Fated Encounter 8

Chapter eight na!! Pagpasensyahan n'yo na po kung medyo maiksi `to. ;]

Maraming salamat ulit sa mga nagbabasa nito. 

Iyon lang po.

Sana ay mag-enjoy kayo!

CHAPTER EIGHT

"IKAW KUMUSTA naman ang family mo? Nasaan pala sila?"

            Natigilan si Vin sa tanong ni Joen sa kanya. Kapag may nagtatanong sa kanya tungkol sa pamilya niya ay lagi siyang umiiwas. Oo, nami-miss niya ang mga ito kaya kung maaari ay ayaw niyang maalala ang mga ito. Nagiging emosyonal lamang siya kapag naaalala niya ang mga ito lalo na ang mama at apat niyang kapatid.

            "Hey, Vin. Kumusta na ang pamilya mo? Nasaan pala sila?" Ulit ni Joen sa tanong nito.

            "O-okay naman sila," sabi niya.

            "Bakit unsure ka?" Pag-uusisa nito.

            Ang totoo ay wala siyang balita sa mga ito. Ang lola lang niya ang laging nakakausap ng mama niya at sinasabi sa kanya nito ang kalagayan ng mga ito. Alam niyang nagmumukha siyang walang pakialam sa kanyang pamilya ngunit may pinanggagalingan siya...   

            "Sigurado ka ba talaga?"

            "Oo. Sigurado ako. Nasa probinsiya sina mama. Ang apat kong kapatid lahat nag-aaral. May kambal akong kapatid, sumunod sa `kin."

            "Eh, ang tatay mo?"

            Hindi siya nakaimik sa tanong nito. Sinadya niyang huwag banggitin ang ama ngunit hindi talaga yata iyon maiiwasan especially na pamilya ang pinag-uusapan. Kung lungkot at pangungulila ang nadarama niya kapag naaalala ang ina at kapatid ay kabaliktaran ang nararamdaman niya para sa ama.

            "Uy. Natahimik ka na." Untag ni Joen sa kanya.

            "Okay naman siguro siya," sagot niya, may animosidad sa tono.

            "I guess were in the same shoes. Pareho ang terms natin pagdating sa mga ama natin pero okay na kami ng daddy ko ngayon. If I were you, magbati na rin kayo."

            "Hindi iyon ganoon kadali!"

            Nagulat si Joen sa outburst niya. Gulat itong napatingin sa kanya. Kung nagulat ito ay natigilan naman siya sa bilis ng pagbabago ng mood niya.

            "Bakit ka sumisigaw? I'm just suggesting, Vin."

            "I'm sorry," sabi niya. "Kumain na lang tayo, Joen. `Wag na nating pag-usapan ang pamilya natin."

            "Okay." Agad nitong pagsang-ayon.

            Hindi sila nag-imikan habang hinahanda niya ang pagkain. Alam niyang nakasunod ang tingin sa kanya ni Joen. Alam niyang nagtataka ito kung bakit ganoon na lamang ang reaksyon niya pero hindi na ito nag-usisa. Napilitan na lamang itong sumang-ayon sa kanya. Alam niyang gusto nitong magtanong pero pinipigilan nito ang sarili. Para mawala sila sa awkward na sitwasyon ay nagdesisyon siyang mag-explain dito.

            "I'm sorry, Joen," aniya. "Hindi lang talaga ako sanay na pag-usapan ang tungkol sa pamilya ko. Lalo na--"

            "I get it," pamamatlang nito sa kanya. "Hindi mo na kailangan pang mag-explain sa `kin, I understand it, Vin."

            "Salamat. Kumain na tayo," aniya.

            Inilapag niya sa mesa ang bandehado ng kanin kasunod ang ulam. Mabuti na lang at madaling mag-shift ang mood ng lalaki.

            "Ano `yan?" tanong ni Joen na ang tinutukoy ay ang ulam.

            Napangiti siya. "Ulam."

            Sinimangutan siya nito. "Alam kong ulam `yan Vin. Ang tanong ko ay kung anong pangalan niyan?"

            "Ginataan na isdang tulingan."

            "Obvious nga," anito. "Iyon ba talaga ang pangalan niyan?"

            "Oo `ata pero sa `min sa probinsya adobado ang tawag diyan. Kumakain ka ba niyan?"

            "Oo naman. Lagi kaya akong kumakain nito kapag sa bahay ng kaibigan ko."

            "Talaga?" Diskumpiyadong sabi niya.

            "Talagang-talaga. Pagdating sa pagkain hindi ako maselan. I can eat every food I want. Kahit na pakainin mo ako sa tabi-tabi, ayos lang sa `kin."

            "Eh `di ikaw na ang hindi maselan," aniya.

            Nagsimula silang kumain. Habang kumakain ay hindi nila maiwasan ang mag-asaran at magkulitan. They were really comfortable with each other regarding their first encounter. Nangangamba man siya sa nararamdaman niya para dito ay ayos na iyon sa kanya. Sino ba naman ang hindi dito magkakagusto? Sa konting panahon na magkasama sila ay unti-unti niya itong nakikilala. He was tough in the outside but a soft-hearted man inside. Kahit na barumbado, may pagka-adik at minsan ay moody ay mabait ito. Mayaman pero nakaapak sa lupa. Hindi ito mahirap abutin. At sa concern na ipinakita nito sa kanya ay tiyak niya na magiging mabuting kaibigan ito sa kanya.  

KINUHA NI VIN ang nag-iingay niyang cellphone na nakapatong sa bedside table. Pagkapasok na pagkapasok niya ay ang ingay niyon ang agad niyang narinig. Tiningnan niya kung sino ang tumatawag sa kanya, si Mack. Sinagot niya ang tawag.

            "Hello. Napatawag ka?"

            "Can I invite you out, Vin?"

            Nagulat siya sa paanyaya nito. "Bakit?"

            "Uhmm.." Dumaan ang long pause. "Ibig kong sabihin kong pwede mo kong samahan na mamili ng kailangan para sa party ng kapatid ko."

            "Ganoon ba," sabi niya. Nakahinga siya nang maluwang sa sinabi nito. Sa sinabi nito kanina ay bigla siyang kinabahan.

            "Yeah. Pwede mo ba akong samahan?"

            "Pwede naman. Wala naman akong gagawin dito sa bahay."

            "That's good. Susunduin na lang kita dyan sa inyo. Just give me the direction to your place."

           Agad naman niyang sinabi ang direksyon dito. Tinapos na ni Mack ang tawag. Agad siyang nagpalit ng damit. Nakakahiya naman kung paghihintayin niya si Mack. Ito pa naman ang nagkusa na susunduin siya. Abusado ang labas niya kung paghihintayin ito. Nagpaalam siya sa lola niya na lalabas. Nang makapag-paalam ay nagdesisyon siyang sa labas na lamang ng kanilang bahay hintayin si Mack. Palabas na siya ng bahay, binuksan niya ang gate nang magulat siya sa nakita. Nakatayo sa tapat ng gate nila si Joen. Nasa akto na ito pagkatok.

