'Untouchable' Chapter 9

Hi, guys! Sorry talaga sa matagal na updates, and for this short chapter. I've been really busy with school kasi. Ayoko namang mag-update kung pangit naman ang quality ng update ko kaya sana maintindihan niyo kung medyo ma-late ako magpost. Tatapusin ko 'to. Promise 'yan! :)

Salamat sa patuloy na pagsuporta, at sana ay patuloy niyo pa ring subaybayan ang series na ito. 

Happy Reading!

--

Chapter 9

Lumipas ang mga araw at naging maganda naman ang takbo ng mga bagay-bagay. Naikwento ko na rin kila Trisha, Juno, at Justin ang mga naging pagbabago sa samahan namin ni Caleb. Natuwa naman silang lahat, dahil naging maayos na rin ang pagtrato ng kapatid ko sa akin. Nakakatuwa rin na nakikita na ng mga magulang namin ang pagbabago sa samahan namin na siyang lubusang ikinatuwa ni papa.

Maging kay Josh ay naikwento ko na rin iyon.  Niyaya ko rin siyang lumabas, ngunit sabi niya ay busy daw siya sa Student Council elections sa school niya. Nalungkot ako, dahil miss na miss ko na siya, ngunit inintindi ko na lamang siya dahil alam ko kung gaano ka-stressful ang mga ganoong bagay, being a former student council president in the past.

Ginabi na ako ng uwi, dahil may kinailangan akong interviewhin para sa isang Journalism elective na kinuha ako, at medyo nagkaproblema kami sa schedule ng interview kaya kinailangan kong mag-adjust. Medyo pagod na ako, ngunit iniisip ko na lamang na Biyernes na bukas at makapagpapahinga na ako sa weekend, dahil sa imbitasyon ni Justin para sa isang overnight sa resort ng kaibigan niya. Oo nga pala, hindi pa ako nagpapaalam. Kailangan ko ng magpaalam ngayong gabi, sa loob-loob ko.

Pagpasok ko ng bahay ay nadatnan ko silang lahat na kumakain na sa hapagkainan. Lumapit na ako sa kanila at nagmano kay daddy. Binigyan ko ng halik sa pisngi si tita Audrey, at si Selah. Nginitian ko na lamang si Caleb, na siyang sinuklian rin ng huli. “Gabriel, ginagabi ka yata.” saad ni papa nang makaupo na ako sa upuan sa tabi ni Selah. Ito ang nakakatuwa kay papa, na kahit pa sobrang busy niya sa pagpapaktbo ng napakarami niyang negosyo, he still makes it a point to eat dinner with his family. “May ininterview po kasi ako, and nagkaproblema sa schedule, kaya gabi na po natapos.” sagot ko bilang paliwanag. “Kumain ka na. Siguradong gutom na gutom ka na.” pahayag ni Tita Audrey na siyang sinuklian ko ng isang tango na may kasamang ngiti.

Habang kumakain ay naalala ko ang imbitasyon ni Justin, at naisip kong ito na ang tamang pagkakataon para magpaalam. “Uhm, dad?” pagsisimula ko. “Yes, anak?” balik niya sa akin bago siya humigop ng sabaw. “Ah... pwede po ba ako sumama sa kaibigan ko? Mago-overnight po kami this weekend.” pahayag ko. “OMG! How fun! Saan naman ‘yan, kuya?” excited na singit ni Selah sa conversation. “Sa Laguna lang naman po. Sa isang resort doon.” baling ko kay papa. Napaisip naman siya sandali.

“Sure ka bang mababait ‘yang mga taong iyan, at hindi sila bad influence sa iyo?” paninigurado ni papa. “Oh, kilala niyo po siya. Si Justin Tiongson, ‘yung nakatira sa tapat natin.” pahayag ko. Nakuha ni Caleb ang atensyon ko nang madatnan ko siyang biglang nabulunan. Umuubo-ubo siya, at dali-dali naman siyang sinaklolohan ni Tita Audrey na kasalukuyang pinapainom siya ng tubig galing sa baso habang hinahagod ang likod nito.

“What?! No, hindi ka pwede sumama!” pagtutol ni Caleb matapos niyang mahimasmasan na siyang ikinagulat ko. Lahat kaming na sa lamesa ay biglang napatingin sa kanya. “Caleb, what’s wrong with you? You can’t decide for your brother like that. You’re good friends with Justin. Gab, kilala ko si Justin and alam kong napakabait ang batang iyon. And it’s good na nakikipagkaibigan ka na rin sa mga tao sa village natin. Hon, siguro naman pwede mong pagbigyan si Gabriel na sumama sa kanila.” si Tita Audrey. Tiningnan ko lamang ang mukha ni Caleb na kasalukuyang may bahid pa rin ng pagtutol, ngunit nang masdan ko ang mga mata niya, ang pagkunot ng mga kilay niya... tila may iba pa akong na-sense na emosyon doon.

Pag-aalala? Bakit naman?

Ewan. I must be imagining things.

“Okay. Payag na ako, but promise to text me kapag nakarating ka na doon, at kapag paalis na kayo para alam kong safe ka.” si papa. “Yes po. Thanks, dad.” ang nasabi ko na lamang. “Oh, and next week handa na ‘yung kwarto mo. I’ll have it sorted para pagdating mo tutulugan mo na lang.” pahabol ni papa. Napaisip naman ako sa sinabi niya, at... nalungkot. Ibig sabihin, hindi ko na makakasama si Caleb sa iisang kwarto. Gusto kong tampalin ang noo ko dahil sa naisip kong iyon.

Ngunit hindi ako nagpahalata, at imbes ay tinanguan na lamang si papa.

--

“You can’t go on that trip.” matigas na pahayag ni Caleb pagpasok ko ng kwarto niya. At naramdaman kong nadagdagan lalo ang curiosity ko kung bakit siya nagkakaganito. Ano bang masama sa isang bakasyon? Pakiramdam ko deserve ko namang magkaroon ng break kahit papaano. “Caleb, ano bang meron? Is there something na kailangan kong malaman kung bakit ayaw mo akong pasamahin?” diretsong tanong ko sa kanya.

Pakiramdam ko ay hindi na siya mapakali sa pagkakataong iyon. “No, no... just, please. If you want I can book us something this weekend. Mas maganda pa. Kung gusto mo magbook ako ng flight just for the heck of it. Basta, huwag ka lang sumama. I’ve been to that place. It’s nothing special.” pagmamakaawa niya. Naramdaman ko naman na unti-unting nabawasan ang pasensya ko... It doesn’t make sense!

“Caleb,” pagsisimula ko, sinusubukang pakalmahin ang sarili ko. “Kung hindi mo ako mabibigyan ng valid reason kung bakit hindi ako dapat sumama, sorry. If you’re doing this out of concern, for my safety or whatever reason, thank you... pero malaki na ako. I can handle myself. And besides, I know you’re friends with Justin, kaya hindi ko talaga makita ‘yung point kung bakit ayaw mo akong pasamahin.” pahayag ko na siyang ikinailing niya. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya.

“Okay... pero pwede bang pagbigyan mo na lang itong request ko?” pagsuko niya. Tumango na lang ako bilang tugon. “Take my car. That way if something bad happens, makakaalis ka kaagad doon.” pahayag niya at sapilitang inilagay sa palad ko ang susi ng kotse niya. “You’re making it sound na pupunta ako sa kung saan! It’s just a damn vacation. Ano bang problema mo?” at hindi ko na napigilan ang sarili ko. Ngunit na-realize ko kung gaano kapangit ang naging tunog ng sinabi ko. “Fine. I’ll drive myself.” pahayag ko.

“Thank you. I just have a bad feeling about this. Better be sure. Be safe, okay?” sagot niya.

Tumango ako, ngunit umiiling ako sa loob-loob ko.

Ano bang nakain niya?

--

Saturday, 4:20 a.m.

Matapos kong tuyuin ang katawan ko ay agad-agad na akong nagbihis.Tiningnan ko ang hitsura ko sa salamin. Nagsuot ako ng plain white v-neck shirt, black walking shorts, at flip flops. Inayos ko ang buhok ko, at tiningnan kung malinis na ang ngipin ko. Mahirap na, baka may nakasingit pang dumi o kung anuman sa braces ko. Mukhang handa na naman ako, at sigurado akong tatawagan ako ni Justin any moment now.

Paglabas ko ng banyo ay hindi ko inaasahang madadatnan kong gising si Caleb. Halata pa sa mga mata nito ang antok, at nakatutuwang tingnan ang magulo at taas-taas nitong buhok. Binaling niya ang atensyon niya sa akin. “Handang-handa ka na, ah.” komento niya, mala tang boses, matapos sipatin ang suot ko. “Bakit gising ka na?” ang naging sagot ko na lamang. “Can’t sleep well.” simpleng tugon niya sa akin bago maghikab muli.  Napatango na lamang ako.

Chineck ko ang cellphone ko at tinext si Justin.

“Hey, I’m bringing my car. Sa akin ka na lang sumakay. Ready na ako. Call/txt ka na lang if nsa labas ka na ng bhy nyo. :-)”

Wala pang isang minuto ay nakatanggap agad ako ng reply.

“Bumaba ka na. Pababa na rin ako. :)” reply niya, kaya naman kinuha ko na agad ang gym bag ko at naglakad papunta sa pinto. “Whoa!” gulat kong bulalas nang madatnan kong nasa likod ko na si Caleb... napakalapit niya sa akin. “Anong ginagawa mo?” taka kong tanong sa kanya. “Ihahatid kita sa baba.” simpleng sagot niya.

Nang makalabas kami ng pinto ay nadatnan ko doon si Justin na naghihintay sa labas ng gate ng bahay nila. Nagtaka naman ako nang biglang nagmadali si Caleb, lumabas ng bahay namin at nagtungo kay Justin. Bigla nitong hinila si Justin palayo sa bahay nito at naglakad ng kaunti papalayo. Nang pagmasdan ko sila sa malayo ay nakita kong seryoso si Caleb, at si Justin ay tumatawa lamang sa kung anumang sinasabi nito.

Biglang nagvibrate ang cellphone ko, at nadatnan ko ang isang message mula kay Trisha.

“Oist. Ingat sa vacation with papa Justin. Yieee. :>” reply niya na siyang ikinailing ko.

“Trish. Matulog ka muna. High ka na naman.” ang reply ko, dismissing what she’s implying.

“Ready?” nawala ang focus ko sa cellphone ko nang makita ko na lamang ang mukha ni Justin sa harap ko. Tumango ako at tumayo. Binuksan ko ang compartment ng kotse ni Caleb, at sinabi kay Justin na ilagay ang mga gamit niya doon. Nang maisara ko na iyon ay napagdesisyunan naming umalis na. Sasakay na sana ako sa driver’s seat nang pigilan ako ni Caleb.

“Gab!” bigla-bigla niyang sigaw na siyang ikinakunot ng noo ko. “Mag-iingat ka, ha.” tila kinakabahan niyang paalala sa akin. “I can handle myself. Ingat ka rin.” paalam ko sa kanya.

--

“Ngingiti-ngiti ka diyan. Kanina pa ‘yan, ah.” komento ko kay Justin habang kasalukuyan naming binabaybay ang SLEX. “Anong meron?” dagdag ko, kasi kaninang umaga ko pa siya napapansin na nakangisi na parang asong ulol, at aaminin kong medyo creepy na ang naka-plaster na ngiti sa mukha niya. “I’m just happy. That’s all.” sagot niya, nakangiti pa rin. “And why is that?” tanong ko sa kanya, habang naka-focus ang atensyon ko sa daan.

“Everything’s going according to plan, and dahil kasama kita.” sagot niya.

I swear, muntik ko ng maapakan ang preno dahil sa narinig ko. Binaling ko ang tingin ko sa kanya, at hinintay kung may idadagdag pa siya. “Ang bading mo talaga.” biro ko, ngunit sa loob-loob ko ay may naramdaman akong parang kakaiba. Ramdam ko na konti na lang ay pagpapawisan na ako. Hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto ng gagong ito sa akin, when obviously alam kong nabibiro lamang ito.

“Gusto mo naman.” pahabol niya na siyang ikinailing ko. “But seriously... thanks for coming with me.” seryosong pahayag niya. “No problem.” wala sa sarili kong sagot sa kanya.

Naramdaman ko na lamang ang paglapat ng kamay niya sa kamay kong wala sa manibela. As if on instinct inilayo ko iyon, ngunit mas lalo lamang niyang hinigpitan ang hawak sa palad ko. “Justin, stop. Ano ba ‘yang ginagawa mo?” pagpigil ko sa kanya. His jokes are getting out of hand. “Ayoko... hey, lakasan natin ‘yung radio. This is my jam!” excited niyang pahayag habang nakahawak ng mahigpit ang kamay niya sa kamay ko. “You’re never going to let this go, are you?” inis kong tanong sa kanya.

“I’m never letting go of you, Gab... c’mon! Sing with me! I know alam mo ‘tong kanta na ‘to!”

I’ve never been speechless in my life... this is the first time.

