His Husband (This Is The Moment)

Written By: JayceeLMejica

Facebook: https://www.facebook.com/lagloiredeladeesse

E-Mail: jaycee.mejica7@gmail.com

When He Says: This is the Moment <3

Third Person’s Point of View

 Isa-isa ng nagdatingan ang mga imbitado sa nasabing kasal na iyon. Naka-ready na ang kaibigan ni Patrick at kaibigan ni Kristen, all of them are happy sa kanilang mga kaibigan. Dumating na rin ang magulang ni Kristen na binati ang mga bisita at naghanda na rin.

  Masaya ang mga magulang ni Kristen sa nangyayari maganda ang kinalabasan ng kasunduan nilang mag-balae na si Ysabelle. Ang kuya naman ni Kristen ay Masaya kahit na aminado itong mami-miss nito ang kapatid, ang mga biruan at harutan nilang magkapatid.

 Halos nagmamadaling nagtago si JP sa mga taong maaring makakilala sa kanya nasa lilim siyang lugar kung saan ikakasal ang lalaking matagal na niyang iniibig. Masakit sa kanyang makitang ikasal ang taong mahal niya lalo na sa lalaking kinakagalitan niyang si Evo Patrick Yu.

 Nakita niya si Evo na papalakad na sa loob ng simbahan.

“Ngiting-ngiti ang loko, pag natapos ‘to tsk, sira yang mukha mo.” Naikuyom ni JP ang kamay nito.

Pagkapasok ni Evo ay nagtawag na ang tao sa simbahan at sinabing hihintayin na lang daw si Kristen. Unti-unti siyang naglakad at pumasok sa simbahan umiwas siya sa makakakilala sa kanya. Tumabi siya sa kaibigan ni Kristen na si Paula at tahimik lang nitong tinitignan si Patrick.

PATRICK’S SIDE:

  

“Mom I’m nervous.” I said while Mom is busy making my tie.

“Hehehe alam mo ‘nak ganyan din ako nung ikakasal sa Mommy mo hahaha.” Sabi ni Dad while busy looking the mirror.

“Anak, you must be happy not nervous di ba sabi mo mahal mo na si Kristen.?”

“Oh anak mauuna na kami sa simbahan for sure andun na sila balae, chika muna kami bago dumating si Kristen.”

They both get-out of the room. Good I’m nervous, I will be a husband on a short time but I’m I will be the husband of my Kristen.

I get my car keys inside the cabinet and get out of the room. I’m excited :)

KRISTEN’S SIDE:

“Bunso ang ganda mo ‘di ka mukhang lalake. Hahaha.” Sabi ni kuya habang inaayos ang damit niya.

  

“Minsan nga nagtataka kung talaga bang lalaki ka anak eh.” Sabi naman ni Mama na siyang nag-aayos ng damit ko.

“Hahaha ewan ko sainyo.” I laughed iba talaga ang pamilya ko hahaha.

“Ma nagtext na si Tita Ysabelle, papunta na daw sila.” Sabi ni kuya habang hawak ang phone ‘ko’ before.

“Ok oh anak pupunta na kami ‘dun ah, take your time.” Sabi ni Mama binesohan ako pati ni Papa.

“Bunso laging mong tatandaan love ka ni Kuya.” Sabi ni Kuya sabay yakap sakin.

“Kuya naman eh.” Hinampas ko siya sa likod.

“Tss baka umiyak ka pa oh paano ba-bye na huh.” Sabi nila at isa-isa na silnag lumabas ng kwarto.

“Bakit malungkot ka bata.?” Sabi ko duon sa batang nakaupo sa harap ng bahay nila.

“Nag-away kasi yung mama at  papa ko.” Sabi niya sabay tungo.

  

Umiiyak siya!

“Anong pangalan mo.?” Tanong ko sa kanya habang hinihimas ang likod niya.

“Ako si.------.”

“Ahhh shit ang sakit.” Napamura ko sa sakit ng ulo ko, Ano ba ang mga yun.?

Napakalma ko ang sarili ko habang nakaupo ako sa couch. Uminom din ako ng tubig.. At tumayo na kanina pa kasi yung car sa labas.

Malamig sa labas pero parang wala lang sa mga tao sanay na kasi sila eh. Nakita ko ang kotse hindi naman siya Bridal car pero pang mayaman ang kotseng ito. Sumakay na ako at nagsimula na rin umandar ang sasakyan.

Mga halos 15 minuto ng makarating kami sa tapat ng isang chapel. Hindi naman ganun kalakihan pero masasabi kong maganda ang chapel na ito.

“Were here Sir.” Sabi nung driver.

“Thank You.”  Sabi ko at bumaba na ng kotse.

Lumapit sa akin si Mama at Papa, sinara na rin ang pinto ng simbahan.  Inintertwined ko ang kamay ko sa kanila. Unit-unting binuksan ang pinto ng chapel.. Nakita ko ang paborito kong banda ang kumanta mismo ng kantang kinakanta nila. Nasa harap sila sa parang multimedia section ng simbahan.

CLICK THE VIDEO FOR MUSIC :)

CLOSERRR ~

Nagsimula na kong lumakad paunti-unti at hindi nagmamadali tinignan ko kung nasaan si Patrick, Nakangiti ito sa’kin namumula tuloy ako habang naglalakad.

CLOSERRR~

Nagsimula na ang intro ng kanta ang piano part nito. Nakangiti ako ng walang dahilan iba talaga ang pagmamahal it can make happy on some unexplainable reasons.

When you smile, everything’s in place
I’ve waited so long, can make no mistake
All I am reaching out to you
I can’t be scared, got to make a move
Come away with me
Keep me close and don’t let go

Nasa kalahati na ko ng nilalakaran papalapit na ko sa mahal ko. Si Evo Patrick…

Inch by inch, we’re moving closer

(Inch By Inch.. Were moving closer..)

Feels like a fairytale ending

(Feels like a fairytale..)

Take my heart, this is the moment

(Take my heart,, this is the moment…)

I’m moving closer to you

I’m moving closer to you!!!

(I’m moving closer.)

Saktong pagkatapos ng kanta ay nasa harap na ko ni Patrick tumigil na rin ang kanta, Ibinigay na ni Papa ang kamay ko sa kanya. Nagbeso pa sila na Mama at simulan pa ulit naming lumakad hanggag sa makarating kami sa harap nung pari.

  “I’m nervous.” –Patrick.

Hinawakan niya ang kamay ko, ang lamig na kamay niya napangiti tuloy ako.

“Ako rin eh kaso hindi naman ako nanlalamig katulad mo.” Napahagikhik ako napangiti naman siya.

“Let’s start, in the name of the father and of the son and of the holy spirit.” Sabi nung Pari.

Mabilis lang ang mga wedding rituals hanggang sa exchange of vows ang pinakahihintay ng lahat.. Nagulat ako hindi ako ready kailangan pala sarili mong vow ang sasabihin mo..

Nauna nagsabi si Patrick..Tinanong niya sa pari kung pwedeng tagalog. Pumayag naman ang pari at huminga muna ng malalim si Patrick..

“Noong una hindi ko alam kung ano nga ba ang pagmamahal, They said naranasan ko daw ‘yun nung bata ako pero hindi ko na matandaan kaya wala pa rin akong alam sa pagmamahal I’m still illiterate when it comes to these kind of feelings, Pero dahil sa’yo Kristen natuto ako sa salitang pagmamahal. Para kang libro na hindi kong pagsasawaang basahin, ikaw lang at tanging ikaw lang ang pagbibigyan ko ng buo kong atensyon kahit na buhay ko ibibigay ko sa’yo.. That’s how I loved you. I promise you that I’ll spend my lifetime with you every single second of forever…”

 Tumulo ang luha sa mata ko.. Hindi ko alam ang sasabihin. Kinuha niya ang kamay ko at sinuot ang isang singsing na white gold at may 3 maliliit na diamonds na naka diagonal position.

Nung ako na ang magsasabi ng vow ay huminga din muna ako ng malalim, hindi pala ganuon kadaling mag-isip habang nasa ganito kang sitwasyon.

“I am afraid to love but then again my heart says it’s only for you.. My love for you is eternity, youre one my of my necessity. I trust you my life second to God.. You’re my one and only Evo Ptrick Yu. I’ll cherish you forever and love you forever.”

  

Napangiti siya sa mga sinabi ko. Maski ako napangiti hindi ko alam na masasabi ko yun sa kanya, puso ko ang nagsasalita kanina at hindi ako…

Sinuot ko sa kanya ang singsing na katulad ng singsing ko. Nang isuot ko ito sa kanya ay napangiti siya ng labas ang ngipin..

Nakita kong ngumiti rin si father.

“You may now kiss you’re partner.” Sabi ni Father.

Nagulat ako ng bigla akong hinila ni Patrick papalapit sa kanya. I’m staring at his eyes ganuon din siya para siyang nanghihingi ng permiso kung gagawin niya ba ‘yun. Pero my eyes just said na ok lang at walang problema.

He kissed me ‘first’ on the cheeks and then sa lips. Matagal-tagal din ang halik na iyon para kasing tumigil ang mundo ko.

“Wow torrid.!” Napatigil kami ni Patrick ng may sumigaw hahaha. Namula siya tuloy hahaha.

Napatingin ako kung sino sumigaw si Kuya pala ‘yun. Balugang bata talaga. Nakita ko si JP na nakangiti pero ang mga mata niya parang hindi nagugustuhan ang mga pangyayari. Ngumiti na lang ako sa kanya ganun din naman siya.

Nang matapos na ang pirmahan ay isa-isa nang lumabas ang mga bisita at didiretso daw sa isang restaurant.. Halos hindi na ko bitawan ni Patrick. Kahit habang kausap naming ang mga bisita habang papalabas ay nakahawak pa din ito sa kamay ko

Sumakay kami sa kotse niya.. Hawak niya pa rin yung kamay ko.

“Baka gusto mo bitawan kamay ko Patrick.” Sabi ko habang kinakalas ang pagkakahawak niya.

“Ayoko babe, wag mong alisin please.” Tinignan niya ko sandal habang naka-pout siya.

Isa ito sa mga kahinaan ko ngayon. Kaya talo na ko ..

  

Hinigpitan ko pa yung hawak ko sa kamay niya.

“I LIKE IT BABE.” Sabi niya at pinisil-pisil ang kamay ko.

  

Nakarating kami sa isang kilalang restaurant na parang 15 East din.. Kaso mainly Filipino dishes ang isiniserve dito. Masyado ding maka-filipino ang mwebles. Kaya patok ‘to sa mga pinoy kung homesick na sila..

Marami-rami din palang mga bisita.. Kasama ko sa table ang mga parents and si kuya pati na din parents ni Patrick.

“Evo, bukas na ang flight niyo papuntang Hongkong.” Sabi ni Anthony (walang galang) hahaa.

“Why dad.?” Sabi ni Patrick na parang nalilito na rin.

“Honeymoon niyo.” Sabi nung Anthony ulet.

“Honeymoon po tito.? Hindi naman po masyadong mabilis noh.?” Sabi ko na medyo napataas ang bose, medyo lang naman.

“Hijo don’t call me tito call me dad na rin.” Sabi ni Anth- este Dad.

“Call me Mom na rin.” Sabi rin ni Ysab- Mom.

“Ganun din kami Evo Mama and Papa na rin tawag mo sa’min.” sabi ni Papa, nag appear sila ni Dad.

Habang nasa ganung situation ay biglang nag-vibrate ang phone ko. Si JP nagtext hindi daw siya nakasunod sa reception kasi daw ay pupuntahan niya ang kamag-anak niya dito.

Re-replyan ko na sana ng biglang agawin ni Patrick ang phone ko.

“Akin na.” sabi ko extending my hand para makuha ang phone ko.

Mabilisang naman niya itong itinago sa bulsa niya at hinawakan ang kamay ko.

“I will appreciate kung hindi ka gumagamit ng phone.” Sabi niya na parang naiirita ang boses.

“Rereplyan lang eh.” Sabi ko at tinuloy lang ang pagkain.

“Tss.” Kumain na lang din siya.

Mabilis natapos ang araw at ngayon nasa hotel na kami, at nag—iimpake.. kasi na diba pupunta kami sa Hongkong. Ang mga bakla naman at ang barkada ni Patrick ey magi-stay pa daw dito nang ilang araw hanggang matapos siguro ang SemBreak..

“Tapos kana mag-impake Babe.?” Sabi ni Patrick habang nakahawak sa shoulders ko.

“Opo.” Tipid kong sagot, hanggang ngayon kasi hindi niya pa rin sinosoli ang phone ko.

 “Hmm ‘to na phone mo. Basta wag mo lang papakita yan habang magkasama tayo. I want na sa akin lang ang atensyon mo, Ok.?”

Ano pa bang magagawa ko.?

“Opo.” Sabi ko sabay kuha ng phone.

“So tara na malapit na flight natin.” Kinuha niya na yung maleta ko, tss sakin nanaman ay yung isang sling bag sabi ko naman kasi na ako na lang sa maleta ko eh kaso ayaw niya paawat.

God Bless Our Trip !