NANG LUMUHOD SI FATHER
Rhon
Aris
By Joemar Ancheta
(CHAPTER 1)
Isa akong pari… hindi ko iyon itinago. Paring naglingkod at may takot sa Diyos…paring kinagigiliwan at hinahangaan ng sumasamba sa Diyos at paring nilalapitan ng mga taong umaasa sa himala ng dasal. Sila ang mga taong gustong magbagong buhay, mga taong sadlak sa kahirapan ngunit patuloy na umaasa sa tulong ng maykapal at mga nasa gitna ng pagsubok ng buhay.
Ang tingin ng karamihan sa akin ay alagad ng Diyos na hindi nagkakasala. Isang mabuting nilalang na ang suot na puti ay hindi nadudumihan. Isang taong patuloy na nililigtas ng Diyos sa kapahamakan, paghihirap ng kalooban at kasalanan. Ngunit sana malaman ng lahat na tao din ako… nasasaktan, nagmamahal at nagkakasala.
Nasa lahi na namin ang pagkapari. Lumaki ako sa kumbento kasama ng tito kong pari. Siya ang tumutustos sa aking pag-aaral. Siya ang naging parang ama ko dahil sa gusto ng mga magulang kong susunod ako sa yapak ng isa sa mga lolo at tito ko na maging pari. Palipat-lipat kami ng paroko. Kadalasan ay sa mga liblib na lugar kami pumupunta. Inaamin ko, hindi nagiging madali sa akin ang ganoong sistema. Pagkaraan ng ilang taon ay ibang pakikisama ang gagawin ko sa mga bagong kakilala, kaklase at kapitbahay.
Walang kakaiba sa aking kabataan bukod sa lumaki akong may takot sa Diyos at ang almusal ko hanggang panggabihan ay sy pagdarasal ang aking inuuna. Bata pa lamang ako ay sa misa at pagbabasa na ng bibliya ang aking kinalakihan. Mas maraming oras pa ang naibubuhos ko sa pagiging sakristan at pag-aaral sa salita ng Diyos kaysa sa maglaro. Ngunit hindi ako nagreklamo. Wala din akong ibang magawa kundi ang gawin ang lahat ng ito para sa paghahanda kong maging pari baling araw.
Noong nasa sekundarya na ako ay lumipat na naman kami ni tito sa ibang parokya. Doon sa kumbentong nilipatan naming ay may naabutan akong katulad ko ding kabataan ngunit mas panganay siya sa akin ng isang taon. Si Aris.
Si Aris ay ulilang lubos at sa kumbentong iyon na siya lumaki. Inaalagaan siya ng mga paring tumitira sa kumbentong iyon. Siya ang nangangalaga sa buong kumbento mula sa paligid hanggang sa loob pati na din sa pagpapanatili ng kalinisan ng simbahan. Nakakapag-aral siya kapalit ng paglilingkod. Hindi katulad ko na lahat ng kapritso ko ay naibibigay ng aking tito. Hindi ko kailangan magtrabaho ng katulad sa kaniya. Basta magiging sakristan lang ako tuwing misa at hindi ako dapat mawawala sa listahan ng sasabitan ng medalya pagkatapos ng school year.
Kung pagmamasdan mo si Aris ay hindi mukhang 16 dahil sa malaking bulas siya. Sanay ng mabibigat na trabaho ang katawan kaya litaw ang mga masel sa kaniyang dibdib, braso at abs. Ako naman ay patpatin ngunit makinis at maputi naman bukod pa sa napakaguwapo kong mukha.
Hindi man ganun kaguwapo si Aris ngunit may tindig naman itong lalaking-lalaki na kahuhumalingan ng dalagita sa bayan na iyon ng Cagayan. Sa mga mhihilig ng parang aksiyon star sa pelikulang Pilipino, siya ang ganoon sa aming dalawa. Kayumanggi ang balat at may maamong mukha. Sa madali’t salita, guwapo at lalaking-lalaki. Subalit, ako naman ay isang parang matinee idol dahil sa kapogihan at likas na mamula-lulang pisngi at labi. Sa mga mahihilig ng mestiso, siguradong sa kanila ako mabibighani. Kapag naglalaro kami ng basketball ay walang itulak-kabigin sa amin depende sa kung ano ang gusto ng tumitingin.
