Love. Sex. Insecurity.
[Chapter 6]
by: Crayon
****Kyle****
10:16 pm, Sunday
March 13
"Grabe, ang kalat ng kwarto mo parang bodega.", nagulat ako sa gulo ng kwarto ni Renz, wala ka talagang maasahan dito pag dating sa paglilinis. Sanay kasi siya na sa mga kasambahay inaasa ang mga gawain tulad ng paglilinis.
"Hahaha, pasensya na. Nakakalimutan ko kasi magpalinis ng kwarto e. Actually ako na talaga ang naglilinis ng kwarto ko ngayon kasi nakakahiya kila manang kaso tinatamad ako maglinis kaya ganyan.", mahabang paliwanag sakin ni Renz.
"Paano mo nagagawa matulog ng ganito kagulo ang kwarto mo?", taka kong tanong. May pagka-OCD kasi ako minsan lalo pagdating sa kwarto ko. Ayaw ko ng magulo, kelangan lahat in order. Since may pagka-OCD nga ako di ko na napigilan pulutin ang mga bagay na nagkalat sa sahig at ilagay ang mga iyon sa dapat nilang kalagyan.
"Hoy, wag mo na yan galawin. Hayaan mo na yan, bukas ko na lang liligpitin.", saway sa akin ni Renz ng makitang nagsisimula na ako magligpit ng kalat sa kwarto niya.
"Alam mo ang mabuti mong gawin, e kumilos na at tulungan mo na ako magligpit para magmukha namang kwarto tong tinutulugan mo." Sagot ko sa kanya.
Matapos ang halos isang oras ay natapos din kame sa aming paglilinis. May kalakihan din kasi ang kwarto ni Renz at talagang andaming nagkalat na mga gamit. Binuksan niya ang maliit na HD tv sa kwarto niya ng matapos kame at saka humilata sa kama niya.
"Anong hinihiga-higa mo dyan? Yung blueberry cheese cake ko, akin na para makauwe na ko.", wika ko sa kanya.
"Mamaya ka na umuwe o kaya dito ka na lang matulog, gabe na oh tas pagdridrivin mo pa ako.", mataray na sagot sa akin ni Renz. Biglang nag-init ang ulo ko dahil umiral na naman ang kanyang pagiging sutil. Matapos niya akong kulitin na samahan siya magpagupit, parang utang na loob ko pa na magpapahatid ako pauwe.
Sa inis ko ay walang sabi sabi kong tinungo ang pinto at saka sinara ng pabalang. Wala akong pakialam kung magising lahat ng natutulog basta naiinis ako. Hinabol naman ako ni Renz at naabutan niya akong pababa na ng hagdan.
"Hoy, napakapikon naman nitong jellyfish na to e.", biro sa akin ni Renz, sabay hila sa aking kamay pabalik sa kanyang kwarto. Lalo ko naman kinainis na hindi niya sineseryoso ang pagkabuwisit ko.
"Bitawan mo ko. Gusto ko na magpahinga.", mahinahon kong sabi sa kanya. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Marahil naramdaman ni Renz ang sobrang inis ko sa pagsasalita ko kaya bigla nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya.
"Galit ka talaga?", seryoso na niyang tanong.
"Hindi, natutuwa ako. Tuwang tuwa. Halata naman sa mukha ko di ba?", sarkastiko kong sagot habang nakakunot ang aking noo.
"Sorry.", maiksi niyang sagot. Habang nagpapaawa na naman ang mukha. Parang isang 3yrs old na batang may nagawang mali at humihingi ng tawad sa magulang. Hindi ko alam kung akting lang to ni Renz o ganito talaga siya.
"Wala ka naman talagang ibang alam sabihin kundi SORRY eh. Hindi lahat ng bagay maaayos ng sorry, hindi lahat ng kasalanan pwede palagpasin kahit nasabihan ka na ng sorry. At hindi porke may salitang sorry, aabusuhin mo agad.", inis ko pa ding sagot sa kanya. Sa puntong yon hindi na din malinaw sa akin kung ano ang kinaiinisan ko. Maybe the fact that he doesn't want to drive me home pisses me off big time. I hate the thought that he didn't care about me.
Wala ng naisagot sa akin si Renz, yumuko na lamang sya. Sinubukan kong bawiin yung braso ko na hawak niya ngunit lalo lang niya hinigpitan ang kapit sa akin.
"Gusto ko lang naman kasi katabi ka matulog ngayon.", medyo nabubulol pa niyang sabi. "Sorry, nasobrahan ata ako ng kakulitan. Hintayin mo ko kunin ko lang yung cheese cake mo tapos hatid na kita."
Bigla namang parang may bumatok sa ulo ko. Eto na naman ako. Hindi ko na naman siya matiis. Ayaw ko sa lahat yung para siyang batang inagawan ng lollipop na nagpapaliwanag sakin. Ayaw kong nakikita siyang ganun, lalo na kung alam kong may magagawa ako para sa kanya. Ang pinaka-ayaw ko eh yung mga kilos at salita niya na parang gusto niya palabasin na lagi nya ako gusto makasama, ayaw ko ng ganon kasi lalo lang akong umaasang baka mahal niya din ako. And the last thing i would want to do is to give myself more hope that he can be in love with me.
Nakita ko na siyang pumasok sa kwarto niya para kunin yung cake na iuuwe ko. Mabilis naman akong bumaba patungo sa kusina nila. Kumuha ako ng isang plato at dalawang tinidor. Umakyat din ako agad, buti at hindi pa siya nakakalabas. Hindi ko na magawang mainis, lalo ng sinilip ko sya sa kanyang kwarto. Mukhang umiyak siya kasi kinukusot pa niya ang kanyang mga mata habang sumisinghot singhot pa. Pero imposible, wala sa karakter ni Renz ang umiyak ng dahil lang sa sagutan namin kanina. O baka mali lang ako ng iniisip, baka sisipunin lang sya. Isinantabi ko nalang yon at binuksan ang pinto ng kwarto. Napalingon naman sya sa akin, medyo mapula ang kanyang mata.
"Sorry, matagal ba? Napuwing pa kasi ako. I was trying to wash off the dirt sa cr kaya medyo matagal. Tara na.", mabilis niyang sabi sabay dampot ng susi ng sasakyan.
