Fated Encounter 5

CHAPTER FIVE

PABILING-BILING SA kanyang higaan si Joen. Hindi siya makatulog kahit madaling araw na. Para siyang namamahay sa sarili niyang pamamahay. Samantalang ang katabi niyang si Vin ay himbing na himbing sa pagtulog. Naririnig pa niya ang mahina nitong paghilik. Tila walang iniinda. Tila sanay na sanay na may katabi. Hindi niya alam kung ano ang meron dito dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay umiyak siya sa harap nito kanina. Nang yakapin niya ito ay nakadama siya ng kapanatagan at nadama niya na may kakampi siya sa katauhan nito. All the burden and the sadness he felt just vanished by hugging him.

            Gumalaw ito. Tumagilid paharap sa kanya. Tinanggal niya ang unan sa pagitan nila. Inilagay niya iyon sa paanan nila. Malaya niyang napagmasdan ang mukha ni Vin.

            Average looking lang ito ngunit alam niya na kapag nag-ayos ito ay mapapansin ito ng karamihan. May sarili itong karisma at dating. Dahil kung wala ay hindi niya ito mapapansin nang bumaba ito sa jeep at makipa-kwentuhan sa dalawang bakla na nakapangbihis ng babae kanina. May mga blemishes ang mukha nito katulad ng ilang butas sa mukha at pimple mark. Ngunit magkaganunpaman ay hindi iyon naging kabawasan sa ka-cute-an nito. Kung may maipagmamalaki ito sa facial feature nito iyon ay ang natural na mapula nitong labi at ang may kakapalan na kilay nito.

            Pagkatapos niyang i-assess ang facial feature nito ay muling natuon ang paningin niya sa labi nito. Bahagyang nakaawang ang mga iyon. Suddenly, an urge to kiss those lips came to him. Napalunok siya. Binasa niya ang kanyang labi na tila natuyo dahil sa 'urge' na nararamdaman niya.

            Umiling-iling siya. Pilit na nilalabanan ang pagnanasa na halikan ito. Hindi niya maaaring gawin iyon. Lalaki siya at lalaki ito. Tunay siyang lalaki at para lang siya sa babae. Hindi para sa katulad ni Vin. Magkaganunpaman, kahit na anong pilit niyang pagrarason ay natatalo ang matuwid na reasoning ng utak niya sa puso niyang malakas na ang pagtibok. Unti-unti niyang inilapit ang mukha sa mukha nito.

            Natigilan siya. Muling nanaig ang utak kaysa sa puso. Mind over heart ang labanan sa loob niya. His mind was telling him to stop because it's not the right thing to do. While his heart was saying 'go for it'. Idiinadagdag pa ng makulit niyang puso na walang makakaalam kung hahalikan niya ito. He deeply sighed. Mas matimbang ang sinasabi ng puso niya. mas matimbang ang kagustuhan niyang mahalikan ang labi ni Vin. Mas malakas ang kagustuhan niya na madama kung gaano kalambot ang mapupulang labi nito. Tama ang puso niya. Walang makakaalam kung hahalikan niya ito. He wasn't thinking of giving him a torrid kiss or a french kiss. Kung gagawin niya iyon ay tiyak na magigising ito at baka kung ano ang isipin nito lalo na at pinaglaruan na niya ito kanina. A peck or a smack would be fine for him.

            Mas lalo niyang inilapit ang mukha niya sa mukha nito. Ang labi niya sa labi nito. Nang madikit ang labi niya sa labi nito ay mas dumoble ang bilis ng tibok ng puso niya. Kagaya ng intensidad na nadama niya nang mahalikan niya ang ex-girlfriend niya.

            Inilayo niya ang labi sa labi nito. Nanlalaki ang mata na napatitig siya dito. Hindi ito maaari. Hindi maaari ang nararamdaman niya. Tumayo siya mula sa kanyang kama. Lumabas siya ng kwarto at nagtungo sa veranda. Naguguluhan siya sa nadarama niya. Kailangan niyang mag-isip. Tuloy ay nagsisisi siya na nagpatalo siya sa pagnanasang iyon. Tuloy ngayon ay nagbigay iyon sa kanya ng confusion. Kailangan niyang i-klaro ang isipan.

            Bumuga siya ng hangin.

