His Husband (20) and (21)

PART 1     PART 2     PART 3     PART 4     PART 5 AND 6     PART 6.1 AND 7

THIS IS THE MOMENT !     THIS IS IT !     PART 8 AND 9     PART 10 AND 11

PART 12 AND 13    PART 14 AND 15     PART 16 AND 17     PART 18 AND 19



Author's Note:

      Gusto ko lang po sabihin na thank you sa mga nagco-comment.. Hindi ko ine-expect 'yun LOL this is my first ever 'long' story na natapos ko kasi :) and thankful ako kay Sir Mike sa chance na ibahagi ko ang kwentong ito sa MSOB :)


     Ang ending po nito ay malapit na.. Maikli lang ang ending at nasingitan pa ng kanta.. Kailangan niyo lang po damahin yung essence nun :D 

When He Says 20

KRISTEN’S SIDE:

It’s been one week simula ng mangyari ‘yon, still I can’t move on.. Hinahanap-hanap ko ang presensya ng asawa ko sa bawat gagawin ko, nasanay na ko na nandyan siya palagi.. Ang hirap pala ng ganun, nasanay ka sa mga bagay na ginagawa niyo ng magkasama.

“Nakatulala ka nanaman.” Biglang sabi ng nasa tabi ko, si JP- ang lalaking nagiintindi sa’kin ngayon..

Sa araw-araw na pagpasok ko sa school ay naga-abang si Evo sa akin at gusto ako makausap, pero mabuti na lang at nandyan si JP para iiwas ako kay Evo, masakit man pero ayoko na talaga siyang makausap at magpaliwanag pa.

“Hehehe, sinisira mo nanaman ang senti moments ko.” Sabi ko sa kanya sabay bigay ng pilit na ngiti.

Andito kami sa rooftop ng school- ang lugar kung saan ipinagtapat ni JP ang nararamdaman niya sa’kin.. Ngayon masasabi kong napapasaya niya ‘ko, pero hindi ko pa rin maramdaman sa kanya yung sinasabi nilang ‘magic at spark’ pag nakakalapit kayo, kay Evo at tanging kay Evo ko pa lang nararamdaman ‘yon.

“Hayyy nako ikaw talaga Kristen ko, wag ka mag-emo marami pang lalaki diyan, ay hindi pala kasi marami pa kong makaka-agaw kaya nandito lang ako, nagmamahal sa’yo.” Sabi niya sabay hawak sa kamay ko na nakapatong sa inuupuan namin.

“Hahahaha nakakaloka ka talaga, naka-shabu ka noh.? Maka-Kristen ko. Hahaha.” Sabi ko , nakita ko naman siyang napasimangot.. Ang cute lang.

“Tampo ka na nyan.?” Sabi ko sa kanya at napahagikhik ulit ako.

Nag-pout lang siya at tumingin sa kawalan, nagtatamputampuhan ang gago, lagi siyang ganito kaya nalilibang din naman ako sa kanya at unti-unti kong nakakalimutan ang sakit na nararamdaman ko.

“Hayy nako JP, wag kana mag-inarte kantahan mo na lang ako.” Sabi ko sa kanya, tumigin siya sa’kin at ngumiti, ito ang gusto ko sa kanya.. Lahat ginagawa mapasaya lang ako.

“Sige-sige ano bang gusto mong kanta.?” Tanong niya.

“Ikaw bahala, gusto ko yung maganda ah.” Sabi ko sa kanya., maganda ang boses ni JP mga kapatid.!

“Hmm sige sige, ano kaya.?” Sabi niya at humawak pa sa kanyang chin na tila nagiisip talaga ng bongga.

“May naisip na ‘ko, ready ka na.? Sorry pero wala akong gitarang dala, hindi mo naman sinabi na gusto mo palang haranahin kita HAHAHA.” Sabi niya.

“Kapal mo.! Dali kantahin mo na.” I demanded.

“I can't fight this feeling any longer.

And yet I'm still afraid to let it flow.

What started out as friendship,

Has grown stronger.

I only wish I had the strength to let it show.

I tell myself that I can't hold out forever.

I said there is no reason for my fear.

Cause I feel so secure when we're together.

You give my life direction,

You make everything so clear.

  

And even as I wander,

I'm keeping you in sight.

You're a candle in the window,

On a cold, dark winter's night.

And I'm getting closer than I ever thought I might.”

