Mi Pobre
Amor
(The
Flirtatious Bi)
by: Mr.
O/Akihiko
A/N: Eto na po ang Chapter 2. Sorry po kung
natagalan. Sana po masiyahan kayo sa kuwento ko. Salamat po kay Kuya Ponse,
Kuya Mike para sa oportunity na ito. Godbless po. Mabuhay MSOB FAMILY. Keep Reading.
Comment and Suggtestions are highly apreciated.
Chapter 2:
"Truth is stranger than fiction"
"Galit?"
napataas na lang ng kilay si Niccoli nang bumalik siya sa kanyang sarili mula
sa pagkabigla sa kagwapuhang taglay ng lakaki.
"At bakit mo
nasabing galit ako sa iyo?" ngayon ay nakatayo na siya mula sa
pagkasalampak niya sa buhangin at nakapamaywang pa itong nakaharap sa lalaki.
And to his surprise,
ang tangkad pa pala niya. Nagmukha pa siyang unano sa taas niyang 5'8" ni
hindi siya makapaniwala. Sa tantiya niya nasa 6'5" ang lalaki dahil
nangawit pa ang kanyang leeg sa kakatingala.
"Ah kasi,
nakatitig ka sakin kanina nang papalapit ang bangka ko sa dalapamsigan, tapos
nakita kong ningitian mo ako, tapos ay bigla mo na lang akong sinimangutan nung
nginitian na rin kita." wika niya habang nangiting nakakaloko at
napapakamot sa ulo nito.
"What?
Nakatitig ako sayo? Tapos nginitian kita't tapos sinimangutan? He can't even
remember na ginawa niya iyon. Laki niyang pagtataka.
"Oo eh, kaya
nga nilapitan kita kasi nagtataka ako sa reaksyon mo."
"Ganoon?"
mas lalo na tumaas ang kilay ni Niccoli. Nagtataka tuloy siya. Oo nga't aminado
siyang gwapo talaga ang lalaki pero hindi nangangahulugan na aatre na lang
siyang gano'n sa harap niya.
"At anong akala
ng lalaking ito, komo ba gwapo ito ay ngingiti na siya agad para magpapansin sa
kanya" isip niyang mataray.
"Goodness"
sambit niya.
Hindi yata niya
dream ang makipagflirt sa isang. . . sa isang kagaya nito na-
Ayaw niya sanang
matahin ang itsura nito dahil sa nangungumitim na sando, lumang pantalon at
bahagyang tan na balat, pero.
"Hoy! Lalaki,
for your information, bulok na ang style mo, ha? Kung type mo ako at you want
to know me, sorry, as in S-O-R-R-Y. Hindi kita type!" mataray na sambit
niya dito.
"Type?"
natatawa ang lalaki.
"Naku, Miss ay
este, hindi ako pumapa-" bigla siyang sinapawan ni Niccoli.
"Pwede ba,
excuse me! Naaabala mo ang pamamahinga ko!" inirapan niya ito at saka
naglakad papalayo sa lalaki.
Naiwan namang
nagtataka at napakamot sa ulo ang lalaki. Naiiling nitong sinundan ng tingin si
Niccoli.
**********************
"WOW! Prospect
#1." napangiti si Niccoli ng makitang papalabas ng hotel ang foreigner
na naiispotan niya.
Sinundan niya nang
palihim ang foreigner papunta sa tabing dagat. Isang matandang hapon ang
nilapitan nito at kinauasap.
"What seems to
be his business dun sa sakang na iyon? Anyway, I don't care, ang mahalaga ay
makakuha ako ng tiyempo nang makalapit
at makaibigan ko siya."
Pinagmasdan niya
lang ang kanyang prospect at ang kausap nito. Hindi niya alintana ang sikat ng
araw kahit pa tirk na tirik na ito dahil kanina ay nakapaglagay naman siya ng
sunblock spf 50+.
Mayamaya pa ay
naghiwalay na ng landas ang hapon at kanyang prospect.
Hudyat na ito na
kanyang hinihintay upang masagawa niya ang kanyang binabalak.
Nang makita niyang
bumalik ang foreigner sa hotel ay dali-dali niya itong sinundan.
"Whoops!
Ayyy!"
"Hey! Watch
your steps young lady." maagap na nasalo ng foreigner si Niccoli ng
madulas ito kunwari sa makintab na lobby ng hotel.
"Oh"
kunwari ay nahiya siya sa kanyang kalpahan.
"Thank you, I
owe you one" dagdag nito at isang matamis na ngiti sa mga labi at kukurap
kurap pa siya ng kanyang mata.
"Oh, For a
minute there I thought you we're a lady, but that's okay your still good
looking for a young boy. Next time you should be more careful, you know you might
just ruin your pretty face." litanya ng foreigner.
"Thank you for
the compliments" kinikilig.kunwari niyang wika. (Bagay na bagay kang
artista teh. Bigyan ng Jacket.)
"Anyways, I'm
Niccoli Dominguez, and you are? pakilala niya sabay lahad ng kanyang kamay.
Tinanggap naman iyon
ng foreigner at nagpakilala rin.
"I'm Erwein
Dvanz Scherzinger, a german national, it's a pleasure to meet you, Niccoli.
Maybe we can grab some lunch or anything
if you don't mind." paanyaya nito sa kanya.
"Yes, this is
it." sigaw niya sa kanyang utak.
"The pleasure
is mine, yes, of course and I know a good place to eat." sagot ni Niccoli.
"Well, let's go
lead the way dear." tugon naman ng foreigner.
"Sure."
sagot naman ni Niccoli at nagtungo na sila sa restaurant.
