Followers

Monday, January 1, 2018

Loving You... Again Chapter 60 - Weight





  



Author's note...



Disclaimer: Hindi ko po original characters sila Joseph, Paul, Blue, at kung sino man po ang mga character sa story ni Kuya Bluerose. Siyempre, ang credit pa rin ay sa gumawa nila. Pati na rin po pala iyung mga kanta.

Hello po sa inyong lahat! Happy Holidays! Nawa'y maging maganda ang pasok ng bagong taon sa inyo!

Heto na po ang Chapter 60! Happy reading!







Book 1: | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |


Book 2: | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 |
 
37 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 |


Book 3:
47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59











Chapter 60:
Weight


































































































Keifer's POV



        Kasalukuyan pa rin kaming naglalakad sa gubat para hanapin ang tambal ba or kakambal ni Jack na pinatay namin. Kasama namin ang mga pulis na naglalakad at nagkwento sa kanila ng mga posibleng eksplanasyon sa mga nangyayari. Kababalaghan ba ito o siyensya?



        “Tambal?" patanong na sabi ng bagitong pulis. “Hindi ko alam iyan."



        “Tubong Maynila ka kasi," wika ng na pulis mas matanda. “Ang mga taga-Maynila, walang alam sa mga kababalaghan na ganito. Multo lang ang kaya ng mga isip ninyo."



        “Hindi rin ako naniniwala sa multo."



        “Ako din," pagsang-ayon ni Ronnie. “Pero tambal? Baka naman po may kakambal talaga si Jack na tinatago ng mga magulang nila? Tapos along the way, may mga pang-teleseryeng drama ang nangyari. Gaya ng lumapit itong hindi kilalang kambal at nasaktan na hindi siya kinilala ng mga ito. Iyung ganoon? Kasi tingin nila na isa lang ang anak nila."



        “Aba, malalaman natin iyan mamaya," sabi ng mas matanda. ”Pina-check ko sa bayan iyung records ng hospital kung saan pinanganak iyung tao. Doon natin malalaman kung tambal, o sikretong kambal."



        “At paano po kung tambal?" naitanong ko.



        “Aba bata, siguraduhin na lang natin na huwag na tayong magdagdag sa mundo natin na may mga naglalakad na buwaya sa daan at may appearance sa telebisyon."



        “Well, wish ko na worth-it ang pag-guide ko sa inyo kung asaan ang tambal o kambal ni Jack," payak na sabi ni Ronnie. “Gusto ko talagang makita ang tuktok ng Mount Pulag sa totoo lang."



        Habang hinahanap namin ang isa pang Jack, nagpatuloy naman ang ibang estudyante sa field trip nila. Pumunta sila sa tuktok ng Mount Pulag, kumukuha ng litrato at kung ano-ano pa. Hindi ko alam. Imahinasyon ko lang iyun.



        Sa paglalakad namin, narating na namin ang huling hantungan ni questionable Jack. Nakahandusay pa rin ang bangkay niya sa lupa, nandoon pa rin ang baril na ginamit ni Ronnie.



        “Well, may bangkay," wika ng bagito. “Which means hindi ito multo, at buhay ito bago patayin."



        Pinaghiwalay naman kami ng mga pulis. Si Ronnie ay naiwan kasama ang bagitong pulis habang ako naman ay kasama ang mas matanda. Babalik kami sa kampo para i-guide ang SOCO papunta kila Ronnie.



        Habang naglalakad pabalik ay nakipagkwentihan sa akin iyung mas matanda. Kwento ng mga kakaibang karanasan niya sa mga bundok dito sa Baguio. Hindi ko nga lang ma-validate kung totoo ba ang sinasabi niya o hindi.



        “Ikaw? May mga kakaibang kwento ka ba sa buhay?" naitanong niya.



        “Itong field trip namin ang pinakauna," tipid na sagot ko. Alangan naman ang isagot ay pinatay ko ang halos buong pamilya ko sa isang gabi lang. Iyun talaga, kakaiba.



        Napakahaba ng araw na iyun para sa amin na hindi umakyat ng bundok. Sa sobrang haba, natapos na ang mga kasabay namin na umakyat ng bundok, at bumaba na sila ng bundok para umuwi. Pagkabalik sa kampo ay inantay pa namin ang SOCO. Na-delay pa ang SOCO na pumunta sa kampo nang may nadiskubre silang bangkay papunta dito. Bangkay ito nang orihinal naming tour guide.



        Matapos ang mahabang proseso, na may mga bangkay sa bundok, umuwi na kami pabalik ng Rizal. Iyung bus pala na sinakyan namin papunta dito, naghihintay sa amin. Naghintay din sila Divine, Aries, at ang mga kaibigan na kasama namin. Kasama din namin ang mga hindi dapat kasama sa byaheng ito, si Gerard.



        “Kumusta? Iyung isa ba sa kanila, tambal?" tanong agad ni Joseph na biglang nagising.



        Umiling ako. “Walang tambal sa kanila. Magkakambal talaga sila."



        Nagsimula nang umandar ang bus.



        “Kahit sinabi ng mga magulang niya na nag-iisang anak lang siya?" naguguluhang tanong ni Allan.



        “Ang totoo, hindi rin alam ng magulang na may kakambal iyung anak nila. Nag-check ng records iyung ospital kung saan pinanganak si Jack. Doon, may nakita silang anomalya sa records at nalaman nila na iyung nanay ay nanganak talaga ng kambal. Tapos iyun, iyung isa ay normal na nabuhay habang iyung isa ay inaabuso naman. So, wala tayong tambal na naabala o ano. Purong tao lang na may mga problema sa pag-iisip."



        Nakahinga ng maluwag ang lahat.



        “Natakot ako. Ano kaya ang mangyayari kung tambal nga iyung isa tapos napatay natin iyun? Gaganti ba sila?" tanong ni Alexis.



        Nagkibit-balikat ako. “Hindi ko alam at hindi na natin malalaman kasi hindi naman totoo iyun. Geo, okay ka lang ba?" tanong ko dito.



        Tumango si Geo. “Natakot ako. Ngayon lang talaga ako natakot ng ganoon. Mabuti na lang at niligtas ako ni Gerard at ni Joseph."



        “Anong ginawa ni Gerard?" naitanong ni Ronnie.



        “Nag-gesture siya na kagatin ko iyung kamay ni Jack. Ako naman na takot na takot, ginawa ko. Tapos pinigilan ni Joseph si Jack," kwento niya.



        “Ako, muntikan na ako dahil nakatutok na sa akin iyung baril nang bumagsak ako. Mabuti na lang at nandoon si Gerard. Pinatay niya agad si Jack," kwento ni Joseph.



        Nag-aalala naman ako sa mga kwento nila. Oo, gagawin ni Gerard ang mga iyun. Pero nag-aalala ako sa kaniyang mga tinatagong motibo. Dahil sa ginawa niya, medyo magtitiwala ang mga ito sa kaniya. Hindi dapat mangyari iyun. Hindi dapat nila pagkatiwalaan si Gerard. Pero ano ang magagawa ko ngayon kung niligtas ni Gerard ang mga buhay nila?



        Umupo ako sa inuupuan ko dati na ngayo'y may iba ng setup.



        “Kumusta na siya?" tanong ko.



        “Hindi maganda," iling ni Allan. “Iyung nangyari kagabi, hindi niya matandaan."



        Nilingon ko si Joseph na natutulog na. “Sinabi mo na ito kay Joseph?" Binalik ko ang tingin kay Allan.



        “Oo. Tinawag na din namin si Mr. Schoneberg at gusto niya na ipa-checkup si Ren pagkarating na pagkarating natin sa Rizal."



        Nakauwi na kami sa Rizal. Mga hating-gabi na kami nakarating.



        Sa bahay ni Ren, nakiusap si Allan na dito na muna siya hanggang sa malaman niya ang kalagayan ni Ren.



        “Pwede," sagot ng Mama ni Joseph. “Kaya lang ay matutulog ka kasama ni Keifer."



        Magsasalita sana ako para sumalungat sa gusto ng Mama ni Joseph. I mean, gusto ba ni Allan na makatabi ako sa pagtulog?



        “Okay lang," payak na sagot niya. “Aalis din po ako kapag nasiguro ko na maayos na si Ren."



