Gapangin mo ako. Saktan mo ako. [Chapter 14]

Teaser | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13

Note: 

1. Magandang araw sa lahat! Ito na po ang Chapter 14! Abot-langit pa rin ang pasasalamat ko sa mga sumusubaybay at sa mga nag-iiwan ng mga komento dito sa mga kabanata ng kwento na ginawa ko. Pati na rin sa mga silent readers, salamat po talaga! Kayo po ang inspirasyon ko sa kagustuhan kong magsulat.

2. Maraming salamat po kay Kuya Mike na palagi kong ginugulo at saka kay Kuya Ponse. Pasensya na po talaga! Ngunit abot langit naman ang pasasalamat ko sa inyo. Kayo ang nagbigay katuparan sa pangarap kong maging manunulat. Kahit baguhan pa lamang ako at panay ang pangungulit ko sa inyo, natiis niyo pa rin ako. Nakakawarla talaga ang haba ng pasensiya niyo kaya idol ko na kayo, ipagdadasal ko kayo ngayong gabi. Huehue <3 

3. Ang updates ko po ay every Tuesday at Friday. Kung type niyo po ang kwento ko, abangan po ang mga updates sa mga araw na ito.

Enjoy!

Disclaimer:

1. Ang larawan ay hindi ko pag-aari. Ginamit ko lang ito para may visual representation ang mga character sa kuwento. Kung meron man ang na-ooffend sa larawan, paki-e-mail po ako at tatanggalin ko ang larawan asap.

2. May mga pangalan ng tao, bagay, o establishment na po akong imemention sa chapter na ito. Nais ko lang pong ipaabot na kung meron man pong na-ooffend sa mga pangalan na namention ko sa chapter na ito, conincidence lang po iyon at walang anong iba pa. Fiction po ang kwentong ito, at kung may pagkakahawig man sa totoong buhay ni kanino, nais ko pong magpaumanhin sa pagkakapareho.

3. May mga konsepto pong ginamit sa kwento na maaaring hindi tumutugma sa totoong buhay o masyadong sekswal. Nais ko lang pong ipaabot na for entertainment purposes only lamang ang kwento nating ito.

E-mail address: comegetmycookies@gmail.com

Facebook account: www.facebook.com/boy.cookies.16 (Boy Cookies)

Sana po magustuhan ninyo ang kuwento. Maraming salamat!

---

Chapter 14

Eksaktong alas-siyete na at nasa fountain park na si Dimitri. Sabik na sabik na siyang makita si Angelo. Sinikap niyang magpagwapo para kay Angelo, inagahan niya pa ang paghintay dahil naniniwala siyang mas mabuti pang maging maaga kaysa sa paghintayin ang maaga.

Bakit ba ako nasasabik kapag andiyan si Angelo? Kanina lang bago kami nagkita tapos ngayon, namimiss ko na siya? Hay nako, pag-ibig nga naman. Sagutin mo na kasi ako Angelo! Try ko ngayong gabi, sasagutin mo na ako. Kapag hindi, tuloy ang laban! Walang atrasan.

Nag-7:10 na, ngunit hindi pa rin nakarating si Angelo. Marami nang mga nagpapacute sa kanya habang naghihintay siya kay Angelo. Pati mga babae na tiga-sorority panay ang porma sa kanya. Hindi naman ito pinapansin ni Dimitri. Magaganda nga at seseksi nang mga tiga-sorority, pero napako na siguro siya sa halimuyak ni Angelo. Kaya kahit gaano kaakit-akit pa ang babae, hindi na niya ito pinapansin.

Nasa ganoon siyang pag-iisip nang makita niya si Maryanne. Si Maryanne ang naging girlfriend niya, ang babaeng nagpamulat sa kanya na mahal niya si Angelo. Tinitignan niya si Maryanne, maganda pa rin, matangkad, kaakit-akit. Sa tangkad ni Maryanne na 5'10", maraming nagkakandarapa sa babaeng ito. Ngunit si Dimitri lang ang kanyang pinili... at minahal.

Patingin-tingin siya kay Maryanne. Maya-maya ay napansin ni Maryanne na nakatingin si Dimitri sa kanya. Kumaway at ngumiti si Dimitri nang mapansin niyang lumingon si Maryanne sa kanya. Ang gwapo pa rin. Walang kupas. Hot! Grrrr. Sa isip ni Maryanne.

Si Maryanne naman, kumaway at ngumiti rin.

"Teka lang girls ha. Una muna kayo, doon muna ako sa ex ko." Matamis na ngiti ni Maryanne sa mga kasama.

"Sige Maryanne. Sa gym lang kami. Nandoon si Papa Gab ko!" Tili ni Corina habang nakatingin kay Dimitri. Napansin din ni Dimitri si Corina na nakatingin sa kanya at nanlamig ang kanyang lalamunan.

Lumapit si Maryanne kay Dimitri. Si Dimitri, kahit nasaktan sa pakikipagbreak kay Maryanne, masaya naman dahil nalaman niyang si Angelo pala talaga ang mahal niya.

"Uy, Dimitri. Kamusta ka na? Gwapo natin ngayon ah." Sabay tapik kay Dimitri.

"Hi Maryanne. Okay naman. Oo, papasyal kasi kami ni Angelo ngayong gabi eh." Sabay ngiti.

"Mabuti iyon. Balita ko nga drop niyo na ang hottest love team, at saka sweetest lovers na raw kayo ngayon." Tumawa si Maryanne.

"Sana nga. Wala pa eh. Hahahaha." Tumawa na rin si Dimitri.

"Mabuti at nakikita na kitang ngumiti ngayon Dimitri. Masaya ako." Seryosong tugon ni Maryanne sabay ngiti.

"Salamat Maryanne." Sabay tapik kay Maryanne.

"Saan?" At umupo ito sa tabi ni Dimitri.

"Sa pagpamulat mo sa akin, na mahal ko si Angelo."

"Obvious naman sa'yo eh. Bakit ka naman magpapakagago kung wala ang kaibigan mo, eh kaibigan mo naman lang siya? Nakita ko sa'yo, masyado ka kasing affected sa paglayas niya. Akala mo gugunaw na ang mundo." Tumawa si Maryanne.

"Pero alam mo Maryanne... Minahal din naman kita eh." Natigilan si Maryanne sa narinig. Tiningnan niya lang si Dimitri, nakayuko ito at tila nahihiya sa sinabi.

"Alam ko naman iyan Dimitri eh. Minahal din naman kita. Pero ayaw kong hadlangan ang isang wagas na pag-ibig.  Tsaka, masakit ano! Nang sinigaw mo ang pangalan ni Angelo na may I love you pa, nasaktan ako! Hahahaha, pero ayos lang iyon. Moving on na nga ako ngayon eh." Napabuntong-hininga si Maryanne.

Nahiya si Dimitri sa  narinig. Mahal naman talaga kasi siya ni Maryanne eh, at mahal niya rin si Maryanne. Kaso, naramdaman niyang may kulang sa mga panahong magkasama sila. At naramdaman niya ang pagkawalang iyon nang nawala si Angelo. Kaya totoo rin naman ang sinabi ni Maryanne.

"Pasensiya ka na Maryanne ha. Pati ikaw, napaasa ko pa." Dahan-dahan nag-angat ng tingin si Dimitri.

"Sus! Wala iyon. Mabait naman akong babae eh. Tsaka, bagay naman kayo ni Angie. Mga guwapo, mga maskulado-" Patusok tusok ni Maryanne sa mga braso ni Dimitri. Tumaas naman ang kilay nii Dimitri.

"Excuse me, ako lang ang maskulado. May hubog lang ang katawan niya. Hahahaha."

"Okay fine, basta iyan na yun. Bagay kayo." Tawanan. Katahimikan.

"Salamat talaga sa pagpamulat mo sa katotohanan ha." Tinapik ni Dimitri si Maryanne sa balikat.

Tahimik. Hindi kumibo si Maryanne, hindi na rin niya sinagot si Dimitri. Nakatingin lang siya sa malayo pilit iniisip ang mga nakaraan.

"Dimitri, may itatanong ako. Sana wag ka maoffend."

"Spill."

"Ah... Kailan mo ba naramdaman na mahal mo si Angelo?" Natigilan si Dimitri, diretso nakatingin si Maryanne sa kanya. Mistulang nailang si Dimitri at lumakas ang kanyang kaba. Napahugot ng isang malalim na hininga si Dimitri.

