Si Louie At Ang Aking Mga Ala-Ala 14

Si Louie At Ang Aking Mga Ala-Ala

Written By: Baste31 - j.a.c.

Chapter 14: Tunay Na Nararamdaman

Please Click The Link For Previous Chapters: COMPILATION

Gusto ko sanang idilat ang mga mata ko pero parang may kaba akong naramdaman kaya hindi ko na nagawa. Saglit lang ang halik na yon pagkatapos ay naramdaman kong may yumakap sakin mula sa kanan, malamang si Paul. Kung kanina inaantok pa ako ngayon gising na gising na ang diwa ko buo na sa isip ko na malamang si Paul ang humalik sakin. Pero bakit? Bakit nya ko hinalikan? Ibig ba nyang sabihin ako yung taong mahal na tinutukoy nya noon? 

Dapat bang i-confront ko sya kung bakit nya ako hinalikan? Ang daming gumugulo sa isip ko. Hindi ko na nagawang alisin ang kamay ni Paul na nakayakap sa akin, nagpanggap na lang akong natutulog hanggang isa isa nang nagising ang lahat. Nagpanggap na lang akong walang alam habang nag-aalmusal kami ng pandesal at kape nila Louie. Humihingi naman ng pasensya ang nanay ni Louie dahil papag lang daw ang meron sila hindi kama. 

Sabi ko ayos lang naman yon sa akin, humingi na rin ako ng pasensya sa abala namin. Dahil kami ang natulog sa papag at sila naglatag lang ng karton at banig sa lapag. Matapos naming kumain nagpaalam kaming uuwi na, plano ko sanang kausapin na si Paul kaya lang sumama sa pag-uwi namin si Louie, gusto daw nyang kausapin ang Papa ko kaya pinagpaliban ko na lang muna ang plano ko. Inihatid muna namin ni Louie si Paul at nagpaliwanag sa parents nya na dun na kami kina Louie uminom at nakitulog kaya inumaga na kami ng uwi. 

Pagkatapos umuwi na rin ako sa bahay kasama si Louie. Nang makarating na kami sa bahay pinuntahan nya agad ang parents ko at nakipag-usap. Hindi ko alam ang pinag-usapan nila ni Papa at pagkatapos umuwi na rin agad si Louie. Hindi ko na rin naitanong kay Louie kung ano ang pinag-usapan nila dahil magulo ang isip ko.

Kinabukasan t-next ko si Paul para makipagkita at makipag-usap sa kanya. Kaya lang busy daw sya buong araw at kung ok lang gabi na kami magkita. Pumayag naman ako na magkita kami sa isang park ng 7pm. 15 minutes early ako dumating pero nauna pa pala sa akin si Paul dumating sa park. Naka printed blue shirt sya at maong pants, suot din nya ang bracelet na regalo ko sa kanya nung isang araw. 

Nang makita nya akong papalapit sa kina uupuan nya tumayo sya at lumakad papalapit sa akin. Nakangiti pa syang papalapit sa akin at ng magtagpo kami ni Paul hindi na ako nakapagpigil at isang malakas na suntok ang pinakawalan ko sa mukha nya. 

"ano ba problema mo Ian?" 

"Tarant*do ka Paul, bakit mo ko hinalikan kahapon? Akala mo hindi ko alam ha?" hindi makatingin sakin ng derecho si Paul, hinihimas lang ang mukha nyang tinamaan ng suntok ko. "

Ano? Bakit di ka magsalita? Bakla ka ba? Ano?!" ilang saglit pa tumingin na sa akin si Paul ng direcho. 

"Gusto mo talagang malaman? O sige! Oo hinalikan kita, kasi MAHAL KITA!!" ang pasigaw na sagot ni Paul sa akin di alintana ang mga taong nakatingin sa amin sa di kalayuan. 

"Mahal kita Christian! Ngayon alam mo na, masama ba yon?!" 

"Bakit? Bakit Paul?!" 

"Hindi ko alam, natatakot akong sabihin sayo, natatakot akong lumayo ka kapag nalaman mo! Pero mabuti na rin, ngayon alam mo na!" pagkatapos nyang sabihin yon tumalikod na sakin si Paul parang nagpahid ng luha at naglakad palayo. 

"Layuan mo na ako Paul, akala mo ba maaawa ako sayo? Argghh!!" ang sigaw ko sa kanya at napatingala na lang ako patong ang kamay sa noo. Pagkatapos umuwi na ako sa bahay namin. 

Pagdating ko sa bahay, direcho agad ako sa kwarto. Ibinagsak na lang ang katawan ko sa kama, nakatingin lang sa kisame. Mas gumulo pa ang isip ko sa pag-uusap namin ni Paul at kapag naaalala ko ang malungkot nyang mukha pagkatapos ko syang suntukin parang may guilt akong naramdaman sa nagawang pananakit sa pinakamatalik kong kaibigan. 

"Gusto mo talagang malaman? O sige! Oo hinalikan kita, kasi MAHAL KITA!!" 

"Mahal kita Christian! Ngayon alam mo na, masama ba yon?!" parang paulit-ulit kong naririnig ang boses ni Paul sa loob ng isip ko. 