"Sorry na naman.", sabi ko, halata ang pagkapahiya sa mukha niya. "Asan na yung cheese cake ko?", mataray kong tanong sa kanya sabay diretso ng pasok sa kwarto.
Inabot niya ng walang imik yung cheesecake. Inilapag ko ito sa mini table sa paanan ng kama niya. Binaba ko rin ang dala kong plato at tinidor. Kinuha ko ang remote ng tv at naghanap ng magandang movie habang padapa akong nahiga sa paanan ng kama niya para makakain ako ng cheese cake habang nanonood.
Halatang nagulat siya sa ginawa ko.
"Akala ko ba uuwi ka?",takang tanong niya.
"Sabi mo dito ko matulog. Napakagulo mo talagang starfish ka.", sabi ko na lang sa kanya na para bang hindi ko sya inaway kanina.
"Hindi ka na galit?", nakangiti nyang tanong.
Tiningnan ko lang siya ng matulis. "Wala akong sinabing hindi na ako galit.", sabi ko sabay balik sa pagkain ng cheese cake. Nakita ko sa gilid ng mata ko na nakangiti ng malapad si Renz. Alam niyang ok na ko. Sinara na niya ang pinto ng kwarto at naupo sa tabi ko.
Kinuha ko siya ng kapiraso ng cheese cake sa tinidor at sinubo sa kanya, agad naman siyang ngumanga. Hindi ko alam kong bakit ko ginawa iyon. Siguro peace offering. Naramdaman ko na lang na yumakap siya sakin habang nakadapa ako. Hinayaan ko lang sya doon. Hindi naman ako impokrito, aaminin kong nag-eenjoy ako sa posisyon naming yon.
"Anung inaarte mo dyan?", wika ko matapos ang ilang minuto ng pagyakap niya sa akin.
"Wala, i just realized how much i missed to hug you like this.", sagot ko sa kanya. "Lage mo na lang kasi ako inaaway."
"Bwiset ka kasi."
"I just want your attention, kaya kita lagi inaasar."
"Well, i dont appreciate the way your doing it.", seryoso kong sabi kay Renz.
"I'm sorry. Magpapakabait na talaga ako. Huwag ka lang magalit please."
"Oo na, sige na. Just get off of my back, ambigat mo kaya.", sagot ko na lang. Hindi ko alam kung san ilulugar ang sarili ko.
Sa mga pinapakita at sinasabi sakin ni Renz parang gusto kong hayaan ang sarili kong maniwala na gusto niya nga ako ng higit pa sa isang kaibigan lang. Pero alam kong iyon ang pinakamalaking pagkakamali na gagawin ko kung sakali, ang mag-ASSUME. Kapag nag-assume ka, sinusugal mo ang maraming bagay. Dahil tinitingnan mo ang sitwasyon base lang sa iyong pananaw. Which is not applicable sa pag-ibig. Love is simply complicated, making assumptions would be the last thing you would want to do. Kahit gaano ka-sweet, kabait, ka-toughtful at kalambing sa iyo ang isang tao, you can't conclude na that person has romantic feelings for you.
Isang malaking sugal ang magmahal dahil hindi mo alam ang magiging katapusan ng laro. Hindi laging happily ever after. Pwede mong mahalin ang kahit sinong gusto mo pero wag kang umasa na mamahalin ka din nila tulad ng pagmamahal na nais mong matanggap mula sa kanila.
Kagaya ng ibang sugal may mga bagay ka na dapat itaya, mga bagay na maaring mawala sayo. Malaki ang hinihinging taya ng pag-ibig pwedeng ang puso mo o ang mawala sayo ang taong mahal mo. At sa parteng iyon ako nahihirapan. Hindi ko magawang sumugal dahil hindi ko alam kung kaya kong itaya ang puso ko o ang pagiging magkaibigan namin ni Renz. Napabuntong hininga na lang ako sa takbo ng isip ko.
"Uy, umalis ka na kako, ang bigat mo na ee.", sita kong muli kay Renz.
"Bakit? Dati naman gustong gusto mo ko nakapatong sayo.", sagot niya sabay hagikgik.
Pinamulahan ako sa kanyang sinabi. Naalala ko na naman ang unang beses na magniig kame ni Renz. Oo, may nangyari na sa amin. Hindi lang minsan kundi maraming beses na. After a week na makilala ko si Aki at ang mga kaibigan ni Renz, nagkita kaming muli ni Renz. Nagpunta kame noon sa kung saan saang bar. Sobra naman ako nagenjoy nun. Lasing kame pareho sa dami ng nainom. Ang ending ay nagsex kame sa condo ng pamilya nila sa QC. Matapos yon ay may ilang buwan din na lage kami ang magkasamang gumimik ni Renz, parang fuck buddies kame kung titingnan. Natigil lamang iyon ng napansin kong may namumuo na akong pagkagusto sa kanya.
"Kapal ng mukha mo!", malakas kong sagot sa kanya. Naramadaman ko na lang ang matigas na bagay na idinudunggol niya sa aking likod habang nakadagan siya. "Pucha ka Renz, get off!", agad din akong bumalikwas. Mabilis ang tibok ng puso ko. Alam kong kapag hinayaan ko siya, mauuwi na naman kami sa romansahan. Na pilit kong iniiwasan dahil alam kong lalo lang akong mahihirapan na makatakas sa nararamdaman ko para sa kanya.
"Hahaha, namimiss ka lang nito.", wika niya sabay ininguso ang bukol sa kanyang suot na shorts.
"Manyak ka."
"Ok lang, basta magpapa manyak ka saken."
"Akala ko ba magpapakabait ka na."
Tinawanan niya lang ako saka tumungo sa kanyang cabinet. Inabot niya sa akin ang isa sa kanyang shorts at pambahay na t-shirt.
"Oh, magbihis ka muna baka di ako makapagpigil marape kita."
Kinuha ko ang mga inabot niyang damit at nagtungo sa banyo sa kanyang kwarto para makapagpalit at makapagshower.
****Renz****
11:41 pm, Sunday
March 13
Nakatingin lang ako sa pinto ng aking banyo. Kakapasok lang ni Kyle sa banyo para magshower.
