THE GAME OF REVENGE- - - - - - Chapter 1.2/ Meet the other characters:)

By: Kulyitpangit:)


- - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -- - -


John Mickey Fortaleza



Wiiiiiiih!!!! Sarap maligo!!!!! (ok. i know. OA!!!!XD)





Ehhhh. Naman kasi. I'm just trying to calm myself down.



First day of school. High school na ako.



Haist. Ano kayang magiging buhay High School ko?



Masaya?



Boring?



Paano kung may mga bullies? (agad- agad? XD)



Naaalala ko na naman nung elementary. Walang gustong makipagkaibigan sa akin.




Bakit?




Dahil isa akong Fortaleza.



Oo. Tama.



Dahil sa isa akong Fortaleza. Ang nag iisang tagapagmana ng lahat ng kayamanan ng mga magulang ko.




Haist. Naman.



Hindi naman sa nagrereklamo ako.It's just that na nagmumukha akong mayabang just because of that fact.




Kesyo hindi daw nila ko reach, kesyo mayabang daw ako, kesyo pagkamalan daw silang feelers dahil lumalapit sila sa isang John Mickey Fortaleza. Haist. Ano ako? Prinsesa este prinsipe? XD. I just want to be normal. :|







Buti na lang nanjan sina ate at kuya. Sila ang nagparamdam sa akin na hindi ako nag iisa. Na may karamay ako.



(Pareho- pareho kaming mag ha'hgh school na. Ate at kuya tawag ko sa kanila kasi  mas matanda sila ng isang taon sa akin. Ewan ko. mas maaga ata akong nag aral. XD)
(Isa pa. Bestfriends ko lang sila hindi kapatid. Names nila ehhh PJ at Cherry anne. Makikilala niyo sila later.)


Namiss ko nga yung mga yun ehh. Paano naman kasi last summer vacation pumunta kami sa New York para magbakasyon. I  missed them a lot.


I know naman na nanjan sila para sa akin, but, i know din naman na not all the time makakasama ko sila. I need to learn how to stand with my own feet.



Pero paano? :|



Haist. I'll cross the bridge na lang when i get there.Bahala na.




Cut the drama. I'm late. XD



Anytime darating na sila kuya at ate. I need to move fast.



Lumabas ako ng banyo. I saw na nasa kama yung mga damit na pinili ni mom for me.



I'm gonna wear a white t-shirt na mejo malaki sa akin tas skinny jeans na black tas may supra shoes na white na may silver linings.



HMMMMM. Ayos na siguro ito.



Ayan!! Ayos. ayos din pag may time. XD



I was wearing my shoes nang may marinig akong kotse na pumasok sa gate namin.



Sumilip ako sa bintana at tiningnan kung sinong dumating.


Well, well, well. He's just in time.




Paul John Herrera




First day of school ulit. Pinagkaiba lang ngayon High School  na ako.



YESSSSSSSSSSSSSSS!!!!!


Opo. Excited po ako. Pero hindi dahil sa high school na ako kung hindi dahil makikita ko na ulit si bunso.


Naligo ako. Kumain ng breakfast. At nagbihis. Syempre dapat gwapo. Baka maturn off si bunso sa akin. XD


Shet. Miss na miss ko na yung mokong na yun! Halos dalawang buwan ko ring hindi siya nakita.


Those 2 months were like hell!


Hindi ko sya makita. Hindi ko sya mahawakan. Hindi ko sya matawagan. Hindi ko alam kung nakakain ba sya ng maayos. Kung nagkasakit ba sya.


Haist. Sa wakas makikita ko na ulit si bunso.



Tama. Si bunso.


Si bunso na mahal ko.


Higit sa isang kapatid. Higit sa isang best friend.



Pero wala syang ka alam alam. At hindi nya pwedeng malaman.



Baka layuan niya ako.



Baka mawala siya sa akin.





Hindi ko kakayanin pag nagkataon.



OK na itong kuya kuyahan niya ako.



Haist. Ok nga ba?






Ahyyy. Oo nga pala. Hindi pa pala ako nakakapagpakilala.



I'm Paul John Herrera. 14 years old. Gwapo syempre! hehe. Parents ko are both in the business world. Incoming first year HS na ako.



