit nahulaan ng matanda na sa pagtuntong ng eksaktong bente anyos ng bata, mananalo siya? Kasi kung sinubukan niya ang buong walong taon, e di pwedeng nanalo siy ang mas maaga? Pwede ring pagkatapos niyang mag bente? E di sa ganoong lagay, nagsisinungaling ang matanda! Pero bakit bente talaga?"

"Naku naman kuya, pati ikaw nagpapaniwala diyan. Siyempre may mahigit tatlong daan at animnapu't araw ang isang taon!"

"Tapos? Bakit nahulaan ng matanda na sa loob ng mahigit tatlong daan at animnapu't araw mananalo ang bata? Pwede namang manalo siya pagkatapos ng "mahigit tatlong daan at animnapu't araw", di ba?"

"Hay naku kuya, basta ako hindi ako naniniwala."

"Hindi, Angelo... Ayaw mo lang maniwala. Bakit ba?"

Natigilan si Angelo sa sinabi ng nurse na kanyang kasama. Totoo naman siguro? Natatakot akong maniwala, natatakot akong mamatay. At tumulo na naman ang kanyang luha.

"Ahhh, alam ko na bakit ayaw mong maniwala, takot ka mamatay ano?" Sabi ng nurse.

Nilingon ni Angelo ang nurse at tumango.

"Okay lang iyan, Angelo. Kung totoo man na mamamatay ka, at malapit na ito, walang problema. Tanggapin mo itong maluwag sa iyong kalooban. Pero alam mo ba na hindi namamatay ang isang tao kung hindi niya nahahalubilo ng maigi ang soulmate niya? Tsaka, di ba sabi naman ng matanda maliligtas ka? Tatag ng loob lang ang kailangan mo."

"H-ha?"

"Oo, Angelo. Hindi ka pa mamamatay. Magmamahal ka pa ng labis bago ka mamamatay. Kaya wag kang mag-alala. Gumising ka, at araw-araw mong kumbinsihin ang sarili mong handa ka na mamatay. Ganoon lang. Kahit ako, handa na ako mamatay eh. Hehe. Magpakatatag ka lang. Maliligtas ka pa. May panahon pa." Ngumiti ang lalaking nurse kay Angelo. Namangha naman si Angelo sa tapang at tatag ng nurse.

"Ang tapang mo naman kuya."

"At ang pogi ko pa!" Sabay kindat kay Angelo. Tumawa naman si Angelo. Totoo naman eh, pogi naman talaga ang nurse.

Tinignan ni Angelo ng maigi ang mukha ng nurse, gwapo ito. Mukhang artista, parang half-american at half-asian, maputi at magaganda ang biloy sa pisngi. Hindi masyadong pantay ang ngipin ngunit hindi ito nakakabawas ng kapogian ng nurse.

"Kuya, gwapo rin po ba ang boyfriend mo?"

"Oo naman! Siyempre kagaya ko. Hahahaha."

"Kuya..."

"O sir?"

"Bakla ka ba?" Nahihiyang tanong ni Angelo.

Tumawa ang nurse.

"Kung ang ibig sabihin mo ay iyong open na bakla na nagcro-cross dress, hindi. Lalaking-lalaki ako gumalaw, magsalita, at manamit. Pero wag mong ibahin kasi nirerespeto ko rin ang mga baklang ganoon. Pero kung ibig mong sabihin ay iyong lalaking naiinlove sa kapwa lalaki, abay oo. At oo, mahal na mahal ko ang boyfriend ko. Handa akong mamatay para sa kanya." Nginitian ng lalaking nurse ang kalangitan.

"P-Paano po kayo nagkakilala?"

"Di inaasahan eh. Para kaming aso’t pusa. Noong una kailangan lang namin magsama. Hanggang sa nadala sa emosyon.."

Natigilan si Angelo, may pagkakahawig kasi ang sitwasyon ng nurse noon sa sitwasyon nila ni Dimitri.

"Matalino, matangkad, matipuno, gwapo, pinagkakaguluhan. Ganyan ko siya maisasalarawan. Actually, kasama ko siya eh. Bad boy type kasi siya eh. Salbahe kumbaga, kaya kahit dreamy siya, walang nagkakagusto sa kanya. Suplado. Awkward nga. Tapos, maraming kababalaghan ang nangyari. Hanggang sa magkabistuhan, magkaaminan, at inamin ko sa kanila na in love ako sa kanya. Sa di inaasahang pangyayari, niligtas ako ng taong ito, maraming beses. Hanggang sa nawala siya… at ginive up lahat ng meron siya para sa akin, para sa amin. Hanggang ngayon kami pa rin.

"Ahh, masaya naman po kayo. Nakakainggit may love life kayo."

"Bakit wala ka rin ba?"

"A-Ah, eh, kasi... M-Magulo!" Pagdadahilan ni Angelo.

"Meron ka ata eh! Kagabi nag-iiiyak iyong gwapong lalaki, iyong malaki ang katawan at matangkad, maputi at naka-eyeglass na maluwag ang panga?"

Si Dimitri.

"Alam mo pal-"

"Oo! Nagkwento kasi siya sa akin kung paano niya pinagsisihan ang ginawa niya sa tao raw na nasa kwarto. Tinanong ko naman kung nasaang kwarto tapos tinuro niya ang kwarto mo, naguluhan ako kasi lalaki naman, tsaka ayon ko lang nalaman na mahal na mahal ka talaga niya at gay couple rin kayo katulad namin ng boyfriend ko. Mahal mo ba siya?"

"Ah... eh..." Ngumiti si Angelo na kinikilig at tumango.

"Bata ka pa eh. Basta, kakaiba ang pag-ibig na mararamdaman natin. Ang mahalaga, ipaglaban lang natin ito.“ Ginulo ng nurse ang buhok ni Angelo.

Nagkuwentuhan pa sila ng nurse at di nila namalayan na tatlong oras na pala ang dumaan. Nag-aya si Angelo na bumalik na sa kanyang silid. Inalalayan naman siya ng nurse na makabalik. Habang naglalakad sila, hindi pa rin matanggal sa isip ni Angelo ang hula ng matanda. Naguguluhan siya, nalilito, natatakot. Sana hindi totoo ang sinabi ng matanda. Sana. Sana.

"O sige sir. Andito na po tayo sa room niyo. Ako nga pala si Titus sir."

"Sige Kuya. Dito na lang po ako sa pintuan. Ako na lang po papasok. Angelo po pala Kuya."

"Nice meeting you po, sir Angelo. Tawag ka lang po ng nurse kung meron kayong kailangan. Nasa dulo lang po ang station namin."

"Sige kuya. Nice meeting you rin po!" Sabay shake hands.

Nasa pagshe-shake hands sila nang bumukas ang pinto ng silid ni Angelo at lumabas si Dimitri. Tinignan ni Dimitri ang mga kamay nila na nagsheshakehands. Kumalas si Angelo at dumiretso na sa nurse station si Titus.

"Uy! Asawa ko! Kamusta ka na?" Bati ni Dimitri sabay bukas ng kanyang mga braso para yakapin si Angelo.

"I'm fine. I'm doing fine." Sabay iwas sa yakap ni Dimitri at pumasok na sa kwarto niya. Seryoso ang mukha ni Angelo at pinapakita niyang hindi siya apektado sa mga pangyayari.

Sumunod naman si Dimitri at sinarado ang pintuan.

"A-Angelo?" Nauutal na tawag ni Dimitri. Hindi binigyan ng pansin ni Angelo si Dimitri.

"I-I'm so-sorry sa mga ginawa ko. Sana mapatawad mo na ako." Sabay yakap kay Angelo na nakahiga sa kama.

Hindi gumanti ng yakap si Angelo. Pero dahan-dahang napipiga ang kanyang puso nang nararamdaman niyang bumabasa ang kanyang balikat. Umiiyak pala si Dimitri.

Hindi sila nag-iimikan at magkayakap lang sila ng buong limang minuto.

