THE GAME OF REVENGE- - - Chapter 14:) (the sadness continues)

By: Kulyitpangit:)



----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Austin Alejandro




Dalawang araw nang hindi pumapasok sina Mickey at PJ. Si Cherry naman parang wala sa sarili. Hindi na siya yung dating Cherry na taas noong naglalakad sa mga hallways ng school. Parang wala siya lagi sa hwisyo. Hindi ko siya kinakausap this past 2 days dahil i think i'm not in the right position na maki alam sa kanila. But i can't take it anymore. I atleast need to know kung anong nangyayari lalo na kay Mickey.







Tumakbo ako papunta sa kanya. She's in the hallway. I desperately need to talk to her.





"Cherry wait!" sigaw ko pero wala. Ni hindi man lang siya tumingin sa akin.





Binilisan ko ang takbo at pumunta ako sa harapan niya. I blocked her way para hindi siiya makaalis. Para na kaming nagpapatintero ngayon.





"What's your problem?" she hissed at me. Tiningnan ko siya. She has black bags under her eyes. Maaaring resulta ng puyat, pag-iyak, or both. I'm sure na may nangyayari and i need to know it.







"What's happening?" agad kong tanong sa kanya.





"What do you mean?" sabi niya na parang nagtaka. Ow come on Cherry. I know you know what i'm saying.





"Well, hindi pumapasok si Mickey for 2 days. Pati si PJ. And look at you. You're all messed up." sabi ko sa kanya. Totoo naman ehh. Parang pumayat pa ata siya.





"I think it is none of your business." sabi niya sa akin. Pataray pero hindi gaya ng dati na pang amazona. Sobrang lungkot ng boses niya. Pati mga mata niya. Puno ng lungkot.






"Well I think it is! Damn it! Nag aalala ako kay Mickey! I need to know what's happening! The fuck! I'm worried and i don't even know the real thing that's going on with the three of you! You're gonna tell me and you can't take no as an answer.!" pasigaw kong sabi sa kanya. Nagtitinginan na sa amin ang mga tao but who the hell cares. I need to know what's happening! Nabigla din si Cherry sa tinuran ko. Pero nabawi niya gad ang sarili niya.





Huminga muna siya ng malalim bago nagsalita ulit. " Follow me on the benches." sabi niya sa akin at nagpatiuna na siya sa paglalakad.





Sumunod naman ako. GOd! This is creeping the hell out of me!!!!





Umupo kami sa isang bench kung saan walang makakarinig sa amin.





"Spill it out."sabi ko sa kanya.






Halos mapantig ang mga tenga ko sa mga narinig ko. Nakayukom ang mga palad ko. Gusto kong wasakin ang mukha ni PJ dahil sa pananakit niya sa damdamin ng mahal ko.




So that explains the looks PJ has alaways been giving to Mickey. He's always been inlove with him!




Damn it! Ano kayang reaksyon ni Mickey? Did he realize that he's inlove with his kuya too? The hell, wag naman sana. I want him to be mine.





But that's not the point! Sinaktan niya ang damdamin ni Mickey! Kung talagang mahal niya siya dapat ipinaglaban niya. Well, not that I like that, it's just that ayokong nasasaktan si Mickey.






One part of my mind says that it's my time para manotice niya ako. I grabbed my bag and ran towards the parking lot.





I need to go to him. May basketball practice pa kami but i really don't care. Mickey needs me and I'll be there for him. I love him. That's one thing I"m sure of.






  -_-





Pinadiretso ako ng kasambahay nina Mickey sa kwarto niya. Nakabukas ang pinto kaya sumilip ako. Nag aayos siya ng mga gamit niya. Tiningnan ko siya. Bakas ang sobrang lungkot sa pagkatao niya. Pansin din ang mag bags sa mga mata niya. I know he's been crying.





My heart flinched when i saw the sadness in his eyes. Sobra yung lungkot na makikita mo. Kahit na sinong tao maapektuhan. There's just too much sadness in his eyes. Hindi nagtagal ang pagtingin ko sa mga mata niya. Hindi ko kaya. Pati ako naaapektuhan. Hindi pa rin niya ako napansin dahil nagaayos siya ng mga gamit.







"Hey." sabi kong mahina para hndi siya magulat. Tumingin siya sa akin. I saw joy flashed through his eyes as he looked at me, but not enough para matabunan ang lungkot. It pains me.





"Hey." sabi niya na hindi nawawala ang mga ngiti niya. Alam kong genuine yun but still the sadness is in there.






He sat by the bed and gestured me to sit beside him. Hindi na ako nagdalawang isip at pumunta ako sa tabi niya. Nakasandal kami ngayon sa headboard ng kama.





"How are you?" sabi ko sa kanya habang nakatitig sa kanya. Talaga sigurong mahal ko na ito.





"I would lie if sasabihin kong ok ako." sabi niya na may pilit na ngiti.






"I guess ate told you about what's happening." sabi niya sabay sabay tingin sa akin. Ang mga matang yun. Ang mga labi niya. I want to kiss him but i think that would be inappropriate.







"Yeah. Well, just because i forced her to." sabi ko sabay ngiti at bawi ng tingin ko sa kanya.

(IPlay niyo yung video! DALi!!!!!!)

Naramdaman ko na lang na isinandal niya ang ulo niya sa balikat ko. Kinuha niya ang braso ko at niyakap ito.





Owmy. I feel like i'm in heaven. Ang makatabi ko siya ay sobra na para sa akin. But now, nakasandal ang ulo niya sa balikat ko at nakayakap siya sa braso ko.





Tiningnan ko siya. Isa isang dumadaloy ang mga luha niya. Gusto ko na talagang sapakin si PJ for doing this to him.






"I took kuya for granted. Ni hindi ko alam na nafo'fall na siya sa akin. I was so stupid for not knowing it. Now, he's gone away from me. I missed him so much. I want him to be here. Here next to me." sabi niya sabay ng paghagulgul niya at ang paghigpit ng yakap niya sa akin.




Bakit kailangan niyang maranasan ito? I would take away all his pains if i could.





Hinawakan ko ang pisngi niya gamit ang free hand ko. Ayokong nakikita siyang umiiyak.





"I don't want to see you crying. Pls." sabi ko na may pagmamakaawa. I love him so much that it pains me so much seeing him crying.





Tiningnan niya ako sabay ng pilit na naman ng ngiti.





"Thank you for being here. Hindi mo alam but it made me happy when i saw you by my door." sabi niya sa akin.






My heart almost popped out of my chest. Ang mga sinabi niya ay parang musika sa mga tenga ko. It' so relaxing na napapasaya ko siya, although i know he's still in pain. So much pain of loosing his kuya.






"Can i ask you a favor?" sabi niya ulit.







"Ano yun?"





"Hindi pa ako nakakatulog ng mabuti this past 2 days. I want to but i just can't for some reason. Maybe because of the pain. Can you hug me and wait until i fall asleep?" sabi niya sa akin.






I instantly lie him down tas tumabi ako sa kanya. I wrapped my arms around him. Isinubsob niya ang ulo niya sa dibdib ko at niyakap niya rin ako. I heard him sobbing again. Mas hinigpitan ko pa ang yakap ko sa kanya. I want him to feel that he is loved. That i love him. Humigpit din ang yakap niya sa akin kasabay ng mas matinding paghagulgul niya.






Ang hirap pa lang nakikitang umiiyak ang taong mahal mo. And what's worse is i can't do anything.





Bigla niyang iniangat ang ulo niya at tiningnan ako with eyes full of tears.





"You love me don't you?" sabi niya in betweeb sobs.




"I do. I really do."





"Then pls stay. Don't leave. Hug me. Kahit ngayong araw lang Austin. I want to be hugged. Pls." sabi niyang parang nagmamakaawa habang binalik niya ang ulo niya sa dibdib ko.





"Ok. I won't leave. Now have a good sleep. I promise to stay and hug you. Just have yourself a good sleep." sabi ko. Tumango siya.




He rested on my chest. His arms tightened the hug that we are in. He's probably saying na wag akong umalis. And i won't. I won't leave him.






Nakatulala lang ako as i waited for him to drift down to the land of dreams.






He's too young to experience this kind of pain. He doesn't deserve this. Maybe PJ does, but siya? HIndi!!!!





I kissed his head.







Mahal ko siya. Hindi pala. Mahal na mahal.





I'll do everything just to protect him.







I won't leave him like what his kuya did. I'll never get him in pain. I love him. I love him so much.






"Mahal na mahal kita Mickey."






-----------------------------------------------------------------------------------------------------






Ang gaganda ng mga story dito. Nahiya tuloy ako sa pinagagagawa ko! NAkakahiya!!!






Ang gagaling ng mga writers dito! Im nothing compared to them. Sucks!






Pasensya na kung maikli. Yung mga susunod na chap kasi mahahaba na. So ayan!





I don't care kung walang nagbabasa! :)






Randy at your service! :)