The Tree The Leaf and The Wind 16: Oo

The Tree, The Leaf, and The Wind

Chapter 16

“Oo”

By: Jace Knight

https://www.facebook.com/jace.pajz

Author’s Note:

Wew! Sa wakas natapos din ang pinakamahabang chapter ng TLW, so far. Sana magustuhan niyo to. Pasensya na po sa konting bitin sa dulo, pero hayaan nyo, sinisiguro ko sa inyong mawiwindang kayo dito. Salamat sa patuloy na suporta at pagbabasa kahit di ako nakapag-update last week. Really appreciate it. Salamat ng marami, mga one thousand syete mil. Nyahahaha!

Konting announcement po. Next week na ang simula ng internship namin. At kailangan naming humabol sa 300 hours ng Internship namin, before mag June. So di ko po maipapangako na makakadalawang updates ako every week. Pero may bawi naman po ako kung sakaling mabitin ko kayo sa updates. Hehehe. Hinabaan ko talaga to para naman makabawi sa inyo last week at para sa mga susunod na linggo. I do hope na magustuhan nyo to. Pero sigurado naman talaga akong magugustuhan nyo. Nyahahaha.

And now, i give you, the 16^th Chapter of TLW. Enjoy po. Comments ha? :)

-- Jace

=======================================================

“The TREE was standing on the saddest part of the forest. He was losing sight of his life. Slowly, his trunk and branches were slowly dying. He know, he doesn’t have much time. Eventually, the gist of life will leave him. But one day, he saw this one LEAF, clinging on his branches. The sight of the LEAF made him realize; there is more to life to give it up. The LEAF was so special to the TREE. And so, this is their story…”

== The TREE ==

Three months. From July to October.

Three months na akong nagpapapansin at nanliligaw kay Jayden.

Oo. Mahal ko siya at sigurado na ako dun. Ang sabi ko nga, wala na akong pakialam sa sasabihin ng iba. Ang mahalaga ay kung ano ang sinasabi ng aking puso.

Sabi kasi nito, “Lub Dub!”

At ang translation nyan sa Google Translate ay “Mahal kita Jayden!”

Sa tatlong buwan na nagdaan, unti-unti nang naglalaho ang mahigit labinwalong taong gulang na pride at ego sa katawan at pag-iisip ko. Natuto akong magpakumbaba sa mga tao sa paligid ko. I’ve learned and developed so much over the past three months.

At ang lahat ng ito ay dahil sa isang dahon na tumubo sa sanga ng isang papatapon na puno. Si Jayden.

Siguro, ang pinaka-unang rason kung bakit ko siya minahal ay ang pagiging espesyal niya. Biruin mo, sa dinami-dami ng taong nakilala at nakabangga ko aking tanang buhay, si Jayden lang ang may kakayahang sumuntok ng ganoon kalakas para maalog ng todo ang utak at maging ang buo kong pagkatao. Amazing, diba?

Nagtataka na nga ang mga kaibigan ko sa inaasta ko for the last three months eh. Yung pakiramdam na lutang na lutang ka at palagi nalang pangalan niya ang nasusulat mo sa mga lectures at quiz? Lakas maka High School lang eh no, pero totoo talagang nangyayari yan sa akin ngayon.

Kahit sina Mom at mga kapatid ko ay nakakapansin na sa pagbabago ng aura ko ngayon. Kinakantyawan nila ako everytime nangingiti nalang ako nang walang dahilan.

Sana naman tuloy-tuloy na to. Sana naman maging sapat ang mga effort ko para lang patunayan kay Jayden na handa akong magbago para lang sa kanya.

Alam ko namang mahirap talaga paniwalaan na ang dating uwak ay nagiging kalapati na diba? Sa mga palabas kasi sa TV at sa mga istorya sa libro at wattpad , kapag ang kontrabida ay nagiging mabait na, kinakabahan na ang mga manunuod kasi nga malaki ang posibilidad na may tinatago itong masamang balak para sa bida.

Pero seriously, ganun na ba talaga ako kasama?

Oo inamin ko naman eh. I’ve been a jerk. Naging suplado, basagulero at chickboy ako. Pero pwede pa naman akong magbago diba? Di pa naman siguro huli ang lahat.

Gagawin ko ang nararapat para naman kahit papaano ay mapansin naman ako ni Jayden. Alam ko namang attracted din sya sakin, pero siguro nga yung tinatawag na Denial ang malaking kalaban ng mga taong nadadaan sa ganitong proseso eh.

Kahit ako man, hindi ko matanggap at maunawaan nung una na naging ganito na talaga ako. May naging mga girlfriend naman ako, pero wala eh. Kay Jayden talaga unang nabihag ang puso ko. Si Jayden. Si Jayden na first love ko.

Kilig lang pala no?  Haaay.

Kanina, nung lumuhod ako sa harap ni Kira, at sa harap ng maraming tao upang humingi ng tawad, seryoso ako dun. I was so full of myself already, and I know, it wasn’t right.

Kahit nalaman kong half-sister ni Jayden si Kira, at yung ginawa ko ay pandagdag pogi points din, pero the bottom line is, mahal ko si Jayden at ginagawa ko lahat ng ito para sa kanya.

“I’ve noticed the tension between you two. What’s wrong?” Tanong ko kay Kira ng nasa kotse na kami at papunta sa mall. Napagkasunduan naming gumala muna, total Friday naman eh. At kahit anong pilit kong sa akin sumakay si Jayden, nakabakod naman kasi si Yui sa kanya. Haaay.

“Long story.” Iwas-tingin ni Kira. I knew something was up.

“Try me.” Ngiti ko kay Kira.

Kahit nag-aalangan pa ito nung una, naikwento naman ni Kira ang naging dahilan ng pagiging tensyonado ng dalawa sa isa’t isa. Now I know.

Ang hirap pala talaga ng pinagdaanan ni Jayden. Iniwan na nga sila ng Papa niya, tas yung Mama naman niya ang sumunod. Si Kira at ang isa pa niyang kapatid sa ama. Ang sinapit nito sa kamay ng Mama nila Kira. Haay.

Dahil sa nalaman ko sa nakaraan ni Jayden, mas lalo akong humanga sa kanya. Mas lalong lumalim ang pagkakagusto ko sa kanya.

Siguro yung mga bagay na hindi ko nagagawa sa tanang buhay ko, nakita ko kay Jayden. Mahirap mabuhay sa ganoong sitwasyon. Na realize ko tuloy na mas maswerte pa rin ako sa kay Jayden. Hmmmn.

Pagdating namin sa mall, dumirecho muna kami sa Jollibee para mag meryenda muna. Pinauna na namin sina Jayden at Kira para naman makahanap sila ng mauupuan, mahirap na, madaming tao. Kami ni Yui, nag CR muna kami bago kami mag-order. Naiiihi na kasi ako. Tss.

“So ano binigay mo sa kanya?” Tanong ni Yui nang parehong naghuhugas na kami ng kamay sa may lababo ng CR.

“Huh?” Napatingin naman ako sa salamin. Nakita ko lang si Yui na napapailing.

“Wag mo sabihin saking hindi mo alam.”

“Ang ano?”

Napatawa naman si Yui. “Ang bibilis mo sa babe, pero humihina ka kay Jayden? Tss.” Lalo lang kumunot ang noo ko na nakatitig sa kanya. “Birthday ni Jayden kahapon.”

“What?! Bakit hindi ko alam to? Bakit di mo sinabi dude? Tae ka naman o.” Nanlaki lang ang mata ko. Arrrgh. Nakakaasar. I forgot his birthday. October 13 nga pala kahapon. “Shit!” Napatungo naman ako.

Inakbayan naman ako ni Yui at tumitig lang sa repleksyon namin sa salamin. “May time ka pang bumawi dude.  Good luck.”