Tahimik lang umiyak si Dimitri, ngunit ramdam na ramdam ni Angelo ang emosyon niya sa bawat patak ng luha na kanyang pinapakawala.

"Angelo... I never meant to hurt you. I just wanted you to tell me na nagseselos ka, na mahal mo ako... That's all. And Riza isn't my girlfriend, she's my very, very bestfriend. I hope you understand tha-" Naluluha na si Dimitri.

"I do, Dimitri. I know. Gio told me. No need to explain. I completely understand." 

Kumalas sa pagkakayakap si Dimitri, hinawakan ang mukha ni Angelo. Nararamdaman ni Angelo ang mga nakakakiliting titig ni Dimitri sa kanya. Medyo tumutulo na ang mga luha ni Dimitri at nararamdaman ni Angelo na mahal na mahal talaga siya ni Dimitri.

"Nice! Can you understand this as well?" Sabay halik ni Dimitri sa labi ni Angelo. Nagulat si Angelo sa ginawa ni Dimitri. Hindi naman talaga siya dapat magulat eh, kasi panaka-naka namang ninanakawan ni Dimitri ng halik si Angelo, ngunit pilyo ang mga halik na iyon, nangungulit lang, hindi ang klase ng halik na nangungusap, na nagpaparamdam ng pag-ibig.

Kakaiba rin ang halik ni Dimitri ngayon, puno ng emosyon. Ramdam ni Angelo ang luha na lumalabas mula sa mga mata ni Dimitri, ramdam niya ito sa kanyang pisngi. Magkadikit ang kanilang mga mukha kaya bawat patak ng luha ni Dimitri ay parang patak ng luha ni Angelo. Naawa si Angelo kay Dimitri.

Ang halik na iyon ay parang pinaghalong paghihinagpis, pagsisi, kalungkutan, kasiyahan at higit sa lahat, pag-ibig.

Puno ng kilig ang katawan ni Angelo. Habang magkadikit ang kanilang mga mukha at magkalapat ang kanilang mga labi, hindi niya maiwasang isipin na gustuhing angkinin ng buong-buo si Dimitri, tama - mahal niya pala si Dimitri.

Matagal silang naghalikan. Hinawakan ni Dimitri ang magkabilang sentido ni Angelo at kumalas sa pagkakahalik pero nanatiling magkadikit ang kanilang mga noo.

"Angelo... Forgive me. Hinding-hindi na kita sasaktan ulit. Mamahalin kita. Paliligayahin kita. Hinding-hindi na kita paiiyakin."

"Ganyan din ang sabi mo noon eh nang magkita tayo, tapos pinaselos mo lang ako." Hinawakan ni Angelo sa Dimitri sa batok.

"Oo Angelo. Pinaselos kita, pero hindi kita niloko. Hindi kita pinaasa. Pinaselos kita, fine. Pero sa pagpapaselos ko, minahal pa rin kita. At inamin mo rin na mahal mo ako. Tagal ko nang hinintay iyon, di mo lang alam!"

Tawanan habang magkadikit ang kanilang mga noo. Hinahawakan nila ang batok ng isa't-isa.

"Angelo, will you be my boyfriend? I love you, at hindi-hindi kita sasaktan. Akin ka lang at ako'y sa'yo... Nangangako akong ikaw lang ang mamahalin ko." Sabay mabilis na halik sa labi ni Angelo.

Ngunit seryoso pa rin ang mukha ni Angelo.

"I-I'm sorry, Dimitri... Sinabi kong mahal kita pero..."

"I understand Angelo. Hindi ka pa handa na maging boyfriend ko. It's okay." At kumalas si Dimitri sa pagdidikit ng noo ng isa't-isa at binitawan na rin niya ang sentido ni Angelo.

"Binasted kita Dimitri kasi sabi ko naman di ba, ako ang manliligaw sa'yo?" Sabay hila ng batok ni Dimitri na napupuluputan ng mga braso ni Angelo.

"Will you be my boyfriend, Dimitri?" Sabay ngiti ni Angelo.

