by: bx_35
e-mail address/YM ID: bx_35@yahoo.com
Chapter 7 – Secrets and Rain
“I love you” text ko kay Ethan habang nakasakay ako ng bus papunta sa trabaho ko.
“I love you, too” reply naman ni Ethan
“Sige na, ituloy mo muna ang tulog mo, alam ko inaantok ka pa at malapit na rin akong bumaba sa bus” text ko ulit kay Ethan
“Huwag na, di na rin ako makatulog at maaga ko na lang tatapusin ang mga gawaing bahay para pagdating mo mamaya ikaw naman ang aasikasuhin ko” paliwanag ni Ethan.
Yon ang palitan namin ng text ni Ethan noong umagang yon. Habang nabibiyahe ako ay kinikilig ako, para akong teenager na kinausap ng crush ko na di ako pinapansin. Basta, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, kasi after 21 years may karelasyon na ako.
Pero sa kabilang banda, may konting lungkot kasi gusto ko sana na babae ang una kong makarelasyon. Ewan ko, bakit di ako nagkaGF, nanligaw ako noon pero hindi naman ako na-busted, ang sabi nila sa akin “it’s complicated kung itutuloy natin ito into relationship”, “you deserve someone better than me”, or “can we be friends na lang muna?” Di ba, di naman ako na-busted.
Malaki ang expectations ko sa kakasimula pa lang na relasyon namin ni Ethan. Umaasa ako na mababago nito ang ilang bahagi ng aking pagkatao: (1) ang pagiging immature ko – pinipilit ko lang pala ang sarili ko na mature na ako mag-isip at kumilos, pero kahit anong gawin ko, isip bata pa rin ako, (2) walang direksyon sa buhay – lagi ng lang “bahala na”, mahilig mag-plano pero di naman ginagawa, at (3) pagiging weirdo – high school ng may nagsabi sa akin na magulo ang utak ko, nasabi nila iyon dahil daw nagre-reflect sa gawa at sa mga sinasabi ko. Sana makatulong ang relasyong ito sa akin.
Natapos ang duty ko at nagmadali na akong lumabas, nagtaka na naman ang kapalitan ko kasi di ako ulit nagOT para makipagkwentuhan sa kanya. Excited akong umuwi kina Ethan, ewan ko ba, galing pa lang ako sa kanila kaninang umaga pero iba ang pananabik kong makita siya, tipong ilang taon kaming hindi nagkita samantalang oras lang naman ang lumipas na hindi kami magkasama.
“Nasaan ka na, dapat kanina ka pa andito?” text ni Ethan.
Di ako nagreply, gusto ko kasi siyang i-surprise.
“Bakit di ka reply, uwi ka ba sa inyo ngayon?” pangungulit ni Ethan.
Di pa rin ako nag reply hanggang sa makarating na ako sa kanila. Diretso ako kaagad sa kwarto niya at nakita ko siyang nakahiga, malungkot. Tumayo siya at lumapit sa akin, niyakap ako.
“Akala ko di ka dito uuwi ngayon” malungkot na sabi ni Ethan.
“Ako pa, alam mo naman na hindi kita matitiis at hindi ko rin palalagpasin ang araw na ito na hindi kita ulit makikita” paliwanag ko kay Ethan.
“Bihis ka na at naghanda ako ng merienda natin, alam ko namang gutom ka dahil sa dami ng trabaho mo at haba ng biyahe mo” biro ni Ethan.
“He he, nagbibiro ka pa ng ganyan, alam mo naman na wala naman akong ginagawa sa trabaho ko” sagot ko kay Ethan.
Pagkatapos namin kumain at nag kwentuhan kami ulit ng kung ano-ano lang para lumipas ang oras.
“Masaya ka ba?” tanong ko kay Ethan.
“Bakit mo naman natanong yan? Ikaw mismo alam mo ang sagot” sabi ni Ethan.