Hindi ko alam kung bakit ako nakangiti ng mga oras na iyon. Para akong tinakasan ng bait sa ayos ko. Akala ko makakalusot na ako kanina sa kanya. It's been a while since we last had sex. He was a performer, i've never met anyone as good as him. That's why we became fuck buddies before. But that was before, matagal na since we had our last session. Kapag inaaya ko siya he always declines and makes excuses. Hindi ko alam kung anong nangyare pero ok lang kasi naging mabuti naman kaming magkaibigan. And that's better than what sex has to offer.
Magkaibigan na nga lang ba? Bulong ng isang parte ng utak ko. I've been avoiding that question for days now. Hindi ko alam pero may kakaiba sa akin. I mean hindi ako ganito before towards Kyle. Ayaw kong bigyang linaw ang mga nangyayare dahil natatakot ako sa sagot.
Kyle is the total opposite of my ideal guy. Physically hindi na din naman siya masama. May dating, hindi man sexy cute naman. Alam kong makati si Kyle, sexually active. He will do it with anyone if he feels horny, ganun ang tingin ko sa kanya when we first had sex. And my ideal guy, is someone faithful, someone i can trust. And with Kyle's libido and level of sexual aggressiveness, i might just see him kissing some guy in a bar even if he has a boyfriend. Not to mention that he is kinda alergic to commitment. May nakwento siya sa akin na ganyan minsan.
But despite all that, i guess im still getting attracted to him, or is it more appropriate to say that im falling in love with my Fu-Bu.
Napailing na lang ako sa isiping iyon. Hindi ako makapaniwala na magiging ganito kame ka-close ni Kyle. So close that i even shed some tears kapag nakita ko siyang galit na galit sa akin tulad kanina. I just laugh silently ng maalala ko ang sarili ko kanina. Kahit lagi ko kasi inaasar si kyle hindi pa kami umabot sa point na magagalit siya sa aking ng sobra. I don't know why i can't keep the tears from falling earlier. What i know is i really feel bad about myself that time.
Natigil ang aking pagmumuni-muni nang bumukas ang pinto ng banyo at lumabas si Kyle. Nakabihis na siya ng pantulog. Agad akong tumayo at kumuha ng pamalit na damit sa cabinet ko para ako naman ang makapagbihis.
****Kyle****
12:18 am, Monday
March 14
Ilang beses ko ng nakita ng hubo't hubad si Renz pero hindi ko pa rin napigilan ang sarili kong mapatitig ng lumabas siya ng banyo. Kita ko ang ilang butil ng tubig sa kanyang matipunong dibdib, nakataas ang kamay niya dahil tinutuyo niya ng twalya ang kanyang buhok kaya kita ko din ang umbok ng muscle sa braso niya at ang malagong buhok sa kilikili. Di rin matatawaran ang mga nakapormang pandesal sa kanyang tiyan na may mangilan ngilan ding buhok na tinutumbok ang kanyang kaselanan. Napalunok na lang ako ng laway at ibinalik ang atensyon sa tv. Kita ko sa gilid ng mata ko na nagsuot na siya ng boxers. Iyon lang naman talaga lagi ang suot niya kapag matutulog. Sinuklay niya lang saglit ang buhok niya at tumabi na sa akin sa kama.
"Naubos mo na yung cheese cake?", tanong ni Renz sa akin.
"Ha? Ah, h-hindi pa. N-nilagay ko muna yung ref sa cheese cake.", utal kong sagot.
"Hahahaha Anu?"
"Ay, yung cheese cake pala ang nilagay ko sa ref.", hindi ko maayos ang sagot ko dahil, di ako makagetover sa nakita ko kanina. "Tara tulog na tayo." Sabi ko na lang sabay higa ng patalikod sa kanya.
Kinuha naman ni Renz ang remote at pinatay na ang tv at ang ilaw sa kwarto. Naramdaman ko ang paghiga niya sa kama. Ipinikit ko naman ang mata ko at pinilit matulog. Makalipas ang ilang minuto ay naramdaman ko ang pagyakap sakin ni Renz mula sa likod.
"Kyle? Gising ka pa?", bulong sa akin ni Renz.
"Hmmm...", sagot ko lang sa kanya.
"May tanong ako."
"Hmmm...", ungol lang uli ang sinagot ko kasi medyo inaantok nadin ako.
"Ayaw mo ba magkaroon ng partner? Boyfriend o girlfriend."
"Bakit mo natanong?", walang gana kong nasagot.
"Wala lang, naisip ko lang. Masaya ka na bang puro one night stand lang."
"I don't have time para sa ganoon at masyadong komplikado yung mga ganyang bagay.", sagot ko lang sa kanya. That was always my answer or excuse sa lahat ng nagtatanong sa akin ng kaparehang tanong.
"Ok.", yun lang ang nasabi ni Renz. Hindi niya lang minsan narinig sa akin ang sagot na yan.
"Eh ikaw? Bakit wala ka atang pinapakilalang mga fling ngayon?", ako naman ang nagtanong kay Renz.
"Napagod lang ako makipaglokohan, gusto ko na magseryoso."
"Hmmm..."
"Kung tayo na lang kaya?", sabi ni Renz.
Boom! Hindi ko ineexpect yon. Wala sa hinagap ko na papasok ang ganung bagay sa isip niya. Hindi ko alam ang mararamdaman ko, ang alam ko lang napakabilis ng tibok ng puso ko.
"Huy! Hindi ka na nagsalita?", niyugyug pa niya ng bahagya ang balikat ko para siguraduhing gising pa ako.
"Ha, anu nga yon?", sagot ko sa kanya. Pero ang totoo ay hanggang ngayon ay paulit-ulit ko pa ring naririnig ang tanong sa isip ko. Siguro dahil sa sobrang saya, pagkamangha at pagkagulat ay di ko na magawang sumagot.
Napahagikgik si Renz sa sinabi ko. "Ang sabi ko sex kako tayo.", sabay kadyot ng kanyang harapan sa puwitan ko.
Para kong sinampal sa narinig ko. Iyon nga ba ang sinabi niya kanina? Nagkamali ba ako ng dinig? Alin ba ang biro sa dalawang tanong niya yung una o yung pangalawa? Biglang parang piniga ang puso ko, matindi pa sa sakit kapag may heartburn ka. Alam kong hindi ako dapat mainis dahil nagbibiro lang sya, pero dahil sa inakala kong seryoso siya nung sinabihan niya ako na gusto niya akong maging boyfriend kanina, iba ang naging epekto ng birong yun sa akin.
"Tarantado ka! Matulog ka na nga. Puro sex laman ng utak mo. Mas berde pa yan sa . . .", hindi ko na natapos ang sasabihin ko
dahil bigla niya akong hinalikan. Banayad lang ang kanyang halik, kakaiba sa mga halik na napagsaluhan na namin dati. Parang napakadaming ikinukubli ng halik niya na yon.
"Goodnight Kyle.", yun lang ang sinabi niya matapos akong halikan at nagsumiksik na siya ng yakap sa akin.
Wala na akong naisagot sa kanya, pinili ko na lang ipikit ang aking mata. Masyadong mabilis ang mga nangyare, hindi ko na malaman kung alin sa mga narinig at nakita ko ang totoo. Narinig kong nagbuntong hininga si Renz. Kasabay non ang pagtulo ng isang butil ng luha mula sa mata ko. Hindi ko alam kung para saan yon pero isang bahagi ng puso ko ang malungkot, idagdag pa na ang bigat na nakadagan sa dibdib ko.
Ganun na ba ko mukhang kapokpok kay Renz para maya't-maya ang aya niya sa akin sa sex? Kaya niya ba ko gusto maging karelasyon para magkaroon siya ng all-access sa akin pagdating sa sex. Alam kong bitch o slut ang tingin sa akin ng marami pero ok lang sa akin, wala akong pakialam sa gusto nilang isipin. Pero kapag ang taong mahal mo na ang nagisip sa iyo ng ganon, iba ang pakiramdam. Para kang sinusugatan ng blade ng paulit-ulit. Mumunting sakit na kapag nagsabay sabay ay di mo rin kakayanin.
Tiningnan ko si Renz, nakapikit na siya pero alam kong gising pa sya. Kusang gumalaw ang katawan ko. Hinalikan ko siya, mapusok, maalab, uhaw. Napadilat siya sa ginawa ko, tiningnan ko siya sa mata habang hinahalikan ang labi niya. Hindi siya tumutugon sa mga halik ko pero wala akong pakialam. Lahat ng gusto ko sabihin tungkol sa nararamdaman
ko pati na ang sama ng loob ko sa nangyari kanina binuhos ko sa paghalik sa kanya. Pilit kong ipinasok ang dila ko sa loob ng bibig niya. Wala pa ring tugon mula sa kanya. Halos dalawang minuto ko din sya hinalikan. Alam kong nangingilid na ang mga luha ko sa mga sandaling iyon dahil sa buhos ng emosyon. Sa panawnaw ng ibang tao, mali at walang katuturan ang ginagawa kahit ako hindi kumbinsido kung tama ang ginagawa ko. Nagpapaka-pokpok ako dahil iyon ang tingin niya sa akin, sa halip na itama siya mas pinili kong patunayan na tama ang tingin niya sa akin.
Pumaibabaw na ako kay Renz. Inawat ko muna ang sarili ko sa paghalik sa kanya. Ramdam ko ang kahindigan niya sa ilalim ng boxer shorts niya ngunit wala akong makitang ekspresyon sa mukha niya. Blangko. Nakipagtitigan ako sa kanya ng mahigit sampung segundo. Kinakabisa ang mukha ng taong lihim kong iniibig. Naramdaman ko ang pag-agos ng luha ko, di ko na iyon tinago mula kay Renz dahil madilim naman sa loob ng kwarto. Yumuko muli ako at hinalikan siya sa leeg. Lahat ng natutunan ko sa pagpapaligaya ng lalaki ay ginawa ko. Binigay ko lahat ng kaya kong ibigay. Wala akong narinig na pagtutol mula kay Renz hinayaan niya lang ako sa gusto kong gawin. Wala din naman akong narinig mula sa kanya na nasasarapan siya o na nais niya akong magpatuloy. Sumabay lang siya sa agos.
Sa buong oras ng aming pagniniig ay lumuluha ako. Mga luha na maraming gustong sabihin, maraming gustong ipaliwanag, maraming gustong ipadama. Ang alam ko mga taong nira-rape lang ang umiiyak habang nakikipagsex, sa kaso ko ako na nga ang rapist ako pa ang umiiyak. Siguro dahil alam ko ang bigat ng ginagawa kong kasalanan at alam ko na kung ano ang kahihinatnan ng kwento namin pagkatapos nito.
Nang makaraos kaming dalawa ay nahiga lang ako sa tabi niya. Nakatitig sa kisame, hinahabol ang hininga. Tumayo ako para magbihis gusto kong umuwe ng bahay namin sa Bulacan, may masasakyan pa naman ako kahit hatinggabi na.
"Hindi mo pa sinasagot yung tanong ko kanina, will you be my boyfriend Kyle?", seryoso at may sinseridad niyang tanong.
Napatigil ako saglit sa pagsusuot ng aking pantalon. Pero pinili kong hindi na lang sagutin ang tanong na yon. Ang tanong na matagal kong hiniling na itanong niya sa akin pero ngayon ay mas ginugusto kong hindi na lang marinig. Napakagulo. Nanatili lang akong tahimik na nagbibihis sa harap niya. Palabas na sana ako ng pinto ng muli siyang magtanong.
"Are you even capable of loving, Kyle?", malungkot pero ramdam ko ang disgusto sa tanong niyang iyon.
It hit me.
Sobrang sakit.
That was the second question i wasn't expecting this night.
I took a deep breath because i was at the point of breaking down.
"No. You know the rules on these things Renz. Sex is all i could offer.", walang kagatul-gatol kong sagot.
"Yeah, that's what i thought. Please lock the front door when you leave.", yun ang huli niyang sinabi at padapa ng nahiga sa kama niya. I just stared at him, one last look before i leave the room.
...to be cont'd...
