PAG-IBIG: Mapaglarong Tadhana (part 3)

WARNING:

This post contains explicit scenes which may not be suitable for readers under 18.

 Jhay Ceja

jhayceja@yahoo.com
http://bitsofemjhay.blogspot.com/

Batian Portion:

Marami pong salamat sa lahat ng nagbasa at nagcomment sa unang dalawang chapter ng

PAG-IBIG: Mapaglarong Tadhana, naiinspire po lalo ako! :)

sorry at na late ang update busy po sa work e,.

email niyo po ako sa jhayceja@yahoo.com

Comments, Suggestion, Reactions (good/bad) are highly appreciated.. 

salamat po.

------------------------------------------------------------

“Blue o yellow? Dilaw o Asul?” ang pabulong kong tanong sa sarili ko. “ahh, Bahala na!” ang sigaw ko sa sarili.

Habang patungo sakanya ay tuloy din ang pag-iisip ko ng nakayuko ng biglang..

“Oops! Sorry, ayaw kasi tumingin sa dinadaanan..” ang boses na siyang pamilyar sa akin at tumingin naman ako sa taong nagsalita, hindi nga ako nagkamali si Kris nga ang nakabangga ko. “Vince, are you okei?” pero walang sagot siyang narinig sa akin, tila napipi at natuliro ako, kaya naman iniabot ko agad ang Dilaw na art paper at umalis agad.

Matapos ko maibigay kay Kris ay dumiretso ako ng CR, “ano ba? Bakit ka ba nagkakaganyan?” ang tanong ko sa aking sarili. Maya maya’y habang sa pag-iisip ay napansin ko na lang na may luhang tumulo na sa aking mga pisngi ng mapansin kong may papasok ng CR ay dali dali kong binuksan ang Gripo at naghilamos. “Andito ka lang pala” at nilingon ko ang pinanggalingan ng boses. “Oh, Stephen ikaw pala? Simula na ba?” pagtatanong ko habang naghihilamos ng tubig na galing sa gripo. “hindi pa naman, hinahanap lang kita, bigay ko itong art paper” sagot ni Stephen. “ang sweet mo naman”ang palokong sasmbit ko na may halong tawa  at siya ring sinuklian naman niya ng tawa.

“pasalamat lang ako hindi man tayo ganun ka close pag may kailangan naman ako lagi ka andiyan para ipahiram sa akin ang kailangan ko, basta basahin mo na lang to” sagot ni Stephen at nagpunas na nga ako ng mukha gamit ang panyo na kinuha ko sa aking bulsa. Maya-maya’y lumabas na rin ako pagkatapos maghilamos.

Paglabas ay napansin ko agad si Cess na parang wala sa ulirat, may hinahanap na hindi mawari kaya naman agad ko itong nilapitan. “hoy, para kang tanga na may hinahanap at nakangiti pa, in short para kang baliw!”.

“Friend! Hindi ko matake, hindi ko alam kung bakit pero kinilig ako! Promise, bonggang bongga as in feeling ko napasa ko ang Board Exam sa nangyari!” pabiting kwento ni Cess.

“leche, ang landi mo, binibitin mo pa ako, sabihin mo na kung ano yan, makati ka pa sa higad sa nakikita kong reaction mo.” Sambit kay Cess na may samang halakhak.

“Promise me one thing” sagot naman ni Cess

“Ano yun?” pagtatanong ko naman kay Cess

“You will never be jealous”

“Im not Jealous, I can’t be Jealous, I’ve never been jealous” sabay tawa sa ginamit kong linya na nakuha kay John Lloyd sa pelikulang You Changed my life. (tama ba? Basta kay John Lloyd)

“mga nakukuha mo sa kakapanood mo kay John Lloyd! Pero promise, I really don’t know his intention giving me this art paper.” At ipinakita naman sa akin ni Cess ang Yellow Art Paper na siya naman bigla kong hablot nito.

Binasa ko ang laman pagkatapos ay ang nagsulat “oh ayan na! sige, ikaw na Masaya, ikaw na lahat.”

“sabi na e, huwag ka ngang ganyan, it’s just an art paper” sabi ni Cess

“Yeah! Pero dilaw pa, gusto ka niya maging Friend, Congrats. Hay naku, hindi ako nagseselos no, halika na umupo na tayo”

Pero sa totoo lang inis na inis ako ng mga sandaling iyon, bakit binigyan ni kris si Cess at samantalang ako wala at bestfriend niya pa ang ngbigay sa akin, nakakaimbyerna! Nakakainis! “taena! Straight siya gusto niya maging friend si Cess imbes na ako? E, saming dalawa may nangyari ha! Bakit si Cess pa, pagkatapos ko siya bigyan ng Dilaw yung Dilaw na art paper niya ibibigay niya kay Cess? Syeeet! Mali talaga to!” mga salitang gusting sumabog na nang gagaling sa aking utak. Feeling ko ng mga oras na yun ay halos bagsak ang mundo ko sa hindi inaasahang pangyayari.

Habang nagsasalita ng kanyang final words at advice ang speaker/facilitator ay napansin kong nakatitig sa amin si Kris. This time, inis ang nararamdaman ko dahil alam kong si Cess ang tinitignan niya at Hindi ako. Ilang Beses ko siyang nahuli na nakatingin o sumusulyap sa amin. Kaya naman nung huli ay kinalabit ko si Cess at itinuro si Kris na siya namang nag ngitian ang dalawa. “Mga talipandas, haliparot! Sa harapan ko pa kayo mag ngingitian” halos tumatakbo sa utak ko ang inis tila sasabog ito ng  ng bigla akong nagsalita ng “hindi daw type pero nakikipag ngitian, hay naku traydor” at siya namang tingin sa akin ni Cess, “hay naku Mr. Medina, huwag kang magselos dahil hindi ko siya papatulan at hindi ko siya type to add ilalakad pa kita.”

“naku, pwede ba? After this incident kakalimutan ko na siya!” at tahimik na natapos ang session at nagtake na kami ng lunch, ganun parin ang set up kaming apat parin ang magkakatabi sa lamesa, this time binilisan kong tapusin ang pagkain, habang ibinabalik na ang cellphones namin at iba pang gamit. Nang matapos ako kumain ay kinuha ko ang susi kay Stephen at sinabing mag-aayos na ako ng gamit.

Kahit alam kong konting ayos na lang naman ang gagawin ko ay dumiretso parin ako sa room at dun ay nanigarilyo muna ako sa CR. Maya-maya pa ay narinig kong bumukas ang pinto, “Vince?” at ang boses na naman niya kaya, lumabas ako ng banyo at nagpakita kay Kris. Sumunod din siya sa banyo at napansin niya siguro ang hindi ko pagsasalita at everytime na may itatanong siya ang tanging sagot ko lamang ay hindi ko alam, oo or tatango lang ako.

At dumating na ang oras ng uwian, nagkaroon ng kaunting picture picture. Andun ang nagpicture ang buong nagretreat,per section at biglang nagyaya magpicture kami nila Stephen, sige naman ako. May picture kaming 4, Ako si Kris, si Stephen at si Cess. May tatlo tatlo din, may mga dalawahan lang din, kaming dalawa ni Cess, Kami ni Stephen at kami ni Kris. Hindi ko alam kung kikiligin ako or what basta halo ang pakiramdam.

Matapos ng ilang oras ay nakauwi rin ako sa aming bahay puno ng pagod at pag-iisip, tumayo ako at tinungo ang pantalon na ginamit ko kanina na nakasabit sa gilid ng aparador dun ay kinuha ko ang isang art paper. “Ang duwag mo talaga Vince, bakit hindi mo ba naibigay ang Blue, bakit Yellow lang, dapat humingi ka ng pasensiya sa nangyari nung nakaraan” pagsisigaw ng utak ko sa aking sarili ngunit my part din na nagsasabing, “bakit ka hihingi ng sorry, parehas niyong ginusto ang naganap, parehas kayo nagpaubaya nung gabi na yun, ginusto mo kaya wala ka dapat ikahingi ng sorry” nasa ganung pag-iisip ako ng makatulog ako dala narin siguro ng pagod sa byahe.

“Vince, tayo ka na diyan! 10AM na, may lakad tayo ngaun at kasama natin sina Kris at Stephen” wika ni Cess na siya namang bigla kong tayo at tungo sa CR, nagkaripas ng kilos at sinabihang maghintay na lang si Cess sa baba. Matapos maligo at mag-ayos ay tumungo na ako sa baba, dun ay naabutan ko ang Tatlo umiinom ng juice at nakatitig silang tatlo sa akin habang pababa ng hagdan. Pagkatapos uminom ay sumakay na kami sa sasakyan ni Kris. Kami ni Cess ang naupo sa likod at si Stephen sa tabi ni Kris samantalang si Kris ang nagdrive.

“san nga pala tayo pupunta?” pagtatanong ko, para kasi akong sira na basta nalang ata sumama at hindi alam kung san pupunta. “Dun na lang tayo mag tanghalian sa Isdaan sa may Tarlac…” sagot ni Kris.

“Taaaarlac? Ang layo pa nun ah, hindi ako nag agahan. May baon ba kayo kahit anong pwede makain muna? Baka sumpungin ang tiyan ko” Sambit ko.

Kinuha naman ni kris ang Bag sa tabi niya at dun niya kinuha ang sandwich at siyang inabot sa akin, “ayan, kainin mo muna pantawid gutom mo lang, kanina lang yan, ginawa ng katulong namin. 2 yan, kinain ko na yung isa nung sinundo ko to” turo kay Stephen at sabay dagdag ng “Sirain pala tiyan mo?” “Ahm, kapag hindi masyado nakakain ng tama, hindi rin kasi ako kumain kagabi kaya 100% masisira tiyan ko pag nabigla mamaya.” Paliwanag ko naman.  Matapos ang halos 2 oras na byahe kasabay ng hindi maubusang kwentuhan sa loob ng sasakyan ay nakarating na kami sa Isdaan.

“Hindi ako makapaniwala naglakbay tayo ng halos 2 oras para lang makakin dito” wika ni Stephen.

“hindi lang naman kain pinunta natin dito, pasyalan rin naman ito mamaya magbasag tayo ng pinggan!” pangyayaya naman ni Cess na para bang ang niyayaya niya lang ay si Kris.

“punyetang kaibigan to! Bakit si Kris ang niyayaya imbes na ako? Hayuup!” siya namang sigaw ng utak ko, pero keme lang diretso na kami at umorder ng makakain.  Matapos kumain ay nilibot namin ang lugar at syempre ginawa namin ang pinunta ni cess dun, ang tacsiyapo wall. “Cess, masyado ka! Maglalabas ka lang ng sama ng loob dito pa” panloloko ko kay cess na siya namang kinaginiliwan nila Kris at Stephen.

Pagkatapos ay bumalik na kami ng Manila at tumambay na lang sa MOA at dun ay naglibot libot, tumambay kung san san. Lakad dito, lakad dun halos ikutin namin ang buong mall na wala namang bibilhin, tingin dito tingin dun, pasok dito, pasok dun ang ginawa namin, halos naubos ang energy namin kaya’t nagkayayaan na mag-uwian. Unang inihatid si Cess at pagkababa ay pinalipat na ako ni Stephen sa harapan dahil na rin sa ako ang huling ihahatid ni Kris, kaya naman sumunod na ako at siya namang upo ko sa harapan. Tahimik, animo’y wala akong kakilala ng mga oras na yun habang binabagtas ni kris ang daan papunta kina Stephen. Maya maya ay huminto na ang sasakyan at tinapik ako ni Stephen sa likod at nagpaalam na siya.

“Oh, ikaw naman next. Pero hindi ka parin nagsasalita diyan.” Sambit ni Kris

“huh? nagsasalita naman ako kanina ah! Napagod lang siguro ako” depensa ko naman sakanya.

“siguro? Hindi sure?” sabay ngiti na binigay na tanong ni kris sa akin. “e, parang ang huli mong salita talaga e nung andiyan pa si Cess” dagdag na pagsasaad ni Kris.

Iniwanan ko siya ng ngiti at nagsabi ng “nakakapanibago lang.”

“ha? Nakakapanibago? Bakit?” pagtatanong ni Kris

“wala lang kasi kung kelan malapit matapos ang pasukan dun pa nangyari ito” siya namang pasarkastikong sagot ko na hindi ko rin maintindihan kung bakit at natahimik kaming dalawa.

Maya-maya ay naramdaman kong ipinatong niya ang kamay niya sa kamay ko at inihinto niya ang sasakyan sa madilim na parte ng daan, ibinaba ang sandalan ng aking inuupuan at nagwikang.. “kung alam mo lang, matagal na kita gusto pormahan, kaya lang takot ako” at bigla niya akong sinungaban ng halik at pumatong sa akin.  Hinubad niya ang Tshirt na aking suot, matapos ay siya ring hubad niya ng kanyang Polo Shirt. Matapos ay nagsalo kami ng halik, pinagpasa pasahan ang laway ng isa’t isa sinumulan niya akong romansahin. Habang nakapatong siya ay ramdam ko ang init ng katawan niya at ang unti unting paninigas ng kanyang alaga, hanggang sa hinubad niya ang pantalon na suot ko at siya namang alis ko ng sapatos na aking suot, tinanggal niya ang kanyang short na suot at siya namang tanggal ko rin ng sapatos na suot niya gamit ang aking mga paa. Parehas nalang kaming naka brief, sige siya sa pagkaskas ng kanyang kargada sa alaga ko, habang niroromansa namin ang isa’t isa. Hinalikan niya ako ng bigla niyang ipinasok ang kamay niya sa loob ng aking brief, “uuuuh! Uuuuh” ang tangi umaalingaw ngaw na nagmumula sa akin at hindi naman ako nagpatalo ang kada halik niya ay siya ring halik ko sakanya, hanggang sa nagstay kami sa halikan at ginamit ang mga dila habang naghahalikan. Nasarapan lalo siya habang nag lalaplapan kami ay siya namang pasok ko sa kamay ko sa brief niya upang hawakan ang kanyang alaga. Ramdam ko ang unti unting paninigas ng kanyang alaga habang nasa kamay ko, sige naman siya sa halik sa akin habang jinajakol ko siya.

Sa ganung posisyon, masikip pero carry lang ay pinagsasaluhan na naman namin ang isa’t isa. Isang katunayan na mahal namin na may nararamdaman kami sa bawat isa.

Akmang lalabasan na ako ng bigla akong nagulat dahil may kumakatok sa bintana ng sasakyan, at siya namang gising ko sa isang panaginip na siya palang may kumakatok sa kwarto. “shit! Panaginip lang pala! Sayang, lintik na! sino ba itong kumakatok na ito?” pagtayo ko sa kama ay napansin ko na medyo basa ang gitnang harapan ng short ko, Shit!

“Sir, Gising na po mag agahan na daw kayo sabi ng mama niyo”

ITUTULOY….