Gapangin mo ako. Saktan mo ako. [Chapter 10]

Teaser | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9

Note: 

1. Magandang araw sa lahat! Ito na po ang Chapter 10. Abot-langit pa rin ang pasasalamat ko sa mga sumusubaybay at sa mga nag-iiwan ng mga komento dito sa mga kabanata ng kwento na ginawa ko. Pati na rin sa mga silent readers, salamat po talaga! (Sorry po kung hindi ako tumutugon o nagrereply sa mga comments tsaka hindi ko po kayo na special mention kasi puputol-putol ang internet namin, parang tanga lang, nakakawarla.)

2. Maraming salamat po kay Kuya Mike na palagi kong ginugulo at saka kay Kuya Ponse. Pasensya na po talaga! Ngunit abot langit naman ang pasasalamat ko sa inyo. Kayo ang nagbigay katuparan sa pangarap kong maging manunulat. Kahit baguhan pa lamang ako at panay ang pangungulit ko sa inyo, natiis niyo pa rin ako. Nakakawarla talaga ang haba ng pasensiya niyo kaya idol ko na kayo, ipagdadasal ko kayo ngayong gabi. Huehue <3 

3. Ang updates ko po ay every Tuesday at Friday. Kung type niyo po ang kwento ko, abangan po ang mga updates sa mga araw na ito.

4. Humihingi po ako ng paumanhin para sa mabagal na pag-update. Hindi na po mauulit. Hindi po ako nakapag-update noong Friday last week dahil sa emergency. May naospital po sa pamilya ko and kailangan ng doble kayod sa part-time. Sorry na po talaga. Patawarin niyo sana po ako.

Enjoy!

Disclaimer:

1. Ang larawan ay hindi ko pag-aari. Ginamit ko lang ito para may visual representation ang mga character sa kuwento. Kung meron man ang na-ooffend sa larawan, paki-e-mail po ako at tatanggalin ko ang larawan asap.

2. May mga pangalan ng tao, bagay, o establishment na po akong imemention sa chapter na ito. Nais ko lang pong ipaabot na kung meron man pong na-ooffend sa mga pangalan na namention ko sa chapter na ito, conincidence lang po iyon at walang anong iba pa. Fiction po ang kwentong ito, at kung may pagkakahawig man sa totoong buhay ni kanino, nais ko pong magpaumanhin sa pagkakapareho.

3. May mga konsepto pong ginamit sa kwento na maaaring hindi tumutugma sa totoong buhay. Nais ko lang pong ipaabot na for entertainment purposes only lamang ang kwento nating ito.

E-mail address: comegetmycookies@gmail.com

Facebook account: www.facebook.com/boy.cookies.16 (Boy Cookies)

Sana po magustuhan ninyo ang kuwento. Maraming salamat!

---

Chapter 10

Nakasakay na sa bus sina Angelo at Gio patungong probinsya. Kailangan na nilang makauwi sa probinsya nila para sa nalalapit na pasko at makasama ang kani-kanilang mga pamilya. Gusto nilang kasama ang kanilang mga pamilya sa mismong pagdiriwang nga pasko.

Nadadaanan nila ang mga bahay, mga puno, at kung ano-ano pa. Natatamasa nila na hinay-hinay na nawawala ang bakas ng urbinasyon at ang paligid ay dahan-dahang nagiging tahimik at presko.

Si Angelo ay nakaupo sa upuang malapit sa bintana. Si Gio naman sa may isle.

"Wala namang masama di ba? Ano naman sa'yo kung ginagamit ko si Angelo para sumikat ako? Fine! I made him believe na mahal ko siya, I made him believe na gusto ko siya, I made him believe I liked him. And nakinabang naman siya! Ginusto niya, di ba? Pwede namang di mahulog, pero siya ang nahulog. Tol, Gio. Hindi ako bakla! At kailanman, hindi ako mahuhulog sa kanya. Sinabihan ko naman siya na pagpapanggap lang lahat, di ba? Ginahasa ko ba siya para masabi mong pinagmumukha ko siyang bakla? Nakinabang naman siya di ba? Mas naging kilala siya ng iba? Total andito na naman ito, walang masama kung maggagamitan kami! No strings attached naman! Mas sumikat siya. Kung nain love man siya sa akin, problema na niya iyon! Para-paraan lang iyan."indi ako bakla! At kailanman, hindi ako mahuhulog sa kanya. Si. Paulit-ulit na tumatatak sa kanyang isipan ang sakit ng kanyang mga narinig. Hindil dahil sa ginamit lang siya, kung hindi dahil in the first place, wala na pala siyag pag-asa sa simula pa. Muli, nabigo na pala siya sa pag-ibig bago pa siya umibig. Iyon ang masakit. Sa isip nya.abihan ko naman siya na pagpapanggap lang lahat, di ba? Ginahasa ko ba siya para masabi mong pinagmumukha ko siyang bakla? Nakinabang naman siya di ba? Mas naging kilala siya ng iba? Total an dto na naman ito, walang masama kung maggagamitan kami! No strings attached naman! Mas sumikat siya. Kung nain love man siya sa akin, problema na niya iyon! Para-paraan lang iyan."

Ito ang naaalala ni Angelo sa tuwing iisipin niya si Dimitri. Paulit-ulit na tumatatak sa kanyang isipan ang sakit ng kanyang mga narinig. Hindil dahil sa ginamit lang siya, kung hindi dahil in the first place, wala na pala siyag pag-asa sa simula pa. Muli, nabigo na pala siya sa pag-ibig bago pa siya umibig. Iyon ang masakit. Sa isip nya.

All this time ginagamit niya lang pala ako? Akala ko lahat ng pinakita niya ay totoo at may laman? Una, for "show" lang pala ang lahat. Akala ko trip trip lang para sa kanya. Oo, nasasaktan ako. Kasi sa bawat pagmamalasakit na kanyang pinapakita, binibigyan ko ng kahulugan. Di ko naman kasi mapigilang bigyan ng kahulugan, kasi it's too good to be true. Akala ko totoo na, di pala. Pangalawa, ginamit lang niya pala ako. The worse, para sumikat siya, para sa pangsariling dahilan niya. Hindi niya man lang naisip ang damdamin ko, as long as ma-fulfill niya ang sarili niyang kagustuhan. At ako naman, nagpapakatanga.

Hindi rin namang maikakala na ginusto ko. Oo, ginusto ko kada hawak, kada haplos, at kada lambing ni Dimitri. Fine, tawagin niyo na akong bakla. Fine, aaminin ko, sa kanya lang ako nababakla, ngunit sa kanya ko lang din naramdaman ang umibig muli, matapos nang maloko ako kay Corina.

Pangloloko. Panggagamit. Naging biktima na ako ni Corina, umibig ako nang mas higit pa sa ibinibigay ko sa aking sarili. Mas minahal ko si Corina kaysa sa sarili ko, ngunit ito lang kinahahantungan ko.

At hindi lang tumigil doon, dumaan si Dimitri. Sa panahong nawala si Gio para sa mga pangarap niya, andiyan si Dimitri. Naging masaya kami bilang magkaibigan. Hindi, matalik na magkaibigan. Kalaunan mas naging sweet siya, mas naging romantic. Matagal ko ring iniisip kong sadyang gago lang ba si Dimitri o tinutukso niya ako. Pero either way, nahulog ako sa kanya. Nahulog ako sa kanyang mga patibong. Pero sa totoo lang naman, nagustuhan ko. Nagustuhan ko ang kanyang- hindi, aming ginagawa. Hindi ako magsisinungaling, naging masaya ako muli. Siya lang ang bumuhay sa pusong pinatay ni Corina.

Ngunit isang gabi, nagpakiramdaman, nakompronta ako sa sarili kong gawain. Dumating si Gio, naging malinaw sa akin ang lahat, kung ano at sino ako. Kung ako lang ang magtitimbang, fine, at some point, naging bakla ako. Pero kung anuman ang naging ano ako, hindi ko iyon ginusto. Hindi ko ginusto ang pakiramdam na mahulog sa kaparehong lalake. Hindi sa nakakadiri, kung hindi, weird. Siguro naninibago lang ako, pero ayaw ko pa rin. Pero ginusto ko si Dimitri, ginusto ko siyang maging boyfriend.

Turns out to be naging bakla ako for nothing. Kasi, hindi naman ako ang gusto ni Dimitri, not even once. Andiyan si Maryanne, maganda, mayaman, sexy, matalino, sikat - bakit naman ako pipiliin ni Dimitri? Mabuti na rin iyong hindi ako nakapaglahad, or else.. mahuhulog lang sa wala ang lahat, mapapahiya pa ako sa kanya.

Not just that, akala ko for good trip lang ang lahat, tinganggap ko. Sinikap ko na makaget over sa ideyang "for good show" lang ang sa amin ni Dimitri. Umiwas ako. Hindi sa ayaw ko kay Dimitri, ngunit ayaw kong magsinungaling. Hindi sa ayaw kong magsinungaling sa ibang tao, lalo na sa mga tagahanga namin sa school, kundi ayaw kong magsinungaling sa sarili ko. Every time na nakikita ko siya, nakakausap ko siya, o nahahawakan ko siya, hindi ko mapigilang isipin na maybe someday magugustuhan din niya ako kahit na ang katotohanan ay - hinding hindi mangyayari yon dahil bigatin si Maryanne. Nagkamali ako, siyempre, straight pa rin pala siya.

