Followers

Friday, January 9, 2015

Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2 [Part 02, Chapter 12 & 13] [w/ BONUS GAPANGIN CHALLENGE!]



GAPANGIN MO AKO. SAKTAN MO AKO. II
Written by: Cookie Cutter



Book 1: Teaser | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 I 20, 21, 22: Final Chapter | Epilogue

Teasers:  Dimitri | Riza/Jonah | Corina/Jun | Gio | Gab | PM/Arthur

Book 2, Part 1: Chapter 1 | Chapter 2 | Chapter 3 | Chapter 4 | Chapter 5 | Chapter 6 | Chapter 7 | Chapter 8 | Chapter 9 and 10

Book 2, Part 2: Chapter 11
_________________________________________________________________________________

 

LER HER GO - PASSENGER

(Disclaimer: Hindi ko po pag-aari ang video at hindi ko po pag-aari ang larawan para sa kuwentong ito. For representation lang po ang mga ginagamit na materyal. Kung may hindi nagugustuhan ang paggamit ko sa mga materyal na ito, pakisabihan po ako nang matanggal agad. May mga maseselan na bahagi ang kabanatang ito. Ang sulatin na ito ay naglalaman ng sekswal na tema. May mga konsepto na hango lamang sa totoong buhay. Maraming salamat.)
_________________________________________________________________________________

Part 2: "Mga ala-ala"
Chapter 12: "Tahan na"


“Siguro pwede mo palakihin ang sakit na nararamdaman nila. Pero wag na wag mong dadagdagan ang mga kalaban na meron ka.”
Gab Victorio

---


Chapter 12

“Sige sir, mauna na po kami. Sa Makati lang pala iyong doktor ni Sir Arthur eh.” Sinara na ng driver ang sasakyan ni PM pagkatapos ipasok si Arthur sa loob.

“Opo. Basta nasa sa inyo na ang sketch. Kayo na po ang bahala. Mga ilang oras sa tingin niyo po? Pakibilisan po please lang kasi ang taas ng lagnat niya.” Maiyak-iyak ang pag-aalala ni PM kay Arthur.

Tumingin ang driver na pinadala ng nanay niya sa kanyang relos at umiling kay PM.

“Kung patungo Maynila sir, tantiya ko kaya ko nang mga isa't kalahating oras. Pero pa-Manila hanggang Makati, matatagalan po. Siguro mga 30 minutes.”

“Ang tagal naman po! Wala pong mas mabilis diyan?”

“Sir, eh, iyan na po ang pinakamabilis na kaya ko eh. Di ba kadalasan nasa mga anim na oras ang travel pa Makati? Mag-iingat na lang po ako para masiguro na makakarating kami sa lalong madaling oras.” Tumalikod na ang driver at umupo na sa driver's seat.

“Sige po manong, mag-ingat po kayo.” Binuksan ni PM ang gate para makaalis na ang driver at si Arthur.

Bakas sa mata ang pag-aalala ni PM nang palayo na ang sasakyan.

CONNECTING JONAH...

JONAH CONNECTED.

Hello mom? Nakaalis na po sina Arthur. Baka pwede naman po oh pakibantayan na lang kung malapit na sila diyan.” Bakas sa boses ni PM ang pag-aalala para kay Arthur.

“Wag ka na mag-alala anak. Ako na ang bahala. Natawagan ko na ang doktor ni Arthur para sabihin na darating sila rito. Kaya wag mo nang gawing bad news iyon. Tiyak lagnat lang iyon, o baka stress. Ikaw kasi eh nagwawild ka pa. Ayun naalarma tuloy ulit siya sa'yo.”

“Wow naman. Salamat po ah. Nag-aalala na nga ako, pinapaguilty niyo pa ako masyado. Thank you talaga.” Sarkastikong tono ni PM.

Narinig ni PM si Jonah na huminga ng malalim.

“Hindi naman. Sinasabi ko lang sa'yo na nag-aalala siya ng maayos sa'yo. Kung pwede naman kung minsan kontrolin mo rin ang sarili mo para hindi magsakripisyo ang iba para sa'yo. Dapat kapag maayos na si Arthur, magpasalamat ka. Alam mong siya na ang naghandle sa ibang scenes ng pelikula mo. Wala nang pahinga ang tao tapos eto pinapabantay mo pa sa'yo.”

“Di ko naman sinabing bantayan niya ako-”

“Yun na nga. Kahit di mo hiniling na bantayan ka, binatayan ka pa rin. Di naman masama ang magmalasakit.”

Natahimik si PM sa sinabi ng matanda.

“Siguro nga. Sige mom, pakitawagan na lang ako ah kung maayos na siya? Gusto ko ng update bukas ng umaga.”
Opo boss...” Sarkastikong tono ng matanda.

“Ay, siya nga pala anak. May iba pa akong updates para sa'yo.” Mapaglarong tono ni Jonah.

“Ano po iyon?” Tanong ni PM.

“Ang G's Music and Arts Entertainment, mas lumulubog pa ang income ayon sa insider ko roon. Hindi sila nakakuha ng malaking income dahil mahina ang takbo ng The Girls na nagiging spearhead ng income nila. Kasalukuyan silang dependent kay Gio na nasa film mo. Ang hotel naman na minamanage ni Corina, deficit eighty-two percent. Gusto nilang mag-advertise sa NGC kaso di na sila pinayagan ni Sheldon for some reason. Tapos, nag-aaway na naman si Corina at Dimitri, nag-eskandalo pa silang dalawa sa SEA University pagkatapos mo umalis. Kanina, inatake ni Corina si Dimitri, ulit, sa NGC. Ang pangit na ng image ni Corina kay Sheldon, at lalong-lalo na si Dimitri nang malaman ni Sheldon na humihina pala ang Blue Canvass. Masaya nga si Sheldon na gusto mo pala bilhin ito mula sa kanya. Pero ayon kay Sheldon, ista-stabilize niya muna ang Blue Canvass bago niya ito ipagbili sa'yo. Tapos, insider news mula sa stocks department, si Dimitri nagfile na ng merge split mula kay Jun. Tapos, pinapabid ni Dimitri ang share na mabubuwag mula sa merge. Ang makukuhang pera raw ay ipambabayad ng mga utang at pangstabilize ng mga expenses sa bahay nila at ang kalahati ibu-business ata.”

“Gusto niya pang magbusiness eh lugi nga ang blue canvass sa kanya.” Tumawa si PM.

“Oo nga eh, pansin ko rin. Tapos, naiisyu na rin si Gio dahil may nakahuli raw na may kasex siya para sa isang role. Kaya ang pokpok ng tingin ng mga tao kay Gio sa ngayon. Si Jun naman, mejo tagilid ngayon sa news department dahil sa envelope journalism (nagpapabayad para sa interes) na sinigaw ng isa sa mga staff. Di siguro nakakuha ng kickback kaya umalma. Successful ata ang simula ng mga plano mo. Anong susunod? Masaya ka ba na nagdurusa na sila ngayon? Hawak mo na ang NGC at Magic Corp. Doble na ang kikitain mo, tiyak yan.” Concerned na tono ni Jonah kay PM.

Natahimik si PM sa tanong ni Jonah. Oo nga naman, masaya kaya siya sa mga natamo niyang paghigante? Masaya na kaya siya na nasaktan na niya ang mga nanakit sa kanya noon?
Ano PM? Bakit di mo masagot ang tanong ni Jonah? Tanong niya sa sarili.

“PM? Andiyan ka pa ba?” Tanong ni Jonah sa telepono.

At di namalayan ni PM na umagos na pala ang kanyang luha.

“Ngayon ko lang napagtanto mom eh na hindi pala talaga ang masaktan sila ang tunay na pakay ko bakit umuwi ako. Umuwi pala ako dahil akala ko may mauuwian pa ako. Pero... w-wala mom eh. Di ko alam kung anong gagawin ko sa buhay ko. Siguro, sabihin natin na medyo bindikado na ako ng konti na nagdurusa na sila. Pero sana man lang mom, may mapagsabihan ako na 'yan, yang ang nararapat para sa kanila.' Kaso wala mom eh. Wala. Ang lawak ng espasyo dito sa puso ko. Ang laki.” At humagulgol na nang tuluyan si PM.

Nagbuntong-hininga si Jonah.

“Ganito lang kasi iyan PM eh. Sige. Sabihin natin wala na si Martil at Angela. Pero ayaw mo ba malaman kung sino ang mga tito mo, mga tita mo, ang mga lolo't lola mo, mga pinsan mo? Bente-sais ka na, siguro naman kasama sa pagdurusa ang dapat na kasama mo para tuluyan nang mawala ang sakit diyan sa pagkawala ng mga mahal mo sa buhay. Sana ako at mga kaibigan mo iyon eh, kaso iba talaga pag may karamay ka na kadugo dahil mas nakakaintindi siguro ito. Ayaw mo?”

Natigilan si PM sa suhestiyon ni Jonah.

“Pag-iisipan ko muna mom. Sa ngayon, bahala na muna. Tawagan na lang kita.” Sabay patay sa cellphone.

Tumingala si PM at pinunasan ang luha na malapit nang matuyo sa kanyang pisngi.
I've never felt this empty before. Really empty. Iyak ni PM nang lumabas siya ng gate at nagsimulang maglakad patungo sa plaza. Hindi niya alam kung ano ang nakakasalubong niya, o kilala niya ba ang mga ngumingiti sa kanya, ngunit sa ngayon, ang nasa isip niya ay ang pagkamiss nang husto sa kanyang nanay at kapatid.

“Ang swerte siguro ng mga may pamilya. Yung pakiramdam na may kasama ka manood ng telebisyon, yung ipaghahain ka, yung ipaglalaba ka ng damit, yung bibigyan mo ng mano pagkatapos ng mahabang araw.” Wika ni PM sa sarili nang natatanaw niya ang mga magpamilya na masayang nakatanaw sa malinaw na dagat na nasa tabi ng plaza.

“At ako? Eto. Tangina. Malungkot. Nag-iisa. Bugbog sa problema.”

“Kasi siguro kung sinagot mo lang ang tawag ko kanina, e di kanina pa sana kita napuntahan sa inyo.” Isang boses ang sumingit sa pagmuni-muni ni PM. Hindi na lumingon si PM pa at pinadaloy na lang ang kanyang luha nang maupo siya sa isa sa mga upuan.

“Wala ako sa mood ngayon Gab, kaya please lang wag mo akong bwisitin kundi mauupakan talaga kita. Please lang talaga.” Mas lumakas ang hagulgol ni PM habang nakamasid sa tabing dagat.

Tumabi naman si Gab kay PM. Naka skinny jeans ito na dark blue, naka white na shirt na hapit sa kanyang katawan, at naka ayos ang buhok.

“Sorry kung naistorbo kita. Hinanap kasi kita noong freshies night kasi sinabihan ako ni Riza na pupunta ka raw.” Malungkot na tono ni Gab habang nakamasid din sa dagat.

“O tapos, anong narinig mo?” Sinubukan ni PM punasan at pigilan ang kanyang mga luha ngunit patuloy pa rin ito sa pag-agos.

“Medyo nakaka-offend at generalized yung sinabi mo sa mga bisexuals. Pero the rest, hindi ko maunawaan ang naramdaman ko.”

“Alam ko naman eh. Kaso naiinis lang ako kay Dimitri. Ang laki laki ng utang niya sa akin Gab! Utang niya ang tanginang pagkatao ko! Binigay ko lahat tapos kahit respeto di ko nakuha! Pati nanay at kapatid ko kinuha pa nila! Ano pa ba ang gusto nila sa akin! Pagod na pagod na ako!” Sumandal si PM sa kanyang mga tuhod at nilibing ang kanyang mukha sa kanyang mga palad.

“I'm sorry to hear that.”

“Tapos darating ka pa at iistorbohin ako. Tangina mo rin ano! Ano ba ang gusto mo mula sa akin Gab? O ayan na, napirate mo na ako mula sa NGC, andiyan na ang ratings mo mula sa mga programming proposal matrix na ginawa ko para sa Magic, ano pa ba ang gusto mo?!” Tulak ni Gab kay PM.

Natapon si Gab ngunit hindi siya nahulog ng upuan. Napa-woooo na lang siya sa ginawa ni PM.

“Easy ka lang! Tangina, relax! Bakit pati ako sinasali mo sa mga pinagbubuntungan mo ng galit?!” Tumaas ang tono ni Gab.

“Dahil isa ka pa eh. Wala kang kwenta-”

“OO FINE PM, SIGURO WALA AKONG KWENTA! SIGURO AKO ANG PINAKAWALANG KWENTANG LALAKE SA BUONG MUNDO! PERO SANA NAMAN MA-APPRECIATE MO ANG MGA EFFORT KO!” Sigaw ni Gab sabay tayo mula sa pagkakaupo.

“Gusto mo ng appreciation?” Tahimik na sagot ni PM nang tumingala siya kay Gab. “Okay, bibigyan kita ng appreciation. Ina-acknowledge ko lahat ng mga ginagawa mo sa akin. Maraming salamat!” Sarkastikong tono ni PM habang umiiyak.

“Now, will you please leave me alone?” Pabulong na tanong ni PM dahil nalagutan siya ng hangin ng ilang sandali dahil sa paghagulgol.

Umiling na lang si Gab at halata sa kanyang mukha ang inis.

“Ang problema kasi sa'yo PM, napuruhan ka lang ng iilang gago, buong sambayanan nilalahat mo! Ako, ginagawa mong masama at pinapakita mong may atraso ako sa'yo-”

So anong gusto mo Gab? Tumambling ako sa tuwa sa lahat ng ginagawa mo?!”

“Kahit konting maayos na pagtrato lang naman! Wala lang naman akong gusto kundi ang gawin mo akong bahagi ng buhay mo!”

“Yan din kasi ang problema sa'yo Gab eh! Pinipilit mo ipasok sa bibig ko ang gusto mo. Ang lahat ng nangyayari, gusto mo yung mga gusto mo lang! Ang selfish mo!”

“Ha!” sarkastikong pagtawa ni Gab, “Debater ka ba talaga noon? Bakit ang bobo mo pakinggan ngayon? Nag-film school ka lang, nawala na utak mo?! Paano ako nagiging selfish kung sa loob ng walong putanginang taon, ikaw lang iniisip ko! Gusto ko lang naman magmalasakit di dahil kaawa-awa ka, kundi dahil ayaw ko lang na mawala ka ulit! Wag tayong magpakagago PM! Huli kang nagkaganyan, nawala ka! Tapos iisipin mo lang na uupo ako at kakain ng popcorn kung sakaling tatalon ka ulit sa dagat?!” Sigaw ni Gab kay PM. Natahimik si PM sa mga salitang lumabas sa bibig ni Gab at sa kauna-unahang pagkakataon sumuko si PM sa pakikipagtaasan ng tono.

Napagod sa kasisigaw si Gab, at dahil pinagtitinginan na sila ng mga tao, umupo siya ulit sa upuan patalikod kay PM.

“Pasensiya na kung tumaas ang boses ko. Ikaw lang. Ikaw lang talaga PM. Please naman kahit konting panahon na samahan kita, please lang, wag mo namang ipagkait sa akin. Hindi ako nagpapakamartyr ng walong taon para sa wala.” Yumuko si Gab at pinapanood ang unang patak ng luha tumulo mula sa kanyang mga mata.

“I'm sorry Gab. Magulo lang talaga utak ko ngayon dahil ang daming problema, ang dami kong iniisip, at eto pa si Arthur di ko alam kung nagka-ebola or what. I'm so so sorry.” Tumayo si PM at tumalikod mula kay Gab ngunit hinawakan siya ni Gab para huminto mula sa paglayo.

“Please naman PM oh. Alam ko di pa patay si Angelo. Alam ko gusto mo gawing front ang pagiging PM mo. Pero kahit ngayon man lang. Kahit ngayong gabi, wag mo muna itago si Angelo mula sa akin oh. Si Gab lang naman to eh. Handa naman ako makinig sa'yo eh.”

Napaluha si PM sa narinig mula kay Gab. At walang pagdadalawang isip sumugod siya kay Gab at niyakap ito ng napakahigpit. Umiyak si PM sa balikat ni Gab at kahit namamasa na ang t-shirt ni Gab ay hinaplos niya pa rin ang ulo ni PM at hinayaan itong umiiyak sa kanyang balikat kahit ang sariling luha niya ay pumapatak na rin.

“Sorry Gab. Namimiss ko lang talaga ang dati. Iyong mga panahon na wala pang nawawala, wala pang nababaril, wala pang namamatay. Ang sakit eh. Sa ngayon gusto ko lang masaktan.”

“Ssshhh. Halika na at iuuwi na kita. Doon ka pa rin ba sa inyo nakatira?” Tanong ni Gab kay PM habang hinahagod ang likod nito.

Tumango lang si PM ngunit tulala pa rin ito at patuloy sa pag-iyak. Nagsimula na silang maglakad pabalik kina PM.

---

“Eto na pala ang bahay niyo? Kala ko ba nasunog-”

“Upo ka. Pinatayuan ni Gio para may mamiss rin siya.” Sagot ni PM.

“Ahh. Ano sabi mo?” Tanong ni Gab kay PM.

“Wala. Okay lang. Eh bumisita ako, kaya pakinabangan.” Sagot ni PM.

“Ayos ka naman ba ANGELO? Dito ka nga tabi ka sa akin.” Hinila ni Gab si PM at tumabi din naman si PM kay Gab.

Sinandal ni PM ang kanyang ulo sa balikat ni Gab habang nagpapahinga ang dalawa. Ngunit sa walang pagdadalawang-isip, kaagad na sinunggaban ni PM si Gab ng halik. Sa una sweet at romantic pa ang halik na ginawad ni PM kay Gab. Sinakyan niya pa si Gab at umupo sa kandungan nito. Ngunit kalaunan, mas naging mainit ang halikan. Mas naging mapang-akit. Nag-aalangan ng halikan ni Gab si PM ngunit sige pa rin sa paghalik si PM kay Gab. Naghubad ng damit si PM at patuloy pa rin sa paghalik si PM kay Gab sabay pasok ng dila nito sa bibig ni Gab.

“P-PM.” Pag-ayaw ni Gab. Ngunit hindi pa rin tumigil si PM.

“PM!” Sigaw ni Gab ngunit bumaba ang halik ni PM sa leeg ni Gab. Pinunit ni PM ang damit ni Gab at kitang-kita ang magandang katawan ng dalawa na magkadikit.

“ANGELO, STOP!” Nilayo ni Gab ang mukha ni PM at tinignan ang mukha nito. Nakita ni Gab ang luhaan na mukha ni PM.

“I'm sorry PM. Hindi kita nirereject. Pero... I'm not that type of guy. Mahal kita. Mahal na mahal kita kaya please lang. Wag mo ako tuksuhin.”

Humagulgol ulit si PM sa dibdib ni Gab at yumakap dito.

“I'm sorry Gab. Pagod na talaga ako at ang gusto ko lang ay ang mababoy at mapagsamantalahan. Gusto ko lang makaramdam ng ibang sakit para matanggal na sa puso ko ang tanginang pagkakamiss sa pamilya ko.” Namamasa na ang dibdib ni Gab mula sa mga luha ni PM.

“Pagod ka lang. Halika at sabayan na kita matulog.” Pinananatali ni Gab ang mukha ni PM sa kanyang dibdib at hinaplos ang buhok nito. Humiga silang dalawa sa sofa at nakapatong si PM kay Gab.

“Matulog ka na. Gawin mo akong kama mo para malaman ko na safe ka.” Tumingala si PM kay Gab at kita ni PM ang magandang ngiti ni Gab.

Hindi na sumagot si PM at tinanggal lahat ng pagod sa paghiga kay Gab hanggang sa nakaramdam na siya ng antok.

---

Umagang-umaga at ramdam ni PM ang silaw at init ng araw na nagmumula sa bintana patungo sa kanyang mukha. Nang umangat siya ng tingin, nakita niya si Gab na nakatingin sa kanya at panay ang ngiti.

“Good morning.” Sabay tapon ng nakakasilaw na ngiti.

“Good morning. Sorry ha may laway pa talaga iyong dibdib mo.” Nahiya si PM sabay punas sa dibdib ni Gab.

“Di ayos lang. Paliliguan mo naman siguro ako sa banyo di ba?” Inosenteng tanong ni Gab.

“Hindi. Pero pagagamitin kita ng shower. Tayo na at gawan mo ako ng breakfast. Ikaw na rin ang maghugas ng mga pinggan kagabi.” Tumayo si PM at naghilamos sa banyo. Tumayo na rin si Gab at inayos ang mga pagkain na di nagalaw kagabi na luto ni Arthur.

“Ikaw na muna ang bahala jan.” Utos ni PM kay Gab.

“Yes boss!” Kumindat si Gab kay PM nang pumasok na ito ng kwarto.

Nang nakapasok na si PM sa kwarto na kinatatayuan ng kwarto ni Martil noon, napansin niyang nagbago lahat. May matress, may closet, may mga magagarang bagay, ngunit walang laman. Sa pagkukulikot ni PM, may nahulog mula sa taas ng closet na nakasulat na “NGAYON”
Teka... Hinala ni PM sa sarili. May ganitong envelope din si nanay na nakasulat ay “PEKE”. Di kaya si nanay din ang may-ari nito...

Binuksan ni PM ang laman ng envelope at nakita niya ang birth certificate niya at ni Angela. Maya-maya, napansin niya sa ilalim ng closet nakuha niya ang isa pang envelope na minsan ay nilayo ni Martil noong nakita niya ito.

PEKE”

Ito yun! Sabi ni PM sa sarili. Binuksan niya ang envelope ng peke at napansin niya rin ang birth certificate ni Mikee Manlangit, Gustav Grandyaryo, Liza Manlangit.

Tinignan ni PM ang certificate of live birth ni Angela, sa kanya, at kay Mikee at may napansin siyang kakaiba.

Angelo Montemayor”

Midwife: Donna Villarta

“Angela Montemayor”

Midwife: Donna Villarta

“Mikee Manlangit”

Midwife: Donna Villarta
Teka... Pilit inaalala ni PM ang family tree niya:

(Nakasulat sa papel)
(?) + (?) = Felicilda, Liza, Martil, Susan

1. Felicilda + Eugenio = Child x (?)
2. Liza Manlangit + none (she stole the child) = (Mikee Manlangit/Gustav Grandyaryo) Child y (?)
3. Martil + Tatay (?) = Ako
4. Susan (?) + Frank (?) = Angela Montemayor

Ayon kay nanay, si Felicilda ay isang reporter na nabuntis ni Eugenio. Ngunit hindi matukoy kung sino ang anak niya. Si Liza, sa pagiging desperada makakuha ng anak, nagpamaid at ninakaw ang anak nila Sheldon... May mali eh. Kamot ni PM sabay tingala sa taas.
Kung mayaman ang pamilya nila nanay noon, na nagmamay-ari ng hotel chain, bakit naging maid lang si Liza at naging reporter si Felicilda? At kung ampon lang si Angela, bakit magkakaroon siya ng certificate of live birth na nakapangalan na “Angela Montemayor?” Eh mali eh. Kung mag-aadopt ka ng bata, pwedeng baguhin ang dating pangalan ng bata sa lahat ng dokumento, ngunit malabo ito sa certificate of live birth, dahil ang pangalan na nakalagay sa certificate of live birth ay nagpapatunay sa katauhan mo sa sandaling ipinanganak ka. Maliban na lang kung andun si nanay sa oras na iniluwal si Angela at siya ang nagpangalan kay Angela, which is mali pa rin... kasi sabi ni nanay malaki na si Angela noong iniwan na ito ni Tita Susan sa kanya? So dapat, ang live birth certificate ni Angela, ay ang dati niyang pangalan! Or, ang totoo niyang live birth certificate, hindi “Montemayor” ang apilyido ni Angela! Hindi siya anak ni nanay eh! Nanlaki ang mga mata ni PM sa natuklasan.
So malamang dinoktor ito! Hindi ito tunay na live birth certificate! Malabo ring magkaanak si nanay eh matanda na iyon. May mali. Mali lahat! Ako lang dapat ang “Montemayor”, si Angela hindi. Peke ang katauhan ni Angela! Sabi ni PM sa sarili.

Tinignan pa ni PM ang certificate at napansin niyang si
Gustav Grandyaryo, ang nawawalang anak ni Sheldon, ay sa ospital talaga ipinanganak.
Kung reporter si Felicilda... Baka sa NGC siya nagtatrabaho? Tanong ni PM sa sarili.

Kaagad niya kinuha ang kanyang cellphone at tinawagan ang kanyang sekretarya.

“Hello? May ipaparesearch ako sa'yo sandali.” Utos ni PM sa kanyang sekretarya.

“Opo, okay po.” Sagot ng kanyang sekretarya sa cellphone.

“Gamitin mo ang admin function ko. Pumunta ka sa website ng NGC at i-access mo ang employees tab. I-search mo ang pangalan na “Felicilda”” Tumayo si PM dala-dala ang mga birth certificate sa kanyang kamay at umupo sa kama.

Naririnig ni PM sa kabilang linya ang katok ng bawat pagtipa ng kanyang sekretarya.

“Sir. Isang Felicilda lang po ang nakaregister dito sa NGC Employee. Siya po si Felicilda Cruz, isang reporter ngunit nawala at pinaniniwalaang namumuhay ng tahimik. Terminated from work po siya dahil sa protocol ng company na wag pumasok sa improper at indecent relationship sa co-worker. Wala pong picture na nakalagay.”
Malamang ito na iyon! Pero mali eh. Bakit “Cruz” si Felicilda pero “Manlangit” si Liza? Kung magkapatid sila, bakit magkaiba ang apilyido nila? Imposible namang nagkaasawa si Liza, eh ninakaw nga niya ang bata, kaya malamang maiden name niya ang binigay kay Mikee!

One more thing. Please do what you can. Pakihanap ng location ni Donna Villarta, saang clinic siya nagtatrabaho, etc. Isa siyang midwife. Baka pwede mong ma-under-the-table ang registry. Itext mo sa akin ang address, okay?” Pinasok ni PM lahat ng live birth certificate sa isang plastic at dinala-dala.

Opo. Makakaasa. Give me 4 minutes.”

Magaling. I'll expect for your text message. Bye. Thanks.” Pagbaba ni PM sa cellphone.
Ngayon alam ko na kung bakit ako pinabalik ni nanay dito. Gusto niya kayang ungkatin ko ang nakaraan na pinagkait niya sa akin? Tumayo si PM para umalis ng kwarto. Ngunit sa sandaling tumayo siya, may napansin siyang papel na dilaw ang kulay dahil sa katandaan at nangingitim tila ba tinangka itong sunugin. Dinampot niya ito at binasa nang maigi.

“Court ruling?” Tanong ni PM. Nang nilibot niya ang mata sa papel, may nabasa siyang mas gumimbal sa kanya.
...[T]his court concludes the appeal of Liza Manlangit for civil nominal amendment of constituent Angela Busabus y Villarta justifiable and reasonable, in most cases. The court approves the appeal, except, certificate of live birth. Any other documents of the said subject may be amended as stated in this ruling.

Angela B. Villarta? Kapangalan ni Angela. Civil nominal amendment, ibig sabihin nag-appeal ng pagbabago ng pangalan ni “Angela B. Villarta”, at tinanggap ng hukuman ang appeal ni Liza na mabago ang pangalan ni Angela B. Villarta maliban sa certificate of live birth. Pag-analyze ni PM.
Teka! Sabay tingin ni PM sa mga birth certificate ni Angela, Angelo, at Mikee. At napansin niyang iba ang disenyo ng cerificate of live birth ng kanyang pinsan na si Angela Montemayor. At higit sa lahat, bilog lang ang seal na nasa certificate of live birth ni Angela kesa kay Angelo at Mikee.
Kung iba ang disenyo ng seal ni Angela... Malamang peke ito? At walang nakasulat na “Republika ng Pilipinas” sa seal ni Angela kung ihahambing sa amin ni Mikee. Malakas ang kutob ko peke to kay Angela.
Nag-isip pa ng mabuti si PM hanggang sa napagtagpi-tagpi na niya ang kanyang nakita.
Alam ko na! Peke ang live birth certificate ni Angela! Si Angela Montemayor ay si Angela B. Villarta! Kaya iba ang disenyo ng certificate oflive birth ni Angela dahil pineke at dinoktor ito dahil ito lang ang hindi pinayagan ng hukuman na mabago. Ginusto ba ni nanay na kalimutan na Angela Villarta si Angela Montemayor? Bakit parang tinangka itong sunugin?

Ngunit, kung anak nga ni Tita Susan si Angela kagaya ng sabi ni nanay, bakit ang isa pang kapatid ni nanay na si Liza Manlangit ang nag-apela ng pagbago ng pangalan ni Angela? May legal rights ba si Liza kay Angela? At bakit nakay nanay to?
Mga tanong ni Angelo na dahan-dahan nagsiliparan.

Sa pag-iisip ni PM, nabigla siya sa pagvibrate ng cellphone niya:
Sir! Nakita ko na ang present location ni Donna Villarta!
Biglang tumibok ang puso ni PM.

---

Pumasok si PM at si Gab sa loob ng isang home for the aged shelter sa probinsya nila. Isang oras din ang nabyahe ni PM at ni Gab patungo sa home of the aged.

Pagpasok ni PM, nakita niya ang iba't-ibang klaseng mukha ng mga taong kinain ng katandaan. Nanonood ng telebisyon, kumakain, nag-eehersisyo, sinusubuan, sumasayaw, lahat-lahat. Sa tuwing nakakaramdam ng lungkot at pagkamiss si PM, pinilit niyang pigilan ang kanyang luha at tumingin na lang kay Gab. Nauunawaan naman ni Gab ang bawat galaw ni PM kaya hindi lumalayo si Gab kay PM sa bawat hakbang papaloob ng shelter. Paminsan ay hinahagod ni Gab ang likod ni PM bilang pagsimpatiya. Nang natanaw na ni PM ang nurse's station, kaagad siyang lumapit dito.

“Good afternoon po. Hinahanap ko po si Donna Villarta?” Tanong ni PM sa isa sa mga nurse.

“Kaano-ano po kayo ni Donna, sir?” Tanong ng babaeng nurse sa station.

“Uhhh...” pag-iisip ni PM ng dahilan.

“Mga researchers po kami at naghahanap kami ng mga random senior citizens na pwede naming makapanayam para mafeature sa aming production sa isang segment.” Diretsong sagot ni Gab.

“Paiwan na lang po muna ng mga ID niyo para ma log ko.” Pakiusap ng nurse. Pinatong ni PM at Gab ang kanilang ID bilang mga CEO ng Magic Corp.

“Ay. Mga bigatin po pala kayo. Salamat po sa pagbisita sa shelter. Itatabi ko lang tong mga ID niyo saglit.” Tinabi ng nurse ang mga ID nila sa isang lalagyan at lumabas ng station.

“Dito po tayo sir. Mabuti naman at hindi pa bumisita iyong anak niya. Masungit kasi iyon. Araw-araw niyang binisita si Donna, palaging within twelve o'clock hanggang buong maghapon andito siya.” Naglakad ang babaeng nurse patungo sa labas ng shelter hanggang sa garden na nasa likod ng facility.

Nang nasa likod na sila ng shelter, nakita nila ang nasa 80's na babae na nakaupo sa bench at nakatanaw sa mga lumilipad na paru-paro sa butterfly garden ng shelter.

“Donna!” Masayang bati ng nurse sa babaeng nakatalikod mula sa kanila, “sinuswerte ka ata ngayon dahil may bisita ka na naman.” Ngiti ng nurse kay Donna.

Dahan-dahan lumingon si Donna sa nurse at inosenteng nagtanong, “anak ko ba?” Ngumiti lang ang nurse sabay iling.

“Hindi, pero gusto ka nilang makausap.” Sumenyas ang nurse na lumapit sila kay Donna.

“Sir PM, Sir Gab, kayo na po ang bahala. Mabait po si Donna.” Tumango ang nurse at naglakad pabalik ng shelter.

Dahan-dahan naglakad palapit kay Donna si PM at tinignan ang mukha ni Donna na nakangiti sa kanya.

“Magandang araw! Ako si Donna Villarta, ang tagaanak na inyong mapagkakatiwalaan! Lisensyado at praktisado, tiyak sa akin kayo ay protektado! Buhay ng sanggol, inyong sinibol, ako ang tatanggol!” Inosente at masayahing mukha ni Donna.

Iniisip pa ni PM ang kanyang sasabihin kay Donna kaya di muna siya makapagsalita at tinitignan niya pa ito. Maya-maya, bumuka na ang kanyang bibig.

“Hi Donna. Ako si Angelo. Ito si Gab.” Sabay turo ni PM kay Gab. Ngumiti naman si Gab at tumango din si Donna.

“Ang gagwapong lalake naman ninyo! Swerte ata ang mga magulang niyo!” Tumawa si Donna at mistulang kinilig.

“Sana nga alam nila iyan Donna eh.” Tumabi si Gab kay Donna.

O bakit nais niyo ako makita? Gusto niyo ako na magpapaanak sa mga asawa niyo? Magaling ako!” Magiliw na sabi ni Donna.

“Ay, hindi Donna.” Ngiti ni PM, “may itatanong lang sana ako. May kilala ka bang-”

“Excuse me, sino po kayo?” Singit ng isang babae na nasa 50's. Mejo matanda na ang mukha, ngunit makapal pa rin ang buhok, mejo may timbang, ngunit maputi. Tinignan ito ni PM at tumingin siya kay Gab.

“A-Ako nga po pala si Angelo.” Pagpakilala ni PM sa babae. Mataray ang tingin ng babae sa kanya at may halong pagdududa.

“Angelo?” Pag-ulit ng babae habang umiba ang tono ng kanyang pananalita.

“Angelo Montemayor. Anak ako ni Martil Montemayor.” At nung nasabi ni Angelo ang apilyidong “Montemayor”, biglang lumaki ang mata ng babaeng nagtanong ng kanilang katauhan.

“Ilang taon ka na ba?” Masungit na tanong ng babae kay PM.

Biglang kinabahan si PM, lumingon siya kay Gab at lumingon ulit sa babae. “Twenty-six po.” Sagot ni PM.

“May kapatid ka bang nineteen years old? Babae?” Masigurong tanong ng babae kay PM.

Natahimik sandali si PM sabay tingin kay Gab. Naluluha na si PM ngunit tumango si Gab bilang pag-encourage kay PM sabay hawak sa balikat nito.

“Mahal na mahal ko po iyong batang iyon ale eh. Kaso... nakidnap siya walong taon nakalipas at... hindi na siya natagpuan pa.” Malungkot na sagot ni PM sa babae. Naghintay si PM at Gab ng reaksyon mula sa babae ngunit hindi ito gumalaw at nakatingin lang ito kay PM.

“Si Martil? Nasaan na?” Taas kilay ng babae kay PM.

“W-Wala na rin po siya eh. Di siya nakalabas sa sunog walong taon na rin ang nakalipas.” Yumuko si PM at pinigil ang kanyang luha. Mabilis naman niyang inangat ang tingin sa babae.

“Hmph!” Singhag ng babae. “Mabuti nga sa kanya. Sakit sa ulo lang ang dala niya sa akin. At sa'yo, sa tingin ko kailangan mo nang umalis. Kailangan nang magpahinga ni mama. Pagod na siya at masyado na siyang naiinitan sa araw. Baka magkastroke pa. Salamat na lang sa pagbisita.” Mabilis na tinayo ng babae si Donna at nilakad papasok ng shelter. Hindi na lumingon ulit ang babae kina PM, ni hindi nga ito nagpakilala sa kanila. Samantalang palingon-lingon at pangiti-ngiti naman si Donna kay PM habang inaalis at nilalayo ito ng kanyang anak.

“Malamang iyon na ang anak na masungit. Masungit nga.” Komento ni Gab.

“Oo nga eh. Pero duda ko, marami siyang alam.” Si PM.

“Sa tingin ko PM, mas maraming alam si Donna kay nilalayo niya ito. Ano naman ang itatago niya mula sa'yo?” Pagtataka ni Gab habang umupo tabi ni PM.

“Ewan ko rin eh. Pero alam ko may kinalaman ito sa akin.” Tumayo si PM. “Halika na Gab. Kumain muna tayo ng pananghalian. Bibisita na lang tayo bukas.” Sumunod si Gab kay PM sa sandaling naglakad na ito.

---

“Hello, Arthur?” Bati ni PM mula sa cellphone. Nasa restaurant si PM at si Gab sa kalapit na mall sa probinsya. Kumakain na sila ng lunch.

“Hey! Good thing you called. How are you doing?” Tanong ni Arthur kay PM.

“I'm great. I found few old files from mom's, got some clues and.. um.. it's pretty complicated. But I'm feeling I'm on my way to something, like a secret mom hidden from me for some time. I'm scared though, but I really want to be inside mom's hidden secrets. There are so many questions that I want her to answer. Sadly she couldn't just stand up from ashes and tell me all the truth she was hiding.” Blangkong tono ni PM.

“How I wish I was there to help you with that.”

“Don't worry about me. I'm great. You should be the one to answer your question. How are you?” Tanong ni PM.

“Just stress and few abdominal anxiety. But I'm fine now.” Masayang tono ni Arthur.

“It's your bad anyway. Not taking some sleep no matter how two days of being awake could kill you.” Sarkastikong tono ni PM.

“Of course. I had to watch over you, making sure you wouldn't-”

“That wouldn't happen anymore Art. I mean, let's just say that was one phase of my depression, the deepest pit of my depression I had a short tour around. But nonetheless, you should have taken some rest. Look at you now! You can't be here with me to make sure I'm safe.”

“Don't worry. I will be there as soon as I get better.”

“You still have to take care of the production, remember?”

“I do. But who'll be looking after you?”

“Well, Gab's a company.” Natahimik saglit si Arthur sa sinabi ni PM.

“Ummm, I-I think Gab will make a great company for you. You sure you are gonna be alright?” Tanong ni Arthur.

“Not unless Gab will stick a knife into my tummy. You wouldn't Gab, would you?” Pagtanong ni PM kay Gab.

“I may use a spoon!” Sigaw ni Gab para marinig ni Arthur mula sa cellphone. Ngumiti lang ng bahagya si PM kay Gab sa birong ginawa nito.

“He says he may use a spoon instead.” Sagot ni PM kay Arthur. Narinig na lang ni PM si Arthur mula sa cellphone na malalim na huminga.

“Alright. Just tell him to keep an eye on you or else I'll pull his eyes out.” Matigas na pagpapaalala ni Arthur kay PM.

“Sure. So, lunch is here. Talk to you soon. Bye!” Pinatay ni PM ang cellphone at pinasok ito sa loob ng kanyang bulsa.

“Gab, busy ka ba?” Tanong ni PM kay Gab.

“Hindi naman. Yung secretary ko muna ang bahala sa lahat ng bagay sa Magic. Bakit ba?” Tanong ni Gab habang ngumunguya pa ng kanin.

“Kelangan ko ng kasama rito sa probinsya. Magtatagal ako.” Sagot ni PM.

“Sure. Sasamahan kita rito. Ikaw pa, malakas ka kaya sa akin.” Sabay kindat ni Gab kay PM. Napairap na lang si PM sa ginawa ni Gab at sumubo ng pagkain.

“Hay naku Gab, gasgas na gasgas na yan.”

“I'm sorry! Haha, basta iyuna na iyon. We'll be staying in your house for quite a while, right?” Tanong ni Gab.

“Ohhhh, I don't know if I told you, but Gio built that house for me.” Hindi tumingin si PM kay Gab at patuloy pa rin sa pagkain.

“Oooooh.” Tumango si Gab sabay tingin sa malayo, “nasabi mo na ata.”

Natahimik si Gab nang napansin niyang hindi tumugon si PM sa kanyang komento.

“Ayos lang ba sa'yo na manatili sa bahay na tinayo ni Gio? Kung ayaw mo pwede tayong maghanap ng matutuluyan-”

“Ayos lang Gab. Tsaka lupa naman namin iyon eh. At libre naman iyon, kaya hayaan mo na.” Umiling si PM at bumalik sa pagkain.

“So, is it safe to assume na napatawad mo na siya?” Tanong ni Gab.

Hindi sumagot kaagad si PM at natulala muna sa kinain na pasta at kaagad na tumingin kay Gab.

“Ewan ko Gab eh. Gusto ko silang patawarin. Pero sa oras na nakikita ko ang mga mukha nila, galit ang lumalabas sa puso ko. Naaalala ko yung mga pinaggagawa nila. Kumbaga, ang tagal ko tinakasan ang problemang ito na umabot sa puntong di ko na alam kung paano ito haharapin. Kita mo ngayon, di ko alam kung sino ako, sino si nanay, sinong pamilya niya, sinong mga kakilala niya. Parang lahat ng alam ko mula sa kanya, puro kasinungalingan ang dating ngayon. Parang sinasadya niyang magsinungaling noon para may gagawin ako ngayon. Nakakainis. Nakakaoffend. Pero di ko magawang magalit dahil mahal na mahal ko siya. Sa totoo lang, gusto ko na talagang mawalan ng koneksyon sa mga taong nanakit sa akin, pero minsan gusto ko rin masaktan sila hanggang sa madurog sila, tapos kung minsan gusto ko sila kausapin ng maayos kung bakit nila ginawa ang mga bagay-bagay sa akin noon. Pero di ko magawa. Nangingibabaw ang galit ko at minsan ayaw ko na silang makita. Baka sa susunod naming pagkikita nasa loob na sila ng kabaong.” Naluluha si PM ngunit pinipigilan niya ito. Nakatulala lang si Gab kay PM habang naiiyak ito.

Nagbuntong-hininga lang si Gab.

“Alam mo PM. Di ako magaling mag-advice, pero, nasa sa'yo pa rin iyan eh. Kung saan ka masaya at kung saan ka matatahimik, at kung saan ka makakakuha ng hustisya, doon ka. Sundin mo kung ano ang sa tingin mo ay nararapat. Ngunit alalahanin mo na walang ibang tao ang madadamay. Kalabanin ang dapat kalabanin. Siguro pwede mo palakihin ang sakit na nararamdaman nila. Pero wag na wag mong dadagdagan ang mga kalaban na meron ka.” Ngumiti si Gab at tinuloy ang pagkain.

“Sa tingin mo? Hindi masama ang mga ginagawa ko?” Tanong ni PM kay Gab.

“Hindi.” Tipid na sagot ni Gab. Hindi siya tumingin kay PM.

“Paanong hindi?” Follow-up ni PM habang nakatingin pa rin kay Gab. Tila hindi narinig ni Gab ang sinabi ni PM.

“Hindi masama.” Tipid na sagot ni Gab ulit. Tumingin na sa mata ni PM si Gab sa pagkakataong ito.

Hindi nakasagot si PM sa sinabi ni Gab.

“Paanong-”

“Alam mo PM,” binaba ni Gab ang kanyang kutsara't tinidor at pinitik ang tenga ni PM, “wag ka na masyadong mag-isip, okay? Para sa akin, hindi masama. Wag ka lang mandamay.” Bahagyang tumawa si Gab sa kakulitan ni PM at bumalik sa pagkain.

Nakasimangot lang si PM sa sakit ng pitik ni Gab sa kanyang tenga.

“Nagtatanong lang naman eh.” Pagmamaktol ni PM na nakalabas ang nguso sabay kuha sa kanyang tinidor.

Natawa na lang si Gab sa kilig na kanyang naramdaman. Nabigla si PM sa pagtawa ni Gab kaya tinignan niya ito.

“Napano ka?” Sabay subo ng pasta.

“Wala.” May kilig na wika ni Gab.

“Okay, bahala ka.” Bumalik si PM sa pagkain.

---

“O, bakit nandito tayo ulit? Gabi na oh?” Tanong ni Gab kay PM habang papalabas sila ng sasakyan.

“Wala. Malamang wala na rito iyong anak ni Donna kaya libre na natin siyang makausap.” Nagsuot ng jacket si PM at hinila ang kamay ni Gab papunta sa loob ng home for the aged. Tila nanigas si Gab sa ginawa ni PM at nahinto sa paglalakad.

“Gab! Halika na!” Sabay hila ni PM sa kamay ni Gab. “Bakit Gab, ano na naman ang problema mo?” Lumingon si PM habang nakahawak pa rin siya sa kamay ni Gab.

Nakatingin pa rin si Gab sa kamay ni PM na nakahawak sa kanya. Napansin ito ni PM kaya kaagad niya itong nabitawan. Kaagad na nailang ang pakikitungo ng dalawa sa isa't-isa.

“Sorry na. Halika na kasi!” Pagmamadali ni PM kay Gab. Mabibigat na ang mga yapak nito patungo sa shelter dahil sa ilang na nangyari sa kanila ni Gab kanina.

“Teka lang PM!” Pagpapahintay ni Gab kay PM nang bumilis ang lakad nito.

“Wala na iyon Gab, ayos lang iyon. Wag na natin isipin iyon, okay?” Diretsong sagot ni Gab.

“Teka lang kasi!” Sigaw ni Gab.

“Wag na nga sab-” Natigilan si PM nang humarap siya kay Gab na kanina pa pala may dalang bouquet ng bulaklak.

Napabaling ng tingin si PM sa gilid dahil sa inis na nararamdaman ng mga pagpapacute ni Gab.

“Tigil-tigilan mo ako sa pagiging cheesy mo Gab ha, hindi na ako teenager, at mas lalong-lalo nang hindi na ako nadadala sa mga ganyan-”

“Teka lang!” Lumapit si Gab kay PM, “dinala ko ito para malakas tayo kay Donna. Kalma ka lang kasi, para kay nanay Donna to. Ito naman nagagalit kaagad. Selos kaagad.”

Natigilan si PM at nahiya sa kanyang inasal. “A-Akala ko k-kasi-”

“Maraming namamatay sa maling akala, babe.” Sabay kindat at kirot sa baba ni PM. Naunang naglakad si Gab patungo sa loob ng shelter habang naiwan si PM. Hindi nakalakad kaagad si PM dahil inaabsorb niya pa ang hiya na kanyang nararamdaman sa mga oras na iyon.

Napa-iling na lang si PM at marahang naglakad sa loob ng shelter.

Nang nakapasok na si PM, nakita niya si Donna sa TV area na nanonood. Nilapitan ito nila PM at Gab.

“Donna!” Ngiti ni Gab sabay beso kay Gab. Nang lumingon si Donna sa kanila, hindi maipinta ang ngiti sa mukha ng matanda.

“Bumalik kayo! Mabuti naman mga hijo para hindi naman mukha ng anak ko ang palagi kong nakikita.” Sabay tawa ni Donna. Nakitawa naman si Gab at PM.

“Siyempre naman! Di ka kaya namin matiis!” Umupo si Gab sa tabi ni Donna at niyakap ito. Tawa ng tawa si Donna.

“Nakakatuwa kayo. Kung babae pa kayong dalawa, hindi ako magdadalawang-isip na magkamali na kayo sina Liza at iyong anak kong si Lita.” Sabay tapik sa mukha ni Gab.

Nagpintig ang tenga ni PM nang narinig niya ang pangalan na “Liza”.

“Gabi na mga hijo! Hindi pa ba kayo uuwi? Ang gagwapo talaga oo. Naaalala ko tuloy iyong asawa ko na si...” Biglang natahimik si Donna habang tumingin kay PM at tumingin sa kawalan.

“...si...” Paguulit ni Donna.

“Bakit pa kayo bumalik? Di ba sinabi ko na sa inyo na wag na kayong bumalik at hindi niyo na pwedeng makita ang nanay ko?” Singhag ng babae sa likod nila.

Nang lumingon sila, nakita nila ang babaeng nasa 50's, malamang si Lita, anak ni Donna.

“Kayo po si Lita?” Mabilis na tanong ni PM kay Lita.

“Ako nga. Alam mo, ayoko nang makita ang pagmumukha ninyong dalawa rito. Kaya pwede ba, wag na kayo bumalik? Layas!” Sabay pagpatayo kay Gab at tulak dito. Aalis na sana sina Gab at PM nang magsimulang mag-iiiyak si Donna.

“Ramdam ko na di mo ako mahal Lita dahil pinapalayo mo ang mga kaibigan ko!” Sigaw ni Donna na mistulang bata kung umiyak.

“Alam mo naman na sila lang ang bumibisita sa akin simula nang nakalabas ako ng ospital dahil ang tingin ng mga tao sa akin buang. Hindi ako buang!” Sigaw ni Donna.

Di ba?! Kaibigan mo ako Angelo, di ba? Gab!! Di ba?! Di naman ako buang di ba?!” Pilit na sigaw ni Donna ngunit walang magagawa si PM at Gab kundi ang magtinginan habang naglalakad palabas ng shelter dahil kay Lita.

“Tingnan niyo! 'Magandang araw! Ako si Donna Villarta, ang tagaanak na inyong mapagkakatiwalaan! Lisensyado at praktisado, tiyak sa akin kayo ay protektado! Buhay ng sanggol, inyong sinibol, ako ang tatanggol!' Hindi ako buang di ba? Kaya please naman Lita, anak, wag mo ilayo ang mga kaibigan ko sa akin, sige na...” Kinuha ni Donna ang kamay ni Lita at pinapakiramdaman ito gamit ang kanyang pisngi na tila ba parang pusa. Nang tingnan nila Gab at PM si Lita, nakita nila itong nakatingin sa kanyang ina, tapos bumaling ng tingin sa kanila.

“Mga bata! Wag muna kayong umalis.” Nagbuntong-hininga na lang si Lita at umiling, tila ba natalo sa pustahan. Dahan-dahan bumalik kay Donna sina PM at Gab habang nginingitian ito.

“Maraming salamat anak!” Masayang pasasalamat ni Donna kay Lita. Umalis na lang si Lita at natuloy ang kanilang pagkwekwentuhan.

Lumipas ang ilan pang mga araw ay naulit at naulit ang kanilang pagkikita para kausapin si Donna tungkol sa mga tanong ni PM. Kaso, hindi alam ni PM kung ano ang pinakamabuting bwelo at timing para kausapin si Donna para hindi mabigla. Patuloy pa rin nila itong dinadalhan ng bulaklak.

Hanggang sa isang araw, napag-isipan ni PM na diretsahang tanungin si Donna. Isang mainit na hapon, nasa shelter si PM, Gab, Donna, nagkwekwentuhan habang nakikinig si Lita sa kanilang kwentuhan.

“Ah, Donna, may tanong ako. Sana wag ka mabigla.” Panimula ni PM.

“Siyempre, kahit ano!” Ngumiti si Donna sabay higop ng kape.

“Kilala mo ba si Angela Villarta? May bata ka ba, sa iyong palagay, na nalabas na ang pangalan ay Angela B. Villarta?”

Natahimik si Donna at biglang naging balisa si Lita sa tanong ni PM kay Donna.

“Kilala ko si Angela-” Hindi natapos ni Donna ang kanyang sasabihin dahil hinablot ni Lita si PM sa isang sulok at kinausap ito.

“Aliwhin mo muna Gab.” Utos ni Lita kay Gab habang dala-dala si PM sa labas ng shelter.

“Makinig ka mabuti Angelo. Pinapayagan kitang kausapin si nanay pero di ko sinabing abusuhin mo siya! Hindi mo siya pwedeng magamit dahil lang may imbestigasyon kang ginagawa tungkol sa family tree mo, at sasabihin ko sa'yo, wala na kaming pakialam at ayaw na naming makialam sa buhay mo, sa buhay ng mama mo, at sa lahat ng taong konektado sa'yo!” Sigaw ni Donna na kinabigla ni PM.

“B-Bakit, Lita? Bakit parang nakakamatay ang pagtatanong ko sa nanay mo?” Inosenteng tanong ni PM.

“Dahil delikado! Nakakamatay! At pwede ba, magpakatotoo tayo. Para ka lang nanay mo, manggagamit! Ang totoo, andito ka kasi may kailangan ka!”

“Hindi manggagamit ang nanay ko! Mabait siya!” Gumanti ng sigaw si PM kay Lita.

“Oh? Talaga? Kung mabait siya, bakit di niya sinabi sa'yo ang totoo? Bakit siya nagsisinungaling sa'yo? Yan ba ang mabait na nanay para sa'yo? Bago na ba ang ibig-sabihin ng mabait sa'yo ngayon?”

“Bakit ka ba nagagalit kay nanay, sa akin! Ano ba ang kasalanan namin sa'yo?!” Sigaw ni PM at di na niya namalayan tumulo na pala ang kanyang luha.

Napakagat si Lita sa kanyang labi at halata ang galit sa kanyang mukha.

“May mga bagay na di na dapat inuungkat Angelo!”

“May mga bagay na dapat malaman ko, Lita! Bente-sais na ako pero pakiramdam ko pinagkaitan ako ng mundo! Pakiramdam ko, pinagkaitan ako ng katauhan! Lita, tangina, wala akong alam! Wala akong alam kung sino ang mga kapatid ng nanay ko, kung sinong lola ko, at kahit si nanay napakahiwaga! Ang dami kong hindi alam, Lita!”

“Mas mabuti nang wala kang alam-”

“Bakit ano ba ang alam mo?!” Sigaw ni PM na kinatahimik Lita. Hindi nakapagsalita si Lita kaagad at tinignan muna si PM.

“Gusto mo talaga malaman ang katotohanan PM?” Mapanghamong tanong ni Lita habang tumutulo ang kanyang luha. Hindi sumagot si PM at naghihintay lang sa sasabihin ni Lita.

“Walang 'Susan'! At si Angela? Na kilala mo? Na kamo kinidnap?” May dinukot si Lita sa kanyang pitaka at nilagay ito sa palad ni PM. Binasa ni PM ang pangalan ni Lita.
“Yodanlita Busabus – Villarta” Basa ni PM sa ID ni Lita. Nagulat si PM sa kanyang kaloob-looban.

“Ikaw ang totoong nanay ni-”

“Tama!” Sigaw ni Lita habang lumuluha. “Kaya ang sakit sa akin na pag-usapan ang tungkol sa nakaraan dahil ang sakit!” At di na maipinta ang mukha ni Lita sa kaiiyak.

“Kung akala mo ikaw lang ang naghahanap ng katotohanan, ako rin Angelo! Buong buhay ko gustong malaman kung saang dalubyo na pinadpad ni Martil ang anak ko! Hindi mo siya pinsan, anak ko siya! Akin siya! Pero di niyo inalagaan! Di mo inalagaan! Pinakidnap niyo! Gusto ko makita kung ano na ang mukha ng anak ko! Mabuti ka pa nakita mo ang nanay mo ng mahabang panahon!” Naupo sa bench si Lita habang hinahayaang tumutulo ang kanyang luha. Humahagulgol ito at walang nagawa si PM kundi tingnan ang lungkot sa kanyang mga luha at pakinggan ang pagsisisi sa kanyang iyak.

“Mahal na mahal ko ang anak ko Angelo, ngunit buwan pa lang siya nung huli ko nakita si Angela! Ilang buwan lang! Ikaw, taon! Mabuti ka pa, nakita mo ang anak kong lumaki! Ako hindi! Ang sakit, Angelo...” At mas lumakas ang hagulgol ni Lita.

“Ang usapan namin ni Martil isasaoli niya sa akin si Angela. Pinahawak ko lang sa kanya sandali! Sandali lang! Kailangan ko lang makatakas kay Eugenio. Pero nung binalikan ko siya para hingin si Angela, hindi na niya isinauli. Sinolo na niya ang nag-iisa kong anak!”

“I'm sorry, Lita. Pasensiya ka na. Patawad. Pareho tayo ng posisyon, kaya please lang tulungan mo ako. Tulong lang ang hinihingi ko Lita. Mga sagot sa katanungan ko. Tulungan mo ako, wag mo ako hayaang maging miserable, parang awa mo na...” Tumabi si PM kay Lita at nilibing ang kanyang mukha sa kanyang mga palad.

“Bakit si Liza Manlangit ang nag-apela ng pagbabago ng pangalan ni Angela, bakit hindi ikaw? Kaano-ano mo si Liza? Kaano-ano ni nanay si Liza? Pinagpapasahan ba nila ang anak mo?” Tanong ni PM.

“Hanggang dito na lang ang maitutulong ko Angelo. Patawad. Hindi masyadong marami ang alam ko kay Liza. Sa lahat ng tao na ayaw ko makausap, iyang Liza na iyan. Siya ang dahilan kung bakit kelangan ko ibigay ang anak ko, kung bakit kelangan ko ibigay sa pangangalaga ng iba si Angela. Hinabol ako ng boyfriend niyang nakabuntis sa kanya, tinakot ako na papatayin daw ang anak ko pagkatapos...” At lumakas ang iyak ni Lita.

“...pagkatapos niyang patayin ang asawa ko, ang tatay ni Angela.”

“...at sa mga panahon na iyon, ayaw niyang magpakita sa boyfriend niya-”

“Eugenio?” Tanong ni PM.

“Oo. Si Eugenio. Siya ang boyfriend ni Liza na nakabuntis sa kanya.”

Umiling si PM sa mga impormasyon na kanyang nalalaman.

“Pero, naguguluhan ako Lita. Anong koneksyon ni Liza at ni Martil at ni Eugenio?”

“Hanggang dito na lang talaga ang alam ko Angelo. Gusto man kitang tulungan sa abot ng makakaya ko, pero wala na talaga akong alam tungkol sa nanay mo at sa mga kakilala niya at kung paano sila nagkakilala.”

“Salamat, Lita.” Niyakap ni PM si Lita nang mahigpit.

“Salamat talaga. Tandaan mo lang na pareho tayong nawalan. At sana, wag nating hayaan ang isa't-isa na maging miserable at mawala sa mundo ng kasinungalingan.” Kumalas si PM at humakbang na palayo kay Lita ngunit inabutan siya ng papel nang papasok na siya ng shelter. Bigla na lang pinasok ni Lita ang kaperasong papel sa kanyang palad.

Bumulong si Lita kay PM, “Subukan mo ang address na iyan. Baka sakaling may mahanap ka.” Pinunasan ni Lita ang sariling mukha para hindi obvious na nag-iyakan sila.

“At saka ayusin mo ang mukha mo. Ayaw ni mama na may umiiyak. Good luck sa'yo. Sana lumaya ka.” Tumango si Lita at naglakad palapit kay Donna na masayang nakikipagkwentuhan kay Gab. Inayos ni PM ang kanyang mukha at pinunasan ang sariling mukha para hindi halata ang pag-iyak niya.

“Donna, maraming salamat sa oras!” Lumapit si PM kay Donna at hinalikan ito sa pisngi.

“Balik ka Angelo, ha? Kayo ni Gab, ha? Nakakatuwa talaga kayo!” Tumawa ang matanda sabay tapik kay Gab.

Tumayo na si Gab at inakbayan si PM.

“Mauna na kami Donna.” Tumango si Gab at sinamahan si PM palabas ng shelter.

Tumango si Lita sa kanya.

Ngumiti na lang si PM bilang ganti. Marahang tumango, tumalikod at lumabas ng shelter. Nang papalapit na si PM at Gab sa sasakyan ni Gab nang binuksan ni PM ang papel at binasa ang nakasulat dito
Ronamblong Shore

Itutuloy...

Gapangin mo ako. Saktan mo ako. 2

_________________________________________________________________________________

Part 2: "Mga ala-ala"
Chapter 13: "Nakakalito?!"
Wala ka bang tiwala sa anak mo? Wala ka bang tiwala sa galing ng anak mo na hanapin ang sarili niya? 
- Vergel Santos

---

Chapter 13

“Napano ka PM?” Pag-aalala ni Gab nang makapasok na sila sa sasakyan at nagsimula nang tumakbo pabalik sa tinutuluyan nila.

Umiling si PM at pumikit. Dinamdam niya ang sakit ng katotohanan habang pumatak ang kanyang luha.

“Gab…. Di ko pinsan si Angela. Anak siya ni Lita...” Tahimik na iyak ni PM. Nakatulala lang ito sa labas ng bintana habang iba't-ibang bahay ang dumadaan sa mata ni PM.

Nagulat si Gab ngunit hinayaan niya itong itago at maging kalmado sa pagdadrive.

“Paano?”

Nagbuntong-hininga si PM sabay pahid ng luha niya.

“Si Lita, binigay niya kay Martil ang anak niya na si Angela para sa kaligtasan nito. Wala siyang choice dahil hinahabol ni Eugenio si Lita para hanapin sa kanya si Liza. Tantiya ko nagtatago si Liza mula kay Eugenio. At narinig ko si Donna na inalala ang masasayang pagsasamahan ng magkaibigang Liza at Lita. Malamang matalik na magkaibigan sina Liza at Lita noong tumakas si Liza kay Eugenio. Naalala ko na sinabi ni inay na nabuntis ni Eugenio si Liza, baka siguro ito tumakas at nagtago kay Eugenio. Kaso, baka hindi nahanap ni Eugenio si Liza, kaya kay Lita niya ito hinahanap. Baka nantakot itong pumatay, kaya napilitan si Lita na ibigay muna kay nanay si Angela. Ang usapan nila, ibabalik ni nanay si Angela balang araw, ngunit napamahal na masyado si nanay kay Angela at hindi na ito sinuko kay Lita. Nangungulila si Lita kay Angela, ngunit masamang balita lang ata ang nabigay ko sa kanya.” Nilibing ni PM ang kanyang mukha sa kanyang mga palad. Tumingin saglit si Gab at hinagod ang likod nito.

“Pero ang pinagtataka ko Gab, bakit kung nakay nanay si Angela, bakit si Liza ang nag-apela ng pag-babago ng pangalan ni Angela? Sino ba kasi si Liza at bakit ang dami-daming ginawa ni nanay para sa kanya?”

“Sana alam ko ang sagot PM.” Sabay tapik kay PM at lagay ng kamay niya sa manubela.

“Sana ako rin. Kahit ako litong-lito na.” Pinunasan ni PM ang kanyang luha. Kinuha niya ang papel na pinasok ni Lita sa kanyang palad.

“Sa tingin mo makakapunta tayo rito?” Binuksan ni PM ang papel para mabasa ni Gab ang nakasulat rito.

Ronamblong Shore

Tinignan ni Gab ang papel at nag-isip sandali.

“Nakadaan na ata ako jan. Gusto mo pumunta ngayon?”

“Tatanungin ko ba kung ayaw ko pumunta ngayon?” Inis na tanong ni PM. Tumawa lang si Gab at ginulo ang buhok nito.

“Sorry naman. Haha”. Ngumiti si Gab kay PM na pagkatamis-tamis habang nakatitig dito, tila bay nangingimbitang ngitian din siya. Ngunit tinignan lang ito ni PM nang walang ekspresyon at lumingon sa labas ng sasakyan, sinusundan ng tingin ang bawat bahay na nadaraanan nila.

Habang binabaybay nila ang daan patungo sa Ronamblong Shore, at habang palapit na sila, natatanaw na nila ang dagat - hindi umiba ng posisyon si PM at buong biyaheng nakatingin sa labas, umiiyak. Lumingon si Gab kay PM at hinagod ang likod nito.

“Magiging malinaw din lahat sa’yo, PM, okay?” Ngiti ni Gab habang saglitang tumingin kay PM para ngumiti. Gumanti ng tingin si PM at binigyan ng ekspresyon si Gab na tila bay nanghihina at susuko na. Hinayaan lang ni PM na pumatak ang kaniyang luha.

“Hahahaha.” Tumawa si Gab nang nakita ang mukha ni PM, “kala ko ba Angelo two-point-o ka na?” Pang-iinis ni Gab kay PM.

“Tigilan mo ako Gab at malilintikan ka sa akin. Bilisan mo nga!” Inis na tono ni PM habang pinalo ang braso ni Gab. Pinunasan ni PM ang kanyang mukha at hinayaan lang si Gab na asarin siya.

Maya-maya, papalapit na sila sa tabingdagat, malamang ito na ang Ronamblong Shore. Nang makapark na si Gab sa gilid ng gate, kaagad na lumabas ng sasakyan si PM at tumingin-tingin sa paligid.

“Ganda naman pala talaga rito PM!” Sigaw ni Gab para nakawin ang atensyon ni PM. Hindi lumingon si PM at diretsong naglakad.

“Kaya siguro dito kami tumira ni nanay noon. Siguro kung di siya hinabol ng tanginang Eugenio na yun, magiging payapa pa rin kaming nakatira rito. Siguro buhay pa si nanay. At siguro, payapang namumuhay si Lita at si Angela. Putang ina talaga iyang Eugenio na iyan eh.” Galit na tono ni PM habang lumapit sa mga kabahayan na di kalayuan.

Sumunod si Gab sa paglalakad at napansin niya ang mga bata na naglalaro sa mala-pulang langit. Babagsak na ang araw at umaahon na mula sa dagat ang mga mangingisda dala-dala ang mga malalaking net at tinutulangan ng mga anak na lalake na magbuhat ng bande-banderang isda.

Habang naglakad-lakad sila, sinusundan sila ng tingin ng mga tao. Siguro dahil hindi pa sila nakikitang napadpad sa lugar na iyon.

Si PM naman, tumitingin-tingin sa paligid tila ba may hinahanap.

“May hinahanap ka PM?” Tanong ni Gab.

“Hinahanap ko iyong bahay namin na nasunog. Malamang hindi pa nila tinayuan ang lupa nun.” Sabi ni PM habang patuloy siyang nakikipagpalitan ng tingin sa mga tao.

Patuloy sa paglalakad si PM nang may lumapit sa kanyang matandang lalake, maganda ang tindig at halatang kinatatakutan ng mga tao.

“Excuse me po. Sino po iyong hinahanap natin?” Tanong ng matandang lalake na palagay ni PM ay nasa 60’s.

Tumingin si PM sa lalake at naglahad ng palad. “Ako nga pala si Angelo Montemayor. May bahay lang ako na hinahanap. Kay Martil?” Hinihintay ni PM na magreact ang matandang lalake.

“Isa-isa lang hijo. Ako si Teodoro. Tiyo ang tawag saken dito. Ako ang barangay captain at araw-araw ko minomonitor ang pangingisda rito para masiguro ko na walang gumagamit ng dinamita. Dahil sa dinamitang iyan, marami na ang nasunugan.”
“Kaya nga ho eh, gusto ko lang malaman kung may naalala ba kayong sunog dito.”
“Naku, Angelo. Mahirap iyan. Kasi bago pa man pinagbawal ang paggamit ng dinamita rito sa amin, maraming sunog na ang naganap. Siguro nasa mga bente o trenta sa isang taon. Ano nga ulit iyong pangalan ng hinahanap mo?”

Tinignan muna ni PM si Gab bago nagsalita. Tila ba nag-uusap ang kanilang mga mata.

“M-Martil Montemayor?” Nagbago ang mukha ni Tiyo habang napakamot ng ulo.

“Ay! Si Martil! Halika sumunod ka.” Sumunod si PM at Gab sa matanda.

“Mabait na babae si Martil. Naalala ko nung dumating siya rito, napakatamis ng ngiti na tila ba hindi tinatablan. Dito siya dinala si Paeng-”

“Paeng?” Pag-insert ni PM.

“Rafael Dulciano. Ang nag-apela na ipagbawal na ang paggamit ng dinamita. Magandang lalake yun si Paeng. Ma-prinsipyo, masipag, matalino. Naku, daming chicks ni pare nung kapanahunan namen.”

“Teka.” Pagmasahe ni PM sa kanyang sentido. “Sir, eh, ilang taon po ba si Paeng at si Martil?” Mejo naguguluhan na si PM sa kanyang mga nalalaman.

“Eh 65 na ako eh! Si Paeng mga nasa 59 siguro kung buhay pa yun. Si Martil… mga 52? Oo, tama, 52. Kasi kilala sila sa agwat ng edad nila. Sila yung may pinakamalaking agwat sa mga panahon na iyon.”

“Kinasal po ba sila?” Umupo si PM sa kalapit na bench at sumunod naman si Tiyo at si Gab. Kahit si Gab hindi na rin masundan ang daloy ng mga pangyayari.

“Hindi. Sa barkada namin ni Paeng, siya lang ang hindi kinasal. Ilang beses na niyang inalok ng kasal si Martil pero ilang ulit din siyang tinanggihan. Naawa na nga kami eh hanggang sa isang araw, naging depressed na si Martil. Yung black beauty niyang mukha naging black eye na, di na rin masyadong sumasabay si Paeng sa aming barkada kung inuman, gala. Nakakaawa ang kalagayan ng dalawa. Hanggang sa palagi na silang magtalo dahil may dayo rito na nakagaanan ng loob ni pare.”

Napakamot ng ulo si Tiyo at tumingin kay PM.

“Teka nga, kaano-ano mo ba si Martil?” Tanong ni Tiyo kay PM.

“Anak niya po ako. Ako si Angelo Montemayor, kakapakilala ko lang po sa inyo bago kayo naglitanya.” Namangha si Tiyo sa narinig mula kay PM.

“Ikaw yung batang maliit! Ang laki mo na ah! Ang huling balita na narinig namin mula sa inyo ng nanay mo, yung lumipat na siya doon malapit sa siyudad para manirahan. Kamusta na pala yung nanay mo?” Excited na tanong ni Tiyo kay PM.

Nagkatinginan lang si PM at si Gab. Yumuko si PM at hindi makapagsalita.

“Yun na nga yung pinunta namin dito sir eh. Patay na kasi iyong nanay ni Angelo, ngunit ang buong pagkatao niya at ng kapatid niya, nananatiling misteryo sa kanya.” Sabay akbay ni Gab kay PM.

Nagbago ang mukha ni Tiyo at mistulang gustong yakapin si PM sa narinig.

“Pasensiya ka na hijo ha. Pero wala na talaga kaming balita matapos kayong umalis dito ng nanay mo eh.” Umiling ang matanda at mukhang gustong tulungan pa si PM ngunit wala na siyang maibibigay pa.

“Sa totoo lang Tiyo, andito ako para alamin ang mga bagay tungkol kay nanay nung dito pa kami tumira.”

“Susubukan ko hijo kung anong maaalala ko... “ Tumingala ang matanda na halatang nag-iisip ng mga posibleng mga pangyayari sa buhay ni Martil at ni Paeng.

“Ah! Eto! Nung dito pa kayo tumira, may palaging bumibisita dito na tiga kabilang bayan. Babae. Maganda. Tapos yun ang palaging karamay ni Martil kung sakaling may iiyakan siya. Tila ba may sarili silang mundo? Siya rin yung nanakit sa tatay mo nung muntikan na iyong malulong sa droga. ‘Lita’ ang tawag ng mga tao sa kanya. Tapos, maliban kay Lita, may dayo rin na taga-Manila ang bumisita kay Martil. Pamilya ata sila eh, kasing edad mo rin ang anak nila siguro. Isang lalake na malakas ang tindig at ang misis niya na napakaseksi talaga. Yun nga ang dahilan kung bakit nangaliwa si-”

Biglang natahimik si Tiyo at umiwas ng tingin.

“Si Paeng?” Pag-ulit ni Gab. Tumingin lang si Tiyo kay Gab at tinignan niya rin si PM.

“Gaano mo ba talaga kagusto malaman ang nakaraan, Angelo?” Tanong ng matanda kay PM. Sinuklian din ni PM ang malakas na titig at sumagot. “Hindi po ako uuwi mula Amerika para ibaon na lang sa limot ang pagkatao ng aking pamilya. Hindi po ako mag-aaksaya ng pera, ng panahon, ng atensyon. Kaya parang awa mo na Tiyo, tulungan mo ako.”

Nagbuntong-hininga lang si Tiyo at pumikit. Sabay bumuka ang kanyang mata at ang kanyang bibig.

“Naging magkalaguyo si Paeng at ang asawa ng dayo. Nangaliwa ang tatay mo. Kung tama ang aking pagkaalala, ‘Jun’ ata ang pangalan ng dayo, ‘Tanya’ naman ang kanyang asawa. Tapos yung anak nilang lalake… nakalimutan ko na. Kakaiba kasi iyong pangalan.” Halata sa mukha ni Tiyo na mejo hindi siya masaya na hindi niya maaalala ang pangalan ng anak ng mga dayo.

“Hindi po ba ‘Dimitri’?” Tanong ni PM kay Tiyo. Tumingin si Tiyo sa kanya at tumango.

“Parang iyan na nga hijo. Tapos iyong lalake, reporter ata sa NGC. Sikat pa iyong NGC sa panahon ko. Wala pang Magic Magic na yan. Bago lang iyan eh.” Inosenteng tugon ng matanda at mistulang nabilaukan si Gab sa narinig.

“Tapos, ang naalala ko, andito ata si Jun para gumawa ng documentary tungkol sa dynamite-fishing. Kaya naging matalik na magkaibigan si Jun at si Paeng. Dun nakilala ni Paeng si Tanya. Maputi, matangos ang ilong, seksi, basta! Mistisa yung isang iyon at iniisip ng lahat na napakaswerte ni Jun para makuha ang isang diyosa na kagaya ni Tanya. Kahit papaano, napamahal na rin ata ang pamilya kaya napagdisisyunan nilang tumira muna dito sa Ronamblong sandali. Ngunit, sa mga panahon na iyon, parang baliw na si Martil eh. Palaging takot, palaging nagtatago, at palagi niyang inuulit kay Jun ang pangalan na ‘Eugenio’. Si Jun nga lang ang may kayang makapagpakalma kay Martil eh. Kasi kahit si Paeng hindi napakalma si Martil. Hanggang sa ayun, nagiging loka-loka na si Martil na baka may namagitan kay Tanya at Paeng. Tama nga ang nanay mo. At ito ang tagpong hindi aakalain na matutunghayan ni Jun. Durog na durog si Jun sa mga oras na iyon. Palagi nang nag-aaway simula noon ang nanay at tatay mo, at si Jun at si Tanya. Kahit si Martil at Jun nagtatalo na rin. Galit na galit si Jun sa tatay mo. Napagbubuhatan na rin ng kamay ng tatay mo ang nanay mo. Nagising na lang kami rito sa Ronamblong isang araw nang mabalitaan na may aksidente na naganap doon sa pampang, di kalayuan. Pag punta namin roon, si Paeng at Tanya nagtangkang tumakas. Mistulang umulan ng dugo sa dami nang umagos. At sa mga panahon na iyon, palaging sinisisi ni Jun si Martil sa pagkawala ng asawa niya. Palagi niya itong sinisigawan at pinaghahampas. Muntikan ka na ngang mahulog sa kumukulong mantika dahil sa pambabastos ni Jun. Kaya kaming lahat, naniniwalang aksidente lang ang lahat, nilayo namin si Jun kay Martil. Iyon ang isa sa mga napakalugmok na panahon ng buong Ronamblong dahil sa pagkawala ni Paeng, at siguro ang pinakanawalan ay ang nanay mo. Dinadamayan ni Lita si Martil dito at tinutulungan sa mga simpleng gawain. Ewan ko masama ang tingin ng mga tao kay Lita na tila ba masama siyang tao. Nung napagtanong tanong ko, isa pala siya fixer sa city hall. Malakas ang kanyang koneksyon at kaya niyang hingin ang kahit ano sa batas. Eh, alam mo na, hindi pa marunong ang mga tao sa cellphone, sa computer, at kung anu-ano pa. Sa City Hall noon, napakaluma at napakakalat. Kumikita ng limpak limpak si Lita sa kanyang pagiging fixer. Ewan din kung anong nakita ni Martil kay Lita sa kabila ng mga bulong-bulungan ng mga tao. Hanggang sa isang gabi, iyong gabi na wala ng tao sa tinutuluyan nila Jun, at ang gabing hindi nabantayan ni Lita si Martil, may nagtangkang sumunog sa bahay niyo habang kayong dalawa ng nanay mo ay mahimbing na natutulog. Nailigtas naman kayo, lumipat, nagpakalayo-layo. At ang huli kong pagkakakita sa inyo ng nanay mo ay ang pag-alis ninyo sa siyudad.”

“Kilala niyo po ba kung sino ang sumunog sa bahay namin?” Tanong ni PM.

“Hindi hijo eh. Pero duda namin si Jun. Siya lang naman ang galit sa nanay mo eh. Palagi niyang sinasabi sa nanay mo na sasaktan niya ito daihl tinatago raw nito si Liza. Para raw ito sa karangalan ni Eugenio. Di namin kilala yung mga Liza at Eugenio na yun. Pero malakas ang kutob namin na si Jun talaga ang sumunog sa bahay niyo.”

Tumayo si PM at hinarap ang dagat. Dinaramdam niya ang init nga araw sa kanyang mukha habang tumutulo ang kanyang mga luha.

“Maraming salamat po sa lahat ng tulong niyo sa akin Manong Tiyo. Babalik na lang po ako kung may itatanong pa ako.” Diretsong naglakad si PM pabalik sa kanilang sasakyan.

Nakatingin lang si Tiyo kay PM at naaawa. Ngunit sa ngayon, hindi na mahalaga ang awa para kay PM dahil nasaktan na siya.

Agad namang tumakbo si Gab para sundan si PM. Naiwanan si Tiyo na nakatingin sa dalawa.

Nang makapasok na ang dalawa sa sasakyan, biglang sinuntok ni PM ang pintuan ng sasakyan.

“TANGINA!” Sigaw ni PM habang nakatingin lang si Gab sa kanya. Lukot na lukot ang mukha ni PM at hindi maguhit ang emosyon na kanyang nararamdaman.

Kaagad na hinugot ni Gab ang katawan ni PM at ginawaran ito ng mainit na yakap.

“Ganyan talaga Angelo. Masakit talaga ang katotohanan.” Sabay yapos sa ulo ni PM.

“Hindi kasi Gab! Nagmukha akong tanga dahil sa buong buhay ko, hindi totoo ang kwento ni nanay sa akin! Gab, ang kwento niya sa akin mayaman siya tas biglang naghirap hanggang sa iniwan kami ni tatay na siya mismong nagtangkang sumunog sa amin! Mali ang kwento niya! Putang ina!” Hagulgol ni PM habang nakasubsob ang mukha sa dibdib ni Gab.

“Baka lang siguro may dahilan lahat PM. Baka may dahilan kung bakit kailangan niyang itago mula sa’yo ang katotohanan. Hindi naman sa lahat ng panahon kailangan ibigay lahat sa atin di ba? Tsaka sa tingin ko PM, masyado pang maaga para umiyak. Siguro marami ka pang bubuuin.” Pagpapaamo ni Gab kay PM.
Tumahimik si PM at nanlaki ang mata. Kumalas siya sa yakap ni Gab at pinunasan ang mukha. Tinignan niya sa mata si Gab at nagsalita.

“Kagaya ng?” Tanong ni PM kay Gab.

“Kala ko ba matalino ka ‘PM’? Hindi mo ba naitatanong kung bakit sa buong Pilipinas na kelangan gawan ng documentary, bakit sa Ronamblong pa? Pwede namang sa Siarte, o sa Junqupia? Bakit kailangan pang dalhin ang pamilya? Bakit kailangan pa mag-extend dito ni Jun para magbakasyon gayong hindi niya napapansin ang panggagapan ni Paeng kay Tanya?”

Mas nanlaki ang mata ni PM na tila ba may napagtagpi-tagpi.

“Tama Gab! Mas tinanong ko talaga kung anong koneksyon ni Martil at Liza kay Lita. Narinig mo ba ang sabi ni Tiyo? Isang fixer si Lita, at pinagsasamantalahan niya ang kakulangan ng city hall noon para magkapera. Di ko lang magets kung anong meron kay nanay at padidikit din siya Lita? Bakit kelangan niyang dumikit sa magkapatid?”

“Puntahan natin siya ngayon na? Tiyak ako andun pa siya. Alas kwatro pa oh.” Sabay tingin ni Gab sa kanyang relo.

Tumango lang si PM. Pinaandar na ni Gab ang sasakyan at diretso pabalik sa shelter ni Donna, ang nanay ni Lita.

Pagtingin nila sa relo ay alas-singko na ng hapon. Kaagad na bumaba si PM at pumasok sa shelter.

Nakita niya si Lita na tinatabihan si Donna sa panonood ng TV sa recreation room. Kaagad na nagtagpo ang kanilang mga tingin habang abala sa pagpapapansin si Donna kay Gab.

“Hindi pa tayo tapos.” Matigas na sabi ni PM kay Lita sabay hila nito patayo, palabas ng shelter, doon sa garden.

“Problema mo?” Matapang na usal ni Lita.

“Isa ka palang fixer, Lita. Nahihiya ka ba sa trabaho mo?” Matapang na panimula ni PM.

“PM, tapos na tayong mag-usap tungkol dito. Please lang wag na tayong magsigawan pa at ako’y napapagod na.” Umiling si Lita.

“Hindi. Mag-uusap tayo at tutulungan mo ako. Ano pa ang nalalaman mo tungkol kay nanay?”

“Talaga, gusto mo talaga isubsob ko sa mukha mo ang kagagahan ng nanay mo? Sige. Isang putanginang tanga iyang nanay mo, PM. Magnanakaw siya ng anak. Ninakaw na nga niya ang anak ko, pati anak ng iba ninakaw niya!” Sigaw ni Lita kay PM.

Naguguluhan si PM sa narinig mula kay Lita.

“Ha?”

Napailing si Lita at napatingala sabay labas ng pilit na nakakasar na tawa.

“Tsss. Ninakaw niya ang anak ng may-ari ng NGC! Tinutugis na siya noon pa pero sadyang magaling magtago ang nanay mo!” Sigaw ni Lita kay PM.

“Ikaw iyong taguan niya di ba? Dahil isa kang fixer! Sino si Mikee? Sino si Gustav? Siguro naman nabago mo na ang kanilang mga katauhan!”

“Yun na nga eh! Ako ang tumatakip sa katangahan ng nanay mo! Ninakaw niya si Gustav Grandyaryo, ang nag-iisang anak ng mga Grandyaryo! Ako na nagligtas sa buhay niya para di siya mabuko, tapos ngayon di niya magawang suklian ang kabutihan na ginawa ko para sa kanya?!”

“Ha? Imposible! Sabi ni nanay, si Liza ay hindi nagkaanak kay Eugenio at si Felicilda lang ang naanakan nito. Papaanong si Martil ang nagnakaw?”

“Hanggang ngayon nagpapaniwala ka pa rin? Nakakatawa ka.” Tumayo si Lita at diretso sa loob ng shelter.

“Humanap ka ng kausap mo PM.” Tumawa si Lita.

Dahil sa lito sa utak ni PM, kaagad siyang dumiretso sa sasakyan ni Gab. Sumunod naman si Gab sa kanya. Hindi man lang niya nagawang magpaalam ng mabuti kay Donna.

“O, ano na nangyari?” Tanong ni Gab kay PM.

“Ninakaw na naman daw ni nanay ang anak ni Grandyaryo.”

“Papaano?” Takang tanong ni Gab.

“Di ko rin alam eh. Baka siguro mainam Gab kung babalik tayo ng Manila bukas ng gabi, ha?”

“Yes boss! O dali na, sakay ka na.” Pang-imbita ni Gab kay PM para makaalis na sila.

Ngunit ngumiti lang si PM at umiling. “Mauna ka na sa bahay. Magpapalabas lang ako ng sakit ng uloi. Susunod ako.”

“Edi samahan na kit-”

“Gab, please, wag matigas ang ulo.” Seryosong tono ni PM habang tumalikod. Naglakad na siya papalayo ng shelter.

Bakit palaging nakikita si Lita sa Ronamblong kung wala silang koneksyon ni Martil? Anong meron kay Martil na binabalik-balikan ito ni Lita? Kung tunay nga na matalik na magkaibigan si Liza at si Lita, kagaya ng sabi ni Donna, bakit sa buong kwento ni Tiyo hindi man lang bumisita si Liza sa sariling kapatid na si Martil? Bakit kailangan si Lita pa ang tumulong kay Martil nang nawalan na siya ng asawa at lahat-lahat? Tsaka saba rin ni Lita na si Martil ang nagnakaw ng bata, at sabi naman ni nanay si Liza ang nagnakaw ng bata. Bakit inconsistent ang kwento ni nanay?

Hindi kaya si nanay at si Liza ay iisa lang, sa ngalan ng pareho sila ng ninakaw na bata - Gustav Grandyaryo? Hindi kaya kailangan ni Liza si Lita para magpalit ng pangalan at maging Martil Montemayor para makatago mula sa pagnanakaw kay Gustav?

Kung ninakaw ni nanay si Gustav, at hindi totoo si ‘Susan’ dahil si Angela ay anak ni Lita… Posible kayang si Felicilda at si Martil ang magkapatid?

Pero kung ayon kay nanay, hindi nabuntis si Liza dahil si Felicilda lang ang nabuntisan ni Eugenio… Bakit pareho ng apilyido si Liza at Mikee, bakit pareho silang ‘Manlangit’? Di kaya binago ni Lita si Liza na maging Martil, at si Gustav maging Mikee Manlangit para di matunton ng mga Grandyaryo at ng otoridad?

Pero mali pa rin eh… Kasi kung si Mikee nga ang bagong Gustav, bakit hindi na lang ginawang Montemayor ni nanay si Mikee? Bakit kailangan pang ma-maintain ang pagka-”Manlangit” ni Mikee kung mabilis itong makokonekta kay Liza Manlangit na salarin sa pagnakaw kay Gustav?

At kung iisang tao man si Mikee at si Gustav, nasaan na siya ngayon? Saan na ito na punta?

Hanggang dito na lang ako… no! Hindi! Pwede ko pa mapagtanungan si Sheldon. Alam ko may makukuha ako sa kanya. Kailangan ko makauwi bukas ng gabi.

Sa lalim ng pag-iisip ni PM, di niya namalayan na nakarating na pala siya sa kanyang destinasyon.

DING DONG. Tunog ng doorbell. Kaagad na bumukas ang gate. Nagkatinginan si PM at ang taong nagbukas ng gate. Mistulang namutla ang nagbukas ng gate.

“O a-andito k-ka pala P-PM?” Gulat na tanong ng nagbukas ng gate.

“So ano Gio, di mo ako papapasukin?” Tanong ni PM sabay titig kay Gio. Nanigas si Gio at hindi makapagsalita.

“Ah… pasok k-” Hindi na pinatapos ni PM si Gio at kusa na siyang pumasok sa loob ng bahay nina Gio. Kinakabahang sumunod si Gio kay PM sa kanilang sala. Naupo si PM sa sofa nila Gio at kumuha ng isang slice ng pizza sa mesa at tinungga ang isang bote ng beer.

“Sila tita?” Tanong ni PM kay Gio. Dahan-dahan naglakad si Gio at naupo sa kabilang dulo ng sofa.

“N-Nasa bayan. Mamaya pa siguro sila b-babalik.” Utal-utal na sagot ni Gio. Pinagmamasdan lang ni Gio si PM. Komportable itong kumakain ng pizza at tumutungga ng beer habang nanonood ng movie na pinapanood ni Gio.

“Oh bakit nakaboxers ka lang? Pwede ka naman magpaandar ng aircon” Tanong ni PM kay Gio nang di man lang ito tinitignan.

“Masyado kasing malamig PM. Mas maganda pag electric fan.” Halata pa rin sa boses ni Gio ang kanyang kaba.

“Talaga?” Hinubad ni PM ang kanyang damit at sinandal ang ulo sa sofa. Napansin ni Gio ang ganda ng katawan ni PM at magkahalong kaba at saya ang kanyang nararamdaman sa mga oras na iyon.

“Bakit ang lagkit ng tingin mo sa akin ngayon?” Tanong ni PM habang nakatuon pa rin sa pelikula ang mata.

“A-ah? H-Hindi ah!” Lumingon si Gio sa movie at iniwasan ng tingin si PM.

Biglang na-pause ang movie at hawak hawak na pala ni PM ang remote. Nagulat si Gio kaya lumingon siya kay PM.

Nakatingin na pala si PM sa kanya kanina pa.

Lumapit si PM kay Gio at tinignan ito ng mariin.

“Oh bakit ka natatakot?” Malambot ang tono ni PM at umupo sa kandungan ni Gio habang nakaharap.

Nasarapan si Gio sa ginawang pag-upo ni PM sa kanya. Nagbuntong-hininga siya at bumibilis ang tibok ng puso.

“Relax ka lang, Gio. Eto oh.” Inabot ni PM ang isang slice ng pizza at pinakagat kay Gio. Nagulat si Gio kung bakit biglang hindi galit ang pakikitungo ni PM sa kanya. Dahil sa biglang pagbabago ng ugali ni PM kay Gio ay unti-unting nawala ang kanyang pagkakaba.

Sumandal si PM sa harap ni Gio at dahan-dahan tinatanggalan ng distansya pagitan sa kanilang mga labi. Napapikit na lang si Gio nang naramdaman na niya ang labi ni PM na dumamdam sa labi niya. Unti-unting gumalaw ang bibig ni PM hanggang sa nakuha ni Gio ang ritmo ng kanilang paghahalikan.

Nahiga ang dalawa sa sofa habang si PM ay nasa taas pa rin ni Gio. Pinulupot ni PM ang kanyang mga braso sa ulo ni Gio habang nagmamasid ang dila ni Gio sa leeg ni PM.

Hindi mapigilan ang ungol ng dalawa sa kalalaro sa isa’t-isa. Gumapang ang kamay ni Gio sa buong katawan ni PM habang patuloy sila sa paghalikan.

“Teka.” Tumigil si Gio at tininan si PM sa mata. Bumangon si Gio habang nakasakay pa rin si PM sa kanya.

“Wala na bang mambubugbog sa akin?” Ngisi ni Gio kay PM.

“Wala. Ipasok mo na ito sa bibig mo. Please, Gio, wag mo na akong sabikin pa.” Kaagad na naghubad si PM ng pantalon at tumambad sa mata ni Gio ang pagkalalaki ni PM.

“P-Pero PM.” Pag-aalangan ni Gio. “Hindi ako chumuchup-”

Nagulat na lang si Gio nang mabilis na naglabas ng patalim si PM at tinutok ito sa leeg ni Gio. Tumingin si Gio kay PM at nakikita niya ang galit na galit na mukha ni PM - isang galit na hinding-hindi pa nakita ni Gio sa buong buhay niya.

“ANO?! CHUCHUPAIN MO AKO O CHUCHUPAIN MO ANG PATALIM NATO?!” Sigaw ni PM kay Gio. Natahimik si Gio at biglang bumalik ang buong takot na panandaliang nawala.

“Ano Gio?! Chuchupain mo ako, o papatayin kita?

Chuchupain mo ako, o papatayin kita? Eto ang nag-echo sa tenga ni Gio at bigla niyang naalala ang kanyang panggagahasa kay PM walong taon na ang nakalipas doon sa dorm room nila Gio.

Huwag Gio. Please… ang nanay ko… Biglang nagflashback sa utak ni Gio ang kaawa-awang umiiyak na mukha ni PM.
“PM, sobra na tong pang-aalipin mo sa akin ah, hindi na ako papaya-” SPLAK. Isang sapak ang naramdaman ni Gio sa kanyang pisngi.

“Sabi ko, chuchupain mo ako, o papatayin kita?” Bulong ni PM sa tenga ni Gio.

“Hindi na PM. Tapos na to. Kung hindi mo ako napapatawad sa mga nagawa ko sa’yo noon, e di wag! Wag mo lang abusuhin ang reputasyon ko-” SPLAK! Isang sapak na naman ang tumama sa mukha ni Gio. Sinubukang itulak ni Gio si PM papalayo sa kanya ngunit... SLIT!

Mabilis na hiwa ang ginawa ni PM sa dibdib ni Gio. Hindi malaki ang sugat at hindi rin ito malalim ngunit sakto lang para dumugo ang dibdib ni Gio. Napatingin si Gio at mabilis na tumibok ang kanyang puso sa pagiging bayolente ni PM.

“Ano Gio? Akala mo pa ba nagbibiro pa ako? Tatanungin kita sa huling pagkakataon…”

Chuchupain mo ako, o papatayin kita? Narinig ni Gio ang kanyang sarili mula sa pambabanta niya kay PM noon.

Yumuko na lang si Gio at dahan-dahan pinasok sa bibig niya ang titi ni PM. Kanina pa ito tigas na tigas. Habang abala si Gio sa pagpapasaya kay PM, hindi niya maiwasang hilingin na matapos na ang bangungot na ito. Maya-maya, tumulo na ang kanyang luha.

“Ooooh. Bakit ka umiiyak Gio? First time mo ba makatikim ng burat? Masarap no?” Panunukso ni PM kay Gio. Kaagad na sinampal ni PM si Gio nang hindi ito sumagot.

“TANGINA MO! PAG TINATANONG KITA SAGUTIN MO!” Sigaw ni PM kay Gio.

“Tuwad ka! Bilis!” Pinatalikod ni PM si Gio sabay sabunot nito. Pinasok ni PM ang kanyang daliri sa birhen na butas ni Gio habang kinakagat ito sa likod. Namimilipit sa sakit si Gio habang maglabas masok ang daliri ni PM sa kanya. Tiniis na lang ni Gio ang sakit, dahil alam niyang sa kalagayan ni PM, at sa galit meron ito kay sa kanya, kahit anong oras susundan at susundan ni PM ang sugat na ginawa niya sa dibdib ni Gio.

“Tangina Gio. Virgin ka pa nga! Hahaha! Sikip mo, grabe!” Tawa ni PM habang tumutulo ang kanyang pawis sa likod ni Gio. Hindi mapigilang maungol ni PM sa bawat kadyot na ginagawa niya kay Gio.

Anong problema bakla? Ayaw mo? Masarap bang kumantot ang bestfriend mo, ha? Bakla? Sagot! Ito ang mga salita na sumigaw sa isip ni Gio habang patuloy siyang binabayo ni PM.

Kinakarma na ako. Ito na marahil ang pagbabayad ko sa mga kasalanan ko sa kanya. Tangina Angelo! Di ko magawang magalit sa’yo - argh! Napakagat-labi si Gio dahil ito ang kauna-unahang pagkakataon na pinapasok siya sa pwet.

Isang malakas na sunod-sunod na suntok ang naramdaman ni Gio sa kanyang likod habang tawa ng tawa lang si PM. Matapos ang ilang minutong tiniis ni Gio ang sakit, nakaramdam siya ng pagtanggal ng tinik habang dahan-dahan nang tinanggal ni PM ang kanyang burat sa pagkakabaon sa pwet ni Gio.

“First timer ka pala, Gio. Putang ina mo kung sinabi mo lang na ganito ka kasikip, e di aaraw-arawin ko ang paggagahasa sa’yo!” Bulong ni PM habang panaka-nakang humalik sa baba ni Gio at ineexplore ang katawan ni Gio gamit ang kanyang kamay.

Si Gio, tahimik lang pinagmasdan at pinatulo ang luha habang nakahandusay pa rin sa sofa.

“Tayo ka jan, punyeta!” Isang malakas na sampal ang ginawa ni PM sa mukha ni Gio. Pakiramdam ni Gio ay malalaglag na ata ang utak niya sa lakas ng pagkakasampal. Kaagad na tinignan niya ng masama si PM at lumuha.

Tumawa ng malakas si PM.

“Uy, wag ka mag-alala Gio. Di naman kita sasaktan eh. Pasasarapin lang kita. Tutulungan kitang tuklasin ang mga bagay na pinatuklas mo sa akin noon.” Sabay halik ng mariin sa mga labi ni Gio. Kahit si Gio hindi makapaniwala sa pagbabago-bago ng ugali ni PM sa kanya.

“Masarap ba Gio?” Ang tanong ni PM kay Gio habang dahan-dahan na pinapasok sa loob ni Gio ang kanyang burat.

“Ang alin?” Kinakabahang tanong ni Gio. Nararamdaman na niya ang ulo ng burat ni PM na tumutusok sa kanya.

“Ang magahasa?!” Sigaw ni PM sabay dausdos sa pinakamalalim na bahagi na pwedeng tuklasin ng pagkadyot ni PM. Napahiyaw si Gio sa sakit na ginawa ni PM at mistulang mapupunit siya sa dalawa.

“ARAAAAAY!” Sigaw ni Gio.

“Sabihin mo Gio: ‘Oh fuck! Laspagin mo ang laman ko Angelo! Sirain mo ang pwet ko! Puta mo ako! Ang sarap mo Angelo! Buntisin mo ako Angelo!’” Pinaliit ni PM ang kanyang boses para paglaruan si Gio.

“Tanggalin mo na Gio. Please kailangan ko na talaga umalis.”

“Patayuin mo muna titi mo. Or else papatayin kita dito.”

“Please....”

“Matigas ulo mo ha! Eto!”

“AHHHH!”

“Hahaha! Ayaw mo ba nito?! Malanding puta ka? HA? Malibog ka bakla di ba? Gusto mo ako di ba? Eto na yung burat ko oh! Ganito na lang, palibugin mo pa ako o sasaksakin kita?”

“Wag….”

“Ano Gio?! Sabihin mo na!” Sabay sampal ni PM sa mukha ni Gio. Nataranta si Gio sa lakas ng pagkakasampal ni PM sa kanya kaya napalingon siya rito.

“Isa.” Nakita muli ni Gio ang umiiyak na Angelo. Ang iyak na kanyang nakita ay iyak ng pagsuko, karahasan, at pang-aalipin.

Ngunit sa mga nangyayari ngayon, hindi niya maiwasang maluha sa sinapit ng kanyang kaibigan. Mula sa malambing at mapagmahal, naging isang ehemplo ng marahas at sakim. At wala nang pwedeng masisi pa dahil dito kundi alam ni Gio, isa siya sa mga dahilan sa pagdurusa ni PM noon, at pagdurusa na nararamdaman mismo ni Gio ngayon.

“Oh fuck! Laspagin mo ang laman ko Angelo! Sirain mo ang pwet ko! Puta mo ako! Ang sarap mo Angelo! Buntisin mo ako Angelo!” Sigaw ni Gio nang pumatak sa dibdib ni PM ang kanyang luha.

Biglang tumigil si PM at pinahid ang luha na nasa pisngi ni Gio saka hinalikan ito sa tenga. Tumigil na rin sa pag-ayuda si PM na kinaginhawa naman ni Gio mula sa sunod-sunod na ulos na kanyang nararamdaman sa kanyang pwet.

“So anong gusto mong gawin ko?”

“So anong gusto mong gawin ko, Gio?” Bumulong si PM kay Gio na may punong pang-aakit.

Tumingin si Gio kay PM at umiling ito. Tumawa si PM at sinabunutan si Gio para bulungan ito ulit.

“Alam mo kung anong sagot ko noon Gio.”

“Wag PM. Please.” Umiling si Gio habang patuloy sa pag-iyak. Ngunit sa pagkademonyo ni PM, hinawakan niya ang sugat na ginawa niya mismo sa dibdib ni Gio, dahilan na napasigaw abot empyerno si Gio dahil sa hapdi ng paghawak ni PM.

“Nauubusan ka na ng dugo, Gio. Sabihin mo na bago maging necrophiliac pa ako.”

Umiling ulit si Gio.

“AAAAAAAAAAAAAAAARGH!” Sigaw ni Gio nang sinuntok ni PM ang sugat ni Gio sa dibdib. Lumakas ang iyak ni Gio at para na siyang alilang tuta ni PM mula ulo hanggang paa. Sa mahigit sampung minutong paglalaro nila ni PM ay puro sakit ang kanyang nararamdaman at wala man lang bakas ng sarap ang namutawi.

“Oh fuck! Laspagin mo ang laman ko Angelo! Sirain mo ang pwet ko! Puta mo ako! Ang sarap mo Angelo! Buntisin mo ako Angelo!” Sigaw-iyak ni Gio habang marahas siyang pinaglalaruan ni PM.

Tumawa nang malakas si PM at mas marahas ang kanyang pagkantot kesa kanina. Sinabunutan niya si Gio at paulit-ulit na sinampal. Tinignan ni Gio ang mukha ni PM at hindi matanggal-tanggal ang ngiti ni PM sa kanyang mukha habang masaya siyang pinaglalaruan. Paulit-ulit na sampal at sapak ang naramdaman ni Gio sa kanyang mukha habang hapdi sa pwet naman ang mga mahigit bente minutong paglalaro ni PM sa kanya. Ni wala man lang pampadulas, o condom, o kahit dura man lang para mabawasan ang hapdi.

Nang nararamdaman na ni Gio na nanlalaki ang burat ni PM sa kanyang loob, nilapit ni PM ang leeg ni Gio at sinunggaban ito ng di lang isa - kundi limang kagat sa leeg na malalalim kung saan bakas na bakas ang posisyon ng ngipin.

At eto na ata ang limit ni Gio. Nawalan na siya ng malay nang maramdaman niyang may likidong lumalabas mula sa ari ni PM.

“Namarkahan din kita.” Nahiga si Gio sa dibdib ni PM habang walang-tigil na pinaghahalikan si Gio.

Tumayo si PM at pinabayaang mahulog si Gio mula sa kanyang dibdib
---

“ANAK! ANAK! Kanina pa kami doorbell ng doorbell ng tatay mo, di ka man lang sumasagot! Ayos ka lang ba? Ilang oras ka ring nanatili dito sa kwarto mo. Masama ba ang pakiramdam mo anak?” Tanong ni Cresilda kay Gio habang sinusuri nito ang iba’t-ibang bahagi ng katawan.

“At himala naman anak at ginamit mo ang pajama na to! Ilang taon mo rin itong hindi ginagamit ah! Siguro mga 2nd year college ang huling gamit mo nito kung matatandaan ko.” Nagulat si Gio sa narinig sa kanyang nanay kaya kaagad niya naman chineck ang kanyang suot.

“H-Ha? P-Paano-”

“At naligo ka na anak! Ang bango-bango mo! Pero sa susunod, wag matutulog kung basa pa ang buhok!” Hinampas ni Cresilda si Gio. Habang si Gio wala pa ring ideya kung papaanong naging mabango ang kanyang katawan, basa ang buhok, at nakadamit.

Niyakap ni Cresilda si Gio at diniin ang noo nito sa noo ng lalake.

“Hay salamat naman anak at nagbalik ka na sa dati. Grabe masyado kang apektado nang bumalik si Angelo. Masakit mawalan ng kaibigan anak. Masaya ako na kahit may nagawa kang masama, inako mo pa rin ang responsibilidad at paulit-ulit na nagsisi. Hayaan mo, magiging maayos din kayo ni Angelo.” Ngumiti ang nanay ni Gio habang nakatingin ito sa mata ng binata.

Baka si Angelo ang nagligo, nagbihis, at nagpunas sa akin. Luha ang sunod na lumabas kay Gio matapos niyang marealize ang ginawa ni PM para sa kanya.

“O siya anak, kung gusto mo kumain, baba ka lang at gagawan kita ng pagkain. Okay? Andito pa pala si Angelo. Nasa may swing. Hinihintay ka lang daw makagising. Kausapin mo na yun para mapatawad ka na, dali!” Tinapik ni Cresilda ang anak at kaagad naman na napatayo ang anak.

Dahan-dahan naglakad si Gio dahil sa sakit ng katawan, at kahit mahapdi pa ang kanyang pwet ay pinipilit niya makahakbang pababa ng hagdan para makapunta sa swing.

Nang nasa labas na si Gio, nakita niya si PM sa dating swing sa bakuran nila Gio. Nakaupo si PM at nagpapailaw ng yosi. Nang papalapit na si Gio ay isang mabilis na titig ang ginawa ni PM tsaka lumingon sa malayo at humithit mula sa sigarilyo.

“Namamaga yang mga mata mo. Para kang babae, iyak ng iyak.” Pagalit na tono ni PM habang bumuga ng usok.

“Oo nga. Pansin ko rin eh. Parang marami akong eyebags. Hehe.” Mahinang tawa ni Gio sabay tabi kay PM.

“Wag kang papangit-pangit dahil may ginagawa pa tayong pelikula. Bakit andito ka at wala ka sa Manila para mag taping?” Masungit na tanong ni PM kay Gio.

“Mabilis naman natapos yung taping sa mga role ko eh. Babalik na lang ako para sa mga post-production. Just in case may mga touch-ups.”

“Magaling ka naman talaga umarte eh.” Nagbuntong-hininga si PM sabay hithit mula sa sigarilyo.

Natahamik ang dalawa at nakatitig lang sa magkaibang direksyon.

“PM. Sorry sa mga nagawa ko noon. Nagsisisi talaga ako…” Humihikbi si Gio at tumulo na naman ang luha. Hindi man lang lumingon si PM para tingnan si Gio.

“Siguro nga huli na para malaman mo na sa walong taon, araw-araw ko pinapasan ang pagiging miserable dahil nawala ang isang tulad mo sa buhay ko. Siguro nga PM huli na nang makita ko ang kabaitan mo sa akin. Gusto ko lang naman na mapatawad mo ako. At kahit saktan mo pa ako, kakayanin ko. Pagbabayaran ko lahat ng kasalanan ko sa’yo.”

“Alam mo Gio, swerte ka kahit papaano eh.” Usal ni PM sabay tayo. Naiwang nakayuko si Gio at pinag-isipan ang ibig-sabihin ni PM.

“Kasi nung ginawa mo akong baboy, walang Dimitri na nakisalo saken. Kung pambababoy lang ang pag-uusapan natin, sa mismong panahon na iyon at ikukumpara sa’yo, hindi nangalahati ang sakit na naramdaman mo. At kung emosyonal naman ang pagbabasehan, panggagahasa mo pa lang sa akin na naging dahilan sa hindi ko pagdating sa nanay ko para mailigtas siya, talong-talo ka ng times one hundred.” Humarap si PM kay Gio at umupo sa harap nito, magkalapit ang mukha ng dalawa.

“Kaya di ko lang alam kung saan mo kinuha ang ideya na pwede pa kitang mapatawad sa lahat ng mga ginawa mo sa akin. Tsaka buti sana kung si Dimitri ang gumawa saken nun, o si Gab, o kung sino pa.” Ngisi ni PM na pagka-gwapo-gwapo sa harap ni Gio.

“Pero, Gio…” Nilagay ni PM ang kanyang hinlalaki sa pisngi ni Gio.

“Ikaw pa na bestfriend ko...”

Umangat ng tingin si Gio para magtama ang tingin nila ni PM.

“...na bestfriend ko noon?” Ngumisi si PM. Pinunasan ni PM ang mga luha na pumatak sa mukha ni Gio.

“Awww wag ka na umiyak. Yung sugat mo sa dibdib, maayos ko yang nilinis. Baka ako pa patayin ng nanay mo kung magkaimpeksyon ka.” Tumayo si PM at pinatay ang kanyang yosi.

“Sana naman Gio yan din yung ginawa mo sa akin pagkatapos mo akong babuyin. Kita mo tuloy si Angelo, pati sa ugali nagka-impeksyon na rin.” Tumalikod at nilabas ang iPod tsaka pinasok sa magkabilang tenga ang earphones.

Nang hahakbang na sana si PM ay naramdaman niya na kinuha ni Gio ang kanyang kamay na tila ba pinipigilan siya sa pag-alis.

Tumalikod ulit si PM at hinarap si Gio.

“PM. Please naman oh? Sorry… Sorry…” Humagulgol na si Gio sa harap ni PM.

Winaksi lang ni PM ang kanyang braso at pinasok sa magkabilang tenga ni Gio ang earphones.
“I-play mo na lang kung kahit kelan mo gusto.” Sagot ni PM sabay lakad mula kay Gio at di na siya nilingon pa.

Nanginginig ang mga kamay ni Gio at pinindot ang play button ng iPod ni PM. Mistula siyang pinako sa dibdib sa kanyang narinig.

"Let Him Go"

Well you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
Only know you love him when you let him go

Only know you've been high when you're feeling low
Only hate the road when you’re missin' home
Only know you love him when you let him go
And you let him go

Staring at the bottom of your glass
Hoping one day you'll make a dream last
But dreams come slow and they go so fast

You see him when you close your eyes
Maybe one day you'll understand why
Everything you touch surely dies

But you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
Only know you love him when you let him go

Only know you've been high when you're feeling low
Only hate the road when you're missin' home
Only know you love him when you let him go

Staring at the ceiling in the dark
Same old empty feeling in your heart
'Cause love comes slow and it goes so fast

Well you see him when you fall asleep
But never to touch and never to keep
'Cause you loved him too much
And you dived too deep

Well you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
Only know you love him when you let him go

Only know you've been high when you're feeling low
Only hate the road when you're missin' home
Only know you love him when you let him go

And you let him go (oh, oh, ooh, oh no)
And you let him go (oh, oh, ooh, oh no)
Will you let him go?

'Cause you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
Only know you love him when you let him go

Only know you've been high when you're feeling low
Only hate the road when you're missin' home
Only know you love him when you let him go

'Cause you only need the light when it's burning low
Only miss the sun when it starts to snow
Only know you love him when you let him go

Only know you've been high when you're feeling low
Only hate the road when you're missin' home
Only know you love him when you let him go

And you let him go
Damang-dama ni Gio ang bawat salita sa kanta at parang perpekto ito sa kanyang kalagayan. Hindi nakapagsalita si Gio at naupo uli sa swing, at mas malakas pa ang iyak na pati si Cresilda at Vergel napilitang tumingin mula sa loob.

Nagkatinginan ang mag-asawa. Umiling na lang si Vergel at lumuha si Cresilda. Niyakap ni Vergel si Cresilda at pinatong sa kanyang dibdib.

“Kawawa naman ang anak natin, Vergel. Walong taon na siyang depressed. Di ko na kaya makitang ganyan si Gio. Kung kausapin ko na lang kaya si Angelo?”

“Hindi sa tutol ako, pero una, alam mo wala na yang magagawa dahil bagong tao na si Angelo, at pangalawa, dahil alam nating hindi tama ang ginawa ng anak natin at minsan kelangan niyang lumaki at magdusa mag-isa. Hindi naman masama si Angelo eh. Mas marami pang mas masama kesa kay Angelo. Hayaan mo na si Gio hanapin ang sarili niya.”

“Hanggang kailan?! Hanggang kailan mo ba hahayaang magdusa yang anak mo, Vergel? Masyado nang mahaba ang walong taon!” Iyak ni Cresilda habang patuloy pa rin siyang inaalo ng kanyang asawa.

“Bakit Cres? Wala ka bang tiwala sa anak mo? Wala ka bang tiwala sa galing ng anak mo na hanapin ang sarili niya? Tiyak ako mahahanap niya yan. Matalino yang anak natin. Mana saken yan eh. At alam niyang kaya niya yan mag-isa. Nakakatiyak ako na kapag malalampasan niya to? Malalampasan na niya lahat.” Ngumiti si Vergel at hinalikan si Cresilda sa noo.

---
“Good morning.” Sexy na paggising ni Gab kay PM. Napansin ni PM na nakatulog pala siya sa kama katabi si Gab.

“Kamusta tulog mo?” Ngumiti si Gab kay PM samantalang kinusot ni PM ang kanyang mga mata.

“Ayos lang. Bakit ang landi landi mo sa akin ngayong umaga Gab? Hindi pa ako tinitigasan sa’yo kaya wa epek ka.” Tumawa ng malakas si Gab at umiling lang.

Bumangon si PM at dumiretso sa banyo. Nagulat na lang siya sa nakahandang pagkain sa harap ng mesa.

“Nagluto ka pa talaga ng alas kwatro ng umaga.” Kumuha ng ham si PM at sinubsob ito sa kanyang bibig.

“Di lang yan!” Tumayo si Gab at sinundan si PM hanggang sa hapagkainan. “Nakapaligo pa ako at nakahanda na ang gamit ko.” Kumindat si Gab kay PM.

“E di ikaw na.” Lumabas si PM ng bathroom pagkatapos niyang maghilamos. Kumuha ng damit at nagpalit. Nagpalit na rin siya ng underwear at ng shorts tsaka naupo sa mesa kaharap si Gab na kanina pa kain ng kain.

“So, uwi na tayo?” Tanong ni Gab.

“Yata. Si Sheldon naman ang kakausapin ko. Grabe Gab. Umuwi lang ako para makita nanay ko. Di ko aakalain na marami pa pala akong di alam. Akala ko ang di ko alam kung sino yun lolo ko, o sang lupalop ng mundo kinain ang tatay ko. Ngayon, nagkahalo-halo na.” Sumubo ng pagkain si PM.

“Oo nga PM eh. Kahit ako gulat na iniwan ka pala ng tatay mo-”

“Alam ko na yang kwento na yan eh. Yan yung sabi ni nanay saken kaso di ko alam na kalahati lang pala ang totoo. Patay na pala yung tatay ko.”

“Gusto mo puntahan na natin sa police station?”

“Wag na. Kaya ko naman tawagan yung secretary ko para iconfirm yung katauhan ni tatay.”

Uminom ng tubig si PM at tumayo.

“Halika na. Bilisan natin para hindi tayo magabihan sa daan. Ilagay mo na lang sa lababo, sina Tita Cres na ang bahala diyan.” Kinuha ni PM ang kanyang bag at lumabas na ng bahay patungo sa kanyang sasakyan.

Kaagad na nilagay ni Gab ang kanilang pinagkainan at nilagay sa lababo. Tsaka dali-daling sumunod kay PM palabas ng bahay.

Habang binabaybay nila ang daan ay tahimik pa rin si PM at pilit iniisip kung anong mga nangyayari sa nanay niya at bakit nagkagulo-gulo ang buhay nilang magpamilya.

Naramdaman na lang ni Gab na sumandal ang ulo ni PM sa kanyang balikat. Pinulupot nito ang mga braso sa kanang braso ni Gab at sinubsob ang mukha sa dibdib ni Gab.
Hinaplos ni Gab ang ulo ni PM at ngumiti.

“Iyak ka lang.” At tama nga si Gab, nararamdaman niyang namamasa na ang kanyang balikat sa luha ni PM.

ARTHUR INCOMING CALL…

Inabot ni Gab ang cellphone ni PM at di tinanggap ang tawag.

ARTHUR INCOMING CALL…

Sorry Arthur. Noon wala akong chance maging matapang. Sambit ni Gab sa kanyang isip.

CALL REJECTED

Ngunit ngayon, wala na akong aatrasan. Umiling si Gab at patuloy sa pagmamaneho.

---

“Aba naman. Lahat ng tao sa kumpanya may kanya-kanyang ginagawa. Samantalang ang superstar natin enjoy sa kanyang bakasyon.” Sigaw ni Jun habang kausap ang kanyang barkada habang binabantayan ang morning talk and news show nang nakita nila si PM na papalapit sa studio entrance.

Umiling ang mga kasama ni Jun at si Jun na tila ba pinaparamdam kay PM na di maganda ang kanyang ginagawa. Hindi nagreact si PM at lumapit lang sa kanila.

“Hindi niyo ba alam na masama ang magsigawan habang on air?” Tanong ni PM sa magbabarkada habang isa-isa silang tinitigan ngunit mas tumagal ang kanyang titig kay Jun.

Yumuko ang mga barkada ni Jun at tila di makatingin kay PM.

“Baka nakakalimutan niyong CEO ang sinusubukan niyo?” Tanong ni PM habang nakatingin pa rin kay Jun.

“Pasensiya na po. Napagkatuwaan lang naman namin bilang biro sir, at hindi naman seryoso at personal ang sinabi ni Jun.” Di lumingon si PM sa lalakeng nagsalita at matalas pa ring nakatitig kay Jun.

“Ikaw Mr. Tabernas, kung ako sa’yo, magsimula ka nang maglinis sa office mo dahil pinafile ko na ang termination ng contract mo dahil sa mga producer na nagrereklamo sa kabastusan mo.” Nakatitig pa rin si PM kay Jun.

Umiling lang ang barkada ni Jun at tumawa. “Hindi ako takot sa’yo Mr. Realoso. Sarap mo palang chumupa kang bakla ka. Kalat na sa buong office ang sex video mo noon. At saka wag mo akong matakot takot dahil noon pa ako kinukulit ng Magic Broadcasting na lumipat sa kanila na doble pa ang sahod ko rito. Kaya kung ako sa’yo magsimula ka nang lumuhod at simurin ang burat ko para manatili ako rito.” Ang bastos na tugon ng barkada ni Jun na kinatawa naman ng iba pang barkada ni Jun.

Tumawa lang ng mahina si PM at binaling kay Tabernas ang titig niya.

“Una Dodoy, hindi ka kawalan kung tatanggalin ka namin dito. Kahit magaling ka, bastos naman ang work ethics mo. Sa edad mong kwarenta singko, di ko makuha kung bakit hindi mo pa rin kayang matutunan ang respeto sa trabaho at respeto sa katrabaho. Ang galing, nahahasa. Ang ugali, hindi. Ngayon pa lang, pwede akong humanap ng kapalit sa’yo.” Lumapit si PM kay Tabernas na kasingtangkad niya lang.

“Pangalawa, kung sa tingin mo mas bata ka tingnan sa edad mo, at kung sa tingin mo madadala mo lahat ng babae at napapaasa mo lahat ng bakla diyan sa bad boy mong ugali, pwes ibahin mo ko. Madali akong nakakakuha ng kasing ganda ng katawan mo o higit pa, at mas madali para sa akin ang mang-akit ng lalake para chupain ko. At not to mention na mas bata sa’yo, at mas matagal labasan, wala pang arthritis.” Lumapit pa si PM at hinihimas himas ang harapan ni Tabernas habang nagkakatitigan pa rin sila.

“At pangatlo, di ko alam kung saang kweba ka nakatira, pero siguro naman alam na ng lahat na ako na rin ang may-ari ng Magic. Pwede kong tawagan ang HR at ipablack list ka kahit wala akong reasonable grounds.” Binitawan ni PM ang harapan ni Tabernas.

“Tsaka nga pala, ang liit ng titi mo.” Ngumisi si PM at hinarap si Jun.

“Kaya magtrabaho na kayong lahat o baka madagdagan ang trabaho ng HR sa pagtatanggal.” Isa-isang nagsialisan ang mga kabarkada ni Jun. Nang aalis na sana si Jun ay nagsailta si PM.

“So, gumana ba yung paninira mo sa akin, Mr. Salviejo? Na binigay ko kay Sheldon ang pwet ko para makuha ko ang shares niya? Na kinuha ko ang Blue Canvass mula sa anak mo?” Ngumiti si PM.

Huminto sa paglalakad si Jun. “Baka sa ngayon PM, palpak. Pero matatamaan ka rin.” Malakas na banta ni Jun.

“Awwww, talaga? Excited na ako! Bakit hindi mo gamitin ang ‘saksakin-ako-at-itapon-ako-sa-dagat-habang-kakantutin-ko-ang-manugang-ko’ na taktika mo? Hindi mo na ba kayang maging kriminal?” Sarkastikong tono ni PM habang pumasok siya sa banyo na kalapit sa kinatatayuan nila.

Kaagad siyang sinundan ni Jun sa loob at tinulak. Nadapa si PM at sinipa siya ni Jun.

“Kaya kitang patayin bakla kung kelan ko gusto!” Pambabanta ni Jun.

“Eh gawin mo na! Puro ka satsat, kulang ka naman sa gawa.” Tumawa si PM habang dahan-dahan tumayo. Sinugod siya ni Jun at hinawakan sa leeg sabay tulak patungo sa kongkretong dingding. Tumunog ang dingding sa sandaling malakas na tumama ang ulo ni PM. Malakas ang hawak ni Jun sa leeg ni PM at sinasakala ito. Galit na galit ang mukha ni Jun at malalakas at mabibilis ang kanyang hininga.

“TANGINA MO! MATAGAL NA AKONG NANGGIGIL PATAYIN KANG GAGONG BAKLA KA! YAYARIIN KITA AT MAKIKITA MO NA ISANG DEMONYO ANG SINUSUBUKAN MO! MAGSAMA NA KAYO NG NANAY MO!” Dalawang kamay na ni Jun ang nasa leeg ni PM ngunit hindi nagpakita ng sakit o pagkasakal si PM kahit nawawalan na siya ng hininga.

“Kagaya nang tinangka mo sunugin ang bahay namin, Jun? Demonyo ka nga!” Hangin ang lumabas sa bibig ni PM ngunit naiintindihan pa rin ng dalawa ang sinasabi nito.

“OO! TUTULDUKAN TALAGA KITA! MAMATAY KA NA!”

May pumasok na tatlong production staff para umihi ngunit tila umurong ang ihi nila nang nakita nilang sinasakal ng news head nila ang kanilang CEO. Dali-daling tinulak ng isa si Jun mula kay PM at ang isa naman ay hinila si PM mula kay Jun. Narinig naman ni PM na ang isa ay sumigaw ng “TULONG! NAGKAKAGULO PO RITO! TULONG PO!”

Dumami ang tao na pumasok sa banyo, isa, dalawa, tatlo, lima, sampu, dalawampu, hindi na mabilang ni PM dahil sa bilis ng mga tao na pumasok.

---

Pumasok si PM sa pantry matapos niyang macheck up sa kanilang clinic. Kukuha sana siya ng iinumin nang mapansin niya si Jun na nakatitig sa coffee brewer at tulala.

“I love the smell…” Sambit ni PM sabay tingin sa coffee brewer at nagtama ang tingin nila ni Jun.

“...ng kape? Oo dahil pag okay na to bubuhusan kita.” Galit na sabi ni Jun.

“No. I love the smell of...” Kumuha na lang siya ng iced bottled coffee sa refrigerator at naglakad patungo sa pintuan nang di man lang tinignan si Jun ulit.

“...unemployment.” Lumingon si PM kay Jun sabay tawa. Umiling si PM at tinungga ang dalang kape. Dire-diretsong naglakad si PM patungo sa opisina ni Sheldon at pumasok.

“Balita ko raw muntikan ka nang mamatay kanina.” Busy sa pagbabasa ng report si Sheldon habang naupo si PM sa sofa ni Sheldon at nanood ng telebisyon.

“Eh ang bobo ni Jun eh. Papatayin na lang nga niya ako, magpapahuli pa sa iba.” Umiling si PM at tumawa naman si Sheldon.
“Nararamdaman ko tuloy na 5 years na lang ang itatagal mo sa mundong ito dahil sa ugali mong yan.” Tumawa si Sheldon at tumingin kay PM.

“Talaga? Ramdam ko 2 years na lang eh. HAHA.” Nagtawanan ang dalawa.

“Oh, anong ginagawa mo rito? Guguluhin mo na naman ako. Report ng pelikula mo?”

“Last day na raw sa taping. Ewan ko pero 24/7/7 ata ang pagtatrabaho ni Arthur diyan. Muntikan na ngang mamatay yun nang umuwi kami sa probinsya eh. Checheck ko na lang ang output para sa post-production.” Sambit ni PM habang nakatingin sa mga pictures na nakasabit sa dingding ng opisina ni Sheldon.

Napansin niya na lahat ng pictures nilang mag-asawa ay may nakalatag na lampin sa kanilang mga kandungan.

“Buhay pa ba asawa mo Sheldon?”

“Wala na. Four years ago. Pneumonia.”

“Eh bakit nakalampin yung mga kandungan niyo?” Tanong ni PM. Tumingin muna sandali si Jun sa tinitignan na litrato ni PM bago nagsalita.

“Wala lang. Di ba mga bata nilalampin basta sanggol pa? Para pakiramdam lang namin may anak kami.” Sagot ni Sheldon.

Ay oo. Tama. Si Gustav Grandyaryo. Sabi ni PM sa sarili.

“Eh, anong nangyari?” Tanong ni PM.

“Kinuha ng dating maid namin. Ninakaw. Dami na nga akong kinuha na private investigator pero maliit lang daw yung alam nila sa babaeng yun dahil hindi raw makikita records niya kahit saan.” Malungkot na tono ni Sheldon.

“Tapos? Di na kayo gumawa ng asawa mo ng isa pa kahit kailan?” Tanong ni PM sabay ngisi kay Sheldon.

“Ginawa namin. Pero…”

“Pero?”

“Maliit kasi ang chansa na magdadala ng bata yung asawa ko. Hindi kasi matibay matres nun. Sinuwerte na nga kami sa bata, tapos nawala pa.”

“Yun ba yung Gustav?” Tanong ni PM kay Sheldon sabay lapit dito at naupo sa upuan na nasa kabilang side ng mesa ni Sheldon.

“Oo. Gustav.” Bumalik sa pagbabasa ng reports si Jun nang mapansin niyang tumulo ang luha nito.

“Sorry ah nagtanong pa ako.” Pagsorry ni PM.

“Simula pa lang nang pinakilala ka sa akin ng nanay mo PM, sakit sa ulo na ang dala mo. Sanay na ako.” Tumawa si Sheldon.

Itutuloy...

GAPANGIN MO AKO. SAKTAN MO AKO. 2

_________________________________________________________________________________

GAPANGIN CHALLENGE:

Simple lang iyong gagawin! Sagutin lang ang tanong sa baba:

"Nagkita kayo ni PM Realoso sa South East Asia University lumipas ang mahabang panahon. Paano mo kukumbinsihin si PM na ibalik si Angelo Montemayor?"

I-comment lang sa baba ang iyong sagot kalakip ang iyong e-mail address (kung ayaw magpakilala, pwedeng gumamit ng dummy e-mail) para macontact ang mga nanalo sa GAPANGIN CHALLENGE via e-mail.

Ang mga sagot lamang na nasa baba ang pagpipilian. Ang tatlong (3) sagot na nakakaantig, nakaaiyak, nakakatawa, nakakakwela, nakakainis, at kung anu-ano pa ay tatanggap ng papremyo bilang pasasalamat sa pagbabasa ng Gapangin mo ako. Saktan mo ako. Paraan na rin ito para, kahit papaano, personal kong makilala ang mga taong nagbabasa ng aking akda. Pwede na ring New Year's gift. Hehe.

Hindi niyo lang alam na ang pagbabahagi ko ng kwento sa inyo ang isa sa mga pinakamagandang bagay na nangyari sa buhay ko. :)

Thank you! Happy New Year!

- Cookie Cutter

69 comments:

  1. Kapag nagkita ulet kame ni pm eto yung mga bagay na gusto kong sabihin sa kanya, Oo masakit yung mga nangyari sayo lalo't yung mga malalapit na tao pa ang nakasakit/nanakit sayo, nawalan ng nanay at kapatid, binaboy pa ang pagkatao mo.. Kung ako talaga sa kalagayan mo maghihiganti ako, para sa sarili ko. Tama na yung iparamdam sa kanila yung mga masasamang bagay na ginawa sayo, sa ikakapanatag ng kalooban mo. Baliktarin man ang mundo ikaw pa rin si Angelo Montemayor nag-iba man ang pisikal na anyo at ugali, lumipas man ang panahon alam mong alam ko na hindi pa huli ang lahat. Hwag mo nang dagdagan pa dahil sa huli yung kaligayahan mo din ang masasakripisyo. Bigyan mo din halaga yung mga taong nandyan sa paligid isa man sila sa mga nanakit o hindi malay mo baka balang araw sila din yung tutulong sa'yo para maibalik yung dating ikaw na mabait, masayahin at higit sa lahat marunong magmahal ulit. Yun naman ang importante diba? Yung may kasama kang lumalaban sa kabila ng lahat na masasakit na nangyari sa'yo. Lagi mong tatandaan lahat ng bagay sa mundo nangyayari nang may dahilan buksan mo lang ang iyong puso't utak basta magtiwala ka lang :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Akala ko hindi mapopost tong comment ko eh..


      Chris

      Delete
  2. Haha paano nga ba?
    Siguro aayain ko muna sia mag kape? Tapos aalahanin yung masasayang pinagsamahan namin at yung pagsisi na huli na pala para maisip pa un, aminin na wala sa kalingkingan ung sakit na naramdaman nia sa naramdaman ko sa pitong taon yung mga bagay na sana nasabi at nagawa ko pero knowing pm he wouldn't take it that easy so malamang ibubuhos nia sakin ung kape nia at ipapahiya ako at iapaapmukha sakin kung gaanu ako kalaking tanga para isipin pa na mapatawad nia ko pero ipapaalala ko sa kanya kung sino ung angelo noon na mapagmahal,mapagpatawad, mapagkalinga at handangibigay ang lahat pra sa taong mahal nia, yung ngiti at tawa nia na puno ng buhay yung kainosentehan nia na his so pure and tender na sana he would find deep in his heart to forgive and to let go all the pain. It would never be easy pero at the right time and at the right place he would find peace for him to be happy even if na wala na sia sa tabi nia. Na after knowing who he really is at maging masaya kasama ang pamilya nia mahanap din nia yung kapayapaan na matagal na niang gusto.

    ReplyDelete
  3. Forgive and move on.

    ReplyDelete
    Replies
    1. all things happens for a reason. somehow after mo magrevenge sa mga taong nangabuso sau, bumalik man o doble man yung sakit na naramdaman nila. sa bandang huli pa din ang pagsisisi. ung regret mo na masaya k ba sa nagyayayri ... sa pagsubaybay ko sa story na 'to. Nakakalimutan ni Angelo magDASAL..

      KUDOS TO AUTHOR *the BeSt story EVER! #hugot :)

      Delete
  4. ....grabe ito talaga ang inaabangan kong story diba..all spicies of life in one story....thanks for sharing this story with us sir..di lang kami naiyak, natuwa, kinilig, naainis sa story na ito kundi binigyan mo ng ibanh kahulugan kung gaano ksarap mabuhay...thums up sir..keep it up...:)

    ReplyDelete
  5. Nku cookie cutter..speechless ako sa update mo.. di ko alam ang mixed emotion n nararamdaman ko sa kakabasa.basta ur one of the best.

    Tnx sa updte.

    Eddieboy/bhobot

    ReplyDelete
  6. Ako kunyare friend ko sya way back siguro kung ganyan ugali nya sakin yung ginagawa nya kay gab at riza na pagtataboy, susundan at susundan ko sya hindi dahil nag sstalk ako kundi dahil masaya ako na nakabalik na sya masaya ako na di pa pala sya patay. Dahil bilang kaibigan malaki yung parte nya sa buhay ko. :) Dadalhin ko sya kung san kame unang nagkakilala, sa madalas naming puntahan na lugar at nagkukwento at mag kukwento ng masasayang happenings namin dati. Kung mairita o ireject nya ako i would do everything para mapalambot yung puso nya. Iba kasi ako magtreasure ng kaibigan, konti lang friends ko pero I am making sure na lahat sila totoo sakin at ganun din ako sa kanila magiging totoo lang ako kay PM sa nararamdaman ko yung kung ano at pano ying friendship namin dati Ipapaalala ko yun ng ipapaalala sa kanya at ipaparamdam ko na sa kabila ng mahabang taon ganun pa din yung friendship namin. Alam ko naman na walang taong matigas yung puso and by that alam kong lalambot at lalambot din sya para bumalik sya sa dati. Hindi sya way ng pagkukumbinsi na bumalik sa dati pero as time goes by babalik din sya sa dati. Hindi naman kasi mapipilit yung tao na kumbinsihin kahit anong pagkumbinsi dyan kung ayaw nya ayaw nya talaga pero when good old memories are still in his heart babalik sya sa dati. Mahabang oras at process man pero worth it naman yun. :)

    -yeahitsjm; check me nalang fb or twitter search nyo nalang yeahitsjm. Hahaha. Hopeful naman pala ako manalo. Hahahaha

    ReplyDelete
  7. salamat po sa update, sa susunod nlang ang comment ko, antok nako kahit hindi pa hehe.

    bharu

    ReplyDelete
  8. Lalo kong ipapaalala ang nakaraan ni angelo para magtrigger ang dating sya. Masaya man o hindi masaya. Para realize nya na iyon ang totoong siya.

    - James

    ReplyDelete
  9. nice one author..love it..ang galing galing nyu po!..sana dadami pa ang parts nito para mas mahaba ang story!..

    ReplyDelete
  10. Di ko sya kukumbinsihin na bumalik sya sa dating angelo montemayor, iyon na kasi sya e., ipagpatuloy na lang nya yung buhay nya at gawing makabuluhan to. Buksan nyang muli ang puso nya at gawin ang tama dahil kahit kelanman, HINDI MAITATAMA NG ISANG MALI ANG ISA PANG PAGKAKAMALI, learn to accept and forgive. Hehe.. live life to the fullest PM.

    -tyler

    ReplyDelete
  11. "Nagkita kayo ni PM Realoso sa South
    East Asia University lumipas ang
    mahabang panahon.

    Paano mo kukumbinsihin si PM na ibalik si Angelo Montemayor?"

    -----

    kumbisihin ko na
    tigilan na niya ang paghihiganti dahil wala
    rin maidudulot na maganda at maaring
    ikapahamak niya ulit..

    hayaan na lang na
    ang batas ang humusga sa mga nanakit at nang
    abuso sa kanya at dapat din iparamdam at
    ipakita sa kanya na di siya nag iisa na may taong
    handang dumamay at tumulong sa
    kanya..

    Pagpapatawad ang solusyon sa lahat...

    Pagpapatawad yun ang dapat gawin para
    matahimik at maging masaya siya
    at kailangan
    maibuhos at mailabas ang lahat ng sakit na
    naipon sa puso at isip niya..

    kung mapapatwad niya sila... maalis ang sakit na naipon sa puso niya at tiyak na gagaan ang pakiramdam
    niya..

    ReplyDelete
  12. waaaaahhhhh. para akong si angelo. sumakit ulo ko bigla. sa taas lang hindi sa baba. hehehe

    ReplyDelete
  13. "Nagkita kayo ni PM Realoso sa South
    East Asia University lumipas ang
    mahabang panahon.

    Paano mo kukumbinsihin si PM na ibalik si Angelo Montemayor?"

    if ako kaibigan nya na alam ko na ako ang nagiisang kaibigan nya (riza pov) hahayaan ko na lang siya sa gagawin nya.. alam ko na lahat ng ginawa ko sa kanya ay mabuti.at wala ako.hinanakit kung pagtatabuyan nya ako. dahil alam nya at ng lahat ng tao.ay lahat ng ginawa kobay para sa kanya. alam nya na taos sa puso ko ang mga ginawa ko para sa kanya.. may dahilan kung bakit nya ako.tinataboy dahil alam ko na sa puso at isip nya ayaw nya ako madamay kung ano man ang plano nya. dahil sa darating na panahon, lalapit at lalapit pa rin cya s kin upang kausapin ako at humingi ng karamay dahil ako lang ang alam nyang tutulong sa kanya...

    ReplyDelete
  14. Gravi author .. lagi ko chenicheck tong website na 2 kung may updates na sya .. SObrang ganda tlga ng story mo author .. we were waiting for your next updates author .. maraming salamat tlga sa Kwentong ito ...

    ReplyDelete
  15. Kapag nagkita kami ni PM ,gusto ko sabihin sa kanya na ibalik niya ang dating Angelo na mapagpatawad yung kahit na nasasaktan na siya sa mga pinaggagawa sa kanya ay sasabihin niyang napatawad niya na ito matagal na.Wala rin nmn kasi siyang mapapala sa mga paghihiganti niya kundi makakasakit lang siya ng ibang tao. Sana nga napatawad niya na sila matagal na.

    ReplyDelete
  16. next chapter na po

    ReplyDelete
  17. Uhh.. Busy sa work, ngayun lang nakapagbasa ulet.. Hoho.. Ganda talaga..

    ReplyDelete
  18. Pangteleserye talaga. TANG INA!

    ReplyDelete
  19. kapag nakita ko si pm. gagawin kolang sa kanya para mabalik yung dating sya ay - gagawin ko lahat ng pinaggagawa sa kanya ni dimitri at ni gio. pati pananakit ni curing at jun gagawin korin. kasi po yan ang gusto ni angelo, sinasaktan sya. tapos sasabihin ko na buhay ang kapatid nya dahil sabi lang nmn ni jun yun. masarap din ang pakiramdam ng nagpapatawad kaysa magtanim ng sama ng loob.

    bharu

    ReplyDelete
  20. Nagkita kayo ni PM Realoso sa SEAU, lumipas ang mahabang panahon.
    Paano mo kukumbinsihin si PM na ibalik si Angelo Montemayor?.

    *Mas gugustuhin ko nalang sigurong maging
    PM si Angelo, because we also have to accept that
    people change, because of many reasons including the fact
    that his heart has been broken and he also feel vindicated
    on his own way.
    Huge Dilemma, hehehe
    Pero ok, that's not the question is.
    Siguro kung makikita ko si PM sa SEAU and I'm one
    of his friends or affairs, I'll present myself that I'm one of the person
    that he can trust and lean on and I'll never leave his side
    until bumalik and dating Angelo.
    I'm pretty sure na meron pa ring Angelo kay PM kahit 1% man lang, hehe
    And kung hindi ko agad siya ma ple-please na bumalik kaagad
    na maging Angelo, siguro guiding him instead will help.
    Sasabihin ko rin sa kanya na dapat na siyang magpatawad at mag
    move-on kahit napakasakit, dahil ganyan naman talaga ang buhay eh.
    Dahil kung ang Diyos nga nagpapatawad, siya pa kaya.
    I'll help him on his present plans and at the same time, ipapa-alala
    ko sa kanya ang mga magagandang nakaraan. Ipaparamdam ko rin
    sa kanya na marami pang pwedeng mangyaring magaganda although
    dumaan siya sa matinding kawalan at pighati, dahil naniniwala ako na sa
    paraang ito, dadating at dadating din ang panahon/araw na lalambot uli
    ang puso ni PM at babalik and dating Angelo pero "Updated Version" na.
    hehehe, yun lang po at maraming salamat.

    Mr. Cookie Cutter;
    Salamat po talaga sa story na ito. Maraming part sa story
    na pwedend i-reflect sa aking buhay. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya
    sa tuwing nagbabasa ako nito and also it changes my life ng konti dahil din nito. hehe
    Keep up the good work! God Bless You and More Power. :)

    P.S
    I can't wait for the next update.

    email:
    christianruizo2697@gmail.com

    ReplyDelete
  21. Nagkita kayo ni PM Realoso sa SEAU, lumipas ang mahabang panahon.
    Paano mo kukumbinsihin si PM na ibalik si Angelo Montemayor?.

    *Mas gugustuhin ko nalang sigurong maging
    PM si Angelo, because we also have to accept that
    people change, because of many reasons including the fact
    that his heart has been broken and he also feel vindicated
    on his own way.
    Huge Dilemma, hehehe
    Pero ok, that's not the question is.
    Siguro kung makikita ko si PM sa SEAU and I'm one
    of his friends or affairs, I'll present myself that I'm one of the person
    that he can trust and lean on and I'll never leave his side
    until bumalik and dating Angelo.
    I'm pretty sure na meron pa ring Angelo kay PM kahit 1% man lang, hehe
    And kung hindi ko agad siya ma ple-please na bumalik kaagad
    na maging Angelo, siguro guiding him instead will help.
    Sasabihin ko rin sa kanya na dapat na siyang magpatawad at mag
    move-on kahit napakasakit, dahil ganyan naman talaga ang buhay eh.
    Dahil kung ang Diyos nga nagpapatawad, siya pa kaya.
    I'll help him on his present plans and at the same time, ipapa-alala
    ko sa kanya ang mga magagandang nakaraan. Ipaparamdam ko rin
    sa kanya na marami pang pwedeng mangyaring magaganda although
    dumaan siya sa matinding kawalan at pighati, dahil naniniwala ako na sa
    paraang ito, dadating at dadating din ang panahon/araw na lalambot uli
    ang puso ni PM at babalik and dating Angelo pero "Updated Version" na.
    hehehe, yun lang po at maraming salamat.

    Mr. Cookie Cutter;
    Salamat po talaga sa story na ito. Maraming part sa story
    na pwedend i-reflect sa aking buhay. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya
    sa tuwing nagbabasa ako nito and also it changes my life ng konti dahil din nito. hehe
    Keep up the good work! God Bless You and More Power. :)

    P.S
    I can't wait for the next update.

    email:
    christianruizo2697@gmail.com

    ReplyDelete
  22. Kapag nagkita kami ni PM sa SEAU .. gusto ko bumalik na siya sa kanyang dating Siya .. i want to be Angelo again, yong simple lang. Kasi kahit anong revenge ang gagawin niya di pa rin niya kasi mababalik ang dati sa lahat. di na mabubuhay ang nanay niya, si Angela at isa pa kahit masaya siya sa kanyang paghihiganti alam ko na sa likod niyan, hindi siya tunay na masaya.
    I know PM are smart. Walang sinuman ang gumawa ng paghihiganti ay mabuti at natuwa and Diyos. PM, it's over . your friends are waiting for you. Sana man lang limutin mo na ang iyong nakaraan dahil ito lang bubukod sa kaligayahan at paghgkatao mo. Patawarin mo na sila PM. Dapat bitawan mo na ang iyong nakaran kung gusto mo talagang makausad sa kasalukuyan. Matuto lang tayongm magpatawad. Alam ko mahirap, masakit pero ito lang ang tanging paraan para maging tunay na masaya. Sana man lang matutunan mo ito bago mahuli ang lahat. Salamat Angelo.


    PS: tnx Mr. Author sa story.. Nice story ever ..
    GodblessYou

    ReplyDelete
  23. Papaano ba, kaloka ka cookiecutter! Anyway, heto sagot ko..

    Kaibigan kita Angelo, alam ko kung gaano kasakit ang mga experiences mo, ok lang na may version 2.0 sa katauhan ni PM e, celphone nga nag-aupdate ng operating system tao pa kaya. Pero sana lang, after mong nagawa lahat ng plano mo, update ka ulit, ibalik mo si Angelo yun nga lang, gawin mo na siyang version 2.0.1 para di ka na hahamakin ng mga taing nakapalibot sayo. Kahit na sabihin mong wala kang pamilya, still.. Andito naman kaming mga taong handang magmahal sayo. Although kami na ni "Arthur". Lol! Pero kidding aside, masarap ang magpatawad,buksan mo lang yan(sabay turo sa dibdib ni angelo) at ilabas mo ang lahat ng mga bagay na nagpapasakit sayo. Masarap ang walang dinadalang sama ng loob. Kahit na sabihin mong walang laman yan, feeling mo wala pero puro pain lang. What if punan natin yan ng mga bagay na masasabi mong magpapasaya na sayo. Magsimula ulit ng panibagong pahina at kulayan natin ng mga primary colors na pag nagmix magiging secondary hanggang ma-achieve natin ang kulay pink. Masarap ang mabuhay, di mo maiiwasang malala ang mapait na nakaraan, pero kung naka-move on ka na talaga, isang buntong hininga lang ang katapat nyan at tingala ka sa itaas at magpasalamat ka sa "kanya" at nakapag-survive ka. Na nakapag-survive ka dahil sa mga taong nakapaligid sayo na di nangiwan kahit na pilit mo silang nilayo sayo at hanggang ngayon andito pa rin sila para sayo. At kasama ako sa mga yun ha. Lol!

    ReplyDelete
  24. Everything in this world do actually change, but the thing is, di naman ganun kabongga, oist friend, ibalik mo na ang dating ikaw per dapat enhanced ng onti sa mga features ni PM... Keep ka ng mga traits ni PM, super bagay sayo. at para wala ng masabi ang iba nating mga friendship... At sigurado rin ako na nag sawa ka na sa peg ng pagiging PM mo, kalerky.

    ReplyDelete
  25. Dapat maging theme song ni PM eh let it go ng frozen.
    Eheehheehhee... Ang haba na ng tinakbo ng kwentong to pero hndi pa ri nakakasawa na antabayanan. Keep it up

    -blowjow

    ReplyDelete
  26. Mga baklita masyado kayong affected ha. Chilaz lang. Ok. Author nxt chapter na please.....

    ReplyDelete
  27. nice talaga ,,, update na mr. author

    ReplyDelete
  28. Angelo still Angelo kahit si PM na siya ngayon.Hindi naman maitstago yon kaya kahit si PM na siya lala as pa run ang nakaraan...dapat talagang harapin na ang lahat....nasa kanyang kamay na naman ang kontrol na paikutin ang mga pahirap sa buhay nya...especially to Jun Salviejo na nagsimulàn ng kahirapang ito sa buhay ni PM...Sarap tadyakan...Ipakulo at palambut at i flush sa CR para Di na makita ang ugaling Hindi na dapat maparisan pa ng iba...
    Naiganti na kita Angelo.....hahaha....

    ReplyDelete
  29. ASAN NA poh b ang kasunod

    ReplyDelete
  30. Mr.writer, asan na po kasunod na story

    ReplyDelete
  31. Wala pang update sir?

    ReplyDelete
  32. keln kaya uli ipopost yong kasunod nito, ,,,?

    ReplyDelete
  33. Si PM/ANGELO at GUSTAF GRANDYARYO ay iisa.

    ReplyDelete
  34. wala pa po bang update

    ReplyDelete
  35. wala pa po bang update?

    ReplyDelete
  36. Anyare na sa Author ?Nakaklimutan ko na tuloy mga last chapter tagal update.

    ReplyDelete
  37. naku...hindi na talaga mapipigilan ang katotohanan..the truth will prevail!!!!! siya ang anak ni Sheldon!!!1

    ReplyDelete
  38. Kelan po ang update author..kc ang gnda gnda ng story nio..

    Marco of Dubai

    ReplyDelete
  39. Update na po, miss ko na yung love story ni PM hehehe

    ReplyDelete
  40. next chapter na poh pls ang tagal ng walang update....,

    ReplyDelete
  41. Buhay pa ba author nito?

    ReplyDelete
  42. Buhay pa ba author nito?

    ReplyDelete
  43. Wala pa ding update hanggang ngayon :(

    ReplyDelete
  44. Update naman jaarn Cookie Cutter. Teleserye itey. HAHAHAHA

    =GossipGay=

    ReplyDelete
  45. ano bayan march na, wala pa ding update..

    ReplyDelete
  46. sobrang galing lang ni cookie cutter. ano na nangyari sa kanya busy busy ba

    ReplyDelete
  47. Tagal ng update.. Sana mgpabottom c dimitri Kay pm/Angelo.. Sn cla 2 p din magkatuluyan...

    ReplyDelete
  48. cookie cutter, update na oh? dalawang buwan na kaming bitin na bitin.

    ReplyDelete
  49. Cookie cutter update na please, 65 days na kaming waiting sa next chapter ☺

    ReplyDelete
  50. namimiss ko na a Angelo at c PM..eheheheh

    ReplyDelete
  51. BONUS CHALLENGE PA MORE... nganga sa update..

    ReplyDelete
  52. Hello mr.author, i juzt dropped my comment here 4 d 1st time even i dont used to 8,and since i already started liking d great stories u made i jzt cant help myself checking dis site everyday 2 check out 4 updates den eventually i slowly feel dismay 4 non-updates..but somehow, being openminded i also consider ur time and life as an individual person and me personally is very thankful dat u give me an opportunity 2read ur epic story written coz i really learned a lot about dis one which relatively close 2 real-life story...and so ,all my worries 4 non-updates are toppled with my posItive instinct dat u wont try 2 failed ur beloved readers 2 more i mean much more exciting and interesting scene..see ya.

    ReplyDelete
  53. may kasunod pba e2ng chapter n2....?

    ReplyDelete
  54. Haixttt...author sana mgbigay mn lng ka ng sign x pgupdates mo or x pgba2lik mo kc palaging NGANGA nlang aq x kaabang na walang kasigaradohan f ipa22loy mo pbA ung stori pero sayang f ganon...aixxt.

    ReplyDelete
  55. Kung cnO poh ung author n2 ..plz po bigyan nyo pp kami ng sign f ipa2toloy mo pavah ung pgupdatz n2 , so we can simply stop checking out w/ dz story...thankx .

    ReplyDelete
  56. hindi ako papayag na hindi matapos ang story na ito..
    pls mr. author, magparamdam ka naman.. :'(

    ReplyDelete
  57. Wala pa po bng kasunod to? next na plsss. . . . .

    ReplyDelete
  58. rest in pease po -_-

    ReplyDelete
  59. Dz wil be d lazt 2 check 8 out d updatez and no more again...byE ,see yah nxt liFe!!!!

    ReplyDelete
  60. hay naku! almost everday akong nagbabalasakaling mag update ng bagong chapter.!
    please naman ooh! kailangang matapos ang storyang ito!

    ReplyDelete
  61. t@ng!na... P7.50 na ang ariel wlA paring updatE!!!!!!

    ReplyDelete
  62. Nang iwan nanaman sa ere ang writter !

    ReplyDelete
  63. HAHAII .. UPDATE naman mr. Author ..

    ReplyDelete

FOLLOW US

Follow us in
- Friendster: www.friendster.com/msob
- Twitter: twitter.com/msoblue
- Facebook

Add michaelshadesofblue as your friend in facebook, friendster, and twitter: juha.michael@gmail.com

Disclaimer

All images and videos in this site are copyrights of their respective owners and "MSOB" claims no credit unless otherwise acknowledged. If you own the rights to any of the images or videos and do not wish them to appear on this site please, contact us at getmybox@hotmail.com and the items in question will be promptly removed.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails