Tough Love Chapter 5

Tough Love Chapter 5

Author: Yoseph D.

Disclaimer: This story is rated PG for some foul language and some scenes


Neilsen: Halikan kita diyan eh para magising ka!

Biglang bumukas ang diwa ni Anthon.

Anthon: Ayok. ANO?!

Neilsen: Ayun, nagising na din. Sarap ng tulog mo ah.

Anthon: Oo nga eh.

Neilsen: Sa sarap ng tulog mo eh nakayakap ka pa sa akin. Sweet mo Thonny ah.

Anthon: Seryoso?

Neilsen: Oo. Pero okay lang, tulog ka naman eh.

Anthon: Hahha hala.

Neilsen: Tara na kaya at bumaba na tayo.

Bumaba na nga silang dalawa. Nandun na ang nanay ni Anthon na nagluluto ng agahan kasama ang kapatid niyang si Santi.

Mrs.Safrence/Arysza: Thon! Neilsen! Good morning sa inyo.

Santi: Good Morning Kuya Thon at Kuya Neilsen.

Anthon: Good morning Bunso.

Neilsen: Good morning cute.

Santi: Awwwww… Ang sweet naman ni Kuya Neilsen. Di katulad ni Kuya Thon.

Anthon: Loko tong batang ito ah.

Santi: Totoo naman eh.

Anthon: ARGGGHHHHH!

Biglang dumating ang Mr. Safrence.

Mr. Safrence: Umaga pa lang nagaaway na kayo. Nakakahiya may bisita tayo oh

Anthon and Santi: Sorry po Tay.

Mr.Safrence: Ayan, good.

After 5 minutes, handa na ang kanilang kakainin sa almusal.

Mrs. Safrence: Handa na ang almusal.

Santi and Anthon: YAAAY! Itlog and sisig for breakfast!

Mrs. Safrence: Syempre. Alam ko namang paborito niyo yan kaya niluto ko.

Santi: Thank you Nanay!

Mrs.Safrence: Wala yun anak. Tara kumain na tayo.

Kumain na nga sila ng almusal, naenjoy naman ang pamilya nila Anthon at nagkukulitan sila ng kanilang kapatid pero parang napapatahimik si Neilsen. Tinanong ni Santi kung bakit ito tahimik.

Santi: Kuya Neilsen, bakit ang tahimik mo.

Neilsen: Ganito talaga ako pag kumakain, tahimik.

Santi: Ahh… I see kuya Neilsen. Masarap ba yung breakfast natin kuya?

Neilsen: Yep. Masarap nga eh.

Santi: Yaaaay. Alam mo Kuya Neilsen, bisita ka naman minsan dito para masaya.

Neilsen: Sige ba.

Santi: Yaaaaaay! Bibisita si Kuya Neilsen.

Di na namalayan ang oras ay mag si- 6 o clock na pala. Nagmadali na si Anthon sa banyo para maligo pero kinausap siya ni Neilsen na kung pwede itong sumabay na rin maligo sa kanya at pumayag na rin naman si Anthon dahil sa oras. Habang naliligo sila ay naguusap pa din sila.

Anthon: Grabe, trip mo talagang sumabay maligo ah.

Neilsen: Syempre. Nagmamadali na din naman tayo kasi kaya sumabay na din ako.

Anthon: Sorry kung di ganoon kalaki yung banyo.

Neilsen: Okay lang yun Thonny.

Nageenjoy sa pagbuhos ng dalawa, nagbiro pa si Neilsen sa kanya.

Neilsen: Thonny. Parang may napapansin ako.

Anthon: Ano yun?

Neilsen: Nakatingin ka ata sa bukol ko haha.

Anthon: Hindi ah!

Neilsen: Sus, ikaw ah. Well, I don’t mind naman eh. We’re both boys naman kaya walang malisya.

Anthon: Di naman talaga eh.

Neilsen: Hahaha ikaw naman di ka mabiro, pwede mo naman masulyap ang bukol ko eh hahaha.

Anthon: Hahaha. Oo na.

After ng usapan na iyon, nagmadali na sila sa paliligo at dumeretso na sila sa kwarto para magbihis na.  Pagkatapos magbihis ay umalis na sila kaagad at nagpaalam dahil nandoon na ang kotse ni Neilsen at sumabay na din si Anthon para hindi ito malate. Nagbihis na si Neilsen ng kanyang uniform at napanga na lang ito habang nagbibihis sa loob ng kotse.

Neilsen: THONNY!

Anthon: Huh?

Neilsen: Hey Thonny! Bakit nakanganga ka diyan?

Anthon: *Biglang nagulat* Ayy sorry. Baket Neilsen?

Neilsen: Bakit nakanganga ka diyan?

Anthon: Wala lang.

Neilsen: Siguro gusto mo ko nuh?

Anthon: What? Hindi noh.

Neilsen: Hahah. Sus, okay lang yun. Nako, sabay na tayong pumasok sa classroom ah.

Anthon: Eh baka..

Neilsen: Ayan nanaman tayo eh.

Anthon: But..

Neilsen: Ako bahala sa iyo Thonny ah. Wag mo na sila aalahanin.

Anthon: Sige kahit nakakakaba na awayin nanaman ako nila Nelson eh.

Neilsen: Just don’t mind them Thonnybaby okay? Ayoko ng nagaalala ka.

Anthon: Parang bagong kaibigan lang kita eh ang concerned mo na sa akin.

Neilsen: Ganun talaga. I want to be a friend na always na nandyan para sa iyo.

Anthon: Ang sweet naman.

Neilsen: Well…

Anthon: By the way, thanks pala.

Neilsen: Actually, ako nga dapat ang mag thank you eh dahil pinatuloy mo ako sa inyo at ang hospitable ng family mo sobra.

Anthon: Haha ganyan talaga sila.

Neilsen: Buti ka pa nga ganyan ang family mo eh tapos complete pa kayo. I feel so jealous right now.

Anthon: Why naman?

Neilsen: Eh lagi naman wala ang parents ko eh. Alam mo naman diba?

Anthon: Ayy oo nakwento mo na pala.

Neilsen: Basta sabay tayo papasok sa classroom ah.

Anthon: Sige.

After 20  minutes, nakarating na sila doon sa school. Sabay na silang bumaba at tumakbo na sila papunta sa classroom dahil 15 minutes na lang bago magstart ang klase. Nakarating naman din sila kaagad bago magsimula ang klase. Napansin ni Marion ito na kasama ni Anthon si Neilsen at kinausap nila si Anthon tungkol dito.

Marion: Dre.

Anthon: Bakit?

Marion: Sabay ba kayo pumasok ni Neilsen ngayon?

Anthon: Oo eh.

Marion: Kauna-unahan in the history dito yan sa Olsen ah.

Anthon: Seryoso?

Marion: Oo dre. Ano natripan niya para magkasabay kayo.

Anthon: Nakitulog siya sa bahay namin eh.

Marion: Oh! Seryoso ka Anthon?

Anthon: Oo promise.

Biglang pumunta si Nelson sa pwesto nila Anthon at Marion.

Nelson: Hey there mga feelers.

Marion: Wag ka ngang epal dito sa usapan namin.

Nelson: I don’t care Marion. Hoy Anthon, wag ka ngang feelingero diyan. I guess balak mo sigurong perahan si Neilsen kaya nakipagkaibigan ka.

Marion: Grabe ka Nelson ah.

Nelson: Haha. Alam mo naman ang mga mahihirap diba? Nakikipagfriends sa mga rich kids para magkaroon ng mga pera. Alam mo, ang gold digger mo masyado Anthon.

Biglang dumating si Neilsen.

Neilsen: How can you say na Gold digger si Thonny?

Nelson: Hahaha ganda naman ng tawag mo sa kanya. Thonny? Ang cheap naman. Ingat ka sa kanya baka perahan ka lang niyan.

Neilsen: Ang kitid ng utak mo Nelson.

Nelson: I’m just giving you a warning  Neilsen.

Neilsen: You’re so stereotypical and judgemental Nelson.

Nelson: No I’m not. I’m just saying the truth.

Biglang sumabat si Anthon.

Anthon: Kahit may kaya lang  ako Nelson. Never kong magagawa ang perahan ang mga kaibigan ko dahil di ako pinalaki para maging gold digger. Marangal at edukado akong tao. I never thought na kayong mayayaman ay napaka-judgemental niyo. Siguro, oo kasama ko si Neilsen at sabay kaming pumasok dito sa classroom na ito. Masama bang nakipagkaibigan siya sa kin at pumayag din naman ako dahil he’s nice. Wala ba akong karapatan para magkaroon ng kaibigan? Oo Scholar ako but it doesn’t mean that kailangan kong makipagkaibigan sa mga mayayaman para lang magkaroon ng pera. Ganyan na ba ang tingin mo sa aming may kaya at mga mahihirap? Alam mo Nelson, ang pangit ng ugali mo promise and salamat pala sa pamamahiya sa klase ah.

Biglang napatahimik si Nelson sa mga sinabi ni Anthon at biglang sumabat naman itong si Marion at inasar si Nelson.

Marion: Ayan, may nakatalo na din sayo sa katarayan mo hahaha.

Nelson: Arrrgghh.. Di pa tayo tapos Anthon. May araw ka din sa akin you bitch.

Nagwalk-out na din si Nelson at bumalik sa kaniyang upuan. Biglang nag-announce ang director sa speaker na wala na silang class hanggang 12noon pa bale sa hapon na sila ulit magkaklase. Umalis sila sa classroom. Tumambay muna sila Marion at ang barkada nila sa mini park at pinagusapan ang nangyari sa classroom.

Marion: Ang tapang mo Anthon ah. Grabe ka di mo inurungan si Nelson.

Anthon: Nako, tao lang din siya at ayoko sa lahat ng tinatapakan ako at tinatapakan ang kahit sinong kaibigan ko.

Adriel: Oo nga eh. Jusko, alam mo ba Anthon ayaw din sa akin niyan ni Nelson.

Anthon: Bakit naman?

Adriel: Pakisabi nga Marion.

Sinabi naman ni Marion ang dahilan.

Marion: Ganito kasi yan, magbest friends kasi dati si Adriel at Nelson nung elementary pa kami. Eh ayun, nung nasapawan ni Adriel sa Science si Nelson eh nagalit na siya sa kanya ng tuluyan at pinutol na niya ang kanilang pagiging bestfriends.

Anthon: Ahh.. Wait? Bakit wala si Louie at Justin?

Marion: Ahh.. May sakit yung dalawang yun ata or tinatamad nanaman pumasok.

Anthon: Ahh.. Ayun, alam niyo ba grabe si Neilsen. Dinala niya ko sa tinatambayan niya.

Marion and Adriel: WEH?! 1^st time in history yan!

Anthon: Seryoso?

Adriel: Never pang nakipagusap sa iba yan except syempre sa MJ

Anthon: Hala! He’s nice kaya.

Adriel: Nice naman talaga si Neilsen eh. Siya ang pinakabubbly pero minsan tahimik.

Anthon: Nice naman. Nakitulog pa nga siya sa amin eh.

Adriel and Marion: WHAT?! ARE YOU FRIGGING SERIOUS ANTHON?

Anthon: Yes, I’m serious.

Marion:  Dre, grabe 1^st time in history ka nga.

Adriel: Palakpakan hahaa.

Biglang dumating si Mic.

Mic: Excuse me, pwede ko bang hiramin si Anthon?

