CAMPUS TRIO 24

Facebook: http://facebook.com/daredevilcute.100
E-mail: alvin1665@gmail.com
Blog: allaboutboyslove.blogspot.com

Gaya ng nasabi ko, nalalapit nang matapos ang kwentong ito. Kung bakit malalaman niyo sa pagbubukas ng susunod kong story na pinamagatang "True Love"

Muli po ay nagpapasalamat ako sa patuloy na pagbabasa lalo na sa mga masisipag na commentors.

Happy Reading!



[24]
Madaling-araw na ngunit hindi pa rin dalawin ng antok si Bryan.Habang yakap niya ang teddybear ay inaalala niya si Andrew. Hindi siya mapakali lalo na't alam niya na nasaktan ito sa nangyari.

Nais na niyang puntahan ito, para sabihin at ipaliwanag na ang Mama lang niya ang may pakana ng lahat. Na kahit masaya siya sa pagbabalik ni Sarah ay hindi iyon dahilan para mabago ang nararamdaman niya dito.

"Sobrang nagustuhan ko Andrew. Happy Valentines." ang kanyang sinabi matapos mabasa ang maikling note na nilagay ni Andrew sa teddy bear.
"Thanks for this gift." ang kanyang pagpapatuloy sabay yakap dito.

Sobrang siyang nalungkot lalo nat naisip na ang maaaring maging kahinatnan ng mga nangyari.
"Hindi ito pwede." ang sabi niya sa kanyang sarili sabay lakas loob na bumalikwas ng higa at nagpalit ng damit.

Matapos iyon ay nagmadali siyang lumabas ng silid at bumaba. At napahinto siya sa taong humarang sa kanya sa pinto.

"Hindi mo siya pwedeng puntahan anak."
"Gusto ko lang siya kausapin Ma."
"At ano naman ang sasabihin mo sa kanya? Are you going to tell him na plano ko lang ang lahat ng ito? Masaya ka naman sa ginagawa ko di ba?"
"Thank you sa ginawa mo. Pero si Andrew lang ang kukumpleto sa kasiyahan ko." ang deretsahang pahayag nito.
"Tumigil ka na sa kahibangan mo! Fiancee mo na si Sarah."
"Ikaw lang ang nagsabi niyan. Alam mo ba Ma, sawa na ako sa ginagawa niyong pagkontrol sa buhay ko. Malaki na ako at may sariling pag-iisip."
 "Aba sumasagot ka na ha. Nagiging bastos ka na. Hindi ka na marunong rumespeto. Iyan ba ang tinuro sa yo ng Andrew na iyon. O yan ang natutunan mo sa squatters na tinitirahan nila."
"You have no right na pagsalitaan siya ng ganyan!" tumaas na ang kanyang boses sa mga oras na iyon. "Nakakahiya ka Ma. Mataas ang pinag-aralan mo pero hindi mo naman ginagamit. Tama bang manghusga ng tao."
"Bryan!" napasigaw na ang kanyang ina.
"Totoo naman di ba. Alam mo bang siya ang nagpabago sa akin. Siya ang nakapagparealize sa akin ng mga maling bagay na ginagawa ko. Sa kanya akong naging masaya at natutong magmahal ng totoo."
"I cant believe this." ang nagtitimping pahayag ng kanyang ina.
"Ayoko nang makipag argumento sa iyo Ma. Please lang payagan niyo na ko."
"No!"

Napapailing na lang si Bryan na bumalik sa kanyang silid. Alam niyang hindi siya mananalo sa kanyang ina. Bukod sa magulang niya ito at mas matanda, nangangamba rin siya sa magiging epekto nito sa pagaaral ni Andrew, na baka tanggalin na nito ang kanyang scholarship.
__________ 
"Ngayon ko lang ulit nakita ang anak ko na sobrang malungkot matapos mamatay ang kanyang ama." ang sabi ng ina ni Andrew sa kakauwi lang na si Troy.
"Kanina lang kinausap ko siya at sinabi niya sa akin ang lahat. Masyado nang sinaktan ng mag-inang iyon ang damdamin ng aking anak!" ang naibulalas ng kanyang ina dahil na rin sa sama ng loob.
"Nung una ko pa lang siya makita sa totoo lang ay may pag-aalinlangan ako sa motibo ni Bryan. At sa paglipas ng mga araw ay nakuha niya ang loob ko kaya napapayag niya agad ako sa pagkakaroon nila ng relasyon. Inunawa ko na lang si Dr. Sebastian sa pagpapahinto niya kay Andrew. Pero iba na ngayon. Pinagplanuhan nila ang pagpapahiya at pinaglaruan lang ng kaibigan mo ang damdamin ng aking anak."