Akala ko, trip trip lang ang lahat. Again, nagamit na naman ako. Everything right from the start wasn't really necessarily for a "good show", it was his way to fame. Alam niyang gwapo siya, alam niyang may dating siya and why me? Marami namang baklang gwapo na hindi halata sa school, sana sila na lang ang pinagdiskitahan ni Dimitri. Bakit ako? Hindi naman ako bakla that time, hindi naman ako nahulog sa mga lalaki. No, exception siya. I was used. Mabuti sanang sex lang, tanggap ko kasi katawan ko lang naman ang nagamit. But leche, mas masahol pa sa gamitan ng katawan ang ginawa ni Dimitri sa akin. Ginamit niya ang pagkatao ko, ang moral ko, ang mga paniniwala ko. Kumpara sa sex na hindi pa rin nawawala ang pagkatao, moral, at paniniwala ng tao. Nasa tao pa rin kung gusto pa niyang maniwala sa mga ito. Pero just because one person is sexually abused, may option pa rin siyang magpakatatag at palakasin ang kanyang pagkatao, moral, at paniniwala. After all, katawan lang naman ng tao ang nagamit.

Pero ang ginawa ni Dimitri ay iba. Ginamit niya ang pagkatao ko. Alam niyang ako ang tipo ng tao na madaling kumagat. Ginamit niya ito to his advantage. Ginamit niya ang moral ko, ang pagiging kaawa-awa at malakas kong imahe. Alam niyang benta sa mga tao ang taong palaban at hihindi-hindi sa mga kakaibang bagay sa una. Leche, kaya pala ako, kasi alam niyang ayaw ko maging bakla. Alam niyang kung mahaharap ako sa sitwasyong lalaki sa lalaking relasyon, hihindi ako ngunit bibigay din. Nakakainis! Bakit ang tanga tanga ko! At higit sa lahat, ginamit niya ang paniniwala ko. Ginamit niya ang mga ideyang pinaniniwalaan ko, ang pagiging liberal ko, at ang pagiging open-minded ko.

Ayos lang sana kung ang mga bagay na ito ay ginamit niya sa mabuting bagay, siguro para ma-empower ang LGBT community, mauunawaan ko pa. Pero shit! Para sa kasikatan niya lang? Putang ina! Hindi niya alam na naapektuhan na rin ako kahit papaano, hindi niya alam na dahan-dahan na akong nahuhulog sa kanya, tapos ganito lang? Ginagamit niya lang pala ako? Ang masahol pa, akala niyang ganoon din ako sa kanya, akala niya ginagamit ko lang siya para sa kasikatan ko rin.

Hahahahahahaha. Hindi ako nag-aaral para sumikat.

Kaya pakyu niya kung nasaan siya. Pekpek niya kain niya!

Pinilit tumawa ni Angelo habang iniisip ang mga bagay bagay na nangyari sa mga nagdaang araw, kahit patak na ng patak ang kanyang luha dahil sa lungkot at awa sa sarili. Nasa ganoon siyang pag-iisip nang nagvibrate ang kanyang cellphone. Kaagad niya itong kinuha at tinignan.

DIMITRI CALLING

Tinignan niya ito sandali at pinatay. Dumaloy na naman ang kanyang mga luha na parang ilog na hindi natutuyo. Maya maya nakita niyang text ng text si Dimitri.

From: Dimitri Sent: 5:39 PM

Hi Angelo? Nasaan ka na? Kanina pa kita hinahanap sa campus. Magpakita ka na please. Kausapin mo ako. I'm sorry. :(

From: Dimitri Sent: 5:45 PM

Angelo? Nasan ka na? I'm sorry please...

From: Dimitri Sent: 5:50 PM

Nagsisisi na ako! Please it's not what you think! </3

From: Dimitri Sent: 5:58 PM

:(

"O, Angelo, bakit ang lalim ng iniisip mo? Nakatulala ka naman diyan eh." Tapik ni Gio kay Angelo. Nataranta siya at pinatay ang cellphone agad-agad.

"Wala Gio. Hindi ko naman siguro kailangan pang sabihin sa'yo kung anong iniisip ko. Most likely alam mo na. Alam mo na?" Pinahid ni Angelo ang kanyang luha at ngumiti sa kanyang bestfriend.

"Tol, bestfriend mo ako. Siyempre hindi mo pa lang iyan iniisip, alam ko na kung anuman iyan. Gago iyon eh. Ginamit ka lang pala. Una sabi niya for show, tapos ngayon ginamit ka lang. Tapos ginamit mo rin daw siya. Tangina niya, gusto mo bugbugin ko para sa iyo?" Umasta si Gio na binubugbog ang hangin.

"Kaya nga. Wag na. Di naman iyon makakalaban eh." Pabirong pinigilan ni Angelo si Gio.

"Susuntukin ko na sana siya, sasabihing hindi ka ganoong tao. Kaso dumating ka. Baka sabihin pa ng mga fans mo na ini-eskandalo kita. Love pa naman kita." At niyakap ni Gio si Angelo na parang batang nanglalambing. Nagpaubaya naman si Angelo at nagpayakap lang kay Gio.

"Gago ka kasi. Di mo na kasi sana siya sinagot." Binatukan ni Angelo si Gio.

"Mabuti na iyang malinaw. Ginagawa ka niyang bakla. Hindi ako papayag. Gusto ko may kainumang utol. Baka siya yung bakla. Gago siya." Nagbubulakbol si Gio habang nakayakap kay Angelo sabay labas ng nguso.

Tumawa na lang si Angelo bilang ganti.

"Sa tingin ko talaga Angelo ano, siya yung bakla. Ang gwapo gwapo mo kaya" sabay kurot sa baba ni Angelo.

"Huwag mong sabihin pati ikaw nababakla na rin sa akin?" Biro ni Angelo habang tumatawa. Ngunit napapansin niyang hindi gumanti ng tawa si Gio na siyang dahilan ng pagkadahan-dahan ng tawa ni Angelo hanggang sa ilang na lang ang natira.

Tumigil si Gio. Tinignan sa mata si Angelo. Dinilaan niya ang kanyang mga labi habang tinitignan ang mata, ilong, at ang mga labi ni Angelo.

Nanatiling hindi nagsalita si Angelo.

"Bakit Angelo? May masama ba?" Sabi ni Gio sabay mapanuksong titig.

"Di naman kasi-" Hindi mapakali ang mga mata ni Angelo at kung saan saan na ito nagdadayo.

"I mean, we all love people regardless of whatever and whoever they are, right?" Seryoso pa rin ang mukha ni Gio.

Hindi makapagsalita si Angelo. Puta? Seryoso ba tong gagong to?

"HAHAHAHAHAHAHAHAAHAH! Ano ka ba Angelo, seryoso talaga iyong mukha mo. Siguro kahit si Da Vinci di kayang iguhit ang mukha mo kanina dahil sa sobrang pagtataka." Hagalpak ng tawa si Gio.

"Gago ka Gio, sinabi ko iyan noong student's night." Bahagyang tunawa si Angelo habang tinatanggal ang ilang na kanyang nararamdaman.

"Hahahaha, alam mo tol, gusto ko lang pasayahin ka. Na-miss din kita. Tagal din kitang di nakabonding." Kumalas si Gio sa pagkakayakap at hinarap si Angelo mata sa mata.

"Baduy mo. Bago mo lang nga ako nilibre." Pabirong sinampal ni Angelo si Gio at tumawa.

"Anong bago? Matagal na iyon!" Niyakap muli ni Gio si Angelo at sumandal sa balikat ni Angelo.

"Gusto mo lang akong makasama Gio, yan ang sabihin mo." Tumalikod si Angelo mula kay Gio at hinarap ang bintana.

"Siyempre oo. Namiss ko rin iyong gigisingin kita nang maaga upang rumacket. Galing din noon ano? Good old days." Yumakap pa rin si Gio kay Angelo,

"Oo. Yung pera na paghirapan natin. Naalala mo iyong naguunahan tayong makaabot sa pantalan? Upang humingi ng candy o pera mula sa mga sakay ng kararating lang na barko?" Hinarap ni Angelo si Gio at excited na nagkuwento.

"Oo! Doon ata tayo una nagkita sa pantalan eh. Mahiyain ka pa noon. Nasa batuhan ka lang nakaupo. Ako pa talaga lumapit sa'yo!" Kinurot ni Gio ang tagiliran ni Angelo.

"Nilapitan mo lang ako kasi may dala akong styro foam noon! Para makalutang lutang ka naman kahit papaano. Istilo mo boy bulok!" Binatukan ni Angelo si Gio at tumawa,

"Hahahaahaha, matalino ka talaga. Tapos kung ano ano pang racket natin ano? Minsan nagrerepack tayo ng mga rekados. Minsan nagbubuhat tayo ng hollow blocks. Minsan nangongolekta ng mga kalakal. Misan nagbabantay ng mga bata."

"Enjoy tayo Gio ano? Tapos ngayon, parang nawala lang iyon lahat."

