Followers

Sunday, May 19, 2013

Unexpected Answer(A Short Story) 2.


Hi Guys! Eto na po yung last part ng Unexpected Answer. Sorry po kung di ko muna inupdate ang Tough Love and I hope sana suportahan niyo pa yung mga stories ko. Thank you and have a nice day.

-Sephy

BTW, kung gusto niyo po kausapin or i-add sa fb, eto po fb ko: 
https://www.facebook.com/yoseph.doms

T.Y. :D
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Marko: Matanong nga,  okay lang ba na yumakap muna sa’yo?

Biglang sumagot naman kaagad si Jero sa tanong ni Marko.

Jero: Oo naman! Pero may sasabihin ako sayo.

Biglang nagtaka si Marko kung ano ang sasabihin ni Jero sa kanya. Hindi niya alam kung ano ang gustong iparating ni Jero sa kanya kaya siya nagtaka.

Marko: Ano yun?

Biglang sumagot naman si Jero.

Jero: Tanungin mo nga ulit sa akin yung sinabi mo sa akin sa sulat.

Marko: Uhmm…. Wait tandaan ko.

Jero: Sus, naalala mo yun! Ikaw Mr. Salutatorian, wag mo ko pinagloloko diyan ah. Sige, di ka na makakayakap sa kin pag di mo ulit tinanong sa akin yung tinanong mo sa sulat mo para sa akin.

Biglang na-sad face si Marko sa sinabi ni Jero. Namula ang mukha ni Marko sa kaba dahil sa kaba na baka lokohin siya nito.

Jero: Namumula ka na Marko oh! Itanong mo na kasi sa akin please? May kiss ka sa akin pag tinanong mo ulit yun sa akin.

Biglang ginanahan si Marko sa sinabi ni Jero at hindi na siya nagpaligoy-ligoy pa na itanong uli ang tinanong niya kay Jero sa sulat.

Marko: Okay okay eto na.

Jero: Itanong mo na kasi! Wag na magpaligoy-ligoy pa.

Marko: Pwedeng tayo na lang?

Jero: Anung tayo na lang?

Marko: Na ano..

Jero: Pakiayos naman Marko please? Kiss din yan galling sa kin.


Marko: Pwedeng tayo na lang dalawa ang magsama habang buhay Mr. Jero Karlo Lazo Gines?

Jero: Say please muna.

Marko: Heh. Dami mong arte.

Jero: Hahaahha. Gusto ko malinaw eh.

Marko: Okay okay!  PWEDENG TAYO NA LANG DALAWA ANG MAGSAMA HABANG BUHAY MR. JERO KARLO LAZO GINES PLEASE?

Biglang sumagot na si Jero ng maayos sa tanong ni Marko at ang sagot na iyo ang ikakagulat ni Marko.

Jero: Yes. Pwedeng pwedeng maging tayong dalawa na Mr. Marko Louis De Leon Lo. I will be your crying shoulder and I will make you happy forever.

Napaiyak si Marko sa sagot ni Jero dahil akala niya na baka mangyari nanaman ang nangyari sa kanila nung elementary days nila. Hinalikan ni Jero sa labi si Marko at gumanti din si Marko sa halik at dumilim na din ng tuluyan at naghalikan silang dalawa ng matagal parang magsyotang matagal nang hindi nagkita sa isa’t-isa. Bawal Segundo ng halikan nila ay may feeling na lumilipad sa langit na nagsisisimbulo ng tunay na nagmamahalan. Pagkatapos nilang maghalikan, nagusap silang dalawa habang naglalakad paalis ng Stanley park tungkol sa kanilang tawagan at kanilang hinaharap  dahil sa susunod na buwan ay magsisimula na ang buhay kolehiyo nila.

Jero: Marko, anung gusto mong tawagan natin?

Marko: Wag na.

Jero: Pinangarap mo ngang maging tayo tapos ayaw mo ng may tawagan. Sige na Marko kung gusto mo pang umuwi.

Marko: Oo na! Oo na! Sige na magiisip na.

After 20 minutes, nakaisip na din si Marko ng tawagan nila ni Jero.

Marko: Jero, eto na ang naisip kong tawagan natin.

Jero: Ano Markobabes?

Marko: Babes talaga ah. Moshi  na lang ang tawagan natin.

Natuwa si Jero sa kanilang tawagan.

Jero: Geh! Ang cute naman din kasi ng Moshi eh. 

Marko: Hahaha. Sa bagay..

Jero: Moshi ko, saan ka mag-cocollege?

Marko: Sa UST ako magcocollege Moshi.

Nagulat si Jero kung saan magcocollege si Marko dahil pareho lang sila ng papasukan na eskwelahan.

Jero: Weh?! Seryoso ka diyan Marko?

Marko: Oo naman noh. Ikaw ba?

Jero: UST din ako noh. Anung course kukunin mo?

Marko: AB History. Ikaw ba Moshi ko?

Jero: Naks naman. Well, favorite mo naman ang History talaga eh. Ayun, BS Applied Math ang kukunin ko Moshi ko.

Marko: No wonder Moshi.

Jero: Hahah why naman?

Marko: Moshi, alam ko namang magaling ka sa Math okay? Yan nga kahinaan ko eh. Pero kahit ganoon ako pa din ang Valedictorian ng batch namin noh.

Jero: Oo na ikaw na Moshi ang Valedictorian. Salutatorian lang naman ako eh.

Marko: Salutatorian? Gusto mo ng sapak sa mukha diyan Moshi?

Biglang nagbiro naman etong si Jero.

Jero: Ayoko nga, gusto ko kiss mo na lang ako hahaha.

Marko: Heh.

Jero: Hug nga kita diyan.

Marko: Sige nga, kaya mo sa harap ng tao?

Napaisip si Jero dun sa sinabi ni Marko pero sinagot naman niya ang tanong ni Marko.

Jero: Oo kaya ko!  Wala akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao as long as kasama kita dahil mahal na mahal kita eh at wala na silang paki dun.

Kinilig si Marko sa sinabi  ni Jero sa kanya. May sinabi si Jero na hindi niya inasahan na hindi niya alam noon pa.

Marko: Nakakakilig ka naman Jero. Akala ko eto na ang huling pagkikita natin uli.

Jero: May narealized lang din ako kasi, sa totoo lang eh minahal na talaga kita noon pa kaso takot ako sabihin sayo tunay na nararamdaman ko dahil ayoko lang mapagusapan ako ng mga tao sa school nung elementary pa tayo.

Marko: Weh..  Seryoso?

Jero: Mukha ba akong nagbibiro dito Moshi?

Marko: Hindi naman. Di kasi ako makapaniwala Moshi eh.

Jero: Kasi, alam ko na ikaw yun dahil nakita ko na ikaw ang kumuha ng sulat na nakadikit sa locker ko at napapansin na kita na napakaaga mong pumasok at nagpapatong ka ng chocolates at kung ano ano sa upuan ko kaso nahihiya akong pansinin ka diba dahil may pagkaintrovert ako at alam mo yan.

Marko: Sa bagay, Ang sakit ng sinabi mo sa akin ah pero di pa din ako nakakamove on sa iyo.

Jero: Sorry na Moshi ko. Takot lang ako nung mga oras na iyo dahil ayokong maasar at ayoko mas maging outcast pa sa school

Marko: Matanong nga Jero, nagpanggap ka ba na di mo na ako na-aalala nung chinat mo ako sa FB?

Jero: Oo. Nagpanggap ako dahil baka galit ka pa din sa akin.

Marko: Ahh.. I see. Okay lang Moshi. Past is past.

Jero: Alam mo ba, masakit kaya sa akin na umalis ka ng Sunny dale.

Marko: Umalis lang naman ako kasi gusto ko makamove on sa iyo at gusto ko baguhin ang lahat sa akin. Pero nagbago lang sa akin yung itsura ko, wala na akong salamin tapos wala na din akong braces at maayos na din ang buhok ko pero ang nararamdaman ko sa iyo, nandito pa din eh. Di talaga ako maka-move sayo Moshi eh.

Jero: Well, ako pa. Pogi ako kasi kaya di ka sa akin maka-move on. Namiss ko na yung may braces at salamin ka. Cute mo kasi dun eh haha.

Marko: Kadiri naman yun Jero hahaa.

Jero: Sus. Hug mo na lang ako okay?

Marko: Sige sige! I LOVE YOU MOSHI KO.

Jero: I love you too Moshi ko.

Niyakap ni Marko si Jero ng walang alinlangan kahit may mga taong nakatingin dahil wala naman silang paki dahil nagmamahalan silang dalawa. Kinagulat lahat ni Marko ang mga sinsabi ni Jero sa kanya dahil hindi niya yun inasahan ang lahat ng nangyari sa kanila sa Stanley Park. May sinabi si Jero kay Marko para sa susunod nila na pagkikita.

Jero: Moshi.

Marko: Yes Moshi?

Jero: Gumawa ka ng sulat para sa akin.

Marko: Bakit naman?

Jero: Basta. Gagawa din ako ng sulat para sa iyo tapos dapat tapos na yung sulat mo para sa akin at may gagawin tayo sa sulat na iyon.

Marko: Ano naman yun Moshi ko?

Jero: Malalaman mo din pag nagkita tayo. Game?

Marko: Sige ba.

Pagkatapos nilang nagusap, umuwi na silang dalawa. Masaya si Marko sa nangyaring pagkikita nila ni Jero dahil di naman din niya lahat inasahan ang lahat ng nangyari sa kanila doon sa Stanley Park. Parang lumilipad siya sa langit kapag naiisip niya lahat ng nangyari sa kanila dahil sila na ni Jero na mula noon, hanggang ngayon ay minamahal niya pa din.

A week later, nagkita ulit silang dalawa ni Jero doon sa puno kung saan sila sumilong at dala nila pareho ang letter na ginawa nila. Nagtaka si Marko kung bakit may dalang trowel at box si Jero.

Marko: Moshi, bakit may dala kang trowel at box?

Jero: Akin na yung letter mo.

Binigay naman ni Marko ang letter niya kay Jero.

Jero: Ayan, ilalagay ko yung letters natin sa box na ito tapos bubungkalin ko yung lupa at ibabaon ko yung box.

Marko:Aww, why naman?

Jero: Kung sino sa ating matirang buhay, siya ang magbabasa ng letter niya. Oh diba sweet?

Marko: Aww..

Biglang inakbayan ni Jero si Marko.

Jero: Bakit ka malungkot Moshi?

Marko: Nagpakaeffort ako sa sulat na iyon tapos ibabaon lang pala.

Biglang hinalikan ni Jero sa cheeks si Marko.

Jero: Markobabes este Moshi, eto ang sign ng pagmamahalan nating dalawa at dito natin isusumpa ang ating pagmamahalan.

Biglang may naisip si Marko para sa kanilang theme song.

Marko: May naisip na akong theme song.

Jero: Ano yun?

Marko: Friday ni Rebecca Black.

Jero: Wag ka ngang magbiro hahaha.

Marko: Joke lang. Mula noon, hanggang ngayon ang theme song natin. Okay lang ba?

Jero: Oo nga noh! Kasi minahal mo kasi ako mula noon, hanggang ngayon kaya bagay sa atin.

Marko: Parang ikaw hindi ah.

Jero: Well, mahal din naman kasi mula noon hanggang ngayon kahit pinilit ko pang itanggi ang pagmamahal ko sa iyo.

Marko: Oo na oo na, I love you Mosh. Pwedeng pa-kiss?

Jero: Kantahin mo muna yung Mula noon, hanggang ngayon.

Marko: Chorus lang ang alam ko eh.

Jero: Okay lang moshi ko.

Kinanta naman ni Marko ang chorus ng Mula noon, hanggang ngayon

Marko: Sadyang ganyan ang damdamin ko sa 'yo mahirap maintindihan, subalit totoo. Kahit kailan, sa buhay kong ito hindi ka lilimutin mula noon, hanggang ngayon.

Jero: Ang pangit naman ng boses mo Moshi.

Biglang naasar si Marko sa sinabi ni Jero.

Marko: I hate you Moshi ko. >.<

Jero: Joke lang syempre. Ikaw naman pikon ka Moshi ah baka gusto mo hiwalayan na kita diyan haha.

Marko: Hala! Sorry na Moshi.

Jero: Kiss muna.

Hinalikan naman agan ni Marko si Jero sa lips. Inaya na ni Jero na i-baon na ang box sa lupa.

Jero: Tara, ibaon na natin ang box.

Marko: Sige sige.

Ibinaon na nila ang box sa ilalim ng lupa. Ang box na iyo ang magsisimbulo ng kanilang pagmamahalan hanggang wakas. Kung sino man sa kanila ang pinakamatagal mabuhay sa kanila ay siya ang maghuhukay para basahin ang sulat para sa kanya. Ang box na iyo ang mag-papaalala sa kanila sa kanilang pagmamahalan nila hanggang wakas.


Dalawang buwan na ang nakalilipas, habang silang dalawa ay nasa school doon sa may puno sa Lovers Lane.  Nagkausap sila tungkol sa kanilang monthsary.

Jero: Hi Moshi! Happy monthasary.

Marko: Happy monthsary din Moshi ko. *Sabay hug*

Jero: Kumusta naman ang prelims mo? Nahirapan ata ang moshi ko eh.

Marko: Tama lang naman. Masakit lang ang ulo ko sa Philosophy at sa Math eh.

Jero: Wawa naman ang baby ko. Kiss nga kita.

Marko: Sure.

Hinalikan naman ni Jero si Marko sa forehead.

Marko: Ikaw ba, nahirapan ka noh?

Jero: Hindi noh. Sarap kaya ng Trigonometry kaso nahirapan lang ako ng konti sa Socio Anthro moshi eh.

Marko: Kiss din kita.

Jero: Sige.

Hinalikan naman ni Marko si Jero sa cheeks.

Marko: Tara, Stanley park tayo Moshi dun tayo sa may puno kung saan tayo tumatambay.

Jero: Sige ba Moshi. Tara na!

Marko: Yaaay. Love you Moshi.

Jero: I love you too. Happy 2nd Monthsary Marko Lo.

Marko: Happy 2nd monthsary too Jero Gines.


Umalis na nga sila ng school at dumeretso sila ng Stanley Park para icelebrate ang kanilang 2nd monthsary ng kanilang pagmamahalan na walang hanggan.

End.  


Uhhmm BTW guys, eto yung theme song nila Jero at Marko. TY :D: 





5 comments:

  1. Prang bitin..pero relate much :)

    Gnda ng story :D two thumbs up

    ReplyDelete
  2. Yun na yung ending...bitin nman. Pero cute ang story ha. Thanks!

    Randzmesia

    ReplyDelete
    Replies
    1. Don't worry... Since mukhang bitin baka gawin ko nang series ito haha

      Delete
  3. yey gagawa ka ng series nito yeheey.... yung tipong mamamatay yung isa tapos mageemo sya hanggang may nakilala siyang kahawig nung namatay tapos dun iikot yung istorya then sa huli may napakalaking twist na sino man hindi maiisip yun. hahahaha hihintayin ko yan...

    ReplyDelete
  4. ano ba to? napakalayo sa realidad? boring!

    ReplyDelete

FOLLOW US

Follow us in
- Friendster: www.friendster.com/msob
- Twitter: twitter.com/msoblue
- Facebook

Add michaelshadesofblue as your friend in facebook, friendster, and twitter: juha.michael@gmail.com

Disclaimer

All images and videos in this site are copyrights of their respective owners and "MSOB" claims no credit unless otherwise acknowledged. If you own the rights to any of the images or videos and do not wish them to appear on this site please, contact us at getmybox@hotmail.com and the items in question will be promptly removed.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails