Si Louie At Ang Aking Mga Ala-Ala 15

Si Louie At Ang Aking Mga Ala-Ala

Written By: Baste31 - j.a.c.

Chapter 15: Unfair

Please Click The Link For Previous Chapters: COMPILATION

"ahh ganon po ba Nay, sige po salamat." hindi ko mapaliwanag ang nararamdaman ko matapos malaman ang balitang pagpunta ni Louie kina Diane sa probinsya. At ang masakit pa di man lang nya sinabi sa akin na aalis sya. Ngayon pang may problema ako saka naman nya ako iniwan! Kaya dali dali kong pinuntahan si Mama para kausapin. 

"oh Christian what's wrong?" "Ma, bakit di mo sinabi sa 'kin na nagpaalam sa 'yo si Louie na aalis sya?" 

"ah e magkasama kayo di ba? I thought alam mo na." 

"e bakit di mo pinigilan?" "bakit ko naman sya pipigilan anak? Isa pa nagpaalam sya ng maayos at pumayag kami ng Papa mo.. There's no reason para pigilan namin sya." 

"saan daw po bang probinsya sya pumunta?" "hindi na namin tinanong ng Papa mo, ang sinabi lang nya bibisitahin nya ang kababata nyang si Diane.." 

"hay.. Ok Ma." isang malalim na bugtong hininga na lang ang nagawa ko.. Ano pa nga ba magagawa ko wala na nakakaalis na si Louie, gustohin ko mang puntahan sya ilang araw na lang magsisimula na ang second semester. 

Kapag naiisip kong pinuntahan ni Louie si Diane parang nahihirapan ang kalooban ko, parang nagseselos ako na hindi ko mapaliwanag. Bakit kailangan pa nyang iwan ang cellphone nya, para ano? Para ba hindi ko sila maabala ni Diane? Hay ang hirap naman kapag wala kang kaibigang mapagsabihan ng mga nasaisip mo. Arghh..

Ilang linggo ang lumipas at walang pinagbago sa sitwasyon ko. Pumapasok ako sa company namin pero halos hindi ko iniintindi ang mga itinuturo sa akin ni Papa, yung mga pinapagawa nya pinapagawa ko din sa sekretarya nya. Kadalasan pa tumatakas lang ako sa office at gumagala, humahanap ng lugar kung saan matatahimik ang isip ko. Nandyan na uminom ako sa bar, makipagflirt sa mga girls at umuwi ng dis-oras ng gabi. Hindi naman ako pinagsasabihan ni Papa kahit ganon ang ginagawa ko. 

Pinalitan ko na rin ang wallpaper ng cellphone ko at yung bracelet na bigay sa'kin ni Paul sa Palawan di ko na rin sinusuot. Nakakabagot ang buhay, napakahirap mag-ubos ng oras kapag di ka nag-eenjoy sa mga ginagawa mo. Isang araw pag-uwi ko ng bahay galing ng office sinalubong ako agad ni Mama, gusto raw nya akong makausap. Sinabi sa akin ni Mama na dumalaw daw ang parents ni Paul kanina. 

Pagkakita pa lang daw nya sa kanila alam na raw nya na may problema ang mga ito. At ng magkausap daw sila ikinuwento nila ang di maganda nararamdaman nila sa mga ikinikilos ni Paul magmula ng umuwi ito ng may pasa sa mukha. Sabi daw ni Paul na nauntog lang sya kung saan. Medyo may duda nga si Mama sa mukha ng kinukwento nya yun. Sa mga tingin nya sa akin parang sinasabi nyang 

"hindi naman sana ikaw ang dahilan ng pasang yon Christian?" na sya namang hindi ko pinansin. Oo nga raw at pumapasok ito sa isang malaking company sa Makati pero parang wala namanitong kabuhay buhay. 

Kapag aalis ng bahay matamlay at kapag uuwi naman malungkot at kung minsan hindi na nakakakain ng dinner. 

Kaya minabuti na raw nilang kausapin si Mama sa mga nangyayari pero dahil wala rin naman daw syang alam sinabi na lang ni Mama sa parents ni Paul na kakausapin nya ako para malaman kung ano nangyayari at tatawagan sila kung sakali. Pagkatapos i-kwento yon ni Mama k-nonfront nya ako. 

"Christian tumingi ka sa'kin. I know there's something wrong. Alam ko yon dahil Mama mo ako. And whatever it is na pinag-awayan nyo ni Paul, i think its better na pag-usapan nyo. Ganon talaga ang mga magkakaibigan minsan may misunderstandings, for the sake of your friendship ibaba nyo muna ang pride nyo at mag-usap. And I hope hindi ikaw ang dahilan ng pasa ni Paul sa mukha. Kilala ko rin si Paul alam kong willing syang makipag-usap malamang nahihiya lang syang lumapit sayo." wala naman akong maisagot kay Mama kung hindi "opo" sa mahabang advice nya sa akin. 

"ano Christian? Promise to me na kakausapin mo si Paul." 

"susubukan ko Ma." 

"Promise me!" 

"hay.. Ok I promise" 

"good" um-oo na lang ako para matapos na ang pangungulit ni Mama. Pagkatapos non binigay ni Mama ang skedule ng pasok ni Paul sa company na pinapasukan nya at inaya nya na akong mag dinner. Mga ilang beses ko rin sinubukang puntahan si Paul sa company na pinapasukan nya bago ako umuwi galing sa office. 

Pero nasa baba pa lang ako ng building nila parang hindi ko makaya na maglakad pa papunta sa kinaroroonan nya kaya nauuwi din ako sa hindi pagtuloy na makipagkita sa kanya. Isang beses pagkagaling ko ng office naisipang kong gumala, ewan ko ba kung bakit pero parang hinihila ako ng paa ko papunta sa pinapasukan ni Paul kahit alam kong malamang nag-out na yon dahil 5pm na. 

Sa paglalakad ko nahagip ng mata ko si Paul naglalakad ng mag-isa kaya sinundan ko lang sya ng palihim. Palakad lakad lang sya pero wala naman pala talagang pupuntahan. Parang napaka lalim ng iniisip nya at ang tamlay tingnan. 

Lalapitan ko na sana sya ng may lumapit na dalawang lalake, uniform pa lang alam ko nang sa school namin sila nag-aaral kaya hindi na muna ko lumapit at sinundan na lang sila. Umakbay yung isang guy kay Paul at nagsalita. Hindi ko marinig yung pinag-uusapan nila dahil nasa likuran nila ako pero sa tingin ko sa kanila parang kinukulit nila si Paul o kung ano. 

Ilang segundo pa mukhang nagkakainitan na sila sa pagtatalo, hinawakan si Paul sa kamay. Mukhang nasasaktan na si Paul sa ginagawa ng isang lalake at kahit na kayang lumaban ay ayaw niyang gawin. Kaya ng hindi na ako nakapagpigil, ang bilis kong nakalapit sa kanila at binanatan ang mga lalakeng humaharass kay Paul.

"HOY MGA GAG* KAYO, ANO GINAGAWA NYO KAY PAUL HA?!!" syempre di sila umubra sa kamao ko, kaya ayun nagtatakbo yung dalawa na parang tuta at nagbanta ng kung ano-ano. Dahil sa gulong ginawa namin lahat na halos ng dumaraan sa lugar namin nakatingin na kaya hinablot ko ang kamay ni Paul at inilayo kami sa kalyeng yon. Nang makalayo kami ni Paul pwersahan nyang inalis ang kamay nya na hinahahawakan ko. 

"teka nga, bakit ka ba nakikialam Ian? Hiningi ko ba ang tulong mo?" 

"ikaw na nga tinutulungan ikaw pa galit. Sinasaktan ka na nung mga lokong yun, ano gusto mong gawin ko manuod lang?" ngumisi si Paul tapos nagsalita. 

"hih, ayos ha. Kapag iba ang mananakit sa'kin magagalit ka! Pero kapag ikaw AYOS LANG?!!" hindi naman ako nakasagot at makatingin kay Paul sa mga sinabi nya. Tama naman sya, nasaktan ko sya. Yumuko na lang ako at humingi ng tawad sa kanya. 

"Sorry Paul, im sorry nasaktan kita. Hindi ko sinasadya, nabigla lang ako at.. Kaya nga gusto kitang makausap, para mag-sorry sayo." nang mapansin kong tahimik si Paul, gumilid ang mata ko papunta sa kinatatayuan nya. Naglakad na pala palayo si Paul. 

"Ok lang yon, wala na yon sa'kin." ang sabi ni Paul na mukhang lumuwag na ang dibdib. 

"talaga? Hindi ka na galit sa 'kin?" excited ako na sumunod kay Paul. 

"galit pa rin! Gusto nga kitang sapakin ngayon sa mukha mo para makaganti." napangiti na lang ako kasi hindi pagalit ang tono ni Paul ng sabihin nya yon. 

"Sige suntok na.. Dito oh para makaganti ka na. Heheh" tinuturo ko pa mukha ko sa harap nya pero hindi naman nya ko sinuntok. 

Kaya lalo akong napangiti dahil napakabait talaga ni Paul sa akin hindi sya yung tao na nagtatanim ng sama ng loob, agad syang nagpapatawad kapag may humingi sa kanya ng sorry. Kaya ang ginawa ko inakbayan ko sya, napatingin naman sya sa akin at nagsalita. 

"oh bakit ka umaakbay?" 

"wala, masaya lang ako. Bawal ba umakbay sa bestfriend ko?" ang tanong ko kay Paul na may halong kalokohan. 

"hindi, nakakaasiwa lang kasi alam mo namang-" 

"-teka lang Paul, pwede ba tayong mag-usap?" kaya nagpunta kami ni Paul sa isang bar at doon nag-usap ng masinsinan. 

Pumili kami ng pwesto na makakapag-usap ng maayos at nag order kami ng beer at pulutan pero halos hindi naman namin nagalaw. Ni hindi tinikman ni Paul yung beer sa baso nya nawalan na nga ata ng lamig. Nagkwentuhan kami ni Paul, nanghingi ako ng sorry at pinatawad na rin naman nya ako. Nang makuha ako ng pagkakataon.. 

"Mahal mo ba talaga ako Paul?" Parang napipi ata si Paul at hindi nagsalita. Sa di pagsagot ni Paul parang nag-iba ang masayang mood namin kanikanina lang kaya.. 

"ah OK lang wag mo nang sagutin pasensya ka na sa ta-" "Oo" ang sagot ni Paul na pumutol sa pagsasalita ko. Tuluyan nang naging siryoso ang usapan namin ni Paul nang mga sandaling yon. 

"pano kung-" 

"hindi mo naman kailangan magbago, hindi ko naman sinabing mahalin mo rin ako Ian." 

"tingin mo ba fair yun sayo? Masasaktan ka lang kapag pinagpatuloy mo pa yan." 

"alam ko yon, kaya ayaw kong ipaalam. Alam kong may magbabago sa atin." 

"saka pano mo naman nasabing Love na yan? Pano mo nasabing mahal mo ako? Kaya mo bang patunayang mahal mo ako?" 

"hindi ko alam kung pano papatunayan. Pero hindi ibig sabihin non.." 

"pano kung may gusto na akong iba? Lalo lang kitang masasaktan. Tingin mo ba fair sa akin yon?" 

"hindi, pero.." hindi na tinuloy ni Paul ang dapat ay sasabihin nya at sa mga oras na yon hindi namin napansin na halos maubos na namin yung beer na inorder ko. 

Umorder ulit ako ng beer at pulutan, hindi na kami nag-usap ni Paul at para kaming uhaw na uhaw na inubos ang beer at nagpakalasing. Nang matapos kaming mag-inuman sumakay kami ng taxi pauwi una akong dinaan ng taxi sa bahay, dala ng kalasingan kinailangan pa akong alalayan ni Paul para makapasok ng bahay. Gulat na gulat ang parents ko sa bikas namin ni Paul, hindi na rin pinayagan ni Mama na umuwi si Paul at sa amin na sya pinatulog. 

Binayaran na lang ni Mama yung taxi at pinaalis na. Sinigurado ni Mama na nakapanik na kami ni Paul sa kwarto ko at nagbilin na kung gusto ni Paul maglinis ng katawan at magpalit ok lang na gamitin nya ang mga damit ko. Pagkatapos non bumalik na si Mama at Papa sa kwarto nila.

Pero hindi na rin naman nakapagpalit si Paul ng damit at binagsak na lang ang katawan sa kama. Siguro dala ng alak at gulo ng isip bigla akong naging madaldal, sinasabi ko kay Paul lahat ng gusto kong sabihin. 

"hindi talaga lahat ng bagay kaya nating makuha kahit marami pa tayong pera lalo na ang pag-ibig. Love is unfair, minsan may mahal ka pero may mahal namang iba ang mahal mo, maswerte ang taong nagmahal at minahal ng taong mahal nya. Tapos hirap pang iprove kung mahal mo talaga ang isang tao. Naalala ko tuloy yung teacher natin sa English at ang sabi nya "how will you know if that is true love? If you are willing to sacrifice your life to the one you love, then we can say that your love is true" e adik naman kasi si Maam, wala nang saysay malamang true love kung patay ka na!" kahit napipikit na mata ko tiningnan ko pa rin kung gising pa si Paul. Nang makita kong gising pa rin sya at nakikinig tuloy na naman ako sa pagsasalita. 

"hindi ko naman maisip kung bakit ako pa napili mong magustuhan. Hay, sana paggising ko nasa bahay na tayo nila Louie nag-iinuman kasi fiesta at birthday mo. Sana panaginip lang lahat to." nang mapagod ako kasasalita lumapit ako kay Paul. 

"Paul, sorry ha.. Sorry sa mga nagawa ko. Sorry nasaktan kita" wala namang imik si Paul pero kita ko ang lungkot sa mukha nya sa mga sinabi ko. 

Parang ang lungkot tuloy ng paligid at kinailangan kong yakapin si Paul ng mahigpit. Hindi man yumakap si Paul alam kong matagal na nyang gustong maramdaman ang yakap ko. At bago pa man ako makatulog humalik ako sa labi nya. 

To Be Continued