Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2 [Teaser 4: Gio]

Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2

Teaser 1 | Teaser 2 | Teaser 3

Facebook: Boy Cookies

E-mail Address: comegetmycookies@gmail.com

---

 

“Nay,” paglambing ni Gio kay Tita Criselda, “pakausap po kay tatay please.” Nagmamakaawa ang tono ni Gio na para bang nagkasala ng malaki sa kanyang ama.

“Anak,” tawag ni Tita Criselda, “wag na lang muna ngayon. Hindi pa nahimasmasan ang tatay mo sa mga pinaggagagawa mo. Next time na lang.” Malungkot ang boses ni Tita Criselda na para bang nanghahaplos.

“Sige nay. Pakisabi na lang po na mahal ko si tatay.” Malungkot ang tono ni Gio.

“Anak, nabubulag lang iyang tatay mo sa ngayon. Kahit ganyan si Vergel, mahal na mahal ka niya. I love you anak. Pag-igihan mo ha?”

“Opo. I love you. Bye.” Binaba ni Gio ang tawag at nilingon si Arlene, ang kanyang manager na matanda sa kanya ng dalawang taon. Minsan silang naging magkasintahan pero ayaw na ni Gio dahil sa una, si Angelo pa rin ang mahal ni Gio. Ngunit si Arlene, pagbalik-baliktarin man ang mundo, mahal na mahal ni Arlene si Gio.

Nang nagtama ang kanilang mga tingin, ngumiti si Arlene kay Gio sabay yakap dito, “magkagalit pa rin kayo ng tatay mo?” Malambing na tanong ni Arlene kay Gio. Tumango naman si Gio.

“Ay naku Gio, kahit ganon iyong kaibigan mo, hindi mo rin kasi sana ginawa iyon. Hindi mo masisisi ang papa mo kung ganon siya magalit. Naging bahagi na rin kasi ng puso ng papa mo si Angelo. Mabait naman siya di ba? Alam mo kahit break na tayo, handa akong palayain ka kung siya naman pala ang papalit sa akin.” Hinaplos ni Arlene si Gio sa ulo.

“Walong taon na Arlene. Walong taon na! Hanggang ngayon siya pa rin... Ang sakit pala kung paulit-ulit mong maaalala na wala na ang taong mahal mo... ang taong mahal mo na nawala nang dahil sa'yo rin pala. Ang sakit pala Arlene. Ang sakit sakit!”Iyak ni Gio habang inaalo siya ni Arlene.

“Sige na,” kumalas sa yakapan si Arlene at kumuha ng panyo, “past is past. Kailangan mong maipasa ang audition na'to. Big time ang director. Kung makukuha ka rito, malaki ang chansa na magkakaroon ka ng pangalan sa international scene. Kaya ayusin mo ha?” Ngiti ni Arlene habang tinatapik ang pisngi ni Gio.

Tumango lang si Gio bilang sagot.

“Nga pala Arlene, di ba gay movie to?”

“Oo, bakit? Ayaw mo?”

“Hindi... ano bang role na sinulat mo na papasukan ko?”

“Leading man.”

“...eh puro leading man naman to Arlene eh. Wag ka nga magbiro. Gay movie nga di ba?”

“Leading man nga! Bakla yung bida. Pero mas asatig tingnan iyong leading man. Lalaki fan base mo rito dahil sasabihin nila na hindi ka takot kumuha ng challenging na role. Hahangaan ka ng LGBTQQI community at magkakaroon ka ng limpak limpak na award. Kaya ayusin mo to ha? Alam ko may talent ka. Manager mo ako. Wag ka magpadala masyado sa tema. At higit sa lahat, wag kang magpahalata na bakla ka. Baka lugi tayong dalawa pareho nito.” Authoritative na boses ni Arlene habang inaayos ang buhok ni Gio.