"Hindi ko naman nalaman kaagad iyon eh hangga't hindi ka nakipagbreak sa akin. So ayun, nalaman ko nung nagbreak tayo." Nagkibit balikat si Dimitri. Nakatingin lang si Maryanne sa kanya na tila hindi kuntento sa narinig.

"I mean, kailan mo naramdaman na parang may kulang? Alam mo, iyong feeling na hindi kumpleto iyong araw mo kung wala siya?"

Tinitigan ni Maryanne si Dimitri.

"Hindi ko talaga maipaliwanag Maryanne eh. Isang araw, naramdaman ko lang. Hindi ko alam kung kailan, at hindi ko alam kung papaano. Pero kung anong meron ngayon, masaya na ako." Ngumiti si Dimitri habang nakatingala sa langit

Tumango-tango lang si Maryanne.

"Mabuti naman. Wag mo siyang paiyakin ha? Kahit ex kita, pag pinaiyak mo siya, pati ako lilintikan kita! Pinaraya kita tas papaiyakin mo lang siya? Masaya ka!" Tawanan.

Nagulat si Dimitri kay Maryanne. Di niya kasi inaakalang magiging ganoon ka protektado si Maryanne kay Angelo, na supposed to be magseselos siya.

"Abay, hindi naman! Pero pag nasa kama na kami, papaiyakin ko talaga siya." Pilyong niti ni Dimitri.

"Bastos mo talaga." Sabay hampas kay Dimitri.

Tawanan. Kayahimikan. Kanya-kanyang tinitignan.

"Maryanne?"

"Oh?"

"Hindi ka ba nagseselos kay Angelo?"

Natigilan si Maryanne. Tinignan niya sa mata si Dimitri, at nababasa niya na naghahanap ng kasagutan si Dimitri sa kanyang mga titig. Naluluha si Maryanne at nararamdaman niyang bumibigat ang kanyang damdamin.

"Sa totoo lang, gusto kong magalit sa kanya. Gusto kong magselos sa kanya. Gusto ko siyang paghigantihan. Gusto kitang ipaglaban mula sa kanya. Pero wala namang mangyayari eh. Kahit magalit man ako sa kanya, sa susunod na sex natin baka pangalan niya na naman ang isisigaw mo. Gusto kong magselos pero inggitera naman ang dating ko niyan. Gusto kong maghiganti, pero nakakapagod. Mas mabuti pang mag-enjoy sa pagiging single kaysa manira ng relasyon. Gusto kitang ipaglaban, pero ayaw kong makita kang parang baldado kung wala siya, wala ring silbi ang relationship natin. So nakikita kong happy ka, at happy kayo sa ginawang hakbang ko, okay na iyon. Besides, fan niyo pa rin ako ano!" Ngumiti si Maryanne habang pinipilit na huwag maiyak.

"Salamat Maryanne. Ang bait mo talaga." At yumakap siya kay Maryanne. Gumanti rin naman ng yakap si Maryanne.

"O siya, siya. Bitiw na baka may fan na naman kayo diyan at magkahater pa ako sa pakikipag yakap ko sa'yo." Kumalas si Maryanne sa pagkakayakap kay Dimitri.

"Una muna ako Dimitri ha? Puntahan ko lang mga sisters ko na mga malandi na nasa gym nanglalandi ng mga lalaki. Ingat ka ha?"

"Sige ikaw rin."

"Bye!" Naglakad na papalayo si Maryanne.

Di namalayan ni Dimitri na 7:30 na pala ng gabi. Thirty minutes nang late si Angelo. Naninibago siya. Di naman kailanman magiging late si Angelo ha. At kung malelate man siya, magtetext iyon o di kayay tatawag. Ngunit wala. Walang text na dumating, walang tawag na dumating. Kaya naisipan niyang i-follow up si Angelo pero hindi siya kukulitin.

To: Gwapong Asawa Ko

Uy! Angelo. Nasan ka na? Dito na ako. Puntahan mo lang ako kung tapos ka nang maligo. Sayang naman kung hindi ka dadating, nagpagwapo pa naman talaga ako para sa'yo. Ingat po. I love you.

7:35 pm

7:40 pm

8:00 pm

Dahan-dahan nang numinipis ang dami ng tao na nag-eenjoy sa park. Nagsisi-alisan na ang mga tao. Ngunit andoon pa rin si Dimitri, nag-aantay. Nababagnot na siya pero pilit niyang nilalabanan ito para lamang kay Angelo.

From: Gwapong Asawa Ko Sent: 7:59 PM

Hi Dim. Sorry matatagalan ako ng konti. May emergency kasi. Pwede puntahan na lang kita sa room mo? Mamaya itetext ko kung anong oras ako kakatok. I'm sorry. Patawarin mo ako.

At dahil ramdam ni Dimitri ang validity ng pagkakalate ni Angelo. Sinunod niya na lang ito. Siyempre, kada segundo na wala pa si Angelo ay nababagnot si Dimitri. Nalulungkot siya at hindi siya makapaniwala. Anong emergency kaya iyon? Totoo kaya na may emergency? Di kaya iniiwasan niya ako? O baka naman pumasyal siya kasama si Gio at kinausap niya, which is hindi ko gusto. Wag na wag niya lang iyon gagawin.

-------------------------

"MANONG PAKIBILISAN PO!" Sigaw ni Angelo sa taxi driver.

"Gio? Gio? Okay ka lang ba?" Baling ni Angelo kay Gio nakahiga sa kanyang kandungan. Maputla si Gio at nanlalanta. Nararamdaman niyang mainit si Gio, masyadong mainit. Nilalagnat siya at nakakapaso ang temperatura ng kanyang katawan.

Nanatiling nakahiga si Gio, mabilis ang hininga, mainit ang pakiramdam, at walang-malay. Pwede mo na siyang makitang parang walang buhay kung hindi siya humihinga.

Nakatingin lang mula sa malayo si Angelo habang nagdadasal na sana makaabot na sila sa hospital sa lalong madaling panahon. Maya-maya, nasa emergency room na sila. Napaparanoid si Angelo dahil sa kakaibang lagay ni Gio. Hindi ko kayang magkaganito ang bestfriend ko. Wag naman sana Lord…

"Manong, heto pong bayad! Pakitulungan na lang po ako dito sa kaibigan ko. Bubuhatin ko na lang sa likod." Dali-daling lumabas si Angelo at tinulungan siya ng taxi driver na buhatin si Gio.

"Thank you po!" Mabilis pa sa alas-kwatro ay kumaripas ng takbo si Angelo habang akay-akay ang kanyang kaibigan patungo sa Emergency Room.

"MISS. MISS. NAMUMUTLA PO ANG KAIBIGAN KO AT MATAAS PO TALAGA ANG LAGNAT NIYA. PAKITULUNGAN NAMAN PLEASE OH." Nangingiyak si Angelo sa pagkataranta.

"Sige po sir. Tatawag lang po ako ng team. Iupo niyo lang po sandali ang pasyente doon sa upuan at paki-fill-upan na lang muna ang forms."

Hindi na pinaupo ni Angelo si Gio at habang dala-dala niya si Gio ay finill-upan na niya ang mga forms. Mahigit tatlong minuto na ang nakaraan at natapos si Angelo sa lahat ng forms ngunit wala pa ring emergency team na dumating.

"MISS NASAAN NA PO ANG TEAM?"

"Andiyan na sir."

At lumabas ang tatlong babaeng nakaputi at inalalayan si Gio makahiga. Nag-aalala na si Angelo kasi ilang araw na ring ganoon ang asta ni Gio. Parang walang lakas, at kung anuman. Matamlay, kulang sa tulog, at parang palaging stressed. Mahigit tatlumpung minuto ang tagal at kinakabahan na si Angelo sa posibleng mangyari sa kanyang kaibigan. Pilit niyang iniisip na magiging okay lang ang lahat at walang problema.

Hindi naman ganito si Gio noon. Masayahin si Gio at maingay, palabiro at malusog. Ngayon, ibang-iba na ang aura ni Gio, parang taong may dinaramdam. At bilang bestfriend, nag-aalala naman si Angelo.

Mahigit isang oras siyang naghintay sa labas nang may nagtext sa kanya.

From: Gwapong Asawa Mo Sent: 7:32 pm

Uy! Angelo. Nasan ka na? Dito na ako. Puntahan mo lang ako kung tapos ka nang maligo. Sayang naman kung hindi ka dadating, nagpagwapo pa naman talaga ako para sa'yo. Ingat po. I love you.

Parang nabuhusan ng malamig na tubig si Angelo. Shit! May lakad pa pala kami ni Dimitri! Kung mamimiss ko ito, siguradong magtatampo siya sa akin. Kung tatanggihan ko siya, baka hindi na niya ako kakausapin pa. Baka manlalamig siya sa akin. Ayoko.

Ah! Alam ko na. Pupuntahan ko na lang siya sa dorm mamaya.

Nasa kalagitnaan siya ng pagrereply nang tinawag siya ng doctor.

"Mr. Montemayor?"

"Po?" Sinenyasan siya na lumapit sa doctor. Tumayo siya at tinakbo ang kinaroroonan ng doktor.

"Kaanu-ano niyo po ang pasyente?"

"Kaibigan ko po. Tapos nakita ko siya kanina."

"Sige po. Hinahanap daw po niya kasi ang nagdala sa kanya rito. Okay na po siya. Kausapin niyo na po." At parang nabunutan ng tinik si Angleo sa narinig. Napahugot siya ng isang malalim na hininga at mistulang maiiyak na.

"HAY! SALAMAT PO! Ano po pala ang problema doc?"

"Wala namang kumplikasyon o kung anuman. Nagkaroon lang siya ng allergic reaction. Dehydrated din po siya, at saka kulang siya sa sustansya. Kaya po inatake siya ng mataas na lagnat. Alam niyo po ba kung saan allergic ang kaibigan niyo?"

"Hindi po eh."

"Sige. Advice ko lang po, kung aatakahin siya ng allergic reaction, hilutin niyo po kaagad ang dibdib niya. Kasi po, medyo sumisikip ang lungs niya kapag allergic siya. Mas mabuti na iyong lumuwag ang kanyang dibdib bago po siya makulangan ng hangin. Tsaka po, as much as possible gamitan niyo po rin ng soothing oil upang hindi po mainit sa pakiramdam. Yun lang po."

"Sige doc. Thank you po."

Tumango lang ang doktor at umalis. Pumasok na si Angelo sa kwarto at nakita niya si Gio na nakatingin sa kanya, pero malungkot ang mukha nito at parang mabigat ang pakiramdam. At least, parang nanunumbalik na ang kanyang dating lakas.

"Gio. Walang seryoso. Okay lang daw. Wag kang masyadong magpagod, pagutom, at pauhaw. Bakit ka kasi nagpapagod!" Pag-aala ni Angelo kay Gio. Sabay tapik sa pisngi ni Gio at tumawa si Angelo. Ngunit hindi nakitawa si Gio. Nakatili pa ring nakatutok ang kanyang mga mata kay Angelo.

"Gio, may problema ba? Andito naman ako, handa naman akong makinig."

At maya-maya ay tumulo na ang luha ni Gio. Niyakap niya si Angelo nang mahigpit at ginantihan din siya ng isang mahigpit na yakap si Gio. Nag-iiyak si Gio at humahagulgol. Umuuyog ang kanyang mga balikat na parang may lindol at basang-basa ang damit na suot ni Angelo dahil sa mga luhang pumapatak mula sa mga mata ni Gio.

Naawa si Angelo sa kanyang kaibigan. Ito kasi ang unang pagkakataon na nakita niyang umiiyak ang kanyang kaibigan. Kahit kailan, masayahin kasi ito at ni isang beses ay hindi niya nakitang umiiyak si Gio. Kahit pinapalo siya ng kanyang mga magulang noong bata pa sila, hindi umiiyak si Gio. Kahit ginugulpi na siya ng tao, hindi siya umiiyak. Masasabi mo talagang isang matapang na tao si Gio, isang taong hindi madaling umiyak.

Pero sa pagkakataong ito, ibang Gio ang nakita ni Angelo. Isang side ni Gio na never pa niyang nakita sa buong buhay niya.

"Andito lang ako Gio, magsalita ka lang."

"Tol... niloko ako ni Amy!"

At parang tumigil ang mundo ni Angelo sa narinig. I knew it! Kumalas sa pagkakayakap si Angelo at galit na galit ang mukha. Nang-iinit siya sa galit nang malaman niyang niloko ang bestfriend niya ng babaeng bestfriend ng nanloko rin sa kanya.

"Sabi ko na nga ba! Lecheng babaeng iyon! Puta siya! Bakit, ano bang meron?"

Pinupunasan ni Gio ang kanyang mga luha na parang ulan kung bumuhos, sunod sunod, matataba at malulusog na luha.

"Bumisita ako sa condo unit niya na malapit lang sa SEAU. Nag-alok siyang mag-sex kami, pero sabi ko, huwag na muna kasi busy ako sa banda. Sabi niya, sige walang problema. Pumasok ako sa CR niya dahil naiiihi ako. Naghugas ako ng kamay, pinunasan ito gamit ang tissue, at nang binuksan ko ang trashcan, may..."

"Ano?"

"G-Gamit na condom..."

Nagalit si Angelo at nasuntok niya ang dingding ng silid ni Gio. Sabihin na nating masyadong OA, pero galit na galit siya sa kinahihinatnan ng bestfriend niya.

"SABI KO NA NGA BA! WALA NANG ALAM ANG MGA BABAENG IYAN KUNDI PURO KATI! Kinausap mo ba siya tungkol dito?"

"H-Hindi tol eh... Hindi ko kaya."

Napapikit sa frustration si Angelo. Hindi siya makapaniwalang ang matalino at madiskarte niyang bestfriend ay nagtatanga-tangahan.

"Kailan mo gustong sabihin sa kanya?"

"Ayaw ko tol. Baka magbreak kami. Kung mawawala siya sa akin, hindi ko kaya!"

At napasuntok na naman si Angelo sa dingding. Iyak lang ng iyak si Gio.

"Gago ka ba Gio? Anong plano mo ngayon?"

"Wala tol. Wala akong gustong gawin. Ayaw kong mawala siya eh."

"So anong gusto mo, siya makipagbreak sa'yo? Ikaw na nga ang nabastos, babastusin ka pa niya, ganon? Gusto mo ng ganoon?"

Iyak lang ng iyak si Gio. Dahil sa sobrang galit ay napa-upo si Angelo. Tinignan niya ang relos, alas-otso na pala.

To: Gwapong Asawa Ko

Hi Dim. Sorry matatagalan ako ng konti. May emergency kasi. Pwede puntahan na lang kita sa room mo? Mamaya itetext ko kung anong oras ako kakatok. I'm sorry. Patawarin mo ako.

SENT.

Namutawi ang katahimikan sa buong silid. Naisipan ni Angelo na tawagan ang mga kabanda ni Gio upang madamayan naman siya. Kailangan na niya talagang umalis dahil ayaw ni Dimitri ng nalelate siya.

"H-Hello? Andito kasi si Gio sa ospital... Oo... Bestfriend niya ako... Si Angelo to... Okay, sige... Paksabi na rin sa ibang kabanda niyo pare ha? Salamat..."

"Sino iyon tol?"

"Kabanda mo tol. Tinawagan ko." Tumango lang si Gio sa narinig.

Bumalik na naman ang lungkot sa mukha ni Gio.

"Teka, aalis ka na?" Malungkot na tanong ni Gio.

"Pagdating na ng mga kabanda mo. May lakad kasi sana kami ni Dimitri kanina eh. Tapos ayan, nakita kita. Kaya dinala na kita."

"Salamat talaga tol ha. Pero, di ba pwedeng ma-konsumi muna ang lakad niyo ngayon? Tambay ka muna. Pakilala kita sa mga kabanda."

"Huwag na."

"Please Angelo. Stay. Kahit mga one hour lang. Ikaw na nga lang ang nakakaintindi sa akin tapos aalis ka pa-“ Tumunog ang cellphone ni Gio at tinignan niya muna ito sandali.

"Angelo, hindi makakarating dito mga kabanda ko. Nagtext sila sa akin. Dito ka muna. Maiintindihan ka naman siguro ni Dimitri ano." Natahimik si Angelo. Nag-aalangan siya. Sa bagay, bestfriend niya naman si Gio kahit papaano. Baka maiintindihan ako ni Dimitri. Ngayong beses lang naman eh.Sa isip niya.

"Sige na nga."

Nanatili si Angelo sa ospital hanggang sa makatulog si Gio. Masaya niyang kinausap si Gio tungkol sa kanyang mga nararamdaman kay Dimitri, sa skwelahan, at kung anu-ano pa. Masaya naman si Gio na tinitignang masaya rin ang best friend niya. Habang nag-uusap sila, nararamdaman ni Angelo na unti-unting bumabalik ang dating sigla ni Gio at unti-unti itong nabubuhay muli. Lampas alas-dose na nang makatulog si Gio. Binantayan niya muna sandali si Gio. Hindi namalayan ni Angelo na dahan-dahan na rin pala siyang inaantok dahil sa puyat niya sa paggawa ng papers kanina at gutom maliban sa slurpee at siopao na kanyang kinain. Dahil sa kanyang katamlayan, nakatulog na rin siya sa may paanan ni Gio.

----------------------

Kanina pa naghihintay ng katok si Dimitri sa kanyang dorm room. Hindi siya mapakali. Gusto niyang malaman kung bakit nalate si Angelo. Sa lahat ng ayaw niya, ay iyong taong malelate. Kahit nga si Dimitri hindi nalelate sa mga usapan. Never pang nalate si Dimitri, minsan siya pa ang sumasalo. Kagaya nang tatay niya na isang busy na reporter, na walang ginawa kung hindi ang kalabanin ang CEO ng NGC Broadcasting Corp., tapos hindi dadalo sa convention, tapos gagamitin ang anak para magbigay ng closing remarks. Ganyan ka-thoughtful si Dimitri.

Ngunit sa pagkakataong ito. Iba eh. Iba ang kanyang nararamdaman. Naninibago siya sa asal ni Angelo. Hindi naman talaga ganito umasta si Angelo. Palagi iyong nagpapaalam kung ano ang mga nangyari.

Walang Angelo na nagtext.

9:00 pm

10:00 pm

11:00 pm

12:00 pm na nang tumunog ang kanyang cellphone.

"Hello? Angelo?"

"Uy pare, si John to." Nadismaya si Dimitri. Akala niya kasi si Angelo na ang tumawag sa kanya. Kaya hindi na niya nagawang tingnan ang pangalan ng tumawag. Natahimik siya at nagbago ang timpla ng kanyang mood.

"Anong atin?" Pawarak na tanong ni Dimitri.

"Paki-excuse mo naman ako sa Monday oh? Sa klase natin?"

"Bakit naman?"

"Bibisita kami ng mga kabanda ko kay Gio. Tinawagan kasi kami ng bestfriend niya, kailangan namin siyang makita."

"Gio?"

"Oo, Santos. Tsaka yung best friend niya ata. Si Angelico? Angelo? Ah basta, Montemayor."

"Sige sige."

"Thanks tol. Bye."

At pinatay na ng kabilang linya ang tawag.

Sabi ko na nga ba, kaya hindi siya sumipot kasi pinuntahan niya ang bestfriend niya. Sabi nang wag na niyang puntahan. Lagot siya sa akin.

Galit na galit si Dimitri. Hindi niya inakalang mas pipiliin ni Angelo na makasama si Gio kaysa sa kanya. Nag-aalangan tuloy si Dimitri kung mahalaga ba talaga siya kay Angelo. Kaya napagdesisyunan niyang ibaling na lang sa iba ang nararamdaman niya.

Maybe it's time na sumuko na ako. Pagod na rin kasi ako eh. Magpepebrero na, matagal ko nang sinusuyo si Angelo, ngunit ayaw niya siguro. Hindi ko na siya papagurin. Doon na lang siya sa bestfriend niya. Bahala na siya. Pakakawalan na kita Angelo. Alam kong hindi mo talaga kayang suklian ang pag-ibig ko.

At tumulo ang mga luha ni Dimitri. Maya-maya ay nakatulog na siya.

Kinabukasan, maaga siyang gumising. Napag-isipan niyang mag-gym dahil sa naramdaman niyang galit. Gusto niyang mag-unwind muna sa mga pangyayari. Kasi muli, nabrokenhearted na naman siya. Mas napiling puntahan ni Angelo si Gio, kaysa sa kanya na labis na nagmamahal.

Alas-sais na nang umaga nang makalabas na siya sa kanyang kwarto. Naglakad siya patungo sa elevator. Naghintay siya ng ilang minuto dala-dala ang kanyang bag na may lamang extra t-shirt, towel, tubig, at baon.

Nang bumukas ang pintuan, laking gulat niya nang nakita niya si Angelo.

Nakatitigan sila.

"D-Dimitri, pasensiya ka na." Malungkot na bati ni Angelo. Kitang-kita ni Dimitri ang maiitim na bilog sa ilalim ng mata ni Angelo. Hindi sumagot si Dimitri at pumasok lamang sa elevator. Samantalang si Angelo ay nanatiling tulala at nakapako sa loob ng elevator.

"Ayaw mo bang umuwi?" Malamig na tanong ni Dimitri.

"Gusto. Pagod na pagod ang katawan ko eh sa mga ginagawa ko kahapon."

Tumpak! Masakit ang katawan? Anong ginawa niyo? Nagsex kayo? Masarap ba Angelo ha? Sinong mas masarap sa amin ni Gio? HA? Niloko mo pa ako eh.

"Tsss. Maniwala. O, bakit ka nandito?" Masungit na tanong ni Dimitri.

"Gusto lang sana kitang ayain mag-almusal." Mapagkumbabang alok ni Angelo.

"No thanks. Busy ako." Malamig na tono ni Dimitri, hindi man lang tinignan at hinarap si Angelo. Nagsimula na siyang maglakad nang pinigilan siya ni Angelo. Tumigil sa paglakad si Dimitri at hindi na pinaunlakan si Angelo. Nasa likod ni Dimitri si Angelo. Hindi rin naman aakalain ni Angelo na magagalit pala si Dimitri. Gusto niyang makabawi sa pang-iiwan niya sa ere kay Dimitri. Bakit di ko naman kasi siya natext eh? ARGH KAINIS!

"Dimitri, please." Nagpintig ang tenga ni Dimitri. Kapag nakakarinig kasi siya ng "please", lumalambot ang kanyang damdamin.

"Okay." Pag-concede ni Dimitri ngunit matikas pa rin ang boses.

At sabay silang lumabas ng elevator. Hinawakan ni Angelo ang kamay ni Dimitri ngunit kumalas si Dimitri at winaksi ang kamay ni Angelo. Nagulat si Angelo. Hanggang tingin na lang siya kay Dimitri ngunit hindi man lang gumanti ng tingin si Dimitri.

------------------

Nasa coffee shop na sila at kaharap na nila ang kanilang almusal, kape at ilang pasta. Nagsimula na silang kumain ngunit walang gustong magsalita. Pakiramdam nila ay magkaaway sila at parang hindi nila kilala ang isa’t-isa.

"D-Dimitri."

Hindi tinignan ni Dimitri si Angelo. Patuloy pa rin siya sa pagkain.

"I-I'm sorry kung hindi ako nakadalo kagabi."

"Okay lang." Matipid na sagot ni Dimitri.

"Babawi na lang ako next time."

"Let's see about that. I’m done." sabay simot sa kanyang pasta. Kinuha niya ang kanyang kape at umalis. Hindi na siya nagpaalam kay Angelo.

Parang estatwa namang tinitignan ni Angelo ang kanyang minamahal na lumalabas ng coffee shop. Malaki ang muscles, gwapo, maganda ang tindig, matangos ang ilong, maputi, athletic. Argh! Ano bang ginawa ko! Bakit ko pinakawalan si Dimitri!

Masakit. Masakit na hindi na kagaya ng dati ang trato niya sa akin. Walang hawak-kamay, walang nakaw na halik, walang sweet words, walang pick-up lines. Bakit! Bakit kasi! Argh! Dimitri, sana malaman mong nagsisisi akong hindi kita sinipot. I'm sorry. Please sana mapatawad mo pa ako...

Parang kulang na kulang ang araw ko. Nararamdaman ko ang pag-iwas at paglayo ni Dimitri sa akin. Ang sakit pala. Hindi ko matanggap. Bakit kasi nagpakatanga ako!

Siguro naman maayos sana ang gulo kung umalis na lang talaga ako at binisita siya. Kaso nakatulog pa ako sa ospital eh! Ah! Shit!

Walang lambing. Walang harot. Walang kiss. Walang touch. Walang kahit ano. Nakakapanibago.

I'll try to make up to him.

Mga luha lang ang naipalabas ni Angelo.

At dahil tadtad sa projects si Angelo. Kahit konti lang ang tulog niya ay ginawa niya ang paper nila ng group niya sa isang subject. Hindi naman kasi kumucontact ang kanyang mga kagrupo kaya mas mabuti na iyong may safety net kahit papaano.

Naisipan niyang sa mall na lang siya gagawa ng paper. Kasi kapag sa dorm siya gagawa, hindi niya maiwasang masaktan kapag naiisip niya si Dimitri.

Pasado alas onse na ng tanghali nang nakarating na siya sa food court ng isang mall. Dahil kaonti lang naman ang tao, hindi na niya pinakiramdaman. Kasi, dahil linggo ngayon, tantsa niya ay dadagsa ang dami ng tao sa mall mamayang alas-tres o kwatro ng hapon.

Ganoon ang ginagawa ni Angelo. Type, basa, research. Type, basa, research. Napapagod na siya kasi kahapon pa siya gawa ng gawa ng paper. Parang mabibiyak na ang utak niya sa kagagawa ng paper. Habang gumagawa siya ng paper, hindi rin niya maiwasang maistorbo everytime maiisip niya si Dimitri. Iba't-ibang klaseng bagay ang kanyang naisip na gawing pakulo upang mapatawad siya ni Dimitri. Ayan ang naiisip niyang magbigay ng regalo, o kumanta, o sumayaw kahit wala naman siyang talento sa pagkanta at pagsayaw. Ayan ang maghuhubad siya at aakitin si Dimitri bahala na kung masakit sa pwet, at kung anu-ano pa. Pero hindi siya sigurado na kakagatin ba ni Dimitri ang kanyang mga pakulo.

Nasa ganoon siyang pag-iisip nang nakita niya ang isang pamilyar na tao.

Si Dimitri. Si Dimitri, ang kanyang malaking gym bag at may kaakbay na babae. Maganda, hindi niya pa nakikita noon. Sweet na sweet sila at bagay na bagay silang tingnan. Parehong gwapo at maganda. Sumundot na naman ang sakit sa kanyang nararamdaman. Naalala niya ang pakiramdam na iyon... Ang pakiramdam nang magkakamabutihang loob si Dimitri at Maryanne. Nasasaktan siya, ngunit alam niyang iyong kay Maryanne ay hindi selos, kasi nagawa niyang magpaubaya. Pero ngayon iba, masakit na gusto niyang buhatin ang babae at itapon kung saan upang magkasama sila ni Dimitri. Nakatulala lang siya sa dalawa, sweet na sweet sila sa isa't isa. Di niya namalayan na sa panonood na iyon, tumulo na ang kanyang luha.

Maya maya ay napansin niyang naghahawakan na ng kamay ang dalawa. Hindi na niya talaga kaya ang kanyang nakikita, kasi ganyan na ganyan din ang ginagawa nila noon bago hindi niya sinipot si Dimitri at hindi sila nagkakamalabuan ngayong araw. Ganoon sila kasweet at ganoon kapilyo si Dimitri sa kanya. Hindi niya matanggap na sa isang bula, nawala na iyon lahat at nalipat sa babaeng hindi niya kilala.

Tapos, umupo ang dalawa sa isang libreng espasyo at magkatabi pa sila. Inakbayan ni Dimitri ang babae. Naalala tuloy ni Angelo na inaakbayan siya the exact way na ginagawa ngayon ni Dimitri sa babae. Ganoon siya inakbayan ni Dimitri noon. Masayang-masaya ang dalawa at abot langit ang kanilang mga ngiti.

Patuloy pa rin sa pagtulo ang kanyang mga luha.

Nagulantang si Angelo sa sunod na ginawa ni Dimitri, hinalikan niya sa kamay ang babae habang magkahawak ang kanilang kamay. Sa puntong ito, di na talaga nakayanan ni Angelo at umails na siya. Alam niya namang hindi siya napapansin ng dalawa, ngunit napapansin niya sila, at masakit. Nasasaktan siya. Oo, nagseselos siya.

Niligpit niya ang kanyang laptop, lumakad papaalis sa mall, at humanap ng taxi, nakauwi. Tuloy tuloy pa rin ang kanyang mga luha.

Nang makaabot na siya sa dorm, kumaripas siya ng takbo sa kwarto niya at natulog. Naisip niya na baka mawawala lang ang sakit kapag nakatulog siya.

Pero akala lang niya iyon. Hindi siya nakatulog dahil sa lungkot. Iniimagine niya na baka nakauwi na si Dimitri. Gusto niya itong ayain ng dinner, bahala na anong mangyari. Ilang oras ang dumaan at narinig ni Dimitri ang footsteps patungo sa room ni Dimitri. Alam niyang dumating na si Dimitri galing sa mall.

Naghintay siya ng mga 5 minutes para makabihis si Dimitri. Matapos ang kanyang paghihintay, lumabas siya at kumatok sa pintuan ni Dimitri. Mga ilang katok din ang ginawa niya at bumukas ito. Nakita niya si Dimitri na naiistorbo ang mukha. Alam niyang ayaw siyang pansinin ni Dimitri, ngunit nilakasan niya na lang ang kanyang loob.

"ANO BA?!" Sigaw ni Dimitri.

"Ah, eh... Aayain sana kitang mag-d-dinner?" Nauutal na aya ni Angelo.

May babaeng lumapit mula sa likod ni Dimitri at nagtanong:

"What's happening? Are we not going to eat now?" sabay akbay kay Dimitri at nakapout ang lips palapit kay Dimitri.

At napansin ng babae si Angelo. Nginitian niya ito.

"Hi there! What's your name?" Bati ng babae. "I'm Riza, do you know him babes?" sabay lingon kay Dimitri na nanggagalaiti pa rin ang mukha sa galit.

"N-No. I don't. Let's eat." Nabiyak ang puso ni Angelo sa narinig, parang pinagtatabuyan na siya ni Dimitri. Matigas na tugon ni Dimitri sabay hila sa babae. Nang mahila na si Riza ay nasarado niya kaagad ang pintuan at sumigaw pa kay Angelo si Riza.

"I WANT TO KNOW YOUR NAME!! NICE MEETING YOU BY THE WAY!!" Sabay kaway kay Angelo.

Natawa si Angelo sa inasal ni Riza. Mukha kasing kengkoy. Pero hindi niya nagawang magpakita ng reaksyon nang kaharap na si Dimitri. Parang hinding hindi lalambot si Dimitri kahit kailan.

Umiyak na lang si Angelo.

"I'm Riza, do you know him babes?"

"I'm Riza, do you know him babes?"

"I'm Riza, do you know him babes?"

"I'm Riza, do you know him babes?"

Pilit na umeecho sa tenga ni Angelo. Nasasaktan kasi siya. 'babes' ang tawagan, may endearment. Ibig sabihin, may namamagitan sa kanila ni Dimitri. Ang sakit. Ganoon lang ba kadali makalimutan lahat ni Dimitri? Ang sakit sakit! ANG BOBO KO KASI!

At hinampas nang hinampas ni Angelo ang puting dingding da lobby nila. Paulit-ulit niya itong sinusuntok dahil sa galit. Gusto niya ilabas lahat ng galit. Tumutulo na ang dugo mula sa kanyang kamao ngunit wala lang siya. Hindi niya naramdaman ang sakit ng kamao dahil sa galit sa kanyang sarili. (Di ko alam kung bakit nagiging fetish na ni Angelo ang saktan ang dingding. Promise Honesto)

Napapahiran din ng basang dugo ang puting dingding. Nakakalokang tingnan. Iisipin mong parang may namatay o kaganapan sa tuwing makikita ng kahit sino ang sariwang dugo sa dingding.

Pumasok na lang sa loob ng kwarto niya si Angelo at patuloy sa pagtipa habang dumudugo ang kanyang mga kamao. Dumaan ang mga oras. Napansin niyang alas dose na pala ng madaling araw at naririnig niya ang mga ingay ng mga paa.  At mga halakhak. Mahaharot na halakhak, actually. Alam niyang naghaharutan si Dimitri at si Riza. Dinig na dinig niya dahil masyadong malakas ito. Di niya namalayang tumutulo na naman ang kanyang mga luha.

Dahil sa haba ng kanyang paper na ginawa, at dahil wala siyang masyadong focus, natapos niya ito nang alas-sais sa umaga kinabukasan. Pasukan na. Zombie na zombie ang dating ni Angelo, matamlay, walang lakas. Gutom pa siya dahil wala siyang nakain sa buong araw kagabi. Wala naman kasi siyang gana dahil gusto niyang makausap si Dimitri.

Nagbihis na lang siya at nagsuklay ng kaunti. Hindi pa naman siya mabaho. Mukhang naligo lang tingnan si Angelo. Nararamdaman niyang masakit ang kanyang pakiramdam dahil sa selos na kanyang dinaramdam.

Alas-siyete ng umaga nang binuksan niya ang pintuan para lumabas, sakto rin namang bumukas ang pintuan nila Dimitri.

"Thanks for yesterday night babe, see you later!" Sabay halik sa pisngi ni Dimitri ni Riza.

Nakita ito ni Angelo. At oo, nasasaktan na naman siya. Ngunit pilit niya itong nilalabanan. Hindi niya na lang ito pinansin at naglakad patungong elevator. Ibayong selos ang kanyang naramdaman kay Riza na kasabayan niyang kasakay sa elevator.

"Sabay tayo pogi ha." Sabi ni Riza. Tumango lang si Angelo.

"Are you okay? You look sick." Pag-aalala ulit ni Riza.

"I look sick. But I'm not." Matipid na sabi ni Angelo.

"Okay. What's your name again?"

"None of your business."

"Taray mo pogi ha. Sige na please, add kita sa facebook."

"Ang kulit ha."

"Pogi mo kasi."

"Angelo Montemayor."

At bumukas na ang elevator.

"Mauna na ako pogi ha? Nagmamadali kasi talaga ako. Bye!" Sabay takbo palabas ng building.

Disoriented pumasok si Angelo. Pinasa na niya ang kanyang mga papel at magaganda naman ang remarks. Ngunit hindi ito kumumpleto sa kanyang pagkukulang. Gusto niyang malaman kung mahal pa ba siya ni Dimitri, dahil si Angelo, mahal na mahal niya si Dimitri. Sigurado na siya rito. Masasaktan ba naman siya kung hindi?

Nang magbreak, kahit walang tulog, isang bote lang ng mineral water ang binili ni Angelo at nagtambay sa canteen. Nakita niya si Maryanne at Dimitri na masayang-masaya, nakaakbay si Dimitri kay Maryanne at abot-langit ang ngiti ni Dimitri.

Nagbalikan na ba sila? Sila na ba? Binalikan na niya ba talaga si Maryanne? Ang sakit!

"Hi Angie!" Bati ni Maryanne sabay kaway.

"Hi Maryanne." Lumapit si Angelo sa dalawa upang makalugar namang kausapin si Dimitri.

"I have to go, bye!" Sabi ni Dimitri kay Maryanne. Halatang iniilagan niya si Angelo. Nakatingin lang si Angelo sa kanyang minamahal habang palayo nang palayo ito. Nagising lang siya dahil sa tapik ni Maryanne.

"Hoy Angelo, mag-usap nga tayo."

"Tungkol saan?" Matamlay na tugon ni Angelo.

"Tungkol doon!" Sabay turo kay Dimitri na papalayo na.

"Bakit naman?"

"Nag-away kayo?"

"Hindi ha!" Pag-ilag ni Angelo sa katotohanan.

"Bakit iniiwasan ka niya? Kanina binibring up ko ang pangalan mo sa topic namin pero ayaw niyang dugtungan. May nagawa ka siguro no?"

Naalala ni Angelo ang nangyari kahapon, ang pag-iiwas ni Dimitri sa kanya.

"Wala. Wala. I'm going. I have to go Maryanne. Bye!" Sabay iyak habang naglalakad na. Nararamdaman niya sa bawat hakbang ang sakit ng pag-iwas ni Dimitri sa kanya. Hindi niya aakalain na ganito kalakas ang tama ni Dimitri sa kanya.

Walang lakas si Angelo at nararamdaman niyang umiikot ikot ang kanyang paningin. Tanghali na at wala na siyang pasok sa hapon. Kaya naisipan niyang bisitahin si Gio sa ospital. At least, kahit masama ang pakiramdam niya dahil sa stress at gurom, hindi pa rin niya dapat hindi ipagwalang bahala si Gio.

"Oh, bakit ngayon ka lang?" Sabi ni Gio sabay yakap kay Angelo.

"Sorry, gumawa lang kasi ako ng mga papers. Okay ka na ba? Kailan ka raw madidischarge?"

"Bukas na. Uy salamat nga pala ha, binayaran mo ang fees ko."

"Okay lang iyon, best friends naman tayo eh."

"Salamat talaga, ikaw na nga pumulot sa akin, ikaw pa sumagot sa gastusin ko, at binibisita mo pa ako. Hinding hindi kita kakalimutan Angelo." sabay yakap ulit ng mahigpit.

Nagkuwentuhan na naman sila hanggang sa sumapit ang alas-nuwebe nang magring ang cellphone ni Angelo.

"Gab? Saan? Punta ka dito? Okay... Bye." Natarantang wika ni Angelo.

------------------------------

Nakarating na si Gab sa ospital, at dahil pagod na rin si Gio sa mahabang pag-uusap nila ni Angelo, si Gab naman ang nag-entertain sa kanya.

“Oh, kamusta na raw ang bestfriend mo?” Sabay silang naglakad patungong upuan sa labas ng room ni Gio.

“Okay lang naman. Bukas na siya madedischarge kaya kailangan malakas ako bukas dahil tutulungan ko siya. Ikaw?” Umupo silang dalawa habang binuksan ang softdrinks na kanilang binili sa vending machine.

“Hindi siguro ako makakadalo eh. Pero bahala na. Busy kasi eh. Andiyan ka naman. Demanding kasi si Corina, gusto niya palagi akong nandiyan.”

“Ahhh.” Hindi na sumagot si Angelo dahil sa pangalan na narinig. Naramdaman naman ni Gab ang pagkailang ni Angelo at hindi pagsagot sa kanyang sinabi kaya siya na ang nagsimulang magbukas ng topic.

“Nga pala Angelo, pasensiya ka na sa pang-aaway ni Corina sa’yo noong isang araw ha? Sinusumpong lang naman iyon, alam mo na. Ako na ang humihingi ng tawad.”

“Okay lang iyon Gab. Yaan mo na iyon.” Sinikap patayin ni Angelo ang paksa tungkol kay Corina.

Napabuntong-hininga si Gab bago nagsalita.

“Angelo. I’m sorry. Hindi ko naman kasi inasahang makakaperwesiyo pa si Corina sa pagkakaibigan natin. Kaya pwede naman sigurong magkaibigan pa rin tayo kahit andiyan siya di ba?”

“Gab. I know. Kaya ko naman eh. Just please. Not now.”

Pinatong ni Gab ang kanyang kamay sa hita ni Angelo.

“Okay. I completely understand. Aalis na ako. Baka si Gio na naman ang magalit. Paki-hi na lang ako sa kanya.”

Tumayo na si Gab. Para namang naguilty si Angelo sa pang-ookray niya kay Gab. Kaya naisip niyang pakisamahan na lang si Gab kahit papaano.

“Gab. Wait! I’ll go with you. Uuwi na rin ako. Papunta na rin dito ang mga kasama ni Gio sa banda.”

Lumiwanag naman ang mukha ni Gab sa narinig. Sumabay na siya kay Gab pauwi at hinatid na rin siya ni Gab patungong dorm. Nagdrive sila at patuloy ang kanilang kwentuhan.

------------------------------

Nakauwi na si Angelo at parang sasabog na ang kanyang katawan sa kanila ni Dimitri. Gusto niyang umiyak ngunit dahil sa lakas ng bugso ng kanyang iyak ay wala na siyang mailuluha pa. Kahit papaano, may lakas pa rin siya. Ngunit hindi niya alam kung saan gagamitin ang natitirang lakas na ito.

Inayos niya na lang ang kanyang mga gamit. Mga damit, tinupi niya. Mga kalat, pinasok niya sa isang cellophane. Lahat lahat. Nagulantang siya nang may nakita siyang sulat. Mukhang may katandaan na ito at halatang matatanda na rin ang mga gumawa nito.

Dear Eugenio.

Nasaktan ako sa pang-iwan mo sa akin. Bakit mo naman ginawa iyon? Akala ko ba, magsasama tayo hanggang matapos ang mundo? Pinili mo pa rin ang asawa mo! Tayo, tayo ang unang magsing-irog! Tayong dalawa Eugenio! Ngunit pinakasal ka lang sa mayamang dilag, nabulag na ang paninindigan mo sa tunay na pag-ibig? Mapangahas ka! Pinagsamantalahan mo lang ang pagkababae ko!

At oo nga pala, sana hindi na lang ako naging kabit sa’yo. Sinaktan mo ako, grabe! Masakit Eugenio, pinagmukha mo akong tanga!

Lalayas na ako. Pinaaalis na ako ni Grandyaryo sa pagiging reporter. Dahil sa’yo. Dahil sa punlang iniwan mo sa akin.

Lilisan na ako, at hindi mo na ako mahahanap pang muli.

Mahal pa rin kita, ngunit ewan ko kung hanggang kailan, hanggang saan.

PS. Buntis ako. At oo, itataguyod ko mag-isa ang batang ito.

Ang babaeng minsan kang minahal,

Felicilda.

Bakit nasa akin to? Kanino ba to? Bakit nasa libro ko to? Kawawang babae naman, iniwan na siya at lahat-lahat, nagawa niya pa ring maging matatag. Kami kaya ni Dimitri?

Nakikita ni Angelo ang sarili sa “Felicilda” na tinutukoy sa liham. Hindi na niya inalam kung saan ito nanggaling. Malamang naipit lang ito ni kanino.

At luha lang ang gumapang sa kanyang mukha.

Umiiyak siya nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Kaagad niyang tinanggap ang tawag galing sa isang unregistered number.

“Hi Angelo! Kinuha ko lang ang number mo sa facebook. Patulong naman…” Sabi ng tao sa kabilang linya kay Angelo.

“Bakit anong nangyari?”

At nagulat siya sa narinig.

------------------------------

"Oh, Dimitri Salviejo, laya ka na!" Sabay bukas ng rehas ng isang gwardiya.

"P-Po? T-Talaga? Sinong nagpiyansa sa akin?" Gulat na tanong ni Dimitri matapos siyang mapasok sa gulo dahil sa pakikipagrambulan sa isang bar.

"Confidential na iyon. Ayaw magpakilala ng nagpiyansa sa’yo. Kung gusto mong malaman e di problema mo na iyon! Layas na, hindi ka na kailangan dito." Tinulak ng pulis si Dimitri.

"Salamat po!" Masayang sagot ni Dimitri. Dire-diretso sa lakad si Dimitri palabas. Umaga na pala. Disoriented siya at naalala niya ang mga pangyayari kahapon. May kasuntukan pala siya sa party bar na pinuntahan niya kagabi. Dahil maangas ang lalaki, malutong ang mga suntok na pinagbibitaw ng dalawa. At nang makaabot na ang pulis, dinakip silang dalawa. Kalaunan, napag-alaman na ang lalake pala ang nagsimula ng gulo, ngunit hindi pa pwedeng palabasin si Dimitri dahil sa kakulangan ng witness. Ngunit dahil may nagbail out sa kanya.

"Babe!" Sigaw ni Riza nang makalabas na sa kulungan.

"Riza! Mabuti na lang ang dinala mo ang sasakyan ko." sabay yakap kay Riza

"Oo, tsaka mabuti na rin at nasa sa akin ang cellphone mo. Sige ikaw na bahala diyan. Pasok muna ako." Lumabas si Riza at naglakad na lang. Nasa katabing dorm lang naman ang kanyang tinutuluyan.

"Sige Riza, ingat ka!" Pumasok na si Dimitri sa sasakyan at umuwi ng dorm gamit ang sasakyan.

-------------------------------

Normal lang ang takbo ng mga kasunod ng araw kay Dimitri. Minsan dumadaan si Riza sa kanyang room, minsan naman ay lumalabas sila. Ngunit hindi nan iya masyadong nakikita si Angelo. Nagtataka na rin siya. Sa bagay, may tampo pa naman siya kay Angelo. Malamang nilalayuan na rin siya ni Angelo dahil nararamdaman na ni Angelo ang tensyon na binibigay ni Dimitri sa kanya. Ang huli niyang pagkakadinig kay Angelo ay tinulungan niyang mailabas sa ospital si Gio. Kita mo na naman, after all ang bestfriend niya talaga ang mahal niya. E di, wala.

Isang linggo na ang dumaan simula nang hindi sila mag-usap ni Angelo, nasasanay na rin sa routine si Dimitri. Ngunit sadyang mapaglaro ang tadhana at kahit anong iwas ng dalawa ay pagtatagpuin pa rin sila.

Isang araw, nagising si Dimitri sa mga halakhak na naririnig mula sa labas ng kanyang kwarto. Oo, naalala niya pala na maagang darating si Riza ngayong araw, sabay silang pupunta ng event na gaganapin sa downtown.

Hindi na siya nagbihis pa at naka-boxers lamang siya. Bumangon siya sa pagkakahiga at tinungo ang pintuan. Nakita niya si Angelo at si Riza na nag-uusap. Nag-init ang kanyang pakiramdam sa pagkakakita sa mukha ni Angelo.

"Excuse me, why are you talking to Riza?" Masungit na tanong ni Dimitri kay Angelo. Nakakunot ang noo nito at halatang galit. (At least pinipilit niyang mag-gagalit-galitan sa harap ni Angelo.

"You know what they say, biruin ang lasing, wag lang ang bagong gising. Anyway, I'm sorry Dim. I'm going in Riza, bye!" Ngumiti si Angelo kay Riza habang dahan-dahan ng pumasok. Kumaway at pumasok na sa loob ng silid niya.

"Oh no, you're not going anywhere. I'm talking to you!" Utos ni Dimitri kay Angelo. Tumigil si Angelo sa paglalakad, hindi na tumalikod at hindi na rin sinarado ang pintuan.

"Riza? Why won't you just wait for me at the lobby please? I don't think this is something for you to hear. If everything happens, you go alone sa event." Hindi na lumingon si Dimitri kay Riza at inutusan na niya itong bumaba. Matalas ang titig nito kay Angelo.

"Excuse me? Can I have the privilege to know what is going on he-"

"I SAID WAIT FOR ME IN THE LOBBY."

"O-ok." Sabay takbo patungong elevator. Nang maramdaman ni Dimitri na sila na lang dalawa ni Angelo sa lobby, nagsalita na siya.

"Why did you talk to Riza?" Diretsong tanong ni Dimitri kay Angelo na nasa loob ng kwarto ngunit nakabukas ang pintuan. Hindi hinarap ni Dimitri si Angelo at nakatalikod lang ito mula kay Dimitri.

"Are you deaf?" Sarkastikong tanong ni Dimitri. Tumalikod na si Angelo at nagsalita.

"Why not?" Napapaos na tinig ni Angelo.

"Because I don't want you to. Now, you're sticking with the people I know samantalang pinagmukha mo akong tanga Angelo! Putang ina ka! Anong gusto mong palabasin?"

"Hindi kita pinagmukhang tanga Dim-"

"No! You had me waiting, waiting for nothing! Tapos? Sasabihin mo na hindi mo sinasadya?"

"Why? What's wrong? She's pretty right? Riza? A beauty isn't it?" Sarkastikong sigaw ni Angelo kahit paos na paos na siya. Hinarap na niya si Dimitri at tumutulo na ang kanyang luha.

"HAHAHAHAHA. So are you trying to say nagseselos ka?" Tumawa si Dimitri. Hindi sumagot si Angelo

"Of course! Are you dumb! You're making her feel the chills that I felt before. Kung pinaghintay kita Dimitri, ginago mo ako! Pinaasa mo ako!"

"Bakit hindi mo rin ba ako pinaasa? Ha? Angelo? Making your man wait for, what, like five hours? Ganon? Saan ka? Mas pinili mo pa ang bestfriend mo? Tapos, walang text, walang tawag? Do you like Gio? You know how much I don’t like you sticking around with him! Alam mo iyon Angelo!” Lumapit si Dimitri kay Angelo at ilang pulgada na lang ang pagitan sa kanilang dalawa.

"Nagseselos ka ba kaya mo ako pinapaselos Dimitri?" Chill na tanong ni Angelo habang humihikbi at pinapahid ang mga luha.

"THAT'S NOT THE CASE-"

"NAGSESELOS KA BA KAY GIO DIMITRI?"

"OO! FUCK, YES! NAGSESELOS AKO! DAMN IT! NOW I CAN'T HELP IT! Every time na magkasama tayo, wala kang bukambibig kung hindi Gio, Gio, Gio. Shit! Pansinin mo naman ako Angelo! Andito ako oh! Nasa tabi mo lang! Bakit mo ba kasi hinahanap ang mga taong wala rito!"

"You have no idea what happened." Nagbabantang tono ni Angelo.

"What? You had a tiring overnight kaya the day after masakit ang katawan mo, ganon? Kasi ewan ko kung anong kalaswaan ang naisip niyo kaya masakit ang mga katawa-"

"YES! YES! BECAUSE HE WAS SICKLY DIMITRI! HOURS BEFORE I SHOULD HAVE MET WITH YOU, I SAW HIM COLLAPSE, PALE AND FUCKING HOT LIKE MY BOILING SHIT RIGHT NOW! I HAVE TO TAKE HIM TO THE HOSPITAL, I TOOK HIM TO THE HOSPITAL. AND SINCE THERE WAS NO ONE TO TAKE CARE OF HIM, I HAVE TO BE THERE. SABI NI JOHN, MONDAY PA SILA MAKAKABISITA KAY GIO BECAUSE THE BAND IS OUT OF TOWN. AND BECAUSE I HAD - NO, WE HAD A TIRING DAY, HINDI KO NAMALAYAN NA NAKATULOG NA AKO. YOU HAVE NO FUCKING IDEA HOW MUCH I REGRET EVERY SINGLE STUPID SECOND NOT TALKING TO YOU, NOT EVEN TOUCHING YOU, OR NOT EVEN SEEING YOU! AND SAAN NA ITO LAHAT? I THOUGHT YOU LOVED ME DIMITRI, NAGING BAKLA AKO SA'YO! NA-WAIVE KO ANG PAGKALALAKI PARA MAHULOG SA IYO FOR THE SECOND TIME AROUND, AND ETO AKO, SAWI NA NAMAN! YOU DON'T HAVE ANY IDEA HOW MUCH I WANTED TO EAT PUSSIES PERO DI KO MAGAWA KASI ANG PUSO KO, NAPAKO NA SA'YO.. AGAIN! AND NOW YOU'RE TELLING ME NA PINAGLALARUAN KITA? GOD, SINO BANG NAGLALARO SA ATIN NGAYON HA? SINONG PINAGLALARUAN?"

Hindi makapagsalita si Dimitri. Tinitigan lang niya si Angelo na umiiyak habang nilalabas ang kanyang mga saloobin sa nakaraang linggo. Nakakaawa ang mga sariwang luha na pumapatak sa kanyang mukha.

"DON'T YOU KNOW, THE DAY YOU HAD YOUR ACCIDENT SA PROBINSYA, THE DAY I FOUND YOU, AYAW DIN NI GIO NA MAKITA KITA? AYAW NIYA NA MAKITA KITA KASI SINAKTAN MO AKO FOR THE FIRST TIME! BESTFRIENDS INSTINCT DIMITRI! ALAM KONG MAGAGALIT SIYA SA AKIN PAG NAKIPAGKITA AKO SA'YO, BUT I FUCKING FOUND YOU, FIFTY OVER FUCKING FIFTY! SHOULD I LEAVE YOU BEHIND JUST TO CONFORM TO WHAT I AGREED TO NOT TALK TO YOU LAST CHRISTMAS? NO, NAAWA PA RIN AKO SA'YO. SO I SAVED YOU. THE NEXT DAY, WE HAD A FIGHT ABOUT YOU! I TOLD HIM I HAD TO SEE YOU ASAP, OR ELSE YOU'RE DEAD!"

"You should have texted me na si Gio ang kasama mo."

"WOULD IT MAKE A STUPID SHIT DIFFERENCE?" Nagkacrack na ang boses ni Angelo. Patuloy pa rin siya sa pag-iyak. Minsan ay pumipiyok na at hindi na lumalabas ang ibang tono ng mga salita dahil sa pagkapaos ni Angelo. Hindi nakapagsalita si Dimitri dahil sa matinding awa na nararamdaman niya para kay Angelo.

"IT WOULDN'T, RIGHT? BECAUSE ALL THIS TIME, PAGSESELOSAN MO PA RIN SIYA. DON'T YOU KNOW WHEN I LOOKED OVER YOU WHEN YOU WERE IN THE HOSPITAL, I WAS ALSO SUPPOSED TO MEET HIM? BUT IT WAS MY MORAL OBLIGATION NOT TO LEAVE A PERSON BEHIND KUNG WALANG NAGBABANTAY, SO HINDI KITA INIWAN! AND NOW, YOU KNOW MY STORY, ARE YOU SATISFIED NA PINAASA MO LANG AKO, PINAGLARUAN, GINAGO, AT PINAGMUKHANG TANGA? NOW TELL ME, SINO SA ATIN ANG PINAGMUKHANG TANGA AT NAGPAMUKHANG TANGA?"

"AND NOW, YOU BRING IN SOME GIRL! HOT GIRL BY THE WAY, THEN YOU MAKE IT SEEM LIKE MAGSYOTA KAYO? DID I NOTICE? SURE I DID, CONGRATULATIONS! WOOHOO HETO MEDAL OH. YOU DON'T KNOW HOW MUCH I MISSED YOU DOING THAT TO ME, YUNG BIGLA LANG HAHAWAKAN ANG KAMAY KO, YUNG BIGLANG NANAKAWAN NG HALIK, YUNG BIGLANG AAKBAYAN SABAY HIMAS SA BALIKAT, I MISSED ALL OF THOSE!! I MISSED YOUR TOUCH, YOUR JOKES, YOUR GREEN JOKES, YOUR EVERYTHING! WE HAD A FIGHT, THE NEXT TIME I SEE YOU? YOU'RE DOING IT WITH ANOTHER?? ANG SAKIT! MASAKIT!!!" Sabay suntok ni Angelo sa dingding na sinuntukan niya noon. Hindi pa rin nawawala ang dugo ng pinagsuntukan niya noon.

"NASASAKTAN AKO DIMITRI!! MASAKIT!!" Isang ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Dimitri. Alam na niya ang ibig sabihin noon – mahal na siya ni Angelo.

"Bakit ka nagseselos, Angelo? Are you trying to say-"

"YES! SHIT DIMITRI, CAN'T YOU GET IT?! MASASAKTAN BA AKO SA WALA?! I LOVE YOU! MAHAL KITA! I FUCKING LOVE YOU PUTANG INA KA! KAHIT THESE PAST FEW DAYS SINAKTAN MO AKO, AT KAHIT NOON PINAASA MO AKO, I LOVE YOU! WHICH PART OF IT IS CONFUSING?? I LOVE YOU, OKAY! MANHID KA GAGO KA?? PUTANG INANG BINGI KA BANG LECHE KA?? HA? NATABUNAN BA NG TUBIG NG KEPYAS YANG UTAK MO PARA DI MO MAGETS NA OO LUMALAKAS ANG KABOG NG DIBDIB KO KAPAG ANDYAN KA, TUMATAYO LAHAT NG BALAHIBO KO PATI ANG PUTANG INANG BOLBOL KO KAPAG PINAPAKILIG MO AKO, HINAHALIKAN O NIYAYAKAP O INAAGBAYAN, AT TUMATAYO ANG TITI KO SA'YO!! MAHIRAP BANG MAINTINDIHAN NA MAHAL KITANG PUTA KA?! HA?!" At bumuhos ang matinding emosyon sa lobby ng dorm. Nalulungkot si Angelo at hindi niya maipaliwanag kung bakit niya naamin na mahal na niya si Dimitri.

"Pakiulit Angelo, hindi ko narinig." Mahinag utos ni Dimitri sabay tapon ng excited na ngiti.

"GANITO KITA KAMAHAL GAGO KA!" Sabay suntok sa mukha ni Dimitri. Napahiga si Dimitri sa sahig. Hinimas-himas niya ang kanyang panga at naramdaman niya ang dugo. Dugo hindi galing sa mukha niya, kung hindi galing sa sariwang sugat ni Angelo sa kanyang mga kamao. Ngunit kahit masakit, masaya pa rin siya. Nagtatatalon ang kanyang dibdib sa narinig. Sa wakas, nasabi mo rin na mahal mo ako. Iyan lang naman ang hinihintay ko eh.

Nagulat siya sa suntok na pinakawalan ni Angelo. Masayang-masaya siya sa kanyang narinig at tatayo na sana siya nang biglang may lalaki mula sa elevator ang tumakbo patungo sa kinatatayuan nilang dalawa ni Angelo.

“ANGELOOOOOOOOOOOOOOOOO!” Sigaw ng lalaki habang tumatakbo sa kanilang direksyon. Napatayo si Dimitri upang harangan ang pamilyar na lalaki nang nag-synch in sa isip niya kung bakit napasigaw ang lalaki, kung bakit nagkukuripas ng takbo ang lalaki.

Sunod niyang nakita si Angelo…

Nakahiga ito sa sahig. Walang-malay. Bumagsak pala ito. Maputla ito, at masyadong obvious ang mga maiitim na bilog sa mata.

Angelo! Wag mo akong iwan! Sigaw ni Dimitri sa kanyang isip habang inalalayan si Angelo. Kung kailan masaya na sana si Dimitri sa kanyang narinig, dun naman papasok ang malas.

Please…

Itutuloy…

Gapangin mo ako. Saktan mo ako.