        Kinabukasan, or mamaya, nagpa-CT scan nga sila Ren. At ang diagnostic ay nagkaroon nga siya ng memory lapses dahil sa kaniyang defense mechanism. Bahagya akong natakot sa narinig dahil hindi ko alam kung ano ang dahilan nang pagkawala ng alaala niya bago ko pa siya nakilala. Hindi ko alam kung baka babalik ang kumplikasyon niyang iyun.



        Pero nakahinga ako ng maluwag. Kung iyung pangyayari na kinalimutan niya ay iyung ginawa ni Jack sa kaniya, okay na iyun. At least, hindi ako, hindi si Allan, hindi kaming lahat ang kinalimutan ni Ren.



Larson's POV



        Kasalukuyang nasa likod ako ng shop at binabasa at text ni Allan tungkol sa nangyari kay Ren. Napailing na lang ako matapos malaman na nagwala na naman ng alaala si Ren. Bakit naman kaya siya nagwala ng alaala? Malala ba iyung ginawa ni Jack sa ganiya? O may nagawa ba si Jack sa kaniya? Sa pagkakaalam ko, wala. Okay naman siya. Iyung paa lang niya ang nasugatan.



        “Ano iyan? Kinukulit ka ng mga parak na isuplong ako?" nagsususpetyang tanong ni Mang Luke habang kumakain.



        “Hindi po ito parak kung hindi galing kay Allan. Iyung tunay kong kapatid, nagwala na naman siya ng alaala..." Naalala ko bigla ang unang beses na nangyari ito sa kaniya. “... gaya ng ginawa niya noon..." Napatingin naman ako kay Mang Luke. “... at sana ay hindi siya maging katulad ninyo." Ibinaba ko ang aking phone.



        Ilang linggo na rin ang nakakalipas simula nang nasa pangangalaga ko si Mang Luke. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin siya napapayag na sabihin niya ang kaniyang mga nalalaman. Ginamit ko na ang mga alam kong technique para magsalita siya, kaya lang ay wala pa rin. Matibay talaga si Mang Luke. Hindi nga siya madala sa hipnotismo at inuman. Grabe! Lasing na lasing talaga ako noong isang araw na iyun. Si Mang Luke, nakatayo pa rin. Ang lakas uminom.



        “Kuya Larson," tawag sa akin ng bantay mula sa pintuan. “andito na si Kurt, hinahanap ka."



        “Tamang-tama," bulalas ko bigla. “maisisiwalat ko na rin sa kaniya."



        Pumasok ako sa loob at naramdaman ang lamig ng hangin sa shop. Diretso akong naglakad doon sa tabi ni Kurt na mukhang may tine-text."



        “Syota mo?" tanong ko agad.



        Kumunot agad ang noo niya pero itinuon niya ang atensyon sa phone niya. “Ano naman?"



        Binuksan ko ang PC na nasa tabi niya. “Huwag ka ng mag-effort. Maghihiwalay naman kayo."



        “I get it. Bitter ka," balik niya habang nakatuon pa rin sa phone.



        “Umm, hindi ako bitter. Concerned ako sa mga kaibigan ko na niloloko ng mga syota nila. Iyan kasi iyung mga ayoko mangyari sa inyo kasi gawain ko dati ang manloko. At ano ang epekto sa akin? Heto! Nasa internet shop. Tinitingnan ang mga tao na may kausap sa sari-sarili nilang chat box."



        “Bakit hindi ka lumabas at maghanap? Gwapo ka naman."



        “Masyado akong busy. Tsaka iyung mga tipo ko naman, nasa tabi-tabi at abot-kamay ko lang."



        Tumingin sa akin si Kurt. “Kagaya ni?"



        Pinanlakihan ko lang siya ng mata at inilapit ang mukha sa kaniya. “Bakit? Concern ka kung sino?"



        Nagkatinginan kami ng ilang saglit. Sa hindi ko malamang dahilan, iba ang naiisip at isinagot ko sa kaniya. Abot-kamay ko nga ba talaga iyung mga tipo ko?



        Naputol ang pagtitinginan namin nang napansin ko na bumukas na ang PC ko.



        “Alam mo, huwag ka na munang maglaro. Sigurado kasing hindi mo magugustuhan ang mapapanuod mo," wika ko habang may tinitipa sa kompyuter.



        “Bakit naman? 2 girls and an ice cream ba iyan?"



        Ilang saglit lang ay nahanap ko ang hinahanap ko. “Malala pa doon." Nilingon ko siya. “Halika. Panoorin mo ang video na ito."



        Tumayo ako sa kinauupuan ko at pumalit naman siya.



        Naguluhan si Kurt habang nakatingin sa monitor. “Footage ng isang shopping mall? Ano bang mer-" Natahimik si Kurt.



        Gaya ng sinabi ni Kurt, footage ito ng isang mall. At ang mga bida, walang iba kung hindi si Hela at ang kinikita niya.



        1 day ago...



        Napatingin ako sa labas ng shop nang nakita kong may dumaan na bus. Alam kong matagal nang umalis ang bus nila Allan, kaya lang ay hindi ko siya maiwasang maisip. Hindi ko man tunay na kapatid, kasama naman niya ang tunay na kapatid ko.



        Bahagya akong nagulat nang bumukas ang pintuan ng shop. Inayos ko ang aking sarili para sa customer.



        “Hi Larson," bati ni Hela sa akin habang pumapasok. Aba, pumunta sa shop ko na nag-iisa lang?



        “Hela, hindi mo ata kasama si Kurt," sabi ko nang napansin na wala siyang kasama.



        Napangiwi siya. “Medyo busy. Nag-aaral para sa midterms."



        “At ikaw, ayaw mong mag-aral para sa midterms?"



        Umiing siya. “Nakakatamad naman kasi," tugon niya habang kinakamot ang ulo. “Tsaka mayaman naman si Papa. Bibili na lang ako ng kung anong business na makita ko." Tiningnan niya ang buong shop na may liwanag sa mukha. “Gaya ng shop na ito."



        “Ohh! Hindi pwede," iling ko. “Mahirap magpatakbo ng internet shop at kailangan ay may alam talaga iyung nagpapatakbo."



        “Hindi problema iyun. Iha-hire kita."



        Kunyari ay natuwa ako. “Talaga? Pero seryoso, hindi talaga pwede iyung shop na ito. Kung gusto mo, humanap ka ng ibang internet shop. Tapos, ako iyung technician. Pwede iyun."



        Napaisip siya. “Talaga? Okay. I keep that in mind. Pa-rent nga ng isang PC?"



        “Sure," tinipa-tipa ko ang server. “Anong PC ang gusto mo?"



        “Bahala ka. Basta iyung hindi dito sa harapan at walang masyadong katabi."



        “Okay. Bahala ako."



        Ibinigay ko ang gusto niyang mangyari. Pumunta naman siya sa PC na ibinigay ko.



        Medyo naghinala naman ako sa mga kondisyon niya. Hindi dito sa harapan, at walang masyadong tao. Okay. Ganoon pala?



        Sa server ng computer shop, may ilang features kami na exclusive lang sa mga taong marunong magpatakbo ng shop. Wait, hindi naman ito requirement para masabi na ang isang tao ay magaling magpatakbo ng shop. Actually, pinupuri ko ang sarili ko dahil magaling ako magpatakbo ng shop.



        So, anyway, may features ang server namin na makita ang monitor ng aming mga client. Yeah, breaching of privacy ang ginagawa namin, pero hindi ito breaching of privacy kung hindi malalaman ng mga client namin. Tsaka ako lang naman ang nakakaalam sa shop kung paano gawin ito, at iyung mga bantay.



        Tiningnan ko ang monitor na ginagamit ni Hela. Nagbukas siya ng Facebook at nagbukas din siya ng ilang pambabaeng site. Aba, napaka-updated niya sa tsismis. At sinong S and P na parehas lalaki ang nahuling naghahalikan sa isang hotel pool? Clue, si P ay isang heartthrob, at si S na dating hinahabol ng isang kilalang babeng artista. Teka, parang kilala ko kung sino ang tinutukoy dito.