[Chapter 6]
by: Crayon
****Kyle****
10:16 pm, Sunday
March 13
"Grabe, ang kalat ng kwarto mo parang bodega.", nagulat ako sa gulo ng kwarto ni Renz, wala ka talagang maasahan dito pag dating sa paglilinis. Sanay kasi siya na sa mga kasambahay inaasa ang mga gawain tulad ng paglilinis.
"Hahaha, pasensya na. Nakakalimutan ko kasi magpalinis ng kwarto e. Actually ako na talaga ang naglilinis ng kwarto ko ngayon kasi nakakahiya kila manang kaso tinatamad ako maglinis kaya ganyan.", mahabang paliwanag sakin ni Renz.
"Paano mo nagagawa matulog ng ganito kagulo ang kwarto mo?", taka kong tanong. May pagka-OCD kasi ako minsan lalo pagdating sa kwarto ko. Ayaw ko ng magulo, kelangan lahat in order. Since may pagka-OCD nga ako di ko na napigilan pulutin ang mga bagay na nagkalat sa sahig at ilagay ang mga iyon sa dapat nilang kalagyan.
"Hoy, wag mo na yan galawin. Hayaan mo na yan, bukas ko na lang liligpitin.", saway sa akin ni Renz ng makitang nagsisimula na ako magligpit ng kalat sa kwarto niya.
"Alam mo ang mabuti mong gawin, e kumilos na at tulungan mo na ako magligpit para magmukha namang kwarto tong tinutulugan mo." Sagot ko sa kanya.
Matapos ang halos isang oras ay natapos din kame sa aming paglilinis. May kalakihan din kasi ang kwarto ni Renz at talagang andaming nagkalat na mga gamit. Binuksan niya ang maliit na HD tv sa kwarto niya ng matapos kame at saka humilata sa kama niya.
"Anong hinihiga-higa mo dyan? Yung blueberry cheese cake ko, akin na para makauwe na ko.", wika ko sa kanya.
"Mamaya ka na umuwe o kaya dito ka na lang matulog, gabe na oh tas pagdridrivin mo pa ako.", mataray na sagot sa akin ni Renz. Biglang nag-init ang ulo ko dahil umiral na naman ang kanyang pagiging sutil. Matapos niya akong kulitin na samahan siya magpagupit, parang utang na loob ko pa na magpapahatid ako pauwe.
Sa inis ko ay walang sabi sabi kong tinungo ang pinto at saka sinara ng pabalang. Wala akong pakialam kung magising lahat ng natutulog basta naiinis ako. Hinabol naman ako ni Renz at naabutan niya akong pababa na ng hagdan.
"Hoy, napakapikon naman nitong jellyfish na to e.", biro sa akin ni Renz, sabay hila sa aking kamay pabalik sa kanyang kwarto. Lalo ko naman kinainis na hindi niya sineseryoso ang pagkabuwisit ko.
"Bitawan mo ko. Gusto ko na magpahinga.", mahinahon kong sabi sa kanya. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Marahil naramdaman ni Renz ang sobrang inis ko sa pagsasalita ko kaya bigla nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya.
"Galit ka talaga?", seryoso na niyang tanong.
"Hindi, natutuwa ako. Tuwang tuwa. Halata naman sa mukha ko di ba?", sarkastiko kong sagot habang nakakunot ang aking noo.
"Sorry.", maiksi niyang sagot. Habang nagpapaawa na naman ang mukha. Parang isang 3yrs old na batang may nagawang mali at humihingi ng tawad sa magulang. Hindi ko alam kung akting lang to ni Renz o ganito talaga siya.
"Wala ka naman talagang ibang alam sabihin kundi SORRY eh. Hindi lahat ng bagay maaayos ng sorry, hindi lahat ng kasalanan pwede palagpasin kahit nasabihan ka na ng sorry. At hindi porke may salitang sorry, aabusuhin mo agad.", inis ko pa ding sagot sa kanya. Sa puntong yon hindi na din malinaw sa akin kung ano ang kinaiinisan ko. Maybe the fact that he doesn't want to drive me home pisses me off big time. I hate the thought that he didn't care about me.
Wala ng naisagot sa akin si Renz, yumuko na lamang sya. Sinubukan kong bawiin yung braso ko na hawak niya ngunit lalo lang niya hinigpitan ang kapit sa akin.
"Gusto ko lang naman kasi katabi ka matulog ngayon.", medyo nabubulol pa niyang sabi. "Sorry, nasobrahan ata ako ng kakulitan. Hintayin mo ko kunin ko lang yung cheese cake mo tapos hatid na kita."
Bigla namang parang may bumatok sa ulo ko. Eto na naman ako. Hindi ko na naman siya matiis. Ayaw ko sa lahat yung para siyang batang inagawan ng lollipop na nagpapaliwanag sakin. Ayaw kong nakikita siyang ganun, lalo na kung alam kong may magagawa ako para sa kanya. Ang pinaka-ayaw ko eh yung mga kilos at salita niya na parang gusto niya palabasin na lagi nya ako gusto makasama, ayaw ko ng ganon kasi lalo lang akong umaasang baka mahal niya din ako. And the last thing i would want to do is to give myself more hope that he can be in love with me.
Nakita ko na siyang pumasok sa kwarto niya para kunin yung cake na iuuwe ko. Mabilis naman akong bumaba patungo sa kusina nila. Kumuha ako ng isang plato at dalawang tinidor. Umakyat din ako agad, buti at hindi pa siya nakakalabas. Hindi ko na magawang mainis, lalo ng sinilip ko sya sa kanyang kwarto. Mukhang umiyak siya kasi kinukusot pa niya ang kanyang mga mata habang sumisinghot singhot pa. Pero imposible, wala sa karakter ni Renz ang umiyak ng dahil lang sa sagutan namin kanina. O baka mali lang ako ng iniisip, baka sisipunin lang sya. Isinantabi ko nalang yon at binuksan ang pinto ng kwarto. Napalingon naman sya sa akin, medyo mapula ang kanyang mata.
"Sorry, matagal ba? Napuwing pa kasi ako. I was trying to wash off the dirt sa cr kaya medyo matagal. Tara na.", mabilis niyang sabi sabay dampot ng susi ng sasakyan.
"Sorry na naman.", sabi ko, halata ang pagkapahiya sa mukha niya. "Asan na yung cheese cake ko?", mataray kong tanong sa kanya sabay diretso ng pasok sa kwarto.
Inabot niya ng walang imik yung cheesecake. Inilapag ko ito sa mini table sa paanan ng kama niya. Binaba ko rin ang dala kong plato at tinidor. Kinuha ko ang remote ng tv at naghanap ng magandang movie habang padapa akong nahiga sa paanan ng kama niya para makakain ako ng cheese cake habang nanonood.
Halatang nagulat siya sa ginawa ko.
"Akala ko ba uuwi ka?",takang tanong niya.
"Sabi mo dito ko matulog. Napakagulo mo talagang starfish ka.", sabi ko na lang sa kanya na para bang hindi ko sya inaway kanina.
"Hindi ka na galit?", nakangiti nyang tanong.
Tiningnan ko lang siya ng matulis. "Wala akong sinabing hindi na ako galit.", sabi ko sabay balik sa pagkain ng cheese cake. Nakita ko sa gilid ng mata ko na nakangiti ng malapad si Renz. Alam niyang ok na ko. Sinara na niya ang pinto ng kwarto at naupo sa tabi ko.
Kinuha ko siya ng kapiraso ng cheese cake sa tinidor at sinubo sa kanya, agad naman siyang ngumanga. Hindi ko alam kong bakit ko ginawa iyon. Siguro peace offering. Naramdaman ko na lang na yumakap siya sakin habang nakadapa ako. Hinayaan ko lang sya doon. Hindi naman ako impokrito, aaminin kong nag-eenjoy ako sa posisyon naming yon.
"Anung inaarte mo dyan?", wika ko matapos ang ilang minuto ng pagyakap niya sa akin.
"Wala, i just realized how much i missed to hug you like this.", sagot ko sa kanya. "Lage mo na lang kasi ako inaaway."
"Bwiset ka kasi."
"I just want your attention, kaya kita lagi inaasar."
"Well, i dont appreciate the way your doing it.", seryoso kong sabi kay Renz.
"I'm sorry. Magpapakabait na talaga ako. Huwag ka lang magalit please."
"Oo na, sige na. Just get off of my back, ambigat mo kaya.", sagot ko na lang. Hindi ko alam kung san ilulugar ang sarili ko.
Sa mga pinapakita at sinasabi sakin ni Renz parang gusto kong hayaan ang sarili kong maniwala na gusto niya nga ako ng higit pa sa isang kaibigan lang. Pero alam kong iyon ang pinakamalaking pagkakamali na gagawin ko kung sakali, ang mag-ASSUME. Kapag nag-assume ka, sinusugal mo ang maraming bagay. Dahil tinitingnan mo ang sitwasyon base lang sa iyong pananaw. Which is not applicable sa pag-ibig. Love is simply complicated, making assumptions would be the last thing you would want to do. Kahit gaano ka-sweet, kabait, ka-toughtful at kalambing sa iyo ang isang tao, you can't conclude na that person has romantic feelings for you.
Isang malaking sugal ang magmahal dahil hindi mo alam ang magiging katapusan ng laro. Hindi laging happily ever after. Pwede mong mahalin ang kahit sinong gusto mo pero wag kang umasa na mamahalin ka din nila tulad ng pagmamahal na nais mong matanggap mula sa kanila.
Kagaya ng ibang sugal may mga bagay ka na dapat itaya, mga bagay na maaring mawala sayo. Malaki ang hinihinging taya ng pag-ibig pwedeng ang puso mo o ang mawala sayo ang taong mahal mo. At sa parteng iyon ako nahihirapan. Hindi ko magawang sumugal dahil hindi ko alam kung kaya kong itaya ang puso ko o ang pagiging magkaibigan namin ni Renz. Napabuntong hininga na lang ako sa takbo ng isip ko.
"Uy, umalis ka na kako, ang bigat mo na ee.", sita kong muli kay Renz.
"Bakit? Dati naman gustong gusto mo ko nakapatong sayo.", sagot niya sabay hagikgik.
Pinamulahan ako sa kanyang sinabi. Naalala ko na naman ang unang beses na magniig kame ni Renz. Oo, may nangyari na sa amin. Hindi lang minsan kundi maraming beses na. After a week na makilala ko si Aki at ang mga kaibigan ni Renz, nagkita kaming muli ni Renz. Nagpunta kame noon sa kung saan saang bar. Sobra naman ako nagenjoy nun. Lasing kame pareho sa dami ng nainom. Ang ending ay nagsex kame sa condo ng pamilya nila sa QC. Matapos yon ay may ilang buwan din na lage kami ang magkasamang gumimik ni Renz, parang fuck buddies kame kung titingnan. Natigil lamang iyon ng napansin kong may namumuo na akong pagkagusto sa kanya.
"Kapal ng mukha mo!", malakas kong sagot sa kanya. Naramadaman ko na lang ang matigas na bagay na idinudunggol niya sa aking likod habang nakadagan siya. "Pucha ka Renz, get off!", agad din akong bumalikwas. Mabilis ang tibok ng puso ko. Alam kong kapag hinayaan ko siya, mauuwi na naman kami sa romansahan. Na pilit kong iniiwasan dahil alam kong lalo lang akong mahihirapan na makatakas sa nararamdaman ko para sa kanya.
"Hahaha, namimiss ka lang nito.", wika niya sabay ininguso ang bukol sa kanyang suot na shorts.
"Manyak ka."
"Ok lang, basta magpapa manyak ka saken."
"Akala ko ba magpapakabait ka na."
Tinawanan niya lang ako saka tumungo sa kanyang cabinet. Inabot niya sa akin ang isa sa kanyang shorts at pambahay na t-shirt.
"Oh, magbihis ka muna baka di ako makapagpigil marape kita."
Kinuha ko ang mga inabot niyang damit at nagtungo sa banyo sa kanyang kwarto para makapagpalit at makapagshower.
****Renz****
11:41 pm, Sunday
March 13
Nakatingin lang ako sa pinto ng aking banyo. Kakapasok lang ni Kyle sa banyo para magshower.
Hindi ko alam kung bakit ako nakangiti ng mga oras na iyon. Para akong tinakasan ng bait sa ayos ko. Akala ko makakalusot na ako kanina sa kanya. It's been a while since we last had sex. He was a performer, i've never met anyone as good as him. That's why we became fuck buddies before. But that was before, matagal na since we had our last session. Kapag inaaya ko siya he always declines and makes excuses. Hindi ko alam kung anong nangyare pero ok lang kasi naging mabuti naman kaming magkaibigan. And that's better than what sex has to offer.
Magkaibigan na nga lang ba? Bulong ng isang parte ng utak ko. I've been avoiding that question for days now. Hindi ko alam pero may kakaiba sa akin. I mean hindi ako ganito before towards Kyle. Ayaw kong bigyang linaw ang mga nangyayare dahil natatakot ako sa sagot.
Kyle is the total opposite of my ideal guy. Physically hindi na din naman siya masama. May dating, hindi man sexy cute naman. Alam kong makati si Kyle, sexually active. He will do it with anyone if he feels horny, ganun ang tingin ko sa kanya when we first had sex. And my ideal guy, is someone faithful, someone i can trust. And with Kyle's libido and level of sexual aggressiveness, i might just see him kissing some guy in a bar even if he has a boyfriend. Not to mention that he is kinda alergic to commitment. May nakwento siya sa akin na ganyan minsan.
But despite all that, i guess im still getting attracted to him, or is it more appropriate to say that im falling in love with my Fu-Bu.
Napailing na lang ako sa isiping iyon. Hindi ako makapaniwala na magiging ganito kame ka-close ni Kyle. So close that i even shed some tears kapag nakita ko siyang galit na galit sa akin tulad kanina. I just laugh silently ng maalala ko ang sarili ko kanina. Kahit lagi ko kasi inaasar si kyle hindi pa kami umabot sa point na magagalit siya sa aking ng sobra. I don't know why i can't keep the tears from falling earlier. What i know is i really feel bad about myself that time.
Natigil ang aking pagmumuni-muni nang bumukas ang pinto ng banyo at lumabas si Kyle. Nakabihis na siya ng pantulog. Agad akong tumayo at kumuha ng pamalit na damit sa cabinet ko para ako naman ang makapagbihis.
****Kyle****
12:18 am, Monday
March 14
Ilang beses ko ng nakita ng hubo't hubad si Renz pero hindi ko pa rin napigilan ang sarili kong mapatitig ng lumabas siya ng banyo. Kita ko ang ilang butil ng tubig sa kanyang matipunong dibdib, nakataas ang kamay niya dahil tinutuyo niya ng twalya ang kanyang buhok kaya kita ko din ang umbok ng muscle sa braso niya at ang malagong buhok sa kilikili. Di rin matatawaran ang mga nakapormang pandesal sa kanyang tiyan na may mangilan ngilan ding buhok na tinutumbok ang kanyang kaselanan. Napalunok na lang ako ng laway at ibinalik ang atensyon sa tv. Kita ko sa gilid ng mata ko na nagsuot na siya ng boxers. Iyon lang naman talaga lagi ang suot niya kapag matutulog. Sinuklay niya lang saglit ang buhok niya at tumabi na sa akin sa kama.
"Naubos mo na yung cheese cake?", tanong ni Renz sa akin.
"Ha? Ah, h-hindi pa. N-nilagay ko muna yung ref sa cheese cake.", utal kong sagot.
"Hahahaha Anu?"
"Ay, yung cheese cake pala ang nilagay ko sa ref.", hindi ko maayos ang sagot ko dahil, di ako makagetover sa nakita ko kanina. "Tara tulog na tayo." Sabi ko na lang sabay higa ng patalikod sa kanya.
Kinuha naman ni Renz ang remote at pinatay na ang tv at ang ilaw sa kwarto. Naramdaman ko ang paghiga niya sa kama. Ipinikit ko naman ang mata ko at pinilit matulog. Makalipas ang ilang minuto ay naramdaman ko ang pagyakap sakin ni Renz mula sa likod.
"Kyle? Gising ka pa?", bulong sa akin ni Renz.
"Hmmm...", sagot ko lang sa kanya.
"May tanong ako."
"Hmmm...", ungol lang uli ang sinagot ko kasi medyo inaantok nadin ako.
"Ayaw mo ba magkaroon ng partner? Boyfriend o girlfriend."
"Bakit mo natanong?", walang gana kong nasagot.
"Wala lang, naisip ko lang. Masaya ka na bang puro one night stand lang."
"I don't have time para sa ganoon at masyadong komplikado yung mga ganyang bagay.", sagot ko lang sa kanya. That was always my answer or excuse sa lahat ng nagtatanong sa akin ng kaparehang tanong.
"Ok.", yun lang ang nasabi ni Renz. Hindi niya lang minsan narinig sa akin ang sagot na yan.
"Eh ikaw? Bakit wala ka atang pinapakilalang mga fling ngayon?", ako naman ang nagtanong kay Renz.
"Napagod lang ako makipaglokohan, gusto ko na magseryoso."
"Hmmm..."
"Kung tayo na lang kaya?", sabi ni Renz.
Boom! Hindi ko ineexpect yon. Wala sa hinagap ko na papasok ang ganung bagay sa isip niya. Hindi ko alam ang mararamdaman ko, ang alam ko lang napakabilis ng tibok ng puso ko.
"Huy! Hindi ka na nagsalita?", niyugyug pa niya ng bahagya ang balikat ko para siguraduhing gising pa ako.
"Ha, anu nga yon?", sagot ko sa kanya. Pero ang totoo ay hanggang ngayon ay paulit-ulit ko pa ring naririnig ang tanong sa isip ko. Siguro dahil sa sobrang saya, pagkamangha at pagkagulat ay di ko na magawang sumagot.
Napahagikgik si Renz sa sinabi ko. "Ang sabi ko sex kako tayo.", sabay kadyot ng kanyang harapan sa puwitan ko.
Para kong sinampal sa narinig ko. Iyon nga ba ang sinabi niya kanina? Nagkamali ba ako ng dinig? Alin ba ang biro sa dalawang tanong niya yung una o yung pangalawa? Biglang parang piniga ang puso ko, matindi pa sa sakit kapag may heartburn ka. Alam kong hindi ako dapat mainis dahil nagbibiro lang sya, pero dahil sa inakala kong seryoso siya nung sinabihan niya ako na gusto niya akong maging boyfriend kanina, iba ang naging epekto ng birong yun sa akin.
"Tarantado ka! Matulog ka na nga. Puro sex laman ng utak mo. Mas berde pa yan sa . . .", hindi ko na natapos ang sasabihin ko
dahil bigla niya akong hinalikan. Banayad lang ang kanyang halik, kakaiba sa mga halik na napagsaluhan na namin dati. Parang napakadaming ikinukubli ng halik niya na yon.
"Goodnight Kyle.", yun lang ang sinabi niya matapos akong halikan at nagsumiksik na siya ng yakap sa akin.
Wala na akong naisagot sa kanya, pinili ko na lang ipikit ang aking mata. Masyadong mabilis ang mga nangyare, hindi ko na malaman kung alin sa mga narinig at nakita ko ang totoo. Narinig kong nagbuntong hininga si Renz. Kasabay non ang pagtulo ng isang butil ng luha mula sa mata ko. Hindi ko alam kung para saan yon pero isang bahagi ng puso ko ang malungkot, idagdag pa na ang bigat na nakadagan sa dibdib ko.
Ganun na ba ko mukhang kapokpok kay Renz para maya't-maya ang aya niya sa akin sa sex? Kaya niya ba ko gusto maging karelasyon para magkaroon siya ng all-access sa akin pagdating sa sex. Alam kong bitch o slut ang tingin sa akin ng marami pero ok lang sa akin, wala akong pakialam sa gusto nilang isipin. Pero kapag ang taong mahal mo na ang nagisip sa iyo ng ganon, iba ang pakiramdam. Para kang sinusugatan ng blade ng paulit-ulit. Mumunting sakit na kapag nagsabay sabay ay di mo rin kakayanin.
Tiningnan ko si Renz, nakapikit na siya pero alam kong gising pa sya. Kusang gumalaw ang katawan ko. Hinalikan ko siya, mapusok, maalab, uhaw. Napadilat siya sa ginawa ko, tiningnan ko siya sa mata habang hinahalikan ang labi niya. Hindi siya tumutugon sa mga halik ko pero wala akong pakialam. Lahat ng gusto ko sabihin tungkol sa nararamdaman
ko pati na ang sama ng loob ko sa nangyari kanina binuhos ko sa paghalik sa kanya. Pilit kong ipinasok ang dila ko sa loob ng bibig niya. Wala pa ring tugon mula sa kanya. Halos dalawang minuto ko din sya hinalikan. Alam kong nangingilid na ang mga luha ko sa mga sandaling iyon dahil sa buhos ng emosyon. Sa panawnaw ng ibang tao, mali at walang katuturan ang ginagawa kahit ako hindi kumbinsido kung tama ang ginagawa ko. Nagpapaka-pokpok ako dahil iyon ang tingin niya sa akin, sa halip na itama siya mas pinili kong patunayan na tama ang tingin niya sa akin.
Pumaibabaw na ako kay Renz. Inawat ko muna ang sarili ko sa paghalik sa kanya. Ramdam ko ang kahindigan niya sa ilalim ng boxer shorts niya ngunit wala akong makitang ekspresyon sa mukha niya. Blangko. Nakipagtitigan ako sa kanya ng mahigit sampung segundo. Kinakabisa ang mukha ng taong lihim kong iniibig. Naramdaman ko ang pag-agos ng luha ko, di ko na iyon tinago mula kay Renz dahil madilim naman sa loob ng kwarto. Yumuko muli ako at hinalikan siya sa leeg. Lahat ng natutunan ko sa pagpapaligaya ng lalaki ay ginawa ko. Binigay ko lahat ng kaya kong ibigay. Wala akong narinig na pagtutol mula kay Renz hinayaan niya lang ako sa gusto kong gawin. Wala din naman akong narinig mula sa kanya na nasasarapan siya o na nais niya akong magpatuloy. Sumabay lang siya sa agos.
Sa buong oras ng aming pagniniig ay lumuluha ako. Mga luha na maraming gustong sabihin, maraming gustong ipaliwanag, maraming gustong ipadama. Ang alam ko mga taong nira-rape lang ang umiiyak habang nakikipagsex, sa kaso ko ako na nga ang rapist ako pa ang umiiyak. Siguro dahil alam ko ang bigat ng ginagawa kong kasalanan at alam ko na kung ano ang kahihinatnan ng kwento namin pagkatapos nito.
Nang makaraos kaming dalawa ay nahiga lang ako sa tabi niya. Nakatitig sa kisame, hinahabol ang hininga. Tumayo ako para magbihis gusto kong umuwe ng bahay namin sa Bulacan, may masasakyan pa naman ako kahit hatinggabi na.
"Hindi mo pa sinasagot yung tanong ko kanina, will you be my boyfriend Kyle?", seryoso at may sinseridad niyang tanong.
Napatigil ako saglit sa pagsusuot ng aking pantalon. Pero pinili kong hindi na lang sagutin ang tanong na yon. Ang tanong na matagal kong hiniling na itanong niya sa akin pero ngayon ay mas ginugusto kong hindi na lang marinig. Napakagulo. Nanatili lang akong tahimik na nagbibihis sa harap niya. Palabas na sana ako ng pinto ng muli siyang magtanong.
"Are you even capable of loving, Kyle?", malungkot pero ramdam ko ang disgusto sa tanong niyang iyon.
It hit me.
Sobrang sakit.
That was the second question i wasn't expecting this night.
I took a deep breath because i was at the point of breaking down.
"No. You know the rules on these things Renz. Sex is all i could offer.", walang kagatul-gatol kong sagot.
"Yeah, that's what i thought. Please lock the front door when you leave.", yun ang huli niyang sinabi at padapa ng nahiga sa kama niya. I just stared at him, one last look before i leave the room.
...to be cont'd...
kelan po yung next part?
ReplyDeletekaloka ang story nkarelate aq huhuhuhuhu
ReplyDelete