Sa gulang kong labinlima ay wala pa akong karanasan sa kahit ano pagdating sa sex. Hindi din naman kasi ako nagkaroon ng pagkakataon na makapanood o makabasa ng mga babasahing naglalaman ng mga mahahalay at makamundong karaniwang pinagkakaabalahan ng ilang mga nagbibinatang kagaya ko. Ngunit sa tulad kong hindi mulat sa mga ganoon sa aking paligid ay wala sa isip kong pagbuhusan ang bagay na iyon. Ang nasa isip ko kasi ay mabuti ng malayo sa mga ganoon habang bata pa ako nang matutunan ko ang buhay ng isang pari. Sabi nga nila, kung hindi mo pa natitikman o nararanasan ang isang bagay, hindi mo ito hanap-hanapin.
Gragraduate na si Aris ng high school noon at ako naman ay nasa third year na. Sabay ang klase naming dalawa. Ako ang unang naliligo dahil madami pa siyang mga gawain ngunit isang umaga ay tinanghali ako ng gising. Mahuhuli na kami sa aming klase kung hihintayin ko pa siyang matapos na maligo. Kaya minabuti kong makiusap sa kaniya kung puwedeng sabay na kami maligo.
Kumatok ako.
“Puwedeng makisabay” tanong ko habang nakasara ang pintuan ng banyo.
“Bakit?” tanong niya. Naisip ko, bakit kailangan niya pa akong tanungin e, alam naman na niya ang dahilan kung bakit ako nagkukumahog para makisabay sa kanyang pagligo.
“Sus, anong klaseng tanong ‘yan. Male-late na ako oh? Sige naman na oh.” pakiusap ko.
“Late ka na naman kasi nagising. Di naman puwedeng lagi na lang kitang gigisingin?” sagot niya habang nasa loob at di pa niya ako pinagbubuksan ng banyo.
“Kaya nga nakikiusap ako kung puwedeng sabay na tayo.”
“Nakapagsimula na ako saka, hubad ako. Hindi ako sanay maligo na may brief.”
“E, ano lang? Lalaki naman tayong dalawa. Ang sa akin lang ay late na ako. Puwede naman tayong magtalikuran habang naliligo?”
“Mag-please ka muna.”
“Arte naman neto” nayayamot kong reklamo.
“E, di huwag. Hindi ka kasi marunong makiusap.”
“Sige na nga…please?”
Nang bumukas ang pintuan ay dali-dali akong pumasok. Nilagay ko ang tuwalya ko sa lagayan saka ako humarap sa kaniya.
“Dami mo namang kaar…” natigilan ako sa aking nakita. Nagulat ako dahil nakaharap siya sa akin na puno ng sabon ang katawan ngunit galit na galit ang alaga niyang pilit niyang tinatago sa dalawang palad niya.
“Sabi sa iyo hubad ako saka di ba usapan talikuran tayo?”
Tumingin siya sa akin at tumalikod nang makita niyang nanlalaki ang aking mga mata sa katititig doon.
“Grabe kang makatingin. Parang wala ka neto. Bilisan mo kayang maligo. Kita mong late na tayo.”
Noon lang ako parang bumalik sa katinuan. Hinubad ko na din ang damit ko at tanging brief ko na lang ang naiwan. Bumuhos na din ako.
“Sexy ah he he. Naka-brief talaga. Hubarin mo na iyan para patas tayo. Di ba sabi mo pareho lang naman tayong lalaki?” pang-aalaska niya sa akin.
“Ano ka, sinabi ko lang iyon para pagbuksan mo ako.”
“Ah ganun pala ha, gusto mo nasisilipan mo ako tapos ikaw tagon’ tago ang iyo. Dapat patas tayo ano.”