Nag-angat ako ng tingin sa salamin at nakita ko si Yui na nakangiti. “Ano ba pwede kong iregalo kay Jayden dude? Wala akong maisip eh.”

“Tss.” At tumawa pa siya. Tae ka Yui!

“Dude, tulungan mo naman ako. Please?” At hinarap ko na siya. “Ano ba mga hilig ni Jayden?”

Umiling lang siya sabay ngiti. “Bah. Bakit ako tinatanong mo? Figure it out for yourself. Kaya mo yan.” Tsaka tumalikod at lumabas na ng CR.

“Hoy! Ang duga mo. Dude, please?” Habol ko pa sa kanya.

Tinatawanan lang ako ni Yui hanggang makaabot kami sa may Counter para maka-order ng makukutkot.

Hindi ko na nga naalala ang birthday ng aking mahal kahapon, hindi ko pa alam kung ano ang dapat kong iregalo sa kanya. Haaay. “Mag-isip ka Alfer. Wag maging tamad!” Sabi ko nalang sa sarili ko.

Habang kumakain kami, natutuwa naman ako’t kahit papaano ay nagkaayos na naman sila Jayden at Kira. Pero hanggang ngayon na gumagabi na at malapit na kaming umuwi, wala pa rin akong maisip na ibibigay kay Jayden.

Kasalukuyan kaming nandidito sa may bookstore ng mall. Namimili ng mga libro sina Jayden at Kira, habang kami ni Yui ay patingin-tingin lang. Maya-maya pa’y, “Light bulb!” Ayun, may naisip na ako.

Nagpaalam naman ako sa kanila para makatakas muna. Syempre, gusto kong i-surprise si Jayden mamaya. Sabay ko ring kinuha ang number ni Kira. Tinext ko si Yui at Kira pagkalabas ko sa bookstore. Nagconfirm naman sila sa hinihingi kong pabor. Ayos!

 Kelangan maging perfect ang gabing ito. Babawi ako kay Jayden. Nailalabas ko na siya sa nakalipas na tatlong buwan, pero kelangan maging mas espesyal na rin ang gabing ito.

Mabilis ko namang nakita at nabili ang ireregalo ko kay Jayden. Bumalik agad ako sa may bookstore at pangit-ngiting tumititig kay Jayden. Sinusuklian lang naman ako nito ng mga nagtatakang mata. Haay Jayden, ang gwapo mo!

“Aheem!” Si Kira. Lumapit lang ito sa amin ni Jayden na nakakunot ang noo. “Anyare Al? May sapi ka ata ngayon?”

“Wala. Masaya lang.” At tinitigan na naman si Jayden. Ang gwapo ng future boyfriend ko.

“Kinikilabutan ako jan. Sis, may napili ka na?” ngiti ni Jayden at bumaling kay Kira.

“Oo. Tara na?” Aya ni Kira.

“Tara.” At binayaran na nga ng dalawa ang mga librong napili ng mga ito. “Uwi na tayo?”

“A-ah eh, Yui, sayo na ako sasakay ha? Ang bagal kasi magpatakbo nitong si Alfer. Nagmamadali na kasi akong umuwi eh. Please?” Baling nito kay Yui. Nagtaka naman si Jayden, pero hindi nalang ito umimik.

“Sige. Yoh, kay Alfer ka na muna ha? Dude, ingatan mo bespren ko ha?” Ngumiti naman ako at tumango.

“Ui, Yoh, ang bag ko nasa kotse mo.” Baling ni Jayden kay Yui.

“S-sige, idadaan ko nalang pagkahatid ko kay Kira.” At tumalikod na ang dalawa. Si Yui ay sumaludo pa sa amin.

Susunod na sana si Jayden ng biglang hawakan ko siya sa balikat. “Bakit Al? Di pa ba tayo uuwi?”

“Nagugutom ako eh. Kain muna tayo?” At hawak-hawak ang kanyang balikat, tinulak ko na siya papunta sa dati naming kinainan, nung gabing sinabi ko sa kanya na gusto ko siya.

“Ha? Kakain na naman tayo? Busog pa ko eh.” Reklamo ni Jayden

“Di ka ba naaawa sa akin?” Sabay pa-cute ng mga mata.

“O siya. Tara! Chura neto.”

Natuwa naman ako ng makita siyang na-amazed na naman sa view sa itaas ng hotel. Pangalawang beses na namin dito, pero nakakatuwang pagmasdan na nagagandahan talaga siya sa tanawin.

“Dito mo talaga ako dinala ah?” Sabi ni Jayden ng makaupo na kami sa lamesang pinareserba ko kanina. “Dito mo sinabi sakin nun na gusto mo ko.”

“Memories.” At tinitigan ko siya sa mga mata. “Naalala mo pa pala yon?”

“Bakit naman hindi? Sa unang pagkakataon, may lalaking umamin sa akin na gusto niya ako.” At ngumiti naman ito. God! Those smiles. Those smiles that kept me thinking every night. “Klaruhin nga natin Alfer. Seryoso ka ba talaga dun?”

“Oo naman. For the past three months, nanliligaw na ako sayo, pero di mo pa pala napapansin. Tsk.” Napatungo naman ako.

“Napapansin ko naman.” At nag-angat ako ulit ng mukha. “Kaso lang, ayoko mag assume. And honestly, I’m not used to this kind of set-up Al. Alam mo namang pareho tayong hindi bakla diba?”

“Andun na ako. Pero ano ba naman magagawa ko? Sa eto yung nararamdaman ko eh. Mahal kita Jayden.” At hinawakan ko ang mga kamay niya.

“M-mahal?”

“Oo, Jayden. Mahal na mahal kita. I’m dying just to be with you. Araw-araw ka nalang sumasagi sa isip ko. At sa tuwing nakikita kita, lalo na yang mga mata at ngiti mo, kinukuryente ako sa kilig. Jayden, mahal na mahal kita.”

“P-pero Alfer..”

“Just give me a chance, Jay. Pinapangako kong iingatan kita. Nakikita mo naman ang mga pagbabagong ginagawa ko diba?”

“Oo. And I appreciate it Al. Kaso, hihingi na muna ako ng konting panahon pa para pag-isipan na muna ang mga bagay-bagay.” Ngiti sa akin ni Jayden. Nabuhayan naman ako sa ngiti niyang iyon. It’s as if, may chance ako sa kanya.

“Ui, ngumiti siya.” Panunukso ko.

Bumuntong-hininga naman ito. “Sa totoo lang, attracted naman talaga ako sayo Al eh. Kaso lang, hindi pa ako ready na pumasok sa ganitong klaseng relasyon. Alam mo na, hindi normal ang maging ganito.”

Yown! Perfect. Kahit papaano pala may chance na maging akin siya. Kinikilig na naman ako.

“Nakakatampo ka naman.” Narinig kong sabi ni Jayden pagkatapos naming kumain. Napatitig lang ako sa kanya.

“Bakit?” Pagmamaang-maangan ko. Pero sa totoo lang, alam ko ang tinutukoy nito.

“Wala.” Simangot nito.

“Teka lang.” At kinuha ko ang bag ko at may kinuha sa loob. Inabot ko lang kay Jayden ang isang malaking box na nakagift-wrap. “Belated Happy Birthday.” Ngiti ko sa kanya.

Nanlaki naman ang mga mata nito. “Ano to?” Aktong bubuksan na sana niya ang gift ko sa kanya ng pigilan ko siya.

“Sa bahay mo na yan buksan.” Bumuntong-hininga ako. “Sa totoo lang, nalimutan ko talaga ang birthday mo kahapon. Sorry Jay. Kung di pa ako inusisa ni Yui kanina, di ko pa matatandaan. Sorry ulet.”

Tumawa naman ito. “Okay lang. Akala ko nalimutan mo.” Napatingin naman ito sa malaking box na nasa harapan namin. “Di ko pa sigurado kung tatanggapin ko yan ha? Pero salamat.” At ngumiti ito.

Pagkatapos naming kumain at magpahinga ng konti habang nanonood sa magandang view ng hotel, inihatid ko na si Jayden sa kanila.

“Jay, diba wala naman kayong gagawin sa Sembreak?” Tanong ko kay Jayden nang makarating na kami sa tapat ng bahay nila.

“Wala. Bakit?”

“Gusto mo mag beach? Outing tayo this weekend. Sa Sunday. Kasama sila Paul, Yui at Kira.” Ngiti ko sa kanya.

“H-ha? E-eh. Tatanungin ko muna si Yukito. Kung sasama siya, sige, sasama ako.” At ngumiti pa ito sa akin. Ang cute niya talaga. “Good night Al. Ingat sa pag-uwi.”

Di ko mapigilan pero ninakawan ko ito ng halik sa pisngi. Nagulat siya, pero napangiti naman siya agad. “Good night Jay.”

At lumabas na siya ng kotse. Ako naman ay di makapaniwalang naka-score na din sa wakas. After 3 months. Humihina na talaga ang alindog ko. Pero sige lang. Mahal ko naman eh. Jayden is worth the wait.

=============================

== The LEAF ==

Sinabi ko ba talaga kay Alfer yon? Inamin ko ba talaga sa kanya, mata sa mata, na gusto ko din siya? Nahihibang ka na Jayden! Pero sige na nga, aaminin ko na. Gusto ko si Alfer.

Lahat ng pagbabagong pinapakita niya ay naa-appreciate ko naman talaga. Mahirap kaya baguhin ang mga bagay na nakagawian mo na. Pero I’m glad that he is changing for the better.

Habang naglalakad papasok sa bahay, para alng akong nauulol. Yung kiss na yun. Wew. Kinilig naman ako.

Dala-dala ang malaking box na binigay sa akin ni Alfer para sa birthday ko, tinungo ko na ang kwarto ko. Tulog na siguro si Nanay. Pagkaakyat ko sa kwarto, naligo muna ako.

Yung gift ni Alfer. For some reasons, I can’t feel the excitement. Di kagaya nung naramdaman ko ng bibnigyan ako ng gift ni Yui. Well siguro, pagod lang ako. “Just shrug it off.” Payo ng utak ko.

Pagkatapos maligo, sumampa na ako sa kama. Kinuha ko lang ang box at sinimulang buksan ito.

Nakakalahati pa ako ng bukas pero hindi ko na nagugustuhan ang nakikita ko. Di ko nalang binuksan ng todo. Kinuha ko ang phone ko at tinext ko si Alfer.

“Thanks for the dinner Al. But sorry, I can’t accept this. See you tomorrow.” Sabi ko sa text.

Kinuha ko lang ang ipod at bagong headphones na bigay ni Yui, at nagpatugtug nalang ng kanta.

Haay. Mabuti pa si Yui. Gamay na gamay niya ang mga hilig at gusto ko. Kahit nga ang mga bagay na kailangan ko, alam nya din.

Ganun talaga pag best friend mo no?

A best friend is someone who will tell you the truth when the world is feeding you lies. A best friend is someone whom you can reveal your naked soul, without being ashamed.

Si Yui.

Haaay! Bakit ko ba to naiisip na naman? At bakit kinokompara ko na naman sila? Haaay.

“Pagod ka na Jayden. Matulog ka na.” Sabi ng utak ko.

Kinaumagahan, tinawagan ko agad si Yui. Pinapapunta ko nalang dito para dito kami mag-usap kung sasama ba kami sa outing nila Alfer.

Dumating ito ng mga bandang 12noon. At dito pa talaga maglalunch tong kumag na to. Hahaha. Okey lang. Atleast di rin ako mababagot sa buong maghapon. First day pa naman ng Sembreak.

“Yoh, may sinabi kasi si Alfer kagabi.” Panimula ko kay Yui. Kakakain pa lang namin at nakaupo lang kami sa sala.

“Oh, baket daw?”

“Wala ka namang gagawin bukas at sa mga susunod na araw diba?” Napatingin naman siya sa akin. “Kasi nag-aaya siyang mag outing sa beach bukas.”

“S-sige. Ikaw bahala, Yoh. Kung pupunta ka, pupunta ako. Sino ba kasama?”

“Si Paul daw. Ta-try ko si Kira.”

Umakbay naman sa akin si Yui. “About you and Kira, I’m glad na naging okey na kayo Yoh. Sana magtuloy-tuloy na yan.” At ngumiti pa ito. “I’m proud of you, Yoh.”

“Sana nga Yoh.” Nginitian ko din siya.

“Tao po!” Narinig kong sigaw sa labas.

“May tao. Teka, titingnan ko lang Yoh.” Sabay labas ng bahay at pumunta sa may gate. Pagkabukas ko ng gate, nakita ko lang si Kira na nakangiti.

“Bro!” Bati nito sa akin at yumakap pa.

“Ui. Naligaw ka ata sis?” Sarkastikong saad ko sa kanya. “Pasok ka.”

“Tinext ako ni Yui eh. Close na ata kami nun.” At sabay lang kaming naglakad papasok sa bahay. “Uy. Yui. Anong balita?”

“Wala naman. Outing daw bukas eh. Sama ka?” Tanong ni Yui dito ng makaupo na kami sa sofa.

“Ha? Bukas?”

“Oo sis. Sina Paul at Alfer lang naman makakasama natin.” Sabi ko dito.

“Ha? Panu yan? Ako lang babae sa grupo? Ayoko nga!”

“Oh, eh, sino gusto mo maka girl bonding? Sina Sheena at Quimee?” At humagalpak na ng tawa si Yui.

“Sis. Please? Sama ka na. Gusto ko din kasing mag beach. Matagal na akong di nakakaligo sa dagat eh.” Panghihikayat ko pa kay Kira. “Yaan mo. May bodyguard naman tayo eh.” Sabay tingin kay Yui.

Sinamaan niya lang kami nito ng tingin, habang si Kira naman ay napahagikgik ng tawa. “Pagkaisahan ba ako?” Simangot pa ni Yui.

“Basta sasama tayo ha? Wala nang bawian.” Final decision ko. Buti naman at napakiusapan ko silang dalawa.

Tinext ko na agad si Alfer para iconfirm ang pagsama naming tatlo. Maya-maya pa’y nagri-ring na ang phone ko. Si Alfer, tumatawag.

“Great! Bukas. 8AM tayo aalis.” Masayang saad ni Alfer. Kow. Gusto lang niya ako makasama sa bakasyon eh. Hahahaha.

“Itanong mo kung isang sasakyan lang ba gagamitin natin.” Kalabit sa akin ni Kira, na sya namang itinanong ko kay Alfer.

“Oo. Para mas masaya. May van naman dito, so ito nalang gamitin natin. Total, anim lang naman tayo dun eh. Basta mga 3-4 days tayo maglalagi dun.” Sagot ni Alfer.

“Anim?” Ako, si Kira, si Yui, si Alfer, at si Paul. “Lima lang naman tayo ah? Sino pang-anim?” Naguguluhan ako.

“Basta. Sige. Prepare na tayo ng mga dadalhin ha? Dadaanan ka nalang namin jan bukas. 8am, sharp.”

“Okay Al. See you then.”

“See you Babe.” At biglang naputol ang linya.

Babe? Did he just call me babe? Ang bilis naman. Nyahahaha.

“Hoy! Makangiti ka naman jan. Mukha kang timang, Yoh.” Untag sa akin ni Yui. Napansin siguro nito na nakangiti ako sa sinabi ni Alfer. Babe. Wow.

