Way Back Into Love (Chapter 14)

Way Back Into Love

Chapter 14

By Rogue Mercado

Contact me at: roguemercado@gmail.com

____________________________________________________________________________

Napangiti si Red habang nanonood sa plasma TV. Ang mga plasma TV na nakalagay sa ibat-ibang parte ng unibersidad ay nagpapakita ng naganap kahapon sa Orientation ng Freshmen. The guy wearing black outfit. Hindi niya pa rin maalis sa isip ang mga pangyayari kahapon.

"Isa... Dalawa...Tat.." hindi niya naituloy ang balak na pagtakbo at pagakyat sa entablado upang saksakin ang kumakantang lalaki. Balak na sana niyang wakasan ang buhay ni Jake Marcos.

Sumambulat ang isang nakakabinging tunog.

At ng mawala ito ay napako ang tingin ng lahat ng tao sa lalaking unti-unting humahakbang paplapit sa entablado. Noong una ay hindi niya naaaninag ang mukha nito dahil tanging ang suot nitong kulay itim lang ang mas nakikita ng kanyang mata. 

Unti-unting umakyat ang estrangherong lalaki sa itaas ng entablado. Kinuha nito ang mic na nakalagay sa mic stand at itinapat sa bibig nito. Doon niya napagmasadan ng mabuti ang mukha ng estrangherong lalaki. Nakita niyang kulay pula ang buhok nito. It was an emo style dyed red hair-do. Hindi rin nakaligtas sa kanyang paningin ang hikaw nito sa dalwang tainga at ang ikatlo ay nasa isang kilay nito. Nakita rin niyang ang mga kamay nito ay nababalutan ng itim na guwantes. 

He stared at his eyes. Sobrang tapang ang nakikita niya sa mga nito. They were murdered with eyeliners. 

Nagsimulang kumanta ang lalaki. He has this familiar voice na narinig niya na kung saan. The song he is singing is Stronger by Kelly Clarkson. Mahirap bigyan ng masculine version ang isang female pop song. But the guy in the stage just nailed the song na para bang hindi na kailangan lumabas ng mga ugat nito sa leeg upang bigyan ng hustisya ang kanta.

Inobserbahan niya ang mga tao. Para itong nahipnotismo sa estrangherong kumakanta. Nawala ang mga banner at streamers na sumasamba sa pangalang Jake Marcos. 

Nang simulang kantahin ng estranghero ang koro ng kanta ay napalitan ng sigawan ang katahimikan sa buong Auditorium. Dumagundong ito na parang isang concert ground ang Auditorium. Hindi mapigil ang mga estudyanteng nagsisigawan at nagpapalakpakan sa sobrang pagkabighani sa boses ng kumakanta. 

Hindi kapani-paniwala ang sumunod na pangyayari. Bigla na lang nagkislapan sa flash ng mga kamera ang entablado. Maraming mga estudyante ang gustong makiamot ng larawan ng lalaking kumakanta. Ang mga taong nakaupo ay nagsitayuan na upang pagmasdan ang lalaking kumakanta. He stole the spotlight from the so called singing heartrob.

Bigla niyang narinig ang mga usap-usapan sa kanyang likuran. Boses ng dalawang babae na naguusap.

"OMG!!! Yan ba si Jake Marcos? My gosh ang gwapo-gwapo niya!!"

"Gaga, ibang tao yan.. Yung Jake Marcos yung kumanta kanina"

"Talaga? Eh bakit yung kumakanta kanina parang hindi naman maganda ang boses?"

"Aba Malay basta gusto kong sumigaw kay Papa Pogi!!! Wahhhh!!!!!! I love you na kuya!!!!!!"

"Hoy walang agawan.. Sa iyo na yung kumakanta kanina... Akin tong si Kuya.."

"Ayoko nga... sa iyo na yung nauna, akin si Adam Lambert!!! Oh my gosh!!!"

At hindi na niya naintindihan ang iba pang usapan sa likod niya dahil nasapawan ito ng sigawan at hiyawan. Natapos ang awitin ng kumakanta at sa huling pagkakataon ay napagmasdan niya ng maigi ang mukha nito. 

Tumayo ang mga balahibo sa kanyang batok at bahagyang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Dahil ang nasa itaas ng entablado ay walang iba kundi si Adrian.

Nalaglag niya ang kutsilyong tangan ng kanyang kamay. Hindi niya maialis ang mata sa mukha ni Adrian. Ang bawat detalye ng mukha nito ay nakaukit sa kanyang utak. Hindi siya maaring magkamali, si Adrian nga talaga ang nakikita niya.

Lalapitan niya sana ito kundi lamang nakita niyang pumunta ito sa backstage matapos kumanta. Panandalian siyang natulala sa kawalan. Parang nabuhay ang dugo niya sa muling pagkakakita dito.

"Moks" bulong niya sa sarili ng matagpuan ang sariling nakatulala sa harapan ng plasma TV. Nasa harap na niya ngayon ang anim na buwan niyang hinanap-hanap. But one thing is for sure. He will never let go.

Of all the people, few only knew that his full name is Adrian Jude Dela Riva. But he forgot his first name. The second one is better. His father died when he was seven from a chronic cancer and his mother died from arson. Yun lang ang natatandaan niya. Ang ibang mga ala-ala ay pilit niyang ibinabaon. Ngunit hindi niya mapigilan ang sariling huwag balikan ang mga ito. It was painful. Everynight, he dreamed of a girl trying to kill her, then he dreamed of a baby, a guy in white and a corpse crimsoned with blood. 

Hindi niya alam kung saan nagmumula ang mga panaginip na ito. 

Tumingin siya sa salamin na kaharap niya. The reflection depicted a guy, wearing a simple plain black t-shirt. His head is covered by a black cap. He is still wearing the necklace with a skull. He had a silver earrings and a silver piercing in his eyebrow. He also had these pair of black gloves covering his hands at itim na tinta pa rin ang lumulukob sa kanyang mga kuko.

"The little Mr. Innocent is gone" wika niya sa kanyang repleksyon at saka ngumiti ng malademonyo. He grabbed his eyeliner and started murdering the lower part of his eyes.

"The newest Adam Lambert on the block" wika ni Jake sa sarili ng basahin niya ang headline sa entertainment section ng LAMPARA DAILY. Hindi siya sanay na ibang mukha ng tao ang makikita sa entertainment section. Ilang buwan na siya ang pinagpipiyestahan ng mga estudyante sa school paper nila. He was regarded as a music God being worshipped by NorthEast students. But now, everything seems to be vanishing. In an instant, hindi na siya ang napaguusapan sa bawat sulok ng unibersidad. Hindi na rin siya ang hinahabol-habol sa pagpasok niya sa school. Kanina ay para lang siyang ordinaryong estudyante na dumadaan sa hallway. People dont notice him as Jake Marcos, the singing heartrob.

Humakbang siya papasok sa opisina ni Director Lee. There's only one way to clarify the issue. At iyon ay ang kausapin ito hinggil sa nangyari kahapon. Kumatok siya sa opisina nito.

"Come In" boses ng Direktor mula sa loob. Agad naman niyang pinihit ang door knob at pumasok sa opisina ng nasabing Direktor.

"Jake? Im actually expecting you to come here. Please have a seat"

Sumunod naman siya sa imbitasyon ng direktor at naupo sa tabi nito.

"Anything you want first to say?" bungad na tanong nito sa kanya.

"Well, direk.." tila hindi niya alam kung paano magsimula ng kanyang reklamo. He doesnt want to sound threatened nor insecure.

Bigla silang nakarinig ng katok mula sa labas.

"Come In"

Nang iluwa ng pinto ang tao mula sa labas ay muling nagsitayuan ang balahibo ni Jake sa batok. He was the same person that stole his shining moment. Jude Dela Riva.

"Seems like Im late with the appointment"

"Not really Jude, please have a seat"

"Thanks"

"So Jake anything you wanted to say first" tanong ulit ng Direktor sa kanya.

Nagisip siya ng mabuti kung anong mga salita ang lalabas sa kanyang bibig. Tiningnan niya si Adrian. Malaki ang ipinagbago nito. Datirati sa tuwing tititigan niya ito sa mata ay humahalukipkip ito na at pinamumulhan ng mukha. Ngayon, kaya nitong salubungin ng diretso ang kanyang mga tingin.

"I... I came here.. first of all to clear the issue yesterday"

"What about yesterday?" agaw na tanong ni Jude sa kanya.

"Excuse me? Im talking to Director Lee.. not you"

"Yes but it involves me right?"

Nagulangtang siya sa palaban na mga sagot nito. Ang Adrian na kilala niya hinding-hindi sasalubungin ang galit niya but the person in front of him is not the old Adrian anymore. He had balls to rebut him always.

"Ok hold it" awat ni Director Lee sa kanila.

There was a moment of silence. Nagtitigan sila ni Adrian na para bang nagsusukatan sila kung sino ang mas magaling.

"Jake I know that you feel bad about yesterday...."

"Its not just I feel bad Direk... I was embarrassed.. This guy sabotaged my performance" galit niyang tugon habang itinuturo si Adrian.

"Its funny how you point your fingers and accuse me of sabotage when in fact the rest of your fingers point yourself. Siguro naman Mr. Marcos wala ka pa naman sinabotaheng tao sa pamamagitan ng isang burned CD na walang ibang laman kundi nakakabinging tunog?"

Pinagpawisan siya ng malamig sa sinabi nito. Awtomatikong bumalik sa kanyang ala-ala ang Auditions. Kung paano nila napagtugampayang pahiyain ito kay Director Lee.

"Jake...and Adrian you two better stop that"

"Its Jude" pagtatama nito sa Direktor.

"Fine.. Jude, you need to stop answering like that.. Jake is still your senior." 

Katahimikan.

"You guys are now working as a team. I am pleased to inform you Adrian that..."

"Its Jude"

"Ok Jude... that you are now an official member of NASUDI.. Im sorry for the bitter past we had and I hope that we will start anew. For better NASUDI"

"Certainly" maikling sagot ni Jude

"And Jake, as the lead singer of NASUDI, I would like you to welcome Jude to the group. Please lead him in his room and tour him around the NASUDI Bldg if that would please him"

"Ok direk"

"Any questions so far?"

"None" sabay nilang sagot.

"Ok, you both can go"

Sabay silang lumabas ni Jake sa opisnina ni Director Lee at bago  pa man siya lumabas ay nagpalitan sila ng makahulugang tingin ni Director Lee. It was an understood message. Maya-maya pa ay nasa labas na sila ng opisina nito.

"Bakit ka bumalik?" biglang tanong ni Jake sa kanya ng makalabas sila sa opisina ng Director.

"Natatakot ka bang multuhin ng sariling multong ginawa mo?" balik tanong niya dito.

"I really dont know what your motive is but if you are planning to...."

"Outshine you? Agawin sa iyo ang trono mo ngayon? Oh cmon Jake, my plans are beyond your comprehension. Apparently, hindi ganun kababaw ang pagiisip ko tulad ng sa iyo. Your knowledge is only my common sense."

"Bakit ano ba ang gusto mong palabasin huh" matigas nitong sagot sa kanya.

Bahagya siyang nabigla ng hatakin nito ang kamay niya at kwelyuhan siya. 

Ngunit mas ikinabigla ni Jake ang ginawa niya. Ginamit niya ang tuhod niya para tamaan ang sensitibong parte ng katawan nito.

"Shit! Shit!!" mura nito habang hawak hawak ang natamaang pagkalalaki

"Shit really happens" pagkasabi niyon ay ngumiti siya ng makahulugan. Tiningnan naman siya nito ng matalim.

Nagpatiuna na siya sa paglalakad habang sumunod naman ito sa kanya. Iika=ika itong lumalakad.

"So Himala? bakit hindi mo ko ginagantihan?" tanong niya kay Jake

Hindi ito nakasagot.

Wala pa rin silang imikan hanggang makarating sa harapan ng kuwarto niya. Tahimik na iniabot nito ang susi sa kanya. Kinuha naman niya ito at binuksan ang pinto. Ngunit pinili niyang huwag munang pumasok at titigan ito. Nakita niyang hawak pa rin nito ang nasipa ng kanyang tuhod.

"Nagbago ka na nga" biglang tugon nito sa kanya.

Lumapit siya dito at ginawaran ito ng halik. Nakita niyang nabigla ito sa ginawa niya. Nang maramdaman niyang unti-unting tumutugon na ang mga labi nito ay siya ang unang pumutol ng halik. 

"Bibigay ka rin" wika niya dito at pagkatapos ay tinalikuran si Jake at pumasok sa kuwarto.

Itutuloy...