Chapter 31
Si carlos..
" carlos i love you..mahal na mahal kita wag mo naman akong iwan.." tumitig lang ako sa kanya hanggang muli niya kong halikan tumugon naman ako sa mga halik na yun. Sa bawat pagpikit ng mata ko mukha ni alvin ang nakikita ko, umiiyak.. Alvin I'm sorry..
Kasabay ng pagtila ng ulan Marahan kong tinulak si raymond saka sya tinitigan sa mata.
" i'm sorry . Hindi pa siguro talaga tayo handa sa ganito" saad ko saka umiba ng tingin.
" please naman bigyan mo pa ko ng isa pang chance.?" saad ni raymond saka hinawakan yung mukha ko na nabasa ng ulan.
" raymond i'm really sorry ?"
" dahil ba kay alvin? Kayo na ba talaga?"
" mond hindi.. Ayoko na muna.. Oo inaamin ko mahal kosi alvin nuon pa. Pero pinilit kong kalimutan yun dahil mas mahal kita."
" pero bakit ayaw mo na?"
" mond bata pa tayo.. Hindi pa ko o tayo handa sa ganito. Alam mo yung sakit dito " sabay turo sa dibdib ko. " mond masakit para akong mamatay nung makita ko yung video ni bea."
" inakit niya lang ako."
" mond may nararamdaman ka pa sa kanya alam ko." umiba naman sya ng tingin. " mond hindi ako manhid."
" yeah inaamin ko meron parin akong feelings sa kanya. Hindi sya ganun kadaling kalimutan.. Minahal ko sya. Bahagi na sya ng pagkatao ko." tumungo naman ako saka hinayaang pumatak ang mga luha. " pero ikaw yung nagturo sakin pano uli buksan yung puso ko. Kung paano magmahal muli."
" i need space mond para magisip.. I know youu need it too.."
" mahal kita carlos"
" i'm really sorry." ewan ko kung tama ba tong desisyon kong makipaghiwalay sa kanya pero hindi kaya ng kunsensya kong makitang nasasaktan uli si alvin mas ok sigurong wala na lang akong piliin sa kanilang dalawa para matapos na kahibangan na to.. Tumalikod naman ako saka nagsimulang maglakad..palayo sa lugar na yun.
Sumakay naman akong tricycle pauwi ng bahay gusto kong mapagisa gusto kong magisip. Hanggang dumating ako sa bahay dumeretso lang ako ng kwarto saka nahiga. Hinayaang pumatak ang mga luha.. Maya maya lang nakatulog na ko...matatapos din ito darating ang panahon lahat kami liligaya.. Yung kaligayahang walang kapantay.. Yung walang hahadlang walang pagaalinlangan.. Alam ko darating yung araw na lahat kami makakaramdam ng tunay na saya.
Sunod sunod na katok ang gumising sakin saka papungas pungas na binuksan yung pinto.
" ate?"
" yung mama ni alvin andito?" kumunot naman ang noo ko.. Oo nga pala hindi pa kami nakakapagusap ni alvin. Bakit andito mama niya agad naman akong lumabas saka pumunta sa sala.
" carlos si alvin wala ba syang nabanggit sayo?" kitang kita sa mata nito ang pagaalala.
" uhm wala naman po bakit po?"
" naglayas kasi sya nagiwan lang sya ng letter sa bahay na wag na syang hanapin.. Anong problema may nangyare ba?" tumungo naman ako. " anong nangyare carlos?" tanong nito. Hindi naman ako nagsalita. " alam ko iba ang tingin sayo ng anak ko. Anong nangyare sabihin mo."
" hindi ko po alam?"
" anong hindi mo alam? Heres your phone" saad niya saka inabot sakin yung cellphone naiwan ko pala ito sa bahay nila alvin. Agad ko naman tong binuksan.
"ang sakit makitang hinahalikan ka ng taong totoong mahal mo. Pinapalaya na kita carlos.. Mahal na mahal kita." message mula kay alvin tumulo naman yung luha ko.. Inagaw naman ng mama ni alvin yung cellphone sakin. Nakita ko naman na tumitig lang sakin yung mama ni alvin.
" matagal ko ng alam na mahal ka ng anak ko. Sa bawat banggit niya ng pangalan mo alam ko at ramdam ko. At hindi ako tutol dun."
" sorry poh"
" may nararamdaman ka ba sa anak ko?" hindi naman ako nakasagot. Narinig ko naman bumuntong hininga sya.
" mahal ko po si alvin bestfriend ko poh sya.
" pero hindi lang bestfriend ang tingin niya sayo"
" mahal ko po si alvin Pero.."
" dahil kay raymond?" marahan naman akong tumango.
" sana dumating yung panahon na sumaya ka kung sino man ang piliin ng puso mo." saad nito tumulo naman ang luha ko.
" May alam po ba kayong pwede niyang puntahan.?"
" well ikaw lang ang alam kong pwede niyang puntahan..asan na ba sya ...kanina ko pa sya tinatawagan pero nagriring lang yung phone niya." saad ito. Nagdial naman saka sya tinawagan.. Nagulat naman ako ng sinagot ni alvin yun.
" hello alvin?"
" hello?" saad ng tinig ng isang babae kumunot naman ang noo ko. "hey phone ko yan" narinig ko naman na saad ni alvin sa kabilang linya.
" hello?" saad ko. Ilang sandali syang hindi nagsalita. " alvin I'm really sorry.." pero wala parin akong narinig mula sa kabilang linya. " alvin please.?"
" uhm hello carlos?"
" alvin nasan ka ba? bakit naglayas ka andito mommy mo sa bahay.?" saad ko.
" pakibigay naman yung phone kay mom?" saad nito inabot ko naman yung cellphone sa mommny niya ilan sandali silang nagusap saka binigay muli sakin yung cellphone.
" ano po sabi?" tanong ko.
" sabihin ko daw sayo na magingat ka lage. Uwi na ko salamat." saad nito saka tumalikod.
" wait asan po daw sya?"
" hindi niya sinabi. Salamat sa pananakit sa anak ko?" natigilan naman ako sa sinabi nito. " kung hindi dahil sayo hindi sya aalis."
" im sorry?"
" mas ok na rin yun atleast anak ko na yung gumawa ng way para lumayo sayo." saad nito saka lumabas ng pinto. Dumaloy naman yung mga luha ko. Saka dahan dahang napaupo.
Nuon dalawa ngayon nga nga na c carlos :((
ReplyDeleteNext chapter na agad
NGANGA
ReplyDelete