Mahal Mo Ba Ako? - 6

Chapter 6 - "Bangungot ng Nakaraan at Panginip ba ng Hinaharap?”

“Ang bangungot ng nakaraan ay siyang pumipigil sa sino man na harapin ang kinabukasan. Ang mga sugat na natamo ay maaaring maghilom ngunit may pilat na maiiwan na hindi ang lahat ay may kayang iharap sa madla.” - Ignis Dominguez

<><><><><><><><><><><>

“Anong drama nun?” tanong ko.

<><><><><><><><><><><>

Matapos ang pangyayaring iyon mas higit pa ang malamig na pakikitungo namin sa isa't isa. Parang pinangatawanan na ni Rey ang pagiging Ice samantalang si Evan naman ay lalo ng nangungulit sa kwentuhan namin ni Lyn.

Mabilis na natatapos ang semestre na halos hindi na kami nag-uusap at nawala na rin ang mga paanyaya na dati ay naroroon. Matapos ang opening ng intrams namin balik na lahat sa normal at subsob na ako sa pag-aaral.

Madalas ay puyat na ako sa gabi hindi dahil sa kailangan kong mag-aral. Natatakot kasi akong matulog. Oo takot ako sa mga panaginip ko na nakukuha ko kapag masyado nang mahimbing ang tulog ko. Paulit-ulit ito. Pilit ko mang iwaksi sa isipan ko ang mga pangyayari pero lagi pa rin itong bumabalik. It keeps on haunting me. Halos kasabay ng mapanaginipan ko ang isang tao sa isang nakakalokong tanong ang pagsulpot muli ng mga alaala na ibinabaon ko na sana sa limot. Nagigising na lang ako sa gitna ng gabi na pinagpapawisan kahit na alam kong laging maginaw sa paligid.

<><><><><><><><><><><><><><>

Pagbabalik Tanaw (Dalawang taon ang nakakalipas)

Huling taon na sa high school. Kahit hectic ang schedule ni Ignis sa dami ng gawain isang bagay ang hindi pa rin nawawala. Ito ay ang paglilingkod sa simbahan. Kahit na pagod na sa maghapong nakabilad sa araw para sanayin ang mga susunod na CAT officers at mas lalo pang paghusayin ang kakayahan ng mga naroon na ay hindi maaari na hindi maglingkod si Ignis sa Kanya.

Sa tuwing hapon pagkatapos ng training at mga gawain sa school, dumidiretso si Ignis sa simbahan para umawit. Kasali kasi siya sa choir at kapag minsan ay naaatasan din na mag-salmo sa panghapong misa. Lagi siyang abala sa mga iyon at kahit gabi na umuwi ay walang problema sa mga magulang sapagkat alam nila na hindi naman mapapaano ang kanilang anak.

Masaya ang paglilingkod na naibabalik sa simbahan. Dito ang mga kakulitan ay hindi nababahiran ng kung ano mang bagay na kamundohan. Iyon ang bagay na inakala ni Ignis.

Gabi ng graduation nila Ignis sa highschool. Matapos ang pagkahaba-habang speech na ibinigay na hindi na nila iniintindi ay panandaliang pag-uwi sa kanya-kanyang bahay para magpalit lang ng damit at diretso na sa sementeryong malapit sa paaralan na kung saan ay may maliit na kubo na siyang pahingahan ng buong tropa at nagsisilbi ding lugar ng kasiyahan.

Taliwas sa inaakala ng marami na nakakatakot ang sementeryo sa gabi, ito ang pinakatahimik na lugar na kung saan ay ligtas sa mga masasamang loob. Dito talaga ang tambayan nila Ignis mula pa noong nagsisimula pa lang sila sa sekundarya at ni minsan ay walang multo silang nakita doon. May mga paminsan-minsang inakala nilang multo dahil sa mga tunog ng ungol ngunit hindi ito nagmumula sa ilalim ng hukay at galing lamang na mga nakaw na sandali ng mga tao na nagkukubli sa hile-hilerang nitso.

Pagkagaling ni Ignis sa kanilang bahay, hindi kaagad siya dumiretso sa sementeryo. Alam kasi niyang inuman na kaagad ang dadatnan niya doon kaya nauna na muna sa bahay ng valedictorian nila para sa hapunan at isang bote ng beer. Pagkatapos doon ay sa bahay naman ng salutatorian nila para sa meryenda at isang pitsel ng gin pomelo na pang-chix ika nga nila. Nang mabusog siya ay sa tambayan na siya pumunta upang magpakalango ngayong gabi na sila ay binatilyo pa.

Pagdating niya doon nakita niya sa labas ng kubo ang tatlong bote ng emperador na tumba na. Sa loob ay mayroon pang mga labing-pito.

“Ayos, malalasing ako nito,” turan ni Ignis sa sarili niya. Labimpito din kasi silang magkakatropa na puro lalaki na malakasan na talagang uminom. Hindi pa kasama sa bilang ang mga girlfriend ng mga tropa niya na kasama din nila doon kaya hindi nakapagtataka kung ganoon kadami ang alak na kailangan nila.

Mula sa labing-pitong bote nung dumating si ignis nagsimula na ring tumumba ang mga bote at halos kasabay ang mga tropa niya. Isa, dalawa, lima, pito, ay teka, sampu na pala. Nasa hustong pag-iisip pa si Ignis sa lagay na iyon ngunit sa kanyang pagtayo para umihi sa tabi-tabi. PANG! Biglang palo ng tama ng alak sa utak niya na naging dahilan para sumuray siya sa paglalakad pero balik uli sa umpukan at inom pa din. Labingdalawa, labing-lima, at ng panglabing-anim na sumuko na rin si Ignis at tanging dalawa na lang ang natira na umiinom pa. Nung last shot na ni Ignis, dumating ang tropa din nilang si Lito.

Hindi naman nila kaedaran si Lito. Mas matanda ito sa kanila ng ilang taon. Siya ang sakristan mayor ng simbahan na kung saan nagse-serve si Ignis kasama ang ilan sa tropa nila na sakristan din. Nakaidlip na si Ignis sa kalasingan samantalang tuloy pa din ang dalawang ka-batch niya at si Lito sa inuman. Nagising na lang si Ignis sa mahihinang yugyog ni Lito.

“Oi, Ignis. 'Wag ka na dito matulog sa kubo. Dun ka na lang sa bahay namin,” wika ni Lito.

“Tss! Ishtorbo ka naman eh. Kita mo ngang tulog na yung tao eh,” sagot ni Ignis na sumasabit pa rin ang pagsasalita dahil sa alak.

“Aakayin na kita. Wag ka nang makulit at malilintikan ako ng Nanay mo niyan eh,” sabi ni Lito.

Ay teka! Magkakilala nga pala ang Nanay ni Ignis at si Kuya Lito dahil magkababata ang mga nanay nilang dalawa. Wala nang nagawa si Ignis kundi ang bumangon sa takot na baka malagay sa alanganin sa bahay nila. Ang paalam niya kasi ay hindi magpapakalasing pero kung makikita siya sa oras na iyon ay tipong isang shot na lang ang hindi pumipirma at knock out na siya ng buong araw. Kahit hirap ay tumayo na sa pagkakahiga si ignis at nagsimulang maglakad ng pasuray-suray palabas ng kubo na kung saan naroon lahat ng kaibigan niya na hindi mawari kung paano nakapwesto pero tulog dahil bangag na lahat.

Dahil na rin sa epekto ng alak muntikan ng matumba si Ignis sa daan patungo sa gate ng sementeryo ngunit naging maagap si Lito at nasalo niya ito at inakay na lamang. Isinakay niya ang binatilyo sa passenger's seat ng sasakyang dala niya at binuhay ang makina nito. Pinatakbo ni Lito ang kotse patungo sa kanilang bahay at muling inakay si Ignis sa kama niya.

Paglapat na paglapat ng likod ni Ignis sa kutson ng kama ay mas lalo yatang umikot ang paningin niya kahit na nakapikit siya. Wala pa si Lito sa tabi niya at nakakatulog na sana siya ng may magtaas ng t-shirt niyang suot at inalis ang pantalon niya. May mainit na basang bagay ang dumampi sa kanyang noo at patungo sa kanyang pisngi. Inakala ng binatilyo na sa kabaitan marahil ni Lito ay pinagyayaman siya nito sa pamamagitan ng pagpupunas sa kanya ng bimpo. Ngunit ang nakakagulat nga lamang ay ang pagdako ng bimpo sa labi niya at may isang naglulumikot na dila sa pilit pumapasok sa bibig niya. Hindi pala bimpo ang nadarama niya kanina bagkus ito ay ang labi ni Lito sa humahagod sa kanyang mukha.

Tatayo na sana si Ignis ng bigla siyang pinaibabawan ni Lito at kahit na anong pilit niyang itulak ito ay walang lakas na nagmumula sa kanyang mga braso na sapat para paalisin ito sa pagkakadagan sa kanyang katawan. Iniwas niya ang mukha niya sa mukha ng taong pinagkakatiwalaan niya na ngayon ay mababanaag ang kamunduhan sa mga mata.

