Bawal na Pag-ibig: True Love Never Dies - 03

True Love Never Dies - 03

Bawal na Pag-ibig: True Love Never Dies

by PrinceSky

Part 3

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Nasa tapat na ako ng pintuan sa labas ng ospital ng sinundo ako ni arbie.

“Bro, are you ready?” tanong ni Arbie sa akin.

“Asan na ang biktima?” mabilisang tanong ko.

“He is outside” sagot ni Arbie habang nakatingin sa akin.

Malalim ang iniisip ni Arbie pero alam ko na kagustuhan niya ito.

“Gusto mo ba ito Arbie?” pabalang na tanong ko sa kanya habang nakatingin pa rin sa nagungusap niyang mata.

“I am!” firm na sagot niya.

“Once and for all Arbie. I’m doing this because kaibigan mo ako. Pero kahit labag ito sa kalooban ko hindi naman kita kayang tiisin. Gagawin ko ito di dahil kaibigan kita. Ginagawa ko ito dahil ito ang gusto mong gawin ko.” Mahabang paliwanag ko sa kanya.

Hindi na nakasagot pa si Arbie at tuluyan na kaming umalis ng ospital.

Nakita ko si Matthew na nakatayo sa kabilang kalsada. Ngumingiti pa si Matthew sa aming dalawa ngunit sa isip ko lang ay matatapos na rin ang kasiyahang naidulot ng short-term relationship nila ni Arbie.

“Minahal mo ba siya Arbie?” tanong ko sa kanya habang humihintay ng pagkakataong maka-tawid.

“Diba I told you before. I’m not falling in love to someone. Never been. Never was and never will be!” paulit na sagot ni Arbie.

Hindi maalis sa isip ko ang mga katagang iyon kasi sa bandang huli ay ako rin ang sasabihan nito kapag pinag-patuloy ko ang aking nararamdaman sa kanya.

Nakarating na kami sa kinaroroonan ni Matthew ngunit bago naming sinimulan ang set-up ay napagisipan ko na mali ang lugar na ito.

Baka kasi maraming may makakita. Kaya pumunta kami sa mcdonalds na malapit din sa ospital na pinagtatrabahuhan ko. Nakarating na kami sa fast-food chain at umorder si Matthew.

Ngunit bago pa siya makaorder ay nagsimula na si Arbie sa kanyang script.

“Dude. It’s over! Walang spark eh!” common na litanya ni Arbie kapag magkakalas na sa relasyon.

“What? Your funny babe. Ano gustong kainin ng babe ko? Sambit ni Matthew habang busy pa rin sa pagpipili ng oorderin.

“Yes Matt! You heard Arbie right. Tama na ito.” Sambit ko sa kanya.

Natauhan naman si  Matthew sa pinag-sasabi ko kaya tuluyan na kaming nakatayo sa aming kinaroroonan. Tumingin-tingin ako sandali sa paligid kasi baka may mga nakakilala sa amin ngunit sa kabutihang palad ay walang masyadong tao ngayon.

“What is this? Is this a game Arbie?” tanong ni Matthew na may konting kirot sa puso.

“What else do you thing Matt? Aren’t you convinced about it?” si Arbie habang nakahawak na sa aking kamay at pinipisil-pisil ito sinyales na mag back-up na ako.

“Yes! What you see in front of you is the truth! Boyfriend ko si Arbie at hangang dito nalang ang pakikitungo niya sa iyo” mahabang paliwanag ko kay Matt.

Masakit isipin na kahit sa ganoong sitwasyon ay masasabi kong akin si Arbie ngunit hanggang doon nalang talaga.

Nakita ko na namumuo ang galit ni Matthew at parang sasapakin ako ngunit pinigilan at binantaan siya ni Arbie.

“Try it and you will regret this!” sambit ni arbie kay Matthew.

Nakita ko na lang na nag-sidatingan ang iba kong kasamahan sa ospital. Pinigilan ko na si Arbie at sapilitang umalis sa lugar na iyon. Kasi nga naman walang kaalam-alam ang mga tao sa ospital namin na ganon ako at isa pa ang alam lang nila ay ikakasal na ako sa susunod na dalawang taon.

Nasa labas na kami ng mcdo at nakita ko si Matthew na lumabas na rin. Pero sa hindi ko inasahang pangyayari ay binuhusan ako ni Matthew ng malamig na coke sabay suntok sa mukha ko. Napahandusay naman ako sa floor.

Bumangon ako para mapag-higanti ko ang aking sarili ngunit sadyang mabilis si Matthew. Sumisigaw-sigaw lang si Mmatthew. Galit na galit siya kay Arbie. Ngunit ng tiningnan ko si Arbie ay parang nagulat lang sa nangyari.

Ni hindi man lang ako inalalayan o kinamusta kong ok lang ako.

“Tang-ina naman Arbs. Tingnan mo tuloy ang nangyari sa akin. Bullshit!” sambit ko kay Arbie habang inaayos ang sarili.

Nakita ko naman na may mga tao sa labas na nakatingin sa amin. Umalis ako at iniwan si Arbie.

Pumasok ako sa ospital at inayos ang sarili. Mabuti nalang at may extra scrub suit pa kaya kinuha ko nalang ito at pinalitan ang clinical uniform ko na nabasa ng coke. Pinagmasdan ko naman ang sarili ko sa salamin at hindi naman napuruhan ang mukha ko. Buti nalang hindi nasugatan kong hindi ipapablotter ko talaga si Matthew.

Lumabas na ako ng quarter at bumalik sa ER. Nan doon na rin si Arbie.

“Bro. sorry hindi ko to ineexpect.” Paliwanag ni Arbie.

Nakita kong mangiyak-ngiyak si Arbie at instead na galit ang nabitawan kong emosyon ay awa naman ang lumabas sa bibig ko.

“It’s okay bro. Malakas ka kasi sa akin.” Sambit ko na may pagaalinlangan.

Niyakap ako ni Arbie at mistulang natulala ako sa kanyang inasal. Sadyang itinulak ko siya kasi baka may makakakita sa amin.

Sa di kalayuan ay nakita ko ang babaeng kasama ng patient kong intoxicated. Dumaan siya sa aming kinaroroonan at sadyang matalim ang kanyang paningin sa amin.

Hindi ko na siya pinansin dahil kaharap ko si Arbie. “Ano ang problema non?” tanong ni Arbie.

“Hayaan mo na. Folk lang iyon ng patient ko kanina.” Mahinahong sagot ko kay Arbie.

“Bro. I’m really sorry for what happened. Para maging okay ka, ibibigay ko sa iyo ang lahat na hihilingin mo para naman makabawi ako.” Mahabang paliwanang ni Arbie.

Medyo natauhan naman ako sa kanyang pinagsasabi.

Parang gusto kong sabihin na pwede bang maging kami? Ngunit patuloy pa ring pumapasok sa isip ko ang mga binitawang salita niya.

Paulit-ulit itong bumabalik sa isip ko na parang isang sirang plaka.

I will never fall in love…

Never been…

Never was…

And never will be…

Ang mga katagang iyon ang tanging kumokontrol sa feelings ko sa bestfriend ko. Mas lalo pa itong tumindi ng nakita ko ang nangyari sa patient ko ng dahil lang sa bawal na pag-ibig na ito.

Bawal nga ba? Sa isip ko.

“It’s okay Arbs. I will always be your friend” ang tanging lumabas sa aking bibig.

Napahinto naman kami sa ganong sitwasyon ng biglang niyakap ulit ako ni Arbie. Niyakap niya ako at hindi ko na siya tinulak. Bahala na kung may makakita sa amin basta ang importante ay sinasamsam ko ang bawat segundo na pagyakap ng pinakamamahal kong best friend. Si Arbie.

Habang nakayakap siya sa akin ay may ibinulong naman siya.

“If only I know how to teach my heart.” Nang narinig koi yon ay bigla ko namang tinulak si Arbie papalayo.

“Ano ba yan bro? Isang shot lang iyan” sambit ko sa kanya at humalakhak.

Medyo masakit para sa akin ang mga sinabi niyang iyon pero ano ba ang magagawa ko kung hanggang best friend lang talaga ang kaya niyang ibigay sa akin. Pero kahit ganon lang ang magiging estado namin. Patuloy pa rin akong umiibig na palihim sa kanya.

Habang may panahon pa ay gagawin ko ito at ipaparamdam sa kanya indirectly na mahal ko siya.

“Sige bro, may duty pa ako eh” pabalang kong sambit kay Arbie.

“Off mo ba bukas?” tanong ni Arbie.

“Oo, may gigs kami bukas sa pirates. Punta ka ha?” dagdag kong salita.

Umalis na rin si arbie at pumasok na rin ako sa ER.

Nang sumunod na araw ay tinawagan naman ko ni Arbie.

“Bro, I met this guy yesterday. He looks awesome. Half pinoy half Latino.” Si Arbie sa kabilang linya.

Hay nako panibagong biktima naman ng best friend ko. Hindi na ako nagulat sa mga ginagawa niya at palagi nalang ganito ang sistema naming dalawa.

He will meet someone, and then seizing the moment until execution day arrives.

Parang usual na talaga ang mga pangyayari. Kahit nga ako ay nagsawa na rin sa aming set-up.

Nakalipas ang ilang mga araw at ganon pa rin ang nangyari. Nagsasawa na talaga ako sa mga parting message ni Arbie at parang mauubos na rin ang listahan ko ng mga biktima ni Arbie.

“Sorry dude until here!”

“Babe this is over!”

“Hon we are not working”

“Boo, lets end this now!”

Kahit nga ako ay naaasiwa na sa mga parting message ni Arbie. Pero sinasabayan ko na lang talaga ang kanyang mga kagaguhan.

Until one day.

“Arbs, uuwi muna ako ng Roxas City kasi hindi na ako nakapagbakasyon” sambit k okay Arbie.

“Eh di sasama na rin ako. Kung asan ka dapat nandon rin ako. Paano nalang kung makikipag break ako eh wala ka. Sino ang makukuntsaba ko?” mahabang paliwanag ni Arbie.

“Ok ikaw ang bahala pero paalala lang Arbs. Nasa Roxas City tayo. Maliit lang ang lugar natin at maraming nakaka-kilala sa atin doon” paliwanag ko sa kanya.

Sinimulan ko na ang pag-ayos ng gamit ko at sumakay na rin ng taxi. Napag-usapan din naming ni Arbie na sa terminal nalang kami magkikita.

Pagkadating ko sa terminal ay nakita ko rin naman siyang nakaupo sa may bench. “Arbs, kanina ka pa?” tanong ko sa kanya habang inaayos ang mga gamit ko.

“Hindi masyado. Tara na baka maunahan tayo” suhestiyon ni Arbie.

Sa front seat kami umupo ni Arbie at nagsimula ng lakbayin ang daan patungo sa Roxas City.

Nasa kalagitnaan na kami ng Passi City ng pinatugtog ng driver ang kanyang stereo.

Sa di inaasahang kanta ay nakasalang ang isang Japanese song. Hindi ako familiar sa title ng song pero may halong ingles ang kanta niya. Hindi ko pinansin ang mga katagang iyon ngunit nong nasa chorus na ng song ay parang tinamaan naman ako.

Nakatulog si Arbie at nakasandal ang kanyang ulo sa aking balikat. Hinayaan ko na siya sa ganong sitwasyon at mataimtim na pinakikingan ang kanta.

You will always be inside my heart…

Napangiti na lang ako kasi parang pana na tinusok sa aking puso ang liriko ng kanta. Hindi ko naman alam kong ano ang ibig sabihin ng kanta pero ramdam ko na malalim ang liriko nito. Alam ko rin naman na malalim rin ang emosyon na ibinigay ng kumakanta nito.

I hope that I have a place in your heart too…

Sa bandang ito ay parang hinahampas ako ng malaking palakol. Nakatingin lang ako kay Arbie at pinagmamasdan ang kanyang maamo na mukha.

Sa isip ko lang ay kung pwede sana akin ka nalang. Ngunit hindi talaga puwede. Ayaw kong masaktan dahil lang sa bawal na pag-ibig na ito. Mahal na mahal ko si Arbie at kaya kong ibigay ang lahat sa kanya kahit ang pagkakalas ko sa nalalapit kong kasal or ang pag-aamin sa pamilya ko na siya ang laman ng puso ko.

Kaya kong ipagsigawan sa lahat na ang taong mahal ko ay si Arbie ngunit natatakot ako baka kahit anong paraan kong saan ay ipinaglalaban ko siya ay siya naman iyong taong isusuko ako.

Now and forever you are still the one…

Hindi ko na pinansin ang kanta at pinikit ko nalang ang aking mata. Ramdam ko na dumaloy ang luha sa aking mata. Alam ko na hindi talaga kaya ni Arbie na mahalin ako at hanggang best friend lang talaga.

Pero kung alam lang sana niya…

Matagal ko na siyang minahal…

After 2 hours ay nakarating na rin kami sa Roxas City.

“Arbs? Uuwi ka ba sa inyo?” tanong ko sa kanya habang kinikuha ang seatbelt.

“Pwede bang doon nalang muna ako tumuloy sa inyo?” tanong ni Arbie habang inaayos niya rin ang kanyang sarili.

Nakaramdam ako ng saya sa kanyang sinabi at hindi na ako nagdalawang isip pa.

“Ok bro, sa bahay ka nalang tumuloy. Isa pa wala naman akong kasama doon. Sina mama at papa lang naman.” Mahaba kong paliwanag sa kanya.

Sumakay kami ng tricycle at tumuloy na sa bahay namin. Nakarating na rin kami sa bahay at kitang-kita ko na si mama ay sobrang saya na nakauwi na ako.

“Ma, si Arbie nga pala. Best friend ko” pakilala ko kay Mama.

“Good afternoon Tita” sambit ni Arbie at humalik sa pisngi ni Mama.

“Good afternoon din hijo. Sige pumasok muna kayo. Alam kong pagod kayo sa biyahe. Anak, ano nga pala ang gusto mong kainin? Tanong ni Mama.

“Seafood nalang Ma kasi sawang-sawa na ako sa mga pork at beef.” Sagot ko kay Mama habang inaayos ang gamit papasok ng bahay.

“Good afternoon Pa” pagbati ko kay Papa sabay halik sa pisngi niya.

“Pa this is Arbie best friend ko” pakilala k okay Papa.

“Good afternoon Tito” sambit ni Arbie sabay halik sa pisngi ni Papa.

“Good afternoon hijo. Salamat naman at napag-isipan mo namang umuwi” sambit ni Papa habang nakatayo at inalalayan ang aming gamit.

“Nakapag-snacks ba kayo?” dagdag na tanong ni Papa habang inilatag an gaming gamit sa living room.

“Medyo busog pa po ako eh. Kaw Arbs?” tanong ko kay Arbie habang hinuhuban ang pang-itaas na damit.

Nakita ko naka tingin si Arbie sa katawan ko ngunit hindi ko na ito pinansin.

“Busog pa ako bro.” maikling tugon ni Arbie.

“Ganon? Eh di magpahinga nalang muna kayo sa kwarto” suhestiyon ni Papa.

“Sige po pa, pasok muna kami ng room” sambit ko kay Papa.

Pagpasok naming sa room ay humiga kaagad si Arbie.

“Ang ganda at ang linis ng room mo bro” sambit ni Arbie habang nakahiga.

“Pinalilinis kasi ni Mama ang room ko at least ka pag-umuwi ako, komportable naman ako” paliwanag ko sa kanya.

“Meron ka bang extra towel diyan?” tanong ni Arbie at kumilos paupo.

“Check mo na lang sa cabinet bro, eto ang susi.” sagot ko sa kanya habang kinukuha ang sintoron sa aking pantalon at itinapon ang susi sa kanya.

Ngunit sa di ko inaasahang pagkakataon ay naalala ko kaagad ang mga inilagay ko sa loob ng cabinet. Lintek na! Mga pictures pala ni Arbie ang nakatago doon. Mabilisan kong pipigilan sana si Arbie ngunit huli na ang lahat.

Nakatambad na sa kanya ang mga pictures na matagal ko nang tinago pa.

“Bro? do you still have this?” tanong ni Arbie na may konting kalituhan.

Wala na akong may maisagot pang mabuti kung hindi

“Yes bro”

iyon lang ang naisagot ko para hindi defensive ang dating. Ngunit hindi naman nag follow-up question si Arbie at kinuha na niya ang towel. Nasaktan din ako ng konte kasi kahit doon man lang ay sana naappreciate niya ang aking pagtreasure sa memories namin.

Ikinandado ko nga ang cabinet na iyon in case na pumasok si Mama or Papa. At least hindi nila makikita. Ngunit ito na nakita na mismo ni Arbie ang sekreto ko sa cabinet pero  blunt affect lang siya.

Hinayaan ko nalang siya at nag-change ng shorts. Pumasok na rin si Arbie sa banyo at naligo.

5PM na nang niyaya ko si arbie na pumunta ng Panay Church.

“Arbs, punta tayo sa panay church. Gusto ko lang makita ulit ang pinaka-tanyag at pinaka-malaking church bell sa asya.” Suhestiyon k okay Arbie.

“Talaga lang ha. Detalyado ba naman ang pagdescribe mo doon!” sambit ni Arbie sa aking suhestiyon.

“Wala lang kasi. Na miss ko rin ang lugar na iyon” sagot ko naman sa kanya.

Nagpaalam muna kami kay Mama at Papa tapos pinuntahan na namin ang simbahan.

Nang nakarating na kami sa simbahan pinuntahan naming kaagad ang malaking church bell sa itaas. Pinagmasdan naming ang magandang tanawin nanakapalibot sa panay church or kilala bilang Sta. Monica Church. Nasa ganon kaming siste ng nagkatitigan kaming dalawa.

Hindi ko alam kong ano ang saloobin ni Arbie pero ramdam ko na may gusto siyang sabihin. Natahimik kaming dalawa at nakikipagramdaman.

Binasag ko ang katahimikan at kinausap si Arbie.

“Bro, in due time, dito ako ikakasal” sambit ko kay Arbie habang tumitingin sa magandang tanawin.

Hindi naka sagot si Arbie sa sinabi ko. Hindi na rin ako kumibo. Parang mistulang mga pepe kami sa ganoong sitwasyon. Lumipas ang ilang minuto at ganoon pa rin ang aming sitwasyon ng biglang umimik si Arbie.

“Masaya ka ba ngayon?” mahinang tanong ni Arbie.

Medyo nagulat din naman ako sa kanyang tanong ngunit hindi ko na ito pinag-isipan pa ng malalim.

“Oo, kasi at least nakauwi na rin ako.” Mabilisang sagot ko sa kanya. Hindi na ulit kami nagimik at iniba ang mood.

Kumuha kami ng picture na magkasama sa ilalim ng malaking bell at kung ano-ano pang mga kakulitan.

“Arbs, may itatanong sana ako sa iyo” mahinahong sambit ko kay Arbie.

“Ano yon bro?” monotonic na sagot naman ni Arbie.

“Kung may pagkakataong umibig ako sa iyo, tatangapin mo ba?” paalinlangang tanong ko kay Arbie.

Hindi siya sumagot sa aking tanong at tuluyang umalis na sa lugar na iyon. Nagulat din ako sa kanyang inasal at mabilisang sinundan siya pababa.

“Arbs, sorry kung naitanong koi yon. Baka kasi..” naputol kong paliwanag ng biglang nagsalita si Arbie

“Stop that! I don’t like the sound of it. Ikakasal ka na nga tapos ganito pa ang mga pinagsasabi mo? Ano ba bro? diba usapan natin magkaibigan lang tayo? Please lang.” mahabang paliwanag ni Arbie.

Masakit para sa akin ang mga katagang iyon kaya napaupo nalang ako sa bandang itaas na bahagi ng hagdan. Nakita ko rin naman siyang naka tayo sa ikalawang palapag ng hagdan na parang may iniisip.

“Arbs, gagawin ko ang lahat. Mahalin mo lang ako.” Sambit ko sa kanya na may halong pangamba sa susunod na sagot ni Arbie.

“Bro ikaw ang bahala pero tandaan mo. Kung gagawin mo ang bagay na iyan ay baka masira lang ang pagkakaibigan natin.” Mahabang sagot ni Arbie at tuluyang lumabas na ng simbahan.

Napaupo lang ako sa hagdan at patuloy pa rin ang pag-agos ng mga luha ko sa aking mata. Masakit isipin na ipamukha sa iyo ng taong mahal mo ang bagay na hindi niya kayang ibigay.

Napakasakit.

Parang gusto kong tumalon sa itaas at mamatay na lang dahil hindi naman ako magiging masaya sa kapiling ng iba kung ang mahal ko naman ay hindi naman kayang mahalin ako.

Inayos ko ang aking sarili at lumabas na rin sa simbahan.

Nakita kong nakaupo si Arbie sa isang bench sa park malapit sa simbahan.

“Sorry Arbs. Hindi ko kasi kayang ideny sa sarili ko na mahal..” naputol kong paliwang

S“stop that! Bro, quit this or else aalis na ako at uuwi nalang sa bahay” galit na salita ni Arbie.

Hindi ko na itinuloy ang aking mga sinabi at pumara na lang kami ng jeep papunta ng city. Umuwi na kami sa amin ngunit hindi pa rin kami nagkikibuan. Nagpahinga kaming dalawa sa room at nagdinner na rin kami.

Pagkatapos naming magdinner ay napagdesisyunan naming uminom. Bumili kami ng empe lights at sa room na kami nagsimulang uminom.

Mag-aalas onse na ng gabi at patuloy pa rin kaming nagiinuman ni Arbie.

Nakatulog na rin siguro sina Mama at Papa sa mga oras na iyon.

Medyo tipsy na rin ako noon at ganon din si Arbie. Hinubad ni Arbie ang kanyang pang-itaas na damit at sumambulat sa aking mga mata ang mapula niyang utong.

Kahit matagal ko na itong nakita pero kakaiba ang naramdaman ko ng gabing iyon. Siguro ay dahil na rin sa nakainom ako kaya may konting libog akong naramdaman.

Nilabanan ko ang aking sarili at para maisaayos ko ito ay pumasok muna ako ng cr. Maya’t-maya ay lumabas na ako at nakita kong naka underwear na si Arbie. Nakahiga na siya sa floor at tuluyan ng nakatulog.

Tang-ina.

Ayaw kong mabahidan ng libog ang aking katawan at isip. Pero sino naman ang hindi mabibighani sa mala-adonis na katawan ni Arbie. Maraming lalaki na ang umiyak dito sa best friend ko.

Malaki ang bukol sa loob ng brief ni Arbie. Pero kahit matagal na kaming magkakilala at magkasama ay hindi ko pa ito nakita o nahawakan man lang.

Lumapit ako sa kanya at pinagmasdan ang kanyang katawan. Ang pogi talaga ng best friend ko. Nakakaakit ang mabalahibong puson nito na umabot hangang chest area niya. Walang abs si Arbie pero wala ring tummy fats.

Masarap dilaan ang katawan ni Arbie lalo na ang kanyang utong. May mga balahibo din sa paligid ng utong niya at pinakagusto ko sa lahat ay ang mabuhok na kili-kili ni Arbie. Inamoy-amoy ko ang kili-kili ni Arbie at sobrang bango. Bango na nakakaloko.

Dumaloy ang isang malademonyong kuryente sa aking katawan at sumagot din ang aking kargada sa mga ginawa ko.

Sinimulan kong hawakan ang kanyang katawan at mahinahong ibinababa ito patungo sa kanyang puson.

To be continued…