LIHAM
By:
Patrick James Goya Gonzales
AUTHOR'S NOTE : SALAMAT PO kay KUYA MIKE ! na payagan akong mag post dito sa MSOB . Sa mga mambabasa po sana poy magustuhan ninto ito .SALAMAT !
CHAPTER 1
~“Hindi lahat ng pagmamahal nasusuklian, pero darating ang
panahon na lahat ng ito’y mapapantayan o mababayaran ng kasiyahan !”~
“Bakla…bakla… bakla…” paulit ulit na mga salitang umiikot
sa aking mga isip. Mga katagang nanggaling mismo sa mga bibig ng aking sariling
ama. Napakasakit isipin na sarili mong dugo ang tumatakwil at nanglalait sa
iyong pagkatao.
Bata pa lamang ako nang mamulat sa kamunduhan ng “third
sex”. Siguro nasa ikaapat na taon pa ako noon ng aking matuklasan ang aking
tunay na katauhan. Sundalo kasi ang ama ko kung kaya’t hindi niya ako
matanggap. Gusto kasi niya na ako ang sumunod sa kanyang mga yapak. At dahil
ako lang ang kanilang nag iisang anak, kaya ganoon nalang ang pagpupursigi ng
aking ama na akoy magka asawa at magkaroon siya ng mga apo.
Ako nga pala si France Ryle Angelo Natividad Krus o mas
kilala sa tawag ng mga malalapit sa akin bilang si Frank. Simple lang akong
estudyante na nag aaral sa isang pribadong catholic school. Dito kasi ako pinag
aral ng aking ama dahil gusto nila na ako’y magbago at magpakatino. Subalit
nagkakamali sila, ditto sa paaralang ito mas naging open ako sa aking sarili at
din a kailangang magpapanggap pa.
Marami rami rin akong naging kaibigan na mga babae. Ngunit
mas naging malapit sa akin si Patrick Reyes na itinuring ko na ring isang
matalik na kaibigan. Bakla rin siya katulad ko at nagkakasundo kami pagdating
sa usapang lalaki. (MGA LALAKI ANG PINAG UUSAPAN) .
Parati kaming magkasama nitong bestfriend ko. Pagdating sa
mga men hunting, glamour2x at kung saan pa. Wala kaming itinatago sa isa’t isa.
Sa mga crushes namin at lalong lalo na ang aming mga karanasan sa buhay.
Naikwento ko rin sa kanya ang pagbubugbog ng aking ama sa akin, ang kanyang
pagmamalupit , ang pagpapahirap sa aking kalooban at ang kanyang pagpupumilit
na akoy baguhin.
“Friend grabe naman yang pudra mo kung makabugbog walang
patawad. Natatakot na tuloy akong pumunta sa inyo. Baka kung Makita niya ako
jujumbagin rin niya ang byuti ko.” sambit ni Pat na parang nagdedeclamation.
“Oo nga eh, ewan ko ba sa kanya bat ayaw niya akong
tanggapin. Tao rin naman ako ah, kahit na iba ang aking pagkatao may puso rin
naman ako na nasasaktan. Porket hindi pa tayo lubusang tanggap sa lipunan ganun
nalang yun? Lahat ng gusto niya sinunod ko naman subalit anong magagawa ko kung
ganito na talaga ako ?Hayss !” tugon ko na medyo naluluha na dahil sa sobrang
bigat ng nararamdaman.
“Di bale friend wag kang mag- alala baling araw matatanggpa
ka rin niya. Hindi ka naman matitiis nun dahil kahit anong gawin niya, pagbali-
baliktarin man niya ang mundo ANAK ka pa rin niya at di magbabago yun !” sabi
niya na binigyang diin ang salitang anak.
“Salamat talaga friend hah. Parati kang nandiyan para sa
akin. Satuwing akoy nangangailangan, hindi mo binibigo sa tuwing akoy
nalulungkot at namomoblema parati mo akong pinasasaya. Nagpapasalamat talaga
ako sa Diyos na binigyan niya ako ng isang mabuti at MAGANDANG kaibigan na
tulad mo.” sabi ko sa kanya habang hinahawakan ang kanyang mga kamay.
Parati na kaming nagkakasama ni Pat at mas napapalapit na
kami sa isat isa. Parati niya akong ipinagtatanggol sa mga umaapi sa akin pati
na rin sa aking malupit na ama. Ipinaglalaban niya ako sa mga nanglalait sa
aming pagkatao. Para ko na nga siyang kapatid eh. Sa tuwing akoy may problema
sa kanya ako pumupunta, at sa tuwing akoy nalulungkot palagi niya akong
dinadamayan.
Masaya ako magkasama kami ni Pat. Ang kanyang kadaldalan sa
tuwing namamasyal kami sa Mall ,kapag nakakakita siya ng mga gwapong mga lalaki
ay palagi siyang tumitili na kung pakikinggan mong mabuti mababasag talaga ang
tenga sa lakas at tulius nito. Naging Masaya ako sa tuwing makakasama ko siya.
Subalit sadyang mapaglaro ang tadhana…
“Tay tama na po. Ta yang sakit po…” daing ko sa sobrang
sakit ng mga hagupit ng sinturon ng aking ama.
“Oh heto gusto mo pa? Sige umiyak ka pa, hindi talaga ako
titigil hanggat hindi ka nagpapakatino. Bat ba gusto mong maging bakla ? sigaw
ni itay sa sobrang galit.
“ Huhuhu. Tay, hindi ko naman to ginusto eh. Sadya lang
talaga na ganito ang binigay sa akin ng Diyos na pagkatao at wala na akong
magagawa dun” sagot ko naman sa kanya habang umiiyak at sumisigaw sa sobrang
sakit.
“Anong hindi mo gusto? Ginusto mo yan. Dahil gusto mong
bigyan ng kahihiyan ang ating pamilya. Akala naming ng inay mo na magbabago ka
na dahil inenroll ka naming sa isang paaralan na may takot sa Diyos ngunit
nagkamali kami mas lalo ka pang lumala !” sambit niya habang akoy pinapalo sap
wet.
“AHHHHHHH ! huhuhu. Tay bat ayaw niyo akong tanggapin?
Sinusonod ko naman lahat ng gusto niyo ah. Ginagawa ko naman ang lahat ng
makakaya ko para na rin maipagmalaki niyo ni nanay !” sabi ko sa kanya na
patuloy pa rin ang pagtangis
“TANGA ! Anak nahihibang ka na ba? Malaking eskandalo at
kahihiyan ito para sa ating angkan kung malaman ng mga kapit bahay na BAKLA ang
anak ng isang sundalo ! Dahil ba dun sa kaibigan mong bakla kaya ka
nagkakaganyan ?” sumbat niya sa akin
“Walang kinalaman si Pat ditto, mabuti siyang kaibigan.
Siya lang ang nakakaintindi sa akin ang nakakaunawa. Itinuring ko na siyang
kapatid at sana wag mo siyang idamay ditto”
“Kalokohan.Simula ngayon ayaw ko nang makikita na magkasama
kayo. Ililipat ka na naming ng Inay mo ng paaralan” sabi niyang may awtoridad.
Nanlumo ako sa aking mga narinig, sobrang bigat ng aking
pakiramdam. Hindi ko kayang mawala sa akin ang aking matalik na kaibigan .HINDI
! Ikamamatay ko ito.
Subalit naging bato na ang puso ng aking ama at wala na nga
akong nagawa. Lumipat ako ng eskwelahan , simula nun hindi ko na nakita si Pat.
Naging malungkot ang aking huling taon sa hayskul dahil na rin sa pangungulila
ko sa isang kaibigan. Namiss ko ang kakulitan, katarayan at lalong lalo na ang
kalandian ni Pat. Wala na akong kasamang gumagala, men hunting, kasamang
kumakain at pati na rin sa pag uwi ng bahay. Parang nawalan na akong ganang mag
aral, wala ng tumutulong sa aking paggawa ng mga assignments at homework, wala
nang nagtatanggol sa akin tuwing akoy nilalait.
Lubos ang poot ang aking naramdaman sa aking ama, na
dumating sa puntong hindi ko na siya nirerespeto. Nawalan na akong ganang
kumain at nagmumukmok nalang ako sa aking kwarto dahil sa kalungkutan at
pakiramdam na nag iisa. Nabalitaan ko nalang na umalis na pala si Pat patungong
ibang bansa at dun na nga magcollege. Sobrang bigat talaga ng aking
nararamdaman na ang aking nag iisang kaibigan ay nawala at lumisan -----
Natapos ko ang aking huling taon sa hayskul na puro pasang
awa ang mga marka. Dahil na rin saw ala akong ganang mag aral. Nagkaroon ng munting
handaan sa aming bahay, maraming nagkakasaya at nag iinuman sa aking mga kamag
anak. Lahat sila ay Masaya maliban nalang sa akin.
Habang sila ay nakakasiyahan ay may nakita akong isang
lalaki na ngayon ko pa lamang nakita. Matangkad , Maputi, Gwapo at higit sa
lahat Malaki ang katawan. Nakakatakam talaga. Natulala ako sa aking nakita at
hindi napansing magkaharap nap ala kami .
“Hai. Baka matunaw ako niyan !” biro niya sa akin
“Ah. eh.” nahihiya kong sambit
“Ako nga pala si Edwin Santos. Ikaw ba ang anak nila Sir
Ronald at Ma’am Rose ?”
“Ah oo. Ako nga pala si France Ryle Angelo Natividad Krus.
Frank nalng”
Marami kaming napagkwentuhan ni Edwin at mas nakilala ko pa
siya ng lubusan. Panganay siya sa dalawang magkakapatid.Mas matanda siya sa
akin ng dalawang taon .18 na siya . Nakatira siya sa probinsiya at lumuwas
ditto sa aming lugar upang magpatuloy mag aral at magtrabaho. Napahanga ako sa
kanyang kabaitan at kasipagan . Nalaman ko rin na ditto pala siya sa amin
magtatrabaho at may misyon daw siya. Napaisip ako kung ano bang misyon yun
subalit hindi ko nalng iyon pinansin dahil sa saya ng aking naramdaman dahil
may makakasama na ako sa aming bahay hindi lang mabait sobrang pogi pa.
Napag usapan rin naming na kuya na ang itatawag ko sa kanya
dahil matanda siya ng dalawang taon at bunso
ang itatawag niya sa akin.hehe (OH DIBA ! ) Sa kalagitnaan ng aming paghaharutan
at pag uusap biglang dumatingang aking mga magulang. Nagimbal talaga ako sa
kanilang balita na may kinalaman sa misyon at trabaho ni Kuya Edwin sa amin.
Itutuloy----------- :))
No comments:
Post a Comment