maraming salamat sa lahat!
and i dedicate this chapter to Lorenso Laviña. isang masugid na follower nitong story ko. thank you.
and kay Mike, thank you uli.
------------------------------------------------------------------------
Ikaw nga!
Hindi ko na napigilan pa ng sarili ko. Niyakap ko sya ng amahigpit. Halata naman sa mga mata nya ang saya dahil naalala ko na sya. Ewan ba pero nagbalik lahat sa isip ko ang panahong magkasama pa kami. Sandali nga lang yun pero sobrang saya ko nun.
Hahaha! Kuya, hindi kita agad nakilala, sabi ko sa kanya na punong puno ng saya.
Bakit naman?, tanong nya.
Eh kasi ang gwapo mo na ngayon. Hehehe!
Ikaw talaga! Bobolahin mo pa ba ako?
Pwera biro, kuya.
Halika nga dito, sabay yakap uli sa akin ng mahigpit. Kala ko hindi mo na ako makikilala eh.
Pwede bay un?, sabi ko naman.
Sobrang saya ko. Parang biglang dumating yung isang bagay na ang tagal-tagal ko ng hinihintay. Dahil na rin sa sobra kasabikan, wala na akong pakialam kung may makaita man sa eksena naming yun. Hindi na ako bumitaw pa mula sa pagkakayap ko sa kanya. Ganun din naman sya.
Teka lang, sabi ko.
Ano yun?, tanong nya.
Nagtatampo pala ako sa’yo.
Bakit naman?
Eh kasi dib a nag-pronise ka nun na bibisita uli pero hindi na kita uli nakita. Hmpf!
Ah, yun ba? Sorry na. hindi ko naman sinasadya yun. Sobra kasing naging busy sa school at ang hirap makahanap ng time para makabagbaksayon. Nagtrabaho rin ako ng part-time nung mga nakaraang bakasyon.
Ganun ba? Sige na nga…
Wag ka ng magtampo. Promise babawi naman ako sa’yo eh.
Talaga lang ha? Hehehe!, at syepmre umandar na naman ang kalandian ko sa utak ko. Parang may iba akong naisip sa sinabi nyang yun. Hehehe! Pero na-touch naman ako. Feeling ko nga nun, ang ganda-ganda ko. Ahahaha!
May sasabihin pala ako, sabi nya.
Ano yun, kuya?
Pero bago yun, pwede bang wag mo na akong tawaging kuya?
Eh ano naman ang itatawag ko sa’yo?
Eh di yung pangalan ko. RJ.
Parang nakakahiya naman. Pero sige na nga. Ano na yung sasabihin mo?
Ilang taon ka na nga pala?
16 na ako. Bakit?
Ahh…wala naman.
Sige na, sabihin mo na yung sasabihin mo.
Ahh…na-miss mo ba ako?
Oo naman syempre.
Nun ay bigla na lang niyang hinawakan ang kamay ko. Para naman akong nabigla sa ginawa niyang yun. Para kasing napakaseryoso ng sasabihin nya. Kinabahan tuloy akong bigla.
Ano ba? Sabihin mo na kasi eh, sa isip-isip ko.
Alam ko hindi ka na bata kaya naman siguro ay maiintindhan mo na ang sasabihin ko, panimula nya.
Parang mas lalong lumakas ang kaba nun. Ewan parang gusto kong tumambling sa kaba.
Gusto mo bang maging tayo?, tanong nya.
Para akong nabingi sa narinig ko. Tama ba ang pagkakarinig ko? Tinatanong nya kung gusto kong maging kami? As in mag-jowa? Mag-BF? As in gusto nya bang makipagrelasyon sa akin?
Gustuhin ko mang magsalita ay parang may bara sa lalamunan ko. Walang boses na lumalabas sa bibig ko.
Alam kong nabigla ka sa sinabi ko pero gusto kong malaman mo na matagal na akong may gusto sa’yo. Nung una palang tayong magkilala ay nagustuhan na agad kita. Kaya lang ay napakabata mo pa nun at wala pang muwang sa mga ganitong bagay, ang paliwanag nya.
Hihimatayin ata ako! Hahaha! Hindi ako makapaniwalang eto, ang crush nun pa ay biglang magtatapat sa akin ng kanyang pag-ibig. Parang hindi totoo. Parang panaginip lang ang lahat.
Sa kabila ng lahat ng mga iniisip ko, alam ko na ang sagot sa tanong nya. OO! Oo, gusto ko. Gustong gusto ko! Yan ang sigaw ng isip ko.
Bakit hindi ka na kumibo?, tanong nya.
Para naman akong nahimasmasan. Ang haba kasi ng hair ko nun kaya tulala ako. Hehehe!
Nabigla ka ba masyado? Sorry ha, kung nabigla kita. Ayoko na kasing palampasin pa ang pagkakataon.
RJ…, panimula ko. Kasi ano…
Anong kasi ano?
Totoo ba ito?, tanong kong nagdududa pa.
Na ikaw tapos ako?
Hindi nya sinagot ng salita ng tanong ko. Kung hindi ay hinawakan nya uli ang kamay at inilapit ang mukha nya sa mukha ko. Wala na akong nagawa kung hindi ang magpadala sa nararamdaman ko.
Iyon ang unang beses na dumampi sa labi ko ang mga labi nya. Nakakapaso. Napakainit ng tagpong yun para sa akin. Puno ng pagmamahal ang halik nyang yun. Gusto ng sumabog ng dibdib ko.
Nang maghiwalay ang aming mga labi ay isang salita lang ang lumabas sa bibig ko.
Oo.
Yun lang ang tanging nasambit ko.
Anong oo?, tanong nya.
Oo. Yung ang sagot ko sa tanong mo. Matagal na rin kitang gusto RJ.
Yun lang at muling naglapat an gaming mga labi.
Itutuloy…
No comments:
Post a Comment