Kung Kaya Mo Akong Mahalin 8

Chapter 8

-Yuri-

                Sabado.

                Simula ng mamatay si ama, nangako na ang dalawa kong kapatid na pipilitin nilang makitulog sa bahay ng Biyernes ng gabi kasama ang kanilang pamilya.  Magkakasya naman kami dito sa tatlo nitong kuwarto kung saan mag titig-isa kami habang ako ay kay ina tatabi. 

Narealize siguro nila na walang kasiguraduhan ang buhay ng tao katulad ng nangyari kay ama.  Hindi kasi sila masyadong nakakadalaw ng buhay pa si ama, kaya ng mawala ito nagdesisyon silang mas pagandahin pa ang pagsasamasama namin lalo na’t wala naman kaming kamag-anak.  Ang alam namin, sina ama at ina ay galing ng Japan at mas minabuting sa Pilipinas na manirahan.  Hindi sila nagkukuwento ng tungkol sa aming mga kamag-anak kaya wala talaga kaming kaalam-alam sa kanila. 

Mas pinili pa nga nilang wag ituro sa akin ang Nihongo dahil hindi naman daw ito kakailanganin.  Parehas na marunong ng Nihongo sina kuya at ate dahil ng dumating sa Pilipinas sina ama, hindi pa marunong magtagalog si ina.  Ipinanganak ako ng labing-anim na taon na silang namamalagi sa bansa kaya eksperto na rin sa tagalog si ina.  Tanging alam ko na lamang na salitang hapon ay ang mga salitang ginagamit sa karate at aikido. 

Dahil narito sina kuya, sabay –sabay kaming nag-ensayo.  Si ate ay kasama namin ni ina habang nagpapraktis ng aikido at si kuya naman ay kasama ang 12 year old niyang anak na lalaki.  Katulad ng nakagawian pagkatapos mag-ensayo, sabay-sabay na rin kaming mag-aalmusal.  Maaga na rin akong nagpaalam sa kanila para makapunta na sa bahay ni Keith. 

Nakakakalahati na rin ako sa biyahe sa jeep papunta sa campus kung saan malapit ang apartment na aking pupuntahan, ng makinig kong tumunog ang aking celfone.  ‘Good morning best.  Punta ka na kina Keith?’  text sa akin ni Diana.  Napangiti naman ako.  Hindi kasi ako sanay na may ibang katext maliban sa aking mga magulang kaya naman masaya ako.  Mukhang nakahanap na talaga ako ng tunay na kaibigan. 

Noong makarating kami sa kanila noong Huwebes ng gabi, ipinakilala nya ako sa kanyang mga magulang bilang bestfriend.  Mayaman ang mga ito pero napakabababa ng loob.  Katulad ni Diana, mababait rin ang mga ito.  Inasikaso ako ng mabuti ng ina nito habang kumakain at nang maikwento ni Diana ang nangyaring pagtulong ko sa kanya, mas lalo pa silang natuwa.  Nag-offer pa nga ang mga ito ng pera para sa pagtulong sa anak pero mariin ko naman itong tinanggihan.  Pagkatapos magkwentuhan, hinatid rin ako ni Diana gamit ang sarili nitong sasakyan. 

Kinabukasan, pagkatapos ng aming mga klase, nagkita ulit kami ni Diana.  Nagmeryenda, nagkuwentuhan at sabay na ring umuwi.  Halos lahat ng bagay tungkol sa akin ay naikwento ko na rin sa kanya.  Nagtaka pa nga siya kung bakit hindi ko raw nakukuha ung lesson namin sa karate sa kung tutuusin baka nga raw mas eksperto pa ako sa aming sensei.  Sinabihan ko siya na napakahirap magbago ng porma lalo na’t nasanay na ako sa aking istilo at ikinuwento ko rin kung paano ako nag-adjust nang tinuruan ako ni ina ng aikido.    

Marami rin akong nalaman tungkol sa kanya.  Kumukuha pala ito ng course na Chemistry at nasa ikatlong taon na.  Meron siyang personal na sasakyan pero mas masarap raw ang magjeep kaya bihira lang nya itong gamitin at hindi lang dahil sa akin katulad nang una nitong sinabi.  Mas masarap raw kasing magtingin tingin sa paligid kaysa naman sa magdrive mag-isa ng sasakyan.  Marami rin itong mga kaibigan pero dahil uwian rin ito katulad ko, hindi siya masyadong nagkakaroon ng oras sa mga ito kaya wala siyang malapit na kaibigan.  Kaya naman natutuwa daw talaga siya na magkaroon ng kaibigan na malapit lang sa kanila dahil magkakaroon na palagi siya ng kasabay sa pag-uwi.  Dadalhin rin raw nya minsan ang sasakyan para makapagjoyride din kami.

Pagkasagot kay Diana sa text, itinago ko na ang aking celfone at napansin kong malapit na rin pala akong bumaba.  Pagkababa ko sa jeep, sumakay pa ulit ako ng isa pa papuntang campus at bumaba sa isang compound kung saan dun nakatira si Keith.  Halos katabi na ito ng gate ng campus kaya pihadong sobrang mahal nito.  Hindi naman nakakapagtaka dahil narinig ko na rin na sobra rin namang yaman nila kaya hindi sila nanghihinayang sa ibinabayad sa ganitong unit.  Maganda kasi ang apartment building nila.  Bukod kasi sa mukha lagi itong bago, sobrang malalaki pa ang mga unit nito na talaga namang masasabing pangmayaman.  Mayroon pa silang sariling security guard na kung tutuusin ay hindi na kailangan dahil sobrang lapit na rin nila sa gate ng campus na may sarili ring guard. 

Pasado 7:30 am pa lang nang umaga ng dumating ako malapit sa gate ng kanilang building.  Nag-intay pa ako ng mga ilang minuto at nang mga sampung minuto bago ang alas-otso, tinungo ko na rin ang kanilang building.  Pagdating ko sa kanilang building, sinabihan ko ang kanilang guard na may appointment ako kay Keith.  Dahil nasabihan na rin ito at nasa loob lang din daw ang aking hinahanap, tiningnan lang nito ang aking ID at pinapunta sa unit ni Keith.  Pagdating sa pinto ng kanyang unit, kumatok na ako dito. 

Isa. 

Dalawa. 

Tatlo. 

Apat. 

Lima.   

Nakakalimang attempt na ako sa pagkatok sa kanyang pinto.  8:10 am na rin kaya naman medyo nauubusan na rin ako ng pasensya.  Gusto ko na sanang umuwi pero ang layu-layo pa ng aking pinang-galingan kaya naman ayokong masayang ang aking oras at pamasahe.  Sa ikaanim kong attempt, halos suntukin ko na ang pintuan para katukin itong lumabas.  Napalakas siguro ito dahil narinig kong may kumilos sa loob ng kanyang unit.  Bago pa magbukas ang pinto ng kanyang unit, narinig kong bumukas ang pinto ng unit katabi nito.  Mukhang napalakas talaga ang aking katok dahil kahit medyo malayo sa aking kinakatukan ay nabulahaw pa rin ito.  Lumabas dito ang isang babaeng may katandaan na at halatang mainit ang ulo nito. 

“Sino ka ba at ang aga-aga ay parang kung sino kang kumatok diyan?” ang pasigaw nitong turan.  Professor ko ito sa isang subject last semester kaya kilala ko ito.  Medyo may katarayan talaga siya pero napakagaling nitong magturo.  Matandang dalaga rin ito kaya siguro madali itong mairita.  Isinuot nito ang kanyang salamin at muling nagwika.  “Oh Mr. De Leon ikaw pala yan.  Kung hinahanap mo ay ung isa  sa nakatira diyan, pihadong tulog pa yun kaya mas makabubuting umuwi ka na lang.  Madaling araw na rin kasing umuwi ung mga iyon.”

  Kilala rin ako nitong professor na ito dahil sa dinami-dami ba naman ng kumukuha ng course niya, iilan lang kaming nakapasa.  Nakakuha rin ako ng 1.25 dito, pinakamataas na marka na kanyang ibinigay sa buong history ng kanyang pagtuturo.  At last semester, ako lang ang nakakuha nito.  “Sorry po Prof.  Magpapaturo po sana ako kay Keith.”

