Lovingly Yours Helen JULIE VEGA EPISODE (1984)

Lovingly Yours Helen - Julie Vega Episode
"AKIN ANG WALANG DIYOS"

ONE OF THE MOST HAUNTING FILIPINO HORROR CLASSIC.

Ito ang last na Movie na ginawa ni Julie Vega. Noong ginagawa daw yang Movie na yan eh sinapian na daw si Julie Vega dahil nakursunadahan daw ito ng Engkanto when they we're shooting that Film. 

May nagsasabi namang nagambala ang 'Taong Itim' na nakatira kung saan sila nagShooting dahil sa ginamit na 'Orasyong Latin' sa pelikula. The Movie was filmed sa isang lumang barong-barong sa Mt. Manalmon located at the town of San Miguel, Bulacan.

During the shooting din ay nagkuwento si Julie Vega na nakakakita siya ng mga batang may balbas kapag nagsi-CR sa location. During the filming ay masigla't palaging masaya si Julie Vega at nanghina na lamang ito nang matapos na ang kanilang Pelikula.

Noong namatay si Julie Vega'y may isang albularyo ang nagsabing isinama lang daw ng Engkanto (Taong Itim) ang kaluluwa nito sa kanilang kaharian at sana'y nakagawa sila ng isang Ritual upang mabalik ang kaluluwa ni Julie Vega sa katawan nito but it's too late. Nag-alay pa sila ng Manok doon sa lumang bahay na pinag-Shooting-an.

Marami ang naniwala doon sa albularyo dahil noong nakaburol si Julie Vega ay malambot ang katawan nito for three days at pinagpapawisan. May isang incident na tumugtog sa kuwarto ni Julie Vega ang Theme Song (Yung Intro Music) ng 'Lovingly Yours Helen' noong burol nito.

Ang last na sabi-sabi ay kasama pa din ng 'Taong Itim' ang kaluluwa ni Julie Vega at namamasyal sa Mt. Manalmon dahil paminsan ay nakikita at naririnig ng mga Locals si Julie Vega sa kasukalan ng Bundok.

Ang Mga Horror Stories Ni Ate Katie

*******Oct 24*******

"UWAAAAH... UWAAAAH... UWAAAAH..." Halos isang oras ng umaatungal itong si Joey Boy since nang makaalis sila ng Mall and this is the first time na hindi siya pinasundan ng kaniyang Mommy Silvs sa mga ipinabibili nito.

Minsan kasi'y ginagamit nitong si Joey Boy ang kaniyang pag-iyak upang mapapayag niya ang kaniyang Mommy sa mga gusto niya but not this time...

Nagkukunwari na lamang na may KaText itong si Mommy Silvs para hindi na siya kulitin pa nitong si Joey Boy at ito namang si Carl ay nagkukunwaring nagtutulugtulugan...

Kahit ang Askal na si Britney ay pumasok na din sa kaniyang lagayang Adidas Sports Bag at ito  na din mismo ang nagsara ng Zipper upang hindi na niya marinig pa ang nakakabinging pag-atungal ni Joey Boy...

"WHY... WHY... WHY... UWAAAAH..." Ang pagpapatuloy ng parang kinakatay na Baboy na pag-iyak ni Joey Boy.

"WHY MANONG CRIS... WHY..." Ang next na iyak ni Joey Boy nang matuunan niya ang kanilang Driver na si Manong Cris.

"Tahan na Joey Boy..." Ang nakaSmile na pang-aalo sa kaniya ni Manong Cris.

"WHY CAN'T I HAVE A BUMBLE BEE COSTUME... UWAAAAH..." Ang malakas na pag-iyak ni Joey Boy sa kanilang natawang biglang Driver.

'Untouchable' Chapter 7

Maraming salamat for your continuous support. I really appreciate it. Paki-comment na lang ang mga reactions niyo sa chapter na ito. Salamat!

Happy Reading! :)

--

Chapter 7: Changes?

Habang nasa daan ay palagi kong chine-check ang kondisyon niya mula sa rear view mirror. Nakasandal siya sa bintana, nakasuot ang jacket na nakatago sa bag ko. Napapansin kong giniginaw pa rin ito, kaya naman tuluyan ko ng pinatay ang aircon at hinayaan ang sarili kong tiisin ang init sa loob ng sasakyan. Hindi ko namalayan na nakarating na pala kami ng bahay.

Dali-dali ko siyang ipinasok sa loob, at inalalayan paakyat ng hagdan. Sa pagkakataong iyon ay hindi ko maiwasang hindi maramdaman ang init ng katawan niya, ng balat niya, ng pagkakadikit nito sa sakin. Ito na ang pinakamalapit kong interaction sa kanya physically, at sa hindi maipaliwanag na dahilan ay nagugugustuhan ko iyon. Napailing na lamang ako sa loob-loob ko sa mga bagay-bagay na naiisip ko lately. This is getting out of hand.

Pumasok kami sa kwarto niya at pinahiga ko siya sa kama niya. Sinimulan ko ng tanggalin ang sapatos niya, ang medyas niya, sinimulan ko na rin na tanggalin sa pagkaka-butones ang polo niya nang bigla siyang bumalikwas. “A—anong ginagawa mo?” nanghihina niyang tanong. “What? Pupunasan kita. Ang taas ng lagnat mo.” diretsong sagot ko. “N-no...” pagtutol niya. “Huh? Kailangan mong mapunasan. Mainit ka.” pagpilit ko, habang sinusubukang tanggalin ang pang-itaas niya nang makasingaw ang katawan niya, ngunit mapilit siya. “Huwag ikaw... iba na lang.” pagpapatuloy niya.

“Ano ba, Caleb? Bakit ba ayaw mo, ha?” naiinip kong tanong sa kanya. “Ang arte mo, eh.” dugtong ko. “Just... don’t please.” nanghihinang sabi niya. Napaisip naman ako sa naging behavior niya. Sinubukan kong umisip ng dahilan kung bakit ganito siya kahit hirap na hirap na siya... at isa lang ang naisip ko. Napabuntong-hininga ako, at pilit hinabaan ang pasensya ko. “Look, ‘di kita pagsasamantalahan. Hindi ako ganoon.” mariing tugon ko. “Hindi ako katulad nila. Sana alam mo iyon.” buntong-hininga ko bago ko siya iwan para kumuha ng mga kakailanganin niya.