Binaba niya ang brief ko hanggang sa aking puwit. Nagulat ako sa ginawa niya at mabuti na lamang ay hawak ko ang parteng harapan ko kaya hindi tumuloy ang pagkababa nun.
“Ano ba!” nakatawa kong sagot.
Nang dahil pakiramdam niya ay nagbibiro lang ako sa sinabi ko ay itinuloy niyang pinilit na ibaba ang brief ko habang nakatalikod ako sa kaniya. Hinawakan niya ako pero pilit akong kumawala. Naglalapat ang hubad naming katawan. Dama ko ang madulas ngunit mainit niyang katawan na dumadampi sa katawan ko. Naibubundol niya ang matigas niyang alaga sa aking tagiliran at puwitan. Nakaramdam ako ng kung ano na hindi ko maipaliwanag. Isang pakiramdam na dati nang nagpapalito sa akin ngunit mas tumindi na ngayon dahil naramdaman ko ang pagtayo ng aking alaga. Sa tuwing binubundol niya iyon sa pisngi ng aking puwit ay parang may kakaibang kuryente na sumasakop sa aking pagkatao. Parang may kung anong kakaibang bumubuhay sa nakatago kong katauhan.
“Tanggalin mo na kasi ‘yan?” Pilit niya sa akin.
Nabigla ako dahil bigla na lang niyang nahawakan ang galit na galit ko na ring kargada. Huli na nang iiwas ko sana iyon. Tumingin ako sa kaniya. Tumingin din siya sa akin na parang nabigla at nahiya sa nangyari. Mabilis din naman niyang inalis ang mga kamay niya ngunit parang may kung anong nagising sa aking kabuuan na siyang nagpaigting sa aking pagnanasa.
“Sorry di ko sinasadya. Garter ng brief lang sana yung hihilain ko.”
“Bakla ka ba?” galit kong tanong sa kaniya na noon ay nahimasmasan na din ako.
Hindi siya sumagot. Minabuti niyang tumalikod na lang at inumpisahan niyang magbuhos. Binilisan niya ang kaniyang pagligo. Hindi na siya tumingin pa sa akin. Paminsan-minsan ay sumusulyap ako sa kaniya ngunit hindi na niya ako pinansin pa. Minabuti kong maligo na din.
Wala siyang imik nang nagpupunas na siya ng kaniyang katawan. Lumingon muli ako sa kaniya ngunit nanatili siyang nakatalikod sa akin. Napansin ko ang maumbok at makinis niyang puwit. Napalunok ako ng masuri ang magandang hubog ng kaniyang katawan. Huli na ng ibaling ko sana sa iba ang aking paningin. Bigla siyang lumingon. Nakita na niya ang pagkakatitig ko sa kaniyang likuran.
“Bakla pala ha! Hmmmmnn…tinawag mo ako ng bakla ha!” Hindi na siya nakatingin sa akin ngunit mabigat ang pagkakasabi nun kasabay ng mabigat din pagsara niya sa pintuan.
Paglabas ko sa banyo ay nakita ko siyang palabas na din siya sa gate. Hindi na niya ako hinintay na matapos. Matagal lang kasi talaga ako maligo at iyon din ang kinaiinisan niya sa akin dahil siya ang susunod na maligo. Tapos na siya maligo at magbihis ay hinihintay pa niya ako dahil ganoon din ang tagal kong magbihis. Masyado kasi akong madaming nilalagay sa katawan. Matagal din ako sa salamin. Siya kasi pagkagaling sa banyo, isusuot na niya ang uniform, lagyan ng baby oil ang buhok, suklayin at larga na…
Dati kasi kahit late na kami ay hinihintay parin niya ako. Binibiro-biro pero ngayon hindi na niya ako hinintay. Nasaktan yata siya sa sinabi ko. Binilisan ko na rin ang magpalit.
