Can't We Try? 10

Can't We Try? 10

A/N~

At dahil chapter 10 na po ay asahan niyong maraming magbabago.

Honestly nakalimutan ko na po talaga yung story kong ito. Medyo nabusy sa kung saan-saan.

Then I tried na.. muling alamin at kalkalin ang nilalaman ng story ko kaya heto at maitutuloy ko na. Salamat talaga sa inyo. Dahil sa inyo kaya ko ito ipagpapatuloy.

Guys, medyo boring po ito. Sinikap ko po kasi na medyo ibahin na muna para maipasok ko yung plot na gusto ko.

Maraming salamat sa mga nagcomment sa 'Can't We Try? Chapter 9' na kung saan akala ko po ay wala nang magbabasa.

(Jihi)(RyeEvangelista)(Lantis)(i.Am.yours)(Angel)(madztorm)(RaffyAsuncion)(Alfred of T.O.)(EurArch)(Ivan) and Anonymous pati sa mga Silent Readers... Para sa inyo po itong Chapter 10 :))

Be ready sa Boring and OA scenes!!

Happy Reading (^_^)

--

Kurl's POV.

Sunday

8:00 in the morning.

Almost two weeks na ang nakalilipas simula nung hindi na ako pinapansin ni Nicollo.

Siguro dahil parin dun sa Burger kaya ayan.

Nakikita ko siya sa school pero hindi niya talaga ako pinapansin.

I even attempted to approach him pero kapag nandun na ako ay wala sa sarili akong napapaurong.

Si Paulo naman biglang nawala!! Ewan ko ba?

Maski si sir Ken ay nawala din ng biglaan.

Aksidente kong narinig sa bagong manager na si Paulo pala ay nasa ibang bansa at doon pinag-aral kasama ang iba pa niyang kapatid.

Kaya pala hindi ko naintindihan ang huli niyang text. "Mag-iingat ka palagi "

Tumigil na pala ako sa pagtatrabaho. Pinakiusapan kasi ako ni lola eh.

Nakaraang linggo lang ay nagkasakit ako. Sabi ng doctor ay dahil sa puyat at pagod.

Ayoko namang mag-alala si lola kaya sumunod na ako sa gusto niya.

 "Apo magsisimba ako kasama ang mga bata. Sasama kaba?"

Agad akong tumayo at sinabing sasama ako.

Ipagdadasal ko na sana bumalik na yung dalawa kong kaibigan. Si Paulo at Nicollo.

Si Paulo mukhang malabong babalik dahil doon na siya mag-aaral.

Samantalang si Nicollo? Ewan. Hindi niya ako pinapansin eh.

...

 "Lola gusto ko po nung kalamay." pagturo ko dun sa mga nakahilerang tindahan sa may gilid ng simbahan.

 "Ayy mamaya na po pagkatapos nating magsimba." nakakahiya kasing kumain sa loob, haha.

Hindi ko alam pero bigla ata akong naging matakaw. Nahawa ata ako kay Nicollo?

Mga ilang sandali lang ay nagsimula na ang misa. Buti at hindi magugulo itong mga apo ni lola. Bale lima kaming lahat.

After 20 minutes.

 "Kuya may nangangalbit sa akin." pagsusumbong nung apo ni lola.

Hindi na ako nag-abala pang tignan kung sino.

 "Hayaan mo. Baka crush ka lang." natatawang balik ko.

 "Kuya ang kulit eh. Pati si patpat kinakalbit na." naiinis nang sabi ni Kit.

 "Huwag niyong pansinin." inis kong balik.

Nasa kalagitnaan kasi kami ng sermon ni father eh at nakikinig din ako.

 "Kuya ang kulit eh." inis na inis nang sabi ni patpat.

Hanggang sa nainis narin ako ng tuluyan at agad kong binalingan yung nangangalbit.

 "Pwede bang tumigil kayo? Nagsisimba kami huwag kayong mang-istorbo!! Ano bang problema..."

Wala sa sarili akong napatigil ng mapansin kung sino ito.

Saglit pa akong natulala sa taong nangangalbit. Nang makabawi ay agad akong bumaling sa harap.

Si Nicollo pala. Kasama yung apat na lagi niyang kasama sa school, barkada siguro.

Kung anu-ano pamo pinagsasabi ko.

Kamusta na kaya siya? Sa totoo lang miss ko na talaga siya. Gustuhin ko man siyang kausapin pero hindi ko magawa.

Pakiramdam ko parang ngayon ko lang siya nakita.

Samantalang araw-araw kami nagkakasalubong sa school.

Tila biglang nag-iba ang takbo ng atmosphere. Bumibisita rin si awkward tapos parang nakikisingit pa si conscious.

Grabe talaga 'tong si Nicollo. Palibhasa dating-dati palang nagkagusto nako sakanya.

Yun nga lang wala man isang oras kaming nagkita nun pero crush ko na nga siya. Hanggang ngayon.

 "Father bilisan niyo po yung misa." mahinang pagbulong ko.

Gusto ko nang lumabas. Naiipit na ako sa tensyon. Panira talaga 'tong si Nicollo.

Maya maya pa ay...

 "In the name of the father.. and of the son.. and of the holy.. spirit.. Amen."

Pagtatapos ng misa. Whoooo!! Finally.

Tatlo ang pinagdasal ko.

First is, sana maging masaya at healthy palagi ang pamilya ko. Referring kila lola kasama na ako.

Second, sana maging magkaibigan na ulit kami ni Nicollo.

At sana maging komportable at masaya si Paulo dun sa ibang bansa.

Third? Lovelife!! Pramis yan ang ipinagpray ko.

Next sunday tatlo ulit!!

 "Lola tara bili na po tayo nung kalamay tapos uwi na po tayo." agad na sabi ko kay lola.

Umalis na kami. Hindi ko na nilingunan pa si Nicollo.

Baka hindi ako makapagpigil at pasabugin ko siya ng kumukulong bomba. Lakas talaga ng presensya niya sakin eh.

Bat niya kaya kinakalbit yung apo ni lola? Nakatrip ba sila nung mga kasama niya? Sarap bulyawan, yung bang malulusaw sila sa lakas ng sigaw mo!!

 "Eto nga po." pagturo ko sa gusto ko. "Magkano po?" Nako mukhang paubos na yung tinda ni ale.

 "Sampo isang hiwa." balik ni ale.

 "Sampung hiwa nga po." at agad ko nang binayaran.

Para samin nila lola 'to.

 "Eto nga po. Magkano po?" napatingin naman ako sa nagsalita.

Gaya-gaya ba siya? Teka.. kung hindi ako nagkakamali siya yung kasama ni Nicollo eh.

 "Singkwenta isang hiwa." agad na balik ko.

Hindi ko alam kung ano bang pumasok sa isip ko para sumabat.

 "Ang mahal naman." pagsingit nung isa pang kasama niya.

Hindi na ako nag-abalang tumingin pa sa likod. Malakas ang pakiramdam ko na nasa likod lang si Nicollo.

 "Sampo isang hiwa lang." sabi naman nung nagtitinda habang abala sa paghihiwa.

Sampo kinuha ko eh kaya medyo napatagal siya.

 "Lola baka po mabitin yung mga apo niyo diba?" baling ko kay lola.

Wala sa sarili siyang napatango. Alam niya yung tingin ko na nangungumbinsi haha.

 "Sampong hiwa nga rin po." singit pa nung isang kaibigan ni Nicollo.

 "Ale nauna po ako diba? Ale lahat na po yan bibilhin ko." agad na sabi ko.

Bahala sila maghanap!! Mukhang si ale lang ang may ubeng kalamay dito haha.

Alam kong nagulat yung mga kaibigan ni Nicollo.

I'm sure kasabwat sila sa pangangalbit kanina. Makaganti man lang sa ganitong paraan. Hehe.

 "Kuya penge po." napalingon ako sa nagsalita.

Mga batang namamalimos. Ay sakto!!!

 "Saglit lang." pagngiti ko sa mga ito.

Yung mga kaibigan naman ni Nicollo ay nandyan parin at nakatingin lang.

 "Ale huwag niyo napong hiwain. Pakiplastik na po." pagmamadali ko sa ale.

Nang mai-plastik na niya ito ay ibinigay niya kagad sakin.

 "Oh mga bata sa inyo na 'to. Hati-hati kayo ha? Mas magandang kayo na ang kumain kesa sa mga asungot na mukhang palaka. Pakabusog ha?" medyo malakas kong sabi sa mga bata.

Nilakasan ko talaga para marinig nung mga kaibigan ni Nicollo.

Agad kong binayaran si ale para makaalis na kami.

 "Tara na po lola." pagbaling ko kay lola ng may ngiti sa labi!!

 "Osige tara na apo." balik ni lola.

At umalis na nga kami.

Si Nicollo nasa likod ko nga. Magkakasama nga sila.

Gustong-gusto ko talaga siyang pansinin. Namimiss ko na siya eh.

Eh kaso nga lang hindi niya ako pinapansin kaya hindi ko narin siya pinapansin.

Nakakamiss rin palang mag-alaga ng Chinito noh? Haha!!

---

Nicollo's POV.

 "Grabe siya. Talagang asungot na palaka?" tulalang sabi ni Brent.

 "Tol Nicollo. Bat 'di mo pa kinausap?" kunot ni Lance.

 "Nahihiya ako eh. Hindi niya kasi ako pinapansin sa school." balik ko. "Baka kasi galit pa siya sakin dahil dun sa biglaang pag-alis ko nung nasa mall kami." pahabol ko pa.

Hindi na niya kasi ako pinansin nun. Even sa school. Hindi niya ako pinapansin.

Kaya hindi ko narin siya pinansin. Baka kasi kapag pinansin ko siya ay hindi niya ako pansinin pabalik. Masaktan pako diba?

 "Medyo nakakatakot naman pala yun eh." biglang sabi ni Dominick. "Talagang sinabihan niya tayong asungot na palaka nang hindi man lang natatakot." mangha pa nito.

Kinamusta ko si Kurl kay lola. Ayos naman daw at medyo malungkot daw yung alaga niya minsan. Magtatanong pa sana ako kaso baka mahalata na kami ni Kurl na nag-uusap.

Everyday sa school nagtitiis ako. Gustong-gusto ko siyang kausapin lalo na kapag nagkakasalubong kami.

Kaso nga lang baka maisnab ako. Ay paktay lalo nun.

Gustuhin ko man siyang itext kaso baka ma-Who You? ako sakanya.

Yung kanina kinakalbit ko yung mga apo ni lola. Kapag kasi kakalbitin ko sila ay kay Kurl sila nagsusumbong.

Akala ko nung una kay lola. Para sana mapansin ako ni lola na nandyan. Eh kaso kay Kurl sila nagsumbong, kaya ayun hindi ko na sila tinigilan. Haha!!

Nakisali pa sa kalbitan 'tong apat kong kasama.

 "Tara uwi na tayo samin." pag-aagkat ko sa mga ito.

Nahihilo nanaman kasi ako. Kahapon pa 'to. Parang magkakatrangkaso pa ata ako.

Araw-araw nasa bahay yung apat. Kulang na nga lang sa akin na sila tumira.

Sa bahay kasi ay hindi daw sila naiinip. Nariyan yung naglalaro sila ng kung anu-ano.

Minsan naman si Paul at Brent nagtetesting ng kung anu-anong luto. Masarap naman dahil sa yung pamilya nila ay magagaling magluto at namana siguro nila.

Kung minsan puro shot ang ginagawa.

Wala si mommy. Nasa ibang bansa for business.

Okay narin nandyan sila. Mas sumasaya ang bahay!!

Pagkauwi namin sa bahay ay dumiretso kagad ako sa kwarto ko at nahiga.

Pakiramdam ko ay agad na bumagsak ang katawan ko.

Yung apat sa sala dumiretso. Nag-uusap nanaman sila tungkol sa shot nila mamayang gabi.

Ang lamig ata ngayon? Bigla pa akong inantok. Itutulog ko na nga lang ito at baka sakaling paggising ko wala na yung bigat ng pakiramdam ko.

Ay teka.. may gamot pala ako, maka-inom nga saglit bago matulog.

----

Dominick's POV.

 "San si Nicollo? Bat hindi na bumalik?" tanong ko sa mga kaibigan ko pagkakuha ko ng juice.

 "Nagpapahinga nanaman. Kahapon pa yan." sagot ni Lance.

 "Bakit ayaw mo ba siyang magpahinga?" singit ni Brent.

 "Well what I mean is, parang may mali. Wala sa oras yung antok niya tapos bigla biglang napapagod daw." sagot ni Lance. "Ano hindi mo paba gets?" sarcastic pa nito.

 "Nag-away pa kayo. Check mo kaya Doms." singit ni Paul.

Kaya agaran ko nang pinuntahan si Nicollo.

Pagkapasok ko ay nakabalot ito ng kumot. Nilapitan ko ito agad.

 "Dude are you okay?" agad kong tanong.

Natutulog pala ito. Parang sobrang nilalamig ata siya? 10:30 ng umaga natutulog na nga?

Hinaplos ko ang noo nito. Aw nilalagnat ata? Mainit eh.

Agad akong lumabas para puntahan yung tatlo.

 "Guys. May sakit ata si Nicollo. Dalhin ba natin sa hospital?" agad na tanong ko sa tatlo.

 "Nilalagnat noh?" agad na pagtayo ni Lance, tumango lang ako. "Sabi na nga ba eh. Medyo mainit siya kanina."

 "Hindi natin siya dadalhin sa hospital." pagtayo rin ni Paul.

Nagkatinginan lang kaming apat.

 "Naiisip niyo ba naiisip ko?" pagtaas-baba pa ng kilay ni Brent.

Sa sinabi niyang yun ay ngisian ang nangibabaw sa aming apat.

Agad na akong tumuloy sa kwarto ni Nicollo.

Buti na lang at nasa harap niya lang ang iPhone niya.

Message:

" Kurl? Kailangan kita, pwede ba? Please? Kahit ngayon lang. Hihintayin kita."

Message sent...

 "Sorry Nicollo, but I have to." pagngisi ko pa saka ko na binalikan yung tatlo.

 "Guys. Job well done." natatawang sabi ko sa mga ito. "Tara tago na tayo."

Sakto nakasalubong namin si manang.

 "Manang baka may dumating pong bisita. Papasukin niyo po ha? Tapos sabihin niyo po mag-isa lang si Nicollo." naguluhan man si manang ay napatango na lang siya. "Manang huwag niyo po silang sasamahan sa loob." pahabol ko pa.

At agaran na nga kaming nagtago sa kwarto na katabi lang din ng kwarto ni Nicollo. Dito kami natutulog kapag sleep over ang trip namin.

 After 10 minutes..

 "Nandyan siya. Ikaw na bahala." rinig kong sabi ni manang.

 "Guys nandyan na si Kurl." masayang balita ko sa tatlo na abala sa pag-iisip.

Mukhang may plano nanamang magaganap?

----

Nicollo's POV.

Nagising na lang ako ng marinig kong nagsasalita si manang.

Halos manlaki ang mata ko sa gulat ng si Kurl ang lumitaw sa pintuan.

Agad akong pumikit upang magpanggap na natutulog parin.

Bat siya nandito? Anong nangyari? Sino nagpapunta sakanya?

Tila kusa atang nawala yung bigat ng pakiramdam ko ng maramdaman ko yung presensya niya.

Gayunpaman na nagulat ako ay lihim akong natuwa sa presensya niya.

Iba talaga dating sakin ni Kurl.

 "Nicollo?" rinig kong sabi niya.

Please help me. Hindi ko alam ang gagawin. What to do? Arrgghhh!!

Naramdaman ko na lang ang kamay niya sa noo ko, sunod sa leeg.

Halos gusto ko siyang yakapin ng maramdaman ko uli yung kamay niya sa balat ko. Miss ko na talaga siya!!

Naaalala ko pa nung alalang-alala siya sakin. Hindi niya ako pinabayaan at talagang inalagaan niya ako.

Pasimple akong sumilip ng maramdaman kong parang wala na siya. Papasok siya sa banyo.

Pumikit ako kagad. Mahirap na baka malaman niyang gising ako.

Hanggang sa narinig ko na lang na may parang pumatong sa higaan ko.

Don't tell me didikit siya si higaan ko? No. No!!

Ay teka.. si Kurl naman 'to eh kaya libreng-libre siyang dumikit sa higaan ko. Mahiga pa siya mas maganda!!

Pasimple akong sumilip ulit. Wala siya. Lumabas ata?

Sa totoo lang parang nawala talaga yung nararamdaman kong bigat ng katawan nang makita ko siya.

Siguro konti pero parang gumaan talaga pakiramdam ko. Hindi lang naalis yung panginginig ko, nilalamig parin ako. Weird ~.~

---

Kurl's POV.

Saan? Ano? Whaaaa!!

Ano kasing kukunin ko? Ah alam ko na, tubig pala.

Agaran akong nagtungo sa kusina. Buti at nandun si manang kaya agad kong nakuha ang kailangan ko.

Binalikan ko kagad si Nicollo. May lagnat at alam kong nilalamig siya.

Kanina nang makita ko siya sa simbahan ay mukhang ayos naman siya.

Pagka-upo ko sa kama niya ay pinunasan ko kagad siya.

Inuna ko na yung braso niya.

Ganun parin. Maganda tignan dahil sa hubog nito.

Malambot ang balat niya. Makinis na sana eh. Kaso nga lang yung mga sugat niya na medyo magiging peklat pa ata. Ang hilig kasing magpabugbog.

Tapos yung leeg. May naisip ako bigla.

Sana magkaroon ito ng kwintas, mula sa mahal niya. At syempre sakin sana manggagaling. Hehe

At ang mukha. Eto ang pinakamaipagmamalaki niya.

Etong kagwapuhan niya. Etong mapupungay na mata niya at isama pa ang matangos niyang ilong. Yung labi niya? Ayoko ngang idescribe, baka mamaya unahan niyo pa ako. Haha!!

Matapos kong asikasuhin yung mukha niya ay nagdalawang isip ako sa susunod kong gagawin.

Katawan niya kasi ang sunod kong pupunasan. Baka magising siya eh. Ay bahala na.

Dahan-dahan kong hinubad ang damit niya. Maraming salamat sa lahat-lahat dahil hindi siya nagising.

Masyado atang masarap ang tulog niya? Inalis ko na nga yung damit niya ay tulog parin siya. Sabagay mas maganda na yun.

Ayokong makita niya akong conscious habang inaasikaso ko ang katawan niya.

Dibdib ang inuna ko. Whoooo!!! Mabuti naman at medyo kinaya ko.

Sunod ay yung.. yung.. Grabe ayoko na!! Pe.. pero nandito na eh. Bahala na!!

Pinunasan ko na nga yung abs niya. Ganun parin at hindi nagbabago. Lean na lean parin at napakagandang tignan.

May abs din naman ako. Masarap ding tignan 'to guys. Yun nga lang mas maganda talaga yung kay Nicollo.

 "Wha.." paghingal ko pagkatapos.

Tumayo ako kagad para ilagay sa banyo yung mga pinaggamitan ko.

Makapigil hininga talaga yun. Whooooo!!!!

Nang maiayos ko na yung mga pinaggamitan ko ay lumabas na ako ng banyo.

Nagstay ako saglit sa may pintuan ng banyo at pinagmasdan ang mahimbing na natutulog na si Nicollo.

Namiss ko talaga 'tong Chinitong ito. Gwapo parin katulad ng dati at malakas parin ang dating.

Nang mapadako ang mata ko sa abs niya ay agaran akong lumapit para sana AGAD NA TAKPAN ito ng kumot dahil sa hindi ko alam ang gagawin kapag nakikita ko yung katawan niya nguni't masyado atang mabilis ang pangyayari.

Nang itataas ko na ang kumot ay naramdaman ko na lang na may humila sa kamay ko.

 "Ang lamig." rinig kong sabi pa nito.

Niyakap niya ako.

Wala pamo siyang pang-itaas.

Ramdam ko yung mainit niyang katawan sa balat ko.

Tutal niyakap narin niya ako kaya hinayaan ko na siya.

---

Nicollo's POV.

 "Maraming salamat Kurl." pagsasa-isip ko ng mag-ayos pa ito ng higa para mas mayakap ko siya ng maayos.

Maya-maya pa ay dahan-dahan na siyang kumawala at itinagilid ako patalikod sakanya.

Akala ko kukumutan na niya ako pero nagulat na lang ako ng may biglang yumakap sa akin.

Ibinalot niya rin sa katawan namin ang kumot habang siya yakap-yakap lang ako.

Mas hinigpitan niya ang yakap niya sa akin. Napakasarap sa pakiramdam na kung saan parang gusto ko na araw-araw ay

ganito kami palagi.

Itutuloy