**********************
Matapos ang isang
masarap na lunch, nagyaya ang foreigner na maglakad-lakad sa may dalampasigan
na agad namang sinang-ayunan ni Niccoli.
Guwapo at mukhang
mabait naman si Erwein. Hindi man lang to nailang na kasama si Niccoli patunay
lamang ito na tanggap siya bilang kung ano ang kanyang kasarian at dahil
napakagentleman nito. Lalo tuloy mas nagkainterest si Niccoli sa kanya.
"Actually, I
have two lovely children back in germany." panimula ni Erwein habang sila
ay naupo sa isang bato sa may dalamsigan at nakatanaw sa karagatan, maghahapon
na nuon. Masyadong slang na ingles na may accent ng pagkagerman ang pagsalita
ni Erwein.
(Nakow teh! wala na,
taken na siya bwahahaha)
Medyo na lungkot ng
konti si Niccoli sa narinig pero hindi niya ito pinahalata.
"But, I'm
totally single, well I mean that's because we're divorce and also I'm a bit
into guys and stuffs like that, if you got what I mean." dagdag pa niya.
"Really?"
hindi siya makapaniwala sa pinapahiwatig sa kanya ng foreigner. Sumilay naman
ang ngiti sa labi ni Niccoli at kunwari ay engrossed na engrossed siya sa
pakikinig dito.
"Well, that's
interesting." dagdag pa ni Niccoli.
"Yes, and I
think I might starting to like someone special." ngiti ni Erwein saka
tumitig ng matiim sa kanya waring may ipinahihiwatig.
"Really, well
whos the lucky person?" kahit papano nakadama siya ng pagkailang sa mga
titig ng foreigner. Umiwas siya sa mga tingin nito.
"Hopefully, he
feels the same way like I do." lalong naging matiim ang titig ni Erwein
kay Niccoli at hinaplos pa nito ang baba niya.
Lalo lamang tong
nagpailang kay Niccoli at the same time nagbigay ng kilig factor sa kanya.
Medyo may idea siya kung sino tinutukoy ng foreigner.
"Yes, ito na
talaga yon, ang katuparan ng aking mga pangarap!" sigaw niya sa kanyang
utak.
(Masyado kang
assuming girl. Hinay hinay lang.)
"So, your
turn." biglang wika ni Erwein.
"H-ha?"
maang tanong ni Niccoli.
"I mean is,
tell me about you. I want to know you better."
"Ah."
Pero ano ba ang
masasabi niya tungkol sa kanyang sarili.
Siya na isang anak
lamang ng tindera ng isda sa palengke, nakapag-aral sa pamamagitan din ng
pagtitinda ng isda, naging scholar sa isang state university dahil likas na
matalino at masipag kaya kahit papaano ay nakapagtapos sa kursong Hotel
Restaurant and Resort Management.
"Ah, well I'm
the only child of my mom." panimula niya pero totoo naman iyon naisip
niya.
"My dad died
when I was still in my mothers womb. So, basically my mom who just took care of
me since then." pahayag niya.
At marami pa siyang
ikinuwento tungkol sa kanyang sarili na partly kasinungalingan at hindi
nagbigay ng idea kay Erwein na siya ay isang mahirap lamang.
**********************
Sa kabilang dako. .
.
"Shit!"
bulyaw ni Kael. Nakakuyom ang kamao niya habang nakasilip sa binoculars.
Naroon siya sa isa
sa mga Yate na nakastand by sa dagat at kasalukuyang minamanmanan ang kanyang
target.
"Hindi man lang
niya alintana ang panganib na kanyang sinusuong sa pakikipaglapit sa foreigner
na iyon." bulong niya sa kanyang isipan.
At ewan kung bakit
kumukulo ang dugo ni Kael dahil halatang nagugustuhang makipagflirt ang kausap
ng foreigner. May kung ano sa kanya amg hindi niya maipaliwanag na nararamdaman.
"I have to do
something. Baka malingat lang ako sandali eh laslaa na ang leeg ng babaeng
iyon." bulong ulit nito.
He's on the move
dail-dali siyang bamaba sa Yate at lumipat sa bangkang nakatali aa gilid nito.
Sumagwan aiya patungo sa pampang.
Habang palapit siya
sa dalampasigan, palapit naman siya nang palapit kay Erwein at sa inaakalang
babaeng kausap nito.
He's eyes widen and
was focus to that familiar face na kahapon lang ay umagaw ng kanyang atensiyon.
To his surprise ang inaakala niyang babae ay iyon palang binabaeng nameet niya
kahapon. Naisip niya tuloy ang pabago-bagong reaksyon ng mukha nito na naging
dahilan kung bakit siya lumapit dito. Naisip nga niya kahapon kung nagkataong
babae talaga ang binabaeng yon ay tpak na liligawan niya ito. Pero hindi niya
maipagkakaila na nagkakainterst siya kay Niccoli kahit pa binabae ito.
Napatawa na lang
siya sa kanyang mga naiisip.
Subalit nang maisip
niyang muli, na nasa panganib ang buhay ni Niccoli ay hindi na niya maiwasan
ang mag-alala sa kaligtasan nito. Lalo na't parang nagkakamabutihan na ang
foreigner na si Erwein at si Niccoli. Natatanaw na niyang tumayo na ang dalawa
at magalang na inilahad ng foreigner ang kamay nito kay Niccoli. Nakangiti
naman itong tinanggap ni Niccoli at sabay na silang naglakad patungo sa hotel.
"Shit!"
Delikado na talaga. Paano ako lalapit sa binabaeng iyon na hindi mahahalata ang
cover up ko?" tanong niya sa kanyang sarili.
ITUTULOY. . .
No comments:
Post a Comment