--

Sa huli ay napapayag ko rin siyang punasan ko ang katawan niya. Hindi ko na pinansin ang inakto niya kanina, at imbes ay umarte na lamang ako na parang walang nangyari. Mas importante ang mapunasan siya ngayon. Aaminin kong nasaktan ako sa naging reaksyon niya, pero gaya nga ng sabi ko, I chose to ignore it. Matapos siyang punasan at palitan ng damit ay kinuha ko ang pagkaing hinanda ko at inilapag ang tray sa tabi ng kama niya.

“Caleb, oh. Kainin mo muna ‘tong noodles.” pagtawag ko ng pansin sa kanya. Idinilat niya ang kanyang mga mata at mataman akong tiningnan. Umiling ito. “Kumain ka na para makainom ka na ng gamot. Sabi ng nurse hindi ka daw kumain buong araw.” saad ko sa kanya. “Wala akong gana.” pagtataboy nito sa akin.

Sana pala ganito ka na lang, para wala kang laban, natatawa kong sabi sa sarili ko.

“W-wwhy are you smiling?” nakakunot, ngunit nanghihina pa rin na tanong nito. “Nothing. Kumain ka na kasi para pwede ka ng matulog.” pagpipilit ko, ngunit gaya ng inaasahan ay tumanggi pa rin ito. Unti-unti na akong nawawalan ng pasensya. “Caleb, ano ba! Nahirapan na nga ako sa pagpunas at sa pagbibihis sa iyo, tapos pati ba naman pagpapakain sa’yo gaganituhin mo pa rin ako?! Sa ganyang ugali mo, walang gugustuhing alagaan ka! Kaya magpasalamat ka at sumunod na lang!” hindi ko napigilang ilabas ang sama ng loob ko. Napansin ko namang natigilan siya ng panandalian, ngunit wala pa rin siyang sinabi. Bumuntong-hininga ako.

“Caleb, alam kong hindi mo ako gusto sa tabi mo. I don’t know why kung bakit ngayon ganyan ka pa rin sa akin. Kumain ka na nang makainom ka na ng gamot para makaalis na ako, dahil iyon lang naman ang gusto mo, ‘di ba? Kaya kumain ka na please.” pahayag ko sa kanya.

Katahimikan.

“K—kakain na ako.” sabi niya.

Masakit.

Oo, masakit kasi nang sabihin ko sa kanya na ang tanging pagsunod lamang niya sa mga ipapagawa ko ay ang paraan upang mawala ako sa paningin niya ay tumalima siya. Ibig sabihin, ayaw niya talaga akong makita. Ganoon na lang ba talaga ang tindi ng galit niya sa akin, na kahit hanggang ngayon, na kahit sobrang pagsisikap na ang binibigay ko para maging okay kami, at kahit pa ako ang kasalukuyang nag-aalaga sa kanya, eh hindi pa rin sapat ang lahat ng iyon para maging okay siya sa akin?

Ngunit hindi ko iyon pinahalata, at imbes ay walang sabi-sabi ko siyang sinubuan ng noodles na ginawa ko. Tahimik kaming dalawa habang siya at kumakain at ako ay nagsusubo sa kanya ng kinakain niya. Tinitingnan ko siya at napapansin ko ang pamumula ng mukha niya, ang pagkalamlam ng mapupungay na mga mata niya, at ang pagiging maamo pa rin ng kanyang mukha.

“G-gab?” nauutal niyang pagtawag ng pansin ko. “Hmmm?” tanong ko. Tinitigan lamang niya ako ng matagal. Sa bawat segundong lumilipas ay tila nararamdaman ko na parang hinihila ako ng mga mata niya papalapit sa kanya. Napakalakas ng atraksyon ang nararamdaman ko ngayon, na parang nararamdaman kong unti-unti akong nilulunod ng kanyang mga mata, ng kanyang tingin.

Tahimik.

“N-nothing.” sabi niya at humiga na siya ng patalikod sa akin.

Anong meron doon?

Nevertheless, I just shrugged it off. “Caleb, inom ka muna ng gamot mo bago ka matulog.” utos ko sa kanya na siyang agad niyang sinunod. Matapos noon ay chineck ko ang kanyang temperature at nakitang bumaba na ito ng kaunti kahit papaano. “Maiwan na muna kita. Ayan ang cellphone mo. Tumawag ka lang kapag may kailangan ka. Nilagay ko number ko diyan.” bilin ko sa kanya bago tumayo at maglakad papalabas ng kwarto niya.

“Gab, sandali.” pagpigil niya sa akin. Nilingon ko siya at hinintay ang kanyang sasabihin.

“Dito ka lang... please.”

--

“Gab!” pagtawag pansin sa akin ng kaibigan kong si Juno na siyang nagpabalik sa akin ng aking ulirat. “Sorry, I spaced out.” sabi ko. “Ano bang meron sa’yo, ha? Lately wala ka na sa sarili mo. Nag-aalala na kami, bro.” sabi niya sa akin. “Ah... basta.” sagot ko na lang. Hindi ko pa rin kasi ako makapaniwala sa nangyari sa akin kagabi, sa biglaang pagluwag ng loob ni Caleb sa akin. Hanggang ngayon ay lutang at tuliro pa rin ako... sadyang hindi makapaniwala sa sobrang laki ng pinagbago niya kahit ilang segundo lamang ang itinagal noon.

“Gabby, magkwento ka naman.” pagpilit ni Trisha habang pinaglalaruan ang natira niyang pagkain. 

“Nagtatampo ako.” pabalang na pahayag ni Juno na siyang dahilan kung bakit bigla kong binaling ang atensyon ko sa kanya. “Bakit naman? Meron ka, bro?” tanong ni Trisha. “I feel left out. Gab, alam kong may pinagdadaanan ka. Kaibigan mo ako, kaya nagtatampo ako kung bakit hindi mo ako sinasabihan... as cheesy at it sounds.” pagpapaliwanag niya.

“Loko ka talaga. Wala, ito lang yung kay daddy, pero okay lang ako.” pagdismiss ko sa kanya, at doon ay nilubayan na niya ako sa mga tanong. Habang nagkkwentuhan ay biglang nagvibrate ang cellphone ko. Nakita ko ang isang text mula kay Justin.

“Nasaan ka? Naglunch ka na ba? :D”, ang sabi ng text niya.

”CAL atrium. Nakatambay. Nope, not yet. Why?” reply ko.

“Hoy, Gab! Sino ba yang katext mo, ha?” tanong ni Trisha, na malamang napansin na wala ang loob ko sa conversation. “Ahh, si Justin.” simpleng sagot ko. “Uy, ha! Pansin ko nagiging close na kayo. Yieeee.” pang-aasar ni Trisha sa akin. Naramdaman ko naman na umakyat ang dugo sa mga pisngi ko. “Namumula ka.” komento ni Juno na siyang ikinailing ko sa dalawa. Kapag ang dalawang ito ang nagsama ay alam kong wala akong laban. Hindi na ako nagsalita dahil malaki ang posibilidad na magamit ng dalawa ang kung anumang sasabihin ko laban sa akin.

“Sinong Justin, Trish?” tanong ni Juno kay Trish. “Taga IE. Kapitbahay niya. Hot, grabe.” sagot niya. “Ooooh.” napatango na lamang si Juno. “You like this Justin guy?” baling niya sa akin. Kahit kailan talaga sa aming tatlo ay napaka-straightforward nitong si Juno, which is both a good thing and a bad thing. “The hell? Bakit mo naman nasabi yan?” napapailing kong balik sa kanya. “Just saying. Huwag defensive.” natatawang pahayag niya.

Sa aming tatlo ay pinakahuling naging parte ng grupo si Juno. Isa siyang shiftee from Philosophy na napunta sa PolSci. Noong una ay akala ko ay napaka-angas nito, dahil sa pagdadala niya sa sarili niya, ngunit nang makilala ko siya ay nalaman kong napaka down-to-earth pala nito. Sabi niya ay palagi daw mali ang first impression sa kanya ng mga tao. Kapag may mga kailangan kaming advice ni Trisha ay sa kanya kaming dalawa pumupunta dahil siya ang listener sa grupo namin. Magkasing-tangkad kaming dalawa, naka-braces din ito at napakahilig sa kulay green. Kung singkit lamang ito ay mapagkakamalan kaming magkapatid. At oo, alam niya ang tunay kong pagkatao, at masaya ako na walang kaso sa kanya iyon.

Bigla namang tumunog ang cellphone ko. Nang sipatin ko ang screen ay nakita kong unknown number ang tumatawag. Ni-reject ko ang call, dahil natatakot ako sa ganitong mga tawag. Ngunit wala pang limang segundo ay tumawag na naman ang unknown number na siyang ikinataka ko ng lubusan.

“Sagutin mo na.” utos ni Juno. Tiningnan ko lamang siya bago ko tuluyang sagutin ang telepono niya.

“Hello?” tanong ko.

Walang nagsasalita sa kabilang linya, ngunit naririnig ko ang mahinang tunog sa paligid.

“Hello?” pag-uulit ko.

“Tss. sabihin mo na!” rinig ko ang inis na boses ng isang babae mula sa background. Mahina ito kaya hindi ko maisip kung sino iyon.

Akmang ibababa ko na ang cellphone ko nang biglang magsalita ang tao sa kabilang linya.

“G—gab” medyo kinakabahang bungad niya sa akin. Nang marinig ko ang boses sa kabilang linya ay tila tumigil ang pagtibok ng puso ko. Totoo ba ‘to?, tanong ko sa sarili ko. Sadyang natigilan ako. “S-sino ‘to?” natatamemeng paninigurado ko. “Si Caleb.” sagot niya.

“A-ah, anong atin O-okay na ba 'yung lagnat mo?” hindi ko pa rin mapakaling tanong. Ano kayang mayroon sa kanya at bigla-bigla siyang tatawag at kakausapin ako? Hindi ba’t ayaw niya sa akin? Ngunit... hindi ko ikakailang natutuwa ako sa nangyayari ngayon. Idagdag mo pa ang nangyari kagabi kung saan inalagaan at binantayan ko siya. Lalong-lalo na nang pigilan niya ang pag-alis ko.

I better stop.

“Ah eh... gusto mo bang sunduin kita after class mo?” alok niya.

“What? Nilalagnat ka.” hindi ko makapaniwalang saad, na siyang naging dahilan upang mapabaling si Trisha at Juno sa akin. Tiningnan ko silang dalawa at nakita kong tila nagtatanong ang mga mata nila sa kung ano ang nangyayari sa usapan namin.

Napabuntong-hininga si Caleb.

“Magaling na ako. Anong oras end ng last period mo?” tanong niya.

“Uhmm... 4:00.” sagot ko.

“See you. Intayin mo ako sa labas ng college mo.” sabi niya bago ibaba ang cellphone niya.

Nanatili akong tulala, nakatapat pa rin sa tenga ko ang speaker ng cellphone ko. Hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari. Unang-una kong naramdaman ang pagkagulat, sumunod ay ang pagtataka, at nang maglaon ay nakaramdam ako ng hindi maipaliwanag na kasiyahan sa loob-loob ko.

“GABBY!!!” sabay sigaw ni Trisha at Juno na siyang nakapagpabalikwas sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa sadyang pagkagulat. “Bibigyan niyo ba ako ng atake sa puso?!” pabalang kong reklamo sa kanila. “Hoy, Mr. Tan! For your information, ikaw kaya ang kanina pang wala sa mundo dito? Kanina ka pa tulala. Nag-aalala na talaga ako sa’yo.” sagot sa akin ni Trisha. “Did I really zone out?” tanong ko. Binigyan lamang niya ako ng isang matalim na tingin na nagpapahiwatig na dapat maniwala ako sa kanya.

“Sino ba yung tumawag at parang nakakita ka ng multo?” kalmadong tanong ni Juno. “S-si Ca—“

“Hey, guys!” rinig kong tawag ng isang boses mula sa kaliwa ko na siyang dahilan upang ibaling ko ang aking paningin at atensyon palayo sa dalawa kong kaibigan. Hindi ko inaasahang makita si Justin na papalapit sa amin. Nakangiti ito at may dala-dalang paper bags. “Hey.” casual kong bati sa kanya, dahil to be honest hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya dito. Tumabi siya sa akin at umupo sa sahig gaya namin.

“Uhhh, what’s up?” ingat kong tanong. I don’t want to sound rude, kaya naman instead of asking what the hell he’s doing here, eh kinamusta ko na lamang siya. “Got your text. I bought lunch. Wala akong kasabay, eh.” medyo nahihiyang pahayag niya, at doon ko napansin ang biloy sa kaliwang pisngi niya na siyang lalong nakapagpagwapo sa kanya. Napailing na lamang ako sa loob-loob ko dahil sa mga naiiisip ko.

“You’re so sweet naman, Justin.” komento ni Trisha na may nakaplaster na ngiti sa labi niya. “Eh hindi pa daw siya naglu-lunch, eh. Here, buti na lang dinamihan ko ‘yung bili ko. We can share it among ourselves.” sabi niya habang inilalabas ang mga container ng pagkain mula sa mga paper bag. “Thanks.” pagpapasalamat ko sa kanya nang iabot niya sa akin ang isang container. Tumango lamang ito at nginitian ako.

“Juno nga pala, pare.” pagpapakilala ni Juno kay Justin. Agad naman siyang kinamayan ng binata at nagkatanguan.

“Uhm... Gab.” medyo nahihiya niyang baling sa akin. Tiningnan ko na lamang siya bilang tugon. “Ahm... pwede ka bang...” nahihiya pa rin niyang pagpapatuloy na parang hindi mapakali. Kinunot ko ang nook o. “Ano kasi... may trip yung barkada ko s-sa resort ng isa kong kaibigan. G-gusto ko sana itanong kung pwede ka.” medyo nauutal niyang pahayag. Napansin kong parang namumula ang mga pisngi niya na siyang ikinatuwa ko sa kanya. Iyon lang pala, eh. Bakit siya mahihiya?

“Uhm... sige, I’ll check with my dad if papayagan niya ako. Kailan ba?” tugon ko sa kanya. “Next weekend.” nakangiting pahayag niya. Tumango ako, tila sinasabing titingnan ko kung makakasama ako. “Thanks.” sabi niya.

Nagpatuloy ang lunch break naming apat, ngunit kahit pa masaya ang atmosphere, ay tila detached naman ako sa grupo. Lumilipad ang utak ko sa ibang lugar, dahil sa nangyari kanina. Hindi ko maiwasang kabahan, ngunit nae-excite rin ako sa maaaring mangyari mamaya sa pagsundo sa akin ng kapatid ko.

--

Itutuloy...

A R A 5

FB:iheytmahex632@gmail.com
Twitter:@roviyuno
Author:Rovi Yuno / Unbroken
Blog: http://strangersandunbrokenangels.blogspot.com/



* * *



V. I never liked flowers.



"It's our anniversary, didn't you remember?"

Her throat suddenly felt dry. Cold sweat on her forehead, her heart beating fast, she's nervous.

"I-I remember, Of course," she lied.

Guilt has been clouding her up, her heart feeling weak, her mind feeling sorry.

"How can I forget our anniversary?"

He smiled, she's not sure if he got convinced or he's just trying to avoid his disappointment.

"Happy Anniversary, Ara," he said.

"Happy Anniversary, Dad," she replied.

He stood up and helped her with her seat. The candles started to flicker as soon as the match ignited with its rope. He was now looking at her, her face being illuminated by the flickering candle lights. She's still very pretty, though tonight, she looks a bit pale and tired. Her body is still a beauty, despite her giving birth to two wonderful kids. He feels lucky to have her.

"You are very beautiful," he commented.


She looked at him. Thinking it was the other saying those words. She closed her eyes. She had to remove him now from her mind. It's their anniversary. She shouldn't be thinking of anyone else.


"Thank you," she said, with her eyes, still closed.


She felt a touch on her cheeks. She opened her eyes and and saw a bouquet of White and Pink Magnolias. She tried to conceal her feelings. She smiled as a sign of courteousness.


"These are for you," he said.


"Thank you."


She eyed them. They look cute and nice but she doesn't seem to appreciate them.


"You know why I gave you Magnolias instead of the typical Roses?"


She looked at him, waiting for an answer.


"Because Magnolias, in China, is a symbol of a beautiful woman," he added.


She felt touched and warm. She thought of the other giving her Magnolias. She received flowers this morning and she was euphoric for it. Her husband gave her a bouquet of well-thought flowers but she doesn't seem to like it.


"Thank you, you shouldn't have spent money and time for it," she said.


"But why?"


"Because I never liked flowers," she explained.


He then remembered. He never gave her flowers because he knew that she doesn't like them. She doesn't like teddy bears. She doesn't like chocolates. During their courtship stage, he really had difficulties making her fall for she doesn't seem to like the usual things girls do. Not until he found her addiction, bags.


"Seems like my memory sucked tonight," he smiled.


"It did," she said, out-of-the-blue.

He stood and went to their room. She waited and seconds after, she saw him carrying a medium-sized box.

"Here's my gift," he said.

She felt guilty. She forgot their anniversary and she didn't even think of giving him a gift. She slowly opened the box filled with ribbons and other fancy stuff for gift-wrapping.


She got surprised to see the bag she has been saving for.


"H-how did you know I-I w-want this?" she said, trying to hide her excitement.


He smiled. He knew that her smile was true and from her heart.


"My heart," he answered.


"What?"


"My heart told me to purchase that bag," he said.


She felt more guilty. Her husband is sweet. Though dumb at times, he tends to give her things she's not expecting. She suddenly felt confused.


"Stop being cheesy," she said.


"Open it, I got another gift for you," he said.


She tried to hide her excitement. She opened it and saw an envelope. She slowly tore the seal and got surprised when she saw a plane ticket.


"What's this? Why?"


"I'm sending you on a vacation. I kinda felt you're a bit stiff and tired recently. Maybe it's time to loosen up?"


She felt happy. Looking at the ticket, it only has her name in it.


"Why just me? You're not going with me? What about the kids?"


He looked at her.


"No. It's just you. I want you to go on a vacation alone. It's your "me" time. I'd be giving you pocket money, too. Accommodation will be my expense too. You just have to be there. That's it," he explained.


Her heart was shouting with joy.


"This is too much," she said, teary-eyed.


"Things will never be enough. I will give you everything you want and you wish, because you are the most wonderful person I have seen. And I love you so much," he said.


That sent her creeps.


"I-I love you too," she answered.


She wished she was saying those words to the other guy.

Blue Chapter 20

               Paguwi ko sa bahay ng gabing yun.. Naabutan ko lang si aldred at si mommy sa sala.. Parehas silang nakapangalumbaba kaya natawa ko.

               " may problema.?" natatawa kong saad.

                " anak ano bang gift ang gusto mo.?" saad lang ni mommy.

                " oo nga blue. Nahihirapan kami ni tita magisip kung ano ba magandang iregalo sayo..?"

                " pinapagod niyo lang sarili niyo.. Ok lang sakin kahit ano.. Its the thoughts that counts nga di ba..?" ngiti ko lang saka tumabi kay aldred. "  kamusta ang mahal ko..?" kurot ko sa pisngi niya.

                " ok lang naman." saad lang ni aldred saka humalik sa pisngi ko.

                " anak.. Yung family outing ..hindi pwede daddy mo eh.. ?"

                " ganun ba mommy.. Ok lang dito nalang tayo sa house.. Para hindi nakakapagod.. May project din kasi akong gagawin mommy saka nalang yung outing."

                " ok lang sayo anak.. Daddy mo naman kasi eh."

                " ok lang mommy." ngiti ko.

                " so aldred  dapot ang gift kay blue ay effort dapat huh.. Walang party wala ring outing so sa gift tayo babawi understand aldred.?" ngiti ni mommy.

                " ok tita.. Magiisip ako ng todo.."

                " kayo talaga." ngiti ko lang.

                " bihis ka na anak magdidinner na tayo.. Teka san ka nga pala galing.?"

                " uhm bumili lang ng book.."

                " sa bookstore.?" tanong ni aldred.

                " no sa hardware... ? Malamang po sa bookstore.. Kasama ko si chris.. Sumabay sya sakin."

                " si chris yung nag-iisa mong friend.?" ngiti ni mommy. " na kaagaw ni aldred sayo.?"

                " no tita.. Sumuko na yun.." ngiti ni aldred. " bakit hindi mo sinabi sa text mo na kasama mo sya?"             

                " eh kasi natext na kita nung nagsabi syang sasabay sya eh.. Kaya hindi ko na nasabi."

                " selos ka aldred noh.?" asar lang ni mommy..

                " hindi po ako nagseselos.?"

                " ows kilala na kita aldred.. Super seloso mo.." natatwang saad ni mommy.

                " eh tita kasi naman si blue eh.. Hindi niya sinabi na kasama nya nanaman yung chris na yun.?"

                " para kang baliw aldred.. Wala na yun.. Bibihis na nga ako.. Mommy kasi inaasar eh." ngiti ko lang saka naglakad papuntang hagdan.

                " bilisan mo anak.. Gutom na ko." saad lang ni mommy saka tumayo si aldred naman sumunod lang sakin paakyat ng hagdan natawa lang ako ng makitang nakasimanagot sya.

                " aldred para ka talagang baliw.. Di ba ok na tayo tungkol kay chris.?" wika ko lang sa kanya pagpasok sa kwarto.

                " ok na nga sakin.. Pero ewan ko nagseselos parin ako.. Sorry huh.."

                   " wag ka ng magselos... Sabi naman ni chris ok na daw sa kanya.. Tanggap na daw niya kaya nga lang daw niya kinakausap dahil sa exam eh.. Kaya wag kang magaalala."

                   " gagamitin ka pa niya sa exam huh.?" saad ni aldred skaa umupo sa kama.

                   " papatulong lang sya. Wag mo na syang pagselosan.. Alam mo bakit hindi mo itry syang ifriend.. Alam mo mabait yun si chris." ngiti ko sa kanya habang nagbibihis.

                   " bakit ko naman sya kakaibiganin.?"

                   " wala lang.. Di ba ok lang naman na maging friend ko sya.. Para hindi ka na magselos.. Kaibiganin mo na rin.. Para makilala mo kung gaano kaunderstanding si chris.?"

                   " ayoko?"

                   " sige na aldred.. Naging kaibigan ko na rin kasi yun.. Panget naman kung iiwasan ko na sya di ba.?"

                   " basta ayoko.?"

  

                   " please..?" saad ko saka tumabi sa kanya. " subukan mo lang.. Im sure magiging ok naman kayo ni chris eh.. Sabi nga niya magdate daw tayo dun sa tinutugtugan niya eh."

                   " date.,?"

                   " oo kaya kaibiganin mo na sya huh.. " ilang sandali syang hindi nagsalita tumingin lang sya sa mukha ko. " wag mo na syang pagselosan huh."

                   " oo na sige na.. Susubukan ko.. Para may mata naman ako sa school niyo.."

                   " mata.?"

                   " tama nga noh.. Kakaibiganin ko si chris para sya yung magsasabi sakin kung nagtataksil ka na sakin."

                   " baliw ka." saad ko saka sya binatukan.

                 " aray naman bakit ka nangbabatok.?"

                 " bakit naman ako magtataksil sayo.. Kung may magtataksil satin baka nga ikaw yun eh.?"

                 " blue huh.. Faithfull ako.. Kahit kailan simula nung naging tayo wala na kong tiningnan.?"

                 " ano yun naging bulag ka nung naging tayo.?"

                 " to naman.. Yung mata ko kasi na sayo lang.. Kasi kaw lang naman yung mahal ko eh."

                 " ows.."

                 " oo nga promise.. Iniiba mo usapan huh.." saad lang ni aldred.

                 "wehh tara na nga baba na tayo nagugutom na ko eh." saad ko lang saka hinila si aldred patayo sa kama.

                 " blue.."

                 " ano.?"

                 " i love you.."

                 "oo na i love you too.. Gutom na ko hindi naman ako mabubusog sa i love you mo eh.. Tara na." ngiti ko sa kanya.

                 Friday ng hapon yun pasakay na sana ako ng tricycle ng pigilin ako ni chris.. Nakakunot ang noong tumingin ako sa kanya.

                " uuwi ka na.?" ngiti sakin ni chris.

                " obvious ba.?"

                " birthday mo na bukas ah.. Anong plano.?"

                " sa bahay lang.. Punta ka madaming lulutuin si mommy eh kami kami lang naman.?" saad ko lang. " and sabi ni aldred ok lang daw sa kanya na andun ka.. Pinaliwanag ko na.. Ok na tayo." ngiti ko lang.

                " Im not sure kung makakapunta ako bukas eh.?"

              " why naman. Ikaw na nga lang ang bisita ko eh hindi ka pa pupunta.?" simangot ko sa kanya.

              " sus andun naman si aldred eh.. Moment niyo yun."

              " kaw bahala.. Uwi na ko.?"

              " hindi ka uuwi since hindi ako pupunta bukas... Ililibre kita ngayon." saad ni chris saka hinila yung kamay ko papunta kung san nakaparada yung motor niya,

              " wait san tayo pupunta.?"

              " basta ililibre kita.. Oo nga pala tinext ako ni aldred.. "

              " anong sabi sayo.?"

              " wag daw kitang agawin.. ?"

              " ang baliw nun."

              " ok lang.. Sabi ko sa kanya.. Ok na hindi kita aagawin friends nalang tayo.. Pero dahil birthday mo bukas sakay na." abot niya ng helmet sakin tiningnan ko lang sya. " kung iniisip mo si aldred.. Nagpaalam ako na ililibre kita.. Yang syota mo napakaseloso.?"

              " hindi naman ata sya pumayag na sumama ako sayo eh.?"

              " pumayag sya.. Birthday mo naman daw eh.. Saka mejo friends na kami nun."

              " ows talaga.. Chris baka magalit sakin yun.?"

              " so sinungaling ako.." ngiti niya saka kinuha yung cellphone sa bulsa at nagdial. " aldred ayaw maniwala ni blue na pumayag ka.?" saad nito.. Binigay naman sakin ni chris yung cellphone.

              " ok lang na sumama ka sa kanya.. Ngayon lang naman.. Saka nangako yang lokong yan na ililibre ka lang." saad ni aldred sakin.

              " sigurado ka.?"

              " oo nga blue... Pahatid ka sa kanya huh.. Dito lang ako sa house niyo.. Tutulungan ko sa pagpeprepare mommy mo.?"

                " ok thanks aldred.." 

                " i love you blue."

                " i love you too." saad ko lang saka binigay kay chris yung cellphone.

                " sakay ka na..?" ngiti nito.. 

                " san ba kasi tayo pupunta.. Himala talaga pumayag si aldred na sumama ako sayo..?"

                " friends na nga din kami nun. Sakay ka na. Dont worry ako naman ang nagdadrive so hindi kita aamuyin."

                " baliw ka.." ngiti ko lang.

                " sakay na." bumuntong hininga lang ako saka tiningnan si chris " sakay na.. Titingnan mo lang ba ko.?" ngiti pa niya sinuot ko naman yung helmet saka sumakay sa likod niya.." don't worry blue.. Ill make sure you'll be happy." lingon niya sakin.

                " eh san mo ba ko ililibre..?"

                " magmimilk tea lang tayo.."

                ' sus milk tea lang.. Birthday treat mo na sakin yun.. Cheap naman chris.?" natawa naman sya sa sinabi ko.

                " eh san ba gusto mo.?"

                " joke lang tara na... Si aldred kasi hindi mahilig sa ganun... Ngayon lang uli ako magmimilk tea.?" tapik ko sa balikat niya ngumiti lang sya sakin saka pinaandar yung motor..hanngang makarating kami sa isang building.. Bumaba lang ako saka hinubad yung helmet. " alam mo chris tatanda nanaman ako bukas kakainis noh.?"

                " ganun talaga.. Tara na," hila niya sa kamay ko agad ko naman tong hinugot.

                " oh wala ng hawak.. Pag nakita ni aldred na hinawakan mo yung kamay ko patay ako dun.?"

                " grabe.?"

                " oo nga.. Napakaseloso nun eh.."

                " ok fine.. Alam mo blue hindi ako seloso." saad niya sinabayan ko naman yung paglalakad niya.

                " ano naman.?"

                " wala lang nabanggit ko lang.." ngiti niya hanggang makarating kami sa loob naghanap lang kami ng pangdalawahang mesa. " order lang ako huh." saad niya saka pumunta sa counter maya maya bumalik din sya agad napangiti lang ako ng mapagmasdan yung mukha ni chris. " bakit ka nakangiti.,?"

                " wala lang.. Hindi ka na kasi mukhang broken hearted eh.?"

                " eh ok na kasi ako.."

                " ang bilis naman.. Kasi kung ako yan.. Siguro aabutin pa ko ng ilang buwan bago makangiti."

                " well tinanggap ko lang na wala na talaga.. Saka ok na sakin yung friends na tayo.."

                " edi ok.."

                " ang faithfull mo kay aldred noh..?"

                " syempre..mahal ko yun eh.. Ayoko bigyan sya ng reason para magselos.. Para walang away hindi ko kasi alam kung kakayanin ko kapag nawala pa sya sakin eh.."

                " alam mo ang swerte ni aldred sayo... Kasi yung love mo sa kanya totoo.."

                " swerte din naman ako sa kanya eh." maya maya dinala na sa mesa namin yung order ni chris.. " thanks sa libre chris huh."

                " wala yun..buti ok na kayo sa parent mo..?"

                " yeah.. Masaya nga eh.. Kasi wala kaming problema ni aldred.. Sa parents niya kasi mejo ok na din.."

                 " sana.. Someday maramdaman ko rin yung ganyan.."

                 " im sure.. Ikaw pa.. gwapo ka kaya... Daming magpapakamatay para mahalin mo.."

                 " papakamatay talaga.?" natatawang niyang saad.

                 " oo kaya.."

                 " blue oo nga pala.. Kahit isang beses lang punta kayo sa bar na tinutugtugan ko huh.. Para marinig mo naman akong kumanta.. Siguro kung narinig mo ko kumanta nuon bago mo nakilala si aldred baka ako ang mahal mo ngayon."

                 " wushhuu.. Ok na di ba.?"

                 " oo nga pala.. Basta mag date kayo minsan ni aldred dun im sure mageenjoy kayong dalawa pakinggan yung boses ko."

                 " sabihin ko kay aldred." ngiti ko lang.

                 " tingin mo ba blue.. Si aldred mahal ka talaga.?"

                 " yeah.. Oo naman... Bakit mo natanong.?"

                 " eh kasi baka paiyakin ka niya eh.. Wala din kwenta yung pagpaparaya ko sa kanya.. Masasapak ko yun kapag nakita kitang umiyak."

                 " adik.. Mahal ako nun sigurado ako.. Kala ko ba tanggap mo na.?"

                 " yeah oo naman.. Baka lang kasi may chance.?" ngiti niya lang sakin.. " joke lang."

                 " ang baliw mo.. Masarap kaya mainlove chris.. Bakit hindi simulan na manligaw na.. Ang dami nating magagadang classmates ah.?"

                 " masarap mainlove.. Eh nailove nga ako nasaktan lang ako.? Anong masarap dun.?"

                 " kasi magkagusto ka dun sa available pa.. Yung walang syota.?" ngiti ko lang.

                 " eh hindi ko naman alam na kayo pala ni aldred nung nagustuhan kita."

                 " sus.. " saad ko lang bigla naman nagring yung cellphone ni chris.. Napangiti lang sya ng makita kung sino tumatawag. 

                 " si aldred.. Akala mo naman lage kang aagawin.. Hindi halatang mahal na mahal ka eh.?" ngiti lang niya saka sinagot yung tawag. " yeah hahatid ko na sya." saad lang ni chris saka muling nilagay sa bulsa yung cellphone..

                 " gabi na pala.. Hatid mo na nga ako."

                 " oo nga.. Ubusin mo na yan." saad lang niya.. Pagkaubos ng tea namin ay  tumuloy na kami kung san nakaparada yung motor niya. " magsuot ka ng helmet baka mapatay ako ni aldred kapag may nangyare sayo."

                 " opo.." ngiti ko lang saka sumakay sa likod niya. " ang bango mo chris ah.?" natawa lang ako ng marinig ko yung mahina niyang tawa.

                 " wag mo ko amuyin.. Baka kung ano isipin ko nyan." saad niya lang saka pinaandar yung motor.

                 " hindi pa ko tapos.. Sabi ko ang bango mo.. Amoy usok ka."

                 " ang kapal huh.."

                 " oh joke lang.. Baka mabanga tayo.. Papatayin ka ni aldred sige ka." 

                 " i love you blue." natigilan lang ako ng marinig ko yung sinabi niya.

                 " huh anong sabi mo..?"

                 " wala sabi ko hold on tight."

                 "hoy chris huh. Bakit may i love you.?"

                 " you love me.?"

                 " ang baliw mo.. Kala ko ba ok na.?"

                 " ang sabi ko i love u.. As in U.. Vowel.. Yun kaya favorite letter ko.?" 

                 " wehh.."

                 " joke lang yun.. Saka masama ba mahalin kita as a friend..?" saad niya.

                 " chris naman eh.. ?"

                 " ok fine.. Joke lang.. Tanggap ko na nga di ba kaya nga naggawa ko ng magbiro.."

                 " eh kasi baka hindi pa naman talaga ok sayo.. Tapos nasasaktan na pala kita ng hindi sinasadya.?"

                 " ok na talaga.. "

                 " sure ka huh.?"

                 " oo nga .. Dadaanan nalang ako sa inyo tomorrow bago pumunta sa bar huh.. Para makatikim naman ako ng birthday mo.?"

                 " sige sige.. Antayin ka namin ni aldred."

                 " yung foods baka maubos huh.?"

                 " oa mo.. Madami lulutuin ni mommy.. Eh wala naman kaming bisita eh so kami kami lanng kakain." hanggang makarating kami sa tapat ng bahay namin bumaba naman ako sa motor niya saka inabot yung helmet dito.... " ok sige alis na ko.. Happy birthday." ngiti lang ni chris.

                 " chris di ba ok ka na.?"

                 " yeah super ok na ko.?"

                  " yung sinabi mo kanina..?"

                  " joke lang yun.. Sige na pasok ka na.." ngiti niya saka sumaludo sakin.. " alis na ko." saad pa niya saka pinaandar yung motor niya naiwan naman akong nakatingin lang sa dereksyon na tinahak niya.

                  " chris talaga oh." saad ko lang aktong bubuksan ko na yung gate ng mapansin na walang ilaw sa buong bahay. " napatulan kami ng kuryente.?" napapakamot kong saad saka pumasok sa gate. " mom?" sigaw ko lang. Bubuksan ko na yung pinto ng may marinig akong tutog. Dahan dahan ko naman binuksan yung pinto pero wala akong nakita dahil sa dillim. " mommy daddy.?"

                     When I first saw you I already knew

                     There was something inside of you.

                     Something I though that i would never find.

                     Angel of mine.

               " aldred.?" bulong ko lang ng marinig yung boses niya... Napangiti lang ako saka pilit inanig yung loob ng bahay..

                    I look at you looking at me.

                    Now i know they say the best things are free

                    Blue i love you..boy you are so fine..

                    Angel of mine.

               Hindi ko naman mapigilan maalala yung unang pagkikita namin ni aldred.. Yung simula ng lahat.. Yung unang tingin niya sakin.. Si aldred na bumago ng tingin ko sa mundo.. Yung taong nagbigay ng pagmamahal na higit pa sa inaasahan ko.

                    you came in to my world

                     Straight from above

                Bumukas naman yung ilaw dun ko nakita si aldred habang nakatayo sa hagdan na nakasuit habang may hawak na mike.. Napakagwapo niya sa paningin ko ng mga oras na yun.. 

                    " angel of mine....

                " aldred.?" saad ko lang

                " happy birthday blue... Happy birthday to one and only angel of mine..." lumapit naman sya saka hinawakan yung pisngi ko.. " thank you kasi dumating ka sa buhay ko.. Thank you sa mga ngiti.. Sa pagpapasaya.. Sa pagmamahal.. Thank you kasi may isang katulad mong hindi lang basta dadaan sa buhay ko.. Kundi katulad mong kasama ko.. Hanggang sa huli.. I love you not just because you love me.. I love you because i love you.. I love you.. ." ngiti niya hindi ko naman mapigilan na tumulo yung luha sa mata ko.. " sorry kung minsan nagseselos ako..."

               " oh wala ng sorry.. ok na sakin yung thank you.. After kasi ng sorry goodbye na di ba.?"

             " basta i wanna say sorry.. sorry kung hindi ko hahayaang mawala ka sakin.. Sorry kung hindi ko hahayaang iwan mo ko.." 

             " aldred... I love you."

             " i love you too.. I love you more..i love you today, I love you tomorrow i love you the day after tomorrow and i will love you forever.. And even after that" niyakap ko naman sya.. 

             " ok tama na yan.."aktong hahalikan ako ni aldred sa labi, napalingon lang kami parehas ni aldred sa likod ko. " tama na yan.. Sobra na.." ngiti samin ni daddy nakita ko naman si mommy sa likod nito.

             " daddy, mommy.." saad ko saka patakbong lumapit sa kanila..

                    

             " alded sabi ko walang kiss di ba.."

             " eh kasi po tito..."

             " yung boses ng syota mo anak mejo masakit sa tenga... Sabog.." saad pa ni daddy napalingon naman ako kay aldred na nagkakamot ng ulo.. Natigilan lang ako ng makita kung sino yung nasa likod ni aldred.

             " blue ok na tayo kay mommy." ngiti ni aldred sakin saka yumakap sa mommy niya.

             " happy birthday iho.." ngiti ng mommy ni aldred sakin lumapit naman ako dito saka yumakap..

             " salamat po tita...." hindi ko naman mapigilang umiyak.

            " wag ka ng umiyak.. Salamat sa daddy mo.. Kasi kung hindi dahil sa kanya hindi ko maiisip na bakit nga naman ako tutol sa ikaliligaya ng anak ko.. Basta promise me iho.. Kung mahal niyo talaga ang isat isa.. wag kayong susuko.. Madaming taong huhusga sa inyo.. Pero sabi nga ng daddy mo.. Ang importante ay yung masaya kayo."

            " promise po.. Tita thank you." yumakap naman sakin si aldred.

            " yung daddy ni aldred.. Nasa work happy birthday nalang daw.. Dont worry iho ok na din sa daddy niya.."

            " bilib ka na ba sakin anak.?" saad ni daddy napalingon naman ako dito.

            " salamat po tito... Pwede na ba kaming magpakasal.?" saad ni aldred kita ko naman yung pagsimangot ni daddy.. Binatukan naman si aldred ng mommy niya. " joke lang naman.. Bawal magjoke.?" natatawang saad ni aldred. " mommy naman makapabatok eh."

            " joke joke.. Magaral kayong mabuti.. Para sa future niyo yun."

            " aldred.. Yung napagusapan natin study muna bago kayo maganak ng anak ko." saad ni daddy nanlaki naman yung mata ko.

            " daddyyy!" 

            " joke lang... Wag mo na uli pakantahin yang si aldred anak huh.. Kahit yun lang promise mo yun.?" saad ni daddy saka naglakad papunta sa dining area.. " kainan time nagutom ako sa boses nyang si aldred.

            " kain na tayo balae. " ngiti ni mommy samin.

            " last na pagkanta mo na yun huh... Yung singing voice mo.. Mejo masakit talaga sa tenga anak." natatawang saad ng mommy ni aldred saka sumunod kay mommy.

            " maganda naman boses ko blue di ba.?" nguso sakin ni aldred.

            " ang ganda ng bihis mo ngayon mukha kang prinsipe." ngiti ko lang.

            " eh yung boses ko.?"

            " ang gwapo mo nga ngayon."

            " blue naman eh.. Umeffort nga ako sa pagkabisado ng kantang yun eh.. Tapos hindi mo nagustuhan.?"

            " sinabi ko bang hindi ko gusto.. I love that song kaya.. When i first saw i already knew.. Oh di ba ganda ng lyrics." ngiti ko sa kanya saka hinawakan yung kamay niya.

            "  blue naman eh.. Panget talaga boses ko.?"

            " wala akong sinabing ganun... Basta ako i love that song.. Wag ka ng magtanong ng iba pa.."

               " yung song lang talaga.?"

               " saka yung kumanta.. I love you kaya.?" 

               " eh yung boses..?"

               " gutom na ko aldred tara kain na tayo.."  ngiti ko saka hinila yung kamay niya.

               " wait anak.. Picture muna kayong dalawa." saad ni mommy na hawak na camera.

               " wait mom.. Wag.?" saad ko saka nagtakip ng kamay sa mukha.?"

               " bakit.?" kunot ang noong tanong ni aldred.

               " ang duga.. Mukha akong ewan.. Nakauniform pa tapos ikaw nakasuit.. Edi mukha akong alalay mo.?"

               " ang gwapo mo kaya.?" ngiti lang ni aldred skain.. " tita go." saad pa nito saka yumakap sakin.

              " mommy wag.. Magbibihis muna ako." saad ko hinawakan naman ni aldred yung dalawang kamay ko saka niyakap ng mahigpit. " aldred.. Ang panget ko ngayon.. Magbibihis muna ako." simangot ko pero hinalikan niya lang ako sa pisnge.

             " tita game.." saad ni aldred nagflash naman yung hawak na camera ni mommy. " ok ba tita.?"

             " ang panget ni blue.. Ulit." saad ni mommy sinimangutan ko naman si aldred.

             " mommy kasi magbibihis pa ko.."

             " isang smile lang anak.." saad ni mommy. " yung maayos huh tapos picturan uli kita after mo magbihis."

                " sige na blue.. Ang gwapo mo kasi pag nakaunifor,m>" ngiti ni aldred sakin.

                " wehh"

                " sige na anak.. Ang arte." 

                " mommy.?"

                " sige na.?" simangot ni mommy sakin kaya tumabi na ko kay aldred saka pilit na ngumiti. " ayusin mo yung ngiti mo."

                " mommy naman kasi eh." sinimangutan ko lang si aldred ng makitang tumatawa tawa sya.

                " ayusin mo bilis." inakbayan naman ako ni aldred. Ngumiti naman ako.. Saka nagflash yung camera. " yan maganda.." saad ni mommy.

                " yan na huh.. Magbibihis na ko.. " simangot kon lang.

                " samahan kita gusto mo.?" saad ni aldred sakin.

                " wag na kain ka na lang parasuprise yung itsura ko.. Im sure walang walan yang suot mo." simangot ko kay aldred ska nagmamadaling umakyat sa hagdan.

                Pagkatapos kong masiguradong maayos na yung suot ko agad naman akong bumaba.. Natigilan lang ako ng mapansin sa pinto yung mommy ni aldred agad naman akong lumapit dito.            

                " tita duon po tayo sa dining area." ngiti ko dito..

                " you look good." saad nito pagkatapos tingnan yung suot ko natigilan lang ako ng hindi man lang to ngumiti sakin hindi katulad kanina.

  

                " tita may problema ba..?"

                " blue I know kinausap na kami ng daddy mo.. But still.. I dont like you for my son." saad nito.

                " tita.?"

                " but for now.. Hahayaan ko muna kayo.. But i assure you.. Gagawa ako ng paraan para maghiwalay kayo ng anak ko." wala naman akong nagawa kundi titigan sa mukha yung mommy ni aldred.. Nagulat lang ako ng bigla akong akbayan ni aldred.

             " ang gwapo ng syota mo anak." ngiti ng mommy ni aldred saka naglakad papunta sa dining area.

             " wow.. As in wow." saad ni aldred na lumayo para tingnan yung kabuuan ko. " grabe." pinilit ko naman ngumiti.

             ' tara na nga.. Kain na tayo aldred. Gutom na ko." pinilit ko naman lagyan ng sigla yung boses ko.. Para hindi mahalata ni aldred yung lungkot ko knowing na hindi parin pala ko gusto ng mommy niya.

             " pero iba ka talaga.. Grabe. Papicture tayo mamaya huh.  Para tayong naggwagwapuhang prinsipe."

             " bola." saad ko lang.