“Kay Keith!? Eh mas magaling ka pa dun ah.  Tungkol saan naman iyang ipapaturo mo, kung paano magpacute?  Naku Yuri, wag mo ng subukan dahil baka masira lang yang pag-aaral mo.”  ang inis pa rin nitong wika.

“Tungkol po sana sa computer” natigilan siya saglit.  Mukhang nagtatanong na ang kanyang mga tingin kaya naman muli na ulit akong nagsalita, “Hindi po kasi ako marunong gumamit.  Eh kapartner ko po siya sa programming kaya po nag-offer po siyang turuan ako.”

Kilala ako nito.  Hindi ako lumalapit hangga’t hindi ko kailangan.  Sa kanya nga na sobrang hirap lapitan eh nagawa kong magconsult para sa course namin.  Walang nag-aattempt magconsult sa kanya dahil mas pipiliin pa raw ng estudyante nya na magpabagsak kaysa naman magconsult sa kanya.  Kilala rin ako nitong walang kaibigan kaya medyo nagkasundo rin kami.  May pagka-introvert din kasi ang isang ito.     

“Gusto mo sa akin ka na lang magpaturo?  Halika, pasok ka sa loob” napalitan na ng awa ang inis nitong pagtitig sa akin kanina. 

“Naku maraming salamat po.  Sigurado po ba kayo Prof?  Hindi ko po kayo tatanggihan.”  Maglalakad na sana ako patungo sa kabilang unit ng biglang bumukas naman ang pinto na aking kinatukan.  Lumabas ng pintuan si Keith na nakaboxer shorts lang at may nakasabit na tuwalya sa balikat.  Hinawakan nito ang aking braso at tulad noong una, daglian ko ulit itong tinanggal.  Pero hindi ko na siya sinubukang sikuhin dahil hindi naman ako nabigla.  Tumingin na lang siya kay Prof.    

“Ma’am sorry po pero dito po mag-aaral si Yuri sa bahay” nakangiting turan nito kay Prof. “Hayaan nyo naman po akong magfeeling matalino kahit minsan lang” ang nagbibirong dagdag nito. 

“Hay naku Keith.  Sa susunod huwag mong pag-iintayin ang ibang tao kapag may usapan kayo.  Lalo na yang si Mr. De Leon.  Kanina ko pa yan nakita dyan sa labas ng gate 7:30 pa lang” ang sermon nito kay Keith.  Tumingin na lang sa akin si Keith na tinanguan ko naman bilang pahiwatig na tama ang tinuran ni Prof.  Humingi na rin ito ng paumanhin dito at niyaya na rin ako sa loob. 

Tiningnan ko na rin si Prof at namaalam na rin.  Sa totoo lang, mas gusto ko na kung si Prof ang magtuturo sa akin dahil tiyak kong makakapagconcentrate ako at matututo.  Medyo nakasundo ko na rin siya kaya mas komportable na rin ako sa kanya.  Isa pa, sino ba namang baklang makakapagconcentrate kung makikita nito ang magtuturo sa kanyang makisig na nakaboxers lang?!  Pero dahil ayaw ko namang ipahiya ang bago kong kaibigan kaya sumunod na lang ako sa kanya. 

Sa loob ng apartment, tumambad sa akin ang kanilang napakalaking salas.  2^nd time ko pa lamang pumasok sa ibang bahay bukod sa amin pero masasabi kong napakalaki nito.  Sobrang liit nito kung ikukumpara sa salas ng bahay nina Diana pero halos kasing laki na ito ng floor area ng bahay namin kasama ang mga kuwarto, ang dalawang dojo at pati na rin ang salas namin.  Kumpleto rin ito sa mga gamit mula sa sofa, sa napakalaking flat screen na TV, mga tukador na may kung anu-anong nakadisplay.  Sa hula ko mamahalin lahat ang mga ito na hindi na rin nakakapagtaka sa estado ng kanyang buhay. 

“Sorry kung kanina ka pa nag-iintay” paghingi nya ng paumanhin.  “Inumaga rin kasi kaming magbabarkada kaya ngayon lang ako nagising.”  As usual, ang simpleng pagkainis ay hindi makikita sa akin.  Kaya naman bumalik sa akin ang walang ekspresyon kong mukha.  Hindi makikita dito ang pagkainis ko sa kanya sa hindi pagtupad sa napag-usapang oras, pagkamangha sa kanyang bahay o ang pagngiti sa aking paghanga sa nakikitang kahubdan nya.

“Di ba magkaibigan na tayo?” ang kanyang naiwika nang makita ang ekspresyon ng aking mukha.  “Bumalik na naman kasi yang itsura mo.”  Tumingin naman ako sa kanya at ikinunot ang noo bilang pahiwatig ma hindi ko siya maintindihan.  “Yung itsura mo kapag may kaharap kang ibang tao.  Yung walang ekspresyon.  Pwede mo namang ipakita sa akin kung naiinis ka.  Maiintindihan ko naman.  Mas lalo lang akong naguiguilty dahil diyan sa itsura mo.  Para kasing hindi mo na ulit ako kilala.”

Natuwa naman ako sa sinabi niya.  Talaga pa lang seryoso siya sa sinabi niya noong isang araw.  Dahil doon nawala na rin ang pagkainis ko.  Hindi ko rin namalayan na nakangiti na pala ako nang bigla siyang magsalita.

“Oh bakit tatawa-tawa ka diyan?  Me nakakatawa ba sa sinabi ko” ang may pagtatampo pa nitong wika.  Parang bata pa itong nakatingin na may ‘puppy eyes’ pa.  Kaya naman hindi ko na rin napigilan at napatawa na rin ako ng malakas.  Mas lalo namang nangunot ang noo nito kaya naman nagsalita na rin ako.

“Nakakatawa ka kasi. Para kang bata” hindi pa rin nawawala ang pagkakunot ng noo nito.  “Sa totoo lang, nainis na rin ako sa iyo kanina.  Hindi mo lang nakikita sa itsura ko pero gusto na kitang bugbugin” ang nakangiti ko pa ring dagdag.  “Pero nang magsalita ka tungkol sa itsura ko at kung paano mo sinabi iyon, nawala na rin ang inis ko.  Akala ko rin kasi nagbibiro ka nung makipagkaibigan ka sa akin kaya naman natuwa rin ako nang malaman kong seryoso ka pala.  Alam mo naman sigurong wala akong kaibigan, di ba?”

                “Ano ka ba naman?  Ano bang mahihita ko sa iyo kung lolokohin kita?  Ni hindi mo nga ako matutulungan sa exercises natin eh” alam ko namang dahil lang sa course kung bakit kami magiging magkaibigan pero dapat nga ipagpasalamat ko pa ito.  Ngumiti na rin ito at nagwika ulit ng, “Sige liligo lang ako.  Pagkatapos ko, magsimula na tayo.”

                “Teka, kumain ka na ba?” umiling at nang magsasalita ito ay muli na lang ulit akong nagwika.  “Hindi pwede, kumain ka muna.  Ayan kasi ang kabilinbilinan ni ina, huwag kakalimutan ang almusal.”

                “Kumain na lang tayo sa labas bago tayo magsimula” ang muli nitong iwinika. 

                “Teka meron ka bang pwedeng maluto diyan?” tumango naman ito.  “Ipagluluto na lang kita habang naliligo ka.  Baka kasi matagalan pa tayo kapag sa labas pa ikaw kumain.  Bago magtanghalian kasi ay kailangan ko nang umalis.”

                Tila napaisip naman ito sa aking sinabi.  Pero makalipas ang ilang sandali, dinala na rin ako nito sa kusina at itinuro sa akin ang mga pagkain na pwedeng maluto, ang mga utensils na gagamitin sa pagluluto, at kung papaano gagamitin ang kanyang high tech stove.  Meron rin naman silang bahaw na kanin kaya itinanong ko kung kumakain siya ng fried rice at umoo rin siya.  Pagkapasok nya sa banyo upang maligo, sinimulan ko na ring magluto.

-Keith-

                Tok, tok tok. 

Nakarinig ako ng may kumakatok sa aming apartment.  Dahil na rin sa inumaga na rin kaming umuwi dahil sa gimik, hindi ko na inintindi ang kumakatok.  Marahil ung tagapaglinis lang namin ito o kaya ung security guard na magbibigay ng bills namin.  Pwede namang pumasok ang aming tagalinis o ilagay na lang nung guard ung bills namin sa aming pintuan.  Nakatatlong attempt pa ito sa pagkatok pero hindi ko pa rin ito pinansin.

T O K, T O K, T O K.

Napakalakas nang katok na para bang sinusuntok ang pintuan.  Medyo naiinis na ako sa kumakatok nang naalala ko na pupunta nga pala dito si Yuri para magpaturo!  Tiningnan ko agad ang orasan at nakita kong 8:10 AM na pala.  Bigla naman akong bumalikwas sa higaan, kinuha ang tuwalya at dali-daling naghilamos.  Naglalakad ako papuntang pintuan ng marinig kong kinakausap ni Yuri si Professor Marquez.  Nakinig ko na inaalok si Yuri ni Ma’am na siya na lang ang magtuturo sa kanya.  Nakinig ko ring pumayag si Yuri na sa kanya magpaturo imbes na sa akin kaya naman dali-dali kong binuksan ang pinto at hinawakan siya sa braso ng aktong pupunta na ito sa kabilang pintuan.  Katulad ng una nitong reaksyon sa classroom, tinanggal rin nito ang aking pagkakakapit. 

Tiningnan ko naman si Ma’am para humingi ng paumanhin.  Biniro ko pa ito na ako na lang ang magtuturo para naman magfeeling matalino kahit minsan.  Hindi naman ito kumontra sa halip sinermunan ako nito.  Sinabi pa nito na kanina pa nag-iintay si Yuri sa labas na nakumpirma ko rin sa kanyang pagtango.  Nagpaalam na kami kay Ma’am at inaya ko nang makapasok ng apartment si Yuri. 

Pagkapasok sa loob, humingi agad ako ng tawad sa nangyari.  Napansin kong bumalik na naman ang normal nitong ekspresyon at iniiwas ang tingin sa akin.  Mailap na naman ito na parang noong kinakampanya ko ang aking sarili noong nakaraang eleksyon.  Kaya naman hindi ko napigilang tanungin siya ng tungkol dito.  Pagkatapos kong magsalita, nakangiti na ito at nakatingin na rin sa akin.  Parang gustong gusto kong makita ang malaanghel nitong ngiti. 

Mukhang natuwa naman ito sa aking sinabi at ipinagpatuloy ko na lang ang aking pag-arte na parang nagtatampo sa kanyang pagngiti.  Hindi naman ako nabigo dahil parang mas naging mukha itong anghel sa kanyang pagtawa.  Ang sarap nitong panoorin habang tumatawa kaya naman ipinagpatuloy ko ang aking pag-arte. 

Nang mapansin nitong hindi nagbabago ang ekspresyon ng aking mukha, nagpaliwanag na rin ito.  Nagsabi pa nga ito na gusto akong bugbugin na sa tingin ko ay parang niloloko lang ako dahil sa laki ko ba namang ito at sa liit nya, imposible ata.  Naalala ko rin ung sinabi ni AN na hindi nito makuha ung routine sa pagsuntok sa karate kaya talagang imposible.  May nasabi rin itong tungkol sa pagkawala nito ng kaibigan kaya naman parang naawa rin ako sa kanya.  Kinontra ko rin ito sa kanyang sinabing hindi totoo ang aking pagkakaibigan sa kanya at hindi na rin pinigilan ang aking pagngiti.

Nang maliligo na ako, tinanong ako nito kung kumain na ba ako.  Sasagot sana ako na ‘hindi ako nagbebreakfast’ pero bigla na ulit itong nagsalita na parang nabasa ang aking nasa isip.  Sinabi nito ang kabilinbilinan raw ng kanyang ina.  Tumatak rin sa akin ang tawag niya na ‘ina’ dahil hindi mo talaga makikita siya bilang Pilipino.  Kung hindi nga magsasalita ito, masasabi mo talagang hapones ito.  Isa pa, bibihira na sa Pilipino na tatawaging ‘ina’ang ina dahil kalimitan nakikinig ko ay ‘mama’, ‘mommy’, etc. 

Nagsuggest naman akong sa labas na lamang kumain.  Ngunit tinanong ako nito kung mayroon bang pwedeng maluto at umoo na rin ako.  Palagi kasi kaming nag-iistock ng makakain para kahit kailan na magutom kami, pwede kaming kumain.  Sinabi ni Yuri na ipagluluto na lang daw niya ako para hindi na kami lumabas at dahil nga kailangan nyang umalis bago magtanghalian.  Nagtaka naman ako dahil akala ko ay magwhowhole day kami sa pagtututor kaya naman natigilan rin ako saglit.  Itinuro ko lang sa kanya ang dapat malaman sa pagluluto at pumunta na rin ng banyo para maligo.

Bago maligo, minadali kong ayusin ang aking pinaghigaan.  Sa kuwarto kasi kami magtututoran dahil nandito ang aking desktop.  Minadali ko na ring maligo at magbihis.  Nagsuot lang ako ng walking shorts at kulay itim na sando. 

Pagkalabas, nakita kong kausap nito ang aking housemate at kaibigang si Luke.  Tinatanong nito si Yuri ng kung ano tungkol sa niluluto habang nakaharap sa may lutuan si Yuri na may suot na apron at iniikot ang kanyang niluluto.  Sinagot naman ito ni Yuri na parang ibinibigay ang recipe ng kanyang ginagawa.

“Ehem. Ehem” ang aking pagtikhim para agawin ang atensyon ng mga ito.  Tumingin naman sa akin si Luke habang si Yuri ay busy pa rin sa ginagawa nitong pagluluto. 

“Kayo na ang bahala sa iinumin nyo.  Ipinagpainit ko na lang kayo ng tubig.  Malapit na itong matapos kaya ihanda nyo na iyang lamesa.”  Ang iwinika nito habang nakatingin pa rin sa niluluto. 

“Talagang focus na focus ka diyan sa ginagawa mo ah”  ang sinabi ko sa kanya.  Nakita kong nakatapos na ito ng isang plato at tinatapos na lang ang sa isa pang plato.  Umupo na rin ako sa dining table katapat ni Luke. 

“Naku mahirap na at baka masunog pa ito.  Hindi ko kasi tantya itong lutuan nyo kaya hindi ko tinatanggal ang tingin ko dito” ang sagot nito sa aking sinabi.  Mayamaya pa ay tinanggal na rin nya ang niluluto sa frying pan at inilagay ito sa plato.  Parehas nyang nilagyan sa ibabaw ng ketchup ang dalawang plato na kanyang iniluto. 

Nang mapansin kong parang nililinis na nya ang kanyang pinaglutuan, nagsalita ulit ako “Luke, pare, para sa dalawa lang ang niluluto ni Yuri eh.  Kaya umalis ka na para hindi ka maglaway diyan” ang nang-aasar kong wika kay Luke.  Magsasalita sana ito ng biglang si Yuri na ang nagsalita.

“Sa inyong dalawa yan.  Hindi na ako kakain.  Kumain na ako sa bahay bago pumunta dito.”  ang iwinika nito. 

Parang nang-aasar pa si Luke at nagdagdag pa itong, “Pare, naamoy ko kasing ang sarap ng niluluto niya kaya naman nagrequest na ako sa kanyang ipagluto rin nya ako.”

“Teka, nagkakilala na ba kayo?” ang aking itinanong kay Yuri.  Humindi naman ito at nagsalita ulit ako habang nakatingin naman kay Luke.  “Hindi ka ba nahihiya na sa hindi mo kakilala ka nagpapaluto” ngumisi na rin ako bilang pandagdag asar sa aking sinabi. 

Namula naman ito imbes na gumanti ng pang-aasar.  Kitang kita pa naman dito dahil sa puti ng balat nito.  “At least not formally” ang tangi nitong iwinika habang nakatingin sa sahig.  Alam ko namang kilala niya si Yuri at si Yuri ay kilala si Luke.  Pero medyo may pagkamahiyain si Luke kaya naman hindi ko ito kasing aktibo sa extracurricular.  Meron nga itong student org pero bihira lang din itong tumambay doon kaya naman may pagkamahiyain pa rin ito.  Sa amin lamang naman ito nakikipag-asaran.  Pero kapag pagkain ang pinag-uusapan, nawawala ang hiya nito.  Hindi halata dito dahil sumasama naman ito sa amin sa paggygym.  Kaya hindi na ako nagtataka kung bakit nagpaluto ito kay Yuri at ngayon lang naisip ang hiya. 

Ipinakilala ko na lamang siya kay Yuri at nagkamay na rin ang dalawa.  Nginitian rin ito ni Yuri bilang pagtanggap sa pakikipagkaibigan dito.  Inihain na rin nito ang pagkain sa aming tapat.  Isa itong fried rice na ibinalot sa scrambled egg.  Simple lang kung tutuusin pero para maperpektong hindi masisira ang itlog kapag ibinalot na sa loob ang fried rice ay napakahirap gawin.  Napansin ko namang ang ginawa ni Yuri para kay Luke ay sobrang laki samantalang ung sa akin ay medyo may kaliitan. 

 “Oh siya, kumain na kayo bago pa lumamig ang niluto ko”  kumuha rin siya ng dalawang mug, nilagyan ng mainit na tubig at inilagay sa aming tabi. 

“Eh bakit ang dami ng kay Luke kumpara ng sa akin?”  ang parang bata kong pagpuna sa dami ng inihain nyang pagkain.

“Sinabi ko kay Yuri na hindi ka nagbebreakfast.  Mapilit pa rin pero kaunti na lang ang inihanda nya sa iyo.  Kasi sabi raw ng ina nya na hindi dapat nawawala ang breakfast sa pagkain. Kaya ayun, ung natirang fried rice ginawa na lang nya para sa akin”  ang paliwanag ni Luke.  Tumingin naman ako kay Yuri at tumango naman ito bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Luke.  

                “Ikaw talaga basta pagkain hindi mo pinapalampas” at natawa na ulit kaming tatlo.

                “Wow ang sarap!” sabay naming winika ni Luke.  Ang fried rice nya pala ay may halo pang spam, carrots at green peas.  Hiniwa ang mga ito ng pinung-pino at inihalo sa sinangag na kanin.    

Mabilis naming naubos ang pagkain.  “Omurice ‘to di ba?”  ang tanong ni Luke kay Yuri pagkatapos kumain. 

Tumango naman si Yuri at nagwika, “Oo parang ganon na nga.  Kaso may mga ingredients na hindi ko pa naisama na wala dito sa inyo kaya hindi yan kompleto.”

“Hindi pa kompleto pero ang sarap na paano kaya kung kompleto na” ang aking komento. 

 “Di ba Japanese dish ito?” nagtanong ulit si Luke.

“Oo.  Palagi kasi yang niluluto ni ina kaya natutunan ko na din” sagot nito.

“Talaga! Hindi naman to niluluto ng mga Pinoy di ba?” si Luke.

“Alam ko.  Kasi mga hapon ang aking mga magulang.” Si Yuri.

Nagtuluy-tuloy ang daloy ng usapan tungkol sa kanyang mga magulang.  Kaya naman pala mukhang hapon ito, eh hapon naman pala talaga!  Nalaman ko ring hindi tinuruan ng Nihongo si Yuri ng mga ito dahil hindi raw kailangan.  Napansin kong hindi masyadong kumikibo si Yuri tuwing nababanggit ang ama nito.  Pagkatapos mag-usap, niyaya ko na itong magsimula ng mag-aral habang si Luke na ang nagprisintang maglinis ng aming pinagkainan.

Pumasok na rin kami sa kuwarto at nagsimula ko na rin siyang turuan.