        Naputol naman ang pag-iisip ko kung sino ang tinutukoy ng blind item, nang nag-switch na ng tab si Hela sa Facebook. Sa Facebook tab niya ay may nag-PM sa kaniya. Shade ang pangalan ng kausap at mukhang lalaki ito.



Shade: hi babe...



        Tumalas ang tingin ko sa monitor matapos makita ang mga salitang iyun. Syota mo ang kaibigan ko tapos may tumatawag pa sa iyo na babe?



Hela: hi dn babe...



Shade: nakapagchat k... tk, kasama mo b iyung boyfriend mo ngayon?



Hela: d ko cya kasama... busy cya ngayon s midterm exam nmin... kaya hayun! wala n nmn cyang time pra s akin.



Shade: ikaw babe? nagaaral k b pra s exam?



Hela: nagaaral? duh! sampalin ko lang ng $$$ iyung prof nmin at psado na ako... ganoon lng kadali... tka, gus2 mo magmit tau ngayon? kta tau sa mall maya2x



Shade: sure babe... kya lng, bka nmn may makakita s atin doon?



Hela: wla yan... hind nmn ako sikat gya ni Kurt... baka kaw un, tra kating2x n ako mamit k...



Shades: okay... sa mall tau magmit...



        Biglang tumayo si Hela sa kinauupuan niya at naglakad papunta sa counter. Kaagad naman akong nag-minimize ng mga application. Teka, hindi naman niya makikita ito dahil nakatago sa counter ang monitor. Pero, hay! Nangyari na.



        “Out na ako," sabi niya habang may kinukuha sa kaniyang pitaka.



        “Saglit ka lang?" tanong ko. “Sampung piso."



        “May ano ako, may naalala lang. Kaya aalis na ako." Inabot niya sa akin ang pambayad niya. May naalala kang pagtaksilan?



        Napangiti lang ako. “Ahh! Ganoon ba? Ingat ka."



        “Salamat Larson." Lumabas na siya sa shop.



        Nagsimula na akong tumipa sa computer para i-hack ang CCTV ng mall na pagkakakitaan nila. Pagka-hack ko ay nakita ko kung gaano kalinaw ang CCTV ng mall. Sinimulan ko nang i-record ang mga nakikita ko sa CCTV. Tamang-tama ito.



        Nag-antay naman ako ng mga ilang minuto hanggang sa makita ko si Hela na naglalakad papasok ng mall. Gamit ang CCTV ng mall, sinundan ko siya. Hmm, sino naman kaya iyang lalaki na kinikita mo?



        Makalipas ang ilang hakbang, napansin kong may isang lalaki sa likod niya na mukhang nagtatago mula sa kaniya. Nang lumapit na ito, piniringan ng lalaki si Hela gamit ang kaniyang kamay. Mukhang naglalaro saglit ang dalawa.



        Nang inalis na ng lalaki ang kamay niya, humarap si Hela at mabilis itong hinalikan ang lalaki. Tapos ay naglakad na sila palabas ng mall habang ang kamay ng lalaki ay nasa bandang puwitan ni Hela.



        Natapos na ang video na pinapanood ni Kurt. Ibinaba na niya ang kaniyang tingin. Wala na ang mata niya sa monitor. Nasa kailaliman ng kaniyang pagkatao niya siguro na siguradong nagagalit.



        “Hey, alam mo ba na nagpaalam ngayon si Hela na pupunta siya sa mall?" sabi niya sa akin.



        “Talaga? Gusto mo puntahan natin para malaman natin kung bumibili nga ba siya, or may taong bumibili para sa kaniya?" yaya ko.



        Tumayo bigla si Kurt at lumabas ng shop.



        “Close mo na 'to. Charge mo sa akin," panuto ko sa bantay habang lumabas din ako ng shop.



        Nakita kong sumakay siya agad sa sasakyan niya. Sumunod naman ako at umupo sa driver's seat.



        Tahimik na nag-drive si Kurt papunta sa mall na pinupuntahan ni Hela. Nang akmang papasok na kami ng mall, nakita namin si Hela kasama ang lalaki niya.



        Magbiro o hindi? Iyun ang iniisip ko ngayon. Oo, nahuli na namin iyung mga ahas. Magandang magbiro ngayon tungkol diyan. Pero si Kurt, walang man lang reaksyon sa kaniyang nakikita.



        “Pupunta sila sa motel," nasabi ko na lang.



        “Saang motel? Alam mo ba kung saan iyun?"



        Tumango ako.



        Nag-drive naman si Kurt pero papasok siya sa parking lot ng mall. Naguluhan ako sa pinaggagagawa niya.



        Lumabas siya ng sasakyan at pumasok sa mall. Sumunod na lang ako sa kaniya at nadatnan siya na bumibili ng ice cream. Bumili siya ng dalawang cone.



        “Gusto mo?" Inalok niya sa akin ang isa.



        Kinuha ko ang cone habang naguguluhan ako. Bro, magkakantutan na iyung syota mo at iyung kinikita niya. Bakit nandito pa rin tayo sa mall?



        Tumingin siya sa pambisig na relo niya. “Oras na." Naglakad siya palabas ng mall.



        “Oras na para saan?" tanong ko.



        Ilang minuto ang nakalipas, narating na namin ang posibleng motel na pinupuntahan nila. Ito iyung building na luma na, at ang confidentiality ay hindi papalya. Teka, iyung mga mayayaman magkakantutan dito? Hindi kaya sila mandiri sa kwarto pa lang na papasukan nila dito? O baka wala silang pakialam dahil magkakantutan lang naman sila? Sa bagay.



        Bumaba na agad ako ng sasakyan. Pero siya, hindi pa muna bumaba. Mula sa labas, kita kong may kinuha siya sa likuran ng kotse niya. Pagkatapos may kunin, yumuko siya at naglabas ng parang baril. Teka, baril talaga iyun. Papatayin niya ba ang syota niya?



        Lumabas na rin siya ng kotse at ibinigay sa akin ang isang recording camera.



        “Gusto mong i-film ko ang kung paano mo patayin ang girlfriend mo?" tanong ko.



        Hindi siya sumagot at dumiretso siya sa loob ng building. Pagkapasok ay napatayo iyung matabang babae na nagbabantay sa building.



        Agad na tinutukan niya ng baril ang matandang babae. “Diyan ka lang," malamig niyang sabi.



        “Teka, kilala kita. Hindi ba ikaw iyung anak ng sikat na broadcaster?" tanong ng matabang babae.



        “Oo."



        “Anong ginagawa mo dito?"



        Kinuha ni Kurt ang cellphone sa bulsa niya. At ipinakita sa matabang babae. “Nagpunta ba ang babaeng ito dito?"



        Tiningnan ng matabang babae ang phone niya. “Hindi ko siya kilala," saad niya.



        Humugot ako ng malalim na hininga. Bigla akong kinabahan dahil hindi ko naman alam ang ugaling ito ni Kurt. Paano kung sa akin na nakatutok iyang baril niya? Ano ang gagawin ko?



        Ibinaba ni Kurt ang baril. “Okay. Sa tingin ko, hindi po talaga kayo magsasalita. Kahanga-hanga dahil kahit may nakatutok na baril, hindi kayo natatakot. Parang iyung kaibigan ko. Natakot kaya iyun habang nasusunog siya sa kotse ni Zafe? Bakit pa kasi niya inuuna si Zafe?" tanong niya sa sarili. “Anyway, na-realize ko na makakasira sa pangalan ng pamilya namin kapag nakapatay ako. After all, wala kaming tao na pinatay, kaming lahat. So, ganito na lang. Magsinungaling ka pa sa akin, pero..." Tiningnan niya ang kabuuan ng building. “... ipapasara ko itong business mo ng habang buhay."



        Papalag pa sana ang matabang babae. Pero natakot siya sa sinasabi ni Kurt. Blooming pa naman ang business niya, tapos malapit na ang disyembre. Malamig ang hangin sa bandang hulihan ng taon.



        Bumigay ang matabang babae. Sinabi niya kay Kurt kung asaan ang kwarto nila Hela. Pagkarating sa pintuan ay sinipa niya agad ito ng malakas. Nagulat ang mga tao sa loob na sila Hela at Shade. At, si Hela, caught in the act habang sinasakyan si Shade. Sa sobrang luma ng building na ito, kayang sipain ni Kurt ang pintuan.



        “Kurt?" gulat na wika ni Hela.



        “Bidyuhan mo nga habang nagse-sex sila," bulong ni Kurt sa akin.



        Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Ano daw? Bidyuhan ko habang nagse-sex?



        Aalis pa sana si Hela kaya lang ay tinutukan siya ng baril ni Kurt.



        “Don't ever think about leaving," banta niya. “Bakit hindi mo ituloy? Hump your body, babe!"



        Kahit na binantaan na si Hela, sinubukan niya pa rin na umalis sa ibabaw ni Shade. Pero inilapit ni Kurt ang baril sa sintido niya. Pagkatapos ay nilipat sa ulo ni Shade.



        “Gusto kong makita kung paano mo pinapasaya ang girlfriend ko. Pwede bang gawin mo ang sinasabi ko sa iyo kung gusto mong mabuhay?" pakiusap ni Kurt.



        Kaagad naman na sinunod ni Shade ang sinasabi ni Kurt at pumaibabaw na ngayon kay Hela.



        “Shade, anong ginagawa mo?" nagtatakang tanong ni Hela. “Ahh! Tumigil ka!"



        “Pasensya na, Hela. Ayoko pang mamatay," tugon ni Shade.



        Sa aming harapan habang binibidyuhan namin, pinaligaya nga ni Shade si Hela. Magkahalong sarap at lungkot ang bawat ungol ni Hela, ganoon din pagdating sa luha niya.



        Hindi ko alam kung ano ang trip ni Kurt. Pero siguro, ito iyung parusa na naisip niya sa dalawa. Kaya lang, kumusta naman kaya si Kurt? Ano ang nararamdaman niya habang nanunuod na may ibang ka-sex ang magiging dati na niyang nobya? Nakakatuwa ba ito sa kaniya? O baka naman nalulungkot?



        “Malapit na ako, Hela," ungol ni Shade.



        “Good. Iputok mo sa loob niya," banta na naman ni Kurt na itinutok ang baril kay Shade. “Kung hindi ay itong baril ang puputok diyan sa ulo mo."



        Oi, oi, oi? Hindi naman kaya sobra na iyan? Ipapaputok mo pa sa loob ng babae? Iyun ang mga salitang gusto kong sabihin.



        “Ahh! Shade, huwag!" pakiusap ni Hela.



        Umiling si Shade. Pabilis ng pabilis siyang gumalaw hanggang sa naabot nito ang pinakarurok. Uy! Grabe, parang may nag-leak pa sa gilid nung butas ng babae. Nilapitan ko pa para makita sa camera.



        Ibinaba ni Kurt ang kaniyang baril. “Tara na Larson. Tapos na tayo dito," saad niya nang lumabas na ng kwarto.



        Sumunod ako kay Kurt na dali-daling pumasok ng sasakyan niya. Nang nakasakay na ako ay agad nitong pinaandar ang sasakyan na wala man lang pasabi. Sa ginawa niyang iyun, halos mabangga kami sa isang kotse pero hindi naman iyun natuloy.



        “Hoy, hindi pa nga ako nakakapagsuot ng seatbelt!" saway ko sa kaniya.



        Muli, hindi na naman siya umimik. Sa kalsada pa rin ang atensyon niya. Ay nako! Kung gusto niya akong manahimik, fine! Pagbigyan! Tutal, siya naman ata itong nasaktan. Malaman mo ba naman na taksil ang girlfriend mo.



        Huminto ang sasakyan sa harapan ng shop. Akala ko ay madidisgrasya na naman kami habang magpapark. May isa kasing sasakyan na magpapark din. Akala ko, aagawan ni Kurt ng space dahil wala na siyang pakialan. Pero huminto siya at sinenyasan pa ang sasakyan na mauna na.



        Bumaba agad siya sa sasakyan at dinala ang hawak ko na camera recorder. Sumunod ako sa kaniya at nadatnan ko na puno ang shop. Walang available na PC.



        “Larson, pwede ba?" Inilahad niya ang kamay niya na hawak-hawak ang camera recorder.



        “Gusto mong bidyuhan ko din ang mga tao sa shop habang naglalaro?" hula ko.



        “Kung may space. Basta gusto ko, maayos iyung sex video nila Hela at Shade. Tapos tanggalin mo iyung mga part na sinisigawan ko sila, lumalapit ako para itutok ang baril, iyung mga scene na nandoon tayo. Tanggalin mo," kalmadong paliwanag sa aking gagawin.



        “Fine. Iyun lang naman pala."



        Sinenyasan ko ang bantay na umalis na muna sa server para ako muna ang tumao. Kumuha naman ng upuan si Kurt at umupo sa tabi ko.



        Habang ginagawa ang gusto ni Kurt, nag-research na muna ako ng konti sa lalaking kinikita ni Hela. Pamilyar kasi ang pangalan ni Shade sa akin.



        Nadiskubre ko na ang lalaki ay may reputasyon sa Saint Ambrose School. Siya iyung vocalist nung banda doon sa school nila.



        “Hindi mo naman siguro ipapakalat ang video na ito sa nga porn sites, tama?" naitanong ko.



        “Ipapakalat ko iyan," sagot niya. “Bakit? Concern ka sa kanila?"



        Umiling ako. “Hindi naman. Naisip ko lang na kung ipapakalat mo ang video na ito at nakita ng mga eskwelahan, malaking eskandalo ito na magre-resulta sa expulsion nilang dalawa."



        “May mas maganda kang ideya? Gusto mong patayin ko na lang sila?"



        “Bahala ka. Ikaw naman ang nasaktan. Hindi ako."



        Pause, play, pause, play, edit, napakamatrabaho talaga ng ginagawa ko. At mukhang libre pa ito. Ako naman kasi ang nagbunyag.



        “Okay ka lang ba?" naitanong ko ulit matapos mapansin na may pumatak na luha sa nakapikit niyang mga mata.



        “Hindi," iling niya. Binuka niya ang kaniyang mga mata na nababasa ng kaniyang luha. Pinunasan niya ito ng panyo. “Ikaw ba naman na nag-aalaga sa relasyon ninyo? Tapos madatnan mong may ibang tao na kumakantot doon kay Hela? Bigla kang mapapa-isip, nagkulang ba ako sa kaniya? Binibigay ko naman ang gusto niya. Nagse-sex din naman kami, flowers, chocolates, understanding, caring advices, ano ba iyung hindi ko pa binigay?"



        “Tingin mo ba, ikaw ang mali?"



        Gulat na napatingin siya sa akin. “Bakit ako ang magiging mali?"



        “Kasi iyun ang tingin mo sa sarili mo?"



        “H-Hindi naman ako ang mali," giit niya.



        “Kung ganoon, sino?" tanong ko ulit.



        Hindi siya nakasagot at umupo ulit ng tuwid. Gago, sabihin mo na mali iyung babae.



        “Hindi ko alam. Hindi ko talaga alam," iling niya. Marahan niyang hinawakan ang kaniyang ilong.



        “Kung iyan ang tingin mo."



        “Siya nga pala, paano mo nalaman na nagkikita sila sa mall? May nagsumbong ba sa iyo? Si Kian ba?"



        “Sino ba sa tingin mo?"



        Binigyan niya ako ng naghihinalang tingin. “Wiretapping?"



        Napaisip ako. Teka, para ngang ganoon iyung ginawa ko. Pero sasabihin ko ba?



        “Larson, bawal iyun," pabulong na sigaw ni Kurt.



        “Hindi bawal ang isang bagay kapag walang nakakaalam."



        Bumukas ang pintuan ng shop. May notable na tao ang pumasok. Iyung classmate ni Allan na si Ronnie.



        “Hi. Kuya Larson, may bakante na ba?" tanong ni Ronnie.



        “Ronnie, nagpa-reserve ka ba?" Tiningnan ko ang listahan ng server kung naka-reserve nga ba siya. “Tamang-tama. Susunod ka na. Kaya lang, lahat ay open time."



        “Hmm, ano bang meron sa araw na ito?" Napansin niya si Kurt na tabi ko. “Wait, ikaw ba iyung anak nung-"



        “Yes," pagputol ni Kurt.



        “Ohh! Hindi ko inaasahan na, wait. Magkaibigan kayo Kuya Larson?"



