Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2 [Teaser 2: Riza/Jonah]

Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2

Teaser 1

Facebook: Boy Cookies

E-mail Address: comegetmycookies@gmail.com

---

 

“Sir. Wala po ba talaga?”

“Pasensiya na ma'am. Walong taon na po kayong pabalik-balik dito pero wala talaga eh.” Umiling ang pulis habang nakatingin kay Riza. Napatingala si Riza dahil sa frustration at nagbuntong-hininga.

“Baka pwede naman po nating masilip kung nasa confidential files?” Hiling ni Riza sa pulis. Nagkatinginan ang pulis na kinakausap ni Riza at ang pulis na nagtatype at sabay na umiling.

“Di po pwede yan ma'am. Bawal po eh. At saka hindi rin namin pwede makita iyon kasi confidential. Baka kami naman ang masisibak niyan.” Malambing na pagtanggi ng pulis habang nakatitig kay Riza na may awa sa mata.

“Sige po. Salamat na lang po. Babalik na lang po ako.” Malungkot na sabi ni Riza. Tumalikod ito at naglakad palabas ng police station. Nasa may labasan na siya nang mag-ring ang cellphone niya. Kaagad niyang tinanggap ang tawag at nagsalita, “Hello,” bati ni Riza.

“Ma'am! Andito na po pala iyong listahan ng mga guests para sa Convention ng NGC Broadcasting Corporation na gagamit sa natitirang rooms sa dorm. Pinapa-follow up din po ng President kung nabakante na ba raw ninyo ang mga rooms sa third, fourth, fifth, sixth, seventh, eighth, ninth, at saka tenth floor. Iyon daw po kasi ang gagamitin ng mga guests natin. Dapat raw po lipat muna iyong mga tenants ng third hanggang sixth sa eleventh at twelfth. Hanggang tenth floor lang po raw ang ipapagamit sa mga guest.” Pagreremind ng isang babae sa telepono.

“Grace. Tapos na. Wala ng tenants since last sem iyong third, fourth, fifth at sixth. Doon na sila sa extension building na ginawa exclusively para sa kanila. Ayos na ang rooms na pina-request niyo ni President. Wala nang problema sa accommodations. Sa food naman, sinisikap ko na mabalanse lahat. Kasi we are expecting more or less mga 150 – 200 persons. Pero baka mabusy ako sa disciplinary functions ko kaya magpapa-compute na lang ako kay Dean Jonah. Dalawang araw lang naman sila di ba? So baka pwede na malipat iyong mga estudyante pagkatapos ng convention - so mga first sem pwede na sila ibalik.”

“Sige po ma'am. Kasi iyong budget niyo nasa accounting na. Pakikuha na lang nun. Tapos po, hinihingi na ni Dean Jonah iyong books at records ng dorm for last sem. Icocompute niya na raw po. Tapos po kung magpapabalanse kayo kay Dean, paki-set na lang po ng nacanvass niyo. Kailangan iyan para maproject ni Dean iyong eksaktong budget na hindi nasasagi iyong quality ng food.”

“Sige. Dadaan na ako diyan sa college office niyo mamaya. Nasa presinto pa kasi ako.”

“Ah, si kuwan po ba iyong pinapa-follow up niyo?” Tanong ni Grace kay Riza. Napabuntong-hininga na lang si Riza at pumikit.

“Oo,” binuksan niya ang mga mata at dinamdam ang simoy ng hangin, “sige Grace. Naiiyak na naman ako baka marinig mo pa ako. Nakakahiya. Bye.” Hindi na hinintay ni Riza na sumagot si Grace. Hindi na rin nagpapigil si Riza at binuhos na niya lahat ng emosyon kahit pa may mga nakatingin sa kanya mula sa labas at loob ng presinto. Dahan-dahan na siyang naglakad patungo sa kanyang sasakyan ngunit walang humpay ang agos ng kanyang mga luha.

Pinaandar na niya ang kanyang sasakyan at nagmaneho patungo sa South East Asia University. Habang binabaybay niya ang kahabaan ng mga kalye hindi pa rin mawalay sa kanyang isipan ang litrato ng isang masaya at puno ng ligayang Angelo... na ngayo'y pilit niyang hinahanap sa kabila ng mga lumipas na mga taon.

For 8 years Angelo, walong taon na kitang hinahanap. Alam mo ba kung bakit ako naging lawyer?! Para sa'yo di ba! Pinaglaban kita kahit noon pa. Bakit ka bumitaw? Bakit mo ako iniwan? Bakit mo ba ito ginagawa sa akin? Bakit mo ba ako pinapahirapan sa paghahanap sa'yo?

Maya-maya ay umabot na si Riza sa parking lot ng fountain garden. Pinark na niya ang kanyang sasakyan at nilock ito. Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa building ng College of Business and Mathematics, pero si Angelo pa rin ang nasa kanyang isip.

Kung alam mo lang Angelo. Kung alam mo lang... Sana nalaman mo kung gaano ka talaga kahalaga sa akin... Sorry kung wala akong nagawa upang iligtas ka. Sorry kung wala akong nagawa para tanggalin ka sa depresyon. Sorry kung wala akong nagawa para masabi ko man sa'yo na mahal na mahal kita.

Huminto siya sa harap ng Dean's Office at pinunasan ang kanyang mukha. Hindi naman kasi magandang tingnan na pagmasdan ng isang dean ang mukha niyang umiiyak. Unprofessional ang dating.

Lumundag ang kamay niya sa door knob at humugot ng malalim na hininga... saka pumasok.

“Good morning ma'am Riza. Eto na po.” Bati ni Grace kay Riza nang mapansin niya itong dumungaw mula sa pinto. Inalok niya ang isang folder habang palapit ng palapit si Riza sa kanyang mesa.

“Thank you Grace.” Pagpasalamat ni Riza habang siniyasat ang listahan ng mga guests. Habang hinahabol ng kanyang mga mata ang mga pangalan ng guest, nagulat siya sa isang pangalan na kanyang nabasa.

“PM REALOSO” Realoso? Kaano-ano to ni dean? Sa pagkakakilala ko kay dean, biyuda siya at wala siyang anak. Parang may mali.

“Ah, Grace,” pagtawag ni Riza kay Grace na nakayuko habang tinituplok ang calculator sabay tingin sa mga record book, “sino si PM Realoso?” Tanong ni Riza. Nararamdaman na niya ang malalim at matigas na tibok ng kanyang puso.

Walang pag-aalinlangan ay sumagot naman si Grace, “anak po iyan ni madam.” Payak na sagot ni Grace habang busy pa rin sa pagcocompute.

Ha? Tanong ni Riza sa kanyang isip. Nanlaki ang kanyang mata at kinukutuban siya na parang may mali. Siguro naman sa ilang taon niyang pagpapractice ng law may kakayahan na siyang makapansin ng mga maling impormasyon. Mali. Walang anak si dean. Tapos ngayon sabi ni Grace anak to ni Dean? May mali talaga.

“Andiyan ba si dean?” Tanong ni Riza habang pabilis ng pabilis ang tibok ng puso niya.

“Sige po, pasukin niyo lang.” Busy pa rin sa pagcocompute si Grace. Walang pagdadalawang-isip ay binuhat ni Riza ang kanyang mga paa at tinungo ang pintuan. Nanlalabo na ang kanyang paningin dahil sa luhang namumuo. May kutob ako. Sana tama ako. Sana.. Nang makaabot na siya sa pinto, hindi na siya kumatok, binuksan niya ito kaagad at nagsalita ng diretso na malakas ang boses.

“Madam, sagutin niyo ako. Sino si PM Realoso?”

Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2

7.1.14

---

Huwag magpahuli:

1. Gapangin mo ako. Saktan mo ako.

Teaser | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 I 20, 21, 22: Final 

2. Limang Minuto