Nanlaki ang mga mata ni Dimitri. Tumulo ang luha ni Dimitri, lumiwanag ang kanyang mukha at halatang-halata ang saya sa kanyang mukha.

"OO ANGELO! YES! SHIT! DI MO LANG ALAM KUNG GAANO KO KATAGAL HININTAY ANG PAGKAKATAONG ITO!" Sabay siil ng malambot na halik sa mga labi ni Angelo. Naghalikan na naman sila.

Mga isang minuto silang naglapat ang kanilang mga labi ng bumukas ang pintuan. Pumasok si Gio. Nakita ni Gio ang paghahalikan ng dalawa at nasa tabi lang siya, nakatingin sa dalawa.

Nakatalikod mula sa kanya si Dimitri na nakatayo at nakaupo naman si Angelo sa kama, nasa batok ni Dimitri ang mga kamay ni Angelo at ganon na rin si Dimitri. Patuloy pa rin sila sa paghahalikan at hindi pinansin si Gio.

"Oh! Istorbo ata ako, tawagin niyo lang ako pagkatapos niyo." Tinignan ni Gio ang kamay ni Dimitri na nagmuwestrang lumabas muna siya."

Lumabas naman si Gio at sinarado ang pintuan.

Matapos ang sunod na minuto ng paghahalikan ay kumalas silang dalawa ngunit magkahawak pa rin sila sa batok ng isa't-isa.

"I've waited for this for so long Angelo, and now heto na tayo. I love you!"

"Handa na ako pare, and I'm not going to let this feeling go away."

"Pare? Pangit naman nun. Parang magtropa lang. Dapat may tawagan tayo. Babes? Honey? Asawa ko? Ano ba?"

"Ano ba ang gusto mo Dimitri?"

"Ah! Alam ko na. Sal!"

"Bakit sal?" Tanong ni Angelo.

Hindi kaagad sumagot si Dimitri at umupo sa tabi ni Angelo sa kama. Hinawakan ni Dimitri ang hita ni Angelo at pataas baba niyang ginagpang ang kanyang palad sa hita ni Angelo.

"Kasi, ako ang iyong unang salsal!" Tumawa si Dimitri. Sinuntok siya ni Angelo sa braso.

"Ano ba yan. Ang laswa. Walang dating."

"Ah eto Angelo, magaling 'to. Hanep. May dating."

"Baka malaswa na naman iyan, makikipagbreak ako sa'yo."

"Magugustuhan mo to."

"Ano nga?"

"Jack."

"Bakit Jack? E Angelo naman ang pangalan ko?" Naguguluhang tanong ni Angelo.

"Kasi basta't ikaw, may pagmamahal bawat "Jack-kol"!" Tawa-tawa si Dimitri.

"Gusto mo break na tayo?" Masungit na tanong ni Angelo.

"Kunwari ka pang ayaw mo, nasarapan ka nga sa pagjajakol ko sa'yo!" Sabay kiliti sa tagiliran ni Angelo.

"AHAHAHAHAHAHA! WAG DIMITRI! SHIT! MAY KILITI AKO DIYAN!" At napahiga silang dalawa sa hospital bed habang kinikiliti ni Dimitri si Angelo. Hindi na pinansin ni Angelo ang dextrose na nakakabit sa kanyang kanang palad.

"HAHAHAH! TIGIL NA DIMITRI!"

"Sabihin mo munang payag ka sa "Jack"?" Tumigil si Dimitri habang nakangiti kay Angelo.

"HAHAHAHAHAHAH-HINDI-HAHAHAHAAH! WAG!! HINDI AHAHAHAHAH SHIT TAMA NA!!" Patuloy sa poagkiliti si Dimitri kay Angelo.

"Ayaw mo talaga ha?" At mas pinatindi pa ni Dimitri ang kiliti kay Angelo, binuka niya ang mga hita ni Angelo, humiga sa katawan ni Angelo, patuloy sa pagkiliti sa tagiliran ni Angelo, sabay siil ng halik sa leeg niya.