            "Bakit nandito ka pa?" tanong niya. Pagkatapos nilang kumain ay nagpaalam itong uuwi na kaya siya dumiretso sa kwarto niya pero nandito pa rin ito sa kanila. Halatang kanina pa ito nakatayo doon base sa pawisan nitong mukha at bahagyang namumula na mukha dala ng init ng sikat ng araw.

            Joen smile shyly. "Ayoko pa kasing umuwi."

            "Ayaw mo pa palang umuwi. Bakit hindi ka pa pumapasok? Kanina ka pa ba dito?" Ang tanong niya kahit obvious naman na kanina pa ito nakatayo doon.

            "Hindi. Bumalik lang ako. Eksaktong pagbukas mo nang dumating ako." Pagsisinungaling nito. "Saan ka pala pupunta?"

            Alam niya na iniiba nito ang usapan dahil halata iyon dito. Hinayaan na lamang niya ito. "Pupunta dito si Mack. Susunduin niya ako. Pupunta kami sa mall. Nagpapasama siya sa `kin sa pamimili niya ng kailangan sa party ng kapatid niya, ng pinsan mo."

            Kumunot ang noo nito. "Bakit ikaw ang isasama niya? Anong ginagawa ng katulong nila?"

            "Ewan ko sa pinsan mo." Matipid niyang sagot.

            "Bakit ka pumayag?"

            "Dahil wala naman akong gagawin dito sa bahay."

            "Sasama ako sa inyo." Pagdedesisyon nito.

            "Ikaw ang bahala. Mas maganda nga `yon para marami tayo. Hindi rin ako magbibitbit ng mga pinamili. Pero magpaalam ka pa rin kay Mack para sigurado."

            Mas dumoble ang kunot sa noo nito. "Bakit pa ako magpapaalam kay Mack? Hindi ko gagawin `yon. Basta sasama ako sa inyo."

            "Ikaw nga ang bahala," aniya.

            Mga ilang minuto ang dumaan ay dumating na si Mack. Sakay ng kotse nito.

            "Bakit ka nandito?" Nagtatakang tanong nito kay Joen na katabi niyang nakaupo sa pahabang upuan.

            Hindi sumagot si Joen. Tiningnan lang nito si Mack. Lihim na lang siyang napailing. Mukhang tinotopak na naman ang lalaking ito. Siya na ang sumagot sa tanong ni Mack. "Siya ang naghatid dito sa `kin. Kumain rin siya dito sa bahay."

            "Talaga."

            "Yeah." Maangas na sabi ni Joen. Sa wakas nagsalita ito, iyon nga lang ay maangas.

            Magsasalita pa sana ito nang unahan niya. "Sasama daw siya sa `tin."

            "Bakit?" Tanong ni Mack. Napansin niya na nawala ang ngiti nito sa labi. Tila hindi sang-ayon sa gusto nilang mangyaring dalawa.

            "O-okay lang ba na sumama siya sa `tin Mack?" Kinakabahan niyang tanong. Baliw kasi siya. Basta na lang nagdedesisyon na hindi kumukonsulta sa nagyaya.

            "Kahit hindi okay sa `kin wala naman na akong magagawa, `di ba?" anito. May pagka-aburido sa boses. "Mauna na ako sa kotse. Sumunod na lang kayong dalawa," anito saka sila tinalikuran.

            Natameme siya. Napatingin kay Joen na tila hindi apektado sa inakto ni Mack. Nakangiti pa ito ng nakakaloko.

            "Loko-loko ka talagang lalaki ka. Hindi na nga gusto ng pinsan mo na makasama ka makangiti ka pa."

            "Okay lang `yon sa `kin. Kahit na ayaw niya pumayag pa rin siya."

            "Ewan ko sa `yo. Sasabay ka ba sa kotse niya o mag-mo-motor ka?"

            "Siyempre sasabay ako sa inyo," sagot nito. "Hindi pwedeng hindi dahil masosolo ka niya. Hindi ako papayag."

            "May sinasabi ka ba?"

            "Wala. Tara bilisan na natin. `Wag na natin paghintayin ang moody kong pinsan."

            "Na katulad mo," dugtong niya.

            Ngumiti lang ito kasabay ng pagtango.

HABANG NAGLALAKAD SA LOOB ng mall ay nasa pagitan ni Mack at Joen nakapwesto si Vin. Nananantiya siya sa kinikilos ng dalawa. Kung cool na cool si Joen at malawak ang pagkakangiti ay kabaliktaran naman ang hitsura ni Mack. Nakasimangot ito at matalim ang tingin na ibinibigay kay Joen. Sa bawat tingin na ibinibigay nito kay Joen ay ngiti lang ang iginaganti ng huli. Tila nanalo sa laban si Joen samantalang talunan si Mack.

            "Saan ba tayo pupunta?" Ang tanong niya kay Mack. Para mawala ang tingin nito kay Joen. Hinawakan niya ito sa braso at hinila niya palayo kay Joen. Pakiramdam niya ay may kasalanan siya kung bakit ganito ang mood ni Mack.

            "Kahit saan na lang. Wala na ako sa mood na mamili ngayon."

            "Ganoon ba," sabi niya. Hindi niya tuloy maiwasan ang ma-guilty sa pagbabago ng mood nito.

            "By the way Vin, na-move `yong party ni Danna. Sa Martes na lang daw gaganapin."

            "Bakit daw?"

            "Ewan ko." Nonchalant na sagot nito.

            "May problema ka ba?"

            "Meron. Malaki," sabi nito saka naunang naglakad.

            Napatingin siya kay Joen na nasa tabi na niya. "Now you see Vin. Hindi lang ako ang moody sa aming magpi-pinsan, pati si Mack."

            "Lahat naman `ata kayo moody."

            "Exactly. Wait `til you see how moody Nick is."

            "Sinadya mo `ata `to, eh."

            "Sinadya? Hindi kaya. Ano naman sa tingin mo ang dahilan ko kung bakit ko `yon gagawin?"

            "Ikaw ano ba ang dahilan mo?" Balik-tanong niya dito.

            "Kasalanan ko `to, eh. Dapat hindi na lang ako pumayag na sumama ka. Umuwi ka na kaya o kaya mag-iba ka ng ruta. Hayaan mo na kami muna dito ni Mack, hanggang sa um-okay ang mood niya."

            Sumimangot ito. "Grabe ka. Concern ka kay Mack pero sa `kin hindi? Ang sama mo Vin."

            Napangiwi siya sa sinabi nito. "Pasensya na. Suggestion lang naman `yon, eh."

            "Suggestion daw? Sabihin mo itinataboy mo talaga ako. Bahala ka na nga diyan," sabi nito saka lumayo sa kanya.

            Napasunod na lamang ang tingin niya dito. Naiwan siyang nag-iisa. Napabuntung-hininga na lamang siya at walang sinundan sa mga ito. Gumawa rin siya ng sarili niyang daan. Pumunta siya sa Booksale para tumingin ng libro.

            Sa abala niyang tumingin-tingin sa dami ng libro doon ay hindi niya napansin na may kasalubong siya. Humingi siya ng paumanhin. Only to find out the person he bumped, si Nick. Agad siyang ngumiti. Ganundin ito.

            "Nagbabasa ka rin pala," pagbibiro nito kahit na nasabi na niya dito na mahilig siyang magbasa. Romance nga lang ang genre.

            "Oo naman," aniya. "May kasama ka ba?" tanong niya.

            "Wala. Mag-isa lang ako. Eh, ikaw?"

            "Meron. `Yong mga pinsan mo kaso iniwan ako."

            "Ganoon? Bakit ka iniwan?"

            Hindi niya ito sinagot. Nagkunwari siyang tiningnan ang isang libro na malapit sa kanya. Alam niya ang rason kung bakit siya iniwan ni Joen pero hindi kay Mack.

            "Pagkatapos mo dito saan ka na pupunta?"

            Mula sa binabasang libro ay bumaling siya dito. "Wala na akong pupuntahan. Tinatamad na `ko na hanapin `yong dalawa. Bakit mo pala naitanong?"

            "Gusto mong kumain?"

            "Saan naman?"

            "Kahit saan. Ikaw ang bahala kung saan mo gustong kumain."

            "Sa labas na lang. Sa turo-turo o sa karinderya sa labas, gusto mo?"

            Ngumiti si Nick at in-adjust ang eyeglass na suot. "Gustong-gusto. Let's go," yaya nito.

            Agad naman siyang tumalima. Lumabas sila ng Booksale at tinungo ang exit ng mall. Nang makalabas ay agad silang naghanap ng makakainan. Kahit na medyo worried siya sa dalawang kasama kanina ay pilit niyang binabalewala iyon. Malaki naman na ang mga ito at kaya na ang buhay. Hindi naman siguro mawawala ang dalawa at hindi siya hahanapin. After all, ang mga ito naman ang nang-iwan.

            Nauwi sila ni Nick sa pagkain ng kwek-kwek at calamares sa tabi ng isang school na nasa harap ng mall. Sarap na sarap si Nick sa pagkain niyon, tila sanay na sanay ito. Una itong kumuha ng anim na pirasong kwek-kwek at nilagyan ng maraming suka ang lalagayan at pipino. Nang maubos ay humingi ito ng panibagong plastic cup sa nagtitinda at sunod naman itong kumuha ng calamares. Nick ate with so much gusto at dahil doon ay napakain rin siya ng marami.

            "Lagi ka bang kumakain sa mga katulad nito?"

            Uminom muna ng buko juice si Nick bago sumagot. "Oo. Sanay na sanay ako. Gusto mo pa ba? Try mo naman `yong banana cue nila." Ang sabi nito na nilalantakan ang biniling banana cue kahit na may kwek-kwek pa itong kinakain.

            "Hindi na. Tama na ako dito sa kwek-kwek at calamares. Ikaw baka gusto mo pa?"

            Instead of answering his question. Tumusok ito ng isang kwek-kwek at inumang sa kanya. "Say ah," anito na parang bata siya na pinapakain. Napatingin siya sa kwek-kwek at calamares vendor. Nakangiti ito at parang sayang-saya sa nakikita. Bumaling si Nick sa vendor.

            "Wala namang masama kung susubuan ko siya, `di ba manong?"

            Tumango ito. "Wala, sir. Ayos nga `yan, ang bait n'yo ngang kaibigan."

            Bumaling sa kanya si Nick. Nakangiti. Kung alam lang ng tindero kung ano ang preference nila, masabi pa kaya nito iyon?

            "Say ah, Vin. Okay lang naman kay manong na subuan kita. `Wag ka ng mahiya."

            Napipilitan man ay ibinuka niya ang bibig. Lumawak ang pagkakangiti ni Nick at isinubo sa kanya ang pagkain. Nginuya niya iyon. Nagulat siya ng punasan ni Nick ang gilid ng labi niya gamit ang hinlalaki nito.

            "May sauce, o," ang sabi nito saka ipinakita iyon sa kanya.

            Akmang susubuan na naman siya nito nang tumanggi siya. "Busog na ako, Nick. Ikaw na lang ang kumain n'yan," aniya. May isang kwek-kwek pa sa disposable glass na hawak nito. Tinusok nito iyon at ito na ang kumain. "Baka gusto mo pa," sabi niya.

            Umiling ito. "Hindi na. Ayaw mo naman na, eh. After this, balik tayo sa loob ng mall, ah. May bibilhin lang ako."

            Tumango siya. "Okay. Wala naman akong gagawin. Magpalamig muna tayo sa loob."

            Tumawa ito.

            Pagkatapos nilang kumain ay bumalik nga sila sa loob ng mall. Nagtungo sila ni Nick sa Blue Magic.

            "Kanino mo ibibigay ang bibilhin mo dito?"

            "Sa`yo," mabilis na sagot nito na ikinatigil niya.

            "Bakit mo naman ako bibigyan ng stuff toy?"

            "For our friendship, Vin. Or maybe because I like you." Ang sabi nito. May pagbibiro sa tono pero makikita ang kaseryosohan sa mukha.

            "May gu-gusto ka sa `kin?"

            "Yeah." Kampanteng sagot nito. Mula sa tinitingnan nitong teddy bear ay tiningnan siya nito. "Okay lang ba sa `yo kung liligawan kita?"

            Hindi siya nakasagot sa sinabi nito.

            "Base on your reaction, mukhang hindi okay. Then I'll take is as a no. If this is not the right time maybe some other time Vin. For now let's just know each other, well. Okay lang ba sa `yo `yon?"

            Tumango na lang siya. Speechless pa rin siya sa sinabi nito. Ito ang unang pagkakataon na may lalaking nagsabi sa kanya na liligawan siya at may gusto sa kanya. Hindi siya makapaniwala. Inabot ni Nick ang kamay niya at hinawakan iyon nang mahigpit pero sa masuyong paraan. Mabuti na lamang at nasa sulok silang bahagi ng store. Walang makakakita sa ginawa nito. Mas nagulat siya sa sunod nitong ginawa. Lumapit ito sa kanya at binigyan siya ng mabilis na halik sa pisngi. Tigalgal siya. Ramdam niya na namula ang pisngi niya sa ginawa nito. Wala sa sariling napahawak siya sa pisngi saka tumingin kay Nick. Nakangiti lamang ito.

            "You look cute, Vin. I really like you."

            Pagkasabi nito niyon ay binitawan nito ang kamay niya at pumili ng teddy bear na ibibigay sa kanya. "What color do you like?"

            "Ka-kahit ano." Nauutal niyang sagot. Still in shock pa rin siya sa confession at sa ginawa nito. "Nick, `wag mo na kaya akong bilhan ng teddy bear. Libro na lang kaya para mas may pakinabang," sabi niya. At last he found his voice.

            "Sigurado ka?"

            "Oo."

            "Ikaw ang bahala pero bibili pa rin ako nito," anito habang hawak ang asul na stuff toy. Wala na siyang nagawa ng pumunta ito sa harap ng cashier para mabayaran iyon. Nang makapagbayad at nakuha na ang binili ay agad silang lumabas at dumiretso sa Booksale. Habang naglalakad ay hinawakan nito ang kamay niya. Parang wala itong pakialam kahit na marami ang tao sa loob ng mall at iilan sa mga ito ay nakatingin sa kanilang dalawa. Akala niya ay discreet ito? Bakit nagpapakita ito ng PDA? Siya ang nahihiya sa ginagawa nito. Tatanggalin sana niya ang kamay sa pagkakahawak nito ngunit mas humigpit iyon.

            Napayuko na lang siya habang kasabay ito sa paglalakad. Hindi niya kayang tingnan ang mga tingin ng taong sa paligid nila. Naramdaman niya ang paghinto ni Nick. Napahinto rin siya. Kasunod niyon ang baritonong boses ng lalaking kasama lang niya kanina.  

            "Bakit kayo magkasama?"

            Tiningnan niya ang pinanggalingan ng boses. Si Joen. Seryoso ang ekspresyon ng mukha nito. May pagtatanong din doon. Nakita niya ang pagtiim ng bagang nito nang makita ang magkahawak nilang kamay ni Nick.

Nagtaka naman siya sa reaksyon nitong ganoon.

            "Nag-de-date kami." Mabilis na sagot ni Nick kay Joen. "I told him earlier that I like him." Masayang sabi nito.

            "Anong sabi ni Vin?"

            "Wala pa."

            "Wala pa naman pala, Nick. Bakit nakahawak ka na sa kamay niya?"

            "Sa gusto ko, eh."

            Nagulat siya nang alisin ni Joen ang kamay niya sa mahigpit na hawak ni Nick.

            "You're making so much advantage on him, Nick. `Wag gan'un man."

            "Ba't ka ba nakikialam? Panira ka ng moment namin ni Vin, eh. Can you find your own business, Joen."

            "Wala akong ibang business kundi si Vin."

            Nagtatanong ang tingin na ibinigay dito ni Nick. Passive naman ang reaction niya sa sinabi nito.

            Saglit itong natigilan. "Business ko si Vin dahil kaibigan ko siya. At ako ang kasama niya dito pati si Mack."

            "Whatever Joen. Ang kwento sa `kin ni Vin iniwanan n'yo siya ni Mack. Tapos nagkita kami sa Booksale at niyaya ko siya na kumain then sinabi ko sa kanya na gusto ko siya. Liligawan ko siya."

            "`Wag ka ngang mayabang," naaasar na sabi dito ni Joen. "Magyabang ka kung sinagot ka na. Sa pagkakaalam ko may nililigawan kang babae? How come na liligawan mo si Vin? `Wag ka ngang maloko Nick."

            "Wala na akong nililigawan. Sinagot na niya `yong isang manliligaw niya."

            "Kaya gusto mong ligawan si Vin?"

            "May masama ba d'un?"

            "Meron. Malaki."

            "Pwede ba kayong dalawa. Umayos nga kayo. Tandaan n'yo na nasa mall kayo at hindi sa bahay n'yo," saway niya sa mga ito.

            Natigilan ang mga ito at tumingin sa paligid. Tumahimik ang dalawa at parang walang nangyari na naglakad. Sumunod na lamang siya sa dalawa. May mga topak talaga ang magpi-pinsan. Natatawa na lamang siya sa naiisip sa kabila ng kaba na nararamdaman.

            Nang nasa harap na sila ng Booksale ay agad siyang pinapili ni Nick. Excited naman siyang tumalima. Dahil sa wala naman siyang pambili ng mga romance at suspense-thriller na novel ay excited siya. Tuluyang nawala ang kabang nararamdaman niya. Matagal na kasing nakatengga sa listahan niya ng bibilhin na libro ang mga pinili niya. Apat na libro iyon.    

            "Heto na," aniya at ipinakita kay Nick ang mga libro.

            "Babasahin mo ang mga iyan? Lahat `yan?" Tanong ni Joen.

            "Oo," agad niyang sagot.

            Iaabot niya kay Nick ang mga libro pero naunang abutin iyon ni Joen.         "Ako na ang magbabayad nito," anito.

            "Ako ang nagsabi kay Vin na magbabayad niyan. `Wag ka ngang epal Joen."

            Hindi ito pinakinggan ni Joen. Dumiretso ito sa counter at binayaran ang mga libro. Napailing na lang siya. Halata naman ang pagka-asar sa mukha ni Nick.

            "Pumili ka na lang ng ibang libro. This time ako na ang magbabayad. Pagpasensiyahan mo na ang kakulitan ng pinsan ko."

            "Sanay na ako," aniya. "Makulit naman talaga ang pinsan mo." Pagkasabi niyon ay namula siya ng maalala ang eksena sa loob ng kwarto ni Joen.

            "Mamili ka na lang ulit. At `yong mga pipiliin mo ako na ang magbabayad, this time." Pag-uulit nito sa sinabi.

            "Hindi na. Tama na sa `kin ang mga `yon. Salamat na lang," nakangiting sabi niya.

            Bumuntung-hininga ito. "Okay. Ikaw ang bahala."

            "Vin, heto na `yong mga libro mo," nakangiting sabi ni Joen nang bumalik ito.

            Agad niyang tinanggap iyon. "Salamat."

            "Dapat akong papasalamatan ni Vin, hindi ikaw Joen," aburidong sabi ni Nick. "Vin, heto na `yong binili ko kanina," anito saka ibinigay sa kanya ang paper bag na dala nito. Tinanggap niya rin iyon. Dahil sa hindi naman niya iyon nahawakan nang mabuti ay kinuha iyon sa kanya ni Joen.

            Napasimangot na lamang siya. Ang kulit talaga ng lalaking ito.

            "Hindi `yan para sa `yo, bakit mo kinuha?" Tanong dito ni Nick. Nakakunot na rin ang noo nito. Halata na nagpipigil na masinghalan si Joen. Nagtitimpi.

            Hindi ito pinansin ni Joen. Sa halip ay binuksan nito ang paper bag na dala at inilabas ang asul na stuff toy na bear na siyang laman niyon. Pagkatapos ay ibinalik nito ang stuff toy sa paper bag at ibinigay sa kanya. Walang mababakas na emosyon sa mukha. Tahimik na kinuha niya iyon saka sila nito tinalikuran.

            "Anong problema n'un?" tanong niya kay Nick.

            Nagkibit lang ito ng balikat. "Ewan ko. May topak `yon, eh."

            "Ang bilis palagi magbago ng mood parang babae. Pare-pareho kayong magpi-pinsan."

            "Hindi kaya." Tanggi nito.

            "`Di hindi. Tara sundan na natin ang pinsan mong moody." Ang sabi niya saka naunang naglakad.

            Natawa ito at sumunod sa kanya.

            Umagapay ito sa kanya na maglakad. Habang naglalakad sila ay nakatuon ang isipan niya sa reaksyon ni Joen kanina. Nasa unahan nila ito at parang aburido. Hindi niya alam kung ano ang dahilan ng pagkaka-ganoon nito. Ang pagbabago ng mood ni Joen ay kinakasanayan na niya pero minsan ay hindi niya maarok kung ano ang dahilan. Kung mayroon sana siyang kapangyarihan na mag-mind read ay baka ginamit na niya iyon dito. Naguguluhan siya sa pagbabago ng mood nito at tumatatak sa kanya na parang nagseselos ito sa pinagagawa ni Nick pero ayaw naman niyang lubusan na maniwala doon. He knew better.

            Ang mga katulad niya na alanganin ay hindi dapat nagbibigay ng conclusion sa mga bagay-bagay na ginagawa ng isang lalaki o ibang bisexual o ibang kauri niya dahil kung gagawin niya iyon ay lagi lamang siyang mauuwing talunan. Sila. Jumping into something was not him. Ayaw niyang mag-assume at magbigay ng kulay sa mga bagay-bagay.

            Napahinto siya sa paglalakad nang huminto si Nick. Nagtatanong ang tingin na bumaling siya dito.

            "Bakit ka huminto?"

            "Nag-ba-vibrate ang phone ko, someone's calling," anito at kinuha ang phone nito sa bulsa. "My mother," imporma nito sa kanya. Sinagot nito ang tawag. Patango-tango ito at sumasagot sa bawat sinasabi ng ina nito. Pagkatapos nitong makausap ang mama nito ay ibinalik na nito ang phone sa bulsa.

            "Anong pinag-usapan n'yo?" Pag-uusisa niya.

            "May inutos siya sa `kin," anito. "Vin, is it okay to you kung mauuna na ako?"

            Tumango siya. "Okay lang. Pauwi na rin naman ako. Sabay na tayo lumabas ng mall."

            "Nice idea," nakangiting sagot nito then inakbayan siya.

            Nagulat siya sa ginawa nito. Pasimple siyang umalis sa pagkaka-akbay nito at lumayo dito. Nagtatanong ang tingin na ibinigay sa kanya ni Nick.

          "This was the secod time you did that. Napapansin ko na ayaw mong magpa-akbay. Naiilang ka ba? Nahihiya? O may kiliti ka lang sa part na `yan ng katawan mo?"

            Hindi siya sumagot. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Nakahinga siya nang maluwang ng umeksena si Joen.

           "Kailangan pa bang itanong `yan Nichollo. It was obvious that Vin doesn't want you to do that. Naiilang siya, nahihiya na rin at the same time. `Wag kang umakto na parang boyfriend ka niya."

            "I'm just asking. Bawal bang magtanong as a concern friend, Joen?"

            "Mabuti kung ginagawa mo `yon bilang isang kaibigan. May ulterior motive ka, eh. `Wag mo nga akong lokohin. Mapagsamantala ka rin, eh."

            Nakita niya ang pagtiim ng bagang ni Nick. Kumuyom rin ang kamao nito. Tila anumang oras ay susugurin si Joen. Magsasalita pa sana si Joen nang lapitan niya ito hawakan sa siko. Pasimple siyang umiling. Mabuti na lang at nakinig naman ito sa kanya. Inalis nito ang kamay niyang nakahawak sa siko nito saka sila tinalikuran at nauna ulit na naglakad.

            Bumaling siya kay Nick. "Pagpasensiyahan mo na ang pinsan mo, Nick. Bad mood siya, eh. Ako na ang humihingi ng paumanhin sa ginawa niya."

            Pilit na nginitian siya ni Nick. "Sanay na ako sa mga ganoon na patutsada niya pero iba ngayon. Mukhang may pinaghuhugutan. Hindi mo na kailangan pang humingi ng paumanhin sa `kin para sa kanya. Hindi mo responsibilidad ang actions ng pinsan ko."

            "Kahit na. Humihingi pa rin ako ng paumanhin."

            "Ikaw ang bahala, Vin. Para maging okay ako yakapin mo na lang ako," anito. May twinkle sa mata. Ang dali rin ng transition ng mood nito.

            "Mapagsamantala ka nga," pagbibiro niya na ikinatawa nito.

            "But I'm serious Vin. Magiging okay ako kapag niyakap mo ko."

            "`Wag ka ngang baliw," aniya saka binilisan ang paglalakad niya.

            "Hindi ako baliw. Seryoso talaga ako. `Pag sa parking lot na tayo yayakapin kita," anito saka humabol sa kanya.

            "Ang kulit mo rin, noh?"

            "Basta yayakapin kita," parang batang sabi nito.

            "Bahala ka nga."

            Maluwang itong ngumiti. "That's good. Dapat pala dinadaan ka sa kulit para magawa ko ang gusto kong gawin."

            "Ay ewan," aniya saka humabol kay Joen.

            Nang makarating sila sa parking lot ay medyo naglagay siya ng distansya sa pagitan nila ni Nick. Kay Joen siya dumikit. Hindi naman siya nangako kay Nick na magpapayakap siya dito kaya pwede niyang hindi iyon gawin.

            "`Yong hug ko Vin, nasaan na?" ungot nito.

            Joen looked at him intently. Kahit na tatlo sila na magkakasama ay hindi nito pinapansin si Nick. "Ano ang ibig sabihin niya, Vin? Papayakap ka sa kanya? Para saan?"

            "Hindi naman. Hindi naman ako nangako. Sabi ko bahala siya pero nagbago na ang isip ko."

            "Sabihin mo sa kanya," anito. "Bakit kasi hindi ka tumanggi? Ang daling magsabi ng 'hindi' hindi mo ginawa. Ngayon aayaw ka," panenermon nito

saka siya iniwan.

            Naiwan siyang nakasunod ang tingin dito. Walang pakisama talaga ang lalaking ito. Kaya nga siya nagdidikit dito dahil ayaw niyang magpayakap kay Nick. Napaisip siya. Pero siya naman ang nagpasubo sa sarili niya. Bakit ba kasi hindi siya tumanggi? May punto naman talaga si Joen. May karapatan itong sermunan siya. Saka yakap lang naman ang hinihingi ni Nick. Kung makaarte siya ay parang puri niya ang kukunin. Eh.. wa--.

            Natigil siya sa pag-iisip nang magsalita si Nick.

            "I'm running out of time, Vin. Kailangan ko na ang yakap mo. Hindi pa rin ako okay." Ang sabi nito sabay sipat sa suot nitong relong pambisig. Ayos rin ang lalaking ito. Binigyan pa siya ng ultimatum para makayakap agad ito.

            "So ang labas pampa-okay ang yakap ko-." Hindi na niya natapos pa ang sasabihin. Naramdaman na niya ang mga braso ni Nick na yumakap sa kanya. Mahigpit ang pagkakayakap nito. And then he kissed his temple. Next to it was his cheeks. Talagang tama si Joen mapagsamantala ang lalaking ito.  

            Nang makuha nito ang gusto ay agad itong kumalas sa pagkakayakap sa kanya. Nakangiti. Sumakay ito sa kotse nito saka kumaway. Hindi pa nito pinapaandar ang kotse nito. Inilabas nito ang ulo sa bintana.

            "See you sa restaurant na lang Vin. Maghihintay rin ako sa sagot mo kung papayag ka na ligawan kita."

INAAMIN NI Joen na medyo na-badtrip siya sa simpleng pagtataboy na ginawa ni Vin sa kanya. Mas inuna pa kasi nitong isipin ang nararamdaman ni Mack kaysa sa kanya. Hindi rin niya maiwasan ang makadama ng selos sa pinakita nitong concern sa actions ni Mack. Nagseselos siya. Sobra.

            Kung wala lang siya sa pampublikong lugar ay baka kanina pa niya sinabunutan ang sarili dala ng sobrang frustration. Bakit parang ang dali kay Vin na balewalain ang nararamdaman niya? Bakit mas inuna pa nito si Mack kaysa sa kanya samantalang sila naman ang palaging magkasama? Kahit na magkaibigan na sila nito at nasabi na niya dito ang tungkol sa pagkatao niya, sa personal na aspeto, ay tila mayroon pa ring kulang. It was just like that Vin was still putting some distance to him. Parang hindi siya sapat dito. Parang hindi pa iyon sapat para lubusan na magtiwala sa kanya ito. Mas pinapahalagahan nito ang mga pinsan niya.

            Katulad na lang kanina na nasa bahay sila nito, habang kumakain. He was just suggesting but Vin just burst out his emotion. Sa totoo lang ay talagang nagulat siya sa outburst nito. Tila may pinaghuhugutan. Na-curious siya ngunit ang kuryusidad na iyon ay itinago niya sa sarili lalo na nang sabihin nito na huwag na nilang pag-usapan iyon. Malalim. May lalim ang galit na nadarama ni Vin para sa ama nito.

            Oh, well. Bumuntung-hininga siya. Ang mga naiisip niya ay nagpapagulo lamang sa estado ng puso niya. May pag-aalala siyang nararamdaman sa pinakita nito. Kahit na naiinis siya dito ay hindi naman niya lubusan iyong magawa dahil mas nangingibabaw ang pagkakagusto at pagmamahal niya dito.  

            Pagkatapos niyang ma-badtrip kay Vin at iwanan ito sa gitna ng mall ay nagbabakasakali siya na susundan siya nito. Susuyuin at hihingi ng paumanhin sa ginawa nito pero hindi iyon nangyari. Huminto siya at tumingin sa kanyang likuran. Wala namang Vin ang nakasunod sa kanya. Sa halip ay gumawa ito ng sariling daan. Kung sa kanan si Mack pumunta at siya ay sa kaliwa, si Vin ay sa gitna. Ang pakunswelo na lamang niya ay wala itong sinundan sa kanila ni Mack. At doon ay nakahinga siya nang maluwang.

            Nagdesisyon siya na ito na lang ang sundan. Nagbigay siya ng ilang metro sa pagitan nila. Hindi siya dapat magpakakampante dahil baka bigla na lang itong tumingin sa likuran at makita siya. Baka mabuko siya nito. Mabuti na lang at may karamihan ang tao sa loob ng mall sa mga oras na iyon. Malaya niyang masusundan ito at mabilis siyang makakapagtago.

            Naglakad ito at huminto sa tapat ng Booksale. Tumingin-tingin sa mga naka-display doon. Maya-maya ay pumasok ito. Hindi na siya pumasok sa loob ng Booksale. Nagkasya na lang siya na tanawin ito mula sa labas na hindi kalayuan doon. Naiangat niya ang sarili sa upuan. Bahagyang nabigla ng mabangga ni Vin ang kasalubong nitong lalaki. Pinigilan niya ang sarili na pumasok at saklolohan ito. Pero, hindi rin niya napigilan ang sarili na lumapit doon at pumasok.    

            Only to find out whose the man that Vin bumped. It was Nick. Bigla siyang kinabahan lalo na nang maisip na isang asungot si Nick para sa kanya pagdating kay Vin. Bigla rin siyang nagsisi. Dapat pala ay lumapit na lang siya kay Vin at hindi nag-astang stalker. Kung alam lang niyang nandito si Nick ay hindi na sana siya lumayo dito para nabakuran niya ito. Naitaboy niya nga si Mack, si Nick naman ang problema ngayon.

            Nag-usap ang dalawa. Maya-maya ay naglakad palabas ng Booksale. Dali-dali niyang sinundan ang mga ito sa hindi mahahalatang paraan.  Huminto siya sa tapat ng isang boutique at tumingin -tingin ng mga naka-display doon nang huminto ang mga ito. Nang naglakad na ulit ang mga ito ay sinigurado niya na may kalayuan na ang mga ito sa kanya. Sumunod siiya. Patungo na ang mga ito sa exit ng mall.

            Napakunot-noo siya.

            Uuwi na ba si Vin?

            Ihahatid ba ito ni Nick?

            Nabubwisit na siya!

            Kung uuwi si Vin at ihahatid ito ni Nick ay malalaman ng pinsan niya ang bahay ni Vin at baka pumunta ito doon palagi. HIndi pwede iyon dahil siya lang dapat ang makaalam ng bahay ni Vin. Nabwisit nga rin siya kanina nang makita si Mack at sunduin si Vin sa bahay nito.

            Pigilan na niya kaya ang mga ito. Ngunit nagpigil siya.

            Kailangan muna niyang makasigurado.

            Nasagot ang mga katanungan niya nang tunguhin ng dalawa ang mga nagtitinda ng pagkain sa gilid ng isang school na nasa harap ng mall. Kumain ang mga ito doon.     

            His fist clenched. Jealousy in his heart rises as he saw the sweetness of the two. Gusto niyang manuntok. Gusto niyang suntukin ang mukha ni Nick sa ginawa nito. Sinubuan ni Nick si Vin ng kwek-kwek at pinunasan pa nito gamit ang hinlalaki ang gilid ng labi ni Vin. Akala ba niya ay discreet ito? Bakit ang mga actuations nito ay nagpapakita ng pagiging bakla? Sa harap pa ng publiko!

            Nag-usap ang mga ito. Pagkatapos maubos ang mga kinakain ay tumawid ang mga ito pabalik sa mall. Pumunta siya sa harap ng Mister Donut at nagkunwaring tumingin doon. He hold his breathe when they passed. Mabuti at hindi siya nakilala ng mga ito.

            Tiananong pa siya ng tindero kung bibili siya ng donut. Para hindi ito mapahiya at ganundin siya ay bumili siya ng isa. While stalking the two he will eat the donut he bought.

            Sumunod siya sa mga ito.

            Kung may makakaalam lang ng pinagagawa niya, sigurado siya na pagtatawanan siya. The full of himself, Johanson Enrique is stalking someone. Sinong mag-aakala na magagawa niya ang bagay na katulad nito? Siya ang sinusundan ng mga babae pati mga binabae pero ginagawa niya iyon ngayon. Unbelievably stupid! Ganito pala siya kapag magmahal. Intense but more intense right now.

            The two ended in Blue Magic to see some stuff toy. Dahil pumwesto ang mga ito sa sulok ay nagdesisyon na rin siyang pumasok. Hindi naman siya makikita ng mga ito at may kaatasan naman ang mga estante na pinalalagyan ng mga naka-display na paninda. Gusto niyang marinig ang pag-uusapan ng dalawa. Mataman ang ginawa niyang pakikinig.

            Kumuyom ang kamao niya nang marinig ang sinabi ni Nick kay Vin. Nagtapat ng pagkakagusto si Nick kay Vin. Naging mariin ang pagkakakuyom ng kamao niya sa sunod nitong ginawa. Hinawakan nito ang kamay ni Vin. Kasunod ay hinalikan nito sa pisngi. His cousin also asked if he can woo Vin. Thank God, Vin didn't answered. Thanks for Him for letting Vin to be astounded on what Nick just confessed and said. Iyon ang pakunswelo niya. Kahit papaano ay pumanatag ang kalooban niya.

            He decided to go out. Kung may sasabihin pa si Nick at kung papayag si Vin na maligawan ito ni Nick ay ayaw na niyang marinig. He already had enough. Hindi niya kaya. Kanina sa labas habang kumakain ang mga ito ay sobra na siyang nagseselos, ngayon ay nagseselos na naman siya at mas higit pa iyon.

            Umupo siya sa upuan na nakita niya. Doon siya nag-isip. Kinalma niya ang sarili. He was in resentment saying to Vin that he was just for girl and will never fall for someone like him. Bakit ba kasi sinabi pa niya iyon? He just swallowed it. Ang tapang at lakas ng loob niyang magsalita ng may pinalidad, kakainin rin pala niya. Dapat na ba niyang sabihin kay Vin ang nararamdaman niya? Ito na ba ang tamang panahon para magtapat siya dito? Ipinatong niya ang kanyang magkabilang siko sa mga hita niya saka isinubsob ang mukha sa kanyang palad.

            Naguguluhan siya.

            May bahagi ng pagkatao niya na nagsasabing sabihin na kay Vin ang nararamdaman niya pero ang kabilang bahagi ay nagpipigil at tila sinasabing 'may tamang panahon para dyan'. Pero kailan ang tamang panahon na iyon? Kapag sinagot na ni Vin si Nick? Kapag umeksena na rin si Mack? Kapag huli na ang lahat?  

            Right time will come. Confessing to him this soon can lead to something. Masyadong mabilis ang mga nangyayari, Joen. First, the two of you were enemy and because of your persistence, the two of you became friends. You're comfortable with each other for just a short period of time. For just one day. `Wag mong guluhin ang pagkakaibigan n'yo dahil sa nararamdaman mo. Trust me. Right time will come for the confession. Kilalanin mo ng mabuti si Vin. His inner self said.

            Ano ba `to? Dahil sa nararamdaman niya kay Vin, nakikipagtalo na rin siya sa kanyang sarili. Malala na talaga siya.

            Nag-angat siya ng tingin nang marinig niya na may tumawag sa pangalan niya. He looked around. Nakita niya sa hindi kalayuan ang pamilyar na mukha ng isang babae. The girl was one of his fling. Kilala niya ito sa mukha pero nakalimutan na niya ang pangalan nito. Basta ang natatandaan niya ay mas matanda ito sa kanya ng tatlong taon. He preferred older women for flings because of experience. Mas magaling ang mga ito sa sekswal na aspeto at alam niyang ma-sa-satisfied siya. Noon iyon, pero ngayon? Nagdududa siya.

            Para hindi magmukhang wala siyang pakialam ay gumanti siya ng ngiti. Mukhang iyon naman ang hinihintay na signal ng babae dahil naglakad ito palapit sa kanya at tumabi sa kanya. Dikit na dikit kahit na maluwang ang upuan.

            "How are you, Joen?" The lady seductively asked. Hinawakan nito ang braso niya sa masuyong paraan at pinagapang ang daliri doon sa pa-simpleng paraan. Nagbibigay ito ng motibo. Nagbibigay ng senyales na pwede ito.

            "I'm fine," matipid niyang sagot. Hindi niya pinansin ang ginagawa nito.

            Napaigtad siya nang ilapit ng babae ang mukha nito sa mukha niya at halikan ang sulok ng labi niya. And after that she simply licked it. Kung sa ibang pagkakataon ay baka pinatulan na niya ito. Yayayain sa pinakamalapit na hotel at doon sila maglalaro ng apoy hanggang sa magsawa siya. Pero hindi na ngayon. All of his senses were focused on one person, to Vin.

            Katulad nang dati niyang gawi kapag hindi siya interesado ay marahas siyang lumayo sa babae. Nagulat ito sa ginawa niya pero hindi niya pinansin. Halata rin na napahiya.

            "I'm not in the mood, miss," malamig niyang tugon saka ito iniwan.

            Hindi naman nakapagsalita ang babae. Natameme ito.

            Eksaktong papalayo na siya sa babae nang makita niyang palabas naman si Nick at Vin sa pinanggalingan ng mga ito. Tumalim ang titig niya nang makita na hawak ni Nick ang kamay ni Vin. Hindi na siya nakatiis. Walang pag-iisip na basta na lamang siya nagpakita sa mga ito. Humarang siya sa daraanan ni nick.

            Kailangan na niyang pigilan ang kahibangan na ito.

            Nagseselos na siya nang sobra-sobra.

            At baka anong oras ay sumabog na lang siya.

            "Bakit magkasama kayong dalawa?" Iyon ang tanong niya sa mga ito.

            Sumagot si Nick at nag-angat naman ng paningin si Vin. Sigurado siyang nagtataka ito kung bakit siya napatiim-bagang habang nakatingin sa kamay nito na hawak ni Nick.

            "Nag-de-date kami. I told him earlier that I like him." Iyon ang sagot ng pinsan niya.

           Kung ano pa ang sinabi nito at sinagot naman niya. Pilit niyang tinanggal ang kamay ni Vin na hawak ni Nick. Naging matagumpay naman siya. Okay lang sa kanya na tinawag siya ni Nick na panira ng moment ng mga ito dahil iyon naman talaga ang sadya niya. Nick was really making so much advantage to Vin.

            Magkakasabay na silang tatlo na pumunta ng Booksale dahil ibibili daw ni Nick ng libro si Vin. Siyempre, umeksena na naman siya. Bago pa maiabot ni Vin ang mga librong napili nito kay Nick ay inunahan na niya ito. Siya na ang nagbayad sa counter at nang mabayaran ay bumalik na siya sa mga ito at ibinigay iyon kay Vin. Nagpasalamat ito sa kanya. Sapat na iyon sa kanya. Ibinigay rin ni Nick ang hawak nitong paper bag kay Vin pagkatapos nitong sabihin na dapat ay ito ang pasasalamatan ni Vin at hindi siya. Dahil hindi naman iyon nahawakan ng mabuti ni Vin, ang ginawa niya ay kinuha iyon dito. Kahit na nagtanong si Nick kung bakit niya iyon kinuha. Hindi niya ito pinansin at binuksan ang paper bag. Inilabas niya ang laman niyon kahit alam niyang stuff toy. Nakita niya ang isang asul na teddy bear. Pagkatapos ay ibinalik niya ang stuff toy sa paper bag at ibinigay iyon kay Vin. Walang mababakas na emosyon sa mukha niya. Tahimik na kinuha iyon ni Vin saka niya tinalikuran ang mga ito.

            Habang palayo sa mga ito ay isang bagay lang ang naglalaro sa isipan niya. Darating ang araw ay ibibili rin niya ng isang bagay si Vin. Bagay na alam niyang magiging mahalaga sa kanilang dalawa. At kung ano iyon ay hindi pa niya alam.

            Hinayaan na muna niya ang dalawa. Nauna siyang naglakad sa mga ito pero hindi lumalayo. He still clearly heard what the two were talking about. Huminto siya ng huminto ang mga ito. A smile curved ih his lips. Narinig niyang tumawag ang mommy ni Nick dito. Mukhang masosolo na niya si Vin. And luckily it will happen dahil nagpaalam na si Nick kay Vin. Ang hindi lang niya gusto ay ang sinabi ni Vin na uuwi na rin ito. Hindi iyon pwede dahil siya naman dapat ang makasama nito. Pero natigilan siya. Kahit pala hindi niya makasama ito sa pamamasyal ay pwede naman siyang mag-stay sa bahay nito. Kahit nga doon na siya matulog, katabi ito, ay gagawin niya.

            Nagulat siya nang akbayan ni Nick si Vin. Mabuti na lang at umiwas ito at lumayo kay Nick. Tinanong ito ng pinsan niya kung bakit ginawa iyon. Nagngitngit siya nang marinig na, hindi lang iyon ang una na ginawa nito. Pangalawa na pala iyon. Hindi sumagot si Vin. Tila hindi nito alam kung ano ang sasabihin. Bakit nga ba ayaw nitong magpa-akbay? Pero naakbayan na niya ito. Sa loob pa ng kanyang kwarto. May advances pala siya sa mga pinsan. Isang magandang senyales iyon.

           "Kailangan pa bang itanong `yan Nichollo. It was obvious that Vin doesn't want you to do that. Naiilang siya, nahihiya na rin at the same time. `Wag kang umakto na parang boyfriend ka niya." He interfered.

            "I'm just asking. Bawal bang magtanong as a concern friend, Joen?"

            "Mabuti kung ginagawa mo `yon bilang isang kaibigan. May ulterior motive ka, eh. `Wag mo nga akong lokohin. Mapagsamantala ka rin, eh."

            Nakita niya ang pagtiim ng bagang ni Nick. Kumuyom din ang kamao nito. Tila anumang oras ay susugurin siya. Magsasalita pa sana siya nang lapitan siya ni Vin at hawakan sa siko. Pasimple rin itong umiling na parang sinasabi na tumigil na siya. Hindi niya alam kung ano ang mayroon ito pero nakapagpigil siya. Pangalawang pagkakataon na ito. Ang ginawa niya ay tinalikuran ang mga ito saka siya naglakad. Pasalamat na lang si Nick kay Vin. Dahil kung hindi siya nito pinigilan ay baka mag-rambol sila dito, sa loob ng mall.

             Nang makarating sila sa parking lot ay medyo naglagay ng distansya si Vin sa pagitan nito at ni Nick. Sa kanya ito dumikit.

            "`Yong hug ko Vin, nasaan na?" ungot ni Nick kay Vin. Agad na kumulo ang dugo niya. But still, he hold his temper.

            What he did he looked at him intently. Kahit na tatlo sila na magkakasama ay hindi na niya pinapansin si Nick. "Ano ang ibig sabihin niya, Vin? Papayakap ka sa kanya? Para saan?" Sunod-sunod na tanong niya dito.

            "Hindi naman. Hindi naman ako nangako. Sabi ko bahala siya pero nagbago na ang isip ko."

            "Sabihin mo sa kanya," anito. "Bakit kasi hindi ka tumanggi? Ang daling magsabi ng 'hindi' hindi mo ginawa. Ngayon aayaw ka," panenermon niya dito, saka niya iniwan.

            Naiwan itong nakasunod ang tingin sa kanya. Again, nagparaya siya. Lumayo siya sa mga ito. Nagsasalita si Vin nang matigil ito at yakapin ni Nick. Kitang-kita niya ang ginawa nitong paghalik sa tuktok ng ulo at sa pisngi ni Vin. Yakap lang dapat! Bakit may kasama pang halik? Talagang tama siya. Mapagsamantala talaga ang pinsan niya. Sinasamantala nito si

Vin.

            Saka lamang siya nakahinga nang maluwang ng sumakay na si Nick sa kotse nito. Pero bago ito umalis ay may sinabi pa ito na ayaw na niyang balikan pa.

            At last! He will have his own moment with him. This time, sigurado siya na wala ng istorbo. Wala na si Mack pati si Nick.

            Lumapit siya kay Vin.

            "Ako na nag magdadala ng mga `yan," aniya dito saka kinuha ang mga dala nito.

            Halatang nabigla ito sa ginawa niya pero napangiti ito.

            "Gentleman ka rin pala, Joen. Ngayon ko lang nalaman," pagbibiro nito.

            "Kilalanin mo kasi ako ng mabuti bago mo ako husgahan. I'm good in my own rightful way, Vin. Baka kapag nakita mo ang mga good side ko ay ma-inlove ka sa `kin."

            "May mga good side ka nga pero nag-uumapaw naman ang bad side mo. Feelingero ka masyado."

            "Whatever. Saan mo gustong pumunta pa? Gusto mong kumain?" Silly him to asked that. Alam naman niyang marami ang nakain nito kanina pero hindi naman masama ang mag-try. Right? Malay niya, baka kumagat.

            "Ililibre mo `ko?" Tanong ni Vin.

            "Of course. Kaya nga ako nagyayaya, `di ba?"

            Vin smiled. "Take out na lang tayo. Sa bahay na tayo kumain. Iyon ay kung gusto mo?"

            Gustong-gusto. Ang laman ng isipan niya.

            Si Vin na rin ang gumawa ng dahilan para makasama niya ito nang matagal.

            Nauwi sila sa Pizza Hut at nag-take-out ng dalawang kahon na pizza. Sinabi ni Vin na isa lang ang bilhin pero stubborn siya. Dalawa pa rin ang binili niya. Wala ng nagawa si Vin. Ang rason niya ay isa sa kanila at ang isa ay kay Lola Fe. Kailangan niyang magdagdag ng pogi points kay Lola Fe. Dapat ay maging close sila para labas masok siya sa bahay ng mga ito at pwede siya matulog sa bahay ng mga ito. Si Lola Fe na muna ang liligawan niya. He need to gain Lola Fe's trust.

            Lihim siyang napangiti.

            Good thinking, Johanson Enrique. Sa mga naisip mo na `yan, aani ka.