THE GAME OF REVENGE- - - - - - - -- - -- -Chapter 5:)

By: Kulyitpangit:)



 - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - - -  -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - -




Paul John Herrera


Kanina pa natapos ang orientation program ng ballt at taekwondo club. Kanina pa kami ni Cherry dito sa loob ng room. Kanina pa ako nag aalala. Sabi ni bunso mauuna na siya dito sa room, pero wala. Wala kaming nadatnan na John Mickey Fortaleza dito sa room. Saan naman kaya nagsuot yun? Hindi ao mapakali. lagot talaga sa akin yun pagdating niya. Tsk.




"Relax PJ. Baka naglibot lang si bunso sa campus. Don't be too paranoid." sabi ni Cherry sa akin.


"Without us? Alone? Ni hindi nga niya kabisado ang buong campus ta's maglilibot siya? Why don't we go and find him?" sabi ko. Hndi ko talaga mapigilang mag-alala. Sabi niya kasi dito lang siya ta's wala siya dito pagdating namin. Naaalala ko pa nung naglibot siya sa mall na mag- isa nun. Nawala siya. Buti na lang nakita namin siya agad nuon, but now? Where the hell could he be?




"Find him? Tas habang naghahanap tayo nandito na pala siya naghihintay sa atin? That's nonsense. Besides, hindi na bata si bunso." sabi ni Cherry sa akin. May point naman siya ehh, pero, anung magagawa ko? Nasanay na ako na nasa paningin ko si bunso lagi. Nasanay na ako na lagi ko siyang prinoprotektahan. Tsk. Nasaan kana ba kasi bunso?



"I'm just worried. That's it." sabi ko.




"I'm worried too. But all we can do now is wait. Wala naman sigurong masamang mangyayari dun. This is a school you know? This is a safe zone." sabi ni Cherry na medyo nagtataray na. Eto na naman ang monstrous side niya. XDDDD


Medyo nahimasmasan ako sa sinabi ni Cherry. Safe zone dito. pero hind pa rin nawawala pag aalala ko. Hayyyy. Talagang lagot sa kin si bunso pag nakita ko siya.




Naghihintay pa rin kami ni Cherry nang may sumulpot na dalawang tao sa pinto ng room.



Isang lalaki kasama ang kanina pa naming hinihintay.



Si bunso.




"Where the hell have you been? Kanina pa kami dito. Sabi mo mauuna ka na ta's hindi ka namin dadatnan dito? We're worried" biglang sabi ni Cherry na nakatayo at nakapameywang na. Ganyan talaga yan. Kalmado lang sa umpisa pero grabe kung manermon lalong lalo na sa bunso niya.




"I went to the cafeteria kasi hindi ako nakakain ng breakfast kaninang umalis tayo.Then Austin and I went for a walk sa campus." sagot ni bunso na halatang gulat pa sa biglang panenermon ng ate niya sa kanya.




"And you didn't even text us?" singit ko. Hindi ako nakapagsalita agad kanina kasi nakatuon ang paningin ko sa lalaking kasama ni bunso. Sino siya at ba't kasama niya si bunso? TSssssss.





"I forgot." sabi ni bunso na nakangiti. May gana pa siyang ngumiti pagkatapos niya kaming pag alalahanin. Tsssssk.




"Don't smile at us bunso. What you did was not nice. You should have at least texted us para hindi kami nag aalala." sabi ni Cherry sa kalmadong boses. Hinding hindi namin pag tata-asan ng boses si bunso syempre. Sermon lang ito.




"Your ate's right. Texting us wouldn't have required much of your time and effort." sabi ko naman. Ehhh. Totoo naman kasi ehh. Kahit isang text lang wala kaming natanggap. Tsssss.



Oo na. Hindi naman talaga ako dun nagagalit ehhh. Nagseselos ako dun sa kasama niyang lalaki. Tatawa tawa pa nga sila pagkapasok ng room kanina ehhh. Wala akong karapatang magselos pero anong magagawa ko? Hindi ko mapigilan ehh.



"Uhhmmm. Idea ko naman kasi yung maglibot kami sa campus ehhh." biglang singit nung lalaki na kasama ni bunso. May bunganga naman pala. XDDDD




"And who's this?" sabi ni Cherry na nakataas ang kilay.




Hahahahaa. Sa wakas nagustuhan ko ang pagiging mataray niya! XDDDD




"ahhhhh. This is Austin Alejandro. Classmate naten. Austin this is my ate and kuya. yung sinasabi ko kanina. Cherry de Leon and Paul John Herrera." pagpapakilala ni bunso sa amin. Austin pala hah? Tsk.




"OK." sabay naming sabi ni Cherry. That means pareho kaming walang pakialam jan sa Austin na yan.



Nakita kong nagkamot ng ulo yung Austin. Napahiya ata. Sarap umbagin pota.



"Still that doesn't change the fact na mali yung ginawa mo bunso." sabi ulit ni cherry.



"Sorry na kasi. I promise not to do it again." sabi ni bunso na nagpapaawa na yung itsura.



Ohw. For goodness sake! Huwag mong gamitin yung itsura mo sa akin. Nacucute'an ako!!!! XDDD



Hind namn talaga siya nagpapacute ehh. Cute lang talaga siya. XD



Lumapit si Cherry kay bunso tas niyakap siya gamit ang isang kamay niya. Yung free hand naman niya pinanggulo niya sa buhok ni bunso. Tssss.



"ok. you're forgiven. Basta huwag mo na lang uulitin." sabi niya kay bunso.




"I promise." sabi naman ni bunso.



"Kuya." sabi ni bunso sabay tingin sa akin. Nakapout na naman siya. Sarap halikan. Jowk!!! XDDD Pero tatag lang PJ. Huwag ka munang bumigay sa kanya. XDDD





"Tara na. Hindi daw tayo magkalase the whole day. May faculty meeting ang mga teachers." sabi ko sabay bitbit ng bag tsaka alis ng room.




"See you tomorrow." narinig ko pang sabi ni bunso kay Austin.



TSSSSKK. Sarap sapakin.!!!




John Mickey Fortaleza





Nasa loob kami ng kotse. Walang imikan. Ang tahimik grabe. Kanina pa nag uumpisa si ate ng conversation pero walang sumasagot sa kanya. Actually, siya lang nagsasalita. XDDD



Ehhhh. Galit pa si kuya sa akin ehh. Ayaw niya akong kausapin. Panno na yan? Paano ko kaya paaamuhin ito?



Parang ang simple lang naman ng kasalanan ko sa kanya ehh. Hindi ko naman kasi siya masisisi. Ni isang text kasi hindi ko sila tinexan.


Ehhh. Sa nakalimutan ko nga!!!!! Kuya naman ehhhh!!!! :|




Paano ko kaya siya aamuhin? ehhhhh. Naman!!!!!




"Kuya." tawag ko ulit sa kanya. Pero wala!!! No response at all. Mas gusto niyang kausap yung bintana ng kotse. XDD



 Hayst. Mukhang kailan ko ng major major pagpapa amo dito.




Isip isip mickey! hindi ka rin matitiis niyan.



HMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM.





Alam ko na!!!!! XDDDDD (OA no?)





Mabilis kaming nakarating sa bahay. Ihahatid pa ni mang Narding sina ate at kuya. Pero bago pa man sila umalis kailangan maisagawa ang plano ko. hahaha




"Kuya. Tulog ka dito mamaya. Miss na kitang katabi ehh." sabi ko kay kuya.



Yun ang plano ko (oops. Huwag kayong green minded hah!! Kuya ko yan alangan namang rape'n ko? XDD) Tsaka namiss ko naman talaga yan ehhhh. Miss ko siyang katabi. Lagi kasi siyang natutulog sa bahay nun or vice versa.



Kung tatawagin ko naman si ate hihindi lang siya. Medyo maarte kasi yan ehh. hehehe. Pero love ko siya. :D




"Ok. I'll be here by 7." sabi ni kuya.



YeSSSSSSSSSSSSSSSSSSS!!!!!! Pumayag siya. Phew!!! Akala ko hndi na siya papayag ehhh. Love niya talaga ako!! :D



"Sige kuya. I'll wait for you hah? Bye." sabi ko sabay paharurot ni mang Narding ng koste.





Paumasok ako sa bahay. Oo nga pala. Wala sina mama at papa. Hmmmm.




Mag- isa na naman ako dito sa malapalasyong bahay namin.




Paano kaya naging ganito kayaman mga magulang ko? Ang rami naming pera. Kung tutuusin kahit simpleng buhay lang sana satisfied na ako ehhh, pero ito sobra.



Haist. makakain na nga lang.


Pumunta ako sa kusina.  Kumuha ng foods at pumunta sa kwarto ko. Kain tulog na naman ako buong araw. sige lang!!!XDDD. Buti nga hindi ako tumataba ehhh.




Hihintayin ko na lang hanggang dumating si kuya.




Mabilis na tumakbo ang oras. 7 na pala. May narinig akong kotse na pumasok sa bahay.



Si kuya!!!!!!!!!!! Bangon Mickey!!!! Dali!!!!!!!!!




Patakbo kong tinahak ang hagdan pababang bahay, pero sa kasamaang palad sa huling step ng hagdan natisod ako!!!!!!!!!






"ARAYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY!!!!!!!!!!!!!!!!" sigaw ko.





Ang sakit naman kasi ng paa ko shutek!!!! Bobo Mickey!!!! Hindi kasi nagiingat!!! Uhrghhhhhh!!!



Hinihimas himas ko pa rin yung paa ko nang may marinig akong mga paa na nagtatakbo papunta sa akin. Inihaghis niya mga dala niyang bag sa sahig tsaka nagtatakbong pumunta sa akin.




"Anong nangyari? Ayos ka lang ba?" si kuya na natataranta at hindi alam kung anong hahawakan sa akin XDDD. Nakakatawa yung itsura niya hahahahaha




"Kuya natisod ako. Ang sakit." sabi ko. ui. Hindi yun inarte ahh Masakit talaga. Sobra.




Binuhat ako ni kuya bridal style. Natitigan ko si kuya nang matagalan that time. Ang gwapo talaga ni kuya. Walang makakatalo. XDDDD






Sinalampak niya ako sa sofa tsaka nagtatakbong tinungo ang kusina. Nang bumalik siya dala na niya ag first aid kit namin.




Nilagyan niya ng benda yung paa ako. Haist. Ang swerte ko may kuya ako na maalalahanin. hehehe. The best talaga siya. :D




Tinititigan ko si kuya habang nilalagayn niya bg benda yung paa ko. Gwapo talaga ang mokong. No wonder pinagkakaguluhan siya ng lahat.



Paano kaya kung mainlove ako kay kuya? Hahahaha. Imposible naman siguro yun. hhahahahahaha




Nang maalala ko yung salitang love biglang pumasok si Austin sa isip ko.



Wait?




Bakit ko siya naiisip?



Tengene? yung Abnormal na yun? TAe!!




Erase!!! Erase!!!!





"Tinitignan mo?" basag sa akin ni kuya. Nakatitig pala ako sa kanya.




"Yung paa ko. hehe" sabi ko namang pabiro sa kanya.





"Hindi kasi nag iingat. Tumakbo ba naman sa hagdan. Tskkk." sabi niya sabay balik sa pagbebenda sa paa ko.




"Lagi ka namang nanjan ehh para iligtas ako." sabi ko ulit na nakangiti sa kanya. Totoo yun. Laging nanjan si kuya kapag kailngan ko siya. pag kailangan ko ng tagapagtanggol. Siya ang superman ko.





"Ehhh. Paano kung hindi ako dumating kanina?" sabi niya sabay tingin sa akin ng masama. hehehe. Ganyan talaga yan!!!




"Ehhh. Dumating ka naman!!!" sabi ko ulit. makulit ako ehh. hehe



"Ehhh paano nga kung hindi?" sabi ult niya. Kulit talaga netong mokong na ito!!!




"Ehhh Dumating ka nga ehhh!!!" sabi ko ulit. Laban tayo sa kakulitan? XDD





"Tskkk. Kulit talaga!!!" sabi niya sabay tayo at bitbit ng first aid kit sabay tungo sa kusina. Bumalik siya with bare hands. tumayo siya sa harapan ko.




"Kumain kana?" sabi niya. i can feel na galit pa rin siya sa kin. HMMmm




"Hindi pa. hinintay kita ehhh." sabi ko.



Pagka sabi na pagkasabi ko nun binuhat niya ako ulit bridal style tsaka dinala sa kusina. Nakahanda na yung kakainan namin pagdating namin sa kusina. Haha. Hindi talaga ako matitiis niyan kahit galit siya naypaparamdam niya pa rin na espesyal ako sa kanya at thankful ako dun.




Kumain kami ng dinner. pero ayun. Wala pa ring pansinan. Haist.




"Kuya. Bati na tayo" sabi ko sa kalagitnaan ng pagkain namin. Ehhh. Ampangit ng ambiance pag ganun ehh. (anu ba meaning ng ambiance? XDDDDD)





"Kumain kana." sabi niya ulit sa malamig na boses. Anu be yehn?




Ayun. kumain na lang ako. Pagkatapos niligpit niya kinainan namin tas binuhat ulit ako papunta sa kwarto.



After kong maligo, sumunod naman siya. Anu be yehn? Ang hirap maglakad hah!!!!



After niyang magpalit humiga na kami sa kama. Nkatalikod ako sa kanya. Tas siya nakatihaya sa kama. Wala pa ring pansinan. Hinihintay kong yakapain niya sa likod ko. yun naman kasi lagi niyang ginahawa pag magkatabi kami ehh. :)




"Kuya bati na tayo. Ang tagal nating hindi nagkita tas hindi mo lang ako papansinin ngayon?" sabi ko na mejo naiiyak na. Siya naman kasi ehhh. Ang tagal kaya naming hindi nagkita tas ganito lang? Anu be yen!!!




Bigla na lang akong may naramdamang mga kamay na yumakap sa akin. Kasunod nun ang isang halik na ginawd niya sa ulo ko.






Paul John Herrera







Hindi ko rin naman matitiis ito ehhh. Niyakap ko siya sa likod niya tsaka ko siya hinalikan sa ulo niya. Hayst. Mtagal nga din namang hindi kami nagkatabi.



"Bati na tayo." sabi niya na medyo sumisinghot na. haha. Kahit kailan talaga iyalkin.



"Oo na. Basta huwag mo lang uulitin." tsaka ko hinigpitan ang yakap ko sa kanya.


Gusto kong sulitin ang mga pagkakataong ganito. Yung kaming dalawa lang. Yung yakap yakap ko siya. Yung taong mahal ko. Yung walang panira.


Yakap yakap ko ngayon ang taong mahal ko. Ang buhay ko. Sa akin siya ngayong gabi. Ang sarap sa pakiramdam. Ayko nang matapos ito. Ayoko na syang bitawan. Gusto ko lagi ko lang siyang kayakap. Ayaw ko na siyang pakawalan.



"Kuya Huwag kang matutulog hanggang hindi ako nakakatulog hah? Tsaka huwag mong tatanggalin yakap mo hah?" sabi niya sa kin.


"Sigeh bah. Hinding hindi kita bibitawan bunso." sabi k naman.



"Goodnight kuya." sabi niya sa akin.



"Goodnight bunso." sabi ko naman.



Tinotoo ko ang sinabi niya. Hindi ako pumikit hanggang nakatulog siya. Pinagmasdan ko lang siya hanggang sa nakatulog siya. Ang cute cute niya. Ang sarap titigan, lalo na kung tulog. Mahal na mahal ko ang mokong na ito.


Mahal na mahal ko ang bunso ko. :|



Sana lang alam mo. Sana lang hindi mo ako layuan kung malaman mo. Hindi ko naman ito maitatago habang buhay ehhh. Kanina nga lang nagselos na ako kay Austin. Siguradong malalaman at malalaman niya. Hayyyyy. Sana hindi mo ako iwan pag nagkataon.



Tiningnan ko siya. Himbing na himbing na siya. Ayoko siyang bitawan. Yayakapin ko siya hanggang mag umaga.




"Mahal na mahal ka ni kuya bunso. Mahal na mahal."






  -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


Ayan na po. Sana po magustuhan nyo ang Chapter na ito.



Magcomment naman po kayo oh. May nagbabasa pa ba?:(



Sino ilokano dituy? :)



Pls. I need Comments. Yun ang nagpapagana sa king magsulat. :(



Thanks kay Kuya Mike :)