"HAHAHAHAHAHAHAHHA! SHIT SIGE NA OO. TIGIL NA JACK PLEASE OH MY GOODNESS! SHIT HAHAHAHAHAAHHH JACK PLEASE-"

At tinigil na ni Dimitri ang pagkiliti kay Angelo. Nakahiga pa rin si Dimitri sa katawan ni Angelo, hinahaplos-haplos ang mukha ni Angelo at tinignan bawat detalye sa mukha ni Angelo.

"Hindi ko aakalaing maiinlove ako sa lalake Angelo. Pero sa lahat ng naging nakarelasyon ko, ikaw lang ang ginusto ko ng husto to the point na nakikita ko mukha mo bago ako matulog, sa paggising ko ikaw hinahanap ko, sa pagkain ikaw gusto kong kasama. Ang ibang girlfriend ko, hindi, sa'yo pa lang talaga. I love you. You're the best thing that's ever happened in my whole life." Sabay nakaw ng halik sa mga labi ni Angelo.

--------------------

Nakabihis na si Gab at lalabas na sana siya ng dorm room nang may di-inaasahang bisita siyang dumating.

"Hi babe? Where are you going?" Malanding tanong ng babae habang nilalaro ang mga daliri sa di-kalakihang dibdib ni Gab. Nagulat si Gab sa biglang pagsulpot ng babae. Isasarado na niya sana ang pintuan nang naharangan siya ni Corina.

"Pupuntahan ko si Angelo. He's in St. Ferd's hospital now." Diretsong tingin ni Gab kay Corina na halatang nataranta dahil sa pag-aala kay Angelo. Umirap si Corina at pinigilan ang kamay ni Gab sa pagsara ng pintuan.

"Teka. Sino may sabi?" Naiiritang tanong ni Corina.

"Si Gio. Pinapasunod niya ako. Bakit babe, may problena?" Inosenteng tanong ni Gab.

Obvious ba Gab? Ayaw ko na pumunta ka sa baklang iyon. Simple! Ibang klase talaga tong baklang to oo, mahalimuyak talaga sa mga lalake. Pwe! Kadiri! Sa isip ni Corina habang matagal silang nagtitigan ni Gab. Nagbuntong-hininga si Corina sabay hawak sa kamay ni Gab.

"Babe... baka pwedeng sa susunod na araw na lang muna ang bakl- este si Angelo. Since I'm here, maybe we can do... something." Sabay halik ni Corina sa mga labi ni Gab. Mapusok ang halik, malandi, at nang-iimbita.

Noong una ay nagulat si Gab sa ginawang paghalik ni Corina, kaya nagpaubaya muna siya. Sa susunod na mga sandali, naalala niya si Angelo na nasa ospital.

Kumalas siya sa paghalik kay Corina at inuuyog ang ulo. "I'm sorry Corina. I really have to go to Angelo. He needs his friends now."

Umungol si Corina at nilapit ang sariling katawan sa katawan ni Gab. Binawasan niya ang agwat ng kanilang mga mukha at malanding dinilaan ang mga labi ni Gab.

"So are you saying he's nore important than I am right now?" Maharot na tanong ni Corina. Nataranta si Gab at hindi niya alam ang isasagot. Kaagad niyang hinalikan si Corina dahil sa tumataas na libog. Gumanti rin ng halik si Corina. Binuhat ni Gab si Corina habang nakapulupot ang mga binti ng babae sa balakang ng lalake. Hayok na hayok na ang dalawa at nakalimutan ni Gab ang pag-aalala para kay Angelo.

Pinagsaluhan nila ang kamunduhan.

Pagkatapos nilang magtalik, nasa kama ang dalawa at nagsisiksikan dahil sa liit ng single bed. Napagod si Gab sa ginawa nila ni Corina kaya mabilis itong nakatulog. Nang mapansin ito ni Corina, tumayo siya, kinuha ang kanyang cellphone, at pumasok sa banyo. Siniguro na muna niyang nakatulog si Gab bago tuluyang sinarado at nilock ang pinto.

May pangalan siyang hinanap bago pinindot ang call button.

"Hello Corina?" Bati ng tao sa kabilang linya.

"Nagsimula na ba ang plano mo? Bakit ang aga ata?" Naguguluhang tanong ni Corina sa kanyang kausap.

"Ano ba iyang sinasabi mo? Di ba kinausap na kita tungkol sa plano ko kay Angelo? At kung tungkol kay Angelo ang sinasabi mo, hindi pa ngayon ang angkop na panahon. Matagal pa. Bakit, anong nangyari?"

"Naospital raw ang bakla. Ewan ko kung anong nangyari. Kailangan ko pang italik si Gab para malaman ko lang na naospital pala tong bading na to."

"Talaga? Naospital siya? Hindi ako ang may gawa niyan! Baka kadramahan lang iyan ng katawan niya dahil ilang araw na rin siyang hindi kinikibo ng lalake niya eh."

"Sus! Maniwala. Pero seryoso, hindi talaga ikaw?"

"Hindi nga! Ano ba! Tanga ka ba talaga kahit kailan Corina? Huh?!" Sigaw ng tao sa kabilang linya. Napalayo naman si Corina sa cellphone at nagulat sa pagsigaw ng tao.

"Oh sige sige. Aalis na ako. Kala ko pa naman ikaw, excited na akong waratin ang buhay ng bading na iyan." Tumawa si Corina.

"Hoy, Corina, bakit ka nga ba kasi galit na galit kay Angelo?"

"Hmmmmm ewan ko. Ayaw ko lang talaga sa kanya. Nandidiri ako sa kanya. Tinignan ko nga si Dimitri sa mata isang araw at parang tumiklop ang pakpak ng lalake! In fairness gwapo rin pala ng Dimitri na iyon ha. Jackpot si bading! Eh ikaw ba, bakit gusto mong maghiganti kay Angelo?"

"Malalim ang dahilan ko Corina, maliban sa broken hearts, o sa panloloko. Malalaman mo rin sa takdang panahon."

"Tagal naman!"

"Bahala ka." Malamig na sagot ng tao sa kabilang linya. Maya-maya naramdaman ni Corina na binabaan na siya ng telepono. Napabuntong-hininga na lang siya. Hinarap niya ang salamin at ngumiti.

Ako rin Angelo may mas malalim na dahilan... may ninakaw ka na dapat sana'y para sa akin. May kinuha ka na dapat ay sa akin. At hindi kita mapapatawad...

Pumatak lang ang luha ni Corina habang inaayos ang kanyang buhok.

---------------------

Matapos masaksihan ni Gio ang paghahalikan nila ni Angelo at Dimitri, hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman. Para siyang nalungkot at nararamdaman niyang hindi na siya mahalaga pa sa buhay ni Angelo, ngunit sa kabilang banda ay masaya pa rin siya para sa kaibigan. Nanigas siya habang tinitignan ang dalawang lalaki na naghahalikan bago siya sinenyasan ni Dimitri na lumabas. Lumabas siya. Feeling ko, wala na akong silbi.

Oo, lumabas nga siya. Ngunit bahagya niyang binuksan ang pintuan upang marinig ang pag-uusap ng dalawang lalake, na sa tingin niya ay opisyal na magsing-irog na talaga.

"I've waited for this for so long Angelo, and now heto na tayo. I love you!"

"Kasi, ako ang iyong unang salsal!"

"Kunwari ka pang ayaw mo, nasarapan ka nga sa pagjajakol ko sa'yo!"

"Hindi ko aakalaing maiinlove ako sa lalake Angelo. Pero sa lahat ng naging nakarelasyon ko, ikaw lang ang ginusto ko ng husto to the point na nakikita ko mukha mo bago ako matulog, sa paggising ko ikaw hinahanap ko, sa pagkain ikaw gusto kong kasama. Ang ibang girlfriend ko, hindi, sa'yo pa lang talaga. I love you. You're the best thing that's ever happened in my whole life.".