Adriel and Marion: Sssige.

Biglang tumutol si Anthon.

Anthon: Ayoko nga! Bakit mo ko hihiramin?

Mic: Wag ka nang makulit basta kailangan lang kita.

Anthon: Eh kung ayaw ko?

Mic: Tandaan mo may atraso ka pa sa akin. Baka gusto mo ipahiya kita dito.

Anthon: Ano ba kasi kailangan mo eh dito mo na sabihin.

Mic: It’s private kaya sumama ka na.

Anthon: Sige na nga. Hay.

Naglakad na nga sila Mic at Anthon at nagusap sila.

Anthon: Ano ba kailangan mo sa akin?

Mic:  Gusto lang naman kitang kausapin eh and kagroup kita sa project natin.

Anthon: Okay.

Mic: Bakit ba ang laki ng galit mo sa akin?

Anthon: Wala ka na dun.

Mic: Baka di mo alam na mas malaki pa atraso mo kesa sa atraso ko sa iyo.

Anthon: Kung yun lang ang paguusapan natin yang atraso na yan eh di aalis na lang ako.

Mic: Talagang palaban ka talaga ah. Pwes, di kita pakakawalan ngayon.

Hinawakan ang dalawang kamay ni Anthon ng mahigpit.

Anthon: ANG SAKET MIC! ANO BA?! BITAWAN MO KAMAY KO!

Mic: Eh kung ayoko?

Biglang tinapakan ang paa ni Mic at nabitawan ni Mic ang kamay at biglang  sinipa ni Anthon si Mic sa tiyan.

Mic: Awww… ang saket.

Anthon: Ayan ang napala mo. Sige aalis na ako.

Umalis na nga si Anthon at iniwanan lang si Mic sa isang tabi. After 10 minutes ay nakita ito nila Wallace at Neilsen at tinulungan ito. Pumunta silang tatlo sa tambayan at doon sila nagusap muna tungkol sa nangyari.

Wallace: Dre, mukhang injured ka ah.

Mic: Obvious ba?

Neilsen: Hahaha. Sino ba gumawa sa iyo niyan dre?

Mic: Yung letseng new kid in town.

Neilsen: Ahh si Thonny.

Mic: Thonny?

Neilsen: Si Anthon. Trip ko kasing tawagin siyang ganun.

Mic: Ganun ba, Yung Thong Thong Thong pakitongkitong na iyon. Talagang may araw sa akin yun eh.

Wallace: Dre, chill ka lang. Scholar yan ng daddy mo. Paano na lang kung tumigil yan? Ikaw sisisihin tapos may pagkabadshot ka pa sa tatay mo.

Mic: Shit. Oo nga. Pero alam niyo naman diba na ako ang boss dito sa school na ito?

Neilsen: Dre, di mo alam na grabe magalit yang daddy mo.

Mic:  Bahala na. Lakas umangas sa akin eh!  Angas masyado. Siya lang ang nanipa at kumasa sa akin dre.

Wallace and Neilsen: Hahahahaha.

Mic: Gusto niyong sapakin ko kayo?

Wallace: Sorry dre pero nakakatawa eh hahahaha

Pinilit tumayo ni Mic kaso nahihirapan siya ng konti dahil sumasakit ang tiyan.

Wallace: Dre! Wag ka nang tumayo please? Hahah

Mic: Arrrgghh… Kung di lang talaga masakit ang tiyan ko eh baka na-knuckle sandwich na kayo sa akin.

Biglang dumating si Neilsen at binato ang in can softdrinks kay Mic at tumama pa ito sa tiyan niya

Mic: Aww.. sakit. Loko ka Neilsen ah.

Neilsen: Oops. Sorry dude. It was an accident.

Mic: Accident your face.

Neilsen: Hahah. Oo nga pala, sorry kung di ako nakasama kahapon.

Wallace: Where have you been ba?

Neilsen: Kasama ko si Thonny eh.

Mic: Ikaw ah. Pinagpapalit mo na ata kami eh.

Neilsen: Dude, he needs a friend naman kasi and I just wanted him to welcome to Olsen.

Mic: Okay.

Wallace: Nagtatampo si Mic oh.

Mic: Hindi halata Wallace.

Neilsen: Dude, sorry naman oh.

Mic: Okay lang. Dun ka nasa Thonny mo.

Neilsen: Hayy..

Mic: Dude, I’m just joking haha.

Biglang nagring ang bell.

Wallace: Dude, time na! Balik na tayo sa class.

Neilsen: Sure.

Mic: Tulungan niyo kaya ako.

Neilsen: Haha syempre.


Anthon’s POV

Nakakaasar ah! Nakakabwisit si Mic dahil napakaepal sa buhay. Nakakainis lang G-R-R! Kung pwede lang sipa-sipain o suntukin ko ng paulit ulit yun si Mic eh nagawa ko na. Di talaga ako papalag kahit anak pa siya ni Director Ogawa na nagbigay sa akin ng scholarship. Tapos yung bwisit na Nelson na yun na feeling babae eh di naman eh mukhang ewan at pagsabihan pa ako ng nakipagkaibigan ako kay Neilsen para sa pera. Di ko Gawain yun. Nasapak ko na sana ng tuluyan yun si Nelson eh. Buti na lang kay tropang Marion at kay Neilsen ang nagdefend sa akin. Pero masaya din ako dito sa Olsen kahit nakakamiss yung dati kong school na kahit simple lang eh mas nakakahinga naman din ako ng mabuti din eh dito parang ang hirap magsurvive dahil sa mga mayayaman dito. Pero kaya ko ito dahil binigyan ako ng opportunity na makapag-aral kahit 4^th year high school lang.


Habang naglalakad si Anthon magisa pauwi, biglang nabuhusan siya ng tubig na galling sa taas ng bintana sa isang classroom. Hindi na lang ito pinansin kahit nabuhusan na siya ng tubig. Patuloy lang ito sa pag-lakad at bigla siyang nakita ni Mic.

Mic: Hahah. Basang sisiw siya oh.

Anthon: Letse. Siguro ito na ganti mo sa kin noh? Thank you.

Mic: Hindi naman ako gumawa niyan eh.

Anthon: Weh? Alam ko lang naman gagawa niyan eh ikaw eh.

Mic: Makasisi ka naman. Di ako ganun kadumi gumanti noh.

Anthon: Okay.

Mic: Sumama ka na sakin.

Anthon: Ayoko nga baka anuhin mo pa ako.

Mic: Kailangan kita para sa project natin remember?

Anthon: Matagal pa yun.

Mic: Gusto ko nang simulan para di na masyado hassle.

Anthon: Eh di ikaw gumawa.

Mic: Basa ka na din oh.

Anthon: Lakas maka-concern ah? Close ba tayo?

Mic: Thon, please naman wag ka naman mapride masyado. Pagtatawanan ka niyan eh.

Anthon: Okay lang.

Mic: Okay lang sana ako na yung tatawa sayo eh yung ibang tao eh hindi na.

Anthon: Salamat na lang.

Mic: Gusto ko na simulan yung project natin okay?

Anthon: Oo na! Sasama na ako sayo okay para tumigil ka lang diyan.

Mic: Yay! Pero may atraso ka pa din sa kin.

Anthon: Ikaw din Mic! May atraso ka sa kin.

Biglang tinawagan ni Mic ang driver ng kotse niya para makapunta na sila kaagad sa bahay nila para ayusin ang project.

Itutuloy…

------------------------------------------------------------------------------------------------

Hi guys! Sorry kung matagal masyado. Pagpasensyahan niyo na and thanks po sa mga nagbabasa po ng T.L. Yun lang po :D.

-Sephyyy :3