“Bakit kailangan tanong rin ang isagot mo sa tanong ko, gusto ko lang marinig sa’yo” paliwanag ko kay Ethan.
“Oo naman. Alam mo naman kung gaano mo akong napasaya. Ang dami ko ng naging mga kaibigan pero ngayon lang ako sumaya ng ganito” sagot ni Ethan.
Tahimik.
“Sa dami ng pinagdaanan kong problema sa buhay, ikaw pa lang talaga ang nagpasaya sa akin ng ganito. Sa iyo ko pa lang talaga naranasan ang ganito kasaya, tapos ang galing pa ng ideya mo na makitira ka dito” pagpaptuloy ni Ethan.
“Ibig sabihin na nahihirapan ka na ba sa pagtira ko dito? Alam ko naman na kulang pa ang share ko para panggastos natin dito. Ano, uwi muna ako?” biro ko kay Ethan.
“Ano ka ba? Kahit na walang maihandang pagkain ang nanay ko, maghahanap pa rin ako ng mapapakain ko sa’yo. Ayoko naman na magutom ka habang andito ka, nakakahiya naman sa mga tao, baka kung ano ang isipin nila kapag nakita kang pumapayat, he he” biro ni Ethan.
“Ikaw, masaya ka ba sa akin?” tanong ni Ethan.
“Oo naman, kahit na halos araw-araw tayong magkasama, nasasabik pa rin ako tuwing magkikita tayo, ewan ko ba, bakit hindi ako nagsasawa sa’yo, gusto ko na lagi kitang kasama, hindi kumpleto ang araw ko na hindi kita nakikita o maka-receive ng text galing sa’yo” paliwanag ko kay Ethan.
“Maraming salamat, kasi ikaw na yung taong matagal ko ng hinahanap. Dati talagang pinipili ko pa sa mga kaibigan ko kung kanino ako pwedeng mag-open ng problema, pero sa’yo ang dali kong nasasabi ang lahat ng nasa utak ko. Tapos kahit anong oras na gustuhin ko ay nakakapunta ako dito, hindi katulad sa ibang mga kaibigan, di naman pwede na araw-araw akong nasa kanila. At higit sa lahat, salamat kasi tinanggap mo ako kung ano ako” pagpaptuloy ko.
Yumakap ako kay Ethan at sabay naman ang paghalik niya akin sa labi.
Kahit na tatlong buwan na kaming magkakilala at halos araw-araw na magkasama, mas lalong naging espesyal ang turingan namin at naging mas masaya pa ang mga araw na magkasama kami. Kahit na pareho lang ang ginagawa namin sa araw-araw ay di pa rin kami nagsasawa sa isa’t isa, kahit ilang oras lang malayo sa bawat isa, parang ilang buwan na kaming hindi nagkita.
“Ano ang pinakatatago mong sikreto na hindi mo pa nasasabi sa akin?” tanong ko kay Ethan.
“Nahihiya ako, eh. Kung ikaw kaya muna ang sumagot sa tanong mo, makikinig ako” sabi ni Ethan.
“Hay naku, kung hindi lang kita mahal, hindi ko sasagutin. Sige simulan ko na. Noong high school ako, kasama ako sa mga Catechist sa lugar namin. Isang araw, nag set ng outing sa Pangasinan ang grupo, pero hindi ako nakasama kasi hindi ako pinayagan ng magulang ko. Sa sobrang sama ng loob ko, pinuntahan ko ang mga batang tinuturuan ko kahit na wala kaming pasok, sinubukan kong maglibang kasama sila pero iba ang nangyari” kwento ko kay Ethan.
“Sige tuloy mo lang, nakikinig naman ako” sabi ni Ethan.
“Siguro talagang malas lang ako noong araw na iyon. Nasa loob kami ng isang classroom, meron isa ka kanila na nag request kung pwede daw nila tignan ang nakatago sa loob ng shorts ko. Dahil sa pagkabigla ko, pumayag naman ako at sabi nila na ilalabas din nila ang sa kanila. Ganoon nga ang nangyari, inilabas namin ang di dapat ilabas. Pagkatapos noon ay parang walang nangyari, lumabas kami ng kwarto at pinuntahan ang ibang mga kaklase nila na naglalaro. Kinulit ako ng isa sa kanila, yung pinakamalapit sa akin na tinuring ko ng kapatid, tinanong niya ako kung marunong daw akong mag yosi, sabi ko sa kanya hindi ako marunong” patuloy na kwento ko kay Ethan.
“Ano ang ginawa mo pagkatapos?” tanong ni Ethan.
“Sinamahan ko siya sa tindahan, bumili kami ng tatlong stick ng sigarilyo at posporo. Nagtago kami sa isang sulok ng paaralan para hindi kami makita ng ibang bata, pero malas talaga, ilang hithit na lang sa yosi ay mauubos na ng tiempong natagpuan naman kami ng iba. Siempre nabigla sila kung bakit namin ginawa iyon. Nag explain ako sa kanila na magulo lang ang isip ko at humingi ng dispensa sa nangyari. Hinatid ko ang mga bata pagkatapos at ako naman ay nag muni-muni muna, hindi ko lubos maisip na nagawa ko iyon, na dapat sana ay magandang asal ang tinuturo ko sa kanila pero iba naman ang pinakita ko” pagtatapos ko sa kwento ko kay Ethan.
“Yun lang ang pinakatatago mong sikreto?” tanong ni Ethan.
“Oo. Sana naman intindihin mo na iba-iba naman ang mga naging karanasan natin” paliwanag ko sa kanya
“Sige na nga, ako naman ang magku kwento” sabi ni Ethan.
“Ok, makikinig ako” sagot ko naman sa kanya.
“Di ba nakwento ko na dati sa’yo na nag-stay ako ng isang taon sa Maynila. Naki-usap ang tatay ko sa mga kamag-anak namin na doon muna ako tumuloy at susubukan kong maghanap ng trabaho. Swerte naman na nakapasok ako sa isang agency at pa extra-extra ako sa mga pelikula at TV shows. Natapos ang isang taon, umuwi na ako at nagpasyang pagpapatuloy ko ang pag-aaral. Makalipas ang ilang lingo, nagpunta ang agent namin sa bahay at sinabing kailangan ko daw bumalik ng Maynila kasi may malaking project siyang nakuha at isasama ako. Sa sobrang tuwa ko, sumama naman ako sa kanya” kwento ni Ethan.
“Anong nangyari?” tanong ko kay Ethan.
“Pagdating namin ng Maynila, pumunta kami sa isang hotel. May bading na naghihintay sa kwartong pinasukan namin. Habang naka-upo ako at nag-iisip, nakita ko na may inabot na pera yung bading sa agent na kasama ko. Kinabahan na ako noon sa posibleng mangyari pero nilakasan ko pa rin ang loob ko. Nagpaalam sa akin yung agent at sinabing yung bading na lang ang magpapaliwanag ng lahat. Mukhang nakaramdam yung bading na naguguluhan ako sa nangyayari kaya minabuti niyang ipaliwanag sa akin ang lahat. Yun pala, nagpakuha siya ng lalaki at ako ang naiisipang ibigay ng agent. Sinabi ko doon sa bading na hindi ako bayaran at ang buong akala ko ay isasama ako sa isang TV project. Buti mabait yung bading at hindi niya ako ginalaw, at binigyan pa niya ako ng pera para may pamasahe ako pauwi” pagpapatuloy ni Ethan.
“Wala talagang nangyari?” pangungulit ko kay Ethan.
“Wala, ano ka ba, hindi ka ba nakikinig” sagot ni Ethan.
“Gusto ko lang i-confirm, alam ko naman kasi kung gaano ka kahilig, he he” biro ko kay Ethan.
Sa tuying ganito ang usapan namin ni Ethan, may pakiramdam ako na hindi kumpleto ang mga kwento niya, bitin, meron siyang hindi sinasabi sa akin. Sa kabila ng aking pagdududa, inisip ko na lang na masasabi din niya ang lahat, kung sakaling meron nga siyang mga tinatago pa.
Isang araw, pang gabi ang duty ko at kagaya ng dati pag uwi ko ng umaga kina Ethan at may nakahanda ng almusal. Pagkatapos kumain at pahinga lang ng konti at natulog na ako. Makalipas ang ilang oras ay nagising ako dahil sa lakas ng ulan at nasa tabi ko na si Ethan.
“Ligo tayo sa ulan” yaya ko sa kanya.
“Tara labas na tayo at baka biglang huminto ang ulan” sabi ni Ethan.
Sobrang saya ko dahil sa tanda kong iyon ay unang beses pa lang akong makakaligo sa ulan at mas masaya kasi kasama ko pa ang taong mahal ko. Paglabas namin ay malakas pa rin ang ulan. Maya-maya pa ay niyaya ko si Ethan na pumunta kami sa ibang lugar kasi nahihiya ako na puro mga bata ang kasama naming nagtatampisaw sa daan.
“Punta tayo sa bukid” yaya ko kay Ethan.
“Sige, mukhang tayo lang ang matanda dito” sabi ni Ethan.
“Salamat ulit” sabi ko kay Ethan noong pagdating namin sa bukid
“Para saan na naman?” tanong ni Ethan.
“Para dito, gusto ko ring maranasan na nasa bukid ako habang umuulan” paliwanag ko sa kanya
“Tara na, umalis na tayo dito, open space kasi dito at baka tamaan pa tayo ng kidlat” Sabi ni Ethan.
“Totoo ba yan?” tanong ko sa kanya.
“Kung ayaw mong maniwala ay maiwan ka dito at baka maya-maya lang ay matatamaan ka na ng kidlat” biro ni Ethan.
“Alam mo naman palang ganoon bakit mo pa ako dinala dito?” tanong ko ulit sa kanya.
“Pinagbigyan ko lang naman kasi ang request mo” sagot sa akin ni Ethan.
Pagkatapos ay umuwi na kami sa kanila at sabay na naligo sa may poso. Pumasok kami sa kwarto, nagbihis, nahiga, at natulog kami.
Kinabukasan ay sumama ang pakiramdam ko dala siguro ng pagligo namin sa ulan. Dahil day-off ko naman sa susunod na araw, minabuti na namin ni Ethan na huwag na akong pumasok sa trabaho para mahaba ang pahinga ko. Todo alaga siya sa akin at halos hindi niya ako iwanan sa kwarto, alam niya kasi na mas gagaan ang pakiramdam ko kung kasama ko siya.
“Malibog” tawag ko kay Ethan.
“Manyak” sagot naman niya sa akin.
Yan ang tawagan namin kapag nagkukulitan kami. Siempre maingat kami sa pagtawang sa isa’t isa lalo na kapag may kasama kaming ibang tao.
“Seryoso, maraming salamat dahil naging parte ako ang buhay mo” sabi ko kay Ethan.
“Ikaw talaga, hindi ka ba magsasawa ng pasasalamat sa akin?” tanong ni Ethan.
“Hindi. Kasi kulang pa na araw-araw kitang pasalamatan para maipakita ko sa’yo ang appreciation sa ginagawa mo sa akin. Hindi talaga ako makapaniwala na nakita ko ang taong matagal ko ng hinahanap sa iyo, at ang dami pang bonus, he he” biro ko kay Ethan.
“Ako rin naman, ang laki ng pasalamat ko simula ng makilala kita, sa kabila ng mga pinagdaanan ko sa buhay, hindi ko aakalaing makikilala kita” ganti ni Ethan sa akin.
No comments:
Post a Comment