            Naramdaman niya ang presensya ng kung sino sa tabi niya. Tiningnan niya kung sino iyon. Ang daddy niya.

            "Sino ang kasama mo, Joen?" usisa nito.

            Inilayo niya ang tingin dito. Tumingin siya sa madilim na kalangitan.

            "A friend."

            "A friend? Kailan ka pa nagkaroon ng kaibigan na bakla?"

            Marahas siya napabaling ulit dito. Kumunot ang noo niya. Bahagya siyang nakadama ng inis sa sinabi nito tungkol kay Vin kahit na may katotohanan iyon. Why he suddenly feeling this kind of thing? Why he suddenly became protective to him? Naguguluhan na talaga siya. Gusto niyang sabunutan ang sarili sa frustration. Alam na niya ang sagot ngunit pilit niyang itinatanggi iyon sa sarili. Mali.

            "Naamoy mo ba siya, dad?" Ang tanong niya. May sarcasm sa boses.

            "Kahit hindi ko maamoy, nakita ko Joen. Sa unang tingin, sa mga hindi siguro nakakakilala sa kanya ay iisipin na tunay siyang lalaki. Pero kung titingnan mo siya ay hindi siya tunay na lalaki. I can't consider him as paminta though."

            "Paminta?"

            "A term used for gays who acting like a real man, dress as a real man, but gay deep inside," paliwanag nito. "Back to Vin. May pagkamahinhin siya kung kumilos. May tikwas sa kamay niya at kapag naglalakad."

            "You're really good in assessing your own kind father," he said in sarcasm again.

            "Ofcourse son. Are you forgetting that I'm one of them?" anito. Tila wala nang pakialam kahit anak nito ang kausap nito. Anak nga ba talaga?

            "Tell me, dad. Am I really your son? Sa inyo ba ako nanggaling?" Ang tanong niya dito. Ang mga katanungan na gusto niyang itanong dito mula ng magkaroon siya ng sariling pag-iisip. Dati ay binabalewala niya ang sinasabi ng ibang tao tungkol sa laki ng pagkakaiba ng hitsura nila ng kanyang ama. Na kahit siya ay napapansin. Pero ang pagbabalewal na iyon ay naglaho na parang bula. Natuto siyang magtanong dahil sa isang pangyayari na hindi niya sinasadyang makita. Eksena na nagbigay sa kanya ng maraming katanungan. Eksena na naging dahilan para lumayo ang loob niya sa ama at magtanim ng galit dito, na naging dahilan ng pagrerebelde niya. Ang eksenang iyon ay nang mahuli niya itong nasa ibabaw ng kama walang saplot habang may katalik na lalaki sa loob ng kwarto nito. Ang sakit sa kanya na malaman na bakla ang ama niya. Mula noon ay nagkaroon na siya ng pagdududa sa sariling pinanggalingan.

            Lumapit sa kanya ang daddy niya at inakbayan siya. Gusto niyang lumayo dito pero pinigilan niya ang sarili.

            "Tell me, dad. Maging totoo naman po kayo sa `kin kahit ngayon lang. Sabihin n'yo sa `kin ang totoo."

            Narinig niya ang malalim nitong pagbuntung-hininga. "You already know what my preference is. Maybe it's also the right time for me to tell you the truth about who you are. I think it's inevitable. I'm not your father, Joen. Ang totoo ay ampon lang kita."

            Lihim siyang napangiti ng malungkot. Expected na niya na iyon ang sasabihin nito ngunit hindi niya maiwasan ang malungkot. Twenty two years nitong itinago sa kanya ang katotohanan.

            Nagpatuloy ito.

            "Nakuha kita sa isang eskinita, Joen. Nang minsan akong mabigo sa pag-ibig ay napadpad ako doon dala ng sobrang sakit at lungkot. First heartbreak ko iyon. Sobra akong nasaktan sa panloloko na ginawa ng lalaking mahal na mahal ko. Ng lalaking inalay ko ang lahat huwag lang malayo sa `kin. Ngunit hindi pala sapat ang pagmamahal na ipinakita ko dahil lalaki siya, totoong lalaki, at ang mga katulad niya ay naghahanap ng babae na magbibigay dito ng anak. Ang sakit-sakit lang malaman na habang may relasyon kami ay may karelasyon pala siya na babae. Ginawa niya akong palagatasan para matustusan ang babae niya. Ang sakit-sakit ng mahuli ko silang magkasama at makita ng dalawa kong mata na buntis ang babae at kabuwanan na. Gumawa ako ng eksena, kinompronta ko sila. Ngunit sa huli ako pa rin ang naging masama sa tingin ng ibang tao. Ako na ang naloko ako pa ang nagmukhang masama. I feel so devastated that day. I felt so betrayed and fooled. Pagkatapos ko silang komprontahin ay naglakad-lakad ako sa walang tiyak na direksyon. Nanlalabo ang aking paningin sa mga oras na `yon hanggang sa mapadpad ako sa eskinitang iyon. Naisip ko sa mga oras na `yon na ayoko nang mabuhay. Nawalan na ako ng dahilan para magpatuloy dahil ang taong sinasandalan ko at akala ko ay makakasama ko hanggang sa pagtanda ay iniwan at niloko lang ako."

            Tumigil ito sa pagkukwento. Humagulgol ito. Damang-dama niya ang sakit na ininda nito noon. Nagpatuloy ito.

            "Nagbalak ako n'ung mga panahon na iyon na magpakamatay. Pumunta sa pinakamalapit na tulay at doon magpatiwakal. Handa na akong gawin iyon. Paalis na sana ako sa eskinitang iyon nang makarinig ako ng iyak ng isang bata. At ikaw `yon, Joen. Hinanap ko kung saan ang pinanggalingan ng iyak mo. Nang makita kita sa may basurahan ay tila nagliwanag ang buhay ko. Tila isa kang anghel na sugo ng langit para itigil ko ang binabalak ko. Ang tanging suot mo n'un ay isang t-shirt at pajama. Nababalot ka ng makapal na towel. Sa bulsa ng t-shirt na suot mo ay may nakita akong sulat. Your name Johanson was written on the paper together with your age. That's the only information written on it. Kinuha kita. Inangkin na parang akin. Sinabi ko ng mga oras na `yon sa aking sarili na magpapakalalaki ako para sa `yo. Na magiging huwaran ako sa pagpapalaki sa `yo ngunit nabigo pa rin ako. Dahil hindi ko napigilan kung sino at ano talaga ako. I'm sorry, son."

            Pinunasan niya ang luhang naglandas sa kanyang pisngi. He is very much thankful to the man beside him. Kung hindi dahil dito ay wala siya ngayon sa kinatatayuan niya. Hindi siya lalaking ganito, gwapo at sa karangyaan. Ang sakit at galit na nararamdaman niya dito ay naglahong parang bula. Napalitan iyon ng hiya sa sarili at hiya para dito. Nahiya siya sa pagsasabi ng mga masasamang bagay dito.

            Inalis niya ang braso nitong nakaakbay sa kanya. Nakita niya ang sakit sa mukha nito sa ginawa niya.

            "It's up to yo kung hahanapin mo ang biological parents mo. I'm here to help you. Pero pangungunahan na kita, wala akong kaide-ideya kung sino at saan ka nanggaling. Kung sino at anong klaseng tao ang mga magulang mo. Isa lang ang alam ko may lahi kang banyaga. Ang gwapo ng anak ko."

            Nagulat ang daddy niya ng yakapin niya ito nang mahigpit. Sa mahigpit na yakap niyang iyon ay gusto niyang iparamdam dito ang pasasalamat, ang pagmamahal at ang pagtanggap kung anong klaseng tao ito.

            "Wala akong balak na hanapin ang totoo kong magulang, dad. Sapat na sa `kin ang nandyan ka. Sapat ka na para maging magulang ko. There's no use in finding people who abandoned their son. I'm sorry for everything I did and I said to you. Tanggap ko na po kung ano kayo. I'll support your every decision regarding your relationship."

            Ngumiti ito. "Thank you, Joen. Pinasaya mo ko anak. Salamat sa pagtanggap sa akin. Sa kung ano ako. I'll support your every decision too." Masayang sabi nito. "Now that we cleared things between us, maybe it's time for us to talk about the guy inside your room, Joen." 

            "He's just a friend, dad," sagot niya dito. "A friend that started as an enemy just earlier. Siya pa lang ang nakakasampal sa `kin at kauna-unahang tao na kinalaban ako. Siya po ang dahilan kung bakit ako nakulong," natatawang kwento niya. Natigilan siya nang mapansin ang seryosong titig ng daddy niya. "Bakit po?"

            Umiling ito. "Nothing. It's just that I'm happy watching you laugh like that. Matagal rin tayong hindi nakapag-usap ng ganito, anak."

            "Don't worry, dad, from now on, lagi na tayong mag-ba-bonding."

            Halatang natuwa ito sa narinig. "I'm looking forward to it. By the way, for me, Vin was impressive. Siya lang pala ang katapat mo."

            "You're right," pagsang-ayon niya. Kung dati ay mahirap sa kanyang aminin na may katapat siya ngayon ay hindi. Tama ang daddy niya nakahanap na nga siya ng katapat. Nakahanap na rin ang puso.. Natigilan siya. Binura niya sa isipan niya ang naisip.

            "Wait lang, may kukunin po ako sa kwarto ko. I have a favor to ask, dad."

            "Okay, I'll be waiting."

            Bumalik siya sa kanyang kwarto. Ang pakay niya doon ay ang envelope na dala ni Vin. Hindi pa niya nakikita kung ano ang laman niyon ngunit malakas ang kutob niya na requirements nito iyon sa pag-apply. Nakuha na niya ang pakay niya nang tumunog ang cellphone nito. Hinanap niya kung saan iyon nakalagay. Sa loob ng suot na pantalon ni Vin kanina niya nakita ang aparato. Kinuha niya iyon. Sasagutin na sana niya ang tawag nang huminto iyon. Inilagay na lamang niya ang cellphone sa ibabaw ng bedside table. Bumalik siya sa veranda. Nakaupo na sa upuang nandoon ang daddy niya.

            "Ano `yan?" Ang usisa ng daddy niya nang makalapit siya dito.

            "Requirements ni Vin, daddy. Naghahanap siya ng trabaho. Ito po sana ang ipapakausap ko sa `yo. I wanna help him. I wanted you to hire him. I'm willing to work in the restaurant for you to hire him."

            Halata ang pagakatuwa sa mukha nito sa narinig. Inabot niya dito ang envelope. Agad naman nitong kinuha at binuksan iyon. Isa-isa nitong tiningnan ang mga papel doon. Matagal ng inuungot sa kanya ng daday niya ang magtrabaho siya sa restaurant. Gusto nitong pumasok siya doon para mapag-aralan niya ang pasikot-sikot ng restaurant nila.

            "I'm in luck hijo," anito.

            "Bakit?" Nagtataka niyang tanong.

            "Sa restaurant natin si Vin nag-apply through agency ng Tita Digna mo. He's already hired. I'm happy Joen. So happy, may dalawa akong baong empleyado tapos ikaw."

            "Thanks, dad."

            Biglang nag-seryoso ang daddy niya. Tinitigan siya ng mabuti.

            "Bakit po?" Kinakabahan niyang tanong.

            "Why are you so eager in helping him? Una, naging magkaaway kayo, na-detention pa. Pangalawa, wala pang isang araw ang pagkakaibigan n'yo. You only meet him last night. Ni hindi mo pa siya lubusang kilala pero kung mag-alala ka ay parang ang tagal n'yo ng magkakilala."

            Nag-iwas siya ng tingin. Hindi niya alam kung paano sasabihin dito ang dahilan niya. Kahit siya ay naguguluhan siya sa ikinikilos niya. He acted as if they were not just meet last night. Ang pakiramdam na nararamdaman niya maliban sa mabilis ng tibok ng puso niya ay higit pa. He felt so much connected with him. And his feeling that raising to Vin was good. Very good in beautiful and marvelous way.

            "I smell something fishy." Narinig niyang sabi ng daddy niya. "`Care to tell me what you are thinking right now."

            HUminga muna siya ng malalim bago nagsalita. "Hindi ko po alam kung paano ko sasabihin sa hindi nakakahiyang paraan, dad," umpisa niya. "TAma po kayo. We only meet just last night. Our encountered didn't started right. But when.." Hindi niya maituloy ang sasabihin.

            "But when?" gagad nito na naghihintay sa idudugtong niya.

