Bawal na Pag-ibig: True Love Never Dies - 02

Love Never Dies - 02

Bawal na Pag-ibig: True Love Never Dies

by PrinceSky

Part 2

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nasa kalagitnaan ako ng kalsada habang patuloy pa rin ang pagbuhos ng ulan. Hindi ko alam kong ano ang aking gagawin. Napag-isipan kong umuwi na ng bahay at mag mumuni-muni sa susunod na tatahaking landas. Masakit para sa akin ang mga binitawang salita ni Arbie. Alam ko naman na hanggang kaibigan lang ang kaya niyang ibigay sa akin. Pero hindi ko kayang pigilan ang aking sarili.

Napag-desisyunan ko nang umuwi ng bahay at magpahinga. Napagod din ako sa trabaho at dagdagan pa ng mga pangyayaring hindi ko naman naisip mangyari.

Kinaumagahan ay tumawag ang isa kong kaibigang si Jon.

“Pare may gigs tayo mamaya. Pwede ka ba? Si jon sa kabilang linya.

“O sige pare, off duty ko naman e” tugon ko sa kanya habang nakahiga pa rin sa kama.

“Sige pare magkita nalang tayo sa pirates” sagot ni jon.

Mag aalas-dose na ng tanghali ng ako ay bumangon sa kama. I took my lunch at nanood nang TV. Maya’t-maya ay tumawag si Arbie.

 “Hey bro? Sorry sa inasal ko kagabi ha. May pinuntahan kasi akong importante” si Arbie sa kabilang linya.

“Ok lang yon Arbs. Naiintindihan naman kita. Isa pa siguro gawa lang ng pagod ko na imahinasyon ang mga nasambit ko kagabi” sagot ko naman habang kinukuha ang tuwalyang pangligo.

“Kita tayo mamaya ha? May ipapakilala ako sa iyo?” sambit ni Arbie.

“Huh? Agad-agad? Ano ba naman yan Arbs. Kaka busted mo lang kay Jeff kagabi tapos papalitan mo agad? Tanong ko na may halong inis at lungkot.

“Don’t worry bro. See you ha?” sagot ni Arbie na parang wala bahid na emosyon.

“May gigs kami mamaya sa pirates. Doon nalang tayo magmeet” suhestiyon ko sa kanya habang papasok ng banyo.

“Ok. I’ll be there at 10PM” sagot ni Arbie at tinapos ang tawag.

Magaalas-siete na ng gabi at pinuntahan ko ang aking grupo. Sabay na rin kaming nagdinner sa breakthrough. Malapit din lang naman kasi ang resto na iyon sa lugar na pupuntahan namin mamaya.

After dinner ay tinungo na naming ang pirates at kinausap na ang manager. Maya’t-maya ay nagsisi-datingan  na ang mga tao. Maraming tao ngayon kasi sabado. Inayos na rin namin ang aming mga instrument at hinintay ang huling kanta na inaawit ng unang banda.

Maya’t-maya ay nakita ko namang pumasok si Arbie kasama ang isang lalaki. Sa tantya ko may edad 21. Gwapo, mataas may nasa 5’11” ang heigt. Moreno, matangos ang ilong at semi-kalbo. Maganda rin ang pangagatawan at astigin talaga kung kumilos. Kumaway sa akin si Arbie at sinuklian ko rin naman siya ng ngiti.

Nakita ko siyang umupo sa harapan namin. “Galingan mo bro” sigaw ni arbie habang kumakaway sa waiter. Nakita ko namang nag-uusap sila ng lalaking kasama niya sabay turo sa akin. Maybe he is just telling his date na kaibigan niya ako.

OO at malaking OO talaga. Kaibigan niya nga lang ako at hindi niya nakikita sa mga kilos ko na higit pa sa kaibigan ang gusto kong mangyari sa aming pagsasamahan.

Naka-puwesto na kami sa stage at tinitest ng mga kasamahan ko ang kani-kanilang instrument. Patuloy pa rin akong nakatitig sa kanilang dalawa. May bahid na pagseselos ang naramdaman ko habang patuloy pa rin silang nag-uusap.

Sobrang sweet nila at may pakiliti-kiliti pa. Napakasakit talagang isipin na andiyan ka sa harap ng taong mahal mo tapos hindi naman niya nakikita ang ginagawa mo. At ang mas masakit pa ay makita mo siyang masayang-masaya sa piling ng ibang tao.

Parang gusto ko nang umalis sa lugar na iyon dahil ayaw kong makita si arbie na may tao naman siyang wawasakin ang puso.

Sa gabing iyon napagdesisyunan ng grupo na tumugtog ng upbeat songs pero dahil ako naman ang vocalist ng banda humingi ako ng hiling kong pwede po bang ako muna ang pipili ng unang kanta.

Hindi naman nag-argue pa ang mga kasamahan ko. Kaya ng ok na ang set-up ng mga gamit naming ay sinimulan ko na ang pagkanta. Pero bago ko naman ito kinanta ay napag-isipan ko muna na mag salita sa mikropono .

“Good evening guys, I would like to thank you for coming tonight. We really appreciate your continuous patronage to pirates. We are here to perform upbeat songs to heat up the Saturday night. However, before we start I would like to sing this song to someone out there who don’t even care about the essence of love. I hope you like it”

No I can take one more step towars you

Coz’ all the waiting is regret….

And don’t you know I’m not your ghost anymore

You lost the love, I love the most…

I’ve learned to live, half alive

And now you want me, one more time…

And who do you think you are?

Running round, leaving scars..

Collecting your jars of hearts

And tearin’ love apart

You gonna catch a cold

In the ice inside your soul

So don’t come back to me

Who do you think you are…

Habang kinakanta ko ang Jars of Hearts ay nakita ko namang nakatingin si Arbie sa akin na parang naiinis.  Hindi ko na siya pinansin at patuloy pa rin ako sa pagkanta. Narinig ko na naghihiyawan ang mga tao kasi I have given so much justice sa kanta.

Yong tipong bigay na bigay lahat na emosyon. Kahit nga ako hindi makapaliwanag sa sarili na kinaya kong kantahin ang isang song na hinawi pa sa rock na niche. Husky kasi ang boses ko kaya nagawa ko ng mabuti ang kanta. Nagtitilian ang mga babae sa kabilang table at nakita kong maraming tao na ang nanonood sa amin.

I wished I had missed the first time that we kiss

coz you broke all your promises.

Habang kinakanta ko ang part ng song nai yon ay nakita ko namang namumula ang pisngi ni Arbie. Siguro nadala na rin ng matinding emosyon ko sa pag deliver ng song. Unti-unting dumadaloy ang luha sa aking mata at doon ko na lang namalayan na lumuluha na ako.

And now your back…

But you don’t get to get me back

Ibinuhos ko ang lahat na makakaya ko sa part ng kantang iyon. Ngunit ng nakita kong tumayo si arbie at umalis ay kinabahan ako. Ngunit pinagpatuloy ko pa rin ang kanta at hindi ko na pinansin ang reaksyon ni arbie.

Natapos ko rin ang kanta at ibinigay ko sa back-up vocalist namin ang mic.

Tinungo ko ang CR at nakasalubong ang ibang mga tao doon. Maraming kumakamay, nagtitiliang mga babae at bading. May iba pang umaalok ng drinks pero hindi ko pinansin.

Pagdating ko sa CR nakita ko naman si arbie.

“Arb what happened? Bat umalis ka? Tanong ko sa kanya.

Hindi niya ako pinansin at sinukilan pa niya ako ng galit na mata.

“Are you mad?” tanong ko sa kanya habang seryosong tinititigan ang mata niya.

“What yo dou want me to react? What was that for?” tanong ni Arbie na may kunting galit.

“Huh? There is nothing ridiculous with the song Arbs. I just wanted to sing that song.” Sagot ko sa kanya.

Ngumiti na lang si Arbie at sumagot

“Never mind. But you know what siguro kung hindi kita kaibigan alam ko na ako ang tinitira ng kanta mo”.

Hindi ko na pinatulan pa ang mga sinambit ni Arbie at pumasok nalang ako sa CR.

Pagkalabas ko ng CR ay bumalik din ako sa stage at kumanta pa. Nakita ko naman si Arbie kasama pa rin ang newly met guy.

Natapos din ang gig namin at pinuntahan ko si Arbie.

“Bro, si Matthew pala” sambit ni Arbie habang nilalaklak ang beer.

Nakipag shake hands din naman ako kay Matthew.

“Ang galing mong kumanta” sambit ni Matthew habang patuloy rin sa pag-inom ng beer.

Nakisabay na rin ako sa kanilang inuman at mag-aalas dos na ng umaga ng napagdesisyunan ko ng umalis. Ngunit pinigilan ako ni Arbie.

“Bro, where are you going? The party didn’t even started yet?” si Arbie habang hinahawakan ang aking kamay.

Tugon iyon na pinipigilan niya akong umalis.

“Gusto niyo doon tayo sa Annex?” suhestiyon naman ni Matthew.

Sa harap lang naman ng Pirates ang Annex. Isa din itong bar na may mga VIP KTV rooms kung saan puwede kang kumanta.

Hindi na ako nagpapigil pa at sumabay na lang sa kanilang gusto. Pagkatapos nilang bayaran ang inorder na inumin ay tinungo na naming ang Annex.

Nasa likuran ako nilang dalawa at kitang-kita ko na ang sweet nila. Magkahawak pa ang kanilang kamay habang lumalakad papunta ng Annex.

Kinausap ni Matthew ang receptionist kung may bakanteng VIP room.

Nasa room 5 kami at doon umorder ng umorder sila ng foods at drinks. Hindi naman ako nakapag-hindi sa kanila kasi nga hindi ko namang kayang tangihan si Arbie.

Kahit medyo nagseselos ako or nasasaktan sa ginagawa niya pero pilit kong nilalabanan iyon.

Nasa loob na kami ng room at nag-uusap silang dalawa. Ako naman ay patuloy na lumlagok ng beer. Nasa ganoon kaming set-up ng kinausap ako ni Matthew.

“Bro, pwede bang kumanta ka?” tanong ni Matthew habang patuloy pa rin sa paglalampungan kay Arbie.

Kitang-kita ko naman si Arbie na masayang-masaya sa piling ni Matthew. But at the back of my head, ito ang simula ng iyong pagkawasak Matthew. Sayang ka, you seem to be nice naman at complete package pero mali ang pagpili mo ng iyong makakasanga.

Medyo natawa naman ako doon sa inisip ko kasi siguro kong meron lang akong listahan ng mga binusted ni Arbie, malamang na complete na niya ang buong alphabet. “X” na lang siguro ang kulang.

Pinagbigyan ko naman si Matthew sa kanyang request. Pero wala na siyang magawa kung ano ang kakantahin kong song. Kaya ang napili ko nalang ay yong “Lucky ni Jason Mraz”.

Do you hear me? Talking to you

Across the water.. across the deep blue ocean

Under the open sky

Oh my.. but baby im trying

Pinagmasdan ko silang dalawa at masayang-masaya si Arbie. Ganun din si Matthew nagkukulitan silang dalawa na parang newly weds.

Kung pwede lang sana na ihampas ko ang mic sa ulo ng mga iyon para matuluyan na silang magsama habang-buhay pero hindi ko ginawa. Pinagpatuloy ko nalang ang pagkanta.

I’m lucky I’m in love with my best friend

Nang nasambit ko na ang liriko ng song na iyon ay biglang natigilan naman silang dalawa. Dahil sa inasal nila ay natigilan din ako sa pagkanta. Nakita kong nakaharap si Arbie sa akin. Parang may gusto siyang ipahiwatig pero hindi ko mainterpret kung ano man ang nasa wavelength niya.

Hindi ko na pinagpatuloy pa ang pagkanta sapagkat alam ko na medyo naiinis na si Arbie sa mga choices of songs ko.

Kaya iyon, uminom nalang ako ng beer.

“Bat hindi mo pa tinapos ang kanta? Parang damang-dama mo nga eh!” sambit ni arbie habang nagkukulitan pa rin kay Matthew.

Hindi ko na siya pinansin at patuloy pa rin ako sa pag-iinom ng beer. Maya’t-maya lang ay tumayo si Matthew sa harapan namin. Nagulat din naman ako pero ang sumunod na pangyayari ay hindi ko maipaliwanag.

“Arb, I’m starting to like you!” sambit nit Matthew habang titig na titig kay arbie.

(Ayan na ang katapusan mo mokong ka!) sa isip ko lang.

Hindi na naka pag-salita sa Arbie at patuloy pa rin sa pagsusuyo si Matthew kay Arbie. Nakatitig si Arbie sa akin na parang humihingi ng back-up kaya eto naman ako. Siyempre walang magawa kung hindi gawin naman ang makasaysayang responsibilidad ng buhay ko sa aking best friend. Iyan ay ang tagalinis at mag panggap na BOYFRIEND!

“Tol, huwag mo nang pilitin pa si Arbie. Hindi ka niya mahal. At isa pa walang panahon si Arbie sa mga rela-relasyon na iyan. Alam mo ba kung bakit? Dahil nobyo niya ako!” mahabang litanya ko.

Tumawa lang ng malakas si mMatthew sa mga pinag-sasabi ko.

Kahit si Arbie ay nagulat din sa mga binitawan kong salita.

“Bro, are you okay?” tanong ni Arbie sa akin. 

Naalimpungatan na lang ako na sa sobrang kalasingan ko ay kung ano-ano ang pumasok na imahinasyon sa aking isip. Doon ko nalang narealize na sa sobrang kalasingan ko ay nabitiwan ko ang mga salitang iyon.

Tumakbo ako palabas ng room ngunit hinabol ako ni Arbie.  Nasa hagdan na ako ng hinablot ako ni arbie.

“Bro what the hell are you doing?” tanong ni arbie habang hinihingal sa kakahabol sa akin.

Hindi ko na siya sinagot at patuloy pa rin ako sa paglalakad. Lumabas ako ng bar at bumili ng sigarilyo. Sinindihan ko ito ng bigla namang kinuha ni Arbie.

“Since when did you learn to smoke?” tanong ni Arbie at tuluyang itinapon ang nasindihang sigarilyo.

“Ano ba ang problema mo Arbie?” giit ko sa kanya na may bahid na inis.

“What? After what you did tapos ako ang tatanungin mo kung ano ang problema ko? Pamamaktol na tanong ni Arbie.

Hindi ko na siya pinansin at umupo na lang ako sa bakanteng table sa labas ng Annex. Maraming nakatingin sa aming tao na parang pinagmamasdan ang madrama naming pag-uusap.

“Bro can you just leave me alone? Sambit ko sa kanya habang kinukuha naman ang isang stick ng sigarilyo.

“In one condition, pag-ok ka na. Please bumalik ka na sa room. Nakakahiya ang ginawa mo bro” sambit ni arbie habang pinipigilan naman akong mag-sigarilyo.

“Ano ba Arbs? Huwag mo namang pakiilaman ang paninigarilyo ko!” galit na sambit ko sa kanya.

Ngunit tuluyan pa ring kinuha ni Arbie ang sigarilyo at itinapon.

Maya’t-maya ay nakita ko namang dumating si Matthew.

“Oh! Arbs kamusta na ang best friend mo? Mukhang malaki ang tama nito ah” sambit ni Matthew na may pangisi-ngisi pa.

Parang gusto ko siyang suntukin pero wala naman akong maisip na dahilan kung gagawin ko iyon.

“Bro, I have to go” sabi ko kay Arbie at tumayo na sa kinauupuan ko.

“Ok ka lang bro?” tanong ni Arbie na may kunting pag-aalala.

Hindi ko na siya sinagot pa at tuluyang umalis na sa Annex.

Pumara ako ng taxi at sumakay. Pero bago pa naman umalis ang taxi ay nakita kong nakatingin pa rin silang dalawa sa aking kinaroroonan. Binuksan ko ang window shield ng taxi at kumaway na lang sa kanila.

“Ok lang ako Arbs and Matt. Just enjoy the night”

At saka sinara na ang bintana. At the back of my head, kawawa ka Matthew. Pagsisisihan mo ang gabing ito.

Kina-umagahan ay parang bangag pa rin ako sa kalasingan. Naisip ko tuloy ang mga pinang-gagawa ko kagabi. Ngunit pinilit ko ang aking sarili na huwag nang isipin pa. Masasaktan lang ako.

Mahal ko si Arbie pero pinipigilan ko lang ang aking sarili. Ayaw ko na mang mawala siya sa akin. Siguro mas ginusto na lang ni Arbie na maging best friend kami kasi ayaw niya ring mawala ako sa kanya. Iyon kasi ang magiging hudyat ng hiwalayan kong malalaman ni Arbie na ma-iinlove na ang tao sa kanya. Pero hanggan kalian ito?

Lumipas ang isang ligo at wala akong balita na nakuha galling kay arbie. Maya’t-maya ay nag riring ang cellphone ko.

Si Arbie ang tumatawag.

“Bro, asan ka? Pwede ba tayong magkita mamaya? Si Arbie sa kabilang linya.

“Ok Arbs. Saan at anong oras?” sagot ko naman sa kanya.

“Susunduin nalang kita sa ospital. Ok lang ba?” suhestiyon ni Arbie.

“Bakit? Oras na ba ng paglilitis?” mala insultong tanong ko sa kanya.

“Hay naku bro. Kilala mo nga talaga ako” seryosong sagot ni Arbie.

“So? Ano naman ang magiging role ko? Baka naman kasi may pahalik-halik ka pa at mabigla ulit ako. Buti na iyong planado na ang lahat” mahabang paliwanag ko sa kanya.

“Oo. Same drama. Same set-up. Walang personalan ha?” mahabang paliwanag din ni Arbie.

Mag-aalas dos na ng hapon at papasok na ako sa ospital. PM shift ako at sa ER ang duty ko. Bandang alas 4 na ng hapon ng may isinugod na pasyente. Intoxication ang kaso niya.

Inobserbahan ng doctor ang pasyente habang ginagawa naman naming ang emergency intervention sa ganitong kaso. Napag-alaman ko nalang na ang dahilan ng kanyan pagkalolong sa alcohol ay dahil umibig siya sa taong hindi naman pinag-halagaan ang  kanyang mga ginawa.

Medyo nag-hysterical naman yong babae na sa isip ko ay baka asawa niya. Ngunit nagulat ako ng binasag ng babae ang sitwasyon at sumisigaw na papatayin niya ang tao na siya ang dahilan sa pagkawalay ng kanyang kasama.

Napag-alaman ko din na ikakasal pala itong patient naming at ang babaeng sumisigaw ngunit mga ilang araw bago ang kasal nila ay napagdesisyunan ng patient namin na hindi na ituloy ang kasal. Ang masaklap pa ay ang taong involve sa kanilang problema ay isang lalaki din na minahal ng lubusan ng patient namin.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa mga nakuha kong impormasyon galing sa folks ng patient namin. Parang nakakarelate ako sa kanyang sitwasyon.

Parehong-pareho talaga sa kalagayan ko ngunit inisip ko na mangyayari din kaya ito sa akin? Ayaw kong mag conclude dahil kaya ko namang kontrolin ang aking emosyon para kay Arbie.

Napag-isipan ko na baka sign ito na binigay sa akin ng may kapal upang hindi ko na ipagpatuloy pa ang aking nararamdaman kay Arbie. Kasi kung gugustuhin ko man ang sinasambit ng puso ko ay baka dadating din ang panahon na ganito rin ang mangyayari sa akin.

Ayaw kong mawalan ako ng pag-asang makakarecover kong ganito lang ang mangyayari sa pagmamahal ko sa bestfriend ko.

Na endorse ko na ang patient sa ICU kasi maselan yong case niya. Habang pababa na ako ay hindi ko naman maalis sa isip ko ang nasaksihang kondisyon ng patient ko. Naisip ko nalang na sana hindi ito mangyari sa akin. Nakarating na rin ako sa ER ng bigla ko namang nakita si Arbie.

Si arbie na magiging dahilan kung sakaling mangyari din sa akin ang nangyari sa patient ko.

To be continued…