Fated Encounter 3

CHAPTER THREE

EKSAKTONG ALAS OTSO NG GABI nang dumating si Vin sa kanyang destinasyon. Pagkababa niya sa jeep ay agad niyang nakita si Diega at Joanna. Ang mga kaibigan niyang bakla. Litaw na litaw ang dalawa dahil sa suot ng mga ito na matingkad ang kulay. Nang makita siya ng mga ito ay lumapit ang mga ito sa kanya,

            "Kadarating mo pa lang?" parang tanga na tanong ni Joanna. Joanna sa gabi, John sa umaga.

            "Tanga lang `te? Kakarating pa nga lang, nakita mo na tapos ganoon ang itatanong mo. Bopols ka rin na bakla ka noh?"

            "Nakita ko `te," nakasimangot na sabi ni Joanna. "Naninigurado lang ako. Gusto ko ng confirmation. Porke't nagtatanong ng ganoon na ka-obvious na bagay, tanga na agad. Hindi ba pwedeng naninigurado muna?"

            "Ay ewan! Talagang di-ni-fend mo pa ang katangahan mo."

            Maya-maya ay nagbabangayan na ang dalawang bakla. Kahit pabiro iyon ay matalas ang bibig ng mga ito. Napapailing na lang siya habang natatawa sa mga ito. Ito ang magandang bagay sa pagkakaroon ng mga kaibigan na parte ng third sex. Walang dull moment.

            "Tama na nga ang away na `yan," saway niya sa mga ito. "Kahit kailan talaga kayong dalawa wala nang pinagbago. Mabuti at wala pang namamatay sa inyong dalawa."

            Natigil naman ang mga ito. Humarap sa kanya.

            "Sabihin mo Vin. Sino ang mas maganda sa amin ni Diega? Sino ang mas maganda? Ang baklang `yan--" itinuro nito si Joanna. "O ako?" sunod ang sarili.

            Hindi siya sumagot. Pinandilatan siya ng dalawa na ginantihan niya ng tawa.

            "Sumagot ka Vin. Para magkaalaman na! Sino ang mas maganda sa `min ng baklang octopus na `yan?" ani Diega.

            Lumiyad-liyad ang mga ito at naglakad na parang mga beauty queen sa harap niya. Mukhang mga desperado talaga na malaman kung sino ang mas maganda sa kanilang dalawa. Desperado na makakuha ng boto mula sa kanya.

            Natawa na lamang siya nang madulas si Diega at mahawakan ang tank tube na suot ni Joanna. Nahila nito iyon kaya ang ending ay nagsisigaw ang bakla. Hiyang-hiya ang mukha ng mahantad ang dibdib nito.

            "Ano ba `yan gaga? Gusto mo pa `kong pagburlesin dito. Ginawa mo pa akong bold star," sigaw nito kay Diega.

            "Hindi ko `yon sinadya, Joanna. Nakita mong nadulas ako."

            "Careless mo kasi, Diega. Dahil sa nangyari, wala na akong pipiliin kung sino ang mas maganda sa inyong dalawa. Nawala ang grace under pressure eh."

            "Hindi `yon pwede Vin!" Halos sabay na sabi ng dalawa.

            "Pwede `yon!" giit niya.

            "Hindi pwede `yon." muling giit ni Joanna. "Ikaw kasing bakla ka," paninisi nito kay Diega. "Kung hindi ka sana careless sana may napili na si Vin. Dapat ang titulo na ibigay sa `yo, Miss Gay Lampa."

            "Gaga! Miss Gay Lampa ang mukha mo! Dapat sa `yo Miss Gay Inilublob ang Mukha sa Harina sa Kapal ng Make-up mo."

            Sumasakit na ang tiyan niya sa kakatawa sa mga ito. Naluluha na siya dala ng sobrang tawa.

            Natigil siya sa pagtawa. Ganundin ang dalawang kaibigan sa pagbabangayan nang marinig nila ang galit na sigaw ng kung sino.

            "Hoy mga baklang mang-aagaw ng lakas! Gabi na ang iingay n'yo pa! Ang iingay ng bunganga n'yo! Nakakabulahaw!"