"Siyempre lumapit na kasi ang opportunity sa atin. Pera na mismo ang lumalapit sa atin. Imagine 16k ang tanggap natin every month, may dorm pa, edi siyempre hindi na tayo nagbabanat ng buto. Di na kailangan eh."

Natahimik si Angelo at naging seryoso ang tono ng pananalita.

"Gio matanong ko lang."

"Oh ano?"

"Nag-eenjoy ka ba sa bagong buhay mo?"

"Oo naman. Maraming chicks kada gig namin. Libreng inuman tsaka yosi. May masarap pa akong girlfriend... si Amy." Nagyabang si Gio kay Angelo.

"Wala naman iyan sa akin eh. Yung mga chicks pa talaga ang lumalapit sa akin kahit wala akong ginagawa. Kahit naglalakad lang nga ako, nalalaglag na panty nila." Tumawa si Angelo nang pagkalakas-lakas,

"Kasi, inaaffiliate ka nila kay Dimitri. Gusto ka lang naman nila dahil sa ginawa kayong pares ni Dimitri." Kumalas sa pagkakayakpap si Gio at tiniklop ang mga braso sabay pagmamaktol na parang bata.

Muling natahimik si Angelo. Ayaw kasi niyang marinig o pag-usapan man lang si Dimitri. Hindi naman kasi siya nagagalit kay Dimitri, nagagalit siya sa sarili niya.

Nang marealize ni Gio na parang naiirita si Angelo sa pangalan ni Dimitri, hindi niya alam kung anong sasabihin.

"Sorry tol. Di ko sinadyang madala siya sa pinag-uusapan natin."

"Hindi tol. Wala kang kasalanan-" Tumunog ang cellphone ni Angelo at kaagad itong kinuha ni Gio. Si Gio ang sumagot sa tawag.

"Hello Dimitri? Tigilan mo na si Angelo!" Malakas na sigaw ni Dimitri na ikinatakaw naman ng tingin ng mga tao.

"H-Hindi ito si Dimitri, Gio. Pakisuyo naman kay Angelo oh." Pakiusap ng tao sa kabilang linya kay Gio. Natahimik si Gio at dahan-dahang ibinigay kay Angelo ang cellphone. Tinanggap naman ito ni Angelo.

"Hi Angelo! Nasaan ka?" Nanlaki ang mga mata ni Angelo sa narinig. Maya-maya isang malawak na ngiti ang naguhit sa mukha ni Angelo.

"Gab! Hahaha, ayos lang. Pauwi na ako sa probinsya." Masaya si Angelo na makausap ang matalik na kaibigan.

"Okay sige. Puntahan na lang kita mamaya. Bye." Binaba na ng kabilang linya ang tawag.

"G-Gab? Hello?" Tinignan tignan ni Angelo ang kanyang cellphone at pinatay na ito.

"Anong sabi ni Gab, Angelo?" Tanong ni Gio. Nagulat naman si Angelo sa ikinabago ng timpla ni Angelo.

 "Pupuntahan niya raw tayo mamaya sa probinsya."

"Mawawala lang siya. Sus nangarap pa siya. Istorbo na naman sa moments natin oh!" Sabay akbay kay Angelo. Hindi na sumagot si Angelo, natahimik siya sa pag-akbay ni Gio dahil naaalala na naman niya si Dimitri. Napansin ni Gio ang biglaang pananahimik ni Angelo kaya kinausap niya ito.

"Prangkahan lang Angelo ha. Galit ka ba kay Dimitri?"

"Actually Gio, hindi." Diretsong sagot ni Angelo.

"Bakit, kasi mahal mo siya?" Pumikit si Gio at tumingala sa itaas habang nakaakbay pa rin kay Angelo.

"Gio, alam mo naman na dahan-dahan ko nang tinatanggal ang pagmamahal ko sa kanya. Alam mo namang pinagsisikapan nating dalawa iyan di ba. Kasi kagaya ng sabi mo, ayaw ko ring maging bakla." May halong pagkabigo ang tono ni Angelo at sumandal si Gio kay Angelo.

"So bakit parang ayaw mo siyang pag-usapan?" Malungkot na tanong ni Gio.

"Kasi... masakit." Lumuha na si Angelo at huminga nang malalim na siyang ikinagulat ni Gio. Kaagad siyang bumangon at pinunasan ang pisngi ni Angelo.

"Saan?"

"Sa loob Gio. Hindi ko aakalain na hinahayaan ko ang sarili ko sa aking mga kalokohan. Sa totoo lang Gio, nagagalit ako sa sarili ko. Bakit hinayaan ko pang maging mabait sa kanya? Bakit hinayaan kong mahulog ako sa kanya? Bakit hinayaan kong magdominate ang damdamin ko sa kanya? Nagpakagago kasi ako!" Lumalakas ang hagulgol ni Angelo na ikinatingin ng mga tao. Hindi na nahiya si Gio at niyakap niya na lang ang kanyang bestfriend.

At naramdaman na lang ni Angelo na namamasa na ang kanyang pisngi. Matinding emosyon na ang kanyang nararamdaman. Nasasaktan na siya kahit na inaalala niya lang.

"Tahan na tol. Sheez, alam ko naman na naging bakla ka sa kanya. Gwapo naman siya di ba? Naiinis nga ako noong unang dinner natin na tinawag ka niyang asawa niya? Gago ba siya? Best friend kaya kita. Kahit nasa busy ako sa pag-aaral at gig, pinagsisikapan ko pa ring makibalita tungkol sa iyo. Para kung sakaling may problema ka, nandiyan lang ako. Ganyan naman dapat ang best friend di ba? Hindi ko naman talaga sinisikap na ilayo ka sa kanya dahil sa ayaw ko sa kanya. Yes, ayaw ko sa kanya. Pero all that time na nagustuhan mo siya, ayaw kong ispoil ang damdamin mo. Alam kong any moment from that time, maaaring may kaganapan sa inyo. And hindi ko inasahang mamahalin mo siya. Mabuti sanang sinuklian niya. Pero gago siya! Pinaasa ka lang niya! Ginago ka niya! Pinagmukha ka niyang tanga! Iyan ang ikinagagalit ko. Huwag mong isiping ayoko sa mga bakla. Open-minded din ako. Marami rin akong klaseng baklang naging kaibigan, may tago, may open, may malaswa, may edukado. Nang marealize ko na maaring may puwang siya sa puso mo, hindi ko inisip na to the point na mamahalin mo siya. Pero andiyan na, minahal mo na siya. For short, frankly, bakla ka na from that point. Mabuti sanang masaya ka, pero hindi ka masaya di ba? Masaya ka?"

Umiling lamang si Angelo. Tuloy-tuloy ang pagtulo ng mga luha ni Angelo.

"Kaya gusto kong ilayo kita sa kabaklaan. Alam kong walang mabuting maidudulot iyan sa iyo. Alam kong masasaktan ka lang. Pangako mo sa akin ha na hindi ka na magkakaganyan ulit? Ayaw kong papatulan mo ang sariling ayaw mo. Alam ko namang ayaw mo maging bakla di ba? Gusto mo ba?"

Umiling ulit si Angelo.

"Kaya gagawin ko ang lahat, huwag ka lang maging bakla. Ganyan kita ka mahal. Forever utol na kita. Ikaw ang kapatid ko sa pang habang buhay."

Ngumiti lang si Angelo. Nagkamayan sila.

"Alam mo Gio. Hindi naman talaga ako open na bakla eh. Straight pa rin ako kahit papaano. Kay Dimitri lang talaga naging iba." Pinilit tumawa ni Angelo,

"Kaya ipapanatili ko iyan. Ilalayo ko siya sa'yo. Tulungan mo naman sana ako. Alam kong ayaw mo na rin sa kanya."

"Oo. Ayaw ko nang magpakatanga Gio. Nangangako akong hindi na ako mahuhulog sa lalaki ulit."

"Huwag okay? Baka iiyak ka na naman dahil sa pinaggagawa mo. Magagalit ako sa'yo hindi dahil gagawin mo iyon ulit, kung hindi dahil ginagawa ko ang lahat para hindi iyon mangyari ngunit ikaw mismo pala ang sisira nito. Matatamaan ka sa akin." Sabay kirot sa pisngi ni Angelo.

"Hmmmm! Nanggigigil ako sa'yo Angelo!!" Nilakasan pa ni Gio ang pag kirot sa pisngi ni Angelo.

Nagtawanan sila. Natatamasa ulit nila ang pagiging mabuting magkaibigan na nawala simula nang tumuntong sila sa kolehiyo. Ramdam nila ang pagiging mga bata ulit, ang pagiging close nila.

Nang makarating na sila sa kanilang probinsya, alas dose na ng hating-gabi. Agad silang umuwi at sinalubong ang mga kanya-kanya nilang magulang. Mamayang hapon pa sila nakapagdesisyong papasyal sa bayan nila.

-----------------

Nakagising si Angelo sa malakas na tunog ng kanyang cellphone. Nakita niya ang pangalan ni Gio, tumatawag pala si Gio.

"O tol?"

"Gising ka na uy! Alas-siyete na!"

"O, okay, gigising na po. Nasaan ka na ba?

"Nasa bahay pa."

"Gago ka, sana pumarito ka na lang para makagising ako. Hapon iyong usapan natin, gabi na ah!"

"Bakit mo ako minumura eh sino ba yung kagigising lang?"

"Wow. Kung talagang gising ka pa kanina, bakit ngayon ka lang tumawag?"

"S-siyempre! Ayaw kong maistorbo ang tulog mo."

"Talaga..." Sarkastikong bigkas ni Angelo.

"Okay po sige na, kagigising ko lang din."

"Ayun naman pala eh. Oh paano na yan 7:35 PM na? Pangit nang magmall?"

"Oo nga, kasi magsasara na sila. Wag na lang kaya tayo magmall tol?"

"Okay lang. Marami namang mall sa Maynila pagbalik natin. Kahit saan magsasawa siguro tayo."

"Oo nga. Ah! Sa plaza tayo!"

"Sige! Puntahan kita diyan Gio. Five minutes."

"Sige. Bilisan mo ah?"

Agad nagbihis si Angelo at sinuklayan ng kaunti ang buhok niya. gad siyang bumaba at nakita niya ang kanyang nanay at si Angela na kumakain na.

"Daya naman oh kumakain na kayo." Sabi ni Angelo sabay dukot ng ampalaya.

"Hindi ka na lang namin ginising hijo kasi mahimbing kang natutulog. O siya upo ka na, paborito mo ang niluto ko oh. Ampalaya't itlog. Wala niyan sa Maynila."

"Meron kaya nay. Sa turo-turo. Pero iba talaga iyong sa inyo."

"O bakit padukot-dukot ka lang kumakain diyan. Upo ka."

"Masarap kasi nay. Hindi nay, may lakad kami ni Gio."

"O siya sige, mag-ingat kayo ha?"

"Sige po. Alis na ako!" Sabay halik sa kanyang pinsan na si Angeloa na magiliw na kumakain sa lutong gulay ni Aling Martil.

Dali-daling lumabas si Angelo at naghanap ng tricycle. Ngunit hindi pa siya nakakakita ng tricycle. Naglalakad siya nang nakita niya ang sasakyan na paparating sa kanya.

Honk!! Nagbusina ang driver na ikinagulat ni Angelo. Hindi nakagalaw si Angelo. Tinitignan niya ang bintana ng sasakyan na dahan-dahang nakababa. Parang malagutan siya ng hininga nang makita niya ang mukha ng may-ari ng sasakyan. Kilala niya ito.

"Gab?" Ngumiti si Angelo at tuwang-tuwa siyang makita si Gab.

"Nahanap ko rin ang bahay niyo! Hahahaha." Pinark ni Gab ang sasakyan at lumabas mula rito.

"Paano mo nalaman-"

"Shempre, basta't gwapo!" Sabay kindat kay Angelo na ikinatawa nito.

"Alam mo, nagmamadali kasi ako eh. May lakad ako, samahan mo na lang ako." Hinila ni Angelo ang kamay ni Gab at pumara ng sasakyan. Ngumisi naman si Gab na pagkalawak-lawak. Sumakay ng tricycle at sinabihan ang driver na humarurot kina Gio.

"Tagal na kitang di nakikita dito totoy ha." Sabi ng driver kay Angelo.

"Ay! Tito Vergel! Kayo pala iyan. Oo, kararating lang namin ni Gio. Sinabihan ko pa po talaga kayong umuwi hahahahaha nakakatawa."

"Oo, para mo lang akong sinabihan na umuwi. Mabuti naman at kasama mo si Gio umuwi? Ang liliit niyo pa noon, marurumi pa ang mga mukha, pawisin at makulit. Ngayon, kolehiyo na."

"Oo nga po eh. Tapos iyang anak niyo, pilit na sinusundan ang pangarap niya."

"Tapos ikaw toy, magiging tanyag na reporter. Hay nako, ambilis naman ng panahon."

"Drama mo Verge! Siya nga paka Verge. Si Gab. Kaibigan namin ni Gio. Roommate namin." Tiningnan naman ni Vergel si Gab at ngumiti lang si Gab.

"Hahahahahahaha. Namiss ko rin iyang tawag mo sa akin toy ha. Bumalik ka lang dito, bumait ka na! May "tito" na. Noon, "Verge" lang ang tawag mo hahahahah."

"Kayo naman tito."

"O siya, kay pogi naman ng kasama mo. Kumpitensta pala iyan ni Gio? Hahaha, biro lang, andito na tayo. Pasada muna ako. Nagluto iyong tita mo roon. Kain ka lang."

"Sige po. May gala pa kami ni Gio." Bumaba ng tricycle sina Gab at Angelo.

"Ganun ba? Gusto niyo, hatid ko na lang din kayo?" Alok ni Vergel.

"Wag na Verge. Ngayon lang nga kami makapaglalakad dito." Tumanggggi si Angelo at umayo sila sa tapat ng bahay nila Gio.

"O siya sige. Alis na ako kung ganyan." Tumango lang si Vergel at umalis.

"Sige po." Kumaway si Angelo sa papa ni Gionsa sa haggang sa pumasok sa bahay nila Gio habang naiwan si Gab sa labas. Pagkapasok niya nakita niya ansag nanay ni Gi.

"Hello po tita. Si Gio?" Ngumiti si Angelo.

"Sus, nasa taas. Kumain ka na ba?" Tinapik ni Tita Criselda si Angelo sa likod.

"Gagala po kami ni Gio ngayon tita eh. Next time na lang siguro."

"Ito naman oh. Tumatanggi na sa tita mo."

"Hay nako po. Ngayon lang naman tita eh. Gala muna kami sa plaza. Maganda doon sa mga ganitong oras."

"Sige. Pakabusog muna kayo sa pinanggalingan niyo. Di ko kayo pipigilin."

"Yay, thank you. Labyu tita!" Hinalikan ni Angelo si Criselda sa pisngi.

"Sus, parang Gio ka lang. May utang kayong mga leche kayo ha. Kain kayo dito minsan." Nagbulakbol si Criselda sabay batok kay Angelo.

"Yun lang pala. Okay deal!"

"O siya sige. Akyat ka lang."

Umakyat si Angelo sa bahay nila Gio. Pagkarating niya ay agad niyang binuksan ang pintuan. Andoon nga si Gio, nagpapagwapo pa.

"Uy! Ano ba! Tigilan mo na iyang pagwapo mong iyan. Gwapo gwapo mo na oh." Sabay tusok sa pisngi ni Gio.

"Ano ka ba. Nakakapanibago lang kasi wala na iyong mahabang buhok ko na suklay lang kailangan. Pangit pala ang maiksing buhok ano?" Nakasimangot si Gio habang inaayos ang kanyang buhok.

"Naku. Wag ka ngang maarte. Tara na!" Hinila ni Angelo si Gio.

"Dapat gwapo sa mga chicks." Sabi ni Gio sabay kindat kay Angelo.

"Dapat umayos ka kasi may girlfriend ka na. Baboy mo, naghahanap ka pa ng iba." Pabirong sinuntok ni Angelo si Gio na ikinatawa naman nito.

"Okay lang iyan. Wala naman dito." Napasimangot si Gio at napakamot na lang sa ulo.

"Dapat faithful ka. Gusto mo bang maging Dimitri, lolokohin ang taong nagmamahal sa'yo?" Tumawa si Angelo. Para namang naguilty si Gio sa narinig. Natigilan ang dalawa at nararamdaman nila angagkailang sa isa't-isa.

"Okay. Sorry. Didn't mean to say that. Pero magpapagwapo pa rin ako." Lumabas na ng kwarto si Gio sabay akbay kay Angelo.

"Wag na lang nga tayong pumasyal." Sabi ni Angelo sabay kalas sa akbay ni Angelo. Nataranta naman si Gio at agad niyang hinabol si Angelo.

"Teka, hintay, wait!!"

------------------------

"Dimitri, are you alright?" Nag-aalalang tanong nji Maryanne kay Dimitri na parang nakatnganga lang sa kalawakan at mistulang walang kabuhay-buhay ang mukha.

"Yes." Matipid na sagot ni Dimitri habang niyayakap ang sariling mga tuhod.

"Bakit ka nagmumukmok dito sa kwarto mo?" Nilapitan ni Maryanne si Dimitri.

"Wala lang." Hindi gumalaw si Dimitri at malungkot pa rin ang mukha.

"I'll make you happy." Lumapit si Maryanne at hinalikan si Dimitri sa labi. Una ay naging passionate ang kiss, ngunit unti unti itong nag-aalab, nagiging mapusok.

Hindi na nanlaban si Dimitri at humalik na rin kay Maryanne. Ang kamay ni Dimitri ay hinahagod-hagod ang pwet ni Maryanne habang dahan-dahang bumababa ang halik ni Dimitri sa leeg ni Maryanne. Panay naman sa ungol si Maryanne. Nakikiliti siya at nasasarapan sa kanyang nararamdam.

Si Maryanne naman ang magpapasarap kay Dimitri. Nakahawi ang strap ng damit ni Maryanne at lumalabas ang kanyang dibdib. Sinususo naman ito ni Dimitri. Hayok na hayok na sa libog itong si Dimitri. Habang sinususo siya ni Dimitri, bumababa naman ang kamay ni Maryanne sa namumuong umbok sa harapan ni Dimitri. binuksan niya ang zipper at nahulog ang shorts ni Dimitri. Nakabrief lang ito at tigas na tigas na ang kanyang titi. Hinihimas himas ito ni Maryanne at nilabas. Nang makalabas na ang titi ni Dimitri mula sa brief, jinajakol niya ito.

Binitin ni Maryanne si Dimitri. Tinulak niya si Dimitri sa kama nito. Dahil nakadress lang ito, inangat niya lang ng konti ang kanyang dress upang makita ang panty nito. Gumagapang ito kay Dimitri at kaagad siyang hinila ni Dimitri. Habang sinususo siya ni Dimitri ay hinuhubad ni Dimitri ang panty ni Maryanne.

Kumalas sila sa paghahalikan at pinahiga ni Dimitri si Maryanne. Hinubad naman ni Dimitri ang kanyang pang-itaas at tambad kay Maryanne ang demi-god na katawan ni Dimitri.

"Dimitri, paliligayahin kita ngayong gabi. Kunin mo ang pagkababae ko. Akuin mo ako. Gahasain mo ako." Mahayok na tugon ni Maryanne.

"Yes baby, I'm gonna fuck you so hard." Sinunggaban ni Dimitri ang puki ni Maryanne. Dinuraan niya muna ito at hinihilot hilot.

Sarap na sarap na si Maryanne sa paghihilot ni Dimitri nang pumasok ang middle finger ni Dimitri sa puki ni Maryanne.

"Ooh! Fuck this shit. Sige pa Dimitri. Paligayahin mo ako."

"No, paligayahin mo ako." Hinugot ni Dimitri ang kanyang middle finger sa puki ni Maryanne at humiga sa kama.

"Chupain mo ako." Matigas na utos ni Dimitri.

Parang hayop si Maryanne at pataas baba ang kanyang bibig sa titi ni Dimitri. Sumabay na sa pagchupa si Dimitri at umindayog sa bawat pagbaba taas ni Maryanne sa titi niya. Sinabunutan ni Dimitri si Maryanne at idinidiin ang pagtulak sa titi niya sa bibig ni Maryanne.

"Oh shit. Fuck me Dimitri. Fuck me please."

"I'm gonna wreck you."

"Talk dirty. Gusto ko iyan."

"Landi mo palang puta ka."

"Yes Dimitri. I'm yours. Take my pussy, fuck me, do whatever you want."

At inupuan ni Maryanne ang titi ni Dimitri. Diin na diin ang pagkakantot ni Dimitri sa puki ni Maryanne.

Sa mga oras na iyon, libog ang namutawi sa dalawa. Saksi pati ang cellphone ni Dimitri na kanina pa naka-on.

ANGELO MONTEMAYOR ON-CALL

--------------------------

Nagulat si Angelo sa biglaang pagtawag ni Dimitri, napindot niya ang receive call nang di sinasadya. Tinuon niya sa kanyang tenga upang pakinggan ang taong nasa kabilang linya.

"Oh fuck, shit Dimitri, isagad mo, isagad mo!" Ungol ni Maryanne.

"Gusto mo pa?" At tumigil sa pag-ungol si Maryanne.

"Huwag mong itigil please Dimitri. Fuck me, fuck me!." Sumigaw si Maryanne. At sa puntong iyon naunawan ni Angelo ang ginagawa ng dalawa. Hindi siya makapaniwala na naririnig niya ang kahayukan ng mga taong minsan niyang nirespeto. Sinasadya ba nila ito? Anong kagaguhan ba tong pinapakita ni Dimitri? At sa malalim niyang pag-iisip kumawala ang mga matatabang luha. Nasasaktan siya.

Nahihirapan pa siya.

Di na niya na tiis at pinatay niya ang kanyang cellphone. Pinupukpok niya ang sariling ulo dahil sa katangahan niya. Kasalanan ko! Wala na sana eh, bakit ko pa kasi tinanggap ang tawag niya? Ugh! Iyak ng iyak si Angelo.

Nakaupo siya sa ilalim ng punong mangga sa park sa kanilang bayan nang lumapit na si Gio. Nang mapansin niya si Gio ay agad niyang pinunasan ang sariling mukha at pilit ipinakita na walang problema.

"Oh Gelo? Bakit ka na naman umiiyak?" Tanong ni Gio sabay upo sa tabi ni Angelo. May dala siyang chichiriya at dalawang bote mg softdrinks.

"A-Ah? W-Wala! Naku, kumain ka na lang diyan, okay lang ako." Pinilit tumawa ni Angelo.

"Makaka-move on ka rin kay Dimitri, pangako iyan. Basta ikaw rin, dapat iwasan mo na siya! Huwag mo na siyang isipin!" Inakbayan niya si Angelo sabay gulo sa buhok nito.

"Oo na po!" Pabalang na sigaw ni Angelo na ikinatawa naman ni Gio.

"Hoy. Angelo, bakit ba kasi andito si Gab? Istorbo naman ito oh. Di ba usapan natin tayong dalawa lang?" Nagtatampo ang boses ni Gio sabay labas ng nguso.

"Naku, nagtatampo ka pa. Okay lang iyan. Siya naman kasi nakahanap sa bahay eh. Ewan kung paano niya iyon ginawa. Pero ayos lang naman sa akin. Aalis din iyan." Sagot ni Angelo sabay libot ng kanyang mga mata sa paligid.

"Sana nga. Huwag mo akong kalimutan ha? Di ka magpapakita sa akin magagalit ako. Di mo ako papansinin, puwes maghanap ka ng panibagong bestfriend!" Nagmamaktol si Gio sabay kalas ng pagkakaakbay kay Angelo.

"Ito naman oh! Sorry na! Isipin mo na langbkasi bisita si Gab. Nagseselos ka pa diyan eh." Inaalo ni Angelo si Gio na umuusad papalayo sa kanya.

"Sige na nga! Yakapin mo nga ako para sigurado?" Request ni Gio na parang batang nagpapapansin.

"Dito? Huwag na! Baka mapagkamalaman pa tayong magsyota patay ako kay Amy." Nataranta si Angelo sa request ni Gio. Naiilang siya kasi marami pang tao ang naglalakad at nagpipicnic sa gabi at baka naman mapansin pa sila ng mga ito.

"Sige ka. Ayaw mo ha, pwes humanda ka sa yakap ko na pinagkakaguluhan ng buong babae sa buong mundo!" Pabirong sabi ni Gio at sinunggaban na niya agad-agad ng yakap si Angelo. Hindi na nakapanlaban si Angelo kasi nga sanay na siya dito. Likhang makulit si Gio at parang batang kailangan g magpaubaya ng mga taong nakakasama niya sa kanyang kakulitan.

Napangisi na lang si Angelo ngunit hindi pa rin naiwawaksi ang ilang na kanyang nararamdaman.

"Ehem! Angelo, water you want?" Nagulat si Gio kaya agad niyang nabitawan si Angelo. Napalingon ang dalawa sa kanilang likuran at nakita nila si Gab na may dalang dalawang bote ng tubig at hamburger.

Masama ang tingin ni Gio kay Gab na masaya pang nakangiti kay Angelo. Mukhang tanga lang. Sabi ni Gio sa sarili. Mistulang nag'init ang kanyang ulo at agad niyang kinuha ang bote ng softdrinks at inalok kay Angelo.

"Sorry, mas gusto niya ng softdrinks. Pakibigay na lang iyang tubig mo sa pulubi doon sa kanto." Mapaklang sagot ni Gio sabay nguso doon sa malayo.

Hindi na ito pinatulan ni Gab. Ramdam na niya rin ang pang-iinit ni Gio sa kanya ngunit hindi na niya ito pinapansin. Umupo si Gab sa tabi nila Angelo at Gio. Hindi naman makagalaw ng maayos si Angelo kasi nararamdaman niya rin ang tensyon sa pagitan ng dalawa.

Napansin ni Gio na parang nilalayo ni Gab si Angelo mula sa kanya kaya lumipat siya ng pwesto, doon sa kabilang bahagi sa gilid ni Angelo.

"Angelo, favorite mo oh. Cracklings." Alok ni Gio kay Angelo. Hindi na rin nagdalawang-isip si Angelo na dumukot ng iilang piraso ng cracklings at minantak ito agad agad. Nakatingin naman si Gab kay Angelo at hindi maipinta ang guhit ng mukha.

"Angelo. Unhealthy naman iyang kinakain mo. Here, hamburger. It's less unhealthy." Ngumiti si Gab kay Angelo at nagningning naman ang mga mata ni Angelo. Bigla niya na lang dinukot ang hamburger at kaagad na kinain ito. Binitawan na niya ang cracklings na kanina ay kinain niya.

Tila nasaktan naman si Gio sa nakitang kinakain ni Angelo ang pagkain na inalok ni Gab kaysa sa kanya. Kaya may naisip siyang paraan para malayo muna si Gab kahit sandali.

"Angelo. Di ba gusto mo iyong cotton candy. Bilhin ko lang sandali ha?" Tumayo si Gio sabay tapik sa hita ni Angelo.

"No no no, ako na Gio." Tumayo na si Gab at nagsimulang magtatatakbo palayo sa kanila. Good. Kahit kailan istorbo talaga 'to oo. Kung di lang kota kaibigam Gab palalayasin talaga kita. Sa isip ni Gio.

Nagulat naman si Angelo sa ginawa ni Gio. Nagkatinginan silang ni Gio sandali habang dahan-dahan nang nawawala sa paningin nila si Gab.

"Ha? Alam mo naman na hindi ako kumakain ng cotton candy ah?" Nagulat si Angelo sa ginawa ni Gio at gusto niyang humingi ng sagot mula rito.

"Nga eh, ako na sana ang bibili ngunit siya naglakad." Sagot ni Gio na para bang walang pakialam kahit mawala pa si Gab.

"Alam mo naman siguro walang nagtitinda ng cotton candy dito di ba?" Naguguluhang tanong ni Angelo kay Gio. Nauutal si Gio at parang nakalimutan niya ang tunog ng bawat salita. Hindi niya alam kung ano ang isasagot kay Angelo.

"Ah-eh.." Pakamot kamot sa ulo si Gio habang dali-daling nag-iisip ng palusot.

"Paano kung mawala si Gab?! Hay naku talaga Gio. Tsk!" Sumigaw si Angelo na parang nag-aalala kay Gab. Napasinghag siya dahil sa pag-aalala kay Gab, lalo na't hindi tiga-probinsya si Gab. Kaagad na tumakbo si Angelo upang hanapin si Gab.

"Teka lang-" Hindi na lumingon si Angelo kay Gio at alam niyang naiinis ito sa kanya. Nalungkot siya sa kanyang ginawa kaya nagmukmok na lang siya sa isang tabi. Nakita niyang naiwan ang cellphone ni Gab tsaka Angelo sa kanilang bench na kinauupuan. Hindi niya mapigilang hindi ma-curious sa mga cellphone na naiwan. Kinuha niya ang cellphone ni Angelo at tinignan ang logs.

LAST CALL RECEIVED: Dimitri Salviejo

Parang sibat na tumusok sa kanyang puso ang kanyang nakita. Hindi pa pala talaga siya nakakamove-on. Napabuntong-hininga na lang si Gio.

Hindi rin nakaligtas sa kanyang kamay ang cellphone ni Gab. Binuksan niya ang cellphone nito at tinungo ang contacts. Pinindot niya ang call button at tinuon sa kanyang tenga ang cellphone.

"Hi! I missed you. Nasan ka na ba?" Mabilis na tanong ng taong nasa kabilang linya. Pamilyar kay Gio ang boses ng babaeng iyon.

"Hi, this is not Gab. I have a favor to ask..."

----------------------

Tapos nang magniig si Dimitri at Maryanne. Umiiyak si Maryanne. Tinignan niya ang mala-adonis na kasama niya, mahimbing na natutulog sa kanilang kama at halatang napapagod ang katawan nito dahil sa lungkot at depresyon. Hindi niya rin alam kung bakit siya umiyak. Nagbihis na lang siya at lumabas. Napagdesisyunan niyang umuwi.

Pagka-uwi niya, hiningi niya ang number ni Angelo mula sa bestfriend nito na boyfriend ng kanyang kasama sa sorority. Nang matanggap na niya ang number ay tinawagan niya ito.

"Hello? Who's this?" Sagot ng kabilang linya. Narinig na ni Maryanne ang boses ni Angelo.

"H-hi, Angie." Nauutal si Maryanne at kinakabahan sa maaring takbo ng pag'uusap nila ni Angelo.

"Is this Maryanne? You sound like you're crying." Tono ni Angelo na mistulang naguguluhan sa inasal ng babae.

"No, I'm not. I just caught a very bad cold kaya para akong sumisinghot ng sabaw every now and then. Where are you? Kamusta ka na?" Mabait at malumanay na boses ni Maryanne, panagang noya sakaling magkakasagutan sila sa telepono.

"I'm home Maryanne. I'm getting fine, thanks. Bakit ka napatawag?" Magalang at may respetong tanong ni Angelo.

"I just want to meet you. I just missed you so much. I want to talk to you." Hindi mapigilan ni Maryanne na mapahikbi at umiyak.

"Maryanne, OA mo po. Bago nga lang tayo nag-usap kanina tapos you miss me na. We can talk here. I'm not sure if I can make my way there asap. Why? Is it really important?" Prangka ang tono ni Angelo.

"No, I meant I'm going there. And yes, it is." Pinipilit ni Maryanne na hindi mahalata kay Angelo ang kanyang pag-iyak.

"About?"

"Dimitri."

"Maryanne, if it's about you wanting me to stay with him, I can't assure. Dorm sucks." Mabilis na sagot ni Angelo. Sandaling katahimikan.

"No, I know that's just not it Angelo. Doesn't feel right." Nireject ni Maryanne ang panimula ni Angelo. Alam niyang alam ni Angelo ang gusto niya,

"Then make it. You know my answer already Maryanne. I cannot and I'm sorry." Diretsong sagot ni Angelo. Nanatiling nakatameme si Maryanne.

"Well you have to know another thing." Suminghot si Maryanne at sa puntong iyon, naaawa na si Angelo ngunit oinilit niyang magmatigas.

"What's it to me then?" Mataray na sagot ni Angelo.

"That's why I want to meet you. Can I see you there tomorrow?" Alok ni Maryanne, at ayaw nang makipag-usap pa ni Angelo kay Maryanne kung tungkol kay Dimitri lang pala ito.

"Maryanne, you're one of my real friend and I hope hindi mo mamasamaain ang pagiging prangka ko. I hope you respect my vacation and privacy. That's why I decided to go home and unwind because I felt so much stress back there. I hope you understand me." Magalang na sagot ni Angelo.

"Okay. No problem. I'm sorry Angelo." Napaluha si Maryanne at pinilit na huwag humikbi.

"Thanks Maryanne."

"Sure."

Binaba ni Angelo ang call.

What am I going to do? Dimitri's not doing any better. Every second Angelo's not with him feels like a pain in his heart. And mine too. I cannot stand Dimitri like this. Di ko kaya. I guess I have to do what has to be done.

----------------------------

"Ang weird naman." Sabi ni Angelo kay Gio at Gab.

"Sino iyon?" Tanong ni Gab sabay higop ng scramble.

"Maryanne." Matipid na sagot ni Angelo dahil everything that reminds him of Dimitri hurts.

"Ooooh, selos?" Panunukso ni Gio kay Angelo. Hindi nakapagsalita si Angelo at binigyan ng fuck you sign si Gio.

"Ano raw kailangan niya?" Tanong ni Gab.

"I don't know. She wants me to live again with Dimitri. I can't. Ngayon pa na on the state of moving on pa ako."

"Naks. Landi. Parang artista ah." Si Gio.

"Fuck you sa'yo." Naiinis na sagot ni Angelo.

Tumawa lang si Gio.

"I think Angelo. You can definitely live with him. But you have to accept that nothing more will happen. Change your mindset. Then you can change your emotion. Break the barriers. Simple." Pag-extend ni Gio sa paksa.

"I'm starting to do that with your help. Ito naman talaga ang nararapat di ba? Di gawin ang bagay na hindi ko gusto. I stopped it. I put distance between us. Now all I have to do is to accept things." Napabuntong hininga si Angelo at pinatong ni Gab ang kanyang kamat sa hita ni Angelo na mabilis namang pinalo no Gio. Nagulat si Gab kaya't tinignan niya si Gio na nakakagat-labi pa, halatang nagagalit na.

"Ganyan. That's how you move on." Si Gio

"Thanks Gio ha. I can't imagine my life without you."

"So crush mo na ako ngayon?"

"Ewan sa'yo." Tumayo si Angelo at Gab saka lumakad. Humabol naman si Gio.

"Teka lang uy! Wait! Biro lang naman. Saan ka ba pupunta?"

"Uuwi na." Naglalakad na sina Angelo palabas habang nakabuntot sina Gab at Gio sa kanya. Kanina pa kasi naiinis si Angelo kay Gio simula nanh niligaw niya si Gab na pabibilhin niya ng cotron candy.

"Nabadtrip ka eh." Kinakarga ni Gio ang kanyang hininga.

"Yes. Pero gabi na. 10:45 na oh. Maaga tayo bukas kasi babalikan natin ang mga ala-ala natin di ba?" Hindi na tumalikod si Amgelo at si Gab nakaakbay pa kay Angelo na lubos namang ikinainit ni Gio ng ulo.

"Nga pala. Sorry na?"

"Okay lang iyon. Mabait akong tao." Lumingon si Angelo sa kanya at ngumiti.

"Ganyan naman talaga ang nababagay sa'yo Angelo eh. Alam mo, kung babae lang ako, magkakacrush ako sa'yo. Hindi bagay sa'yo ang matapang." Tumabi si Gio kay Angelo at inakbayan rin si Angelo, dalawa na sila ni Gab na nakaakbay rito.

Natahimik lang si Angelo.

"Mas bagay sa'yo ang mahilig magpatawad, at magparaya. Kasi nararamdaman kong naluluwagan ka. Nararamdaman ko ang totoong ikaw every time nagpapatawad ka." Tumigil si Gio sabay hawak sa kamay ni Angelo. Nahila pabalik si Angelo.

"Masyado ka kasing brusko, matapang, at ang hilig mo makipag buno. Masyadong fighter ang vibes mo." Dugtong ni Gio.