Ito ang mga salita ni Dimitri na mistulang mga punyal na sumasaksak sa puso ni Gio. Sila na pala talaga. Masaya ako para sa kanya. Masaya na ata si Angelo sa bagong buhay niya eh. Sa pagkatao ni Dinitri, hindi lang siya nagkaroon ng boyfriend, napalitan na rin pala ang kanyang bestfriend. Parang kape lang si Dimitri eh, 2 in 1.

Ang sakit lang. Ang dali namang makalimot ni Angelo sa pinagsamahan naming dalawa. Halos magkadikit na ang aming mga bituka, pero dahil sa pag-ibig napalitan na niya ako. Sinikap kong maging mabuting kaibigan, pati pag-arteng bakla sa kanya ginawa ko na rin, ngunit iba na talaga kapag puso ang magdidikta. Ganito pala kasakit. Ang sakit kung isantabi ka lang na parang laruan na tapos ng gamitin. Ang sakit palang maiwan sa ere at hindi man lang mabigyan ng atensyon. Ang sakit palang mawalan ng kaibigan... nang dahil sa pag-ibig. Masakit.

Matagal pa ring nakatayo si Gio sa likod ng pintuan habang pinapakinggan ang masasaya at mahaharot na tawa ni Dimitri at Angelo sa kabilang bahagi ng pintuan. At bawat saya na na kanyang naririnig mula sa bibig ni Angelo ay parang mga truck ng graba na pilit tinatabunan si Gio sa limot at hiya. Hindi niya maipaliwanag ang hinagpis na kanyangnnararamdaman.

Bakit ka ba naman kasi naging bakla Angelo? Bakit naman kasi hindi ako naging bakla? Bakit naman kasi hindi ako nagkakagusto sa lalaki? Di ka na sana nawala pa sa akin. Lecheng buhay to oo. Nakaka-inggit naman pala maging bakla. Kung natuturuan lang sana ang puso kung paano ang umibig...

Patuloy sa pagpatak ang mga luha ni Gio. Mamaya, hindi na niya makayanan ang lungkot at nagdesisyun na siyang lumakad at kalimutan ang nararamdaman ng isang taong nilimot at binasura.

Umupo siya sa isang bar at nag-order ng isang bucket ng red horse. Pilit niyang inaalala ang mga masasayang ala-ala nila ni Angelo bago pa man sila mapaghiwalay ng tadhana.

"Bakit ka nag-iisa diyan? Gusto mo sumama ka sa akin doon sa laot?" Tanong ng isang payatot na lalaki sa akin. Mabait ang kanyang mukha at halatang magaling sa languyan dahil sa kulay ng kanyang balat na sunog.

Tinignan ko ang lalaki at maaliwalas ang ngiti nito. Isang ngiti na puno ng saya at ligaya. Nakatayo ito sa harapan ko dala-dala ang isang malapad na piraso ng styrofoam.

"Okay lang ba na samahan kita?" Mahiyaing tanong ko. Nang marinig ng bata ang tanong ko, mas lumawak ang ngiti nito at hinampas ako sa likod.

"Oo siyempre naman! Nahiya ka pa! Nagmumukmok ka kasi diyan sa batuhan eh. Halika na!" Hinila ako ng bata habang tumatakbo kami papuntang laot.

"A-Anong pangalan mo?" Tanong ko habang naghihingalong lumusong sa tubig.

"Angelo!" Sagot ng masiglahing bata. Pumapalaot na kami at inaabangan ang mga sakay ng ferry boat na hulugan kami ng barya o candy. Tinignan ko si Angelong bibong tumitingala at sinisisid ang mga nahuhulog bago tuluyang mawala sa paningin. Nang may nakita akong candy na mahuhulog, inabangan ko ito. Sasaluhin ko na sana nang hindi ko ito naabutan. Ang nakakatawa, nabitawan ko ang styro foam ni Angelo.. at hindi ako marunong lumangoy.

Habang pilit kong sinisisid ang candy, pinapalabas kong magaling at marunong ako upang hindi ako mapahiya sa bago kong kaibigan. Pero mali. Hindi ko nakayanan ang tubig at naghihingalo akong pumapadyak sa tubig para hindi malunod. Pero nararamdaman kong palubog nang palubog ako sa tubig. Nang nag-angat ako ng tingin kay Angelo, malayo-layo ito sa akin, tiyak hindi ako natutulungan nito. Nagpaubaya na lang ako sa tubig at hindi na gumalaw. Nalulunod ako.

Mamatay na ang mamatay.

Sabi ko. Ngunit mali na naman ako. Nararamdaman kong may humila sa akin pataas at inakay ako sa styro foam. Si Angelo, niligtas niya ako. Sa wakas, nakahinga ako at pinahiga niya ako sa kanyang styro.

Tumawa ito.

"Hindi ka pala marunong lumangoy? Hahaha. Ibabalik na lang nga kita." Sinimulan na niyang itulak ang styro sa pier habang ako ay nanatiling nakahiga at hapong-hapo.

"Oo. Takot akong malunod eh. Pero hindi ako takot sa tubig." Mahinang sagot ko.

"Okay lang iyan. Ano nga pala ang pangalan mo?" Tanong niya sa akin.

"Gio." Sagot ko.

Nakaabot na kami sa pier at naaapakan na namin ang mga bato.

"Sige, Gio ha? Kung may kailangan ka, tawagin mo lang ako." Ngumiti ito sa akin. At sa puntong iyon, nakaramdam ako ng saya ng pagkakaibigan.

Pauwi na ako nang nakita ko ang mga lalaking kaklase ko. Tumawa ito nang dumaan ako sa harap nila.

"Ang payatot oh! Bakla! Hahahahaha." Sigaw nila sa akin at paulit-ulit kong narinig. Hindi ako nakapagtimpi at nasuntok ko ang lalake.

"Hindi ako bakla! May kaibigan na akong lalaki! Tandaan niyo yan!" Naguluhan ang iba pang kasamahan ng lalake at pinalibutan nila ang dumudugong bibig ng lider nila. Diretso lang akong naglakad.

Lalaki ako. May kaibigan akong lalaki. Hindi ako bakla. At ito lahat dahil kay Angelo. Pinamulat niya sa akin na hindi ako matutuksong bakla. Salamat sa kanya, naging lalaki ako. Sigurado ako sa kasarian ko.

Siguro panahon na rin na bigyan ko ng space si Angelo. Karapatan na rin niya sigurong magkaboyfriend. Siguro panahon na hindi ko na siya baby-hin. Malaki na siya, at wala na rin siguro akong dapat patunayan sa kanya pa. Tumungga ng beer si Gio. Hinugot niya ang kanyang cellphone sa bulsa dahil nag-vibrate ito.

ANGELO CALLING...

Wala na siguro akong kakatakutan pa maliban sa posibleng pagkalunod...

ANGELO CALLING...

Sana naging bakla na lang ako. Para at least hindi niya ako makakalimutan…

ANGELO CALLING...

At sana, maturuan niya pa ako kung paano lulumangoy…

ANGELO CALLING...

Na sana, sa lahat ng mga kahinaan ko, andiyan pa rin siya…

ANGELO CALLING...

Na sa lahat ng saya at lungkot, andiyan pa rin siya…

ANGELO CALLING...

Na kahit may boyfriend pa siya, hindi niya ako makakalimutan…

ANGELO CALLING...

Na minsan, nagkaroon siya ng kaibigan na ang pangalan: “GIO GABRIEL SANTOS.”

“DENY INCOMING CALL.”

"DENY. Yan naman ang ginagawa mo sa akin eh." Sabi ni Gio sa sarili habang tumatawa habang pinupunasan ang mga luha.

Pero sa kailaliman ng kanyang puso.. Nasasaktan sa pagkawala ng kaibigan.

Suportado pa rin naman kita Angelo kahit papaano eh. Masaya nga akong masaya ka.

Wag mo lang akong kalimutan. Kung saan ka, doon ako masaya.

Itutuloy…

Gapangin mo ako. Saktan mo ako.

LA BRUJA. EL SOLDADO. EL AMANTE. LA FALSO.