            Sabay-sabay nilang tiningnan ang pinanggalingan ng boses. Nasa hindi kalayuan iyon. Sa tapat ng tindahan ni Mang Andeng. Tatlong lalaki ang magkakasama. Mukhang sa lalaking nasa gitna ang nanigaw sa kanila. Hindi niya ito kilala. Bagong mukha. Nakakunot ang noo na nakatingin sa kanila. Kahit na sa malayo ay litaw na litaw ang kagwapuhan ng lalaki. Kapansin-pansin din ito dahil sa maputi ito.

            Hindi nagsalita si Diega at Joanna. Yumuko ang mga ito. Napahiya. Bagay na pinagtakhan niya dahil hindi ganoon ang eksena kapag may naninigaw sa mga ito. Hinarap niya ang mga ito. May tanong sa mata kung bakit ganoon ang reaksyon ng mga ito.

            "Bakit hindi kayo sumasagot? `Wag n'yong sabihin sa `kin na nabahag na ang buntot n'yo?"

            "Hindi nabahag ang buntot namin, Vin," sabi ni Joanna. "Ayaw lang naming magsalita. Saka gusto namin `to, napansin na kami ni Joen."

            "Matagal na naming pangarap na mapansin kami ng kagwapuhan niya kahit na sa anong paraan at kami ay nagwagi," nagbibirong sabi ni Diega. Sinang-ayunan ang sinabi ni Joanna.

            "Tingnan mo siya. Kahit na nakakunot ang noo at matalim ang titig sa `tin, gwapo pa rin. Ang gwapo niya, Vin," kinikilig na sabi ni Diega.

            Tiningnan niya nang matalim ang mga ito.

            "Pwede ba? Umayos nga kayong dalawa. Hinahamak na ang pagkatao natin, hahayaan n'yo na lang. Eh, ano naman kung gwapo siya wala naman siyang respeto. Hinahamak niya ang pagkatao natin!"

            "`Yan tumahimik na rin ang mga bakla!" Patutsada ng lalaki.

            "Papatulan ko ang lalaking `yan." Nanggigigil na sabi niya. Susugod na sana siya nang pigilan siya ng dalawa.

            "`Wag Vin. Alam namin na matapang ka pero `wag mo na siyang patulan. Pakunswelo na lang namin na napansin niya kami kahit na pang-iinsulto iyon."

            "Bwisit kayo! Itatakwil ko kayong kaibigan dahil sa ginagawa n'yo," pinandilatan niya ang mga ito. "Bakla na nga tayo magpapa-api pa kayo. Okay lang na mapansin tayo pero hindi sa ganoong paraan. HIndi negatibo. Ano bang nakita n'yo sa lalaking bwisit na `yon!" Nilakasan niya ang huling mga salita. Sapat para marinig ng gwapo pero bwisit at walang galang na lalaki.

            "Anong sabi mo? Lalaking sumasama sa mga bakla. Palibhasa bakla rin pala." Malakas na sabi ng lalaki. Nagtawanan pa ang mga ito.

            Hindi siya papasindak. "Bitiwan n'yo akong dalawa," nanlilisik ang mata na sabi niya sa dalawang kaibigan. "Bitiwan n'yo `ko kung ayaw n'yo na pati kayo masaktan," pananakot niya. Kilala siya ng mga ito. Kung ano ang gusto niya ay dapat masunod lalo na at galit pa siya. Agad naman siyang binitawan ng mga ito. Napansin siguro na sagad na siya. Oo. Bakla sila pero dapat ay tratuhin sila ng tama.

            Haharapin niya ang lalaki. Lumapit siya sa kinaroroonan ng grupo nito. "Kailangan ko pa bang ulitin kung ano ang sinabi ko? Sige. Bwisit ka! Akala mo kung sino kang gwapo, maputi ka lang naman! Wala ka pang respeto sa mga katulad namin!"

            Tiningnan siya nito ng masama. "Gago kang bakla ka!'

            "Gago ka rin!" HIndi papatalong sigaw niya. Ayos na, eh. Ang ganda na ng mood niya kanina ngunit nasira iyon dahil sa walang respeto na lalaking ito.