Nagsisimula na ng klase nang dumating ako. Tulad ng dati, lahat ng late sa klase ay kailangang umupo sa harap at magbura ng magbura sa lahat ng nakasulat sa blackboard. Iniinis ako ng aking mga kaklase ngunit hindi iyon ang iniisip ko. May gumugulo sa isip ko. Si Aris.
Bakit ganoon ang nararamdaman ko ngayon. Bakit hindi maalis sa isip ko ang nangyari kaninang sabay kami maligo. Sa tuwing naiisip ko ang paglapat ng aming hubad at basang katawan ay napapahinga ako ng malalim. Sa tuwing maalala ko ang pagbubundol niya ng alaga niya sa pisngi ng puwit ko ay tinitigasan ako. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Parang gusto ko siyang makita. Gusto ko siyang makausap. Nagsimula ng siya ang laman ng aking utak. Hanggang sa recess time na naming ay mas nagiging masidhi ang kagustuhan kong makausap at makasama siya. Naguluhan na ako.
Hinintay ko siya dahil alam kong dadaanan niya ako para sabay kaming magmiryenda ngunit 10 minutes na ay hindi parin siya dumaan. Lumabas na lamang akong mag-isa at tinungo ang canteen. Nakita ko siyang may kasabay siyang babae na nagmimiryenda. Iyon ang babaeng kinukuwento niya sa akin na may gusto sa kaniya ngunit hindi lang niya pinapansin. Masaya silang kumakain ng pansit. Ngumiti ako sa kaniya habang dala ko ang pagkain ko ngunit nang makita niyang palapit na ako sa kanila ay bigla silang tumayo ng babaeng kasama niya.
“Tapos na kayo?” habol kong tanong sa kaniya ngunit parang wala siyang narinig.
Suplado? Kailan pa siya naging ganun sa akin? Umupo na lang ako at pinagmasdan ko sila habang papalayo. Tumatawa silang dalawa. May naramdamn akong parang kirot sa bubot kong puso. Nagseselos ba ako? Pero bakit kailangan kong magselos? Mahal ko na ba si Aris? Ngunit paano ba ang pakiramdam ng nagmamahal? Ganito ba talaga? Parang may nararamdaman akong hindi ko maipaliwanag.
Hanggang sa tanghali ay hindi ko siya natanaw sa lilim ng punong pinaghihintayan niya sa akin para sabay kaming umuwi. Nadatnan ko na lang siya sa bahay na kumakain kasama si Tito.
“Bilisan mo Rhon at sumabay ka na sa amin dito.” Yakag ng tito kong pari. Siya na ang tinuturing kong tatay. Halos sa kaniya na ako nagkaisip at higit pa sa tunay na ama ang binigay niyang pagmamahal at atensiyon sa akin.
“Opo, tanggalin ko lang po uniform ko.”
Pumasok ako sa kuwarto at nagpalit. Hindi ko alam kung kailangan ko bang magalit sa kaniya sa ginawa niyang pag-iwan sa akin sa pag-uwi. Ngayon lang naman nangyari iyon. Mahal ko ba siya o sadyang nanibago lang ako sa mga pagbabagong pinapakita niya sa akin sa araw na ito. Ang alam ko lang, nasasaktan ako. Naaapektuhan na ako sa mga ginagawa niya sa akin.
Pagbalik ko ay wala na siya sa hapag-kainan. Hinanap ng mga mata ko kung saan siya naroon habang magkaharap kami ni tito. Sa labas ng bintana ang tuon ng aking mga mata at hindi sa nakahaing pagkain. Nakita kong nag-iigib siya ng tubig sa poso. Walang damit. Napalunok ako sa nakita kong ayos niya. Napakaganda ng kutis niya dahil sa tama ng sikat ng araw. Uminom ako ng malamig na tubig.
“May tampuhan ba kayo ni Aris, Rhon?” tanong ng tito ko
“Wala po. Bakit may sinabi ba siya?” pagmamaang-maangan ko pero may halong takot na baka nagkuwento siya kay tito sa nangyari kaninang umaga.
“ Wala lang kasi napansin ko kaninang umaga pa, sabay nga kayo naligo hindi naman kayo sabay umalis ng bahay. Dumating siya dito ngayong tanghali, hindi din kayo sabay. Tapos hindi kayo nag-iimikan. May nangyari ba sa banyo kanina?”
Biglang parang lahat dugo ay pumunta sa mukha ko. Pinagpawisan ako sa tanong ng tito ko.
“Wala naman ho. Mamaya mag-usap din kami niyan. Baka lang may pinagdadaanan. Ewan ko ba diyan, kahit nga nong recess hindi na niya ako kasabay nagmiryenda.”
“Kausapin mo siya anak. Mainam ang buhay na walang tampo o sakit ng loob sa iyo ang kapwa mo. Hindi masamang magpakumbaba dahil Diyos ang siyang magdadala sa iyo pataas. Walang napapala ang taong mapagmataas sa kapwa.” Pangaral ng tito ko.
“Opo. Ako pong bahala tito.” Minabuti kong tapusin na lang ang pagkain.
Nauna parin siyang pumasok sa tanghali ngunit nang uwian na sa hapon ay minabuti kong lumabas ng mas maaga sa kaniya sa gate n gaming school para hintayin siya. Ngunit kasama na naman niya yung babaeng kasabay niyang nagmiryenda kaninang recess. Para akong asong nakabuntot lang sa kanila dahil panay ang biruan nila na parang hindi na niya ako nakikita. Nainis ako at hindi na rin lang ako umimik. Sabay kaming dumating sa bahay para hindi makahalata at walang masabi ang tito ko. Pumasok ako sa kuwarto ko at siya naman ay nagbihis na at nagdilig ng halaman. Pagkatapos no’n ay tinulungan niya ang tigaluto naming sa paghahanda ng aming panggabihan.
Nagrerepaso ako ng may kumatok sa kuwarto ko.
“Lumabas ka diyan at kumain na tayo.” seryoso niyang sinabi saka tumalikod. Hindi man lang niya ako binigyan ng pagkakataon para sumagot.
Sumunod agad ako.
Pagkatapos naming kumain ay muling tahimik ang buong bahay. Hindi ako makatulog. Naglalaro si Aris sa isip ko. Hindi ko alam kung dahil sa hindi ako sanay ng may katampuhan o dahil may nabubuo ng pag-ibig na nararamdaman ko sa kaniya.
Nauhaw ako kaya pumunta ako sa kusina. Nakabukas ang pintuan ng kuwarto niya. Maliwanag ang buwan at ang kama niya ay nakatapat sa bintana kaya nasisinagan ko siya. Biglang nawala ang pagkauhaw ko at pumasok ako sa kuwarto niya. Banayad kong isinara ang pintuan. Kailangan naming mag-usap. Hindi ako makatulog hanggang hindi maayos ang gusot naming dalawa.
Pagpasok ko ay tumambad sa akin ang hubad niyang katawan na tanging brief na puti ang nakatakip do’n. Nag-init uli ang buo kong katawan. At alam ko, sa gabing iyon, isang pangyayari ang siyang nagpabago sa aking buhay. Karanasang hindi ko makalimutan dahil sakop nito kung sino ako sa hinaharap. Iyon ang gumulo sa masidhi kong pangarap na paglingkuran ang Diyos.
Umupo ako sa gilid ng kaniyang kama at nang gisingin ko siya ay hinawakan niya ang kamay ko. Bukas na bukas ang mga mata. May galit ngunit mas naroon ang pagtataka.
“Anong ginagawa mo dito?”
Isang tanong na hindi ko masagot. Ano nga ba talaga ang ginagawa ko sa kuwarto niya?
BASAHIN ANG KABUUAN NG KUWENTO AT IBA PA SA AKING MGA AKDA SA BLOG NA ITO.
http://joemarancheta.blogspot.com/
BASAHIN ANG KABUUAN NG KUWENTO AT IBA PA SA AKING MGA AKDA SA BLOG NA ITO.
http://joemarancheta.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment