Bawal na Pag-Ibig: Notes on The Wall - 06

Bawal na Pag-Ibig: Notes on The Wall
By PrinceSky of Roxas City
(Chapter 6)
--------------------------------------------------------------------------------------------
Ibabalik ko na sana ang libro sa dating kinalalagyan niya ng makita ko ang isang filer na nasa likod ng mga libro. Isinira ko muna ang pintuan ng kwarto ni kuya at dahan-dahan kong binuksan ang filer ni kuya. Napaisip tuloy ak,  bakit kaya dito pa nilagay ni kuya ang kanyang filer sa lugar na di makikita ng ibang tao. Siguro may sekreto si kuya. Pagkabukas ko ng filer ay tumalikod ako sa bookshelf at inilatag ko ito sa kama niya. Hindi kapani-paniwala ang aking mga nakitang documents sa filer ni kuya. At ang mas kagimbal-gimbal na mga nakita ko doon ay ang mga sulat na siguro ay umabot na ng ilang taon. 

Puro love letter ang mga iyon. Inisa-isa kong basahin ang mga ito ng biglang gumuho ang iba pang mga libro at tinamaan naman ako sa ulo ng…..

(Present Day)

Nurse: Doc, we will transfer the patient to the ICU. Teeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet
Nurse: Code 00 to ICU. Code 00 to ICU
Doctor: What happened?
Nurse: Doc, the patient is bradypneic. Heartrate down to 40 beats per minute.
Doctor: Prepare for intubation.
Nurse: Yes doc.

Doctor: 02 saturation?
Nurse: 70% Doc
Doctor: Raise 02 inhalation to 10 liters per minute
Nurse. Yes Doc.
Teeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet
Nurse: Doc, we are losing the patient.
Doctor: Epinephrine shot. Prepare for CPR
Nurse one, on-thousang, two one-thousang, three one-thousand.
Doctor: Let me… blaggg! (Cardiac punch)
Teeeeeeeeeeet.  Teeeeeeeet.  Teet. Teet. Teet.
Nurse: Patient’s vital sign is going up.
Doctor: standby intubation. Monitor vital signs every 5 minutes. We will have CT scan to check for internal bleeding. Monitor signs of hemorrhage.
Nurse: Yes Doc

Nahihirapan na ako sa aking sitwasyon pero alam ko na hindi ko pa ito oras mamatay. Alam kong meron pa akong dapat gawin sa buhay. Hindi ito ang tamang panahon na mawawala ako sa mundo. Naririnig ko na hinihingal ang lalaking nurse sa dulo ng bed ko. Humahagulhol din si mommy sa labas ng room. Ramdam ko na lumapit sa akin ang isang nurse na familiar ang boses pero hindi ko makita ang kanyang mukha dahil hindi ko pa kayang buksan ang maga mata ko. Narinig ko nalang ang mga sinabi ng lalaking iyon “Please, don’t die… Wait for me… Kung mamatay ka lang naman, sabay na tayo” boses ng lalaki. Hindi ko malilimutan ang mga pangyayaring iyon at bigla nalang……

Teeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet.

Nurse: Code 00 to ICU. Code 00 to ICU
Doctor: Prepare for intubation.

Pinasok ng doctor ang tubo sa aking lalamunan at tuluyan na nga akong naka hinga dahil sa tulong ng assisted respiratory machine. Tanging pandinig nalang talaga ang nabubuhay kong sense.

Doctor: Ma’am, I need your decision now. Your son needs an immediate operation. We don’t know what will happen next. The condition of his brain suffered from blood clots. Kapag nagpatuloy ito ay mawawalan ng oxygen supply ang utak niya at baka hindi na natin matutulungan pa ang anak niyo.

“Gawin nyo po ang lahat doc. I’ll sign the consent”. (humahagulhol si mommy pero ramdam ko na malakas pa rin ang loob at panata niya sa Diyos para matulungan ako).

Doctor: Nurse, can I have the OR consent.
Nurse: Yes Doc!

Maya-maya lang ay naramdaman ko na hinahatid na ako sa CT Scan room. Siguro ay para macheck nila kung gaano kalala ang pinsalang dulot ng blood clots sa utak ko. Pagkatapos nun ay dumiretso na kami sa Operating Room. Inilagay na nila ako sa OR table at ginawa ang mga pre-operation management sa akin. Pagkatapos ma sedate ay nakita ko ang isang liwanag kahit nakapikit ang aking ng mata ng biglang (flashback)

Nakahandusay ako sa sahig ng kwarto ni kuya dahil tinamaan ng malaking hardbound na book ang ulo ko. Nagbalik na rin ang aking katinuan at nakitang nakakalat pa rin ang mga libro sa sahig. Umupo muna ako sa kama nang narealize ko na gabi na pala. Hindi na ako nakapananghalian kaya minabuti ko nang ayusin ang mga nakakalat na gamit at inilagay sa bookshelf. Hindi ko na rin pinakikilaman ang mga letter ni Kuya Mike na hanggang ngayon ay hindi pa ito nabuksan. Pero ang ikinagugulat ko ay ang nabasa kong birth certificate ni kuya mike. “Bakit ganun?” iba ang apelyedo ni kuya mike. Pagkatapos nakita ko rin na iba ang pangalan ng ama ni kuya mike. Nagkaroon ba nang asawa si mommy habang namamalagi sa states? Tanong ko sa sarili. Hindi talaga ako makaisip ng malalim kasi naguguluhan ako. Magkapatid kami ni kuya mike sa iisang ina? Pero bakit? Hindi naman sinabi ni mommy sa akin ang mga ito. Gusto ko sanang tawagan si mommy or si kuya mike tungkol dito pero pinagdesisyunan ko nalang na huwag munang itanong ang mga bagay na ito kasi hindi pa ako handa sa maari kong malaman.

Niligpit ko narin ito at inilagay sa kanyang filer. Pagkatapos ay tinago ko ulit doon sa lugar kung saan ko ito nakita. Lumabas na ako sa kwarto ni kuya mike at nakita ko ang oras na mag-aalas siete na nang gabi. Tang-ina! Ganun ba talaga ka tagal ang pagkawindang ng lola niyo? Mabilisan akong naligo at nagpalit ng damit. Sapagkat alam kong late na ako sa meeting namin ni JB. Lumabas ako kaagad sa bahay at pinaandar ang kotse. “Ate Jing, pwede po bang pakibukas ng gate?” utos ko kay ate jing na busy sa pag-aayos ng basura sa labas ng terrace. “Saan ka pupunta iho? Hindi ka na naglunch ah” tanong at paliwanag ni ate jing habang binubuksan ang gate. “Sandali lang po ako, may bibilhin lang diyan sa labas” sagot ko naman habang pinapaandar ang kotse. Nakaalis na rin ako ng bahay at tinungo ko na ang daan patungo sa park kung saan kami magkikita ng mysterious guy ko. “Ay lintek na! nakalimutan ko ang cellphone ko” sabi ko sa isip habang tinatahak pa rin ang daan patungo sa park ng biglang bumuhos ang napakalakas na ulan. “Shit! Baka mainip si JB at umalis na” sa isip ko.

Malapit na ako sa park at wala akong makitang tao doon. Kinabahan agad ako kasi baka umalis na nga si JB at naiinis sa kakahintay sa akin. Pinark ko ang sasakyan at lumabas kahit nababasa na ng ulan. Pinuntahan ko kaagad ang wall malapit sa CR at tiningnan kong merong sulat galing sa kanya. Pero wala! Naghintay ako ng ilang minuto at wala pa ring JB na dumating. Maya’t-maya lang ay may nakita akong dalawang lalaki. Bigla akong nakaramdam ng takot dahil parang mga adik at mukhang nakainom pa ito. Papalapit sila sa akin ng nakita ko ang isa na may parang ibinubulong sa kasama niya sabay turo sa akin. Bullshit! Nakaramdam na talaga ako ng hindi maganda at dumadabog na ang aking dibdib sa kaba.

Umalis ako bigla sa wall at pumunta ng cr. Pinasok ko ang isang cubicle at nilock ito. Maya’t-maya ay narinig kong bumukas ang pintuan ng CR at narinig ko silang dalawa “Puta pare, alam ko nagtatago lang  siya dito” sabi ng isang lalaki. “Tingnan mo doon sa may cubicle” utos ng isang lalaki. Kinabahan na talaga ako kasi baka pagtripan ako ng mga gago!

Inisa-isang buksan ang mga cubicle at ng matapat na siya sa pintuan ng cubicle ko ay biglang nagsalita ang isa. “Pare pabayaan mo na yan, baka wala siya dito” seryosong paliwanag ng isang lalaki. Lumabas na nga sila at naka hinga na rin ako ng maluwag. Binuksan ko kaagad ang pintuan ng cubicle at dahan-dahang binuksan na rin ang pinto ng CR ng biglang itinulak ang pinto at sabay pasok ang dalawang lalaki “Huli ka!” sigaw ng isang lalaki habang nakangisi ang isa pa nitong kasama. “Sir, ano po yon?” nanginginig kong boses. “Ayos ito mukhang masarap” sabi ng isang kasama. “Sir, maawa po kayo sa akin. Wala po akong ginawang kasalanan sa inyo” sabi ko na may halong takot. Hinawakan ng isang lalaki ang aking kamay at inilock nila ang pintuan ng CR. Maya’t-maya ay nakita kong humuhubad ng pantalon ang isang lalaki habang ang isa naman ay tinatakpan ang bibig gamit ang panyo niya ng panyo niya. “Puta! Ulam ito pare” sigaw ng isa at humahalakhak pa. “Pare ako muna! Tigang na tigang na ako” sigaw ng lalaking nakahawak sa aking mga kamay. Pilit ko siyang tinatadyakan ngunit sadyang magaling siyang umilag. “aba! Lalaban ka pa ha!” sigaw ng lalaking humahawak pa rin sa aking kamay. Biglang sinuntok ng kasama niya ang aking tiyan at napahandusay naman ako sa sahig sa sobrang sakit na tinamo ng aking katawan. Wala akong magawa kasi hindi ako makasigaw dulot sa naka takip pa rin ang aking bibig ng panyo. Nilagyan na rin nila ng isa pang panyo ang aking kamay at tinalian ito.

Kitang-kita ko na inilabas ng isang lalaki ang kanyang burat na matigas! Malaki ito at mahaba. Maya’t-maya ay pinatayo ako ng isang lalaki at isinandal sa may lavatory. Binuksan niya ang aking pantalon at hinubad ito kasama ang aking underwear. “Pare jackpot tayo. Maputi at mataba ang puwet!” sigaw ng isang lalaki at nanlilisik ang mga mata. Pilit na binuka ng isang lalaki ang pisngi ng aking puwet. Napaaray ako sa sakit dahil pwersahang ginawa niya iyon.

“Diyos ko! Tulungan niyo po ako” sambit ko habang pumapatak ang mga luha sa aking mata. Maya’t-maya ay unting-unting pinasok ng isang lalaki ang kanyang daliri sa butas ng aking puwet. At patuloy na umaagos ang mga luha ko sa aking mga mata. Tumatawa pa ang isang lalaki “Pare, ang sikip nito at mainit-init” sabi ng isang lalaki habang pinapasok ang kanyang daliri sa aking puwet. “Puta pare, ako na muna ang titira diyan” utos ng kasama niya.

Maya’t—maya ay hinawakan ng isang lalaki ang aking ari na medyo tumitigas na rin. “Putang-ina nagustuhan rin pala ng gagong ito. Siguro bakla ka no? tanong ng isang lalaki habang sinsakal niya ako. Umaagos pa rin ang luha sa mga mata ko at biglang pinasok naman ng isang lalaki ang dalawang darili niya sa puwet ko. Napasipa ulit ako pero sadyang magaling talaga umiwas ang hayop na lalaking iyon. “Hindi na talaga ako makatiis pare!” sabi ng isang lalaki habang kinuha na niya ang kanyang daliri sa butas ng puwet ko.” Nakita ko naman sa reflection ng salamin na nakahubad na siya at inilalapit na ang kanyang matigas na malaki at matabang ari. Naramdaman ng puwet ko ang sapilitang pagpasok ng ulo ng kanyang burat ngunit itinulak siya ng kanyang kasama. “Puta pare, ako muna! Ako ang unang nakakita kaya dapat ako ang unang titira sa kanya” nakahubad na ang isa pang lalaki at ipapasok na sana niya ang kanyang matigas na ring ari ng biglang may kumatok sa pintuan ng CR.

Natauhan ang mga lintek at hindi nagsalita. Nakita ko silang binalaan nila ako na huwag lumkha ng kahit ano mang ingay. Dinala nila akong dalawa sa loob ng cubicle sa pinaka dulong part ng CR. Ramdam ko pa rin ang kaba sa ginawa nila at nang nasa loob na kami ay pinasok pa rin ng isang lalaki ang kanyang dalawang daliri sa aking puwet at parang kinakantot ito. Umiiyak na ako sa sakit na nadarama ko dahil hindi ko akalaing mangyayari ito sa akin. Ng ilang saglit pa ay tumigil na rin ang pagkakatok. Napangisi naman ang dalawang demonyo at biglang pinatuwad ako sa loob ng cubicle. Ibinuka ang aking legs at dinuraan ng laway. “Diyos ko po. Huwag niyo po akong pabayaan. Maawa po kayo sa akin. Tulungan niyo po ako” mataimtim na panalangin ko habang ramdam ko na ang ulo ng ari ng isang lalaki sa labas ng butas ko. Naramdaman ko na rin na ang kasama niyang lalaki ay ikiniskis ang kanyang ari sa aking katawan.

Wala na talaga akong pag-asa at lubusan ng umagos ang aking luha sa mata. Nakapasok na ang ulo ng ari sa aking butas at naramdaman kong parang mawawasak ang puwet ko. “Shit pare! Ang kipot ng putek na puwet nito!”  sinasalsal naman ng kasama niya ang ari nito habang nakangising parang demonyo. Maya’t-maya ay parang may bumubukas ng pinto sa labas at biglang kinuha ulit ng lalaki ang kanyang ari sa aking butas. Naramdaman ko ang biglang pagalis nito sa butas ko at napakahapdi. Nakita ko nalang na may dugong tumatagos sa sahig.

Maya’t-maya ay pumasok na rin ang tao sa loob ng CR at parang may hinahanap na tao. “Diyos ko tulungan niyo po ako” sambit ko pa rin ng biglang bumulaga sa amin ang dalawang lalaki. Isang guwardiya at sa hindi kong inaasahan ay si JB.

Tinadyakan ni JB ang isang lalaki at sabay itinutok ang baril ng security guard sa noo ng isa pa niyang kasamahan. Mangiyak-ngiyak ako sa nangyari ng biglang hinablot ni JB ang panyo na nakatali sa aking bibig. “Tulungan niyo po ako!” nangingig na boses ko. Pilit na lumalaban ang isang lalaki at nasipa niya si JB. Napahandusay si Jb dahil na out-of-balance siya sa kakasipa ng isa. Maya’t-maya ay pinagtulungan ng dalawang lalaki ang security guard. Nag-aagawan sila ng baril at tumayo ulit si JB. Sinakal niya ang isang lalaki at ping-tadyakan ang likod habang nag-aagawan pa rin ng baril ang isa pang lalaki at ang gwardya.

Lumabas na rin ako sa cubicle at pilit na inaayos ang sarili upang makatulong sa kanilang dalawa. Sinipa ng isang lalaki si JB at pinag-tadyakan niya ito sa dibdib. Hindi nanlaban si JB at patuloy pa rin sa pagsisipa ang isang lalaki. Bahala na kahit hindi ko pa naayos ang aking sarili at dali-dali kong pinuntahan si JB at saka sinipa na rin sa likod ang hayop na lalaking iyon. Napahandusay siya sa sahig at saka namang pintayo ko si JB. Kinuha ni JB ang panyo sa aking mga kamay at saka tinulungan ang guwardiya. Inayos ko muna ang aking sarili at nang napalingon na ako sa kanila ay biglang sinapak naman ako ng isang lalaki. Buti nalang ay naharangan ito ni JB at siya ang nakatanggap ng malaking kamao ng isa pang lalaki. Nakasandal si JB sa akin at kitang-kita ko na parang may nilalabas na kutsilyo ang lalaking iyon. Sasaksakin na sana niya si JB ng pinaputok ng guard ang baril. Tiningnan ng lalaking iyon ang narining na putok at nakita naming na tinamaan ang kasamahan nito. Napahandusay siya sa sahig na may tumatagos na dugo. Nakakuha naman ako ng tyempo at sinipa ko ang kamay ng demonyong iyon at naitapon niya ang kanyang kutsilyo.

Si JB naman at dali-daling tinungo ang kutsilyo pero naabutan parin siya ng lalaki. Tinutok na rin ng gwardya ang kanyang baril sa noo ng lalaking iyon at doon na siya natauhan. Hindi na kumilos ang lalaki at nanahimik nalang. Napasandal nalang ako sa gilig ng pintuan ng cubicle dahil sa mga nangyari. Maya’t-maya ay tumawag na ang guard gamit ang kanyang scanner. Mga ilang minute ang nakalipas at dumating na rin ang mga pulis. Pinusasan ang isang lalaki habang binubuhat naman ang isang lalaking sa tingin ko ay patay na.

“Sir, sumama ka muna sa amin doon sa present para makunan ka nang statement” sabi ng isang police. Napalingon ako kay JB at tiningnan kong ok siya. “Yes Sir” sagot ko na may halo pa ring kaba. Pinuntahan ko si JB at tinulungang makatayo. “Ok ka lang?” tanong ko na medyo may konti pang kailangan. “Ok naman ako. Pasensya na at nahuli ako” sagot niya na may paghihinayang. “Wala sa akin yon. Ang mabuti ay ligtas na tayo” sagot ko naman na may halong pag-alala. Pinatayo ko si JB at sabay na kaming lumbas ng CR. “Sir, may dala akong kotse, pwede po bang doon nalang ako”. Tumango naman ang police at inutos ang kasamahan niya na sumabay sa amin.

Pumasok na kami ng kotse at saka tinungo ang daan papunta sa police station. Kinunan ako ng statement at inisa-isa kong ipinaliwanag ang mga nangyari. Pagkatapos ng dalawang oras ay umalis na rin kami ni JB. “Pare, pasensya na talaga dahil nahuli ako sa pagsaklolo” sabi ni JB. “Ok lang yon’ hindi mo naman kasalanan” sagot ko habang pinapaandar ang sasakyan. “Saka nga pala, diba ikaw yong JB sa wall?” tanong ko sa kanya habang tinitingnan ko ang kanyang mga mata. Maluha-luha pa ito pero hindi ko na iyon pinansin. Ang ganda ng mga mata ni JB. Kahit gabi na ay kitang-kita ko pa rin ang nangungusap niyang mga mata. Medyo chinito ito pero ang ganda talaga tingnan. “Oo, ako iyon” sagot niya habang pinapahid ang mga luha sa kanyang mga mata. “Ako nga pala si Marcus” sabay bigay ko ng aking kamay sa kanya. Hindi na ako nagtanong pa tungkol doon kaya niyaya ko nalang siyang kumain. “Nagdinner ka na ba?” tanong ko habang naka tingin na sa daan. “Hindi pa, pero hindi naman ako nagugutom. Ikaw Marc? Baka gusto mong kumain? Tanong ni JB habang nakatingin sa akin. “Hindi kasi ako naglunch eh” sagot ko naman sa kanya habang diretso pa rin ang aking focus sa pagmamaneho. “Eh sige, kumain muna tayo. Basta, sigurado ka bang ok ka lang?” paalalang tanong ni JB sa akin. Medyo kinilig naman ako ng konti kasi kahit papaano ay nag-aalala din siya sa akin.

“Ok nga ako” sagot ko naman na pa demure ang dating. “Gusto mo sa bahay nalang tayo kumain?” paanyaya ni JB sa akin. Whaaaaaaat! Agad-agad? Hindi pa nga kami magkakilala at nagsama pa lang ng iilang oras tapos take home agad? (sa isip ko) Hay nako! Kung hindi lang siguro kita type. “Oo naman” nagulat ako sa aking sagot. Siguro ang hayop kong ID naman ang nangunguna sa aking isip. Kaya eto, walang magawa, ipauubaya na naman ang aking sarili sa lalaki. Ay pota! Naalala ko bigla ang nangyari sa akin. Pero hindi ko na iyon naopen-up kay JB basta ang importante ay nakita ko na rin, nakasama, nakausap at higit sa lahat makapunta sa bahay ni JB! Oh diba? Package! “San ba kayo banda kuya?” tanong ko sa kanya na may konteng kilig. “Huwag mo na nga akong tawaging kuya. Jacob na lang ok?” sagot ni JB habang inaayos niya ang seatbelt. See! Si Jacob na tumatawag sa radio ay siya na nga. Check! As in super check talaga. Gusto ko sana siyang tanunging tungkol dito pero nakikita ko naman sa mga mata niya na parang pre-occupied ito sa nangyari kanina. “Iliko mo nalang diyan tapos dire-diretso lang” utos ni Jacob.

Finally, nakarating na rin kami sa loob ng isang subdivision. Malalaki yong mga bahay. Siguro mayaman si Jacob (sa isip ko lang) pero ano naman ang paki ko kung mayaman siya o hindi. Basta ang importante sa akin ay magkasama kaming dalawa diba mga ateng? “Saan po kayo?” tanong ng guwardiya sa loob ng subdivision. “Bellarama residence manong” sagot ni Jacob sa guwardiya. “Ah, ikaw lang pala sir Jacob” sagot naman ng guwardiya at may konteng ngiti. Isinara nan i Jacob ang bintana ng kotse at tinungo na naming ang bahay nila. Napa wow talaga ako sa bahay ni Jacob kasi ang laki. Japanese-inspired ito. At sa labas ng kanilang bahay ay may malaking Zen Garden. Shit. Paborito ko pa naman ang mga ganitong design. “Mahilig pala ang family mo sa Japanese designs noh” tanong ko sabay sirado ng kotse. “Oo, kasi yong daddy ko ay nagtatrabaho sa Japan bilang engineer. Kaya eto” paliwanag ni Jacob habang lumalakad kami papasok ng bahay nila.

“Tadaima!” biglang sambit ni Jacob. Hindi ko naintindihan ang sinabi niya pero hindi ko na rin siya tinanong kong ano ang ibig sabihin nun. “Konbanwa” sabi ng isang babae na siguro ay katulong din nila Jacob. “O, ano ang gusto mong kainin?” tanong ni Jacob sa akin ng nabigla naman ako dahil sa nakita kong interior design ng kanilang bahay. Sa loob mismo ng bahay nila ay meron ding garden. Tapos, dadaan ka sa maliit na parang man-made underground aquarium na merong maliit na tulay. Parang isang park ang living room. Tapos puti yong kulay ng pinta ng wall nila at malinis na malinis talaga.

“Kahit ano lang ang meron diyan” sagot ko naman habang patuloy pa rin akong nakatingin sa mga palamuti at mamahaling sculptures sa loob ng bahay nila. “Kumakain k aba ng sushi?” tanong ni Jacob. “ah.. eh” ang naisagot ko.(lintek na! hindi nga ako nakapaglunch tapos sushi ang ipapakain sa akin?) sa isip ko lang. “Ganito nalang, oorder nalang tayo ng food kasi siguro hindi ka mahilig sa Japanese foods. Nakasanayan na kasi naming dito na ganito yong pagkain” paliwanag ni Jacob. “Ok kuya este Jacob” ang naisagot ko naman ng nabigla akong makita ang mga ngiti niya. Shit! Nawiwindang naman ako. Ang sarap siguro halikan si Jacob. Maputi ang kanyang mga ngipin at pantay-pantay ito. Nakita niya akong nakatitig sa kanya ng biglang “Oh! Ano na? Ayan ka naman marc eh! Mamaya mo na akong titigan. Gugutumin ka lalo niyan” sabi ni Jacob na may halong ngisi. Natauhan naman ako sa sinabi niya. Medyo naiinis ako doon kasi parang lumaki ang ulo niya sa inasal ko. Pero carrybells lang ‘yon mga ateng kasi kahit papaano, totoo naman ang sinasabi niya.” Pwede po bang Jolly hotdog na lang ang orderin natin?” sabi ko habang sumusunod sa likuran niya. “Ha? Hotdog? Akala ko naman iyong hotdog ko ang gusto mo?” sagot niya habang nakalingon sa akin. Napa urong ako sa sinabi niyang iyon. “Aaaanno? Ho-hotdog mo?” nakakalitong tanong ko na may halong kaba. “Joke lang! Ikaw ha kung ano ang iniisip mo. Meron kaming hotdog dito” sagot ni Jacob habang hinahawakan ang aking balikat. Kinukuryente naman ako sa ginawa niyang iyon at ang nakakabwesit ay nagreact din ang aking alaga. Biglang napatingin si Jacob sa pantalon ko. Sadyang tinakpan koi yon para hindi niya makita ang tumatango-tango kong ari sa loob ng pantalon. “Ano ang tinitingin-tingin mo diyan” tanong ko sa kanya habang siya ay tumatawa ng patago. Tumalikod na rin siya. “Yong zipper mo bukas!” sabay paalala niya.

Naiinis naman ako sa nangyari kasi naalala ko nga pala na nakalimutan kong izip yong zipper ng pantalon ko. Pumasok kami sa loob ng kusina niya at kitang-kita ko na merong malaking aquarium na namamagitan sa kusina at bar corner nila. Malaking-malaki ito na parang wall na siya. Punong-punog ng iba’t-ibang klase ng koi ang aquarium. Pagkatapos, pagtumingin ka naman sa kisami ay makikita mo ang mga tala. Para kang nasa isang paraiso. Meron palang crystal ang kanilang kesami kaya makikita mo talaga ang mga tala. Pero hindi ko masyado na appreciate ‘yon kasi medyo mabasa-basa pa ito. Siguro dahil na rin sa ulan.

Nagusap kami ni Jacob habang tinatawagan ang isang 24/7 na food chain at umorder ng food. Pagkatapos niyang umorder ay hinarap naman niya ako. “Gusto mo bang kumain ng fruits o appetizer habang hinihintay ang inroder kong HOTDOG?” tanong ni Jacob na may kasamang nakawiwiling ngiti. “Ah.. ehh..” ang lumabas sa aking bibig habang patuloy na nakatitig sa kanyang mga ngiti. “Hoy! Marc! Ikaw ha. May pagka pilyo ka rin!” biglang pasingit ni Jacob. Naudlot din ang pagkatitig ko sa kanya na umay bigla akong nakita sa may table malapit sa bar corner nila. Hindi ko masyado nakilala kung sino ang nasa picture pero alam kong pamilyar talaga sa akin ang taong iyon. Pupuntahan ko na sana iyon at titingnan ng mabuti ng bigla naman akong tinawag ni Jacob. “Marc!” sigaw ni Jacob, at ng napalingon ako sa kanya ay bigla namang natameme ako sa kanyang ginawa….

Itutuloy…