            "Ano bang ipinagmamalaki mong bakla ka? Ang paghigop ng lakas ng mga lalaki? Ang tapang rin ng apog mo na sagot-sagutin ako, ah! Kilala mo ba kung sino ako, ah?"

            "Hindi kita kilala. Wala akong balak na kilalanin ka! Pero isa lang ang alam ko sa pinapakita mong ugali ngayon. Wala kang respeto! Wala akong pakialam kung artista, pulitiko o milyonaryo ka pa! Isa lang ang alam ko. Ang pangit ng ugali mo."

            Tinulak siya ng lalaki. "Ayos ka rin, no! Ano ba ang ipinagmamalaki mo?!"

            "Marami! Kung iisa-isahin `ko ang mga `yon baka abutin tayo ng umaga dito. Excuse me lang! Kahit bakla ako hindi ako basta-basta pumapatol kung kani-kanino. Para sabihin ko sa `yo, virgin pa ako. Hindi ko gagawin ang ganoon. Hindi ako papatol kung kani-kanino at lalong-lalo hindi ako papatalo sa kalibugan! Kahit na bakla ako may dangal ako! Inaalagaan ko ang pangalan ko. Lalaki ka lang at lalaki rin ako. Kung ano ang kaya mong gawin magagawa ko. Ang kaibahan lang ay kilos babae ako! Kung ikokompara ako sa `yo tiyak ko na malayo ang agwat natin sa isa't-isa. Sa taas ako sa baba ka lang."

            "Puro ka satsat na bakla ka. Hindi daw pumapatol kung kani-kanino. Lokohin mo ang lelang mo! Bakla kayo! Nabubuhay kayo dahil sa lakas na kinukuha n'yo sa katulad namin na lalaking-lalaki. Mga desperado nga kayong makahanap ng dyo-dyowain n'yo. Mga--"

            Hindi na nito natapos ang sasabihin pa sana nito. Sinampal niya ito ng ubod ng lakas.

            "Wala kang alam sa `min. Wala kang karapatan na pagsabihan kami ng kung anu-ano. Hindi mo kami kilala para husgahan mo kami ng ganon-ganon na lang. Oo! Inaamin ko na may mga ganoon na bakla pero huwag mong lahatin. Hindi ako katulad nila. Hindi ako gagapang para lang mapansin at magkaroon ng lalaki. Hinding-hindi ko gagawin `yon!"

            "Walanghiya ka! Anong karapatan mong sampalin ako. Tang*** mo! Wala pang sumasampal sa `kin!"

            Sinugod siya nito. Sinuntok siya nito pero naiwasan niya iyon. Isa pang suntok at naiwasan niya ulit. Mabuti na lang at mabilis ang reflexes niya. Hindi niya papipingasan ang mukha niya dito. Iiwas siya at iiwas huwag lamang masuntok. Gaganti rin siya. Isa pang suntok ang pinakawalan nito. Muli, naiwasan niya iyon. Nang makahanap siya ng pagkakataon ay sinabunutan niya ito. Sinampal at kinurot. Sinuntok niya rin ito. Nagpumiglas ang lalaki. Sumuntok ito ng sumuntok. Napa-aray siya nang matamaan siya sa tiyan. Kahit na masakit ay hindi niya binitawan ang buhok nito. Bagkus ay lalo pa iyong humigpit. Hindi siya papagapi. Hindi siya papatalo dito.

            Narinig niya ang pagpito ng paparating na tanod. HIndi niya iyon pinansin. Gusto niyang ilabas ang buong galit niya. Gusto niyang iparanas sa lalaking ito kung paano siya lumaban. Hindi siya susuko. Mahuli na kung mahuli. Wala siyang pakialam!

            Nagtakbuhan ang mga miron. Lumapit sa kanya si Diega at Joanna para isama siya pero hindi siya sumunod. Walang nagawa ang dalawa kundi ang tumakbo nang makita na malapit na ang mga tanod.

            Mas lalo niyang diniinan ang pagkakasabunot sa lalaki. Walang tigil rin ito sa pagsuntok sa hita niya. Nakakaramdam na siya ng pagkamanhid sa hita dahil sa suntok nito. Pakiramdam niya ay mas lalong lumalakas iyon.

            Hanggang sa makalapit ang mga tanod at paglayuin silang dalawa.

            "Bwisit kang lalaki ka! Bwisit ka!" sigaw niya. Nagpupumiglas sa pagkakahawak ng dalawang tanod sa kanya.

            "Mas bwisit kang bakla ka! Ang sakit ng pagkakasabunot mo sa `kin! Bwisit ka! Shit!"

            "Shit ka rin! Gago!"

            Nagpupumiglas siya. Ganundin ang lalaki. Wala talagang magpapatalo sa kanila.

            "Kailangang ipaglayo ang mga ito," sabi ng isang tanod. "Sumakay kayo sa patrol car kasama `yan. Sasakay na lang kami ng tricycle kasama `to. Magkita na lang tayo sa presinto. Doon na natin i-diretso ang mga ito."

            Pagkarinig ng presinto ay para siyang nabuhusan ng malamig na tubig. Kumalma siya. Biglang nawala ang galit at napalitan ng pag-aalala. Makukulong siya! Bakit hindi muna siya nag-isip? Ano na ang mangyayari sa kanya?

    

NAKAUPO LAMANG SA ISANG SULOK ng kulungan si Vin. Tahimik at nagmamasid sa kanyang paligid. Wala siyang kasama sa loob ng selda. Tila siya ang unang naging laman niyon. Bago ang pintura at nangangamoy pa iyon.

            Kung kanina ay hindi siya nakadama ng takot habang nakikipag-basagan ng mukha sa lalaking nakaaway, ngayon ay damang-dama na niya ang takot. Natatakot siya sa posibleng reaksyon ng lola niya kapag nalaman nito ang sitwasyon na kinasusuungan niya. Bibigyan na naman niya ito ng panibagong sakit ng ulo. Ngayon ay nagsisisi siya kung bakit hindi muna siya nag-isip bago gumawa ng aksyon. Sana ay hindi puntahan ng mga kaibigan niya ang lola niya. Ayaw niyang mag-alala pa ito sa kanya. Talagang tama ang kasabihan na laging nasa huli ang pagsisisi.

            Bumuntung hininga siya. Gusto niyang sabunutan ang sarili sa pagpatol sa panlalait ng lalaking bwisit. Speaking of lalaking bwisit. Nasa kabilang selda ito. Nakasandal sa pader, nakatingala at tila kay lalim ng iniisip. Sayang, gwapo sana ito kaso lang ang sama ng ugali. Hindi ito marunong rumespeto.

            Siguro ay napansin nitong may nakatingin dito. Tumingin ito sa kanya. Inirapan niya ito. Kahit sinisisi niya ang sarili sa sitwasyon niya ngayon ay mas malamang ang paninisi niya dito. Kung hindi sana ito nag-umpisa, sana ay walang gulo. Sana ay wala sila sa loob ng selda. Mabuti at pinaghiwalay sila nito dahil kung hindi ay baka nagrarambulan pa rin sila.

            Tumayo ito at umupo sa tabi ng jail bars na nagpagitan sa kanila.

            "Anong pangalan mo?" tanong nito.

            "Wala akong pangalan!" asik niya sa lalaki. Ang kapal naman ng mukha nito na kausapin siya. Kung madaling nalimutan nito ang nangyari, siya ay hindi. Damang-dama pa rin niya ang sakit at pang-iinsulto nito sa pagkatao niya. Matagal bago iyon mawala sa sistema niya.

            Bumuntung-hininga ito. "I'm sorry."

            Nabigla siya sa sinabi nito. Nakakabigla ang pagpapakumbabang pinapakita nito. Ibang-iba sa lalaking nakaaway niya kanina ang ipinapakita nito ngayon.

            "I'm Joen," pagpapakilala nito sa sarili.

            Hindi siya umimik.

