Mahal Mo Ba Ako? - 9

Mahal Mo Ba Ako? – Chapter 9: Panaginip

Ay teka! Kilala ko ito ah.

“Ui! Tara pasok ka muna. Si Sir Greg pala. Coordinator namin,” pakilala ni Kuya Alvin sa bagong dating.

“aahhh, good evening po, Sir. Pinapatawag po kayo ni Sir Renier para daw po sa budget ninyo,” sagot ni Evan na halos nakadikit lang sa may pintuan.

“Ganun ba?” pagkatapos ay humarap sa amin si Sir Greg. “Puntahan ko muna yun saglit ha. Cherry, ikaw na muna bahala dito.”

Lumapit ako kay Evan. Tumingin siya sa akin at biglang nag-umaliwalas ang mukha nang makilala ako. Yumakap siya sa akin na pinagbigyan ko naman.

“Ui Ignis! Dito ka pala sa teatro? Loko na-miss kita ah. Di man lang kasi mag-text” sabi niya.

“Oo tol. Pasensya na at pulubi ako ‘pag bakasyon walang pang-load. Mukhang magkakasama pala tayo eh,” sagot ko naman habang nakangiti na naging dahilan ng pagkunot ng noo ni Evan.

“Hindi tol. Diyan ako sa kabila, sa choir,” sabi niya at biglang bukas ng pinto at may kinausap sa labas. Narinig ko lang na sinabi ni Evan, “’Wag ka na kasing panggap na mahiyain diyan lika na dito.”

           

Iyon ang naging dahilan kung bakit dumungaw na din sa pinto yung kausap ni Evan.

“Rey pasok ka! Bakit ngayon ka lang? Sabi na sa iyo na before 6pm andito ka na.” Si Kuya Alvin.

“Sorry po late ako medyo na-traffic kasi” pagpapaliwanag niya ng biglang dumako ang mata niya sa akin. “Ignis?! Buti nandito ka din. Mukhang magiging masaya dito ah” napakalapad ng ngiti ni Mokong na siya namang nagpawala nung sa akin.

“Ignis, sige na punta na ako sa rehearsals namin. Inutusan lang din kasi ako,” pagpapaalam ni Evan.

“Sige. ‘Kala ko pa naman dito ka din,” nasa tono ko ang panghihinayang.

“’Di bale tol andyan naman si Rey,” pang-aalo ni Evan.

“Oo nga eh,” sarcastic na banat ko. Tumawa lang si Evan habang ngingiti-ngiti lang si Rey. Lumabas na din kaagad si Evan kaya bumalik na ako sa upuan ko.

Sumunod si Rey sa akin at tumabi sa akin. Sa isip-isip ko napaka-swerte ko naman sa araw na iyon. Napapagitnaan ako ng dalawang tao na nakakapagpakulo ng dugo ko ng mabilisan. Pagkabalik ni Sir Greg, napansin niya kaagad si Rey.

“Alvin, siya na ba yung sinasabi mong recruit?” tanong ni Sir Greg. Isang tango lang ang naging sagot ni Kuya Alvin. “Alam kong nasabi na ni Alvin sa iyo ang oras ng simula ng workshop. Kahit ano pang dahilan mo, late ka pa rin. Bilang penalty, ikaw na ang magpakilala ng sarili mo,” turan kay Rey.

Kakamot-kamot ng ulo si Rey na tumayo sa harapan namin at nagsalita,” Ako si Rey Tan, bale kumukuha ako ng – “ di niya naituloy yung sasabihin niya.

“Wala bang nagsabi sa iyo kung ano ang gagawin? ‘Pag nagpapakilala dito dapat umaarte pa din,” wala mang emotion na sabi ni Sir Greg ngunit bakas sa mukha ni Rey ang pagkainis dahil sa pagkapahiya.

Biglang nagbago ang aura ni Rey. Nagsimula siya sa pagpapakilala niya sa paraang gusto ng coordinator namin bilang isang rebelde. Lumapit siya sa akin at pasigaw na nagsalita, “Ikaw! Kilala mo ba ako? Ako si Rey Tan! Matuto kang rumespeto sa akin. Kung kakausapin kita magsasalita ka. Kung sinabi ko na sumama ka sa mga lakad ko dapat kakaripas ka papunta sa akin! Naintindihan mo?”

Nabigla man ako sa ginawa niya ay wala pa ding kahit anong bakas ng pagbabago sa aking mukha. Dire-diretso lang si Rey sa pagbibigay ng mga detalye tungkol sa kanya pero sa malayo na ang tingin hanggang sa act niya ay na-corner na siya ng mga sundalo at namatay.

Ako ang sumunod sa kanya. Tulad ng una kong balak, nagpanggap ako na walang maalala. Makakakita kunwari ako ng mga sulat at litrato at magtatanong sa isang tao na hindi naman talaga nag-eexist kung yun ba yung pangalan ko sa nakasulat. Isa-isa kong titingnan ang mga litrato na kunwari ay hawak ko at maaalala ko yung lugar pero di ako sigurado kung taga-doon nga ako. Natapos yung act ko na wala pa din akong maalala pero at least nagawa ko yung activity that night. Sunod-sunod na sila nagpakilala at ang gagaling nila.

Nung si Edward na yung nagpapakilala, umarte siyang parang unggoy. Tinanong siya ni Sir Greg, “Edward, ang unggoy ba eh nagsasalita?”

“Hindi po, Sir,” sagot niya.

“Bakit pala yun yung ginawa mo?” follow up ni Sir.

“Para maiba lang. Lahat kasi sila tao yung inarte nila,” sagot ni Edward.

“So, unggoy ka?” nangingiti na si Sir sa pang-aasar na hindi man lang napapansin nung isa.

“Opo, Sir,” ang sagot ni Edward na ikinatawa naming lahat.

Last si Edward na nagpakilala nang gabing iyon. Yun ang una naming workshop. Kailangan daw namin matutunan na magkaroon ng lakas ng loob at kapal ng mukha. Kung gusto daw naming maging tunay na actor dapat kaya naming harapin ang madaming tao. Iba’t-iba ang katauhan ng manonood at mainam na matutunan namin na pakibagayan silang lahat. Pauwi na kaming lahat. Dinaanan ko sana si Evan para sana makapagkwentuhan kahit kaunti dahil nga sa tagal di namin nagkita. Mas nauna pa pala umalis. Hindi lang pala ako ang naka-isip noon kasi kasunod ko lang si Rey. Kaming dalawa na lang naiwan sa school building dahil nauna na sila Sir Greg na lumabas.

“Ignis, wala na sila Evan. Mas maaga sila umuwi,” si Rey.

“Pansin ko nga kasi wala ng tao dito,” sabi ko.

“Nakaka-asar ka kamo. Di mo man lang sinabi na dapat pala theatre style yung pagpapakilala kanina. Napahiya pa tuloy ako,” himutok niya.

“Hindi ka din naman kasi nagtanong,” sagot ko.

“Late nga ako. Malay ko naman,” parang nagtatampo pero maangas pa din.

“Next time kasi ‘wag ka na ma-late,” nagsisimula na akong maasar. At para hindi na ako ma-stress, nagwika na lang ako uli, “Sige Rey, uwi na ako. Gabi na kasi eh.”

“Teka lang. Kape muna tayo,” anyaya niya.

“Salamat na lang, Rey. Gusto ko na umuwi talaga,” tanggi ko.

“Diba sabi ko na kapag gusto kong sumama ka sa mga lakad ko, kakaripas ka papalapit sa akin!” sa tono ng boses niya noong umaarte siya. Napangiti na lang ako habang umiiling. “Yun oh. Nginitian mo na ako. Haha,” di maalis yung ngiti ni Mokong kahit yata sampalin ng malakas.

“Sige na Rey, kailangan ko na talagang umuwi,” I respectfully declined.

“Sabay na lang tayo lumabas pala coding kasi yung kotse kaya magta-taxi na lang ako sa main gate,” sabi na lang niya. Tampo effect?!

Sabay na kaming lumabas ng school ngunit katahimikan na lang ang namagitan sa akin. Hinintay ko siyang makasakay at kumaway na lang nung paalis na ang taxi.

Doon na din nagsimula ang routine namin ng workshops and rehearsals para sa play. Isang linggo ang matulin na lumipas at halos magkakasundo na din kami lahat. Halos lahat kasi si Mokong ay nagsisimula na namang maging hari ng kayabangan feeling magaling pero laging basag kay Sir Greg. Jim is of no help kasi prinsipe naman siya on the same reason. Dikit pa ng dikit itong bata na ito feeling close. Buti na lang kasama ko dati sa squad si John kaya madalas siya ang kausap ko. Maaga akong dumadating sa room kung saan kami nagwo-workshop pero mas pinipili ko na lang na tumambay kina Evan kesa makasama ko yung mga yun.

Saturday. Last day of the week na may workshop kami. Pagkatapos ng actitivites namin nagyaya sila Sir Greg na kumain sa labas. I was worried kasi di naman ganoon kaayos ang finances ko. Di kalakihan ang allowance ko tapos yung mga kasama ko halatang may kaya sa buhay. Tatanggi na sana ako sumama pero sinabi na lang ni Kuya Alvin na tipong Jollibee lang daw. Tingin sa wallet, bilang ng iilang bills na nandoon. Pwede! Sumunod na lang ako sa kanila papalabas ng room para makakain na at kwentuhan na din daw.

Nagbabasa ako ng mga text messages habang naglalakad kasi bawal gumamit ng phone during workshops so check lang muna ng mga pesteng pagkadami-daming quotes na 3 parts ang haba. Puno tuloy yung inbox ng phone ko kaya di na maka-receive ng bago. Nag-delete ako ng mga di ko masyadong gusto. Nung nagrereply na ako dun sa mga kaklase ko, dun ko napansin na nasa hulihan na pala ako naglalakad pero di naman ganoon kalayo sa iba. Binilisan ko maglakad habang nagte-text. Kung sabagay kapag 3310 ang phone mo kahit nakapikit ka pa makakareply ka. Napansin ko na lamang na may katabi pala akong naglalakad.

“Ignis, mahal mo ba ako?” tanong ng isang taong kinakainisan ko.

----- Itutuloy