        “Wala akong kaibigan na bano maglaro," natatawa kong sabi.



        Inikot ni Kurt ang paningin niya. “Oo na. Ikaw na magaling."



        Nang tumahimik na ang lahat, napansin kong tinitingnan lang ako ni Ronnie.



        “Ronnie?" tawag ko sa atensyon niya.



        Nagulat siya. “Ahh! Pasensya na Kuya Larson. Naguguluhan kasi ako ngayon. Parang magkamukha kayo ng boyfriend ni Allan."



        “May boyfriend na si Allan?" gulat na tanong sa akin ni Kurt. “Akala ko ba, homophobic siya?"



        Pinanlakihan ko si Kurt ng mata habang nakatingin sa kaniya. “Iyun ang akala mo." Pronta lang niya iyun para mapalapit siya doon sa boyfriend niya ngayon."



        “Pronta na magkunyaring homophobic? At buti na lang at naging sila. Para namang hindi kapani-paniwala na mangyayari iyun. Teka, kilala ko ba?"



        “Baka oo, baka hindi." Binaling ko ang atensyon ko kay Ronnie. “Yeah, para nga kaming magkamukha noon. Pero nagpa-DNA test kami, hindi nag-match. Si Allan kasi, gustong makasiguro. Sabi ni Mama, baka iyung syota niya ay iyung nawawalang kapatid namin. Siyempre, bawal iyung mga ganoon. Kaya para makasiguro, DNA test. At negative nga ang resulta. Pero wala kaming nawawala na kapatid," kwento ko. Napakamot ako sa ulo. “Hmm, malapit ko na itong matapos."



        “I-upload mo iyan ha," panuto ni Kurt. “Gusto kong ipakalat iyan nang sa ganoon ay may matutunang leksyon iyung tao na nagkamali siya ng binangga."



        “Wow! Ano iyan? May kaaway ka?" tanong ni Ronnie.



        Bumalik sa neutral na emosyon ang mukha ni Kurt. Sinenyasan ko naman si Ronnie na huwag ng mag-usisa pa.



        Tumunog ang phone ni Ronnie at lumabas siya ng shop.



        “Saang porn site? Tsaka baka gusto mo na ipadala na natin ito sa dean ng mga eskwelahan nila?"



        “Go."



        Sinumulan ko na ang pag-upload.



        Hindi ko namalayan na bumalik si Ronnie sa counter. “Kuya Larson, pa-cancel iyung reservation ko. May pupuntahan pa kasi ako." Nagmadali agad siyang lumabas



        “O sige, sige." Nagtipa ako sa computer para ipa-cancel ang reservation niya. Nadaanan naman ng pamingin ko ang orasan. “Hala! Magha-hapon na pala. Hindi pa tayo nagta-tanghalian. Pati si Mang Luke, hindi din nakapagtanghalian. Patay."



        Tinawag ko ang bantay namin para agad na magpabili ng pagkain.



        Rinig kong tumunog ang tiyan ni Kurt. “Oo nga. Kahit ako, gutom na gutom din. Makapag-order nga ng pizza."



        “Sus, huwag na," pag-aburido ko sa kaniya. “Sabay ka na lang sa amin ni Mang Luke. Nagpabili pa man din ako ng tatlo." Bigla kung naalala na high na high ang pamilya nila. “Ahh. Huwag na lang. Baka manakit lang ang tiyan mo."



        “Mananakit ang tiyan ko? Ano bang meron sa pagkain na kinakain ninyo? Madumi ba habang ginawa?" tanong ni Kurt.



        Umiling ako. “Hindi."



        “Ayos naman pala ehh. Tara. Ihanda mo na iyung mesa natin."



        “Huh? Kakain ka talaga dito?"



        Pumunta ako sa likod ng shop at nadatnan si Mang Luke na nakahiga sa papag. Tiningnan ko ang kalagayan niya kung natutulog lang siya o ano. Natutulog.



        “Mang Luke, gising na kayo," gising ko dito. “Kakain na po tayo."



        Ilang minuto ang nakalipas, magkakasabay na kaming kumakain sa mesa. Walang arte-arte si Kurt na kumain sa tabi ni Mang Luke.



        “Mang Luke, may naging girlfriend po ba kayo dati?" naitanong ni Kurt.



        Natawa ng malakas si Mang Luke. “Marami!" mayabang na sagot niya. Kaya lang ay bigla siyang nalungkot, ilang segundo lang ang nakalipas. “Kaya lang pinalayo ko sila. Minahal namin sila ng mga kapatid ko. Sa awa ng Diyos, hindi pinatulan nung mga traydor." Larson note, hindi naghahatian ng girlfriend si Mang Luke at ang mga kapatid niya. May sari-sarili silang mga girlfriend at hindi literal ang ibig sabihin ni Mang Luke.



        Tiningnan ko si Kurt at sinenyasan na tumigil siya sa ginagawa niya. Sinagot niya ako ng tingin din at senyas na hayaan siya sa ginagawa.



        “Naitanong mo? Gusto mo ba maki-share din?" tanong ni Mang Luke.



        “Hindi naman," iling ni Kurt. “Meron ako kaninang umaga. Kaya lang nakita ko siya sa ibabaw ng isa pang lalaki. Tapos noong nakita ko, piniwersa ko silang magpatuloy hanggang sa labasan iyung lalaki."



        “Grabe naman. Naalala ko tuloy iyung girlfriend ni Pedro na nahuli niya sa ibabaw ni Juan. Pero hindi naman nagalit si Pedro dahil doon." Larson note, okay. Hindi ko alam na naghahati pala talaga sila.



        “Hala! Baka naman hindi talaga mahal ni Mang Pedro iyung girlfriend niya?"



        “Ay! May pahintulot niya kasi. Pero kapag ako ang hihiram, ayaw nila."



        “Okay, okay," sabi ko bigla. “Kumakain tayo mga tao. Bakit ba ang weird ng mga sinasabi ninyo?" Naghahatian pala talaga silang tatlo?



        “Sino ba iyang babaeng iyan?" tanong ni Kurt.



        “Hela Ronse," sagot ni Kurt.



        Biglang napatigil sa pagkain si Mang Luke. “Ronse? Iyung mayaman din na Ronse?" Tiningnan niya ng matalim ang kausap.



        Naguluhan si Kurt. “Tama po. Ronse. May problema po ba?"



        “Wala ka naman sigurong ginawang masama sa babae?"



        “Hindi ko matatawag na masama, pero ipapakalat ko sa eskwelahan namin iyung sex video niya. I'm sure, mae-expell siya sa eskwelahan dahil sa video. Pati iyung lalaki."



        Nag-antanda si Mang Luke. “Hijo, mag-iingat ka diyan sa pamilya ng babae. Hindi natin alam, iyung mga ka-edad lang ninyo, may sapak na pala sa utak."



        “Ahh! May kaibigan akong ganyan." Humugot si Kurt ng malalim na hininga. “Sana nabuhay pa siya ng mas matagal."



Edmund's POV



        Kasalukuyan akong naghihintay sa harap ng opisina ni Sir Simon sa kaniyang eskwelahan. Ngayong araw, may psychologist sa loob at hinihintay ang isang pasyente. Si Gerard.



        Mula sa kaliwa ko, nakita ko siya na papalapit sa akin. Siguradong ipinatawag si Gerard sa pamamagitan ng mga professor ng eskwelahang ito.



        “Ikaw ba ang psychologist?" natatawang tanong niya.



        “Huwag mo nga akong lokohin," payak na sabi ko. Binuksan ko ang pintuan ng opisina. “Shall we?"



        Pumasok na kaming dalawa sa opisina. Nadatnan namin ang babaeng doktor na pinili ko para sa treatment na ito. Tumayo ang doktor at nakipagkilala kay Gerard. Pagkatapos magpakilala ay umupo kaming lahat.



        “Umm, kasama ba siya?" tanong ni Gerard sa doktor. “Ang alam ko, parang one-on-one interview ito."



        “Ay! Oo. Edmund, labas ka muna," pakiusap ni Doktor.



        Tatayo pa sana ako nang pinigilan ako ni Gerard.



        “Pwede po bang dito lang muna siya? Gusto ko pong kasama siya sa treatment na ito," hiling ni Gerard. “Boyfriend ko po siya."