“Oh, eh, ano ngayon?” At tumawa na rin ako. “Sis, ano ba dadalhin natin bukas? Dadaanan nalang daw tayo. Van nalang daw nila Alfer ang dadalhin.”

“Hahaha. Di pa ako nakakapagpaalam kay Dad eh. Pero I’m sure papayag yun, kasi andun ka din.” Ngiti sa akin ni Kira. Pero parang may iba pa siyang pahiwatig sa mga ngiting iyon. Tiningnan ko lang siya ng matiim. “What?”

“Nothing.” Bumuntong-hininga nalang ako.

3PM. Lumakad muna kami nina Yui at Kira para mamili ng babaunin sa bakasyon. Sabi ni Yui, kompleto naman daw ang Vacation House nina Alfer na pupuntahan namin, so mga basic needs lang ang kakailanganin namin.

Napapansin ko kanina pa si Kira eh. Mukhang may malalim itong iniisip, na minsan ay may halong ngisi. Kinakabahan tuloy ako dito sa babaeng ito.

“May problema ba Sis?”

“M-may iniisip lang Bro.” Pagkikibit nito ng balikat.

“Di pwedeng i-share sa long-lost brother mo? “ Ngiti ko lang sa kanya.

“Akin na muna to Bro. Malalaman mo din naman in time.” Ngiti pa niya. “Tara na. Iniintay na tayo ni Yui.” At sabay lang kaming naglakad sa kinaroroonan ni Yui.

Namili lang naman kami ng mga chichirya, pang swimming ni Kira, at kung anu-ano pang mapagtripang bilhin nito.

Grabe naman tong kapatid kong to. Kawawa naman ang magiging boyfriend nito. Napaka high maintenance ng babaeng ito. Hahaha! At si Yui pa talaga ang ginawa nitong tiga-bitbit. Si Yui naman, busangot na busangot na ang itsura nito. Naku-cute-an lang ako sa kanilang dalawa.

Mag gagabi na ng makauwi ako sa bahay. Dinaan lang namin si Kira sa bahay nila. Gusto pa sana nitong imbitahan kami sa loob para makapag-dinner, pero tumanggi muna ako. Di pa ako handang pakiharapan ang mga tao sa loob ng bahay na yun.

Si Yui nama’y sumaglit lang ng uwi sa bahay nila para kunin ang mga dadalhin niya.

“Ingat kayo anak ha?” Bilin sa akin ni Nanay Nimfa pagkatapos nitong tulungan ako sa pagsisilid sa bag ang mga dadalhin kong gamit.

“Opo nay. Mga tatlo o apat na araw po kami dun. Nay, total, bakasyon naman, bakit di po muna kayo umuwi?” Ngiti ko dito.

“Sige anak. Sasaglit lang din ako sa probinsya namin. Babalik din ako agad ha?”

“Nay, okay lang po. Magbaksyon naman kayo dun ng matagal. Malaki na po ako.”

“Aysus, bata ka. Malaki na daw? Kaya mo na ba ako pinapauwi dahil di mo na ako kailangan?” Kunwaring pagtatampo ni Nanay.

Niyakap ko naman siya at kumals din pagkatapos ng ialng sandali. “Hindi naman sa ganun Nay. Syempre, nahihiya na po ako sa inyo kasi ako nalang palagi iniisip nyo. Anyways naman Nay, anjan naman po si Yui eh. At Nay, nga pala, nagkaayos na kami kahapon ni Kira.”

Napangiti naman ito. “Mabuti kung ganun anak. Sana tuloy-tuloy mo na yan ha? Magiging masaya ako pag nagkabati kayo ng papa mo.”

“Salamat po Nay.”

Pagkatapos naming mag-usap ni Nanay, narinig na namin ang boses ni Yui. Kaya bumaba na kami sa kusina para magdinner na rin.

Nakita ko lang ito sa may sala na nilalapag ang isang malaking bag at ang gitara niya. Ang hilig talaga ni Yui sa gitara. Nagpapaturo na nga ako sa kanya eh. Ang hirap, pero, magaling naman din siyang magturo kaya ayos lang.

“Naku Nay! The best ka talaga magluto. Grabe. Mananaba talaga ako dito.” Bibong saad ni Yui pagkatapos nitong kumain.

“Naku Yukito. Mambola ba? Pag narinig ka ng Mama mo, baka paluin ka sa pwet.” Biro din ni Nanay.

“Nay. Di po ako naglalaro ng Volleyball.”

“Ano naman kinalaman nun sa usapan Yoh?” Ako.

“Di kasi ako BOLERO. Hahahaha!” Ayun. Bumanat naman si Yui. Napahagikgik naman ng tawa si Nanay. Ako, simpleng ngiti lang. Kow. Kahit korni tong bespren ko, natutuwa ako sa mga hirit nya.

“Ewan ko sa inyo.  Yukito ha? Si Jayden. Ikaw na bahala sa kanya. Pipingutin kita sa singit pag may mangyari dito.”

“Opo Nay. Ako po bahala sa kanya. Ako pa.” At ngumiti pa si Yui kay Nanay. Napatawa naman ako sa mga habilin ni Nanay. Kahit kelan talaga oo.

“O sige na. Magpahinga na kayo. Ako na bahala dito.” Sabi ni Nanay. Wala na kaming nagawa kundi ang umakyat na sa kwarto ko at ang magpahinga. Naligo muna kami, pero hindi sabay ha? Mga iniisip nyo. Hahaha!

“Grabe naman kapatid mo Yoh. Ginawa ba naman akong alalay kanina. Ikaw naman, di mo naman ako tinulungan. Katampo ka naman.” Simangot ni Yui. Pareho na kaming nun nakaupo sa kama ko.

“Hahaha! Na shock nga ako sa inasta nun kanina eh. Dati, noong mga high school pa kami, di naman ganun yun ka arte.”

“Grabe talaga. Sumakit ang mga braso ko kakabuhat ng mga pinamili niya. Akala ko ba sa beach tayo pupunta, pero bakit parang pupunta tayo sa isang beauty pageant?” Natawa naman ako ng makitang naka-pout na ang lips niya. Ang cute lang.

“Pero may napansin ako eh.”

“Ano?”

“You two look cute together Yoh.” Ngiti ko sa kanya. “Ligawan mo kaya si Kira, Yoh.”

“What? Ayos ka lang Yoh?” At napailing lang si Yui sabay iwas ng tingin. “Di ko naman yun gusto eh.”

“Malay mo naman diba? Naniniwala kasi akong Love is a learning process Yoh. Once na nakita mo ang magagandang katangian ng isang tao, you can start from there.”

“Eh para sayo yun. Naniniwala naman ako dun eh. Pero.. ay basta Yoh. Ayoko sa mga High Maintenance na babae. Hahaha!”

“Ewan ko sayo. Malay mo, ‘tong bakasyon na to, mas makilala mo pa si Kira.” Ngisi ko pa kay Yui.

“Baliw ka Jayden. Matulog na nga lang tayo.” At humiga na sya sa kama. Nahiga na rin ako sa tabi niya.

Nakapakit na ang mga mata ko ng marinig ko siyang napabalikwas ng upo.

“Ano yun?” At binuksan ang lampshade sa may side table. “DSLR Camera? Ngayon ko lang napansin yan ah?”

“Bigay sakin ni Alfer kagabi.” Malamig na tugon ko.

“Ayaw mo?”

“Gusto naman. Pero alam mo naman ako diba? Di ako ganun ka materyalosong tao Yoh. Ibabalik ko yan sa kanya bukas.” Nakahiga pa rin ako at nakapikit na.

“Di pa rin talaga nagbabago si Al. Haaay.” At nahiga na rin ito ulet.

Kinabukasan ginising ako ni Yui ng maaga. Nagbreakfast lang kami tas dinouble-check ang lahat ng dadalhin namin.