“Sige Arlene. Eto na.” Tumayo si Gio at kinundisyon ang sarili na wag madala sa tema ng script. Kailangan kong makuha to. Kailangan kong kunin to. Akin tong role na to. Hindi ka pa nabigo sa mga casting roles na gusto mo Gio. 28 ka na, sa tanda mong iyan kaya mo pa. Go Gio, go!

“Next na po!” Sigaw ng kuya paglabas ng isang closed room. Sumunod si Gio kay kuya at pumasok sila sa closed room. Bago pa man nakapasok si Gio, nilingon niya si Arlene na nakasmile sa kanya. Para bang nagsasabing: “Kaya mo yan!”

Nang nilingon ni Gio ang loob ng closed room, nakakasinag ang araw. Tantya niya maduduling siya sa sobrang ilaw. Sinikap niyang tingnan ang nasa harap at nakita niya ang isang babae na nasa edad 40's, isang lalake na nasa edad 20's, at isang matanda na mga 60's. Siguro yan ang direktor. Mukang batikan eh. Kaya to Gio. Go for gold!

Nilibot pa ni Gio ang kanyang tingin at nakita niya ang isang lalaki na malaki ang katawan, naka-ball cap na nakalabas ang tab, naka-scarf, naka-shades, at mariin na tinitignan ang laptop na parang walang paki sa nag-audition. Nasa gilid talaga siya ng silid at nawewerduhan si Gio sa kanya dahil hindi pa nabigo si Gio na mang-akit ng tingin.

“Hi Gio.” Bati ng babae na nasa edad 40's.

“Hello po.” Confident na sagot ni Gio sabay kindat dito.

“Just introduce yourself. Tapos here's the script. No need to memorize. Basahin mo lang tapos exagge mo ang feelings.” Sabay abot ng babae sa script kay Gio. Tinanggap naman ito ni Gio at nagsimula na siyang magbasa: “SUNOG!! SUNOG!! SUNOG!!” Sigaw ni Gio na para bang natataranta.

"Galing ng trip ko 'tol noh? Di nga maipinta ang mukha mo sa taranta. Hahaha." Sabay palakpak na para bang natutuwa.

“Tangina mo naman Gio oh, pinagtitripan mo na naman ako!” Basa ng isang staff na nasa gilid ng camera sa harap ni Gio.

"Teka lang! Ano ka ba, kailangan mong magising kasi nga di ba may racket tayo ngayon? Para kang mantika sa ref eh, tagal mong gisingin." May halong inis na giit ni Gio.

Teka, familiar to ha? Parang... parang...Pagtataka ni Gio. Parang may mali.

“Teka ma'am,” pagputol ni Gio, “wala na po bang ibang script diyan? Para kasing awkward ng script na to. Kung pwede lang naman po.” Nahihiyang tugon ni Gio. Nagtinginan ang mga panelists, pati na rin ang babae at tiningnan siya ulit. Maya-maya, napansin ni Gio na nagprint ang taong naka-scarf at naka-shades at naka-cap. Tinignan ito ng babaeng nasa edad 40 at inutusan ang staff na kunin ang naka-print para kay Gio.

“Eto po sir oh.” Tinanggap naman ni Gio ang script at binasa niya ito bago nagsalita.

GIO: Angelo, tingnan mo nga ako? (Naiinis) Ilang beses kayo nagtatabi ni Gab matulog? Bakit di ko alam to? Sabihin mo nga! Bakit hindi ka nagpapaalam sa akin? May nangyari na ba sa inyo? (Insistent tone)

[Angelo, no dialogue, typing. Gio, tayo. Mamemewang.]

GIO: Angelo, kausapin mo nga ako! Ano ba kasi ako sa'yo? Bakit wala na akong ideya tungkol sa buhay mo? Bakit ka na ba lumalayo sa akin? Di mo ba alam araw-araw kitang hinahanap? Iniisip kita, for goodness' sake! (SIGAW)

[Angelo, no dialogue, typing. Gio, tayo. Kakamot sa ulo.]

