TROMBONISTA NG BUHAY KO CHAPTER 22

Trombonista ng buhay ko

By: Bluerose

CHAPTER 22

DISCLAIMER

The public is advised of some scenarios of strong and/or sexual language, and sexual behavior of the characters involved. Events, places and situations are fully fictional. Furthermore, this is advised R-18 due to contents not suitable for ages below 18 years old. The author does not promote neither exploit readers to do such acts instead to raise awareness, understanding and optimism toward the characters involved.

Authors note: Guys pasensya na talaga kung super late nito,kung member kayo ng group siguro alam niyo naman kung bakit hehe..salamat sa nakakaintindi at sa mga hindi okay lang yun, please wag niyo nalang basahin kung magrerekalmo lang hehe, di ko kailangan yun ngayon, ang kailangan ko ay pagpush para ganahan akp magsulat, nasira yung computer ko so bigla nagshift ako sa phone na hindi talaga madali, konting pasensya lang guys. I love what i'm doing and hanggang mahal niyo ko mahal ko yung pagsusulat, di ako titigil. Promit yan! Tanong mo pa ta tuto! Haha.

love lots guys, please magcommemt kayo para ganahan naman ako hehe.. icomment niyo na cute yung author para solid talaga! Hahaha baka makapag update pa ko nun sa friday hahah chos! Ingatz love yourself so you can love others sabi nga ni tito boy haha.

SI MARK

       Isang halik, simpleng pagdampi ng labi na tila ayaw ko ng bitawan pa, tagpong ayaw ng matapos, mga haplos na nagdala ng kakaibang mahika sa puso, halik na biglang bumago sa lahat ng gusto ko, halik na tila droga na bumaon sakin sa napakalalim na hukay, hukay na di ko na alam kung maahunan pa. Halik... halik na naging mitsa ng pagsabog ng pag ibig na matagal ng tinatago. Pag ibig di akalain na pwede palang mangyare, pagibig ko sa kanya na tanging sa pangarap lang naipapadama.

       Pagmamahal nga ba... pagmamahal nga ba itong nadama ng puso..

       o isang ilusyon na nais matupad mula sa isang pangarap?

      Sabay sa pagpikit ng aking mga mata ay ang kusang pag galaw ng aking mga labi, dinama bawat dampi, nilasap bawat sandali at nagpasailalim sa mahika na tanging pag ibig lang ang kayang umintindi.

       Pagmamahal... Pagmamahal nga ba o isa lang ilusyon na nais matupad ng puso?

--

       Pagkatapos isalang yung sinaing sa kalan ay dumeretso na ko sa sala pero tanging si kent nalang yung naabutan ko dun habang naka-upo sa upuan at nanunuod ng tv.

       Kasalukuyan akong nasa bahay ni Ethan nun ng dumating si Kent, ang balak ko sana ay magluto para kay Kent pero dahil walang laman yung ref niya ay inutusan nalang ni Kent si Ethan na bumili ng ulam sa labas.

       " Umalis na si Ethan?"

       " Oo." Maikling sagot niya, napalunok naman ako. Talaga bang kaming dalawa lang tao sa loob ng bahay na 'to? Oh god! " Thanks nga pala dito huh, seryoso thank you." Ngiti niya habang nakataas yung wrist niya kung saan nakalagay yung kwintas na bigay ko sa kanya nung pasko.

       " Salamat din kasi sinuot mo."

       " Maganda kasi eh. "

       " kala ko isasangla mo eh."

       " Well kapag kinapos ako pera di malayong gawin ko yun."

       " Uhm no please, wag mo gawin yun kung kailangan mo ng pera? Nandito naman ako eh. " Pilit na ngiti ko pero isang payak lang na tawa yung narinig ko sa kanya. " Seryoso ako dun Kent, Kung pera lang naman kaya ko naman ibigay yun eh."

       " Plano mo ba talagang maging bakla na gumagastos sa lalake?"

       " Uhm kung para sayo naman, mas mahalaga ka kesa sa pera." Saad ko. Napatango naman sya.

       " Talaga? "

       " Kent, mahal kita kaya kaya okay lang kahit perahan mo ko -- mahalin mo lang ko."

       " Mark mukha kang gago."

       " Kent I'm serious. "

       " Di ko kailangan ng pera mo , Kaya ko naman kitain yun eh."

       " Kent."

       " Alam mo kailangan ko? " tanong niya, tanging paglunok lang yung nagawa ko habang nakatitig sa mga mata niya, hindi ko makahinga shit!! " Mark tingin mo ano kailangan ko?"

       " Ano?"

       " Yung mahalin mo lang ako. " saad niya habang nakatitig sa mata ko. " mahalin mo lang ako Mark. "

     Nang mga oras na yung  pakiramdam ko nakalutang ako, yung mga ngiting kusang kumawala sa labi ko, luhang tila bumagsak ng kusa sa mga matang  walang pagsidlan ang saya.

        Isa lang ang nasisiguro ko ng mga oras na yun -- Masaya ako.

       " You mean okay na sayong mahalin kita?"

      " Sino ba ang ayaw ng pagmamahal, kahit ganito ako  kailangan ko rin yun. Pero Mark hindi pa kita mahal."

      " Okay lang, okay lang talaga." Sunod sunod na tango ko.

      " Mahalin mo lang ako, mahalin mo ko hanggang dumating yung araw na kaya ko nang suklian yung pagmamahal na yun. Sorry kung nasasabihan kita ng masasakit na salita, Mark ganun ako pero hindi ibig sabihin mini- mean ko lahat yun kaya sorry." Sinserong saad niya, unti unting namuo yung luha sa mga mata ko.

          This is it.

          " Just love me, Mark." Saad niya na may matamis na ngiti sa labi.

        Hindi ko na napigilan yung pagtulo ng luha ko ng mga oras na yun, totoo na ba talaga to? Ito na ba talaga yun?

      " Pinapaiyak mo ko Kent."

      " Gago ka, tang ina mo ayoko nakakakita ng umiiyak."

      " Eh kasi sobrang saya ko."

      " Gusto kita mahalin, kaya sana hintayin mo ko." Ngiti niya sakin, pinunasan ko naman yung luha sa pisngi ko. " Gusto ko na sumubok na uli, gusto ko na magmahal kaya sana wag kang mapagod, Alam ko hindi ako prinsipe, Tangina wala din akong palasyo, wala akong pera pero kaya kong gawing langit ang mundo mo."

      " Totoo ba talaga to Kent?" Saad ko, marahan naman syang tumango.

      Ng mga oras na yun tila anghel si Kent habang nakatitig sa mga mata kong punong puno ng saya.

      " Oo, uhm upo ka sa tabi ko." Ngiti niya, napalunok naman ako.

      " U- upo ako sa tabi mo?" Nauutal na saad ko.

      " Oo nga tangina mo bilisan mo na."

      " Uhm sigurado ka?"

      " Oo sabi eh, kung gusto mo din ako ikiss okay lang, kung gusto mo ko hawakan okay lang din, kung gusto mo isubo papayag na ko." Seryosong saad niya, naramdaman ko lang yung pag init ng mukha ko ng sumandal sya sa upuan at marahang binuka yung mga hita niya.

      " Kent." Saad ko kita ko naman na sinimulan na niyang ibaba yung zipper ng short na suot niya.

      " Ayaw mo ba?"

      " Gusto." Saad ko agad, isang ngiti naman yung nakita ko sa mga labi niya saka ako tinanguhan at nginuso yung baba niya.  " Kent." Damn! Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko syang pinagpantasyahan, mga gabing sya ang kasiping ko sa aking imahinasyon.

      " Alam ko gusto mo to, ito lang muna Mark ibibigay ko sayo." Saad niya,  nakagat ko naman yung labi ko habang nakatingin sa kanya. Damn it! Pinagpapawisan ako ng malagkit bakit ganito! " Mark,  sige na. " tango niya sakin.

      " Kent, buksan mo to!" Rinig kong katok sa pinto na nagpabalik sakin sa reyalidad, holy shit!!

      " Tangina sabing sa kabilang bayan bumili eh!" Simangot ni Kent saka muling tinaas yung zipper ng short niya, palihim ko naman pinunasan yung pawis sa noo ko.

      " Kent, Mark buksan niyo to!" Sigaw sa labas, tumayo naman si Kent saka lumapit sakin. Aktong aatras ako ng hawakan niya ko sa braso, otomatiko naman akong napatingin sa kamay niya hanggang dahan dahan ko inangat yung tingin ko dahilan para magtama yung mga mata naming dalawa.

      " Mark ito muna huh, pasensya na. Pangako magsesex tayo." Ngiti niya saka ako mapusok na hinalikan sa labi, hindi naman ako nakagalaw, nanatili akong nakatayo, ang nagawa ko lang ay damahin yung halik niya ng mga oras na yun, pumikit at hayaan syang halikan ako.

      Ramdam ko lang yung init ng palad niya na nanatiling nakahawak sa braso ko.

      Hangang dahan dahan syang humiwalay.

      Nang mga oras na yun huminto yung mundo ko, parang tumigil lahat habang nakatitig ako sa mukha niya.

      " Ang sarap nga ng lips." Ngiti niya na nagpabalik sa katinuan ko. Lumapit lang sya sa pinto pero nanatili akong nakatayo habang hawak yung labi ko, tila naging abnnormal yung tibok ng puso ko nun. Shit!

      " tangina mo tol, nakaboxer lang ako kaya itlog nalang binili ko sa tindahan." Rinig kong saad ni Ethan, pero di sapat yun para muling ibalik ako sa katinuan

      " Mark? " tapik sakin ni Kent.

      " Anong ginawa mo sa kanya?"

      " Hinalikan? Tangina isesex ko na nga eh, istorbo ka lang eh!" Asik dito ni Kent, What? Isesex niya na ko?

      " Tangina mo! Di ba sabi ko hindi motel tong bahay ko?"

      " Ewan ko sayo, uwi na muna ako." Saad pa ni Kent saka lumabas ng bahay ni Ethan.

      " Ethan." Bulong ko habang nakatitig sa kanya. " Ethan hinalikan niya ko?" Wala sa sariling saad ko. " Ethan, hinali-" nanlaki lang yung mata ko ng itulak niya ko sa pader saka mapusok na hinalikan.

        Wait?

        Si Ethan?

      Tumigil naman sya sa paghalik saka dahan dahang humiwalay, naguguluhan naman akong tumitig sa mga mata niya na nasa baba ang tingin.

      " Bakit mo ko-"

      " Close your eyes please, I just wanna kiss you?" Bulong niya.

      " Etha-"

      " Please?"

      " Per-"

      " Just close your eyes! Damn it!" bulong niya. " Gusto ko lang maramdaman kung paano mo sya halikan, Please?"

      " Ethan?"

      " Please Mark tangina!" Gigil na saad niya, napalunok lang ako saka marahang tumango. " isipin mo, ako si Kent." Saad niya hanggang muling maglapat yung labi naming dalawa, dahan dahan ko naman pinikit yung mga mata ko, Pano ko maiisip si Kent kung nakatatak na sa sa puso ko kung paano sya humalik, paano ko maiisip si Kent kung bawat dampi ng balat niya ay init ang dala sa katawan ko.

      Hindi ko kayang isipin si Kent, Kasi may sarili ng lugar sa puso ko si Ethan.

      Ilang sandali pa ng sagutin ko yung halik niya saka dahan dahang minulat yung mga mata ko, kita ko lang yung luha sa mata niya habang nakapikit.

       Dahilan para huminto ako sa pagsagot sa halik niya.

       Bakit may luha?

       Ano ibig sabihin nito?

       Nang humiwalay sya ay niyakap niya lang ako, para akong estatwa ng mga oras na yun, di ako makagalaw..di ako alam gagawin ko.

       " Ganun ko sya halikan? Ang sarap pala." Mapait na saad niya.

       " Ethan?"

      " Can I kiss you again? " bulong niya sa tenga ko. " Pwede bang wag mo isipin si Kent? Pwede bang ako...pwede bang ako nalang?" Bulong pa niya.

      " Ethan why?" Saad ko pero muli lang nagharap yung mukha namin, di ko naman mapigilang mapalunok habang magkalapat yung mata naming dalawa, kitang kita sa mata niya yung lungkot...lungkot na di ko alam kung saan nga ba galing.

       Nang aktong ilalapit niya yung mukha niya ay marahan ko syang tinulak pero wala yung nagawa ng hawakan niya yung kamay ko. Tila namanhid yung katawan ko nun ng maramdaman muli yung halik niya, yung masuyong dampi nito, yung pagmamahal na dala sa bawat haplos, yung lambot ng mga labing tila umaasang sasagutin ko yung bawat dampi nito. Unti unti para kong nawala sa sarili, sumabay sa bawat galaw niya, sinagot yung bawat dampi, dinami yung sandaling yun.

      Hindi ko alam kung gumagalaw pa ba ang oras o kung tumatakbo pa ang panahon ng sandaling yun, ang alam ko lang... parang ayoko na matapos yung halik na yun.

        Parang ayaw ko ng matapos yung masuyong halik na pinaparamdam niya sakin, pakiramdam ako unti unti akong nalulunod sa pagmamahal na nararamdaman ko sa bawat segundong pinagsasaluhan namin.

      Hinalikan ako ni Kent pero yung halik ni Ethan, ibang iba ang pakiramdam na dala.

      Tila may mahikang nagdala sakin sa ibang mundo, tila nadala ako sa isang lugar kung saan naroon lahat ng pinapangarap ko maramdaman.

      Bakit ganito?

      Bakit ganito kabilis yung tibok ng puso ko na tila gusto nito kumawala sa dibdib ko.

      Bakit tila may sariling buhay yung mga labi kong pilit sinusuklian yung bawat halik na ginagawa niya, bakit hindi ko mapigilan yung sarili kong namnamin yung sandalimg yun.

       Bakit ganito kasarap yung pakiramdam? Totoo ba to o isang ilusyon.

       Isang ilusyon o isa tagpong matagal ng pinangarap ng puso na ngayon ay natutupad.

    Isang ilusyon o totoong nararamdaman ng puso ko ang pagmamahal na pilit niyang pinaparamdam sakin.

       Totoo nga ba o isang ilusyon?

      Naramdaman ko yung pagpipilit niyang buksan yung bibig ko, hinayaan ko lang sya hanggang masuyo niyang kinagat yung labi ko, napaungol naman ako sa dalang sensasyon ng ginawa niya.

       Habgang unti unti bumagal yung halik,

       Hanggang humiwalay sya.. hinabol ko yung labi niya pero dumistansya na sya.

      " Ethan." Wala sa sarili saad ko, dahan dahan lang syang yumuko. Damn bakit ganito yung nararamdaman ko, bakit gusto ko pa sya halilan, bakit... tila naglalaway ako sa labi niya ng sandaling yun. " Ethan?" Bulong ko, gusto kong sabihin na halikan niya pa ko pero ayaw nun lumabas sa bibig ko.

      " I'm sorry, hindi ko dapat ginawa yun." Saad niyang sa ibang dereksyon nakatingin.

      " Bakit mo ko hina-" saad ko pero humakbang na sya papunta sa kusina, nanatili naman akong nakasadandal sa pader, bakit ganito? Bakit niya ko hinalikan? Para saan yung mga luhang yun? Para saan yung lungkot na nakita ko sa mga mata niya.

         Para saan yung tibok ng puso ko ng mga oras na to.

         At higit sa lahat bakit ganito yung nararamdaman ko?

       Napalingon lang ako ng bumukas yung pinto at iluwa si Kent habang may dalang mangkok. Pinilit ko naman pakalmahin yung sarili ko.

      " Tulala ka parin?" Ngisi niya. " Nakakatakot ka naman halikan tangina, bigla kang nagiging kahoy." Saad pa niya saka tumuloy sa mesa at nilagay yung mangkok na dala niya. " Si Ethan?"

      " Si Ethan?" Maang ko tumango naman sya. " Uhm nandyan sya."

     " Ethan wag mo na lutuin yung itlog, nagluto pala si Mama." Saad ni Kent saka pumunta sa kusina, wala sa sariling humakbang ako para sumunod kay Kent. " Tol?" Katok ni Kent sa pinto ng cr.

      " Tol, Sandali lang. Sumama yung tyan ko tangina ka kasi eh." Rinig kong saad ni Ethan sa loob bg cr. Lumingon naman sakin si Kent saka nagkibit ng balikat at ngumiti. tanging paglunok lang yung nagawa ko. Bakit ba ganito? Masaya ako kanina kasi bibigyan na ko ng chance ni Kent na mahalin sya pero bakit ngayon? Bakit ngayon ginugulo na ni Ethan yung ulo ko.

      Masaya na dapat ako eh.. pero bakit ganito?

      Ilang sandali pa ng lumabas ng cr si Ethan, nagtama yung mata namin pero agad syang umiwas ng tingin.

      Pano nangyareng... shit tama ba ko o ilusyon ko lang yun?

      " Tol kain na tayo okay na tong sinaing." Saad ni Kent saka pinatay yung kalan.

      " Sige lang kain na kayo ni Mark hindi ako gutom."

      " Okay ka lang ba tol?"

      " Ethan." Saad ko pero ngumiti lang sya sakin saka tumango. Damn kitang kita sa mata niya yung lungkot.

      " Okay lang ako Mark, hindi ako gutom kaya wag mo ko isipin, kayo ni Kent ang importante di ba? Kain na kayo." Saad niya saka naglakad papunta sa kwarto niya.

      " Umiyak ka ba Ethan?" Habol dito ni Kent. Napalunok lang ako, umiyak ba sya? Pero para saan?

      " Tang ina mo!" Sagot ni Ethan sa kanya.

      " Nyare dun?" Saad ni Kent.

      " I don't know?" Pilit na ngiti ko.

      " Baka may problema, kain na tayo. Nagugutom na ko eh." Saad niya saka nagsimula maghain sa maliit na mesa. Naupo naman ako sa isa sa mga upuan habang pilit pinapaklma ang sarili. Nang mag angat ako ng tingin kay Kent kita ko lang yung ngiti niya sa labi.

      " Bakit?"

      " Gusto mo na bang magsex tayo? " nang aasar na ngiti niya, nag init naman yung mukha ko saka tumungo. " kapag nagsex tayo sigurado makakalimutan mong may diyos pa."

      " Huh?"

      " Kasi mas sasambahin mo na ko sa kanya.."

      " Kent tangina mo, hindi motel tong bahay ko huh!" Sigaw pa ni Ethan. Sumimangot naman si Kent.

      " Oo, hindi na." Sigaw din niya.

      " Si Ethan.. ano..uhm..di ba sya kakain?"

      " Okay lang yan, baka may problema." Saad niya saka nilagay yung kanin sa mesa. Umupo lang sya sa harap ko saka naglagay ng kanin sa pinggan niya. " Ganyan yan kapag may problema, kapag gusto umiyak. Nagkukulong sa kwarto." Bulong pa ni Kent.

      " Umiyak?"

      " Kilala ko na yang gagong yan, pustahan umiiyak yan. Ikaw kasama niya di ba? May nangyare ba? O nakasalubong ba niya yung Daddy niya? Ganyan kasi yan kapag nakakasalubong Daddy niya." Saad pa ni Kent pero kibit ng balikat lang yung naisagot ko, damn.. tama ba yung naiisip ko?

       Mahal ako ni Ethan?

      Ilang beses ba nasabi ni Ethan na sya nalang ang mahalin ko,  ilang beses na nga ba niya nasabing mahal niya ko?! Damn Mark you're stupid! It wasn't a joke all along.. damn damn mahal niya ko! Pero... shit..!

      " okay ka lang? Don't tell me hindi ka parin nakakamove on sa halik ko?" Saad niya saka sumubo.

       " Uhm kasi si Ethan."

      " wag mo yun isipin, kakain yun kapag nagutom. Kumain ka na nga, ayaw mo ba ng ulam? " tanong niya, napansin ko naman yung mangkok sa mesa.

        " specialty ni Mama yan, mahiwagang diningdeng!" Ngiti niya.

        " What?"

        "Tangina basta gulay, kumakain ka naman siguro ng gulay?"

       " Oo naman." Pilit na ngiti ko saka naglagay ng kanin sa pinggan sa harap ko. Nang mag angat ako ng tingin kita ko lang yung tingin sakin ni Kent. Sobrang saya ko kanina hanggang hinalikan ako ni Ethan na biglang nagpabago sa ikot ng mundo ko.

       Pinangarap kong mahalin ni Kent pero sa tuwing matutulog ako.. si ethan ang gusto ko  mapanaginipan, panaginip lang sya di ba? Bakit biglang ganito, bakit bigla syang naging totoo.. okay na ko sa panaginip eh, okay na kong tuwing gigising si Kent ang hahanapin ko... si kent ang totoo di ba? Sya lang magmamahal sakin... sya lang di ba pero bakit nararamdaman ko mahal ako ni Ethan?

         Bahagi lang si Ethan ng panaginip ko, si kent ang pangarap ko.

         " Kapag di ka pa kumain, hihilahin kita sa cr." Saad ni Kent.

         " huh?"

         " Papakain ko sayo tong titi ko gago." Saad pa niya, yung nangyare samin ni Ethan, lagi ko yung napapaniginipan, yung haplos, yung bawat pagdidikit ng balat namin, lagi yun laman ng mga panaginip ko. " Tangina kakain ka ba o hindi? Chupain mo na nga lang ako tara." Saad pa ni Kent saka hinawakan yung kamay ko agad ko naman tong hinugot saka mabilis na sumubo ng pagkain.

        " Kakain na nga oh?" Pilit na ngiti ko.

       " Madali ka naman pala kausap eh." Ngiti niya, napalingon naman ako sa pinto ng kwarto ni Ethan, kapag sinasabi kaya niyang mahal niya ko? Totoo kaya yun? Eh paano kung totoo? Anong gagawin ko?

   

SI ETHAN


        Pagpasok ko sa kwarto ay nagbukas lang ako ng notebook pero wala dun yung dahilan ng bawat luhang tumutulo sa mata ko ng mga oras na yun at lalong wala sa mga pahina ng notebook na yun ang dahilan kung bakit ako nasasaktan ngayon, kung bakit ganito yung narararamdaman ng puso ko at higit sa lahat wala sa bawat pahina ng kahit anong libro ang kayang magpaliwanag kung bakit ko nga ba sya minahal... minahal na naiisip kong agawin sya sa taong kahit kailan hindi ako iniwan. Si Kent.

       Nahawakan ko lang yung dibdib ko na hanggang ngayon ay sobrang lakas parin ng kabog, yung tibok ng puso ko kanina habang magkalapat yung labi namin ay parang musika na sobrang bilis ang tugtog, musika na sobrang hirap sabayan ang tempo.

        Masakit pala magmahal..magmahal ng totoo.

        " Hindi naman ako naniniwala sa love di ba pero tangina bakit ba ang sakit sakit!" Gigil na bulong ko habang hawak hawak yung notebook. " Tangina bakit ba ko umiiyak?"

        Ito yung gusto ko di ba pero bakit nasasaktan ako?

        Mamahalin na sya ni Kent pero bakit nasasaktan ako?

        Mahal ko sya pero tama ba na nasasaktan ako?

SI MARK


        Lumipas ang mga araw, alam ko pagkatapos ng gabing yun may nagbago, alam ko pagtapos ng gabing yun hindi na uli magiging katulad ng dati. Si Kent simula nun nag iba na yung trato niya sakin, bastos parin pero hindi niya na ko iniiwasan, sinasagot na niya yung mga tawag ko at madalas nakakakwentuhan ko na rin sya.

          Alam ko unti unti na niya kong pinapapasok sa buhay niya at hinhayaan niya na kong kilalanin kung sino talaga sya.

          Pero si Ethan, simula ng gabing yun hindi na kami nagkausap. Tuwing pupunta ko sa kanila kung hindi tulog ay may ginagawang assignment. Hindi ko alam kung tama ba ko o ilusyon ko lang na mahal niya ko.  Pero kung hindi bakit sya umiiwas? Ilang beses na niya kong nahalikan, may nangyare narin samin pero bakit ngayon lang sya lumayo?

           Naguguluhan ako.

       Di ba dapat masaya na ko kasi mamahalin na ko ni Kent pero bakit hindi ko na maramdaman yung saya na yun, bakit parang naguguluhan na ko.

          Isa lang ang siguradong nakita ko sa mata niya ng gabing yun, sakit.

          Nasaktan ko si Ethan, nasaktan ko sya.

         Pinikit ko lang yung mata ko saka dinama yung malamig na simoy ng hangin ng hapon na iyun, tila nanunuot sa balat ko yung lamig nito, yung haplos ng bawat ihip yung tunog nito na tila malamyos na musika.

       Tuwing nasa simbahan ako pakiramdam ko napakapayapa ng mundo ko, pakiramdam ko okay ako.

       Nang imulat ko yung mata ko ay nagsimula na ko humakbang hanggang makarating ako sa malaking pinto ng simbahan, tanging ilaw nalang sa altar ang nagsisilbing liwanag sa lugar na iyun.

        Tapos na misa tuwing ikalima ng hapon, halos wala ka na rin makikitang tao sa loob nito na sa panahon ngayon ay tuwing linggo nalang napupuno. Napakatahimik na ng buong lugar na kahit paghinga ay maririnig mo, na bawat yabag na gagawin mo sa loob ay sasabay sa bawat tibok na maririnig mo mula sayo.

         Sa napakaraming taon ay naging tahanan ko ang lugar na to, dito ko kinilala at pilit intindi kung ano at sino ba talaga ko. Dito ko binigkas ang maraming tanong na hindi ko alam kung nabigyan nga ba ng sagot, mga itatanong na kahit di sigurado ay pilit umaasang darating ang araw na mabibigyan din ng pansin.

          Nanampalataya sa diyos na may likha ng lahat.

         " Ano po bang plano niyo sakin? Kahit kailan po hindi ko hininging mahalin ako ni Ethan, hindi ko rin po hiniling na mahalin ako ni Kent.. nangarap lang po ako.. pero hindi ko naman po alam na ibibigay niyo." Mahinang saad ko. " bakla po ako, galit po ba kayo sakin kaya ito po ang parusang binigay niyo?" Saad ko pa pero wala akong sagot na narinig, ang nagawa ko lang ng mga oras na yun ay tumungo.

          Dinama yung katahimikan ng paligid.

          May tiwala ako sa diyos at alam ko may plano sya para sakin at para sa kung ano ang dapat at tama para sakin.

          " Kung ano pong plano niyo, kayo na pong bahala sakin. Mahal ko po kayo at alam kong higit po dun yung pagmamahal niyo sakin." Mahinang bulong ko saka nag antanda habang nakatingin sa imahe ni Jesus na nasa pinakasentro ng altar.

        " Mark?" Rinig kong tawag sakin ni Kent, humugot lang ako ng malalim na hininga saka pinilit maglagay ng ngiti sa mga labi ko. " Anong ginagawa mo dyan?" Saad pa niya, lumingon lang ako sa kanya saka marahang umiling.

          Lumapit lang sya sakin hanggang magtapat kami.

         Nang mga oras na yun hindi ko mapigilan titigan yung mukha niya habang nakatanaw sya sa sa loob ng simbahan, medyo nakatingala ako dahil mas matangkad sya sakin. Para syang anghel habang iniihip ng hangin yung manipis niyang buhok, yung maamo niyang mukha na tila anghel na bumaba sa lupa upang ako ay paibigin.

         Pano ko ba matatangihan ang isang tulad niya? Pano ako makakahindi sa pagmamahal na gusto na niyang ibigay na matagal ko ng pinangarap?

         Mahal ko sya pero sa kanya ba ko sumaya?

         " Tangina para tayong ikakasal." Natatawang saad niya na nagpabalik sakin sa realidad.

         " Huh?" Maang ko.

        " Kulang nalang sumpaan." Saad pa niya, napansin ko naman na nasa gitna kami ng pinto ng simbahan habang magkaharap. " Ang cute mo kapag nakauniform." Saad niyang sinuri ako mula ulo hanggang paa.

         " Salamat." Nakatungong saad ko.

         " tara na nga." Saad niya saka ako iniwan sa harap ng pinto ng simbahan. " Tara na?" Tawag pa niya sakin. " Mark anong petsa na?" Saad niya saka naglakad, humugot lang ako ng malalim na hininga saka nagmamadaling sumunod sa kanya.

         " Uuwi ka na ba? Pwede sumama kahit sandali lang?" Tanong ko pero di sya lumingon.

         " Motel tayo?" Saad niya saka umakbay sakin, nagtayuan naman lahat ng balahibo ko ng maramdaman yung init ng braso niya sa leeg ko. " Ui motel tayo? Bulong niya, inalis ko lang yung kamay niya sa balikat ko. " Narinig mo ba ko?"

         " huh?"

         " kantutan tayo sabi ko?"  Lingon niya naginit naman yung mukha ko kaya agad kong iniwas yung tingin ko. " Tangina saan kaya tayo, Ikaw saan mo gusto?"

         " Kent naman eh?"

        " Bakiy?"

        " Ang bastos mo nanaman eh."

        "Tangina nakakalibog yung itsura mo eh, sarap mo siguro kantutin habang nakauniform." Saad niya, hindi ko sya magawang tingnan ng oras na yun.  " Yung motel sa highway the best, kulay pula yung bed sheet." Natatawang saad niya. " Tara dun tayo, mura lang dun."

            " Kent, uhm nagugutom ka na ba? " tanong ko na ikinakunot ng noo niya. " Gusto mo kuma-"

            " Huh? Tangina mo di ako sumusubo huh, dumidila ng pwet oo pero chupain kita? Sapak gusto mo?"

            " No hindi yun, nagugutom na kasi ako."

            " gusto mo na sumubo?"

            " Hindi yun kent, nagugutom talaga ko." Pilit na ngiti ko, tinitigan naman niya ko.

           " Ayaw mo ng sex?" Di makapaniwalang saad niya.  " Sigurado ka?" Saad niya saka tumigil sa paglalakad. Huminto naman ako saka naglagay ng ngiti sa labi ko. " Hindi nga sigurado ka talaga?"

           " Oo?"

           " Tangina mo huh kung nagpapakahard to get ka tigilan mo na.. alam ko naman na patay ma patay ka sakin di ba?"

           " Grabe sobrang gwapo mo eh noh? John lloyd?" Ngiti ko, sinimangutan naman niya ko.

           " Gago, tara na nga sex tayo?"

           " Ayoko nga?"

           " Bakit? "

           " Kent oo gwapo ka pero Kent di naman katawan mo habol ko eh,  yung puso mo?"

           " Tangina ano ka aswang?"

           " Kent mahal kita?"

           " Edi sex na tayo?"

           " Kent yung bibig mo naman?"

           " wag ka ngang plastic Mark, di ba gusto mo naman yun?"

          " Oo, pero gusto ko patunayan sayo na mahal kita bilang ikaw hindi dahil sa kung anong meron ka."

        " Hindi ako naniwala sayo gago, tangina hindi ako nagjakol kagabi kaya marami marami to kaya tara na?" Saad niya saka naglakad, sinabayan ko naman sya. " Lumulunok ka ba ng tamod?"

             " lumulunok ako ng pagmamahal." Lingon ko sa kanya.

         " Sorry wala ka pang malulunok na ganun mula sakin, tamod palang kaya kong ipalunok sayo."

             " Edi maghihintay ako hanggang kaya mo ng ipalunok sakin yun ng sabay." Ngiti ko, natawa naman sya ng payak.

             " Gago."

             " Kain nalang kasi tayo?"

             " Ayaw mo ba talaga?"

             " yeah." Saad ko.

             " Tangina mo naman oh sana nagjakol nalang ako kagabi, bwiset." Simangot niya.

             " Ang gwapo mo Kent." Ngiti ko saka binilisan yung lakad ko.

             " Mas gwapo ako kapag nakahubad? Uhm wala ka bang pera ngayon kaya ayaw mo? Sige ako na muna magbabayad sa motel may pera pa naman ako eh."

             " May pera ko."

           " Tangina naman kasi di ko maintindihan bakit ayaw mo eh." Napapakamot na saad niya.

           " Kasi nagugutom ako?"

           " Yung tamod ko nakakabusog."

           " Mas masarap yung tapsi?" Ngiti ko.

           " tangina." Inis na saad niya, nang lumingon ako kita ko lang yung pagsimangot niya.

 " Kent gusto ko lang namam patunayan na mahal kita eh?"

" Mahal mo mukha mo, isubsob kita aa titi ko eh." Simangot niya.

" Kent di naman sa sex nasusukat ang pagmamahal ng isang tao? Alam mo kahit wala yun pwede kang mahalin at higit sa lahat pwede kang magmahal."

" Malabo yun gago? Walang sex? Ano yun panisan ng tamod? Mauna mapanisan sya ang totoong nagmahal? Kalokohan tangina!"

" Kent di ba si Russel, minahal mo sya kahit di kayo nagsesex?" Saad ko, di naman sya sumagot. " Kent kilalanin mo naman ako oh?"

" Kilala mo si Russel?"

" Church? Sa church lagi kaming nagkakakwentuhan?" Iwas ko ng tingin.

" Nakwento niya ko sayo? Tangina may kaibigan pala yun kala ko ako lang kilala nun."

" Sabi niya mabait ka daw."

" Mabait ako pero mas madalas na hindi."

" Kent pwede ba na wala munang sex?" Pilit na ngiti ko sa kanya

"Pero pinagpapantasyahan mo ko di ba? Nung nakaraan nga ikaw pa nagyaya sakin eh." Simangot niya, umiwas lang ako ng tingin. Nung panahon na yun sigurado pa ko na sya talaga ang mahal ko pero ngayon hindi ko na alam, at natatakot na kong alamin.

" Kent please? Gusto ko lang malaman kung gaano ba kita kamahal, kung gaano ko kayang tiisin yung tawag ng laman, Kent kapag nagmahal ako totoo at natatakot ako masaktan." Bulong ko.

ilang sandali kaming nabalot ng katahimikan habang naglalakad.

" Kent please?"

           " Oo na." Saad niyang sa ibang dereksyon nakatingin.

           " Kent?"

           " Oo na nga di ba?"

           " Galit ka ba?"

           " Kung galit ba ko makikipagsex ka na sakin?"

           " Hindi?" Pilit na ngiti ko. " Kent gustong gusto ko gawin yun pero kasi.." tumungo lang ako, bakit nga ba?  Natatakot ako na sa oras na gawin namin yun baka si Ethan ang maging laman ng utak ko..baka hindi na si Kent. " Kent please?"

            " Haixt oo na nga, magjajakol nalang ako mamaya or pwede ding jakulin mo ko pero tangina kasi eh wag na nga bwiset!"

            " Salamat?"

            " Tangina mo, sa susunod na tumangi ka gagahasain nalang kita."

            " Kent naman eh?"

" Ewan ko sayo, samahan mo na nga lang ako." Hawak niya sa kamay ko. Natigilan naman ako sa ginawa niya saka napatingin sa kamay ko na hawak niya.

" Kent ayoko?"

" Ayaw mo ko samahan?"

" Saan ba?"

" Sa mall, bakit kala mo sa motel tangina mo hindi ko kawalan kung hindi tayo magsex ngayon."

" Sa mall?"

" Oo bibili lang ako ng damit."

"Damit?"

" Oo damit tangina mo." Saad niya. " Matk pakitandaan to huh.?:

" ang alin?"

" Di ako nacucute-an sa mga tanga tangahan huh, cute ka na eh wag ka nalang tatanga tanga." Sarkastikong saad niya.

" Uhm okay." Nguso, binitawan naman niya yung kamay ko ng mapansin niyang nakatingin ako dito.

" Don' t worry, may pera ako. Ako magbabayad ng bibilihin ko basta samahan mo lang ako."

" Okay lang may pera pa naman ako eh."

" Tangina mo may gusto ka patunayan di ba? Pwes ako rin meron." Simangot niya.

" Ano?"

" Na di ko kailangan ng pera mo? Gago ka pala eh.. gwapo ako pero di naman ako sakim sa pera. " Mapait na saad niya. Isang ngiti naman yung kumawala sa labi ko. " Wag kang ngumiti ng ganyan tangina mo sarap mo subuan ng titi."

" Kent naman?" Simangot ko.

" Magsisi ka talagang tumangi ka makipagsex sakin gago, masarap to isubo, masarap dilian." Saad niya, kainis alam ko sa sarili ko na ayaw ko mangyare yung gusto niga pero damn tao lang naman ako, marunong...magnasa.

" Oo na nga di ba?" Iwas ko ng tingin hanggang marinig ko yung pag ngisi niya. " Bakit?"

" tinitigasan ka noh?"

" Hindi ah."

" Sinungaling." Dakot niya sa harapan ko, agad ko naman tinanggal yung kamay niya. " Kent ang bastos mo?"

" Tigas ah." Ngiti niya.

" Gusto mo jakulin kita habang kinakantot sa pwet?" Lingon niya sakin Tinakpan ko naman yung tenga ko saka mabilis na naglakad. " Ang arte mo gago! Sige bilisan mo pa, isisigaw ko talaga na-"

" SHUT UP!"  Agad na lingon ko sa kanya. Kita ko lang na natawa sya saka napamulsang sumabay sa paglalakad ko.

" Takot ka pala eh."

" Hindi ah, hindi mo naman yun kaya?"

" Ang alin? Ang isigaw ko na gusto mo makipagsex sakin? Tangina mo ako pa hinamon mo?" Ngiti niya sakin. Aktong sisigaw sya ng takpan ko yung labi niya ng palad ko.

" Oo na hindi na nga!" Simangot ko, hinawi naman niya yung kamay ko saka nagbigay ng simpleng ngiti.

" Sabihan mo lang ako kapag nagbago isip mo, di ako nagjakol kagabi kaya ..kayang kaya ko punuin ng tamod yang bibig mo." Saad pa niya, umiwas naman ako ng tingin saka palihim na napalunok.

" Mall?! sa mall di ba? Tara na sa mall!" Saad ko saka naglakad ng mabilis

" ah bibilisan mo?"

" oh god? " sapo ko sa mukha ko saka binagalan yung paglalakad. " Kent please next topic?"

" Bakit ayaw mo na sex ang topic? Masakit na ba? Masakit talaga yan kapag tumitigas sa loob ng brief, parang sinasabunutan yung mga buhok mo dyan di ba?"

" Enough please?"

" Grabeng pula mo na." Natatawang saad niya. " Oo na, sabi pala ni Ethan kilalanin daw kita kung gusto ko daw na mahalin kita. Well tama  naman sya dun di ba?" Natigilan lang ako ng mabangit niya yung pangalan ni Ethan.

" sinabi ni Ethan?"

" Oo tangina mas kilala ka na nga niya kesa sakin, sabi niya masaya ka daw kasama." Ngiti niya, humugot naman ako ng malalim na hininga saka pinilit maglagay ng ngiti sa labi. " Saka dalhin mo nga ako dun sa... sa ano ba yun.. uhm sa duhat tree daw."

" Sa duhat tree?"

" Oo sabi niya, baka daw mainlove ako sayo kapag dinala mo ko dun? Ano ba meron dun?" Tanong niya.

" Puno?"

" puno tangina sabi niya, halikan daw kita dun."

" Bakit daw?"

" Aba malay ko? Pwede ba tayo magsex dun?" Natatawang saad niya. Bumalik naman sa alaala ko yung tagpong hinalikan ako ni Ethan duon. Nasa panaginip ko sya nung sandaling yun at nung maramdaman ko yung halik niya ay di ko na napigilang sagutin yun. Hindi ko na napigilan isipin na ang isang panaginip ay pwede mangyare sa totoong buhay kahit sandali lang,  Na ang isang panaginip ay pwede matupad sa pagmulat mo at pagharap sa reyalidad.

" Dalhin mo ko dun huh." Ngiti niya pa, isang malalim na hininga lang yung pinakawalan ko saka deretsong tumingin sa kalsada habang sabay kaming naglalakad ni Kent.

Posible ba talagang maging posible ang isang posible?

posible nga bang mahal niya ko at hindi lang to isang ilusyon?

Nung araw na yun nung nakita ko yung bawat ngiti, bawat tawa niya, talaga bang wala akong naramdaman? Talaga bang hindi ko napansin yung bawat tingin, bawat hawak niya sakin?
     
Sa panaginip nakita ko lahat yun pero ang isang panaginip ay napakalayo sa salitang reyalidad. Masyadong perpekto si Ethan para maging totoo, para syang langit na pwedeng masdan pero napakahirap abutin, para syang bituin na sobra ang kislap at di kayang pantayan ang ningning.

Mark, Si Ethan sya. Isang bulalakaw na kahit kailan di babagsak sa lupa.

Pwedeng pagmasdan.

Pwedeng hangaan.

Pero di pwedeng mahalin.

Nang lumingon ako kay Kent kita ko lang yung ngiti niya sa labi. Nang mga oras na yun parang dahan dahang gumalaw ang orasan, unti unti lumingon sya at nagtama yung mga mata naming dalawa.

" Tangina mo, gusto mo na pakantot noh?" Ngiti niya, natauhan naman ako sa sinabi niya.

Si Kent ang totoo di ba? Sya ang reyalidad.

SI ETHAN


 Minsan may mga bagay tayong gustong baguhin sa nakaraan, mga bagay na kung pwede lang na sana hindi nalang dumaan, ihip ng hangin na sana di na lang dumampi, oras na sana hindi nalang lumipas. Mga bagay na sana hindi nalang naganap.

Isang payak na ngiti lang yung kumawala sa mga labi ko habang dumadampi sa mukha ko yung malamig na simoy ng hangin ng hapon na yun, unti unti ng kinakain ng dilim ang paligid, unti unti nanaman lumilipas ang isang araw na kinabukasan ay isa nalang nagdaan. Oras na muling haharapin kinabukasan ngunit di na muling mararanasan sa kasalukuyan.

Tagpong magiging bahagi ng isang nakaraan. Alaalang tanging baon sa kasalukuyan, mga alaalang masakit man o masaya ay magiging bahagi nalang ng isang nakaraan na di na pwedeng ulitin pa.

Lumilipas ang lahat ngunit di humihinto ang oras.

Madilim na ng makarating ako ng apartment.

Sa lugar kung saan unti unti kong binubuo yung sarili kong sinira ng nakaraan na di na mababago pa Pero bakit ganito? di pa ko nabubuo pero unti unti nanaman akong nadudurog dahil sa taong kahit gustuhin ko ay hindi magiging bahagi ng kasalukuyan pinapangarap ko. Taong unang nagparamdam sakin kung paano ba totoong umibig at pangalawang taong nagparanas sakin kung gaano kasakit ang di mahalin pabalik, kala ko si Daddy lang gagawa sakin nun.. si Mark rin pala.

Ganun ba talaga ang galit ng mundo sakin na ayaw ako nitong maging masaya.

Papasok na sana ako sa gate nun ng marinig ko yung busina ng isang kotse. Nang lumingon ako ay nakita ko lang yung kotse ni Harvey. Tangina naman pilit na kong umiiwas kay Mark pero bakit napakahirap gawin nun. Ilang sandali pa nung bumaba yung salamin nito.

" Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko agad sa kanya.

" Si Mark?"

" Ewan ko? Bakit sakin mo sya sakin hinahanap?"

" Well lagi ko sya nakikitang kasama ka eh."

" Hindi ko sya kasama ngayon."

" Kasama ni Kent?"saad niya pero tanging kibit lang ng balikat yung nasagot ko saka umiwas ng tingin. Malamang! Sino ba gugustuhin kasama ng tanginang baklang yun edi yung mahal niya.  "Sakit ba?"

" Huh?"

" Wala, let's play tennis?"

" Pagod ako, maybe next time?"

" Kahit sandali lang."

" Sorry pagod talaga ko eh." Saad ko saka tumalikod,  naulinagan ko naman yung pagbukas ng pinto ng kotse niya pero tumuloy parin ako sa pagpasok ng gate, pagtapat ko sa pinto ng apartment ko lumingon lang ako. " What?" Kunot ang noong saad ko ng makitang nakatayo sya sa harap ng gate.

" Tingin ko magiging interesedo ka sa nakasulat dito." Ngiti niya habang nakataas yung hawak niyang papel.

"What's that?"

" Letter?"

" Letter para kanino?"

" Kay Kent or should I say para kay Andrei." Ngiti niya. kumunot lang yung noo ko saka humarap sa kanya. " Gusto mo basahin?"

" Para kanino uli yang sulat?"

" Kay Kent?"

" Eh tang ina mo pala eh para kay Kent tapos ipapabasa mo sakin?" Simangot ko. " Ibigay mo nalang kay Kent kung para nga sa kanya yan."

"Sulat to ni Russel para sa kanya." Ngiti niya, natigilan lang ako saka sya mariing pinagmasdan.

" Huh?"

" Sulat ni Russel? Well si Mark ang nagsulat pero sinulat niya as Russel, binigyan niya din ng sulat si Jetro a month after mamatay ni Russel." Saad pa niya.

" well since nasa sayo yan, ibig sabihin hindi niya binigay kay Kent yan? Tama ba ko?"

" Yeah, tennis na tayo?"

" Teka tungkol ba saan yung sulat?"

" Kung paano namatay si Russel, kung anong dahilan kung bakit niya ginawa yun."

" Alam na namin yan, you know what matutulog nalang ako."

" Ayaw mo ba talaga basahin?"

" Alam ko kung ano ang akin at hindi, so bakit ko babasahin yan. Hindi naman para sayo pinapakialaman mo."

" Look, I'm just trying to figure out kung ano plano ni Mark."

" Plano saan?"

" About dun sa Dale na yun?" Saad niya kumunot naman yung noo ko. " Gusto gumanti ni Mark kay Dale."

" But why?"

" Bestfriend niya si Russel at gusto niya iganti yung kaibigan niya."

" Tangina pano niya nalaman yung ginawa ni Dale kay Russel? Pati ikaw alam mo na din?"

" Well hindi pa ganun kalinaw pero may idea na ko, And I don't mind kung ikwekwento mo sakin?"

" Wala akong plano maging tsismoso at higit sa lahat hindi ako story teller, pakwento ka pagong gago."

" it was raped?" Deretsong saad niya. " Nirape ni Dale si Russel di ba?" Saad niya, deretso naman akong tumingin sa kanya. " Nirape sya di ba?"

" Ano ba gusto mo?" Seryosong tanong ko pero nagkibit lang sya ng balikat.

" Actually wala, I just want to play tennis?"

" Tanginang yan." Simangot ko.

" Yung tungkol kay Russel, curious nalang ako dun pero mas mahalaga na sakin si Mark ngayon."

" Eh bakit ka nandito dala yang papel na yan?"

" Alam ko na tatangi ka makipaglaro kaya nagdala na ko dahilan para sumama ka." Ngiti niya pero binigyan ko lang sya ng sarkastikong ngiti. " Nakakaboring sa bahay hindi ko rin macontact si Calix." Ngiti niya. " Tara na?"

" Hayop yang calix na yan, di ko parin nakakalimutan yung panghihipo niya sakin."

" Oh come on forget it, yung akin na ang hinihipo niya ngayon." Ngiti niya, natawa naman ako ng payak. " well it's none of your bussiness, laro na tayo."

" fine." Buntong hininga ko saka naglakad palapit sa kanya.

" Di ka man lang magpapalit ng damit? "

" Wala sa damit yan, nasa skills." Sarkastikong saad ko saka inagaw sa kamay niya yung papel at tumuloy sa driver side ng kotse saka sumakay.

" Mayabang ka pala noh." Ngiti niya pagpasok sa kotse niya habang hinuhubad ko naman yung polo ko. " bakit ba kasi puro matatanda naglalaro ng tennis sa subdivision namin?" Tanong niya pero tanging kibit lang ng balikat yung nasagot ko. Tinuon ko naman yung atensyon ko sa papel na hawak ko

" Nabasa mo na ba to?" Lingon ko sa kanya.

" Yeah."

" Tangina hindi naman para sayo pinapakialaman mo?"

" You know what? Just fuckin read it?" Sarkastikong saad niya, isang malalim na hininga lang yung pinakawalan ko saka sinimulang buksan yung nakatuping papel.

" Edi basahin!" Simangot ko saka sinumulang basahin yung nakasulat sa kapirasong papel na hawak ko.

Wala pa sa kalahati ay natigilan na ko sa nabasa ko. " Napatawad nanaman siguro nung kaibigan mo si Mark di ba?" Saad pa niya.

Tangina ano to?

pinilit ko lang pakalmahin yung sarili ko saka tinuloy yung pagbabasa sa nakasulat dun, nang matapos ay muli ko lang tinupi yung papel saka sumandal sa sandalan.

" Akala ko talaga si Kent ang dahilan, pero hindi pala. Well kahit di sya, I still don't like him."

" Totoo ba talaga yung nakasulat dito?"

" I asked his Yaya about this, she told me that nasa bahay nga nila si Russel before sya nagcommit ng suicide." Saad ni Harvey saka pinaandar yung kotse niya. " Alam naman ni Kent yung tungkol dito di ba?"Napalingon lang ako sa kanya saka napahigpit yung hawak sa papel. " Alam niya di ba?"

" Oo alam niya." Iwas ang tingin na saad ko narinig ko naman yung pagbuga niya ng hangin.

" So we're good, sinulat niya yan two years ago or a week after mamatay ni Russel. I think wala ng plano si Mark na ituloy kung ano man yung nakasulat dyan, okay na sila ni Kent di ba?"

" Yeah okay na sila." Saad ko na naglagay ng ngiti sa labi, damn bakit di namin alam na pumunta pa si Russel kay Mark nung gabing yun? Tangina pano kung magalit si Kent sa kanya edi tapos na yung fairy tail ng hayop na yun.. haixt bwiset tangina talaga oh!

" Edi okay na pala, Dale is out of the picture na. Alam mo as long as masaya si Mark, I'll be happy." Ngiti niya saka lumingon sakin pero tanging paglunok lang yung nagawa ko. " Hindi mo naman siguro sisirain yun di ba?" Saad niya, awtomatiko naman akong lumingon sa kanya saka nagbigay ng nagtatanong na tingin. " What?" Ngiti niya.

" What do you mean?" Tumigil naman yung kotse sa tennis court ng subdivision nila.

" I'm sure you know what I mean." Ngiti niya saka bumaba at pumunta sa likod, inis naman akong bumaba.

Pagkasarado niya ng trunk ng kotse ay isang ngiti lang yung binigay niya sakin.

" Wala akong idea kung ano sinasabi mo."  Saad ko lumapit lang sya sakin saka inabot yung isang raketa.

" Si Kent ang mahal niya, so back off." Ngiti sya saka ako nilampasan. Damn!

" Tangina ano naman paki ko kung si Kent ang mahal niya?" Inis na saad ko saka sya sinundan.

" You like him, I know coz I like him too."

" Damn that so absurd dude?! Ako may gusto sa kapatid mo na gusto mo?" Ngiwi ko. " Kung gusto mo sya wag mo ko idamay pwede?"

" Really? Kung di mo sya gusto, tell me that you don't love him." Saad niyanf deretsong nakatingin sakin, palihim naman akong napalunok, tangina bakit ba ayaw lumabas sa bibig ko yung mga salitang yun. Kahit kay Mark tangina nasasabi kong mahal ko sya kahit di naman dapat. Haixt badtrip! " Tell me? Sabihin mong di mo sya mahal."

" What?"

" Ethan let' s be honest here, you know what? I like you for him. Alam mo naman ayoko kay Kent di ba pero hindi naman to tungkol sa gusto ko para sa kanya, tungkol to sa gusto niya at mahal niya." Seryosong saad niya. " Hindi ako manhid Ethan, nakikita ko kung pano mo sya tingnan Kasi ganun ko rin sya tingnan."

Ilang sandali ko naman syang tinitigan habang may nangaasar na ngiti sa labi niya.

" Alam mo na gusto ko si Mark so dapat alam ko din na gusto mo sya." Ngiti niya.

" Tangina!" Inis na saad ko saka inagaw sa kanya yung bola at pumuwesto, patawa tawa naman syang pumuwesto sa kabilang dulo.

" I know how it feels." Ngti niya.

" Tangina mo shut up! Wala akong plano mang gulo kaya tigilan mo ko sa back off back off mo!" Asik ko sa kanya saka malakas na pinalo yung bola, agad naman niya tong nahabol.

" You love Mark, Wow." Natatawang saad niya.

" And so?" Muli kong palo sa bola, halos lumabas naman lahat ng pawis ko sa bawat hampas ko sa bola pero tanging ngisi lang yung nakikita ko sa mukha niya.

" Hindi ka pala magaling kapag broken hearted noh?" Saad niya habang naglalakad ako papunta sa kung saan napunta yung bola ng hindi ko to matamaan. " Sayang kala ko pa naman kaya mo ko."

" Fuck you!" Dirty finger ko sa kanya saka malakas na pinalo yung bola.

" Kiss my ass dude." Hampas niya sa bola habang tumatawa.

" Tangina pwede ba tigilan mo yung tawa mong ganyan?" Asik ko sabay palo sa bola na agad naman niyang nahabol.

" I thought youre an atheist?"

" Oo, nasa utak lang lahat yan kaya tangina mo!" Gigil na saad ko.

" I was right, you need this."

" Ang alin?"

" Ito?" Saad niya saka malakas na hinampas yung bola, halos madapa naman ako sa paghabol nito pero tuluyan na tong tumalbog sa malayo. Hingal ma hingal naman akong binato yung raketa saka naupo sa semento. " Give up?" Ngiti niya habang papalapit sakin.

" Asshole." Simangot ko.

" Loser." Ngiti niya. " Mahal mo si Mark kaso-"

" Mahal ko si Mark." Gigil na bulong ko.

" Pero si Kent ang mahal eh?" Saad niya saka naupo malapit sakin. " Masakit pero sya yung mahal eh, ano magagawa natin?" Saad niyang sa ibang dereksyon nakatingin. " Kung pasalvage ko kaya si Kent?"

" Gago."

" Malay mo isa satin ang piliin niya kung mawala si Kent?" Ngiti niya.

" kala ko ba si Calix na sayo."

" Syempre gusto ko pa din si Mark, Si Calix I like him lang kaso pati sya natira na ng Kent na yun." Simangot niya natawa naman ako ng payak. " Kala ko magagamit ko yang sulat na yun para di na sya mahalin ni Kent pero Damn! Alam na pala niya." Napalunok lang ako saka tumayo.

" Alam na ni Kent lahat."

" Hindi man lang sya ba nagalit kay Mark, Pano kung gusto lang niya gantihan si Mark?"

" Hindi ganun si Kent, matagal na yun nangyare at matagal ng kinalimutan ni Kent yun."

" Well that's my last shot, Hahayaan ko na maging masaya si Mark kaya kung may plano ka? Ako babangain mo dude kasi gagawin ko lahat wag lang maging malungkot uli si Mark." Seryosong saad niya. " Ethan hayaan mo na sya sa kung sino ang mahal niya."

" Tingin mo sakin kontrabida?"

" Pag aaralan ko nalang mahalin si Calix, ikaw magmove on ka na din."

Magmove on? Tangina anong salita yun? Sa lahat ng nakarelasyon ko hindi ko kinailangan yung mga salitang yun. Ngayon alam ko na kung bakit... kaso hindi ko sila totoong minahal.

" Just be happy para sa kanila."

" I know." Sarkastikong saad ko. " Hatid mo na nga ako tangina." Saad ko saka naglakad pabalik sa kotse niya, nang mga oras na yun di ko na napigilan yung pagtulo ng luha ko pero agad tong pinunasan.

" Wait laro pa tayo." Sigaw niya, binuksan ko lang yung kotse niya saka kinuha yung mga gamit ko. " Hey dude?" Habol niya sakin pero tinaas ko yung kamay ko.

" Back off! Maglalakad nalang ako!" Sigaw kong hindi lumingon sa kanya.  Binilisan ko lang yung paglakad ko, bawat hakbang ko nun ay kasabay ng bawat patak ng luhang tumutulo sa mata ko.

Tangina nahulog lang ako sa Mark na yun wala na kong ginawa kundi umiyak! Bwiset bwiset!

Mahal ko sya pero tama namam si Putanginang Harvey eh, si Kent ang mahal eh may magagawa ba ko?

Shit na buhay to oh!

 Malayo na yung nalalakad ko nun ng mapansin ko yung itim na kotse ni Daddy, pinilit ko naman pakalmahin yung sarili ko at patuloy na naglakad hanggang tumapat sakin yung kotse at huminto.

Tumigil ako sa paghakbang pero deretso parin yung tingin ko sa kalsada.

" Galing ka sa bahay?!" Rinig kong mapang usig na saad ni Daddy. " Ilang beses ko ba sasabihin sayo na ayoko nakikita ka sa lugar na to!" Gigil na saad niya, pinunasan ko naman yung luhang tumulo sa mata ko. " Sa susunod na pumunta ka pa dito ipapadampot kita sa mga pulis, baka kung ano pa nakawin mo dito."

" Hindi ako magnanakaw, DADDY." Lingon ko sa kanya pero sarkastikong ngiti lang yung sinukli niya sakin.

" Umalis ka na baka magdilim pa yung paningin ko sayo!"

" Bakit Sasaktan niyo uli ako ? Tandaan mo Dad na hinding hindi niyo na uli ako masasaktan. Hindi na... magkita nalang po tayo sa impyerno kasi sigurado dun ang bagsak niyo."

" Demonyo ka!"

" Mas demonyo ka, DAD." sarkastikong saad ko kasabay ng pagtulo ng luha sa mata ko. " Bye." Saad ko saka mabilis na naglakad.

Pagdating ko sa bahay ay pabagsak lang akong nahiga sa kama saka nakipagtitigan sa kisame pilit pinupunasan yung bawat luha sa mga mata ko, Masaya naman ako di ba? Masaya ako kahit mag isa, masaya ako kahit walang kasama, masaya ako kahit walang nagmamahal sakin. Masaya naman ako eh.

Ethan masaya ka di ba? Masaya ka naman eh, ilang taon ka ng mag isa pero kahit ganun masaya ka?

Nasasaktan ka ngayon pero di ba sabi mo wala ng ibang taong mananakit sayo?

Ethan, Si Mark lang yun.

Nasaktan ka niya pero hindi ibig sabihin na hahayaan mo syang saktan ka uli.

Nagmahal ka at nasaktan pero hindi ibig sabihin nun katapusan na ng mundo.

Tumayo lang ako saka kinuha yung bag ng instrument ko na nakasabit sa dingding ng kwarto ko. Nilabas ko lang to saka sinimulan hipan, bawat tunog ng lumalabas sa instrumentong yun ay tila malungkot na musika sa pandinig ko. Ilang sandali pa ng tumigil ako.

Katulad ba ko ng instrumentong to... na hindi magiging maganda ang tunog kapag wala ang mga kasama nito.

SI KENT

Hindi ko lang mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan si Mark na nanumula habang nasa tapat ng gate nila. Pagkabili ko ng damit na susuotin ko bukas ay kumain kami pagkatapos ay hinatid ko sya sa tapat ng gate nila.

Tangina ayoko ako papasukin haha.

" Kent umuwi ka na kasi?" Simangot niya.

" Isang halik lang tangina ang damot mo!"

" Eh kasi?" Lingon niya sa paligid. " Baka may makakita?"

" Kaya nga dun tayo sa kwarto mo di ba?"

" eh baka ituloy mo yung sinabi mo kanina eh."

" Sinabi ko na alin?"

" Na gagahasain mo ko? Kent hayaan mo naman na patunayan ko sayo yung gusto kong patunayan oh?" Nguso niya di ko naman mapigilang matawa. " Kent please?"

" Tangina mo wala ka bang tiwala sakin?"

" Wala?" Pilit na ngiti niya. " Ek kasi kanina hinila mo ko sa cr ng mall eh kung hindi pa pumasok yung naglilinis baka ano..baka."

" Nachupa mo na ko? pakipot ang pota! Bakit si Ethan pinagbigyan mo?"

" Ah eh kasi.. basta umuwi ka na baka dumating bigla si Kuya eh."

" Ano naman?"

" eh kasi?"

" Jakulin mo nalang ako, sige na kahit yun nalang promise di kita gagahasain?" Ngiti ko saka tinaas yung kanang kamay.  " Tangina mo kahit yun nalang?"

" Uhm."

" Gusto niya oh." Asar ko sa kanya.

" Kent mahina ako, wag mo naman ako tuksuhin?" Iwas niya ng tingin natawa naman ako.

" Tangina mo kung ibang bakla yung niyaya ko kanina? Malamang nakatatlong putok na ko. Dalawa sa bibig at isa sa butas sa pwet." Saad ko saka sya tinulak papasok sa gate nila.

" Kent teka naman!" Awat niya sakin, pagkasara ko ng gate ay hinila ko na sya sa gilid saka mapusok na hinalikan sa labi. Ilang sandali di sya sumagot hanggang unti unting gumalaw yung labi niya.

Napangiti lang ako ng maghiwalay yung labi naming dalawa. " Oh tapos na, umuwi ka na please? Sabi mo kiss lang di ba?"

" Dalhin mo na ko sa kwarto mo? Gusto kita kantutin eh." Bulong ko, kita ko lang yung paglunok niya, dahan dahan ko naman dinala yung palad ko sa pundilyo ng slacks niya. Aktong ibaba ko yung zipper ng pigilan niya yung kamay ko. " Matigas na, baka hindi makahinga yan?" Ngiti ko sa kanya.

" Kent ayoko?" Saad niya, kitang kita ko lang yung pawis sa noo niya ng mga oras na yun, Ramdam ko rin yung init ng balat niya na lalong nagpapainit sa katawan ko,  tangina nito alam ko libog na libog na sya pero nagagawa parin niya tumangi.

" Pano kung gusto ko?" Halik ko sa pisngi niya. Napakislot lang sya ng ilalapit ko yung bibig ko sa tenga niya.

" Kent enough please? " nanlalaki ang matang saad niya ng dalhin ko sa pundilyo ng pantalon ko yunv kamay niya. " Kent wag?" Bulong niya, napangiti lang ako saka binukas yung palad niya at dinakot sa alaga ko.

" Dadalhin mo ba ko sa kwarto mo o dito ako maghuhubad? " ngiti ko, napalunok lang sya saka marahan akong tinulak. " Dadalhin mo na ko?"

" Si Yaya Glenda?" Saad niya, natigilan naman ako saka dahan dahang tumingin sa likod.

" Yaya Glenda nandyan po pala kayo!" Ngiti ko saka inayos yung damit ni Mark. " Uhm nagusot po yung damit niya, kayo po ba nagpalantsa nito?" Saad ko pa saka lumapit dito at nagmano, tangina talaga oh.

" Bakit di niyo gawin yan sa kwarto?" Walang emosyong saad nito, napalingon naman ako kay Mark.

" Sa kwarto daw tayo?"

" Uuwi na sya Yaya." Pilit na ngiti ni Mark.

" Eh di ba may gagawin pa tayo Mark?"

" May gagawin din kami ni Yaya eh, di ba Yaya Glenda?" Ngiti niya saka pumunta sa likod ng Yaya niya, umiwas naman ako ng tingin. Tanginang Mark to ah, libog na libog na ko eh hayop!

" May gagawin pa kami Iho, pwede ka ng umuwi." Seryosong saad nito. Bagsak naman ang balikat na tumingin ako kay Mark.

" Mark?"

" See you tomorrow nalang Kent." Ngiti niya, nang ibaling ko yung tingin sa Yaya niya ay tinaasan lang ako nito ng kilay, tangina kung di lang ako marunong rumespeto ng mas matanda malamang naligo na ng mura tong tanginang Mark na to.

" Sige po aalis na po ako." Tango ko sa yaya niya.

" Salamat Kent." Saad ni Mark pero di ko na sya tiningnan, di na ko lumingon paglabas ko ng gate. Tangina niya! Nakakailang hakbang na ko ng lumingon ako sa bahay niya. Nakita ko lang syang nakasilip sa gate habang naka peace sign. tinaas ko naman yung kamay ko saka nagdirty finger.

Hayop sya pag nakantot ko sya ibabaon ko talaga ng todo!

Halos alas nueve na ng gabi ng makarating ako ng apartment, pagkabihis ay dumeretso na ko sa pinto ni Ethan, napangiti lang ako ng pihitin yung doorknob.

" Di talaga marunong maglock." Iling ko saka pumasok sa bahay, tahimik na sa loob nun kaya dumertso na ko sa kwarto. Nakaawang yung pinto nito kaya malaya kong napagmasdan si Ethan habang nakahiga at tulog na tulog.

Dahan dahan lang akong pumasok saka sya pinagmasdan habang natutulog, nakakalat yung gamit niya sa kama kahit yung trombone niya ay nanduon din. Isang buntong hininga lang yung pinakawalan ko saka umupo sa gilid niya.

Pano kaya kung naging bakla nalang to si Ethan, magugustuhan niya kaya ako? Haixt malamang wala pa atang bakla ang hindi nagkagusto sakin. Tangina naman kasi eh!

" Tol, sinusubukan kong gustuhin sya kaso ang hirap eh." Bulong ko habang sa pader nakatingin." Madali malibugan sa kanya pero mahalin? Yun ang mahirap lalo na kung mat mahal ka ng iba." Simangot ko, haixt. " Tangina mo naman kasi sana naging bakla ka nalang para tayo nalang eh." Saad ko pa saka sumandal aa headboard ng kama niya. " Nakakalibog si Mark tol pero mas nakakalibog ka talaga eh, mukhang babae yung kutis niya pero di naman ganun yung pakiramdam kapag nadidikit ako sayo, masarap syang halikan, malambot yung labi niya pero di kasing init ng nararamdaman ko kapag ninakawan kita ng halik kapag tulog ka." Lingon ko sa kanya, humugot lang ako ng malalim na hininga ng mapagmasdan yung gwapong mukha ng kaibigan ko.

" Tol, pano kaya kung subukan mo nalang akong mahalin kesa sa subukan kong mahalin si Mark?" Saad ko, nanlaki naman yung mata ko ng makita na dumilat yung mata niya saka dahan dahang lumingon sakin. " Tangina joke lang yun, narinig mo ba?" Tarantang saad ko saka agad tumayo.

" Narinig ang alin? Kanina ka pa ba?" Saad niya habang nagkukuskos ng mata. " nakatulog ako tangina." Tumayo lang sya saka inayos yung trombone niya sa bag saka to muling sinabit sa dingding. " Narinig ko ba yung alin? May sinabi ka ba?" Lingon niya sakin, ngumiti naman ako saka umiling.

"Wala wala." Saad ko nalang. Tumango naman sya saka nauna ng lumabas ng kwarto. " Di ka pa kumain?" Tanong ko ng makita syang nagsalang ng kaserola.

" Nakatulog ako pagdating, ikaw kumain ka na?"

" Oo, nilibre ako ni Mark." Saad ko saka naupo na sa upuan niya sa sala. " Tangina sana nagtext ka para nakapag take out kami."

" Okay na ko sa canton." Payak na saad niya.

" Mas masarap yung kantot." Ngiti ko sumimangot naman sya saka pumunta sa lutuan niya. " tangina ka di ka naman mabubusog dyan eh, tara kain tayo sa tapsihan."

" Wala akong pera."

" tangina libre ko! Makakain ka lang ng maayos? Pagod ka nga sa school tapos yan pa pagkain mo. Sabi ko kasi kay Mama bigyan ka kapag nagluto sya eh."

" Okay lang ako gago."

" Ewan ko sayo tol, tara na ano? Kain tayo."

" luto na to kaya wag na."

" Bahala ka nga."

" So nakantot mo na si Mark?"  Saad niya habang nilalagay yung seasonings sa isang plato. " Malamang, ginabi ka na masyado eh. Masarap noh?"

" Masarap." Ngiti ko, kita ko lang na natigilan sya. " May problema ba tol?"

" Nakita ko lang si Daddy kanina kaya wala ako sa mood ngayon."

" Tangina kaya pala parang maga nanaman yung mga mata mo, umiyak ka ba?"

" Konti lang."

" Tol, kalimutan mo nalang yung daddy mo, alam ko naman na nasasaktan ka kapag sya yung topic eh kaya kwentuhan nalang kita ng tungkol samin ni Mark." Saad ko pero isang payak na ngisi lang yung narinig ko sa kanya.

" Nagalingan ka ba sa pagchupa niya?" Lingon niya sakin.

" Tangina tol ang sarap." Sarkastikong saad ko.

" Sabi sayo eh."

" Tangina ang sarap niya gulpihin." Iwas ko ng tingin.

" Bakit?"

" Zero tol, wala akong tamod na nailabas ngayong araw na to, tangina ang sarap niya gulpihin! Patay na patay sakin yun di ba tapos ayaw makipagsex?"

" Halos isang lingo na kayong nagkakasama tuwing tapos ng tugtog di ba? Hanggang ngayon wala parin?"

" Tangina wala! Badtrip na nga eh."

" Eh bakit daw?"

" Gusto daw niyang patunayan na mahal niya ko hindi dahil sa gusto niya lang sex. Tangina tol, bukod kay Russel sya lang ang natatanging Baklang tumangi makipagsex sakin."

" Mahal? Tangina niya." Sarkastikong saad niya saka hinain na sa mesa yung pagkain niya. " Gusto mo?"

" Pakantot nalang?"

" Gago." Simangot niya. " Di ba tol nangako ka sakin na kapag binigyan mo ng chance si Mark, titigil ka na sa pagcacallboy?"

" Tangina pano ako titigil eh ayaw makipagsex ni Mark sakin? Ano yun papanisin ko yung tamod ko?"

" Magjakol ka nalang gago."

" Gago ano ako baliw? ang titi pinapasok sa butas hindi kiniskiskis sa palad." Simangot ko.

" Tangina ang pagjajakol tol, safe sex ang tawag dun." Sarkastikong saad niya.

" Gago, desperate na galawan yun. 7 billion ang tao sa mundo tol! 7 billion butas tapos di mo papasukan? Ano silbi ng titi mo."

" Ewan ko din sayo Kent, so tuoy ka parin Sa gawain mo?"

" May pangangailangan ako tol pwera nalang kung ikaw ang magpupuno nun." Ngiti ko sa kanya.

" Fuck you." Saad niya saka sumubo ng canton na niluto niya.

" haixt bahala na nga, makakasex ko rin naman yun si Mark. Bibigay din yung tanginang yun."

" Yung pag ganti mo kay Dale tuloy ba yun?"

" Bukas kami magkikita tol, nakabili ma rin ako ng susuotin ko. Tangina sa Bar kami magkikita eh kaya dapat maayos yung damit ko."

" Tol tangina baka mapahamak ka lang dyan eh, okay ka na di ba? Wag mo nalang kaya ituloy yan?" Saad niya, natawa naman ako ng payak. Matagal ko ng gustong gawin to tapos hindi ko itutuloy ? Kalokohan!

" Tol itutuloy ko to, wala ng bawian."

" Kent baka makulong ka pa sa gagawin mo eh?"

" Tol hindi ako kriminal, magkakaroon sya ng ilang pasa, di makakalakad kinabukasan pero tol di ko sya papatayin."

" Pero tol?'

" Last na to Ethan, pagkatapos nito pangako magiging masaya na ko."

" Kent pano kung may mangyare sayo? Pano si Mark?"

" Tangina naman tol, labas si Mark dito. Ako at si Dale lang to."

" Pero?"

" Haixt Ethan, akong bahala sa diskarte ko at sigurado naman akong hindi madadamay si Mark kaya wag kang mag alala."

" Siguraduhin mo."

" Kanino ka ba nag aalala? Tangina ako kaibigan mo kaso mas mukhang nag aalala ka pa kay Mark eh."

" Gago kawawa kasi yun kapag napahamak ka, mahal ka niya kaya malamang masaktan yun kapag may nangyare sayo." Saad niyang sa pagkain nakatingin. " Mag ingat ka tol hindi lang para sa sarili kundi para rin sa mga taong nag aalala sayo."

" Eh ikaw nag aalala ka ba sakin?"

" Malamang! Kaso kilala kita eh kahit maglupasay pa ko hindi parin kita mapipigilan."

" Buti alam mo."

" Kilala lang kita, kaya pwede tol umayos ka."

" Huli na to, aayos na ko pangako yan." Saad ko saka naglagay ng simpleng ngiti sa labi, huli na to at sisiguraduhin ko pagkatapos nito ay magsisimula na ko ng panibago, magsisimula na ko ng buhay na gusto ni Russel para sakin, mamahalin ko si Mark tulad ng gusto ni Ethan na gawin ko. Magiging masaya na ko na matagal ko ng gustong mangyare.

 " Babalik ka ng buo bukas huh, pangako mo yan tol." Lingon niya sakin, natawa lang ako saka tumango.

" Pangako napakaraming tamod lang ang mawawala sakin bukas."

" Gago."

" Uwi na ko, matulog ka na." Saad ko saka tumayo sa upuan. " Kita kits nalang sa linggo."

" Teka may tugtog tayo sa linggo ng umaga di ba?"

" Pipilitin ko humabol, basta bahala na." Saad ko saka tumuloy sa pinto.

" Kent teka." Rinig kong saad niya dahilan para mapalingon ako.

" Bakit?"

" Gusto ko lang masigurado na hindi madadamay si Mark sa plano mo." Seryosong saad niya, kumunot naman yung noo ko. " Tol ayoko lang maulit yung nangyare kay Russel, tol alam ko kaya mo yung sarili mo pero tol si Mark hindi."

" Okay, ano gagawin mo?"

" Okay lang bang samahan ko sya bukas, gusto ko lang masigurado na hindi sya pupunta kung saan kayo pupunta ni Dale." Napatango lang ako saka humugot ng malalim na hininga. " Okay lang ba?"

" Ethan gusto mo ba si Mark?" Deretsong tanong ko, agad naman syang umiling. " Eh ba-"

" Ayoko lang maulit yung nangyare kay Russel."

" Okay, sige. Yayain mo narin makipagsex."

" Gago ka."

" Tangina niya mapapanisan ako ng tamod sa kanya, alis na ko ikaw na bahala sa kanya bukas. Kapag nakipagsex  sayo sabihin mo sakin huh, sasapakin ko talaga sya." Sarkastikong saad ko.

" Shut up, papainumin ko yun ng pangpatulog para di umalis."

" Gago kantutin mo na rin habang tulog, iganti mo ko sa pagtangi niya makipagsex sakin ngayon. Tangina niya!"

" Ewan alis na." Simangot niya, natawa lang ako saka lumabas ng bahay niya, pagpasok ko samin ay pwala ng tao sa sala, sarado na rin yung pinto ng kwarto nila Mama. Haixt bakit kasi ayaw pa ko sundan ng mga to eh.

Pagpasok ko sa kwarto ay naghubad lang ako ng damit hanggang tanging underwear nalang yung natira sa katawan ko. Pagkaharap ko sa salamin di ko lang napigilan pagmasdan yung kabuuan ko, mula sa mukha hanggang sa paa.

" Ipaparanas ko sayo Dale kung gaano ako kasarap, pagkatapos nun saka ko ipaparamdam sayo kung gaano ako masasarapan sa ganti na matitikman mo mula sakin." Mapait na saad ko habang nakatitig sa sarili kong repleksyon sa salamin na yun.

SI MARK

        Palabas ako nun sa isang grocery store habang may hawak hawak na dalawang malaking paper bags, hindi naman ako magkadauga uga sa paghawak sa mga yun dahil mejo may kabigatan yung mga laman nito. Pilit ko lang tong binabalanse hanggang makarating ako sa gilid ng kalsada para maghintay ng tricycle.

             Nakagat ko lang yung labi ko ng maramdaman yung unti unting pagbaba ng back pack ko na nasa isang balikat lang nakasabit. Oh God kainis naman!

" You need help?" Untag sakin ng kung sino dahilan para mapalingon ako.
" Ethan?" Maang ko ng makita syang nakatayo sa gilid ko, palihim lang akong napalunok saka tumingin sa kalsada. Damn, oo gusto ko sya makausap pero hindi ko talaga alam kung paano sya kakausapin.
Lagi ko syang sinisilip sa music room pero di ko talaga alam kung kaya ko syang harapin pagkatapos nung nangyare, pagkatapos ko syang masaktan.
" Kailangan mo ata ng tulong?" Saad pa niya.

" No kaya ko na." Saad kong di lumingon sa kanya. " Shit." Bulong ko ng maramdaman na tuluyan ng bumagsak sa braso ko yung bag. Nagpanggap naman akong okay lang kahit ang totoo hindi na.

" Babagsak na oh." Hawak niya sa paper bag sa kanan ko, pinilit ko naman balansahin. " Tangina akin na nga." Saad niya saka inagaw sa kamay ko yung hawak ko. " Ano ba tong mga to?"

" Uhm inutos ni Yaya, teka palit tayo wag mo na tingnan yung loob." Pilit na ngiti ko pero pinakialamanan niya na yung laman ng paper bag.

" Ano ba tong mga to?"

" Wag mo na kasi tingnan?"

" Kaya pala ang ganda ng balat mo, puro sabon to eh." Saad niya ng makita yung laman nun, 3 times kaya ako maligo haixt.

" Wag mo na pakialaman?" Simangot ko, natawa lang sya ng payak.

" Yung bag mo." Saad niya saka sinabit ng maayos sa balikat ko yung back pack ko. " Nasaan ba kuya mo? May kotse sya di ba?"

" Kaya ko naman to eh?"

" Saka may grocery sa bayan, bakit dito ka pa sa highway namimili?"

" Dito lang kasi nabibili yung sabon ko eh." Pilit na ngiti ko, lumingon naman sya sa likod.

" Mercury drugs?" Tango niya.

" Bakit?"

" Kala ko normal yang balat mo, dahil lang pala yan sa mga ek ek na sabon na ginagamit mo."

" Hoy normal to huh, inaalagaan ko lang talaga."

" Di nga?"

" Oo, Ano nga pala ginagawa mo dito?"

" Sinundan ka?" Ngiti niya, napalunok lang ako saka umiwas ng tingin. Shit ayoko talaga ng ngiti niya at higit sa lahat ayoko ng tinitingnan ako ng deretso sa mata.

Napatingala lang ako.

Oh god bakit naman kayo lumikha ng ganito kagwapo, yung ngiti niya na ayoko talagang nakikita.

" Okay ka lang sabi ko sinundan kita?" Untag niya sakin.

" Bakit?"

" Uhm, wala lang? Ayoko pa umuwi eh. Nakita kitang sumakay sa tricycle, yung sinakyan ko may hinatid din dito kaya bumaba na ko." Saad niya, napatango naman ako saka tumungin sa kalsada. " Kaya siguro dyan ka bumibili para magpalamig noh?"

" May aircon yung kwarto ko."

" Uhm sabagay, kanina grabe wala man lang akong nakitang marka sa mukha mo."

" huh?"

" Di mo alam?"

" Ang alin?"

" Na kapag pumasok ka dyan, wala kang maitatago. Tangina ang lakas ng ilaw eh, kahit lumipas na peklat makikita parin eh." Ngiti niya. " Here may peklat ako dito." Nguso niya sa braso niya, napatingin naman ako dito. " Di halata di ba pero nung pumasok ako sa loob tangina."

" Parang di naman?"

" Wala ka kasing peklat kaya wala kang alam, nasusugatan ka man lang ba nung bata ka?"

" Oo naman, mahilig ako magbike di ba so minsan bumabarandal."

" Parang wala naman." Saad niya marahan lang akong tumango. Lumingon sya sakin saka ngumiti, pinilit ko naman na magbigay din ng ngiti saka umiwas ng tingin, ilang sandali kaming nabalot ng katahimikan, nakurot ko lang ng palihim yung sarili.

Mark please humugot ka ng lakas ng loob! Di ba gusto mo syang tanungin? Di ba gusto mo malinawan kung ano ba talaga nararamdaman niya sayo? Speak up! Takot ka di ba pero hindi ka duwag!

" Okay ka lang?" Saad niya, tumango lang ako.

Magtatanong ba ko o hindi? Pano kung mapahiya ako? Pano kung ilusyon ko lang yun at hindi naman talaga niya ko gusto?

Pero pano kung...totoo? Totoong halik yung binigay niya sakin nung gabing yun?

Oh Mark speak up!

" May gusto ka bang sabihin sakin?" Saad niya.

" Ethan pwede ba ko magtanong?" Lingon ko sa kanya, napangiti lang sya saka tumango.

" Okay lang pero depende sa tanong kung sasagutin ko."

" Uhm yung nangyare sa apartment mo?" Nakatungong saad ko. " Bakit mo ko hinalikan nun?" Deretsong saad ko, finally!!

Nang hindi sya sumagot ay lumingon na ko sa kanya na sa kalsada lang nakatingin, nang mga oras parang ang bagal ng oras, parang dahan lang yung pag ihip ng hangin habang napapagmasdan ko yung mukha niya, yung tunog ng mabibilis na sasakyan na dumadaan sa lugar na yun.

Aixt.

" Yan lang ba tatanong mo o may gusto ka pang itanong, sabihin mo na lahat para masagot ko." Saad niya,

" Uhm ano pa ba, uhm kasi may gusto ka ba sakin?"

" Ano pa?"

" Ethan mahal mo ba ko?" Bulong ko, nagkibit lang sya ng balikat. " Teka ikaw okay ka ba?" Tanong ko.

" Bakit?"

" eh kasi nakangiti ka? Parang di naman dapat kasi eh?" Ngiwi ko.

" Fuck you, gusto ko ngumiti at kung ayaw mo kong nakangiti, di ko na problema yun."

" Okay, sasagutin mo ba yung tanong ko? Ethan alam ko imposible pero gusto ko marinig sayo na mali ako?" Seryosong saad ko.

" di ba may utang ka pa sakin?" Saad niya, nag angat naman ako ng tingin Dun ko lang nakita yung ngiti sa labi niya habang nakatingin sakin, Mark gusto niya ngumiti kaya pwede magpanggap kang hindi ka apektado kapag nakikita mo yung ngiti niya! " May utang ka, babayaran mo naman siguro yun di ba?"

" Utang?"

" Oo, bayaran mo muna yun bago ko sagutin yung mga tanong mo."

" Huh kailan ako nagkautang sayo?" Kunot ang noong saad ko.

" Uhm bago kita hinalikan sa bahay ko." Saad niya, palihim naman akong napalunok saka pilit inalala yung gabing yun, nangutang ba ko sa kanya nun? Ang naalala ko lang ay yung halik na nagpabago sa dapat kong maramdaman kay Kent ng gabing yun. " Naalala mo na?"

" Wala akong maalala?"

" Makakalimutin." Payak na saad niya saka umiba ng tingin. " Kapag talaga tungkol sakin di importante noh?"

" Fine, Magkano ba yun?"

" Hindi pera." Iling niya. " Di ba sabi mo tuturuan mo ko magpiano, may keyboard ka di ba?"

" Uhm yeah?"

" Yun ang utang mo sakin so Sasagutin ko yung tanong mo, turuan mo muna ako ng tamang keys, Paper hearts saka yung first love na favorite mo?" Saad niya marahan naman akong tumango.

" Uhm nasaktan ba kita kaya ka umiyak nung gabing yun?"

" Sasagutin ko yan, pagkatapos mo ko turuan." Saad niya na may simpleng ngiti sa labi saka kinuha pa yung isang paper bag sa kamay ko.

" Teka ako na lang kaya ko naman eh."  aktong kukunin ko sa kanya ng tumalikod sya.

" Wag ka na makulit baka mahulog pa to."

" Ako nalang kasi?"

" Magpara ka nalang ng tricycle, ikaw naman kasi alam mo naman sigurong puro jeep dumadaan dito di ba , dito ka pa namili."

" Eh kasi nga."

" Oo na nga yung sabon mo kasi." Ngiti niya, di ko lang mapigilan yung sarili ko nun na pagmasdan si Ethan, pano niya ba ko minahal? O mahal nga ba niya ko pero yun ang nararamdaman ng puso ko eh. Damn it, alam ko hindi lang to basta ilusyon. " Wag mo ko titigan, baka magselos si Kent." Saad niyang di lumingon sakin.

" Grabe." Nguso ko, natawa lang sya saka ako binanga.

" Dali yun may tricycle parahin mo?" Nguso niya sa paparating na tricycle, agad ko naman tinaas yung kamay ko. " Mukha ka talagang bata kapag nakauniform."

" Cute naman." Lingon ko sa kanya.

" Wow edi ikaw na." Ngiti niya hanggang tumigil sa tapat namin yung tricycle, nauna lang ako sumakay saka kinuha sa kanya yung mga paper bags at nilagay sa lapag ng tricycle. " Urong." Tapik niya sa hita ko.

" Teka sasama ka sakin?"

" tuturuan mo nga ako magpiano di ba para masagot ko yung mga tanong mo?" Saad niya pagpasok.

" Ngayon talaga?"

" Bakit may lakad ba kayo ni Kent?"

" Wala?"

" Wala pala eh, edi ngayon mo ko turuan para ngayon ko rin masagot yung mga tanong mo."

" Sasagutin mo ba talaga yung mga yun?"

" Kapag di ko sinagot, sagot ko na meryenda mo kapag nasa bahay ka."

" Talaga?"

" Minsan pwede maniwala ka naman sakin? Mark minsan seryoso ako sa mga sinasabi ko?" Saad niya, nakagat ko lang yung labi ko, so ibig sabihin seryoso talaga sya? Naman oh! Gusto ko malaman yung totoo pero natatakot ako dahil di ko alam kung ano gagawin ko.

Napansin ko naman na magkadikit na magkidikit yung mga braso namin nun na agad na nagbigay sakin ng kakaibang pakiramdam. Shit! Ramdam ko lang yung unti unting pag init ng pakiramdam ko dahil sa pagkakadikit ng mga balat naming dalawa.

Halos di na ko huminga nun habang binabagtas ng tricycle yung daan papunta sa subdivision namin, parang gusto ko nalang maging bato. Nang lingunin ko sya ay halos wala syang reaction, nakatingin lang sya sa kalsada.

Kung may gusto sya sakin bakit parang kahit konti di man lang sya naiilang sakin?

Bakit parang okay lang sya?

Kung nasaktan sya paano sya nakakangiti sakin?

Nag iilusyon lang ba talaga ko?

" Bakit?" Saad niya.

" What?"

" May dumi ba ko sa braso?" Tanong niya, napalunok naman ako saka muling napatingin sa braso niya na nakadikit sa braso ko. " Tulala ka kasi?"

" Ah wala lang, sobrang close kasi natin." Pilit na ngiti ko tumango naman sya saka umiwas ng tingin.

Ilang sandali pa ng makarating kami sa tapat ng bahay namin, sya na yung kumuha ng mga pinamili ko, ako naman yung nagbayad sa tricycle saka sumunod sa kanya.

" Alam mo dapat kumuha ka ng driver para kapag ganito may susundo sayo." Saad niya paglapit ko.

" Kaya ko naman eh."

" Hindi mo kaya, yung kuya mo laging wala."

" sabi niya ineenjoy niya raw muna tong lugar saka yung pilipinas, ganun ata talaga si Kuya Harvey. Umaalis tapos hindi nagpapaalam."

" Bakit nasaan ba sya?"

" Uhm, Ewan? Nung nakaraan nga dalawang araw syang wala saka ko lang nalaman na pumunta pala sya sa baguio nung pag uwi niya." Ngiti ko, kita ko naman na natawa sya. " Pero okay lang, hindi rin naman naenjoy ni Kuya yung buhay niya kaya gusto ko rin maging masaya sya habang nandito sya."

" Sabagay." Tango niya.

" Ethan gusto ko magsorry kung nasaktan kita, hindi ko kasi a-"

" Mark nung bata ako may nilalaro kami ng kapatid ko." Putol niya sa sasabihin ko saka binaba yung mga paper bags sa harap ng gate. Ang sarap niya pagmasdan, haixt.

" Laro?"

" lagi namin tong nilalaro ni Kenneth nung bata ako, lalo na pagkatapos akong bugbugin ni Daddy." Payak na saad niya na may pilit na ngiti, natigilan lang ako saka napatitig sa mukha niya. " Yeah , binubugbog ako ni Daddy."

" Alam ko?"

" Maraming nakakaalam pero walang nag abalang tulungan ako, maraming nakakaalam pero lahat walang pakialam." Mapait na saad niya. " Pero tapos na yun, okay na ko." Ngiti na niya saka hinawakan yung magkabilang kamay ko. " Ganito yung nilalaro namin ni Kenneth." Saad niya napatingin lang ako sa kamay niya na nakahawak sakin, ang lambot ng mga yun.

" Ethan?"

" Sumunod ka nalang, gusto ko kasi laruin yun ngayon eh." Seryosong saad niya habang nakatingin sa kamay ko na hawak niya. " Okay lang ba?"

" Sige." Tango ko ngumiti naman sya saka hinigpitan yung hawak sa magkabilang kamay ko.

" Ipikit mo yung mga mata mo." Utos niya, dahan dahan ko naman pinikit yung mga mata ko. Ilang sandali ang lumipas Pero wala akong narinig mula sa kanya kaya muli kong minulat yung mata ko. Kumunot naman yung noo ko na makita syang nakatitig lang sa mukha ko.

" Ui?" Saad ko, natawa naman sya saka hinigpitan yung hawak sa kamay ko.

" Ang laki talaga ng mata mo, saka yung nguso mo mejo malaki tapos hindi ka din ganun katangkad."

" laitan ba yang laro mo?" Ngiwi ko.

" Uhm, ayaw mo ba ng lait? Okay uhm yung ilong mo tlaga ang perfect eh na bumagay sa mga bilugang mong mata, yung nguso mo malaki pero hugis puso kapag ngumingiti ka, hindi ka matangkad pero dahil dun lalo kang naging cute sa paningin ng tao, di ka perfect Mark at pinaparamdam mo sa lahat na hindi kailangan maging perfect para maging masaya, na di kailangan maging perfect para ngumiti at higit sa lahat di kailangan na perfect para mahalin. " ngiti niya.

" Salamat." Saad ko humugot lang sya ng malalim na hininga saka nagbigay ng ngiti. " Ethan?"

" Close your eyes na."

" Ethan sorry kung nasaktan kita, di ko alam."

" Please close your eyes?"

" Pero?"

" Mukha ba kong malungkot?" Ngiti niya marahan naman akong umiling. " Okay pikit mo na yung mata mo." Humugot lang ako ng malalim na hininga saka muling pinikit yung mga mata. " Ito yung ginagawa sakin ni Kenneth tuwing umiiyak ako pagkatapos saktan ni Daddy." Rinig kong saad niya naramdaman ko lang yung paghigpit ng paghawak niya sa kamay ko. " Mark lahat ng galit mo sa mundo ilagay mo sa kamay mo, yung lahat ng sakit, lahat ng sama ng loob, imbis na umiyak ipasa mo sakin lahat." Saad niya nakagat ko lang yung labi ko saka hinigpitan yung hawak sa kamay niya.

" Higpitan mo pa Mark, higpitan mo pa." Saad pa niya.

" Pero nasasaktan ka na?" Saad ko.

" Okay lang, mabawasan lang yung sakit na nararamdaman mo." Saad ni Ethan. " Kapag pagod ka na, kapag wala ka ng lakas saka ka bumitaw. Lahat natatapos, kahit luha nauubos, kapag okay ka na saka bumitaw." Saad niya niluwagan ko naman yung hawak ko sa kamay niya hanggang tuluyan bitawan niya yung kamay ko.

Dahan dahan ko lang minulat yung mata ko pero kamay niya lang yung bumungad sa mukha ko, isang kumpas lang yung ginawa niya.

" Wala na." Kumpas niya. " Magic yun." Ngiti niya.

" Magic?"

 " Yeah, lahat ng bad memories, lahat ng gusto mo kalimutan pinasa mo na sakin. Wala ka ng dala dala sa loob kaya magiging masaya ka na forever!" Natatawang saad niya, napangiwi naman ako. " tangina bakit nung si kenneth gumawa sakin nun napangiti niya ko pero nung ako na gumawa sayo? Hindi ka man lang ngumiti?" Simangot niya.

" Uhm kasi ano, uhm di naman ako malungkot eh." Natatawang saad ko.

" Oo nga pala noh?"

" Yeah." Ngiti ko saka nilagay yung kamay ko sa mukha niya saka kumumpas. " Wala na." Saad ko saka ngumiti sa kanya. " magiging masaya ka na forever."  saad ko, nanatili naman syang nakakatitig sa mukha ko.

Gusto ko si Ethan, mahal? Di ko alam? Physically atracted, yes but do I love him? Do I really love him? I don't know.

" Ethan?" Saad ko umiwas naman sya ng tingin.

" Ano nga uli sabi mo?"

" Sabi ko magiging masaya ka na forever." Ngiti ko sa kanya.

" kay kenneth lang ata talaga bagay yan." Natatawang saad niya.

" Mukha nga ang corny eh!" Ngiti ko.

" Pero alam mo pagkatapos namin gawin yun ni Kenneth? Kahit gaano karaming pasa yung nasa katawan ko, nakakaya ko ng ngumiti nakakaya ko ng makipaglaro sa kanya. Kahit sandali napapaniwala ko yung sarili ko na wala na talaga yung bad memories, na wala akong nararamdamang sakit, na ng mga oras na yun masaya ako."

" Ethan, yung nangyare nung gabing yun."

" Uhm pwede ba Mark kahit ngayon gabi lang kalimutan muna natin lahat, na magpanggap tayong masaya? Na magpanggap tayong okay lang lahat." Ngiti niya. " Please?"

" Pero?"

" Nasaktan ako Mark kaya please kung okay lang, ayoko na muna masaktan? Kahit ngayon lang gabi hayaan mo ko magpanggap na okay ako. Mark kahit ngayon gabi lang hayaan mo ko maging masaya, Mark kahit ngayon lang?" Seryosong saad niya, tumungo lang ako . " Just want to be happy, gusto ko makalimutan kahit sandali lang...na sya yung mahal mo." Bulong niya.

" Ethan I'm sorry."

" It's okay, but please just for tonight gusto ko ngumiti?" Pakiusap pa niya, marahan naman akong tumango.

" Okay."

" Salamat." Ngiti niya, pinilit ko naman lagyan ng ngiti yung mga labi ko. May luhang tumulo sa mata niya pero ngiti ang nakita kong rumehistro sa mga labi niga. Muli syang yumuko para kunin yung dala ko pero nanatili akong nakatingin sa kanya. " Mark ngayong gabi ayoko makarinig ng salitang sorry, wala kang ginawang mali sakin. Ayoko makita sa mata mo yung awa kasi di ko yun kailangan, ayoko ng malungkot kasi di ba masaya ka? At gusto ko maging masaya kasi masaya ka."

" Ethan."

" Magiging masaya ako kapag masaya ka, tara." Turo niya sa gate, humugot lang ako ng malalim na hininga saka pinilit ngumiti. " Oh di ba, ngiti mo lang okay na."

" Ito naman eh." Saad ko saka binuksan yung gate.

Magpapanggap ako...pagbibigyan ko sya..magpapanggap akong baka nga si Kent pa ang mahal ko.

Pinilit ko lang lagyan ng ngiti yung mga labi ko pagpasok namin sa bahay, pinilit magpanggap na hindi ko sya gustong yakapin, pinipilit magpanggap na hindi ko sya gusto halikan.

" Tulala ka nanaman?" Untag niya sakin.

" May iniisip lang ako."

" Wag mo ko isipin, uhm ano naman kita eh." Iwas niya ng tingin napatitig naman ako sa kanya na ikinangiti niya. " Joke lang saan ko ba to lalagay?"

 " Uhm Sa kusina nalang." Saad ko saka kinuha sa kanya yung isang bag. " Ito sakin to."

" Edi sayo, lagay ko na sa kusina?" Ngiti niya marahan naman akong tumango.

Magpapanggap ako.. magpapanggap akong di ko sya.. mahal.

Humugot lang ako ng malalim na hininga saka naglakad papunta sa hagdan, nang lingunin ko sya nakita ko lang na nakahinto rin sya, ilang segundo din ang lumipas ng maglakad sya.

" Bakit ba ganito?" Bulong ko saka pabagsak na nahiga sa kama ko. " Mahal niya ko, nasaktan ko sya. Ano na gagawin ko? Pano ba na ang isang Ethan Zarate ay nag kagusto sa tulad kong bakla? Sikat sya sa school kaya malamang maraming nagkakagusto sa kanya? Eh ako? Simple lang, nangarap na mahalin ni Kent, nangarap na maging masaya pero bakit kailangan may masaktan ako. Bakit kailangan masaktan ko yung taong... palihim na minahal ng puso ko.


Pagbaba ko ng hagdan ay naabutan ko lang syang nakaupo sa sofa habang may hawak na papel, napalingon lang sya ng maulinagan niya yung hakbang ko dahilan para magtama yung mata naming dalawa.

Binigyan niya ko ng ngiti, pinilit ko naman yun suklian.

" Nasa room ko yung keyboard, okay lang bang dun tayo?" Pilit na ngiti ko. Natigilan naman sya. " Uhm kasi dun ko sya sineset up eh, kung dito sa baba ang daming kailangan gawin? I mean yung extensions, ayaw kasi ni Yaya na makalat eh."

" Okay lang sakin, sayo okay lang ba?"

" Uhm yeah." Tango ko.

" Edi sa kwarto." Ngiti niya saka kinuha yung gamit niya at lumapit sakin. " Kwarto, kwarto."

" Ethan hindi ako sanay na mabait ka?" Nguso ko.

" Gago, mabait naman ako pero sabi ko nga kadalasan hindi, samantalahin mo na kasi minsan lang to at baka hindi na maulit." Saad niya saka nauna ng naglakad paakyat sa hagdan. Humugot lang ako ng malalim na hininga saka sumunod sa kanya.

" Ikaw na mauna pumasok, kwarto mo yan eh." Ngiti niya habang nasa tapat ng kwarto ko.

" Bukas naman yan eh." Ngiti ko saka pinihit yung door knob saka naunang pumasok. " Upo ka muna sa kama, wag kang mahiya." Lingon ko sa kanya. Naupo lang sya sa kama saka nilapag yung gamit niya.

" Ang bango talaga ng kwarto mo." Saad niya.

" Salamat? Ethan namimiss ko yung pang aasar mo sakin, asarin mo nga ako?" Ngiti ko natawa lang sya saka nagdirty finger.  " Yun kasi yung Ethan na kilala ko eh."

" Wala ako sa mood na sabihan kang tanga, alam mo na yun eh."

" Okay." Nguso ko, kita ko lang yung paglibot ng tingin niya sa buong kwarto, kwartong naging saksi sa una kong karanasan sa taong kaharap ko ngayon.

" May picture ka pa ng imaginary friend mo." Turo niya sa painting sa taas ng headboard ng kama ko. " Kalokohan naman yan eh." Saad niya napangiti naman ako. Sya si Ethan. " Di ko yan napansin nung nagsex tayo, nanunuod pala sya nun di mo man lang sinabi."

" Haha." Plastik na tawa ko, napangiwi naman sya.

" Ang relihiyon mo ay isang mabagsik na alamat."

" ah religion ganun, kaya ba nawala yung faith mo dahil sa daddy mo?"

" Hindi ah, binasa at sinapuso ko lang lahat ng nakasulat sa bible kaya napagtanto ko na he doesn't exist. Kung mahal niya ang tao edi sana di na sya gumawa ng hell."

" Alam mo si God parang magulang lang yan, paparusahan ka kapag nagkamali?'

" Ang magulang kahit nagkamali ka, mamahalin ka parin, patatawarin at higit sa lahat di ka hahayaan na maghirap sa naglalagalab na apoy habang buhay, umconditional love? Wala nun yung pinaniniwalaaan mong panginoon kasi kung meron...edi sana masaya lahat, edi sana walang nagugutom, edi sana walang mahirap, edi sana walang masama."

" Sinusubok lang naman ng diyos yung faith natin eh kaya dumadaan tayo sa pagsubok."

" Faith? Ikaw kapag naghihirapan ka di ba nagdadasal ka? For what?"

" Para tulungan niya ko?"

" He knows everything, lahat at yun ang sabi sa bible. Kung alam niya lahat bakit kailangan pa magdasal? Ano yun  alam niya pero gusto ko niya marinig na magmakaawa muna. Kalokohan di ba? Sarili niya ngang anak di niya napagbigyan nung nagdasal, mga tao pa kaya na kawangis niya lang." Ngiti niya, natawa lang ako ng payak. " Alam mo yung kwento sa bible parang greek mythology lang yan, bunga ng malikot na imahinasyon."

" Ang sabihin mo nawala yung faith mo  kasi hindi naging maganda yung buhay mo sa daddy mo."

" Hoy Mark, hindi porket naging masaklap ang buhay ko eh dahilan na yun para mawala yung faith ko, nagrerely ako sa science, sa evidence at higit sa lahat sa reality, nasa totoong mundo tayo at sa totoong mundo wala talagang diyos."

" Science?'

" Oo science, at sa science kayang patunayan na hindi kailangan ng diyos."

" So naniniwala ka na sa bigbang nagsimula ang lahat, na in the beginning time doesn't exist, na dahil sa isang explosion na hindi alam kung ano yung sumabog nabuo ang lahat ng walang dahilan, nabuo ang earth ng walang dahilan, nagkaroon ng kung ano meron tayo ngayon for no reason, nabuhay ang tao na walang kahit anong dahilan? It't doesnt make sense  Ethan." Ngiti ko sa kanya pero payak na tawa lang yung narinig ko sa kanya.

" And I quote, because theres a law such as gravity, the universe can and will create itself from nothing." Ngiti niya. " sabi yan ni hawking."

" If theres a creation then theres a creator, Everything has a creator Ethan."

" really then who creates god?" Ngiti niya, nakagat ko lang yung labi ko. "Well sabagay ganito kasi yun. In the beginning people created God." Natatawang saad niya. " Hindi sya totoo."

" That's not funny." Simangot ko. " Totoo sya Ethan."

" Okay, three thousand years ago the ancient greeks thought the Gods of Olympus were real.. just as real as yours." Saad niya.

" Hindi, wag ka nga."

 " How about this, god created man and woman na alam niyang magkakasala base sa plano niya pagkatapos ay mabubutis ang isang dalaga para dalhin ang anak niya para isilang siya, pagkapanganak sa kanya ay papatayin niya ang sarili niya para iligtas ang mga tao sa kasalanan sya mismo ang may gawa at naayon sa plano niya, that's make sense.. really."

" Uhm?"

" kalokohan."

" Eh ikaw naniniwala ka na magically naayos ang mga planet?"

" Bakit bukod ba sa earth may nabanggit bang ibang planet sa bible mo?"

" Wala?"

" Naniniwala ka nga na nagsimula sa dalawang tao lahat na they managed to avoid the horrible genetic inbreeding, that a snake actually spoke."

" its a serpent."

" fine pero wala parin vocal cords yun kaya imposibleng makapagsalita sya para ialok yung nanahimik na apple, eh ito paano napagkasya ni Noah ang lahat ng hayop sa ark?"

" walang imposible kay God di ba?"

" Kaya nagawa niyang burahin ang existence ng dinasour sa bible?" Ngiti niya, napalunok lang ako, " kung powerfull talaga sya sana sa hell sya nagpabaha para nawala na yung apoy dun at hindi sa lupa na pumatay pa sya ng maraming tao para dalhin sa hell."

" Kasi nga."

" kasi nga ano? Kung mahal niya talaga ang tao bakit hindi si satan ang unahin niya edi tapos na sana yung problema niya di ba, ay oo nga pala magiging boring yung bible kapag walang kontrabida. Baka walang magbasa."

" You're wrong." Mapait na saad ko.

" Mali ako at ikaw ang tama? At masusunog ako sa impyerno kasi di ako naniniwalang tama ka? Ganun ba yun?" Sarkastikong saad niya.

" Eh eto kung galing tayo sa unggoy bakit may unggoy parin hanggang ngayon?"

" Ang luma na nyan, we all came from dust? Eh bakit may dust parin hanggang ngayon? Tao ang sumulat sa bible therefore tao ang gumawa sa diyos mo."

" Alam mo kasi hindi man si God ang sumulat nun, nasa puso naman sya ng taong gumawa nito."

" Alam mo Mark, believing in your own hallucinations is called insanity, believing in others hallucinations is called religion."

" Ethan mas magiging masaya ka kapag tinanggap mo uli si God sa puso mo?"

" Masaya ako sa buhay ko."

" No, You're not."

" Yes I am? Ano gusto mo sundin ko si God mo sa gusto kong gawin sa buhay ko?"

" Oo?"

" Ano ako baliw? Ang sabi kaya niya dont enjoy your life."

" Huh?"

" John 12:25, he that loveth his life shall lose it; and he that hateth his life in this world shall keep it unto life eternal." Simangot niya. " Gago ba sya, ito lang ang meron ako bakit di ka pa eenjoy? We only live once so enjoy every minute and second of it."

" Pero?"

" Alam mo naisip ko lang, kung totoo nga si God malaki nga siguro galit niya sa mga dinasour."

" Bakit?"

" Well bukod sa gusto niyang burahin sila sa utak ng mga tao, ginawa niyang maliit yung kamay ng t-rex para hindi sya makapagmasturbate? Sama eh noh?" Ngiti niya hindi ko naman napigilang matawa. " Imagine pano kaya nagsasarili ang mga T-rex."

" Bastos mo."

" Totoo naman, okay nirerespeto ko naman yung sinasabi mong faith mo sa imaginary friend mo kaya sana irespeto mo rin na hindi ako naniniwala sa kanya."

" Pero." Saad ko pero di ko na itinuloy,haixt tanggap ko na mas marami syang alam tungkol sa bible at hindi ako mananalo kahit makipagtalo pa ko sa kanya buong araw.

" Eh kung turuan mo na ko mag piano? Nakakainis iba na yung naiisip ko kapag nakikita ko tong kama mo eh." Saad niya, nag init naman yung mukha ko kaya agad akong tumalikod saka sinimulang iset up yung keyboard ko.

" Halata naman na marunong ka magpiano eh?" Saad kong di lumingon sa kanya.


" Marunong lang ako magbasa ng notes."

" Sabagay."

" Yung totoo, nagalingan ka ba talaga sa pagkanta ko?" Saad niya napangiti naman ako.

" so hindi?"

" Ayoko sabihin, baka malungkot ka eh ." Lingon ko sa kanya na ikinatawa niya ng payak. " Sabi mo ayaw ng malungkot eh?"

" Ah ganun?" Saad niya saka tumayo sa kama at lumapit sakin. Natigilan naman ako.

" Why?" Maang ko ng magtapat kami pero isang ngiti lang ying pinakawalan niya.

" Mark?"

" Uhm?"

" Okay lang bang kasama sa pagpapanggap na to yung pagpapanggap mong.." saad niya saka tumungo. " Mahal mo ko?" Natigilan lang ako saka napatitig sa mukha niya. " Kung okay lang naman."

" Ethan?"

" Mahal kita Mark." Seryosong saad niya, napalunok lang ako. Oh shit, " Itulak mo ko kung hindi mo kaya huh." Saad pa niya saka dahan dahang nilapit yung mukha niya hanggang lumapat yung labi niya sa labi ko, damn inaabsorb palang ng utak ko yung sinabi niya... oh shit.

Napapapikit lang ako sa dalang sensasyon ng halik na ginagawa niya, hanggang napunta sa leeg ko yung dampi ng labi niya. " Mark itulak mo na ko."

" Ethan?"

" Baka hindi ko na mapigilan yung sarili ko, gusto lang kitang halikan pero yung katawan ko humihingi ng higit pa dun." Bulong niya sa tenga ko, napapapikit lang ako saka nakagat yung labi. Bakit di ko sya maitulak o gusto ko lang talaga mangyare yung gusto niya.

 Naramdaman ko lang yung bawat haplos ng palad niya sa leeg ko na lalong nagdala ng sobrang init na pakiramdam sa katawan ko, bakit ganito..bakit gusto ko ituloy niya yung ginagawa niya sa katawan ko ng mga oras na yun.

" Mark, itulak mo na ko please?"

" Ituloy mo?" Bulong ko, natigilan naman sya saka dahan dahan humiwalay sakin saka ako tinitigan sa mata. " Gusto ko, Ethan, gusto ko ituloy mo." Saad ko, shit! Nakita ko lang yung tumulong luha sa mata niya saka ako mapusok na hinalikan at dinala sa kama saka hiniga.

Sinagot ko lang yung bawat halik na ginagawa niya, dinama yung bawat haplos ng kamay niya at nilasap yung init na nagmumula sa kanya, pakiramdam ko ng mga oras yun para akong apoy na nagliliyab na wala ng pakialam kung may mapaso pa.

" Ahh." ungol niya habang labas masok yung ari niya sa bibig ko, kasabay nun ay yung paghaplos niya sa mukha ko na tila dumagdag sa kagustuhan kong paligayahin sya ng oras na yun.

Naupo lang sya saka ako hinila para halikan sa labi, hanggang buhatin niya ko at saka muling hiniga sa kama at pinatungan.

Wala ka ng salitang maririnig sa kwarto na yun, ang tanging maririnig mo nalang ay ungol ng bawat isang ligaya ang nararamdaman.

Nang sandaling yun para naming hinahabol ang oras, para kaming mga sanggol na sabi sa yakap at halik, sabik sa pagmamahal at sabik na maramdaman ang ganitong uri ng sarap. Sa bawat dampi ng balat niya sakin ay tila baga na nagdadala ng init sa kaibuturan ko.

" Aahh." Ungol ko ng maramdaman yung pag ulos niya habang labas masok sa kaibutaran ko yung alaga niya, halos tumulo sa mukha ko yung pawis na nagmumula kay Ethan, yung mga titig niya kasabay ng bawat ulos ay tila isang masarap na panaginip na ayoko na matapos pa.

Habang pinagmamasdan ko sya nun tila dahan dahan bumagal ang oras, yung mata niya, yung pag kagat niya sa labi niya, yung impit na hingal na naririnig ko mula sa kanya, yung pawis na tila dumagdag sa ligayang hatid ng ginagawa niya.

Sana tumigil ang oras, sana wag na matapos, sana akin nalang sya..sana totoo nalang to.

Napapikit lang ako ng maramdaman yung paglabas ng katas sa ari ko.

" I love you." Bulong niya saka yumakap sakin, ramdam ko lang yung likidong yun sa loob ko at yung dahan dahang pag ulos niya na sensyales na narating niya na ang rurok. Ramdam ko yung hingal niya, yung bilis ng tibok ng puso niya ng mga oras na yun, yung nararamdaman kong pagmamahal mula sa kanya.

Muli niya lang akong hinalikan saka nahiga sa tabi ko, nang lingunin ko sya nakita ko lang na nakatitig sya sa kisame habang may simpleng ngiti sa labi. Pinikit ko naman yung mata ko saka hinawakan yung kamay niya.

Nangyare ba talaga uli? Di ko alam kung pano nangyare, kung paano naging ganun kabilis, magkausap lang kami kanina tapos nauwi sa ganito? Haixt..basta ang alam ko ng mga oras na to, masaya ako.

" Mark?" Rinig kong saad niya.

" Uhm?"

" Turuan muna ko magpiano?" Saad niya dumilat naman ako saka lumingon sa kanya, kita ko lang yung pilit na ngiti niya saka tumango. Inabot ko naman yung tissie saka binigay sa kanya, aktong kukuha ako dito ng agawin niya to saka nakangiting pinunasan yung mukha ko.

" Wala to sa plano ko, di ko napigilan." Saad niya saka pinunasan yung sikmura ko kung saan nagkalat yung katas ko. " Salamat." Saad niya pang di tumingin sakin. " Turuan mo na ko magpiano?"

" Yeah." Saad ko saka tumayo, natawa lang sya saka tumayo din saka binalot sa kanya yung kumot dahilan para mahantad yung hubad kong katawan. Natawa lang sya saka binalot din sakin yung kumot. " Bihis na ko."

" Mamaya na, pwede mo naman akong turuan ng piano ng nakahubad eh." Ngiti niya saka ako hinila sa tapat ng keyboard ko, magkatabi lang kaming naupo sa upuan habang nakabalot kami sa iisang kumot.

" Mukha tayong ewan." Natatawang saad ko.

" Turuan mo nalang ako." Saad niya saka humalik sa pisnge ko, napalingon naman ako sa kanya. " Ang sarap mo halikan pasensya na."

" Pwede pakiss din muna?" Napalingon lang sya sakin saka nagkibit ng balikat.

" Sure." Saad niya hinawakan ko lang yung mukha niya saka nilapit yung labi ko hanggang muling maglapat yung mga labi namin, ayoko magisip ng kung ano, ayoko.. ang gusto ko lang yung sayang nararamdaman ko ngayon, sa tabi ni Ethan, sa pagpapanggap na di ko na alam kung totoo na nga ba.

Napangiti lang ako ng marinig yung tunog ng keyboard, nang tingnan ko yun ay nakita ko lang yung kamay ni Ethan na pumipindot dito.

" Sabi na marunong ka talaga eh.".

" Konti lang." Kindat niya saka tinuloy yung pagpindot.

" God, I love that song, I really love that song." Manghang saad ko ng mapagtanto kung ano yung tinutugtog niya.

" Uhm really."

" Yeah." Ngiti ko.

" Kantahin mo."

Heart beats fast, colors and promises.
how to be brave, how can I love
when I'm afraid to fall



Pumikit lang ako ng simulan niya din kumanta, di ko alam mangyayare pagkatapos ng gabing to, di ko alam pero kung may isang bagay man akong gustong hilingin ay wag na matapos yung sandaling magkasama kami.

Wag na matapos kung magpapanggap parin to.

But watching you stand alone
all of my doubts suddenly
goes away somehow

One step closer

lumipas ang oras na napuno kami ng tawanan, ngiti at pagmamahal ni Ethan, pakiramdam ko nun para akong nakalutang, para akong nasa alapaap. Malaya ko syang nayayakap, malaya ko syang nahahalikan, malayang napagmamasdan yung bawat ngiting binibigay niya sakin at higit sa lahat malaya kong napaparamdam na mahal ko sya.

Pagmamahal na di ko alam kung saan at kung paano nagsimula.. hindi ko alam kung paano nabuo at kung paano nagawang suklian.

I have died everyday
waiting for you
Darling don't be afraid
I have loved you for a
thousand years
I'll love you for a thousand more

" Nabusog ako grabe." Ngiti niya habang nasa garden kami at nagtatawanan. Katatapos lang namin nun kumain ng hapunan na niluto ni Yaya Glenda para samin.

" Ang dami mo nga nakain."

" Masarap lang magluto Yaya mo."

" Di ka pala mahilig sa ketchup noh? Mas masarap kaya kapag nadeep mo sa ketchup yung chicken." Ngiti ko sa kanya, umiling naman sya. " Bakit ayaw mo nun?"

" Wala lang." Kibit niya ng balikat saka lumapit sa white roses na alaga ko. " Daming bulaklak ah?"

" Ang gaganda noh?"

" Bakit white rose?" lingon niya sakin.

" I just love it, for me ang ganda lang pag white kapag red kasi parang about love agad pero kapag white? Feeling ko magaan, feeling ko masaya. Ganun yung dating." Ngiti ko sa kanya

" Ang bango." Amoy niya sa isa.

" Bihira yan mamulaklak kadalasan, isa o dalawang bulaklak lang yung tumutubo "

" Swerte ko naman nakita ko na maraming bulaklak, tara na akyat na uli tayo sa kwarto mo?" Saad niya saka lumapit sakin.

" Papaturo ka uli?"

" Uhm marunong naman talaga ko, gusto ko lang pumunta sa kwarto mo?" Pilyo niyang saad , napangiti lang ako . Ang gwapo talaga niya, kahit sino ata di kakayanin ang tumangi sa isang tulad niya.

" Mark papasok na ko sa kwarto namin?" Rinig kong saad ni Yaya napalingon naman kami dito. Hinila naman ako ni Ethan.

" Yaya Glenda kapag dumating po si Harvey pakisabi po wala si Mark sa kwarto huh." Saad ni Ethan kumunot naman yung noo ko.

" Bakit iho?"

" Uhm importante po kasi yung ginagawa namin ni Mark kaya bawal po ang istorbo." Ngiti pa niya napatingin naman sakin si Yaya Glenda, tumango lang ako senyales ng pag sang ayon kay Ethan.

" Okay sige, wag kayo masyadong magpuyat huh."

" Opo Yaya." Ngiti ko tumalikod naman si Yaya saka naglakad papunta sa kwarto nito. napalingon lang ako kay ng maramdaman yung paghawak niya sa kamay ko, nang tingnan ko yung kamay ko nakita ko lang dun yung isang puting rose.

" Pumitas ako ng isa." Pilit na ngiti niya, inamoy ko lang to habang nakatingin sa kanya.

" Ang bango." Saad ko.

" Sabi sayo eh, tara." Hawak niya sa kamay ko saka ako hinila paakyat sa hagdan.

" Anong importanteng gagawin natin?" Saad ko kay ethan pag pasok namin sa kwarto ko. Lumingon lang sya saka hinubad yung tshirt niya, agad naman akong umiwas ng tingin.


" Ito?" Rinig kong saad niya.  Napalunok lang ako saka humakbang papalapit sa kanya at dahan dahan lumuhod. " Hindi yan." Natatawang tayo niya sakin.

" Huh." Maang ko.

" Isulat mo yung name mo dito." Taas niya ng ballpen saka tinuro sa dibdib niya. " Nakita ko yung hand writing mo, ang ganda." Ngiti niya saka ako hinila sa kama, humiga lang sya saka nginuso yung dibdib niya. " Gusto ko isulat mo dito yung pangalan mo." Saad pa niya.

" Matatangal din naman to di ba?"

" Oo, bawal kaya kami magpatatoo kaya okay na yan."

" Bawal? Bakit?"

" Tatangalin yung scholarship namin kapag nagpatatoo kami, wholesome daw kasi yung image namin." Natatawang saad niya.

" Fine." Tango ko saka hinawakan yung ballpen at umupo sa gilid niya.

" I love you Mark." Ngiti niya, nilapit ko naman yung mukha ko sa mukha niya saka sya hinalilan ng mapusok, Ilang sandali pa ng humiwalay sya saka natatawang tinuro yung dibdib niya. " Game na?" Ngiti niya.

" Sabi ko nga." Ngiti ko saka sinimulan isulat yung pangalan ko sa dibdib niya, natatawa lang ako tuwing nakikiliti sya dahil sa pagdikit ng ballpen sa balat niya, nang mga oras na yun parang kaming dalawa lang ni Ethan ang tao sa mundo, parang umiikot ang mundo at tanging kami lang dahilan ng bawat galaw nito.

Nang sandaling yun...kami lang ni Ethan.. kaming dalawa lang at wala ng iba pa.

SI KENT

Isang payak na ngiti yung kumawala sa labi ko habang pinagmamasdan ko yung sariling repleksyon sa cr ng bar na yun kung saan kami nagkita ni Dale.

Ito na yun, ito na yung matagal ko ng gustong gawin, bagay na magpapakawala sakin mula sa nakaraan, itong katawan na ang magiging ganti sa buhay ng isang taong unang nagparamdam sakin ng totoong pagmamahal.

" Para sayo 'to Russel, para sa lahat ng ngiting di ko na makikita uli, para sa lahat ng tawang kahit kailan di na muling maririnig, para sayo 'to at sa pagmamahal ko sayo na di na masusuklian pa. Ito yung huling gabi na mag aaksaya ako ng luha, huling gabi na magiging malungkot ako dahil wala ka na, Russel ito yung huling gabi na malulungkot ako dahil di ka na babalik pa. Russel ito yung huling gabi na malungkot mong mukha ang maalala ko kasi pagkatapos nito.. tanging ngiti mo nalang ang babaunin ko.. sa bawat hakbang na gagawin ko sa kasalukuyan. Russel, ito yung gabi na magpapaalam na ako sayo, para muling sumaya at higit sa lahat para muling magmahal."

Humugot lang ako ng malalim na hininga saka tumalikod at lumabas sa cr na yun, pagkalabas ko ng hallway ay sumalubong na sakin yung iba't ibang kulay ng ilaw na bumabalot sa paligid, yung nakakabinging tunog na tila hindi ata natatapos.

Kitang kita ko lang yung sulyap sakin ng mga dinadaanan ko, yung paghanga  na nakikita ko sa mga mata nila, paghanga na tanging sandata ko ngayong gabi.

Natigil lang ako sa paghakbang ng may humawak sa braso ko, nang lumingon ako nakita ko lang si Harvey.

" Anong ginagawa mo dito?"

" Pakialam mo?"

" Kasama mo ba si Mark?"

" Si Mark?"

" Oo, wala sya sa bahay."

" baka kasama ni Ethan, Bitawan mo ko o gusto mo masapak?" Banta ko sa kanya, isang payak na ngiti lang yung pinakawalan niya saka ako binitawan.

" Alam mo sana si Ethan nalang minahal niya."

" Hindi kita marinig sorry." Saad ko saka sya nilampasan at tumuloy sa pinakadulo kung nasaan yung mesa namin ni Dale, naabutan ko lang sya dun na umiinom ng beer, kinuha ko naman yung baso ko saka nilagok. " Hindi pa ba tayo aalis?" Tanong ko sa kanya, nag angat naman sya ng tingin saka nagbigay ng simpleng ngiti.

" Talaga bang seryoso kang makikipagsex ka sakin?"

" Oo naman."

" Pero nakasex mo na si Calix, kapatid ko yun."

" Half brother di ba?"

" Paano mo nalaman?"

" Close kami ni Calix eh, Anyway di naman kita papakasalan kaya wag kang mag- alala. Eh ano kung nakasex ko na sya? Ayaw mo ba nun parehas niyo na ko natikman, parehas niyo kong nalawayan."

" Hindi ako bobo Kent."

" Alam ko."

" Alam ko gaganti --."

" Gaganti ako? Sa ginawa mo kay Russel?" Deretsong saad ko habang nakatingin sa kanya ng deretso.

" Gaganti ka di ba?" Saad niya pero isang sarkastikong ngiti lang yung ginawa ko saka muling lumagok sa baso sa harapan ko. " Ano plano mo Kent?"

" Magsesex tayo, pano naging ganti yun eh di ba masarap yun?"

" Eh bakit ako?"

" Kasi alam ko na magaling ka, callboy ako Dale at gusto ko matuto." Ngiti ko sa kanya. " May mga bagay kang alam na gusto ko matutunan, mga experience na sayo ko lang makukuha. Dito ako kumukuha ng pera at kung hindi ako magaling, hindi ako magugustuhan ng mga customer ko. Si Russel? Nabanggit man lang ba sayo ni Calix kung nagkaroon ako ng pakialam sa pagkamatay niya? Ni hindi nga ako nag aksaya ng oras pumunta ng lamay niya lalo na ng libing. Paano ko igaganti yung taong wala naman akong pakialam?"

" Kent."

" Gusto ko kantutin ka, gusto ko makantot mo, gusto ko matikman mo ko, gusto ko madilaan mo, gusto ko masarapan ka sakin. Gusto ko malawayan mo ko, gusto ko.... babuyin mo rin ako." Saad ko saka nagbigay ng nang aakit na ngiti, napansin ko lang yung paglunok niya.

" Kent, ikakasal na ko."

" Pero di ba bakla ka?" Umiwas lang sya ng tingin saka muling tumangga sa beer sa harap niya.

" Yeah." Tango niya, napangiti naman ako saka inabot ng paa ko sa ilalim yung pagitan ng mga hita niya. " kent?"

" Huling tikim sa totoong ikaw, gawin mo kong huling lalakeng titikman mo bilang totoong ikaw." Ngiti ko saka hinagod yung sapatos ko sa hita niya. " Dale inaalok ko yung katawan ko, tatangihan mo ba?"

" May gusto ka pa bang ordiren?" Saad niyang sa ibang dereksyon nakatingin.

" Mas gusto kong tikman mo ko." Ngiti ko sa kanya, isang buntong hininga lang yung pinakawalan niya saka marahang tumango. " Tara?"

" Ubusin ko lang to." Taas niya ng bote ng beer, palihim lang akong napangiti habang nakatitig sa mukha niya.

" Ikakasal ka na, gusto mo ba talaga yun?"

" Gusto ko na maging normal, gusto ko magkapamilya."

" Gusto mo ba talaga o kailangan mo lang, kailangan mong maging normal? Kailangan mo magkapamilya at higit sa lahat kailangan gawin mo lahat matanggap ka lang sa mundong ginagalawan mo?" Saad ko habang nakatitig sa kanya. " Normal? Alam mo ilusyon lang yun eh."

" Ilusyon?"

" Oo, sa buhay natin, iba iba tayo. Pwedeng normal sayo pero hindi para sa iba. Normal is just an illusion, tulad ng kwento ng gagamba? What's normal to the spider is chaos for the fly." Saad ko saka lumagok sa baso. " Sa buhay kahit anong gawin natin laging may malungkot at laging may masaya, minsan ikaw yung malungkot pero minsan pwedeng ikaw ang masaya depende sa kung anong gusto mo."

" Wala kang alam tungkol sakin Kent."

" Oo wala, at wala akong plano alamin lahat ng tungkol sayo." Payak na saad ko. " Basta ang alam ko bakla ka." Ngiti ko, tumango naman sya saka lumagok at tinaas yung kamay.

" Isang bote nalang."

" Okay." Tango ko. Lumapit lang yung waiter at ilang sandali pa ng muling maglagay to ng dalawang bote sa harap namin dalawa.

" Ikaw, hanggang kailan mo gagawin yang ginagawa mo?" Tanong niya. " Hanggang kailan Kent?"

" Hanggang nasasarapan pa ko."

" Gwapo ka Kent, bakit di mo ayusin yung buhay mo? Nakapag aral ka naman siguro, malayo ang mararating mo kung susubukan mong ayusin kung anong meron ka."

" Maayos yung buhay ko at hindi dahil marumi yung ginagawa ko ay magulo na yung buhay ko. Okay ako, okay na ko na ganito ako."

" Pero kung kailangan mo ng tulong pwede kitang tulungan, trabaho kung gusto mo pwede kang magtrabaho sa firm ko?"

" Sabi ko okay ako di ba?" Saad kong sa ibang derksyon nakatuon ang atensyon. " Okay ako Dale, wag mo ko intindihin kasi kaya kong pakainin yung pamilya ko sa sarili kong diskarte." Napabuntong hininga lang sya saka marahang tumango.

" Yung nangyare kay Russel, nakadrugs ako ng gabing yun at hindi ko sinasadya yung nangyare."

" Okay. " Tango ko.

" Kent alam ko-"

" Dale, si russel bahagi na sya ng nakaraan at ang nakaraan dapat manatili nalang sa nakaraan." Seryosong saad ko habang nakatitig sa kanya, gaganti ako.. hindi para sakin, kundi para sa mahal ko, sa taong minahal ko. " May mga bagay na dapat di na binabalik sa kasalukuyan."

" Fine."

" Tara na, ayoko talaga ng beer nakakalaki ng tyan yan eh." Tulak ko sa bote sa harap ko.

" Naisip ko lang sana Kent gantihan mo ko."

" Bakit nakukunsensya ka sa ginawa mo sa kanya?" Saad ko, umiwas lang sya ng tingin. " Nakakatawa ka." Payak na saad ko pa.

Tumayo naman sya saka inayos yung damit niya.

" Let's go." Tango niya, tumayo lang ako saka lumingon sa paligid, nahagip lang ng mata ko si Harvey na nakikipagusap sa isang lalake, mukha din tong amerikano at halatang mayaman. " Kilala mo sya?" Untag sakin ni Dale.

" Konti, tara na." Saad ko saka naunang naglakad. Nang dumaan ako sa tapat ni Harvey ay tumango lang sya saka muling iniba yung tingin. Tangina niya at wala akong paki kung ayaw niya sakin para kay Mark.

Hindi ko rin naman sya gusto pwera nalang kung magpapatira sya sa pwet baka mag ka amor pa ko sa punyetang pakialamerong lalakeng yun.

Wala na kaming imikan ni Dale pagsakay namin sa kotse niya, tahimik lang syang nagmamaneho habang nakatingin sa kalsada. Bakla sya at alam ko kung anong kahinaan ng mga katulad niya.

Dinala ko lang yung kamay ko sa hita niya saka marahang humimas, napalingon naman sya sakin na binigyan ko ng simpleng ngiti. " Kailan ka huling nakipagsex sa lalake?" Tanong ko habang humihimas sa pundilyo ng pantalon niya, ramdam ko yung pagkagising nito kung anuman yung nasa loob nito.

" Sa America pa." Simpleng saad niya.

" Wow." Saad ko, ilang minuto ang lumipas hanggang tumigil kami sa tapat ng isang bahay, tanging paglunok lang yung nagawa ko ng mapagmasdan yung magandang pagkakagawa nito.

" Tara?" Saad niya saka naunang bumaba ng kotse niya, humugot lang ako ng malalim na hininga saka sumunod sa kanya.

" Ang ganda ng pagkakagawa ng bahay mo." Mapait na saad ko, napakaganda nito na di mo aakalain na minsan may isang lumang bahay ang nakatayo sa lugar na yun, lumang bahay na napuno ng naparaming masayang alaala, bahay na napuno ng tawanan, lumang bahay kung saan dati ko nakikita yung ngiti ng isang taong ang nais lang ay lumigaya.

" Si Tucker ang engineer, ako yung architect." Saad niya saka binuksan yung malaking gate. Pinanuod ko lang sya habang pinapasok yung kotse niya sa garahe.

Sabay kaming pumasok sa malaking bahay na yun, napakalaki din ng loob nito, modernong moderno ang mga kagamitan pero kahit ganun, bahay parin ni Russel yung nakikita ko, yung lumang upuan, yung lumang radyo no Lolo Celso, yung sira sirang kisame na pilit namin inaayos ni Russel kapag bumabagsak, yung bitak bitak na pader na sinusulatan ng kung ano ano ni Russel.

" Ikaw lang talaga nakatira dito? Wala kang katulong?"

" Wala pa, may gusto kang kainin or inumin?"

" Okay lang ako."

" Nabangit samin ni Mommy na dumating daw yung kapatid ni Russel kaya inakala namin na kaya wala na sya sa bahay nila ay sumama sila sa kapatid niya, hindi pala."

" May ginawa kang kwarto dun?" Turo ko sa isang pinto.

" Yeah, dito nakatayo yung unang bahay ng magulang ko, sabi ni Mommy wag ko daw baguhin yung design sa baba kaya yung dalawang kwarto hindi ko parin inalis, yung second floor na yung bago talaga." Saad niya, tumango naman saka umiwas ng tingin, pakiramdam ko ng mga oras na yun parang binalik ako sa nakaraan, parang naririnig ko parin yung radyo ni Lolo, yung tawa ni Russel, yung bawat hagikgik na maririnig mo mula sa kanilang dalawa.

" Nasaan yung kwarto mo?"

" Nasa taas, tara?"

" Magiging kwarto mo yun at ng asawa mo, gusto mo bang dun talaga gawin?" Sarkastikong ngiti ko sa kanya. Natigilan lang sya saka marahang tumango.

" Di pa ayos yung guest room dito sa baba." Saad niya, nagkibit lang ako ng balikat saka naglakad papalapit sa isang pinto, namumuo yung luha sa mata ko pero pilit kong pinipigilan wag bumagsak kahit isa sa mga yun.

" Itong kwartong to, okay ba to?" Saad kong di lumingon sa kanya.

" Di pa, pinapabago ni Mommy yung color ng room."

" Bakla ka nga talaga, walang sariling desisyon." Payak na saad ko saka hiniwakan yung door knob, nakagat ko lang yung labi ko ng dahan dahan kong buksan yung pinto, para akong binalik nun sa araw na nakita ko si Russel sa parehong kwarto habang nakasabit sa kisame at wala ng buhay.

" Pasok ka." Saad niya, humakbang lang ako papasok saka tumigil sa eksaktong lugar kung saan binawian ng buhay yung taong nagpakita sakin kung gaano kaganda ang mundo.


Russel para sayo to.

Napatingin lang ako sa balikat ko ng maramdaman yung pag hawak dito ni Dale, lumingon lang ako sa kanya saka nagbigay ng payak na ngiti, niyakap niya lang ako mula sa likod saka sinimulang halikan ako sa batok, pero wala dun yung atensyon ko kundi nasa pader kung saan minsan kong nakita lahat ng pangarap ni Russel, pangarap na kahit kailan hinding hindi na matutupad.

Tumingala lang ako saka dinama yung paghalik niya sa leeg ko, dahan dahan niyang pag uunbotton ng polong suot ko, yung bawat pisil niya sa pwetan ko.

Hanggang di ko na napigilang yung luhang tumulo sa mata ko.

Tuluyan niyang nahubad yung damit ko saka bumaba yung halik niya sa dibdib ko, para syang sanggol nun na tila sabik na sabik, dahan dahan tinanggal niya yung sinturon ko hanggang maibaba niya yung pantalon na suot ko, pinikit ko lang yung mata ko ng maramdaman yung paghalik niya pababa sa sikmura hanggang makarating sa ibabaw ng underwear na suot ko.

" You' re really hot." Tingala niya sakin saka dahan dahang binaba yung underwear ko, nagtama lang yung mata namin ng dahan dahan niya tong dilian at isubo.

" Ahh." Ungol ko saka hinawakan yung ulo niya, rinig na rinig ko lang yung tunog ng bawat labas masok nito sa bibig niya na nagdala sakin na sobrang init na pakiramdam, halos magpakasawa sya nun sa alaga ko, bawat parte nito ay dinilaan niya.

Ilang sandali pa ng muli syang tumayo saka ako tinitigan sa mata.

" It's your turn." Saad niya saka ako mapusok na hinalikan, sinagot ko naman to ng mas mapusok saka sinimulang hubarin yung suot niyang damit, naramdaman ko lang yung pilit niyang pagtulak sakin pababa pero di ko yun sinunod, bagkus ay tumigil ako sa paghalik saka sya pinagmasdan ng mabuti.

" Suck me?" Ngiti niya, natawa lang ako ng payak saka hinaplos yung maputi niyang mukha. " Oh come on Kent, you want to learn right, then do what i say." Saad pa niya, tumingala lang ako saka mariing pinagmasdan yung kisame kung saan dati nakabitin yung walang buhay na katawan ni Russel. " May problema ba Kent?" Saad niya pero nagbigay lang ako ng blangkong tingin. " Fine ako nalang." Saad niya aktong hahalikan niya ko ng iiiwas ko yung mukha ko.

Nang tingnan ko sya kita ko lang yung nagtatanong na tingin mula sa kanya.

" May problema ba Kent?"

" Alam mo ba na sa eksaktong lugar na to, nagpakamatay si Russel?" Bulong ko saka tumingin sa kanya ng deretso, kita ko lang yung pagkabigla niya saka napaatras. " Dyan sa likod mo, dyan niya sinulat lahat ng pangarap na gusto niya matupad ngunit sinira mo." Mapait na saad ko.

" Di ba sabi mo di ka gaganti?"

" Sabi ng utak ko, wag na kitang balikan pero yung puso ko.... gusto kang patayin."

" Kent." Saad niya pero nilagay ko lang lahat ng pwersa ko sa kamao ko saka sya binigyan ng malakas na suntok sa mukha, bumagsak lang sya sa sahig. " Kent hindi ko sinasadya yung nangyare, Kent hindi ko alam na magpapakamatay sya."

" Di kita papatayin, gaganti lang ako." Mapait na saad ko saka sya pinatungan at binigyan pa ng isang malakas na suntok sa mukha, kita ko lang yung pagdugo ng labi niya habang nakatingin sakin.  " Ganti na matagal ko ng gustong gawin, ganti para sa pagkuha mo sa kanya, sa lahat ng pangarap niya!" Gigil na saad ko. " Gaganti ako kasi dahil sayo, nawala yung mahal ko!"

" Wag mo ko patayin please, gumanti ka pero parang awa mo na wag mo ko patayin." Saad niya habang umiiyak, natawa lang ako ng payak saka sya hinila sa buhok papunta sa kamang nandun. " Kent masakit." Pilit nyang pagtanggal sa kamay ko na nasa buhok niya. " Kent maawa ka please wag mo ko patayin, wag."

Nilibot ko lang yung tingin ko sa kwartong yun hanggang makakita ako ng pwedeng ipantali sa kanya, kinuha ko lang to saka muling lumapit sa kanya.

" Di ka man lang ba lalaban huh? Tangina lumaban ka!" Muli kong suntok sa mukha niya pero tanging pagsalag yung ginagawa niya. " Dale lumaban ka!" Sigaw ko sa kanya.

" Gusto ko na din matahimik Kent, gawin mo kung anong gusto mo." Saad niyang sa ibang dereksyon nakatingin, di ko lang napigilan yung luhang tumulo sa mata ko habang tinatali ko sya sa bawat kanto ng kama. " Babuyin mo ko tulad ng ginawa ko sa kanya, yun ang gagawin mo di ba?"

" Putangina mo! Tangina ka alam mo ba yun huh! Pinatay mo sya!" Gigil na saad ko. " Napakahayop mo!"

" Alam ko." Bulong niya, binuka ko lang yung hita niya saka pumuwesto dito. " Kent sana mapatawad mo ko."

" Tangina ka!" Suntok ko sa mukha niya, kita ko naman yung pagdura niya ng dugo. Pilit ko lang binuka yung mga hita niya saka pinasok yung ari ko sa butas niya, bawat pag ulos ko ng mga oras na yun ay kasabay ng bawat hikbi na nagmumula sakin, yung bawat luhang tumutulo sa mata ko ay kasabay ng pawis lumalabas balat ko ay parang isang pintuan na unti unti na kong hinihila mula sa nakaraan.

Kitang kita ko yung pagngiwi niya tuwing pinupwersa kong ibuka yung hita niya, yung bawat hikbi niya tuwing binibigyan ko sya ng suntok sa sikmura. Ito yung matagal ko ng gustong gawin, yung kahit konti maiganti ko man lang yung taong minsan pinasaya ako, taong isa ako sa sumira.

Lumipas mga sandali na tanging hikbi ang pumuno sa buong kwartong yun, hilbi ng taong gusto lumaya, lumaya sa isang nakaraan na araw araw syang binabalikan sa panaginip.

Kitang kita ko sa mukha niya yung sakit, luha sa mata, pasa sa labi

Nang maramdaman ko na malapit na kong labasan ay hinugot ko lang yung titi ko saka pumwesto sa dibdib niya at dito sinimulang salsalin yung ari ko, nakatitig lang sya sakin habang ginagawa ko yun hanggang tuluyan lumabas sakin yung masaganang katas na matagal ko ng gustong iputok sa hayop na to.

Hingal na hingal lang akong bumaba saka sumandal sa gilid ng kama.

Nabalot bigla ng katahimikan yung lugar na yun, kwartong naging saksi din kung pano ko binigay kay Russel yung sarili at ngayon naman ay naging saksi kung pano ko binawi yung kalayaan na matagal na bumilanggo sakin.

Nang lumingon ako sa kanya nakita ko lang na nakatitig sya sa kisame.

" Dalawang taon kung inisip kung paano kita papatayin." Bulong ko. " Dalawang taon pero naisip ko ayoko, hindi ko kaya, ang gusto ko lang...maransan mo yung ginawa mo sa kanya." Saad ko pa kasabay ng luha. " Pero tangina, tangina!" Suntok ko sa sahig.

" I'm sorry." Rinig kong bulong niya.

" Sa sobrang galit ko sayo, di ko alam na kagaya mo na pala ko." Saad ko saka tumayo at sinimulang tanggalin yung tali  sa kanya. " Aalis na ko, simula gayon kakalimutan ko na lahat ng nangyare." Saad ko pa saka nagsimulang magbihis.

" Kent sana napatawad mo na ko."

" Yung bawat suntok ko sayo kanina, kasama na dun yung pagpapatawad ko." Saad kong deretsong nakatitig sa kanya, kita ko lang yung pagtulo ng luha sa mata niya. " Nakaganti na ko at gusto ko na magsimula ng panibago, congratz sa kasal mo."

" Kent."

" Bye." Saad ko saka tumalikod.

" Kent sandali." Rinig kong saad niya, huminto naman ako saka lumingon sa kanya. " Sana maging masaya ka na, sana maging okay ka na. Kung kailangan mo ng tulong wag kang mahiya lumapit sakin, tutulong ako kahit walang kapalit."

" Humingi ka ng tawad sa puntod ni Russel, yun lang.. yun lang gusto kong gawin mo." Saad ko saka tumalikod at deredertsong lumabas ng bahay, nagsimula lang tumulo yung luha ko paglabas ko ng gate, bago ako naglakad ay muli akong lumingon, dun tila nakita ko si Russel na may ngiti sa labi habang nagwewave ng kamay sakin.

Dahan dahan ko lang tinaas yung kamay ko saka sumenyas ng pamamaalam.

" Bye Russel." Bulong ko saka naglakad.

Pakiramdam ko ng mga oras na yun, nakalaya na ko. malaya na ko.

Malayo na yung nalalalad ko nun ng may mapansin akong kotse sa gilid ng kalsada, nakabagsak sa kanal yung isang gulong nito habang may lalakeng sumusuka sa gilid.

Lalasing lasing di naman kaya.

" Hey, can you help me?" Saad nito na nakatingin na pala sakin, sya yung kasama ni harvey kanina.

Nagdirty finger lang ako sa kanya saka nagpatuloy sa paglalalad, tangina niya wala akong plano maging member ng sagip kapamilya!

SI ETHAN

May mga bagay na kahit gustuhin mong magtagal ay mararanasan mo lang ng panandalian, mga bagay na kahit gusto mong wag matapos ay lilipas din tulad ng isang magandang bahaghari na sandali kung masilayan, ihip ng hangin na dadampi sayo ngunit di tatagal. mga bagay na hindi permanente, mga bagay na darating ang panahon na unti unti ding mawawala.

Mula sa buhay hanggang sa paghinga kahit sa pagmamahal, kahit pagpikit ng mata, kahit saya, lungkot o gaano man kagandang aalala..lahat yun? Lumilipas, natatapos, nawawala at unti unting nakakalimutan.

that is life, tikim sa isang..  panandaliang lungkot at ligaya.

Bukang liwayway na nun ng makarating kami sa pinakatuktok kung nasaan yung duhat tree, tagaktak lang yung pawis namin parehas dahil sa pagtakbo namin sa paakyat na kalsada.

Hindi ko maalis yung tingin ko sa kanya habang bakas na bakas sa mukha niya yung pagod pero nagagawa parin niyang ngumiti, Hindi ko maiwasan na pagmasdan yung mukha niya habang tuloy yung agos ng pawis dito.

" Nakakapagod." Saad niya saka naupo sa hagdan habang paakyat kami sa strakturang yun. " Kapag talaga ko nagkasakit kasalanan mo huh! Di man lang ako nakapagdala ng towel." Saad pa niya, parehas kaming di natulog magdamag, Ginawa namin? Nagsex pa haha pero mas matagal kaming nakapagkwentuhan or kwentuhan ba tawag dun, wala kasi kaming ginawa kundi magtalo tungkol sa religion niya.

Tumayo lang ako sa harap niya saka nilahad yung kamay ko.

" Pahinga lang sandali, hindi naman ako sporty na tao noh." Simangot niya, Kung pwede lang sana, kung pwedeng akin nalang talaga sya, kung sana totoong..

Imposible, mula kagabi kahit isang beses di ko narinig na sinabi niyang mahal niya ko.

Pero siguro mas okay na rin.. mas okay ng ako nalang... ang masaktan.

Humugot lang ako ng malalim na hininga saka hinawakan yung kamay niya.

" Konti nalang dali." Hila ko sa kanya.

" Teka lang."

" Dali na pavirgin ka pa eh?" Napangiwi naman sya na ikinatawa ko. " Joke lang, buhatin kita gusto mo?" Alok ko sa kanya na agad niyang ikinailing. " Bakit ayaw mo?"

" Ayoko, tatayo na nga ako oh." Saad niya aktong tatayo sya ng buhatin ko sya saka naglakad paakyat. Pilit naman syang nagpupumiglas.

" Ethan ibaba mo na ko?"

" Halatang pagod na pagod ka na eh." Ngiti ko sa kanya, ngiti na kagabi ko pa pilit binibigay sa kanya, ngiti na alam ko na bahagi lang ng isang mapagpanggap , ngiti na tanging sa kanya ko lang ibibigay.

Pagdating namin sa tuktok ay binaba ko lang sya, magkatabi naming pinagmasdan yung ganda ng lugar, yung hamog na bumabalot sa paligid, dinama yung lamig ng hangin na tila yumayakap samin ng sandaling yun.

Sandali na kung pwede ay wag ng matapos.

" Hindi ako magsasawa na pagmasdan to." Rinig kong saad niya, nang lumingon ako ay nakita ko lang yung ngiti niya sa labi. " Kahit talaga sobrang nakakapagod pumunta dito okay lang, kahit maubos pa yung konting fats na meron ako makita ko lang tong gandang nilikha ng diyos."

" Diyos nanaman?"

" Hay naku Ethan, Si God ang gumawa nito lahat."

" Ewan ko sayo, pano niya magagawa to, eh di naman sya totoo?"

" Mas ewan ko sayo, kung walang gumawa nito edi sana wala kang makikitang ganito." Turo niya sa ganda ng tanawin.

" Time?  Time ang gumawa niyan. sa paglipas ng oras...maraming nangyayare at nabubuo, yang paniniwala niyo kalokohan, kapag maganda gawa ng diyos, kapag panget at di niyo gusto eh gawa na agad ng demonyo na kontrabida sa librong sinasamba niyo." Sarkastikong saad ko. " Kapag nabusog nagpapasalamat, kapag gutom, sinususubok, kapag namatay eh nasa magandang lugar na? Anong kalokohan yun?"

" Eh kasi nga may engrandeng plano ang diyos para sa lahat."

" Para sa lahat? Kasali ba dyan yung nasa impyerno?"

" Uhm."

" Sus walang kwenta pala yang diyos mo eh."

" Alam mo kahit sinasabihan mo si God ng ganyan, I'm sure mahal ka parin niya "

" I'm sure pati pagmamahal niya imaginary, di ramdam eh puro ilusyon lang." Ngiti ko.

" Ethan wala naman mawawala sayo kung maniniwala ka sa kanya eh."

" Meron, yung kalayaan kong mag isip. Alam mo kung totoo si God? he should have give us reason and not religion." Ngiti ko, humugot lang sya ng malalim na hininga saka muling tumingin sa ganda ng tanawin.

" Lahat talaga may sagot ka eh noh."

" Di ah, may maga bagay na di ko kayang bigyan ng sagot."

" Tulad ng?" Lingon niya sakin.

" Tulad ng kung ano mangyayare mamaya o bukas o sa susunod na bukas? Pwedeng planuhin lahat pero minsan di lahat ng plano natutupad, minsan you just have to go with the flow, let the wind be your compass, let time and experience gives you knowledge." Saad ko saka tumanaw sa paligid. " Be happy, be crazy, be silly, be stupid and be whatever. Maikli lang yung buhay eh."

" What do you think your purpose in life?" Saad niya saka humarap sakin. " Kasi di ka naniniwala kay God, ano tingin mong purpose mo dito sa mundo?"

" Nabigyan ako ng chance mabuhay at ipinanganak, makita kung gaano kaganda Ang mundo at yung ibang mukha pa nito. Purpose? Be anything but happy."

" Ang lalim mo grabe." Ngiwi niya na ikinatawa ko.

" Everyone is deep but most are afraid to dive, everyone has a wings but most are afraid to fly." Seryosong saad ko. " Wag mo hayaan na may pumigil sayo para lumipad at higit sa lahat wag kang magpapahila pababa kung alam mo naman na kaya mong manghila pataas."

" Ayoko na sobrang lalim mo na!" Simangot niya. " Iappreciate ko nalang yung view."
Isang payak na ngiti lang yung ginawa ko habang pinagmamasdan yung mukha niya.
Mark...bakit ba kita minahal?

Ilang minuto din yung lumipas na nakatanaw lang kami sa buong lugar, unti unting nasisilayan yung dahang dahang pagkalat ng liwanag sa paligid, unti unting pagkawala ng dilim na buong gabi bumalot sa sanlibutan.

" Alam mo Mark lahat ng to mawawala din pagdating ng panahon." Seryosong saad ko. " Pero dito, hindi na." Turo ko sa sentido ko saka lumingon sa kanya. " Minsan may mga bagay na sobrang ganda, mga bagay na akala natin perpekto, mga bagay na akala natin walang mali pero hindi naman ganun ang buhay eh, walang perpekto, sa bawat ngiti may katumbas na luha, sa bawat saya may katumbas na lungkot. Kahit sa love? para lumigaya kailangan may masaktan." Lingon ko sa kanya.

" Ethan, yung mga tanong ko-"

" Sa pagsikat ng araw, matatapos na yung pagpapanggap natin." Saad kong sa ibang derksyon nakatingin.

" What do you mean?" Maang niya pero isang pilit na ngiti lang yung binigay ko sa kanya.

" Mark, tandaan mo lage na behind every beautiful thing, there is some kind of pain." Saad ko saka hinawakan yung magkabilang balikat niya. " And some people are worth the pain."

" Ethan mahal mo ba ko?"

" Oo." Ngiti ko saka hinaplos yung pisngi niya. " Pero dito na yun natatapos." Saad ko, kita ko lang yung titig niya sakin ng mga oras na yun. " Mark tapos na." Saad kong nakatingin sa likod niya kung saan unti unti ng nagsasabog ng liwanag ang araw.

" Ano ba ibig mong sabihin, mahal mo ko di ba?"

" Minahal, sobrang minahal pero kasi.."

" Pero kasi ano?" Saad niya na may tumulong luha sa mata. " Ethan, di ko alam kung bakit pero..mah-"

" Mark si Kent ang mahal mo." Putol ko sa sasabihin niya.

" Pero pano kung ikaw na?" Saad niya, napalunok lang ako pero pinilit ko magbigay ng ngiti. " Ethan pano kung mahal na ki-"

" Hindi na kita mahal eh." Payak na saad ko, tangina! Naramdaman ko yung pamumuo ng luha sa mata ko dahilan para tumingala ako upang wag tong bumagsak.

tumitig lang sya sakin kasabay ng luha mula sa mga mata niya, habang nakikita ko yun parang unti unti akong dinudurog,  parang unti unti akong nanghihina.

" Mark hindi na kita mahal." Bulong ko habang pinagmamasdan yung mukha niya, yung buhok niyang nililipad ng hangin.

" Ganun kabilis?"

" Mark we call it love, yeah it feels like love pero nandito lang lahat yun eh." Saad ko saka tinuro yung sentido niya. " Mark love is just a series of chemical reaction sa utak natin, yung utak natin yung nagsasabi na love nga yun at hindi ang puso, kaya kitang mahalin pero kaya ko rin yun pigilan at higit sa lahat kalimutan kung gugustuhin ko." Saad ko pero iling lang yung sagot niya.

" Ethan." Mahinang saad niya.

" Nasaktan mo ko Mark."

" Kaya ginagawa mo to?"

" Alam mo sabi nila na All emotional pain lasts twelve minutes, anything longer is self inflicted." Umiwas lang ako ng tingin saka dahan dahan dumistansya sa kanya. " Nasasaktan ako ngayon pero mawawala din to mamaya."

" Ethan."

" Si Kent ang mahal mo at hindi ako. Mark di ba nangako ka na hindi mo sasaktan si Kent? Mark nangako ka."

" Ethan."

" Sya ang mahal mo, naiintindihan mo?"

" Ikaw, ikaw na yung gust-"

" Damn you! Tangina ka Mark."

" Ethan, sigurado naman ako na mahal ko si Kent eh pero ikaw..ikaw yung bumago dun!"

" Hindi na kita mahal, Mark hindi na."

" Ethan  naman oh."

" Hindi na." Saad ko saka sya tinalukaran at nagmamadaling bumaba sa hagdan, pilit ko lang pinupunasan yung luhang tumutulo sa mata ko ng mga oras na yun, hanggang makababa ako, nang lumingon ako nakita ko lang syang nakasunod sakin kaya lalo kong bnilisan yung paglakad ko.

" Ethan!" Tawag sakin ni Mark na nagpahinto sa paghakbang ko.

Please Ethan wag ka ng lumingon, nagpanggap lang sya di ba? Hindi ka niya mahal at yung ang itatanim mo sa utak mo. Hindi totoong mahal ka niya! Hindi. " Ethan, please." Rinig kong saad niya.

Dahan dahan lang akong lumingon kasabay ng pagtulo ng luha sa mga mata ko,  nakita ko lang yung pag iyak niya habang nakatingin sakin.

Tumungo lang ako saka hinayaan yung luha tumulo.

" Ethan, pwede ba kong humiling sa huling pagkakataon bago matapos yung pagpapanggap natin?" Rinig kong saad niya, nag angat lang ako ng tingin. " Iparamdam mo naman sakin na sa pagpapanggap na yun, di mo na ko mahal."

Umiling lang ako.

Aktong tatalikod ako ng makita kong tumakbo sya papunta sakin, hindi ko lang maihakbang yung mga paa ko nun hanggang maramdaman ko yung yakap niya.

" Ethan." Saad niya habang umiiyak.

" Mark bitawan mo na ko."

" Ayoko, Ethan ayoko."

" I'm sorry Mark." Tanggal ko sa kamay niya na nakayakap sakin.

" Ethan, sabihin mo naman kung bakit oh? Pinaramdam mo sakin na mahal mo ko tapos ganito, Ethan?"

" Kasi mahal ko si Kent." Deretsong saad ko. " At alam ko mahal ka na rin niya." Saad ko saka pilit na kumawala sa pagkakayakap niya, nang matanggal ko yung kamay niya ay bigla niya lang akong mapusok na hinalilan sa labi, ilang sandali akong hindi nakakilos, hinayaan lang sya sa paghalik at nagpaanod sa dala nitong ligaya.

Ilang segundo kong sinagot yun saka sya pwersahan tinulak, dahilan para mapaupo sya sa kalsada. Kita ko lang yung luha sa mata niya kaya agad akong timalikod at mabilis na naglakad.

Nang lumingon ako sa kanya nakita ko lang na nakaupo parin sya sa kalsada habang umiiyak, tumingala lang ako saka nagbuga ng hangin at muling humakbang papalapit.

" Mark, sorry pero kailangan kong gawin to." Saad ko.

" Kailangan saktan mo rin ako?"

" Kailangan na huminto ako na mahalin ka, Mark ayokong mahalin ka, ayoko mahalin mo ko, at ayokong makulong ka sa taong tulad ko."

" Ethan."

" Si Kent, kayo nalang oh?"

" Pero pano ka?"

" Okay ako, magiging okay ako. Naalala mo nalampasan ko lahat ng pananakit ni Daddy? Mark kayang kaya ko to."

" Eh ako pano ako?" Saad niya kasabay ng luha.

" Mahal ka ni Kent."

" Pero mah-"

" Wag Mark, Mark hindi mo ko dapat mahalin, hindi kasi magkaiba tayo. Mula sa paniniwala hanggang sa pagkatao. Mark di mo ko kilala, di mo kilala kung sino ako, Mark alam mo yung pangalan ko pero kahit kailan hindi mo malalaman kung sino talaga ko." Saad ko saka nilaha yung kamay ko sa kanya. " Mark mahalin mo si kent, kasi sya kaya ka niyang mahalin ng tulad ng pagmamahal na kaya mong ibigay sa isang tao, Mark mahalin mo si Kent kasi sya yung kayang tanggapin lahat ng tungkol sayo, Mark kaya ka niyang mahalin hindi ng panandalian kundi habang buhay."

" Ethan, gusto ko uli marinig na hindi mo ako mahal." Saad niya habang may luha sa mata, tanging paglunok lang yung nagawa ko.

" Hindi na kita mahal."

" Hindi mo ko minahal, yun ang gusto ko marinig."

" Hindi...kita..mahal." mahinang saad ko saka tumalikod at nagsimulang maglakad, sumabay sa hangin, nagbingibingihan sa tunog ng paligid, sinabayan yung ikot ng mundo.

Sa bawat luha may katumbas na saya para sa iba, sa pag iyak may katumbas na ngiti.



Nakakubli ako nun sa nakaparadang kotse habang nakatanaw sa bahay namin, nang mga oras pilit ko parin pinupunasan yung bawat luhang bumabagsak mula sa mga mata ko, mga luhang gusto ko ng mawala pero di ko kayang pigilan.

Ilang sandali pa ng makita kong lumabas yung katulong namin saka binuksan yung malaking gate, mula sa loob nakita ko si Mommy at Kenneth habang nagtatawanan, Si Daddy naman ay nilabas na yung sasakyan.

" Kenneth let's go, mahuhuli tayo sa misa." Rinig kong tawag ni Daddy sa kanila.

" Yes Dad, Si Mommy kasi ang kulit eh."

" Kenneth ikaw ang makulit, basta kami ng bahala ng Daddy mo sa gift aa graduation mo." Natatawang Saad ni Mommy, tumulo lang yung luha ko saka muling nagkubli sa kotseng yun hanggang dumaan sa gilid ko yung kotse ni Daddy lulan yung pamilyang... Mas naging masaya nung nawala ako.

Muli nagsimula ako humakbang, humakbang sa dereksyon na di ko gusto, pero minsan kailangan.

Sanay na ko magpanggap di ba? Sanay na ko na pinapakita na okay lang ako kahit mag isa, na okay lang ako kahit walang nagmamahal sakin, na nagpapanggap ako na masaya kahit ang totoo ay hindi, hindi masaya mag isa, hindi masaya na kapag kailangan mo ng maiiyakan ay wala kang malapitan.

Wala sa sariling sumakay ako ng jeep.

Ako?

Kailan ba ko magiging masaya?

Yung totoong masaya at walang halong pagpapanggap.

Ilang minuto ang lumipas ng magpara ako sa tapat ng isang simbahan, pagkababa ko rinig na rinig ko na agad yung pamilyar na tugtog na lagi mong maririnig sa ganitong lugar, pagpupuri sa tinatawag nilang diyos, pagpupuri sa diyos na kahit kailan hindi ko naman naramdaman na totoo.

Pagpasok ko sa simbahan ay nakapila na yung mga tao para sumubo ng otsa, kasabay nito yung malamyos na tugtog mula musiko.

Nakihalo lang ako sa mga nakapila, nang mga oras na yun lutang na lutang yung pakiramdam  ko, gusto ko lang umiyak, gusto ko lang ng taong pwede kong iyakan pero wala..wala ako nun ngayon.

" Katawan ni kristo." Saad ng pari sa harap ko, nag angat lang ako ng tingin saka tinitigan sya sa mata. "Iho katawan ni -" natigilan lang to saka nilibot yung tingin sa paligid. " Anong ginagawa mo dito?" Bulong nito pinilt ko ngumiti pero di ko parin napigilan yung luha sa mga mata ko.

Binuka ko lang yung bibig ko.

" Father." Untag sa kanya ng sakristan sa gilid niya

" Katawan ni Kristo." Saad nito habang nakatitig sakin saka sinubo sakin yung otsa na nasa kamay niya.

" Amen." Sagot ko saka tumalikod, bawat hakbang ko nun ay kasabay ng mga luha na tila di nauubos, mga luhang kahit gaano kadami ay walang mag aaksaya ng oras nayun para punasan, walang kahit sino ang pwedeng pumawi.

Ako si Ethan, Mag isa..




After 2 months

SI MARK


Halos makipagsiksikan ako nun makalapit lang sa gilid ng stage kung nasaan yung banda nila Kent na tumutugtog para sa bunutan para sa susunod na kapitana at tenyenta na magiging mukha ng simbahan sa para sa susunod na semana santa, linggo ng pagkabuhay nun at panahon na para sa pagkilala ng bagong magrerepresanta ng simbahan.

Nahagip lang ng mata ko si Kent habang kasama yung buong banda niya.

" Ui?" Saad ni Kent ng makita ako. " Manunuod ka pa ng bunutan?" Tanong niya ngumiti lang ako saka maragang tumango. " Kala ko uuwi ka, tangina sinungaling ka talaga eh noh?"

" Eh kasi hindi kumpleto yung mahal na araw ko kung hindi ako manunuod nito."

" Ewan ko sayo."

" Di ba sabi mo tutugtog ngayon si Ethan?" Lingon ko sa likod niya.

" Closing daw sya ngayon eh, pero sabi niya hahabol daw sya." Saad ni Kent, marahan naman akong tumango. Kasalukyan ng nagtatrabaho si Ethan ngayon sa isang fast food chain kaya halos di kami nagkikita. Pagkatapos ng araw na yun ni isang salita wala na kong narinig sa kanya, kahitt tingnan o bigyan ako ng konting sulyap ay di niya na ginawa. " Antayin mo ba ko?"

" Okay lang ba?"

" Okay lang basta pakantot mamaya." Pilyong bulong niya.

" Kent naman eh." Simangot ko pero halos bumagsak ako ng may kung sinong bumangga sakin, ilang sandali naman kaming nagkatinginan ng taong yun hanggang nauna syang umiwas saka binungo din si kent.

" Sorry kala ko kabanda din natin." Natatawang saad ni Ethan.

" Gago okay ka lang Mark?"

" Okay lang." Hawak ko sa braso ko.

" Tangina mo Kent tara simula na oh." Hila ni Ethan kay Kent, isang buntong hininga lang yung pinakawalan ko habang pinagmamasdan silang dalawa habang hawak yung trombone nila.

Habang pinagmamasdan ko nun si Ethan habang nakikipagtawanan sa mga kabanda niya hindi ko mapigilang malungkot, ganun ba talaga sya? Ipaparamdam na sobrang mabal ka niya pero kinabukasan bigla ka nalang iiwan na para walang nanyare ma tila di ka dumaan sa buhay niya.

Dalawang buwan ko ng pilit kinakalimutan yung  nararamdaman ko sa kanya, dalawang buwan na hinahanap ko yung pagmamahal ko kay Kent na ngayon ay di ko na makita, ayoko na rin syang mahalin pero bakit yung puso ko ayaw ng tumigil sa pagtibok para sa kanya.


ITUTULOY




love lots guys, please magcommemt kayo para ganahan naman ako hehe.. icomment niyo na cute yung author para solid talaga! Hahaha baka makapag update pa ko nun sa friday hahah chos! Ingatz love yourself so you can love others sabi nga ni tito boy haha.