            "Alam kong ako ang mali kaya ako na ang humihingi ng sorry sa `yo. Pasensya ka na sa mga ginawa ko. Pasensya na sa panghahamak na sinabi ko sa mga katulad mo, sa `yo."

            "Sana naisip mo `yan kanina."

            Narinig niya ang malalim nitong paghinga. "I'm really sorry, I'm really am. May problema lang kasi ako. Dahil sa mga katulad n'yo ang problema ko ay sa inyo ko `yon naibaling. Nairita kasi ako sa kaingayan n'yo. Umalis ako sa bahay dahil ayaw kong makakita ng mga katulad n'yo pero nandoon kayo. Bumangon ang inis ko at sa inyo ko `yon naibuhos. May masama kasi akong experience sa mg katulad ng kasama mo. Muntikan na akong ma-harass ng mga kasama mo kanina."

            Bahagya siyang nagulat sa sinabi nito. Hindi naman nakakapagtaka na matipuhan ito ng mga bakla dahil sa hitsura nito. May pinaghuhugutan ang lalaki. At dahil sila ang nandoon at parang nakikita nito kina Diega at Joanna ang baklang muntikan na itong pagsamantalahan ay sa kanila nabaling ang galit nito. Pero kahit na ganoon, sana ay naisip muna nito na hindi lahat ng katulad niya ay mapagsamantala.

            "`Wag mong lahatin ang mga katulad ko. Para sabihin ko sa `yo wala akong katulad. Magkakamukha ba ang mga katulad namin at sa amin mo ibinunton ang galit mo? Duh! Kahit na ganito kami, magkakaiba ang personality namin. Sana naisip mo muna `yon. Wala kang karapatan na husgahan kami at pagsabihan ng masama dahil sa nagkaroon ka ng masamang karanasan sa mga kauri ko. Hindi ako gagawa ng bagay na alam kung ikakasama ko. Hindi nakadepende ang buhay ko sa mga lalaking katulad mo. May sarili akong buhay at never kong ibababa ang sarili ko para mapansin lang ng mga katulad mo."

            Yumuko ito ngunit hindi rin nagtagal. Sinalubong nito ang tingin niya at nginitian siya.

            "I know. Sa mga ipinakita mo at sa sinasabi mo, nakikita ko na hindi ka katulad nila. You're not the typical gay that people often see. You're different, inside and out."

            "I accept that as a compliment. Pero hindi ibig sabihin niyon ay nabura na ang ginawa mong panununtok sa `kin."

            "Amanos na tayo. Ikaw pa lang ang nakakasampal sa `kin, kung hindi mo naitatanong. Anong pangalan mo?" tanong nito ulit.

            "Vin," sabi niya.

            "Can we be friends?" Nag-aalangan na tanong nito.

            Tumaas ang kanang kilay niya. "Friends? Anong naisip mo at inalok mo ako na maging kaibigan mo pagkatapos ng nangyari."

            Bumagsak ang balikat nito. Nawala ang ngiti sa labi. Tila natalo sa laban.   

            "Hindi ba pwedeng kalimutan na natin ang nangyari? Sa mga nakita at narinig ko mula sa `yo, there's a feeling that I should befriend you. `Pag naging kaibigan kita parang dadaan ako sa matuwid na daan."

            "Huh? Okay ka lang? Joker ka pala, infairness hindi halata."

            "Okay lang ako. I'm serious about befriending you."

            Magsasalita sana siya nang dumating ang isang pulis. "Castillo, pwede ka nang lumabas," anunsyo nito. In-unlock nito ang kandado at binuksan ang pintuan. Lumabas si Joen. Pagkalabas nito ay tiningnan siya nito.

            "Seryoso ako na maging kaibigan ka," anito saka sumama sa pulis.

            Nang makaalis ang mga ito ay isinubsob niya ang mukha sa kanyang palad. Ayaw niyang umiyak pero hindi niya mapigilan ang sarili. Naaawa siya sa sarili. Tiyak niya na aabutin siya ng umaga sa loob ng selda. Isang araw siyang ma-de-detain dahil sa gulo na ginawa niya. Mabuti pa si Joen, nakalabas na.

            Pinunasan niya ang luhang naglandas sa pisngi niya nang marinig na may paparating. Inangat niya ang paningin.

            "Ilagan, pwede ka nang lumabas."

            Nabuhay ang kanyang dugo. Biglang nawala ang lumbay sa nasa dibdib niya. Sino ang magpapalabas sa kanya? Excited siyang tumayo at hinintay ang pagbukas ng pintuan. Nang mabuksan niya iyon ay agad siyang lumabas.

            "Salamat po," nagagalak na pasasalamat niya sa police. Kung sino man ang nagpalabas sa kanya ay mayayakap niya ito nang mahigpit. Malawak siyang napangiti.

            "Sino po ang nagpalabas sa `kin?"

            "Ako."

            Sabay silang napatingin ng pulis sa nagsalita. Nawala ang kanyang ngiti nang makita kung sino ang taong iyon. Si Joen!

           

HINDI MAKAPANIWALA SI Vin na ang lalaking nakaaway niya ang siyang magliligtas sa kanya. Sa kamiserablehan na nadarama niya kanina. Kaaway niya ito ngunit nagawa nitong tulungan siya. Bumabawi ba ito sa nagawa nito? O seryoso talaga ito na maging kaibigan niya kaya siya pinalabas? O parehas? Napatingin siya kay Joen. Kaagapay niya ito sa paglalakad palabas ng police station. Nauuna sa kanila ang driver nito na siyang sumundo dito. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa lalaki. Nahihiya siya dito. Nahihiya siya sa kagaspangan ng ugali na pinakita niya dito. Nahihiya siya sa pagpapakumbabang ipinakita nito. At huli ay nahihiya siya sa sarili.

            Aaminin niyang may konti pang galit ang namumuo sa dibdib niya ngunit natatakpan na iyon ng hiya at pasasalamat kay Joen. Ano ba ang mayroon sa araw na ito? Tatlong estrangherong lalaki ang nakilala niya sa loob lamang ng isang araw. At pakiramdam niya ay magiging bahagi ng kanyang buhay. Tatlong lalaki na iba't-iba ang personalidad. Tatlong lalaki na lahat ay gwapo.

            Una, si Mack. Ang gwapong tsinito na si Mack.

            Pangalawa, si Nick, gwapo rin ang lalaki at pinoy na pinoy ang kulay. Moreno.

            Pangatlo, si Joen. Ang barumbado at mestisong si Joen. Maganda ang pares ng mata ni Joen. Hazel brown ang kulay. Maputi ito at parang may lahing kastila.

            At isa ang naging silbi ng mga ito sa kanya. They served as his saviour. Sa iba't ibang paraan ay naging tagapagligtas niya ang mga ito. Si Mack na nanlibre at nautangan niya. Si Nick na isinauli ang pitaka at picture niya kahit wala ng laman. Si Joen na nakaaway niya pero sa huli ay naging tagapagligtas niya dahil sa pagpapalabas nito sa kanya.

            Nang makarating sila sa nakaparada nitong kotse ay natigilan si Vin.

            "Sumabay ka na sa `kin. Ihahatid na kita sa inyo," anito. It's not a request but a command. Tila hindi tatanggap ng hindi na sagot.

            Hindi siya sumagot. Pinagbuksan siya nito ng pintuan ng kotse. Hindi siya kumilos.

            "Sumabay ka na sa `kin. Don't worry, Vin, hindi ako nangangagat. Sumabay ka na sa `kin."

            "A-ayoko," nauutal na tanggi niya. At last he found his voice.

            Narinig niya ang pagbuntung-hininga nito. Hinawakan nito ang braso niya at pilit siyang pinasakay sa kotse. Magpupumiglas sana siya nang magsalita ito.

            "Ano ang gusto mo? Sasabay ka sa `kin o ibabalik kita sa loob?

            Mas gusto niya ang sumabay dito kaysa ang bumalik sa loob pero hindi siya sasabay sa lalaki. Wala siyang pipiliin sa choices na binigay nito.

            "Ano ba `yan? Bakit ang tagal mong sumagot, Vin? Nawala ba ang dila mo?" nayayamot na sabi nito.

            "Wala. Wala akong pipiliin sa choices mo. Kaya kong umuwi nang mag-isa. Salamat sa pagpapalabas mo sa `kin. Sa-salamat na lang sa generosity mo."

            "Ayts. Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Sinabi ko `di bang gusto kitang maging kaibigan. Kaya nga ako gumagawa ng effort na tulungan ka. You can't make your own option, Vin, choose between the two choices I gave."

            "`Wag ka nang makulit. Oo na pwede na tayong maging kaibigan pero kaya kong umuwi ng mag-isa. Salamat na lang."

            "I don't accept 'no' as an answer. Sa ayaw at sa gusto mo ay ihahatid na kita. Sasabay ka sa `kin," asar na sabi nito

            "Bitiwan mo nga ang kamay ko," asar na sabi niya.

            "Ang arte mo. Hindi ka naman babae."

            Tiningnan niya ito ng masama. "Alam ko. Hindi ako babae, bakla ako. Bakit babae lang ba ang may karapatan na mag-inarte?"

             "Eh.. hi-hindi naman," nauutal na sagot nito.

            "Hindi naman pala. So, hayaan mo na akong umuwi na mag-isa. Kaya ko ang sarili ko. Isa pa malapit lang ang bahay ko dito. Tama na ang isang tulong na galing sa `yo."

            "Masyado ka namang matigas," sabi nito.

            "Ano ang ibig mong sabihin d'un?"

            "`Di ba ang mga kagaya mo dapat ay malambot? Bakit ikaw hindi?"

            "Eh, sa iba ako eh. Iba ako sa kanila."

            "Bakit `yung ibang katulad mo sila pa ang lumalapit sa `kin. Don't you know that it is a privilige having me as a friend."

            Tinaasan niya ito ng kilay. "Sa kanila ka makipagkaibigan, `wag sa `kin. Ang yabang mo."

            "Hindi ako nagyayabang. I'm stating a fact here, Vin."

            "Whatever. Tunog mayabang pa rin."

            "Sumabay ka na sa `kin," pamimilit ulit nito.

            "Sir Joen, tumawag na po ang daddy n'yo. umuwi na daw tayo," singit ng driver nito. Pareho silang napatingin dito saka tiningnan ang isa't-isa.

            "Umuwi ka na, Joen. `Wag ka nang mapilit. Hindi ako sasabay sa inyo."

            "Let's see, Vin," nakangising sabi nito saka bumaling ulit sa driver. Tinawag nito iyon. Lumapit kay Joen at may ibinulong dito ang lalaki.

            Lumapit sa kanya ang driver. "Sir, sabi ni Sir Joen kapag hindi daw kayo sumakay, buhatin ko daw po kayo."

            Nanlaki ang mata niya sa sinabi nito. Hinarap niya si Joen. "Umayos ka nga!" sigaw niya rito. "Porke't hindi mo madaan sa maayos na paraan. Dadaanin mo sa paspasan. Ayos ka rin na lalaki ka, noh?"

            "You made me do that. Ang arte mo kasi. Ano na ang gusto mo? Ang buhatin ka ni Jojo o ang sumakay ka ng kusa sa kotse?"

            "Paano kapag sinabi kong hindi pa rin ako sasabay?"

            "Then you leave me no choice," anito saka lumapit sa kanya at binuhat siya na parang ang gaan-gaan niya. Wala na siyang nagawa kundi ang sumunod at manahimik sa tabi sa loob ng kotse.

            "Saan ka pala nakatira?" usisa ni Joen sa kanya. Katabi niya itong nakaupo sa likurang upuan ng kotse. Ang buong akala niya ay uupo ito sa tabi ng driver ngunit nagkamali siya. Kung ito ay kampanteng nakaupo kabaliktaran siya. Wala naman siyang karapatan na magreklamo dahil ito ang may-ari ng kotse. Kahit hindi siya mapakali at nangingitngit pa rin siya sa pamimilit ng lalaki sa kanya ay pilit niyang pinapakalma ang sarili. Isa pa ay nahihiya at kinakabahan rin siya sa presensiya nito. Mas matimbang ang huling dalawang emosyon sa kanya. Hindi lang niya iyon sinasabi at ipinapakita dito.

            Sinabi niya rito ang lugar kung saan siya nakatira. Pakiramdam niya ay iyon na ang pinakamahabang biyahe niya kahit na kaunting minuto lang iyon. Nang nasa street na sila kung saan siya nakatira ay itinuro niya kay Jojo ang bahay nila. Nang huminto ang kotse sa tapat ng bahay nila ay saka pa lang siya nakahinga nang maluwang. At last! Matatapos na rin ang kaba at hiya na kanina pa niya nararamdaman.

            Bubuksan na sana niya ang pintuan ng kotse nang pigilan siya ni Joen. Napatingin siya sa kamay nitong nakahawak sa wrist niya, sunod sa mukha nito. Nagtama ang paningin nila. Nag-iwas siya ng tingin. Hindi niya kayang salubungin ang titig ng kulay hazel brown nitong mata na nangungusap kung tumingin.

            "Bababa na `ko," imporma niya rito para bitiwan siya.

            "Mamaya na. I have something to tell."

            "A-ano `yon?"

            "Unang-una, humihingi ulit ako ng paumanhin sa nangyari sa `tin kanina. Sa maniwala ka man o hindi talagang nagsisisi ako. Ako ang may kasalanan kung bakit tayo nakulong pansamantala. I'm sorry sa maling perception ko sa `yo, sa mga katulad mo. Sa mga sinabi mo at ipinakita mo sa `kin, tama ka, iba ka sa kanila, ibang-iba ka. That's why I'm making an effort to help you. Kaya ako nagkusa na palabasin ka sa presinto. Sa iyon gusto kong ipakita sa `yo na nagsisisi talaga ako sa nangyari. Sana mapatawad mo ako. Sana kahit huli maging magkaibigan tayo."

            "Naiintindihan ko," sabi niya. Hindi niya inaasahan na hihingi ito ng paumanhin sa kanya sa huling pagkakataon. Ang saya lang na sa kabila ng marahas na pag-uugali nito ay marunong itong magpakumbaba. Siya tuloy ang nahiya sa sarili niya. "I'm sorry. Sorry rin sa mga nasabi ko. Pwedeng pakibitawan na ang pulsuhan ko. Lalabas na ako."

            "I'm sorry," paumanhin nito na parang hindi alam na hawak ang pulsuhan niya. Binitawan nito iyon.

            Akmang bubuksan na niya ang pintuan nang muli siya nitong pigilan.

            "Wait."

            "Bakit na naman?"

            "Can I have your number?" Nahihiyang sabi nito. Hindi makatingin nang diretso sa kanya. Lihim siyang napangiti. Ang gwapo ng lalaking ito. Kung hindi lang ito straight iisipin niya na may gusto ito sa kanya. Lihim niyang pinagtawanan ang sarili sa naisip. Kailan pa ba siyang naging assuming at feelingero. Ngayon lang.

            "Pwede, Vin."

            He started dictating his number. Agad naman nitong i-si-nave iyon sa cellphone nito. "Okay na. Salamat."

            "Walang anuman," aniya.

            "Tatawagan kita," anito. Narinig niya ang pag-ring ng cellphone niya. Isang satisfied na ngiti ang pinakawalan nito. "I'm really serious of having you as a friend, Vin. Expect me to call you later."

            "`Di ba homophobic ka?"

            Kumunot ang noo nito. "Homophobic? Kung homophobic ako sana hindi kita kinakausap. Sana hindi ko hiningi ang numero mo."

            "Pero ang mga action mo nagsasabi ng ganoon."

            "Make sense, Vin. Kung ganoon ako sana hindi kita kinakausap. I'm not homophobic. Aaminin ko may galit ako sa mga katulad mo pero hindi sa `yo. You're different, Vin. Don't judge me this soon. Kung hindi mo naitatanong may dalawa akong pinsan na bisexual."

            Na-curious siya sa huling sinabi nito pero hindi siya nag-usisa."Whatever." Tanging nasabi niya.