THE GAME OF REVENGE - - - Chapter 12 :) (everything's falling)

By: Kulyitpangit:)






--------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Cherry Anne De Leon





Pumunta ako sa bahay nina PJ that day pero wala, he wouldn't talk to me. Nagkukulong siya sa kwarto niya. Good thing wala ang parents niya, hindi sila magtataka. But I think may alam sila. I think alam nilang inlove ang anak nila.





I gave up. He wouldn't open the fucking door. May isang tao pa akong kailangan kasusapin.





Si Austin.




I need to talk to him. I'm doing everything i can to protect my bunso. I wish my best would be enough to protect him.





Dinial ko ang number niya. Nagring ng ilang ulit.



Answer the phone Austin. I need to talk to you.





Fortunately pagkaraan ng ilanng ring sinagot niya rin.




"Hello Cherry? Anong meron? Ba't ka napatawag?" bungad niya agad sa akin. I can sense surprise in his voice. Well, hindi niya siguro inexpect na tatawagan ko siya. I've always been a bitch to him naman kasi. XDDD






"I need to talk to you." sabi ko sa seryosong tono.





"About what?" tanong niya. Halata ang curiosity sa boses niya.





"Let's meet at the park. I'll wait for you there." sabi ko naman.






"I'll be on my way." sabi niya sabay baba ng tawag.





"Sa park tayo kuya." sabi ko sa driver.




It's good na pumayag siya agad maki- pag usap sa akin. What am i going to tell him? I don't really kow. Well, I think naman magpapop out sa utak ko ang mga ideas once na makaharap ko siya.





Isa pang bumabagabag sa akin ay kung sino yung nagtext sa ami ni PJ. May iba pang nakaka alam? I think kung sino man yung nagtext eh is really planing to hurt us, or maybe destroy our friendship and I guess I'm saying he/she partly succeeded. Pero pag nalaman ko talaga kung sino iyon hindi ako magdadalawang isip na pagbayarin siya.





That text was the signal na we're running out of time na talaga. That things are really bound to happen. Paano na si bunso?




Haist. Ano bang gagawin ko?





Hindi ko napansing nakarating na pala kami sa park. I went out of the car and told the driver na hintayin na lang ako.




Pagka apak na pagka apak ko sa grounds ng park may naramdaman akong kakaiba. I scanned the area at natigil ang mga mata ko sa isang babae na nakatalikod sa akin. Paraang familiar ang figure niya sa akin.




Tama!



Si Lorraine.




May katawag siya sa phone that time. May part ng utak ko na nagsasabing play detective on her. I don't know what came into my mind but nakita ko na lang ang sarili kong nasa likod na ng puno na sobrang lapit kay Lorraine.





Nakinig akong mabuti sa kanya habang may kausap siya sa phone.




"You did it didn't you? Itinext mo sa kanila? Ow good. That's it. Eventually mag aaway away na sila. Worse baka magkawatak watak pa sila just because of that issue then that would be double victory for me tsaka makakusap ko na rin si PJ tas mafofall siya sa akin. Ow my gosh I can't wait until monday!"




Yan ang mga narinig ko sa kanya. So siya yung nagtext sa amin? Siya yun? Dama kong umakyat lahat ng dugo ko sa ulo ko. Nagngingitngit ako. Nakayukom ang mga palad ko. Unti unting pumorma ang galit sa pagkatao ko.




What the hell? Why in hell did she do that? AhRRRRrggggggggggggg!!! I can't take it! She needs to pay!!!!!!







Austin Alejandro






Nagbobrowse ako ng mga stolen pics ni Mickey that day. Oo. Stolen. I would always take a pic of him kung may pagkakataon. Ehhhhh. Anong magagawa ko? Naaddict na ako sa mokong na yun. He's just so adorable to be ignored.





Ngiting ngiti akong nagi'scan ng mga pics niya. Ang cute talaga! Shete!!! Yung mga labi niya!!! Ang sarap halikan! Kailan ko kaya mahahalikan mga labi niya? Haistttt. Nagiging pervert na rin ako dahil sa kanya. XDDD





Biglang nagring ang phone ko. Si Cherry pala. Ano kayang kailangan niya? Bat siya tumatawag?





Sinabi niyang magmeet kami sa park dahil may sasabihin siya. Sobrang seryoso niya. Nakarmdam ako ng uneasy feeling dun.





Ayun na nga. Naligo ako at nagpalit tsaka dumiretso sa park. Ano kayang pag uusapan namin? Im sure it's about Mickey. Patitigilin niya kaya ako sa panliligaw? Pwes hindi ako papayag. Seryoso ako kay Mickey and I'd do everything para maimpress ko sila ni PJ.




Nakarating ako sa park. Pumasok ako sa gronds. Iginala ko ang paningin ko sa park. Natigil ako nang makita kong nasa isang puno si Cherry, pero bat parang galit siya? Nakayuko at nakayukom ang mga palad. Nakita ko rin si Lorraine na nasa kabilang side ng puno.




Kakaway na sana ako nang makita kong naglakad si Cherry papunta sa direksyon ni Lorraine.



Nabigla na lang ako sa mga sunod na nangyari.




Hinatak ni Cherry ang buhok ni Lorraine. "Walang hiya kang babae ka!!!!!!" sabi ni Cherry sabay sampal sa kanang pisngi ni Lorraine dahilan para mapaupo si Lorraine.




Shet! Ang lakas ng sampal na yun! Akala ko tapos na pero bigla niya ulit sinampal si Lorraine sa kaliwang pisngi dahilan para mapahiga ang huli.





Shet! Ang lakas ulit!!! Ano bang nangyayari? Gusto kong tumakbo at umawat pero hindi ako makagalaw.




Pansin mo na talagang gigil na gigil si Cherry sa kanya. May pingahuhugutan ang lahat ng mga sampal at sabunut niya. Ano bang nangyayari?




Napansin kong hinila ulit ni Cherry ang buhok ni Lorraine. Pinapatayo niya si Lorraine gamit ang buhok niyang sinasabunutan niya! Shet ang sakit nun!!! Grabe si Cherry!!




Walang nangahas na pumigil kay Cherry. Natatakot din siguro sa galit na nakikita sa mukha niya.




Tiningnan ko si Lorraine. Umiiyak na siya sa sakit. Nakahawak ang dalawang kamay niya sa kamay ni Cherry na nakasabunut sa kanya.





"Tama na Cherry pls." umiyak niyang pagmamakaawa kay Cherry. Napapangiwi pa ako dahil alam kong masakit talaga yung ginagawa ni Cherry sa kanya.






"Tama na????!!!????? Walang hiya kang babae ka!!!! Kakalbuhin kita gaga ka!!!!! AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!" sumisigaw pa si Cherry habang sinasabunutan niya si Lorraine. Halatang gigil na gigil siya. Dalawang kamay na niya ngayon ang sumasabunut sa buhok ni Lorraine.




AWTTTTTTTTTXSSSSSSSSSSSSSSSSS. Ang sakit nun. Yung position nung nagbobow? Ganun ang itsura nagyon ni Lorraine habang sinasabunutan ni Cherry.



"AAAAAAHHHHHHHHHHHHHHH! Walang hiya ka!!!!!!!!!!!!!" gigil pa rin si Cherry. Hatak dito hatak doon. Kawawa na ngayon ang itsura ni Lorraine. Hindi na maipinta ang mukha ni Lorraine dahil sa sakit na nararamdaman niya





Dun na ako tumakbong papunta sa kanila. Hinatak ko si Cherry para pigilan siya pero ayaw talaga papigil. Mas hinigpitan niya ang hawak sa buhok ni Lorraine para hindi niya mabitawan. Humihiyaw pa rin siya sa galit. Habang humihiyaw naman si Lorraine sa sakit.




"Cherry tama na. Ano ba?" sabi ko sabay hatak ng malakas sa kanya. FOrtunately nabitawan naman niya si Lorraine.



Napa upo na lang si Lorraine sa lupa na umiiyak dahil sa sakit.




"Tama na. Tama na. Plss." humahagulgul na sabi ni Lorraine.





"Walang hiya kang babae ka! Alam mo ba kung anong  ginawa mo? SInira mo kami! Sinira mo ang bagay na pinakaingat ingatan ko! Ano ngayon ang resulta? Masasaktan si bunso!!!! Puta kang gagang babae ka!! Walang hiya!!! Papatayin kita!!!!!!!!!!!!!!!!!!" parang nagdedeliryong sabi ni Cherry. Hindi ko naman sinadya pero nabitawan ko siya. Nagtatakbo si Lorraine pero mabilis si Cherry. Hinatak ulit ang buhok niya sabay suntok sa kanya.




Oo. Suntok sa pisngi!!!!!!!!!!!!!!!!! Shet! Ang Amazona nitong si Cherry!!! Grabe!!!





Buti na lang dumating na yung driver ni Lorraine at hinatak ang amo niya. Hinatak ko naman si Cherry. Inilayo ko siya sa lugar. Buti hindi naman siya nagpumiglas. Bumili ako ng tubig at pinainom ko sa kanya.





"WOW Cherry. Dati ka bang lalaki? Grabe ka hah!! Halos tanggalin mo ulo ni Lorraine!" sabi ko sa kanya with an amused expression sa mukha ko. Hindi pa rin ako maka move on sa nangyari. Grabe talaga siya!





"Bagay lang sa kanya yun." sabi niya na huminahon na. Salamat naman. Baka ako isunod ehhhh. XDDDD





"Ano bang kasalanan niya?" sabi ko out of curiosity.





"It's none of your business." sabi niyang pataray. Sungit talaga. Tssssssssssssss.





"Besides, may pag uusapan tayo." sabi niyang seryoso.




"Ano yun?" sabi ko nakatayo pa rin. Wala akong balak umupo.




"Seryoso ka kay bunso?" biglang tanong niya. Hindi ko inaasahan yun pero sinagot ko na lang.




"Oo naman. Seryosong seryoso. Gagawin ko ang lahat para maplease kayo ni PJ. Bakit? Patitigilin mo ako?" balik tanong ko sa kanya.




"Hindi. It's up to bunso kung magiging kayo o hindi. I just hope na hindi ka isa sa mga tao na mananakit sa kanya." sabi niya na parang nalungkot.



Ngayon ko lang nakita sa Cherry na ganito kalungkot. Alam kong may iba. Alam kong may nangyayari.





"What do you mean? Anong nangyayari Cherry?" balik tanong ko. Bigla akong kinabahan sa kanya. Ano ba talagang nangyayari?





"You'll know soon." sabi niya sabay lakad palayo sa akin.




Shet. Kinakabahan talaga ako. Ano ba talaga ito?




Bigla siyang huminto sa paglalakad pero hindi siya tumingin sa akin. Nakatalikod lang siya.






"Isa pa. Sana hindi ka maging dagdag sa burden ni bunso. Ayaw mo man o hindi parte ka na ng laro." sabi niya ulit sabay lakad palayo sa akin.





Naiwan ako dung nakatulala. Anong ibig niyang sabihin?




Isa lang alam ko, kasali din si Mickey dito at gagawin ko lahat para mprotektahan siya sa abot ng makakaya ko.

John Mickey Fortaleza





AHHHHHHHHHHRGGGGGGGG. This is killing me. Kuya won't pick up my calls. Nag aalala na ako. Kailangan ko talaga siyang makausap. Kailangan ko magexplain.




Napagdesisyunan kong puntahn siya.




Nagdoorbell ako. Si manang ludring ang bumungad at nagbukas ng pinto sa akin





"Senyorito? NApadalaw po kayo?" magalang na bati ni manang sa akin.




"Nanjan po ba si kuya.?" magalang ko ding bati sa kanya.




"Ahy. Pumunta po sa park senyorito." -manang.




"Ahhhh. Sige po." sabi ko tsaka nagtatakbo a kotse namin sabay pahatid sa park.



Mabilis kaming nakarating dun sa park. Nagtatakbo akong lumabas. Tiningnan ko ang buong park hanggang nakita ko si kuya na nakaupo sa isang bench.




Halata ang lungkot sa mukha niya. Sobrang lungkot niya. It's killing me to see my kuya in pain. It's almost unbearable.




Dahan dahn akong pumunta sa kanya at naupo sa tabi niya. Wala siyang naging reaksyon nung umupo ako. Nakayuko lang siya. Pansin ko ang pamumula ng mnga mata niya. Was kuya crying? Ehhhhh naman!!!





"Kuya let's talk." sabi ko na hindi tumitingin sa kanya.



Walang naging response mula sa kanya. Nakayuko pa rin siya.



"Kuya." sabi ko ulit.




"May isang tanong lang ako bunso. Do you love him?" sabi niya na walng ka emo emosyon. Anong sasabihin ko? Uhm. Sasabihin ko bang nahuhulog na ako sa kanya? I guess i should tell the truth.




"I think I'm falling for him." nasabi ko na lang.



Naramdaman kong tumayo si kuya. Tumalikod siya sa akin pero hindi siya gumalaw. Nakatalikod lang siya na nakatayo.



Alam ko ding umiiyak siya. Nakayuko siya at nakayukom ang palad niya. Ano ba talagang nangyayari? Iba na ang kinikilos ni kuya.




Tumayo ako. "Kuya ano bang nangyayari? Sabihin mo naman ohhhhh!!!!!" sabi kong parang maiiyak na. Pinipigilan ko lang.





"Shit is happening because mahal kita bunso." halos pabulong niyang sabi.




Alam ko naman yun ehhh. And i love him too. But wait, could it mean more than that?




"Love din naman kita kuya ehhh." sabi ko na pilit pa ring pinipigilan ang pagluha ko.




"No bunso. I love you more than that. Nahulog na ako sa iyo bunso. Mahal kita. Higit sa isang bestfriend. Higit sa isang kapatid." malumanay pa rin niyang sabi.



Dun na bumagsak ang mga luha ko. Napanganga na lang ako. Mahal ako ni kuya?? Pero pano? Imposible. Umiling iling ako. Hindi. Ehhhhhhhhhhhhh.




"Ku-kuya na-naman ehhh." pumipiyok na ako. Ano bang nangyayari? Bat ganito? Uhhhhhh. Pls naman oh. Wag ganito.




"Ma-mahal na ma-mahal kita bu-bunso ko. Ma-mahal na mahal." pumipiyok na sabi ni kuya.




WAlang tigil ang pagluha naming dalawa. Wala akong makapang salitang dapat sabihin. Napahawak na lang ako sa bibig ko. Ayoko ng ganito. Ayoko. UHHHHHHHHHHHHHH.




Ang mag sumunod niyang sinabi ang mas lalong nakapagpaiyak sa akin. Lumaki ang mga mata ko kasabay ng matinding pag agos ng luha ko. Hindi. Hindi pwede! Ayoko! Halos manghina ako sa narinig ko. Lumambot ang tuhod ko.





"Layuan mo na ako. Itigil na natin ang pagiging magkuya natin."






----------------------------------------------------------------------------------------------------------




Pangit ba?





Silent readers, kung meron man, thank you. Comments naman ohhh.



What do you think of this chapter? Naiyak kasi ako. XDDDDDD





Sa mga patuloy na nagcocomment, thank you po!!!! :)




RAndy At Your Service!!!!! :)