        Nagulat ang doktor sa sinabi ni Gerard. Umupo naman ako ulit sa upuan.



        “Oo, boyfriend ko siya," pagkumpirma ko.



        “Kaya lang ay cool off kaming dalawa," dugtong ni Gerard.



        “At siya ang nagpasimuno," natatawa kong dagdag.



        Naguguluhang tumingin sa aming ang doktor. “Mukhang kailangan niyo ng counseling para diyan."



        “Hindi na kailangan," wika ko. “Kaya na naming resolbahin ang mga problema namin. Tsaka matatanda na kami. Hindi ba?" Tumingin ako kay Gerard.



        Tumango si Gerard. “Magsimula na po tayo."



        Nagtanong ang doktor ng mga bagay-bagay na nangyari sa field trip. Pero bago ang lahat ng iyun, unang itinanong ng doktor ay kumusta na si Gerard, okay lang ba si Gerard ngayon.



        “Medyo po," nag-aalangang sagot niya.



        “Bakit naman?" tanong ng doktor.



        “Dahil kasi sa nangyari noong field trip. Hindi ko talaga makalimutan. Ginawa ko iyun sa lahat-"



        “Teka, huwag na muna," pagputol ng doktor. “Bago ang lahat, magkwento ka ng konti sa nangyari bago ang lahat nang iyun. Naaalala mo ba?"



        Tumango si Gerard. “Malinaw na malinaw po. Pwede po ba akong magsimula sa bandang nagpalit na ng tour guide?"



        “Kung saan ka komportable," pahintulot ng doktor.



        Humugot ng malalim na hinga si Gerard. “So iyun nga, kasama ko iyung mga kaibigan kong babae na tatawagin kong Uno, Dos, Tres. Sa kalagitnaan ng pag-uusap nilang tatlo, may lumapit na ibang tao sa amin. Nagpakilala ang taong ito na siya na ang magiging tour guide namin dahil sa may nangyaring masama sa tour guide namin. Baka nagkasakit siya o ano. Pero habang natutuwa ang lahat, nagdududa ako. Nakita ko kasi iyung artist sketch habang nasa siyudad pa kami. Pero iyung mga kasama ko, okay lang. Iniisip ko na nakita na din nila siguro iyung artist sketch ni Jack. Kaya ang siste, pinagsawalangbahala ko na lang. Pinagpatuloy ko ang masaya naming field trip. Minutes later, nasa isang camping site na kami. Si girlfriend number 1, iyun iyung palayaw na gagamitin ko sa mga babaeng iyun, nagyaya na gumala na muna kami sa gubat. Pagkatapos naming gumala ay bumalik kami sa kampo, sinalubong ang nagagalit na Divine. Sabi niya, mag-ingat daw kami dahil nalaman nila na mamamatay-tao pala talaga si Jack. Habang nagsasalita si Divine ay nakarinig na kami ng sigaw."



        “At ang sigaw na iyun ay galing sa kaklase mong si Geo, tama ba?" tanong ni doktor.



        Tumango si Gerard. “Oo. Pagkatapos marinig ang sigaw, tumakbo ako sa pinanggalingan ng sigaw. Nadatnan ko si Geo na hostage na ni Jack. Nakita ko ang ekspresyon ni Geo habang hawak-hawak siya ni Jack. Takot na takot. Lalo na kapag sumisigaw na ito na para bang papatayin na siya," kwento niya. “Sa kalagitnaan ng gulo na iyun, may naisip akong ideya."



        “Ano iyun?"



        “Nag-gesture ako kay Geo na kagatin niya ang kamay ni Jack. Sa una, parang walang kwenta ang ginagawa ko dahil hindi nakatingin si Geo sa akin. Nakatingin kasi siya kay Paul."



        “Sumunod na nangyari, nakita ni Geo ang ginawa mo. At ginawa niya nga iyun. Pero, iyung mangyayari pagkatapos noon, naisip mo ba iyun?" tanong ni doktor. “Kasi, ang pagkakaalam ko sa nangyari, may baril si Jack. Kapag ginawa ni Geo ang sinasabi mo, may posibilidad na barilin siya sa ulo."



        “Hindi," iling ni Gerard. “hindi ko talaga naisip ang mga pangyayaring iyun. Aaminin kong mali ang naisip kong iyun. Kasi kung nangyari ang senaryong iyun, hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Dahil lang sa ideya ko, hindi ko sinasadya na mangyari ang hindi dapat mangyari. Pero gumana naman. Kaya lang, sa sumunod na nangyari, doon na talaga ang bagay na hindi ko naisip. Sumugod si Joseph at nakipag-agawan ng baril kay Jack matapos kagatin ni Geo ang kamay niya. Ako dapat ang gagawa ng bagay na iyun pero nauna na siya. Lumayo-layo kaming lahat habang nakikipagbunuan si Joseph. Pero natalo siya."



        May parang sinulat si doktor sa kaniyang kwaderno. “Pagkatapos, anong nangyari?"



        Natahimik si Gerard at tumungo. Nilaro-laro niya ang kaniyang daliri. “Bumagal ang paligid ko nang nakita kong natumba na si Joseph. Alam ko na ang susunod na mangyayari. Babarilin ni Jack si Joseph sa ulo. Nailigtas nga namin si Geo pero mamamatay si Joseph." Inangat niya ang kaniyang ulo. “At pagkatapos noon, baka kami na ang susunod. Ilang araw bago ang field trip, naalala ko itong napanood kong action movie sa TV. Kung paano niya..." Pumikit at huminga siya ng malalim. Ibinuka niya ulit ang kaniyang mata pagkatapos. “... pinatay ang isang tao. Kaya inipon ko ang lahat ng lakas ko sa aking kamay. Tumakbo ako papalapit sa likod ni Jack habang itinutok niya ang kaniyang baril kay Joseph. At binali ko ang kaniyang leeg na ikinamatay niya."



        Habang tahimik ako, kating-kati ako na sabihin sa doktor na hindi totoo ang pinagsasasabi niya. May side si Gerard ng isang mamamatay-tao. Kating-kati ako na sabihin sa doktor na dating nagtatrabaho siya sa isang crime family. Kating-kati akong sabihin sa doktor na isa talaga siyang hitman.



        “Ano ang pakiramdam mo sa iyong ginawa?" tanong ng doktor.



        “Naguguluhan," sagot ni Gerard. “Simula nang pangyayaring iyun, isip ako ng isip. Paano kung hindi pa papatayin ni Jack si Joseph? Paano kung may problema lang ang tao at kailangan lang niya ng kausap? Tama ba ang ginawa kong iyun? Kasi pakiramdam ko, hindi. May iba pa sigurong paraan maliban lang doon. May iba pang paraan."



        May isinulat na naman sa kwaderno ang doktor. “So pinatay mo si Jack matapos bumagsak si Joseph sa lupa. May iba pa bang nakakita sa nangyari? May iba pa bang nakakita sa ginawa mo?"



        “Marami," pikit-mata niyang sagot saka ibinuka niya ulit. “marami. Si Joseph, Paul, Geo, girlfriend number 1, 2, 3, at ilan pang tao na nagpasyang manatili at manood sa nangyayari."



        “At ano sa tingin mo ang iniisip nila sa ginawa mong iyun?"



        “Sila girlfriend 1 2 3, iniisip nila na bayani ako. Pero hindi pa rin ako sigurado kung iyun ang tingin nila sa akin. Para kasing halimaw ang tingin ko sa sarili ko. Dapat kinatatakutan. Matapos ang ginawa ko, hindi ko alam kung parehas pa rin ang pagtingin nila sa akin."



        Napangiti si doktor. “Unfortunately, hindi ganoon ang pagtingin nila sa iyo."



        “Huh?"



        Inilipat ni doktor ang pahina ng notebook niya. “Bago ka pa makarating dito, nag-session din ako sa mga involve sa pangyayaring iyun. Nakausap ko sila Geo, Paul, Joseph, at iyung sinasabi mong mga girlfriend 1 2 3. Tama, bayani ang tingin nung mga babae sa iyo. Posibleng maging kaibigan naman ang tingin nung mga lalake sa iyo."



        Nanlaki ang mata ko sa sinasabi ng doktor. May naririnig kasi akong hindi maganda sa mga sinasabi niya.



        Napatingin ako kay Gerard na neutral pa rin ang emosyon ng mukha niya. Napaisip tuloy na baka sinadya ni Gerard na hindi pansinin si Jack sa kalagitnaan ng pag-tour nito sa bundok. Para kapag may ginawa ito sa field trip at iligtas niya ang isa sa mga kaibigan ni Ren, halos abot-kamay na niya si Ren kapag nangyari iyun.



        “Alam mo Gerard, tama lang ang ginawa mong desisyon," wika ng doktor. “Oo, mali ang pumatay. Pero tama ba na hayaan mo na lang ang taong iyun na patayin ang mga kakilala mo? Alam mo, nasa instinct kasi natin iyan. Iyung mamimili tayo sa isang sitwasyon na gaya ng gagawa ka ng mali na magiging tama, o gagawa ka ng tama na magiging mali? Siyempre, pipiliin natin ang makakabuti sa iyong sarili, pero in your case, para sa nakakarami. Okay lang na medyo masaktan ka sa ginawa mo, pero isipin mo naman ang naging bunga nito. Dahil sa ginawa mo, may isang tao na nakita pa ang kaniyang Mama, may isang tao naman na makakapiling pa niya ng mas matagal ang kaniyang minamahal. Iyung mga tao sa paligid na masama ang tingin sa iyo dahil sa ginawa mo, hayaan mo sila. Huwag mo silang pansinin. Isipin mo na lang, baka kung sila ang nasa kalagayan mo, iyung mga taong nailigtas mo ay wala na dahil mga duwag sila. Mga tao na, makakita lang ng baril, naduduwag na agad."



        Natawa kaming dalawa ni Gerard.



        “Kaya lagi mong isipin na tama ang ginawa mo. Nagawa mo ang isang bagay na baka ikaw lang ang makakagawa sa sitwasyong iyun."



        Matapos ang ilan pang salita mula sa doktor, sa wakas ay natapos na rin siya. Binigay niya ang susunod na schedule ni Gerard dahil hindi pa tapos ang kaniyang session. Tinapos lang niya ngayon session dahil may iba pa siyang pasyente.



        Pagkalabas ng doktor sa kwarto na iyun, naiwan kami ni Gerard sa loob.



        “Ang galing mong magkwento kanina. Naniwala ang doktor sa sobrang galing mo," sarkastikong sabi ko. Umupo ako sa harapan niya kung saan umupo ang doktor kanina.



        “Akala mo ba na magsasabi ako ng totoo sa mga psychiatrist?" balik niya. “Kahit na gaano kabait iyang mga taong ganyan, hinding-hindi talaga ako magki-kwento ng totoo. Alangan naman ikwento ko sa kaniya na isa akong hitman para sa isang crime family." Natahimik si Gerard at napatingin sa mga mata ko. “Kaya ba ikaw mismo ang pumili sa psychiatrist na magse-session sa amin?"



        Napaiwas ako ng tingin. Oo, iyung pagpili ng psychiatrist ay sa akin binigay. Kaya iyung pinili ko ay iyung kakilala ko na pwede kong mapakiusapan na magtago ng sikreto.



        “Ginawa ko iyun para kung sakaling magsabi ka ng totoo, mapakiusapan ko na magtago ng sikreto. Kaya lang, ano nga ba ang inaasahan ko?



        Tumayo siya sa kinauupuan at umupo sa kandungan ko. “Alam mo naman kung kanino ako ang magsasabi ng totoo hindi ba?"



        “Huwag ka nga sa kandungan ko. Hindi naman pang-isahan ang sofa na 'to," taboy ko sa kaniya.



        Sumunod naman siya at umupo sa tabi ko. Inilagay naman niya kaniyang ulo sa balikat ko. Napakaganda ng pakiramdam ko. Nakakagaan. Kung wala lang siyang masamang balak.



        “Pwede bang mag-stay muna tayo dito ng ilang mga minuto? Gusto ko munang magpahinga mula sa mga plano ko. Kahit sandali lang," hiling ni Gerard.



        “Bakit hindi ka tumigil?"



        Hindi siya sumagot. Sa halip ay tinulugan ang aking tanong. Gusto ko siyang gisingin para sagutin niya ang tanong ko. Pero hindi ko na siya inabala pa.



        Dinilat ko ang aking mata. Hindi ko namalayan na nakaidlip ako. Pero ang kisame na tinitingnan ko, parang pamilyar. Wala ako sa opisina ni Sir Simon.



        “Edmund, gising na!" sigaw ni Gerard mula sa kung saan.



        Napabangon ako bigla. Iginala ko agad ang paningin ko sa paligid. Teka, kwarto ito sa bahay ni Ren.



        Bumukas naman ang pintuan kung saan ang CR ng kwartong iyun. Pagkalabas ng kung sino hinagisan ako nito ng tuwalya.



        “Maligo ka na, dali."



        Inalis ko ang tuwalya na nakalagay sa mukha ko. Pagkaalis nito ay nakita ko ang hubad na likuran ni Gerard. Napalunok ako. Mukhang walang pakialam si Gerard kung nakikita ko hubad niyang katawan.



        Hindi ko namalayan na tumayo ako mula sa higaan at sinugod siya. Inilapat ko agad ang labi ko sa balat niya at mahigpit na ipinulupot ang aking aking kamay sa kaniyang bewang. Nagugutom ako. Ilang linggo na ba? Hindi ko mabilang. Pero parang isang linggo ata. Hindi ko mapigilan ang aking nararamdaman at sinasabi ng isip ko.



        “Ahh," ungol ni Gerard. “Edmund, shit ka. Nagmamadali tayo pero gusto mo pa rin ako tirahin? Huy!"



        Ihinarap ko siya sa akin saka itinuloy ang ginagawa. Nagmamadali? Hindi ko alam ang pinagsasasabi niya. Pero ang labi niya, sumasagot sa bawat halik ko.



        Bigla akong napatigil sa ginagawa nang pumasok sa utak ko ang mga kasalukuyang nangyayari. Teka, bahay ito ni Ren. Naidlip ako sa opisina ni Sir Simon. Paano ako nakarating dito?



        “May problema ba?" nagtatakang tanong ni Gerard.



        Nagkatinginan kami sa mata. Isang saglit, sa labi na niya ako tumingin. Dahan-dahan akong lumapit dito saka masuyo na naman siyang hinalikan.



        Idinilat ko ulit ang aking mata matapos may naramdaman sa ibaba ko. Pakiramdam ito na para bang may lalabas mula sa ari ko. Malapit na akong umihi. At kapag umihi ako sa panaginip, pati sa totoong buhay ay naiihi ako. Pero, hindi pala ako naiihi.



        “Ahh, teka!"



        Nang tumingin ako sa ibaba ko, nakita ko si Gerard na itinaas-baba ang aking ari. Ilang beses niyang ginawa iyun at naghilamos na siya sa aking katas. Nang natapos nang lumabas, tumingin sa akin si Gerard na may ngiti sa kaniyang labi. Tumingin din ako sa kaniya habang hinahabol ang aking paghinga. Nagulat ako sa nangyari. Hindi ko alam na nananaginip lang pala ako. Pero iyung ginagawa ni Gerard, totoo iyun.



        Kaagad na inilabas ko ang aking panyo sa bulsa. Ibinigay ko ito sa kaniya para sa mukha niya. Kahit wala akong sinasabi, kinuha niya ang aking panyo at ipinahid iyun sa mukha niya.



        “Ang dami. Buti at sakto na tayo lang ang dalawa dito sa loob," ngisi niya. Tumingin siya sa bintana. “Tapos tinted pa iyung bintana, mabuti na lang at walang nakakita sa atin. Ang dami pa namang estudyante na dumaan kanina."



        Nakita kong may natira malapit sa labi niya. Wala sa isip kong hinawakan iyun. Muli ay nagkatinginan kami ni Gerard. Iyung panaginip ko kanina, ano kaya ang ibig sabihin noon? Nagmamadali si Gerard na pumunta sa isang lugar na dapat ay kasama ako.



        Hindi ko namalayan na inilagay ni Gerard ang aking daliri, na may katas ko, sa bibig niya. Ramdam ng daliri ko ang dila niya na pumulupot dito.