            Kinalma niya ang sarili. Kinalma niya ang malakas na pagtibok ng puso niya. "But when I kissed him--"

            "What you kissed him?" Gulat na reaksyon nito.

            Nahihiya siyang tumango. "Yeah i kissed him. It's not the way you think, dad," defensive niyang sabi.

            "Bakit ano ba ang iniisip ko?' Natatawang tanong nito.

            Hiyang-hiya siya sa pinagagawa niya. Who would have thought that the rebel son like him and popular to be cool and tought will be shy saying this to his own father. His image was tainted because of this but he need to do it for the sake of having clarity in his heart.

            "It's just a smack," aniya. "Dad, ang nagawa ko ay nagbigay ng kalituhan sa `kin. Alam ko pong tunay akong lalaki pero bakit ko iyon ginawa? Bakit n'ung mahalikan ko siya ay mas dumoble ang bilis ng tibok ng puso ko? Naramdaman ko lang naman po ang ganoon sa dati kong naka-relasyon. Naguguluhan po ako. I think I'm inlove with him for just a span of short time. But I feel inside me that somehow in someway I knew him in the past. I feel so connected with him. Gusto ko po ng kasagutan. Tama ba ang nararamdaman ko?"

            Tumawa ang daddy niya. "I'm so happy. My son is in love," anito. Maya-maya ay sumeryoso ulit ito. "Hindi mali ang nararamdaman mo, Joen. Sabi nga sa kanta 'love moves in mysterious way'. Talaga namang misteryoso ang pag-ibig. Hindi mo alam kung kanino ka makakadama ng mabilis na tibok ng puso. Love will struck you in unexpected ways. Hindi porke't tumibok ang puso mo kay Vin ay bakla ka na. Ofcourse tama ang nararamdaman mo. Just show your love to him. Kung magiging ano ka pa ay tanggap kita, tatanggapin kita, Joen."

            Hindi na siya nagkomento sa sinabi nito. Sa huling sinabi nito. Just show your love to him. Mukhang malabo na maipakita niya iyon kay Vin. Lalo na at sinabi niya ditong hindi siya magkakagusto sa katulad nito at para lang sa babae ang puso niya.

           

NAGISING SI VIN SA tama ng sikat ng araw sa kanyang mukha. Iminulat niya ang mata at bahagya siyang nasilaw sa sinag ng araw. Bukas ang sliding window at may pumapasok na hangin sa loob ng kwarto ni Joen.

            Napabalikwas siya nang mapansin na mataas na ang sikat ng araw. Tiningnan niya ang alarm clock sa bedside table. Alas dose na ng tanghali! Mahimbing pala siyang nakatulog. Mahimbing siyang nakatulog katabi ang taong kakikilala pa lang niya at sa sariling kama nito. Hindi nga siya nakadama ng kahit anong takot kahit na mapagbiro si Joen at inakit siya ng loko-loko. He felt so much more secured. At may pakiramdam siya na tila matagal na niya itong kilala. He felt somehow connected to him.

            Napakunot siya ng noo nang makita ang cellphone niya na nakapatong doon. Sa pagkakaalam niya ya nasa bulsa iyon ng pantalon niya. Sino ang naglagay ng cellphone niya doon. Agad na pumasok sa isip niya si joen. ito lang naman ang kasama niya sa kwarto. Kinuha niya ang cellphone niya na nakapatong sa bedside table. Ten messages received at ten missed calls. Binuksan niya iyon. Karamihan sa text ay galing sa lola niya.

            Vinnezer, saan ka?

            Saan ka natulog na bata ka?

            Bakit hindi ka umuwi?

            Mag-text ka nga. Kung wala kang load, makigamit o maki-text ka sa kasama mo.

            Mag-text ka. Pinag-aalala mo akong bata ka!

            Pagkatapos niyang basahin ang mga text messages ng lola niya ay isinunod naman niya ang sa numero lang. Unregisterde number.

            Goodmorning Vin! Nick here. Hindi ko pala nasabi sa `yo na kinopya ko ang number mo sa likod ng picture mo. Can we be friends? Magaan ang loob ko sa `yo.

            I-si-nave niya ang numero ni Nick. Wala siyang load kaya hindi niya ito masasagot. Ang tatlong huling message ay galing kay Diega at Joanna. Nag-aalala ang dalawa sa kanya kung nasaan na siya. Pumunta raw ang mga ito sa presinto pero wala na siya.

            Ang mga tawag naman ay galing kay Nick at sa lola niya. Limang beses sa lola niya. Dalawang beses kay Nick. Dalawang beses kay Mack at ang dalawang huling tawag ay kay Joanna.

            Nagulat siya nang tumunog ang cellphone niya. Si Mack ang tumatawag. Agad niyang sinagot iyon.

            "Hello."

            "Hi Vin!" Masiglang bati nito sa kabilang linya. "Mabuti at nasagot mo na ang tawag ko. Kumusta ka na?"

            "Mabuti naman. Iyon nga lang hindi naging maganda ang gabi ko kagabi." Pagku-kwento niya.

            "Bakit naman?"

            "`Wag ka na magtanong. Bakit ka pala tumawag?"

            Narinig niya ang pagtawa nito. "Grabe ka talaga. Magku-kwento ka tapos hindi mo naman tatapusin. Binibitin mo `ko."

            "`Wag na nga."

            "Okay you're the boss, Vin. Siyanga pala. Tumawag ako para yayain ka sana sa birthday ng kapatid ko."

            "Weh?"

            "Bakit parang hindi ka naniniwala?"

            Natawa siya. "Naniniwala ako. Pero ang akala ko kasi tumawag ka dahil na-mi-miss mo na ako? O kaya naman ay gusto mong marinig ang boses ko over the phone," pagbibiro niya.

            "Well, sabihin na natin na parang ganoon na nga rin `yon. I already miss you."

            Pakiramdam niya ay namula ang mukha niya sa sinabi nito. Hindi siya nakaimik. Kung siguro, sa harap siya nito ay pagtatawanan nito ang reaksyon niya."

            "Ka-kailan naman ang birthday party ng kapatid mo? Ilang taon na ba?" Pag-iiba niya sa usapan.

            "Uy, iniiba niya ang usapan," tudyo nito. "Tinamaan ka ba sa sinabi ko?"

            Hindi siya nagsalita.

            "Hey, Vin, nawala ka na?"

            "Pasensya na may iniisip lang ako," palusot niya.

            "Ako ba ang iniisip mo?"

            "Okay ka lang? Ang kapal rin ng mukha mo, noh? Humangin dito nang malakas."

            Tumawa lang ito. "Sige na. Sasama ka ba sa `kin, Vin? Papayag ka ba?"

            "Oo," mabilis niyang sagot. Nakita niya ang pagpasok ni Joen sa kwarto. Nakakunot ang noo nito na nakatingin sa kanya. Bigla siyang nahiya. Nakalimutan niyang hindi pala siya sa bahay nila.

            "Mack, mamaya ka na lang tumawag. Mamaya na nating pag-usapan ang pagsama ko sa `yo."

            HIndi pa nakakasagot si Mack ay tinapos na niya ang tawag. Hindi niya alam kung paano pakikitunguhan si Joen pagkatapos ng nangyari kanina. He managed to smile at him.

            "Magandang tanghali."

            Tumango ito. "Magandang tanghali rin. Sino ang kausap mo? Jowa mo ba?" Tanong nito. May diin sa salitang Jowa.

            "Kaibigan." Ang matipid niyang sagot.             

            "By the way, I'm sorry for what happened earlier."

            "Okay na `yon, Joen. `Wag ka na lang uulit. Dapat nga ako rin ang humingi sa `yo ng sorry dahil talo ko pa ang may-ari ng bahay kung umasta dito kanina.

            Magsasalita sana si Joen nang tumunog ang cellphone niya. Tiningnan niya iyon. Si Nick ang tumatawag. Bumaling siya kay Joen. "Sasagutin ko muna ito, ah," paalam niya dito.

            "Bakit kailangan mong magpaalam sa `kin? Go ahead, answer it."

            Hindi niya pinansin ang kasupladuhan nito. Sinagot niya ang tawag.

            "Hello Nick! Napatawag ka?" Masiglang bati niya dito.

            "Mangungumusta lang, Vin. Saka hindi mo rin kasi sinagot ang tawag ko kanina, eh."

            "Okay lang ako. Pasensya ka na. Tulog pa kasi ako kaya hindi ko nasagot tawag mo. Ikaw? Kumusta ka na?"

            "Okay lang. `Yon lang naman ang sadya ko," anito, saka tumawa. "Wala na akong ibang sasabihin sa `yo. I-end call mo na lang. Ikaw na muna ang magbaba ng tawag bago ako."

            "Naks! Gentleman lang ang peg mo, Nick. Sige, paalam na. Ingat ka palagi at ingat rin sila sa `yo." Narinig niya ang malutong nitong tawa bago niya tapusin ang tawag.

            "Sino naman `yon? `Yun na ba ang jowa mo talaga?" Muling tanong nito. Muling diniinan ang salitang jowa.

            Sinimangutan niya ito. "Pwede ba. Tigilan mo nga ako Joen. Wala akong boyfriend, noh? Single at available kaya ako." Pagmamalaki niya. Nakita niya ang mabilis na pag-iiba ng tabas ng mukha ni Joen. From having a knotted forehead it changed into a calm one. Mukhang nasiyahan rin ito sa nalaman nito. Binalewala na lang niya iyon. Inayos niya ang mukha at ngumiti dito. "By the way, Joen. Salamat uli sa pagpapatulog mo sa `kin dito. Salamat sa pagiging mabuting host kahit na kinawawa at pinagsupladuhan kita."

            Ngumiti ito. "It's nothing."

            "Okay," aniya. Tumayo siya mula sa higaan at kinuha ang damit niya na maayos nang nakalapag sa upuan. Nang makuha niya iyon ay nagtungo siya sa banyo at agad nagbihis. Nakalabas na siya ng banyo nang magsalita si Joen.

            "Naghahanap ka ng trabaho, hindi ba?"

            Napatingin siya dito kasabay ng paniningkit ng mata. "Paano mo nalaman? Pinakialaman mo ba `yong envelope na dala ko?"

            Ngumiti ito kasabay ng pagtango. "Yeah. Wala kasi ako magawa kanina. Hindi ako makatulog kaya ko pinakialaman ang gamit mo. Gusto mo tulungan kitang maghanap ng trabaho?"

            "Thank you na lang. May trabaho na `ko. Tawag na lang ang kailangan mula sa agency."

            "Para mapadali. Kung may recommendation mula sa `kin ay pasok ka na agad. Wala ng kuskos-balungos."

            "Para mapadali? Bakit kilala mo ba `yong may-ari ng restaurant na papasukan ko?"

            "You're already speaking to one."

            Nanlaki ang mata niya. "To-totoo?"

            "Mukha ba akong nagbibiro?" Balik-tanong nito.

            "Hindi," pagsagot niya sa katanungan nito.

            "Hindi naman pala. So, payag ka na ba na tulungan kita? Ako ang magiging backer mo. Kung papayag ka agad nating kakausapin si daddy. Nakausap ko na siya kanina pero gusto niyang makausap tayong dalawa."

            "Weh? `Di ba magkaaway kayo ng papa mo? Nagsagutan pa nga kayo kaninang madaling araw."

            "Oo," matipid na sagot nito ngunit may kapilyuhan sa mga mata.

            "Oo pala. So paano mo kakausapin ang daddy mo ng hindi kayo nagsasagutan? Ng mahinahon?"

            "Simple lang, ikaw."

            "Huh? Ako?" Naguguluhan niyang sabi. Hindi siya nakaimik.

            "Ikaw ang ibabala ko. Magsisilbi kang mediator sa pagitan namin ni daddy. Your silence just means yes, right?" It's settled then. Kung kokontra ka `wag mo ng gawin."

            Bigla siyang natauhan. "Hoy! Johanson Enrique! Hindi pa ako pumapayag sa gusto mo," Napa-atras siya ng lumapit ito sa kanya. "Oo, aaminin ko gusto ko `yong offer mo pero hindi pwede. Gusto kong makuha ang trabaho ko sa sarili kong pagsisikap."

            Sumimangot ito. "Sus. Pride. `Wag mo `yang pairalin, Vinnezer. Sa panahon ngayon dapat sugod lang ng sugod. You should always grab every opportunity coming in your hands."

            "Sus ka rin. Sugod ka ng sugod ka dyan. Paano pala kung sugod ka lang ng sugod tapos wala ka namang ibabala. Eh, `di patay ka n'un. Patay ako kung sakali."

            "Masyado ka kasing negative, kaya `yon. Saka nakakalimutan mo sigurong nandito ako. I'm always ready to back you up. Ano pang silbi kong backer kung hindi kita tutulungan? `Wag ka ng tumanggi pa. `Wag ka ng makipag-argumento pa."

            "Ang kulit mo rin, noh? Sige na papayag na `ko. Wala naman akong magagawa sa kakulitan mo, eh. Siguraduhin mo lang na ipagtatanggol mo ako sa daddy mo."

            Ngumiti ito. "Then it's settled, Vinnezer. Let's go out and talk to my father."

            Lumapit ito sa kanya at inakbayan siya. Nagulat siya sa ginawa nito. Muli na naman niyang nadama ang malakas na elektrisidad kapag nadidikit ito sa kanya. An electricity that felt so good for him. Ngunit sa kabila niyon ay nakadama siya ng takot. Kahit na gusto niya ang pakiramdam na sa malapit ito ay lumayo siya. Nagbigay siya ng ilang distansya sa pagitan nila.

            Nagulat ito sa ginawa niya ngunit hindi nagkomento. "Magbabanyo muna ako," paalam nito.

            Hindi naman nagtagal si Joen sa banyo. Natulala siya sa mukha nitong nakangiti. He looked so fresh. Napakagwapo talaga nito. Mula ulo hanggang paa ay walang tapon. Hindi hipon, hindi lollipop kundi ice cream. Sulit kumbaga.

            "Uy. Natulala ka na," paggising ni Joen sa diwa niya.

            Nahiya siyang bigla. "Pasensya na. May naalala lang ako," palusot niya. Sana ay kumagat.

            "Ako ba ang naalala mo? Mahirap `yan, Vin. baka magkagusto ka sa `kin. Well, wala namang masama kung magkakagusto ka sa `kin. Talagang gwapo naman ako, eh. Flattered pa ako kung mangyayari `yon. At sobrang pabor sa `kin."

            "Pabor sa `yo? Mayabang ka talaga."

            "Okay lang. May ma-i-pag-mamayabang naman ako."

            Nag-iwas siya ng tingin nang seryoso siya nitong tingnan. "Tara na nga.Tama na ang kayabangan. Hindi ako magkakagusto sa `yo, Joen," pagsisinungaling niya. "Hindi ako kukuha ng bato na ipupokpok ko sa ulo ko. masakit kaya `yon."

            "Talaga lang, ah. Paano `yan? Hindi ako bato, Vin, tao ako." Pamimilosopo nito.

            "Ewan ko sa `yo," aniya. "Bilisan na natin. `Wag nating paghintayin ang daddy mo. First impression last pa naman."

            "Hayaan mo muna siya. Nag-uusap pa tayo."

            "Hindi naman tayo nag-uusap. Nag-aasaran pwede pa. Bilisan mo na, Joen."

            Naglakad siya palapit sa pintuan. Hindi pa siya nakakarating doon ay humarang na si Joen sa kanyang daraanan.

            "Ang kulit mo talaga!" May bahid na inis na sabi niya. "Umalis ka nga dyan."

            "Imposible ka bang magkagusto sa `kin?" Seryosong tanong nito.

            "Ano bang pinagsasabi mo? Siyempre, imposible `yon. Hindi ko tipo ang sobrang gwapo." Natutop niya ang bibig sa sinabi.

            Ngumiti ito. "Sobrang gwapo. Wow, Vin! You just complimented my looks. I'm overwhelmed. Hindi imposible na magkagusto ka sa `kin."

            Hindi na siya sumagot. Tama ito. Hindi imposible na hindi siya magkagusto dito. Posible na posible iyon. Instant attraction nga agad ang naramdaman niya dito. At kung hindi ba naman ano ang tawag niya sa mabilis na tibok ng puso niya? Ang masarap na pakiramdam tuwing nadidikit ito sa kanya katulad na lang kanina. Ngunit hindi naman pwede. Lalaki ito at mula sa bibig nito ay para sa babae lang ito. Ano naman ang kalalabasan niya kung tuluyan siyang mahulog dito? Sawi.