GIO: Yan kasi ang hirap sa iyo Angelo eh! Ikaw na nga ang kinakausap, nagmamatigas ka pa. (SIGAW) Subukan mo kayang wag masyadong magmatigas upang mapakikinggan mo ako, at ang lahat ng tao! (SUMBAT) Sabihin mo nga, mahalaga pa ba ako sa'yo kagaya ng pagpapahalaga ko sa'yo?! (SUMBAT)

“No, this can't be.” Umiling si Gio. “Ma'am, with all due respect, bakit po ang mga script niyo masyadong true to life? I'm sorry for being unprofessional right now, pero ma'am do I smell someone in here?” Tuloy-tuloy na tanong ni Gio na may halong inis. Nagtinginan ang mga panelist.

“Better script please.” Hiling ni Gio na may halong sarkastikong tono.

Maya-maya tumunog na naman ang printer ng lalakeng naka-cap, scarf, at shades. Kinuha na naman ng staff at binigay kay Gio. Binasa na naman niya ito bago bigkasin.

GIO: I don't know what to believe in Angelo (ILING) I'm sorry Angelo. Galit na galit ako sa'yo hanggang ngayon. I never thought na magagawa mo iyon sa akin. Gusto na kitang kalimutan. Gusto na kitang ibasura. I don't like you anymore. Hindi dahil sa binaboy mo ako, pero dahil ayokong may kaibigan akong baboy, malandi. I'm sorry. I sure do hope it's alright with you. (SILENT BUT DEADLY)

ANGELO: Thanks for the friendship Gio. Thanks. Wala akong magagawa kung hanggang dito na lang ako sa buhay mo. Always remember na I stand by what I believe in, it was unintentional. Alam kong nandidiri ka sa akin, but maybe that's just it. And I never regret anything in our friendship, sa buong labing apat na taon na nabubuhay ako, isa kang mabuting kaibigan. Whether you think I was not a good friend to you or otherwise, it depends on you. Ingat ka na lang palagi. (LUHA, SILENT CRY)

“Teka,” tumaas ang tono ni Gio. Kumunot ang noo niya at tinapon ang script na kabibigay lang, “sino ba ang director at scriptwriter dito?! Bakit ang pepersonal ng script?! May kilala ba ako? Sino ba ang director?!” Galit na galit na sigaw ni Gio. Mistulang tumaas kaagad ang blood pressure niya dahil sa pagiging personal ng script. Maya-maya, tumayo ang lalaki na naka-scarf. Tinanggal niya ang scarf, ang sunglass, at cap niya.

Hindi nakagalaw si Gio sa kanyang nakita.

“Hello. Those three in the table are my producers and co-producers. I don't think it's ethical to shout to your potential money-makers. You are looking for me, I will be most pleased to let you know I'll direct this movie, and I'll write the script. Now, answer my question, do you want it or not?” Nagbabantang tanong ng lalake na ikinataas ng tensyon sa loob ng silid.

Hindi makapagsalita si Gio sa nalaman. Ang director pala ay nasa gilid lang, tapos parang umaasta pa siyang boss.

Ngunit higit sa lahat, mas nagulat si Gio sa sunod niyang malalaman.

Mabigat na nilapitan ni Gio ang lalake. Nanlalabo ang mga paningin ni Gio dahil sa namumuong luha at mistulang may daga siya sa dibdib.

“Hindi maaari,” mahinang sabi ni Gio, “Angelo?” pinatong ni Gio ang kanyang mga kamay sa magkabilang balikat ng lalake. Tinignan ng lalake ang mga kamay ni Gio at bumalik ng tingin sa mga mata nito. Masama ang tingin nito kay Gio at kunot noo itong nakatingin na parang nakasimangot.

“You got me mistaken for somebody else,” sabay hampas sa mga braso ni Gio upang mabitiwan nito ang mga balikat niya.

“...or not," ngumisi ng pakutya ang lalaki 

"I'm PM Realoso.” 

Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2

7.1.14

---
 

Huwag magpahuli:

1. Gapangin mo ako. Saktan mo ako.

Teaser | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 I 20, 21, 22: Final 

2. Limang Minuto