“You took my heart

From the dark

I’m falling hard

With you it’s light

You kill the shade

My burning pain

I feel like something’s starting, starting

Playing in my head and it’s beating loud

I feel like something’s starting, starting

Walking on the edge ‘til we’re crashing down”

“C’mon, Gab! Sing the chorus with me! Huwag kang KJ!” pagpipilit niya, na siyang tinalimaan ko kahit pa hindi pa ako nakaka-recover sa sinabi niya sa akin kanina. Naramdaman kong itinaas niya ang mga kamay namin bago magsimula ang chorus.

“Hit me so hard, out of nowhere

Stuck up, up in the air

Got me, got me with my eyes wide open

So hard, out of nowhere

Stuck up, up in the air

Got me, got me with my eyes wide open

If you tell me no, I’m not giving up

If you tell me no, I’m not giving up

No, never giving up, not giving up on love

If you tell me no, I’m not giving up

If you tell me no, I’m not giving up

No, never giving up, not giving up on love”

Hanggang sa matapos namin ni Justin ang kanta ay nakahawak pa rin siya sa kamay ko, at kahit anong gawin ko ay ayaw niya itong bitawan.

“Whooo. That’s right! I’m not giving up, Gab.” sigaw niya nang matapos ang kanta. “Ang weird mo talaga!” puna ko sa kanya. “Wait. Not giving up on what?” tanong ko. Kahit pa nagtataka ako sa mga pinagkikikilos niya ay hindi ko pa rin maiwasang maging interesado kung bakit ba talaga siya nagkakaganito.

“Seriously, Gab? Ang clueless mo talaga.” si Justin.

“Huh?” ako.

“Whatever. Mamaya ko na lang sasabihin.”

--

Natapos ang bakasyon namin ni Justin, at kasalukuyan akong nasa loob ng bago kong kwarto. Pagkauwing-pagkauwi ko ay agad kong pinababa si Justin ng kotse at nagtatakbo papasok ng bahay. Hindi ako nagparamdam kahit kanino sa pamilya ko, wala ni isa sa kanila ang nakakaalam na nakabalik na pala ako. Napaaga ang uwi ko, dahil sa... iilang bagay na nangyari sa bakasyong iyon. Nasabihan na lamang ako ni Ate Jen, isa sa mga kasambahay namin, na handa na ang bagong kwarto ko kaya doon agad ako dumiretso.

Gusto ko mang maging masaya, dahil sa bagong kwarto ko ay hindi ko magawa. I mean, it’s such a nice room, because nandito na lahat ng kailangan ko. Isang malaking kama, dalawang cabinet, isang tokador, banyo, ngunit ang pinakakinatutuwa ko ay ang kulay asul na mga dingding. Simple lamang ang kwarto, at iyon ang pinakagusto ko sa lahat. Ngunit dahil nga sa mga nangyari sa bakasyon namin ay hindi ko magawang ma-appreciate lahat ng ito.

Idiniin ko na lamang ang mukha ko sa unan ko at impit na sumigaw.

“Okay, Gab. Rationalize yourself. What happened was nothing. Nabibigla lang si Justin, o baka naman nangtri-trip lang. Huwag kang maniwala agad. You don’t want to get hurt again after what happened with Josh.” pagrarason ko sa sarili ko.

Naisip kong hindi healthy ang pakikipag-usap ko sa sarili ko, kaya naman kinuha ko ang cellphone ko at wala sa sariling dinial ang number ni Trisha. Alam kong sa mga ganitong sitwasyon ay siya lamang ang mapagkakatiwalaan ko. Alam kong siya lamang ang makakaintindi sa akin, at makapagbibigay ng tama at honest na advice kung ano ang mga dapat kong gawin. Napapatulala na lamang ako tuwing naaalala ko ang mga nangyari. Gustong-gusto kong tampalin ang sarili ko, dahil sadyang hindi pa rin ako makapaniwala sa mga bagay na narinig ko kagabi.

“Trisha.” bungad ko sa kanya.

“Gabby! Are you on your way home na? Kamusta naman bakasyon niyo ni Justin? Enjoy ba?” magiliw na tanong niya.

Napakagat ako ng labi. Paano ko ba sasabihin ito sa kanya?

“Hey, Gab... bakit ka natahimik? May problema ba?” takang tanong niya.

Napabuntong-hininga ako.

“Trish... I don’t know. Gulong-gulo na ako. Fuck, bakit ba nangyayari ‘to sa akin?” tanong ko sa kanya, habang sinasabunutan ang sarili ko.

“Gab, tell me. Anong nangyari?”

“I think...”

“What?”

“I think Justin just asked me to be his boyfriend.”

--

Itutuloy...