“Itigil mo yan Ku-” hindi na naituloy ni Ignis ang bibigkasing mga salita sapagkat biglang hinatak ni Lito paharap sa kanya ang mukha ng binatilyo at diretsong ipinasok ang dila sa nakabukas pang labi ng mas nakabababatang lalaki. Pilit nitong nilalaro ang dila na nasa loob pero hindi talaga kumikilos si Ignis.

Itinikom na lamang ni Ignis ang bibig ng mahigpit para hindi na siya mahalikan ni Lito. Dahil dito ay pinuntirya na lamang niya ang leeg ng binatilyo. Ang isang kamay naman ay naglalaro sa dibdib at ang isa ay nasa ilalim na ng panloob ng disi-sais anyos. Hindi nasiyahan si Lito sa nadamang bagay na hindi pa pumipintig sa kanyang hawak. Naglakbay ang dila ni Lito sa murang katawan ni Ignis. Naglumikot ito sa leeg ng binatilyo at tumungo sa dibdib at pinaglaruan niyon ang sentro nito. Nang magsawa ang mas matanda ay diretso ang bibig nito pababa sa lugar na naunang tinumbok ng kamay. Mabilisang tinanggal ni Lito ang pang-ibabang saplot ng binatilyo. Nang matalupan na si Ignis ay dire-diretsong pinaglaruan ng labi at dila ang kaselanan ng binatilyo.

Pilit man ni Ignis na pigilan ang ginagawa sa kanya, ay pinaunahan na siya ng takot. Ito ay sa kadahilanang baka pag pumalag pa siya ay mas matinding kahihiyan pa ang kanyang matamo maliban pa sa nangyayari na. Pinagsawalang bahala na lamang ng isip niya ang mga bagay na ginagawa sa kanya ngunit taksil ang kanyang katawan. Hindi na nagawang makontrol ng utak ng binatilyo ang tawag ng kamunduhan. Nabuhay ang pinaka-sentro ng katawan ni Ignis na siyang nagpahayok ng husto kay Lito. Mabilis ang ginagawa ni Lito hanggang sa nakuha niya ang pinakaninanais. Nagawa sa kanya ang kahayupang iyon na ang mga mata'y nakapikit at pigil ang luhang dumadaloy sa kanyang pisngi. Tinakpan na lamang niya ang mukha ng unan upang hindi na masaksihan ang ginagawa sa kanya ni Lito at hindi makita ng huli ang pagdurusa niya. Ni isang hikbi ay hindi nito dapat marinig. Ipinagkanulo man siya ng murang katawan sa mga hagod at haplos ngunit naging matigas ang kanyang puso at isipan na hindi kailanman gustuhin ang ginagawa sa kanya ng mga oras na iyon.

Nakatulog si Ignis dahil sa pinaghalong kalasingan at paghihinagpis. Pagkagising niya ay tiningnan niya ang kanyang katawan at buti na lamang at walang makikitang marka sa kung ano man ang naganap noong gabi. Pinulot niya at sinuot ang mga damit niya sa sahig at sinuot iyon.  Nilisan niya ang lugar na iyon. Umuwi siya at naligo sa ilalim ng dutsa at makailang ulit nagsabon ng katawan. Nagbabakasakaling maalis nito ang dungis na natamo.

Mula ng araw na iyon ay hindi na muling tumapak si Ignis sa simbahan na kung saan siya ay naglilingkod. Nakikipagkita pa din siya sa mga kaibigan ngunit iwas na sa lugar na kung saan maaari niyang makita si Lito.

<><><><><><><><><><><><><><>

Sa Kasalukuyan

Ang mga mga alaalang ito ang nakikita ko sa tuwing mananaginip ako. Animo isang pelikula na paulit-ulit na pinapalabas. Ginagawa kong abala ang aking sarili at baka mawaglit din siya sa isipan ko kapag nasanay na ako sa dami ng gawain.

“Malalim yata ang iniisip mo at nakatulala ka na naman, pards,” si Evan.

“Hindi naman,” sagot ko na lang.

Nasa ikaapat na palapag kami ng isang gusali. Naroon ako sa munting veranda na malapit lang sa classroom namin at nakatanaw sa mga taong nagdadaan. Tumabi sa akin si Evan.

“Ano ba ang tinitingnan mo diyan, Ignis?” tanong niya.

“Ah. Yun ba? Nakikita mo yung mga taong dumadaan diba?” nagtanong muna ako.

“Yup. So bakit mo sila tinitingnan?” tanong niyang muli.

“Alam mo Evan, kapag kasi tinitingnan ko kasi sila hindi ko naiisip ang mga bagay na gumugulo sa isip ko. Kapag nandiyan sila habang naglalakad, iniisip ko na sino kaya sa mga ito ang may matinong buhay. Mula sa mga kinikilos nila, iniisip ko kung ano ang nasa isip nila. Sinusubukan ko pag-aralan yung mga kilos nila para malaman ko kung sino ba ang mga mapanghusga,” buong pagsagot ko sa kanya.

“Problemado ka 'ata Ignis. Kung ok lang sa iyo pwede mo naman sabihin sa akin,” tugon niya.

“Salamat. Buti di mo ako tinawag na weirdo. Gustuhin ko man hindi ko pa kaya sabihin kahit kanino. Pero kapag kaya ko na Evan, ikaw ang isa sa makakaalam,” wika ko.

“Naks! Andrama natin tol. Ngumiti ka na nga lang at malay mo magbago bigla ang ihip ng hangin. Pasok na tayo nandun na yata si Sir Rodriguez,” sabi ni Evan.

Tama nga siya nandoon na nga sa loob si Sir at hawak nito ang isang kapirasong papel na may tape.

“Mr. Tan, akala ko malamig ang pakikitungo mo sa iba dahil Ice ka nga diba. Pero tingnan nyo class may love letter siya na nakadikit sa dingding. Iba ang hotness mo Rey. Tinalo mo pa ang haba ng hair ko. Akala ko si Ignis ang ganito ang level sa klase niyo dahil nabuga ng apoy ito pero ikaw ang nililigawan ng babae sa sulat na ito,” panimulang asar ni Sir at tuluyan niyang binasa ang sulat.

Tawa ng tawa ang mga kaklase namin sa mga nilalaman niyon at sige ang pang-aalaska ng mga kaibigan ni Rey sa kanya. Kung makikita mo lang ang mukha niya at tenga ay halos kakulay na ng hinog na mabolo sa pula. Nalaman ko iyon sapagkat lumingon siya sa akin habang binabasa ang sulat niya. Mabababanaag sa kanyang mukha ang hiya at ang kanyang mga singkit na mata ay sinusuri ang aking mukha sa ano mang reaksyon. Ngunit ng masilayan na walang bakas ng kahit anong pagkatuwa o pagkainis sa aking mukha ay humarap na lamang siya sa aming instructor at nakinig na lamang.

“Oh Ignis baka naman mamaya niyan ikaw naman ang magkakaroon ng mga ganitong sulat,” ako na naman ang nakita ni Sir.

“Sir baka madami na 'yan kung hindi lang suplado itong si Ignis,” banat ni Evan.

Napangiti na lang ako sa tinuran ng dalawang ito at napagdiskitahan na naman ata ako.

Lumingon bigla si Rey,” Sana wala ka na lang makuha noh,” at tumalikod na muli.

Natapos ang klase namin at diretso na akong umuwi. Nagpalit ako ng pambahay at kumuha ng panandaliang idlip. Dahil sa lagi akong puyat hindi ko inaasahan na napahimbing ako ng tulog.

<><><><><><><><><><><><>

"Ignis, mahal mo ba ako?" tanong ng isang taong kinakainisan ko.

Tinignan ko ang mukha niya na napakaamo at nagsusumamo ng pagmamahal?(weh)

"Ano? Ignis?" tanong niyang muli at umakbay pa sa akin.

“Ah...Eh...Kwan...” sagot kong natutulilihan.

Ay teka! Nangyari na ba ito? Deja vu ba ang tawag dun? Hindi ko pa rin siya sinasagot ng oo o hindi sa tinatanong niya. Iniharap niya ako sa kanya at niyakap ng mahigpit. Di kalayuan sa likuran niya ay nabanaag ko si Kuya Lito na ang mukha ay napupuyos sa galit. Tumalikod siya papalayo at nilamon ng karimlan.

<><><><><><><><><><><><><><><>

Nagising na lang akong bigla ng walang ibang kadahilanan. Wala man akong kumot ay basang-basa ang dibdib ko't likod sa pawis. Hindi naman ako dapat pawisan kasi kahit saang lugar sa loob ng boarding house ay maginaw maging sa labas nito. Hindi ko rin maipaliwanag kung bakit parang gumaan ang pakiramdam ko matapos ang bangungot na iyon. Bangungot nga ba o isang magandang panaginip? Matapos ang tagpong iyon sa aking panaginip ay hindi ko na muling napanaginipan ang mga alaala ko kay Kuya Lito.

---------- Itutuloy