        “Umiinom ka pa rin ba ng pineapple juice?" tanong niya matapos maubos ang daliri ko.



        “Yeah. Napakasarap kasi," sagot ko.



        “Ahh! Kaya pala napakatamis ng katas mo. Dapat sinimot ko iyung katas mo habang may pagkakataon ako."



        “Wait, iyan ba ang dahilan kaya pinapainom mo sa akin iyun? Para tumamis ang katas ko?"



        “Yeah." Tumayo siya. “Masyado kayang enjoyable ang bigyan ka ng blowjob kapag ganoon. At ubusan ka ng katas." Biglang nag-iba ang timpla ng mukha niya mula sa masaya, ngayo'y neutral na ang emosyon niya. “Pero hindi dapat ako tumigil. Itutuloy ko ang mga binabalak ko kahit ano man ang mangyari. Magbabayad ako kahit magkano. Kahit ikawala pa iyun ng pagmamahal mo."



        Bago ko pa ma-realize na sinasagot niya ang tanong ko kanina, kaagad siyang umalis sa paningin ko. Hahabol pa sana ako nang napagtanto ko na hindi pa ako ayos. Nakalawit pa rin ang aking kargada na lumambot na. Ano ang sinasabi niya? Kahit ikawala pa ng pag-ibig ko? Mas matimbang ba ang pinaplano niya sa pag-ibig ko?



Allan's POV



        Sa bahay ni Ren, nasa sala ako at kasalukuyang nanonood ng telibisyom kasama sila Joseph at ang Mama niya. Napansin ko si Ren na hindi namin kasama. Tumayo ako sa kinauupuan at pumunta sa hapag-kainan.



        Pagdating sa kusina, si Keifer ay nakatingin kay Ren, na nasa pool area at mag-isang nakaupo.



        “Hoy, ano iyang ginagawa mo?" naiinis kong tanong.



        Nginitian lang ako ni Keifer saka bumalik na sa sala. Lumabas naman ako papunta sa likod-bahay. Sa kinatatayuan ko, nakikita ko si Ren na nakatingala sa walang hanggan na kalawakan. Ilang minuto na bang ginagawa iyan ni Ren?



        “Ren?" tawag ko sa kaniya.



        Hindi siya sumagot. Huminto ako saglit at nakiramdam. Hindi naman humahangin o ano. Medyo malamig lang ang paligid.



        Tumingala din ako sa langit. Napakalinaw ng langit at wala man lang ulap.



        Nagpatuloy ako sa paglalakad papunta kay Ren. Ngayon, direct approach na ang gagawin ko.



        “Ren," tawag ko dito saka hinawakan ang kaniyang balikat.



        Naramdaman ko ang gulat niya sa hawak pa lang ng kamay ko. “Allan, ginulat mo ako!"



        “Kanina pa kita tinatawag. Hindi ka sumasagot."



        “Hinahanap ba ako nila Mama?" tanong niya. Itinuon niya ang tingin sa pool.



        “Hindi naman. Concern lang ako kung bakit nandito ka sa pool area, nag-iisa. Nakatingin ka pa sa kalawakan." Umupo ako sa pool katabi niya. “Iniisip mo ba kung gaano ito kalawak?"



        Hindi sumagot si Ren. Tiningnan ko ang mukha niya at nakitang malungkot ito.



        “May problema ka ba? Bakit hindi mo sabihin kay Kuya?"



        Nag-aalangan si Ren na sabihin sa akin ang nasa isip niya. Hindi kaya may naaalala na siya



        “Hmm, kasi natatakot ako. May naalala kasi ako sa field trip." Tumingin siya sa kalawakan. “Hindi ko maalala kung ano ang mga nangyari noong gabing iyun pero may iba akong naaalala." Tumingin siya sa akin. “Isang gabi, may lalaki na nakatayo sa pintuan ng bahay. Masyadong madilim ang paligid kaya hindi ko nakikita o nalalaman kung sino ang taong iyun. Sumunod na nangyari..." Tiningnan na naman niya ang pool.



        Naghintay ako ng mga ilang segundo pero hindi pa rin siya nagsasalita. So isang gabi, may isang lalaking nakatayo sa pintuan ng bahay niya.



        “Pagkatapos, nakita ko na lang ang sarili ko na nakatali sa isang madilim na lugar kasama ang parehas na lalaki. Tapos iyung lalaki, nakapatong siya sa akin. Hinahalik-halikan ang aking labi, leeg, at dibdib. Nakataas ang aking mga paa habang gumagalaw ang lalaki."



        Biglang naikuyom ko ang aking kamay dahil sa galit na aking nadarama. May isang tao ang gumahasa sa kaniya. Isang tao na piniwersa ang sarili at sinaktan si Ren. Sino? Sino ang gumawa nito sa kaniya?



        “Kuya, may problema ba?" nag-aalalang tanong ni Ren.



        Sumalok ako ng tubig sa mga palad ko at binasa siya. Gumanti si Ren sa akin.



        “Ahh! Ikaw ha."



        Bumaba ako sa pool at hinatak si Ren. Nagharutan kami sa pool na iyun habang tinatago ko ang aking poot at lungkot sa bawat tubig na dumadampi sa akin. Malaman ko lang kung sino ang taong gumawa sa kaniya nito, paghihiwalay-hiwalayin ko ang bawat paa at leeg ng taong gumahasa sa kaniya.



        Habang naghaharutan, nakikita ko si Keifer na nakatingin mula sa pintuan. Napansin ko siya na bumunot ng cellphone. Lumabas naman si Joseph mula sa parehas na pintuang iyun hawak-hawak ang cellphone ko na tumutunog. Tinutugtog nito ang ringtone na pangtawag.



        “Ano ba iyan at gabing-gabi, nagbabasa kayo?" naiiritang saway ni Joseph kay amin. “Umahon ka na! Pati ikaw Allan, kanina pa tumutunog itong phone mo. Tapos nagbasa ka pa. Kala mo naman may damit ka dito sa bahay."



        “Ayaw mo na ba akong pahiramin? Kay Ren na lang ako hihiram kung ganoon," sabi ko matapos sabay kaming umahon ni Ren sa tubig.



        “Ay! Huwag na! Nakakahiya naman sa iyo." Ibinigay ni Joseph ang phone ko. Dali! Pasok sa bahay at magpatuyo!"



        Sumunod agad si Ren sa sinasabi ni Joseph. Naiwan naman ako sa likod-bahay nang sinagot ko ang tawag ng phone.



        “Bakit Alexis?" agad na tanong ko dito.



        “Nako! Allan, dalian mo at pumunta ka sa shop! May nangyari dito!" nagpa-panic na salaysay ni Alexis.



        “Ha? Bakit? Ano ang nangyari?"



        “May mga armadong tao na pumasok sa shop. Dinukot nila sila Kurt at si Kuya Larson!"



Larson's POV



        Dali-dali kong ibinuka ang aking mga mata matapos maalala ang mga nangyayari. Pero kahit ibinuka ko ang aking mata, wala aking nakikita dahil nakapiring ang mga mata ko.



        “Hello Larson," bati ng isang pamilyar na boses. “Nagising ka na din sa wakas."



        Nainis ako bigla sa boses na aking narinig. Walang duda na kilala ko ang boses na ito. Si Hela lang naman at mukhang maghihiganti siya.




ITUTULOY...

2 comments:

  1. Thanks po sa update.
    Kaabang abang ang mangyayari kay larson at kurt siya sinasabi nyanh abot kamay.

    ReplyDelete
  2. di ko ma recall kung sino yung kaibgan nya na nasunog sa kotse ni zafe baka may maka alala reply naman

    ReplyDelete

FOLLOW US

Follow us in
- Friendster: www.friendster.com/msob
- Twitter: twitter.com/msoblue
- Facebook

Add michaelshadesofblue as your friend in facebook, friendster, and twitter: juha.michael@gmail.com

Disclaimer

All images and videos in this site are copyrights of their respective owners and "MSOB" claims no credit unless otherwise acknowledged. If you own the rights to any of the images or videos and do not wish them to appear on this site please, contact us at getmybox@hotmail.com and the items in question will be promptly removed.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails