SI Louie At Ang Aking Mga Ala-Ala 20

Si Louie At Ang Aking Mga Ala-Ala

Written By: Baste31 - j.a.c.

Chapter 20: Magulong Buhay

Please Click The Link For Previous Chapters: COMPILATION

Walang araw na hindi ko tiningnan ang singsing na binigay sa akin ni Louie. Iniisip ko ang singsing na ito ay ang engagement ring namin, tanda ng aming tunay na pagmamahalan. Heheh.. Dumaan ng mabilis ang mga buwan, busy ako sa pagpapatakbo ng business namin. Tinuturo ni Papa lahat ng kailangan kong malaman sa pagpapalakad ng business at madali ko naman natutunan ang mga itinuturo nya. 

Pero sabi nga ni Papa marami pa akong pagdadaanan at bagito pa ako sa pagpapatakbo kaya nandyan lang sya palagi para alalayan ako. Hindi rin naman daw magtatagal at ako na ang papamahalain nya sa business namin dahil magreretiro na s'ya.

Si Paul naman ay busy rin sa company na pinapasukan nya, madalang na nga kaming magkita pero nagt-text at nagtatawagan naman kami para magkamustahan. Nakahanap na rin ako ng girl na irereto ko sa kanya, si Clare, bestfriend ni Diane na nagtatrabaho sa resto na pinapasukan ni Diane dati. Doon pa rin pala ito nagtatrabaho, nagkita kami ulit minsan ng dumalaw ako sa bahay nila Louie, nandoon din sila Diane at Clare. 

Dahil mabait naman si Clare, madali ko s'yang nakausap at nakapalagayang loob. At kahit doon ko lang sya nakausap masasabi ko nang isa syang mabait at mabuting tao. Tamang tama tiyak matitipuhan sya ni Paul, at hindi lang yon kahit na simple at morena hindi mapagkakaila na maganda si Clare. Kaya kinuha ko ang number nya at ibinigay ang number ko at number ni Paul. 

Ako na rin ang nag-ayos ng pagkikita nila, bumalik kami ni Paul sa resto na pinagtatrabahuhan ni Clare at doon ko sila pinakilala sa isa't isa. Nagkakahiyaan man, alam ko may pag-asa na magkatuluyan silang dalawa dahil single rin si Clare at hindi pa rin nagkakaboyfriend. Ayos di ba? Hahah.. 

Si Diane naman nakahanap na rin ng bagong trabaho, Sales Clerk sa isang department store siguro magdadalawang buwan na sya doon ngayon. Si Louie naman nagtatrabaho pa rin sa amin bilang driver, inihahatid nya kami ni Papa sa trabaho tuwing umaga at sinusundo naman sa hapon kapag pauwi. Siya rin ang inspirasyon ko araw-araw kaya mas pinagbubutihan ko sa trabaho. 

Paminsan minsan sinasamahan rin ni Louie sila Mama at Manang kapag mag-g-grocery, pinagd-drive niya sila at ipinagbubuhat ng mga pinamili. Gum-raduate kami ni Paul, first week ng April. As expected Magna Cum Laude ang bestfriend kong si Paul, masayang masaya kami pero ang pinaka proud sa lahat ay ang parents nya na maluha luha talaga sa mga awards na natanggap nya. 

At halos bumuhos ng luhat at inspiration sa speech ni Paul matapos tumanggap ng mga parangal, sinabi ni Paul ang mga paghihirap nya, kung papaano sya nagsikap at matagpuan ang mga itinuturing nyang tunay na mga magulang. Kinuwento rin nya ang mga hindi nya malilimutang karanasan kasama ang mga kaibigan at classmates namin, at sinabing ang buhay nya sa College ay hindi puro pag-aaral kundi punong puno ng mga masasayang ala-ala. Pagkatapos ng graduation ceremony, kasama ako, si Louie, Diane at Clare sama sama kaming nagcelebrate ng graduation sa bahay ni Paul. 

Pares pares sila ako lang ang wala. Busog na busog kami sa mga pagkaing inihanda ng parents ni Paul para sa kanya. Special lahat ng pagkain dahil si Paul lang naman ang humakot ng lahat medals sa awarding. 

Ang sabi ng parents nya reregaluhan nila si Paul ng kahit anong magustuhan nya, pero ang sabi ni Paul wala na syang mahihiling pa. Gamit ang digicam ni Paul, humingi kami ng favor kay Clare na kuhanan kami ng litratong apat nila Louie. Pumwesto ako sa gitna nasa kanan ko si Diane sa kaliwa ko naman nandoon si Louie at sa kanan ni Diane nandoon si Paul. Ang saya saya namin tingnan sa litratong yon, at nasundan pa yon ng marami pang mga litrato. Nang gabing yon una kong naramdaman ang selos kay Louie at Diane mula ng umamin ako kay Louie na mahal ko sya.

 Alam ko naman sa sarili ko na mahal ako ni Louie pero hindi ko maiwasang magselos kapag nakikita ko silang naghahawak ng kamay, nagsusubuan ng pagkain at sobrang sweet sa isa't isa. Kaya kahit sa mga simpleng gawa, pinaparamdam ko kay Louie na mahal ko sya tulad ng pag-aalok ng pagkain, pagpiprisintang ako na ang magpapaypay ng mga iniihaw nya at pag-aabot sa kanya ng towel ng tumapon ang juice nya ng matawa s'ya sa isang joke ni Paul habang umiinom. 

At sa mga tingin at ngiti sa akin ni Louie ramdam kong gusto nya ring sabihin sa aking mahal kita, hindi lang namin magawa. Ok na sana ang lahat, pero may isang pangyayari na hindi kinaya ng puso ko. Isang hapon walang pasok si Louie sa amin naisipan kong dumalaw sa bahay nila, excited pa akong kakatok sa pinto ng bahay nila Louie ng mapansin kong bukas at may awang na maliit sa pinto. At ng masilip ko ang loob ng bahay nakita ko si Louie at Diane na naghahalikan! 

Sobrang sakit ang naramdaman ko ng sandaling yon, kaya ng hindi ko na makayanan dumirecho na ako ng uwi ng bahay. Hindi kailanman pumasok sa isip ko na ganon ang nangyayari kina Louie at Diane kapag wala ng ibang nakakakita sa kanila. Kaya ang dating namumuong selos sa dibdib ko tuluyan ng sumabog sa nakita ko. 

Ni-lock ko ang kwarto ko at doon binuhos ang lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko. Hindi naman talaga ako iyakin pero heto ako mangilid-ngilid ang luha kapag naiisip ko ang nakitang paghahalikan ni Louie at Diane kanina. Lalo lang akong nalulungkot ng maisipan kong makinig na lang sa kantang nasa cellphone ko para libangin ang sarili, halos lahat kasi ng nandoon ay kantang paborito ni Louie o mga kinanta nya dati. Naisipan ko na lang tawagan si Paul at ayain s'yang uminom.

Pumayag naman s'yang makipagkita sa akin at napagpasyahan naming magkita sa pinaka malapit na bar. Hindi pa kami nagtatagal sa loob ng bar halos maubos ko na agad ang isang bucket ng beer na inorder ko. 

"so sabihin mo sa'kin Ian, ano problema?" 

"problema? Wala, gusto ko lang uminom. Tagal na kasi nating di gumigimmik, kaya inaya kita." ang pagpapalusot ko kay Paul. 

"hahah, sino niloloko mo, ako? Kaibigan mo ako kaya alam ko, may problema ka." hindi ko naman maamin kay Paul ang totoong nangyari. Kaya ipinilit ko na lang na gusto ko lang uminom. 

"gusto ko lang talaga uminom Paul, kulit mo!" 

"hehe, oo halata ngang gusto mong uminom, halos maubos mo na yung inorder mong beer. Heto, pati yung akin gusto mo sayo na lang?" natawa lang ako sa sinabi ni Paul. Pero natigilan ako sa sumunod nyang mga sinabi. 

"Si Louie ba ang dahilan?" 

"huh? Bakit nasama si Louie sa usapan?" 

"Wag mo kong lokohin Ian. Alam ko na." 

"ha? Di kita niloloko. At anong alam mo na?" hindi ko mapaliwanag pero, hindi ako mahuhulog sa pagpapaamin ni Paul sa akin kaya ibinabalik ko sa kanya ang tanong. 

"mahal mo si Louie, hindi ba? At nag-away kayo?" parang nabilaukan ako sa sinabi ni Paul. 

Gusto ko sanang itanong kung paano nya nalaman pero parang umamin na rin ako non sa kanya. At natagalan pa bago ko naisip ang tamang salitang dapat kong isagot kay Paul. 

"Hahahahah.. Nice JOKE Paul! Apir! Kakaiba rin ang mga naiisip mo ha! Hahaha.." akala ko doon na nagtatapos ang pag-iisip ni Paul tungkol sa 'min ni Louie pero hindi pa pala. 

"Akala mo ba Ian hindi ko napapansin, noon pang night ng college natin napansin ko na. Ang excitement sa mukha mo ng makita si Louie, ang mga tingin mo ng magkasama sila ni Diane habang sumasayaw at pag-uwi mo nung gabing yon! Hindi mo maitatago yon sa akin Christian! Lalo ko pang napatunayan yon nung nagcelebrate tayo sa bahay noong Graduation. Siguro hindi mo napapansin pero kitang kita ko ang mga kilos mo kapag kasama si Louie. Ano tama ba?" Sa pagkakataong yon parang wala na akong lusot, makakapagsinungaling pa ba ako kay Paul eh siya ang pinakamatalino sa batch namin at isa pa matalik ko s'ya kaibigan. 

Dala ng matinding sakit na nararamdaman, inamin ko na kay Paul ang tunay na nangyari. 

"sorry Paul, nagsinungaling ako. Tama ka, gusto ko si Louie." nasabi ko yon kay Paul hindi alintana na may nararamdaman rin sya para sa akin. 

Pero imbes na kutyain ako, sabihan na may pasuntok-suntok ka pa sa'kin noon, sa lalake ka rin pala babagsak! Naging maunawain pa si Paul at matyagang nakinig sa mga problema ko. 

"eh anong problema? Si Diane?" 

"eheh.. Suko na ako, alam mo na ata lahat Paul eh." 

"madali lang namang malaman dahil alam kong sila ni Louie at Diane." 

"Hindi ka ba nagagalit sa 'kin Paul?" hindi naman sumagot si Paul tumingin lang sa baso nya ng beer at hinahawakan ng middle finger ang labi ng baso, halata sa mukha nyang nasasaktan sya sa nangyari. 

Si Louie ang mahal ko pero heto ako kasama ko sya sinasabi ang nararamdaman ko kay Louie kahit alam kong may gusto siya sa akin. Pakiramdam ko ang sama ko. Pero kanino ko pa nga ba pwedeng ilabas ang nararamdaman ko? Wala namang iba. Ang hirap!

Dahil hindi na sumagot si Paul, dala na rin ng ispirito ng alak sinimulan ko ng sabihin kay Paul ang nangyari.

"ang totoo Paul, alam na ni Louie na mahal ko sya. Ang sabi nya mahal rin nya ako, pero sila na ni Diane. Alam ko selfish ako to tell Louie na makipagbreak kay Diane kaya hindi ko ginawa. Isa pa, ayaw kong masaktan ulit si Diane dahil sa akin. Hindi naman talaga ako ang naiipit dito eh, si Louie, pero ang hindi ko lang na take yung..-" parang hindi ko na kayang ikwento pero pinagpatuloy ko na rin.. 

"-makita silang sobrang sweet at naghahalikan." tapos non direcho inom na ulit ako at umorder pa ng beer. 

Si Paul naman nakitagay na rin at dinamayan ako sa lungkot. Nilunod ko na lang ang sarili ko sa beer tutal nasabi ko na kay Paul ang nararamdaman ko. Yun lang hindi naman nagpayo si Paul, siguro ayaw nyang makialam dahil ayaw nyang magkaconflict kung ano man ang magiging resulta ng ipapayo nya kaya inintindi ko na lang. 

"Salamat Paul ha? Nandyan ka para makinig.. Ang dami ko ng kasalanan at utang sa'yo. Sige umuwi na tayo, ok na ko!" ang sabi ko kay Paul, kahit hilong hilo na ako parang hindi na makakatayo. Nang makalabas na kami ni Paul sa bar, umupo muna ako sa isang gilid hinihintay maalis ang hilo ko. 

Si Paul naman nakatayo sa likod ko tinatanong kung ok lang ako at kung kaya ko pang i-drive yung kotse ko. Pero di na ako sumagot at sumuka na sa daan, tapos narinig ko si Paul na may kausap sa cellphone. 

"hello Louie, pwede mo bang sunduin dito si Ian? Medyo nakainom na kasi at mukhang hindi na kayang magdri-" di ko na hinayaang matapos ang sinasabi nya kay Louie at hinablot agad ang phone ni Paul. 

"Louie, ok lang kami ni Paul. Wag mo kaming intindihin dito, bumalik ka na kay Diane baka hinahintay nya na ang halik mo!" ang sabi ko kay Louie na halata sa boses ang sobrang kalasingan at pang-aasar. 

"Ian, lasing ka lang.. Hintayin mo ako dyan, ipagd-drive kita pauwi ha?" Si Paul naman hindi maagaw sa akin ang cp nya habang nag-uusap kami ni Louie. 

Alam ko iniiwasan lang nya na mag-away kami ni Louie pero wala naman syang nagawa. hindi na ako sumagot at ibinaba na ang tawag. Tapos inabot ko kay Paul ang cp nya at susuraysuray na lumakad papunta ng kotse. 

"Paul uwi na tayo, tara na!" 

"kaya mo ba? Lasing ka na Ian hintayin na natin si Louie dito parating na yon." hindi naman ako nagpapigil kay Paul at umupo na sa driver's seat. 

Si Paul nasa pinto lang ng kotse at pinipigilan pa rin ako. 

"kung ayaw mong papigil Ian, ako na lang ang magd-drive. Mas kaya ko pa ang sarili ko kesa sa'yo." 

"umupo ka na dito sa tabi ko Paul, kung ayaw mo uuwi na lang ako mag-isa!" pilitin man ni Paul na pababain ako sa kotse hindi naman ako natinag.

Kaya wala ng nagawa si Paul kundi sumakay sa tabi ko, alam ko namang hindi nya ako iiwan at papabayaang umuwi mag-isa. Pagsakay na pagsakay ni Paul ng kotse pinaharurot ko na agad ang kotse palayo ng bar na yon, ayaw kong abutan pa kami ni Louie doon. 

Panay panay naman ang paalala ni Paul na wag kong tulinan ang pagpapatakbo, kaya binagalan ko ng kaunti ang pagpapaandar ng kotse. At sa kalagitnaan ng pagbaybay namin ng daan pauwi, ang huli kong naaalala ay ang pag-agaw ni Paul sa manibela at matinis na tunog ng sasakyang pume-preno. .

To Be Continued