7:30AM. Handa na kami ni Yui. Simple lang naman ang sinuot ko. Anyways sa beach naman ang punta namin eh. Pero si Yui? Goodness!

Nagmukha siyang model ng bumaba siya mula sa kwarto ko. Naka plain white tshirt lang ito, at sky blue na shorts, at puting panama hat na nakapatong sa ulo niya. Ang gwapo!

“Kow! Siguradong magugustuhan ka na ni Kira.” Panunukso ko sa kanya. May narinig naman kaming busina na nasa labas. Sila Alfer na siguro to.

“Ewan ko sayo Yoh. Tara na. Mukhang anjan na sila oh.”

Sabay naman kaming lumabas ng bahay. Nakasukbit lang sa mga balikat namin ang kanya-kanyang bag. Si Yui, dala pa rin ang gitara, at ako na ang nagbitbit ng mga pinamili naming kutkutin kahapon.

“Good morning!” Masiglang bati ni Alfer sa amin. Nakababa ang bintana ng driver’s seat. Pagkalapit namin sa van, bumukas naman ang pinto nito at nakita ko lang si Paul sa loob nito. Tumango naman ito at ngumiti sa amin ni Yui.

“Yoh. Akin na bag mo. Ilalagay ko sa likod.” At inabot ko nalang kay Yui ang bag ko. Sumakay naman ako sa loob ng van. Tiningnan ko naman si Yui na nagsisilid ng mga gamit sa likod. Sa likurang parte ng van nakita ko naman si Kira na naka shades lang at walang imik na naupo sa likurang upuan ng van.

“Ui Sis. Ang lalim ata ng iniisip natin? Di ka ata nakatulog kagabi?” Masiglang bati ko kay Kira na napatingin lang sa akin.

“Ano nga ulit yun bro?” Narinig ko ang boses ni Kira pero di naman nagbuka ng bibig tong babae na nasa likuran ng van. Kinabahan ako bigla. Nilingon ko lang yung pinanggalingan ng boses ni Kira, at nakita ko lang siyang nakangisi na nakaupo sa may front seat, katabi si Alfer.

“W-what?” So hindi si Kira yung nasa likod? Nanlaki lang ang mga mata ko na nakatitig kay Kira.

“J-jayden.” Anang babae na nasa likod.

Shit! Si Karin! Bakit nandidito siya? Di ko nalang to nilingong muli.

“Awkward.” Panunukso ni Paul. Sabay hagikgik ng tawa. Lumipat naman si Paul sa may likuran ng van para dun paupuin si Yui sa tabi ko.

Noon naman dumating si Yui, at sumakay na sa van. “Oh. Antahimik nyo naman ata?” Napansin nitong mukhang tensyonado ang loob ng van.

Shit! Bakit ba kasi sumama pa si Karin? Haay. Siya pala yung pang-anim na tinutukoy ni Alfer kahapon. Tss.

“G-guys, anyways, meet my beautiful sister, Karin Risos Gonzales.” Pagpapakilala ni Kira kay Karin sa iba.

“So, you are Karin? Glad to finally meet you.” Paglalahad ng kamay ni Yui kay Karin. Mukhang tinanggap naman ni Karin ito. “I’m Yui by the way.” Nakangiti pa ito.

“T-thanks. N-nice to meet you Yui.” Narinig kong sagot ni Karin.

“Ahem! O siya. Ready na kayo?” Untag sa aming lahat ni Alfer. Nakita ko lang itong nakatingin at ngumiti sa akin sa may driver’s mirror.

“Tara na ng, Al. Gusto ko ng lumanghap ng sariwang hangin.” Si Kira.

“Oo nga. Mukhang ang bigat ng hangin dito eh. Hahahaha!” Shiite naman Paul o. Manukso pa talaga?

Naging mahaba ang byahe dahil sa traffic. Alam nyo na, bakasyon. Daming nagbebeach. Daming umuuwi sa kanilang probinsya. Tumagal din ng mga tatlong oras ang byahe. At halos lahat kami, hindi naman naging bored sa buong byahe kasi bumangka naman ng kwento sina Alfer, Kira at si Yui. Si Paul, natlog lang. At kami ni Karin, wala lang imik. Nakikitawa nalang kami, pero di kami umiimik.

Awkward, pero masaya naman.

Na-amaze lang ako sa kagandahan ng beach house nila Alfer nung dumating kami dito. Ang lawak ng lawn. Ang bahay ay malaki lang kaunti sa amin pero napakaganda. Kahoy ang exterior pero maaamaze ka sa ganda ng interior. Dalawang palapag ang bahay. At sa likod ng bahay ay may lanay kung saan nakaharap ito sa dagat.

Ang dalampasigan ay napuna ng puno ng talisay na nagbigay ng lilim sa puting buhanginan. May mga lamesa at bangko din na inilagay duon, sa ilalim ng mga puno. At ang dagat? Wow. Kulay bluish green na parang naghihikayat na lumusong agad dun. Amazing talaga.

“This is paradise.” Nasambit ko ng makababa na kami sa sasakyan at agad lang tinungo ang dalampasigan.

“I’m glad you like it Jay.” Ngiti sa akin ni Alfer.

“Kayo na ang mayaman! Perfect.” Si Kira.

“Gutom na ako dude! May pagkain na ba?” Reklamo ni Paul.

“Che! Natulog ka nga lang buong byahe, tas ngayon, gutom ka na naman?” Irap ni Alfer dito. At pumasok na nga kami sa loob ng bahay.

Di nga ako nagkamali. Ang ganda-ganda ng bahay nila Alfer. Beach house pa lang to ha?

“Maligayang pagdating po, Young Master.” Bati ng isang lalaki na nasa 50’s na siguro.

“Young Master? Huli kong narinig na may tinatawag na ganun ay sa Meteor Garden pa ah. Dao Ming Su?” Biro ni Kira kay Alfer. Sinamaan lang ito ng tingin ni Alfer. Napahagikgik naman kami lahat.

“Manong Joe naman eh. Alfer na nga lang po.” Napakamot pa ito ng ulo. “Lunch na po tayo?”

“Tara na po. Mga sir at maam, halina kayo.”

“Yown. Gutom na nga ako Manong Joe eh.” Hirit pa ni Paul.

Wow. Daming seafood. Isda, sugpo, alimango, at pusit. Yun lang naman ang inabutan namin sa may lanay ng bahay. Ang sarap ng kainan namin. Busog na busog kaming lahat. The best talaga pag seafood!

Tulad pa rin ng kanina sa byahe. Wala pa ring imik si Karin. Di ko rin naman siya kinakausap eh. Bahala na nga si Batman. Basta ako, mag-eenjoy ako sa bakasyong ito.

“Kira, dun kayo sa kwarto sa first floor ni Karin. Si Yui at si Paul sa isang kwarto sa itaas, at kami ni jayden sa katabing kwarto. Ayos na ba?” Ngisi ni Alfer.

“W-what?” Nanlaki lang ang mga mata ko.

“No. Jayden’s with me. Kung ayaw nyo, uuwi nalang kami.” Malamig na sagot ni Yui.

“Boom!” si Kira.

“Joke lang. To naman. Tara na Paul, ipasok mo na mga gamit ko sa loob.” Sabay change-topic ni Alfer.

Well, hindi naman sa ayoko siyang ka-share ng kwarto, pero alam naman nila na may nararamdaman siya sa akin, at ayoko namang iwan si ere si Yui. Isa pa, hindi pa naman kami ni Alfer eh, ba’t kami magtatabi sa iisang kama?

Hinila naman ako ni Yui papaakyat sa kwartong gagamitin namin.

“Wag ka munang kumerengkeng ha? Dito ka sa tabi ko matutulog at hindi sa kay Alfer. Sa akin ka hinabilin ni Nanay.” Litanya ni Yui. Natawa naman ako sa mga pinagsasabi niya.

“At sino namang may sabi na gusto ko tumabi dun? Di naman ako pamigay eh.” Natatawa pa rin ako kay Yui. Napaka-overprotective.

“Ahh basta. O sige. Tulog muna tayo Yoh.”

“Sige Yoh. Swimming tayo mamayang hapon ha?”

“Sige.” At nag-syeste na nga muna kami.

Ang sarap ng simoy ng hangin. Napakalinis talaga. Di kagaya ng sa syudad. Dito, kahit di na namin binuksan ang Aircon, ayos na. Haaay.

Nagising na ako. Hinagilap ko naman ang pinaglagyan ko ng phone, pero ang phone ni Yui ang nakuha ko. Umagaw ng pansin lang kasi sa akin ang wallpaper ng phone nito.

Nakita ko yung picture namin nung birthday ko. Eto yung niyayakap nya ako at pilit na hinihila papunta sa pool. And i gotta admit, we look so cute together. Epic fail ang itsura ko, pero ang ganda-ganda pa rin ng pagkakakuha nung litrato. SI Ate Reema ang kumuha nun.

Timecheck. 4:30pm na. Binalik ko lang ang cellphone ni Yui sa may side table at tumalikod sa direksyon ni Yui. Payapa lang itong natutulog sa tabi ko. Nakanganga pa. Ang cute lang nitong tingnan.

Kinuha ko lang ang phone niya at kinuhanan sya ng picture habang nakanganga. At sinet ko bilang wallpaper niya. Pinalitan ko yung sa amin. Hahaha. Pagkatapos, ipinasa ko yung picture niya sa phone ko at inaupload ito sa Facebook.

Jayden Gonzales

-picture ni Yui-

“meet my Room Mate. Nganga!” – with Yukito Ramirez at Somewhere Down The Road

“Yun!” Na-upload ko na. Pagkatapos ng ilang segundo, may 12 na agad na nag-like. At apat na comment.

Reema Ramirez. “Wow! Ang sweet. Pasukan na ng bubuyog yan. Ilabas na si Jollibee!”

Kenneth Lim (friends with Yui Ramirez). “Yukito, pare. Ang sarap ng tulog natin ah?”

Rafael Mukamo (friends with Yui Ramirez). “Pards. Ingat sa langaw.”

Reema Ramirez. “Kapatid, punas punas din ng laway pag may time. :D”

Hahaha. Natatawa ako kay Ate Reema.

Napahagikgik na ako ng tawa, nang magising si Yui. “Hoy! Ano tinatawa-tawa mo jan?” nagkukusot pa ito ng mata at pilit tinitingnan ang phone ko. Iniiwas ko naman to sa kanya. “Patingin na!”

Naagaw nya naman ang phone ko at habang tinitingnan niya to, tumatawang umibis na ako ng takbo palabas sa kwarto.

“Bumalik ka dito! Hoy!” Narinig ko pang sigaw niya.

Nung hapong yun, sabay sabay lang kaming lahat na naligo sa dagat. Ang saya kasi may mga games at activities na inihandan sila Kira at Paul para sa amin.

Pagkakain ng hapunan, bumalik lang kami sa dalmpasigan at kung ano-ano nalang pinag-usapan namin. Hanggang sa..

“Guys. Truth or Drink tayo? Boring na eh. Nakanga-nga nalang tayo.” Sabi ni Paul.

“Truth or Drink?” pag-ulit ko sa pangalan ng laro.

“Oo. Spin the bottle yan. Kung sino matapatan ng bote, siya ang pipili kung Truth or Drink ba. Kapag Truth, tatanungin siya ng nagpaikot ng bote. Kapag Drink, sa-shot. Game?” Paliwanag ni Paul.

“Game!” Sabi ni Yui at Alfer.

“Exciting. Gusto ko yan.” Si Kira.

“S-sige.” Si Karin. Napatingin naman ang lahat sa kanya.

“Finally. Umimik ka din Sis. Relax lang. Di sila nangangain ng tao.” Umakbay pa si Kira kay Karin. Nakita ko lang itong ngumiti. Pero yung mga ngiting iyon, wala na talagang epekto sa akin.

“Ah, eh..” Sabi ko.

“Wag kang KJ Jayden ah? Unfair kung ikaw lang ang di sasali. Tayo dapat lahat kasali.” Pangungumbinsi pa ni Paul. So ayun na nga, wala na akong nagawa kundi ang pumayag sa gusto nila.

Dun na kami sa dalampasigan naglaro. Kinuha nina Yui at Paul yung isang malaking bato na flat ang ibabaw, para dun paikutin ang bote. Si Alfer naman ay kumuha ng isang case ng beer at sandamakmak na ice at chichirya.

Naupo kami ng pabilog. Ako, si Yui, si Kira, si Paul, si Karin, at si Alfer. Ewan ko. Kinakabahan ako sa mga tanong na ibabato, pero mas kinakabahan akong malasing. Shiite. Tss. Yui, ikaw lang inaasahan ko.

“Basta di pwede ang Pass, Lie, at Save ha?” Paalala pa ni Paul.

Ayun na nga. Nagsimula na ang unang round. Si Paul ang unang nagpaikot sa bote. Umiikot na ang bote at kinakabahan ako sa maaaring ituro nito. Omaygas! Papahinto na ang bote, at sana nama’y di ako ang matapatan nito.

Nakahinga naman ako ng maluwag ng si Alfer ang unang natapatan.

“Truth or Drink?” Tanong ni Paul kay Alfer.

“Drink!” At tinagayan ito ni Yui! “Wooh! Game on.” At pinaikot lang nito ang bote.

“Ikot-ikot lang. Ikot-ikot ikot lang. Ikot-ikot lang. Ikot-ikot, ikot.” Kanta pa ni Kira. Takte! Halatang nag-eenjoy lang sila ah. Ako lang ata tong natetense.

At nagpatuloy nga ang laro. Sa unang round, lahat kami natapatan. Pero lahat din kami, pinili ang Drink. Nung nagsisimula na na may pumipili ng Truth, okay lang naman ang mga tanong kasi nga hindi pa ganun kalango sa beer. Mga tanong na pa-tweetums lang, at minsan, walang kwenta.

Pagkatapos ng isang oras, medyo nag-iiba na ang ihip ng hangin. Madami-dami na din kaming nainom. Si Paul, naka pitong shots na sya. Si Alfer, anim. Si Yui, tatlo pa lang. Si Kira, apat. Nakadalawa pa lang si Karin, kasi mas pinipili nito ang Truth. Kinabahan ako ng marealize na nakawalong shots na ako.

Nahihilo na ako, perom buti nalang at marami naman akong nakain kanina sa dinner, kaya medyo ayos lang ako.

“Yoh, okay ka lang ba? Pahinga ka na kung di mo na kaya.” Pinaikot na nga ni Paul ang bote. Nakita ko naman si Karin na napapatitig sa aming dalawa ni Yui sa tuwing magtatawagan kami ng Yoh. Sabagay. Yun ang tawagan naman dati. Pero ngayon? Wala na siyang epekto sa akin.

“O-okay lang Yoh. Sige. Paikutin mo na Paul!” Sabi ko pa. Medyo nasasapian na talaga ako ng espirito ng alcohol. Napapatingala nalang ako sa mga bituin para di na masyadong mahilo. Pero maya-maya ay kinalabit ako ni Alfer. Tiningnan ko yung humintong bote.

Shit! Ako na naman. Game!

“Truth or Drink?” Nakangising tanong ni Paul sa akin. Takte. Lasing na din ito.

“Taympers sa pag shots. Truth muna. Nyahahaha!” Sagot ko.

