“Forgetting Boracay”

Mike, tagal kong nawala... sensya na po.. here's another one for you guys...


(Isa ka lang katangahan!!!)



I will never forget what a guy told me in one chatroom. “Youth is a sweet thing to enjoy but a sour moment to experience”. Im young, im full of passion, full of idealism, inexperienced, waits to get ripe. One failure to meet any in my idealism resolves to attention distraction and loss of focus towards intended goal. I counseled to him my unforgettable-yet-very-much-needed-to-forget experience sa isang tourist and gay destination sa bansa natin. I’ve learned my lesson with a single experience that I toild myself not to go through again. I hope it’d open some young gays’ mind also.

THURSDAY

“Oist! Tama na ang chat tumawag si Ate Rhea, mag-impake na daw tayo ngayon na”. bungad ni Emil sa akin na tila ba sumira sa masaya kong pakikipagchat sa isa mga kaklase ko sa High School na matagal ko nang hindi nakikita at nakakausap.

“Oh! Eh saan ang punta natin? Mag-iimpake tayo papuntang saan”? sagot ko na may halong pagkayamot, kamot ng kaunti sa ulo, tapos type ulit sa harapan ng computer

“Pupunta tayo ng Boracay bukas na bukas din, ayaw mo? Iba na lang ang isasama ko sige ka….” Sagot ni Emil

“Boracay?!?!(Ting!!! Syempre natigilan ako sa pakikipagchachat sa kaklase ko) Bakit biglaan ata? Anong meron?” siyempre confused ako dahil gusto kong maniwala na parang ayaw ko. Si Emil pa…eh mapagbiro yang boyfriend kong yan. Lagi na lang akong niloloko…pupunta daw kami sa ganito, bibili daw kami ng ganyan…pero ang totoo…wala naman

“Tumawag sa akin si Ate Rhea…hindi na daw sila matutuloy ng boyfriend niyang si Kuya Manuel sa Boracay. Hindi daw makakasama si Kuya kasi may sakit siya. Eh ayaw naman pumunta dun ni ate ng mag-isa…so kaysa masayang yung ticket, eh sa atin na lang daw ibibigay. Napaayos na yung name natin dun sa ticket, kaya wag ka nang tumanggi. Maayos na lahat”

Magulo ba?!?! Ganito kasi yon, si Ate Rhea ay isang Chief Accountant sa isang shipping company, lahat ng may nakatataas na katungkulan sa naturang kompanya ay merong pribilehiyong magpunta sa isang destinasyon sa Pilipinas taun-taon ng libre ang lahat ng gastusin……libre sa airfare, sa pag-stay sa kung anumang hotel, sa pagkain nga lang hindi. Eh since hindi matutuloy si Ate Rhea, sa amin napunta yung flight nila ng boyfriend niya. Pwede daw yun tutal kamag-anak niya si Emil at ako…ako na dakilang sabit sa pamilya…in-law ni Ate Rhea kumbaga. 

Kaya para akong nanalo sa Lotto, after 19 years ng pamumuhay ko sa Pinas, nagyon lang ako makakatungtong sa lupain ng puting buhangin. Tigil agad ako sa pakikipagusap sa ,ga friends at ex-classmates ko, kunwari may emergency, sabay shut down ng pc…..goodbye chatroom, hello Boracay…..hehehehehehe (ang pangit ng banat ko noh!?!?)

So, impake agad ako ng mga gamit ko na pwede sa Boracay. Shorts, shirts, polo, sandals, sunblock, sunglass, mga abubot sa katawan, mga pampahid-pahid sa mukha at katawan, lahat….hindi nga lang pwede si Smoochy (yung favorite kong teddy bear). Wawa naman siya, hindi niya makikita ang Boracay…nyahahahaha!!! Biruin mo, nagkasya lahat sa isang varsity bag. Galing ko talagang mag-impake. Si Emil ay ganun din ang ginawa, kaso mas magaling siya kasi napagkasya niya lahat sa isang back pack at isang pouch bag.

10:00 ng gabi dumating na sa bahay si Ate Rhea, inabot sa amin ang ticket (at siyempre sosyal ang sasakyan, charter plane na ang ngalan ay Corporate Air…yun ay private plane ng kompanya nila Ate Rhea, yung company nila na katapat lang halos ng NAIA…uuuyy…malaking clue na yun) at ang hotel coupon na nagsasabi na free ang 4 days and 3 nights stay namin (sa Casa Pilar…i-endorse ba?!?!).

Siyempre hindi mawawala ang paalala sa amin ng Ate ni Emil……

“Ihahatid ko kayo bukas ng maaga sa Domestic Airport, gumising kayo ng maaga….7 ang flight kaya mga 5:30 dapat andun na kayo. Madali na lang sa loob, may babayaran lang kayong 100 pesos tapos dire-diretso na. Tapos pag nasa Boracay na, HUWAG TATANGA-TANGA (si Ate talaga) bababa kayo sa Caticlan Airpot, sakay kayo tricycle patungong sakayan na bangka papuntang Aklan. Then sa Aklan sakay ulit kayo tricycle papuntang Boracay…basta part yung ng Malay Aklan. Please lang hah, wag kayong tatanga-tanga dun (Si Ate talaga, ang bait magsalita….nyehehehe) tapos bahala na kayo sa buhay niyo hah…malalaki na kayo. Siyanga pala, yung pasalubong naming lahat hah”.

Hmmm….pasalubong?!?! Siymepre lahat papasalubungan ko…family, friends, classmates, ex-classmates, neighbors, ex-neighbors, acquaintances, friends ng neighbors, neighbors ng family ng classmates, family ng acquaintances, acquaintances ng friends ng family neighbors (nyak! Ang gulo…..hahahahaha).

Sa sobrang excitement ko ay ilang oras lang ako nakatulog. Natulog ako ng 11:00 at gising na ako ng 2:00 ng madaling araw. Chineck ko ulit ang bag ko. Wala na akong nakalimutan…ang galing ko talaga…yes! Ready to fly na ako.

FRIDAY

“Bhe! Gising na po! Male-late tayo sa flight, maliligo pa, kakain pa ng almusal” Siyempre dahil excited ako kelangan ay walang palate-late. Kahit sa Cavite lang kami naglilive-in ay kailangan maaga pa rin ako……Live-in?!?!.......naglilive-in kami……nagtataka kayo?!?!? Eh! Ang dami-dami na kayang naglilive-in ngayon, pareho ng sitwasyon namin…ang sa amin nga lang eh tanggap pareho ng pamilya ni Emil at ng sa akin. Dun kami nakatira sa bahay ng nanay at tatay ni Emil, since na wala na namang kasama ang kanyang mga magulang. Haba ng hair ko noh??? Nyahahahaha! Pero seriously, at a very young age ay napapayag naming ang mga magulang namin na magsama kami sa isang bahay…knowing na hindi masyadong “embraced” sa family naming pareho ang homosexuality. Basta…yun na yun.

Dati talaga eh hindi ako nagkakape, pero nung araw na iyon eh talagang nagkape ako…ewan ko ba kung bakit, dala siguro ng excitement at ng kaba….kaba sa kung anuman ang pwedeng mangyari sa Boracay (maligaw, mahold-up, malunod, madapa, mabalian, lahat lahat ng correlated sa KATANGAHAN). Friday nun, pagtingin ko sa relo ko….alas 4:00 ng umaga eh naligo na ako, sumunod si Emil, then after mag-ayos bumaba na kami sa bahay para maghintay kay Ate Rhea. Dun kami nakatira sa isang subdivision sa Palico, Imus (yung subdivision namin ay ang nag-iisang may simbahan pagpasok ng subdivision……clue ulit sa mga Caviteno….hehehehe)

5:00am dumating na si Ate Rhea sa bahay dala ang van, then sakay kaming dalawa, then punta agad sa airport, then heto na naman ang mga napaka-sweet na paalala ni Ate Rhea (HUWAG TATANGA-TANGA), then pasok sa airport, then daan sa konting inspeksyon, timbang ng dalahin, konting hintay then fly na going to Boracay (siyempre hindi ko na po ikukwento ang buong detalye sa loob ng airport, alam nyo na siguro yun). Sasabihin ko na lang ang kakaibang tanawin ng Pilipinas mula sa himpapawid. Wala kang makikita na basura, puro berdeng dagat, asul na langit, katabi mo ang ulap…..pag tumingin ka sa baba ang makikita mo ay mga bahay na pagkaliit-liit. Pansin ko lang, sa Metro Manila area siksikan ang mga bahay pero pag layu-layo na….hiwa-hiwalay na ang mga bahay, meron pa ngang nasa tagong lugar (bakit kaya nasa tagong lugar….hmmmm) Wala lang….naisip ko lang…gumana lang ang walang kakuwenta-kuwenta kong isipan.

Ang nakakatawa niyan eh habang nasa plane kami eh wala akong tigil sa pagkanta ng “From a Distance” … (from a distance the world looks blue and green…blah blah blah!) Feel na feel ko siyang kantahin kasi inspired ako sa view, in fairness ang ganda pala ng Pilipinas (first time kong naappreciate ang gandang Pinas). Wala lang! Ulit! Gumana na naman isip kong magulo. Nyahahahaha!

Pagdating sa Aklan, ginawa nga namin ang bilin sa amin (ang pinakamahalagang utos ni Ate Rhea: wag tatanga-tanga……paulit-ulit talaga siya sa isipan ko). At siyempre hindi nga kami nawala, nahold-up, naligaw or whatever. Nakarating kami sa Malay, Aklan ng tamang oras at tamang panahon……maaraw, masarap ang simoy ng hangin, maaliwalas ang paligid. Naglaka kami papuntang Casa Pilar. At ang dami kong napuna……and daming nakakalat na bangketa sa daan, puro shell na necklace, shell na bracelet, puca shell na earrings, puca shells na anklet, tinderong mukhang shell, mga taong amoy shell (may amoy ba yun? hehe) lahat ng uri ng abubot at burloloy, nakakatawa kasi pare-pareho ang tinda at literal na nagkalat sa daan (dinaig ang Quiapo at Carriedo). Isa pa eh ang mga naglalakad, ewan ko ba kung bakit doon malayang nakakapaglakad ng naka-bikini at bra or brief lang. Sana pati sa Maynila pwede ding ganun (heto na naman ang utak ko). Ang sarap talaga sa Boracay, ang sarap ng “View”, ang sarap kainin ng nasa view ko…..hahahahahaha.

Pagdating sa Casa Pilar eh nagcheck-in agad kami, naghintay ng konti kasi…

“Sir…pasinsya po, ala pa po si Ms Kulet (Ms Colette) eh siya po ang nakakaalam sa riserbisyon (reservation) niyo…pahentay na lang pu sandale lang” sabi ng pa-sweet na front desk personnel.

Ok lang yun! Sight seeing muna around sa Casa Pilar (at ulit-ulitin ko daw ba….attention Casa Pilar staff and management: mahal ang endorsement fee ko hah!?!? Nyehehehehe!) In fairness, maganda ang place (dagdag sa endorsement fee ulit..hehe), iba-ibang room, marami, kanya-kanyang design, cute lahat (pati yung mga nandun na guys), magugustuhan ko ang pagtigil ko sa Boracay….yung tutulugan palang namin eh masaya na ako…what more sa mga makikitulog sa kuwarto namin (abangan)…..nyahahahahaha!

Gabi na nun ng Friday, after naming magpahinga sa kuwarto eh lalabas kami para kumain at magmasid-masid…..papaalis na kami nang mapansin ko na nagmamasid sa amin ang isang lalake sa katapat naming kuwarto. Hindi ko maaninagan kung ano ang hitsura niya…basta nakatitig siya sa direksyon namin….ako naman eh deadma lang…gutom na kasi ako eh.

Heto na at kainan time, hanap kami ng makakainan, merong fast food, restau-bar, buffet style store, tapos may isang bar na pag nadadaanan ko eh hindi pwedeng hindi ko babasahin at uulit-ulitin ang pangalan ng naturang bar……ang “nigi nigi nu noos e nu nu noos” (oh diba? Mag-endorse ulit, pero nakakabulol talaga siya, pwedeng panlaban sa peter piper). Doon kami kumain sa isang restaurant na may kainan sa labas (hindi ko na babanggitin madami na ako masyadong na-endorse…hehe). Habang kumakain, ang dami-daming “istorbo”……sa kanila kasi napupunta ang atensyon ko. Mga lalakeng nakatrunks lang na naglalakad, mga nakashorts lang na kumakain malapit sa amin, mga magbabarkadang nag-iinuman, para tuloy sila na lang ang gusto kong kainin…nyahahahaha! Then, meron akong napuna, may isang guy, 4 tables apart from us, na nakatingin sa direksyon namin, alam naman natin diba ang tingin na may ibig sabihin…yung titig na may nais iparating. Hindi ko siya pinansin kasi kumakain ako (ng pagkain hah hindi ng kung sino dun…hehehe).

Ano ba ang magandang gawin after kumain sa isang beach, eh di mag stroll along the shore (tama ba?). Basta, mas naaappreciate ko yung ganda ng beach pag gabi, kasi pag umaga ay nakakasunog ng balat ang init ng araw, eh pag hapon naman eh sandamukal ang nagsiswimming, buti pa pag gabi......ala masyadong tao, lahat nasa gimikan ng Boracay.

Dahil friday nun at marami pa kaming panahon na ilalagi sa Boracay ay napagdesisyunan na naming umuwi na muna at matulog, bukas na lang kami mag-eexplore ng ganda ng “Bora”. Syempre, nadaanan na naman ang “nigi nigi nu noos”, ang mga nagkalat na paninda sa daan......but this time, nahikayat na agad akong mamili, feeling ko kasi sa umaga maraming namimili at baka maunahan ako sa mga nais kong bilhin. Bili kami ng necklace at bracelet na ibat-bang kulay at disenyo, mga rosary na gawa sa shells (syempre naman religious tayo), at kung anik-anik pa. After that we head sa Casa then tulog. Charing! pwede ba naman na matulog agad kaming diretso ng walang “honeymoon” na magaganap?!?! Syempre meron, at hindi ko na rin ikukwento, alam nyo na kung ano ang ginagawa ng isang magnobyo sa loob ng kuwarto.

SATURDAY

The morning sunshine greets…saturday, 8:30 a.m. na nun, hindi nga lang namin ma-feel ang sikat ng araw kasi nasa loob kami ng kuwarto, nagising akong nakabalot sa kumot at comforter dahil na rin siguro sa sobrang lamig eh hindi ko namalayan na nagtalukbong ako ng buong katawan. Pagtayo eh diretso sa banyo, hilamos, sipilyo, labas ng banyo, then inom ng juice, then ginising ko na si Emil......hindi na ako nag-aalmusal, nakagawian ko na. Kahit alam kong masama yun eh ginagawa ko pa rin.

“Good morning po bhe!” bati ko kay Emil habang dinadampian ko ang kanyang tenga ng aking labi.

“Ang aga pa Dave, mamaya na tayo lumabas, tulog ulit tayo. please ha bhe?!?!” sagot naman ni Emil na pupungas-pungas pa.

Ok lang kung ayaw niyang gumising. Ako na lang muna ang magiikot-ikot sa labas. Si Emil pa, eh daig pa nun ang mantika kung matulog. Nagpalit ako ng damit, nagsuot ako ng sando, at surfer shorts, sinuot ko rin yung binili kong kuwintas na black, syempre hindi mawawala ang sunglass. maporma ba? Lalakad lang naman ako, nyeheheheh. Tumingin muna ako kay Emil bago ako lumabas ng kuwarto. Tulog pa rin talaga ang mokong. Ako na lang talaga ang mag-iikot sa labas.

Umiral ang pagiging nature lover ko sa Bora. Ayaw kasing gumana ng pagiging nature lover ko sa “KaMaynilaan” (paumanhin kay Mayor Atienza). Basta, mas maganda pala ang Bora pag maaraw (ayaw ko kasi lumabas pag maaraw, pero that time ewan ko bakit napagtripan kong maglakad-lakad). Dun ako naglalakad sa dalampasigan, deadma kung mabasa ako ng tubig. Ok lang basta kitang-kita ko ang tanawin, bughaw na kulay ng dagat, puting buhangin, maaliwalas na himpapawid, lahat ng tao eh nakangiti at naglilibang. May naliligo sa dagat, may namamangka, may naglalaro sa buhangin, may nagnanakaw ng buhangin (inilalagay sa bote bilang souvenir kahit bawal), may nagpapamasahe ng katawan, may nagva-volleyball (na pare-parehong hindi marunong), may kumakain, may nagsa-sun bathing, may lakad ng lakad………lahat na ata andun. Ang saya! Parang MTB…… ang saya saya!!! Nyehehehe! Magtatanghalian na nun nang maramdaman ko ang pagod sa walang tigil na pabalik-balak na paglakad at pagmamasid. Balik ako sa kuwarto namin, nadatnan kong nagtetext si Emil at nakabukas ang tv.

“Oh Dave! Kanina pa kita hinihintay, hindi mo kasi pinatay yung aircon kaya nagising na akong tuluyan sa lamig. Gusto ko sanang mamili tau ng food na iiimbak natin d2 sa fridge sa kwartong ito. Para pag may bisita, may maibibigay tayo”.

“Bisita??? Hanggang dito sa Boracay may bisita ka? Tsaka kung may maging friends tayo dito eh sa labas nalang natin ayain kumain”, sagot ko na may halong pagtataka. Umiral na naman kasi si Emil.

“Kain na lang tayo, 11:00 na naman eh” anyaya ni Emil habang patungong cr upang mag-ayos ng sarili.

“Sige kain tayo, maliligo sana ako eh. Pero since bawal kasi galing ako sa initan, kain na lang tayo. Saan mo ba nilagay ang cap ko? Pati yung yosi at lighter?” tanong ko kay Emil.

“Yung cap nasa bag ko, diba sinuot ko kahapon papuntang airport? Yung cig at lighter eh nasa drawer. Burara ka talaga!” pasigaw na sagot ni Emil na nasa cr pa rin.

Hindi na ako nagpalit ng damit, suot na lang ng cap, hintay kay Emil ng konti, paglabas nya…labas ulit kami ng Casa Pilar for lunch. Nagsisindi ako ng yosi sa daan papalabas. Dahil mahangin, yumuko ako para matakpan yung lighter. Si Emil ay nasa harapan ko, mabilis kasi yung maglakad, titingin sana ako sa kanya pagkasindi ng yosi, nang bigla akong mabunggo at napaupo ako. Ang lakas ng impact kasi nagmamadali ako upang makahabol kay Emil. Oks lang kahit “wa-poise”.

“Uy! Pare! Pasensya na, nakatingin kasi ako sa kanan…hindi kita napansin” sabi ng nakabangga.

Inabot ng lalake ang kamay niya para tulungan ako, inabot ko naman para makatayo ako. Nagpagpag ako ng short at sabay ngiti.

“Pasensya na rin po (nag po ako kasi mas matanda sya sa akin)! Hindi ko po kasi nakita yung dinadaanan ko at nagsisindi po ako ng sigarilyo” tugon ko naman.

“Ok lang yun! Sige” sagot niya sabay lakad papalayo, Papunta siya dun sa mga kuwarto sa bandang likod.

“Hindi kasi nag-iingat ang bata! Tara na!” bungad ni Emil na nakamasid lang pala sa nangyari.

After that kumain na kami ni Emil. Papatapos na kami mag-lunch……busy ako sa pag-ngata ng foods at si Emil naman eh tapos nang kumain at patext-text na lang……ng mapansin kong yung guy na nakabanggaan ko kanina ay doon din kumain sa kinakainan namin. Smile lang ako, tunguan to show na we know each other. Then after ko kumain ng meal, yosi ulit ako. I looked at his direction and I saw him staring at me. I looked behind me to check if there’s someone behind me but no one’s there. So it means na he’s really looking at me. *Ting!* Biglang may spark! Nyehehehe! I smiled again, this time it means a bit something than a casual smile, I’ll analyze if he smiles back the same way. And lucky me (hindi mami) that he smiled back, but its much more meaningful. I dunno why.

“Oist! Matunaw!” bulong ni Emil.

“Sshhtt! Silent ka lang dyan, atin na yan mamayang gabi (parang cannibal ba kami na nakahanap ng kakainin). Eeksena ako” sagot ko kay Emil habang nakangiti pa rin ako dun sa guy.

Tumayo ako sa kinauupuan ko, binitbit ko phone ko at yung kaha ng yosi. Iniwan ko yung lighter. I head to his table, tingnan ko kung kakagat to……halata kasi na gay siya kahit nung kaninang nagkabanggaan kami. Mukhang nasa late-20’s, gym fit at Moreno, mas matangkad ako konti.

“Hi! Diba ikaw yung nakabanggaan ko kanina? I was wondering kung nagsisigarilyo ka. Nakakabagot kasi manigarilyo mag-isa” panimula ko sa kanya.

“I don’t smoke kasi eh” sagot niya (patay! Reject agad ako)…

“But its ok if you sit beside me and open up something to talk about para hindi ka mabagot” bawi niya. (Yes!)…

“Hi! I’m Dave. Im a nursing stud from Manila. And you are?” tanong ko muli sa kanya at inabot ko ang kamay ko for a hand shake

“Aahh..I’m Win…actually its Sherwin, Win is my Nick. Taga Cubao ako, san ka sa Manila?” tanong niya pabalik sa akin. Hindi pa rin niya tinatanggal kamay ko. Hehehehe! Ang gaspang ng kamay, halatang nagggym siya. “Win” ako dito. Yahoo!

“Ang totoo niyan eh taga Imus, Cavite kami, sa Manila lang me nag-aaral. Sa may Family Clinic” tugon ko sabay upo sa harap niya.

“Family Clinic College? Just beside UST…yeah I know that, I know someone from there. Oops im sorry, your hand” sagot niya sabay pakawala sa kamay ko. At ngumiti ng sobrang tamis, yung ngiti na magkakadiabetes ka sa tamis. Nyehehehehe!

To tell you bout the conversation and the things I found out. He’s 35, he looks young pa pala (I was thinking kasi na he’s young na matured lang tingnan), his job is somewhat related sa computer, siya daw ang laging representative pag may tours or delegations kaya lagi siyang nagtatravel, he used to go to the gym (natigil na nga lang daw, pero maganda pa rin body niya), he’s living with his parents………and above all……he’s gay! That’s the best part of it. Sabi na nga ba eh!

“The truth is I am occupying the room in front of your room sa Casa. I saw you and I knew then na you’re gay too” dugtong niya sa mahaba naming kuwentuhan.

“Huh!?!? So it means na ikaw yung guy yesterday na nakatingin sa amin when we arrived sa Casa” pagtataka ko sa kanya.

“Yup! Actually, I even planned to bump you. Suwerte ko lang at hindi mo nahalata at hindi ako nagmukhang cheap sa ginawa ko” tugon niya.

So!!! Matinik pala itong si Win. Planado, malinis gumawa, parang kriminal, pero di lang niya alam na siya ang nasa bitag ko. Mamaya or bukas lang ay akin ka na!! Bwahahahaha!

“Oh shit! My lighter?” tanong ko sabay kapkap sa shorts.

Naalala ko na iniwan ko pala sa table naming ni Emil. Pagtingin ko kay Emil, nagtetext pa rin. Pero for sure alam na niya ang ginagawa ko. (I repeat, open relationship kami kahit naglilive-in kami for almost two years. Open kami sa threesomes but never sa group orgies. Weird noh?!?!?)

“Emil! Paabot naman ng lighter, dito ka na rin sa amin” anyaya ko kay Emil. Siya naman eh deadma lang, naglakad papunta sa amin, text-text, then inabot sa akin yung lighter. I introduced Emil to Win, I told him na magpinsan kami ni Emil.

Funny thing is mukhang beterano na si Win sa ganitong sitwasyon. Matanda na kasi, kahit hindi halata. Akala niya na magsyota kami ni Emil. Nung sinabi naming magpinsan lang kami……aba! Umiral ang usapan naming tatlo sa sex. Sa orgies at threesomes. He asked the two of us kung nasubukan na naming gawin yun, sabi ko kung kaming dalawa ay never pa (charing!) pero yung pinagsaluhan naming yung isang guy…maraming beses na!
Paniwalang-paniwala naman si Win (siguro) at mukhang naturn-on siya sa mga kasinungalingan namin. Ganoon naman talaga halos lahat, everybody lies bout the truth to have more and more guys (even money in return).

Naubos ang lunch time at hapon nang nagkukwentuhan kami………kuwentuhan sa kainang yon, kuwentuhan habang nakaupo sa buhangin, habang naglalakad sa daan. Gabi na nang dalhin kami ng mga paa namin sa Casa. Tumungo kami sa kuwarto namin ni Emil. Chikahan pa ng marami habang nanonood ng tv. Dun ko lang naalala na hindi pa kami naliligo pareho ni Emil. Although hindi halata, kelangan mabango ako sobra. So nagpaalam ako sa dalawa na maliligo ako sandali. Iniwan ko sila sa kama, papasok na ako ng banyo upang maligo ng tumingin sa akin si Emil…kinindatan ko sya to show na ok na ang lahat, na “game” nga si Win. Ngiti lang ang nobyo ko.

Pagkatapos kong maligo ay lumabas na agad ako ng banyo, nakashorts lang ako na maikli (snug shorts……mas mahaba ng konti sa boxer shorts), hindi na ako nagpabango, tutal amoy sabon na ako, bagong sipilyo pa……ready na ako.
Napuna ko na wala si Emil. Sabi ni Win na kalalabas lang daw at mamimili daw ng pagkain. Nakupo! Yan ang gusto ko kay Emil eh……mapagpaubaya sa nakababata…nyehehehe. (Im 20 na ngayon and si Emil ay 22).

Nakahiga na si Sherwin sa kama. Nakahiga siya sa kamay niya, ang guwapo niya tuloy tingnan sa ganong posisyon. Nakakahalina. Parang pagkain sa mesa na nagsasabing “kainin mo ako!”.

Umupo ako sa tabi niya, magsasalita pa lang sana ako upang mabasag ang katahimikan nang bigla akong ihiga ni Sherwin sa balikat niya. Hinawakan niya ako sa panga at sinulasok niya niya ako ng halik. Masarap siyang humalik, kaso nga lang wala na ang tamis ng laway niya, Tama pala ang kasabihan na mas bata, mas “matamis humalik”. Parang hinihigop ng husto ang dila ko. Marahan niyang kinakagat-kagat ang labi ko. Ang sarap niyang humalik, parang si Emil. Ipinagkaiba nga lang nila eh, basang-basa ang paligid ng bibig ko pag kahalikan ko ang nobyo ko, si Win naman eh medyo tuyot………ah basta! Parehong masarap! Nasa kasarapan kami ng paghahalikan ng kumatok si Emil sa pinto. Umalis ako ng mabilis sa pagkakahiga sa braso ni Win.

Alam kong nakahalata si Emil pagpasok niya, basa kasi ang unan sa tabi ng braso ni Win, pati nag kanyang braso ay basa dahil sa buhok ko. Malamang ay alam niya ang ginawa namin kasi makahulugan ang ngiti niya sa akin. Sinalubong ko siya, kinuha ko ang mga pinamili niya. Ako na ang nagsalansan sa fridge at sa ibabaw ng tukador. Biglang tumunog ang cellphone ko, nagtext si Emil. [“Oist! Naka-1-point ka na, ako naman mamaya, kami naman gagawa milagro tatalunin kita,hehehehe ”]……sabi na nga ba eh, alam niya ang ginawa namin, at hindi papatalo yan, mamaya sa kama, performance level yan para siya ang tuunan ng pansin sa kama ni Win. Siyempre hindi ako papatalo, serbisyong publiko ang gagawin ko sa kanlang dalawa!

“If you guys want, dun tayo kumain sa room ko, bili tayo sa labas at inuman na rin tayo, para……you know……mas relaxing” paanyaya ni Win, sabay tayo at nag-ayos ng sarili.

“Yeah sure, I’ll just take a bath, mauna na kayong bumili, kahit ano naman kakainin ko, yung inuman……off ako dyan” sagot ni Emil. Biruin nyo bang pagkasabi nya nun eh naghubad siya sa harap namin ni Win, nakita ko na napalunok si Sherwin sa nakita. Hindi niya siguro inaasahan na “cobra” ang sa nobyo ko. Mukhang matinding “laban” ang magaganap mamaya. Pag pasok na pag pasok sa cr ni Emil ay niyapos ko agad si Win, siniil ko siya ng halik, ginalugad ko ng husto ang loob ng kanyang bibig…ewan ko bakit ako nagkakaganito……feeling ko matagal na kaming naghahalikan ni Sherwin…ewan ko ba bakit ganun ang nararamdaman ko……hindi pwedeng mahulog ako kay Win kasi alam kong walang patutunguhan at mahal na mahal ko si Emil.

Matapos ang halikan ay bumili na kami ni Win ng pagkain, ang nakakaimpress ay siya ang nagbayad sa lahat ng bilihin. From the dinner, beers, pulutan, pati pang-yosi ko siya pa ang bumili. Para kaming “mag-on”……mas natuwa ako kasi siya ay nakahawak pa sa kamay ko, hindi siya nahihiyang magholding hands kami sa harapan ng publiko. Si Emil kasi ay super discreet. Parang nakita ko kay Sherwin yung kulang sa amin ni Emil. Nung bumibili pa nga kami ng pulutan na barbeque ay kinuha niya yung isang luto na at sinubuan ako. Nakakahiya man eh ok lang sa akin. Hindi naman kami panget para maging nakakairita, na-shock lang yung tindera nang sinubuan niya ako ng barbeque. Buti pa sa Bora, nagawa at naranasan ko yun. Ganun pa rin ang gawi niya nang pabalik na kami sa kuwarto, “H.H.W.W.P.S.S.P.”…holding hands while walking, pasway-sway pa!......haayyy……ang sarap maging out sa ganung karomantikong lugar. Bawal na pagibig sa tamang lugar at panahon.

Pagpasok sa kwarto eh nagulantang kami sa nadatnan, si Emil ay basang-basa ang katawan (walang saplot) na nakatayo at naghahanap ng damit sa cabinet.

“Andyan na pala kayo! Wala kasi yung fave brief ko, ang alam ko eh dala-dala ko yun……hindi ko alam, pati sa bag ko eh wala tulungan mo naman ako Dave kasi kanina ko pa hinahanap” sabi niya sa amin habang ako eh dumiretso sa kanya upang takpan siya ng tuwalya. Tinakpan ko siya dahil baka mapunta sa kanya ang atensyon ni Sherwin (panget ng kompetisyon ko no?)……isa pa, baka pulmonyahin siya sa lamig. Hinanap naming yung brief sa lahat ng puwedeng paglagyan. Wala talaga yung black na high cut brief na almost see through ang tela, yun ang sinusuot niya pag alam niyang may “bakbakan” kami, may kasama mang iba o wala, Iba kasi ang sexual impact nun eh, nakakatindig ng ari pag nakita mo ang isang 22 taong gulang na tulad ni Emil na nakasuot ng ganon na brief at may “alaga” pa sa loob na makakapaglaway sayo.

“I’ll go ahead muna sa room ko. If you guys are done, punta na lang kayo dyan sa tapat, ayan lang oh, tapat na tapat ng room niyo. I’ll clean muna my room, diyahe kasi baka madumi….aahh…Dave……akin na po yung food at beers para maayos ko na dun” sabi ni Sherwin habang halatang nakatitig pa rin siya sa maumbok na puwet ng “baby” ko. Naku, naglalaway na si Win!...nyehehehehe!

“Baby naman, what are you doing?” tanong ko kay Emil nang masiguro kong wala na si Sherwin.

“Wala lang, diba playmate natin si Win?!?! I’m just giving him a special treatment para nasa condition ang lahat pag naglaro na tayo”sagot ni Emil.

“Ok! Pero be sure na akin ka pa rin hah!?!?” sabay halik kay Emil. Ewan ko ba, sa kanya ko sinabi yun eh parang ako ang naiinlove ng mabilis kay Win. Nirereverse ko siya para hindi mahalata ang kinikilos ko kay Sherwin……defense mechanism siguro ng mga “taksil”. Ewan ko, di ako sure kung meron akong nararamdaman agad kay Sherwin, pero iba talaga siya eh, may nag-click kasi agad eh. Basta! Magulo talaga utak at puso ko.

Opo lang ang naisagot ni Emil, sabay bihis. Di namin nakita yung fave brief niya, baka naiwan sa bahay (sa Cavite) or ninakaw ng nagbabag-inspection sa airport,nyehehehe! Nakashorts lang kami pareho, nakasando siya this time at ako naman ang naka-round neck na shirt. Kumatok ako sa room ni Win at pagbukas eh nakalatag yung mga styrophors ng pagkain at pulutan sa ibabaw ng tukador niya. Yung beer malamang ay nasa fridge na.

So, umpisa na ng kainan (literal hah)…share-share sa foods. Nakakatawa kasi sinusubuan ako ni Emil ng pagkain then mamaya si Sherwin naman ang magsusubo sa akin. Natabig ni Emil yung softdrinks na nasa hita niya, initial reaction ko eh kunin ang lata at punasan ang natapon tapos si Win naman eh pinunasan agad ang hita ng baby ko (sabik ata…hehehe) Ewan ko ba, basta nakakatuwa……were competing against each other para sa isat-isa. Eh, malamang sa malamang naman nyan eh alam na naming saan mapupunta ang gabing iyon.

After kainan eh nagsimula na akong magbukas ng mga beers in can. Nagtimpla naman si Win ng gin-pineapple. Si Emil, pumapak na lang agad ng pulutan (squid rings ata yun at mga snacks). Inuman. Tagayan. Kuwentuhan. Lagukan. Nood tv. Inom uli. Then hindi ko na alam ang nangyari.

SUNDAY

I woke up Sunday morning, siguro 7 am nun…masakit ulo ko at nagtataka ako what happened bakit ako nakatulog ng ganon. I am in the middle of the bed, si Emil sa kanan, si Win ay nakaupo sa kaliwa at nakatingin sa pinto ng c.r. Umupo din ako at nagtanong kay Win kung ano nangyari.

“Lasing na lasing ka po, kasi lahat ng tagay at beers ng pinsan mo ay ikaw ang umiinom” sagot nya.

“Sanay naman ako uminom ah, may nangyari bang nakakahiya?” tanong ko ulit sa kanya.

“So far wala naman nanagyaring masama sayo, except nga na tinulugan mo kaming dalawa, but…ako…may hindi masyadong ginawang maganda” tugon niya na may halong ngiti.

Hindi ko na inintindi ang sinabi niya. I stood up and headed to the c.r. to wash my face, after nun ay pinuntahan ko si Emil para gisingin…and what should I expect…ang hirap na naman niyang gisingin. Sinabi ko kay Win na if he’s kind enough, gisingin nya “pinsan” ko, kasi ako ay pupunta sa room namin para maligo, amoy beer at yosi ako.

“Teka! Hindi mo ba tatanungin kung ano yung ginawa ko sayo?” pahabol niya sa akin while I was on my way out.

“Lets deal with that mamaya, we’d have lots of time pa naman diba” sagot ko sa kanya sabay kindat at ngiti ng makahulugan.

Pagbalik ko sa room namin ay dumiretso ako sa c.r. para maligo, hindi ko na inilock ang mga pinto kasi iniisip ko na baka magising na ang nobyo ko at lumipat siya dito sa room namin. Naka-on na yung shower heater, wala na akong suot, nang marinig kong bumukas yung pinto ng kuwarto. Si Emil siguro, nagising na sa pagtulog at hinanap ako malamang kaya sumunod. Hindi ko na pinansin, tumapat na lang ako sa shower para magising ako ng tuluyan at nakatayo lang ako doon na ang tanging nasa isip ko eh kung ano yung sinasabi ni Sherwin na ginawa niya. Pumasok sa isipan ko siguro nilamutak na naman niya ko, hindi siguro. I checked for any kissmarks, ala naman. Ala naman nawala sa wallet ko, nasa akin pa rin cp ko. Ano kaya ginawa nya? Ah ewan! Then as I went on sa pagbabad sa tubig, I sang my fave song (ritual na ata ang pagkanta ko sa tapat ng shower araw-araw or kahit nakaupo sa trono….nyahahahaha). Then may kumatok sa pinto ng banyo. I asked kung sino yun, hindi naman sumasagot. Si Emil nga siguro. I was shocked nga lang nang bumukas ang pinto sa banyo at nakita kong si Sherwin pala ang andun. Nahiya naman ako sa itsura kong nakahubad at punung-puno ng sabon sa katawan. Tumalikod ako sa kanya.

“Nakabukas ang pinto, hindi mo inilock noh?!?! Wag ka nang mahiya humarap ka na at nakita ko na yan kaninang madaling araw.” Sabi ni Win.

“Huh?!?! Ayun ba yung ginawa mo!? sira ka talaga!” sagot ko sa kanya at inalis ko ang hiya, inisip ko na lang na hindi niya ako nakikita.

“Actually, hindi lang iyon. Nilagyan ko ng sleeping pills ang inumin ng boyfriend mo, kaya hayun tulog pa rin hanggang ngayon” sagot niya.

Napatigil ako sa pagligo. Alam niya na hindi kami mag-pinsan…na mag-nobyo kami.

“Anong sinasabi mo?” medyo pairita kong tanong sa kanya.

“Im old enough to know what’s goin on. I have known many things gaya ng ginagawa nyo, yung iba mas malala pa nga eh” sagot niya. “Kagabi nung mamili tayo ng inumin at pagkain and ikaw yung nagpriprisinta na magbayad, I saw your wallet while youre getting some bills…and Emil’s pic is there. May magpinsan bang naglalagay ng pic nila sa kanya-kanyang wallet. If ever, how sweet the two of you naman. Isa pa eh may magpinsan bang nagtutulungan sa paghahanap ng nawawalang brief??” dugtong nya ng lumapit sya sa akin at nagsimulang mabasa ng tubig na tumatalsik papunta sa kanya.

Ang bilis ng pangyayari after that, he removed his clothes, he went at my front. Hinalikan niya ako, niyakap, and we did “that” sa kubeta. Romantic pala yun pag nakabuka ang shower. (Inis siguro kayo kasi hindi ko na kinuwento ng detalye yung pagniniig naming sa c.r no?!?! hehehehehe…mamaya na lang). We ended up kissing torridly and I heard myself uttering soft and slow “I love you’s” to him. Heto na naman ako, I plead temporary insanity na naman. I even shed a tear, buti hindi halata kasi basa kami all the way. Nagulat ako ng pinunasan niya yung mata ko at sinabi niyang wag daw akong umiyak…he likes me a lot daw more than I know and he’ll handle me with care. He even whispered softly na he loves me and then he kissed my cheeks.

“Paano na kami ni Emil? Hindi naman pwedeng pagsabayin ko kayo. Win, I have loved you since I saw you, im so sure about this and please don’t leave me hanging in this situation. Sorry kung mag-aask ako ng relasyon or eve n more a commitment, I’m just afraid na mawala ka at hindi ko na maramdaman itong nararamdaman ko ngayon…magulo pero masarap.” Sabi ko sa kanya habang umiiyak at nakayakap.

“Ano ka ba, magkikita tayo palagi after this. I know your school, I know someone from there, there’s no reason why I shouldn’t pay you a vsist there……and I like you so much but please try to understand……nagmadali tayo knowing na theres much more time left for us two” sagot nya.

After that lumabas na kami ng banyo. I put on my fave shorts, hindi na ako nag-suot ng damit pantaas. Si Win naman ay sinuot yung mga hinubad niya. He headed back to his room, bagsuot ako ng sandals then nagpalipas ako ng ilang minuto at tsaka ako sumunod. Baka malaman ni Emil kung ano ang nagawa namin sa banyo. Pagpasok ko sa room ni Win ay tulog pa rin si Emil. Si Sherwin naman ay nasa banyo at naliligo malamang. Ginising ko si Emil, and sa wakas nagising na si mokong.

“Bhe! Ang sakit ng ulo ko. Tulog pa ulit tayo.” Sagot niya flashing his same-old-brand-new-still-sleepy-face every morning.

“Emil Robles! Tanghali na po. Gutom na ako at gusto kong magbabad sa araw” sagot ko sa kanya na may pagkayamot.

Nabuhayan siya sa tinuring ko…“Hah?!?! May sakit ka? Ikaw?? Magbababad sa arawan, eh ayaw mo ngang masinagan ng konting init at liwanag ng araw tapos ngayon may balak kang mag-sun bathing” sagot ng nobyo ko.

“Eh nasa Boracay po tayo, walang halong kemikal at lason ang hangin at araw, sa maynila pag nasa initan ka……mamamantot ka sa pawis at sa alikabok na didikit sa mukha mo at katawan. Dito, legal ang pagpapaaraw. Bhe! Sige na po, tayo ka na diyan” anyaya ko sa kanya habang hinihila sya patayo sa kama.

Biglang bumukas ang pinto ng banyo, lumabas si Sherwin habang nagpupunas ng katawan at buhok. Hindi niya iniintidi ang mga matang napako ng permanente sa harapan niyang mamasa-masa. Si Emil naman ay napa-upo sa nakita at tuluyang nagising. (ang nobyo ko talaga……nyehehehehe). Ako naman eh napayuko at naalala ko na kani-kanina lang eh nasa bibig ko yang pinupunasan niya. Nyahahahahahaha!

“You guys better be up na and were goin sa isang restaurant na kinainan ko last month that I was here, masarap dun” anyaya ni Win habang nagsusuot ng briefs. Naalala ko na hindi na pala ako nagsuot ng brief.

“Teka, hanggang kelan ka ba dito? Parang araw-araw ka ata nasa Boracay.” Tanong ko sa kanya.

“Tomorrow is my last day here. Heto na rin ang last of the 3 trips ko dito sa Bora. Three consecutive months kasi ako ang ipinadala dito.” Sagot niya.

“Okay. Tamang-tama, kami din ay bukas na ang alis.”sagot ko sa kanya.

“Pero hindi ba sa charter plane flight ang sakay niyo? Ako ay sa Cebu Pacific eh” sabi niya. It means siguro na hindi kami sabay ng alis at hiwalay din ng area sa airport.

After magbihis ni Win ay sinamahan naman naming mag-ayos ng sarili si Emil sa kuwarto namin. Nagpunas ng mukha, nagpalit ng damit, nagpabango, nagmumog ng mouthwash then umalis na kami.

We went to this restau-bar na ang ambiance eh parang nasa probinsya ka (well technically speaking probinsiya nga ang Bora, but this restau is different kasi parang siya lang ang hindi mukhang night spot). Sarap kumain at magpakabusog at a very affordable price. After that we headed back to the beach. Ang dami pa rin mga tao, hindi na naubusan kahit isang oras lang. We sat in a shady place. Sila sa buhanginan naupo ako naman eh humiga sa isang mahabang chair. Sinabi ni Win na pupunasan daw niya ako ng sun block kaya pinadapa niya ako. Siguro nakita kami ng karamihan, kami lang ata ang dalawang guy na naglagayan ng sunblock sa kahabaan ng beach. Eye-catching diba?! Si Emil ay nanonood lang, he was trying to catch some phone signal upang magtext. It was relaxing, medyo mainit, buti nasa lilim kami ng puno, minamasahe niya likod ko with sunblock lotion. After that ay umupo ako sa buhanginan, dun sa medyo maaraw para mamula ng konti ang balat ko. Emil stopped me but I said that it’s ok. Nang maramdaman kong medyo mahapdi na sa balat (kasi ala akong suot na pantaas diba?) ang init ng araw ay nag-aya akong maglakad-lakad to buy some items or any na nakakapatay ng oras. We ended buying some stuffs, Emil and I bought some souvenirs, may nakita pa nga akong dream-catcher and I found it really cute. While Win asked us na samahan siyang bumili ng singsing sa isang silver shop (meron dun). Lastly ay nagpatattoo kaming tatlo, ako sa palibot sa paa, at sa ilalim ng pusod, si Emil at si Win ay pareho sa upper back. Ang cute nga eh, tribal design.

We’re on our way para magmeryenda ng mag-aya si Emil na manonood daw siya ng tv sa kuwarto. So bumalik nga kami ng Casa para magpahinga. Nanonood kami ng tv ng tumayo si Emil, pumunta siya sa banyo bitbit ang tuwalya, naalala kong hindi pa pala siya naliligo. I was beginning to get bored na kaya medyo inaantok-antok na ako that time. After few minutes pa ay lumabas na si Emil ng banyo. Nakatapis lang sya at humarang sa pinanonood naming tv show ni Sherwin (fave kong Spongebob squarepants). He asked kung sino ang may gusto ng live show?! Napatawa kaming dalawa ni Sherwin and we both nodded to show na we like to see him doing that. Everythin went fast, ewan ko ba siguro kasi naiirita ako ngayon dahil kasama ko ang dalawa na espesyal sa akin. It was definitely not my first time for a threesome but it was super strange this time. Emil went stripteasing in front of us. Hindi ko alam na pwede pala siya macho dancer. I cant help to notice nga lang how Sherwin’s eyes was nailed to Emil’s dick. Parang tinutunaw niya. I started feeling low na agad. Parang interesado naman siya ngayon sa nobyo ko, at sa akin naman hindi. Kung may pagkakataon, iniisip ko, paiinumin niya ako siguro ng pampatulog at silang dalawa naman ang gagawa ng milagro.

Tumungtong si Emil sa kama. He continued ‘macho-dancing’ sa harap namin then biglang lumapit si Sherwin sa kanyang harapan at walang anu-ano ay sinunggaban ang ari niya at isinubo. Nakatayo si Emil sa kama. Si Sherwin ay nakaluhod sa harap ni Emil. Ako ay nakasandal sa head board and I was shocked, as if I don’t know what’s goin on. Hinawakan ni Emil si Win sa ulo at sinimulang niyang kantutin ang bibig nito. I suddenly felt Win removing my shorts off, dahil sa wala akong shirt at brief, I was totally nude agad. I ushered towards Win and then removed his clothes off. We are all naked then. Ang daming dapat gawin. Sherwin gave me a hand job while he is still sucking Emil’s dick. Then mamaya, ako naman ang isasuck niya, while Emil gets down on Sherwin. Kung ipagkukumpara, kay Emil ang pinakamalaki kasi may lahi sila. Akin naman ay normal but you would tell na mataba talaga ang kargada ko. Kay Sherwin naman ay tama lang pero grabe kung maglabas ng pre-cum, parang laway sa dami. Ang sarap kamo. Nyehehehehe! Maya-maya umiral ang pagka-top ko. I got the lube sa side table and I put some on my pole and some on Win’s asshole. Hindi siya tumanggi meaning its ok kung titirahin ko siya. Hindi ako nag-condom, first time kong hindi nagsuot ng proteksyon, may tiwala ako kay Win. Hinawakan ni Sherwin ang ari ko at itinutok sa likod niya. Mabilis na nakapasok ang akin sa kaloob-looban niya. Nakahiga ako, Sherwin on my top….doing the cowboy position. Si Emil naman Ay nasa harapan ni Sherwin at ipinapasuso pa rin ang titi niya na minsay nagpaaray sa akin ng una ko itong natikamn. Kitang-kita ko ang reaksyon nila sa nangyayaring pagsasalu-salo. Then, I’d change to dog style position, ako ang papasukin ni Emil, then isa-suck naman ko naman si Win. Ang malamig na kuwarto namin ay napalitan ng init na inilalabas ng aming mga katawan. Ang mga mahinang impit at ungol ay parang naging sigawan na masarap sa pandinig. Nakakabaliw. Ang sarap ulil-ulitin. Taob ang mga vcd’s sa Recto pag napanood ang tagpo naming tatlo. Siguro. Pero patuloy ako sa pagsakyod, pag-ulos at pagsubo ng karagada nila kahit na ang isipan ko ay naguguluhan pa rin. Hindi siguro kakaiba kung inumin ko ang katas na galing sa nobyo ko, pero ininom ko din ang kay Sherwin at ininom din nya ang sa akin. Pagkatapos nun ay pare-pareho kaming nanghihina. Nakakapagod. Nakakapagtaka nga lang kasi parang matagal na kaming “magkalaro” at parang kabisado na naming ang isat-isa. Tumayo ako and I headed towards the cr, but before I enter the c.r., I saw them kissing torridly and parang ang sakit-sakit ng nakita ko. Hindi ko alam kung nagseselos ako kanino.

Pumunta agad ako sa banyo para maglinis ng katawan at ilabas ang sama ng loob sa saya na naramdaman ko kanina. Nakipagtalik ako sa dalawang lalakeng mahal ko...nakakalibog at napakasarap isipin pero iba ang dating sa akin. Umiyak ako habang nakaupo sa sahig at hindi ko alam ang dahilan bakit ganon ang nararamdaman ko. Pumasok si Emil sa banyo at nakita akong umiiyak. Tinanong niya ako kung bakit? Sinabi ko hindi ko alam. Sinuntok niya ako sa braso at tinanong muli ako ng bakit.

“Anong bakit ba?” sigaw ko sa kanya dahil na rin sa unang pagkakataon ay pinagbuhatanm niya ako ng kamay.

“Putangina! Anong bakit?!? Bhe! Bakit mo ininom ang katas niya? Paano kung may sakit na yung matandang iyon??? Ano na mangyayari sa atin” sagot niya.
“May sakit?!? Inaalala mo kung may sakit siya?!?! Eh ang tindi niyong maghalikan. Tapos ngayon nagkakaganyan ka” sagot ko at tuluyan nang umagos ang maraming luha sa pisngi ko.

“Eh paano yung tamod?!?!? Ininom mo, diba usapan walang iinom ng katas ng iba?!?! Mahal mo na sya ano? Ano?!? Aminin mo! Mahal mo na sya ano??” tanong ni Emil.

“Hindi! Hindi ko alam! Magulo ang lahat. Please!” sagot ko. Pinagsasampal ko ang mukha ko, naalala ko kung ano yung naramdaman ko kanina nung nagtatalik kami sa banyong iyon ni Win, naalala ko yung mga ngitian namin at titigan, naalala ko yung hindi magandang pakiramdam ko habang nagtatalik kaming tatlo. Mahal ko ba si Sherwin? Nagkakamali lang ba ako? Ang gulo talaga, pero ang gulong ito sa isipan ko ay seryoso.

“Okay lang kayong dalawa?! I heard na nagsisigawan kayo” tanong ni
Win nang pumasok siya sa banyo.

“Wala, sige na mag-ayos na tayo at kumain na lang tayo.” sagot ni Emil ng mahinahon kay Win. Hindi ko alam kung alam nila ang mga nasa loob ko pero ang alam ko ay parang wala na sa kanila iyon. Lumabas sila ng banyo. Ako naman ay nagpatuloy sa pagligo. Paglabas ko ng banyo ay nakita kong kinakantot (as far as I could define their act) ni Emil si Sherwin sa likod nang patayo. Tamang-tama ang paglabas ko kasi inilabas ni Emil ang kargada niya at pinasabog iyon sa likuran ni Sherwin. Hindi ko inintindi ang nakita ko, naisip kong patas lang ang lahat sa aming tatlo. Niloko namin ni Emil si Sherwin nang magpanggap kaming magpinsan, niloko namin ni Sherwin si Emil nang magtalik kaming dalawa, at niloko nila ako ng magtalik muli silang dalawa ng hindi ko alam.

“Sa kuwarto na lang ako maliligo. Maligo ka na Emil, and you fix up yourself na rin Dave. Ill wait for you guys sa room ko ok. Thnaks nga pala kanina. The best talaga yun” sabi ni Sherwin na parang wala lang sa kanya ang ginawa nila sa harap ko. Nagsuot siya ng shorts, ibinulsa ang brief, ipinatong na lang sa balikat ang suot niyang damit kanina.

Win went out na heading to his room, Emil kissed me and went straight to the c.r. para maglinis. I was left alone and still confused. The evening went normal, kain, yosi, naginuman ulit kami but hindi na ako nalasing kasi was cautious na noon. Nagpaalam na si Emil kay Win at sinabing matutulog na daw kami. We left Win’s room, nakayuko lang ako, walang imik at tahimik, parang hindi nga ako yun eh. Before sleeping, I asked Emil if were ok na. He asked me to forget all that happened, matutuldukan na naman daw bukas ang lahat lahat ng sa amin nila Sherwin. Tawag lang dawn g laman ang lahat. Then he slept na. Ako, umiiyak na naman at nagiisip. Hindi pwedeng matuldukan ang pangyayaring iyon. Hindi pwedeng maputol kami kay Sherwin. I love him and I know it.



MONDAY

We were all set na nung Monday morning, alas 3 ang flight pabalik ng Manila, 12 pa lang we left na sa Casa Pilar goin to the airport. Nagpaalam si Emil kay Win, ako ay hindi na. Ewan ko bakit hindi ako mapakali nung araw na yun. Habang nasa waiting area kami ng mga charter plane flight ay inabot sa akin ni Emil ang isang sulat. It was from Sherwin. He’s thankful daw dahil he met me, he cannot forget our sex (hindi pala love making iyon, yah right!!!), lalo na daw when I swallowed all of his load. Wag daw akong mag-alala kasi he’s clean. He can’t forget daw my kisses and cuddles. Para bang nagpapaalam siya. Buti na lang we exchanged number kaya I can text him and meet up with him anytime we wanted to.

Pagdating sa bahay, unpack ng bag, Emil slept dahil pagod daw siya sa biyahe. I removed all dirty clothes, lahat ng mga pasalubong at souvenirs, isinabit ko sa bintana ang dream catcher na nabili namin. Itinaktak ko ang buong bag naming nang may nalaglag at tumunog sa floor. Ting! Ano kaya yun I wondered. I saw a silver ring rolling sa floor and then I remembered Win. I texted him na naiwan nya ung ring sa akin. He replied saying na “kasya ba?!? Hope you like it” then wala na. Kinilig ako sa ek-ek niyang iyon. I knew it. He loves me so much, he’s just afraid of it. Maybe he’s not good at handling fragile guys like me with care. Days went by at nararamdaman kong I’m wanting more of Win. Nakakatawa kasi minsan nga nagjajack-off ako sa c.r. na siya ang nasa isip ko.

But, as you know, being young means being inexperienced or having less experience as compared to they who lived here on Earth more than we do. Hinahanap-hanap ko na ang halik at yakap ni Win. I want more of him. More sweet kisses. More hugs and cuddles. More time with him. More everything with him. More. I even wished that I was older and we should have met earlier para we have areason to stay together always.

It was exactly two weeks since the day we met. My emotions enraged into a huge flame that I even got myself burned. I cant handle such emotional turn-down’s that I was grumpy all the times. Hindi ako gumagawa ng assignment, hindi muna ako sumasama sa mga lakad namin ni Emil (nagdadahilan at nagsisinungaling na ako), I even cut classes para lang maghintay sa pagbabalik ni Sherwin…sinabi niya alam niya ang school namin, sinabi niya noon na pupuntahan niya ako palagi. Nakatambay ako sa harap ng school kahit late na ako for class basta lang makita ko ang pagbabalik niya. Fate was unkind. No signs of Shewin for me. That time, mga ilang araw na ing siyang hindi nagtetext, he’s rejecting my calls also, or he’ll use alibis saying he’s busy, he’s in a conference, he’s traveling, he’s a BULLSHIT. He LIKED me so much but it lasted lang for few days. I felt low, my heart grew weary, I wore grumpy dispositions ahead of me every day. NILOKO NYA AKO. He said he like me, he even uttered that he love me. But why do we end up like this……him not showing, while I was left waiting.

I counseled this to a casual friend online in a website I always log on.

“Friend! Ang tanga mo! (then I enjoyed what ate Rhea always said before we left for Boracay: HUWAG TATANGA-TANGA……yung pala ang hindi ko napaghandaan) Nagpakatanga ka sa kanya. Remember that youth is a sweet thing to enjoy but a sour moment to experience. Maraming bagay pa ang dadating, bakit nagpasilaw ka dun at bakit ka nagpadala sa emosyon mo?!?! Remember Emil is still there, maybe you are meant talaga for Emil and not for Sherwin” my friend said.

Oo nga! Bakit ko ba hinayaan na mangyari iyon? Bakit kaya ako nagpadala sa kapusukan at sa pagiging mainit dulot ng pagiging bata? Bakit hanggang ngayon ay naiisip ko pa rin siya? Anong dapat kong gawin sa ganitong pagkakataon? Andito pa si Emil, kami pa rin ngayon, its been almost a year when that happened. Im moving on now, trying to convince myself na walang nangyari, na its all a dream or a fantasy. I forget na sumumpa pala ako kay Emil na forever habambuhay kaming magsasama. Muntik ko pa kamong pabayaan ang studies ko ng dahil dyan. Lastly, if something reminds me of Sherwin, a question comes back to my mind……minahal ko nga ba siya?!? Mahal ko pa ba siya? Minahal ba nya ako? What’s there for me to experience na katulad ng ganito? Hhaayyyy……ikaw? Sa palagay mo?.......


THE END

---o00---