Hindi talaga maalis sa isip ko ang nangyari kanina sa park, kaya tinawagan ko si Louie para may makausap naman ako kahit hindi ko alam kung pano sasabihin sa kanya ang ginawang pag-amin ni Paul. Ilang ulit ko ring tinawagan ang cellphone ni Louie pero hindi nya sinasagot, kung kelan naman kailangang kailangan ko ng makakausap at saka naman hindi sya macontact pambihira talaga. 

Buong gabi akong hindi makatulog sa sobrang pag-iisip. Pabaling baling na ako sa kama, halos lahat na ng position nagawa ko na pero hindi pa rin ako dalawin ng antok. Kinabukasan kung kailan naman nakatulog na ako panay naman ang katok ni Mama sa pinto ng kwarto ko. 

"Christian, anak gumising ka na!" hay Mama wrong timing naman ang paggising mo sa 'kin. Ngayon pa lang ako matutulog eh, hay. Ang pagmamaktol ng isip ko. 

"Christian, baka nakakalimutan mo ENROLLMENT ngayon for second semester anak!" on nga pala, enrollment ngayong araw. Nang maalala ko yon, kahit inaantok bumangon na ako sa pagkakahiga. 

"Ok Ma, magp-prepare na ako." ang sagot ko kay mama sabay higab ng malakas. 

Pagdating ko sa school, wala pa rin itong pinagbago. As ussual ang daming tao, mga magkakabarkada nagkikita kita ulit, mga nakapila para mag-enroll at magbayad sa cashier. Sa paglalakad-lakad ko para mag-enroll, naabutan ko ang kumpulan ng mga classmates ko nakaupo sa tiles ng plant box malapit sa pila ng mga mag-eenroll. 

Lalapitan ko sana sila pero ng mapansin kong kasama sa umpukan nila si Paul at nakatingin sya sa 'kin umiwas na lang ako. Napatingin na rin sa akin ang ibang classmates namin ng makitang nakatingin sa akin si Paul. Kumaway pa sila sa akin, inaaya akong sumama sa kanila. Pero tinuro ko na lang na pipila pa ako para mag-enroll para makaiwas kay Paul.

Habang nakapila hindi ko maiwasang mapatingin sa pwesto nila Paul, kita ko sa mukha nya na pilit lang nyang nililibang ang sarili hindi alintana ang pasa mukha nya na tinakpan lang ng bandage. Nang makatapos ako sa pag-eenrol, inisip ko agad kung saan ba ako mag o-OJT. Naalala ko na naman na plano namin ni Paul na magkasama kung saan man kami mag o-OJT, pero nagbago na ang isip ko, hindi ko na ata sya kayang makasama. 

Sa isip ko, kahit saan na lang dahil pareho lang naman ang lahat ng mga company. O kaya sa business na lang namin, para ok lang kahit hindi na ako pumasok at gumala na lang kung saan. Tama yun na nga lang ang gagawin ko hindi ko pa kailangang pumunta sa mga company para magpasa ng papers for OJT. Gawa ng pagod at kawalan ng tulog umuwi na lang ako sa bahay pagkatapos mag-enroll. 

Nang makasalubong ako ni Mama binanggit ko na sa kanya na sa business na lang namin ako mag-o-OJT na sya naman nyang kinatuwa. Maganda raw at maituturo na nya sa akin kung papaano patakbuhin ang business namin at hindi ko alam kung nagbibiro lang sya o hindi at ang sabi pa nya sa akin 

"Pagbutihan mo anak ha, at si Mama at Papa ang magbibigay ng grade sayo!" sabay tawa ng mahina. Pagkatapos namin mag-usap ni Mama pumanik na ako sa kwarto ko, hindi na rin ako nakakain ng dinner ng gabing yon. 

Kinabukasan pagkagising na pagkagising ko pa lang hinagilap ko na agad ang c.p. ko at agad na tinawagan si Louie. Nakailang ring din bago may sumagot sa kabilang linya, hindi pa man sya nakakapag-hello agad naman akong nagsalita.. 

"Hay, sawakas sinagot mo rin Louie! Nung isang gabi pa ko tawag ng tawag sayo pero di mo sinasagot, ano ba ginawa mo? Magkita tayo ngayon may gusto akong sabihin sayo!!" 

"hello.. Kuya Christian ikaw ba yan?" sa boses pa lang alam ko nang hindi si Louie ang nagsasalita. 

"ahh.. Oo, si kuya Christian to, Lito ikaw ba yan?" 

"opo.." 

"si Kuya Louie mo nasan?" 

"Wala po sya e.. Umalis." 

"ahh.. Saan daw pupunta?" rinig ko sa kabilang linya ang boses ng nanay ni Louie, tinatanong kung sino ang tumatawag. 

"ah, hello.. Christian ikaw ba yan?" tanong ni Nanay Mila. 

"ahh opo Nay, si Louie po nasaan?" 

"ay umalis sya kahapon, pumunta ng probinsya.?" 

"probinsya ho? Ano po gagawin nya doon? Diba ho may trabaho pa sya sa amin?" 

"oo mga dalawang buwan sya don.. Nagpaalam na sya sa Mama at Papa mo. Dadalawin daw nya si Diane. hindi ba nya sinabi sayo" ang lakas ng tibok ng puso ko ng marinig ang mga sinabi ni Nanay Mila. 

Parang nagsikip ang dibdib ko na di ko mapaliwanag hindi tuloy ako agad nakasagot sa nanay ni Louie.

To Be Continued