“Oh, sige.” Nag-isip pa ito ng itatanong. Pero maya-maya’y nakangisi na naman ito. Lahat kami ay nag-aabang sa magiging tanong ni Paul. “What’s with you and Karin? Para kasing kanina pa kayo di nagpapansinan eh. Magkapatid ba talaga kayo?” Sunod-sunod na tanong ni Paul. Lasing na nga eto.

“Paul. Masyadong  personal ang tanong mo. Ibahin mo nga.” Saway ni Alfer dito.

“What’s wrong with it? Di ba ito naman talaga ang aim ng game na to?” Depensa ni Paul.

“Yoh, akyat ka na. Sige na. Pahinga ka na.” Utos sa akin ni Yui.

“No.” This is it. “Game! Nu nga ulet yun?” At napatawa ako ng hilaw. “Kami ni Karin?”

Nakita ko naman si Karin na napatungo lang. Si Kira naman, napapailing lang.

“Karin was my first love. At first, di pa namin alam na magkapatid pala kami sa ama. I have loved her with all of my heart. Pero nung pinaglayo kami ng parents niya, nasaktan ako. I was willing to fight for her, pero hindi man lang niya ako maipaglaban. Lately ko lang nalaman ang lahat-lahat. Ang unang babaeng minahal ko, ay muling nagbabalik sa buhay ko bilang kapatid.” Mapait na sabi ko habang tinititigan ang nakatungong si Karin.

“J-jayden.” Nag-angat lang ito ng tingin at nakipagtitigan sa akin. Hindi ko namamalayang may mga luha na palang tumutulo sa aking mata kaya pinahid ko lang ang mga ito.

Pero hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya. Nag-iwas na ako ng tingin. “Game!” Kinuha ko ang bote at pinaikot na ito. Naramdaman ko namang pareho lang akong hinimas-himas sa likod nina Alfer at Yui.

Napangisi naman ako ng huminto ang bote. Si Alfer naman ang natapatan nito.

“Truth or Drink?” Alam kong nahihilo na rin ito.

“Truth!” Sigaw nito.

“Galit ka?” At natawa ako. “Okay. Totoo ba yung sinabi mo sa akin nung isang gabi na mahal mo ako? Bakit?”

Nakita ko namang lahat sila ay nanlaki lang mga mata sa naging tanong ko, lalo na si Karin. Kahit si Yui ay di pa alam ang sinabi sa akin ni Yui nung isang gabi.

“Oh? Ba’t di ka makasagot?” Untag ko kay Alfer. Grabe! Tumatapang na ako. Kumakapal na ang mukha ko dahil sa alcohol. Wooh!

“Aheem!” Tumayo naman ito at may kinuha sa bulsa. Isang kulay pula na box. Nakita ko lang itong lumuhod sa harapan ko. “Alam naman ng lahat dito, pwera kay Karin, na nililigawan kita.” Panimula nito na nakatitig lang sa aking mata.

Bumuntong-hininga naman ito at nagpatuloy.

“It’s been three months since nakilala kita Jay, pero yung pakiramdam na pangalan at mukha mo lagi ang sumasagi sa isip ko? Yung pakiramdam na bawat araw kitang gustong makasama at maka-usap. I tried changing my bad characteristics, para sayo. Para maiba naman ang pagkakakilala mo sa akin. And honestly, i don’t know if that was enough para mapansin mo ako.”

Wala pa ring hingahan to. Pakiramdam ko humahaba ang buhok ko.

“Silang apat. Sila ang magiging saksi sa gabing ito. Mahal na mahal kita Jayden. You’ve changed me for the better. At sa isang rason palang iyon, minahal na kita.”

Binuksan lang nito ang pulang kahon at nakita ko ang dalawang pares ng kwintas na may pendant na ang nakasulat ay “AlDen”. Tumayo siya at pumunta sa likod ko para isuot ang isang kwintas sa leeg ko. Pagkatapos, bumalik agad ito sa harapan ko at hinawakan lang nito ang mga kamay ko.

“Alam kong humihingi ka pa ng konting panahon para pag-isipan ang mga ito Jay. At pangako maghihintay ako. Pero sana naman wag masyadong matagal ha?” At tumawa pa ito. “Pero honestly, the bottomline of this speech is that, mahal na mahal kita Jayden. I love you so much.”

“Wew! Hanep sa speech pare! Oh, tara na. Tigilan na natin to. Inuman na lang tayo.” Sabi ni Paul.

“Ang haba ng hair mo Bro. Hahahaha! Congrats sa inyong dalawa!” Cheer pa ni Kira sa aming dalawa. “Oh ano Bro? Wala ka man lang reply sa pagkahaba-habang speech ni Alfer?”

“Salamat Kira.” Ngiti ni Alfer dito. “Okay lang yun. Kelangan pa daw niya ng time eh.”

Speechless talaga ako sa mga sinabi ni Alfer. Grabe! Hindi ko inakalang mangyayari ito. Hindi ko inakalang aamin sa harap namin si Alfer. Nakit ko sa mga mata nito ang kaseryosohan sa mga sinabi. Kahit papano naman, naging proud ako sa sarili ko at kay Alfer. Naappreciate ko talaga ang ginagawang effort ni Alfer para sa akin. Tuluyan na akong nahuhulog sa kanya. Haaay.

Ayun na nga. Nag-inuman nalang kami. Pero hindi pa man kami nakakapagsimula, nagpaalam muna si karin, at sumunod din si Yui.

“Excuse me guys. Check ko lang phone ko sa kwarto. Saglit lang.” Si Karin.

“Guys ako din, ihi lang ako ha? Sakit na ng pantog ko.” At sabay pumasok ng bahay sina Karin at Yui.

“Hala? San yung dalawang yun?” Si Kira. “Di naman siguro manyakis yang si Yui ano?”

“Hindi ah. Good boy yang si Yoh ko.” Depensa ko sa biro ni Kira. “Oh, cheers ulit.” At nagpatuloy nalangm kami sa pagkukwentuhan at inuman.

=======================================

== The WIND ==

Ang sakit. Parang hinihiwa ang puso ko sa lahat ng narinig kong salita mula sa bibig ni Alfer. Akala ko, nalimutan ko na ang nararamdaman kung iyon kay Jayden. Pero kanina, nung nag speech si Alfer, ang sakit!

Naiinis ako kay Alfer. Ang epal talaga niya eh. Ako ang nakauna kay Jayden, pero bakit ba si dinamidami ng magugustuhan niya, si Jayden pa? Fuck! Naririto na naman kami sa sitwasyong ito. Yung nagkakagusto sa iisang tao.

Naiinis din ako sa sarili ko. Kung bakit ba kasi ako naduduwag umamin kay Jayden? Shit.

Nung nagpaalam si Karin, nagpaalam na rin ako. Ayokong may makakita sa akin na umiiyak. Baka di ko na mapigilan ang mga luhang kanina pa gustong kumawala sa mga mata ko.

Papasok na kami ng bahay ni Karin ng biglang huminto siya sa paglalakad. Nauna kasi siya sa akin, kaya naman napahinto din ako ng lakad. Ang weird nitong babaeng ito. Kanina, nung nagspeech si Alfer, nahuhuli ko siyang nakatingin lang sa akin na parang may gustong sabihin.

“What?” Tanong ko sa kanya ng humarap siya sa akin at nakipagtitigan ng mata sa mata.

“You love him, don’t you?” Diretsahang tanong ni Karin sa akin.

“Him? Sino?” Sabay iwas ng tingin.

“Come on Yui. Halata naman sa mga mata mo kanina eh. Alam kong tama ako sa sinasabi ko. Mahal mo si Jayden.”

“Wag ka ngang mag assume. Best friend ko lang si Jayden.” Nakatungong sagot ko.

“Really? Eh bakit hindi ka makatingin sa akin ng direcho? Alam mo, hindi kita masisisi jan eh. Ganun talaga. Sa oras na maramdaman mo yan, nandyan na yan sa puso mo.”

Bumuntong-hininga naman ako. Wala na akong lusot sa babaeng ito. Matalas siya. “Oo. Mahal ko si Jayden. Pero naduduwag akong aminin sa kanya. Mahal na mahal ko siya, pero nauunahan ako ng takot sa dibdib ko.”

“Yui. Natural naman talaga yan. Pero sana dapat, ipinaglaban mo ang kapatid ko. Dapat, wag kang gumaya sa akin na hindi man lang siya ipinaglaban noon. Jayden is a very special guy. At alam kong alam mo yun. Ipaglaban mo siya Yui.”

“Pero paano? Huli na ang lahat. Masaya na siya kay Alfer. Naunahan na ako. Hindi ko na to mababago. Natatakot ako. Baka mas lalo lang niya akong layuan pag nagkataon.”

“Alam mo, mas boto ako sayo. Nakita ko kung gano mo kamahal at pinoprotektahan si Jayden. Sana lang naging malakas din tayo. Lalo na ikaw, kasi di na kami pwede. Sayang Yui eh.” Akbay sa akin ni Karin.

“Siguro mas mabuti na ring maging ganito nalang kami. Sa pagkakaibigan, mas tumatagal ang isang tao sa buhay mo. Malaki kasi ang posibilidad na mawala lahat ang kung anumang meron kayo pag ginawa nyo tong komplikado.” Malungkot na sabi ko.

Ganito nalang talaga. It’s too late to fight for Jayden. Mahal na mahal ko siya, pero handa akong magparaya kung kay Alfer talaga siya magiging masaya. Haaay. Jayden. Kung alam mo lang.

Pagkatapos ng ilang sandali, bumalik na kami pareho ni Karin sa may dalampasigan kung nasaan ang apat. Dala-dala ang gitara, pinilit ko nalang na wag ipahalata ang nararamdamang sakit sa puso ko.

Kantahan, tugtugan, kwentuhan, kulitan, at inuman lang ang inatupag namin buong gabi. At nang lumalim na ang gabi, kanya-kanya na kaming pumasok sa aming kwarto. Inalalayan ko pa si Jayden kasi naparami ata ang inom nito. Ako naman ay di naman tinablan masyado.

Inihiga ko nalang siya sa kama namin at pinalitan ang tshirt nito ng isang sando na nakuha ko sa bag niya. Nagbihis naman ako at humiga na sa tabi niya. Naramdaman ko naman na lumapit ito sa akin at yumakap.

“Thank you sa.. lahat.. Yoh. I love you.” Lasing talaga to. Kung ano-ano nalang sinasabi.

“Sana lasing ka nalang parati. Para parati mo akong napapansin, Yoh.” Sabi ko sa isipan ko. Haaaist.

Ang sarap sa tenga. Pero alam ko namang bilang kapatid lang yun. Haaay. Kung alam mo lang, Jayden. Mahal na mahal kita.

=====================================

== The LEAF ==

Kinaumagahan, nagising ako na masakit ang ulo. Wala na si Yui sa aking tabi. Hinagilap ko lang ang phone ko. 7am na pala. Naghilamos lang ako sa banyo ng kwarto at bumaba na rin.

Naabutan ko lang si Yui na mag-isang nagluluto sa may kusina. Nakangiti lang ito sa akin ng makita akong nakababa na at umupo sa may breakfast table.

“Good morning Yoh! Hang-over ka no?” Ngiti nito sa akin.

“Oo Yoh eh. Andami ko atang nainom kagabi. Di ko na nga maalala kung pano ako nakapasok sa kwarto.”

“Hahahaha! Yan. Inom-inom pa kasi. Inalalayan po kita kasi ngarag ka na eh.” At natatawa pa siya. Anak ng kwek kwek naman o. Mang-asar pa ba? Ansakit na nga ng ulo ko.

“Asan pala yung apat?” Tanong ko nalang kay Yui para di na ako maasar.

“Andun sa dalampasigan. Gumagawa ng sand castle.” At hinain na nito ang nilulutong danggit. “Una ka na dun Yoh. Okey lang ako dito. Matatapos na din ito. Dun na tayo sa dalampasigan kakain.”

“Sige Yoh. Galingan mo sa pagluluto ah?” Ngiti ko nalang sa kanya.

“Yes boss!” At sumaludo pa ito sa akin.

Lumabas na nga ako ng bahay. Nasa lanay na ako at nakikita ko na ang apat na gumagawa ng sand castle. Dalawang koponan ang labanan. Si Paul at si Karin. Tsaka si Alfer at Kira.

“Ang gaganda ng sand castle natin ah? Sige. Ako magja-judge nyan mamaya.” Bati ko sa kanila.

“Good morning babe!” Sabay killer smile ni Alfer sa akin.

“Maka babe ka naman. Wala pa naman akong naririnig na sinagot ka na ng kapatid ko ah?” Si Kira. Boom! Supalpal si Alfer. Nagtawanan naman kaming lahat pwera si Alfer na nag-pout ng lips.

Gusto ko munang maligo. Busy naman ang apat, tas si Yui ay nagluluto pa ng breakfast namin. So magpapakasawa muna ako sa dagat. Tinanggal ko lang ang sando ko at patakbong tinungo ang tubig.

Gusto ko dun sa malalim ng konti. Gusto ko mabasa lahat ng parte ng katawan ko. Namiss ko kasia ng maligo ng dagat. Matagal-tagal na din akong di nakaligo.

Papalayo na ako at palalim na ng palalim ang naabutan ko. Nakikita ko parin ang apat na gumagawa pa rin ng sandcastle. Maya-maya ay namataan ko na si Yui at si Manong Joe na naghahain na ng breakfast sa lamesa na nasa dalampasigan.

Papunta na sana ako sa kanila ng maramdamang sumakit yung kanang paa ko. Shit! Pinupulikat ako. Nawawalan na ako ng kontrol sa katawan ko. Pinilit kong itaas ang dalawang kamay ko para mapansin nila ako.

Pinapasukan na ng tubig ang bibig ko. Shit! “Lord, Ikaw na po bahala sa akin. Ayoko pa po mamatay. Lord.” At unti-unti na akong nawawalan ng malay-tao.

…….

Unti-unting nagliwanag ang paningin ko. Patay na ba ako? Pero bakit giniginaw ako? Nang maimulat ko ng buo ang mga mata ko, nakita ko lang ang nag-aalalang mukha ni Alfer na nakatunghay sa tabi ko.

“B-babe? Okay ka lang?” Naririnig kong saad ni Alfer.

Ano ba ang nangyari? Pilit kong inaalala ang nangyari kanina.

Oo. Tama. Muntikan na akong malunod. Lord, salamat po at buhay pa ako. Naiyak naman ako at niyakap agad si Alfer. “Babe, a-akala ko mamatay na ako. N-natakot ako babe.” Siya pala ang nagligtas sa akin. Utang ko kay Alfer ang buhay ko.

“Babe?” Kunot-noong tanong ni Alfer. Kumalas naman siya sa pagkakayakap ko. “S-sinasagot mo na ba a-ako?”

“Oo babe! Tayo na.” Ngiti ko kay Alfer. Utang ko ang buhay ko sa kanya. At handa na akong harapin ang mapanghusgang lipunan na kasama siya.

“Yes! Salamat babe! I love you!” At yumakap siya sa akin. “Narinig nyo ba yon? Kami na ng mahal ko! Yoohoo!”

“I love you too, babe.”

Nakayakap pa ako kay Alfer nang mapansin ko si Yui sa tabi namin na nakatulala at may hawak-hawak na tuwalya. Nung mapansin nitong nakatingin ako sa kanya, pilit lang itong ngumiti.

- Itutuloy -