"Hoy Gio. Kung hindi sa pagiging brusko ko, sana lanta ka na tuloy. Naalala mo iyong muntikan ka nang mabalian ng spinal cord dahil sa paglalaro mo sa putik dahil pinagsusuntok ka na ng mga tiga ibang barangay? Ako kaya nagligtas sa'yo." Nakatingin lang si Gab sa dalawa.

"Alam ko naman. Perowag mong pasobrahan. Okay na iyong may touch of courage.Pero wag mong damihan. Ang gwapo mong tingnan magparaya. Umaanghel ang mukha mo."Ngumiti lang si Angelo.

"I'll try to usemy fists in times of desperate needs na lang." Pangako ni Angelo.

"PUTANG INA MO!" Sigaw ni Gio sabay tulak kay Angelo.

"PAKSHET! ANO BANG PROBLEMA MO??!" Sigaw ni Angelo. Nagbago ang kanyang timpla at handa na sana niyang suntukin si Gio.

"Akala ko bagagamitin mo lang ang pagkabrusko mo sa tamang panahon."

"Sorry na. Kokontrolin ko. Asahan mo ako, okay?" Nahiya si Angelo sa nagawa niya at tumawa na lang.

"Thank you Angelo. Marami akong utang sa'yo bilang bestfriend pero di mo pala ako pinagpalit. Akala ko pinagpalit mo na ako kay Dimitri, o sa iba diyan!" Pinatong ni Gio ang kanyang kamay sa balikat ni Angelo sabay tingin kay Gab. Nahiya si Gab kaya yumuko na lang.

"Hindi ha! Siyempre magkadikit na ang mga pusod natin!"

"Salamat. Hindi kita iiwan kahit mag-away man tayo." Sabay akbay kay Angelo.At naglakad na langdin sila pauwi. Si Gab naman ngayon ang nakabuntot sa dalawa. Kagaya ng dati, kina Angelo sila natulog, ngunit kasama na si Gab. Magkatabing hihiga ang dalawa kagaya nang nakasanayan kung gagabihin. Si Gab naman sa sofa sa labas. Okay lang naman sa mga magulang ni Gio, kasi kung wala si Gio sa bahay nila, ibig sabihin nasa kila Angelo lang siya.Kinabukasan, gumising na ang dalawa at naghanda, iniwan na lang muna nila si Gab na natutulog dahil mahimbing pa itong natutulog. Babalikan pala nila ang mga dating ginagawa nila dito sa probinsya. Kasi pagbalik nila sa Maynila, wala na naman ito lahat, babalik na naman sila sa pag-aaral at mabubusy na naman.

Ang racket nila ngayon araw ay magbubuhat ng mga sakong bigas. Nasa shop na sila nang nakita sila ng may-ari.

"O, bakit ngayon lang kayong dalawa? Saan na ba kayo naggagagala?" Bati ng may-ari ng bigasan kina Gio at Angelo.

"Nag-aaral na po kami sa kolehiyo." Sagot ni Angelo.

"Mabuti naman. Sus palagi kayong pumapalagi rito kung gusto niyo ng racket kasi pambili niyo lang ng panggala sa plaza. Tapos di ko na kayo masyadong nakikita dahil nag-aaral na kayo. Dean's list gusto ko ha? Tuparin niyo yan may utang kayo sa aking racket." Biro ng may-ari

"Sir. Penge naman kami ng trabaho oh." Sabi ni Gio.

"Bakit? ilangan pa ba? Mukhang ang bibigtime niyo na nga oh. Itong si Angelo, gusgusing bata naman to, masyadong kayumanggi ang kulay. Tapos tingnan mo ngayon, pumuti na ng bahagya. Baka ako pa ming rason ng pagkawala ng kakinisan niyo ha."Tawanan."O sige. Five minutemula ngayon may darating na truckBuhatin niyo ang mga lamang sakong bigas patungo roon sa loob. Alam niyo na naman siguro saan. Bakit kailangan niyo ba ng racket?""Wala lang po. Trip" Sagot ni Gio.

"Sige wag ko na lang din kayong bayaran.""Kuripot naman!" Sigaw ni Angelo.Tawanan.

Dumating na ang truck ng bigas. Binuhat na nila ang laman patungo sa loob. Ganoon ang ginagawa nila hanggang sa matapos sila sa pagbubuhat nang mga alas-dose ng tanghali. Binigyan na sila ng bayad ng may-ari, 200 kada isa para sa kalahating araw na pagbubuhat. Nagpasalamat ang dalawa at tumungo sa plaza.

Bumili sila ng sofrinks at tinapay tsaka naupo.

"Tagal na nating hindi nagganito Gio ano? Miss ko to." sabi ni Angelo.

"Yung alin?" sabi ni Gio.

"Yung tapos na tayo sa racket natin. Mauupo na lang at mag-eenjoy. Tapos ipambibili natin ang pinaghirapan natin."

"Drama mo naman. Sa bagay, wala na rin ito sa Maynila. Tatanggap na lang tayo ng pera ulit. At some point swerte tayo at naging matalino tayo."

"Oo nga. Di naman siguro tayo magiging talino kung hindi tayo nagsusumikap noon."

"Tama."Tahimik.

"Gio, salamat ha?"

"Saan?"

"Sa lahat. Sa pagiging bestfriend mo. Nagpapasalamat ako sa'yo. Hindi ko lubos maisip kung anong buhay ko ngayon kung hindi ikaw ang bestfriend ko."

"Siyempre, ano ka ba! Gawain ng best friend ang dapat laging available sa kanyang kaibigan. Uy!"

"Uy?"

"Wala. Masaya lang ako kasi suot mo ang dog tag na binili ko."

"Siyempre. Teka. Bakit ako lang tapos ikaw wala?"

"Kasi, palagi naman akong nandito para sa'yo eh. Para saan pa ang pagiging loyal ko sa'yo? Nasa sa sa'yo na kung gusto mo akong maging bestfriend. Kung tatanggalin mo iyang dog tag ibig sabihin ayaw mo na akong maging bestfriend. Ganyan ka simple. Basta sa sandaling matatanggal yan sa leeg mo, hindi na tayo magkaibigan."

"Daming simbolismo ha."

"Siyempre. Kaya sisiguraduhin kong hindi mo at ko tatanggalin iyan."

"Salamat!"At naghigh five ang dalawa.

Habang dumaraan ang mga sumunod na araw, ganoon pa rin ang set up nila. Magkaibigan, nagraracket, nagtatawanan, masaya.alaging naiiwan si Gab kaya tumutulong na lang sa gawaing bahay. Si Gio naiinis naman sa pagtatambay ni Gab, ngunit kita niya namang kahit papaano ay masaya si Angelo kay Gab kaya minabutinniyang wag na muna itong pansinin.

Nararamdaman na rin ni Angelo na dahan-dahan na siyang nakakamove on sa pagiging tanga niya kay Dimitri. Hindi na siya nasasaktan sa tuwing binibigkas o sinasali si Dimitri sa usapan. Parang natatanggap na niya rin at hindi na masakit pakinggan.

Si Gio naman, tumutulong sa pagmomove on ni Angelo. Palagi niyang sinasali si Dimitri sa kuwento, palagi niyang binibigkas ang pangalanni Dimitri, attatawanan na lang siya ni Angelo. Marunong bumasa ng tao si Gio, at alam niyang okay na si Angelo. Hindi rin natatanggal ang parang tensyon sa pagitan nila kay Gab. Minsan nagkukumpetensya sila sa atensyon, at kung anu-ano pa. Ngunit isang araw, may di inaasahang bisita ang tatlo na makakapagpasaya kay Gio.

Nasa sala ang tatlong binata at nanonood ng pelikula nang sumigaw si Aling Martil.

"ANGELO!! MAY BISITA KAYO!!" Nagimbal ang tatlo at kaagad silang napalingon sa pintuan. At sa sandaling iyon, hindi alam ni Gab at Angelo kung paano huminga.

"Hi baby? Did you miss me?" Malanding bati ng babae kay Gab.

"C-Corina? What are you doing here?" Nanlaki ang mga mata ni Gab at gusto niyang iwasan si Corina.

"Don't you guys wanna see me? Oh! Angelo! Di mo sinabing dollhouse pala ang bahay mo! Pinadonate ko na lang sana ang sakin sa'yo para maayos namam ang tirahan mo." Pang-iinis ni Corina sabay lingon sa lahat ng sulok ng bahay ni Angelo na maliit.

Hindi makapagsalita si Angelo at purong inis ang kanyang nararamdaman.

"Gab? Bakit mo siya pinapunta dito?" Nagtaas ang boses ni Angelo. Bumabalik sa kanyang isipan ang mga pananakit ni Corina sa kanya.

"Hindi ako! Lumabas nga muna tayo Corina." Hinablot ni Gab si Corina at nag-fuck you sign ito kay Angelo. Lumabas sila nang nakasalubong nila si Aling Martil.

 "Oh, saan ka pupunta hija? Doon ka na lang sa loob-" Wika ni Aling Martil na hindi natuloy nang napansin niya ang pulseras ni Corina.

Napansin ni Corina na tinitignan ng matanda ang kanyang pulseras. Na-awkward si Corina kaya tinanong niya ito.

"B-Bakit po?" Naguguluhan si Corina at tumitibok ang kanyang puso. Malalim pa rin ang tingin ni Martil sa pulseras ni Corina. Napansin naman ni Angelo ang kaganapan sa tapat ng kanilang pintuan kaya umabas silang dalawa ni Gio at naki-usyuso.

"Nay? Di ba may ganyang pulseras din si Angela? Si ba sa HK lang iyan nabibili?" Naguguluhan si Angelo at silang lahat ay nagkakalituhan. Nararamdaman ni Corina ang kabog ng kanyang dibdib.

"Anong pangalan ng mga magulang mo hija?" Maluha-luha na si Aling Martil. Naawa si Corina kaya sinagot niya ito.

"Giligan po ang apilyido namin." At sa narinig ni Aling Martil, natigilan ang lahat nang umiyak na ito. Pumatak na ang kanyang luha na puno ng pagmamahal at pag-asa.

Medyo naiirita na rin si Corina sa kadramahan ni Aling Martil, kaya naglakad na siya diretso palabas at hindi na nagpadala sa drama ni Aling Martil.

Habang padabog siyang naglalakad ay hinihila siya pabalik ni Gab.

"Teka nga Corina! Bago ka umalis, sinong nagsabi sa'yo na nandito ako?" Hinablot ni Gab ang braso ni Corina.

"Si Gio. Gusto niyang pumunta ako dito. Ilang araw kang nawala Gab! Di ka man lang tumawag. At iyang suot mo, kay Angelo iyan di ba? Mukha kang construction worker. Bitiwan mo nga ako. Magsama kayo!" Winaksi ni Corina ang pagkakahawak ni Gab sa kanya at pumasok sa sarili niyangnsasakyan. Pinaandar na niya ito at saka humarurot. Agad-agad, binuksan ni Gab ang pintuan ng kanyang kotse at pumasok na rin. Pinaandar ang sasakyan at sinundan si Corina.

Nasa di kalayuan naman sila Angelo at Gio inaalo at inaalalayan si Aling Martil na nagiging emosyonal sa tagpo nila ni Corina.

"Nay? Kaano-ano niyo po ba kasi si Corina?" Naguguluhang tanong ni Angelo.

"Di ko alam anak. Hindi ko alam!" Umiiling ang matanda sabay pahid ng sariling luha. Nagkatinginan sila Gio at Angelo. Nagtataka.

"Kaano-ano ko ba siya nay?" Tanong ni Angelo.

"Pinsan? Ewan ko. Malalaman mo rin sa takdamg panahon." Tumayo ang matanda at nag-compose ng sarili. Pumasok sa loob ng bahay habang tulo ng tulo ang luha. Hindi na ito kinulot pa ni Angelo.

Success! Wala na rin si Gab! Tawa-tawa si Gio sa kanyang isip habang pinepeke na nagtataka siya sa mga kaganapan.

-----------------------------

Habang nagpapaahinga sila mula sa isang racket, napag-usapannila angbtungkol sa pasko.

"Malapit na pala ang pasko Angelo."

"Onga, tapos?"

"Gala tayo"

"Huwag sa noche buena ha. Gusto ko kasama pamilya ko."

"Ano ba yan, di mo ba ako pamilya?" Pagmamaktol ni Gio.

"Siyempre pamilya kita. Pero may pamilya ka rin. Ano ka ba."

"Ikaw lang ang pamilya ko eh. Mahal kasi kita..." Niyakap ni Gio si Angelo sabay tambol tambol sa tiyan ng huli. Hindi na ito binigyan ng kahulugan pa ni Angelo at patay malisya lang siya, kumabaga sanay na siya.

"Okay lang. Gabi?""Sige fight. Saantayo?"

"Ewan. Ikaw nga ang nag-iimbita ng lakad diyan Gio tapos ako itong tatanungin mo."

"Punta na lang tayosa dagat ha? Yung malapit sa plaza? Sa pantalan? Alas onse ha?"

"Sige. Wow. Gabing-gabi ha?"

"Okay yun. Dala ka rin ng pagkain ha?"

"Sige. Ikaw rin."

"Bonding time natin itobilang magbestfriend. Teka ilang araw na lang ba bago magpapasko?"

"Tatlo. December 22 tayo ngayon."

"Sige okay. Set na iyon ha?" Kumalas na si Gio sa pagkakayakap kay Angelo.

"Sige. Masarap na pagkain Gio ha! Mayaman naman kayo. Masyado ka kasing palayakap kaya busugin mo ako."

"Mayaman? Kasinghirap lang nga tayo gago ka. Siyempre naman bubusugin kita ng pagmamahal. Huwag kang mang-indiyan ha? Sumipot ka? Kung hindi magagalit ako sa'yo!"

Tawanan.Akala lang ni Angelo magiging okay ang lahat. Akala lang niya. Ngunit parating na, malapit na malapit na ang trahedya sa kanyang buhay.

December 25, 2014, 10:00 pm

Maagang umalis si Angelo sa bahay nila upang bumili ng mga pangpicknick nila ni Gio. Dala lang niya ang kanyang bisekletang may basket sa harap at doon niya inilagay ang mga pagkain na kakainin nila ni Gio mamaya.

Pasado alas dyis na nang pauwi na siya upang magbihis. Sa highway na lang siya dumaan upang mas mabilis ang pagpapadyak niya sa kanyang bisekleta at nang makaabot siya sa kanilang bahay sa lalong madaling panahon.

Tinatahak niya ang kahabaan ng highway nang may banggaan sa isang intersection ng highway na hindi kalayuan sa kasalukuyang posisyon.

May sasakyan palang bumangga sa isang poste mga isang daang metro mula sa posisyon ni Angelo. Lumalakas ang kaba na nararamdaman ni Angelo. Mas pinabilis pa niya ang pagbibisekleta.

Nang makalapit na siya sa kinaroroonan ng aksidente, dumami naman ang mga ususiyero. May mga nakakita raw na bumangga sa poste ang sasakyan at nagchichismisan pa na bakit daw maglalasing sa pasko.

Kinatok ni Angelo ang bintana sa driver's seat."PO? BUKSAN NIYO PO ITO NANG MALABAS AT MAIHIGA KA SA KALYE! TAO PO?!"Ngunit walang sumagot. Kinakabahan na si Angelo baka ang taong nasa loob ng sasakyan ay matuluyan dahil kitang kita niya ang pag-agos ng kulay pula na likido mula sa driver's seat dugo.

Nataranta si Angelo. Ang ginawa niya, pinukpok niya ang bintana para mabasag ito at binuksan niya ang lock. Nabuksan ang pintuan at kitang-kita niya ang lalaking nakasandal sa manubela ng sasakyan.

"TUMAWAG PO KAYO NG AMBULANSYA! DALI!"Kinakabahan si Angelo at nanlalamig ang kanyang pakiramdam. Parang may kaluliwang nag-uudyok na tulungan niya ang taong iyon kahit alam niyang bumibigat ang kanyang pakiramdam. Dahil may lakas naman si Angelo, binuhat niya ang tao at pinahiga sa kalye. Iyong parang first aid position kapag may aksidente. Hindi niya nahagilap ang mukha ng tao kasi nahihilamos ito ng dugo.

Sadyang mapaglaro talaga ang tadhana. Kilala niya pala ang taong naaksidente. Unti-unti niyang naaalala kung saan niya nakita ang sasakyan, at kung sino ang may-ari nito. Minsan niya lang pala ito nakikita.

Nang makasigurado na siya, tinignan niya nang maigi ang mukha ng taong walang malay...

Dimitri? Sigaw ng kanyang isip. Nanlalamig siya at di niya alam kung anong gagawin. Pakiramdam niya ay binagsakan siya ng langit at iniipit ng lupa.

Nakamove on ka na Angelo. Kaya huwag mo nang lagyan ng malisya ang pagtulong. Dali! Pag-eencourage niya sa sarili.

Bibitawan na niya sana si Dimitri para tumawag ng tulong nang hinawakan nito ang kamay niya. Nilingon ni Angelo ang duguang Dimitri, nag-aalala si Angelo at hindi mapakali.

"A-Angelo... Salamat- H-Huwag m-mo na akong iwan ulit ha!" Ngumiti at nahimatay si Dimitri at lumuwag ang kapit nito sa kamay ni Angelo. Maya-maya luha lang ang dumaloy sa kanyang mga mata.

"Huwag kang mang-indiyan ha? Sumipot ka? Kung hindi magagalit ako sa'yo!"

"...Sumipot ka? Kung hindi magagalit ako sa'yo!"

"...Kung hindi magagalit ako sa'yo!"

"...magagalit ako sa'yo!"

"...magagalit ako sa'yo!"

Mga pangakong pabalik balik sa kanyang isipan. Si Gio, o si Dimitri? Sino ba talaga dapat? Naguguluhan si Angelo kung sino sa dalawa ang pipiliin. Okay lang na maiwan si Dimitri, may ibang tao naman eh. Hindi ko kayang mawala na naman si Gio sa akin, mas mahirap ang walang kaibigan. Bahala na!

I'm sorry Dimitri. Ito ang tamang gawin ko, tapos na ako sa'yo...

Pumapatak ang mga luha ni Angelo. Binitawan niya ang kamay ni Dimitri.

Sorry.

Itutuloy...

Gapangin mo ako. Saktan mo ako.