Start Over 5

By: Alex Chua

http://alexander0506chua.blogspot.com/

Start Over (5)

 Jorge Moises "JM" Villanueva

It was past 1:00pm, when I finally reached JM's place. I was on his front door when everything flashed back, moan, tickles, kisses, thirst.. Aaarrrgh! I took a deep breath before knocking. He opened the door, and even before saying my hello, he pulled me and hugged me so tight. Then I heard his cry. He was saying his sorry. Not again, katatapos lang sa isang telenobela. Niyakap ko din siya at hinaplos ang kanyang likuran.

"JM..." I said. He didn't respond. His hug is getting tighter and tighter. I closed my eyes. I can literally hear his heart beating, I can hear the pain and sadness. Then he kissed me. It happened so fast that I didn't even notice him moved. I missed the feeling of his lips on mine. I opened my eyes and saw him crying while trying to put his tongue inside of my mouth. I didn't respond. I pushed him back, but he was so persistent, he kissed me again. Now, his hands are caressing my back. I felt the sensation. I closed my eyes and started to kiss him back. It was a hot kiss. I didn't think of anything else but to make him feel how much I miss this..us. I held his nape while kissing him back so hard. He was moving his hand at my back. We were kissing when he started to pull me inside of his place. He laid me down to his bed. He was kissing me so passionately. My hands were locked to his. I can hear him moan while his lips are pressing mine. He went down to my neck and slowly licked it. He stood up and tried to take off my shirt and unzip my pants. I looked at his eyes. I can see how lonely he is, and how he badly wanted this. I smiled.. he smiled back.. I pushed him to make way for me to stand up. He tried to pull me back to bed.

"JM, I came here to talk."

"please...." he begged. He also stood up and kissed me again. I couldn't stop him anymore so I kissed him hard. I pushed him until he laid back to his bed. Now I'm on his top. He hugged me so I won't get away this time. I kissed his neck. I took off his shirt. I kissed him down to chest and licked his nipple. I heard him moan. His moan... his moan... Then everything came back to my mind. I stood up again.

"I'm sorry, I can't do this." I said. I sat on the edge of his bed. He hugged me again.

"I still remember everything.. on this bed, that night, with him." I added. I looked at him. And he can't look straight to my eyes. He laid his head on my shoulders and cried.

I looked around his place. It is way too far from the way it was. I can smell cigarettes, I can see unwashed dishes, used clothes hanging anywhere. What happened to the well-organized Jorge Moises Villanueva that I know? The President of Student Council, all-time MVP, and Campus Crush. I laid my eyes on him, he stared back. He looks so different. From the Boy Next Door to pale, rugged, dirty looking man. Masiyado nang napabayaan ang sarili.

"Anong bang ginagawa mo sa sarili mo? Look at you, I can hardly recognize you. JM naman!" Sabi ko.

"I just can't find any reasons to live without you." He said. I didn't answer him back. I stood up and started to pick up his clothes. He tried to stop me pero nagpumilit ako. Sinabihan ko nalang na magshower muna siya which he then followed. Habang naliligo ito, sinimulan ko naman hugasan ang mga dishes niya, naglinis, inayos mga nakakalat na gamit. I can smell cigarettes on his bed. Tinanggal ko ang bed sheets and I saw filters. Tinapon ko ang mga ito, at habang inaayos ko ang kama, I saw my pictures under his bed. Umupo ako at tinignan ang mga ito. Those were my photos when I was still in Adams. I smiled.

"Kahit diyan man lang sa mga pictures na yan, I can say you're still mine." sambit nito. Tapos na pala siyang maligo. Nakatapis lang ito ng tuwalya. Ang laki ng pinagbago talaga nitong si JM. He lost weight. Pero di ko parin maiwasang mamangha sa katawan nito. Nagshave narin ito, kaya kahit papano'y bumalik narin sa dating itsura.

After kong naglinis, niyaya niya akong kumain sa labas. Hindi ako pumayag. Pinilit niya ako at sinabing di na raw niya matandaan yung last time na kumain ito ng maayos. Naawa naman ako yet I still refused and said, "Ayoko kumain sa labas, gusto ko ipag luto mo ako, nakakapagod kaya maglinis. " sabay tawa. Napangiti naman ito at dali daling nagpaalam para sumaglit muna sa grocery. 10 minutes later, wala parin siya. Kaya humiga muna ako para magpahinga. I hugged his pillow and closed my eyes. Hindi ko alam ganito rin pala naging epekto sa kanya. I can't imagine magpapabaya siya ng ganito. Naaawa ako sa kanya. I wish I can do something for him, pero hindi ko na kasi kayang pagkatiwalaan pa siya. OO mahal ko parin siya, di naman nawala iyon eh, and it breaks my heart seeing him like this pero hindi naman ako ganoon ka martyr para kalimutan ang nangyari. Kilala ko ang sarili ko, kung makikipagbalikan ako sa kanya, pagdududahan ko lang siya lagi. But I can't let him be like this, lost, miserable and sad. I wish I can do something else, something that would make it easier for us to move on. Sigh.

Then I heard him opened the door. Hindi ako bumangon at nagkunwaring tulog. Naramdaman kong lumapit siya sakin, umupo sa tabi ko at he touched my face with his hand. I also felt his lips on my cheek. Pero di parin ako dumilat. Hinayaan ko lang siya.

"Please, come back to me." bulong niya. Di ko ito pinansin. Kunwari gumalaw ako at lalong niyakap ng mahigpit ang unan niya. He then stood up and narinig kong sinimulan na niya ang pagluto. A few minutes later, naamoy ko ang kanyang niluluto. Alam ko kung ano ito, my favorite. I can't be wrong. Kunwari nag inat inat ako at bumangon, nilapitan siya.

"Gising ka na pala, upo ka muna diyan. Malapit na ito." sabi niya sabay kindat. Di naman ako sumunod at lumapit sa niluluto nito, sinilip ko at di nga ako nagkamali, my all time favorite, black beans with spare ribs. Napangiti ako. I looked at him and hugged him. He kissed my forehead.

"You remember." I said.

"Oo naman, hiningi ko recipe nito dati kay Nanay Cleng. haha" sabay tawa. Sinuklian ko naman ito ng ngiti. Inayos ko ang mesa at hinanda ang mga pinggan. Sabay kaming kumain. Hindi parin nawawala pagka gentleman at sweet ni JM. Siya nagsalin ng rice sa plate ko, nagsalok ng ulam, at minsan sinusubuan niya ako. Pagkatapos naming kumain, ako na nagpresentang magligpit nito, pinigilan niya ako nung una pero nagpumilit ako at wala na siyang nagawa.

Binuksan nito ang TV at magkatabi kaming nakaupo sa kama nanunuod. He laid down and pulled me para mapahiga din sa tabi niya. My head's on his chest habang yakap yakap niya ako.

"Sana ganoon lang kadali lex, alam ko mahirap nang ibalik yung dati, lalo na tiwala mo sa akin. Nagkamali ako, lex. Nagkamali ako. At sa tingin ko habang buhay ko yun pagsisisihan." sabi nito. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya, ang pagsisisi at lungkot.

"Siguro nangyari ang dapat mangyari para tayo'y matuto. Para sa susunod, alam na natin kung paano ito i-handle, mas sigurado, mas prepared." sagot ko. Lalo niya akong niyakap. Now he's crying. Bumangon ako and looked at him. He is really crying.

"Ang tanga tanga ko, nasaktan ko ang taong aking pinakamamahal." He added. Pinunasan ko ang kanyang luha ng aking kamay.

"Dahil sa nangyari, nalaman ko ang mga pagkukulang ko sa'yo. Kung ano mali sa akin. Oo nasaktan ako, masakit na masakit actually hanggang ngayon masakit parin, pero kinakaya ko kasi alam ko lahat ng to may dahilan, may kapalit." sagot ko. He looked at me back. Napakaamo niyang tignan while tears are falling down from his eyes. Pinipilit nitong ngumiti pero nangingibabaw ang lungkot at pagiyak.

"Natuto na ako lex. Sinubukan kong magmove on, at tanggaping wala ka na, pero hinahanap hanap ka parin nitong puso ko. Mahal na Mahal kita. Gusto ko pa sanang pagpatuloy." sabi niya habang ito'y nakapikit at patuloy sa pagiyak.

"Ikaw parin naman ang sinisigaw nito" sagot ko sabay turo sa aking puso. "Ngunit hindi pa niya kayang ibigay sayo ng buong buo. Natatakot parin ito, may mga sugat paring di nahihilom." dagdag ko. Hindi siya sumagot at hinalikan ako sa pisngi.

"Hayaan mo akong gamutin ang sugat na ako naman ang may kagagawan." hiling nito sabay haplos ng kanyang palad sa aking dibdib.

"Panahon, iyan lang ang kailangan niya ngayon. At kung dumating man yung takdang panahon na nakalimutan na niya ang mga paghihirap na nararanasan nito, sigurado ako siya mismo ang maghahahanap sa'yo. Ngayon, siguro mas maganda kung maging magkaibigan muna ulit tayo, gaya ng dati. Sana maintindihan mo JM." sabay hawi sa kanyang buhok. Napangiti naman ito at bakas sa mukha nito ang pag-asa.

"Maghihintay ako lex. Maghihintay ako, basta ipangako mo na ako lang ang mamahalin niyan, ako lang." sabay turo sa puso ko at ngiti.

"Ayokong mangako. Hindi natin alam what really lies ahead. Basta ang alam ko, ngayon, si JM parin ang laman niya." sabay ngiti.

Bago pa man ito makasagot.

"And please, please bring back the JM that I used to know, si JM na pasikreto kung naging Crush, na naging clubmate ko, na naging friend, hanggang sa niligawan ako at naging aking first LOVE. Parang hindi ko na kasi siya makita sayo, kapatid ka ba niya? medyo hawig ka kasi sa kanya kaso mukha kang dogyot." sabay tawa. Tumawa naman ito ng napakalakas sabay yakap sakin. Kiniliti ako at nagpagulong gulong kami sa kama.

"Isusumbong kita kay JM, mahal daw parin ako nun, tapos ikaw, ikaw na kapatid niyang GUSGUSIN na mukhang rugby boy eh tinatangkang lapastanganin ang mura kong katawan, isusumbong kita." pananakot ko sa kanya habang tawa kami ng tawa.

"Oo na. Panalo ka na. I get your point." sabi nito sabay kiliti sakin. Tumayo ako at nag ayos ng sarili.

"Can you please spend a night here, with me?" he asked.

"Ah eh. May klase pa ako bukas ng maaga." sagot ko. Tumalikod ito at dumapa, kunwari padabugdabog na umiiyak.

"Hind mo ako madadaan sa paganyan ganyan mo Jorge Moises Villanueva." sabay tawa. Humarap naman ito at parang batang kunwari nagiiyak iyak. Nilakasan pa nito lalo ang pagiyak. Nakakabingi.

"Wake me up around 4:00 or 5:00 in the morning so I can still catch up my first Class." sambit ko. Tumayo naman ito at nagtatalon talon sa tuwa. 

"And one more thing, maligo ka ulit, magpabango, mag bihis, samahan mo ako kina Aisa. I wanna see our friends. I miss them." demand ko.

"hala, kaliligo ko lang kanina." sagot nito.

"mabaho ka na ulit, may reklamo?" tanong ko.

"Wala boss, eto na po, maliligo na ako. Kayo po Boss, hindi po ba kayo sasabay, hindi pa kayo nakaligo di ba po? galing pa kayo sa biyahe."

"Kahit isang linggo akong di maligo, mabango pa rin ako. At anong sasabay sayo?" sabay bato ng suklay sa kanya. "Kaya ka iniwan eh, ang harot harot mo.!" sabay tawa naman nito.

"Baka this time makahirit lang naman sana po, BOSS!" sabay takbo ng banyo at lock ng pinto. Natawa nalang ako. Hindi pa ba siya nakaisa sa akin kanina, I came here to talk pero parang una palang, hindi na niya pinakawalan ang mga labi ko. tsk!

Mag aalas singko na ng hapon ng pumunta kami sa place ng kaibigan kong si Aisa. May ari sila ng isang condominium kaya andun lahat ng mga friends ko, sama sama. Walang humpay ang sigawan nila nang makita ako. Nakita ko rin si Mj at totoo nga sigurong lucky day nya ngayon, mukhang ayos na sila ng mga ibang kaibigan namin. Pero hindi maikakaila ang pagkailang nito nang makitang magkasama kami ni JM at hawak hawak pa nito ang aking kamay.

"So are you like, back in each other's arms?" tanong ni Aisa.

"Naku hindi." sagot ko.

"Getting there." singit naman ni JM. Siniko ko ito at tawanan ang barkada. Namiss ko ng sobra ang aking mga kaibigan.

"lilipat ka na ba ulit dito? babalik ka na ng Adams? Sobrang nabaliw na mga fans mo." tanong ni Rotsen. Isa sa mga kaibigan ko.

"Naku, hindi na ganoon kadali. Saka si Mom, sakin na pinagkatiwala yung bahay sa Pampanga. Mukhang doon ko na tatapusin pag-aaral ko." lahat tahimik.

"Babalik balik naman ako dito pag walang pasok eh." pampalubag loob ko. Wala parin imik. Halatang nalungkot pa lalo.

"Welcome naman kayo sa bahay doon. Kami lang naman ni Nay Cleng, gimik tayo doon." dagdag ko. Hindi ko na alam ano pang sasabihin ko. Si Aisa kitang kita ko mga pagiyak nito, ang iba palihim na pinupusan ang mga luha, iba nakayuko at halatang pinipigilan ang emosyon.

"Alam ko para akong nagpadalos dalos sa desisyon ko, but believe me or not, pinag isipan ko yun ng isang libong beses. Sorry kung di ako nakapag paalam, I'm not really good at it, alam niyo yan. Those days na halos gumuho na ang lahat sakin, I didnt get the courage to let anyone of you know kasi alam ko may kanya kanya kayong problema, idagdag mo pa finals natin noon. And I can't just tell it that easy kasi involved ang dalawa sa atin. Magiging magulo, hati hati din ang atensyon. Sinarili ko ito, at nang hindi ko na makaya, and that my life was going no where, I had to move away, to find myself again. Sorry, napakasakit din sa akin na iwan kayo sa ere without any reasons being laid down, pero sa totoo lang, walang araw na hindi ko kayo inisip, para ko na kayong mga kapatid. Patawarin niyo sana ako kung naging selfish ako at inisip ko muna ang aking sarili. Kinailangan ko lang talaga gawin, para sa akin." di ko narin napigilang umiyak. Una akong niyakap ni JM, at sumunod si Aisa, sumunod din ang iba, lahat kami nag iiyakan na parang may namatay.

"Tara SHOT na." sigaw ni Rotsen, na siya namang sinang ayunan ng lahat. Dahil ako DAW ang may kasalanan kung bakit sila umiyak, ako daw muna ang taya, na tinanguhan ko nalang as if my choice pa ako. Nagpasama ako kay JM bumili sa malapit na grocery.

Walo kaming magkakaibigan. Si Aisa, ang nanay nanay namin, medyo matured na kasi, nasa bente siete na ito. Sa pamilya nito ang condo kung san nakatira ang grupo. Si Rotsen, na mula pa sa baguio, ang pinaka kenkoy sa grupo, laging nagpapatawa, marami ring nahuhumaling sa kanya ,di rin kasi maikakaila ang itsura nito. Wala pa kaming nabalitaang GF niya, minsan nga inaasar nilang isa rin siyang DARNA, pero lagi nitong pinapalusot ang katagang ARAL MUNA BAGO ASAWA. Sunod si Kim, ang kikay sa grupo. Mayaman, maganda, lahat ng bagay nakukuha, kulang lang sa laman ng ulo minsan. hehe Si Jen, dalagang nasa anyo ng lalaki, matangkad, varsity player, magaling magluto at girlfriend niya ang isa naming kaibigan na si Karen, isang simpleng probinsiyana. Matalino, mabait, masipag at maganda. Sunod si Mj, ang pinakauna kong naging kaibigan sa Adams. Napasali lang sa grupo si JM nung naging kami. Simula noon, tinuring narin siyang isa sa amin.

At sinimulan namin ang inuman. Masaya.. Tawanan... Kwentuhan... Balitaan... Asaran...

Nasa kalagitnaan kami ng kasiyahan ng humingi si JM ng paumanhin kay Mj, sa nangyari. Tinanggap naman ito ni Mj, at humingi rin ito ng sorry. Nagsigawan kami ng HUG! HUG! HUG!, at bago pa man magyakapan ang dalawa, tumingin muna sila sa akin na parang nagpapalaam, ngumiti naman ako at tumango. Nagyakapan ang dalawa at nag shake hands pa tanda ng muling pagkakaibigan. Lahat masaya,sigawan. Minsan, sinasaway kami ni Aisa baka daw magreklamo ibang boarders, pero wala kaming pakialam at tuloy ang kasiyahan. Di rin mabilang kung ilang beses nagnanakaw ng halik itong si JM sa pisngi, na kinakilig naman ng iba. Sinisiko ko lang ito at kinukurot para tumigil sa panlalandi. Tawa lang ang sinukli.

Mag aalas 9 na ng gabi nung natapos. Nagpaalam narin kami ni JM na mauna na kami. Pinilit nila kaming dito nalang matulog pero nagsinungaling si JM na ihahatid niya ako sa Pampanga at may klase pa ako bukas. Hindi ko naman na nagawang sawayin ito at sabihing sa flat niya ako matutulog. Nagyakapan kami lahat bago umalis. Inaya namin si Mj na ihatid na siya pero makikitulog nalang daw siya dito. Hindi ko naman mapigil ang tawa ko nang sinisingil siya ni Aisa sa bayad ng upa kung makikitulog siya rito. Lahat may tama na. Ngayon nalang din ako nakainom ng ganito. Nahihilo ako pero masayang masaya ang aking pakiramdam.

Narating namin ang place ni JM na inalalayan akong maglakad. Hiniga niya ako sa kama at isa isang tinanggal ang aking suot. Wala na akong lakas para pigilan siya. Nanlamig ako. Alam kong wala na akong suot that time, pinilit kong imulat ang aking mga mata, nakita ko siyang nagtatanggal narin ng kanyang sariling damit. Maya-maya, I can feel his breath on my neck, then he kissed my lips. I wanted to stop him pero hinang hina narin ako. The kiss has gotten deeper and deeper. Next time I know, he was on my top and licking my neck, down to my chest, I felt his tongue playing my nipples. He held my masculinity with his hand and stroke it passionately while he was kissing my entire soul with his own lips. I tried to push him away but I guess I wasnt that strong enough. He locked my hands and continued what he was doing. I felt tears fell down my eyes, and whispered his name. Naramdaman kong tumigil ito.

"Sorry." bulong nito.

"JM... Not now. Please. I want my first to be special, I want to remember it, I want to do it when I am sober." I said.

"I understand, sorry" he again whispered to my ears.

"Thank you." I replied.

" I love you lex, always." he said.

I smiled and said, " I love you too JM". At tuluyan na akong nakatulog.