Tinawag ko na si mamang driver at pumunta na sa bahay nina bunso.


Excited ako. Gusto ko na talaga siyang makita.


Siya kaya namiss niya ako?


After  15 minutes nakarating kami sa bahay nila bunso. Pumasok kami sa engrandeng gate nila.



Bumaba ako ng kotse.


Tiningnan ko ang buong paligid.



Ang ganda. Sobra. Sobrang yaman pala talga nina bunso.



Minsan nga nakakalimutan ko yuhn ehh. Nakakalimutan kong isang Fortaleza si bunso. Ang tagapagmana ng mga Forataleza.



Swerte si bunso. Sa kanya lahat mapupunta lahat ng mga ito. Alam kong mayaman naman kami, pero malayong malayo ang agwat ko kay bunso. sobrang layo.



Nasa ganoon akong pagmamasid nang may magbukas ng pinto ng palasyo este ng bahay nina bunso.



Si tita pala.



"Nanjan ka na pala iho. Come in." sabi ni tia.



"Ahhh. Opo. Mejo napaaga nga po ako ehh. Namiss ko lang si bunso." sabi ko habang papasok kami ng bahay. Pero teka, sinabi ko bang namiss ko si bunso? Shet naman oh. Sana hindi niya bigyan ng malisya yuhn.



"Namiss ka din nun. Wala  na siyang ginawa sa New York kung hindi kulitin kami ng papa niya na umuwi na ng pilipinas. Miss na miss na niya daw kayo ng ate niya." pagpukaw ni tita sa kin.


Haist. Salamat naman lusot ako.


Pero teka?


Namiss din daw ako ni bunso? Totoo kaya?



Ito na naman ang tambol sa dibdib ko.



Relax PJ. Kalma Kalma.



Nasa ganun akong pagpapakalma nang may marnig akong tumatakbo sa may hagdan.



Tumingin ako.



Nandun siya. Tumatakbo papunta sa akin.



Ang taong dahilan ng not-so-good vacation ko. XDDD




Tumakbo siya papunta sa akin. Tsaka niya ako niyakap.



Ohw. Nice!!! Mas lumakas na naman ang drummers sa dibdib ko.



Paano ako kakalma ngayon?



Ang taong mahal ko? Nakayakap sa kin? Naman ehhhhhhhhhhhh!!!!!!




Nagbablush pa ata ako tado. :|



Bigla siyang tumingala at nakipag eye to eye sa akin! (mas matangkad kasi ako sa kanya.)



"Kuya namiss kita." sabi niya na nagpout tas mejo teary eyed pa.



Ahhhhhhhhhhhhh. Kainis. Nagpapacute pa cute na nga!!! XD



"Kuya missed you too." sabi ko at yumakap na rin sa kanya. Hinawakan ko ulo niya tas ginulo gulo yung buhok niya.



Eenjoyin ko na lang ito ano pa nga ba? hahahaa.



Hinawakan ko siya sa braso tsaka pinaharap sa kin.



"So how's my bunso?" tanong ko sa kanya.



"I'm fine. I really missed you kuya. I wanted to come home pero mommy and daddy wouldn't let me." sabi nman niya na papatak na ang kuha.


Naman ehhhh. Lalo naman akong nafo'fall neto ehhhhhhh.



Pinunsan ko yung luha niya. I don't want him crying. Nakakapanghina.



"I don't want you crying di ba? Kuya's here na naman ehhh. Kuya will never leave you." sabi kong nakangiti.



"I know. Kuya never left me naman ehhh. You were always there and i don't want you getting away from me. That's painful." sabi niya na lumiwanag ang mukha. Nakaplaster na rin sa mukha niya ang isang ngiti.



Hayyyyyyyyyyyyyyyy. Heaven!!!! Parang ngkiti ng isang anghel mga tsong.



"Kuya never will. Promise." sabi ko.




Ngiti lang ang sinagot niya sa akin.


Nasa ganun pa rin akong pag eenjoy ng moment namin nang biglang may sumingit na boses.



"So nakalimutan niyo na ako?"


Ohw. Great! The witch is here again.





Cherry Anne De Leon




Medyo late akong gumising. first day of classes. Pero alam ko namang orientation program lang aabutan namin dun.



Napagdesisyunan din namin nina bunso na sabay sabay kami papasok ngayun tutal pare pareho naman kami ng school at section.




Si bunso.



Haist. Namiss ko yung mokong na yun. Halos dalawang buwan ba namang walang paramdam?



Si PJ???? Ok. Namiss ko na rin kahit papano. XDD



Si bunso talaga gusto ko makita.


I'm on my way na rin sa bahay nila.



And ohw. By the way.



I'm Chery Anne de Leon. 14 years of age. Maganda! XD. Opo maganda po ako.XD ulit. Businesswoman ang mom ko at senator naman ang dad ko.


High school na kami.



Parang kailan lang nung nakita ko si bunso sa isang tabing umiiyak. Nung nilapitn ko siya at kinaibigan.



Parang kailan lang din nung lumapit si PJ sa amin at sinabi niyang gusto nya din kaming maging kaibigan.



Mga bata pa kami nun. Pero ngayun? Sila na ang dalawang pinakaimportanteng tao sa buhay ko.



Ang mga bestfriends ko.



Hind ko namalayang nandito na pala kami Bumaba ako ng kotse at dumiretso sa loob. Nakaopen naman yung pinto at tsaka welcome ne welcome naman ako dito.



Naabutan ko sina PJ at bunso sa sala na nagmomomoment ata. XDDD



"So nakalimutahn niyo na ako?" panira ko sa moment nila.



"ATE!!!!!" biglang sigaw ni bunso at tumakbo at yumakap sa akin.



Haha. Kahit kailan talaga iyakin ito! Pero love ko yahn!


"I missed you ate!" sabi niyang bumitaw sa yakap namin.



"I missed you more bunso." sabi ko sabay hawak sa ilong niya.



"Hehe. Tawagin ko lang si Mang Narding at pupunta na tayo. ok?" sabi niya tas nagtatakbong umalis.



Naiwan kami ni PJ sa sala. Nakatayo siya. Nakita kong tiningnan niya ang daang tinahak ni bunso.



Tumabi ako sa kanya.


"Kailan mo sasabihin sa kanya?" tanong kong hindi tumitingin sa kanya at tinitingnan ang daang tinahak ni bunso..



Tumingin siya sa akin. Tsaka siya yumuko.



"Hindi ngayon. Hindi muna." sabi niya.



"At kailan mo sasabihin? Pag huli na ang lahat? Pag natuto na siyang magmahal ng iba?" sabi kong hindi pa rin tumitingin sa kanya.



Alam kong mahirap ang sitwasyon ni PJ pero ayokong sa huli masaktan siya lalong lalo na si bunso.



"Alam mong kaibigan lang ang tingin sa akin ni bunso di ba?" sabi niya.



Natameme ako. Tama siya. At walang ka alam alam si bunso na mahal na siya ng kuya niya. Haist. Kung may magagawa lang ako.



"Ayoko lang sa huli ehh masaktan ka at lalong lalo na si bunso." sabi ko.



"Baka kasi mawala siya sa akin pag sinabi ko. Baka layuan niya ako. Hindi ko kaya yun. He's too important." sabi naman niya.



"Siguraduhin mo lang na hindi masasakyan si bunso sa huli. Sabi mo nga, He's too important." sabi kong pinanindigan ang hindi pagtingin sa kanya.



Nasa ganoon kaming pag uusap nang dumating si bunso.


"Mukhang seryoso kayo ahhh! Any problem?" tanong ni bunso.



"Wala bunso. Your kuya and I are just talking about. . . . . . . . stuffs. Di ba PJ?" sabi ko saka tingin kay PJ.



"Yeah right." sabi naman niya sabay pakita ng isang pilit na ngiti.


"So tara na. Mang Narding is waiting outside." sabi ni bunso habang nakangiti.


Nauna sila ni PJ saka ako sumunod.



Sana nga hindi sila magkasakitahn sa huli.




 -  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  -- - - - - - - - - - - -


Ayahn po. Mukhang wala pong nagbabasa ng posts ko. Pero hayaan mo na. Magpopost lang ako nang magpopost. Kahit walang nagbabasa :(




Thank you ulit kay Kuya Mike.



Comments are allowed. SAna po basahin niyo. Umaaccept naman po ako ng criticisms. :|



Love. Love. Love. :)