Tumingin siya sa’kin nang nakangiti, ngayon ko lang napansin.. Sana si JP na lang pala ang ipinakasal sa’kin.. Sure na sure pa kong hindi ako sasaktan.. Kung maari lang sanang ibalik ang panahon..

“And I can't fight this feeling anymore.

I've forgotten what I started fighting for.

It's time to bring this ship into the shore,

And throw away the oars, forever.

Cause I can't fight this feeling anymore.

I've forgotten what I started fighting for.

And if I have to crawl upon the floor,

Come crushing through your door,

Baby, I can't fight this feeling anymore.”

  

Natapos na ang lyrics ng kanta at nakatingin lang kami mata sa mata, ramdam ko ang pagmamahal sa mga titig na ‘yun, waring isa akong babasagin na bagay na dapat ingatan, masaya ako na nandyan siya sa tabi ko..

“Ok na ba ‘yun.?” Tanong niya na nakatitig pa rin sa’kin.

“Hahaha oo na, ang ganda talaga ng boses mo.” Sabi ko, hindi kasi ito ang first time na nagrequest ako sa kanya na kantahan niya ko.

“I know.HAHAHA.” sabi niya.

“Tss yabang hahaha.” Pareho na lang kaming tumawa sa kagaguhang ginagawa namin.

**

May matang nagmamasid sa masayang kwentuhan at biruan ng dalawa, lumalabas sa mga mata niya ang mga luha, nasasaktan siya. Gusto niya siya lang ang makakapgpangiti kay Kristen, gusto niya siya lang at wala ng iba.. Pero sa nakikita niyang pag-iwas at galit ay hindi niya na ito malapitan..

“Wag na wag mo ng lalapitan ang kapatid ko.” Sabi ng kuya niya nung nasa labas ako ng bahay nila at umuulan.

“Kuya Paolo, please.” Nagmamakaawa na ko sa kanya, wala na kong pakiaalam kung gumagawa kami ng eksena dito sa labas ng bahay nila.

  

“Hindi ka nakakaintindi huh Evo.?” Sabi niya at sinuntok ako.

Hindi na ‘ko pumalag at hinarangan ang suntok niya, tatanggapin ko lahat ng galit nila kahit hindi ko alam ang totoong nangyari..

Naisip ko, Oo nga bakit hindi ko alamin ang totoong nagyari, bakit ngayon ko lang ‘yun naisip.. Umalis na ako sa rooftop at pumunta sa parking ng kotse ko.. Buti na lang at break ngayon at pwedeng lumabas.

Pumunta ako sa dati kong school, ang X*****,  pwede pa naman ako pumasok since kilala naman ako ng mga guard and may ID pa rin naman ako na ng nasabing school.

Naalala kong break din pala ngayon nila Alexander, kaya dali-dali akong pumunta sa Plant Sanctuary kung saan kami palaging nakatambay, nakita ko nga sila ruon at busy sa mg hobbies nila.

“Bro, ikaw ba ‘yan.?” Napakusot pa ng mata si Lawrence.

“Oo nga noh, Hoy Evo anong ginagawa mo dito.?” Tanong ni Alexander at pansamatalang itinigil ang pagkain.

“May itatanong lang ako.” Lumapit na ko sa kanila at kumuha ng doughnuts na kinakain ni Alexander.

“Ano.?” Tanong ni Lawrence.

“Anong nangyari pagkatapos ‘kong mawalan ng malay?” tanong ko.

“Tanong mo kay Bim, siya lang naman yung sinabihan naming maghatid sa inyo sa condo niyo nila Kristen eh.” Sabi ni Lawrence.

Pumunta ako sa kinauupuan ni Bim sa ilalim ng puno, nagbabasa pa rin ito at waring walang naririnig.

“Paano ako nakuha nung babae, I mean sabi kasi nila ikaw ang naghatid sa’kin nun.huh Bim.?” Tanong ko sa kanya.

“Hindi ko alam bro, hinatid kita sa Condo mo pero wala naman akong sinamang babae, baka ginapang ka talaga Bro.” Liar.

Alam kong may itinatago si Bim at yuon ang gusto kong malaman, may leak sa mga sinasabi nito.. Pero paano, Paano ko aalamin ang totoong nangyari.? 

When He Says 21:

EVO’S SIDE:

Alam kong may itinatago si Bim, kaya isa-isa kong kinausap sina Lawrence at Alexander.. They both willing to help kaya susulitin ko na, Kukunin namin yung CCTV nang Coyete Bar nung time na umalis kami.

“Sure ka ba na may tinatago si Bim, Bro.?” sabi ni Lawrence.

“I’m sure, ikaw ang nagsabi na siya ang naghatid sa’kin.. And it’s very impossible na may makasama kong babae.” I said and I’m deadly serious ‘bout it.

“Sabagay, pero feel ko hindi naman kasalanan ‘yan ni Bim.. Impossibleng magagawa niya yun sa’yo.” Sabi ni Alexander.

“Kanino ka ba kampi huh Alexander.?” Tanong ko sa kanya.

“Tsk, wala akong kinakampihan kasi naman you accuse Bim na parang lahat siya na gumawa.” Inis na sabi ni Alexander.

“Kung ayaw mo tumulong ‘edi wag, hindi kita pinipilit.” I said habang hawak ko ang kwelyo niya, He annoyed me.

“Fuck.! Tumigil nga kayo, Alexander itigil mo ‘yan.” Lawrence said at hinawakan ang kamay na isusuntok sana sa’kin ni Alexander.

Ibinaba ni Alexander ang kamay niya at parang natauhan ang gago.

“Sorry Bro, ayoko lang naman kasing pinagbibintangan si Bim.” Sabi niya habang nakatungo, I smell something.

“Why Bro.?” I asked.

“W-Wala.” He stummers, hmmm mapapa-amin ko ‘tong gagong ‘to.

“Gusto mo ba si Bim.?” I saw shock in his eyes, ganun na rin si Lawrence.

A minute of silence invades the whole CR, He gave a deep sigh before he speaks.

“I know it’s weird but yes I really do like him.” Alexander answered, I saw Lawrence eyes in state in shock.

“Talaga bro.?” Lawrence asked.

“Hindi ko alam pero simula nung nakipagbreak ako sa girlfriend ko, at lagi siyang nandyan para damayan ako duon nalaman ko na ang pagmamahal pala ay para sa kahit na sinong tao, grabe bro.. Walang pinipili.” He said, natatawa na lang ako nung napatulala si Lawrence

“I feel you bro, sorry kanina.” I said.

“Wala ‘yun bro, so tara na simulan na natin.” Alexander said.

JP’S SIDE: 

I think it’a about time to propose para kay Kristen ulit, tutulungan ko siyang makamove-on kay Evo.. Hmm ano kayang magandang gawin..? Should I make it simple or extravagant.?

I think mas maganda kung simple lang, tama… Nag-isip na ‘ko ng pwedeng gawin, I think perfect na ang lahat for sure malaki na ang pag-asa ko.

  

Inaral ko ‘yung kanta, maganda kasi yung meaning eh..kaso nahirapan lang ako sa chords.. Pero mga ilang oras din natapos ko na, JP yan ihh ! HAHAHA.

Tinext ko si Kristen ko, na magkita kami mamayang hapon sa Seaside MOA, pumayag naman siya at mga 4 daw ang time namin LOL.

EVO’S SIDE: 

Nakarating kami sa Coyete Bar, pumasok kami sa loob, walang ingay at sobrang linis ng bar na ‘to ngayon.

“Anong kailangan niyo mga Sir.?” Sabi nung babae.

“Uhmm Hi Miss, tanong ko lang kung pwede ba makita yung CCTV records niyo.?” Tanong ni Lawrence, I know he’s using his charm, malandi kasi yung babae parang yung uggh.

“Uhmm *ahi* hindi po pwede eh, confidential po ‘yon.” Sabi nung babae sabay hawi sa buhok. Sasagot n asana ‘ko pero pinisil ni Alex ang kamay ko.

“Dali na Miss, wala naman kaming gagawing masama eh.. Titignan lang namin.” Lawrence said at siya ng humawi sa buhok nung babae.

“Hmmm *ahi* sige na nga, basta hindi ‘to pwede malaman nang boss namin ah.” Sabi niya sabay angkla kay Lawrence.

“No problem sweetie.” Lawrence said as we headed sa isang kwarto.

“Ayan na, kailan *ahi* yung gusto niyong makita and saang location ng bar.?” Tanong nung babae.

“Sa parking area, nung Friday lang mga 8:00pm.” I said.

“Hehehe *ahi* ang gwa-gwapo niyo naman.” Sabi niya at nagsimula ng hanapin ang mga records ng CCTV nila.

Natatawa si Alexander pero siniko ko ito, maski rin naman ako HA HA HA.

“Ito nahanap ko na, ito na *ahi* kuya oh.” Inabot kay Lawrence ang CD nung CCTV.

Pinanuod namin ito duon, at mga ilang sandali pa nung nakita namin na may sumandal sa kotse ko, siya yung babae na kasama ko.. Tapos maya-maya ay nakita namin si Bim na akbay-akbay ako, nakita kong napangiti pa yung babae. Tss.

Binato ni Bim ang susi ko, pinasok nila ako sa kotse at pinaharurot ang sasakyan, Pagkatapos naming panuorin hindi ko maiwasang maikuyom ang kamay ko, trinaydor ako ng kaibigan ko.

“Traydor.” I murmmered.

“Bro, kausapin na lang natin si Bim, No fights please.” Alex said, sana lang makontrol ko ang sarili ko.

“I don’t know bro.” I said.

“May kailangan pa ba kayo *ahi*.?” Sabi nung babae.

“Wala na sweety, basta amin na lang ‘tong CD ah.” Lawrence

“Sige, basta akin na rin number mo *ahi*.”  Nagsulat naman si Lawrence ng number gamit ung ballpen na bigay nung babae.

Pagkatapos ‘nun ay lumabas na kami ng bar, masaya ako na nalaman ko kung ano at kung paano ako napunta sa sitwasyon na ‘yon, trinaydor pala ko.

“Bro binigay mo talaga number mo.?” Sabi ni Alex habang kinakain ang binili niyang Doughtnut.

“Hindi ‘noh.! ASA MEN.!” Lawrence.

Pumasok na kami sa kotse, medyo traffic pero madali lang din naman kaming nakapunta sa fromer school ko, nag-cutting kasi ang mga gagong ‘to para lang dito.. Nakita namin si Bim, na papunta sa Plant Sanctuary na siya lang mag-isa.

Naikuyom ko ulit ang kamay ko nang makita ko siya, gusto ko siyang mabugbog..

Sinundan lang namin siya hanggang sa nasa Plant Sanctuary na kaming apat.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at bigla kong sinugod si Bim, nasuntok ko siya at tumumba, nahubad rin ang suot nitong salamin, halatang gulat siya sa inasta ko.

“Bro tama na..” pigil sakin nung dalawa.

“Bakit mo ginawa ‘yon.?.” I shouted.

“Tss hinaan mo boses mo Evo, marinig tayo ng teachers.” Sabi ni Lawrence at pinipigilan pa rin ako.

Unti-unting tumayo si Bim, at pinunasan ang labi, I can see the guilt in his eyes..

“Bro, I’m sorry.” Sabi nito sa’kin.

“Sino nag-utos sa’yo.?” I said codly.

“Bro--.”

“I SAID SINONG NAG-UTOS SAYO.!” I shouted again at kwinelyuhan siya.

“Si JP--.” Sinapak ko siya ulit.

“Gago ka, traydor ka.. Put*ng In* mo.!” Sunod –sunod ang suntok na binitawan ko sa kung saan-saang parte ng katawan niya.

Natigil lang ito nung maawat ako ng ilang estudyanteng nakakakita sa’min, duguan ang mukha ni Bim at may ilang pasa sa katawan nito. Nakita ko ang awa sa mukha ni Alexander.

“Guys, utang na loob.. Wag kayong magsusumbong sa Guidance.” Sabi ni Lawrence.

Nakuha naman ang mga estudyante ang gusto ni Lawrence, all-boys ito kaya alam nila pag-away hindi dapat pinipigilan.

I left them hanging para pumunta muna sa bahay at pumunta na rin kay Kristen…

KRISTEN’S SIDE:

“Mabuti naman at pinirmahan mo na Bunso.” Nagulat nanaman ako kay Kuya, bigla-bigla na lang pumapasok sa kwarto.

“Sa tingin mo pagsisisihan ko ba.?” I said at itinigil ang pagsusuklay ng buhok.

“Hindi bunso, magmove-on ka na lang.” He said.

“Hindi ko kaya Kuya.” Sabi ko at ibinaba ang suklay sa kama ko.

“Kaya mo ‘yan, sinaktan ko nung tao.” Sabi ni kuya na medyo pasigaw na, sobra ang galit niya kay Evo.

“Pero Kuya--.”

“No buts, kaya mo magmove-on, andyan naman si JP para sa’yo.”  Sabi ni Kuya at lumabas na ito ng kwarto.

Napaisip ako, tama naman siguro ang gagawin ko, Tama naman si Kuya na andyan si JP para sa’kin.. Matutunan ko naman siyan mahalin.. Sana nga.

EVO’S SIDE:

Nakauwi na ‘ko sa bahay namin, malungkot ang atmosphere pati na rin ako, hindi ko alam kung tatagal pa ko sa gantong kalungkutan.

“Sir, may pinabigay mo si Sir Paolo kanina.” Inabot saakin ni Manang ang isang Sobre.

Kinabahan ako, parang alam ko na ang laman, nagsimula ng magtubig ang mata ko.

Unti-unti kong binuksan ang sobre, tama nga ako.. Tumulo n gang luhang pinipigilan ko..Ang nasa sobre ay isang DIVORCE PAPERS at may pirma na ni Kristen. Binabale-wala niya na talaga ‘ko, tangna ang sakit.

“AHHHHH.” I said at binasag yung vase na nakapatong sa tabi ng sofa.

Hindi ko pipirmahan ‘to hangga’t di sinasabi sa’kin ni Kristen, mata sa mata  na hindi niya na ‘ko mahal. Lumabas ako ng bahay at pinaharurot ang kotse ko papunta sa bahay nila Kristen.

“Anong kailangan mo Evo.?” Tanong ni Kuya Paolo.

“S—Si Kristen po.?” Tanong ko, hawak ko pa in yung sobre.

“Nasa Seaside MOA., may date ‘ata sila ni JP.” Sabi niya na parang inuuyam ako. Hindi na lang ako nagpaapekto at pumasok na ulit sa kotse ko.

Mabilis ang pagpapatakbo ko, lahat ng traffic ay nilusutan ko.. Hapon na rin at mga nasa 3:55 na na. Nagpark ako sa parking ng mall, at tumakbo papunta sa Seaside.

Maraming tao ang nagkukumpulan. May isang lalaking kumakanta, Pamilyar ang boses.. Lumapit na ‘ko sa kanila at nakita ko si JP na itinigil ang pagkanta at lumuhod kay Kristen.

Natahimik ang tao sa isasagot ni Kristen sa tanong ni JP na kung maari daw ba siyang maging boyfriend nito, umaasa ako na sana hindi ang isagot niya..

“Help me Forget Evo, JP.” Sabi ni Kristen, hindi ko alam kung bakit pero bigla na lang tumulo ang luha ko.. Ang sakit pala pag sinabi yun ng taong mahal mo, sobra ang sakit sakit.

Tumayo si JP mula sa pagkakaluhod at hinalikan sa labi si Kristen, nagsigawan ang mga taong nagkukumpulan. Gusto ko sanang bugbugin si JP sa ginawa niyang paghalik pero wala na ‘ko sa posisyon, ayaw na sa’kin ni Babe ko.

Hawak ko pa rin ang sobre ng makauwi ako sa bahay namin, anduon na rin sila Mom and Dad pero wala akong pakiaalam at pumunta na lang sa kwarto ko.

Umiiyak kong tinignan ang picture namin ni Kristen sa cellphone ko, yung picture namin nung una kaming nagkakilala, yung nasa New York pa kami at nung kasal namin..

Habang hawak ko ang cellphone ko ay inilabas ko ang Divorce Papers.. Hindi ko kayang mawala si Kristen, hinding-hindi.. Ako na lang ang mawawala.

Kinuha ko ang blade sa drawer ko, at itinutok sa pulso ko.

Mas mabuti kung ako na lang ang mawawala, hindi ko kayang harapin ang bukas kung wala na si Kristen, gagawin ko ‘to kasi ayokong makita siya na kasama ni JP na masaya.. Ganuon ko siya kamahal, gusto ko akin lang siya. Pero ano na ako ngayon..

Dahan-dahan kong pinadaan sa pulso ko ang blade at nakita kong tumutulo ang dugo sa kamay ko.. Mabuti na lang ito para isang sakitan na lang at hindi paulit-ulit.

Naramdaman ko ang pagkahilo at unti-unti akong nawalan ng malay.

“EVO.!”  Ang huling salitang narinig ko..

N/N:

     Pansin niyo alam ko ang mabilis na transition ng charcters ng mga kaibigan ni Evo... Actually focus kasi ang storyang ito kay Evo at Kristen kaya napapaghulihan yung mga kaibigan nila.. Alam ko rin po na may sense ng telenovela HAHAH pasensya na po, impluwensya po 'yan ng mga palong-palong drama LOL :D Thanks for reading :D