"Naiintindihan naman ni Troy ang mga sinabi ng ina ni Andrew. Bilang ina ay nasasaktan din ito sa nakikita niyang kalagayan ng kanyang anak.
"Alam ko po ang nararamdaman niyo Tita." ang tugon ni Troy. "Ngunit tulad po ni Andrew ay naging biktima rin si Bryan ng sitwasyon. Hindi rin niya inaasahan at nagustuhan ang mga nangyari." ang kanyang pagpapatuloy. Sinubukan niyang depensahan ang kaibigang si Bryan.
"Pasensya na Troy sa mga nasabi ko. Siguro tama ka pero hindi iyon dahilan para mabago ang tingin ko kay Bryan. Kaya nakapagdesisyon na ako. Hanggat nabubuhay ako ay ipaglalaban ko ang aking anak. Hindi ko na pahihintulutan pang lapitan ng kaibigan mo ang aking anak."

Kita ni Troy sa ina ni Bryan ang sobrang galit kahit pa na medyo nanghihina na ito. Kaya pinili na lang muna niya ang manahimik.

Habang nag-uusap sina Troy at ang kanyang ina ay tuloy pa rin sa  pag-iyak si Andrew sa loob ng kanyang silid.
"Ngayon na lang ako iiyak. Hindi pwede na habangbuhay na lang ako magpaalipin sa kalungkutan dail lang sa nararamdaman ko kay Bryan. Dapat na akong magmove-on at magsimula ulit." ang sabi niya sa kanyang sarili.

Ilang minuto pa ang lumipas nang maisipan niyang lumabas ng silid. At doon nakita niya ang kanyang ina na natutulog sa sofa. Agad niyang nilapitan ito.

"Kamusta ka na anak?" ang nag-aalalang tanong ng kanyang ina nang magising ito.
"Ayos lang po nay. Huwag kayong mag-alala." ang kanyang tugon sabay ngiti.
"Mabuti naman kung ganoon. Ano na ngayon ang balak mo anak?"
"Sa totoo lang po ay sobrang nalulungkot p rin ako. Ngunit naisip ko na hindi dapat ito maging dahilan upang gawin kong miserable ang aking buhay. Ako na mismo ang gagawa ng paraan nay. Naisip ko po na tuluyan ko nang iiwasan si Bryan upang di na lumala pa ang sitwasyon. Puputulin ko na po ang aming relasyon"
"Paano mo naman sisimulan iyon anak?"
"Balak ko pong tapusin na lang ang school year nay."
"Teka ibig sabihin nito hihinto ka sa pag-aaral mo? Paano na yung scholarship mo?"
"Hindi po ako titigil nay. Lilipat na lang siguro ako sa isang state university. Tungkol po sa scholarship, may pangamba na akong maaapektuhan na ito lalo na ang Mama ni Bryan ang nagbibigay sa akin nito. Kaya naisip ko po na mag part-time job. At habang wala pa akong nahahanap ay babalik ako sa pangangalakal. Isasabay ko na rin ang paghahanap ng trabahong mas malaki ang sahod."

Agad niyakap ng ina ni Andrew ang anak sabay haplos ng ulo nito.
"Hindi madaling desisyon ang gagawin mo anak. Hayaan mo, narito lang ako para gabayan ka. Magtutulungan tayo anak, kakayanin natin ito." ang pagpapalakas ng loob ng ina ni Andrew sa anak.

Ang pag-uusap na iyon ng mag-ina ay pinakinggan lahat ni Troy. Lalo siyang humanga kay Andrew sa pinapakita nitong determinasyon at lakas ng loob bukod sa pagiging mabait nito. Hindi niya maiwasang mapangiti kaya pakiramdam niya ay mas lalong umusbong ang kanyang pagtingin dito. Tulad ng kanyang narinig sa ina ni Andrew, siya rin ay susuporta at tutulong din sa kanya sa abot ng kanyang makakaya.
_________
Isang linggo ang lumipas ay naging usapan pa rin sa buong campus ang mga kaganapan nung gabi ng selebrasyon ng kaarawan ni Bryan. At sa mga panahong iyon ay pilit iniiwasan ni Andrew si Bryan. Kabaliktaran naman nito si Bryan na gustung-gusto lapitan si Andrew upang kausapin ngunit hindi siya makakuha ng tyempo dahil sa higpit ng pagbantay ng kanyang mama. Dahil nasa iisang unibersidad lang sila nag-aaral ay di maiwasan ang madalas na pagkrus ng kanilang landas.  

Hanggang sa isang araw ay hindi na siya makatiis at nagpatulong na kay Troy. Kinausap niya ito sa tambayan.
"Gusto kitang tulungan tol, ngunit nagdesisyon si Andrew na hindi ka na niya kakausapin pa. Matindi ang sama ng loob nilang mag-ina sa ginawa niyo ni Tita."
"Hindi ko masisi si nanay kung magalit siya sa akin. Kaya nga gusto kong kausapin sila para magpaliwanag. Sasabihin ko rin kay Andrew na mali ang akala niya. Hindi ko gusto si Sarah, na kaibigan ko lang siya.  At hindi magbabago ang pinangako ko sa kanya. Pipilitin kong tuparin iyon."
"Gaya nga ng sabi ko kanina, nakapagdesisyon na siya tol. Balak na rin niyang tapusin itong taon at lilipat na raw siya ng school."
"What? Sa...saan naman siya lilipat? Kung aalis siya dito mawawalan sya ng scholarship, tiyak na mahihirapan siya."
"|Alam na niyang hindi na siya magiging scholar pa sa susunod na pasukan tol."

 Agad nakaramdaman ng ulit lungkot si Bryan sa kanyang mga narinig dahil ito na ang magiging hudyat ng paghihiwalay nila ni Andrew.  

"Hindi ito maari, nangako siya sa akin na hindi siya bibitaw. Ganoon na lang ba yun susuko na lang siya. At kung yan ang gusto niya wala na akong magagawa pa. Kaya please naman tol, huli na to, gusto ko lang siya talagang makausap tutal aalis na rin naman siya." ang muling pakiusap ni Bryan. Dahil sa kanyang mga narinig ay mas tumindi ang kagustuhan niyang makita ito at masabi ang lahat ng kanyang saloobin.

Sa mga oras na iyon ay pinagmamasdan ni Troy ang kanyang kausap. Kitang-kita niya ang malaking pinagbago nito sa pag-uugali. Unang pagkakataon kasing nagpakumbaba nang ganoon si Bryan. Madalas kasing kampante lang ito dahil sa lahat ng gusto nito ay nakukuha. Isa pa riyan ang lungkot sa mukha nito kabaliktaran ng pagiging presko nito na palaging nakangiti na may pagka astig. Talagang napakalaki ang naging impluwensiya sa kanya ni Andrew.

"Kung sa bagay may punto ka." si Troy. Tama naman siya, dalawang linggo na lang ang natitira at matatapos na ang school year.
"Sige tutulungan kita tol. Susubukan ko siyang kausapin mamaya. Sasabihan na lang kita kung papayag siya." ang kanyang pagpapatuloy.
"Salamat tol."
________
"Sigurado ka na ba sa desisyon mo?" ang malungkot na tanong ni Dina kay Andrew matapos sabihin nito ang kanyang naging desisyon. Nasa corridor sila ngayong dalawa habang hinihintay ang kanilang professor sa huli nilang subject sa araw na iyon.
"Oo. Mawawala na kasi ang scholarship ko sa susunod na taon. Alam mo naman na mahirap lang kami at di na kaya ni nanay ang babayaraing tuition fee."
"Grabe na talaga yang si Mam Sebastian. Tama ba yung pati ang scholarship mo ay idadamay niya. Napaghiwalay na nga niya kayo ni Papa Bryan e."
"Hindi natin siya masisisi. Naninigurado lang naman siya. At mabuti na rin to. Para makapagsimula na lang ulit kami ni nanay."
"Nakakalungkot naman. Mawawalan na ako ng kaibigan dito."
"Hindi naman ako mawawala, lilipat lang kami ng ibang lugar. At saka maaari naman tayong magtawagan di ba?" 
"Oo. Sige good luck na lang sa iyo. Basta balitaan mo na lang ako sa mangyayari sa iyo. Huwag mo akong kalilimutan"
|Hindi mangyayari yun." ang nakangiting si Andrew.
_______
"Hi babe nandito na ako!" ang masayang bati ni Sarah pagkapasok nito sa tambayan. Isang ngiti lang ang isinukli ni Bryan sa kanya.
"Oh nagdala ako ng meryenda. Binigyan ko na rin nito si Tita kanina. Tara kain na tayo." ang masiglang pag-aalok ni Sarah. Kabaliktaran naman nito si Bryan na seryoso ang mukha.
"Ang lalim ng iniisip natin ngayon ah. Anong problema babe?" ang tanong nito sabay haplos sa pisngi ni Bryan.
"Wala ito. So hmmm.... nagugutom na ako tara kain na tayo!" ang nasabi na lang ni Bryan sabay ngiti.

Kahit hindi sinasabi ni Bryan sa kanya ang iniisip nito ay alam na iyon ni Sarah. Nabanggit na rin sa kanya ni Dr. Sebastian ang lahat. Sa sarili niya ay nabigla siya. Hindi makapaniwala na magiging ganoon si Bryan. Tulad ng sabi ng mama nito, naniniwala siya na baka naguguluhan lang ang kanyang anak at naimpluwensyahan lang siya ng Andrew na iyon. At gagawin niya ang lahat upang mapabago ito at bumalik ito sa dati. At tulad ng gusto nito, paninindigan na niya ang pagiging fiancee ni Bryan.

Kapansin-pansin kay Sarah ang pananahimik ni Bryan habang kinakain ang kanyang dalang meryenda.  Naisip niyang magbukas ng topic para magkausap sila.
"Babe, ilang linggo na tayong magkasama pero hindi mo man lang ako yayain na lumabas?" Nilagyan niya nag kaunting himig ng paglalambing ang kanyang boses.
"Pasensya ka na. Sige saang lugar ba gusto mong puntahan natin?"  ang tanong ni Bryan. Sa sarili niya ay wala siyang interes sa bagay na ito dahil ang focus ng kanyang isip ay kay Andrew. Ngunit pinagbigyan na rin niya ang gustong mangyari ng dalaga.
"Gusto ko lang naman na ibalik ang pagiging close natin tulad ng mga bata pa tayo. Pwede tayong mamasyal sa mall o kaya ay mag date para makapagbonding na rin."
"Sure. Sige bukas." ang kanyang pagsang-ayon.
________
Katatapos lang ng klase ni Andrew sa araw na iyon nang puntahan siya ni Troy sa kanilang classroom. Simula ng mga nangyari nung selebrasyon ng kaarawan ni Bryan ay mas naging madalas na ang pagsama ni Troy sa kanya. Sabay sa pagpasok at pag-uwi palibhasa ay nakikituloy siya sa bahay nito.
"How's you day?" ang ngiting tanong sa kanya ni Troy.
"Araw-araw mo na lang tinatanong yan ah."
"Syempre naman. Gusto ko lang malaman kung ano na ang nangyayari sa iyo."
"Bakit naman?"
"Dahil... sabi ni Tita na bantayan kita at alamin lahat ng ginagawa mo." ang sagot ni Troy. Ngunit sa loob niya ay iba ang gusto nitong sabihin.
"Si nanay talaga hays. Pwede bang wag na kayong mag-alala pa sa akin ok na ako oh."
"Mabuti naman kung ganoon." Sa puntong iyon ay susubukan niya ulit na gawin ang isang misyon, ang kanyang pingangako sa kanyang kaibigan na si Bryan.
"So good mood ka ngayon. Pwede na sigurong..." ang kanyang pagpapatuloy na agad pinutol ni Andrew.
"Ooops! ayan ka na naman Troy. Ayoko na nga sabi." Alam na agad ni Andrew kung ano ang ipapaalam sa kanya ni Troy.
"Matatapos na ang school year tapos lilipat ka na ng school. Kaya siguro naman ay mapagbibigyan mo na siya. Kanina habang nag-uusap kami ay nagmamakaawa na siya sa akin."
"Troy naman. Sige kung papayag ako at makakapag-usap kami may mababago ba? Wala di ba! Sabihin mo na lang sa kanya na ituon na niya sa kanyang fiancee ang kanyang atensyon."
"Yan nagagalit ka na naman sa akin. Sorry na please."

Nakapagdulot naman talaga ng inis kay Andrew ang paulit-ulit na gawaing ito ni Troy. Ngunit agad na naglaho ito ng makita niya ang mapupungay na mata nito at ang nakakabighaning ngiti habang humihingi ng sorry sa kanya.
"Oo na. Huli na ito ah. Ayoko nang marinig sa iyo yan."
"Kung iyan ang gusto mo, sige na po."
_________
"Kamusta na ang pag-aaral mo anak?" ang tanong ng ina ni Andrew. Kasalukuyan silang kumakain ng hapunan.
"Ayos lang po. Medyo marami nang pinapagawa sa amin dahil malapit na nga matapos ang sem sabayan pa ng pagrereview ko para sa final exams."
"Kaya mo yan!" si Troy. "Matalino ka naman. Makakapasa ka sa lahat ng exams mo."
"Nambola na naman siya. Kumain ka na nga lang diyan." si Andrew.
"Tsk. Ano pa nga bang ginagawa ko?" ang pilosopo nitong sagot. "Talagang kakain ako lalo na si Tita ang nagluto." pangiti-ngiting turan ni Troy.
"Takaw mo talaga, tignan mo sarili mo mataba ka na."
"Ows di nga? Totoo mataba na ako?" ang kanyang tanong. "Hindi ako naniniwala." Sabay hubad ng kanyang shirt. "Ito ba yung mataba?"

Natigil si Andrew sa kanyang ginagawang pagbibiro kay Troy. Sa halip at natulala ito sa kanyang nakita. Sa totoo lang bilib siya ka Troy , kahit kasi matakaw itong kumain ay napapanatili niya ang ganda ng katawan nito.

Napangisi lang si Troy na nagpatuloy sa pagkain. Hindi nakaligtas sa kanya ang naging reaksyon ni Andrew. Bihira lang niyang gawin ang paghuhubad at pagpapakita ng katawan nito sa ibang tao ngunit kay Andrew ay nagagawa niya ito. Siguro nga ay dahil ito sa nararamdaman niya.

"Ah nay, siya nga pala bukas aalis kami ng kaklase ko, mamamasyal lang kami." ang pag-iiba ni Andrew ng usapan.
"Ganoon ba anak, mabuti kung ganoon. Aba matagal ka na ring hindi nakakapaglibang." ang pagpayag ng kanyang ina.
"Yup dahil masyado kang focus sa pag-aaral mo. Its time na makapagrelax ka. Si Dante este si Dina ba yung kasama mo?"
"Oo. Niyaya niya lang ako, gusto lang niyang makapagbonding kami. Alam niyo naman na ilang araw na lang tapos na ang sem."
"Oh i see. Pwede bang sumama ako sa inyo?" si Troy.
Napatingin si Andrew sa kanya.

"Malapit na kayong umalis dito ni Tita. Gusto ko rin sanang makibonding sa iyo hanggat nandito ka pa. Sulitin ko na ang mga huling araw na magkakasama tayo." ang pagpapatuloy ni Troy.

May nahimigang pagtatampo at lungkot si Andrew sa tono ng boses ni Troy. Kahit siya rin ay ganoon din ang mararamdaman lalo nat mahaba rin ang panahon ng kanilang pinagsamahan. 
"Sigurado ka ba? Baka mailang ka lang sa amin. Iba kami sa mga kaibigan mo... alam mo na... di ba?" ang tanong ni Andrew.

Nakuha naman ni Troy ang ibig sabihin ni Andrew.
"Hindi, as a mater of fact gusto ko rin namang maranasan ang sumama sa ibang tao." ang tugon ni Troy.
"Sige bahala ka." ang simpleng tugon ni Andrew.

Isang nakabibighaning ngiti ang isinukli ni Troy sa kanya.

Itutuloy...